ﭼﻬﻞ ﺳﺎل ﻣﺒﺎرزه در راه آزادي
د .ﻋﺒﺪاﻟﺮّﺣﻤﻦ ﻗﺎﺳﻤﻠﻮ
اﺗﺤﺎدﻳﻪي داﻧﺸﺠﻮﻳﺎن دﻣﻜﺮات ﻛﺮدﺳﺘﺎن اﻳﺮان
ﻧﺎم ﮐﺘﺎب :ﭼﻬﻞ ﺳﺎل ﻣﺒﺎرزه در راه آزادي ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه :دﻛﺘﺮ ﻋﺒﺪاﻟﺮّﺣﻤﻦ ﻗﺎﺳﻤﻠﻮ ﺗﺮﺟﻤﻪ :اﺗﺤﺎدﻳﻪي داﻧﺸﺠﻮﻳﺎن دﻣﻜﺮات ﻛﺮدﺳﺘﺎن اﻳﺮان ﺳﺎل ﭼﺎپ 1392 :ﺧﻮرﺷﻴﺪي ﺗﯿﺮاژ500 :ﺟﻠﺪ
ii
ﻓﻬﺮﺳﺖ ﻣﻘﺪﻣﻪي ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه 7................................................................................ ﺳﺮآﻏﺎز11............................................................................................. ﻓﺼﻞ اول :ﺗﺄﺳﻴﺲ و رﺷﺪ ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﻛﺮدﺳﺘﺎن 1ـ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ وﺿﻌﻴﺖ ﻛﻠﻲ ﻛﺮدﺳﺘﺎن اﻳﺮان22 ............................... ........ 2ــ ﺷﺮاﻳﻂ داﺧﻠﻲ و ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ 26 .......... ................... ................. ....... 3ــ ﺗﺄﺳﻴﺲ ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﻛﺮدﺳﺘﺎن 42 ................... .................... ..... 4ــ ﻧﺘﻴﺠﻪي 160روز ﻣﺒﺎرزه 57 .............. ................. ................. ....... ﻓﺼﻞ دوم :ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن 1ـ ﺷﺮاﻳﻂ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺟﻤﻬﻮري 66................. ................. ................. ....... 2ـ دﺳﺘﺎوردﻫﺎ و ﻋﻤﻠﻜﺮد ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن 84 ................. ................. -3ﻛﺮدﺳﺘﺎن و آذرﺑﺎﻳﺠﺎن 94 ....................... ................. ................. ... 4ـ ﺟﺒﻬﻪي ﺟﻨﮓ 110 ........... ................. ................. ................. ...... 5ـ ﻓﺮوﭘﺎﺷﻲ 118 ................. .................. ................. ................. ....... iii
6ـ آﺧﺮﻳﻦ روزﻫﺎي ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن 127 .................. ................. ..... 7ـ دادﮔﺎه 134 ................... .................. ................. ........................... 8 ـ ﺑﺎرزاﻧﻲﻫﺎ 145 ................. ................. ................. ....................... 9ـ ﻋﻠﻞ ﻓﺮوﭘﺎﺷﻲ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن 152 .................... ................. ...... 10ـ ﺟﺎﻳﮕﺎه ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن در ﺗﺎرﻳﺦ 179 .......................... ............ ﻓﺼﻞ ﺳﻮم :از ﻓﺮوﭘﺎﺷﻲ ﺟﻤﻬﻮري ﺗﺎ ﻛﻮدﺗﺎي 28ﻣﺮداد 1ـ ﻓﺮاز و ﻧﺸﻴﺐ دوران ﻋﻘﺐ ﻧﺸﻴﻨﻲ 192 ...................... .................. ... _2اﺣﻴﺎي ﺟﻨﺒﺶ ﻣﻠﻲ 222 ..................... .................. ................. ........ 3ـ رﺷﺪ و ﮔﺴﺘﺮش ﻣﺒﺎرزات ﺣﺰب 247 ........................ ................. .... – 4ﻛﻮدﺗﺎي 28ﻣﺮداد 263 ....................... ................. ................. ..... ﻣﻨﺎﺑﻊ 275 ............... ................. ................. .............. .....................
iv
ﻣﻘﺪﻣﻪ ﺗﺎرﻳﺦ ﺧﻮﻧﻴﻦ ﺟﻨﺒﺶ آزادﻳﺨﻮاﻫﻲ ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻣﺴﻴﺮ ﭘﺮﻓﺮاز و ﻧﺸﻴﺒﻲ را ﻃﻲ ﻛﺮده اﺳﺖ ،ﺗﺎرﻳﺨﻲ ﻣﻤﻠﻮ از ﺗـﺮاژدي ،ﺗـﺎرﻳﺨﻲ ﻛـﻪ در آن ﻗﻬﺮﻣﺎﻧـﺎﻧﻲ ﺑـﻪ ﻣﻴﺪان آﻣﺪﻧﺪ ،ﺳﺮﻫﺎﻳﺸﺎن ﺑﺮ دار ﺷﺪ ،ﺧﻮن ﭘﺎﻛﺸﺎن اﻳـﻦ ﺧـﺎك ﻣﻘـﺪس را ﮔﻠﮕﻮن ﻛﺮد .اﻳﻦ ﺟﻨﺒﺶ ﺑﻪ دار ﻛﺸﻴﺪه ﺷﺪ ،اﻋﺪام ﺷﺪ ،ﺗﺒﻌﻴﺪ ﮔـﺸﺖ ،وﻟـﻲ ﻫﻤﭽﻨﺎن زﻧﺪه و ﭘﺎﺑﺮﺟﺎ درﻓﺶ ﻣﺒﺎرزه را ﺑﺮاﻓﺮاﺷﺘﻪ ﻧﮕﻪ داﺷﺖ و ﺑﻪ ﭘﻴﻤـﻮدن راه ﭘﺮاﻓﺘﺨﺎرش اداﻣﻪ داد .آري اﻳﻦ ﺟﻨﺒﺶ ،ﻣﻴﺮاث ﺑﻪ ﺟﺎي ﻣﺎﻧﺪه از ﻫﺰاران ﻗﻬﺮﻣﺎن راه آزادي اﺳﺖ ،ﻫﺰاران اﻧﺴﺎن از ﺟﺎنﮔﺬﺷﺘﻪاي ﻛﻪ ﻣﺒـﺎرزه ﺑـﺮاي رﻓﻊ ﺳﺘﻢ و اﺟﺤﺎف وارده ﺑﺮ ﻣﻠﺘﺸﺎن را ﺑﺎﻻﺗﺮ و واﻻﺗﺮ از ﺣﻔﻆ ﺟﺎن و ﻣـﺎل و زﻧﺪﮔﻲ ﺧﻮﻳﺶ داﻧﺴﺘﻨﺪ و ﮔﻮﻫﺮ ﻧﺎب زﻧﺪﮔﻲﺷﺎن را ﺗﻘـﺪﻳﻢ آرﻣـﺎنﻫـﺎي اﻳﻦ ﺟﻨﺒﺶ ﻛﺮدﻧﺪ .ﺟﻮاﻧﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﻬﺎر ﻋﻤﺮﺷﺎن ﺧﺰان ﺷـﺪ ،ﻣـﺎدراﻧﻲ ﻛـﻪ ﺑـﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﻲ ﭘﺮﺧﻮن و ﻗﻠﺐﻫﺎﻳﻲ ﻣﺎﻻﻣﺎل از رﻧﺞ و ﺣﺴﺮت ،ﻋﻤﺮي را در اﻧﺘﻈﺎر ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﻓﺮزﻧﺪاﻧﻲ ﺳﭙﺮي ﻛﺮدﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﻴﭻﮔﺎه ﺑﺎز ﻧﮕﺸﺘﻨﺪ . ﺟﻨﺒﺶ ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻣﻴﺮاث ﺑﻪﺟﺎيﻣﺎﻧﺪه از ﻧﺴﻞﻫﺎﻳﻲ از ﺟﻨﺲ اﺳـﺘﻘﺎﻣﺖ و ﭘﺎﻳﺪاري اﺳﺖ .اﻳﻦ ﺟﻨﺒﺶ اﮔﺮ ﺗﺎﻛﻨﻮن ﭼﻮﻧﺎن دژي اﺳﺘﻮار و ﺗﺴﺨﻴﺮﻧﺎﭘﺬﻳﺮ 1
ﭘﺎﺑﺮﺟﺎ ﻣﺎﻧﺪه و ﻣﺸﻌﻞ ﻓﺮوزان رﻫﺎﻳﻲ را در ﺳﻴﺎﻫﻲ ﺗﻮﻧﻞﻫﺎي ﺗﺎرﻳﺦ ﺑﻪ ﭘﻴﺶ ﺑﺮده ،ﺑﻪ اﻳﻦ ﺧﺎﻃﺮ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﺸﺖﺧﺸﺖ آن ﺑﺎ ﺧﻮن ﺳﺮخ آﻻﻟﻪﻫﺎي ﻣﻴﻬﻦ و ﻓﺮزﻧﺪان ﭘﺎﻛﺒﺎز ﻣﻠﺖ ﻛﺮد ﺑﻨﺎ ﺷﺪه اﺳﺖ ،ﻣﻠﺘﻲ ﻛﻪ ﺣﻤﺎﺳـﻪي رﻫـﺎﻳﻲ را در ﻛﺎﻟﺒﺪ ﺟﻨﺒﺸﻲ ﺣﻖﻃﻠﺒﺎﻧﻪ دﻣﻴﺪ و ﺧﻮد ﭘﺸﺘﻴﺒﺎن ﺟﻨﺒﺶ ﺷﺪ. ﺗﺎرﻳﺦ ﻣﺎ را ﺑﺮاﻳﻤﺎن ﻧﻮﺷﺘﻪاﻧﺪ ،از اﻳﻦ روﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﺎرﻳﺦ ﻫﻤـﻮاره ﺑﺮاﻳﻤـﺎن ﻣﻬﺠﻮر و ﻧﺎﻣﺄﻧﻮس ﺑﻮده اﺳﺖ .ﺗﺎرﻳﺦ ﻣﺎ را ﻏﺎﺻﺒﺎن اﻳﻦ ﺧﺎك ﻧﻮﺷـﺘﻪاﻧـﺪ و اﻳﻦ ﺗﺎرﻳﺦ ﺗﺎﻛﻨﻮن ﺑﺮي از رواﻳﺖ دﻻوري ﻫﺎ و اﻳﺜـﺎرﮔﺮيﻫـﺎي ﺑـﺎزﻳﮕﺮان اﺻﻠﻲ آن و ﺣﻤﺎﺳﻪﺳﺎزان اﻳﻦ ﻣﻠﺖ ﺑﻮده اﺳﺖ و ﺑﺪﻳﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﻮد ﻛﻪ اﺑﺮﻣـﺮد ﺟﻨﺒﺶ ﻛﺮدﺳـﺘﺎن ،رﻫﺒـﺮ ﻓﻘﻴـﺪ و ﻟﻴـﺪر ﻓﺮﻫﻴﺨﺘـﻪ ،ﺧﻮﺷـﻨﺎم و ﭘـﺮآوازهي ﻣﺒﺎرزات آزادﻳﺒﺨﺶ ﻣﻠﺘﻤﺎن ،د.ﻋﺒﺪاﻟﺮّﺣﻤﻦ ﻗﺎﺳﻤﻠﻮ ﺧﻮد ﮔﺎم در راه ﻧﮕﺎرش ﺗﺎرﻳﺦ ﻣﺒﺎرزات ﻣﻌﺎﺻﺮ ﺟﻨﺒﺶ ﻛﺮدﺳﺘﺎن و ﻣﻠﺖ ﻛﺮد ﻧﻬـﺎد و ﺑـﺮگ زرﻳـﻦ اﻳﻦ ﺗﺎرﻳﺦ ﻳﻌﻨﻲ دوران ﺗﺄﺳﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن را ﻧﮕﺎﺷﺖ .ﭼﻬﻞ ﺳـﺎل ﻣﺒﺎرزه ،ﺣﺎﺻﻞ زﺣﻤـﺎت ﺑﺰرﮔﻤـﺮدي اﺳـﺖ ﻛـﻪ در ﺑﺤﺒﻮﺣـﻪي ﻣﺒـﺎرزات ﻣﺴﻠﺤﺎﻧﻪ و ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻣﻠﻲ و در زﻳﺮ ﺗﻮپﺑﺎران و ﺑﻤﺒﺎرانﻫﺎي رژﻳﻢ ﻏﺎﺻـﺐ ﺧﻤﻴﻨﻲ ،ﺑﺎ ژرفاﻧﺪﻳﺸﻲ و دراﻳﺖ ﺑﻪ ﻧﮕﺎرش درآورده اﺳﺖ. ﻗﺎﺳﻤﻠﻮ ﻣﺘﻌﻬﺪ و ﺑﻴﺮﺣﻤﺎﻧـﻪ ﺑـﻪ ﻧﻘـﺪ اﺷـﺘﺒﺎﻫﺎت ﮔﺬﺷـﺘﻪي اﻳـﻦ ﺟﻨـﺒﺶ ﻣﻲﭘﺮدازد ،اﺷﺘﺒﺎﻫﺎت و اﻧﺤﺮاﻓﺎت ﺟﻨﺒﺶ را ﻣﺸﺨﺺ ﻣﻲﻛﻨﺪ و ﻣﻌﺘﻘﺪ اﺳﺖ 2
ﻛﻪ ﺑﺎ رواﻳﺖ اﻳـﻦ ﻛﺎﺳـﺘﻲﻫـﺎ ﺑﺎﻳـﺴﺘﻲ از آن درس ﺑﮕﻴـﺮﻳﻢ ﺗـﺎ از ﺗﻜـﺮار دوﺑﺎرهي آن ﭘﻴﺸﮕﻴﺮي ﻛﻨﻴﻢ. ﭼﻬﻞ ﺳﺎل ﻣﺒﺎرزه ،ﺗﺎرﻳﺦ ﺳﻪ ﻣﻘﻄﻊ ﻣﻬﻢ را ﺑﺎزﮔﻮ ﻣﻲﻛﻨﺪ: دوران ﻗﺒﻞ از ﺗﺄﺳﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮري و ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ،دوران ﺗﺄﺳﻴﺲ ﺣﺰب دﻣﻜﺮات و ﺑﻨﻴﺎن ﻧﻬﺎدن ﺟﻤﻬﻮري و دوران ﭘﺲ از ﺳﻘﻮط و ﻧﻮزاﻳﻲ دوﺑﺎرهي ﺣﺰب و ﺟﻨﺒﺶ ﻛﺮدﺳﺘﺎن. اﻳﻦ ﻛﺘﺎب از اﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﻣﻬـﻢ اﺳـﺖ ﻛـﻪ ﻧﻮﻳـﺴﻨﺪه ﺧـﻮد در ﺑﻄـﻦ اﻛﺜـﺮ روﻳﺪادﻫﺎ ﺑﻮده و ﻫﻤﭽﻮن ﻣﻮرﺧﻲ ﻣﺘﻌﻬﺪ دﺳﺖ ﺑﻪ ﻗﻠـﻢ ﻣـﻲﺑـﺮد و زواﻳـﺎي ﺗﺎرﻳﻚ و روﺷﻦ اﻳﻦ ﺗﺎرﻳﺦ را رواﻳﺖ ﻣﻲﻛﻨﺪ. ﭼﻬﻞ ﺳﺎل ﻣﺒﺎرزه ،ﺗﺎرﻳﺦ ﻣﺒﺎرزات ﺟﻨﺒﺸﻲ اﺳﺖ از ﺟﻨﺲ دﻣﻮﻛﺮاﺳﻲ و ﺣﻘﻮق ﻣﻠﻲ .ﺟﻨﺒﺸﻲ ﻣﻠﻲ ـ دﻣﻮﻛﺮاﺗﻴﻚ ﻛﻪ ﻳﺎدﮔـﺎر ﺧـﻮن ﻫـﺰاران ﻻﻟـﻪي ﭘﺮﭘﺮﺷﺪهي ﻳﻚ ﻣﻠﺖ اﺳﺖ. ﺗﺎرﻳﺦ ﻣﺒﺎرزان دﻣﻜﺮاﺗﻲ ﻛﻪ ﺑﺮگ دﻳﮕﺮي از ﺗﺎرﻳﺦ را ورق زدﻧﺪ ،از آن ﺟﻬﺖ داراي اﻫﻤﻴﺖ اﺳﺖ ﻛﻪ ذﻛﺮ اﻳﻦ ﺗـﺎرﻳﺦ ﺑـﺮاي ﺟﻨـﺒﺶ اﻣﺮوزﻣـﺎن و ﺑﺮاي ﻧﺴﻞ ﺗﺎزهي ﻣﻠﺘﻤﺎن ﺑﺴﻲ ﻣﻬﻢ اﺳﺖ و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﺪﻳﻦ ﺧـﺎﻃﺮ ﻛـﻪ اﻳـﻦ ﺗﺎرﻳﺦ ﺑﻪ ﻗﻠﻢ رﻫﺒﺮي اﻧﻘﻼﺑﻲ و آزادﻳﺨﻮاه ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷـﺪه ﻛـﻪ ﺣﺘـﻲ ﺑﺮﺧـﻲ از
3
دﺷﻤﻨﺎﻧﺶ ﻧﻴﺰ ﭘﺲ از ﺳﺎلﻫﺎ ﺑﻪ ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ اﻓﻜﺎر و ﺳﺨﻨﺎﻧﺶ ﭘﻲ ﻣﻲﺑﺮﻧـﺪ و از اﺟﺤﺎﻓﺎﺗﻲ ﻛﻪ در ﺣﻖ او ﻧﻤﻮدهاﻧﺪ ،از ﺧﻮد ﮔﻠﻪﻣﻨﺪﻧﺪ. ﺑﺮ ﻫﻤﻴﻦ اﺳﺎس ﺑﻮد ﻛﻪ ﻻزم داﻧـﺴﺘﻴﻢ ﺑـﺮاي آﻧﻜـﻪ دوﺳـﺘﺎن و دﺷـﻤﻨﺎن ﺟﻨﺒﺶ ﻛﺮدﺳﺘﺎن و ﻗﺎﺳﻤﻠﻮ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺎ اﻓﻜﺎرش آﺷﻨﺎ ﺷﻮﻧﺪ ،اﻳﻦ ﻛﺘـﺎب را ﺑـﻪ زﺑﺎن ﻓﺎرﺳﻲ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻛﻨﻴﻢ ،ﺷﺎﻳﺪ ﻛﻪ ﺗﻮاﻧـﺴﺘﻪ ﺑﺎﺷـﻴﻢ ﺧـﺪﻣﺘﻲ ﺑـﻪ ﺗـﺎرﻳﺦ و ﺟﻨﺒﺶ آزادﻳﺨﻮاﻫﻲ ﻣﻠﺘﻤﺎن ﻧﻤﻮده و دﻳﻦ ﺧـﻮد را ﻧـﻪ آﻧﭽﻨـﺎن ﻛـﻪ ﺑﺎﻳـﺴﺘﻪ اﺳﺖ ،ﺑﻠﻜﻪ در ﺣﺪ ﺑﻀﺎﻋﺖ ﻧﺎﭼﻴﺰ ﺧﻮد ﺑﻪ رﻫﺒﺮاﻧﻤﺎن ادا ﻛﻨﻴﻢ. ﻣﺎ در اﺗﺤﺎدﻳﻪي داﻧﺸﺠﻮﻳﺎن دﻣﻜﺮات ﻛﺮدﺳﺘﺎن اﻳﺮان ﺑـﺮ آن ﺷـﺪﻳﻢ ﻛـﻪ ﭼﻬﻞ ﺳﺎل ﻣﺒﺎرزه را از زﺑﺎن ﻛﺮدي ﺑﻪ ﻓﺎرﺳﻲ ﺑﺮﮔﺮدان ﻛﻨـﻴﻢ و در اﻳـﻦ راه ﺑﻪ ﺻﻮرت ﮔﺮوﻫﻲ ﺑﺎ ﺟﻤﻌﻲ از اﻋﻀﺎي اﺗﺤﺎدﻳﻪ ﻫﻤﮕـﺎم ﺷـﺪﻳﻢ ،ﺑﺎﺷـﺪ ﻛـﻪ ﮔﺎﻣﻲ ﻣﺜﺒﺖ در اﻳﻦ راه ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ. در اﻳﻨﺠﺎ ﻻزم اﺳﺖ از ﺧﺎﻧﻢﻫﺎ ﻛﮋال ﻣﺤﻤﺪي و ﻣﻬﺘﺎب ﻓﻴـﻀﻲ و آﻗﺎﻳـﺎن ﻏﺎﻟﺐ ﺣﺒﻴﺒﻲ ،ﺷﻤﺎل ﺗﺮﻏﻴﺒﻲ ،ﻧﺎﺻﺮ ﻣﺮادي ،ﻓﺎﺗﺢ ﺻﺎﻟﺤﻲ و ﻛﻴـﻮان درودي ﺑﺨﺎﻃﺮ زﺣﻤﺎﺗﺸﺎن در ﺗﺮﺟﻤﻪي ﻛﺘﺎب ،آﻗـﺎي ﺳﺮﺑـﺴﺖ اروﻣﻴـﻪ ﺑـﻪ ﺧـﺎﻃﺮ ﺻﻔﺤﻪآراﻳﻲ و ﻃﺮاﺣﻲ ﺟﻠﺪ ،آﻗﺎﻳﺎن ﻳـﻮﻧﺲ ﺧﻠﻴﻠـﻲ ،ﻓـﻼح رﺣﻴﻤـﻲ و آزاد ﻣﺼﻄﻔﻲﭘﻮر ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺗﺎﻳﭗ ﻣﻄﺎﻟﺐ و رﻓﻴﻖ ﮔﺮاﻣﻲ ،ﺳﻼم اﺳﻤﺎﻋﻴﻞﭘـﻮر ﻛـﻪ ﺑﻪﻳﺎري ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ،اﻳﻦ ﻛﺘﺎب را وﻳﺮاﺳﺘﺎري ﻧﻤﻮدﻳﻢ ،ﺗﺸﻜﺮ و ﻗﺪرداﻧﻲ ﻧﻤﺎﻳﻢ. 4
ﺑﺪون ﺷﻚ ،ﺗﺮﺟﻤﻪي اﻳﻦ ﻛﺘـﺎب ﺑـﺮي از ﻧﻘـﺺ و ﻛﺎﺳـﺘﻲ ﻧﻴـﺴﺖ ،وﻟـﻲ اﻣﻴﺪوارﻳﻢ ﻛﻪ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﺧﺪﻣﺘﻲ درﺧﻮر ﻧﺎم و ﻳﺎد ﻗﺎﺳﻤﻠﻮ ،اﻳﻦ ﺑﺰرﮔﻤﺮد ﺗﺎرﻳﺦ ﻣﻠﺖ ﻛﺮد و ﺗﻤﺎﻣﻲ ﻣﻠﺖﻫﺎي درﺑﻨﺪ ﺧﺎورﻣﻴﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﭘﻴﺸﮕﺎه او ،ﻣﻜﺘـﺐ اﻧﺴﺎﻧﻲاش و ﻣﻠﺘﻲ ﻛﻪ ﺟﺎﻧﺶ را ﺑﺮ ﺳﺮ رﻫﺎﻳﻲ آﻧﺎن ﻧﻬﺎد ،اراﺋﻪ ﻧﻤﺎﻳﻴﻢ.
ﻛﻴﻬﺎن ﻳﻮﺳﻔﻲ دﺑﻴﺮ اﺗﺤﺎدﻳﻪي داﻧﺸﺠﻮﻳﺎن دﻣﻜﺮات ﻛﺮدﺳﺘﺎن اﻳﺮان
5
6
ﻣﻘﺪﻣﻪي ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه اﻳﻦ ﻛﺘﺎب ﺟﻠﺪ ﻧﺨﺴﺖ ﺗﺎرﻳﺨﭽﻪي ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﻛﺮدﺳﺘﺎن اﻳﺮان اﺳﺖ ﻛﻪ ﭘﻴﺶ روي ﺧﻮاﻧﻨﺪﮔﺎن ﮔﺮاﻣﻲ ﻗﺮار ﻣﻲﮔﻴﺮد .ﻓﺼﻞ ﻧﺨـﺴﺖ اﻳـﻦ ﺟﻠـﺪ، ﭘﺲ از ﺗﺤﻠﻴﻞ و ﺑﺮرﺳﻲ ﺷـﺮاﻳﻂ و روﻳـﺪادﻫﺎي ﻗﺒـﻞ از ﺗﺄﺳـﻴﺲ ﺣـﺰب، ﺿــﺮورت ﺗــﺎرﻳﺨﻲ ﺗــﺸﻜﻴﻞ ﻳــﻚ ﺣــﺰب دﻣﻜــﺮات و اﻧﻘﻼﺑــﻲ در ﺳــﺎل 1945)1324ﻣﻴﻼدي( را ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ .ﻓﺼﻞ دوم ﺑﻪ ﺑﺤﺚ درﺑﺎرهي ﻳﻜﻲ از ﺻﻔﺤﺎت زرﻳﻦ ﺗﺎرﻳﺦ ﻣﻠﺖ ﻛﺮد ،ﻳﻌﻨﻲ ﭼﮕﻮﻧﮕﻲ ﺗـﺸﻜﻴﻞ و ﺳﺮﮔﺬﺷـﺖ ﺟﻤﻬﻮري ﺧﻮدﻣﺨﺘﺎر ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻃﻲ ﺳـﺎلﻫـﺎي 1324و – 1945 )1325 (1946اﺧﺘﺼﺎص ﻳﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ. ﺟﻠﺪ دوم اﻳﻦ ﺗﺎرﻳﺨﭽﻪ ﻛﻪ در 4ﻓﺼﻞ ﺗﺪوﻳﻦ ﺷـﺪه اﺳـﺖ ،ﺑـﻪ ﻣﺒـﺎرزهي ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﻛﺮدﺳﺘﺎن در ﺳﺎلﻫﺎي اﻓﻮل ﺟﻨﺒﺶ ﻣﺒﺎرزاﺗﻲ ﺑﻌﺪ از ﺳﻘﻮط ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ،ﻳﻌﻨﻲ دوران ﻃﻮﻻﻧﻲ ﻣﺒﺎرزهي ﻣﺨﻔﻴﺎﻧﻪ اﺧﺘـﺼﺎص دارد ﻛﻪ 32ﺳﺎل ﺗﻤﺎم ﺑﻪ ﻃﻮل اﻧﺠﺎﻣﻴﺪ .دوراﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﭘﻴﺮوزي اﻧﻘﻼب ﻣﻠﻴﺖﻫﺎي اﻳﺮان در ﺳﺎل (1979 )1357ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن ﻣﻲرﺳﺪ.
7
ﺟﻠﺪ ﺳﻮم و ﭘﺎﻳﺎﻧﻲِ ﺗﺎرﻳﺨﭽﻪ ،ﻣﺸﺘﻤﻞ ﺑﺮ ﺳﻪ ﻓﺼﻞ اﺳﺖ ﻛـﻪ از ﺑﻬﻤـﻦﻣـﺎه ﺳﺎل 1357ﺗﺎ ﭼﻬﻠﻤﻴﻦ ﺳﺎﻟﺮوز ﺗﺄﺳﻴﺲ ﺣﺰب ﻳﻌﻨﻲ ﻣﺮدادﻣـﺎه 1364را در ﺑﺮ ﻣﻲﮔﻴﺮد .اﻳﻦ ﺑﺨﺶ از ﺗﺎرﻳﺦ ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﻋﻼوه ﺑﺮ ﭼﻨﺪ ﻣﺎه ﻣﺒـﺎرزهي ﻋﻠﻨﻲ 6 ،ﺳﺎل ﻣﺒﺎرزهي ﻣﺴﻠﺤﺎﻧﻪ و ﺧﻮﻧﻴﻨﻲ را ﻛﻪ ﻫﻢ اﻛﻨﻮن ﻧﻴﺰ اداﻣـﻪ دارد، ﺷﺎﻣﻞ ﻣﻲﺷﻮد. اﻣﻴﺪوارﻳﻢ ﻛﻪ در آﺳﺘﺎﻧﻪي ﭼﻬﻠﻤﻴﻦ ﺳﺎﻟﺮوز ﺗﺄﺳـﻴﺲ ﺣـﺰب ،ﺟﻠـﺪ دوم و ﺳﻮم ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﭼﺎپ ﺑﺮﺳﺪ و در دﺳﺘﺮس ﺧﻮاﻧﻨﺪﮔﺎن ﻣﺤﺘﺮم ﻗﺮار ﮔﻴﺮد. آن دﺳﺘﻪ از ﺣﻮاﺷﻲ ﻛﺘﺎب ﻛﻪ ﺑﺎ ﺣﺮف "م" ﻣـﺸﺨﺺ ﮔﺮدﻳـﺪه ،دﻳـﺪﮔﺎه ﻣﺆﻟﻒ ﻛﺘﺎب اﺳﺖ .ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﺑﻪ دﻟﻴﻞ در دﺳﺘﺮس ﻧﺒﻮدن ﻣﻨﺎﺑﻊ ،اﺷﺎره ﺑﻪ ﻧﺎم ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه و ﺻﻔﺤﻪ و ﺳﺎل ﭼﺎپ ﻣﻨﺒﻊ ،ﻣﻴﺴﺮ ﻧﺒﻮد. در ﻧﮕﺎرش ﺟﻠﺪ اول ،اﻓﺮاد ﻓﺮاواﻧﻲ ﻣﺮا ﻳﺎري رﺳﺎﻧﺪﻧﺪ .از دوﺳـﺘﺎﻧﻲ ﻛـﻪ دﺳﺖﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎ را ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ و ﻧﻜﺎت ﻣﻬﻤﻲ را ﺧﺎﻃﺮﻧﺸﺎن ﻛﺮدﻧﺪ ،ﺳﭙﺎﺳـﮕﺰارم. ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ از ﺗﻤﺎﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺮان و ﺑﺮادراﻧﻲ ﻛﻪ در ﺗﻬﻴﻪي دﺳﺖﻧﻮﺷﺘﻪ ﻣﺮا ﻳﺎري رﺳــﺎﻧﺪﻧﺪ ،ﻛﻤــﺎل ﺗــﺸﻜﺮ را دارم .از ﻣـﺴﺌﻮﻻن و ﻛﺎرﻛﻨــﺎن اﻧﺘــﺸﺎرات و ﺗﺒﻠﻴﻐﺎت ﺣﺰب ﻛﻪ در ﭼﺎپ اﻳﻦ ﻛﺘﺎب زﺣﻤـﺎت زﻳـﺎدي ﻛـﺸﻴﺪﻧﺪ ،ﻛﻤـﺎل ﺗﺸﻜﺮ را دارم .ﺑﺪون ﻛﻤﻚ و ﻳﺎري آﻧﺎن ،ﭼﺎپ و ﻧﺸﺮ ﺗﺎرﻳﺨﭽـﻪي ﺣـﺰب
8
دﻣﻜﺮات ﻛﺮدﺳﺘﺎن اﻳﺮان در اﻳﻦ ﻣﺪت ﻛﻮﺗـﺎه و در اﻳـﻦ ﺷـﺮاﻳﻂ ﺳـﺨﺖ، اﻣﻜﺎنﭘﺬﻳﺮ ﻧﺒﻮد. ﻗﺎﺑﻞ ذﻛﺮ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﺨﺺ ﻣﺆﻟﻒ ،ﻣﺴﺌﻮل ﺗﻤﺎﻣﻲ ﺗﺤﻠﻴﻞﻫﺎ و دﻳﺪﮔﺎهﻫﺎﻳﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ در اﻳﻦ ﻛﺘﺎب آﻣﺪه اﺳﺖ. درﺧﻮاﺳﺖ ﻣﺎ از ﺧﻮاﻧﻨﺪﮔﺎن ﮔﺮاﻣﻲ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﻧﻈﺮ ،دﻳـﺪﮔﺎه، اﻧﺘﻘﺎد و ﻳﺎ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎدي راﺟﻊ ﺑﻪ ﺟﻠﺪ اول اﻳﻦ ﻛﺘـﺎب دارﻧـﺪ ،ﻣـﻲﺗﻮاﻧﻨـﺪ ﺑـﻪ ﺗﺒﻠﻴﻐﺎت و اﻧﺘﺸﺎرات ﺣﺰب و ﻳﺎ ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺎً ﺑﻪ ﺷﺨﺺ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه ارﺳﺎل ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. ﭘﻴﺸﺎﭘﻴﺶ ﺳﭙﺎﺳﮕﺰارﻳﻢ. ﻣﺆﻟﻒ ﻣﺮدادﻣﺎه 1364 ﺗﻮﺟﻪ :در ﭼﺎپ دوم ﺟﻠﺪ اول ﺑﺮﺧﻲ از اﺷﺘﺒﺎﻫﺎت ﭼﺎﭘﻲ ،ﺗﺼﺤﻴﺢ ﮔﺮدﻳﺪه و در ﭼﻨﺪ ﻧﻘﻄﻪ ﻧﻴﺰ ﺟﻬﺖ دﻗﺖ و ﺗﻨﻮﻳﺮ ﻣﺤﺘـﻮاي ﻛﺘـﺎب ﺗﻐﻴﻴﺮاﺗـﻲ اﻧﺠـﺎم ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ. ﻣﺆﻟﻒ ﺧﺮدادﻣﺎه 1366 9
10
ﺳﺮآﻏﺎز
11
ﭼﻬﻞ ﺳﺎل در ﺗﺎرﻳﺦ ﻳﻚ ﺣﺰب ﺳﻴﺎﺳﻲ ،ﻣﺪت ﻛﻤﻲ ﻧﻴﺴﺖ .ﺑﻪ وﻳﮋه اﮔـﺮ اﻳﻦ ﺣﺰب در آن ﭼﻬﻞ ﺳﺎل از ﺧﻄﻮط ﻛﻠﻲ ﺧـﻮد ﻓﺎﺻـﻠﻪ ﻧﮕﺮﻓﺘـﻪ ﺑﺎﺷـﺪ و ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺮ دﺷﻮاريﻫﺎ ﻓﺎﺋﻖ آﻳﺪ و روز ﺑﻪ روز ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪﺗﺮ و ﭘﺮﻧﻔـﻮذﺗﺮ ﺑﻪ ﭘﻴﺶ رود و ﺑﻪ اﻫﺪاف ﻛﻠﻲ ﺧﻮد ﻧﺰدﻳﻚﺗﺮ ﺷﻮد. ﺷﻨﺎﺧﺖ و ﺷﻨﺎﺳﺎﻧﺪن ﺗﺎرﻳﺨﭽـﻪي ﺣـﺰب دﻣﻜـﺮات ﻛﺮدﺳـﺘﺎن اﻳـﺮان در ﺷﺮاﻳﻂ ﻛﻨﻮﻧﻲ ﻣﺒﺎرزهي ﻣﺎ ﺑﺴﻴﺎر ﺿﺮورت دارد .ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﻛﺮدﺳـﺘﺎن اﻳﺮان ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺗﻤﺎﻣﻲ ﭘﺪﻳﺪهﻫـﺎي اﺟﺘﻤـﺎﻋﻲ ﻧﻘﻄـﻪي ﺷـﺮوﻋﻲ دارد ،ﺷـﺮاﻳﻂ ﺷﻜﻞﮔﻴﺮي ﺧﺎص ﺧﻮد را دارد و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ راه درازي را ﭘﻴﻤﻮده ﺗﺎ ﺑﻪ اﻣﺮوز رﺳﻴﺪه اﺳﺖ .ﺷﻨﺎﺧﺖ و ﺷﻨﺎﺳﺎﻧﺪن ﺗﺎرﻳﺦ ﺣﺰب ﭘﻴﺶ از ﻫﺮ ﭼﻴـﺰ ﺑـﺮاي آن اﺳﺖ ﻛﻪ از ﺗﺠﺮﺑﻴﺎت ﻣﺒﺎرزهي ﻣﺮدﻣﻤﺎن و ﺣﺰﺑﻤـﺎن درس ﺑﻴـﺎﻣﻮزﻳﻢ .اﻳـﻦ درسآﻣــﻮزي دو ﺟﻨﺒ ـﻪ دارد :ﻧﺨــﺴﺖ اﻳﻨﻜــﻪ ﺧــﻮد از ﺗﻤــﺎﻣﻲ ﺗﺠﺮﺑﻴــﺎت ارزﺷﻤﻨﺪي ﻛﻪ ﺑﺎ ﺻﺮف ﻫﺰﻳﻨﻪﻫﺎي ﺑﺴﻴﺎر ﺑﺎﻻﻳﻲ ،ﺗﻮﺷﻪي راه ﺣﺰﺑﻤـﺎن ﺷـﺪه اﺳﺖ ،ﺑﺮاي آﻳﻨﺪهي ﻣﺒﺎرزاﺗﻤﺎن ﺳﻮد ﺟﻮﺋﻴﻢ ،ﺑﻪ ﻧﺤﻮي ﻛﻪ ﻧـﻪ ﻓﻘـﻂ ﺗـﺎرﻳﺦ ﮔﺬﺷﺘﻪي ﺣﺰﺑﻤﺎن را روﺷﻦ ﻧﻤﺎﻳﺪ ،ﺑﻠﻜﻪ ﺗﺎ ﺳﺮﺣﺪ اﻣﻜﺎن ،راﻫﻨﻤﺎي ﻣﺒﺎرزات آﻳﻨﺪهي ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﺷﺪ .دوم اﻳﻨﻜﻪ ،در آﻳﻨـﺪه از اﻧﺤﺮاﻓـﺎت و اﺷـﺘﺒﺎﻫﺎﺗﻲ ﻛـﻪ ﺣﺰب در ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺎ آن روﺑﺮو ﺷﺪه ،ﺑﭙﺮﻫﻴﺰﻳﻢ.
12
در ﻣﺪت اﻳﻦ ﭼﻬﻞ ﺳﺎل ،دو ﻧﺴﻞ ﺟﺪﻳﺪ در ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﭘﺮورش ﻳﺎﻓﺘـﻪاﻧـﺪ. ﻗﺒﻞ از اﻳﻦ دو ﻧﺴﻞ ،ﻧﺴﻞ ﻣﺆﺳﺴﻴﻦ ﺣﺰب ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﺘﺄﺳـﻔﺎﻧﻪ آﻧﻬـﺎﻳﻲ ﻛـﻪ ﺣﺰب ﻣﺎ را ﺑﻨﻴﺎن ﻧﻬﺎدﻧﺪ ،ﻏﻴﺮاز ﻋﺪهي ﻣﻌﺪودي ،دﻳﮕﺮ در ﻣﻴﺎن ﻣﺎ ﻧﻴـﺴﺘﻨﺪ. ﺣﻘﻴﻘﺖ اﻣﺮ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﺴﻞ ﻣﺆﺳﺲ ﺣﺰب اﻛﻨﻮن ﻧﻘﺸﻲ را در ﻣﺒـﺎرزهي ﺣﺰب ﻣﺎ اﻳﻔﺎ ﻧﻤﻲﻛﻨﺪ .زﻳﺮا ﺗﻌﺪادي از آﻧﺎن ﺷﻬﻴﺪ ﺷﺪﻧﺪ و ﺑﺴﻴﺎري ﻧﻴﺰ ﺑﻌـﺪ از ﺳﻘﻮط ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ،از ﻣﺒﺎرزهي ﺳﻴﺎﺳﻲ دﺳﺖ ﻛﺸﻴﺪﻧﺪ .وﻇﻴﻔﻪ ي اﻳﻦ ﻧﺴﻞ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﺸﻜﻴﻞ و ﺗﺄﺳﻴﺲ ﺣﺰب ﺑﻮد و ﺣﺰب را ﺑﺮاي ﻧـﺴﻞ ﭘـﺲ از ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺮ ﺟﺎي ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ. ﻧﺴﻞ دوم ،ﻧﺴﻠﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻌﺪ از ﻋﻘﺐﻧﺸﻴﻨﻲ ﺳﺎل (1946 )1325ﺗﺎ ﺑﻪ اﻣﺮوز ،ﺳﺘﻮن و ﻧﻴﺮوي اﺻﻠﻲ ﺗﺸﻜﻴﻼت ﺣﺰب دﻣﻜـﺮات ﻛﺮدﺳـﺘﺎن اﻳـﺮان ﺑﻮده اﺳﺖ .ﻧﺴﻠﻲ ﻛـﻪ رﻫﺒـﺮي و ﻣـﺪﻳﺮﻳﺖ ﺣـﺰب را ﺗـﺎ اﻧﻘـﻼب )1357 (1979ﺑﺮ ﻋﻬﺪه داﺷﺘﻪ اﺳﺖ. ﻫﺮﭼﻨﺪ ﺑﻌﺪ از ﭘﻴﺮوزي اﻧﻘﻼب ،57ﺷﻤﺎر زﻳﺎدي از اﻋﻀﺎ ،ﻛﺎدرﻫﺎ و ﺣﺘﻲ رﻫﺒﺮي ﺗﺎزه ﺑﻪ ﺻﻔﻮف ﺣﺰب ﭘﻴﻮﺳﺘﻪاﻧﺪ اﻣﺎ ﻫﻨﻮز ﻫﻢ ﻧـﺴﻞ دوم اﺳـﺖ ﻛـﻪ ﻧﻘﺶ اﺳﺎﺳﻲ را در ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ اﻣﻮر ﺣﺰب اﻳﻔﺎ ﻣﻲﻛﻨﺪ .اﮔـﺮ ﻧـﺴﻞ ﻣﺆﺳـﺴﻴﻦ ﺣﺰب ،ﺧﻮد از ﺷﺮاﻳﻂ ﺗﺄﺳﻴﺲ ﺣﺰب ﻣﻄﻠﻊ ﺑﻮدﻧـﺪ ،ﻧـﺴﻞ دوم و ﺑـﻪ وﻳـﮋه آﻧﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﻌﺪ از اﻧﻘﻼب ﺳﺎل 57ﺑﻪ ﺻﻔﻮف ﺣﺰب دﻣﻜـﺮات ﭘﻴﻮﺳـﺘﻪاﻧـﺪ، 13
ﻛﻤﺘﺮ از ﮔﺬﺷﺘﻪي ﺗﺎرﻳﺨﻲ ﺣﺰﺑﺸﺎن اﻃﻼﻋﻲ دارﻧـﺪ .اﻣـﺎ ﻧـﺴﻠﻲ دﻳﮕـﺮ ﻫـﻢ ﻫﺴﺖ ﻛﻪ ﻧﺴﻞ ﺗﺎزهاي اﺳﺖ ،آﻧﻬﺎ ﻫﻢ اﻛﻨـﻮن 20ﺳـﺎل ﺳـﻦ دارﻧـﺪ و ﺑـﻪ ﺻﻔﻮف ﺣﺰب ﻣﻠﺤﻖ ﺷﺪهاﻧﺪ و اﻏﻠﺐ اﻋﻀﺎي ﺳﺎده و ﻳﺎ ﭘﻴـﺸﻤﺮگ ﻫـﺴﺘﻨﺪ. آﻧﺎن از ﺗﺎرﻳﺦ ﺣﺰب اﻃﻼع اﻧﺪﻛﻲ دارﻧﺪ .ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴـﻞ ﺑـﺴﻴﺎر ﺿـﺮوري اﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﺎرﻳﺦ اﻳﻦ 40ﺳﺎل ،ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺑـﻪ ﺻـﻮرت ﻣﺨﺘـﺼﺮ و ﻓـﺸﺮده ،در ﻣﻌﺮض دﻳﺪﮔﺎن ﻫﺮ دو ﻧﺴﻞ ،اﻋﻀﺎ ،ﻫﻮاداران و ﺗﻤﺎﻣﻲ ﻣـﺮدم اﻳـﺮان ﻗـﺮار ﮔﻴﺮد. ﻳﺎد و ﺧﺎﻃﺮهي ﭼﻬﻠﻤﻴﻦ ﺳﺎل ﺗﺄﺳﻴﺲ ﺣﺰب دﻣﻜـﺮات ﻛﺮدﺳـﺘﺎن اﻳـﺮان، ﻓﺮﺻﺖ ﺧﻮﺑﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ از ﺗﺎرﻳﺦ اﻳﻦ ﺣﺰب ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺖ و ﺣﺪاﻗﻞ ﻣﺨﺘﺼﺮي از ﮔﺬﺷﺘﻪي ﭘﺮ ﻓﺮاز و ﻧﺸﻴﺐ و ﺧﻮﻧﺒﺎر آن ﻛﻪ اﻓﺘﺨـﺎر ﻫﻤـﻪي ﻣﻠـﺖ ﻛـﺮد ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ ،ﻣﻮرد اﺷﺎره و ﺑﺮرﺳﻲ ﻗﺮار ﮔﻴﺮد .اﻟﺒﺘﻪ ﺗﺎرﻳﺦ ﻛﺎﻣﻞ ﺣﺰب ﺑﺎﻳـﺪ در ﻓﺮﺻﺖ ﻣﻨﺎﺳﺐ دﻳﮕﺮي ﺗﺪوﻳﻦ ﮔﺮدد .اﻳﻦ ﻳﻜﻲ ﺗﺎرﻳﺨﭽﻪ اﺳﺖ و ﻣﻨﻈـﻮر از ﺗﺎرﻳﺨﭽﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﮔﺬﺷﺘﻪ اﺳﺖ ،ﻧﻪ ﻧﺸﺎن دادن روﻳﺪادﻫﺎ و ﻧﻤﻮﻧﻪﻫـﺎي ﺗﺎرﻳﺨﻲ .ﺗﺎرﻳﺦ ﻓﺎﻛﺘﻮﮔﺮاﻓﻲ ﻧﻴﺴﺖ .در ﻛﻨﺎر ﻫﻢ ﻗﺮار دادن و ﻛﺮوﻧﻮﻟـﻮژي ﺣﻮادث ﻧﻴﺴﺖ .ﺗﺎرﻳﺦ ،ﻛﺸﻒ ارﺗﺒﺎط ﻣﻴﺎن روﻳﺪادﻫﺎ و ﭼﮕﻮﻧﮕﻲ ﮔـﺴﺘﺮش و ﺗﺤﻮل اﻳﻦ روﻳﺪادﻫﺎ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ .ﺑـﻪ وﻳـﮋه اﻳﻨﻜـﻪ ،ﺗـﺎرﻳﺦ از ﺣﺮﻛـﺖ ﺑـﺎز
14
ﻧﺎﻳﺴﺘﺎده و ﺑـﺎز ﻧﺨﻮاﻫـﺪ اﻳـﺴﺘﺎد .ﺗـﺎرﻳﺦ دﻳﻨﺎﻣﻴـﺴﻢ و ﻧﻴـﺮوي ﻣﺤﺮﻛـﻪي ﻣﺨﺼﻮص ﺑﻪ ﺧﻮد را دارد. ﻫﺪف از ﻧﮕﺎرش ﺗﺎرﻳﺨﭽﻪي ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﻛﺮدﺳﺘﺎن اﻳﺮان ﻗﺒـﻞ از ﻫـﺮ ﭼﻴﺰ ،ﺗﺤﻠﻴﻞ ﺳﺮﮔﺬﺷﺖ ﺣﺰب و وﺿﻌﻴﺖ و ﺷﺮاﻳﻂ ﭼﻬﻞ ﺳﺎل اﺧﻴـﺮ اﺳـﺖ. ﺑﺮاي ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺗﺎرﻳﺦ ﺗﻜﻤﻴﻠﻲ ﺣﺰب ،اﺳﻨﺎد و ﻣﺪارك زﻳﺎد دﻳﮕﺮي ﻻزم اﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻢاﻛﻨﻮن و در ﺷﺮاﻳﻂ ﻣﺒﺎرزهي ﻣﺴﻠﺤﺎﻧﻪ در دﺳﺘﺮس ﻧﻤﻲﺑﺎﺷـﻨﺪ و ﻫـﻢ اﻳﻨﻜﻪ اﻳﻦ ﺗﺎرﻳﺦ ﺗﻮﺳﻂ ﻳﻚ ﻧﻔﺮ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻧﻤﻲﺷﻮد. ﺗﺎرﻳﺦ ﺣﺰﺑﻲ ﺑﺎ ﭘﻴﺸﻴﻨﻪي ﺗﺎرﻳﺨﻲِ ﻫﻤﭽﻮن ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ،اﮔﺮ در ﺷﺮاﻳﻂ ﻣﺒﺎرزه ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﻮد ،ﺑﺎ دو ﻛﻤﺒﻮد ﺟﺪي ﻣﻮاﺟﻪ اﺳﺖ: ﻧﺨﺴﺖ :در زﻣﺎن ﻣﺒﺎرزه ،زﻣﺎن و ﻓﺮاﻏـﺖ ﻛـﻢ اﺳـﺖ و اﻓـﺮاد ﻣﻌـﺪودي ﻗﺎدرﻧﺪ ﻫﻤﻪي وﻗﺖ و اﻣﻜﺎﻧﺎت ﺧﻮد را ﺑﻪ اﻳﻦ اﻣﺮ اﺧﺘﺼﺎص دﻫﻨﺪ. دوم :ﺑﺴﻴﺎري از ﻣﻨﺎﺑﻌﻲ ﻛﻪ در ﺷﺮاﻳﻂ ﻋﺎدي ﺑﻪ آﺳـﺎﻧﻲ ﻗﺎﺑـﻞ دﺳﺘﺮﺳـﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ در ﺷﺮاﻳﻂ ﻣﺒﺎرزاﺗﻲ و ﺑﻪ وﻳﮋه در ﻛﻮﻫﺴﺘﺎنﻫـﺎ ﻛﻤﺘـﺮ در دﺳـﺘﺮس ﻣﻲ ﺑﺎﺷﻨﺪ .ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ ،آﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺗﺎرﻳﺨﭽﻪي ﺣﺰب دﻣﻜـﺮات ﻛﺮدﺳﺘﺎن اﻳﺮان اراﺋﻪ ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ ،ﺗﺎرﻳﺦ ﺗﻤﺎم و ﻛﺎﻣﻞ اﻳﻦ ﺣﺰب ﻧﻴﺴﺖ ،وﻟـﻲ اﺣﺘﻤﺎﻻً ﺑﻪ ﻣﻨﺒﻌﻲ ﺑﺮاي ﺗﺎرﻳﺦﻧﮕﺎران ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﻮد ﻛﻪ در آﻳﻨﺪه ﺗﺎرﻳﺦ ﺗﻜﻤﻴﻠﻲ
15
ﺣﺰب را ﺑﻨﻮﻳﺴﻨﺪ .و آﻧﭽـﻪ ﻛـﻪ ﺗﻘـﺪﻳﻢ ﺧﻮاﻧﻨـﺪﮔﺎن ﻣـﻲﺷـﻮد ،ﺑﻴـﺸﺘﺮ ﺑـﻪ ﻳﺎدداﺷﺖﻫﺎﻳﻲ درﺑﺎرهي ﺣﺰب ﻣﻲﻣﺎﻧﺪ. در ﻧﮕﺎرش ﺗﺎرﻳﺦ ﺑﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ را ﻣـﺪﻧﻈﺮ داﺷـﺖ ﻛـﻪ ﻫﺮﭼـﻪ از دوران ﻣﺸﺨﺼﻲ ﻛﻪ ﻣﻲﺑﺎﻳﺪ درﺑﺎرهي آن ﻧﻮﺷﺖ ،دور ﺷﻮﻳﻢ اﻫﻤﻴﺖ ﻣﻮﺿـﻮﻋﺎت و روﻳﺪادﻫﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻤﺎﻳﺎن ﻣﻲﺷﻮد .ﺗﺎ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺧﻮد در آن دوران ﻗﺮار دارﻳﻢ و ﺗﺎ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ از ﺗﺎرﻳﺦ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻧﮕﺮﻓﺘﻪاﻳﻢ ،اﻫﻤﻴﺖ روﻳﺪادﻫﺎ ﻛـﺎﻣﻼً آﺷـﻜﺎر ﻧﻤﻲﺷﻮد .ﺑﺮاي ﻧﻤﻮﻧﻪ ،ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن در ﺳـﺎلﻫـﺎي 1324و )1325 (1946 – 1945ﺑﺮاي ﻣﺎ از اﻫﻤﻴﺖ وﻳﮋه اي ﺑﺮﺧﻮردار اﺳﺖ ،اﻣـﺎ ﺑـﺴﻴﺎر اﻧﺪكاﻧﺪ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ در آن ﻣﻘﻄﻊ ﺗـﺎرﻳﺨﻲ در ﻣﻴـﺎن ﻣـﺎ و ﻳـﺎ در دﺳـﺘﮕﺎه ﺟﻤﻬﻮري ﻛﻮردﺳﺘﺎن ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻧﻤﻮدهاﻧﺪ ،اﻫﻤﻴﺖ آن را ﺑﻪ آن ﺻﻮرﺗﻲ ﻛﻪ ﻣـﺎ اﻣﺮوزه درك ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ ،درك ﻧﻤﻮده ﺑﺎﺷﻨﺪ. اﻣﺎ اﻳﻦ دوري ﺷﺪن ﻧﻴﺰ داراي ﻣﻌﺎﻳﺒﻲ ﻧﻴﺰ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ .اﻛﻨﻮن ﺑﻌﺪ از ﮔﺬﺷﺖ 40ﺳﺎل ﻛﻪ درﺻﺪد ﻧﮕﺎرش ﺗﺎرﻳﺦ ﺣﺰب و ﺟﻤﻬـﻮري ﻛﺮدﺳـﺘﺎن ﻫـﺴﺘﻴﻢ، ﺑﺴﻴﺎري ﭼﻴﺰﻫﺎ ﻓﺮاﻣﻮش ﺷﺪه ،اﺳﻨﺎد از ﺑﻴﻦ رﻓﺘﻪ و ﺗﻌﺪاد اﻓﺮادي ﻛـﻪ در آن دوران در ﺟﻨﺒﺶ ﺣﻀﻮر داﺷﺘﻪ و اﻛﻨﻮن در ﻗﻴﺪ ﺣﻴﺎت ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﺑـﺴﻴﺎر ﻛـﻢ اﺳﺖ .ﺑﻪ وﻳﮋه در ﻛﺮدﺳﺘﺎن اﻳﺮان ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﻳﻮرش ﭘﻠـﻴﺲ ﺑـﻪ اﻋـﻀﺎء و ﻫﻮاداران ﺣﺰب ،ﺑﺴﻴﺎري از اﺳﻨﺎد ﻣﻬﻢ ﻳﺎ از ﺑﻴﻦ رﻓﺘﻪ و ﻳﺎ ﺑﻪ آﺗﺶ ﻛـﺸﻴﺪه 16
ﺷﺪه و ﻳﺎ از ﺳﻮي رژﻳﻢ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﻲ ﺿﺒﻂ ﺷﺪهاﻧﺪ .ﺑﻪ ﻧﺤﻮي ﻛﻪ اﮔـﺮ روزي ﻣﺎﻳﻞ ﺑﻪ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺗﺎرﻳﺦ ﺗﻤﺎم و ﺗﻜﻤﻴﻠـﻲ ﺣـﺰب دﻣﻜـﺮات ﻛﺮدﺳـﺘﺎن اﻳـﺮان ﺑﺎﺷﻴﻢ ،اﺣﺘﻤﺎﻻً آرﺷﻴﻮ رﻛﻦ 2ارﺗﺶ و ﺳﺎواك ،ﻣﻨﺒﻊ ﺧـﻮﺑﻲ ﺑـﺮاي ﭼﻨـﻴﻦ اﻣﺮي ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد.
1
در ﺑﺴﻴﺎري از ﻣﻮاﻗﻊ ،ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﺎن در ﻣـﻮرد ﺗـﺎرﻳﺦ ﻛﺮدﺳـﺘﺎن و درﺑـﺎرهي ﺟﻨﺒﺶ ﻣﺮدم ﻛﺮد ﻧﻮﺷﺘﻪاﻧﺪ .ﺑﺮﺧﻲ از اﻳﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻔﻴﺪﻧـﺪ ،وﻟـﻲ ﺑـﻪ ﻋﻠﺖ ﻋﺪم آﺷﻨﺎﻳﻲ ﺑﻪ زﺑﺎن و ﻋﺪم ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻛﺸﻮرﻣﺎن اﻳﻦ ﻧﻮﺷـﺘﻪﻫـﺎ ﮔـﺎﻫﻲ اوﻗﺎت دﺳﺘﺨﻮش ﺑﻲدﻗﺘﻲ و اﺷﺘﺒﺎﻫﺎت ﻓـﺮاوان ﻫـﺴﺘﻨﺪ .ﺑـﻪ ﻫﻤـﻴﻦ ﻋﻠـﺖ، وﻇﻴﻔﻪي روﺷﻨﻔﻜﺮان و ﺻﺎﺣﺐﻧﻈﺮان درون ﺣﺰب اﺳﺖ ﻛـﻪ ﭘـﻴﺶ از ﻫـﺮ ﭼﻴﺰ ،ﺧﻮد ﺗﺎرﻳﺦ ﺣﺰب را ﺑﻨﻮﻳﺴﻨﺪ .اﻳﻦ ﻛﺎر ﺷﺎﻳﺪ ﻣﺎﻧﻊ از ﺑﺮوز اﺷﺘﺒﺎﻫﺎت و ﺑﻲدﻗﺘﻲﻫﺎ و ﻧﻴﺰ ﺗﺤﻠﻴﻞﻫﺎي ﻧﺎدرﺳﺖ و ﻏﻴﺮواﻗﻌﻲ درﺑﺎرهي ﮔﺬﺷﺘﻪي ﺣﺰب ﻣﺎ و ﻣﺒﺎرزهي ﻣﻠﺖ ﻛﺮد در ﻛﺮدﺳﺘﺎن اﻳﺮان ﺷﻮد .در ﻣﻘﺎﺑﻞ ،اﮔﺮ ﻳﻚ ﻛـﺮد 1 از ﺳﺮﮔﺬﺷﺖ دوران ﺗﺄﺳﻴﺲ ﺣﺰب دﻣﻜﺮات و ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻛﻪ ﺷﺨـﺼﺎً ﺷـﺎﻫﺪ ﺑـﻮدم، ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻨﺪ روﻳﺪاد ﻣﺸﺨﺺ در ذﻫﻨﻢ ﻫﺴﺖ ﻛﻪ در ﻣﻮﻗﻊ ﻣﻘﺘﻀﻲ ﺑﻪ آﻧﺎن اﺷﺎره ﻣﻲ ﻛﻨﻢ .اﻣﺎ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ اﻳﻨﻜـﻪ از ﺑﻬﺎر ﺳﺎل 1332ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺎً در ﻣﺒﺎرزات ﺣﺰب ﺷـﺮﻛﺖ ﻧﻤـﻮدم و در رﻫﺒـﺮي ﺣـﺰب ﻧﻴـﺰ ﻣـﺴﺌﻮﻟﻴﺖ داﺷﺘﻢ ،در ﻫﻤﻪ ي روﻳﺪادﻫﺎي 32ﺳﺎل ﺗﺎرﻳﺦ ﺣﺰب از ﻧﺰدﻳﻚ ﻣﻄﻠﻌﻢ .اﻣﻴـﺪوارم از ﺳـﻮﻳﻲ اﻳـﻦ ﻣﻬـﻢ ﻋﺎﻣﻠﻲ ﻣﺴﺎﻋﺪ در ﻧﮕﺎرش ﺗﺎرﻳﺨﭽﻪ ي ﺣﺰب ﺑﺎﺷﺪ و از دﻳﮕﺮ ﺳﻮ ﻣﺎﻧﻌﻲ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺗﺤﻠﻴـﻞ اﻧﺘﻘـﺎدي ﺗـﺎرﻳﺦ ﻣﺒﺎرزات ﺣﺰب ﻧﺒﺎﺷﺪ.
