André Beckers

De waarde van een growshopvergunning

In diverse gemeenten in Nederland geldt een vergunningplicht voor de exploitatie van een growshop. In de Algemene Plaatselijke Verordening van deze gemeenten wordt een growshop als volgt omschreven: “Een voor het publiek toegankelijke ruimte waarin bedrijfsmatig, in een omvang alsof zij bedrijfsmatig was of anders dan om niet, handelingen en werkzaamheden worden verricht die verband houden met dan wel inherent zijn aan het exploiteren van hetgeen in het maatschappelijk verkeer wordt aangeduid als een smartshop, headshop of growshop”.

De eigenaar van zo’n winkel wordt aangemerkt als exploitant en moet beschikken

over een vergunning van de burgemeester. In 2006 werd de vergunning door de rijksoverheid nog gezien als het meest geschikte middel om invloed uit te kunnen oefenen op het aantal growshops en op de exploitanten daarvan. Vergunninghouders moeten aan gedragseisen voldoen. Zelfs een integriteitonderzoek behoort tot de mogelijkheden.

Hiermee wordt opnieuw bewezen dat je de overheid niet kunt vertrouwen. Wat vandaag mag, is morgen verboden.

Wijziging Opiumwet

Sommige vergunninghouders rekenden zich rijk. Meestal wordt namelijk slechts

een beperkt aantal vergunningen per gemeente afgegeven. Dergelijke beperkingen hebben een prijsopdrijvend effect. Wil je in zo’n gemeente een growshop? Dan moet je een growshophouder uitko-

pen. Dat kost geld en doet de kassa bij de belastingdienst rinkelen. Maar wat is een growshopvergunning nog waard als de onlangs door de Tweede Kamer aangenomen wijziging van de Opiumwet in werking treedt? Helemaal niks!

Artikel 11a van de Opiumwet komt binnen afzienbare tijd naar verwachting te luiden: “Hij die stoffen of voorwerpen bereidt, bewerkt, verwerkt, te koop aanbiedt, verkoopt, aflevert, verstrekt, vervoert, vervaardigt of voorhanden heeft dan wel vervoermiddelen, ruimten, gelden of andere betaalmiddelen voorhanden heeft of gegevens voorhanden heeft, waarvan hij weet of ernstige reden heeft om te vermoeden dat zij bestemd zijn tot het plegen van een van de in artikel 11, derde en vijfde lid, strafbaar gestelde feiten, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste drie jaar of geldboete van de vijfde categorie”.

Leugen

Als dit de nieuwe wet wordt, is in een oogopslag duidelijk dat de reeds afgegeven gemeentelijke vergunningen dan toestemming verlenen voor het plegen van strafbare feiten. Dat mag niet. De Opiumwet is van een hogere orde dan gemeentelijke regelgeving. Het gevolg daarvan is dat na inwerkingtreding van de gewijzigde Opiumwet gemeenten de afgegeven vergunningen moeten gaan intrekken. De growshophouder moet dan een brief krijgen waarin duidelijk staat dat de handelingen die eerst door de burgemeester werden vergund door de wetgever worden beschouwd als het plegen van

een misdrijf waarvoor je naar de gevangenis gestuurd kunt worden. Kortom, einde oefening voor de growshop. Van de ene op de andere dag wordt de waarde van een growshopvergunning tot nul euro gereduceerd. Zonder enige vorm van compensatie! Ik voorspel dat geen enkele gemeente de vergunninghouder van een growshop een vergoeding zal betalen voor de opgebouwde goodwill, die in één klap niets meer waard is. Hiermee wordt opnieuw bewezen dat je de overheid niet kunt vertrouwen. Wat vandaag mag, is morgen verboden. Vandaag ben je een vergunninghouder en morgen een crimineel. Sommigen vertrouwen nog op de politiek. De PvdA zal in opstand komen, hoor ik vaker. Nou, dat is in de Tweede Kamer dan heel goed verborgen gehouden. D66 en SP toonden zich kritisch, maar de PvdA was relatief stil.

Growshops zijn verantwoordelijk voor de illegale hennepteelt. Daarvan zijn de politici overtuigd. De verklaring daarvoor is simpel. Als je een leugen vaak genoeg herhaalt, wordt het vanzelf politiek.

Mr Drs. André Beckers Advocaat te Sittard www.beckersbergmans.nl