17
ﺑﻪ وﻳﮋه ﻓﺮدي ﻛﻪ ﻋﻀﻮ ﺣﺰب ﺑﺎﺷﺪ ،ﺗﺎرﻳﺦ ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﻛﺮدﺳﺘﺎن اﻳـﺮان را ﺑﻨﻮﻳﺴﺪ ،ﺑﺪون ﺷﻚ ﺑﺎ اﻳﻦ ﻣﺸﻜﻞ ﺟـﺪي ﻛـﻪ ﺑـﻲﻃﺮﻓـﻲ ﺧـﻮﻳﺶ را در ﺗﺤﻠﻴﻞ روﻳﺪادﻫﺎ ﻣﺪ ﻧﻈﺮ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻣﻮاﺟﻪ ﻣﻲﺷﻮد .ﺟـﺎ دارد اﻳـﻦ ﻣـﺴﺄﻟﻪ روﺷﻦ ﮔﺮدد ﻛﻪ ﺑﺮاي اﺣﺘﺮام ﺑﻪ ﻋﻠﻢ ﻻزم اﺳﺖ ،روﻳﺪادﻫﺎ آنﮔﻮﻧـﻪ ﻛـﻪ رخ دادهاﻧﺪ و وﻗﺎﻳﻊ آﻧﻄﻮري ﻛﻪ ﺑﻮدهاﻧﺪ ،ﻧﺸﺎن داده ﺷـﻮد .در اﻳـﻦ ﺑـﺎره ﻧﺒﺎﻳـﺪ ﺗﺤﺮﻳﻔﻲ ﺻﻮرت ﮔﻴﺮد .ﺑﺎﻳـﺴﺘﻲ ﺑـﻲﻃﺮﻓـﻲ ﻛﺎﻣـﻞ در آن رﻋﺎﻳـﺖ ﮔـﺮدد، ﺑﻲﻃﺮﻓﻲاي ﻛﻪ اﺑﮋﻛﺘﻴﻮ)ﻋﻴﻨﻲ( ﺑﻮدن ﻧﺎﻣﻴﺪه ﻣﻲﺷﻮد .،زﻳـﺮا اﮔـﺮ در ﻧـﺸﺎن دادن روﻳﺪادﻫﺎ ،ﻋﻴﻨﻴﺖ ﮔﺮاﻳﻲ رﻋﺎﻳﺖ ﻧﮕﺮدد و ﻳﺎ ﺗﺎرﻳﺦﻧﮕﺎر ﺑﻪ ﻣﻴـﻞ ﺧـﻮد روﻳﺪادﻫﺎ را ﺗﻐﻴﻴﺮ دﻫﺪ ،ﺗﺎرﻳﺦ ﺟﻨﺒﻪي ﻋﻠﻤﻲ ﺧﻮد را از دﺳـﺖ ﺧﻮاﻫـﺪ داد. اﻣﺎ از ﻃﺮف دﻳﮕﺮ ،اﮔﺮ ﺗﺎرﻳﺦﻧﮕﺎر ﻛـﺮد و ﻋـﻀﻮ ﺣـﺰب دﻣﻜـﺮات ﺑﺎﺷـﺪ، ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺪ ﻃﺮﻓﺪار ﻣﺒﺎرزهي ﻣﺮدم ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﺮاي آزادي و ﺗﺄﻣﻴﻦ ﺣﻖ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ،ﻧﺒﺎﺷﺪ .ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺳـﺒﺐ ،ﺑـﻲﻃﺮﻓـﻲ در ﻧـﺸﺎن دادن روﻳـﺪادﻫﺎي ﺗﺎرﻳﺦ ،ﺑﺎ ﺣﻤﺎﻳﺖ از ﻣﺒﺎرزات ﻣﺮدم ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻛﻪ ﻃﺮﻓـﺪار ﺣـﻖ و ﺣﻘﻴﻘـﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﻧﺎﺳﺎزﮔﺎري اﻳﺠﺎد ﻧﻤﻲﻛﻨﺪ. ﺗﺎرﻳﺦ داﺳﺘﺎن ﻧﻴﺴﺖ ،ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻋﻠﺖ ،ﺷﺎﻳﺪ در ﺑﺮﺧـﻲ ﻣـﻮارد ﻧﻮﺷـﺘﻪﻫـﺎ ﺧﺸﻚ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ آﻳﻨﺪ .ﺗﺎرﻳﺦ ﻋﻠﻢ اﺳﺖ ،ﻋﻠﻤﻲ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ اﺳﺖ .اﮔﺮ ﻣﻲﺧﻮاﻫﻴﻢ ﺗﺎرﻳﺦ ،ﭘﺎﻳﻪي ﻋﻠﻤﻲ ﺧﻮد را ﺣﻔﻆ ﻛﻨﺪ ،ﻫﻤـﻮاره ﺑـﻪﺻـﻮرت ﺳـﺎده و روان 18
ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻧﻤﻲﺷﻮد .ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ ﻫﺮﭼﻨﺪ ﺗﻼش ﮔﺮدﻳﺪه ﻛﻪ ﺗﺎرﻳﺨﭽﻪي ﺣـﺰب دﻣﻜﺮات ﻛﺮدﺳﺘﺎن اﻳﺮان ،روان و ﺳﺎده ﻧﮕﺎرش ﺷﻮد ،اﻣﺎ ﻣﻮاﻗﻌﻲ ﻫـﻢ ﺑـﻮده ﻛﻪ رواﻧﻲ و ﺳﺎدﮔﻲ ﻓﺪاي ﻋﻠﻤﻲ ﺑﻮدن ﺷﺪه اﺳﺖ. ﺗﺎرﻳﺦ ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﻛﺮدﺳﺘﺎن اﻳﺮان ،ﺗﺎرﻳﺦ ﭼﻨـﺪﻳﻦ ﻣـﺴﺌﻮل ،ﻛـﺎدر و ﻋﻀﻮ ﺣﺰب ﻧﻴﺴﺖ .ﺗﺎرﻳﺦ ﻫﺰاران ﺷـﻬﻴﺪ و ﺻـﺪﻫﺎ ﻫـﺰار ﻋـﻀﻮ اﺳـﺖ .در ﺣﻘﻴﻘﺖ ،ﺗﺎرﻳﺦ ﻫﻤﻪي ﻣﺮدم ﻛﺮدﺳﺘﺎن اﺳﺖ .زﻳﺮا ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﻛﺮدﺳﺘﺎن از ﻣﺮدم ﻛﺮدﺳﺘﺎن و ﻣﺮدم ﻛﺮدﺳﺘﺎن از ﺣﺰب دﻣﻜـﺮات ﺟـﺪاﻳﻲﻧﺎﭘﺬﻳﺮﻧـﺪ و ﻓﺮاﺗﺮ از اﻳﻦ ،ﺗﺎرﻳﺦ ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ،ﺑﺨﺶ ﻣﻬﻤﻲ از ﺗـﺎرﻳﺦ ﺳﺮاﺳـﺮ اﻳـﺮان اﺳﺖ .ﮔﻔﺘﻴﻢ ﻛﻪ ﺗﺎرﻳﺦ دﻳﻨﺎﻣﻴﺴﻢ دارد ،ﻧﻴـﺮوي ﺑﺮاﻧﮕﻴﺰاﻧﻨـﺪه دارد .ﻧﻴـﺮوي ﺑﺮاﻧﮕﻴﺰاﻧﻨﺪهي ﺗﺎرﻳﺦ ،ﺗﻮدهﻫﺎي ﻣﺮدم ﻫﺴﺘﻨﺪ .ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻋﻠﺖ ،ﺗﺎرﻳﺦ ﺣـﺰب دﻣﻜﺮات ﻛﺮدﺳﺘﺎن اﻳﺮان ،در ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺗﺎرﻳﺦ ﻣﺒﺎرزهي اﻗﺸﺎر ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣـﺮدم ﺑﺮاي آزادي و ﺗﺄﻣﻴﻦ ﺣﻘﻮق ﻣـﺸﺮوع آﻧـﺎن اﺳـﺖ .اﻳـﻦ ﺗـﺎرﻳﺦ ﻗﻬﺮﻣﺎﻧـﺎن ﺑﺴﻴﺎري دارد :ﻫـﺰاران ﺷـﻬﻴﺪ واﻻﻣﻘـﺎﻣﻲ ﻛـﻪ ﺟـﺎن ﺧـﻮد را در راه آزادي ﻣﻠﺘﺸﺎن ﻧﺜﺎر ﻛﺮدﻧﺪ .ﺻﺪﻫﺎ ﻓﺮزﻧﺪ ﻓﺪاﻛﺎر ﻛﻪ ﺳﺎلﻫﺎ ﺑﺮاي ﭘﻮﻳـﺎﻳﻲ و ادارهي اﻣﻮر ﺣﺰب زﺣﻤﺖ ﻛﺸﻴﺪﻧﺪ ،ﻣﺎهﻫﺎ و ﺳﺎلﻫﺎ در ﺷـﻬﺮﻫﺎ ﻣﺒـﺎرزهي ﻣﺨﻔﻴﺎﻧـﻪ ﻛﺮدﻧﺪ و ﻳﺎ در روﺳﺘﺎﻫﺎ و ﻛﻮهﻫﺎي ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﺪون وﻗﻔﻪ در ﺗﻼش و ﻣﺒﺎرزه ﺑﻮدهاﻧﺪ ،ﻫـﺰاران ﻓﺮزﻧـﺪ رﺷـﻴﺪي ﻛـﻪ دهﻫـﺎ ﺳـﺎل در زﻧـﺪانﻫـﺎي رژﻳـﻢ 19
ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﻲ و رژﻳﻢ ﺧﻤﻴﻨﻲ ﻣﻮرد اذﻳﺖ ،آزار و ﺷﻜﻨﺠﻪ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ ،آﻧﺎن ﻫﻤﮕﻲ ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﺎن ﺣﺰب و ﻣﺮدم ﻫﺴﺘﻨﺪ .اﻣﺎ ﺗﺎرﻳﺦ ﭼﻬﻞ ﺳـﺎل ﻣﺒـﺎرزه ،ﻳـﻚ ﻗﻬﺮﻣﺎن اﺻﻠﻲ دارد ﻛﻪ از آﻏﺎز ﻳﻜﻪﺳﻮار ﻣﻴﺪان ﻣﺒﺎرزه اﺳﺖ ،ﻓﺮاز و ﻧـﺸﻴﺐ ﺑﺴﻴﺎر دﻳﺪه اﺳﺖ ،ﺗﻠﺨﻲ و ﺷﻮري ﺑﺴﻴﺎر ﭼﺸﻴﺪه اﺳﺖ ،دﭼﺎر ﺷﻜﺴﺖ ﺷـﺪه، اﻣﺎ ﻧﺎاﻣﻴﺪ ﻧﺸﺪه اﺳﺖ ،ﭘﻴﺮوز ﺷﺪه ،اﻣﺎ ﻣﻐﺮور ﻧﺸﺪه اﺳـﺖ .ﺑـﺎ ﺑﺮدﺑـﺎري ﺑـﻪ ﻣﺒﺎرزه اداﻣﻪ داده و ﺗﺎ ﻛﻨﻮن ﻧﻴﺰ ﻳﻜﻪﺗﺎز و ﻗﻬﺮﻣـﺎن ﻧﺨـﺴﺖ ﻣﻴـﺪان ﻣﺒـﺎرزه اﺳﺖ .ﻗﻬﺮﻣﺎن ﻫﻤﻪي ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﺎن ﺳﺮاﺳﺮ اﻳﻦ ﺗﺎرﻳﺦ ،ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﻛﺮدﺳﺘﺎن اﻳﺮان اﺳﺖ.
20
ﻓﺼﻞ اول ﺗﺄﺳﻴﺲ و رﺷﺪ ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﻛﺮدﺳﺘﺎن
21
1ـ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ وﺿﻌﻴﺖ ﻛﻠﻲ ﻛﺮدﺳﺘﺎن اﻳﺮان ﻛﺮدﺳــﺘﺎن اﻳــﺮان ﺑــﻪ ﭼﻬــﺎر اﺳــﺘﺎن ﻏﺮﺑــﻲ اﻳــﺮان ﻛــﻪ ﻋﺒﺎرﺗﻨــﺪ از آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ﻏﺮﺑﻲ ،ﻛﺮدﺳﺘﺎن ،ﻛﺮﻣﺎﻧﺸﺎه و اﻳﻼم اﻃـﻼق ﻣـﻲﺷـﻮد .ﺣﻜﻮﻣـﺖ اﻳﺮان ،ﺗﻨﻬﺎ اﺳﺘﺎن ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﻪ ﻣﺮﻛﺰﻳﺖ ﺷﻬﺮ ﺳﻨﻨﺪج را ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻣﻲ ﻧﺎﻣـﺪ. ﻣﺴﺎﺣﺖ ﻛﺮدﺳﺘﺎن اﻳﺮان ﺑﺎﻟﻎ ﺑﺮ 125ﻫﺰار ﻛﻴﻠـﻮﻣﺘﺮ ﻣﺮﺑـﻊ اﺳـﺖ ﻛـﻪ %8 ﺧﺎك اﻳﺮان را ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻣﻲدﻫﺪ .ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﺎﻟﻎ ﺑـﺮ 7ﻣﻴﻠﻴـﻮن ﻧﻔـﺮ اﺳﺖ ﻛﻪ %17ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻛﻞ اﻳـﺮان ﻣـﻲﺑﺎﺷـﺪ و از اﻳـﻦ 7ﻣﻴﻠﻴـﻮن ﻧﻔـﺮ3 ، ﻣﻴﻠﻴﻮن ﻧﻔﺮ در ﺷﻬﺮﻫﺎ ﺳﺎﻛﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ. در دوران ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ،ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻛﺮدﺳﺘﺎن اﻳﺮان 3ﻣﻴﻠﻴﻮن ﻧﻔﺮ ﺑﻮد ﻛﻪ از اﻳﻦ ﺗﻌﺪاد 300 ،ﻫﺰار ﻧﻔﺮ در ﺷﻬﺮﻫﺎ زﻧـﺪﮔﻲ ﻣـﻲﻛﺮدﻧـﺪ .در ﻣﺪت اﻳﻦ ﭼﻬﻞ ﺳﺎل ،ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺷﻬﺮﻧﺸﻴﻨﻲ ده ﺑﺮاﺑﺮ ﺷﺪه و ﭼﻨﺪ ﻛﻼنﺷﻬﺮ ﻧﻴﺰ در ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﻪوﺟﻮد آﻣﺪهاﻧﺪ .اﻣﺮوزه ﺷﻬﺮ ﻛﺮﻣﺎﻧﺸﺎه ﺑﻴﺶ از 1ﻣﻴﻠﻴﻮن ﻧﻔـﺮ ﺟﻤﻌﻴﺖ دارد .در ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺎ ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ ﻛﻠﻲ اﻳﺮان ،ﺗﺮاﻛﻢ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻛﺮدﺳـﺘﺎن ﺑﻴﺶ از وﺳﻌﺖ ﺧﺎك آن ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ .در ﺳﺎل (1945)1324در ﻫﺮ ﻛﻴﻠﻮﻣﺘﺮ ﻣﺮﺑﻊ از ﺧﺎك ﻛﺮدﺳﺘﺎن اﻳﺮان 24 ،ﻧﻔﺮ ﺳﻜﻮﻧﺖ داﺷﺘﻪاﻧﺪ اﻣﺎ اﻣﺮوزه در ﻫـﺮ ﻛﻴﻠﻮﻣﺘﺮ ﻣﺮﺑﻊ 56 ،ﻧﻔﺮ ﺳﻜﻮﻧﺖ دارﻧﺪ .اﻳﻦ ﻣﻴﺰان ﺑﺮاي ﻛﻞ اﻳﺮان 25 ،ﻧﻔـﺮ در ﻫﺮ ﻛﻴﻠﻮﻣﺘﺮ ﻣﺮﺑﻊ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ. 22
آب و ﻫﻮاي ﻛﺮدﺳﺘﺎن اﻳﺮان ﺑﻪ دﻟﻴـﻞ دوري از درﻳﺎﻫـﺎ ،ﻗـﺎرهاي)ﺑـﺮي( اﺳﺖ .آب در اﻳﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺑﻴﺶ از دﻳﮕﺮ ﻣﻨﺎﻃﻖ اﻳﺮان ﺑـﻮده و آب و ﻫـﻮاي ﻛﻮﻫﺴﺘﺎﻧﻲ و ﺳﺎﻟﻢﺗﺮي دارد .ﻛﺮدﺳﺘﺎن اﻳﺮان ﻛﻮﻫﺴﺘﺎﻧﻲ ﺑﻮده و ﺳﻠﺴﻠﻪﺟﺒﺎل زاﮔﺮس از آرارات ﺷﺮوع و ﺗﺎ ﭘﺸﺘﻜﻮه اداﻣﻪ دارد .در ﺑﺨﺶ ﻣﺮزي اﻳﺮان و ﻋﺮاق ﺑﺴﻴﺎري از ﻛﻮهﻫﺎ ﭘﻮﺷﻴﺪه از ﺟﻨﮕﻞ اﺳﺖ .ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ در ﻃـﻮل ﺗـﺎرﻳﺦ ﻛﺴﻲ از ﺟﻨﮕﻞﻫﺎ ﺣﻔﺎﻇﺖ ﻧﻜﺮده اﺳﺖ ،ﭼﻮن ﻣﺮدم ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻣﻨﺒﻊ ﺳـﻮﺧﺖ دﻳﮕﺮي ﻧﺪارﻧﺪ ،درﺧﺘﺎن اﻳﻦ ﺟﻨﮕﻞﻫﺎ را ﻣﻲﺳﻮزاﻧﻨﺪ و از ﺑﻴﻦ ﻣﻲﺑﺮﻧﺪ. ﺑﺪﻳﻦﮔﻮﻧﻪ ،ﻳﻜﻲ از ﺛﺮوتﻫﺎي ﺑﺴﻴﺎر ﺑﺎارزش ﻛﺸﻮرﻣﺎن در ﺣﺎل از ﺑـﻴﻦ رﻓﺘﻦ اﺳﺖ .در ﺳﺎل (1945)1324ﺑﻴﺶ از %95ﺳﺎﻛﻨﺎن ﻛﺮدﺳﺘﺎن اﻳﺮان ﺑﻲﺳﻮاد ﺑﻮدﻧﺪ ،ﺑﻲﺳﻮادي در ﺑﻴﻦ زﻧﺎن %100ﺑﻮد .اﻛﻨﻮن ﻫـﻢ ﺑـﺎ ﮔﺬﺷـﺖ ﭼﻬﻞ ﺳﺎل %60 ،ﻣﺮدﻫﺎ و %75زﻧﺎن ﺑﻲﺳﻮادﻧﺪ ،ﺳﻄﺢ ﺑﻲﺳـﻮادي در ﻣﻴـﺎن زﻧﺎن روﺳﺘﺎﻳﻲ ﺑﻪ %95ﻣﻲرﺳـﺪ .ﻃﺒـﻖ آﻣﺎرﻫـﺎي ﺑﻴـﺴﺖ ﺳـﺎل ﻗﺒـﻞ ،در ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﺮاي ﻫﺮ 50ﻫﺰار ﻧﻔﺮ ﻳﻚ ﭘﺰﺷﻚ ﺑﻮده اﺳﺖ .اﻛﻨﻮن ﻫﻢ وﺿﻊ از اﻳﻦ ﺑﻬﺘﺮ ﻧﻴﺴﺖ .زﻳﺮا ﺑﺴﻴﺎري از ﭘﺰﺷﻜﺎن ،ﻛﺮدﺳﺘﺎن را ﺗﺮك و ﺑﻪ ﺧﺎرج از ﻛﺸﻮر ﻣﻬﺎﺟﺮت ﻛﺮدهاﻧـﺪ .اﻛﻨـﻮن ﻫـﻢ ﻫﻤﺎﻧﻨـﺪ ﭼﻬـﻞ ﺳـﺎل ﻗﺒـﻞ ،ﺑﻴـﺸﺘﺮ روﺳﺘﺎﻫﺎي ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﺪون دﻛﺘﺮ و دارو ﻫﺴﺘﻨﺪ.
23
ﺑﺨﺶ اﺻﻠﻲ اﻗﺘﺼﺎد ﻛﺮدﺳﺘﺎن را ﻛﺸﺎورزي ﺗـﺸﻜﻴﻞ ﻣـﻲدﻫـﺪ .ﺻـﻨﻌﺖ ﻣﺪرن در ﻛﺮدﺳﺘﺎن رﺷﺪ ﺑﺴﻴﺎر اﻧﺪﻛﻲ داﺷﺘﻪ اﺳﺖ %80 .درآﻣـﺪ ﻛﺮدﺳـﺘﺎن اﻳــﺮان از ﻛــﺸﺎورزي ﺗــﺄﻣﻴﻦ ﻣــﻲﺷــﻮد و ﺑﺨــﺶ ﻗﺎﺑــﻞ ﺗــﻮﺟﻬﻲ از آن را ﻣﺤﺼﻮﻻت داﻣﻲ ﺗـﺸﻜﻴﻞ ﻣـﻲ دﻫـﺪ 5 .ﻣﻴﻠﻴـﻮن ﻫﻜﺘـﺎر از ﻛـﻞ ﻣـﺴﺎﺣﺖ ﻛﺮدﺳﺘﺎن ،زﻣﻴﻦ زراﻋﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻌﺎدل %40ﺧﺎك ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ .اﻣﺎ از اﻳﻦ ﻣﻘﺪار ﺗﻨﻬﺎ %24ﻳﻌﻨﻲ ﻣﻌﺎدل ﻳﻚ ﻣﻴﻠﻴﻮن و دوﻳﺴﺖ ﻫﺰار ﻫﻜﺘﺎر ﺑـﻪ زﻳﺮ ﻛﺸﺖ ﻣﻲرود ﻛﻪ ﻣﻌﺎدل %10ﻛﻞ ﻣﺴﺎﺣﺖ ﻛﺮدﺳﺘﺎن اﻳﺮان ﻣـﻲﺑﺎﺷـﺪ. ﻗﺒﻞ از ﺗﺄﺳﻴﺲ ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﻛﺮدﺳﺘﺎن %78زﻣﻴﻦﻫﺎ در دﺳﺖ زﻣﻴﻨﺪاران ﺑﺰرگ ﺑﻮد ،درﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ دﻫﻘﺎﻧﺎن ﺗﻨﻬﺎ %8زﻣﻴﻦ را در اﺧﺘﻴﺎر داﺷﺘﻨﺪ .ﺑﻴﺶ از %60ﺧﺎﻧﻮارﻫﺎي دﻫﻘﺎﻧﺎن ﻛﻢ و ﺑﻴﺶ ﻓﺎﻗﺪ زﻣﻴﻦ زراﻋﻲ ﺑﻮدﻧـﺪ و %23ﻧﻴـﺰ ﺳﻬﻤﻲ ﻛﻤﺘﺮ از ﻳﻚ ﻫﻜﺘﺎر زﻣﻴﻦ داﺷﺘﻨﺪ .در ﻫﻤﺎن ﺣﺎل %56 ،زﻣـﻴﻦﻫـﺎ در ﺗﺼﺎﺣﺐ ﻳﻚ درﺻﺪ ﺳﺎﻛﻨﺎن روﺳﺘﺎ ﻳﻌﻨﻲ ﻣﺎﻟﻜـﺎن ﺑـﺰرگ ﺑـﻮد .وﺿـﻌﻴﺖ زﻣﻴﻨﺪار روﺳﺘﺎﻳﻲ در آن ﻣﻮﻗﻊ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪاي ﺑـﻮد ﻛـﻪ ﻧﺰدﻳـﻚ ﺑـﻪ %40ﻛـﻞ زﻣﻴﻦﻫﺎ در ﺗﻤﻠﻚ ﻛﻤﺘﺮ از 2ﻫﺰارم ﺟﻤﻌﻴﺖ روﺳـﺘﺎﻳﻲ ﺑـﻮده اﺳـﺖ .آﻧـﺎن ﻣﺎﻟﻜﺎن ﺑﺰرﮔﻲ ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻳﻚ از آﻧﻬﺎ در ﻣﻮاردي از 10ﺗﺎ 100روﺳـﺘﺎ را در ﺗﻤﻠﻚ داﺷﺘﻨﺪ.
24
ﻛﺮدﺳﺘﺎن اﻳﺮان ﻫﻨﻮز ﻫﻢ ﻣﻨﻄﻘﻪاي ﻣﺤﺮوم در ﻛﺸﻮري ﻋﻘﺐ ﻣﺎﻧﺪه اﺳﺖ. ﺑﺎ وﺟﻮد ﻓﺮاواﻧﻲ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻃﺒﻴﻌﻲ و ﻧﻴﺮوي اﻧﺴﺎﻧﻲ ﺟﻬﺖ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﻛﺮدﺳـﺘﺎن، ﻣﻨﺎﺑﻊ زﻳﺮزﻣﻴﻨﻲ ﺑﻪ ﻧﺪرت ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ و در اﻳﻦ راﺑﻄﻪ ،دوﻟـﺖ ﻣﺮﻛﺰي در ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻫﻴﭻ اﻗـﺪاﻣﻲ ﻧﻨﻤـﻮده اﺳـﺖ ،ﺑـﻪ ﻧﺤـﻮي ﻛـﻪ اﻛﻨـﻮن ﻛﺮدﺳﺘﺎن اﻳﺮان ﺷﺎﻳﺪ ﻓﻘﻂ از ﻳﻜﻲ دو ﻣﻨﻄﻘﻪي دﻳﮕﺮ اﻳﺮان ،ﻧﻈﻴﺮ ﺑﻠﻮﭼﺴﺘﺎن ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻪﺗﺮ ﺑﺎﺷﺪ .ﻛﺮدﺳﺘﺎن از ﻟﺤﺎظ ﻣﺮاﺣﻞ ﭘﻴـﺸﺮﻓﺖ و ﺗﺮﻛﻴـﺐ ﻃﺒﻘـﺎﺗﻲ، دوران ﻓﺌﻮداﻟﻲ را ﺳﭙﺮي ﻧﻤﻮده و اﻛﻨﻮن ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮﺧﻲ ﺳﻨﺖﻫﺎ و ﻣﺮاﺳـﻢﻫـﺎي اﻳﻦ دوران در ﻛﺮدﺳﺘﺎن دﻳﺪه ﻣﻲﺷﻮد. اﻗﺘﺼﺎد ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﺮاﺳﺮ اﻳـﺮان وارد ﻣﺮﺣﻠـﻪي ﺳـﺮﻣﺎﻳﻪداري ﺷـﺪه اﺳﺖ ،اﻣﺎ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪداري در ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﻴﺸﺘﺮ در ﺑﻮرژوازي ﺗﺠﺎري ﻧﻤﻮد ﭘﻴـﺪا ﻣﻲﻛﻨﺪ .زﻳﺮا ﺻﻨﻌﺖ ،ﺑﻪ وﻳﮋه ﺻﻨﻌﺖ ﻣﺪرن در ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺗﻮﺳﻌﻪ و ﮔﺴﺘﺮش ﻧﻴﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ و ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ ،در ﻛﺮدﺳـﺘﺎن ﻧـﻪ ﺑـﻮرژوازي ﺻـﻨﻌﺘﻲ و ﻧـﻪ ﭘﺮوﻟﺘﺎرﻳﺎي ﺻﻨﻌﺘﻲ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻧﻴﺎﻓﺘﻪ و ﺑـﻪ ﻫﻤـﻴﻦ ﺧـﺎﻃﺮ ،ﻧﻘـﺶ اﻗﺘـﺼﺎدي و ﺳﻴﺎﺳﻲ آﻧﻬﺎ ﺑﺴﻴﺎر ﻛﻢ اﺳﺖ .اﻛﺜﺮ ﺳﺎﻛﻨﺎن ﻛﺮدﺳﺘﺎن را زﺣﻤﺘﻜﺸﺎن ﺷـﻬﺮ و روﺳــﺘﺎ ﺗــﺸﻜﻴﻞ ﻣــﻲدﻫﻨــﺪ .در ﺷــﻬﺮﻫﺎ ﻃﺒﻘ ـﺎت و ﻗــﺸﺮ ﻣﺘﻮﺳــﻂ ﻳﻌﻨــﻲ ﺧﺮدهﺑﻮرژواﻫﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﻲﺧﻮرﻧﺪ.
25
در ﻣﺮﺣﻠﻪي ﻛﻨﻮﻧﻲ ﻣﺒﺎرزهي ﻣﺮدم ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﺮاي آزادي و ﺗﺤﻘﻖ ﺣﻘـﻮق ﻣﻠﻲ ،ﺗﻤﺎﻣﻲ ﻃﺒﻘـﺎت و اﻗـﺸﺎر ﺟﺎﻣﻌـﻪ ﺣـﻀﻮر دارﻧـﺪ .ﺣﻘﻴﻘﺘـﺎً اﻣـﺮوز در ﻛﺮدﺳــﺘﺎن اﻳــﺮان ﻗــﺸﺮ ﻧﻴﺮوﻣﻨــﺪي وﺟــﻮد ﻧــﺪارد ﻛــﻪ ﻣﺨــﺎﻟﻒ ﻣﺒــﺎرزهي آزادﻳﺨﻮاﻫﺎﻧﻪ ي ﻣﻠﺖ ﻛﺮد ﺑﺎﺷﺪ .ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺻـﻮرت ﭘﺮاﻛﻨـﺪه اﻳﻨﺠـﺎ و آﻧﺠـﺎ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻛﻪ واﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻃﺒﻘﻪي ﺧﺎﺻﻲ ﺑﺎﺷﻨﺪ و ﺑﺎ ﺟﻨﺒﺶ رﻫـﺎﻳﻲﺑﺨـﺶ ﻣﺮدم ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ،اﻣﺎ ﺑﻪﺻـﻮرت ﻗـﺸﺮ و ﻧﻴـﺮوي اﺟﺘﻤـﺎﻋﻲ، ﭘﺪﻳﺪهي آﻧﭽﻨﺎﻧﻲ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻧﻤﻲﺷﻮد و ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻋﻠﺖ اﺳﺖ ﻛـﻪ آرﻣـﺎنﻫـﺎي دﻣﻜﺮاﺳﻲ و ﺧﻮدﻣﺨﺘﺎري از ﺳﻮي ﻋﻤﻮم ﻣﺮدم ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻣﻲﺷـﻮد و رژﻳﻢ ارﺗﺠـﺎﻋﻲ ﻣﺮﻛـﺰي در ﻛﺮدﺳـﺘﺎن ﻛـﺎﻣﻼً ﻣﻨـﺰوي ﮔﺮدﻳـﺪه و ﻣـﺮدم ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺗﺤﺖ ﻫﻴﭻ ﻋﻨﻮاﻧﻲ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪ ﻫﻤﻜﺎري ﺑﺎ اﻳﻦ رژﻳﻢ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ. 2ــ ﺷﺮاﻳﻂ داﺧﻠﻲ و ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ ﺟﻨﮓ ﭼﺎﻟﺪران ﻧﻘﻄﻪي ﺗﺤﻮل ﻣﻬﻤﻲ در ﺗﺎرﻳﺦ ﻣﻠﺖ ﻛـﺮد اﺳـﺖ .در اﻳـﻦ ﺟﻨﮓ ﻛﻪ روز 23اوت ﺳﺎل 1514ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ ﻳﻜﻢ ﺷﻬﺮﻳﻮرﻣﺎه 920ﻫﺠـﺮي ﻗﻤﺮي ﻣﻴﺎن ﻟﺸﻜﺮ ﺳﻠﻄﺎن ﺳﻠﻴﻢ ﻋﺜﻤﺎﻧﻲ و ﺷﺎه اﺳﻤﺎﻋﻴﻞ ﺻـﻔﻮي ﺑـﻪ وﻗـﻮع ﭘﻴﻮﺳﺖ ،ﻛﺮدﻫﺎ از ﺳﻠﻄﺎن ﺳـﻠﻴﻢ ﺣﻤﺎﻳـﺖ ﻛﺮدﻧـﺪ .در ﻧﺘﻴﺠـﻪ ،ﻟـﺸﻜﺮ ﺷـﺎه
26
اﺳﻤﺎﻋﻴﻞ ﺻﻔﻮي ﺷﻜﺴﺖ ﺧﻮرد و اﻳﻦ ﺷﻜﺴﺖ ،ﺳﺮآﻏﺎز ﺗﻘـﺴﻴﻢ ﻛﺮدﺳـﺘﺎن ﻣﻴﺎن اﻳﺮان و اﻣﭙﺮاﻃﻮري ﻋﺜﻤﺎﻧﻲ ﺑﻮد.
2
ﺑﻌﺪ از ﺟﻨﮓ ﭼﺎﻟﺪران ،ﻫﺮ دو دوﻟـﺖ ﺗـﺪرﻳﺠﺎً ﺑـﺴﻮي ﺗـﺸﻜﻴﻞ ﻗـﺪرت ﻣﺮﻛﺰي ﻧﻴﺮﻣﻨﺪي ﮔﺎم ﺑﺮداﺷﺘﻨﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ اﻣﺮ ﻣﻮﺟـﺐ ﻋﻜـﺲاﻟﻌﻤـﻞ ﻛﺮدﻫـﺎ ﮔﺮدﻳﺪ ،زﻳﺮا آﻧﻬﺎ ﺑﻪ آﺳﺎﻧﻲ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪ ﻗﺒﻮل ﻗﺪرت ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﺮﻛﺰي ﻧﺒﻮدﻧـﺪ. در ﺳﺎل 1608ﺧﻴﺰش و ﻣﻘﺎوﻣﺖ " ﺧﺎن ﻟﭗ زﻳﺮﻳﻦ" ﺑﺮادوﺳﺘﻲ در ﻗﻠﻌﻪي "دمدم" روي داد ﻛﻪ ﻗﺮنﻫﺎﺳﺖ ﺣﻤﺎﺳﻪي او ﺑﻪ اﺳﻄﻮرهاي از ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﻲ و از ﺧﻮدﮔﺬﺷﺘﮕﻲ در ﺗﺎرﻳﺦ ﻣﻠﺖ ﻛﺮد ﻣﺒﺪل ﮔﺸﺘﻪ اﺳﺖ .اﻳﻦ ﻣﻘﺎوﻣﺖ و دﻓـﺎع ﺗﻮﺳﻂ ﺷﺎه ﻋﺒﺎس ﺻﻔﻮي ﺳﺮﻛﻮب ﮔﺮدﻳﺪ .ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻟﺸﻜﺮ ﻗﺰﻟﺒﺎشﻫﺎ ﺳـﺎﻛﻨﺎن ﻛﺮد ﻣﻨﻄﻘﻪي ﻏﺮب اروﻣﻴﻪ را ﻗﺘﻞﻋﺎم ﻛﺮدﻧﺪ. ﺷﺎه ﻋﺒﺎس ﺻﻔﻮي در ﺳﺎل 1639ﺑـﺎ ﺳـﻠﻄﺎن ﻣـﺮاد ﻋﺜﻤـﺎﻧﻲ ﻣﻌﺎﻫـﺪهاي ﻣﻨﻌﻘﺪ ﻛﺮد .ﻃﺒﻖ اﻳﻦ ﻗﺮارداد ،ﺗﻘـﺴﻴﻢ ﻛﺮدﺳـﺘﺎن رﺳـﻤﻴﺖ ﻳﺎﻓـﺖ و از آن زﻣﺎن ﺗﺎ ﺑﻪ اﻣﺮوز ﻛﻪ 350ﺳﺎل ﺳﭙﺮي ﺷﺪه ،ﺧﻄﻮط ﻣـﺮزي اﻳـﻦ ﺑﺨـﺶ از 2 ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻛﺮدﻫﺎ اﻛﺜﺮاً ﺳﻨﻲﻣﺬﻫﺐ ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑﻪ ﻛﻤﻚ ﺳـﻠﻄﺎن ﺳـﻠﻴﻢ ﻋﺜﻤـﺎﻧﻲ ﺷـﺘﺎﻓﺘﻨﺪ ،اﻣـﺎ ﺑﺮﺧـﻲ از ﻛﺮدﻫﺎي اﻳﺮان در ﻛﻨﺎر ﻟﺸﻜﺮ ﺻﻔﻮي ﻋﻠﻴﻪ ﻋﺜﻤـﺎﻧﻲ ﻫـﺎ ﺟﻨﮕﻴﺪﻧـﺪ .از ﺟﻤﻠـﻪ "ﺳـﺎروﺑﻴﺮه" ﻛـﻪ از ﻫﻤـﻪ ﻣﺸﻬﻮرﺗﺮ و ﺷﻜﺎرﭼﻲ اﻫﻞ ﺑﺎﻧﻪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺷﺎه اﺳـﻤﺎﻋﻴﻞ وي را ﺑـﻪ ﻫﻤـﺮاه ﺧـﻮد ﺑـﺮده ﺑـﻮد .ﺳـﺎروﺑﻴﺮه در ﭼﺎﻟﺪران ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﺎﻧﻪ ﺟﻨﮕﻴﺪ و در ﻫﻤﺎﻧﺠﺎ ﻧﻴﺰ ﻛﺸﺘﻪ ﺷﺪ.
27
ﻛﺮدﺳﺘﺎن در ﭼﺎرﭼﻮب ﺣﻜﻮﻣﺖ اﻳﺮان ﺑﺪون آﻧﻜﻪ دﺳﺘﺨﻮش ﺗﻐﻴﻴﺮات ﺟﺪي ﻗﺮار ﮔﻴﺮد ،ﭘﺎﺑﺮﺟﺎ ﻣﺎﻧﺪه اﺳﺖ.
3
در ﻣﺪت 470ﺳﺎﻟﻲ ﻛﻪ از ﺟﻨﮓ ﭼﺎﻟﺪران ﺳـﭙﺮي ﻣـﻲﺷـﻮد ،ﻛﺮدﻫـﺎ در اﻳﺮان ﻫﻤﻮاره ﻋﻠﻴﻪ ﻗﺪرت ﻣﺮﻛﺰي ﻛﻪ ﻧﺨﺴﺖ در اﺻﻔﻬﺎن و ﺑﻌﺪﻫﺎ در ﺗﻬﺮان ﺑﻮد ،ﻣﺒﺎرزه ﻧﻤﻮده و ﺗﺎ ﻧﻴﻤﻪي دوم ﻗﺮن ﻧﻮزدﻫﻢ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪاﻧﺪ ﻛـﻪ اﺳـﺘﻘﻼل و ﺧﻮدﻣﺨﺘﺎري ﺧﻮد را ﺣﻔﻆ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ .آﺧﺮﻳﻦ اﻣﺎرت ﻛﺮدﻫﺎ در اﻳﺮان ،ﺣﻜﻮﻣﺖ اردﻻن ﺑﻪ ﻣﺮﻛﺰﻳﺖ ﺳﻨﻨﺪج ﺑﻮد ﻛﻪ ﺗﺎ ﺳﺎل 1865ﻳﻌﻨـﻲ 120ﺳـﺎل ﻗﺒـﻞ، ﺧﻮدﻣﺨﺘﺎري ﺧﻮد را ﺣﻔﻆ ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ .ﻳﻜﻲ از ﺑﺰرگﺗﺮﻳﻦ ﻗﻴﺎمﻫﺎي ﻣـﺮدم ﻛﺮد در اواﺧﺮ ﻗﺮن ﻧﻮزدﻫﻢ و در ﺳﺎل 1880آﻏﺎز ﺷﺪ .اﻳﻦ ﻗﻴﺎم ﺑﻪ اﻧﻘـﻼب ﺷﻴﺦ ﻋﺒﻴﺪاﷲ ﻧﻬﺮي ﻛﻪ رﻫﺒﺮي آﺋﻴﻨﻲ و ﻳﻚ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻣﺘﻨﻔﺬ ﺳﻴﺎﺳـﻲ ﺑـﻮد، ﻣﻌﺮوف اﺳﺖ .ﺷﻴﺦ ﻋﺒﻴﺪاﷲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺗﻤﺎم ﻣﻨﺎﻃﻖ ﻣﺎﺑﻴﻦ درﻳﺎﭼﻪي اروﻣﻴﻪ و وان را آزاد ﻛﻨﺪ .اﻳﻦ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺗﻼش و ﻗﻴﺎم ﻛﺮدﻫﺎ ﺑـﺮاي ﺗـﺸﻜﻴﻞ ﻛـﺸﻮر ﻣﺴﺘﻘﻞ ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﻮد .اﻳـﻦ ﻗﻴـﺎم ﺑـﺎ ﻫﻤﻜـﺎري دو ﻟـﺸﻜﺮ اﻳـﺮان و ﺗـﺮك ﺳﺮﻛﻮب ﺷﺪ .وﻟﻲ ﺣﺲ ﻣﻠﻲﮔﺮاﻳﻲ ﻛﺮدﻫﺎ را زﻧﺪه و ﺷﻜﻮﻓﺎ ﻛﺮد و ﺗﺄﺛﻴﺮات ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻬﻲ ﺑﺮ اﻧﺴﺠﺎم و اﺗﺤﺎد ﻣﻠﺖ ﻛﺮد داﺷﺖ. 3 ﺑﻌﺪ از ﺟﻨﮓ اول ﺟﻬﺎﻧﻲ ،اﻣﭙﺮاﻃﻮري ﻋﺜﻤﺎﻧﻲ ﺗﺠﺰﻳﻪ و ﻛﺮدﻫﺎي ﻋﺜﻤﺎﻧﻲ ﻣﻴـﺎن ﺳـﻪ ﻛـﺸﻮر ﺗﺮﻛﻴـﻪ، ﻋﺮاق و ﺳﻮرﻳﻪ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﺷﺪﻧﺪ .ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﺮﺧﻲ از ﻛﺮدﻫﺎ ﺿﻤﻴﻤﻪي ﺧﺎك اﺗﺤﺎد ﺟﻤﺎﻫﻴﺮ ﺷﻮروي ﺷﺪﻧﺪ.
28
در ﻣﺪت ﺟﻨﮓ ﺟﻬﺎﻧﻲ اول ،ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﻪ ﻣﻴﺪان ﺟﻨﮓ ارﺗﺶﻫﺎي ﺣﺎﺿـﺮ در ﺻﺤﻨﻪ ،ﺑﻪ وﻳﮋه ﻗﺸﻮن ﻋﺜﻤﺎﻧﻲ و روس ﻣﺒﺪل ﺷﺪ .ﺗﺮكﻫﺎ ﺑﺮاي ﺗﻀﻌﻴﻒ اﺣﺴﺎﺳﺎت ﻣﻠﻲﮔﺮاﻳﺎﻧﻪي ﻣﻠﺖ ﻛﺮد ،ﺗﻼش ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ اﺣـﺴﺎﺳﺎت ﻣـﺬﻫﺒﻲ را ﻋﻠﻴﻪ ﻏﻴﺮﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن ،ﻧﻈﻴﺮ روسﻫﺎ و اراﻣﻨﻪ ﺗﺤﺮﻳﻚ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ .ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺧـﺎﻃﺮ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪﻧﺪ ﺑﺨﺸﻲ از ﻋﺸﺎﻳﺮ ﻛﺮد را ﺑﻪ آﻟﺖ دﺳﺘﻲ ﺟﻬﺖ ﻗﺘﻞ ﻋـﺎم اراﻣﻨﻪ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻛﻨﻨﺪ .ﺳﺎﻛﻨﻴﻦ ﻛﺮدﺳﺘﺎن اﻳﺮان ﺑﻪ ﻛـﺮات ﺗﻮﺳـﻂ ﻟـﺸﻜﺮﻫﺎي ﻋﺜﻤﺎﻧﻲ و روس ﻣﻮرد ﻏﺎرت و ﻛﺸﺘﺎر ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ .ﺑﻌﺪ از اﺗﻤﺎم ﺟﻨﮓ اول ﺟﻬﺎﻧﻲ ،ﻛﺸﻮري وﻳﺮان ﺷﺪه ،ﻣﺮدﻣﻲ در ﺑﻪ در و ﺧـﺴﺘﻪ و ﻓﻘﻴـﺮ ﻛـﻪ دﭼـﺎر ﻗﺤﻄﻲ و ﺑﻴﻤﺎري ﺷﺪه ﺑﻮد ،ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪ .ﺑﻌﺪ از اﻳﻦ ﺟﻨﮓ ،اﻣﭙﺮاﻃﻮري ﻋﺜﻤﺎﻧﻲ از ﻫﻢ ﻓﺮوﭘﺎﺷﻴﺪ و اﻳﻦ روﻳﺪاد ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻛﺮدﻫﺎي ﺗﺮﻛﻴﻪ ﻓﺮﺻﺘﻲ ﺟﻬـﺖ رﺳﻴﺪن ﺑﻪ آزادي و اﺛﺒﺎت ﻣﻮﺟﻮدﻳﺖ ﻣﻠﻲ ﻛﺴﺐ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ .ﺑﻪ ﻧﺤـﻮي ﻛـﻪ در ﺳﺎل 1920ﻣﻌﺎﻫﺪهي ﺳِـﻮر) ( Sevrﺣـﻖ ﻣﻠـﺖ ﻛـﺮد در ﺗﺮﻛﻴـﻪ را ﺑـﻪ رﺳﻤﻴﺖ ﺷﻨﺎﺧﺖ و ﺣﻖ ﺧﻮدﻣﺨﺘﺎري و ﺣﺘﻲ اﺳﺘﻘﻼل را ﺑﺮاي آﻧﺎن ﻧﻴﺰ ﻗﺎﺋﻞ ﺷﺪﻧﺪ. در ﻋﺮاق ﻧﻴﺰ ﺑﻪ واﺳﻄﻪي ﺷﻴﺦ ﻣﺤﻤﻮد ﺣﻔﻴﺪ ﻛﻪ رﻫﺒﺮي ﺟﻨﺒﺶ آن دوران را ﺑﺮ ﻋﻬﺪه داﺷﺖ ،ﻗﻴﺎم وﺳﻴﻊ ﻣﻠﻲ ﺑﺮﭘﺎ ﮔﺮدﻳﺪ .اﻳﻦ اﺗﻔﺎﻗـﺎت در ﻛﺮدﺳـﺘﺎن اﻳﺮان ﻫﻢ ﺑﺪون ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻧﺒﻮدﻧﺪ و ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﻛﻪ در ﺳﺎلﻫـﺎي 1920و 1922 29
ﺳﻤﻜﻮ) اﺳﻤﺎﻋﻴﻞ آﻏـﺎ( رﺋـﻴﺲ ﻋـﺸﻴﺮهي ﺷـﻜﺎك ﺗﻤـﺎﻣﻲ ﻣﻨـﺎﻃﻖ ﺷـﻤﺎل ﻛﺮدﺳﺘﺎن اﻳﺮان را ﺗﺤﺖ ﻧﻔﻮذ ﺧﻮد درآورده و اﻋﻼم اﺳﺘﻘﻼل ﻛﻨﺪ .ﺑﺮﻧﺎﻣـﻪ و راﻫﻜﺎري ﻛﻪ ﻛﻠﻴﻪي ﻣﻄﺎﻟﺒﺎت ﺟﻨﺒﺶ ﻣﻠﺖ ﻛﺮد را ﻓﺮﻣﻮﻟـﻪ ﻧﻤـﻮده ﺑـﻮد ،در اروﻣﻴﻪ ﭘﺨﺶ ﮔﺮدﻳﺪ .ﺳﻤﻜﻮ ﺑﺮاي اﺗﺤﺎد ﻣﻠﺖ ﻛﺮد ﺳﺎل 1923ﺑﻪ ﺳـﻠﻴﻤﺎﻧﻴﻪ رﻓﺖ و ﺑﺎ ﺷﻴﺦ ﻣﺤﻤﻮد دﻳﺪار ﻧﻤـﻮد و ﻫـﺮ دو ﺗـﻼش ﻧﻤﻮدﻧـﺪ ﻛـﻪ ﺟﻨـﺒﺶ ﻛﺮدﺳﺘﺎن در ﻫﺮ دو ﻛﺸﻮر را ﺳﺎزﻣﺎﻧﺪﻫﻲ و اﻫﺪاﻓﺸﺎن را ﻫﻤﺴﻮ ﻛﻨﻨﺪ. در ﺳﺎل )1299اواﻳﻞ ﺳﺎل 1921ﻣﻴﻼدي( رﺿﺎﺧﺎن ﺑﻌـﺪ از ﻛﻮدﺗـﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻫﻤﻜﺎري ﺑﺮﻳﺘﺎﻧﻴﺎ اﻧﺠﺎم ﺷﺪ ﺑﻪ ﻗﺪرت رﺳﻴﺪ و ﺳﺎل (1923)1304در ﺗﻬﺮان ﺧﻮد را ﺷﺎه و ﺑﻨﻴﺎﻧﮕﺬار ﺳﻠﺴﻠﻪي ﭘﻬﻠﻮي در اﻳﺮان ﻣﻌﺮﻓﻲ ﻛﺮد .ﻗﻴـﺎم ﺳﻤﻜﻮ ﻛﻪ ﺗﺎ ﺳﺎل 1309ﻧﻴﺰ ﻫﻤﭽﻨـﺎن اداﻣـﻪ داﺷـﺖ ،ﻣـﺎﻧﻌﻲ ﺑـﺮ ﺳـﺮ راه رﺿﺎﺧﺎن ﺑﻮد ﻛﻪ ﻗﺼﺪ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻳﻚ دوﻟـﺖ ﻧﻴﺮوﻣﻨـﺪ ﻣﺮﻛـﺰي در اﻳـﺮان را داﺷﺖ .ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻋﻠﺖ ،ﻃﻲ ﻳﻚ ﺗﻮﻃﺌﻪ ،در روز ﺳﻲوﻳﻜـﻢ ﺧﺮدادﻣـﺎه ﺳـﺎل (1930)1309ﺳﻤﻜﻮ ﺗﻮﺳﻂ ﻳـﻚ ﺳـﺮﻫﻨﮓ ارﺗـﺶ اﻳـﺮان ﺑـﺮاي اﻧﺠـﺎم ﻣﺬاﻛﺮات ﺑﻪ ﺷﻬﺮ اﺷﻨﻮﻳﻪ دﻋﻮت ﺷﺪ و در آﻧﺠﺎ ﺑﻪ ﻃﺮز ﻧﺎﺟﻮاﻧﻤﺮداﻧـﻪاي ﺑـﻪ 4 ﻗﺘﻞ رﺳﻴﺪ. 4 ﺳﻤﻜﻮ در ﻣﺪت ﻗﻴﺎم ﺧﻮد دﭼﺎر ﭼﻨﺪ اﺷﺘﺒﺎه ﺑﺰرگ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻳﻜﻲ از آﻧـﺎن ﻛـﺸﺘﻦ ﻣـﺎرﺷـﻤﻌﻮن ،رﻫﺒـﺮ آﺷﻮري ﻫﺎي ﻣﻨﻄﻘﻪ ي اروﻣﻴﻪ در اﺳﻔﻨﺪﻣﺎه )1296ﻓﻮرﻳـﻪ ي (1918ﺑـﻮد ﻛـﻪ دﺷـﻤﻨﻲ آﺷـﻮري ﻫـﺎ را ﺑﺮاﻧﮕﻴﺨﺖ.
30
ﻗﻴﺎم دﻳﮕﺮي در ﺳﺎل 1310در ﺟﻨﻮب ﻛﺮدﺳﺘﺎن اﻳﺮان از ﺳـﻮي ﺟﻌﻔـﺮ ﺳﻠﻄﺎن)اوراﻣﺎﻧﺎت( ﺑﺮﭘﺎ ﺷﺪ ﻛﻪ دوﻟﺖ ﻣﺮﻛﺰي را ﺑﻪ وﺣﺸﺖ اﻧﺪاﺧﺖ و ﺑـﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺳﺒﺐ ،رﺿﺎﺷﺎه ﻟﺸﻜﺮي را ﺑﺮاي ﺳﺮﻛﻮب اﻳﻦ ﻗﻴﺎم اﻋﺰام ﻧﻤـﻮد و ﺑـﺎ وﺣﺸﻴﺎﻧﻪﺗﺮﻳﻦ ﺷﻴﻮه آن را ﺳﺮﻛﻮب ﻧﻤﻮد .ﻣﺤﻤﺪرﺷـﻴﺪﺧﺎن ﺑﺎﻧـﻪ در ﺧـﻼل ﺳﺎلﻫﺎي 1303ﺗﺎ 1309ﭼﻨﺪﻳﻦ ﻋﻤﻠﻴﺎت ﻧﻈﺎﻣﻲ در ﻣﻨﻄﻘـﻪي ﺑﺎﻧـﻪ ﻋﻠﻴـﻪ ﻗﺸﻮن دوﻟﺘﻲ اﻳﺮان آﻏﺎز ﻛﺮد .اﻳﻦ ﻋﻤﻠﻴﺎتﻫﺎ ﻫﻤﭽﻮن ﺧﻴﺰش ﺟﻌﻔﺮ ﺳﻠﻄﺎن وﺟﻪ ﻋﺸﻴﺮهﻳﻲ داﺷﺖ و ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﮔـﺴﺘﺮش ﻧﻔـﻮذ دوﻟـﺖ ﻣﺮﻛـﺰي ﺑـﻮد. ﻣﺤﻤﺪرﺷﻴﺪﺧﺎن در ﺳﺎل 1309ﺑﻌﺪ از ﺷﻜﺴﺖ ،ﺑﻪ ﻋﺮاق ﭘﻨﺎﻫﻨﺪه ﺷﺪ. رژﻳﻢ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﻲ ﺑﻪ ﻣـﺮور زﻣـﺎن ﺗﻮاﻧـﺴﺖ ﻗـﺪرﺗﻲ ﻧﻴﺮوﻣﻨـﺪ در ﺗﻬـﺮان ﺗﺸﻜﻴﻞ داده و ﻋﻼوه ﺑﺮ ﺳﺮﻛﻮب ﺧﻴﺰشﻫﺎي ﻛﺮدﺳﺘﺎن ،ﺑﺎ ﺧﻴﺰشﻫﺎي دﻳﮕﺮ ﻣﻠــﻞ ﺗﺤــﺖ ﺳــﺘﻢ در ﻟﺮﺳــﺘﺎن ،ﺑﻠﻮﭼــﺴﺘﺎن ،ﺧﻮزﺳــﺘﺎن ،ﺗـﺮﻛﻤﻦﺻــﺤﺮا و آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﻧﻤﻮده و آﻧﻬﺎ را از ﺑﻴﻦ ﺑﺒﺮد و اﻳﺮان را ﺑﻪ ﭘﺎﻳﮕﺎﻫﻲ ﺑـﺮاي اﺟﺮاي ﺗﻮﻃﺌﻪﻫﺎي اﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴﺴﻢ اﻧﮕﻠﻴﺲ در ﺧﺎورﻣﻴﺎﻧﻪ ﻣﺒﺪل ﻧﻤﺎﻳﺪ. در دوران ﺑﻴﺴﺖ ﺳﺎﻟﻪي دﻳﻜﺘﺎﺗﻮري رﺿﺎﺷﺎه ،ﺳﺘﻢ ﻣﻠﻲ در ﻧﻬﺎﻳـﺖ ﺧـﻮد ﺑﻮد .ﺷﻮوﻳﻨﻴﺴﻢ اﻳﺮاﻧﻲ ﺑﻪ ﺳﻴﺎﺳﺖ رﺳﻤﻲ رژﻳﻢ ﭘﻬﻠﻮي ﺗﺒـﺪﻳﻞ ﺷـﺪه ﺑـﻮد و ﻣﻠﻞ ﻏﻴﺮﻓﺎرس اﻳﺮان ﺗﺤﺖ ﺧﺸﻮﻧﺖﺑﺎرﺗﺮﻳﻦ ﻧﻮع ﺳﺘﻢ ﻣﻠـﻲ ﻗـﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨـﺪ. ﺑﺮاي ﻧﺎﺑﻮدي آﺛﺎر ﻣﻠﻲ-ﺗﺎرﻳﺨﻲ و ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ اﻳﻦ ﻣﻠﺖﻫﺎ ،ﺑﺮﻧﺎﻣﻪاي ﻣـﺪون و 31
ﺑﻠﻨﺪﻣﺪت ﻃﺮحرﻳﺰي و اﺟﺮاء ﻣﻲﺷﺪ ﻛﻪ ﻫـﺪف از آن ،آﺳﻴﻤﻴﻼﺳـﻴﻮن ﻣﻠـﻞ ﻏﻴﺮﻓﺎرس ﺑﻮد .دﺳﺘﻜﺎري و ﺗﺤﺮﻳﻒ ﺗﺎرﻳﺦ ﻛﻬﻦ و ﻣﻌﺎﺻـﺮ ،ﺗﻐﻴﻴـﺮ اﺳـﺎﻣﻲ ﺷﻬﺮﻫﺎ و روﺳﺘﺎﻫﺎ ،ﻣﻤﻨﻮﻋﻴﺖ ﺑـﺴﻴﺎري از آداب و رﺳـﻮم ﻣﻠـﻲ و ﭘﻮﺷـﺶ ﻟﺒﺎس ،ﻫﻤﻪ ﺑﺮاي اﻳﻦ ﻣﻨﻈﻮر اﻧﺠﺎم ﻣﻲﺷﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﻧـﺸﺎن داده ﺷـﻮد در اﻳـﺮان ﺗﻨﻬﺎ ﻳﻚ ﻣﻠﺖ وﺟﻮد دارد و آن ﻣﻠﺖ ﻓﺎرس اﺳﺖ .اﺷﻌﺎر ﺑﺎﺑﺎ ﻃﺎﻫﺮ ﻋﺮﻳـﺎن ﺷﺎﻋﺮ ﭘﺮآوازه ﻛﻪ ﺑﻪ ﮔﻮﻳﺶ ﻗﺪﻳﻤﻲ ﻟـﺮي ﺳـﺮوده ﺷـﺪه اﺳـﺖ ،ﺗﻮﺳـﻂ ﺑـﻪ اﺻﻄﻼح ﻋﺎﻟﻤﺎن ادب ،ﻣﻮرد ﺗﺤﺮﻳﻒ واﻗﻊ ﺷﺪ و ﺑﻪ ﻓﺎرﺳﻲ ﻧﮕﺎرش ﮔﺮدﻳـﺪ. رﺷﻴﺪ ﻳﺎﺳﻤﻲ ﺑﻪ دﺳﺘﻮر وزارت ﻓﺮﻫﻨـﮓ ،ﻛﺘـﺎﺑﻲ ﺗﺤـﺖ ﻋﻨـﻮان "ﻛـﺮد و ﭘﻴﻮﺳﺘﮕﻲ ﻧﮋادي و ﺗﺎرﻳﺨﻲ او" ﻧﻮﺷﺖ ﺗﺎ ﺛﺎﺑﺖ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﻛﺮدﻫﺎ ﻣﻠﺘﻲ ﺟﺪا از ﻓﺎرس ﻧﻴـﺴﺘﻨﺪ .در ﻫﻤـﻪي ﻣـﺪارس و ادارات دوﻟﺘـﻲ ،ﺟﻤﻠـﻪي "ﻓﺎرﺳـﻲ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﻴﺪ" ﻧﺼﺐ ﺷﺪه ﺑﻮد .اﻣﺎ ﻋﺮق ﻣﻠﻲ در ﻛﺮدﺳﺘﺎن و در ﻗﻠﺐ آﺣـﺎد ﻣﻠﺖ ﻛﺮد آﻧﭽﻨﺎن ﻧﻴﺮوﻣﻨﺪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺳﻴﺎﺳﺖ رﺿﺎﺷـﺎه ﺟﻬـﺖ آﺳﻴﻤﻴﻼﺳـﻴﻮن ﻣﻠﺖ ﻛﺮد ،ﻧﻈﻴﺮ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻣﺼﻄﻔﻲ ﻛﻤﺎل در ﺗﺮﻛﻴﻪ ،ﺧﻨﺜﻲ ﺷﺪ و ﺑﻪ ﺷﻜـﺴﺖ اﻧﺠﺎﻣﻴﺪ.5
5 اﮔﺮ درﺳﻲ ﺻﺮﻳﺢ از ﺗﺎرﻳﺦ ﻛﺮدﻫﺎ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮد اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ آﺳﻴﻤﻴﻼﺳﻴﻮن اﺣﺘﻤﺎل ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﻧﺪارد.
32
در ﺑﺮاﺑﺮ آن ﻫﻤـﻪ ﻇﻠـﻢ و ﺳـﺘﻢ ،در ﺑﺮﺧـﻲ از ﻣﻨـﺎﻃﻖ ﻛﺮدﺳـﺘﺎن اﻳـﺮان ﺧﻴﺰشﻫﺎي ﻋﺸﻴﺮهاي ﺑﻪ وﻗﻮع ﭘﻴﻮﺳﺖ. ﻗﻴﺎم ﻣﺤﻤﻮدﺧﺎن ﻛﺎﻧﻲﺳﺎﻧﺎن در ﺳﺎل 1305ﺷﻤﺴﻲ در ﻣﻨﻄﻘﻪي ﻣﺮﻳـﻮان آﻏﺎز ﮔﺮدﻳﺪ .اﻳﻦ ﻗﻴﺎم ﻛﻪ ﻣﺎﻫﻴﺘﺎً ﻏﻴﺮﺳﻴﺎﺳﻲ ﺑﻮد ،ﺑﻪ ﺷﺪت ﺳﺮﻛﻮب ﮔﺮدﻳـﺪ و ﻣﺤﻤﻮدﺧﺎن ﺑﻪ ﻛﺸﻮر ﻋﺮاق ﭘﻨﺎﻫﻨﺪه ﺷـﺪ .در ﺳـﺎلﻫـﺎي 1307و 1308 اﻳﻞ ﻣﻨﮕﻮر ﺑﻪ رﻫﺒﺮي ﻣﻼ ﺧﻠﻴﻞ در اﻃـﺮاف ﻣﻬﺎﺑـﺎد ﻋﻠﻴـﻪ اﺳـﺘﺒﺪاد دوﻟـﺖ ﻣﺮﻛﺰي ﺑﻪ وﻳﮋه ،ﻣﻤﻨﻮﻋﻴﺖ ﭘﻮﺷﺶ ﻟﺒﺎس ﻛﺮدي ،ﻗﻴﺎم ﻛﺮدﻧﺪ .ﻣﻼ ﺧﻠﻴـﻞ و ﻣﺒﺎرزان ﻣﺴﻠﺢ وي ﭼﻨﺪﻳﻦ درﮔﻴﺮي ﺑﺰرگ را در ﺑﺮاﺑﺮ ﻗـﺸﻮن اﻳـﺮان ﺑﺮﭘـﺎ ﻧﻤﻮدﻧﺪ ،اﻣﺎ ﺧﻴﺰش آﻧﺎن در ﺧﺮدادﻣـﺎه 1308ﺳـﺮﻛﻮب ﺷـﺪ .در ﻣﻨﻄﻘـﻪي ﺳﻮﺳﻨﺎﻳﺘﻲ ﺳﺮدﺷﺖ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ رﻫﺒﺮي اَﻣﺮﭘﺎﺷﺎ ﺧﻴﺰش دﻳﮕﺮي ﺑﺮﭘﺎ ﮔﺮدﻳـﺪ ﻛـﻪ آن ﻫﻢ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻟﺸﻜﺮ اﻳﺮان ﺷﻜﺴﺖ ﺧﻮرد. در ﺳﺎل 1309در راﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﻗﻴﺎم آرارات ﻛﻪ ﺑﻪ رﻫﺒﺮي اﺣﺴﺎن ﻧﻮري ﭘﺎﺷﺎ در ﺣﺎل ﺟﺮﻳﺎن ﺑﻮد ،ﻗﻴﺎم ﻋﺸﺎﻳﺮ ﺟﻼﻟﻲ ﺑﻪ رﻫﺒـﺮي "ﺑﻴﺮﻫـﻮ" و "ﻓﺮزﻧـﺪه" ﺑﺮﭘﺎ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺗﺎ ﺳﺎل 1310اداﻣﻪ ﻳﺎﻓﺖ و ﺑﻌﺪ از ﺷﻜﺴﺖ ﻗﻴـﺎم آرارات ،ﺑـﺎ ﻫﻤﻜﺎري دو دوﻟﺖ اﻳﺮان و ﺗﺮﻛﻴﻪ ﺳﺮﻛﻮب ﮔﺮدﻳﺪ .ﺑﻴﺮﻫـﻮ در زﻣـﺎن ﻗﻴـﺎم آرارات ﺑﻪ ﺷﻬﺎدت رﺳﻴﺪ و ﻣﺮدم ﻣﻨﻄﻘﻪ اﻳﻦ ﺷﻌﺮ را ﺳﺮودﻧﺪ: ﺑﺮﺧﻴﺰ اي ﺑﻴﺮﻫﻮ ﺑﺮﺧﻴﺰ ﺑﺮﺧﻴﺰ ﭼﺮا آرارات را وﻳﺮاﻧﻪ ﺑﻪ ﺟﺎي ﮔﺬاﺷﺘﻲ 33
ﻇﻠﻢ و ﺳﺘﻢ ژاﻧﺪارم ﻛﻪ در آن دوران "اﻣﻨﻴـﻪ" ﺧﻮاﻧـﺪه ﻣـﻲﺷـﺪ ،ﻣـﺮدم روﺳﺘﺎﻫﺎي ﻛﺮدﺳﺘﺎن را ﻫﺮاﺳﺎن ﻛﺮده ﺑﻮد .اﻣﻨﻴﻪﻫـﺎ دزدﻛـﻲ در ﺧﺎﻧـﻪﻫـﺎي دﻫﻘﺎﻧﺎن ﻛﺮد ،ﻓﺸﻨﮓ و ﻛﺎﻻي ﻗﺎﭼﺎق ﭘﻨﻬﺎن ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ و ﺑﻌﺪاً ﺑـﺎ ﺗﻔﺘـﻴﺶ و ﻛﺸﻒ آﻧﺎن ،رﺷﻮه و ﺟﺮﻳﻤﻪ از آﻧﻬﺎ ﻃﻠﺐ ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ. در زﻣﺎن رﺿﺎﺷﺎه ،اﻣﻨﻴﻪ در روﺳﺘﺎﻫﺎي ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺣﺎﻛﻢ ﻣﻄﻠﻖ ﺑﻮد .ﺧﻮد را ﺻﺎﺣﺐ ﺟﺎن و ﻣﺎل و ﻧﺎﻣﻮس ﻣﺮدم داﻧﺴﺘﻪ و ﻗﺎﻧﻮن ،آن ﭼﻴﺰي ﺑﻮد ﻛﻪ اﻣﻨﻴﻪ ﻣﺸﺨﺺ ﻣﻲﻛﺮد. ﺟﻮاﻧﺎن ﻛﺮدﺳﺘﺎن را ﺑﻪ زور ﺑﻪ ﺳﺮﺑﺎزي ﻣﻲﺑﺮدﻧﺪ .ﻣﺮدم ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﻪ ﺣـﻖ، ﻧﺎم ﺧﺪﻣﺖ ﺳﺮﺑﺎزي را "اﺟﺒﺎري" ﻧﺎﻣﻴﺪه ﺑﻮدﻧﺪ و ﺗﺮاﻧﻪاي ﺑﺮاي آن ﺳـﺮوده ﺑﻮدﻧﺪ .ﺗﺮاﻧﻪاي ﻣﺸﻬﻮر ﻛﻪ ﻣﻘﺪﻣﺘﺎً دوران ﻣﺸﻘﺖﺑﺎر ﺳـﺮﺑﺎزي را ﺑـﻪ ﺗـﺼﻮﻳﺮ ﻣﻲﻛﺸﻴﺪ: ﻣﺎﻫﻲ ﻫﻔﺖ ﻗﺮان ،روزي ﭼﻬﺎر ﺷﺎﻫﻲ ﭼﻘﺪر ﺑﺮاي ﻗﻨـﺪ و ﭼﻘـﺪر ﺑـﺮاي ﭼﺎي ﺧﺮج ﻛﻨﻢ. و در اداﻣﻪ ،ﻧﻔﺮت و ﺑﻴـﺰاري ﻣـﺮدم را ﻧـﺴﺒﺖ ﺑـﻪ رژﻳـﻢ ﭘﻬﻠـﻮي ﻧـﺸﺎن ﻣﻲدﻫﻨﺪ: ﭘﺴﺮ ﺑﺰرگ ﻛﺮدم ﺑﺎ ﻗﻨﺪ ﺷﻬﺮي رﺿﺎﺷﺎه او را ﺑﺮد ﺑﺮاي ﺧﺪﻣﺖ اﺟﺒﺎري
34
اﻟﻬﻲ! رﺿﺎﺷﺎه ﺗﺨﺘﺖ ﺳﺮﻧﮕﻮن ﮔﺮدد ﺑﻪ اﺟﺒـﺎر ﻛﺮدﻫـﺎ را ﺑـﺮاي ﺟﻨـﮓ رواﻧﻪ ﻣﻲﻛﻨﻲ در ﺑﺴﻴﺎري از ﻣﻮاﻗﻊ ،ﻣﺮدم ﻋﺎدي از اﻳـﻦ ﻫﻤـﻪ ﻇﻠـﻢ و ﺳـﺘﻢ ﺑـﻪ ﺳـﺘﻮه ﻣﻲآﻣﺪﻧﺪ ،ﻣﺄﻣﻮري ﻳﺎ اﻣﻨﻴﻪاي را ﻣﻲﻛﺸﺘﻨﺪ و ﻓﺮار ﻣـﻲﻛﺮدﻧـﺪ و ﻳـﺎ اﻳﻨﻜـﻪ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪ ﺳﺮﺑﺎزي ﻧﺒﻮدﻧﺪ ،ﺗﻤﺮد ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ و ﺑﻪ ﻛﻮهﻫﺎ ﭘﻨﺎه ﻣﻲﺑﺮﻧﺪ. ﻫﺰاران ﻧﻔﺮ در ﻣﻨﺎﻃﻖ ﻛﺮدﺳﺘﺎن ،ﺑﻪ دﻳﮕﺮ ﺑﺨﺶﻫﺎي اﻳﺮان ﺗﺒﻌﻴـﺪ ﺷـﺪﻧﺪ، ﺑﺴﻴﺎري رواﻧﻪي زﻧﺪان ﻣﺸﻬﻮر "ﻗﺼﺮ ﻗﺠﺮ" ﺷﺪﻧﺪ .ﺗﻮدهﻫﺎي ﻣﺮدم ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻛﻪ از رژﻳﻢ رﺿﺎﺷﺎه ﭘﻬﻠﻮي ﺑﻴﺰار ﺑﻮدﻧﺪ ،اﻳﻦ ﺑﻴﺰاري را ﻋﻠﻨﺎً و ﺑﻪ ﺷـﺪت در ﺳﻮم ﺷﻬﺮﻳﻮرﻣﺎه ﺳﺎل (1941)1320ﻧـﺸﺎن دادﻧـﺪ و در ﻣـﺪت ﻛﻮﺗـﺎﻫﻲ ﻫﺰاران ﺳﺮﺑﺎز و اﻣﻨﻴﻪ را ﺧﻠﻊ ﺳﻼح ﻛﺮده و در ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﻛﺮدﺳـﺘﺎن ﺑـﻪ وﻳﮋه در روﺳﺘﺎﻫﺎ ،ﻋﻤﻼً ﺑﻪ ﻗﺪرت دوﻟﺖ ﻣﺮﻛﺰي ﭘﺎﻳﺎن ﺑﺨﺸﻴﺪﻧﺪ. ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺑﺎ آﻏﺎز ﺟﻨﮓ ﺟﻬﺎﻧﻲ دوم ،رﺿﺎﺷﺎه ﺑﻪ ﺗﺪرﻳﺞ ﺧﻮد را ﺑـﻪ آﻟﻤـﺎن ﻧﺎزي ﻧﺰدﻳﻚ ﻛﺮد و وﺿﻌﻴﺘﻲ ﺑﻪوﺟﻮد آﻣﺪ ﻛﻪ اﻳﺮان ﺑﻪ ﺟﻮﻻﻧﮕﺎه و ﻣﻴـﺪان ﻧﻔﻮذ ﺟﺎﺳﻮﺳﺎن و ﻣﺄﻣﻮران آﻟﻤﺎن ﻫﻴﺘﻠﺮي ﻣﺒﺪل ﮔﺸﺖ .ﭘﺲ از آنﻛﻪ آﻟﻤﺎن در ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن ﺳﺎل 1941ﻣﻴﻼدي ﺑﻪ اﺗﺤﺎد ﺟﻤﺎﻫﻴﺮ ﺷﻮروي ﺣﻤﻠﻪ ﻛﺮد ،ﻋﻤـﻼً ﺟﺒﻬﻪي ﺑﺰرﮔﻲ از اﺑﺮﻗـﺪرتﻫـﺎ ،از اﺗﺤـﺎد ﺟﻤـﺎﻫﻴﺮ ﺷـﻮروي و آﻣﺮﻳﻜـﺎ و اﻧﮕﻠﺴﺘﺎن ﻋﻠﻴﻪ آﻟﻤﺎن و اﻳﺘﺎﻟﻴﺎ و ژاﭘﻦ ﻛﻪ دول ﻣﺤﻮر ﺑﻮدﻧﺪ ،ﺗﺸﻜﻴﻞ ﮔﺮدﻳﺪ. 35
ﺑﻌﺪ از ﻧﺸﺴﺖ و ﮔﻔﺘﮕﻮ ،اﻳﻦ ﺳﻪ ﻛﺸﻮر)ﻣﺘﻔﻘﻴﻦ( ﺑﺮ آن ﺷﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﻢ ﻧﻔـﻮذ آﻟﻤﺎن ﻧﺎزي را در اﻳﺮان رﻳﺸﻪﻛﻦ ﻛﻨﻨﺪ و ﻫﻢ اﻳﻨﻜﻪ از ﻃﺮﻳﻖ اﻳﺮان ،ﻛﻤـﻚ و ﻫﻤﻜﺎري ،ﺑﻪ وﻳﮋه اﺳﻠﺤﻪ و ﻣﻬﻤﺎت ﺑﻪ اﺗﺤﺎد ﺟﻤﺎﻫﻴﺮ ﺷﻮروي ارﺳﺎل ﻛﻨﻨﺪ. ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻨﻈﻮر ،در روز ﺳﻮم ﺷـﻬﺮﻳﻮرﻣﺎه ﺳـﺎل 25 )1320اوت (1941 ارﺗﺶ ﺳﺮخ از ﺷﻤﺎل و ارﺗﺶ آﻣﺮﻳﻜﺎ و اﻧﮕﻠﻴﺲ از ﺟﻨﻮب ،ﺧﺎك اﻳﺮان را اﺷﻐﺎل ﻛﺮدﻧﺪ .رژﻳﻢ دﻳﻜﺘﺎﺗﻮري رﺿﺎﺷﺎه ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ ﻛـﻮﭼﻜﺘﺮﻳﻦ ﻣﻘﺎﺑﻠـﻪاي را در ﺑﺮاﺑﺮ ورود ارﺗﺶ ﻣﺘﻔﻘﻴﻦ ﻧﺪاﺷﺖ و ﺷﻜﺴﺖ ﺧﻮرد. ﻛﻨﺘﺮل ﺟﻨﻮب ﻛﺸﻮر در دﺳﺖ اﻧﮕﻠـﻴﺲ و آﻣﺮﻳﻜـﺎ و ﺷـﻤﺎل ﻛـﺸﻮر در دﺳﺖ اﺗﺤﺎد ﺟﻤﺎﻫﻴﺮ ﺷﻮري ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ .ﺑﺎ ﺳﺮﻧﮕﻮﻧﻲ دﻳﻜﺘﺎﺗﻮري رﺿﺎﺷـﺎه، ﻓﻀﺎﻳﻲ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎً ﺑﺎز در اﻳﺮان ﺑﻮﺟﻮد آﻣﺪ و اﺣـﺰاب و ﺳـﺎزﻣﺎنﻫـﺎي ﺳﻴﺎﺳـﻲ رﺷﺪ و ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ .ﺑﻌﺪ از ﺑﻴﺴﺖ ﺳﺎل دﻳﻜﺘﺎﺗﻮري ،اﻳﺮان آزادي ﺑﻪ ﺧـﻮد دﻳﺪ .در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﺨﺶ ﺟﻨﻮﺑﻲ ﻛﺮدﺳﺘﺎن اﻳﺮان از ﺳﻮي ﻧﻴﺮوﻫﺎي آﻣﺮﻳﻜﺎ و اﻧﮕﻠﻴﺲ ﺗﺼﺮف ﺷﺪه ﺑﻮد ،در ﺑﺨﺶ ﺷﻤﺎﻟﻲ ﺗـﺎ ﺷـﻬﺮ اروﻣﻴـﻪ ارﺗـﺶ ﺳـﺮخ ﻣﺴﺘﻘﺮ ﮔﺮدﻳﺪه ﺑﻮد .ﻣﻨﻄﻘﻪي ﻣﻬﺎﺑﺎد از وﺿﻊ ﺑﻮﺟﻮد آﻣﺪه ،دور ﺑﻮد ،ﻳﻌﻨﻲ ﻧﻪ ﻛﺸﻮرﻫﺎي ﻏﺮﺑﻲ ﻗﺸﻮﻧﻲ در ﻣﻨﻄﻘﻪ داﺷﺘﻨﺪ و ﻧﻪ ارﺗﺶ ﺳﺮخ .ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴـﺐ، وﺿﻌﻴﺖ وﻳﮋهاي در ﻣﻨﻄﻘﻪي ﻣﻬﺎﺑﺎد اﻳﺠﺎد ﺷﺪه ﺑﻮد .از ﻃﺮف دﻳﮕﺮ ،ﻣﻬﺎﺑﺎد و ﭘﻴﺮاﻣﻮن آن ،ﺳﺎﺑﻘﻪاي ﻃﻮﻻﻧﻲ در ﻣﺒﺎرزات ﻣﻠﻲ ﻛﺮد داﺷﺘﻨﺪ .ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ، 36
ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺳﺎزﻣﺎن ﻧﻴﺮوﻣﻨﺪ ﺳﻴﺎﺳﻲ ﻛﺮد ﺑﻪ ﻧﺎم ﺟﻤﻌﻴﺖ اﺣﻴﺎي ﻛﺮد)ﻛﻮﻣﻠـﻪي ژ.ﻛﺎف( در ﻣﻨﻄﻘﻪي ﻣﻬﺎﺑﺎد ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺷﺪ .ﻣﺆﺳﺴﻴﻦ ﻛﻮﻣﻠﻪ ﻳﺎزده ﺗـﻦ ﺑﻮدﻧـﺪ ﻛﻪ در روز 25ﻣـﺮداد ﺳـﺎل 16)1321اوت (1942در ﻣﻬﺎﺑـﺎد ﺗـﺸﻜﻴﻞ ﺟﻠﺴﻪ داده و ﻛﻮﻣﻠﻪي ژ.ﻛﺎف را ﺑﻨﻴﺎن ﻧﻬﺎدﻧﺪ ﻛﻪ آرﻣﺎن آن ،رﻫـﺎﻳﻲ ﻣﻠـﺖ ﻛﺮد ﺑﻮد 6.ﻛﻮﻣﻠﻪ ،ﺳﺎزﻣﺎﻧﻲ ﻣﺨﻔﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲرﺳـﺪ از ﻫﻤـﺎن اﺑﺘـﺪا، ﻛﺮدﻫﺎي ﻋﺮاق در ﺗﺄﺳﻴﺲ آن ﺷﺮﻛﺖ داﺷﺘﺘﻨﺪ و ﻧﻤﺎﻳﻨﺪهي آﻧﻬـﺎ "ﻣﻴﺮﺣـﺎج اﺣﻤﺪ" ﻛﻪ از اﻓﺴﺮان ارﺗﺶ ﻋﺮاق ﺑﻮد ،از ﺳﻮي "ﺣﺰب ﻫﻴﻮا" در ﻧﺨـﺴﺘﻴﻦ ﺟﻠﺴﻪي ﻛﻮﻣﻠﻪي ژ.ﻛﺎف ﺣﻀﻮر داﺷﺖ .ﺣﺰب ﻫﻴﻮا در ﺳﺎل 1939ﺗﻮﺳـﻂ ﭼﻨﺪ روﺷﻨﻔﻜﺮ ﻛﺮدِ اﻫﻞ ﺷﻬﺮ ﺳﻠﻴﻤﺎﻧﻴﻪ ﺑﻪ رﻫﺒﺮي "رﻓﻴﻖ ﺣﻠﻤﻲ" و "ﻣﺤﻤﻮد ﺟﻮدت" ﺑﻨﻴﺎن ﻧﻬﺎده ﺷﺪه ﺑﻮد .ﺗﺄﺳﻴﺲ ﻛﻮﻣﻠﻪ در ﺗﺎرﻳﺦ ﻣﺒﺎرزاﺗﻲ ﻣﻠﺖ ﻛﺮد در ﻛﺮدﺳﺘﺎن اﻳﺮان ،ﭘﺪﻳﺪهاي ﺟﺪﻳﺪ ﺑﻮد .زﻳﺮا ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺳـﺎزﻣﺎن ﺳﻴﺎﺳـﻲاي ﺑﻮد ﻛﻪ از ﺳﻮي ﻣﺮدم ﻋﺎدي ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻣﻲﺷﺪ .ﻣﺆﺳـﺴﻴﻦ ﻛﻮﻣﻠـﻪ از ﻃﺒﻘـﺎت ﻣﺘﻮﺳﻂ ﺟﺎﻣﻌﻪي ﻣﻬﺎﺑﺎد ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﻲﺗﻮان آﻧﺎن را ﺧﺮده ﺑﻮرژوا ﻧﺎﻣﻴﺪ .آﻧﺎن
6 ﻣﺆﺳﺴﻴﻦ ﻛﻮﻣﻠﻪي ژ.ﻛﺎف اﻳﻦ ﻳﺎزده ﻧﻔﺮ ﺑﻮدﻧﺪ :ﺣﺴﻴﻦ ﻓﺮوﻫـﺮ ،ﻋﺒـﺪاﻟﺮﺣﻤﻦ ذﺑﻴﺤـﻲ ،ﻋﺒـﺪاﻟﺮﺣﻤﻦ اﻣﺎﻣﻲ ،ﻋﺒﺪاﻟﻘﺎدر ﻣﺪرﺳﻲ ،ﻧﺠﻢ اﻟﺪﻳﻦ ﺗﻮﺣﻴـﺪي ،ﻣﺤﻤـﺪ ﻧـﺎﻧﻮازاده ،ﻋﻠـﻲ ﻣﺤﻤـﻮدي ،ﻣﺤﻤـﺪ اﺻـﺤﺎﺑﻲ، ﻋﺒﺪاﻟﺮﺣﻤﻦ ﻛﻴﺎﻧﻲ ،ﺻﺪﻳﻖ ﺣﻴﺪري و ﻗﺎﺳﻢ ﻗﺎدري.
37
ﺑﺎ ﺗﺄﺳﻴﺲ ﻛﻮﻣﻠﻪ ،ﺳﻨﺘﻲ ﻗﺪﻳﻤﻲ را ﺷﻜﺴﺘﻨﺪ و اﻳﻦ ﺑﺎر رﻫﺒﺮي ﺟﻨﺒﺶ را ﺑـﻪ ﺷﻴﺦ ،آﻏﺎ و ﻓﺌﻮدال واﮔﺬار ﻧﻜﺮدﻧﺪ. اﻣﺎ ﻫﺮ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﻀﻮﻳﺖ ﻛﻮﻣﻠـﻪ در ﻣـﻲآﻣـﺪ ،ﺑﺎﻳـﺴﺘﻲ ﺳـﻮﮔﻨﺪ ﻳـﺎد ﻣﻲﻛﺮد ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻠﺖ ﻛﺮد ﺧﻴﺎﻧﺖ ﻧﻜﻨﺪ ،ﺑﺮاي رﻫﺎﻳﻲ ﻣﻠﺖ ﻛﺮد ﻣﺒﺎرزه ﻛﻨـﺪ و اﺳﺮار ﻛﻮﻣﻠﻪ را ﻓﺎش ﻧﻜﻨﺪ ،ﻫﻤﻪي ﻛﺮدﻫﺎ ﭼﻪ زن و ﭼﻪ ﻣﺮد را ﻫﻤﭽﻮن ﺑﺮادر و ﺧﻮاﻫﺮ ﺧﻮد ﺑﺪاﻧﺪ و ﺑﺪون دﺳﺘﻮر ﻛﻮﻣﻠـﻪ ،وارد ﻫـﻴﭻ ﺣـﺰب و ﺳـﺎزﻣﺎن دﻳﮕﺮي ﻧﮕﺮدد .ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻛﻮﻣﻠﻪي ژ.ﻛﺎف ،ﺗﺮﻛﻴﺐ اﻋـﻀﺎء و ﺑﺮﻧﺎﻣـﻪي اﻳـﻦ ﺳﺎزﻣﺎن) اﻟﺒﺘﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪي ﻣﻨﺴﺠﻤﻲ ﻧﺪاﺷﺖ ،اﻣﺎ اﻫﺪاﻓﻲ را ﺑﺮاي ﺧـﻮد ﺗﻌﻴـﻴﻦ ﻛﺮده ﺑﻮد( و ﻧﻴﺰ ﻧﻮع ﺳﺎزﻣﺎندﻫﻲ ،ﻫﻤﻪ ﺣـﺎﻛﻲ از آن اﺳـﺖ ﻛـﻪ ﻛﻮﻣﻠـﻪ از ﺳـﻮﻳﻲ ﺳــﺎزﻣﺎﻧﻲ ﻧﺎﺳﻴﻮﻧﺎﻟﻴــﺴﺖ ﺑــﻮد ،ﻳﻌﻨــﻲ ﺻــﺮﻓﺎً ﺑــﺮاي "ﻛـﻮرداﻳﺘﻲ" ﻣﻲﻛﻮﺷﻴﺪ ،از ﺳﻮي دﻳﮕﺮ ،ﺳﺎزﻣﺎﻧﻲ ﺳﻜﺘﺎرﻳﺴﺘﻲ و ﺑـﺴﺘﻪ ﺑـﻮد .ﺑـﻪ ﻫﻤـﻴﻦ دﻟﻴﻞ ،ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ آﺣﺎد ﻣﺮدم را ﺟﺬب ﻧﻤﺎﻳﺪ .ﺑـﻪ ﻫﻤـﻴﻦ ﺧـﺎﻃﺮ ،ﻫﻤﭽـﻮن ﺳﺎزﻣﺎﻧﻲ ﻣﺨﻔﻲ در ﭼﺎرﭼﻮﺑﻲ ﻣﺤﺪود و ﻣﺤﻔﻠﻲ ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪ. در اردﻳﺒﻬﺸﺖﻣﺎه )1322آورﻳﻞ (1943ﮔﺮدﻫﻤﺎﻳﻲ ﮔﺴﺘﺮدهاي از اﻋﻀﺎء ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺷﺪ ،ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺜﺎﺑﻪي ﻛﻨﮕﺮهي ﻛﻮﻣﻠﻪي ژ.ﻛﺎف ﺑﻮد .در اﻳﻦ ﻛﻨﮕﺮه ﻛﻪ در "ﺑﺎغ ﺧﺪاﭘﺮﺳﺖ" ﺗﺸﻜﻴﻞ و ﺣﺪود ﻳﻜﺼﺪ ﺗﻦ ﻧﻴﺰ در آن ﺷـﺮﻛﺖ ﻛـﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ،ﻗﺮار ﺑﺮ اﻳﻦ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻛﻮﻣﻠﻪ دﻳﺪﮔﺎهﻫﺎي ﺧﻮد را در ﻧﺸﺮﻳﻪاي ﻣـﻨﻌﻜﺲ 38
ﻧﻤﺎﻳﺪ .در ﻫﻤﻴﻦ راﺳـﺘﺎ ،ﻣﺠﻠـﻪي ﻧﻴـﺸﺘﻤﺎن ﻣﻨﺘـﺸﺮ ﮔﺮدﻳـﺪ .ﺑـﺎ ﺗﻮﺟـﻪ ﺑـﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎي ﻣﺠﻠﻪي ﻧﻴﺸﺘﻤﺎن ،ﺑﺮﺧﻲ از ﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎ ﺑﻴﺎﻧﮕﺮ آن اﺳﺖ ﻛﻪ اﻓـﺮادي ﻛﻪ در آﻏﺎز ،ﻛﻮﻣﻠـﻪي ژ.ﻛـﺎف را ﺗـﺸﻜﻴﻞ داده و رﻫﺒـﺮي آن را ﺑﺮﻋﻬـﺪه داﺷﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻲ از وﺿﻌﻴﺖ ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ ،ﺳﻴﺎﺳﺖ دوﻟﺖﻫﺎ و ﻣﺒـﺎرزات ﻣﻠـﻞ ﺑﺮاي رﻫﺎﻳﻲ ﻣﻄﻠﻊ ﻧﺒﻮدﻧﺪ. در ﻣﺠﻠﻪ ي ﻧﻴﺸﺘﻤﺎن ،دوﻟﺖ ﺑﺮﻳﺘﺎﻧﻴﺎ "دوﺳﺖ ﻣﻠﺖ ﻛﺮد" ﻗﻠﻤﺪاد ﺷـﺪه و ﺣﺘﻲ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﭘﺮﭼﻤﺪار آزادي ﺗﻤﺎﻣﻲ ﻣﻠﻞ و ﻧﻴﺰ ﻣﻠﺖ ﻛﺮد ﻣﻌﺮﻓﻲ ﺷﺪه ﺑﻮد. ﺑﺪﻳﻬﻲ اﺳﺖ ،رﻫﺒﺮي ﺳﻴﺎﺳﻲاي ﻛﻪ ﺧﻮاﺳﺘﺎر رﻫـﺎﻳﻲ ﻣﻠـﺖ ﻛـﺮد اﺳـﺖ ،و ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ اﻳﻦ ﺧﻮاﺳﺖ را ﺑﻪ ﻛﻤﻚ ﺑﺮﻳﺘﺎﻧﻴﺎي ﻛﺒﻴﺮ ﺗﺤﻘﻖ ﺑﺨﺸﺪ ﻛـﻪ ﺧـﻮد ﺑﺰرﮔﺘﺮﻳﻦ دوﻟﺖ اﺳﺘﻌﻤﺎرﮔﺮ اﺳﺖ ،دﺳﺖﻛﻢ ﺑﻪ ﻧﻮﻋﻲ دﭼﺎر ﺳﺮدرﮔﻤﻲ ﺷﺪه اﺳﺖ .ﻋﻼوه ﺑﺮ اﻳﻦ ،ﻫﻤﮕﺎن ﻣﻲداﻧﻨﺪ و ﺗﺎرﻳﺦ ﻧﻴﺰ آن را اﺛﺒـﺎت ﻧﻤـﻮده ﻛـﻪ ﻣﺴﺌﻮل ﺑﺴﻴﺎري از ﺳﺘﻢﻫﺎ و رﻧﺞﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﻠﺖ ﻛﺮد ﺑﺎ آن روﺑـﺮو ﮔﺮدﻳـﺪه، ﺑﻪ وﻳﮋه از اﺑﺘﺪاي ﻗﺮن ﺑﻴﺴﺘﻢ ﺗﺎ ﺟﻨﮓ ﺟﻬﺎﻧﻲ اول و ﺗﺎ زﻣﺎن ﺗﺄﺳﻴﺲ ﻛﻮﻣﻠﻪ، دوﻟﺖ ﺑﺮﻳﺘﺎﻧﻴﺎ ﺑﻮده اﺳﺖ. ﺣﺘﻲ در ﺑﺴﻴﺎري از ﻧﺸﺴﺖﻫﺎي ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ ،ﺣﻖ ﻣﻠﺖ ﻛﺮد ﻣﻮرد ﭘـﺬﻳﺮش ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ و ﻣﻌﺎﻫﺪهي ﺳِﻮر اﺳﺘﻘﻼل ﻛﺮدﺳﺘﺎن را ﺑﻪ رﺳﻤﻴﺖ ﺷﻨﺎﺧﺖ ،اﻣـﺎ اﮔﺮ ﻣﻠﺖ ﻛﺮد ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺣﻖ ﺧﻮد را ﺑﮕﻴﺮد ،ﺑﺮﻳﺘﺎﻧﻴﺎي ﻛﺒﻴـﺮ ﻣﻘـﺼﺮ اﺳـﺖ. 39
اﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﺮﻳﺘﺎﻧﻴﺎ در آن ﻣﻮﻗﻊ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه اﺗﺤﺎد ﺟﻤﺎﻫﻴﺮ ﺷـﻮروي و آﻣﺮﻳﻜـﺎ در ﺟﺒﻬﻪي ﺿﺪ ﻓﺎﺷﻴﺴﻢ ﺑﻮد ،ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻋﻨﻮان ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺗﻮﺟﻴﻬﻲ ﺑﺮاي اﻳﻦ ﺑﺎﺷـﺪ ﻛﻪ ﺣﺰب ﺳﻴﺎﺳﻲ ﻣﺮدم ﻣﻈﻠﻮم ﻛﺮد ﻛﻪ ﺑﺮاي رﻫﺎﻳﻲ ﻣﻠﻲ و ﻣﻴﻬﻨـﻲ ﺗـﺸﻜﻴﻞ ﮔﺮدﻳــﺪه ،ﻣــﺴﺘﻘﻴﻤﺎً از ﻛــﺸﻮري ﻃﻠــﺐ آزادي ﻧﻤﺎﻳــﺪ ﻛــﻪ ﺳــﺘﻤﺪﻳﺪﮔﻲ و ﻣﻈﻠﻮﻣﻴﺖ را ﻧﺼﻴﺐ وي ﻛـﺮده اﺳـﺖ .ﺑـﺎ اﻳـﻦ وﺟـﻮد ،ﻛﻮﻣﻠـﻪي ژ.ﻛـﺎف ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻴﺪاري ﻣﻠﻲ را در ﻣﻴﺎن ﻣﺮدم ﻛﺮدﺳﺘﺎن اﻳﺮان اﺷﺎﻋﻪ دﻫـﺪ .ﻛﻮﻣﻠـﻪ ﺗﻮاﻧﺴﺖ در ﻣﻨﻄﻘﻪي ﻣﻬﺎﺑـﺎد و ﺑﺮﺧـﻲ ﻣﻨـﺎﻃﻖ دﻳﮕـﺮ رﻳـﺸﻪ دواﻧﻴـﺪه و در ﺣﻘﻴﻘﺖ ،ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺳﺎزﻣﺎن ﻧﻴﺮوﻣﻨﺪ ﺳﻴﺎﺳﻲ ﻣﺮدم ﻛﺮد در ﻛﺮدﺳﺘﺎن اﻳﺮان ،ﺑﻪ ﺳﺮآﻏﺎز و ﭘﺎﻳﻪاي ﺟﻬﺖ ﺗﺄﺳﻴﺲ ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﻛﺮدﺳـﺘﺎن ﻣﺒـﺪل ﮔﺮدد. در دوراﻧﻲ ﻛﻪ ﻛﻮﻣﻠﻪي ژ.ﻛﺎف ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺷﺪه و ﻓﻌﺎﻟﻴـﺖ ﺳﻴﺎﺳـﻲ ﺧـﻮد را آﻏﺎز ﻧﻤﻮده ﺑﻮد ،ﺳﺮاﺳﺮ ﺟﻬﺎن درﮔﻴﺮ ﺟﻨﮓ ﺑﺰرﮔﻲ ﻋﻠﻴﻪ ﻓﺎﺷﻴـﺴﻢ ﺑـﻮد .در اروﭘﺎ ،آﺳﻴﺎ و آﻓﺮﻳﻘﺎ ﺟﻨﮓ اداﻣﻪ داﺷﺖ .ﻫﺮﭼﻨﺪ در اﻳﻦ دوران ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲرﺳﻴﺪ ﻛﻪ آﻟﻤﺎن ﻫﻴﺘﻠﺮي ،اﻳﺘﺎﻟﻴﺎي ﻣﻮﺳﻮﻟﻴﻨﻲ و ژاﭘﻦ ﻫﻴﺮوﻫﻴﺘﻮ در ﺟﻨﮓ ﭘﻴﺮوز ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺷﺪ ،اﻣﺎ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺘﻔﻘﻴﻦ ﻧﻴﺮوي ﻧﻈﺎﻣﻲ ﺑﻴﺸﺘﺮي ﻋﻠﻴﻪ ﻣﺘﺤـﺪﻳﻦ ﺳﺎزﻣﺎن دادﻧﺪ ،ﺑﻠﻜﻪ ﻣﺒﺎرزهي ﻣﻠﻞ ﺗﺤﺖ ﺳﺘﻢ ﻧﺎزﻳـﺴﻢ در اروﭘـﺎ ،ژاﭘـﻦ در آﺳﻴﺎ و اﻳﺘﺎﻟﻴﺎ در آﻓﺮﻳﻘﺎ روز ﺑﻪ روز در ﺣﺎل ﮔﺴﺘﺮش ﺑﻮد .ﺳﺮﻧﮕﻮﻧﻲ رژﻳـﻢ 40
دﻳﻜﺘﺎﺗﻮري رﺿﺎﺧﺎن از ﺳﻮﻳﻲ و ﮔﺴﺘﺮش ﻣﺒـﺎرزهي ﺿـﺪ ﻓﺎﺷﻴـﺴﺘﻲ ﻣﻠـﻞ ﺟﻬﺎن از ﺳﻮﻳﻲ دﻳﮕﺮ ،ﻓﻀﺎي ﺑﺎز ﻣﺒﺎرزاﺗﻲ را ﺑﺮاي ﻣﻠﺖ ﻛﺮد در ﻛﺮدﺳـﺘﺎن اﻳﺮان ﻓﺮاﻫﻢ ﻧﻤﻮده ﺑﻮد. وﻟﻲ ﻛﻮﻣﻠﻪي ژ.ﻛﺎف از ﺳﻮﻳﻲ ﺳﺎزﻣﺎﻧﻲ ﻧﺎﺳﻴﻮﻧﺎﻟﻴـﺴﺖ و از دﻳﮕـﺮ ﺳـﻮ، ﺳﺎزﻣﺎﻧﻲ ﺑﺴﺘﻪ و ﻣﺨﻔﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ اﻗـﺸﺎر ﻣﺨﺘﻠـﻒ ﻣـﺮدم ﻛﺮدﺳـﺘﺎن را ﻣـﻮرد ﺧﻄﺎب ﻗﺮار ﻧﻤﻲداد و ﭘﺎﺳﺨﮕﻮي وﺿﻌﻴﺖ ﺑﻮﺟﻮد آﻣﺪه در ﻛﺮدﺳﺘﺎن اﻳـﺮان ﻧﺒﻮد .ﮔﺴﺘﺮش ﺑﻲﻧﻈﻴﺮ ﺟﻨﺒﺶ در ﻛﺮدﺳﺘﺎن اﻳﺮان ﻛﻪ ارﺗﺒﺎﻃﻲ ارﮔﺎﻧﻴﻚ ﺑـﺎ ﻛﻞ ﺟﻨﺒﺶ ﺳﺮاﺳﺮي اﻳﺮان داﺷﺖ و ﺑﻪﺻﻮرت ﻣﺨﻔـﻲ ﺗﻮﺳـﻌﻪ ﻳﺎﻓﺘـﻪ ﺑـﻮد، ﻧﻴﺎزﻣﻨﺪ ﺳﺎزﻣﺎﻧﻲ ﻣﻨﺴﺠﻢ ،دﻣﻜﺮات و ﺑﺎز ﺑﺮاي ﺗﻮدهﻫـﺎي ﻣـﺮدم ﺑـﻪ ﻫﻤـﺮاه ﺑﺮﻧﺎﻣﻪاي روﺷﻦ و ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻮد .ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺳﺒﺐ ،در ﻓﺎﺻـﻠﻪي زﻣـﺎﻧﻲ ﺳـﺎل ،1322ﻛﻪ ﻛﻮﻣﻠﻪ اﻗﺪام ﺑﻪ ﺗﺮوﻳﺞ اﻓﻜﺎر و ﺑﺎورﻫﺎي ﺧﻮد از ﻃﺮﻳﻖ ﻣﺠﻠـﻪي ﻧﻴﺸﺘﻤﺎن ﻧﻤﻮد ،ﺗﺎ ﺳﺎل (1945)1324ﺑﻪﺗﺪرﻳﺞ آﺷﻜﺎر ﮔﺮدﻳﺪ ﻛﻪ ﻛﻮﻣﻠﻪي ژ.ﻛﺎف دﻳﮕﺮ آن ﺳﺎزﻣﺎﻧﻲ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺟﻨﺒﺶ وﺳﻴﻊ ﺗـﻮدهﻫـﺎي ﻣـﺮدم ﻛﺮدﺳﺘﺎن اﻳﺮان را رﻫﺒﺮي ﻧﻤﺎﻳﺪ .ﺣﺘـﻲ ﺗﺮﻛﻴـﺐ اﻓـﺮادي ﻛـﻪ در ﺟﻠـﺴﻪي اردﻳﺒﻬﺸﺖﻣﺎه 1322رﻫﺒﺮي ﻛﻮﻣﻠﻪ را ﺑﺮﮔﺰﻳﺪه ﺑﻮدﻧﺪ و ﻳـﺎ ﺑـﺮاي رﻫﺒـﺮي ﻛﻮﻣﻠﻪ اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ،ﺑﻪ ﻧﺤﻮي ﺑﻮد ﻛﻪ اﺟﺎزه ﻧﻤﻲداد ﻛﻪ داراي دﻳﺪﮔﺎه وﺳﻴﻌﻲ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﺒﺎرزهي ﻣﻠﺖ ﻛـﺮد در ﻛﺮدﺳـﺘﺎن اﻳـﺮان را ﺑـﺎ ﺟﻨـﺒﺶ 41
ﺳﺮاﺳﺮي ﻣﻠﻞ اﻳﺮان ﻫﻤﺴﻮ ﻛﻨﻨﺪ و ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺑﺎ ارزﻳﺎﺑﻲ ﺷﺮاﻳﻂ واﻗﻌﻲ ﻛﺸﻮر ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ و ﺷﻌﺎري ﺑﺮاي ﺳﺎزﻣﺎن ﺧﻮد ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻛﻨﻨﺪ. ﺗﻤﺎﻣﻲ ﻣﻮارد اﺷﺎره ﺷﺪه از ﺳﻮﻳﻲ و اﺳـﺘﻘﺮار آزاديﻫـﺎي دﻣﻜﺮاﺗﻴـﻚ در اﻳﺮان و ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺟﻨﺒﺶ دﻣﻜﺮاﺗﻴﻚ در ﺳﺮاﺳﺮ اﻳﺮان از ﺳﻮﻳﻲ دﻳﮕﺮ و ﻧﻴـﺰ ﺷﻜﺴﺖ آﻟﻤﺎن ﻫﻴﺘﻠﺮي و ﭘﻴﺮوزي ﻣﺒﺎرزهي ﻣﻠﺖﻫﺎ ﻋﻠﻴﻪ ﻓﺎﺷﻴﺴﻢ ،زﻣﻴﻨـﻪ را ﺑﺮاي ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺣﺰب ﭘﻴﺸﺮو و ﭘﺎﺳﺨﮕﻮي ﺷﺮاﻳﻂ ﺟﺪﻳـﺪ در ﺗـﺎرﻳﺦ ﻣﻠﺖ ﻛﺮد ﺑﺮاي ﺗﺤﻘﻖ آرﻣﺎنﻫﺎي ﺗﺎرﻳﺨﻲاش ،ﻓﺮاﻫﻢ آورد .ﭼﻨﻴﻦ ﺣﺰﺑﻲ ﻫﻢ ﺿﺮورﺗﻲ ﺗﺎرﻳﺨﻲ ﺑﻮد و ﻫﻢ زﻣﻴﻨﻪي ﺗﺄﺳﻴﺲ آن ﻓﺮاﻫﻢ ﺷﺪه ﺑﻮد. 3ــ ﺗﺄﺳﻴﺲ ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﻛﺮدﺳﺘﺎن در ﺑﻴﺴﺖ و ﭘﻨﺠﻢ ﻣﺮدادﻣـﺎه ﺳـﺎل 16 )1324 اوت (1945در ﺷﻬﺮ ﻣﻬﺎﺑﺎد ﺗﺄﺳﻴﺲ ﺷﺪ و ﺑﺮﻧﺎﻣﻪي ﺧﻮد را ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻛﺮد. ﺗﺄﺳﻴﺲ ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻧﻘﻄﻪي ﻋﻄﻔﻲ در ﺗﺎرﻳﺦ ﻣﺒﺎرزات ﻣﻠﺖ ﻛﺮد و ﺳﺮآﻏﺎزي ﺑﺮاي ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻳـﻚ ﺳـﺎزﻣﺎن و ﺣـﺰب ﺳﻴﺎﺳـﻲ ﻣﺘﺮﻗـﻲ و ﻣﺪرن ﺑﻮد .زﻳﺮا ﻗﺒﻞ از ﺣﺰب دﻣﻜﺮات در ﺗﻤﺎم ﺗـﺎرﻳﺦ ﻣﻠـﺖ ﻛـﺮد ﺣﺰﺑـﻲ آﻧﭽﻨﺎن ﻣﺘﺮﻗﻲ و داراي ﺑﺮﻧﺎﻣﻪاي ﻣﺪون ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻧﺸﺪه ﺑﻮد .ﺑﻪ ﻫﻤـﻴﻦ دﻟﻴـﻞ، ﺣﺰب دﻣﻜﺮات از ﻫﻤﺎن آﻏﺎز ،ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺗﻤﺎﻣﻲ اﻗﺸﺎر ﺟﺎﻣﻌﻪي ﻛﺮدﺳـﺘﺎن را
42
ﺑﻪ ﺳﻮي ﺧﻮد ﺟﻠﺐ ﻛﺮد .در آن ﻣﻘﻄﻊ ،ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﺳﻪ رﺳﺎﻟﺖ اﺳﺎﺳـﻲ را در ﭘﻴﺶ داﺷﺖ: ﻧﺨﺴﺖ :ﺳﺎزﻣﺎﻧﺪﻫﻲ ﺗﻮدهﻫﺎي ﻣﺮدم ﻛﺮدﺳﺘﺎن و ﺟﺬب آﻧﺎن ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺧﻮد و ﺑﻪ وﻳﮋه ،ﺗﺤﺖ ﻳﻚ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪي ﺳﻴﺎﺳﻲ ﻣﻨﺴﺠﻢ و واﺿﺢ. دوم :ﭘﻴﻮﻧﺪ زدن ﻣﺒﺎرزهي ﻣﻠﺖ ﻛـﺮد در ﻛﺮدﺳـﺘﺎن اﻳـﺮان ﺑـﺎ ﻣﺒـﺎرزهي ﺳﺮاﺳﺮي ﻣﻠﻴﺖﻫﺎي اﻳﺮان ﺑﺮاي دﻣﻜﺮاﺳﻲ و ﺿﺪﻳﺖ ﺑﺎ ﻓﺎﺷﻴﺴﻢ .وﻗﺘـﻲ ﻛـﻪ ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺷﺪ ،در ﺑﺨﺶﻫﺎي دﻳﮕﺮ اﻳﺮان ﻣـﺪتﻫـﺎ ﺑﻮد ﻛﻪ دهﻫﺎ ﺣﺰب ﺳﻴﺎﺳﻲ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺷﺪه و رﺷﺪ ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ .ﻣﺒـﺎرزهاي ﻛـﻪ ﻛﻮﻣﻠﻪي ژ.ﻛﺎف رﻫﺒﺮي ﻣﻲﻛﺮد ،ﺗﺎ آن ﻣﻮﻗﻊ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد و ﻳﺎ ﻣﻴﺴﺮ ﻧـﺸﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺎ ﻣﺒﺎرزهي ﺳﺮاﺳﺮي ﻣﻠﻴﺖﻫﺎي اﻳـﺮان ﭘﻴﻮﻧـﺪ داده ﺷـﻮد .در واﻗـﻊ، ﭼﺎرﭼﻮب ﺗﻔﻜﺮ ﻛﻮﻣﻠﻪي ژ.ﻛﺎف اﻳﻦ اﺟﺎزه را ﻧﻤﻲداد ﻛﻪ رواﺑﻂ دوﺳـﺘﺎﻧﻪ و ﻫﻤﻜﺎري ﺑﺎ دﻳﮕﺮ ﺳﺎزﻣﺎنﻫﺎي ﻏﻴﺮ ﻛﺮد و ﺳﺎزﻣﺎنﻫﺎي ﻣﺘﺮﻗﻲ اﻳﺮان ﺑﺮﻗـﺮار ﮔﺮدد. ﺳﻮم :ﺟﻠﺐ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻧﻴﺮوﻫﺎي آزادﻳﺨﻮاه و ﺿﺪ ﻓﺎﺷﻴﺴﻢ ﺟﻬـﺎن از ﺣﻘـﻮق ﻣﺸﺮوع ﻣﻠﺖ ﻛﺮد در ﻛﺮدﺳﺘﺎن اﻳﺮان و ﻣﺒﺎرزهي رﻫﺎﻳﻲﺑﺨـﺶ ﻣﻠـﺖ ﻛـﺮد ﺑﻮد .اﻳﻦ وﻇﻴﻔﻪ از آن ﺟﻬﺖ ﺣﺎﺋﺰ اﻫﻤﻴﺖ ﺑﻮد ﻛﻪ در آن ﻣﻮﻗـﻊ ﻣﻠـﺖﻫـﺎي ﺟﻬﺎن ،ﺑﻪ وﻳﮋه در اروﭘﺎ ﻣﺒﺎرزهي ﻣﺴﻠﺤﺎﻧﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻓﺎﺷﻴﺴﻢ را ﺑﺮﭘﺎ ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ. 43
ﺷﺮﻛﺖ ﻣﺮدم ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﻪ رﻫﺒﺮي ﺣﺰب دﻣﻜـﺮات ﻛﺮدﺳـﺘﺎن در ﻣﺒـﺎرزهي ﺿﺪ ﻓﺎﺷﻴﺴﺘﻲ از ﺳﻮﻳﻲ ،ﺟﻨﺒﺶ ﻣـﺮدم ﻛﺮدﺳـﺘﺎن را ﺑـﺮاي اوﻟـﻴﻦ ﺑـﺎر در ﺟﺒﻬﻪي ﺟﻨﺒﺶ آزادﻳﺨﻮاﻫﻲ ﺟﻬﺎن ﻗﺮار ﻣﻲداد و از دﻳﮕﺮ ﺳﻮ ،اﻳﻦ اﻣﻜﺎن را ﺑﻪوﺟﻮد آورد ﻛﻪ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻧﻴﺮوﻫﺎي آزادﻳﺨﻮاه ﺟﻬﺎن را ﺑـﻪ ﺳـﻮي ﻣﺒـﺎرزهي ﻣﺸﺮوع ﻣﻠﺖ ﻛﺮد ﺟﻠﺐ ﻧﻤﺎﻳﺪ .ﺑـﻪ وﻳـﮋه ،ﺣـﻀﻮر ﻟـﺸﻜﺮ اﺗﺤـﺎد ﺟﻤـﺎﻫﻴﺮ ﺷﻮروي در اﻳﺮان ،ﺣﻀﻮر ﻗﺎﻃﻌﺎﻧﻪي اﺗﺤﺎد ﺟﻤـﺎﻫﻴﺮ ﺷـﻮروي در ﻣﺒـﺎرزهي ﻋﻠﻴﻪ ﻓﺎﺷﻴﺴﻢ و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ دوﺳﺘﻲ اﺗﺤﺎد ﺟﻤﺎﻫﻴﺮ ﺷﻮروي در آن زﻣﺎن ﺑﺎ ﻣﻠﺖ ﻛﺮد و ﺣﻤﺎﻳﺘﻲ ﻛﻪ از ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﻛﺮدﺳﺘﺎن و ﺟﻨﺒﺶ رﻫﺎﻳﻲﺑﺨﺶ ﻣﻠﺖ ﻛﺮد ﺑﻪﻋﻤﻞ آورد ،ﻫﻤﻪي اﻳﻨﻬﺎ ،ﺑﺮاي ﻧﺨﺴﺘﻴﻦﺑـﺎر در ﺗـﺎرﻳﺦ راه را ﺑـﺮاي اﻳﻨﻜﻪ ﻣﺒﺎرزه ي ﻣﻠﺖ ﻛﺮد ﺑﺎ ﻣﺒـﺎرزات ﺗﻤـﺎﻣﻲ آزادﻳﺨﻮاﻫـﺎن ﺟﻬـﺎن ﻋﻠﻴـﻪ ﻓﺎﺷﻴﺴﻢ و اﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴﺴﻢ ﻋﺠﻴﻦ و ﻣﺘﺤﺪ ﮔﺮدد ،ﻣﻬﻴـﺎ ﻧﻤـﻮد .ﺣـﺰب دﻣﻜـﺮات ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﺮاي اﻳﻦﻛﻪ ﻗﺎدر ﺑﻪ اﺟﺮاي آن ﺳﻪ رﺳﺎﻟﺖ ﻣﻬﻢ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻗﺒﻞ از ﻫـﺮ ﭼﻴﺰ ﻻزم ﺑﻮد داراي ﺑﺮﻧﺎﻣﻪي ﻣﻨﺴﺠﻢ و ﻣﺸﺨﺺ ﺳﻴﺎﺳﻲ ﺑﺎﺷﺪ .اﻳـﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣـﻪ ﻫﻢ در 8ﻣﺎده ﺑﻪ ﺻﻮرت ذﻳﻞ اﻧﺘﺸﺎر ﻳﺎﻓﺖ:
7
7 ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺑﻪ ﻛﺮدي ﻣﻮﺟﻮد ﻧﺒﻮد و از ﻣﺘﻦ ﻓﺎرﺳﻲ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻛﺮدم
44
ﺑﺴﻢ اﷲ اﻟﺮﺣﻤﻦ اﻟﺮﺣﻴﻢ
"ﺑﻴﺎﻧﻴﻪي ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﻛﺮدﺳﺘﺎن" ﻫﻢﻣﻴﻬﻨﺎن ــ ﺑﺮادران! آﺗﺶ ﺟﻨﮓ ﺟﻬﺎﻧﻲ ﻛـﻪ ﺑـﻪ دﺳـﺖ دﺷـﻤﻨﺎن آزادي و ﺑـﺎ زﻳﺮﭘﺎﮔﺬاﺷـﺘﻦ دﻣﻜﺮاﺳﻲ ﺑﺮاﻓﺮوﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ،ﺑﻪوﺳﻴﻠﻪي ﺑﺎزوان ﭘﺮﺗـﻮان ﺳـﺮﺑﺎزان آزادي، ﻫﻢﭘﻴﻤﺎﻧﺎن ﺑﺰرگ ﻣﺎ ،ﺧﺎﻣﻮش ﺷﺪ .ﺟﻬﺎن دﻣﻜﺮاﺗﻴﻚ ﭘﻴـﺮوز ﺷـﺪ و دﻧﻴـﺎي ﻓﺎﺷﻴﺴﺘﻲ ﻛﻪ ﺗﻼش ﻧﻤﻮد ﺗﺎ ﻣـﺮدم و ﻣﻠـﺖﻫـﺎي ﺟﻬـﺎن را ﺗﺤـﺖ ﺳـﻠﻄﻪ و اﺳﺎرت ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﻣﺴﺘﺒﺪ درآورد ،ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻗﻄﻌﻲ ﺷﻜﺴﺖ ﺧﻮرد و ﻣﺘﻼﺷﻲ ﮔﺮدﻳﺪ و ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻛﻪ اﻧﺘﻈﺎر ﻣﻲرﻓﺖ ،ﻣﺴﻴﺮ آزادي ﺑﺮاي ﻣﺮدم و ﻣﻠﺖﻫـﺎي ﺟﻬﺎن ﻫﻤﻮار ﮔﺸﺖ .اﻣﺮوز ﻣﻠﺖﻫﺎي ﺟﻬﺎن از ﺑﺰرگ و ﻛﻮﭼﻚ ،ﻣﻲﺧﻮاﻫﻨﺪ از ﻣﺴﻴﺮي ﻛﻪ ﺑﻪﺳﻮي آزادي ﻫﻤﻮار ﮔﺸﺘﻪ ،اﺳﺘﻔﺎده ﻛﻨﻨﺪ و از ﺗﻌﻬﺪاﺗﻲ ﻛـﻪ در ﻣﻨﺸﻮر ﺗﺎرﻳﺨﻲ آﺗﻼﻧﺘﻴﻚ داده ﺷـﺪه ،ﺑﺮﺧـﻮردار ﺷـﻮﻧﺪ و ادارهي اﻣـﻮر ﺧﻮﻳﺶ را ﺑﻪ دﺳﺖ ﮔﻴﺮﻧﺪ و ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺧﻮد را ﺑـﻪ ﻣﻴـﻞ و ارادهي ﺧـﻮﻳﺶ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. ﻣﺎ ﻛﺮدﻫﺎ ﻛﻪ در اﻳﺮان زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲﻛﻨـﻴﻢ ،ﺳـﺎلﻫـﺎ و ﺑﻠﻜـﻪ ﻳﻜـﺼﺪ ﺳـﺎل ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ در راﺳﺘﺎي ﺣﻘﻮق و ﻗﺪرت ﻣﻠﻲ و ﻣﺤﻠﻲ ﻣﺒـﺎرزه ﻧﻤـﻮدهاﻳـﻢ و 45
ﻗﺮﺑﺎﻧﻲ دادهاﻳﻢ .ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﻣﻘﺎﻣﺎت ﺧﻮدﻛﺎﻣﻪي اﻳﺮان ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻋﻨﻮان ﺣﺎﺿﺮ ﺑـﻪ ﭘﺬﻳﺮش ﺣﺮف ﺣﺴﺎب ﻣﺎ ﻧﺒﻮدهاﻧﺪ و ﺣﺘﻲ ﻣﺎﻧﻊ از اﺳﺘﻔﺎدهي ﻣﺎ از ﺣﻘﻲ ﺷﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﻲ ﺑﺮاي اﻳﺎﻻت و وﻻﻳﺎت اﻳﺮان درﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﻫﻤـﻮاره ﮔﻠﻮﻟﻪ ،ﺑﻤﺐ و ﺗﻮپ و زﻧﺪان و ﺗﺒﻌﻴﺪ و اﺳﺎرت ﭘﺎﺳﺦ ﺧﻮاﺳﺖﻫﺎي ﻣﺎ ﺑـﻮده اﺳﺖ .ﺑﻪ وﻳﮋه ،در ﻣﺪت زﻣﺎﻣﺪاري 20ﺳﺎﻟﻪي رﺿﺎﺧﺎن ﻛﻪ ﺣﺘﻲ در ﭘﻮﺷﺶ ﻟﺒﺎس ﻧﻴﺰ آزاد ﻧﺒﻮدﻳﻢ ،ﺑﺎ زور ﺳﺮﻧﻴﺰه و ﺑﻪ وﺳﻴﻠﻪي اﻓﺴﺮان دزد و ﺧـﺎﺋﻦ و ﻏﺎرﺗﮕﺮ ،ﻫﻤﻪي داراﻳﻲ و زﻧﺪﮔﻲ ﻣﺎ را از ﺑﻴﻦ ﺑﺮدﻧﺪ و ﭼﺸﻢ ﻃﻤﻊ ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻮس و ﺷﺮف ﻣﺎ دوﺧﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑﺮاي ﻧﺎﺑﻮدي و رﻳﺸﻪﻛﻨﻲ ﻧﺴﻞ ﻣﺎ از ﻫﻴﭻ رذاﻟﺖ و ﺳﺒﻌﻴﺘﻲ ﻓﺮوﮔﺬار ﻧﻜﺮدﻧﺪ .ﻣﺎ ﻧﻴﺰ اﻧﺴﺎن ﻫﺴﺘﻴﻢ ،ﻣـﺎ ﻧﻴـﺰ ﺗـﺎرﻳﺦ ،زﺑـﺎن و ﮔﺬﺷﺘﻪاي دارﻳﻢ ﻛﻪ ﻧﺰد ﻣﺎ ﮔﺮاﻣﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ .ﭼﺮا ﺑﺎﻳﺪ ﺣﻘﻮق ﻣﺎ زﻳﺮﭘﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺷﻮد؟ ﭼﺮا ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﻴﻢ در ﺧﺎﻧﻪي ﺧﻮد آزاد و ﻣﺨﺘﺎر ﺑﺎﺷﻴﻢ؟ ﭼﺮا اﺟـﺎزه داده ﻧﻤﻲﺷﻮد ﻛﻪ ﻓﺮزﻧﺪاﻧﻤﺎن را ﺑﺎ زﺑﺎن ﻛﺮدي آﻣﻮزش دﻫﻴﻢ؟ ﭼﺮا ﻧﻤـﻲﮔﺬارﻧـﺪ ﻛﺮدﺳﺘﺎن وﻻﻳﺘﻲ ﺧﻮدﻣﺨﺘﺎر ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ از ﻃﺮف اﻧﺠﻤﻦ وﻻﻳﺘﻲ اداره ﺷﻮد ﻛـﻪ ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﻲ آن را ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻛﺮده اﺳﺖ؟ ﻫﻢﻣﻴﻬﻨﺎن ﮔﺮاﻣﻲ ،ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪاﻧﻴﺪ ﻛﻪ ﺣﻖ داده ﻧﻤﻲﺷﻮد ،ﺑﻠﻜـﻪ ﺣـﻖ ﮔﺮﻓﺘﻨـﻲ اﺳﺖ ،ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮاي ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺣﻘﻮق و ﻗﺪرت ﻣﻠﻲ و ﻣﺤﻠـﻲ ﺧﻮدﻣـﺎن ﻣﺒـﺎرزه ﻛﻨﻴﻢ .اﻳﻦ ﻣﺒﺎرزه ،ﻣﺴﺘﻠﺰم اﺗﺤﺎد و ﻳﻜﺮﻧﮕﻲ اﺳـﺖ ،ﺳـﺎزﻣﺎن و ﭘﻴـﺸﺎﻫﻨﮓ 46
ﻻزم دارد .ﺑﺮاي اﻳﻦ ﻫﺪف ﻣﻘﺪس اﺳـﺖ ﻛـﻪ ﺣـﺰب دﻣﻜـﺮات ﻛﺮدﺳـﺘﺎن ﺗﺄﺳﻴﺲ و ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻧﻤﻮده اﺳﺖ .ﺷـﻤﺎ ﻫـﻢﻣﻴﻬﻨـﺎن ﻋﺰﻳـﺰ ،ﭼـﺸﻢ و ﮔﻮش ﺧﻮدﺗﺎن را ﺑﺎز ﻛﻨﻴﺪ و ﺑﻪ ﺣﺰب ﻣﻠﻲ ﺧﻮدﺗﺎن ﺑﭙﻴﻮﻧﺪﻳﺪ و در راﺳـﺘﺎي ﺗﺤﻘﻖ ﺣﻖ ﻣﺸﺮوع ﻣﻠﻲ ﺧﻮد ﻓﺪاﻛﺎري ﻛﻨﻴﺪ .ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﻛﺮدﺳﺘﺎن رﻫﺒﺮ و راﻫﻨﻤﺎي ﺷﻤﺎﺳﺖ .ﺗﻨﻬﺎ در ﺳﺎﻳﻪي ﭘﺮﭼﻢ اﻳﻦ ﺣﺰب اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻠﺖ ﻛﺮد از ﺧﻄﺮ ﻧﺎﺑﻮدي رﻫﺎﻳﻲ ﻣﻲﻳﺎﺑﺪ و ﻣﻮﺟﻮدﻳﺖ و ﻧﺎﻣﻮس و ﺷـﺮف ﻣﻠـﻲ ﺧـﻮد را ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﻣﻲﻛﻨﺪ و ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ در داﺧﻞ ﻣﺮزﻫﺎي دوﻟﺖ اﻳـﺮان ،ﺧﻮدﻣﺨﺘـﺎري ﻣﻠﻲ را ﻛﺴﺐ ﻧﻤﺎﻳﺪ. ﻫﻢﻣﻴﻬﻨﺎن! ﻣﺎ ﺑـﻪ ﻏﻴـﺮ از ﺣـﻖ ﻣـﺸﺮوع و اﻧـﺴﺎﻧﻲ ﺧـﻮد ،ﭼﻴـﺰ دﻳﮕـﺮي ﻧﻤﻲﺧﻮاﻫﻴﻢ .ﺷﻌﺎرﻫﺎي ﻣﺎ در ﻣﻔﺎد زﻳﺮ ﺧﻼﺻﻪ ﺷﺪه .ﻟـﺬا ﺑﺎﻳـﺴﺘﻲ ﻣﻄﺎﻟﻌـﻪ و ﺧﻮاﻧﺪه ﺷﺪه و ﺑﻪ ﻳﻜﺎﻳﻚ آﺣﺎد ﻣﻠﺖ ﻛﺮد ﺗﻔﻬﻴﻢ ﺷﻮد: 1ـ ﻣﻠﺖ ﻛﺮد در داﺧﻞ اﻳﺮان و ﺑﺮاي ادارهي اﻣﻮر ﻣﺤﻠﻲ ﺧﻮد ،ﻣـﺴﺘﻘﻞ و آزاد ﺑﺎﺷﺪ و در درون ﻣﺮزﻫﺎي دوﻟﺖ اﻳﺮان ،ﺧﻮدﻣﺨﺘﺎر ﺑﺎﺷﺪ. 2ـ از ﺣﻖ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﺑﻪ زﺑﺎن ﻣﺎدري ﺑﺮﺧﻮردار ﺑﺎﺷﺪ و ﺗﻤﺎم اﻣﻮر اداري ﺑـﻪ زﺑﺎن ﻛﺮدي اﻧﺠﺎم ﺷﻮد. 3ـ ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎي ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﻲ ،اﻧﺠﻤﻦ وﻻﻳﺘﻲ ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺳﺮﻳﻌﺎً اﻧﺘﺨﺎب ﺷـﻮد و ﺗﻤﺎﻣﻲ اﻣﻮر اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ و دوﻟﺘﻲ را ﻣﻮرد رﺳﻴﺪﮔﻲ و ﻧﻈﺎرت ﻗﺮار دﻫﺪ. 47
4ـ ﻣﻘﺎﻣﺎت دوﻟﺘﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪون ﺗﻌﻠﻞ ،از ﻣﺮدم ﺑﻮﻣﻲ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ. 5ـ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮ اﺳﺎس ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﻲ ،ﻣﻴﺎن روﺳﺘﺎﻳﻴﺎن و ﻣﺎﻟﻜﺎن زﻣﻴﻦ ،ﺗﻮاﻓﻘﻲ ﺻﻮرت ﭘﺬﻳﺮد ﻛﻪ آﻳﻨﺪهي ﻫﺮ دو ﻃﺮف را ﺗﺄﻣﻴﻦ ﻧﻤﺎﻳﺪ. 6ـ ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﻛﺮدﺳﺘﺎن در ﻣﺒﺎرزهي ﺧﻮد ﺗﻼش دارد ﻛﻪ ﺑﻪ وﻳﮋه ﺑـﺎ ﻣﻠﺖ آذرﺑﺎﻳﺠﺎن و اﻗﻠﻴﺖﻫﺎي دﻳﮕﺮي ﻛﻪ در آذرﺑﺎﻳﺠﺎن زﻧﺪﮔﻲ ﻣـﻲﻛﻨﻨـﺪ، اﻋﻢ از آﺷﻮريﻫﺎ ،اراﻣﻨﻪ و ...اﺗﺤﺎد و ﺑﺮادري ﻛﺎﻣﻞ ﺗﺸﻜﻴﻞ دﻫﺪ. 7ـ ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﺎ ﻫـﺪف ﭘﻴـﺸﺮﻓﺖ ﻛـﺸﺎورزي ،ﺗﺠـﺎرت، ﺗﻮﺳﻌﻪي ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ ،ﺑﻬﺪاﺷﺖ و ﺳﻼﻣﺖ و ﻧﻴﺰ ﺑﻬﺒﻮد رﻓﺎه اﻗﺘﺼﺎدي و ﻣﻌﻨـﻮي ﻣﻠﺖ ﻛﺮد ،اﻗﺪام ﺑﻪ ﺑﻬﺮهﺑﺮداري از ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻃﺒﻴﻌﻲ و ﻣﻌﺎدن ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻧﻤﻮده و در اﻳﻦ راه ﺗﻼش ﻣﻲﻛﻨﺪ. 8ـ ﻣﺎ ﻣﻲﺧﻮاﻫﻴﻢ ﻛﻪ ﺗﻤﺎﻣﻲ ﻣﻠﻴﺖﻫﺎي اﻳﺮان از ﻓﺮﺻﺖ ﻣﺒﺎرزهي آزاداﻧـﻪ ﺟﻬﺖ ﺳﻌﺎدت و ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﻣﻴﻬﻦ ﺧﻮد ﺑﻬﺮهﻣﻨﺪ و ﺳﻬﻴﻢ ﮔﺮدﻧﺪ. اﻳﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ اﮔﺮﭼﻪ ﻣﺨﺘﺼﺮ و ﺣﻘﻴﻘﺘﺎً ﺗﻨﻬﺎ در 8ﻣﺎده ﻓﺮﻣﻮﻟﻪ ﮔﺮدﻳﺪه ،ﻟـﻴﻜﻦ ﺗﻤﺎمي ﻣﻄﺎﻟﺒﺎت اﺳﺎﺳﻲ ﻣـﺮدم ﻛﺮدﺳـﺘﺎن را در ﺑـﺮ ﮔﺮﻓﺘـﻪ اﺳـﺖ .ﻣـﺎدهي ﻧﺨﺴﺖ ،ﺧﻮدﻣﺨﺘﺎري در ﭼﻬﺎرﭼﻮب دوﻟﺖ اﻳﺮان را ﻣﻄﺎﻟﺒﻪ ﻣـﻲﻛﻨـﺪ .اﻳـﻦ ﻣﻄﺎﻟﺒﻪاي اﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﻛﺮدﺳﺘﺎن اﻳﺮان ﻫﻢاﻛﻨﻮن ﻧﻴـﺰ ﺑـﺮاي آن ﻣﺒﺎرزه ﻣﻲﻛﻨﺪ .زﻳﺮا از اﺑﺘﺪا ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﺑﺮ اﻳﻦ ﻋﻘﻴـﺪه ﺑـﻮده ﻛـﻪ ﺣـﻖ 48
ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ در ﻛﺮدﺳﺘﺎن اﻳﺮان ﺑـﻪﺻـﻮرت ﺧﻮدﻣﺨﺘـﺎري ﻗﺎﺑـﻞ اﺟـﺮا ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ .ﭘﺲ ﻣﺎﻫﻴﺖ ﻣﻄﺎﻟﺒﺎت ،ﺣﻖ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ اﺳـﺖ ،اﻣـﺎ ﺷـﻜﻞ و ﺻﻮرت آن ﺧﻮدﻣﺨﺘﺎري اﺳﺖ .در ﻣﺎدهي ﻫﺸﺘﻢ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ،ﺣﺰب دﻣﻜـﺮات در راﺳﺘﺎي ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﻛﺸﻮر ،ﺧﻮاﻫﺎن دﻣﻜﺮاﺳﻲ ﺑﺮاي ﺳﺮاﺳـﺮ اﻳـﺮان اﺳـﺖ .و ﻣﺆﻳﺪ اﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺣﺰب دﻣﻜـﺮات ﻛﺮدﺳـﺘﺎن از ﻫﻤـﺎن آﻏـﺎز، ﺧﻮاﺳﺖ ﺧﻮدﻣﺨﺘﺎري ﺑﺮاي ﻛﺮدﺳﺘﺎن را از دﻣﻜﺮاﺳـﻲ ﺑـﺮاي اﻳـﺮان ﻣﺠـﺰا ﻧﺪاﻧﺴﺘﻪ اﺳﺖ. در ﻣﺎدهي دوم ،ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺧﻮاﻫﺎن ﺑﻪ رﺳﻤﻴﺖ ﺷﻨﺎﺧﺘﻦ زﺑﺎن ﻛﺮدي ﻣﻲﺑﺎﺷـﺪ، در ﻣــﺎدهي ﺳــﻮم و ﭼﻬــﺎرم ﻣﻨﺎﺳــﺒﺎت ﻣﻴــﺎن دوﻟــﺖ ﻣﺮﻛــﺰي و ﻣﻨﻄﻘــﻪي ﺧﻮدﻣﺨﺘﺎر ﻣﻌﻴﻦ ﺷﺪه و ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ،دو ﻣﺴﺄﻟﻪي اﺳﺎﺳﻲ ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﺎ ﺧﻮاﺳﺖ ﺧﻮدﻣﺨﺘﺎري ﻣﺸﺨﺺ ﮔﺮدﻳﺪه اﺳﺖ: ﻧﺨﺴﺖ اﻳﻨﻜﻪ ،زﺑﺎن ﻧﻤﺎد ﻣﻬﻢ و اﺳﺎﺳﻲ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻫﺮ ﻣﻠﺘﻲ اﺳـﺖ و ﺑـﺎ ﺑـﻪ رﺳﻤﻴﺖ ﺷﻨﺎﺧﺘﻦ زﺑﺎن ﻛﺮدي ،راه ﺑﺮاي رﺳﻴﺪن ﻣﻠﺖ ﻛﺮد ﺑﻪ ﺣﻘﻮق ﺣﻘـﻪي ﺧﻮد ﺑﺎز ﻣﻲﺷﻮد ﺗﺎ ﻫﻢ ﻛﻮدﻛﺎن ﻛﺮد ﺑﻪ زﺑﺎن ﻣﺎدري آﻣﻮزش ﺑﺒﻴﻨﻨـﺪ و ﻫـﻢ ﺷﺮاﻳﻂ ﻣﻄﻠﻮﺑﻲ ﺑﺮاي ﺗﻮﺳﻌﻪي ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻣﻠﻲ ﻓﺮاﻫﻢ ﺷﻮد .دوم ،ﺗﻌﻴﻴﻦ رواﺑﻂ ﻣﻴﺎن ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺧﻮدﻣﺨﺘﺎر و دوﻟﺖ ﻣﺮﻛﺰي و ﺑﻪ وﻳﮋه ،ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺻﻼﺣﻴﺖﻫـﺎ، ﺟﻬﺖ ادارهي ﺧﻮدﻣﺨﺘﺎري ﺑـﺴﻴﺎر ﺣـﺎﺋﺰ اﻫﻤﻴـﺖ اﺳـﺖ .در اﻳﻨﺠـﺎ ﺣـﺰب 49
دﻣﻜﺮات ﺑﺴﻴﺎر آﮔﺎﻫﺎﻧﻪ از اﺻﻞ اﻧﺠﻤﻦ اﻳﺎﻟﺘﻲ و وﻻﻳﺘﻲ ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﻲ اﻳﺮان اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﻮده ،اﻣﺎ از آن ﻣﻮﻗﻊ ،ﻳﻌﻨﻲ در زﻣـﺎن ﻣـﺸﺮوﻃﻴﺖ ﺗـﺎﻛﻨﻮن اﻳـﻦ ﻗﺎﻧﻮن ﻧﻪ در ﻛﺮدﺳﺘﺎن و ﻧﻪ در ﻫﻴﭻ ﺟﺎي دﻳﮕﺮي در اﻳـﺮان اﺟـﺮا ﻧﮕﺮدﻳـﺪ. اﻳﻨﻜﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪه در ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻫﻤـﻪي ﻣﻘﺎﻣـﺎت دوﻟﺘـﻲ ﺑﺎﻳـﺪ ﻛـﺮد ﺑﺎﺷـﻨﺪ، ﻣﻄﺎﻟﺒﻪي ﺑﺮ ﺣﻘﻲ اﺳﺖ .اﻟﺒﺘﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﻧﺸﺪه ﻛﻪ ﻫﻤﻪي آﻧﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ در ﻛﺮدﺳـﺘﺎن ﻛﺎر ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ و ﻛﺎرﻣﻨﺪ و ﺣﻘﻮقﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ،ﻛﺮد ﺑﺎﺷﻨﺪ ،اﻣﺎ آﻧﻬﺎﻳﻲ ﻛـﻪ ﻣـﺼﺪر اﻣﻮر و ﻛﺎر ﺑﻪ دﺳﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺮد ﺑﺎﺷﻨﺪ .زﻳﺮا ﻣﻠﺖ ﻛﺮد ﺑﻪ ﻃﻮر اَﻋـﻢ و ﻣﻠﺖ ﻛﺮد در ﻛﺮدﺳﺘﺎن اﻳﺮان ﺑﻪ ﻃﻮر اﺧﺺ ،ﺑـﺎ ﺑﻬـﺮهﮔﻴـﺮي از ﺗﺠﺮﺑﻴـﺎت ﮔﺬﺷﺘﻪي ﺗﺎرﻳﺨﻲ ،درﻳﺎﻓﺘﻪ ﻛﻪ دوﻟﺖ ﻣﺮﻛﺰي ﻣﺎﻧﻊ از آن اﺳﺖ ﻛـﻪ ﻛﺮدﻫـﺎ در ﻛﺸﻮر ﺧﻮد ،ﻣﺼﺪر اﻣﻮر ﺑﺎﺷﻨﺪ و ﻫﻤﻮاره ﻣﺴﺌﻮﻻن و ﻣﻘﺎﻣﺎت ﻋﺎﻟﻲرﺗﺒـﻪ از ﻣﺮﻛﺰ ﺗﻌﻴﻴﻦ و اﻋﺰام ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ و ﺑﺪﻳﻦﮔﻮﻧﻪ دوﻟﺖ ﻣﺮﻛﺰي ،ﻗﺪرت ﺧﻮد را ﺑﺮ ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺗﺤﻤﻴﻞ ﻣﻲﻛﻨﺪ .اﻳﻨﻜﻪ ﻣﻘﺎﻣﺎت ﺑﺎﻳﺪ ﻛـﺮد ﺑﺎﺷـﻨﺪ ،در ﺣﻘﻴﻘـﺖ ﺷﻴﻮهاي از ﺣﻖ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻣﻠﺖ ﻛﺮد ﺑﻪ دﺳﺖ ﺧﻮد اوﺳـﺖ ﺗـﺎ ﻣـﺮدم ﻛﺮدﺳﺘﺎن اﺣﺴﺎس ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ در ﻣﻴﻬﻦ ﺧﻮد ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ و ﺣﺎﻛﻤﻴﺖ ﺧﻮد را در اﺧﺘﻴﺎر دارﻧﺪ. در ﻣﺎدهي ﺷﺸﻢ اﻳﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ،اﻳﻨﺘﺮﻧﺎﺳﻴﻮﻧﺎﻟﻴﺴﻢ ﺣﺰب دﻣﻜـﺮات ﻛﺮدﺳـﺘﺎن دﻳﺪه ﻣﻲﺷﻮد ،ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﺧﻮاﻫﺎن ﺣﻖ ﻣـﺸﺮوع ﺧـﻮد اﺳـﺖ ،اﻣـﺎ اﻳـﻦ 50
ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي زﻳﺮﭘﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻦ ﺣﻘﻮق ﻣﻠﻲ ﻣـﺸﺮوع ﻣﻠـﻞ دﻳﮕـﺮ ﻫﻤﺎﻧﻨـﺪ آذرﺑﺎﻳﺠﺎﻧﻲﻫﺎ ،آﺷﻮريﻫﺎ ،ارﻣﻨﻲﻫﺎ و دﻳﮕﺮان ﻧﻴﺴﺖ ،ﺑﻠﻜﻪ ﺣﺰب دﻣﻜـﺮات ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺑﺎ ﺧﻮدﻣﺨﺘﺎري ﺑﺮاي ﻛﺮدﺳﺘﺎن ،ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ ﻣﻠﺖ ﻛﺮد ﻧﻴﺰ ﺑـﺎ ﺗﻤـﺎﻣﻲ اﻳﻦ ﻣﻠﺖﻫﺎ ﺑﻪﺻﻮرت ﺑﺮادراﻧﻪ و دوﺳﺘﺎﻧﻪ زﻧـﺪﮔﻲ ﻛﻨـﺪ .اﻳـﻦ ﻳﻜـﻲ از آن ﻧﻜﺎت ﻣﻬﻤﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﺰب دﻣﻜﺮات را از ﻛﻮﻣﻠﻪي ژ.ﻛﺎف ﻣﺘﻤﺎﻳﺰ ﻣﻲﻛﻨﺪ، زﻳﺮا ﺣﺰب دﻣﻜﺮات از اﺑﺘﺪاي ﺗﺄﺳﻴﺲ آن ،ﺑﺮ اﺳﺎس اﻳﻨﺘﺮﻧﺎﺳﻴﻮﻧﺎﻟﻴـﺴﻢ ﺑﻨـﺎ ﺷﺪه اﺳﺖ .ﺑﻪ دﺳﺖﮔﺮﻓﺘﻦ ﺧﻮدﻣﺨﺘﺎري ﺑﺪون رﻳﺸﻪﻛﻨﻲ ﻓﻘﺮ و درﻣﺎﻧﺪﮔﻲ و ﺑﺪون ﺗﻮﺳﻌﻪي اﻗﺘﺼﺎدي ،ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ و ﺑﻬﺪاﺷﺘﻲ و ﺑﻬﺒـﻮد زﻧـﺪﮔﻲ ﻣـﺮدم ،ﺑـﻪ ﺧﻮاﺳﺘﻪاي ﺑﻲﻣﺤﺘﻮا ﻣﺒﺪل ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ .ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺳﺒﺐ در ﻣﺎدهي ﻫﻔﺘﻢ ،ﺣﺰب دﻣﻜﺮات درﺻﺪد اﺳﺘﻔﺎده از ﺗﻤﺎﻣﻲ اﻣﻜﺎﻧﺎت و ﻣﻨـﺎﺑﻊ زﻳﺮزﻣﻴﻨـﻲ اﺳـﺖ ﺗـﺎ اﻗﺘﺼﺎد ،ﻓﺮﻫﻨﮓ و ﺑﻬﺪاﺷﺖ در ﻛﺮدﺳﺘﺎن را ﺑﻪ ﭘﻴﺶ ﺑﺒﺮد .اﻟﺒﺘﻪ در آن زﻣﺎن، ﺣﺰب دﻣﻜـﺮات از ﺻـﻨﺎﻳﻊ ﺳـﺨﻨﻲ ﺑـﻪ ﻣﻴـﺎن ﻧﻤـﻲآورد و ﺗﻨﻬـﺎ ﺑﺤـﺚ از ﻛﺸﺎورزي و ﺗﺠﺎرت ﺑﻮد ،زﻳﺮا در آن زﻣﺎن ،ﺻـﻨﻌﺖ در ﻛﺮدﺳـﺘﺎن وﺟـﻮد ﻧﺪاﺷﺘﻪ اﺳﺖ. ﺑﻌﺪ از ﮔﺬﺷﺖ 38ﺳﺎل از ﺗﺄﺳـﻴﺲ ﺣـﺰب دﻣﻜـﺮات ﻛﺮدﺳـﺘﺎن اﻳـﺮان، ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪي ﻛﻨﻮﻧﻲ آن ﻛﻪ در ﻛﻨﮕﺮهي ﺷﺸﻢ در ﺑﻬﻤﻦﻣﺎه ﺳﺎل 1362 ﺑﻪ ﺗﺼﻮﻳﺐ رﺳﻴﺪ ،ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻲ ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ ﻛﻪ ﻣﻄﺎﻟﺒﺎت اﺳﺎﺳﻲ ﻛﻨﻮﻧﻲ در آن 51
ﻫﺸﺖ ﻣﺎده ﮔﻨﺠﺎﻧﻴﺪه ﺷﺪه و اﻳﺴﺘﺎدﮔﻲ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺧﻂﻣـﺸﻲ ﺳﻴﺎﺳـﻲ ،ﻳﻜـﻲ از ﻋﻠﻞ ﭘﻴﺮوزي و ﻣﺤﺒﻮﺑﻴﺖ ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﻛﺮدﺳﺘﺎن اﻳﺮان در ﻣﻴﺎن ﺗﻮدهﻫﺎي ﻣﺮدم اﺳﺖ .زﻳﺮا از زﻣﺎن ﺗﺄﺳﻴﺲ ﺣﺰب ﻛـﻪ ﻣﺒـﺎرزه ﻫﻤﭽﻨـﺎن اداﻣـﻪ دارد، ﺷﻌﺎرﻫﺎي اﺻﻠﻲ و اﻫﺪاف ﻛﻠﻲ ،ﻫﻤﺎن ﺷﻌﺎرﻫﺎ و اﻫﺪاﻓﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ 40ﺳﺎل ﻗﺒﻞ در ﺑﺮﻧﺎﻣﻪي اوﻟﻴﻪي ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﮔﻨﺠﺎﻧﻴﺪه ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ .اﻳـﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣـﻪ، ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ وﺿﻌﻴﺖ ﻋﻘـﺐﻣﺎﻧـﺪهي آن دوران ﻛﺮدﺳـﺘﺎن اﻳـﺮان ،ﺑﺮﻧﺎﻣـﻪاي اﻧﻘﻼﺑﻲ و ﺗﺮﻗﻲﺧﻮاﻫﺎﻧﻪ اﺳﺖ ،ﺑﺮﻧﺎﻣـﻪاي ﻛـﻪ در ﺗـﺎرﻳﺦ ﻣـﺮدم ﻛـﺮد ﺑـﺮاي ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺑﺎر ﻣﺸﺎﻫﺪه ﺷﺪه و ﻫﻤﺎﻧﻨﺪي ﻧﺪاﺷﺘﻪ اﺳﺖ .اﻣﺎ ﺑﺎز ﻫـﻢ ﺑـﺎ در ﻧﻈـﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ وﺿﻌﻴﺖ و ﺷﺮاﻳﻂ ﻋﻘﺐﻣﺎﻧﺪهي آن زﻣﺎن ،ﻧﺒﺎﻳﺪ از اﻳﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺗﻮﻗـﻊ داﺷﺖ ﻛﻪ ﻫﻤﻪي ﺑﻨﺪﻫﺎي آن از ﻟﺤﺎظ ﺗﺌﻮرﻳﻚ و ﻋﻠﻤﻲ ﻓﺮﻣﻮﻟﻪ ﺷﺪه ﺑﺎﺷـﻨﺪ و ﭘﺎﺳﺨﮕﻮي ﻫﻤﻪي ﺧﻮاﺳﺖﻫﺎي ﻣﻠﺖ ﻛﺮد و اﻗـﺸﺎر و ﻃﺒﻘـﺎت دﻣﻜـﺮات ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﺎﺷﺪ. در آن زﻣﺎن» ﺑﻴﺸﺘﺮ زﻣﻴﻦﻫﺎ در دﺳﺖ ﻣﺎﻟﻜﺎن ﺑﺰرگ ﺑـﻮد و در ﺣﻘﻴﻘـﺖ ﻇﻠﻢ و ﺳﺘﻢ در روﺳﺘﺎﻫﺎي ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﻪ اوج ﺧﻮد رﺳﻴﺪه ﺑﻮد .ﺑﺎ اﻳﻦ وﺟـﻮد، در ﻣﺎدهي ﭘﻨﺠﻢ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ،اﺷﺎرهاي ﺑﻪ ﺗﻘﺴﻴﻢ اراﺿﻲ ﻳﺎ ﺣـﻖ ﺑﻴـﺸﺘﺮ دﻫﻘﺎﻧـﺎن ﻧﻤﻲﺷﻮد و ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ذﻛﺮ اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ ﺑﺴﻨﺪه ﺷﺪه ﻛﻪ ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ ﻛﻠﻲ ﻣﻴﺎن دﻫﻘﺎﻧﺎن و ﻣﺎﻟﻜﺎن ﺗﻌﻴﻴﻦ ﮔﺮدد. 52
اﻟﺒﺘﻪ در ﺷﺮاﻳﻂ ﻛﻨﻮﻧﻲ ،اﻳﻦ ﺷﻌﺎري ارﺗﺠﺎﻋﻲ اﺳـﺖ ،اﻣـﺎ در ﺷـﺮاﻳﻂ آن دوران ﻛﻪ ﻣﺎﻟﻜﺎن ﺑﺪون در ﻧﻈﺮﮔﺮﻓﺘﻦ ﻫـﻴﭻ ﻗـﺎﻧﻮﻧﻲ ،دﻫﻘﺎﻧـﺎن را اﺳـﺘﺜﻤﺎر ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ و اﮔﺮ ﻗﺎﻧﻮن و آداب و رﺳﻮﻣﻲ ﻧﻴﺰ وﺟﻮد داﺷـﺖ ،ﺑـﺎ ﺗﻮﺳـﻞ ﺑـﻪ زور آن را زﻳﺮﭘﺎ ﻣﻲﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ ،ﺗﻼش ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺧﻮدﻣﺨﺘﺎر ﻛﺮدﺳـﺘﺎن ﺟﻬـﺖ ﺗﺪوﻳﻦ ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ ﻛﻠﻲ ﮔﺎﻣﻲ روﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﺑﻮد .اﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ را ﻧﻴﺰ ذﻛﺮ ﻛـﺮد ﻛﻪ ﻣﺎدهي ﭘﻨﺠﻢ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ،ﺧﻮاﺳﺘﻲ اﻧﻘﻼﺑﻲ ﻧﻴـﺴﺖ ،ﻣﻄﺎﻟﺒـﻪاي رادﻳﻜـﺎل ﻫـﻢ ﻧﻴﺴﺖ ،ﺧﻮاﺳﺘﻲ رﻓﻮرﻣﻴـﺴﺘﻲ اﺳـﺖ ،ﻫـﺪف آن ﺗﻐﻴﻴـﺮ زﻳﺮﺑﻨـﺎﻳﻲ ﺟﺎﻣﻌـﻪ ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻧﻴﺴﺖ ،ﺑﻠﻜﻪ اﺻﻼح آن ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ و ﺣﻔﻆ و ﺣﻤﺎﻳﺖ از ﻧﻈﻢ و ﻧﻈﺎم ﻗﺪﻳﻢ اﺳﺖ .ﺑﺪون ﺷﻚ ،ﺗﺮﻛﻴﺐ رﻫﺒﺮي ﺣﺰب دﻣﻜﺮات و ﻛﺎدرﻫـﺎﻳﺶ ﻛـﻪ ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎي ﭘﺎﻳﻪﻫﺎي ﺗﺸﻜﻴﻼﺗﻲ ﻛﻮﻣﻠﻪي ژ .ﻛﺎف ﺑﻨـﺎ ﺷـﺪه ﺑـﻮد ،ﻣـﺎﻧﻊ از آن ﻣﻲﺷﺪ ﻛﻪ ﺧﻮاﺳﺘﻲ اﻧﻘﻼﺑـﻲ و رادﻳﻜـﺎل ﺑـﻪ ﺳـﻮد زﺣﻤﺘﻜـﺸﺎن در ﺑﺮﻧﺎﻣـﻪ ﮔﻨﺠﺎﻧﻴﺪه ﺷﻮد .ﻃﺒﻖ آﻣﺎرﻫﺎي ﻣﻮﺟﻮد ،ﺑـﻴﺶ از ﻧﻴﻤـﻲ از اﻋـﻀﺎي رﻫﺒـﺮي ﺣﺰب ﻳﺎ ﻛﻤﻴﺘﻪي ﻣﺮﻛﺰي ،ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻠﻚ ﺑﻮدﻧﺪ .ﻣﺎﻟﻜﺎن ﺑﺰرﮔﻲ ﻧﻴـﺰ وﺟـﻮد داﺷﺘﻨﺪ ،ﻣﺎﺑﻘﻲ ﺣﻘﻮقﺑﮕﻴﺮ و روﺷﻨﻔﻜﺮ ﺑﻮدﻧﺪ .ﻳﻌﻨﻲ از ﻗﺸﺮ ﺧُﺮده ﺑﻮرژوازي ﺷﻬﺮي ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ .اﻧﺘﻈﺎر اﻳﻦﻛﻪ زﻣﻴﻦداران ﺑﺮﻧﺎﻣﻪاي اﻧﻘﻼﺑﻲ ﺑﻪ ﻧﻔﻊ دﻫﻘﺎﻧﺎن ﺗﻨﻈﻴﻢ ﻛﻨﻨﺪ ،ﺑﻴﻬـﻮده اﺳـﺖ .از ﺧﻮاﺳـﺖ ﺗﻘـﺴﻴﻢ اراﺿـﻲ ﺳـﺨﻨﻲ
53
ﻧﻤﻲﮔﻮﻳﻴﻢ ،زﻳﺮا ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻄﺎﻟﺒﻪاي در ﺷﺮاﻳﻂ آن ﻣﻮﻗﻊ ﻛﺮدﺳﺘﺎن ،ﺑـﻪ دور از واﻗﻊﺑﻴﻨﻲ ﺑﻮد. ﺗﺮﻛﻴﺐ ﻃﺒﻘﺎﺗﻲ آن زﻣﺎن ﺟﺎﻣﻌﻪي ﻛﺮدﺳﺘﺎن در ﺣﺰب دﻣﻜﺮات و ﺗﻤـﺎﻣﻲ اﻣﻮر ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ و ﺣﺘﻲ ﺗﺪوﻳﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻧﻴﺰ ﻗﺎﺑﻞ ﻣﺸﺎﻫﺪه اﺳـﺖ .ﻫـﺮ ﭼﻨـﺪ اﻳـﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ را ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ وﺿـﻌﻴﺖ ﻛﻠـﻲ اﻳـﺮان در زﻣـﺎﻧﻲ ﻛـﻪ ﻧﻴﺮوﻫـﺎي ارﺗﺠﺎﻋﻲ در ﺣﺎل ﻋﻘﺐﻧﺸﻴﻨﻲ و ﻧﻴﺮوﻫـﺎي دﻣﻜﺮاﺗﻴـﻚ در ﺣـﺎل ﭘﻴـﺸﺮﻓﺖ ﺑﻮدﻧﺪ و ارﺗﺒﺎﻃﻲ دوﺳﺘﺎﻧﻪ ﺑﺎ ﻛﺸﻮر ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﺘﻲ ﺷﻮروي ﺷﻜﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑـﻮد، ﺑﺪون ﺷﻚ ﺗﺄﺛﻴﺮاﺗﻲ ﺑﺮ ﺟﻨﺒﺶ ﻣﻠﺖ ﻛﺮد در ﻛﺮدﺳﺘﺎن اﻳﺮان ﮔﺬاﺷـﺘﻪ ﺑـﻮد. ﻫﻤﻪي اﻳﻨﻬﺎ ﺣﺰب دﻣﻜﺮات را ﺗﺸﻮﻳﻖ و ﺗﺮﻏﻴﺐ ﻣﻲﻛﺮد ﻛﻪ ﭼﻨﺪ ﮔﺎم ﺟﻠﻮﺗﺮ از آﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺗﺮﻛﻴﺐ و ﺳﺎﺧﺘﺎرش اﺟﺎزه ﻣﻲداد ،ﺑﺮدارد. ﺑﺮﻧﺎﻣﻪي ﻫﺸﺖ ﻣﺎدهاي ﺣﺰب دﻣﻜﺮات اﮔـﺮ ﺑـﺎ ﺑﺮﻧﺎﻣـﻪي ﻛﻨـﻮﻧﻲ ﺣـﺰب ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﮔﺮدد ،داراي ﻧﻮاﻗﺼﻲ ﻫﻢ ﺑﻮد .اﺷﻜﺎﻻت و ﻛﻢ و ﻛﺎﺳﺘﻲﻫﺎي ﻣﻮﺟﻮد در وﺿﻌﻴﺖ ﻛﻨﻮﻧﻲ ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﺎ ﭼﻬﻞ ﺳـﺎل ﻗﺒـﻞ ﻣﺘﻔـﺎوت اﺳـﺖ .ﻣﻨﻄﻘـﻲ ﻧﻴﺴﺖ از ﺑﺮﻧﺎﻣﻪي ﭼﻬﻞ ﺳﺎل ﻗﺒﻞ اﻧﺘﻈﺎر داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﻛﻪ ﻫﻤﻪي ﻣﻄﺎﻟﺒﺎﺗﻲ را ﻛﻪ در ﺑﺮﻧﺎﻣﻪي ﻛﻨﻮﻧﻲ ﺣﺰب ﮔﻨﺠﺎﻧـﺪه ﺷـﺪه ،در ﺑـﺮ ﮔﻴـﺮد ،اﻣـﺎ ﻧﻮاﻗـﺼﻲ ﻫﻤﭽﻮن ﺷﻴﻮهي ﻧﮕﺎرش ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ در آن ﻣﻮﻗﻊ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ ﻛﻪ در ﻫﻤـﺎن زﻣـﺎن ﻧﻴﺰ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻬﺘﺮ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﻮد .ﺑﺮﻧﺎﻣـﻪ واﻗﻌـﺎً ﻛﻠـﻲ ﻧﻮﺷـﺘﻪ ﺷـﺪه ﺑـﻮد و 54
ﺑﺴﻴﺎري از ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺗﺠﺰﻳﻪ و ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻧﺸﺪه ﺑﻮد .در ﻣﻮرد ﺑﺴﻴﺎري از ﻣـﺴﺎﺋﻞ، ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺑﻪ ﺻﻮرت روﺷﻦ ﻧﻈﺮات ﺧﻮد را ﺑﻴﺎن ﻧﻜﺮده ﺑـﻮد ،ﺑـﻪﻋﻨـﻮان ﻣﺜـﺎل، ﻧﻴﺮوي اﻣﻨﻴﺘﻲ ،ژاﻧﺪارم ،ﭘﻠﻴﺲ ،ﻧﻴﺮوي ﭘﻴﺸﻤﺮگ و ارﺗﺶ ﻣﻠﻲ .اﻟﺒﺘـﻪ ﺑﺠـﺰ اﻳﻦ ﻣﻮارد ،اﻳﺮادات دﻳﮕﺮي در ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ. ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺧﻮاﻫﺎن ﺧﻮدﻣﺨﺘﺎري اﺳﺖ .در آن زﻣـﺎن ﺷـﻬﺮ ﻣﻬﺎﺑـﺎد ﺑﺨـﺸﻲ از اﺳﺘﺎن آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ﻏﺮﺑﻲ ﺑﻮد .واژهي ﻛﺮدﺳﺘﺎن اﻳﻦ ﻣﻔﻬﻮم را ﺗﺪاﻋﻲ ﻣﻲﻛـﺮد ﻛﻪ ﺧﻮدﻣﺨﺘﺎري ﺑﺮاي ﻣﻨﻄﻘﻪي ﻣﻬﺎﺑﺎد درﺧﻮاﺳﺖ ﻧﻤﻲﺷﻮد ،ﺑﻠﻜﻪ ﺑـﺮاي ﻛـﻞ ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻣﻄﺎﻟﺒﻪ ﻣﻲﺷﻮد .اﻣﺎ ﻣﺮز اﻳﻦ ﻛﺮدﺳﺘﺎن ذﻛﺮ ﻧﮕﺮدﻳﺪ .ﻣﺴﺄﻟﻪاي ﻛـﻪ اﻫﻤﻴﺖ آن ﺑﺮاي ﺣﺰب دﻣﻜﺮات در ﻣﺪت اﻳﻦ ﭼﻬﻞ ﺳﺎل آﺷﻜﺎر ﺷﺪه اﺳﺖ. زﻳﺮا در آن زﻣﺎن و ﺑﻌﺪ از ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن در ﻣﻬﺎﺑﺎد ،ﺑـﻪ ﻋﻠـﺖ اﻳﻨﻜﻪ ﻣﺮزﻫﺎ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻧﺸﺪه ﺑﻮد ،ﺣﺘـﻲ ﺟﻤﻬـﻮري ﻛﺮدﺳـﺘﺎن ﮔـﺎه ﮔـﺎﻫﻲ ﺑـﺎ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﻠﻲ آذرﺑﺎﻳﺠﺎن دﭼﺎر اﺧﺘﻼف ﻣﻲﮔﺮدﻳﺪ. ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ اﻳﻦ ﻣﻮارد ،ﺑﺮﻧﺎﻣﻪي آن زﻣﺎن ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﺑﺮﻧﺎﻣﻪاي ﭘﺮﻣﺤﺘﻮا و ﺗﺮﻗﻴﺨﻮاﻫﺎﻧﻪ ﺑﻮد و اﻛﻨﻮن ﻫﻢ ﺗﺤﻘﻖ ﻣﻄﺎﻟﺒﺎت اﺻﻠﻲ آن ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ،ﻫﺪف ﺣﺰب اﺳﺖ .اﮔﺮ ﺣﺰﺑﻲ ﺳﻴﺎﺳﻲ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪي ﭼﻬﻞ ﺳﺎل ﻗﺒﻞ ﺧﻮد را در اﺳﺎس درﺳـﺖ ﺗﻠﻘﻲ ﻧﻤﺎﻳﺪ و ﺑﺮاي ﻋﻤﻠﻲ ﻧﻤﻮدن آن ،ﻣﺒـﺎرزه ﻛﻨـﺪ ،ﺧـﻮد ﻣﻬﻤﺘـﺮﻳﻦ ﺳـﻨﺪ ﺻﺤﺖ و درﺳﺘﻲ و ﻣﺘﺮﻗﻲ ﺑﻮدن ﻧﺨـﺴﺘﻴﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣـﻪاش ﻣـﻲﺑﺎﺷـﺪ .در اﻳﻨﺠـﺎ 55
ﺿﺮورﻳﺴﺖ ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺘﻲ دﻳﮕﺮ اﺷﺎره ﻧﻤﺎﻳﻴﻢ .ﭘﻴﺪاﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﮕﺎرش اﻳﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣـﻪ ﺑﺮ ﻋﻬﺪهي ﻗﺎﺿﻲ ﻣﺤﻤـﺪ ﺑـﻮده اﺳـﺖ .ﻗﺎﺿـﻲ ﻣﺤﻤـﺪ در اواﺧـﺮ ﻣﺒـﺎرزات ﻛﻮﻣﻠﻪي ژ.ﻛﺎف ﺑﻪ ﻋﻀﻮﻳﺖ ﻛﻮﻣﻠﻪ درآﻣﺪ و ﺑـﻪزودي ﺷﺨـﺼﻴﺖ ﻣﻤﺘـﺎز و ﺑﺮﺟــﺴﺘﻪي وي در ﺳــﺎزﻣﺎن ﻧﻤﺎﻳــﺎن ﮔﺮدﻳــﺪ .اﮔﺮﭼــﻪ دﻳﺮﺗــﺮ از ﺑــﺴﻴﺎري ﺷﺨﺼﻴﺖﻫﺎي دﻳﮕﺮ وارد ﻛﻮﻣﻠﻪ ﺷﺪ ،وﻟﻲ ﻋﻤﻼً رﻫﺒـﺮ ﻛﻮﻣﻠـﻪي ژ.ك ﺷـﺪ. زﻣﺎﻧﻲ ﻫﻢ ﻛﻪ ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺗﺄﺳﻴﺲ ﮔﺮدﻳﺪ ،ﻣـﺸﺨﺺ ﺷـﺪ ﻛـﻪ ﻗﺎﺿﻲ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻴﺶ از ﻫﺮ ﻛﺲ دﻳﮕﺮي اﻳـﻦ ﺿـﺮورت را درك ﻧﻤـﻮده ﻛـﻪ ﻛﻮﻣﻠﻪي ژ .ﻛﺎف ﺑﺎ ﺗﺮﻛﻴﺐ ﻛﻨﻮﻧﻲ ﺧﻮد ﺑـﺎ اﻫـﺪاف ،ﺷـﻴﻮهي ﺗـﺸﻜﻴﻼت و ﺳﺎزﻣﺎﻧﺪﻫﻲ ﻓﻌﻠﻲ ﺧﻮد ﻗﺎدر ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ﭘﺎﺳﺨﮕﻮي ﻣﺒﺎرزهي ﻣﻠﺖ ﻛـﺮد در ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﺎﺷﺪ .ﭘﺲ ﻗﺎﺿـﻲﻣﺤﻤـﺪ ﺑـﻴﺶ از دﻳﮕـﺮان در ﺗﺄﺳـﻴﺲ ﺣـﺰب دﻣﻜﺮات ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻧﻘﺶ داﺷﺘﻪ اﺳﺖ .ﺑﻴﺶ از دﻳﮕﺮان در ﺗـﺪوﻳﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣـﻪي ﺣﺰب ﻣﺆﺛﺮ ﺑﻮده و ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺳﺒﺐ و ﺑﻪ ﺣﻖ ،ﻗﺎﺿﻲ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻨﻴﺎﻧﮕـﺬار ﺣـﺰب دﻣﻜﺮات ﻣﺤﺴﻮب ﺷﺪه و ﻣﻲﺗﻮان اذﻋﺎن ﻧﻤﻮد ﻛﻪ در ﻣﻴﺎن رﻫﺒﺮان آن ﻣﻮﻗﻊ ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ،ﺷﺨﺼﻴﺘﻲ ﺑﻲﻧﻈﻴﺮ ﺑﻮد و ﺳﻄﺢ آﮔـﺎﻫﻲ و ﺻـﻼﺣﻴﺖ وي از دﻳﮕﺮان ﺑﻴﺸﺘﺮ و ﺑﺮﺟﺴﺘﻪﺗﺮ ﺑﻮد .اﮔﺮ ﭼﻨﺪ روﺷﻨﻔﻜﺮ دﻳﮕﺮ را ﻧﺎدﻳﺪه ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ، ﻗﺎﺿﻲﻣﺤﻤﺪ ﻳﮕﺎﻧﻪ و ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻮد .ﻣﺎ اﻛﻨﻮن ﺑﻪﺧﻮﺑﻲ درك ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ ﻛـﻪ ﻗﺎﺿـﻲ
56
ﻣﺤﻤﺪ ﭼﻪ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﺧﻄﻴﺮ و ﭼﻪ زﺣﻤﺖ و ﻣﺒﺎرزهي ﺑﻲوﻗﻔﻪاي را ﺑـﻪ دوش ﻣﻲﻛﺸﻴﺪ. 4ــ ﻧﺘﻴﺠﻪي 160روز ﻣﺒﺎرزه ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﻌﺪ از ﺗﺄﺳـﻴﺲ و ﺗـﺮوﻳﺞ ﺑﺮﻧﺎﻣـﻪﻫـﺎي ﺧـﻮد، آزﻣﻮن ﺑﺰرﮔﻲ را ﭘﻴﺶرو داﺷﺖ و ﻻزم ﻫﻢ ﻧﺒﻮد ﻛﻪ ﻓﺮدي آﮔـﺎه و ﻛـﺎردان در ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﮔﺮدد ﻛﻪ در ﭼﻨـﺪ ﻣـﺎه آﻳﻨـﺪه اﺗﻔـﺎق ﻣﻬﻤـﻲ در ﺳﺮاﺳﺮ اﻳﺮان ﺑﻪ وﻗـﻮع ﺧﻮاﻫـﺪ ﭘﻴﻮﺳـﺖ و اﻳـﻦ ﺗﺤـﻮﻻت ﺑـﺪون ﺷـﻚ از آذرﺑﺎﻳﺠﺎن و ﻛﺮدﺳﺘﺎن آﻏﺎز ﻣﻲ ﺷﻮد .ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ وﻗـﺖ ﺗﻨـﮓ ﺑـﻮد و ﺣـﺰب دﻣﻜﺮات ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﺎﻳﺴﺘﻲ ﻫﻤﻪي ﺗﻮان و ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺧﻮد را ﺑﻪﻛﺎر ﻣﻲﮔﺮﻓـﺖ. ﺑﺮاي آﻣﺎدﮔﻲ و ﻣﻮاﺟﻬﻪ ﺑﺎ اﻳﻦ روﻳﺪادﻫﺎي ﻣﻬﻢ ﻛﻪ ﻛـﺸﻮر در اﻧﺘﻈـﺎر آﻧﻬـﺎ ﺑﻮد ،ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﻛﺮدﺳﺘﺎن اﻗﺪام ﺑﻪ اﻧﺘﺸﺎر دﻳﺪﮔﺎهﻫـﺎ و ﺑﺮﻧﺎﻣـﻪي ﺧـﻮد ﻛﺮد .از ﻫﻤﺎن آﻏﺎز ،اﻳﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻛﻪ ﺣﻘﻴﻘﺘﺎ آرزوﻫﺎي ﻋﻤﺪهي ﻣﻠـﺖ ﻛـﺮد را در ﺑﺮ ﻣﻲﮔﺮﻓﺖ ،در ﻣﺪت زﻣﺎن ﻛﻮﺗﺎﻫﻲ اﻛﺜﺮ ﺳﺎﻛﻨﺎن ﻛﺮدﺳﺘﺎن و ﺑﻪ وﻳـﮋه آن ﺑﺨﺶ از ﻛﺮدﺳﺘﺎن را ﻛﻪ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن در آن ﻣـﺴﺘﻘﺮ ﺷـﺪ، ﺑﻪ ﺳﻮي ﺧﻮد ﺟﺬب ﻧﻤﻮد.
57
ﺑﻪدرﺳﺘﻲ ﻛﻪ ﺣﺰب دﻣﻜﺮات در ﻣﺪت ﻛﻮﺗﺎﻫﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻴـﺪاري ﻣﻠـﻲ و ﻋﻘﺎﻳﺪ دﻣﻜﺮاﺗﻴﻚ را در ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺗﺮوﻳﺞ ﻛﻨﺪ. ﺳﺘﻢ دوران رﺿﺎﺧﺎن ﺗﻤﺎم ﻧﺸﺎﻧﻪﻫﺎي ﻣﻮﺟﻮدﻳﺖ ﻣﻠﺖ ﻛﺮد در ﻛﺮدﺳـﺘﺎن اﻳﺮان را ﺳﺮﻛﻮب ﻛﺮد ،اﻣﺎ اﻳﻦ ﺳﻴﺎﺳـﺖ ﺧـﻮد دﻟﻴﻠـﻲ ﺷـﺪ ﻛـﻪ اﻧﺪﻳـﺸﻪي ﻣﻠﻲﮔﺮاﻳﻲ ﺗﻮدهﻫﺎي ﻣﺮدم ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺗﻘﻮﻳﺖ ﺷﻮد .آﮔـﺎﻫﻲ ﻣﻠـﻲ ﺗـﻮدهﻫـﺎي ﻣﺮدم و ﺗﻘﻮﻳﺖ اﻧﺪﻳﺸﻪي ﻣﻠﻲﮔﺮاﻳـﻲ ﻳﻜـﻲ از ﻛﺎرﻫـﺎﻳﻲ ﺑـﻮد ﻛـﻪ ﺣـﺰب دﻣﻜﺮات در ﻣﺪت ﻛﻮﺗﺎﻫﻲ ﻣﻮﻓﻖ ﺑـﻪ اﻧﺠـﺎم آن ﺷـﺪ .اﮔـﺮ ﺗﻘﻮﻳـﺖ اﻓﻜـﺎر ﻣﻠﻲﮔﺮاﻳﺎﻧﻪ در ﻣﻴﺎن ﺗﻮدهﻫﺎي ﻣﺮدم دﺷﻮار ﺑﻪﻧﻈﺮ ﻧﻤﻲرﺳـﻴﺪ ،ﺗﺒﻠﻴـﻎ اﺻـﻮل دﻣﻜﺮاﺳﻲ ﻳﺎ ﺑﻪ ﺗﻌﺒﻴﺮ آن زﻣﺎن ،آزادﻳﺨﻮاﻫﻲ در ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻛﺎر آﺳﺎﻧﻲ ﻧﺒـﻮد. ﺗﺮﻛﻴﺐ ﺟﺎﻣﻌـﻪي ﻛﺮدﺳـﺘﺎن ﺑـﻪ ﻧﺤـﻮي ﺑـﻮد ﻛـﻪ در ﺑﻴـﺮون از ﺷـﻬﺮﻫﺎي ﻛﺮدﺳﺘﺎن ،رؤﺳﺎي ﻋﺸﺎﻳﺮ ،آﻏﺎﻫﺎ ،ﻣﺎﻟﻜﺎن و ﺷﻴﻮخ ﺗﻤﺎم ﻗﺪرت را در دﺳﺖ داﺷﺘﻨﺪ و آﻧﺎن ﻫﻴﭻ ﺗﻤﺎﻳﻠﻲ ﺟﻬﺖ ﺗﺒﻠﻴﻎ و ﮔـﺴﺘﺮش ﻋﻘﺎﻳـﺪ دﻣﻜﺮاﺗﻴـﻚ در ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ .اﮔﺮ آﻧﺎن ﺗﺎ ﺣﺪي ﻫﻢ اﺣﺴﺎﺳﺎت ﻣﻠﻲﮔﺮاﻳﺎﻧﻪ داﺷﺘﻨﺪ ،ﺑـﻪ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺴﻴﺎري از آﻧﺎن در زﻣﺎن رﺿﺎﺷﺎه دﭼﺎر ﺳـﺘﻢ ﻣﻠـﻲ ﺷـﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ،ﻧﺸﺮ و ﺗﺒﻠﻴﻎ اﺻﻮل دﻣﻜﺮاﺗﻴﻚ ﻛﻪ اﻣﺘﻴﺎزﻫﺎي آﻧﻬﺎ را ﺑﺎ ﺧﻄﺮ ﻣﻮاﺟـﻪ ﻣﻲﻛﺮد ،ﺑﻪ ﻧﻔﻌﺸﺎن ﻧﺒﻮد .ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺧـﺎﻃﺮ ﻧﻴـﺰ ﺑـﺎ اﻳـﻦ اﺻـﻮل ﺑـﻪ ﻣﻘﺎﺑﻠـﻪ ﻣﻲﭘﺮداﺧﺘﻨﺪ. 58
در آن زﻣﺎن ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺳﺎزﻣﺎن در ﻛﺮدﺳﺘﺎن اﻳﺮان ﺑﻪ وﻳﮋه ﺑﺼﻮرت ﺟﺪﻳـﺪ و ﻣﺪرن ،ﭘﺪﻳﺪهي ﺗﺎزهاي ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﺮدم ﺑﻪ آن ﺧﻮ ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ .ﻣﻠـﺖ ﻛـﺮد در ﻃﻮل ﺗﺎرﻳﺦ ﺧﻮد اﺳﺎﺳﺎً ﻣﻴﻞ و رﻏﺒﺘﻲ ﺑﻪ ﺳﺎزﻣﺎﻧﺪﻫﻲ ﻧﺪاﺷﺖ ،زﻳـﺮا اﻳـﻦ ﺳﺎزﻣﺎﻧﺪﻫﻲ و ﻧﻈﻢ ،ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﺳﻮي دوﻟﺖﻫﺎي ﻣﺮﻛﺰي اﻋﻤﺎل ﺷﺪه و ﻫﻤﻮاره ﻣﻠﺖ ﻛﺮد در ﺑﺮاﺑﺮ آن ﻣﻘﺎوﻣﺖ و ﺣﺘﻲ ﻋﻠﻴﻪ آن ﻣﺒﺎرزه ﻛﺮده و زﻳﺮ ﺑﺎر ﻧﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد .ﻧﻈﻢ و ﺳﺎزﻣﺎﻧﺪﻫﻲ ﺑﺮاي ﻣﺮدم ﻛﺮدﺳﺘﺎن در ﺗﺎرﻳﺦ ،ﻣﻌﻨﺎ و ﻣﻔﻬﻮم اﻋﺰام ﺳﺮﺑﺎز و ﺑﺎج و ﺧﺮاج را داﺷﺘﻪ و ﻣﻠﺖ ﻛﺮد ﻫﻤﻮاره اﻳﻦ دو ﭘﺪﻳﺪهي ﻣﺮﺑـﻮط ﺑﻪ دوﻟﺖ ﻣﺮﻛﺰي را رد ﻧﻤﻮده ﺑﻮد .ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ ﺣﺘﻲ ،ﻫﻢ اﻛﻨـﻮن ﻧﻴـﺰ ﺑـﻪ آﺳﺎﻧﻲ زﻳﺮ ﺑﺎر اﺻﻮل ﺳﺎزﻣﺎﻧﻲ ﻣﺪرن ﻧﻤﻲرود .ﻣﻲﺗﻮان ﮔﻔـﺖ ﻛـﻪ رﻫﺒـﺮي ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﺮﻧﺎﻣﻪاي ﻣﻨﺴﺠﻢ اراﺋـﻪ داده و ﺳﻴﺎﺳـﺘﻲ ﺻـﺤﻴﺢ و درﺳـﺖ در ﭘﻴﺶ ﺑﮕﻴﺮد و ﻣﺮدم ﻧﻴﺰ از اﻳﻦ رﻫﺒﺮي ﻧﻴﺰ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻣﻲﻛﺮدﻧـﺪ ،اﻣـﺎ ﺣﻠﻘـﻪي ﻣﻴﺎﻧﻲ ﻣﺘﺸﻜﻞ از ﻛﺎدرﻫﺎي ﺣﺰب ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺴﺘﻲ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ را ﺑﻪ ﻣﻴـﺎن ﺗـﻮدهﻫـﺎي ﻣﺮدم ﺑﺒﺮﻧﺪ ،در ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻫﻨﻮز ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻧﺸﺪه ﺑﻮد .ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﻳﺎ ﻛﺎﻣﻼً از ﻛﺎدر ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺷﺪه و آﮔﺎه و ﺑﺎ ﺗﺠﺮﺑﻪي ﺳﻴﺎﺳﻲ ﺑﻲﻧﺼﻴﺐ ﺑﻮد و ﻳﺎ ﺗﻌﺪاد اﻳﻦ ﻧﻮع ﻛﺎدرﻫﺎ ﺑﺴﻴﺎر اﻧﺪك ﺑﻮدﻧﺪ .وﺿﻊ ﻛﺎدر ﻧﻈﺎﻣﻲ ﺑﻪ ﻣﺮاﺗﺐ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻮد .زﻳﺮا ﻛﺮدﻫﺎ اﺻﻮﻻً ﺑﺮاي اﻣﻮر ﻧﻈـﺎﻣﻲ و ﻣﺒـﺎرزهي ﻣـﺴﻠﺤﺎﻧﻪ از آﻣـﺎدﮔﻲ ﺑﻬﺘـﺮ و ﺑﻴﺸﺘﺮي ﺑﺮﺧﻮردار ﻫﺴﺘﻨﺪ و در اﻳﻦ زﻣﻴﻨﻪ ،ﺗﺠﺮﺑﻪي ﺗﺎرﻳﺨﻲ دارﻧﺪ .اﻣﺎ ﻧﻪ ﺑﻪ 59
اﻧﺪازهي ﻛﺎﻓﻲ ﻛﺎدر ﺳﻴﺎﺳﻲ و ﺑﻪ وﻳﮋه ﺗﺸﻜﻴﻼﺗﻲ داﺷﺖ ،ﻧﻪ اﻣﻜﺎن و ﻓﺮﺻﺖ آﻣﻮزش ﺑﺮاي آﻧﺎن ﻓﺮاﻫﻢ ﺷﺪه ﺑﻮد و ﻧﻪ اﻋﻀﺎي ﺣﺰب آﻣـﺎدﮔﻲ آﻧﭽﻨـﺎﻧﻲ از ﺧﻮد ﺑﺮوز ﻣﻲدادﻧﺪ ﻛﻪ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪي ﻛﺎدر ﺗﺸﻜﻴﻼﺗﻲ ﺑﺎﺷﻨﺪ .ﺷﺎﻳﺪ در آن ﻣﻮﻗﻊ ﻋﺪهي ﻗﻠﻴﻠﻲ از رﻫﺒﺮان ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﺑـﻪ ﺳـﺎزﻣﺎندﻫـﻲ و ارﮔﺎﻧﻴﺰاﺳـﻴﻮن اﻋﺘﻘﺎد داﺷﺘﻨﺪ ،اﻟﺒﺘﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﻣﺎ ،ﺳﺎزﻣﺎن ﺑﻪ ﻣﻔﻬﻮم ﻛﻨﻮﻧﻲ آن ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ. ﺣﺘﻲ ﺳﺎلﻫﺎ ﺑﻌﺪ از ﺳﻘﻮط ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ،ﺑﺴﻴﺎري از اﻓﺮادي ﻛﻪ در ﺳﻄﻮح ﺑﺎﻻي اﻳﻦ ﺟﻤﻬﻮري اﻳﻔﺎي ﻧﻘﺶ داﺷﺘﻪاﻧﺪ ،وﻗﺘﻲ ﻛﻪ از ﻛﻢوﻛﺎﺳﺘﻲﻫﺎ ﺳﺨﻦ ﻣﻲﮔﻔﺘﻨﺪ ،ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ اﺷﺎره ﻣﻲﻛﺮدﻧـﺪ ﻛـﻪ وﺿـﻊ دﺧـﻞ و درآﻣـﺪ ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺧﻮب ﻧﺒﻮد ،ﻳﺎ اﺳﻠﺤﻪ و ﻣﻬﻤﺎت و ﺧﻮراك ﻛﺎﻓﻲ وﺟﻮد ﻧﺪاﺷـﺖ، اﻣﺎ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎً ﻫﻴﭻ ﻳﻚ ﺑﻪ اﺷﻜﺎل ﺑﺰرگ ﺣﺰب دﻣﻜﺮات و ﻫﻤﭽﻨـﻴﻦ ﺟﻤﻬـﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻛﻪ ﻫﻤﺎﻧﺎ ﻓﻘـﺪان ﺳـﺎزﻣﺎن و ﺳـﺎﺧﺘﺎري ﻣـﺴﺘﺤﻜﻢ اﺳـﺖ ،اﺷـﺎره ﻧﻜﺮدهاﻧﺪ .در آن دوران ،اﻓﺮاد ﺑﻪ ﻧﺪرت ﺑﻪ ﺷﻌﺎر"ﺳـﺎزﻣﺎن ،اﺳـﻠﺤﻪي ﻣﻬـﻢ ﻣﺎﺳﺖ" ﻛﻪ ﺑﻌﺪﻫﺎ در ﺣﺰب ﻣﺎ ﺟﺎﻳﮕﺎه وﻳﮋهاي ﭘﻴﺪا ﻛﺮد ،اﻋﺘﻘﺎد داﺷﺘﻨﺪ. ﺑﺎ وﺟﻮد ﻫﻤﻪي اﻳﻦ ﻣﻮاﻧﻊ و ﻣﺸﻜﻼت ،ﺣﺰب در ﺷﻬﺮ ﻣﻬﺎﺑﺎد ﻛﻪ آن زﻣﺎن 15ﺗﺎ 20ﻫﺰار ﻧﻔﺮ ﺟﻤﻌﻴﺖ داﺷﺖ ،ﻛـﺎﻣﻼ رﻳـﺸﻪ دواﻧﻴـﺪ و ﺑﻴـﺸﺘﺮ ﻣـﺮدم ﻣﻬﺎﺑﺎد را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺧﻮد ﺟﺬب ﻛﺮد .اﮔﺮﭼﻪ ﺣﺰب در ﺷﻬﺮ ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪ ،اﻣـﺎ در روﺳﺘﺎﻫﺎ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﻣﻮﻓﻘﻴﺘﻲ ﺑﻪ دﺳﺖ آورد .ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑـﻪ ﺧـﺎﻃﺮ اﻳﻨﻜـﻪ ﻣـﺮدم 60
ﻋﻼﻗﻪاي ﺑﻪ ﺳـﺎزﻣﺎنﻳـﺎﺑﻲ ﻧـﺸﺎن ﻧﻤـﻲدادﻧـﺪ ،ﺑﻠﻜـﻪ ﻣـﺎﻧﻊ دﻳﮕـﺮ ،آﻏﺎﻫـﺎ، زﻣﻴﻦداران ،رؤﺳﺎي ﻋﺸﺎﻳﺮ و ﺷﻴﻮخ ﺑﻮدﻧﺪ .ﺷﺮاﻳﻂ آن زﻣﺎن ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪاي ﺑﻮد ﻛﻪ رؤﺳﺎي ﻋﺸﺎﻳﺮ ،ﺷـﻴﻮخ و آﻏﺎﻫـﺎ در ﺑﺮاﺑـﺮ ﺣـﺰب ،ﺧـﻮد را ﻧﻤﺎﻳﻨـﺪهي روﺳﺘﺎﻫﺎ ﻗﻠﻤﺪاد ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ ،ﮔﻮﻳﻲ دﻫﻘﺎﻧﺎن آﻧﺎن را اﻧﺘﺨﺎب ﻛﺮدهاﻧﺪ. وﻟﻲ واﻗﻌﻴﺖ آن ﺑﻮد ﻛﻪ رؤﺳﺎي ﻋﺸﺎﻳﺮ ،ﺷﻴﻮخ و آﻏﺎﻫﺎ ﺧـﻮد را ﺷﺨـﺼﺎً ﻣﻨﺘﺨﺐ ﻣﺮدم ﻣﻲداﻧﺴﺘﻨﺪ و ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﻪﻧﺎﭼـﺎر ﺑﺎﻳـﺪ ﺑـﺎ آﻧـﺎن ﺑـﻪ ﺗﻮاﻓﻖ ﻣﻲرﺳﻴﺪ. ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ ،در ﻛﻤﻴﺘﻪي ﻣﺮﻛﺰي و ﻣﻴـﺎن اﻓـﺴﺮان ﺑﻠﻨﺪﭘﺎﻳـﻪي ﺣـﺰب دﻣﻜﺮات و ﻧﻴﺰ ﺗﻤﺎﻣﻲ ﻫﻴﺄتﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑـﻪ ﺗﺒﺮﻳـﺰ و ﺑـﺎﻛﻮ ﺳـﻔﺮ ﻣـﻲﻛﺮدﻧـﺪ، رؤﺳﺎي ﻋﺸﺎﻳﺮ و ﺷﺨﺼﻴﺖﻫﺎي دﻳﻨـﻲ ﺑـﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨـﺪﮔﻲ از ﺣـﺰب دﻣﻜـﺮات ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﻲﺧﻮرد. ﺑﺮﺧﻲ از رؤﺳﺎي ﻋﺸﺎﻳﺮ دو ﺑﺎر ﺑﻪ اﺗﺤﺎد ﺟﻤﺎﻫﻴﺮ ﺷﻮروي و ﺑﻪ وﻳﮋه ﺷـﻬﺮ ﺑﺎﻛﻮ ﺳﻔﺮ ﻛﺮدﻧﺪ .در ﺳﻔﺮ دوم ﻛﻪ در ﺑﻴﺴﺖ و ﻳﻜﻢ ﺷﻬﺮﻳﻮرﻣﺎه 12 )1324 ﺳﭙﺘﺎﻣﺒﺮ (1945ﻳﻌﻨﻲ ﺑﻌﺪ از ﺗﺄﺳـﻴﺲ ﺣـﺰب دﻣﻜـﺮات ﻛﺮدﺳـﺘﺎن اﻧﺠـﺎم ﮔﺮﻓﺖ ،آﻧﻄﻮر ﻛﻪ ﭘﻴﺪاﺳﺖ ،ﻧﺤﻮهي زﻧـﺪﮔﻲ و ﻧﻈـﻢ و اﻧـﻀﺒﺎط ﻛـﺸﻮري ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﺘﻲ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﻲﺷﻮد ﻛﻪ رؤﺳﺎي ﻋـﺸﺎﻳﺮ و ﺻـﺎﺣﺒﺎن اﻣـﻼك درك ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ در آﻳﻨﺪه و ﺑﺎ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ دﻣﻜﺮاﺳﻲ در ﻛﺮدﺳﺘﺎن و دوﺳﺘﻲ ﺟﻤﻬﻮري 61
ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﺎ اﺗﺤﺎد ﺟﻤﺎﻫﻴﺮ ﺷﻮري ،ﻣﻨﺎﻓﻊ ﻃﺒﻘﺎﺗﻲ آﻧﺎن ﺑـﻪ ﻣﺨـﺎﻃﺮه ﺧﻮاﻫـﺪ اﻓﺘﺎد .ﺷﺎﻳﺪ ﻳﻜﻲ از دﻻﻳﻞ ﺿﺪﻳﺖ رؤﺳﺎي ﻋﺸﺎﻳﺮ ﺑـﺎ ﺟﻤﻬـﻮري ﻛﺮدﺳـﺘﺎن ﻫﻤﻴﻦ ﺑﺎﺷﺪ ،آﻧﺎن ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺣﻤﺎﻳـﺖ اﺗﺤـﺎد ﺟﻤـﺎﻫﻴﺮ ﺷـﻮري از ﺟﻨـﺒﺶ ،از ﺗﺮس ،ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺧﻮد را از ﺣـﺰب دﻣﻜـﺮات و ﺟﻤﻬـﻮري ﻛﺮدﺳـﺘﺎن اﻋـﻼم ﻛﺮدﻧﺪ .وﻟﻲ ﺷﺮاﻳﻂ ﺳﻘﻮط ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻋﻠﻨـﺎً ﻧـﺸﺎن داد ﻛـﻪ اﻏﻠـﺐ آﻧﺎن ﻗﻠﺒﺎ ﺑﺎ ﺣﺰب و ﺟﻤﻬﻮري ﻫﻤﺮاه ﻧﺒﻮدﻧﺪ و ﺣﺘﻲ زﻣﺎﻧﻲ ﻫﻢ ﻛﻪ ﺑـﻪ ﻧـﻮﻋﻲ در ﺟﻤﻬﻮري دﺳﺖ اﻧﺪرﻛﺎر ﺑﻮدﻧﺪ ،ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪاي راﺑﻄـﻪي ﺧـﻮد را ﺑـﺎ رژﻳـﻢ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﻲ در ﺗﻬﺮان ﺣﻔﻆ ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ. از آﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﺳﻴﺮ روﻳﺪادﻫﺎ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ و ﺳﻮﻳﻲ ﻣﻲرﻓـﺖ ﻛـﻪ ﺣـﺎﻛﻲ از ﺑـﻪ دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻗﺪرت ﺳﻴﺎﺳﻲ ﺗﻮﺳﻂ ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﺑـﻮد ،ﻻزم ﺑـﻮد ﺣـﺰب ﺟﻬﺖ اﻳﻔﺎي اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ،ﺧﻮد را آﻣﺎده ﻛﻨﺪ .ﻧﻤﻲﺗﻮان ﮔﻔﺖ ﻛـﻪ رﻫﺒـﺮي ﺣﺰب ﺑﺮﻧﺎﻣﻪي ﻣﻨﺴﺠﻢ و ﻣﻨﻈﻤﻲ ﺑﺮاي اﻳﻦ ﻫﺪف داﺷﺖ ،ﻫﺮ ﭼﻨـﺪ ﻛـﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺳﺮرﺷﺘﻪاي از ﺳﻴﺎﺳﺖ داﺷﺘﻨﺪ ،اﺣﺴﺎس ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ ﻛﻪ ﺷﺮاﻳﻂ و ﺟﺮﻳـﺎن روﻳﺪادﻫﺎ ﺣﺎﻛﻲ از آن اﺳـﺖ ﻛـﻪ ﺣـﺰب در آﻳﻨـﺪهاي ﻧﺰدﻳـﻚ ﺑـﻪ ﺣﺰﺑـﻲ ﺑﺮﺧﻮردار از ﻗﺪرت ﺳﻴﺎﺳﻲ ﻣﺒﺪل ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ .اﺗﻔـﺎﻗﻲ ﻛـﻪ در ﭘـﺎﻳﻴﺰ ﺳـﺎل 1324در آذرﺑﺎﻳﺠﺎن روي داد ،ﺧﻮد ﺑﻴـﺎﻧﮕﺮ اﻳـﻦ ﺣﻘﻴﻘـﺖ ﺑـﻮد .در ﺳـﻮم ﺷﻬﺮﻳﻮرﻣﺎه 25 )1324اوت (1945ﻓﺮﻗﻪي دﻣﻜﺮات آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ﺗـﺸﻜﻴﻞ 62
ﺷﺪ و ﺗﺸﻜﻴﻼت ﺣـﺰب ﺗـﻮده در آذرﺑﺎﻳﺠـﺎن را ﺑﻠﻌﻴـﺪ .ﻓﺮﻗـﻪ ﺑﻌـﺪ از ﻣـﺪﺗﻲ ﻛﻮﺗﺎﻫﻲ ،اﻗﺪام ﺑﻪ ﺗﺴﻠﻴﺢ ﺗﻮدهﻫﺎي ﻣﺮدم ،ﺑﻪ وﻳـﮋه دﻫﻘﺎﻧـﺎن و ﻓـﺮاﻫﻢ ﻛـﺮدن ﻣﻘﺪﻣﺎت ﺟﻬﺖ ﺧﻴﺰﺷﻲ ﻣﺴﻠﺤﺎﻧﻪ ﻧﻤﻮد .اﻳﻦ وﺿﻌﻴﺖ ﺗﺎ ﺑﻴـﺴﺖوﻳﻜـﻢ آذرﻣـﺎه 1324اداﻣﻪ داﺷﺖ .در اﻳﻦ روز ﭘﺎدﮔﺎن ﺗﺒﺮﻳﺰ ﺗﻮﺳﻂ ﻓﺪاﻳﻲﻫـﺎي آذرﺑﺎﻳﺠـﺎن ﺗﺴﺨﻴﺮ ﺷﺪ و ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﻠﻲ آذرﺑﺎﻳﺠﺎن رﺳﻤﻴﺖ ﭘﻴﺪا ﻛﺮد. در ﻛﺮدﺳﺘﺎن و در روز ﺑﻴﺴﺖ و ﺷﺸﻢ آذرﻣـﺎه 17)1324دﺳـﺎﻣﺒﺮ (1945 آﺧﺮﻳﻦ ﭘﺎﻳﮕﺎه ﻗﺪرت ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﺮﻛﺰي ﻛﻪ ﻋﺒﺎرت از ﺷﻬﺮﺑﺎﻧﻲ ﻣﻬﺎﺑﺎد ﺑﻮد ،ﻓﺮو رﻳﺨﺖ و اﻋﻀﺎي آن ﺧﻠﻊ ﺳﻼح ﺷﺪﻧﺪ و ﻗﺪرت ﻛﺎﻣﻼً در دﺳﺖ ﻣﺮدم ﻛﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﺴﻠﺢﺗﺮ ﻣﻲﺷﺪﻧﺪ ،ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ .ﺑﻌﺪﻫﺎ اﻳﻦ روﻳﺪاد زﻣﻴﻨﻪﺳﺎز ﺗـﺸﻜﻴﻞ ﺳﭙﺎه ﻣﻠﻲ ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺷﺪ .ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ ،ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﻛﺮدﺳﺘﺎن )ﺑﻌﺪﻫﺎ( روز ﺑﻴﺴﺖ و ﺷﺸﻢ آذرﻣﺎه را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان "روز ﭘﻴﺸﻤﺮگ" ﻧﺎﻣﮕﺬاري ﻛﺮد. ﺣﻮادث ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ در ﺷﺮف وﻗﻮع ﺑﻮدﻧﺪ .از روز ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺣﺰب دﻣﻜﺮات در ﺑﻴﺴﺖ و ﭘﻨﺠﻢ ﻣﺮدادﻣـﺎه ﺗـﺎ دوم ﺑﻬﻤـﻦﻣـﺎه ﻛـﻪ ﺟﻤﻬـﻮري ﻛﺮدﺳـﺘﺎن اﻋـﻼم ﻣﻮﺟﻮدﻳﺖ ﻛﺮد ،ﺗﻨﻬﺎ 160روز ﻳﻌﻨﻲ ﻛﻤﺘـﺮ از ﺷـﺶ ﻣـﺎه ﻃـﻮل ﻛـﺸﻴﺪ .در ﺳﺮزﻣﻴﻨﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻛﻪ از ﻟﺤﺎط اﻗﺘـﺼﺎدي و اﺟﺘﻤـﺎﻋﻲ ﻋﻘـﺐاﻓﺘـﺎده و ﺗﺠﺮﺑﻪي ﺳﻴﺎﺳﻲ و ﻣﺒﺎرزهي ﺣﺰﺑﻲ در آن ﺑﺴﻴﺎر ﻣﺤﺪود و ﻛﻢ ﺑﻮد ،ﺷـﺶ ﻣـﺎه، ﻣﺪت ﺑﺴﻴﺎر ﻛﻮﺗﺎﻫﻲ اﺳﺖ ﺑﺮاي آﻧﻜﻪ ﻳـﻚ ﺣـﺰب ﺳﻴﺎﺳـﻲ ﺑﺘﻮاﻧـﺪ از ﻟﺤـﺎظ ﺳﻴﺎﺳﻲ ،ﺗﺸﻜﻴﻼﺗﻲ و ﻧﻈﺎﻣﻲ ﺧﻮد را ﺟﻬﺖ ﺑﻪ دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻗﺪرت ،آﻣﺎده ﻛﻨﺪ. 63
اﻣﺎ ﺗﺤﻮﻻت ﻣﻨﺘﻈﺮ آﻣﺎدهﺷﺪن ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﻧﺒﻮدﻧﺪ .ﺑﻌﺪ از ﺑﻴﺴﺖ و ﺷـﺸﻢ آذرﻣﺎه ﻣﻌﻠﻮم ﺑﻮد ﻛﻪ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن در آﻳﻨﺪهاي ﻧﺰدﻳﻚ در ﻣﻬﺎﺑﺎد رﺳـﻤﺎً اﻋﻼم ﻣﻮﺟﻮدﻳﺖ ﻣﻲﻛﻨﺪ .ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ ،ﺣـﺰب دﻣﻜـﺮات در ﻫﻤـﻪي ﻧـﻮاﺣﻲ ﻛﺮدﺳﺘﺎن از ﺷﻤﺎل ﺳﻘﺰ ﺗﺎ ﻣﺎﻛﻮ اﻗﺪام ﺑﻪ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻧﻤﻮد ،ﺑﺮاي اﻳﻨﻜﻪ ﺗﻤﺎمي اﻳﻦ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪهي ﺧﻮد را در ﻣﺮاﺳﻢ اﻋﻼم ﺟﻤﻬﻮري ﺑﻪ ﻣﻬﺎﺑﺎد اﻋﺰام ﻛﻨﻨﺪ. در ﺣﻘﻴﻘﺖ ،روز دوم ﺑﻬﻤﻦﻣﺎه ،ﻳﻚ روز ﺗﺎرﻳﺨﻲ در زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻠﺖ ﻛـﺮد ،ﺑـﻪ وﻳﮋه ﻣﺮدم ﻛﺮد در ﻛﺮدﺳﺘﺎن اﻳﺮان ﺑﻮد .ﻫﺰاران ﻧﻤﺎﻳﻨﺪه از ﺳﺮاﺳﺮ ﻛﺮدﺳﺘﺎن در ﺷﻬﺮ ﻣﻬﺎﺑﺎد ﺣﻀﻮر داﺷﺘﻨﺪ ،ﺑﻪ ﻧﺤﻮي ﻛﻪ اﺳﻜﺎن آﻧﺎن ﺑـﺎ زﺣﻤـﺖ ﻣﻴـﺴﺮ ﺷـﺪ. ﻣﻨﺎزل ﻫﻤﮕﻲ ﭘﺮ ﺑﻮد از ﻣﻬﻤﺎن 8.ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ،ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺗﻨﻬـﺎ ﭘﻨﺞ ﻣﺎه و ده روز ﺑﻌﺪ از ﺗﺎرﻳﺦ ﺗﺄﺳـﻴﺲ ،ﺑـﻪ ﺣﺰﺑـﻲ ﻗﺪرﺗﻤﻨـﺪ ﻣﺒـﺪل ﺷـﺪ و ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ادارهي ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن را ﺑﺮ ﻋﻬﺪه ﮔﺮﻓﺖ ،ﺑﺪون اﻳﻨﻜﻪ آﻣـﺎدﮔﻲ ﻻزم ﺟﻬﺖ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻦ اﻳﻦ رﺳﺎﻟﺖ ﺗﺎرﻳﺨﻲ را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.
8 دوم ﺑﻬﻤﻦﻣﺎه 1324روز ﺑﺴﻴﺎر ﺳﺮدي ﺑﻮد و ﺑﺮف ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ ﺷﻬﺮ ﻣﻬﺎﺑﺎد را ﺳﻔﻴﺪﭘﻮش ﻛﺮده ﺑﻮد ،اﻣـﺎ روز ﺟﺸﻦ و ﺷﺎدي و ﺧﻮﺷﻲ ﺑﻮد .ﺗﻤﺎﻣﻲ ﻣﺮدم ﺷﻬﺮ از ﺑﺰرگ و ﻛﻮﭼﻚ و زن و ﻣﺮد و ﺣﺘـﻲ ﺳـﺎﻛﻨﻴﻦ روﺳﺘﺎﻫﺎي اﻃﺮاف ﻣﻬﺎﺑﺎد ﻧﻴﺰ در ﻣﻴﺪان ﭼﻮار ﭼﺮا و اﻃﺮاف ﺟﻤﻊ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ .ﺑﻪ ﻗﻮل ﻫﮋار ﺷـﺎﻋﺮ" ﺻـﺪ ﺑﻬﺎر ﻧﻮﻛﺮ اﻳﻦ زﻣﺴﺘﺎن ﺑﺎد".
64
ﻓﺼﻞ دوم
ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن
65
1ـ ﺷﺮاﻳﻂ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺟﻤﻬﻮري ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻛﻪ در ﻓﺼﻞ اول ﺑﻪ آن اﺷﺎره ﻛﺮدﻳﻢ ،ﺷﺮاﻳﻂ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺟﻤﻬـﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﺴﻴﺎر ﺳﺮﻳﻊ ﻣﻬﻴﺎ ﺷﺪ. وﺿﻌﻴﺖ داﺧﻠﻲ ﻣﻨﻄﻘﻪاي ﻛﻪ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن در آن ﺷﻜﻞ ﮔﺮﻓﺖ ﻳـﺎ ﺑﻪ ﻋﺒﺎرﺗﻲ ﻣﻨﻄﻘﻪي ﻣﻬﺎﺑﺎد ﺑﺮاي اﻳﻦ ﻫﺪف ﻣﻬﻴﺎ ﺑﻮد .در واﻗـﻊ اﻳـﻦ ﻣﻨﻄﻘـﻪ، ﻣﻨﻄﻘﻪاي آزاد ﺑـﻮد .ﻗﺒـﻞ از ﺗـﺸﻜﻴﻞ ﺣـﺰب دﻣﻜـﺮات ﻛﺮدﺳـﺘﺎن ،ﻣـﺮدم روﺳﺘﺎﻫﺎي اﻳﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻋﻤﻼً در ﺳﻮم ﺷﻬﺮﻳﻮر ﻣﺎه 1320رژﻳﻢ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﻲ را از ﺑﻴﻦ ﺑﺮده و اﻣﻮر روزاﻧﻪي آﻧﺎن ﺗﻮﺳﻂ رؤﺳﺎي ﻋـﺸﺎﻳﺮ ،ﺷـﻴﻮخ و آﻏﺎﻫـﺎ اداره ﻣﻲﺷﺪ. ﭘﺲ از ﺳﻮم ﺷﻬﺮﻳﻮرﻣﺎه ،1320ﻫﺰاران ﻧﻔـﺮ از ﻣـﺮدم ﻛﺮدﺳـﺘﺎن ﻣـﺴﻠﺢ ﺷﺪﻧﺪ ،اﻳﻦ ﻣﺮدم ﺧﻮدﺳﺮاﻧﻪ ﻋﻤﻞ ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ ،ﻫﺮﭼﻨﺪ اﻳﻦ ﻧﻮع ﻋﻤﻠﻜﺮد ،ﻣﺮدم را ﺑﻪ ﺳﻮي ﺳﻴﺎﺳﺖ و اﻧﻘﻼﺑﻲ ﺑﻮدن ﺳﻮق ﻣﻲداد ،وﻟﻲ ﭼﻮن ﺟﺮﻳﺎﻧﻲ ﻣﺴﺘﻘﻞ و ﺑﺪون ﻧﻈﻢ و ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﻳﺰي ﺑﻮد ،ﺳﺒﺐ ﺑﺮوز ﺑﺮﺧﻲ اﻋﻤﺎل و رﻓﺘﺎرﻫﺎي ﻏﻴـﺮ اﺻﻮﻟﻲ از ﺳﻮي اﻓﺮاد ﻣﺴﻠﺢ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻧﺎﻣﻄﻠﻮﺑﻲ ﮔﺮدﻳﺪ .ﺑـﺮاي ﻧﻤﻮﻧﻪ ،ﻣﻲﺗﻮان ﺑﻪ ﺣﻮادث ﺑﻬﺎر ﺳﺎل 1321در اﻃﺮاف اروﻣﻴﻪ اﺷـﺎره ﻛـﺮد. ﻃﻮاﻳﻒ ﻛﺮد اﻃﺮاف اروﻣﻴﻪ ﻛﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ آﻧـﺎن ﻣـﺴﻠﺢ ﺑﻮدﻧـﺪ ،در ﺑﻬـﺎر ﺳـﺎل 1321ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﻣﺮاﻛﺰ دوﻟﺘﻲ ﻣﺴﺘﻘﺮ در ژاﻧـﺪاﻣﺮي ﻳـﻮرش ﺑﺮدﻧـﺪ ،ﺑﻠﻜـﻪ 66
ﺷــﺮوع ﺑــﻪ آزار و اذﻳ ـﺖ و ﺗــﺎراج اﻣــﻮال ﻛــﺸﺎورزان آذري ﺳــﺎﻛﻦ در روﺳﺘﺎﻫﺎي اﻃﺮاف اروﻣﻴﻪ ﻧﻴﺰ ﻛﺮدﻧﺪ. ﭘﺲ از اﻳﻦ اﻗﺪام ،در ﻫﺸﺘﻢ اردﻳﺒﻬﺸﺖﻣﺎه ،ﺷﻬﺮﺳﺘﺎن اروﻣﻴﻪ را ﻣﺤﺎﺻـﺮه ﻛﺮدﻧﺪ .ﺑﻨﺎﺑﻪ اﻃﻼﻋﺎت و اﺧﺒﺎر آن زﻣﺎن ،ﺷﻤﺎر اﻓـﺮاد ﻣـﺴﻠﺢ در ﻛﺮدﺳـﺘﺎن ﺑﺎﻟﻎ ﺑﺮ 10ﻫﺰار ﻧﻔﺮ ﺑﻮده اﺳﺖ ،اﻳﻦ اﻓﺮاد ﻋـﻼوه ﺑـﺮ ﺗـﺎراج اﻣـﻮال ﻣـﺮدم زﺣﻤﺘﻜﺶ اﻃﺮاف اروﻣﻴﻪ ،ﭼﻨﺪﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﺒﻪي ﺳﻴﺎﺳﻲ را ﻧﻴﺰ ﻣﻄـﺮح ﻧﻤﻮدﻧـﺪ. ﻣﻄﺎﻟﺒﺎت و ﺧﻮاﺳﺘﻪﻫﺎي آﻧﺎن ﺷﺎﻣﻞ ﻣﻮارد زﻳﺮ ﺑﻮد: " ﻛﺮدﻫﺎ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺣﻖ آزادي ﺣﻤﻞ ﺳﻼح در اروﻣﻴﻪ و ﺷﻬﺮﻫﺎي اﻃﺮاف آن را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﺑﻠﻜﻪ در اﺟﺮاي اﻣﻮر ﺧﻮﻳﺶ ﻧﻴﺰ آزاد ﺑﺎﺷـﻨﺪ ،ﺑـﺎ ﻫﺰﻳﻨـﻪي ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﺮﻛﺰي ﻣﺪرﺳﻪ ﺑﺮاي آﻧﺎن ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﻮد و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺣﻖ ﺧﻮاﻧـﺪن و ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺑﻪ زﺑﺎن ﻣﺎدري ﺑﻪ آﻧﻬﺎ داده ﺷﻮد". اﻳﻦ اﻃﻼﻋﺎت ﺣﺎﻛﻲ از آن ﺑﻮد ﻛﻪ اﻳﻦ ﺣﺮﻛﺖ اﮔـﺮ ﭼـﻪ ﺑﻴـﺸﺘﺮ ﺟﻨﺒـﻪي ﻋﺸﻴﺮهاي داﺷﺖ ،وﻟﻲ ﺗﺎ ﺣﺪي از رﻧﮓ و ﺑﻮي ﺳﻴﺎﺳﻲ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺧﻮردار ﺑﻮد.اﻣﺎ ﺑﻪ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ ﻛﻪ رﻫﺒﺮي و ﻫﺪاﻳﺖ اﻳﻦ ﺣﺮﻛﺖﻫﺎ در دﺳﺖ رؤﺳﺎي ﻃﻮاﻳـﻒ ﺑﻮد و ﺑﻨﺎ ﺑﻪ آداب و رﺳﻮم و ﻣﻨﻄﻖ راﻳﺞ در ﻣﻴـﺎن ﻃﻮاﻳـﻒ و اﻳﻨﻜـﻪ اﻳـﻦ ﻃﻮاﻳﻒ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﺘﺤﺪ ﻧﺒﻮدﻧﺪ ،ﻫﺮ ﻛﺪام از آﻧﻬـﺎ ﺟﻨـﺒﺶ را ﺑـﻪ ﺳـﻤﺘﻲ ﺳـﻮق ﻣﻲداد .ﺑﻪ ﻃﻮري ﻛﻪ رؤﺳﺎي ﻋﺸﻴﺮهﻫﺎ ﺣﺘﻲ در ﻧﻮع ﺗﺎراج اﻣﻮال روﺳﺘﺎﻳﻴﺎن 67
ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻫﻢ اﺧﺘﻼف داﺷـﺘﻨﺪ و ﻫـﻢرأي ﻧﺒﻮدﻧـﺪ .اﻳـﻦ ﺣﺮﻛـﺖﻫـﺎ ﭘﻴﺎﻣـﺪﻫﺎي زﻳﺎﻧﺒﺎري ﺑﺮ ﻣﺮدم اروﻣﻴﻪ و ﭘﻴﺮاﻣﻮن آن در ﭘﻲ داﺷﺖ و ﺑﻪ ﻫﻴﭻ وﺟﻪ ﺷـﻜﻞ ﺳﻴﺎﺳﻲ ﺑﻪ ﺧﻮد ﻧﮕﺮﻓﺖ.
9
اﻳﻦ ﻗﺒﺎﻳﻞ ﺑﻌﺪ از ﻣﻴﺎﻧﺠﻴﮕﺮي ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎن اﺗﺤـﺎد ﺷـﻮروي ﻣﻴـﺎن آﻧـﺎن و ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﺮﻛﺰي ،ﺑﺪون اﻳﻨﻜﻪ ﺧﻮاﺳﺘﻪي آﻧﻬﺎ ﻋﻤﻠﻲ ﺷﻮد ﺑـﻪ ﻣﻨـﺎﻃﻖ ﺗﺤـﺖ ﺳﻠﻄﻪي ﺧﻮد ﺑﺎزﮔﺸﺘﻪ و ﺑﻪ ﻣﺤﺎﺻﺮهي اروﻣﻴﻪ و ﺷﻬﺮﻫﺎي اﻃﺮاف آن ﭘﺎﻳـﺎن دادﻧﺪ ،ﺗﻨﻬﺎ ﺧﻮاﺳﺘﻪاي ﻛﻪ از ﻃﺮف ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﺮﻛﺰي ﺑﻪ آن ﭘﺎﺳﺦ داده ﺷـﺪ، ﺣﻖ ﺣﻤﻞ ﺳﻼح ﺑﻪ ﺻﻮرت آزاد در اروﻣﻴﻪ و ﺷﻬﺮﻫﺎي اﻃـﺮاف ﺑـﻮد .ﺑـﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ،ﻗﺒﻞ از ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ،ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﺮﻛﺰي در ﻛﺮدﺳـﺘﺎن و ﺑﻪ وﻳﮋه در روﺳﺘﺎﻫﺎ ﻣﺸﺮوﻋﻴﺖ ﺧﻮد را از دﺳﺖ داده ﺑﻮد .ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ، زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﻛﺮدﺳﺘﺎن در 25ﻣﺮداد 1324ﺗﺄﺳـﻴﺲ ﺷـﺪ ،ﺑـﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎ اراﺋﻪي ﻳﻚ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪي ﻋﻤﻠﻲ ،رﻫﺒﺮي اﻳـﻦ ﺟﻨـﺒﺶ را ﺑـﻪ دﺳﺖ ﺑﮕﻴﺮد .ﻛﻢﻛﻢ ﺣﺮﻛﺖﻫـﺎي ﭘﺮاﻛﻨـﺪه ﺑـﻪ اﻳـﻦ ﺟﻨـﺒﺶ ﭘﻴﻮﺳـﺘﻨﺪ .در ﺑﺨﺶ ﻫﺎي دﻳﮕﺮ اﻳﺮان ﺳﺎزﻣﺎنﻫﺎي دﻣﻜﺮاﺗﻴﻚ دﻳﮕـﺮ ﻧﻴـﺰ ﻗﺪرﺗﻤﻨـﺪ ﺷـﺪه 9 اﻳﻮاﻧﻒ ﺗﺎرﻳﺦﻧﻮﻳﺲ اﺗﺤﺎد ﺷﻮروي ﺑﺪون اﻳﻨﻜﻪ ﻫﻴﭻ ﺳﻨﺪ و ﻣﺪرﻛﻲ را اراﺋﻪ ﻛﻨﺪ ،ﺑﺮ اﻳﻦ ﺑﺎور ﺑﻮد ﻛـﻪ ﺣﺮﻛﺖ ﻫﺎي 1321در اﻃﺮاف اروﻣﻴﻪ از ﺳﻮي ﺟﺎﺳﻮﺳﺎن آﻟﻤﺎﻧﻲ ﺗﺤﺮﻳﻚ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ)ن(.م.س اﻳﻮاﻧـﻒ. ﺗﺎرﻳﺦ ﻧﻮﻳﻦ اﻳﺮان،ص 95
68
ﺑﻮدﻧﺪ و در واﻗﻊ ،ﺑﺰرﮔﺘﺮﻳﻦ ﻧﻴﺮوي ﺳﻴﺎﺳﻲ ﻛﺸﻮر ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻣـﻲآﻣﺪﻧـﺪ ،ﺑـﻪ وﻳﮋه ﺣﺰب ﺗﻮده ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد در آن زﻣﺎن ﻧﻴﺮوﻫﺎي دﻣﻜﺮات و ﭼـﭗ را ﺑـﻪ دور ﺧﻮد ﺟﻤﻊ ﻛﻨﺪ و در ﺷﻬﺮﻫﺎي ﺻﻨﻌﺘﻲ و ﺑﺰرگ ﻣﺎﻧﻨﺪ آﺑﺎدان ،اﺻﻔﻬﺎن و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ در ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺷﻤﺎﻟﻲ اﻳﺮان ﻳﻌﻨﻲ در ﮔﻴﻼن و ﻣﺎزﻧﺪران ﺑﺴﻴﺎر ﻧﻴﺮوﻣﻨﺪ و ﻗﻮي ﺑﻮد.
10
ﺣﺰب ﺗﻮدهي اﻳﺮان ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﻪ ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪﺗﺮﻳﻦ ﺳﺎزﻣﺎن ﺳﻴﺎﺳﻲ ﻧﻪ ﺗﻨﻬـﺎ در اﻳﺮان ،ﺑﻠﻜﻪ در ﻛﻞ ﻛﺸﻮرﻫﺎي ﺧﺎورﻣﻴﺎﻧﻪ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﻮد. ﺑﻪ ﻫﻤﺎن ﻧﺴﺒﺖ ﻛﻪ ﺳﺎزﻣﺎنﻫـﺎ و ﻧﻴﺮوﻫـﺎي دﻣﻜﺮاﺗﻴـﻚ ﺗﻮاﻧـﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧـﺪ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮي را ﻛﺴﺐ و ﺗﻮﺟﻪ ﺗﻮدهﻫﺎي ﻣﺮدم را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺧـﻮد ﺟﻠـﺐ 10 اﻳﻦ ﺷﺮاﻳﻂ ﻣﻨﺎﺳﺐ ،ﺑﺮﺧﻲ از اﻓﺴﺮان ارﺗﺶ اﻳﺮان را دﭼﺎر ﺳـﺮدﮔﻤﻲ ﻛـﺮده ﺑـﻮد و ﺑـﺪون آن ﻛـﻪ ﻛﻤﻴﺘﻪ ي ﻣﺮﻛﺰي ﺣﺰب ﺗﻮده را ﻣﻄﻠﻊ ﻛﻨﻨﺪ ،از ﺳﻮي ﺳﺮﻫﻨﮓ آذر و ﺳﺮﮔﺮد اﺳﻜﻨﺪاﻧﻲ اﻓﺴﺮان ﺗـﻮده اي ﻃﺮﺣﻲ رﻳﺨﺘﻪ ﺷﺪ و در ﺷﺎﻣﮕﺎه 25ﻣﺮدادﻣﺎه ،1324ﻧُﻪ ﺳﺮﺑﺎز و ﺷﺶ اﻓﺴﺮ از ﺧُﺮاﺳﺎن ﺑﻪ ﭘﺎ ﺧﺎﺳـﺘﻨﺪ و ﺑﻪ ﻃﺮف ﮔﻨﺒﺪ ﺣﺮﻛﺖ ﻛﺮدﻧﺪ ،ﺳﺮﻫﻨﮓ آذر ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﭘﻨﺞ اﻓﺴﺮ دﻳﮕﺮ در ﮔﺮﮔﺎن ﺑﻪ آﻧﺎن ﻣﻠﺤـﻖ ﺷـﺪﻧﺪ. زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ در 29ﻣﺮدادﻣﺎه ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر اﻳﺠﺎد ﻳﻚ ﭘﺎﻳﮕﺎه ﭘﺎرﺗﻴﺰاﻧﻲ در ﻣﻴﺎن ﺗﺮﻛﻤﻦ ﻫﺎ ﺑﻪ ﻃـﺮف ﮔﻨﺒـﺪ در ﺣﺮﻛﺖ ﺑﻮدﻧﺪ ،در ﻛﻤﻴﻦ ﻧﻴﺮوﻫﺎي ژاﻧﺪارﻣﺮي اﻓﺘﺎدﻧﺪ و ﺳﺮﮔﺮد اﺳﻜﻨﺪاﻧﻲ و ﺷﺶ اﻓﺴﺮ دﻳﮕـﺮ ﻛـﺸﺘﻪ و ﻣﺎﺑﻘﻲ ﻧﻴﺰ ﭘﺎ ﺑﻪ ﻓﺮار ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ و اﻳﻦ ﻗﻴﺎم ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﻣﻮﻓﻖ ﺷﻮد ،دﻟﻴﻞ ﺷﻜﺴﺖ ﻗﻴﺎم ،اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻲ ﺳﺎزﻣﺎﻧﺪﻫﻲ ﻧﺸﺪه و ﺑﺴﻴﺎر زودﺗﺮ از وﻗﺖ ﻣﻘﺮر ،آﻏﺎز ﺷﺪه ﺑﻮد و ﺣﺰب ﺗﻮده ﻛﻪ در آن زﻣـﺎن در ﻣﻴـﺎن ارﺗﺶ ﻧﻔﻮذ داﺷﺖ ،از آن ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻧﻜﺮد.
69
ﻛﻨﻨﺪ ،ﻧﻔﻮذ و ﻗﺪرت ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﺮﻛﺰي ﺗﻀﻌﻴﻒ ﺷـﺪه و ﺑـﻪ دﻟﻴـﻞ اﺳـﺘﻘﺮار دﻣﻜﺮاﺳﻲ در اﻳﺮان ،ﺣﻜﻮﻣـﺖ ﻣﺮﻛـﺰي ﺑـﻪ راﺣﺘـﻲ ﻗـﺎدر ﺑـﻪ ﺳـﺮﻛﻮب و ﺿﺮﺑﻪزدن ﺑﻪ ﻧﻴﺮوﻫﺎي دﻣﻜﺮاﺗﻴﻚ ﻧﺒﻮد .ﻣﻲﺗـﻮان ﮔﻔـﺖ ﻛـﻪ در آن زﻣـﺎن اﭘﻮزﻳﺴﻴﻮﻧﻲ دﻣﻜﺮاﺗﻴﻚ و ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ در ﺳﺮاﺳﺮ اﻳﺮان وﺟﻮد داﺷﺖ. ﻗﺒﻞ از 26آذرﻣﺎه ،ﻳﻌﻨـﻲ درﺳـﺖ در 21آذرﻣـﺎه 12) 1334دﺳـﺎﻣﺒﺮ ،(1945ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﻠﻲ آذرﺑﺎﻳﺠﺎن در ﺗﺒﺮﻳﺰ رﺳﻤﺎً ﻗﺪرت را ﺑﻪ دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺖ و ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﺣﺎﻛﻤﻴﺖ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﺮﻛﺰي در آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ﭘﺎﻳﺎن دﻫﺪ .ﻛﻠﻴـﻪي ﭘﺎدﮔﺎنﻫﺎ و ﺳﻼح و ﻣﻬﻤﺎت ﺑﻪ دﺳﺖ ﻓـﺪاﺋﻴﺎن آذرﺑﺎﻳﺠـﺎﻧﻲ اﻓﺘـﺎده و ﺣﺘـﻲ ﺷﺮاﻳﻄﻲ ﺑﻪ وﺟﻮد آﻣﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ در ﻣﻨﺎﻃﻘﻲ ﻣﺎﻧﻨـﺪ ﮔـﻴﻼن و ﻣﺎزﻧـﺪران ﻛـﻪ ﺳﺎزﻣﺎنﻫﺎي ﺣﺰب ﺗﻮده ﺑﺴﻴﺎر ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ ﺑﻮدﻧﺪ ،در دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻗﺪرت ﺟﺰء ﺑﺮﻧﺎﻣﻪي روزاﻧﻪي آﻧﺎن ﺑﻮد. ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ،ﻫﻢ در اﻳﺮان و ﻫﻢ در ﻛﺮدﺳﺘﺎن ،ﺷﺮاﻳﻂ ﻻزم ﺑﺮاي ﺑﻪ دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻗﺪرت ﺳﻴﺎﺳﻲ ﺗﻮﺳﻂ ﻣﺮدم ﻓﺮاﻫﻢ ﺑﻮد ،ﺗﻨﻬﺎ ﻻزم ﺑـﻮد ﻛـﻪ ﺷـﻜﻞ و ﻣﻮﺟﻮدﻳﺖ اﻳﻦ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺑﻪ ﺻﻮرت رﺳﻤﻲ اﻋﻼم ﮔﺮدد. از ﻟﺤﺎظ ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ ﻫﻢ ﺷﺮاﻳﻂ ﻣﻨﺎﺳﺒﻲ وﺟﻮد داﺷـﺖ ،ﭼﻨـﺪ ﻣـﺎه ﻗﺒـﻞ از ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ،ﻣﺒﺎرزهي ﺳﺨﺖ و دﺷﻮار ﻣﺮدم در اروﭘﺎ ﻋﻠﻴـﻪ
70
ﻧﺎزﻳﺴﻢ آﻟﻤﺎن و ﻓﺎﺷﻴﺴﻢ اﻳﺘﺎﻟﻴﺎ ﭘﻴﺮوز ﺷﺪه ﺑﻮد و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻣﺒﺎرزهي ﻣﺘﻔﻘﻴﻦ و ﻣﻠﺖﻫﺎي آﺳﻴﺎ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد اﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴﺴﻢ ژاﭘﻦ را ﺑﻪ زاﻧﻮ در آورد. ﺟﻨﮓ ﺟﻬﺎﻧﻲ دوم ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن رﺳﻴﺪه ﺑﻮد ،ﻧﻴﺮوﻫـﺎي دﻣﻜﺮاﺗﻴـﻚ در ﺳﺮاﺳـﺮ ﺟﻬﺎن روز ﺑﻪ روز در ﺣﺎل رﺷﺪ ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑﺴﻴﺎري از رژﻳﻢﻫﺎي ﻋﻘﺐﻣﺎﻧـﺪه و ﺣﻜﻮﻣﺖﻫﺎي ارﺗﺠﺎﻋﻲ ﺳﺮﻛﻮب ﺷﺪه و ﻫﻤﭽﻨـﻴﻦ در ﺑﺮﺧـﻲ از ﻛـﺸﻮرﻫﺎي اروﭘﺎي ﺷﺮﻗﻲ ،زﻣﻴﻨﻪ ﺟﻬﺖ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺟﻤﻬﻮري ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﺘﻲ ﻣﻬﻴﺎ ﺑﻮد. اﻋﺘﺒﺎر و ﻧﻔﻮذ ﺑﻴﻦ اﻟﻤﻠﻠﻲ ﺷﻮروري ،ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻧﻴﺮوﻳـﻲ ﻛـﻪ ﺑـﻴﺶ از ﻫـﺮ ﻗﺪرت ﺳﻴﺎﺳﻲ و ﻧﻈﺎﻣﻲ دﻳﮕﺮي در ﺑﺮاﺑﺮ ﻳﻮرش ﻓﺎﺷﻴـﺴﻢ ﻣﻘﺎوﻣـﺖ ﻛـﺮده ﺑﻮد ،اﻓﺰاﻳﺶ ﻣﻲﻳﺎﻓﺖ .اﺗﺤﺎد ﺷﻮروي ﺑﻴﺶ از ﻫﺮ ﻛـﺸﻮر دﻳﮕـﺮي از ﺧـﻮد ﻓﺪاﻛﺎري ﻧﺸﺎن داده ﺑﻮد .ﺑﻴﺶ از 20ﻣﻴﻠﻴﻮن ﻧﻔﺮ از ﻣﺮدم آن ﻛﺸﺘﻪ و ﺻﺪﻫﺎ و ﻫﺰاران ﺷﻬﺮ و روﺳﺘﺎﻫﺎي آن وﻳﺮان ﮔﺸﺘﻪ ﺑﻮد .ﺑﺪون ﺷﻚ ﺑﻪ اﻳـﻦ دﻟﻴـﻞ ﻛﻪ اﺗﺤﺎد ﺷﻮروي در اﻳﻦ ﺟﻨﮓ ﻧﻘﺶ اﺳﺎﺳﻲ داﺷﺖ ،ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻨﻄﻘﻲ ﺑﻪ ﻧﻈـﺮ ﻣﻲرﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﭘﺲ از ﭘﻴﺮوزي ﺑﺮ ﻓﺎﺷﻴﺴﻢ ،ﻧﻔﻮذ و اﻋﺘﺒـﺎر آن اﻓـﺰاﻳﺶ ﭘﻴـﺪا ﻛﻨﺪ .اﺗﺤﺎد ﺷﻮروي ﻳﻜﻲ از ﺣﺎﻣﻴﺎن ﺧﺎرﺟﻲ ﻣﻠﺖ ﻛﺮد در ﻛﺮدﺳـﺘﺎن اﻳـﺮان در ﺳﺎلﻫﺎي 1324ـ 1945) 1325ـ (1946ﺑﻪ وﻳـﮋه ،ﭘـﺸﺘﻴﺒﺎن ﺣـﺰب دﻣﻜﺮات ﻛﺮدﺳﺘﺎن و ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﻮد.
71
اﻳﻦ ﻣـﺴﺄﻟﻪ از ﻟﺤـﺎظ ﺑـﻴﻦاﻟﻤﻠﻠـﻲ زﻣﻴﻨـﻪ را ﺟﻬـﺖ ﺗﺄﺳـﻴﺲ ﺟﻤﻬـﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن در ﻣﻬﺎﺑﺎد ﻓﺮاﻫﻢ ﻧﻤﻮد ﻛﻪ رﺳﻤﺎً ﻗﺪرت را در دﺳﺖ ﺑﮕﻴﺮد. رواﺑﻂ ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﻛﺮدﺳﺘﺎن و رﻫﺒﺮان ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑـﺎ اﺗﺤـﺎد ﺟﻤﺎﻫﻴﺮ ﺷﻮروي ﻧﻴﺎز ﺑﻪ ﺑﺮرﺳﻲ دارد ،ﭘﺲ از آن ﻛﻪ در ﺳﻮم ﺷـﻬﺮﻳﻮر ﻣـﺎه 25) 1320اوت ( 1941رژﻳﻢ رﺿﺎﺷـﺎه ﺳـﺮﻧﮕﻮن و ارﺗـﺶ ﺳـﺮخ وارد اﻳﺮان ﺷﺪ و در ﺑﺨﺶﻫﺎﻳﻲ از ﺷﻤﺎل ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻣﺴﺘﻘﺮ ﮔﺮدﻳﺪ ،ﻣﻘﺎﻣﺎت اﺗﺤﺎد ﺷﻮروي ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺑﺎ ﻣﺴﺄﻟﻪي ﻛﺮد روﺑﻪرو ﺷﺪﻧﺪ. ﺑﺮﺧﻲ از ﺣﺮﻛﺖﻫﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺧﻴﺰش اروﻣﻴﻪ در ﺑﻬﺎر ﺳﺎل 1321دوﻟﺖ اﺗﺤﺎد ﺷﻮروري را ﻣﺘﻮﺟﻪ اﻳﻦ واﻗﻌﻴﺖ ﻧﻤـﻮد ﻛـﻪ در ﻛﺮدﺳـﺘﺎن ﻳـﻚ اﻧﺪﻳـﺸﻪي ﻧﻴﺮوﻣﻨﺪ ﻣﻠﻲ وﺟﻮد دارد و ﻣﺮدم ﻛﺮدﺳﺘﺎن"ﺑﺎﻟﻘﻮه" ﻣﺒﺎرز ﻫﺴﺘﻨﺪ .ﺑﻪ ﻫﻤـﻴﻦ دﻟﻴﻞ ،ﺑﺮﺧﻲ از ﻛﻤﻴﺴﺮﻫﺎي ﺳﻴﺎﺳـﻲ و اﻓـﺴﺮان ﺷـﻮروي ﻛـﻪ در ﺗﺒﺮﻳـﺰ و اروﻣﻴﻪ در رأس اﻣﻮر ﺑﻮدﻧﺪ ،ﻛﻢ ﻛﻢ ﻣﺘﻮﺟـﻪ ﺷـﺪﻧﺪ ﻛـﻪ ﻻزم اﺳـﺖ اﺗﺤـﺎد ﺷﻮروي ﺑﺎ ﻣﻠﺖ ﻛﺮد راﺑﻄﻪي ﻣﺴﺘﺤﻜﻢﺗﺮي ﺑﺮﻗﺮار ﻛﻨﺪ .اﻣﺎ ﺑـﻪ دﻟﻴـﻞ ﻋـﺪم وﺟﻮد ﺳﺎزﻣﺎنﻫﺎي ﺳﻴﺎﺳﻲ و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻳﻨﻜﻪ ﺳﺮان ﻋﺸﺎﻳﺮ ،آﻏﺎﻫﺎ و ﺷﻴﻮخ در ﺑﻴﻦ ﺧﻮد ﺑﺮاي اﻧﺘﺨﺎب ﻧﻤﺎﻳﻨﺪه ﺑﻪ ﺗﻮاﻓﻖ ﻧﻤـﻲرﺳـﻴﺪﻧﺪ ،اﺗﺤـﺎد ﺷﻮروي را در اﻳﻦ ﺑﺎره دﭼﺎر ﺳﺮﮔﺮداﻧﻲ ﻛﺮده و ﻣﺸﺨﺺ ﻧﺒﻮد ﻛـﻪ ﺑـﺎ ﭼـﻪ ﻛﺴﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺬاﻛﺮه ﻛﻨﻨﺪ و ﻧﻤﺎﻳﻨﺪهي واﻗﻌﻲ ﻣﻠﺖ ﻛﺮد ﭼﻪ ﻛﺴﻲ اﺳـﺖ .ﺑـﺎ 72
ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ وﺿﻌﻴﺖ ﺳﻴﺎﺳـﻲ ،اﻗﺘـﺼﺎدي و اﺟﺘﻤـﺎﻋﻲ و ﻫﻤﭽﻨـﻴﻦ ﺑـﺎ در ﻧﻈـﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺳﻄﺢ آﮔﺎﻫﻲ و ﺗﺮﻛﻴﺐ ﻃﺒﻘـﺎﺗﻲ ﺟﺎﻣﻌـﻪي ﻛﺮدﺳـﺘﺎن ،ﻧﻤﺎﻳﻨـﺪﮔﺎن اﺗﺤﺎد ﺷﻮروري ﻛﻢ ﻛﻢ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻧﺪ ﻛﻪ واﻗﻊﺑﻴﻨﺎﻧﻪﺗﺮﻳﻦ و ﺑﻬﺘـﺮﻳﻦ راه اﻳـﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ اﻓﺮادي ارﺗﺒﺎط ﺑﺮﻗﺮار ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ ﻋﺸﻴﺮهاي و دﻳﻨﻲ و ﻫﻢ ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ روﺷﻨﻔﻜﺮي در ﻛﺮدﺳﺘﺎن داراي اﻋﺘﺒﺎر و ﻧﻔﻮذ ﺑﺎﺷﻨﺪ .اﻳﻦ ﺑـﻮد ﻛﻪ اﺗﺤﺎد ﺷﻮروري در آذرﻣﺎه 1320ﭘﺲ از اﻳﻨﻜﻪ اﻓـﺴﺮان و ﻛﻤﻴـﺴﺮﻫﺎي ﺳﻴﺎﺳﻲ آﻧﺎن ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺑﺎر ﺑﻪ ﻣﻬﺎﺑﺎد رﻓﺖ و آﻣﺪ ﻧﻤﻮدﻧـﺪ ،ﻫﻴـﺄﺗﻲ 30ﻧﻔـﺮه از رؤﺳﺎي ﺑﺮﺧﻲ ﻗﺒﺎﻳﻞ ،ﺷﻴﻮخ و آﻏﺎﻫـﺎ و ﻫﻤﭽﻨـﻴﻦ ﻧﻤﺎﻳﻨـﺪﮔﺎﻧﻲ از ﻃﺒﻘـﺎت ﻣﺘﻮﺳﻂ ﺷﻬﺮﺳﺘﺎن ﻣﻬﺎﺑﺎد را ﺑﻪ ﺑﺎﻛﻮ دﻋﻮت ﻧﻤﻮدﻧﺪ .در رأس اﻳﻦ ﻫﻴﺄت ﻛـﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎن اﺗﺤﺎد ﺷﻮروي اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ،ﻗﺎﺿﻲ ﻣﺤﻤـﺪ ﻛـﻪ در آن زﻣﺎن ﻫﻢ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺷﺨﺼﻴﺖ دﻳﻨﻲ و ﺳﻴﺎﺳﻲ و ﻫﻢ ﺑﻪﻋﻨﻮان روﺷـﻨﻔﻜﺮي ﺑﺎ ﻧﻔﻮذ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ،ﻗﺮار داﺷﺖ .اﻳﻦ اﻓﺮاد ﻧـﻪ ﺗﻨﻬـﺎ ﻧﻤﺎﻳﻨـﺪهي ﺣـﺰب ﺳﻴﺎﺳﻲ و ﺟﻨﺒﺶ ﻧﺒﻮدﻧﺪ ،ﺑﻠﻜﻪ ﺣﺘﻲ اﻓﻜﺎر و ﻋﻘﺎﻳﺪﺷﺎن ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﻫـﻢ ﻣﺘﻔـﺎوت ﺑﻮد.
11
11
1ـ ﻫﺮﭼﻨﺪ در آن زﻣﺎن ﻣﻦ ﻳﺎزده ﺳﺎل داﺷﺘﻢ وﻟـﻲ ﻣﺜـﻞ ﺑـﺴﻴﺎري از ﻛﻮدﻛـﺎن دﻳﮕـﺮ آن دوران،
ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺗﻮﺟﻪ ﻣﻦ را ﺑﻪ ﺧﻮد ﺟﻠﺐ ﻛﺮد ،ﭘﺪرم ﻳﻜﻲ از اﻋﻀﺎي اﻳﻦ ﻫﻴﺄت ﺑﻮد .ﺧﻮب ﺑﻪ ﻳﺎد دارم زﻣـﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﺮﮔﺸﺖ ،ﭼﻨﺪﻳﻦ ﮔﻮﻧﻲ ﻗﻨﺪ و ﻳﻚ اﺳﻠﺤﻪ ي ﺷﻜﺎري ﺑﺎ ﺧﻮد آورده ﺑﻮد .ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺷﻮروي ﻫـﺎ
73
در ﺣﻘﻴﻘﺖ اﻳﻦ ﺳﻔﺮ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺟﻨﺒﻪي آﺷﻨﺎﻳﻲ داﺷﺖ و ﻫﺪف اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻫﻢ اﺗﺤﺎد ﺷﻮروي ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎن ﻣﻠﺖ ﻛﺮد را ﺑﺸﻨﺎﺳﺪ و ﻫﻢ رؤﺳﺎ و رﻫﺒﺮان ﻣﻠـﺖ ﻛﺮد ﺟﺎﻣﻌﻪي ﺷﻮروي را از ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ و ﺑﺎ آن آﺷﻨﺎ ﺷـﻮﻧﺪ ،ﻫﺮﭼﻨـﺪ در اﺳﺎس اﻳﻦ ﺳﻔﺮ ﻧﻮﻋﻲ ﺳﻔﺮ ﺳﻴﺎﺳﻲ ﺑﻮد وﻟﻲ ﺑـﻪ ﺻـﻮرت رﺳـﻤﻲ از آن ﺑـﻪ ﻋﻨﻮان ﻳﻚ ﺳﻔﺮ ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ ﻧﺎم ﻣﻲﺑﺮدﻧﺪ .ﺗﺮﻛﻴﺐ اﻋﻀﺎي اﻳﻦ ﻫﻴﺄت ﻧـﺸﺎﻧﻪي اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ اﺗﺤﺎد ﺷﻮروي اﻳﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ را ﻛﻪ ﻗﺒﻼً اﺷﺎره ﻛﺮدﻳﻢ" در ﺣﻘﻴﻘـﺖ ﻣﻨﻄﻘﻪاي آزاد ﺑﻮد" ﻛﻪ ﻗﺪرت در دﺳﺖ ﻫﻴﭻ ﺣﻜـﻮﻣﺘﻲ ﻧﺒـﻮد ،ﺑـﻪ ﻋﺒـﺎرﺗﻲ ﻣﻬﺎﺑﺎد ،ﺑﻮﻛﺎن ،اﺷﻨﻮﻳﻪ و ﻧﻘﺪه را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﻨﺎﻃﻘﻲ از ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻣﻲﺷـﻨﺎﺧﺖ ﻗﻨﺪ و ﺗﻔﻨﮓ و ﭼﻨﺪ ﺷﻴﺊ دﻳﮕﺮ را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻫﺪﻳﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ي اﻋﻀﺎي ﻫﻴﺄت داده ﺑﻮدﻧﺪ .ﺑﻪ وﻳﮋه ﻗﻨﺪ ﺑﺴﻴﺎر ﺑﺎ ارزش ﺑﻮد ،ﭼﻮن در اﻳﺮان ﻛﻤﻴﺎب و ﮔﺮان ﺑـﻮد .ﻣـﻦ از اﻳـﻦ ﻛـﺎر ﺗﻌﺠـﺐ ﻣـﻲ ﻛـﺮدم ،ﺑﺮادرﻫـﺎ و ﻋﻤﻮزادهﻫﺎﻳﻢ ﻛﻪ از ﻣﻦ ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﺑﻮدﻧﺪ ،ﻣﻲ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﭘﺪرم ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﺗﻦ دﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﺑﺎﻛﻮ رﻓﺘﻪ اﻧﺪ ﻛﻪ ﺣﻘﻮق و آزادي ﻣﻠﺖ ﻛﺮد را ﻣﻄﺎﻟﺒﻪ ﻛﻨﻨﺪ ،ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ ﻣﻦ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ از ﭘـﺪرم ﭘﺮﺳـﻴﺪم ﻛـﻪ ﺣﻘـﻮق ﻛﺮدﻫﺎ ﺑﻪ ﻛﺠﺎ رﺳﻴﺪ؟ ﭘﺪرم ﭘﺎﺳﺦ داد ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎش ﻛﻪ آن را ﺑﻪ دﺳﺖ ﺧـﻮاﻫﻴﻢ آورد .ﭘـﺪرم ﺑـﺎ رﺷـﻴﺪ ﺑﻴﮓ ﻫﺮﻛﻲ ﻛﻪ وي ﻫﻢ از از اﻋﻀﺎي ﻫﻴﺄت ﺑﻮد ،ﺑﺮﺳﺮ ﻣﺴﺄﻟﻪ ي ﻣﻬﻤﻲ دﭼﺎر اﺧﺘﻼف ﺷﺪﻧﺪ ،رﺷﻴﺪ ﺑﻴـﮓ ﻣﻲ ﮔﻔﺖ ﺑﺴﻴﺎر ﺧﻮب اﺳﺖ ﻛﻪ روس ﻫﺎ ﻛﻤﻚ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﻛﺮدﻫﺎ ﺑﻪ ﺣﻘﻮﻗﺸﺎن ﺑﺮﺳﻨﺪ ،اﻣﺎ اﻳﻨﻜﻪ در آﻳﻨـﺪه ﺟﺎﻣﻌﻪي ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻲ ﺷﺒﻴﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪي ﺷﻮروي دﭼﺎر ﺷﻮد ،ﻧﮕـﺮان ﻛﻨﻨـﺪه اﺳـﺖ .وﻟـﻲ ﭘـﺪرم ﻣﻲﮔﻔﺖ در آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ﺷﻮرويﻫﺎ ﺷﻌﺎري دارﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻨﺎﺳﺐ اﺳﺖ و ﺑـﻪ آذري ﺗﻜـﺮار ﻣـﻲﻛـﺮد، "اﻟﻴﻨﻪ ن ﻧﻴﺸﻠﻪ" ﻳﻌﻨﻲ ﺑﺎ دﺳﺘﺎن ﻛﺎر ﻛﻦ و ﺑﺎ دﻧﺪان ﺧﻮدت ﺑﺨﻮر ،ﺑﻪ ﻋﺒﺎرت دﻳﮕﺮ ،ﻫﺮﻛﺲ ﻛﺎر ﻧﻜﻨـﺪ، ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻧﺎن ﺑﺨﻮرد.
74
ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻣﺮﻛﺰ ﺣﺮﻛﺖﻫﺎ و ﺟﻨﺒﺶﻫﺎي آزادﻳﺨﻮاﻫﺎﻧﻪي ﻣﻠﺖ ﻛﺮد ﺗﺒـﺪﻳﻞ ﺷﻮد .ﺑﺨﺶ ﺟﻨﻮﺑﻲ ﻛﺮدﺳﺘﺎن ،ﺗﺤﺖ ﻧﻔﻮذ اﻧﮕﻠﺴﺘﺎن و ﺑﺨﺶ ﻣﺮﻛﺰي ﻫﻢ ﻛﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﺳﻘﺰ و دﻳﻮاﻧﺪره ﺑﻮد ﻫﺮﭼﻨﺪ ﻧﻴﺮوي ﻫﻴﭻ ﻛﺪام از ﻃﺮفﻫﺎي دﻳﮕـﺮ در آن وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ ،اﻣﺎ در واﻗﻊ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﻨﻄﻘﻪاي ﺑﻲﻃـﺮف ﻣـﺸﺨﺺ ﺷـﺪه ﺑﻮد و ﻫﻢﭘﻴﻤﺎﻧﺎن ﻧﻴﺰ در در راﺑﻄﻪ ﺑﺎ اﻳﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺑﻪ ﺗﻮاﻓﻖ رﺳﻴﺪه ﺑﻮدﻧﺪ و ﻫﻴﭻ ﻛﺪام از آﻧﺎن در اﻳﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺳﻴﺎﺳﻲ ﺧﺎﺻﻲ را دﻧﺒﺎل ﻧﻤﻲﻛﺮدﻧـﺪ .در ﻣﻨﻄﻘﻪي ﻣﺮﻳﻮان ،ﺳﻘﺰ و ﺑﺎﻧﻪ ﻛﻪ ﻣﻨﻄﻘﻪي ﺑﻲﻃﺮف در ﻣﻴﺎن ﻣﺘﺤـﺪﻳﻦ ﺑـﻮد، ﻗﺪرت ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﺮﻛﺰي ﺑﻪ وﻳﮋه در روﺳﺘﺎﻫﺎ ﺗﻀﻌﻴﻒ ﺷﺪه ﺑﻮد و ﻫﺮ ﻛـﺪام از رؤﺳﺎي ﻋﺸﺎﻳﺮ در ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺧﻮد ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ. ارﺗﺶ ﺳﺮخ ﭘﺲ از ﺳـﻮم ﺷـﻬﺮﻳﻮرﻣﺎه 25" 1320اوت " 1941وارد ﺷﻬﺮ ﺑﺎﻧﻪ ﺷﺪﻧﺪ و ﭘﺲ از ﺗﺨﺮﻳﺐ ﭘﺎدﮔﺎن ﺑﺎﻧﻪ و ﻳﻚ ﻫﻔﺘﻪ اﻗﺎﻣﺖ ،اﻳﻦ ﺷـﻬﺮ را ﺗﺮك ﻛﺮدﻧﺪ و ﺑﻪ ﻃﺮف اروﻣﻴﻪ ﺑﺎزﮔﺸﺘﻨﺪ. ﻣﺤﻤﺪ رﺷﻴﺪﺧﺎن از ﻓﺮﺻﺖ اﺳﺘﻔﺎده ﻛﺮد و از ﻋﺮاق ﺑﺎزﮔﺸﺖ و ﺻﺪﻫﺎ ﺗﻦ را ﻣﺴﻠﺢ ﻛﺮد و در روز ﻧﻮزدﻫﻢ ﺷـﻬﺮﻳﻮر ) 1320ﺳـﭙﺘﺎﻣﺒﺮ ( 1941ﺷـﻬﺮ ﺑﺎﻧﻪ را ﺗﺼﺮف ﻛﺮد .ﭘﺲ از ﭼﻨﺪ روز ﻧﻴﺰ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺷﻬﺮ ﺳﻘﺰ را ﺑـﻪ ﺗـﺼﺮف ﺧﻮد درآورد و در روز ﺳﻮم آﺑﺎنﻣﺎه ) 25ﺳﭙﺘﺎﻣﺒﺮ( ﺳﺮدﺷﺖ را ﻫﻢ ﺗـﺼﺮف ﻧﻤﻮد و ﺗﻼش ﻛﺮد ﺗﺎ ﻣﺮﻳﻮان را ﻧﻴﺰ ﺗﺼﺮف ﻛﻨﺪ ،وﻟﻲ ﻣﻮﻓﻖ ﻧﺸﺪ .ﺗـﺎ ﭘـﺎﻳﻴﺰ 75
1323ﻣﺤﻤﺪ رﺷﻴﺪﺧﺎن در ﻣﻨﻄﻘﻪي ﺑﺎﻧﻪ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﻳﻲ ﻣـﻲﻛـﺮد .در اواﻳﻞ آﺑﺎنﻣﺎه ﺳﺎل ) 1323اواﺧﺮ ﺳـﭙﺘﺎﻣﺒﺮ (1949دوﻟـﺖ اﻳـﺮان ﺗـﺼﻴﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﻟﺸﻜﺮي را ﺑﻪ ﺑﺎﻧﻪ اﻋـﺰام ﻛﻨـﺪ .اﻳـﻦ ﻟـﺸﻜﺮ در "ﮔﺮدﻧـﻪ ي ﺧـﺎن" ﻧﻴﺮوﻫﺎي ﻣﺤﻤﺪرﺷﻴﺪﺧﺎن را در ﻫﻢ ﺷﻜﺴﺖ و ﻣﺤﻤـﺪ رﺷـﻴﺪ ﺧـﺎن ﺑﺎﻧـﻪ را ﺗﺮك ﻛﺮد ،اﻣﺎ ﻗﺒﻞ از ﺧﺮوج ،در روز ﻫﺸﺘﻢ آﺑﺎنﻣﺎه ) 30ﺳﭙﺘﺎﻣﺒﺮ( ﺑﺎﻧـﻪ را ﺑﻪ آﺗﺶ ﻛﺸﻴﺪ.
12
ﻫﻴﺄت اﻋﺰاﻣﻲ ﺑﻪ ﺑﺎﻛﻮ ﺑﺎ ﺑﺎﻗﺮوف ،دﺑﻴـﺮ ﻛـﻞ وﻗـﺖ ﺣـﺰب ﻛﻤﻮﻧﻴـﺴﺖ آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ﺑﻪ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﭘﺮداﺧﺖ .ﺑﺎﻗﺮوف ﺗﻨﻬﺎ ﺑـﻪ ﻋﻨـﻮان دﺑﻴـﺮ ﻛـﻞ ﺣـﺰب ﻛﻤﻮﻧﻴﺴﺖ آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ﺳﺨﻨﺮاﻧﻲ ﻧﻜـﺮد ،ﺑﻠﻜـﻪ در ﺳﻴـﺴﺘﻢ دوﻟـﺖ ﺷـﻮروي ﻣﺮدي ﺻﺎﺣﺐ ﻧﻔﻮذ ﺑﻮد و ﺑﺎ اﺧﺘﻴﺎر و ﻗﺪرﺗﻲ ﻛﺎﻣﻞ ﺳﺨﻦ ﻣﻲﮔﻔﺖ .در اﻳـﻦ ﺳﻔﺮ ﺑﺎﻗﺮوف از ﺳﻮي اﺗﺤﺎد ﺷﻮروي ﺑﺎ ﻫﻴﺄت اﻋﺰاﻣﻲ ﺻﺤﺒﺖ و ﮔﻔﺘﮕﻮ ﻛﺮد و ﺑﻪ آﻧﺎن اﻋﻼم ﻛﺮد ﻛﻪ اﺗﺤﺎد ﺷﻮروي آﻣﺎده اﺳﺖ از ﺟﻨﺒﺶ ﻣﻠـﺖ ﻛـﺮد و 12 در ﻫﻨﮕﺎم ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ،ﻣﺤﻤﺪ رﺷﻴﺪ ﺧﺎن ﺑﻪ ﻣﻬﺎﺑﺎد رﻓﺖ و ﻳﻜﻲ از ﭼﻬﺎر اﻓﺴﺮي ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ درﺟﻪي ژﻧﺮاﻟﻲ ﻧﺎﺋﻞ ﮔﺮدﻳﺪ ،اﻣﺎ ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻣﻘﺎﻣـﺎت اﻧﮕﻠـﻴﺲ در ﻋـﺮاق ﻫـﻢ در ارﺗﺒـﺎط اﺳﺖ .زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ اﻳﻦ ارﺗﺒﺎط ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪ ،ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن را ﺗﺮك ﻛﺮد و ﺑﻪ ﺳﻮي ﻋـﺮاق رﻓـﺖ و ﺳــﭙﺲ ﺑــﻪ وي اﺟــﺎزه داده ﺷــﺪ ﻛــﻪ ﺑــﻪ ﻣﻨﻄﻘــﻪ ي "ﺷــﻠﻴﺮ" ﺑــﺎزﮔﺮدد و ﺳــﺮاﻧﺠﺎم در ﺳــﺎل 1353 درﮔﺬﺷﺖ).ن(
76
ﺗﺸﻜﻴﻞ دوﻟﺖ ﻣﻠﻲ در ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻛﻨﺪ ،اﻣﺎ ﺑﺮاي اﻳﻦ ﻣﺴﺄﻟﻪ ،ﺻـﺒﺮ و ﺣﻮﺻﻠﻪ و اﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻻزم اﺳﺖ .ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻮد ﻛﻪ ﭘﻴﺶ از ﻫﻤﻪ ﻗﺎﺿﻲ ﻣﺤﻤـﺪ اﻳﻦ ﻣﺴﺄﻟﻪ را ﻋﻨﻮان ﻛﺮده و ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻛﺮدﻫﺎ ﻣﺎﻧﻨـﺪ ﻫﻤـﻪي ﻣﻠـﺖﻫـﺎي دﻳﮕﺮ ﺣﻖ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺧﻮد را دارﻧﺪ و از اﺗﺤﺎد ﺷﻮروي ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﻪ ﻃﻮر ﺟﺪي از ﺟﻨﺒﺶ ﻣﻠﺖ ﻛﺮد در اﻳﺮان ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻛﻨﺪ .اﻋﻀﺎي ﻫﻴﺄت ﺑﺴﻴﺎر ﺧﻮﺷﺤﺎل و ﺧﺮﺳﻨﺪ ﺑﻪ ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﺎزﮔـﺸﺘﻨﺪ و ﺑـﺴﻴﺎر اﻣﻴـﺪوار ﺑﻮدﻧـﺪ ﻛـﻪ ﻓﺮﺻﺘﻲ ﺑﺮاي ﻣﻠﺖ ﻛﺮد ﺑﻪوﺟﻮد آﻣﺪه و اﻳﻦ اﻣﻜﺎن ﻓـﺮاﻫﻢ ﺷـﺪه اﺳـﺖ ﻛـﻪ ﻛﺮدﻫﺎ ﺑﻪ ﺣﻘﻮق ﺧﻮد دﺳﺖ ﻳﺎﺑﻨﺪ .وﻟﻲ اﻳﻦ ﺳﻔﺮ رﺳﻤﻲ ﻧﺒـﻮد .ﺑـﺮاي اﻳﻨﻜـﻪ اﻳﻦ ﻫﻴﺄت از ﺳﻮي ﻳﻚ ﺣﺰب ﺳﻴﺎﺳﻲ ﻳﺎ ارﮔﺎن دوﻟﺘﻲ ﻓﺮﺳﺘﺎده ﻧﺸﺪه ﺑﻮد. ﭘــﺲ از ﺗــﺸﻜﻴﻞ ﺣــﺰب دﻣﻜــﺮات ﻛﺮدﺳــﺘﺎن ،در اواﻳــﻞ ﺷــﻬﺮﻳﻮرﻣﺎه ،1324ﻗﺎﺿﻲ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻪ ﺗﺒﺮﻳﺰ رﻓـﺖ و در ﻣﺮاﺳـﻢ ﺟـﺸﻦ ﺗـﺸﻜﻴﻞ ﻓﺮﻗـﻪي دﻣﻜﺮات آذرﺑﺎﻳﺠﺎن در دوازدﻫﻢ ﺷﻬﺮﻳﻮر ﻣﺎه ) 1324ﺳﻮم ﺳﭙﺘﺎﻣﺒﺮ (1945 ﺷﺮﻛﺖ ﻛﺮد .ﭘﺲ از اﻳﻦ ﺟﺸﻦ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﺗﻦ دﻳﮕـﺮ ﺑـﺮاي ﺑـﺎر دوم ﺑـﻪ ﺑﺎﻛﻮ دﻋﻮت ﺷﺪ .ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻮد ﻛﻪ اﻳﻦ ﺳﻔﺮ ﻳﻚ ﺳﻔﺮ ﺳﻴﺎﺳﻲ ﺑـﻮد ،ﺑـﻪ اﻳـﻦ دﻟﻴﻞ ﻛﻪ ﻗﺎﺿﻲ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان رﻫﺒﺮ ﺣﺰب دﻣﻜﺮات و اﻋﻀﺎي دﻳﮕﺮ ﻫﻴﺄت ﺑﻪ ﻋﻨﻮان اﻋﻀﺎي رﻫﺒﺮي ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﺑﻪ ﺑﺎﻛﻮ رﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ .ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ، اﻳﻦ ﺑﺎر ﺧﻮاﺳﺘﻪﻫﺎي ﺧﻮد را ﻓﺮﻣﻮﻟﻪ ﻧﻤﻮدﻧﺪ .ﺧﻮاﺳﺘﻪي آﻧﻬﺎ از اﺗﺤﺎد ﺷﻮروي 77
اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ از ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻛﻪ در ﺣﺎل ﺗﺄﺳﻴﺲ آن ﺑﻮدﻧـﺪ ،ﺣﻤﺎﻳـﺖ ﻛﻨﺪ .ﺑﺮاي اﻳﻨﻜﻪ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺳﭙﺎه ﻣﻠﻲ و ﻧﻴﺮوي ﻣﺴﻠﺢ ﺧﻮد را ﺳﺎزﻣﺎﻧﺪﻫﻲ ﻛﻨﺪ ،ﺧﻮاﻫﺎن ﻛﻤﻚ ﻣﺎﻟﻲ ،اﺳﻠﺤﻪ و ﻣﻬﻤـﺎت ﻧﻈـﺎﻣﻲ از اﺗﺤـﺎد ﺷﻮروي ﺷﺪﻧﺪ .اﻳﻦ ﺑﺎر ﻧﻴﺰ ﻫﻴﺄت ﺑﺎ ﺑﺎﻗﺮوف وارد ﻣﺬاﻛﺮه و ﮔﻔﺘﮕـﻮ ﺷـﺪ و ﻋﻜﺲاﻟﻌﻤﻞ ﺑﺎﻗﺮوف ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﻔﺮ ﻗﺒﻠﻲ رﺿﺎﻳﺖﺑﺨﺶﺗﺮ ﺑـﻮد و از ﺳـﻮي ﺣﻜﻮﻣﺖ اﺗﺤﺎد ﺟﻤﺎﻫﻴﺮ ﺷﻮروي ﻗﻮل ﻣـﺴﺎﻋﺪ ﻣﺒﻨـﻲ ﺑـﺮ ارﺳـﺎل اﺳـﻠﺤﻪ و ﻣﻬﻤﺎت ﺑﻪ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻛﺮدﺳﺘﺎن داده ﺷﺪ .ﺑﺮاﺳﺎس آﻧﭽﻪ ﻛـﻪ ﻣـﺸﺨﺺ اﺳـﺖ، ﺣﺪود 10ﻫﺰار ﻗﺒﻀﻪ ﺗﻔﻨﮓ ﺑﺮﻧﻮ ﻛﻪ ﻳﻜﻲ از ﺳﻼحﻫﺎي ﺳﺒﻚ و اﺳﺎﺳﻲ آن دوران ﺑﻮد ،ﻳﺎ ﻗﺒﻞ از ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳـﺘﺎن در ﺑـﻴﻦ ﻣـﺮدم ﭘﺨﺶ ﺷﺪه ﺑﻮد و ﻳﺎ ﺑﻪ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺟﻤﻬـﻮري ﻛﺮدﺳـﺘﺎن داده ﺷـﺪ .ﻫـﺮ ﭼﻨـﺪ ﺑﺮاﺳﺎس ﺗﻮاﻓﻘﻲ ﻛﻪ ﺑﻴﻦ ﺑﺎﻗﺮوف و ﻫﻴﺄت ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳـﺘﺎن ﺷـﺪه ﺑـﻮد، ﻗﺮار ﺑﻮد ﺳﻼحﻫﺎي ﺳﻨﮕﻴﻦ ﻧﻈﻴﺮ ﺗﻴﺮﺑﺎر ﺳﺒﻚ و ﺳـﻨﮕﻴﻦ و ﺗـﻮپ ﻧﻴـﺰ ﺑـﻪ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن داده ﺷﻮد ،وﻟﻲ در ﻋﻤﻞ ،اﻳـﻦ ﺳـﻼحﻫـﺎي ﺳـﻨﮕﻴﻦ ﺑـﻪ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن داده ﻧﺸﺪ .ﻫﺮ ﭼﻨﺪ اﺗﺤﺎد ﺷﻮروي ﻗﻮل ﻛﻤﻚﻫﺎي ﻣـﺎﻟﻲ داده ﺑﻮد ،وﻟﻲ ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻛﻤﻚ ﻣﺎﻟﻲ ﺑﻪ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳـﺘﺎن داده ﻧﺸﺪه اﺳﺖ ،ﺑﻪ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ ﻛﻪ در ﻫﻴﭻ ﺳﻨﺪ ﻳﺎ ﻧﻮﺷﺘﻪ ي ﺑﻪ ﺟﺎي ﻣﺎﻧﺪه اي از آن زﻣﺎن ،ﺳﺨﻨﻲ از درﻳﺎﻓﺖ ﻛﻤﻚ ﻣﺎﻟﻲ ﻧﺸﺪه ﺑﻮد .ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻗﺮار ﺑﻮد ﺑﺮﺧﻲ از 78
ﺟﻮاﻧﺎن ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﺮاي آﻣﻮزش ﻧﻈﺎﻣﻲ ﺑﻪ اﺗﺤﺎد ﺷﻮروي ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺷـﻮﻧﺪ ﺗـﺎ در آﻳﻨﺪه ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﺳﭙﺎه ﻣﻠﻲ ﻛﺮدﺳﺘﺎن را ﺑﻪ ﻋﻬﺪه ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ،وﻟﻲ اﻳـﻦ وﻋﺪه ﻫﻢ ﻋﻤﻠﻲ ﻧﺸﺪ و ﺗﻨﻬﺎ 60ﺗﻦ از ﺟﻮاﻧﺎن ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑـﺮاي آﻣـﻮزش ﺑـﻪ ﺷﻮروي ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺷﺪﻧﺪ .ﻳﻜﻲ دﻳﮕﺮ از ﺗﻮاﻓﻘﺎت ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﻴﺎن ﻫﻴـﺄت و اﺗﺤﺎد ﺷﻮروي ،اﻳﺠﺎد ﻳﻚ ﭼﺎﭘﺨﺎﻧﻪ در ﻣﻬﺎﺑﺎد و ﭼـﺎپ و ﻧـﺸﺮ روزﻧﺎﻣـﻪ، ﻣﺠﻠﻪ و ﻛﺘﺎب ﺑﻮد .اﻳﻦ وﻋﺪه ﻋﻤﻠﻲ ﺷـﺪ و ﻳـﻚ دﺳـﺘﮕﺎه ﭼـﺎپ از اﺗﺤـﺎد ﺷﻮروي ﺑﻪ ﻣﻬﺎﺑﺎد ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺷﺪ و در آﻧﺠﺎ راهاﻧﺪازي ﮔﺮدﻳﺪ و ﺗﻤﺎم ﻧﺸﺮﻳﺎت ﺣﺰﺑﻲ و ﻛﺘﺎبﻫﺎﻳﻲ را ﻛﻪ در دوران ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳـﺘﺎن ﻣﻨﺘـﺸﺮ ﺷـﺪ ،ﺑـﻪ ﭼﺎپ رﺳﺎﻧﻴﺪ .ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ،ﺣﺰب دﻣﻜﺮات از ﻳﻚ ﻃﺮف از ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻣـﺮدم ﻛﺮدﺳﺘﺎن و ﻧﻴﺮوﻫﺎي دﻣﻜﺮاﺗﻴﻚ در ﺑﺨﺶﻫﺎي دﻳﮕﺮ اﻳﺮان ﺑﺮﺧﻮردار ﺑﻮد و از ﻃﺮﻓﻲ دﻳﮕﺮ ،ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺳﻴﺎﺳﻲ و وﻋﺪهي ﻛﻤﻚ ﻣـﺎﻟﻲ اﺗﺤـﺎد ﺷﻮروي را ﺑﻪ ﺳﻮي ﺧﻮد ﺟﻠﺐ ﻛﻨﺪ.
13
13 در اﻳﻦ ﺳﻔﺮ ﮔﻔﺘﮕﻮﻳﻲ ﺑﻴﻦ ﺑﺎﻗﺮوف و ﻗﺎﺿﻲ ﻣﺤﻤﺪ ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺖ ﻛﻪ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺄﻣﻞ اﺳﺖ .ﺑـﻪ ﻫﻨﮕـﺎم ﻧﻮﺷﻴﺪن ﭼﺎي ﺻﺤﺒﺖ از ﻛﻤﻚ ﻣﺎﻟﻲ ﺷﻮروي ﺑﻪ دوﻟﺖ آﻳﻨﺪهي ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺷﺪ .ﻗﺎﺿﻲ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﺎﺟﺮاﻳﻲ را ﺑﺮاي ﺑﺎﻗﺮوف ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ" :ارﺑﺎب روﺳﺘﺎﻳﻲ ﻳﻚ ﺗﺎزي را ﺑﻪ ﻣﺮد ﻓﻘﻴـﺮي ﺑﺨـﺸﻴﺪ .ﺻـﺒﺢ آن روز ﻣﺮد روﺳﺘﺎﻧﺸﻴﻦ ﺑﻪ ﻧﺰد آﻏﺎ )ارﺑﺎب روﺳﺘﺎ ( رﻓﺖ و از اﻳﺸﺎن ﺳﭙﺎﺳـﮕﺰاري ﻛـﺮد .ﺑـﺰرگ روﺳـﺘﺎ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺷﺪ و از ﻣﺮد روﺳﺘﺎﻧﺸﻴﻦ ﭘﺮﺳﻴﺪ :اﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺳﭙﺎس و ﻗﺪرداﻧﻲ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ دﻟﻴﻞ ﺑﺨﺸﻴﺪن ﻳـﻚ ﺗـﺎزي ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺳﺖ؟ ﻣﺮد روﺳﺘﺎﻧﺸﻴﻦ در ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺖ :ﺷﻤﺎ ﻛﻪ ﺗﺎزي را ﺑﻪ ﻣﻦ دادهاي ،ﺑﺪون ﺷﻚ اﺳـﺒﻲ را ﻫـﻢ
79
در آن زﻣﺎن ﺷﺮاﻳﻂ داﺧﻠﻲ و ﺧﺎرﺟﻲ ﺑﺮاي اﻋـﻼم ﻣﻮﺟﻮدﻳـﺖ ﺟﻤﻬـﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻓﺮاﻫﻢ ﺑﻮد .ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴـﻞ ،در روز دوم ﺑﻬﻤـﻦ ﻣـﺎه 22) 1324 ژاﻧﻮﻳﻪ (1946در ﻣﻴﺪان "ﭼﻮارﭼﺮا"ي ﺷﻬﺮ ﻣﻬﺎﺑﺎد در ﮔﺮدﻫﻤـﺎﻳﻲ وﺳـﻴﻌﻲ ﻛﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎن ﺑﺴﻴﺎري از ﻣﻨﺎﻃﻖ ﻛﺮدﺳﺘﺎن در آن ﺷﺮﻛﺖ داﺷﺘﻨﺪ ،ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن اﻋﻼم ﻣﻮﺟﻮدﻳﺖ ﻛﺮد و ﻗﺎﺿﻲ ﻣﺤﻤﺪ ﻛﻪ رﻫﺒـﺮ ﺣـﺰب دﻣﻜـﺮات ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﻮد ،ﺑﻪ ﻋﻨﻮان رﺋﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮر اﻧﺘﺨﺎب ﮔﺮدﻳﺪ .در اﻳﻦ ﮔﺮدﻫﻤـﺎﻳﻲ ﺑﺰرگ ،ﭘﻴﺸﻮا ﻗﺎﺿـﻲ ﻣﺤﻤـﺪ ﺑـﻪ اﻳـﺮاد ﺳـﺨﻨﺮاﻧﻲ ﭘﺮداﺧـﺖ و ﻃـﺮحﻫـﺎ و ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎي آﻳﻨﺪهي ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن را اﻋﻼم ﻛﺮد ﻛﻪ در اﺳـﺎس ،ﻫﻤـﺎن ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎي ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﺑﻮد.
14
ﺑﻪ ﻣﻦ ﺧﻮاﻫﻲ داد ﻛﻪ ﺑﺎ آن ﺑﻪ ﺷﻜﺎر ﺑﺮوم و زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ اﺳﺐ را ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺨـﺸﻴﺪي ،ﻏـﺬاي اﺳـﺐ را ﻫـﻢ ﺧﻮاﻫﻲ داد .ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻣﺸﺨﺺ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺟﺎ و ﻣﻜﺎن ﻫﻢ ﺑﻪ ﻣﻦ و ﻫﻢ ﺑﻪ اﺳﺐ ﺧﻮاﻫﻴـﺪ داد آن زﻣـﺎن اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻛﺎﻣﻞ از ﺷﻤﺎ راﺿﻲ ﺧﻮاﻫﻢ ﺷـﺪ").ﺟﻤﻬـﻮري ﻣﻬﺎﺑـﺎد ،ل (450 ،ﻣﻨﻈـﻮر ﭘﻴـﺸﻮا ﻗﺎﺿﻲ ﻣﺤﻤﺪ از ﻧﻘﻞ اﻳﻦ ﻣﺎﺟﺮا ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻮد و ﻣﻲﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺷﻜﻞ از ﻫﻤﺎن آﻏﺎز ﺑﺎﻗﺮوف را ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ اﮔﺮ ﻗﺮار اﺳﺖ اﺗﺤﺎد ﺷﻮروي از ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻛﻨﺪ ،ﺑﺎﻳﺪ وﻋﺪهي ﻛﻤـﻚ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻋﻤﻠﻲ ﺑﺎﺷﺪ در ﻏﻴﺮ اﻳﻦ ﺻﻮرت ،ﺑﺎ ﻗﻮل و ﻗﺮار و وﻋﺪه و وﻋﻴﺪ ﻛﺎري از ﭘﻴﺶ ﻧﺨﻮاﻫﺪ رﻓﺖ و ﻛﺮدﻫﺎ ﻫﻢ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ وﻋﺪه و وﻋﻴﺪ ﺑﺪون ﻋﻤﻞ اﺗﻜﺎ ﻛﻨﻨﺪ).ن( 14 در اﻳﻦ ﮔﺮدﻫﻤﺎﻳﻲ "زﻳﺮو ﺑﻬﺎدري" " ،ﺳﻴﺪ ﻋﺒﺪاﷲ ﮔﻴﻼﻧﻲ" را ﻣﻮرد ﺣﻤﻠـﻪ ﻗـﺮار داد و وي را ﺑـﻪ ﻫﻤﻜﺎري و داﺷﺘﻦ ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ ﺳﺘﺎد ارﺗﺶ اﻳﺮان ﻣﺘﻬﻢ ﻛﺮد .ﺟﺎﻟﺐ اﺳـﺖ ﻛـﻪ ﺳـﺨﻨﺎن "زﻳـﺮو" در روز ﻳﺎزدﻫﻢ اﺳﻔﻨﺪﻣﺎه 1324ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ اول ﻣﺎرس 1946در ﺷـﻤﺎره ي 21روزﻧﺎﻣـﻪي ﻛﻮردﺳـﺘﺎن ﭼـﺎپ و
80
ﺳﭙﺲ ﻛﺎﺑﻴﻨﻪ ي وزﻳﺮان ﺑﻪ رﻳﺎﺳﺖ "ﺣﺎﺟﻲ ﺑﺎﺑﺎ ﺷﻴﺦ" ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ 13وزﻳـﺮ دﻳﮕﺮ ﻛﻪ ﺑﺴﻴﺎري از آﻧﺎن از ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎن ﻃﺒﻘﺎت ﻣﺘﻮﺳﻂ ﺷﻬﺮﺳﺘﺎن ﻣﻬﺎﺑﺎد ﻳـﺎ از ارﺑﺎﺑﺎن و ﻣﺎﻟﻜﺎن ﺑﺰرگ ﺑﻮدﻧﺪف ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺷﺪ .اﺳﺎﻣﻲ وزﻳﺮان ﻛﻪ در روز 22ﺑﻬﻤﻦ ﻣﺎه در روزﻧﺎﻣﻪي ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪ ،ﻋﺒﺎرت ﺑﻮدﻧﺪ از: 1ـ ﻧﺨﺴﺖ وزﻳﺮ :ﺣﺎﺟﻲ ﺑﺎﺑﺎ ﺷﻴﺦ 2ـ وزﻳﺮ ﺟﻨﮓ :ﻣﺤﻤﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﺳﻴﻒ ﻗﺎﺿﻲ 3ــ وزﻳﺮ داﺧﻠﻪ :ﻣﺤﻤﺪاﻣﻴﻦ ﻣﻌﻴﻨﻲ 4ـ وزﻳﺮ ﺑﻬﺪاﺷﺖ و ﺳﻼﻣﺖ :ﻣﺤﻤﺪ اﻳﻮﺑﻴﺎن 5ـ وزﻳﺮ ﻣﺸﺎور :ﻋﺒﺪاﻟﺮﺣﻤﺎن اﻳﻠﺨﺎﻧﻲ زاده 6ـ وزﻳﺮ راه و ﺗﺮاﺑﺮي :اﺳﻤﺎﻋﻴﻞ اﻳﻠﺨﺎﻧﻲ زاده 7ـ وزﻳﺮ اﻗﺘﺼﺎد :اﺣﻤﺪ اﻟﻬﻲ 8ـ وزﻳﺮ ﭘﺴﺖ و ﺗﻠﮕﺮاف :ﻛﺮﻳﻢ اﺣﻤﺪي ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪ.اﺣﺘﻤﺎل دارد "زﻳﺮو" ﺑﺮاي ﺟﻠﺐ رﺿﺎﻳﺖ ﺷﻮروي اﻳﻦ ﺳﺨﻨﺎن را ﻋﻨﻮان ﻛﺮده ﺑﺎﺷـﺪ ،ﭼـﻮن در آن وﻗﺖ ﺳﻴﺪ ﻋﺒﺪاﷲ ﮔﻴﻼﻧﻲ را ﺑﻪ ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ اﻧﮕﻠﻴﺲ ﻣﺘﻬﻢ ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ .ﺣﺎل ﺑﻪ ﻫﺮ دﻟﻴـﻞ ﻛـﻪ ﺑﺎﺷـﺪ، ﻣﻴﺪان ﭼﻮارﭼﺮا در روز دوم ﺑﻬﻤﻦ ﻣﺎه 1324روز ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ،ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﻣﻨﺎﺳﺒﻲ ﺑـﺮاي ﺑﺤﺚ و ﻣﻄﺮح ﻧﻤﻮدن اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻧﺒﻮد).ن(
81
9ـ وزﻳﺮ ﺑﺎزرﮔﺎﻧﻲ :ﻣﺼﻄﻔﻲ داودي 10ـ وزﻳﺮ ﻓﺮﻫﻨﮓ :ﻣﻨﺎف ﻛﺮﻳﻤﻲ 11ـ وزﻳﺮ ﻛﺸﺎورزي :ﻣﺤﻤﻮد وﻟﻲ زاده 12ـ وزﻳﺮ ﺗﺒﻠﻴﻐﺎت :ﺻﺪﻳﻖ ﺣﻴﺪري 13ـ وزﻳﺮ ﻛﺎر :ﺧﻠﻴﻞ ﺧﺴﺮوي
١٥
ﻳﻜﻲ از ﺣﺮﻛﺎت ﻧﻤﺎدﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﺮاي اوﻟﻴﻦ ﺑﺎر در روز ﺑﻴﺴﺖ و ﺷﺸﻢ آذرﻣﺎه ) 17دﺳﺎﻣﺒﺮ (1945اﺗﻔﺎق اﻓﺘـﺎد و روز دوم ﺑﻬﻤـﻦ ﻣـﺎه ) 22ژاﻧﻮﻳـﻪ ي (1946در ﻣﻬﺎﺑﺎد ﺣﺎﻟﺖ رﺳﻤﻲ ﭘﻴﺪا ﻛﺮد و ﺳﭙﺲ در ﺷﻬﺮﻫﺎ و روﺳـﺘﺎﻫﺎي دﻳﮕﺮ ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺗﻜﺮار ﺷﺪ ،ﺑﺮاﻓﺮاﺷﺘﻦ ﭘﺮﭼﻢ ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﻮد ،ﭘﺮﭼﻢ ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺷﺎﻣﻞ ﺳﻪ رﻧﮓ ﺑﻮد :رﻧﮓ ﺳﺮخ در ﺑﺎﻻ ،ﺳﻔﻴﺪ در وﺳﻂ و ﺳﺒﺰ در ﭘﺎﻳﻴﻦ. آرم ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن در وﺳﻂ ﭘﺮﭼﻢ ﺑﻮد ﻛﻪ از ﻳﻚ ﻣﺪاد در ﻣﻴـﺎن دو ﺷﺎﺧﻪ ي ﮔﻨﺪم ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺷﺪه ﺑﻮد ،ﻗﻠﻢ ﻧﺸﺎﻧﻪي ارج ﻧﻬﺎدن ﺣـﺰب دﻣﻜـﺮات و ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﻪ ﻋﻠﻢ و ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺑﻮد و ﮔﻞ ﮔﻨﺪم ﻫﻢ ﻧﺸﺎﻧﻪي ﺗﻮﻟﻴـﺪ و ﻛﺎر ﺑﻮد .ﺧﻮرﺷﻴﺪي ﻫﻢ از ﺑﺎﻻي آرم ﻃﻠﻮع ﻛﺮده ﻛﻪ ﺳﻤﺒﻞ آزادي ﺑﻮد .ﭘﺲ 15 در ﺑﻌﻀﻲ از ﺟﺎﻫﺎ ﻧﺎم ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻣﺠﺪي ﻫﻢ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان وزﻳﺮ دادﮔﺴﺘﺮي ذﻛﺮ ﺷﺪه اﺳﺖ.
82
از دوم ﺑﻬﻤﻦ ﻣﺎه ،ﺑﺮاﻓﺮاﺷﺘﻦ ﭘﺮﭼﻢ در ﻣﻨﺎﻃﻖ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻛﺮدﺳـﺘﺎن ﺑـﻪ ﻋﺎﻣـﻞ ﺗﺒﻠﻴﻐﺎﺗﻲ ﺑﺴﻴﺎر ﮔـﺴﺘﺮدهاي ﺑـﺮاي ﺟﻠـﺐ ﺣﻤﺎﻳـﺖ اﻗـﺸﺎر ﻣﺨﺘﻠـﻒ ﻣـﺮدم ﻛﺮدﺳﺘﺎن از ﺣﺰب دﻣﻜﺮات و ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﺪ .اﻳﻦ ﺑـﻮد ﻛـﻪ در ﺷﻬﺮﻫﺎ و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ روﺳﺘﺎﻫﺎي ﺑﺰرگ ﻛﻪ ﺟﻤﻬـﻮري ﻛﺮدﺳـﺘﺎن در آﻧﺠـﺎ ﻣﺴﺘﻘﺮﺷﺪه ﺑﻮد ،ﻣﺮاﺳﻢ ﺑﺮاﻓﺮاﺷﺘﻦ ﭘﺮﭼﻢ ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﺮﮔﺰار ﮔﺮدﻳﺪ. اﻋﻀﺎي ﺣﺰب دﻣﻜﺮات از ﻣﻬﺎﺑﺎد ﺑﻪ روﺳﺘﺎﻫﺎ و ﺷـﻬﺮﻫﺎي اﻃـﺮاف رﻓﺘـﻪ، ﺑﺮاي ﻣﺮدم ﺳﺨﻨﺮاﻧﻲ ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ و ﺳﻴﺎﺳﺖﻫﺎي ﺣﺰب دﻣﻜـﺮات و ﺟﻤﻬـﻮري 16
ﻛﺮدﺳﺘﺎن را ﺗﺸﺮﻳﺢ ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ و ﺧﻮاﻫﺎن ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻣﺮدم ﺑﻮدﻧﺪ.
ﭘﺲ از ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ،ﺳﺮود رﺳﻤﻲ ﺑﺮاي ﺣﺰب و ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪ ﻛﻪ آن ﻫﻢ ﺳﺮود ﻣﺸﻬﻮر "اي رﻗﻴـﺐ" ﺑـﻮد ﻛـﻪ ﻫـﻢ اﻛﻨﻮن ﻧﻴﺰ ﺳﺮود رﺳﻤﻲ ﺣﺰب ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ .اﻧﺘﺨﺎب اﻳﻦ ﺳﺮود ﺑﺮاي ﺣـﺰب ﺑـﻪ ﺻﻮرت اﺗﻔﺎﻗﻲ ﻧﺒﻮد ،ﺑﻠﻜﻪ ﻣﻲﺗـﻮان ﮔﻔـﺖ ﺑﻌـﺪ از ﭼﻨـﺪ ﻗـﺮن ﻣﻠـﺖ ﻛـﺮد ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺣﺎﻛﻤﻴﺖ ﻣﻠﻲ ﺧﻮد را ﺑﺮﻗﺮار ﻧﻤﻮده و ﺣﻜﻮﻣﺖ را در دﺳﺖ ﮔﻴـﺮد. ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻬﺖ ﻻزم ﻣﻲﻧﻤﻮد و ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ در اﻳﻦ ﺳﺮود ﻧﻴﺰ آﻣﺪه اﺳﺖ ﻛﻪ "اي 16 روز ﺷﺸﻢ ﺑﻬﻤﻦ ﻣﺎه ،ﻛﻠﻴﻤﻲﻫﺎي ﺷﻬﺮ ﻣﻬﺎﺑﺎد ﺑﺎ ﺑﺮﮔﺰاري ﻳﻚ ﺟﺸﻦ ﺑﺎ ﺷﻜﻮه ،از ﺗـﺸﻜﻴﻞ ﺟﻤﻬـﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن اﺳﺘﻘﺒﺎل ﻛﺮدﻧﺪ.
83
رﻗﻴﺐ ﺑﺪان ﻛﻪ ﻣﻠﺖ ﻛﺮد ﻫﻤﭽﻨﺎن ﭘﺎﺑﺮﺟﺎﺳﺖ ،ﻛﺴﻲ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﻣﻠﺖ ﻛﺮد از ﺑﻴﻦ رﻓﺘﻪ اﺳﺖ ،ﻛﺮد زﻧﺪه اﺳﺖ". ﭘﺲ از ﺻﺪﻫﺎ ﺳﺎل ،دوم ﺑﻬﻤﻦﻣﺎه ﻧﺸﺎﻧﻪي اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ دﺷﻤﻨﺎن ﻣﻠﺖ ﻛـﺮد ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ اﻳﻦ ﻣﻠﺖ را ﺑﻪ زاﻧﻮ درآورده و از ﺑﻴﻦ ﺑﺒﺮﻧﺪ .ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﻇﻠـﻢ و ﺳﺘﻢ ﺑﻲﭘﺎﻳﺎﻧﻲ ﻛﻪ در ﻃﻮل ﺗﺎرﻳﺦ ﺑﻪ ﻣﻠﺖ ﻛﺮد روا داﺷﺘﻪ ﺑﻮدﻧـﺪ و ﻫﻤـﻮاره ﻛﻮﺷﻴﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ اﺗﺤﺎد و ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﻲ ﻣﻴﺎن آﺣﺎد ﻣﻠﺖ ﻛﺮد را از ﺑﻴﻦ ﺑﺒﺮﻧـﺪ، وﻟﻲ ﻣﻮﻓﻖ ﻧﺸﺪﻧﺪ و ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﻣﻠﺖ ﻛﺮد را از ﺑﻴﻦ ﺑﺮده ﻳﺎ آﺳﻴﻤﻴﻠﻪ ﻛﻨﻨﺪ .ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻬﻢ و ﻧﻤﺎدﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻓﺮﻳﺎد ﺑﺮآورده و ﻣﻲ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻠﺖ ﻛﺮد ﻫﻤﭽﻨﺎن زﻧﺪه و ﭘﺎﺑﺮﺟﺎﺳﺖ.
2ـ دﺳﺘﺎوردﻫﺎ و ﻋﻤﻠﻜﺮد ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن دوران ﺣﻴﺎت ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن 11ﻣﺎه ﺑﻮد و اﮔﺮ دﻗﻴﻖﺗﺮ ﮔﻔﺘـﻪ ﺷـﻮد، ﻣﺪت ﻋﻤﺮ آن 330روز ﺑﻮد .ﺳﻴﺼﺪ و ﺳـﻲ روز در ﻃـﻮل ﺗـﺎرﻳﺦ ،ﻣـﺪت ﺑﺴﻴﺎر ﻛﻮﺗﺎﻫﻲ ﺑﻮد و ﻫﻴﭻ ﻗﺪرت ﺳﻴﺎﺳﻲ اي در ﻣﺪت 11ﻣﺎه ،ﻓﺮﺻﺖ اﻳـﻦ را ﻧﺪارد ﻛﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪي ﺧﻮد ﻳﺎ ﺣﺘﻲ ﺑﺨﺶ ﻣﻬﻤﻲ از آن را اﺟﺮا ﻛﻨﺪ .وﻟـﻲ ﺑـﺎ اﻓﺘﺨﺎر ﻣﻲ ﺗﻮان ﮔﻔﺖ ﻛﻪ دﺳﺘﺎوردﻫﺎ و ﻋﻤﻠﻜﺮدﻫﺎي ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳـﺘﺎن در ﻃﻮل 11ﻣﺎه ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻬﻢ و ﺗـﺎرﻳﺨﻲ ﺑـﻮد .ﺑـﺴﻴﺎري از اﻳـﻦ دﺳـﺘﺎوردﻫﺎ از 84
آرزوﻫﺎي دﻳﺮﻳﻨﻪي ﻣﺮدم ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺮاي اوﻟﻴﻦ ﺑـﺎر در ﻃـﻲ دوران ﺣﻴﺎت ﻣﻠﺖ ﻛﺮد ،ﺟﺎﻣﻪي ﻋﻤﻞ ﭘﻮﺷﻴﺪه ﺑﻮد .زﺑﺎن ﻛـﺮدي ﺗﺒـﺪﻳﻞ ﺑـﻪ زﺑـﺎن رﺳﻤﻲ ﮔﺮدﻳﺪ ،روزﻧﺎﻣﻪﻫﺎ و ﻣﺠﻼت ﺑﺴﻴﺎري ﺑﻪ زﺑﺎن ﻛﺮدي ﭼﺎپ و ﻣﻨﺘـﺸﺮ ﺷﺪ .ﺷﻤﺎره ي ﻧﺨﺴﺖ روزﻧﺎﻣﻪ ي "ﻛﻮردﺳﺘﺎن" ﻣﻨﻌﻜﺲ ﻛﻨﻨﺪه ي دﻳﺪﮔﺎهﻫﺎي ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ،در روز 30ﺑﻬﻤﻦ ﻣﺎه 10" 1324ژاﻧﻮﻳﻪ ي "1946ﭼﺎپ ﺷﺪ ﻛـﻪ ﺟﻤﻌـﺎً 113ﺷـﻤﺎره از اﻳـﻦ روزﻧﺎﻣـﻪ ﺑـﻪ ﭼـﺎپ رﺳـﻴﺪ .ﻣﺠﻠـﻪ ي "ﻛﻮردﺳﺘﺎن "ﻣﺠﻠﻪاي ﺳﻴﺎﺳﻲ ،ادﺑـﻲ و ﻋﻤـﻮﻣﻲ ﺑـﻮد ".ﻫـﺎواري ﻛـﻮرد" ﻣﺠﻠﻪاي ﺳﻴﺎﺳـﻲ و "ﻫـﺎواري ﻧﻴـﺸﺘﻤﺎن" ﻛـﻪ ارﮔـﺎن اﺗﺤﺎدﻳـﻪي ﺟﻮاﻧـﺎن دﻣﻜﺮات ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﻮد ،ﺑﻪ ﻋﻨـﻮان ﻣﺠﻠـﻪ اي ﺳﻴﺎﺳـﻲ ،اﺟﺘﻤـﺎﻋﻲ ،ﻓﻌﺎﻟﻴـﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد" .ﻫﻼﻟﻪ" ﻛﻪ ﻣﺠﻠﻪاي ادﺑـﻲ ﺑـﻮد در ﺑﻮﻛـﺎن ﺑـﻪ ﭼـﺎپ ﻣـﻲ رﺳـﻴﺪ. "ﮔﺮوﮔﺎﻟﻲ ﻣﻨﺪاﻻﻧﻲ ﻛﻮرد" ﻧﻴﺰ از ﺳﻮي ﻛﺎرﻣﻨﺪان ﭼﺎﭘﺨﺎﻧـﻪ ي ﻛﻮردﺳـﺘﺎن در ﻣﻬﺎﺑﺎد ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻣﻲ ﺷﺪ و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ در اواﺧﺮ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺟﻤﻬـﻮري ﻛﺮدﺳـﺘﺎن ﺗﻌﺪادي ﻛﺘﺎب درﺳﻲ ﺑﻪ زﺑﺎن ﻛﺮدي ﺑـﺮاي ﺗـﺪرﻳﺲ در ﻣـﺪارس ﭼـﺎپ و ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪ. ﺑﻪ ﺟﺮأت ﻣﻲ ﺗﻮان ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﺗـﻼش 11ﻣﺎﻫـﻪ ي ﺟﻤﻬـﻮري ﻛﺮدﺳـﺘﺎن در ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ زﺑﺎن ﻛﺮدي و ﺗﻌﺎﻟﻲ و ﻏﻨﺎي ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻛﺮدي ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﻳﻚ اﻧﻘـﻼب ﺑﻮد. 85
در ﻃﻮل اﻳﻦ ﻣﺪت) 11ﻣﺎه( ﺑﻪ اﻧﺪازهاي ﻛﺘﺎب و ﻧﺸﺮﻳﻪ ﺑﻪ زﺑـﺎن ﻛـﺮدي ﭼﺎپ و ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪ ﻛﻪ در ﺑﺮﺧﻲ از ﺟﺎﻫﺎ ﻛﻪ اﻣﻜﺎﻧﺎت و ﻓﺮﺻﺖ ﻛﺎﻓﻲ وﺟﻮد داﺷﺖ ،در ﻃﻮل ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺳﺎل ﺑﻪ اﻳﻦ اﻧﺪازه ﻛﺘﺎب و ﻧﺸﺮﻳﻪ ﭼـﺎپ و ﻣﻨﺘـﺸﺮ ﻧﺸﺪه ﺑﻮد. در راﺳﺘﺎي ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ و ﺗﻌﺎﻟﻲ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻛﺮدي ،ﺑﺮاي ﻧﺨـﺴﺘﻴﻦ ﺑـﺎر ﺗﺌـﺎﺗﺮ ﻛﺮدي ﺗﺄﺳﻴﺲ ﺷﺪ .ﻧﻘﺶ ﺗﺌﺎﺗﺮ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻬﻢ ﺑـﻮد ،ﺑـﻪ اﻳـﻦ دﻟﻴـﻞ ﻛـﻪ اﻓـﺮاد ﺑﻲﺳﻮاد ﺗﺌﺎﺗﺮ را ﻣﻲﻓﻬﻤﻴﺪﻧﺪ ،در ﺣـﺎﻟﻲ ﻛـﻪ ﺗﻮاﻧـﺎﻳﻲ ﺧﻮاﻧـﺪن ﻧـﺸﺮﻳﺎت را ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ ،ﺑﻪ وﻳﮋه اﮔﺮ دﻗﺖ ﻛﻨﻴﻢ ﻣﺸﺨﺺ ﻣﻲ ﺷـﻮد ﻛـﻪ در آن زﻣـﺎن %90 درﺻﺪ از ﻣـﺮدم ﻛﺮدﺳـﺘﺎن ﺗﻮاﻧـﺎﻳﻲ و ﺧﻮاﻧـﺪن و ﻧﻮﺷـﺘﻦ را ﻧﺪاﺷـﺘﻪ اﻧـﺪ، اﻳﻨﺠﺎﺳﺖ ﻛﻪ اﻫﻤﻴﺖ و ارزش ﺗﺌﺎﺗﺮ ﻛﺮدي ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻲ روﺷﻦ ﻣﻲﺷﻮد.
17
ﻳﻜﻲ از دﺳﺘﺎوردﻫﺎي ﻣﻬﻢ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن اﻳﻦ ﺑـﻮد ﻛـﻪ زﻧـﺎن ﺑـﺮاي اوﻟﻴﻦ ﺑﺎر ﺑﻪ ﺻﻮرت رﺳﻤﻲ و آزاداﻧﻪ وارد ﻣﻴﺪان ﻣﺒﺎرزه ﺷﺪﻧﺪ .ﺑﺮاي اﻳﻨﻜـﻪ زﻧﺎن ﺑﻴﺸﺘﺮ وارد ﻛﺎرزار و ﻣﺒﺎرزه ي ﺳﻴﺎﺳﻲ ﺷﻮﻧﺪ ،ﭘﻴﺸﻮا ﻫﻤﺴﺮ و دﺧﺘـﺮان ﺧﻮﻳﺶ را ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ در ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺳﻴﺎﺳﻲ و اﺟﺘﻤـﺎﻋﻲ ﺣـﻀﻮر ﭘﻴـﺪا 17 ﻳﻜﻲ از ﻋﻨﺎوﻳﻦ ﺗﺌﺎﺗﺮ ﻛﺮدي" ،ﻣﺎم ﻣﻴﻬﻦ" ﺑﻮد ﻛﻪ ﻗﺒﻞ از ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺗﻬﻴﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد. " ﻣﺎم ﻣﻴﻬﻦ" ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﻮد ﻛﻪ از ﺳﻮي ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﺴﺘﺒﺪ ﻣﻮرد ﺳﺘﻢ واﻗﻊ ﺷـﺪه ﺑـﻮد ﻛـﻪ ﺑﻌـﺪﻫﺎ ﻓﺮزﻧﺪان ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﺎ ﻣﺒﺎرزه او را آزاد ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ.
86
ﻛﻨﻨﺪ ﺗﺎ اﻟﮕﻮ و ﺳﺮﻣﺸﻘﻲ ﺑﺮاي دﻳﮕـﺮ زﻧـﺎن ﺑﺎﺷـﻨﺪ .روز 24اﺳـﻔﻨﺪ ﺳـﺎل 14 ) 1324ﻣﺎرس (1946اﺗﺤﺎدﻳﻪ ي زﻧﺎن دﻣﻜﺮات ﻛﺮدﺳﺘﺎن زﻧﺎن اﻳﺮان ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺷﺪ و روز ﺑﻪ روز در ﺣﺎل ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺑﻮد ،وﻟﻲ ﻣـﺸﺨﺺ اﺳـﺖ ﻛـﻪ زﻧﺎن ﻣﺴﺘﻘﻞ ،ﻣﺘﺮﻗﻲ و ﺑﻪ وﻳﮋه ﺗﺤﺼﻴﻠﻜﺮده در آن زﻣﺎن ﺑﺴﻴﺎر ﻛﻢ ﺑﻮد و در ﻣﺪت زﻣﺎن ﻛﻮﺗﺎﻫﻲ اﻣﻜﺎن ﮔـﺴﺘﺮش ﻣﺒـﺎرزه ي زﻧـﺎن ﺑـﻪ ﺗﻤـﺎﻣﻲ ﻣﻨـﺎﻃﻖ ﻛﺮدﺳﺘﺎن وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ. ﺑﺪون ﺷـﻚ ﻳﻜـﻲ از دﺳـﺘﺎوردﻫﺎي ﺑـﺴﻴﺎر ﻣﻬـﻢ و ﺑـﺎ ارزش ﺟﻤﻬـﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ،ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺳﭙﺎه ﻣﻠﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻌﺪﻫﺎ "ﻧﻴﺮوي ﭘﻴـﺸﻤﺮگ" ﻧـﺎم ﻧﻬـﺎده ﺷﺪ.
18
ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺳﭙﺎه ﻣﻠﻲ ﺑﺨﺸﻲ از ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ي ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﺑﻮد ﻛﻪ در آن ﮔﻔﺘـﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ اﻧﺠﺎم اﻣﻮر و ﻛﺎرﻫﺎي ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻮﺳﻂ ﻣﻠـﺖ ﻛـﺮد اﻧﺠـﺎم ﮔﻴﺮد .ﻻزم ﺑﻮد ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﻛﺮدﺳﺘﺎن از ﻫﻤﺎن زﻣﺎن ﺑـﻪ ﻓﻜـﺮ آﻳﻨـﺪه و 18 ﭘﺲ از ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺟﻤﻬﻮري ،ﻳﻚ اﻧﺠﻤﻦ ادﺑﻲ در ﻣﻬﺎﺑﺎد ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺟﺎي اﺻﻄﻼﺣﺎت ﻓﺎرﺳـﻲ و ﻋﺮﺑﻲ ،از ﻛﻠﻤﺎت ﻛﺮدي راﻳﺞ در ارﺗﺶ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﻮد .ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ واژه ،اﺻﻄﻼح ﻓﺎرﺳﻲ "ﺳﺮﺑﺎز" ﺑﻮد ﻛـﻪ آذرﺑﺎﻳﺠﺎﻧﻲ ﻫﺎ آن را "ﻓﺪاﻳﻲ" ﻧﺎﻣﻴﺪﻧﺪ ،ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲرﺳﻴﺪ ﻛﻪ اُدﺑﺎ ﻫﻴﭻ اﺳﻄﻼﺣﻲ را ﻧﻴﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﺎ اﻳﻨﻜـﻪ ﭘﻴﺮﻣﺮدي دﻧﻴﺎدﻳﺪه ﻛﻪ ﻣﺴﺌﻮل آوردن ﭼﺎي ﺑﺮاي آﻧﺎن ﺑﻮد ،ﺑﻪ آنﻫﺎ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﻛﺮدﻫﺎ از ﻗﺪﻳﻢ ﺑـﻪ ﻣـﺮدان از ﺧﻮدﮔﺬﺷﺘﻪ "ﭘﻴﺸﻤﺮگ" ﻣﻲﮔﻔﺘﻪاﻧﺪ )ن(
87
ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ از ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﺎﺷﺪ .ﻧﻴﺮوي ﭘﻴﺸﻤﺮگ ﻳﺎ ﻫﻤﺎن ﺳﭙﺎه ﻣﻠـﻲ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﮔـﺴﺘﺮش ﻳﺎﻓـﺖ و ﻫـﺰاران ﺗـﻦ ﺑـﺮاي ﻣﺤﺎﻓﻈـﺖ از ﺟﻤﻬـﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻣﺴﻠﺢ ﺷﺪﻧﺪ و ﺑﻪ ﻋﻀﻮﻳﺖ ﻧﻴﺮوي ﭘﻴﺸﻤﺮگ در آﻣﺪﻧﺪ. ﺑﺮﺧﻲ از اﻓﺴﺮان ﻛﺮد ارﺗﺶ ﻋﺮاق ﻛﻪ ﺑﻪ ﻛﺮدﺳﺘﺎن اﻳـﺮان ﭘﻨﺎﻫﻨـﺪه ﺷـﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ،در ﺳﭙﺎه ﻣﻠﻲ ﻣﺸﺎرﻛﺖ ﻛﺮده و ﺟﺰء اﻓﺮاد ﺑﺴﻴﺎر ﻓﻌﺎل ﺳـﭙﺎه ﺑﻮدﻧـﺪ. وﻟﻲ ﻫﻨﻮز ﺑﺮاي ﻧﻴﺮوي ﭘﻴﺸﻤﺮگ ﺳﭙﺎه ﻣﻠﻲ ،اﺻـﻮﻟﻲ ﻣـﻨﻈﻢ و ﻳـﺎ ﺑـﻪ ﻗـﻮل اﻣﺮوزيﻫﺎ آﻳﻴﻦﻧﺎﻣﻪاي ﻛﺎﻣﻞ و ﻣـﺪون وﺟـﻮد ﻧﺪاﺷـﺖ و ﺑـﺪون آزﻣـﻮن و ارزﻳﺎﺑﻲ ،اﻓﺮاد ﺑﺴﻴﺎري ﺑﻲ آنﻛﻪ ﻗﺒﻼً ﭘﻴﺸﻤﺮگ ﺑﻮده ﻳـﺎ ﻛـﺎر ﻣﺸﺨـﺼﻲ در ﺳﭙﺎه ﻣﻠﻲ اﻧﺠﺎم داده ﺑﺎﺷﻨﺪ ،درﺟﻪي اﻓﺴﺮي درﻳﺎﻓﺖ ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ و ﺣﺘﻲ ﻧﻮﻋﻲ رﻗﺎﺑﺖ ﻧﺎﺳﺎﻟﻢ ﺑﻴﻦ رؤﺳﺎي ﻃﻮاﻳﻒ ﺷﻜﻞ ﮔﺮﻓﺘـﻪ ﺑـﻮد و ﺑﺮﺧـﻲ از رؤﺳـﺎي ﻃﻮاﻳﻒ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺗﻌﺪاد ﺳﺘﺎرهﻫﺎي روي دوش آﻧﻬـﺎ ﺑﻴـﺸﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ ،ارزش و اﺣﺘﺮام آﻧﺎن ﺑﺎﻻﺗﺮ اﺳﺖ.
19
19 رواﻳﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﻳﻜﻲ از رؤﺳﺎي ﻋـﺸﺎﻳﺮ از ﭘﻴـﺸﻮا ﻗﺎﺿـﻲ ﻣﺤﻤـﺪ درﺧﻮاﺳـﺖ ﻣـﻲﻛﻨـﺪ ﻛـﻪ ﺳﺘﺎرهﻫﺎي ﺳﺮدوﺷﻲ او را اﻓﺰاﻳﺶ دﻫﻨﺪ ﺗﺎ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ روﺳﺘﺎ ﺑﺎز ﻣﻲﮔﺮدد ،ﺑـﻪ ﺧـﻮد ﺑﺒﺎﻟـﺪ ،ﭘﻴـﺸﻮا از ﺳﻮﻳﻲ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ اﻳﻦ اﻓﺴﺮ را ﺗﺤﻘﻴﺮ ﻛﻨﺪ و از ﺳﻮي دﻳﮕﺮ ﻫﻢ ﻧﻤﻲﺧﻮاﺳﺖ ﻗﺎﻧﻮن ﺷﻜﻨﻲ ﻛﻨﺪ ،ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ ،ﺑﻪ ﺷﺮﻃﻲ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﺪ ﺑﻪ او ﺗﺮﻓﻴﻊ درﺟﻪ ﺑﺪﻫﺪ ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ در روﺳﺘﺎي ﺧﻮدش ﻧﺸﺎﻧﻪ ي ﺗﺮﻓﻴﻊ درﺟـﻪ را ﺑﺮ ﺷﺎﻧﻪاش ﻧﺼﺐ و از آن اﺳﺘﻔﺎده ﻛﻨﺪ ).ن(
88
ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺜﺎل ،ﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮ ﺑﻪ درﺟﻪي ژﻧﺮاﻟﻲ رﺳﻴﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﻋﺒﺎرﺗﻨﺪ ﺑﻮدﻧـﺪ از ﻣﺤﻤﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﺳﻴﻒﻗﺎﺿـﻲ ،ﻋﻤﺮﺧـﺎن ﺷـﻜﺎك ،ﻣﺤﻤﺪرﺷـﻴﺪ ﺧـﺎن ﺑﺎﻧـﻪ و ﻣﻼﻣﺼﻄﻔﻲ ﺑﺎرزاﻧﻲ .در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻓﺮد دﻳﮕﺮي ﻣﺎﻧﻨﺪ "زﻳـﺮو ﺑﻬـﺎدري" ﻛـﻪ رﺋﻴﺲ ﻳﻚ ﻃﺎﻳﻔﻪي ﻛﻮﭼﻚ و ﺑﻲﺳﻮاد ﺑﻮد ،درﺟﻪي ﻣﺎرﺷﺎﻟﻲ را ﺑﺮاي ﺧـﻮد ﺑﺮﮔﺰﻳــﺪه ﺑـﻮد و وي را "ﻣﺎرﺷــﺎل زﻳــﺮو" ﻣــﻲﺧﻮاﻧﺪﻧــﺪ .اﻳــﻦ دو ﻧﻤﻮﻧــﻪ ﻧﺸﺎندﻫﻨﺪه ي ﻋﺪم اﺳﺘﻘﺮار اﺻﻮل و دﻳﺴﻴﭙﻠﻴﻦ ﭘﻴﺸﻤﺮگ ﺑﻮد .وﻟﻲ ﺑـﺎ اﻳـﻦ وﺟﻮد ،ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺳﭙﺎه ﻣﻠﻲ ﻳﻜﻲ از اﻓﺘﺨﺎرات ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﻮد .ﻫﻤـﻴﻦ ﻛﻪ آﺛﺎر و ﻧﺸﺎﻧﻪﻫﺎي ارﺗﺶ ارﺗﺠﺎﻋﻲ ﻧﻈﺎم ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﻲ از ﺑﻴﻦ رﻓﺘﻪ و ﭘﻠﻴﺲ و ژاﻧﺪارﻣﺮي از ﻫﻢ ﭘﺎﺷﻴﺪه و ﻧﻴﺮوي ﭘﻴﺸﻤﺮگ ﺟﺎﻳﮕﺰﻳﻦ آن ﺷﺪه ﺑﻮد ،ﻳﻜﻲ از دﺳﺘﺎوردﻫﺎي ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻬﻢ و ﺑﺎ ارزش ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳـﺘﺎن ﺑـﻮد .وﺿـﻌﻴﺖ اﻗﺘﺼﺎدي ﻣﻨﻄﻘﻪ اي ﻛﻪ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن در آن ﺷﻜﻞ ﮔﺮﻓﺖ ،دﭼﺎر ﺗﻐﻴﻴﺮ و ﺗﺤﻮل ﺷﺪه و در ﺣﺎل رﺷﺪ ﺑﻮد و ﻳﻜﻲ از ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛـﻪ ﺟﻤﻬـﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺑﺎ اﺗﺤﺎد ﺟﻤﺎﻫﻴﺮ ﺷﻮروري ﺗﺠﺎرت ﻣﻲﻛـﺮد و ﺑﻪ وﻳﮋه ،ﻓﺮوش ﺗﻮﺗﻮن ﺑﻪ اﺗﺤﺎد ﺷﻮروي و ﺧﺮﻳﺪ ﺑﺴﻴﺎري از وﺳـﺎﻳﻞ ﻣـﻮرد
89
ﻧﻴﺎز از اﻳﻦ ﻛﺸﻮر ،ﺳﺒﺐ رﺷﺪ ﺑﻲ ﺳﺎﺑﻘﻪ ي ﺗﺠﺎرت ﺷﺪه و راه را ﺑﺮاي ﺑﻬﺒـﻮد وﺿﻌﻴﺖ اﻗﺘﺼﺎدي ﻫﻤﻮار ﻧﻤﻮده ﺑﻮد.
20
ﺗﻮﺳﻌﻪ و ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ اﻗﺘﺼﺎدي اﻳﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ در آن زﻣﺎن ﺟﺎﻟﺐ ﺗﻮﺟـﻪ اﺳـﺖ، ﺑﻪ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ ﻛﻪ در آن زﻣـﺎن در ﺑﺨـﺶﻫـﺎﻳﻲ از اﻳـﺮان ،ﺣﺘـﻲ در ﺟﻨـﻮب ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻓﻘﺮ ﺑﻴﺪاد ﻣﻲ ﻛﺮد ،ﺑﻪ ﻃﻮري ﻛﻪ ﺑﺴﻴﺎري از ﻣﺮدم ﺑﻪ دﻟﻴـﻞ ﻓﻘـﺮ و ﮔﺮﺳﻨﮕﻲ ﺟﺎن ﺑﺎﺧﺘﻨﺪ. ﺗﺄﻣﻴﻦ آﺳﺎﻳﺶ و اﻣﻨﻴﺖ ﻣﺮدم ﻳﻜﻲ از دﺳﺘﺎوردﻫﺎي ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳـﺘﺎن ﺑﻮد ،در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻫﺰاران ﻧﻔﺮ در ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻣﺴﻠﺢ ﺑﻮدﻧﺪ ،وﻟﻲ در ﻃـﻮل 11 ﻣﺎه ﻋﻤﺮ اﻳﻦ ﺣﻜﻮﻣﺖ ،ﺗﻨﻬﺎ ﻳﻚ ﻧﻔﺮ ﻛﺸﺘﻪ ﺷﺪ. دزدي اﺻﻼً وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ و رﺷﻮه ﺧﻮاري ﻛﻪ در زﻣﺎن ﺣﻜﻮﻣﺖ رﺿﺎﺷـﺎه ﺑﻴﺪاد ﻣﻲ ﻛﺮد ،در زﻣﺎن ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن از ﺟﺮاﺋﻢ ﺑﺴﻴﺎر ﺳﻨﮕﻴﻦ ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻣﻲآﻣﺪ.
21
20 ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻳﻚ ﻣﻴﻠﻴﻮن و 875ﻫﺰار ﻛﻴﻠﻮ ﺗﻮﺗﻮن ﺑﻪ اﺗﺤﺎد ﺷـﻮروري ﻓﺮوﺧـﺖ ﻛـﻪ ﺟﻤﻌـﺎً 800ﻫــﺰار دﻻر ارزش داﺷــﺖ ) و .اﻳﮕﻠﺘــﻮن ﺟﻤﻬــﻮري ﻛــﺮد ،صw.Eglaton: The ،88 : (Kurdish Rebubie of 1946. 1963 London , p: 88 21 روز ﺑﻴﺴﺘﻢ ﺑﻬﻤﻦﻣﺎه در ﺷﻤﺎرهي 21روزﻧﺎﻣﻪي " ﻛﻮردﺳﺘﺎن" اﺑﻼﻏﻴﻪاي ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣـﻲﺷـﻮد ﻛـﻪ در ﭼﻨﺪ ﺷﻤﺎرهي ﺑﻌﺪ ﻧﻴﺰ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪه اﺳﺖ .در اﻳﻦ اﺑﻼﻏﻴﻪ آﻣﺪه اﺳﺖ ":از ﻃﺮﻳﻖ اﻳﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ و ﺑﻨﺎ ﺑﻪ دﺳﺘﻮر ﻛﻤﻴﺘﻪي ﻣﺮﻛﺰي ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﻪ ﺗﻤﺎم ﻣﺄﻣﻮرﻳﻦ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻛﺮدﺳﺘﺎن اﺑﻼغ ﻣﻲﮔﺮدد؛ ﻫﺮ ﻛﺲ
90
ﺑﺪون ﺷﻚ ،ﻳﻜﻲ از دﺳﺘﺎوردﻫﺎي ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻬـﻢ ﻣﻠـﺖ ﻛـﺮد در ﺟﻤﻬـﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺮاي ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺑـﺎر ﺣـﻖ ﺗﻌﻴـﻴﻦ ﺳﺮﻧﻮﺷـﺖ ﺧـﻮد را ﺑﻪدﺳﺖ ﮔﺮﻓﺖ و ﻃﻌﻢ آزادي را ﭼﺸﻴﺪ .ﻧـﻪ دﺳـﺘﻮرات ﺣﻜﻮﻣـﺖ ﻣﺮﻛـﺰي وﺟﻮد داﺷﺖ ﻛﻪ از آن اﻃﺎﻋﺖ ﻛﻨﻨﺪ و ﻧـﻪ از ﻓـﺸﺎر و ﺳـﺮﻛﻮب ﭘﻠـﻴﺲ و ژاﻧﺪارم ﺧﺒﺮي ﺑﻮد .اﻛﻨﻮن دﻳﮕﺮ ﻣﻠﺖ ﻛـﺮد در ﻛﺮدﺳـﺘﺎن اﻳـﺮان اﺣـﺴﺎس ﻣﻲ ﻧﻤﻮد ﻛﻪ در ﻛﺸﻮر ﺧﻮد ﺻـﺎﺣﺐ ﺣﻜﻮﻣـﺖ اﺳـﺖ و در ﺳـﺮزﻣﻴﻦ ﺧـﻮد ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﻣﺤﺴﻮب ﻧﻤﻲﺷﻮد و ﺧﻮد ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺧﻮﻳﺶ را رﻗﻢ ﻣﻲ زﻧﺪ .ﺑـﻪﻃـﻮر ﺧﻼﺻﻪ ،ﻣﻠﺖ ﻛﺮد آزاد ﺑﻮد. ﻣﻠﺘﻲ ﻛﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎ زﻳﺮدﺳﺖ ﻧﺒﻮده ﺑﺎﺷﺪ ،ﻃﻌﻢ ﻇﻠﻢ و ﺳﺘﻢ ﭼﻨﺪﻳﻦ دوﻟـﺖ ﻳـﺎ ﺣﻜﻮﻣﺖ را ﻧﭽﺸﻴﺪه و در ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﺧﻮد ،ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ اﺣـﺴﺎس زﻧـﺪاﻧﻲ ﺑـﻮدن ﻧﻜﺮده ﺑﺎﺷـﺪ ،ﻧﻤـﻲﺗﻮاﻧـﺪ ارزش آن آزادي را ﻛـﻪ ﻣﻠـﺖ ﻛـﺮد در ﺳـﺎﻳﻪ ي ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻛﺴﺐ ﻛﺮده ﺑﻮد ،درك ﻛﻨﺪ .آﺣﺎد ﻣﻠﺖ ﻛـﺮد ﻧـﻪ ﺗﻨﻬـﺎ زﻳﺮدﺳﺖ ﻧﺒﻮدﻧﺪ ،ﺑﻠﻜﻪ ﻣﺴﻠﺢ ﺷﺪه و ﺑﻌﺪ از ﺻﺪﻫﺎ ﺳﺎل ،ﻛﺮاﻣﺖ و ﺷﺨﺼﻴﺖ ﺑﻪ ﻫﺮ ﻣﺄﻣﻮري ،ﺑﺎ ﻫﺮ ﻋﻨﻮاﻧﻲ ،از ﻳﻚ ﺗﻮﻣﺎن ﺗﺎ ﺻﺪ ﺗﻮﻣﺎن ﺑﺮاي اﻧﺠﺎم ﻛـﺎري) ﭼـﻪ ﻗـﺎﻧﻮﻧﻲ ،ﺷـﺮﻋﻲ و ﻏﻴﺮه( رﺷﻮه ﺑﺪﻫﺪ ﻳﺎ درﻳﺎﻓﺖ ﻛﻨﺪ ،ﭘﺲ از ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪن ،ﺧﺎﺋﻦ ﺑﻪ ﻣﻤﻠﻜﺖ و ﻣﻠّﺖ ﺷـﻨﺎﺧﺘﻪ ﻣـﻲﺷـﻮد. ﺣﻜﻢ ﻣﺠﺎزات اﻳﻦ اﻓﺮاد ﻧﻴﺰ از ده ﺳﺎل ﺣﺒﺲ ﺗﺎ اﻋﺪام ﺗﻌﻴـﻴﻦ ﺷـﺪه اﺳـﺖ ...ﻛﻤﻴﺘـﻪي ﻣﺮﻛـﺰي ﺣـﺰب دﻣﻜﺮات ﻛﺮدﺳﺘﺎن)".ن(
91
اﻧﺴﺎن ﻛﺎﻣﻞ را ﭘﻴﺪا ﻛﺮده و ﺑﺮاي ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺑﺎر ﺷﻬﺮوﻧﺪ درﺟﻪ دو ﻣﺤـﺴﻮب ﻧﻤﻲ ﺷﺪﻧﺪ و ﺧﻮد را ﻛﻤﺘﺮ از ﻣﻠﺖﻫﺎي دﻳﮕﺮ ﻧﻤﻲداﻧﺴﺘﻨﺪ و ﺑﻪ ﺧﻮد و ﻧﻴﺮوي ﺧﻮد اﻳﻤﺎن و اﻋﺘﻤﺎد ﭘﻴﺪا ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ .وﻟﻲ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﻫﻤﻪ ي اﻳﻨﻬﺎ ،ﻛﺮدﺳـﺘﺎن ﭘﻴﺮوز و ﻣﻮﻓﻖ ،ﻣﻐﺮور ﻧﺸﺪه ﺑﻮد .ﻣﻘﺎﻣـﺎت ﺟﻤﻬـﻮري ﻛﺮدﺳـﺘﺎن و ﺣـﺰب دﻣﻜﺮات ﻣﻲ داﻧﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي از ﻋﻘﺐﻣﺎﻧﺪﮔﻲ و دﻓـﺎع در ﺑﺮاﺑـﺮ اﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴﺴﻢ ﻻزم اﺳﺖ ﺗﺎ ﺑﺎ ﻧﻴﺮوﻫﺎي دﻣﻜﺮاﺗﻴﻚ ﺳﺮاﺳﺮ اﻳﺮان ﻫـﻢ ﭘﻴﻤـﺎن و ﻣﺘﺤﺪ ﺷﻮﻧﺪ و ﻳﻚ ﺟﺒﻬﻪي ﻣﺘﺤﺪ و ﻳﻜﭙﺎرﭼﻪ را ﺗـﺸﻜﻴﻞ دﻫﻨـﺪ .ﺑـﻪ ﻫﻤـﻴﻦ دﻟﻴﻞ ،ﺑﺎ ﻓﺮﻗﻪي دﻣﻜﺮات آذرﺑﺎﻳﺠﺎن و ﺣﺰب ﺗﻮدهي اﻳﺮان و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺣﺰب اﻳﺮان و ﺣﺰب ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﺖ و ﺣﺰب ﺟﻨﮕﻞ ﻛـﻪ در ﺷـﻤﺎل اﻳـﺮان ﻓﻌﺎﻟﻴـﺖ داﺷﺘﻨﺪ ،ﺟﺒﻬﻪاي ﻣﺘﺤﺪ و ﻣﺘﺮﻗﻲ را ﺗﺸﻜﻴﻞ دادﻧﺪ .ﻫﺪف ﺣﺰب دﻣﻜـﺮات از ﻋﻀﻮﻳﺖ در اﻳﻦ ﺟﺒﻬﻪ ،اﺛﺒﺎت اﻳﻦ واﻗﻌﻴـﺖ ﺑـﻮد ﻛـﻪ ﺟﻨـﺒﺶ دﻣﻜﺮاﺗﻴـﻚ ﻛﺮدﺳﺘﺎن از ﻃﺮﻳﻖ اﺗﺤﺎد ﺑﺎ ﺟﻨﺒﺶﻫﺎي ﻣﺘﺮﻗﻲ ﺳﺮاﺳﺮ اﻳﺮان ﭘﻴـﺮوز ﺧﻮاﻫـﺪ ﺷﺪ .ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﺑﺎ اﻳﻦ اﻗﺪام درﺻﺪد ﺑﻮد ﻧﺸﺎن دﻫﺪ ﻛﻪ ﻓﻌﺎﻟﻴـﺖ ﻫـﺎﻳﺶ در ﻣﺤﺪودهي ﻣﺮزﻫﺎي اﻳﺮان اﺳﺖ و ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ،ﺑﻨﺪ ﻫﺸﺘﻢ از اﺳﺎﺳﻨﺎﻣﻪي ﺣﺰب دﻣﻜﺮات را ﻛﻪ ﺗﺄﻣﻴﻦ دﻣﻜﺮاﺳﻲ در ﺳﺮاﺳﺮ اﻳﺮان ﺑـﻮد ،ﺑـﻪ ﻣﺮﺣﻠـﻪي اﺟﺮا درآورد .ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ،ﺑﺨﺸﻲ از ﻛﺮدﺳﺘﺎن اﻳـﺮان ﻛـﻪ در آن ﻗـﺪرت ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﺮﻛﺰي از ﺑـﻴﻦ رﻓﺘـﻪ و ﺟﻨـﺒﺶ دﻣﻜﺮاﺗﻴـﻚ و ﻣﺘﺮﻗـﻲ ﺑـﻪ ﻃـﺮز 92
ﺑﻲﻧﻈﻴﺮي ﮔﺴﺘﺮش ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮد ،ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﻳﻜﻲ از ﻣﺮاﻛﺰ دﻣﻜﺮاﺳﻲ در ﺳﺮاﺳﺮ اﻳﺮان ﺷﺪه و ﺗﻮﺟﻪ ﺗﻤﺎم آزادﻳﺨﻮاﻫﺎن را ﺑﻪ ﺳﻮي ﺧـﻮد ﺟﻠـﺐ ﻛـﺮده ﺑـﻮد. ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻛﺮدﺳﺘﺎن اﻳـﺮان ﻣﻜـﺎﻧﻲ اﻣـﻦ ﺑـﺮاي ﺗﻤـﺎم آزادﻳﺨﻮاﻫـﺎن دﻳﮕـﺮ ﺑﺨﺶﻫﺎي ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺷﺪه ﺑﻮد. ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎن ﺳﺎزﻣﺎن ﻫﺎي ﻛﺮدﺳﺘﺎﻧﻲ و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻫـﺎي ﺑﻠﻨﺪﭘﺎﻳـﻪي ﻛﺮد از ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺗﺮﻛﻴﻪ ،ﺳﻮرﻳﻪ و ﻋﺮاق ﺑـﻪ ﻃـﻮر ﻣـﺴﺘﻤﺮ ﺑـﺮاي دﻳـﺪار از ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﻪ ﻣﻬﺎﺑﺎد ﻣﻲآﻣﺪﻧﺪ. ﺷﻬﺮﺳﺘﺎن ﻣﻬﺎﺑﺎد ﻣﻜﺎن اﻣﻴﺪ و ﻗﺒﻠﻪ ﮔﺎه آزادﻳﺨﻮاﻫﺎن ﻛﺮد ﺷﺪه ﺑﻮد .ﻫﺮ ﻛﺮد ﻣﻴﻬﻦ دوﺳﺖ و ﺗﺮﻗﻲﺧـﻮاﻫﻲ ﻗﻠﺒـﺎً آرزوي ﻣﻮﻓﻘﻴـﺖ و ﭘﻴـﺮوزي ﺟﻤﻬـﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن در ﻣﻬﺎﺑﺎد را داﺷﺖ ،زﻳﺮا ﻣﻲداﻧﺴﺘﻨﺪ ﻛـﻪ ﻓـﺮوغ ﻣﻬﺎﺑـﺎد ،آﺳـﻤﺎن ﺗﺎرﻳﻚ ﺗﻤﺎم ﺑﺨﺶﻫﺎي ﻛﺮدﺳﺘﺎن را در آﻳﻨﺪه روﺷﻦ ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد. در ﭘﺎﺳــﺦ ﻧﻤﺎﻳﻨــﺪهي ﻛﺮدﻫــﺎي ﺗﺮﻛﻴــﻪ ﻛــﻪ ﭘــﺲ از ﺗــﺸﻜﻴﻞ ﺟﻤﻬــﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﻪ ﻣﻬﺎﺑﺎد ﺳﻔﺮ ﻛﺮده ﺑﻮد ،ﭘﻴﺸﻮا ﻗﺎﺿـﻲ ﻣﺤﻤـﺪ ﺑـﺮروي ﭘﺎرﭼـﻪاي ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮد ":ﭘﺮﺗﻮ ﺧﻮرﺷﻴﺪ اﻳﻨﺠﺎ ،در آﻳﻨﺪه ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﺧﻮاﻫﺪ ﺗﺎﺑﻴﺪ". ﭘﻴﺶ از ﺗﺄﺳﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳـﺘﺎن ،ﺑـﺎرزاﻧﻲ ﻫـﺎ ﺑـﻪ رﻫﺒـﺮي ﺳﻴﺎﺳـﻲ ﻣﻼﻣﺼﻄﻔﻲ و رﻫﺒﺮي ﻣﺬﻫﺒﻲ ﺷﻴﺦ اﺣﻤﺪ ﺑﺎرزاﻧﻲ ﻛﻪ از دﺳﺖ ﻇﻠـﻢ و ﺳـﺘﻢ رژﻳﻢ واﭘﺴﮕﺮاي ﻧﻮري ﺳﻌﻴﺪ در روز 19ﻣﻬﺮﻣـﺎه ) 1324ﻳـﺎزدﻫﻢ اﻛﺘﺒـﺮ 93
(1945ﺑﻪ ﻛﺮدﺳﺘﺎن اﻳﺮان ﭘﻨﺎه آورده ﺑﻮدﻧﺪ ،در ﻣﻨﻄﻘـﻪي اﺷـﻨﻮﻳﻪ ﻣـﺴﺘﻘﺮ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ .ﻣﺮدان ﻣﺴﻠﺢ آﻧﺎن را ﻛﻪ 2000ﺗﻦ ﺑﻮدﻧﺪ ،زﻧـﺎن و ﻓﺮزﻧـﺪان و ﺗﻌﺪادي ﻣﻌﻠﻢ ﻣﺪرﺳﻪ ،ﺣﻘﻮقﺑﮕﻴﺮ و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ دوازده اﻓﺴﺮ ارﺗﺶ ﻛـﻪ ﻛـﺮد ﺑﻮدﻧﺪ ،ﻫﻤﺮاﻫﻲ ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ. ﺑﺮ ﻃﺒـﻖ اﺻـﻮل و ﺳﻴﺎﺳـﺖ ﺣـﺰب دﻣﻜـﺮات ﻛﺮدﺳـﺘﺎن ،ﺑـﻪ ﮔﺮﻣـﻲ از ﺑﺎرزاﻧﻲﻫﺎ اﺳﺘﻘﺒﺎل ﺑﻪ ﻋﻤﻞ آﻣﺪ و ﺑﺮاﺳﺎس اﻣﻜﺎﻧﺎت آن دوران ،در ﺑﺮﺧﻲ از ﻣﻨﺎﻃﻖ ﻛﺮدﺳﺘﺎن و ﺑﻪ وﻳﮋه ﻣﻨﻄﻘﻪي ﻧﻘﺪه ﺑﻪ ﻋﻀﻮﻳﺖ ﺳﭙﺎه ﻣﻠﻲ در آﻣﺪﻧﺪ. ﺑﻪ ﺷﺨﺺ ﻣﻼﻣﺼﻄﻔﻲ درﺟـﻪي ژﻧﺮاﻟـﻲ اﻋﻄـﺎ ﺷـﺪ و ﻓﺮﻣﺎﻧـﺪهي ﻧﻴـﺮوي ﭘﻴﺸﻤﺮگ ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺷﺪ .آﻣﺪن ﺑﺎرزاﻧﻲ ﻫـﺎ و ﭘﻴﻮﺳـﺘﻦ آﻧﻬـﺎ ﺑـﺪﻳﻦ ﺷـﻜﻞ، ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪهي اﻳﻦ واﻗﻌﻴﺖ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺟﻤﻬـﻮري ﻛﺮدﺳـﺘﺎن در واﻗـﻊ ،ﻧﻤـﺎد ﻫﻤﻜﺎري و ﻫﻤﺪردي و ﺣﺘﻲ ﻧﺸﺎندﻫﻨﺪهي اﺗﺤﺎد ﻣﻠﺖ ﻛﺮد ﺑﻮد. -3ﻛﺮدﺳﺘﺎن و آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ﺑﺮاﺳﺎس ﺗﻔﺎﻫﻢﻧﺎﻣﻪاي ﻣﻴﺎن ﻣﺘﻔﻘـﻴﻦ ،ﻳﻌﻨـﻲ آﻣﺮﻳﻜـﺎ ،اﺗﺤـﺎد ﺷـﻮروي و ﺑﺮﻳﺘﺎﻧﻴﺎ از ﻳﻚ ﺳﻮ و اﻳﺮان از ﺳﻮي دﻳﮕﺮ ،در ﻛﻨﻔـﺮاﻧﺲ ﺗﻬـﺮان ﻛـﻪ ﻃـﻲ روزﻫﺎي 7ﺗـﺎ 9آذرﻣـﺎه 28) 1322ﺗـﺎ 30ﻧـﻮاﻣﺒﺮ (1943ﺑـﺎ ﺷـﺮﻛﺖ اﺳﺘﺎﻟﻴﻦ ،روزوﻟﺖ و ﭼﺮﭼﻴﻞ ﺑﺮﮔﺰار ﺷﺪ ،ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺑﺮ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ 6ﻣﺎه ﭘـﺲ 94
از ﭘﺎﻳﺎن ﺟﻨﮓ ﺟﻬﺎﻧﻲ ،ارﺗﺶﻫﺎي ﻣﺘﻔﻘﻴﻦ اﻳﺮان را ﺗﺮك ﻛﻨﻨﺪ .اﻳـﻦ ﺟﻨـﮓ در اروﭘﺎ در 18اردﻳﺒﻬﺸﺖ 8 ) 1324ﻣﻪ (1945ﺑﺎ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺑـﺪون ﻗﻴـﺪ و ﺷﺮط آﻟﻤﺎن و در آﺳﻴﺎ ،در 11ﺷﻬﺮﻳﻮرﻣﺎه 2) 1324ﺳـﭙﺘﺎﻣﺒﺮ (1945ﺑـﺎ ﺗﺴﻠﻴﻢ ژاﭘﻦ ﭘﺎﻳﺎن ﻳﺎﻓﺖ. ارﺗﺶ آﻣﺮﻳﻜﺎ در دﻫﻢ آذرﻣﺎه 1) 1324دﺳﺎﻣﺒﺮ (1945ﻳﻌﻨـﻲ ﭘـﻴﺶ از اﺗﻤﺎم ﻣﻬﻠﺖ ﻣﻘﺮر ،ارﺗـﺶ ﺑﺮﻳﺘﺎﻧﻴـﺎ ﺗـﺎ اﺳـﻔﻨﺪ 1 ) 1324ﻣـﺎرس (1946 درﺳﺖ در زﻣﺎن ﻣﻘﺮر ،اﻳﺮان را ﺗﺮك ﻛﺮدﻧﺪ ،اﻣﺎ ارﺗﺶ ﺳﺮخ در ﺟﺎي ﺧﻮد ﻣﺎﻧﺪ. در آذرﻣﺎه 1324زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ دوﻟﺖ ﻣﺮﻛﺰي ﻗﺼﺪ اﻋﺰام ﻧﻴﺮو ﺑﻪ آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﻛﻤﻚ رﺳﺎﻧﻲ ﺑـﻪ ﭘﺎدﮔـﺎن ﻫـﺎﻳﻲ را داﺷـﺖ ﻛـﻪ ﺗﻮﺳـﻂ ﻓـﺪاﺋﻴﺎن آذرﺑﺎﻳﺠﺎﻧﻲ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﻣﻲ ﺷﺪﻧﺪ ،ارﺗﺶ ﺳﺮخ در "ﺷـﺮﻳﻒ آﺑـﺎد" ﻣـﺎﻧﻊ از اﻳـﻦ اﻗﺪام ﺷﺪ و ﺑﻪ آﻧﺎن اﺟﺎزه ﻧﺪاد .روز 13اﺳﻔﻨﺪ ) 2ﻣﺎرس( دوﻟﺖ اﻧﮕﻠﻴﺲ و روز 15اﺳﻔﻨﺪ دوﻟﺖ آﻣﺮﻳﻜﺎ ﺑﻪ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ ﻛﻪ ارﺗﺶ ﺳﺮخ اﻳـﺮان را ﺗـﺮك ﻧﻜﺮده ﺑﻮد ،ﺑﻪ اﺗﺤﺎد ﺷﻮروي اﻋﺘﺮاض ﻛﺮدﻧﺪ و ﺣﺘﻲ آﻣﺮﻳﻜﺎ ﺗﻬﺪﻳﺪ و اﻋـﻼم ﻛﺮد ﻛﻪ اﮔﺮ ﻧﻴﺮوﻫﺎي ﺷﻮروي ﺧﺎك اﻳﺮان را ﺗﺮك ﻧﻜﻨﻨﺪ ،ارﺗﺶ ﺧﻮد را ﺑﻪ اﻳﺮان ﺧﻮاﻫﺪ ﻓﺮﺳﺘﺎد ،ﻣﺴﺄﻟﻪ ﺗﺎ آن اﻧﺪازه ﺣﺎد ﺑﻮد ﻛﻪ دوﻟـﺖ اﻳـﺮان در 26 اﺳﻔﻨﺪ 16 ) 1324ﻣﺎرس ( 1946از اﺗﺤﺎد ﺷـﻮروي در ﺷـﻮراي اﻣﻨﻴـﺖ 95
ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻠﻞ ﻣﺘﺤﺪ ﺷﻜﺎﻳﺖ ﻛﺮد .ﭘﺲ از ﮔﻔﺘﮕﻮﻫﺎي دﻳﭙﻠﻤﺎﺗﻴﻚ ﻃﻮﻻﻧﻲ ،ﺑﻪ وﻳﮋه ﭘﺲ از ﺳﻔﺮ ﻗﻮام اﻟﺴﻠﻄﻨﻪ ،ﻧﺨﺴﺖ وزﻳـﺮ اﻳـﺮان ﺑـﻪ ﻣـﺴﻜﻮ در اواﻳـﻞ ﻓﺮوردﻳﻦﻣﺎه ﺳﺎل 1325ﺗﻮاﻓﻘﻨﺎﻣﻪاي ﺑﻴﻦ اﺗﺤﺎد ﺷﻮروي و اﻳﺮان راﺟـﻊ ﺑـﻪ ﻣﺴﺎﺋﻞ و ﻣﺸﻜﻼت ﻓﻴﻤﺎﺑﻴﻦ در ﺗﻬﺮان ﻣﻨﻌﻘﺪ ﺷـﺪ و اﻳـﻦ ﺗﻮاﻓﻘﻨﺎﻣـﻪ در 15 ﻓﺮوردﻳﻦ 4" 1324آورﻳﻞ "1946ﺑﻪ اﻣﻀﺎي ﻗﻮام و ﺳﺎدﭼﻴﻜﻮف رﺳـﻴﺪ ﻛﻪ در آن آﻣﺪه ﺑﻮد: -1ارﺗﺶ ﺳﺮخ از 4ﻓﺮوردﻳﻦﻣﺎه ،ﻃﻲ ﻣﺪت 45روز ﺑﺎﻳﺪ ﺧﺎك اﻳﺮان را ﺗﺮك ﻛﻨﺪ. -2ﻳﻚ ﺷﺮﻛﺖ ﻧﻔﺖ ﻣﺸﺘﺮك ﺑﻴﻦ اﻳﺮان و ﺷﻮروي ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻣﻲ ﺷﻮد ﻛـﻪ از روز ﭼﻬﺎرم ﻓﺮوردﻳﻦﻣﺎه ﺗﺎ ﻫﻔﺘﻢ ﻫﻤـﺎن ﻣـﺎه ﺗﻮاﻓﻘﻨﺎﻣـﻪي ﺗـﺸﻜﻴﻞ اﻳـﻦ ﺷﺮﻛﺖ ﺑﺮاي ﺗﺼﻮﻳﺐ ﺑﻪ ﻣﺠﻠﺲ ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ ارﺟﺎع داده ﻣﻲﺷﻮد. ﺑﺮاﺳﺎس اﻳﻦ ﺗﻮاﻓﻘﻨﺎﻣﻪ ﻣﻘﺮرﮔﺮدﻳﺪ ﻛﻪ ﻳﻚ ﺷﺮﻛﺖ ﻣـﺸﺘﺮك ﺑـﻪ ﻣﻨﻈـﻮر اﺳﺘﺨﺮاج ﻧﻔﺖ ﺑﻪ ﻣﺪت 50ﺳﺎل در ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺷﻤﺎﻟﻲ اﻳﺮان ﺗـﺸﻜﻴﻞ ﺷـﻮد .در 25ﺳﺎل ﻧﺨﺴﺖ ،ﺳﻬﻢ اﻳﺮان %49درﺻﺪ و ﺳﻬﻢ اﺗﺤﺎد ﺷﻮروي %5از ﺳﻮد اﻳﻦ ﺷﺮﻛﺖ ﺑﺎﺷﺪ و ﭘﺲ از 25ﺳﺎل ،ﺳﻬﻢ ﻫﺮﻛﺪام از ﻃﺮﻓﻴﻦ %50ﻣﻲ ﺷـﺪ. ﭘﺲ از ﭘﺎﻳﺎن اﻳﻦ 50ﺳﺎل دوﻟﺖ اﻳﺮان ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺳﻬﻢ اﺗﺤﺎد ﺷـﻮروي را ﺧﺮﻳﺪاري و ﺗﻤﺎم ﺳﻬﺎم ﺷﺮﻛﺖ را ﺑﻪ ﻧﺎم ﺧﻮد ﺛﺒـﺖ ﻛﻨـﺪ .ﺗﻤـﺎم ﺳـﺮﻣﺎﻳﻪ ي 96
اﺳﺘﺨﺮاج ﻧﻔﺖ ﺑﺮ ﻋﻬﺪهي اﺗﺤﺎد ﺷﻮروي ﺑﻮد و ﺳﺮﻣﺎﻳﻪي اﻳﺮان را ﭼـﺎهﻫـﺎي ﻧﻔﺖ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻣﻲداد .ﻗﺮار ﺑﻮد اﻳﻦ ﺗﻮاﻓﻘﻨﺎﻣﻪ ﭘﺲ از ﺧﺮوج ارﺗـﺶ ﺳـﺮخ از اﻳﺮان ﺑﻪ ﻣﺠﻠﺲ داده ﺷﻮد ،ﭼﻮن دوﻟﺘﻤﺮدان اﻳﺮان ﺑﺮ اﻳﻦ ﺑﺎور ﺑﻮدﻧﺪ ﻛـﻪ ﺑـﺎ وﺟﻮد ارﺗﺶ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ در ﺑﺨـﺸﻲ از ﺧـﺎك ﻛـﺸﻮر اﻧﺘﺨﺎﺑـﺎت آزاد ﺻـﻮرت ﻧﻤﻲﮔﻴﺮد ،ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ ،ﻣﺎﻳﻞ ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت ﺳﺮاﺳﺮي ﻣﺠﻠـﺲ را ﺑـﻪ ﭘﺲ از ﺧﺮوج ارﺗﺶ ﺳﺮخ از اﻳﺮان ﻣﻮﻛﻮل ﻛﻨﻨﺪ.
22
ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻫﺮ دو ﻛﺸﻮر ﺗﻮاﻓﻖ ﻛﺮدﻧﺪ ﻛﻪ ﻣـﺴﺄﻟﻪ ي آذرﺑﺎﻳﺠـﺎن ،ﻣـﺴﺄﻟﻪي داﺧﻠﻲ اﻳﺮان اﺳﺖ و ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺷﻴﻮهاي ﺻﻠﺢآﻣﻴﺰ و ﻣﺴﺎﻟﻤﺖﺟﻮﻳﺎﻧﻪ ﺣﻞ ﺷﻮد. ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ،زﻣﻴﻨﻪ ﺑﺮاي ﺧﺮوج ارﺗﺶ اﺗﺤﺎد ﺟﻤﺎﻫﻴﺮ ﺷـﻮروي از اﻳـﺮان ﻓﺮاﻫﻢ ﺷﺪ .ﺗﺎ 20اردﻳﺒﻬﺸﺖ 10) 1325ﻣﻪ (1346ارﺗﺶ ﺳـﺮخ اﻳـﺮان را ﺗﺮك ﻛﺮد .ﭘـﺲ از ﺧـﺮوج ارﺗـﺶ ﺳـﺮخ از اﻳـﺮان ،ﮔﻔﺘﮕـﻮ و ﻣـﺬاﻛﺮهي ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن و آذرﺑﺎﻳﺠﺎن از ﻳﻚ ﺳﻮ و ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﺮﻛـﺰي از ﺳـﻮي دﻳﮕﺮ ،آﻏﺎز ﮔﺮدﻳﺪ .اﻳﻦ ﻣﺬاﻛﺮات ﺗﺎ ﺷﻬﺮﻳﻮرﻣﺎه 1325اداﻣﻪ داﺷـﺖ ،ﻻزم اﺳﺖ ﻗﺒﻞ از اﻳﻨﻜﻪ ﺑﻪ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻣﺬاﻛﺮات اﺷﺎره ﺷﻮد ،از ﻣﺴﺄﻟﻪ ي ﻣﻬﻤﻲ ﻛـﻪ در 22 روز 30آذرﻣﺎه 22) 1326اﻛﺘﺒﺮ (1947ﻗﻮام اﻳﻦ ﺗﻮاﻓﻘﻨﺎﻣﻪ را ﺑﻪ ﻣﺠﻠﺲ ﺑﺮد ،وﻟﻲ ﺧﻮدش ﻋﻠﻴـﻪ ﺗﺼﻮﻳﺐ آن ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺖ .ﻣﺠﻠﺲ ﻫﻢ ﻫﻤﺎن ﮔﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻲ ﻣﻲ ﺷﺪ ،آن را "ﻛﺄن ﻟﻢﻳﻜﻦ" و ﻏﻴﺮﻣﻤﻜﻦ ﺧﻮاﻧﺪ ،ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﭼﻴﺰي اﺻﻼً وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺘﻪ اﺳﺖ.
97
آن زﻣﺎن ﻣﻄﺮح ﺑﻮد و آن رواﺑﻂ ﺑـﻴﻦ ﺟﻤﻬـﻮري ﺧﻮدﻣﺨﺘـﺎر ﻛﺮدﺳـﺘﺎن و ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﻠﻲ آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ﺑﻮد ،ﺻﺤﺒﺖ ﺷﻮد .اﻳﻦ دو ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺷـﺪه و ﺣﻜﻮﻣـﺖ ﻫـﺎﻳﻲ دﻣﻜﺮاﺗﻴـﻚ و ﻣﺘﺮﻗـﻲ ﺑـﻪﺷـﻤﺎر ﻣﻲآﻣﺪﻧﺪ ،در ﺑﺮاﺑﺮ ﺣﻜﻮﻣﺖ ارﺗﺠﺎﻋﻲ ﻣﺮﻛﺰي ،ﻣﺘﺤﺪ و ﻳﻜﭙﺎرﭼﻪ ﺑﻮدﻧﺪ. ﺑﺮ ﻫﻤﻴﻦ اﺳﺎس ،ﺗﻮاﻓﻘﻨﺎﻣﻪ ي دوﺳﺘﻲ و ﻫﻤﻜﺎري ﻣﻴﺎن آﻧﺎن در ﻓـﺮوردﻳﻦ 1325ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ 23آورﻳﻞ 1946در ﺗﺒﺮﻳﺰ و ﺗﻮﺳﻂ ﻫﻴﺄت ﻫﺎي رﺳـﻤﻲ دو ﻃﺮف ﺑﻪ ﺳﺮﭘﺮﺳﺘﻲ ﭘﻴﺸﻮا ﻗﺎﺿﻲ ﻣﺤﻤﺪ و ﺟﻌﻔﺮ ﭘﻴﺸﻪوري ﺑﻪ اﻣﻀﺎ رﺳﻴﺪ. ﻣﺘﻦ ﺗﻮاﻓﻘﻨﺎﻣﻪ ﺑﻪ ﺷﺮح زﻳﺮ ﺑﻮد: 1ـ در آن ﺟﺎﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻻزم داﻧﺴﺘﻪ ﺷﻮد ،ﻫﺮ دو ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﻠﻲ ،ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎن رﺳﻤﻲ ﺧﻮد را در ﺧﺎك ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻛﻨﻨﺪ. 2ـ در آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ،در ﺟﺎﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ اﻛﺜﺮ ﺳﺎﻛﻨﺎن آن ﻛـﺮد ﻫـﺴﺘﻨﺪ ،اﻣـﻮر ﺣﻜﻮﻣﺘﻲ ﺗﻮﺳﻂ ﻛﺮدﻫﺎ اداره ﺷﻮد و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ در ﻛﺮدﺳﺘﺎن ،در ﺟﺎﻫﺎﻳﻲ ﻛـﻪ اﻛﺜﺮ ﺳﺎﻛﻨﺎن آن آذري ﻫﺴﺘﻨﺪ ،اﻣﻮر ﺣﻜﻮﻣﺘﻲ در دﺳﺖ ﻣﺄﻣﻮران ﺣﻜﻮﻣـﺖ ﻣﻠﻲ آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد.
23
23 ﻧﻜﺘﻪي ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ در اﻳﻦ ﺑﻨﺪ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪه اﻣﻮر دوﻟﺘﻲ ﻳـﺎ ﺣﻜـﻮﻣﺘﻲ ﺑـﻪ دﺳـﺖ ﻛﺮدﻫـﺎ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ،اﻣﺎ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ از آذرﺑﺎﻳﺠﺎﻧﻲﻫﺎ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻲ ﺷﻮد ،ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ از ﻣﺄﻣﻮران ﺣﻜـﻮﻣﺘﻲ ﻣﻠـﻲ آذرﺑﺎﻳﺠﺎن اﺳﺘﻔﺎده ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ).ن(
98
3ـ ﻫﺮ دو ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻛﻤﻴﺴﻴﻮﻧﻲ ﻣﺸﺘﺮك ﺑﺮاي ﺣـﻞ ﻣـﺸﻜﻼت اﻗﺘـﺼﺎدي ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺧﻮاﻫﻨﺪ داد ،ﺗﺼﻤﻴﻤﺎت اﻳﻦ ﻛﻤﻴﺴﻴﻮن ﺑـﺎ ﻧﻈـﺎرت رﺋـﻴﺲ ﻫـﺮ دو ﺣﻜﻮﻣﺖ اﺟﺮا ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ. 4ـ در ﻣﻮاﻗﻊ ﻻزم ﺑﻴﻦ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﻠﻲ آذرﺑﺎﻳﺠـﺎن و ﻛﺮدﺳـﺘﺎن ﻫﻤﻜـﺎري ﻧﻄﺎﻣﻲ اﻳﺠﺎد ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ و ﻫﺮ زﻣﺎن ﻛﻪ ﻻزم ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﻳﺎري ﺧﻮاﻫﻨـﺪ رﺳﺎﻧﺪ. 5ـ اﮔﺮ ﻻزم ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺗﻬﺮان ﻣﺬاﻛﺮه ﺷﻮد ،اﻳﻦ اﻣﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ رﺿﺎﻳﺖ وﺗﺼﻮﻳﺐ ﭼﻮ ﺣﻜﻮﻣﺖ اﻧﺠﺎم ﮔﻴﺮد. 6ـ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﻠﻲ آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ﺑﺮاي رﺷﺪ و ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ زﺑﺎن و ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻣﻠـﻲ ﻛﺮدﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ در ﺧـﺎك آذرﺑﺎﻳﺠـﺎن ﺳـﺎﻛﻦ ﻫـﺴﺘﻨﺪ و ﻫﻤﭽﻨـﻴﻦ ﺣﻜﻮﻣـﺖ ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﺮاي رﺷﺪ و ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ زﺑﺎن و ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻣﻠﻲ آذرﺑﺎﻳﺠﺎﻧﻲ ﻫـﺎﻳﻲ ﻛـﻪ در ﺧﺎك ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺳﺎﻛﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻣﻜﺎﻧﺎﺗﻲ ﻛﻪ در اﺧﺘﻴﺎر دارﻧـﺪ ﺗﻼش ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻛﺮد.
99
-7ﻫﺮ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺑﺮاي اﻳﺠﺎد اﺧﺘﻼل در رواﺑﻂ دوﺳﺘﺎﻧﻪ و ﺗﺎرﻳﺨﻲ اﺗﺤـﺎد دﻣﻜﺮاﺗﻴﻚ ﻣﻠﻲ ﻳﺎ اﻳﺠﺎد ﺗﻨﺶ ﺑﻴﻦ اﻳﻦ دو ﺣﺮﻛﺖ ﺗﻼش ﻛﻨﺪ ،از ﺳﻮي ﻫـﺮ دو ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﺠﺎزات ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ.
24
ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻣﺸﺨﺺ اﺳﺖ ،اﻳﻦ ﺗﻮاﻓﻘﻨﺎﻣـﻪ از دو ﺑﺨـﺶ ﺗـﺸﻜﻴﻞ ﺷـﺪه ﺑـﻮد: ﺑﺨﺸﻲ از آن رواﺑﻂ ﺑﻴﻦ دو ﺣﻜﻮﻣﺖ آذرﺑﺎﻳﺠـﺎن و ﻛﺮدﺳـﺘﺎن را ﻣـﺸﺨﺺ ﻣﻲﻛﺮد ﻛﻪ دو ﻃﺮف اﻗﻠﻴﺖﻫﺎي ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ را ﺑـﻪ رﺳـﻤﻴﺖ ﺑـﺸﻨﺎﺳﺪ و ﺗﻤـﺎم ﺣﻘﻮق ﻣﻠﻲ و ﺷﻬﺮوﻧﺪ ي آﻧﺎن را رﻋﺎﻳﺖ ﻛﻨﻨﺪ و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻫـﺮ دو دوﻟـﺖ در اﻳﻦ ﺗﻮاﻓﻘﻨﺎﻣﻪ ﻣﺘﻌﻬﺪ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﺑﺮﻃﺮف ﻛﺮدن ﻣﺴﺎﺋﻞ و ﻣﺸﻜﻼت اﻗﺘﺼﺎدي ،ﺑﺎ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﻫﻤﻜﺎري ﻛﻨﻨﺪ .ﺑﺨﺶ دوم در راﺑﻄﻪ ﺑﺎ رواﺑﻂ اﻳـﻦ دو ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺑﺎ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﺮﻛﺰي ﺑﻮد .در ﺻﻮرت ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﮔﻔﺘﮕﻮ و ﻣﺬاﻛﺮه ﺑـﺎ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺗﻬﺮان ،ﺑﺎﻳﺴﺘﻲ ﻫـﺮ دو ﺣﻜﻮﻣـﺖ آذرﺑﺎﻳﺠـﺎن و ﻛﺮدﺳـﺘﺎن ﺑـﺎ آن ﻣﻮاﻓﻘﺖ ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ. در ﻣﻮاﻗﻊ ﻻزم ،ﻧﻴﺮوﻫﺎي ﻣﺴﻠﺢ ﻫﺮ دو ﺣﻜﻮﻣﺖ آﻣﺎده ﺑﻮدﻧﺪ ﺑـﺎ ﻳﻜـﺪﻳﮕﺮ ﻫﻤﻜﺎري ﻛﻨﻨﺪ .ﻣﺸﺨﺺ اﺳﺖ ﺗﻮاﻓﻘﻨﺎﻣﻪ اي ﺑـﺪﻳﻦ ﺷـﻜﻞ ﻛـﻪ ﺑـﻪ ﺻـﻮرت 24 ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ اﺻﻞ اﻳﻦ ﺗﻮاﻓﻘﻨﺎﻣﻪ ﭘﻴﺪا ﻧﺸﺪ .اﻳﻦ ﻣﺘﻦ از ﻓﺎرﺳﻲ ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺷﺪه ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲرﺳـﺪ ﻧﺴﺨﻪي اﺻﻠﻲ آن ﻧﺒﺎﺷﺪ ،ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ اﻳﻦ ﺗﻮاﻓﻘﻨﺎﻣﻪ در ﺑﺮﺧﻲ از واژه ﻫﺎ ﺑﺎ ﻧﺴﺨﻪي اﺻﻠﻲ آن ﺗﻔﺎوت داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ Tاﻣﺎ در ﻣﺤﺘﻮا ﺗﻔﺎوﺗﻲ ﺑﺎ آن ﻧﺪارد).ن(
100
رﺳﻤﻲ ﺑﻪ اﻣﻀﺎء دو ﻃﺮف رﺳﻴﺪه ﺑﻮد ،ﻣﻮﺟﺐ ﺧﺸﻢ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﺮﻛﺰي ﺷـﺪه ﺑﻮد .ﺑﻪدﻟﻴﻞ اﻳﻨﻜﻪ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﺮﻛﺰي ﺗﺤﺖ ﻫﻴﭻ ﺷﺮاﻳﻄﻲ ﻣﻮﺟﻮدﻳﺖ اﻳـﻦ دو ﺣﻜﻮﻣﺖ را ﺑﻪ رﺳﻤﻴﺖ ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﻪ ﺑـﻮد و اﻳـﻦ اﻗـﺪام ﺣﻜﻮﻣـﺖ ﻛﺮدﺳـﺘﺎن و آذرﺑﺎﻳﺠﺎن را ﺗﺠﺰﻳﻪﻃﻠﺒﻲ آﻧﺎن از اﻳﺮان ﻗﻠﻤﺪاد ﻣﻲ ﻛﺮد. اﻳﻦ ﺗﻮاﻓﻘﻨﺎﻣﻪ از ﻳﻚ ﻃﺮف ﻧﺸﺎﻧﻪ ي اﺗﺤﺎد ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن و ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﻠﻲ آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ﺑﻮد و از ﻃﺮف دﻳﮕﺮ ﻧﺸﺎﻧﻪ ي اﻳﻦ ﺑـﻮد ﻛـﻪ آﻧـﺎن ﺗـﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﺎ اﺗﺤﺎد ﻓﻲﻣـﺎﺑﻴﻦ ،در ﺑﺮاﺑـﺮ ﺗﻮﻃﺌـﻪﻫـﺎي ﺣﻜﻮﻣـﺖ ﻣﺮﻛـﺰي ﺑﺎﻳﺴﺘﻨﺪ و در زﻣﺎن ﺣﻤﻠﻪي ﻧﻈﺎﻣﻲ اﻳﻦ دوﻟـﺖ ،از ﺧـﻮد دﻓـﺎع ﻛـﺮده و ﺑـﻪ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﻛﻤﻚ ﻛﻨﻨﺪ. در ﺑﻬﺎر ﺳﺎل 1325اﻳﻦ ﻣﺴﺄﻟﻪ ﻳﻌﻨﻲ اﺗﺤﺎد و ﻫﻤﻜﺎري در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺣﻜﻮﻣﺖ واﭘﺴﮕﺮا ي ﻣﺮﻛﺰي ،ﻣﺴﺄﻟﻪاي اﺳﺎﺳﻲ ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻣﻲآﻣﺪ ،وﻟﻲ در ﻫﻤﺎن دوران و ﻣﻴﺎن ﺟﻤﻬﻮري ﺧﻮدﻣﺨﺘﺎر ﻛﺮدﺳﺘﺎن و ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﻠﻲ آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ﺗﻨﺶ ﻫﺎ و اﺧﺘﻼﻓﺎﺗﻲ ﻧﻴﺰ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﻲ ﺷﺪ .ﺗﻔﺎوتﻫﺎ از ﻃﺒﻴﻌﺖ اﻳﻦ دو ﺟﻨـﺒﺶ ﻧـﺸﺄت ﻣﻲﮔﺮﻓﺖ .در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن و ﺑﻪ ﻃﻮر ﻛﻠﻲ ﺟﻨﺒﺶ آن زﻣﺎن ﻣﻠﺖ ﻛﺮد ،ﻛﺎﻣﻼً ﺟﻨﺒﺸﻲ ﻣﻠﻲ ﺑﻮد ،ﺟﻨﺒﺶ ﻣﻠّﻲ آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ﻫﺮ ﭼﻨﺪ از ﻟﺤﺎظ ﻣﻠﻲﮔﺮاﻳﻲ ﻧﻴﺮوﻣﻨﺪ ﺑﻮد ،اﻣﺎ ﻫﻤﺰﻣﺎن ﻧﻴﺰ ﻧﻮﻋﻲ ﺟﻨـﺒﺶ اﺟﺘﻤـﺎﻋﻲ ﺑـﻮد .ﺑـﻪ ﻋﺒﺎرﺗﻲ ،ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻣﺸﺨﺼﺎً ﭼﻴﺰي را ﺑﺮاي ﺗﻐﻴﻴﺮ وﺿﻊ اﺟﺘﻤـﺎﻋﻲ 101
در ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺧﻮد ﻧﻴﺎورده ﺑﻮد .ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺜـﺎل ،در ﺑﺮﻧﺎﻣـﻪي ﺣـﺰب دﻣﻜـﺮات اﺷﺎرهاي ﺑﻪ ﻣﺴﺄﻟﻪي ﺗﻘﺴﻴﻢ اراﺿﻲ ﺑﻴﻦ ﻛﺸﺎورزان ﻧﺸﺪه ﺑﻮد ،در ﺣﺎﻟﻲ ﻛـﻪ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﻠﻲ آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ﭘﺲ از رﺳﻴﺪن ﺑـﻪ ﻗـﺪرت ،زﻣـﻴﻦﻫـﺎي ﻣﺎﻟﻜـﺎن ﺑﺰرگ را ﻣﺼﺎدره و در ﺑﻴﻦ ﻛﺸﺎورزان آذرﺑﺎﻳﺠﺎﻧﻲ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻛـﺮد .ﻣـﺸﺨﺺ ﺑﻮد ﻛﻪ وﺟﻪ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﺟﻨﺒﺶ آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ﺑﺴﻴﺎر ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻪﺗﺮ و ﻋﻤﻴﻖﺗـﺮ ﺑـﻮد، وﻟﻲ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ،در آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ﻃﺒﻘﻪي ﻣﺘﻮﺳﻂ در ﺷـﻬﺮﻫﺎ ﻣﻨـﺎﻓﻊ ﺳﻴﺎﺳـﻲ و اﻗﺘﺼﺎدي ﺧﻮد را در ﻣﻌﺮض ﺧﻄﺮ ﻣﻲدﻳﺪﻧﺪ ،ﺑﻪ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ ﻛـﻪ در آن زﻣـﺎن ﺑﻮرژوازي آذرﺑﺎﻳﺠﺎن در ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ اﻗﺘﺼﺎد اﻳـﺮان ﻧﻔـﻮذ داﺷـﺖ و از ﻟﺤـﺎظ ﺳﻴﺎﺳﻲ در ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﺮﻛﺰي ﺗﺄﺛﻴﺮﮔﺬار ﺑﻮد ،ﺷﻮوﻳﻨﻴﺴﻢ اﻳﺮاﻧـﻲ ﻧﻴـﺰ ﺑـﺮ آن ﺗﺄﺛﻴﺮﮔﺬار ﺑﻮد .ﻋﻼوه ﺑﺮ اﻳﻦ ،ﺧﺮده ﺑـﻮرژوازي و ﺑـﻮرژوازي از آن ﺗـﺮس داﺷﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﻠﻲ ،آذرﺑﺎﻳﺠﺎن را از اﻳﺮان ﺟـﺪا ﻛـﺮده و ﻳـﺎ ﺑﺨﻮاﻫـﺪ ﻧﻈﺎم ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﻢ را در آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ﭘﻴﺎده ﻛﻨﺪ .ﻫﻤﻪي اﻳﻨﻬـﺎ ﺳـﺒﺐ ﺷـﺪ ﻛـﻪ ﺑﺨﺶ ﻋﻈﻴﻤﻲ از ﻃﺒﻘﺎت ﻣﺘﻮﺳﻂ ﺷﻬﺮي در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﻠﻲ آذرﺑﺎﻳﺠﺎن اﻳﺴﺘﺎده و ﺑﺎ آن ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻛﻨﻨﺪ .در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ در ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻣﺴﺄﻟﻪ ﺑﺪﻳﻦ ﺷﻜﻞ ﻧﺒﻮد .ﺣﻘﻴﻘﺘﺎً ﻣﻲﺗﻮان ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﻣـﺮدم ﻛﺮدﺳـﺘﺎن ﺑـﻪ ﻃـﻮر ﻋﻤـﺪه و ﻣـﺮدم ﺷﻬﺮﻫﺎي ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﻪ وﻳﮋه ﻣﻬﺎﺑﺎد ،ﺑﻮﻛﺎن ،اﺷﻨﻮﻳﻪ و ﻧﻘﺪه ،ﺑﻪ ﻃـﻮر ﻛﻠـﻲ از ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ. 102
ﻣﻲﺗﻮان ﺑﻪ ﺻﻮرت دﻳﮕﺮي ﻧﻴﺰ اﻳﻦ ﻣﺴﺄﻟﻪ را ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﻲ ﻗﺮار داد ،ﭼﻮن در ﻛﺮدﺳﺘﺎن روﺳـﺘﺎﻫﺎ ﺗﺤـﺖ ﺳـﻠﻄﻪي ارﺑﺎﺑـﺎن و رؤﺳـﺎي ﻋـﺸﺎﻳﺮ ﺑـﻮد، روﺳﺘﺎﻳﻴﺎﻧﻲ ﻛﻪ در آن زﻣﺎن ﺗﺤﺖ ﻧﻔﻮذ و ﺳﻠﻄﻪي ارﺑﺎﺑﺎن ﺑﻮدﻧﺪ ،ﻛﻤﺘـﺮ ﺑـﻪ ﺻﻮرت ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ از ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻣـﻲﻛﺮدﻧـﺪ .در ﺣـﺎﻟﻲ ﻛـﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪي ﻓﺮﻗﻪي دﻣﻜﺮات رادﻳﻜﺎلﺗﺮ ﺑﻮد و ﻣﻲﺧﻮاﺳﺖ ﻣـﺴﺄﻟﻪي اراﺿـﻲ را ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﻛﺸﺎورزان ﺣﻞ و ﻓﺼﻞ ﻛﻨﺪ ،ﺳـﺎﻛﻨﻴﻦ روﺳـﺘﺎﻫﺎ ﭘـﺸﺘﻴﺒﺎن و ﺣـﺎﻣﻲ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﻠﻲ آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ﺑﻮدﻧﺪ .در ﻣﻘﺎﺑﻞ ،در ﻣﻬﺎﺑﺎد ﻋﻤﻮم ﻣﺮدم ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺟﺪي ﻃﺮﻓﺪار ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﻮدﻧﺪ ،در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺣﻤﺎﻳﺖ در ﺗﺒﺮﻳﺰ و دﻳﮕﺮ ﺷﻬﺮﻫﺎي آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ﺑﻪ اﻳﻦ ﺷﻜﻞ ﻧﺒﻮد. ﻧﻜﺘﻪ ي ﺟﺎﻟـﺐ ﺗﻮﺟـﻪ اﻳـﻦ ﺑـﻮد ﻛـﻪ در ﻣﺮاﺳـﻤﺎت و راﻫﭙﻴﻤـﺎﻳﻲﻫـﺎي ﻛﺮدﺳﺘﺎن ،ﭘﺮﭼﻢ ﻛﺮدﺳﺘﺎن و در آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ،ﭘﺮﭼﻢ ﺳﺮخ ﺑﺮاﻓﺮاﺷﺘﻪ ﻣﻲﺷـﺪ. ﻋﻼوه ﺑﺮ ﺗﻔﺎوت ﻃﺒﻴﻌﻲ اﻳﻦ دو ﺟﻨﺒﺶ ،ﭘﺲ از ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن و ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﻠﻲ آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ،اﺧﺘﻼﻓﺎﺗﻲ ﺑﻴﻦ آﻧﺎن ﺑﻪوﺟﻮد آﻣﺪ ،اﻳﻦ اﺧﺘﻼﻓﺎت ﺑﻴﺸﺘﺮ در زﻣﻴﻨﻪي اداره ي ﺷﻬﺮﻫﺎي اﺳﺘﺎن آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ﻏﺮﺑـﻲ ﻳﻌﻨـﻲ ﺧـﻮي، ﺳﻠﻤﺎس ،اروﻣﻴﻪ و ﻣﻴﺎﻧﺪوآب ﺑﻮد .ﻫﺮدو ﻃﺮف ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻗﺪرت ﺧـﻮد را در اﻳﻦ ﭼﻬﺎر ﺷﻬﺮ و اﻃﺮاف آن ﺗﺜﺒﻴﺖ ﻛﻨﻨﺪ .ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن و ﻛﺮدﻫﺎ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻛﻠﻲ ،ﻣﻨﺎﻃﻘﻲ را ﻛﻪ در ﻏﺮب درﻳﺎﭼـﻪي اروﻣﻴـﻪ واﻗـﻊ ﺷـﺪه ﺑـﻮد، 103
ﺟﺰﺋﻲ از ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻣﺤﺴﻮب ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ ﻛﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﻫﺮ ﭼﻬـﺎر ﺷـﻬﺮ" ﺧـﻮي ، ﺳﻠﻤﺎس ،اروﻣﻴﻪ و ﻣﻴﺎﻧﺪوآب ﻣﻲ ﺷﺪ" ،در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻣﺴﺌﻮﻻن آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ﺑـﻪ دﻟﻴﻞ اﻳﻨﻜﻪ ﺑﻴـﺸﺘﺮ ﺳـﺎﻛﻨﺎن اﻳـﻦ ﺷـﻬﺮﻫﺎ آذري ﺑﻮدﻧـﺪ ،آﻧﻬـﺎ را ﺟﺰﺋـﻲ از آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻣﻲآوردﻧﺪ. ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﺮاي ﺣـﻞ اﻳـﻦ اﺧـﺘﻼف ،در اروﻣﻴـﻪ و ﻣﻴﺎﻧـﺪوآب ﻧﻤﺎﻳﻨﺪه داﺷﺖ و ﻋﻤﻼً ﻫﺮ ﭼﻬﺎر ﺷﻬﺮ از ﻃﺮف ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﻠﻲ آذرﺑﺎﻳﺠﺎن اداره ﻣﻲﺷﺪ .ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ ،در ﭼﻨﺪﻳﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ در اﻃـﺮاف اروﻣﻴـﻪ و ﻣﻴﺎﻧـﺪوآب اﺧﺘﻼﻓﺎﺗﻲ ﺑﻪوﺟﻮد آﻣﺪ ،ﺗﺎ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ اﻳﻦ اﺧﺘﻼﻓﺎت ﺑﻪ درﮔﻴـﺮي ﻫـﻢ ﻣﻨﺠـﺮ ﺷﺪ .ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺑﺎر ﭘﻴﺸﻤﺮگ ﻫﺎ ،ﻓﺪاﻳﻴﺎن آذرﺑﺎﻳﺠﺎن را ﻣﺤﺎﺻﺮه ﻧﻤﻮده و ﺣﺘـﻲ آﻧﺎن را وادار ﺑﻪ ﻓﺮار ﻧﻤﻮدﻧﺪ .ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺑﺎ ﻣﻴﺎﻧﺠﻴﮕﺮي و دﺧﺎﻟﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨـﺪﮔﺎن اﺗﺤﺎد ﺷﻮروي و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎن ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﺮﻛﺰي در ﻣﻬﺎﺑﺎد و ﺗﺒﺮﻳﺰ از وﻗﻮع درﮔﻴﺮي و ﺗﻨﺶ ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ ﺑﻪ ﻋﻤﻞ آﻣﺪ .وﻟﻲ اﻳﻦ راه ﺣﻞ ﻣﻮﻗﺖ ﺑـﻮد، ﺑﻪ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ ﻛﻪ اﺻﻞ ﻣﺴﺄﻟﻪ ﺣﻞ ﻧﺸﺪ و ﺗﺎ اﻧﺘﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺗﻮاﻓﻘﻨﺎﻣﻪي ﻛـﺎﻣﻠﻲ ﺑـﻴﻦ آﻧﺎن ﺑﻪ ﺗﺼﻮﻳﺐ ﻧﺮﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﻣﺸﺨﺺ ﻛﻨﺪ اﻳﻦ ﭼﻬﺎر ﺷﻬﺮ ﺑﺨﺸﻲ از ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن و ﻳﺎ ﺟﺰﺋﻲ از ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﻠﻲ آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ﻫﺴﺘﻨﺪ. در ﺑﻬﺎر ﺳﺎل 1325ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎن ﺟﻤﻬـﻮري ﻛﺮدﺳـﺘﺎن و ﺣﻜﻮﻣـﺖ ﻣﻠـﻲ آذرﺑﺎﻳﺠﺎن در ﻛﻨﺴﻮﻟﮕﺮي اﺗﺤﺎد ﺷﻮروي ﺑﺮاي اﻳﻨﻜﻪ ﻣﺴﺄﻟﻪي اﻳﻦ ﺷﻬﺮﻫﺎ و 104
ﺑﻪ وﻳﮋه اروﻣﻴﻪ ﺣﻞ ﺷﻮد ،ﻧﺸﺴﺘﻲ را ﺑﺮﮔﺰار ﻛﺮدﻧﺪ ،وﻟﻲ ﭼﻮن دو ﻃﺮف ﺑـﺮ ﻣﻮﺿﻊ ﺧﻮد ﭘﺎﻓﺸﺎري ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ ،اﻳﻦ ﻧﺸﺴﺖ ﺑﻲﻧﺘﻴﺠﻪ ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪ.
25
ﭘﻴﺸﻮا ﻗﺎﺿﻲﻣﺤﻤﺪ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺑﺎر ﺑﻪ ﻫﻤـﺮاه ﻋـﺪه اي از ﻣـﺴﺌﻮﻟﻴﻦ ﺟﻤﻬـﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﻪ اروﻣﻴﻪ رﻓﺖ و در آﻧﺠﺎ ﺑﺎ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎن آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ﻛـﻪ از ﺗﺒﺮﻳـﺰ آﻣﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ،ﻧﺸﺴﺖﻫﺎﻳﻲ ﺑﺮﮔﺰار ﻛﺮد ،وﻟﻲ اﻳﻦ ﻧﺸﺴﺖﻫﺎ ﺑـﻲﻧﺘﻴﺠـﻪ ﺑـﻮد. ﺑﺮﺧﻲ از ﻣﺎﻟﻜﺎن ﺑﺰرگ و ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪان آذري اروﻣﻴﻪ ﭘﻴﺶ ﻗﺎﺿﻲﻣﺤﻤﺪ رﻓﺘﻨﺪ و ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﻛﺮدﻧﺪ ﻛﻪ اروﻣﻴـﻪ ﺑﺨـﺸﻲ از ﺟﻤﻬـﻮري ﻛﺮدﺳـﺘﺎن ﺑﺎﺷـﺪ ،اﻳـﻦ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻋﻼﻗﻪي آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻛﺮدﻫﺎ ﻧﺒﻮد ،زﻳﺮا ﻛﻪ آﻧﺎن در ﻃﻮل ﺗﺎرﻳﺦ، ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻛﺮدﻫﺎ ﺑﻮدﻧﺪ و ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺷﻮوﻳﻨﻴﺴﻢ ﻋﺠﻴﺒﻲ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻛﺮدﻫﺎي اﻃﺮاف اروﻣﻴﻪ از ﺧﻮد ﻧﺸﺎن ﻣﻲدادﻧﺪ. ﭘﻴﺸﻮا ﻗﺎﺿﻲ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎ زﻳﺮﻛﻲ و دراﻳﺖ ﺧﻮد ،ﺧﻴﻠﻲ زود ﻣﺘﻮﺟـﻪ ﺷـﺪ ﻛـﻪ ﻫﺪف اﻳﻦ اﻓﺮاد اﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ اروﻣﻴﻪ ﺑﺨﺸﻲ از ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﺎﺷـﺪ، 25 در اﻳﻦ ﻧﺸﺴﺖ "زﻳﺮو ﺑﻬﺎدري" ﻳﻜﻲ از رؤﺳﺎي ﻋﺸﻴﺮهي "ﻫﺮﻛﻲ" ﻛﻪ ﻣﺮدي ﺑﻲﺳﻮاد اﻣﺎ ﺑـﺎﻫﻮش و ﺷﺠﺎع ﺑﻮد ،زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎن دو ﻃﺮف در اﺗﺎق ﮔﻔﺘﮕﻮ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ،ﺻﻨﺪﻟﻲ ﺧـﻮد را ﺑﺮداﺷـﺖ و در وﺳﻂ اﺗﺎق ﮔﺬاﺷﺖ و ﮔﻔﺖ :ﺟﻨﺎب ﻫﺎﺷﻤﻮف )ﻛﻨﺴﻮل اﺗﺤﺎد ﺷﻮروي در اروﻣﻴﻪ( اﻛﻨـﻮن ﻛـﻪ اﻳـﻦ اﺗﺎق ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺳﺖ ،ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﺻﻨﺪﻟﻲ را در وﺳﻂ اﻳﻦ اﺗﺎق ﻗﺮار دﻫﻢ و ادﻋﺎ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ اﺗﺎق ﻣـﺎل ﻣـﻦ اﺳﺖ؟ ﻣﻨﻈﻮر اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ اروﻣﻴﻪ در وﺳﻂ ﻛﺮدﺳﺘﺎن واﻗﻊ ﺷﺪه و ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺳﺎﻛﻨﺎن اﻃﺮاف اروﻣﻴـﻪ ﻛـﺮد ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﻧﻤﻲﺗﻮان آن را ﺑﺨﺸﻲ از آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ﺑﻪ ﺣﺴﺎب آورد).ن(
105
ﺑﻠﻜﻪ ﻫﺪف آﻧﻬﺎ از ﻣﻄﺮح ﻛﺮدن اﻳﻦ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ اروﻣﻴﻪ از ﺣﺎﻛﻤﻴﺖ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﻠﻲ آذرﺑﺎﻳﺠﺎن رﻫﺎﻳﻲ ﻳﺎﺑﺪ ﺗﺎ اﻣﺘﻴﺎز ﻃﺒﻘﺎﺗﻲ آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺧﻄﺮ ﻧﻴﻔﺘـﺪ و زﻣﻴﻦﻫﺎﻳﺸﺎن در ﺑﻴﻦ ﻛﺸﺎورزان ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻧﺸﻮد. ﺑﻪ ﻃﻮر ﺧﻼﺻﻪ ،اﻳﻦ ﺧﻮاﺳﺘﻪي آﻧﺎن ﻧـﻪ از ﺣـﺐ ﻋﻠـﻲ ،ﺑﻠﻜـﻪ از ﺑﻐـﺾ ﻣﻌﺎوﻳﻪ ﺑﻮد .در اﻳﻦ دﻳﺪار ،ﭘﻴﺸﻮا ﻗﺎﺿﻲ ﻣﺤﻤﺪ دﻧﺪاندرد ﺧﻮد را ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻛﺮد و ﺧﻮاﺳﺘﻪي آﻧﺎن را ﭘﺎﺳﺦ ﻧﺪاد .زﻳﺮا ﺣﻘﻴﻔﺘﺎً ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺻﺮاﺣﺘﺎً ﺑﮕﻮﻳـﺪ ﻛـﻪ اروﻣﻴﻪ ﺟﺰء ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻧﻴﺴﺖ و ﻳﺎ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد آﻧﻬـﺎ را ﻗﺒـﻮل ﻛﻨـﺪ ﻛـﻪ در آن ﺻﻮرت ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي دﻓﺎع از اﻣﺘﻴﺎزات ﻣﺎﻟﻜﺎن ﺑﺰرگ و ﺿﺪﻳﺖ ﺑﺎ ﻛـﺸﺎورزان آذرﺑﺎﻳﺠﺎﻧﻲ ﺑﻮد .ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴـﺐ ،ﻫﺮﭼﻨـﺪ ﻛـﻪ اﺧـﺘﻼف ﺑـﺮ ﺳـﺮ ﺷـﻬﺮﻫﺎي آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ﻏﺮﺑﻲ و اﺧﺘﻼف ﻃﺒﻴﻌﻲ ﻣﻴﺎن ﺟﻨﺒﺶﻫﺎ ﻫﻤﭽﻨـﺎن اداﻣـﻪ داﺷـﺖ، وﻟﻲ در آن زﻣﺎن ﻣﺴﺄﻟﻪي اﺳﺎﺳﻲ ،اﺗﺤﺎد در ﺑﺮاﺑﺮ ﺗﻮﻃﺌﻪﻫـﺎي رژﻳـﻢ ﺷـﺎه و ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﺮﻛﺰي ﺑﻮد .ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺧﺎﻃﺮ ،ﻛﻠﻴﻪي اﺧﺘﻼﻓـﺎت اﻣـﺮي ﺣﺎﺷـﻴﻪاي ﻗﻠﻤﺪاد ﻣﻲﺷﺪ و در درﺟﻪ ي دوم اﻫﻤﻴﺖ ﻗﺮار داﺷﺖ .رﻫﺒﺮان ﻫﺮ دو ﻃـﺮف ﺑﻪ ﺣﻖ در ﺗﻼش ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﺎ روز ﺑﻪ روز اﺗﺤـﺎد ،ﻫﻤﻜـﺎري و ﻫﻤـﺎﻫﻨﮕﻲ را در ﻣﻴﺎن ﺧﻮد اﻓﺰاﻳﺶ دﻫﻨﺪ. در ﺑﻬﺎر ﺳﺎل 1325ﮔﻔﺘﮕﻮ و ﻣـﺬاﻛﺮه ﺑـﻴﻦ ﻧﻤﺎﻳﻨـﺪﮔﺎن ﺣﻜﻮﻣـﺖ ﻣﻠـﻲ آذرﺑﺎﻳﺠﺎن و ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن از ﻳﻚ ﺳﻮ و ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﺮﻛـﺰي از ﺳـﻮي 106
دﻳﮕﺮ آﻏﺎز ﮔﺮدﻳﺪ .اﻳﻦ ﻣﺬاﻛﺮات ﻫﻢ در ﺗﻬـﺮان و ﻫـﻢ در ﺗﺒﺮﻳـﺰ ﺻـﻮرت ﻣﻲﮔﺮﻓﺖ ،وﻟﻲ ﻻزم ﺑﻪ ذﻛﺮ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻴﭻﮔﺎه ﻣﺬاﻛﺮهي ﺳﻴﺎﺳـﻲ در ﻣﻬﺎﺑـﺎد اﻧﺠﺎم ﻧﺸﺪ. در ﻫﺸﺘﻢ اردﻳﺒﻬﺸﺖﻣﺎه 28) 1325آورﻳﻞ (1946زﻣـﺎﻧﻲ ﻛـﻪ ارﺗـﺶ ﺳﺮخ درﺣﺎل ﺧﺮوج از اﻳﺮان ﺑﻮد ،ﻫﻴﺄﺗﻲ از ﺣﻜﻮﻣـﺖ ﻣﻠـﻲ آذرﺑﺎﻳﺠـﺎن ﺑـﻪ رﻫﺒﺮي ﭘﻴﺸﻪوري ،ﺑﺮاي ﻣﺬاﻛﺮه ﻋﺎزم ﺗﻬﺮان ﺷﺪ .ﻫﺮﭼﻨﺪ ﺑﺮاي ﻣﺪت زﻣـﺎن ﻃﻮﻻﻧﻲ در ﺗﻬﺮان ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ ،وﻟﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻪﻫﺎي آﻧﺎن و ﺑﻪ وﻳﮋه ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ از ﻧﻴﺮوﻫﺎي ﻣﺴﻠﺢ آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ﺑﻪ دﺳـﺘﻮر ﻣﺤﻤﺪرﺿـﺎ ﺷـﺎه از ﺳـﻮي ﺣﻜﻮﻣـﺖ ﻣﺮﻛﺰي ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﻧـﺸﺪ .ﻣﺤﻤﺪﺣـﺴﻴﻦ ﺳـﻴﻒ ﻗﺎﺿـﻲ ،ﻧﻤﺎﻳﻨـﺪهي ﺟﻤﻬـﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻫﻤﺮاه اﻳﻦ ﻫﻴﺄت ﺑﻮد وﻟﻲ در ﻫﻴﭻﻛﺪام از ﻣﺬاﻛﺮات اﺻﻠﻲ ،ﻧﻪ ﺑـﺎ ﻗﻮام "ﻧﺨﺴﺖ وزﻳﺮ" و ﻧﻪ ﺑﺎ ﺳﺎدﭼﻴﻜﻮف ،ﺳـﻔﻴﺮ اﺗﺤـﺎد ﺷـﻮروي ﺷـﺮﻛﺖ ﻧﻜﺮد. اﻳﻦ ﻣﺬاﻛﺮات ﺑﺪون ﻧﺘﻴﺠﻪي ﻣﺸﺨﺼﻲ ﭘﺎﻳﺎن ﻳﺎﻓـﺖ .در ﺑﻴـﺴﺖ و ﺳـﻮم اردﻳﺒﻬﺸﺖﻣﺎه ،ﻗﻮام ﻫﻴﺄت ﻣﺬاﻛﺮهﻛﻨﻨـﺪهي آذرﺑﺎﻳﺠـﺎن را ﻣـﺘﻬﻢ ﻛـﺮد ﻛـﻪ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﺸﺪه اﺳﺖ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎدات ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﺮﻛﺰي را ﺑﭙﺬﻳﺮد .ﻳﻚ روز ﺑﻌﺪ ،در ﺑﻴﺴﺖ و ﭼﻬﺎرم اردﻳﺒﻬﺸﺖﻣﺎه ،ﭘﻴﺸﻪوري ﺑﻪ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﺑﺎزﮔﺸﺖ و اﻋـﻼم ﻛـﺮد ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﺮﻛﺰي ﺧﻮاﻫﺎن ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺑﻲ ﻗﻴﺪ و ﺷﺮط آذرﺑﺎﻳﺠﺎن اﺳﺖ .در ﺑﻴﺴﺖ 107
و ﭘﻨﺠﻢ اردﻳﺒﻬﺸﺖﻣﺎه ﻫﻴﺄﺗﻲ ﺑﻪ رﻫﺒﺮي ﻣﻈﻔﺮ ﻓﻴﺮوز از ﺗﻬﺮان ﺑﻪ ﺗﺒﺮﻳﺰ رﻓﺖ و ﭘﺲ از ﭼﻨﺪ روز ﮔﻔﺘﮕﻮ و ﻣﺬاﻛﺮه ،ﺣﻜﻮﻣـﺖ ﻣﺮﻛـﺰي و ﺣﻜﻮﻣـﺖ ﻣﻠـﻲ آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ﺑﺮ ﺳﺮ ﺑﻨﺪﻫﺎي زﻳﺮ ﺑﻪ ﺗﻮاﻓﻖ رﺳﻴﺪﻧﺪ: ـ آذريﻫﺎ اﻋﻼم ﻛﺮدﻧﺪ ﻛﻪ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﻠـﻲ آذرﺑﺎﻳﺠـﺎن و ﺑﺨﺸﻲ از اﻳﺮان ﻗﻠﻤﺪاد ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ و ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﻫﺎي آﻧﺎن در ﭼﻬـﺎرﭼﻮب ﻛـﺸﻮر اﻳﺮان اﺳﺖ و ﺑﻪ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﺮﻛﺰي اﻃﻤﻴﻨﺎن دادﻧﺪ ﻛﻪ در اﻧﺪﻳﺸﻪي ﺟﺪاﻳﻲ از اﻳﺮان ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ. در اﻳﻦ ﮔﻔﺘﮕﻮﻫﺎ ﻛﺮدﺳﺘﺎن را ﺑﺨﺸﻲ از آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ﻗﻠﻤﺪاد ﻛﺮده و و ﺑﻨﺎﺑﺮ اﻳﻦ ﺗﻮاﻓﻘﻨﺎﻣﻪ ،ﻛﺮدﻫﺎ ﺑﻪ اﻗﻠﻴﺘﻲ در آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﺪﻧﺪ و ﻫﻮﻳﺖ ﺳﻴﺎﺳﻲ ﺧﻮد را از دﺳﺖ دادﻧﺪ. در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺣﻜﻮﻣﺖ آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ﻣﺸﺮوﻋﻴﺖ ﭘﻴﺪا ﻛﺮده ﺑـﻮد و ﺗﻬـﺮان ﺗـﺎ اﻧﺪازهي زﻳﺎدي آن را ﺑﻪ رﺳﻤﻴﺖ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮد و دﻛﺘﺮ "ﺳﻼمااﷲ ﺟﺎوﻳﺪ" ﺑـﻪ ﻋﻨﻮان اﺳﺘﺎﻧﺪار ﻛﻞ آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪه ﺑﻮد ،وﻟـﻲ در اﻳـﻦ ﺗﻮاﻓﻘﻨﺎﻣـﻪ ﺗﺤﺖ ﻫﻴﭻ ﺷﺮاﻳﻄﻲ ﺣﺮﻓﻲ از ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﻪ ﻣﻴﺎن ﻧﻴﺎﻣﺪه ﺑﻮد و ﺗﻨﻬﺎ ﺑـﻪﻋﻨـﻮان ﺑﺨﺸﻲ از آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ﻣﺤﺴﻮب ﻣﻲ ﺷﺪ .ﻣـﺸﺨﺺ ﺑـﻮد ﻛـﻪ رﻫﺒـﺮي ﺣـﺰب دﻣﻜﺮات ﻛﺮدﺳﺘﺎن و ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺣﺎﺿﺮ ﻧﺒﻮدﻧﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﻮاﻓﻘﻨﺎﻣـﻪاي را ﺑﭙﺬﻳﺮﻧﺪ ،زﻳﺮا در ﺣﻘﻴﻘﺖ ،ﭘﺬﻳﺮش ﭼﻨﻴﻦ ﺗﻮاﻓﻘﻨﺎﻣﻪاي ﺧﻂ ﻗﺮﻣﺰي ﺑـﺮاي 108
ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﻮد و ﺗﻤﺎﻣﻲ ﺗﻼش ﻫﺎﻳﻲ را ﻛﻪ ﻃﻲ اﻳـﻦ ﻣـﺪت ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ،ﺧﻨﺜﻲ ﻣﻲﻛﺮد. ﺑــﻪ ﻫﻤــﻴﻦ دﻟﻴــﻞ در ﻣﺮدادﻣــﺎه " 1325اواﻳــﻞ اوت "1946ﭘﻴــﺸﻮا ﻗﺎﺿﻲﻣﺤﻤﺪ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﺗﻦ از ﻣﺴﺌﻮﻻن و ﻣﻘﺎم ﻫﺎي ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﻪ ﺗﻬﺮان ﺳﻔﺮ ﻛﺮد ﻛﻪ در ﻧﺘﻴﺠﻪي اﻳﻦ ﺳﻔﺮ ،ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﺮﻛﺰي و ﺷـﺨﺺ ﻗـﻮام ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺪ ﻛﻪ اﺳﺘﺎن ﺗﺎزهاي ﺑﻪ ﻧﺎم "ﻛﺮدﺳﺘﺎن" ﻣﺸﺨﺺ ﺷﻮد ﻛﻪ ﻣـﺮز آن از اﺗﺤﺎد ﺷﻮروي ﺗﺎ ﻛﺮﻣﺎﻧﺸﺎه و ﺳﻨﻨﺪج و ﺑﻪ ﻋﺒـﺎرﺗﻲ ﺗـﺎ ﻣﻨﻄﻘـﻪ ي ﻛﺎﻣﻴـﺎران اداﻣﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ و اﻳﻦ اﺳﺘﺎن ﺗﺤﺖ ﻧﻈـﺎرت ﻣـﺴﺌﻮﻻن ﺟﻤﻬـﻮري ﺑـﻮده و ﻗﺎﺿﻲﻣﺤﻤﺪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان اﺳﺘﺎﻧﺪار ﻛﻞ ﻣﻨﺼﻮب ﺷـﻮد .ﻣﻨﻄﻘـﻪ ي ﻛﺮﻣﺎﻧـﺸﺎه در ﭼﻬﺎرﭼﻮب ﺧﺎك اﻳﻦ اﺳﺘﺎن ﻧﺒﻮد و ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﺮﻛﺰي ﺗﺤﺖ ﻫـﻴﭻ ﺷـﺮاﻳﻄﻲ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﺒﻮد ﻛﺮﻣﺎﻧﺸﺎه را ﻛﻪ ذﺧﺎﻳﺮ ﻋﻈﻴﻢ ﻧﻔﺘﻲ در آن ﻗﺮار داﺷﺖ و ﺗﻮﺳـﻂ ﻳﻜﻲ از ﺷﺮﻛﺖ ﻫﺎي اﻧﮕﻠﻴﺴﻲ اﺳﺘﺨﺮاج ﻣﻲﺷﺪ ،ﺟﺰﺋﻲ از ﺧـﺎك ﻛﺮدﺳـﺘﺎن ﻗﻠﻤﺪاد ﻛﻨﺪ و از ﻃﺮف دﻳﮕﺮ ،ﻛﺮﻣﺎﻧﺸﺎه ﺗﺤﺖ ﻧﻔﻮذ اﻧﮕﻠـﻴﺲ ﺑـﻮد و ﭘﻴـﺸﻮا ﻗﺎﺿﻲ ﻣﺤﻤﺪ ﻛﻪ ﻣﺮدي واﻗﻊﺑﻴﻦ ﺑﻮد و ﻧﻤﻲﺧﻮاﺳﺖ در آن زﻣﺎن اﻧﮕﻠـﻴﺲ را ﺑﻪ ﻃﻮر ﻛﺎﻣﻞ ﺑﻪ دﺷﻤﻨﻲ ﻛﺎﻣﻞ ﺑﺎ ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺗﺮﻏﻴـﺐ ﻛﻨـﺪ و از ﻃﺮﻓـﻲ ﻧﻴـﺰ ﻣﻲداﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﻣﻠﺤﻖ ﺷﺪن ﻣﻨﻄﻘﻪي ﻛﺮﻣﺎﻧﺸﺎه ﺑﻪ دﻳﮕﺮ ﺑﺨﺶﻫﺎي ﻛﺮدﺳـﺘﺎن در آن زﻣﺎن ﻏﻴﺮ ﻣﻤﻜﻦ ﺑﻮد. 109
ﻗﻮام ﻇﺎﻫﺮاً اﻳﻦ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد را ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ ،اﻣﺎ ﺑﺴﻴﺎر ﻫﻮﺷﻤﻨﺪاﻧﻪ اﻋﻼم ﻛﺮد ﻛـﻪ اﻳﻦ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد را در ﺷﺮاﻳﻄﻲ ﻣﻲﭘـﺬﻳﺮد ﻛـﻪ دﻛﺘـﺮ"ﺳـﻼماﷲ ﺟﺎوﻳـﺪ" ﻛـﻪ اﺳﺘﺎﻧﺪار ﻛﻞ آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ﺑﻮد ،ﺑﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ آن ﻧﭙﺮدازد .ﻣﺸﺨﺺ اﺳـﺖ ﻛـﻪ ﻫﺪف ﻗﻮام از اﻳﻦ ﻛﺎر ،ﻣﻮﻛﻮل ﻛﺮدن اﻳﻦ ﻣﺴﺄﻟﻪ ﺑـﻪ آﻳﻨـﺪه و ﻣـﺎﻧﻊﺗﺮاﺷـﻲ ﺑﺮاي ﺣﻞ و ﻓﺼﻞ آن ﺑﻮد .ﺑﻌﺪاً ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻲ ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺗﻤـﺎﻣﻲ اﻗـﺪاﻣﺎﺗﻲ ﻛﻪ ﻗﻮام ﻃﻲ اﻳﻦ ﻣﺪت اﻧﺠﺎم داده ﺑﻮ ،ﺑﺮاي وﻗﺖ ﻛﺸﻲ ﺑﻮد ،ﺗﺎ ارﺗﺶ ﺳـﺮخ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻛﺎﻣﻞ اﻳﺮان را ﺗﺮك ﻛﻨﺪ و ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﺮﻛﺰي ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺷﺮاﻳﻂ ﻣﻨﺎﺳﺒﻲ را ﭘﻴﺪا ﻛﻨﺪ و ارﺗﺶ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﻲ را ﺑﺮاي ﺗـﺼﺮف آذرﺑﺎﻳﺠـﺎن و ﻛﺮدﺳـﺘﺎن آﻣﺎده ﻛﻨﺪ .ﭘﻴﺸﻮا ﺑﺪون ﻫﻴﭻ دﺳﺘﺎوردي از ﺗﻬﺮان ﺑﺎزﮔﺸﺖ و ﺗﻨﻬﺎ وﻋـﺪهاي ﺑﻪ وي داده ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ آن ﻫﻢ وﻋﺪهاي ﻧﺎﺗﻤﺎم ﺑﻮد. 4ـ ﺟﺒﻬﻪي ﺟﻨﮓ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺷﺎﻣﻞ ﻳﻚ ﺳﻮم ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑـﻮد ،ﻛﺮدﺳـﺘﺎن ﺟﻨـﻮﺑﻲ از ﺳﻘﺰ ﺑﻪ ﻃﺮف ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺗﺎ ﻛﺮﻣﺎﻧﺸﺎه ﺗﺤﺖ ﺣﺎﻛﻤﻴﺖ دوﻟﺖ ﻣﺮﻛﺰي ﺑﻮد .ﻳﻜﻲ از ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻬﻢ ﺑﺮاي رﻫﺒﺮان ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ،ﺗﺼﻤﻴﻢﮔﻴﺮي درﺑﺎره ي اﻳﻦ ﻣﺴﺄﻟﻪ ﺑﻮد ﻛﻪ آﻳﺎ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺨﺶ ﻫﺎي ﺟﻨﻮﺑﻲ ﻛﺮدﺳـﺘﺎن را ﻧﻴﺰ آزاد ﻛﻨـﺪ و ﺗﻤـﺎﻣﻲ ﺧـﺎك ﻛﺮدﺳـﺘﺎن ﺗﺤـﺖ ﺣﺎﻛﻤﻴـﺖ ﺟﻤﻬـﻮري 110
ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﺎﺷﺪ ،ﻳﺎ اﻳﻨﻜﻪ در ﭼﻬﺎرﭼﻮب ﻣﺤﺪود ﺧﻮد ﺑﺎﻗﻲ ﺑﻤﺎﻧﺪ .اﻳـﻦ ﺧﻄـﺮ ﻧﻴﺰ وﺟﻮد داﺷﺖ ﻛﻪ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﺮﻛﺰي در ﻣﻘﺎﻃﻊ ﺣﺴﺎس ،از ﺣﻀﻮر ﺧﻮد در ﻣﻨﻄﻘﻪ ي ﺳﻘﺰ ،ﺑﺎﻧﻪ و ﺳﺮدﺷﺖ ﻛﻪ داراي ﭘﺎﻳﮕﺎه ﻧﻈﺎﻣﻲ ﺑـﻮد ،ﺟﻬـﺖ ﺿـﺮﺑﻪ زدن ﺑﻪ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن اﺳﺘﻔﺎده ﻛﻨﺪ .ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ،ﻣﺴﺄﻟﻪي ﺟﺒﻬـﻪي ﺳـﻘﺰ و ﺑﺎﻧﻪ ﺑﺮاي ﻣﻘﺎﻣﺎت ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﺴﻴﺎر ﺣﻴﺎﺗﻲ ﺑـﻮد ،ﺑـﻪ ﻫﻤـﻴﻦ دﻟﻴـﻞ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﭘﻴﺸﻤﺮگ ﻫﺎي ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن در اﻳﻦ ﺟﺒﻬﻪ در ﺣﺎﻟﺖ آﻣﺎدهﺑـﺎش ﺑﻮدﻧﺪ.
26
ﻃﺒﻖ آﻣﺎري ﻛﻪ ﻣﻮﺟﻮد اﺳﺖ ،از 12750ﭘﻴـﺸﻤﺮگ ﻛـﻪ در ﺑﻬـﺎر ﺳـﺎل 1325در اﻳﻦ ﺟﺒﻬﻪ ﻣﺴﺘﻘﺮ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ 10750 ،ﺗـﻦ ﻛـﺮد اﻳـﺮان و اﺳـﺐ ﺳﻮار و 2000ﺗﻦ ﻧﻴﺰ ﺑﺎرزاﻧﻲ و ﭘﻴـﺎده ﺑﻮدﻧـﺪ .ﺑـﻪ دﻟﻴـﻞ اﻳﻨﻜـﻪ ﺳﻴﺎﺳـﺖ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن روﺷﻦ ﻧﺒﻮد ﻛﻪ آﻳﺎ ﺑﻪ ﻃﺮف ﺟﻨﻮب ﺣﻤﻠﻪ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ ﻳﺎ ﻧﻪ، ﺗﻨﻬﺎ وﻇﻴﻔﻪ ي اﻳﻦ ﺟﺒﻬﻪ در اﻳﻦ اﻣﺮ ﺧﻼﺻﻪ ﺷﺪه ﺑـﻮد ﻛـﻪ از ﻫﺠـﻮم ارﺗـﺶ اﻳﺮان ﺑﻪ ﻃﺮف ﺷﻤﺎل ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي ﻛﻨﻨﺪ .ﺑﻪ ﻃﻮر ﺧﻼﺻﻪ ،در اﻳﻦ ﺟﺒﻬـﻪ ﺗﻤـﺎم اﻳﻦ ﻧﻴﺮوﻫﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺣﺎﻟﺖ ﺗﺪاﻓﻌﻲ داﺷﺘﻨﺪ .واﻗﻌﻴﺖ اﻳـﻦ اﺳـﺖ ﻛـﻪ 12750 26 ﺟﺒﻬﻪاي ﻧﻴﺰ در ﺳﺮدﺷﺖ ﺑﻮد ﻛﻪ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺑﺎر ﭘﻴﺸﻤﺮگﻫﺎ آن را ﻣﻮرد ﺣﻤﻠﻪ ﻗﺮار داده ﺑﻮدﻧﺪ و از ﭘـﻞ ﻋﺒﻮر ﻛﺮده و ﺗﺎ ﻧﺰدﻳﻜﻲ ﭘﺎدﮔﺎن ﻧﻴﺰ ﭘﻴﺸﺮوي ﻛﺮدﻧﺪ ،ﺟﺒﻬﻪ ي ﻣﺸﺘﺮك آذرﺑﺎﻳﺠﺎن و ﻛﺮدﺳـﺘﺎن ﻧﻴـﺰ در ﺗﻜﺎب ﺑﻮد وﻟﻲ ﺟﺒﻬﻪي اﺻﻠﻲ ﻫﻤﺎن ﺟﺒﻬﻪي ﺳﻘﺰ و ﺑﺎﻧﻪ ﺑﻮد).ن(
111
ﻓﺮد ﻣﺴﻠﺢ در آن زﻣﺎن از ﻟﺤﺎظ ﺗﻌﺪاد و ﻛﻤﻴﺖ ،ﻧﻴﺮوي زﻳﺎدي ﺑﻮد وﻟـﻲ از ﻟﺤﺎظ ﻛﻴﻔﻴﺖ ﻧﻈﺎﻣﻲ ﭼﻨﺪ ﻧﻘﻄﻪ ﺿﻌﻒ اﺳﺎﺳﻲ داﺷﺖ: 1ـ درﺳﺖ اﺳﺖ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻧﻴﺮوﻫﺎ ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻧﻴﺮوﻫـﺎي ﭘﻴـﺸﻤﺮگ و ﻧﻴـﺮوي ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﻪﺷﻤﺎر ﻣﻲآﻣﺪﻧـﺪ ،وﻟـﻲ ﻧﻴﺮوﻳـﻲ ﻋـﺸﻴﺮه اي ﺑﻮدﻧـﺪ و ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ي ﻫﻤﻪ ي ﺑﺨﺶ ﻫﺎ ،رؤﺳﺎي ﻋﺸﺎﻳﺮ ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪ ي اﻳﻦ ﺗﺮﻛﻴﺐ از دو ﻧﻈﺮ ﻣﻈﻠﻮب ﻧﺒﻮد: اﻟﻒ( اﻳﻦ ﻧﻴﺮوﻫﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺗﺤﺖ ﻧﻔﻮذ رؤﺳﺎي ﻋﺸﻴﺮه ﻫـﺎي ﺧـﻮد ﺑﻮدﻧـﺪ ﺗـﺎ ﺗﺤﺖ ﻧﻈﺮ ﺣﺎﻛﻤﻴﺖ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ،ﺑﻪ ﻋﺒﺎرت دﻳﮕﺮ ﺑﻴـﺸﺘﺮ اﻣـﻮر ﺑـﻪ دﺳﺘﻮر رؤﺳﺎي ﻋﺸﺎﻳﺮ اﻧﺠﺎم ﻣﻲ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ،ﻧﻪ ﺑﻪ دﺳﺘﻮر ﻣﺴﺌﻮﻻن و ﻣﻘﺎم ﻫـﺎي ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن. ب( اﺻﻮل و ﺗﺎﻛﺘﻴﻚ ﻧﻈﺎﻣﻲ ﻻزم در ﻣﻴﺎن ﻧﻴﺮوﻫﺎي ﻣﺴﻠﺢ وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ. ﺿﻤﻦ اﻳﻨﻜﻪ اﻳﻦ ﻋﺸﻴﺮهﻫﺎ در ﺑﻴﻦ ﺧﻮدﺷﺎن ﺑﻪ رﻗﺎﺑﺖ ﭘﺮداﺧﺘﻪ و ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﻋﺸﻴﺮهاي و ﻓﺮدي ﻣﺪ ﻧﻈﺮ ﺑﻮد ﺗﺎ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﻛﻠﻲ ﺟﻨﺒﺶ. 2ـ ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﻛﻪ ﻗﺒ ًﻼ ذﻛﺮ ﺷﺪ ،ﻏﻴﺮ از ﺑﺎرزاﻧﻲﻫﺎ ﭘﻴﺸﻤﺮگﻫـﺎي دﻳﮕـﺮ اﺳﺐﺳﻮار ﺑﻮدﻧﺪ ،وﻟﻲ ﻧﻜﺘﻪ ي ﺟﺎﻟﺐ ﺗﻮﺟﻪ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛـﻪ از ﻟﺤـﺎظ اﺳـﻠﺤﻪ و ﻣﻬﻤﺎت در وﺿﻌﻴﺖ ﻣﻨﺎﺳﺒﻲ ﻗﺮار ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ ،اﺳﻠﺤﻪ ي ﺧﻮدﻛﺎر و ﺗﻴﺮﺑﺎر ﺑﺴﻴﺎر ﻛﻢ ﺑﻮد و ﺑﻴﺸﺘﺮ آنﻫﺎ اﺳﻠﺤﻪي "ﺑﺮﻧﻮ" ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه داﺷﺘﻨﺪ. 112
3ـ ﻧﻘﻄﻪ ﺿﻌﻒ دﻳﮕﺮ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ اﻳﻦ ﻧﻴﺮوﻫـﺎ آﻣـﻮزش ﻧﻈـﺎﻣﻲ ﻧﺪﻳـﺪه ﺑﻮدﻧﺪ .ﻏﻴﺮ از ﺑﺎرزاﻧﻲﻫﺎ ﻛﻪ ﭼﻨﺪ ﺳﺎل در ﻋﺮاق ﺟﻨﮕﻴـﺪه ﺑﻮدﻧـﺪ و ﺗﺠﺮﺑـﻪي ﺟﻨﮕﻲ داﺷﺘﻨﺪ ،ﺑﻴﺸﺘﺮ آن ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺟﺒﻬﻪ آﻣﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ،ﻧﻪ در ﺟﻨﮕﻲ ﺷﺮﻛﺖ ﻧﻤﻮده ﺑﻮدﻧﺪ و ﻧﻪ آﻣﻮزش ﻧﻈﺎﻣﻲ دﻳﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﻛـﻪ ﺑـﺮاي ﺷـﺮﻛﺖ در ﺟﻨـﮓ آﻣﺎده ﺑﺎﺷﻨﺪ .ﺑﺮاي ﻫﺮ ﺑﺨﺶ از اﻳﻦ ﻧﻴﺮوي ﺑﺰرگ ،ﻳﻚ اﻓـﺴﺮ ﺗﻌﻴـﻴﻦ ﺷـﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ دو وﻇﻴﻔﻪ ﺑﺮﻋﻬﺪه داﺷﺖ: 1ـ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ و اﻣﻜﺎﻧﺎﺗﻲ ﻛﻪ در اﻳﻦ ﺟﺒﻬـﻪ در اﺧﺘﻴـﺎر دارﻧـﺪ ﺑـﻪ ﻧﻴﺮوي ﭘﻴﺸﻤﺮگ آﻣﻮزش ﺑﺪﻫﻨﺪ. 2ـ اﻳﻦ اﻓﺴﺮ در ﻫﻤﺎن ﺣﺎل ،ﻣﺴﺌﻮل ﺗﺪارﻛﺎت ﺑﻮد و ﻻزم ﺑـﻮد آذوﻗـﻪ و وﺳﺎﻳﻞ ﻣﻮرد ﻧﻴﺎز ﻧﻴﺮوﻫﺎي ﭘﻴﺸﻤﺮگ در ﺟﺒﻬﻪ را ﻓﺮاﻫﻢ ﻛﻨﺪ. در آن زﻣﺎن ﺑﺮاي ارﺗﺶ اﻳﺮان ﻣﺴﺄﻟﻪي ﻣﻬﻢ و ﻓـﻮري ،ارﺳـﺎل آذوﻗـﻪ و اﺳﻠﺤﻪ و ﻣﻬﻤﺎت ﺑﻪ دو ﭘﺎدﮔﺎن ﺑﺎﻧﻪ و ﺳﺮدﺷﺖ ﺑـﻮد ﻛـﻪ در ﻣﺤﺎﺻـﺮه ﻗـﺮار داﺷﺘﻨﺪ ،ﭼﻮن ﻣﺴﻴﺮ ﺳﻘﺰ ،ﺑﺎﻧﻪ و ﺳﺮدﺷﺖ در ﻛﻨﺘـﺮل ﭘﻴـﺸﻤﺮگ ﺟﻤﻬـﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﻮد و در آن زﻣﺎن ارﺗﺶ اﻳﺮان ﻛﻪ ﻧﻴﺮوي ﻫﻮاﻳﻲ ﻧﺪاﺷﺖ ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ آذوﻗﻪ و ﻣﻬﻤﺎت را ﺑﻪ ﭘﺎدﮔﺎن ﻫﺎي ﺳﺮدﺷﺖ و ﺑﺎﻧﻪ ﺑﻔﺮﺳﺘﺪ ،در ﺗﻼش ﺑﻮد ﺗـﺎ ﺑﻪﻫﺮ ﻃﺮﻳﻘﻲ ،از ﻣﺴﻴﺮ زﻣﻴﻨﻲ اﻳﻦ ﻛﺎر را اﻧﺠﺎم دﻫﺪ .ﺑﺮاي رﺳﻴﺪن ﺑـﻪ اﻳـﻦ ﻫﺪف ،از روز 4اردﺑﻴﻬﺸﺖ ﺳﺎل 24) 1325آورﻳﻞ (1946ﺳﺘﻮﻧﻲ 600 113
ﻧﻔﺮي ﺑﻪ راه اﻓﺘﺎد .اﻳﻦ ﺳﺘﻮن در روﺳﺘﺎي "ﻗﺎراوا" ﺑﺎ ﺑﺎرزاﻧﻲﻫﺎ ﻛﻪ ﺑـﺮ ﺳـﺮ راه ﻗﺮار داﺷﺘﻨﺪ ،درﮔﻴﺮ ﺷﺪﻧﺪ .در اوﻟﻴﻦ ﺣﻤﻠﻪي ﻏﺎﻓﻠﮕﻴﺮاﻧﻪ ،ﺑﺎرزاﻧﻲﻫـﺎ 21 ﺳﺮﺑﺎز را ﻛﺸﺘﻪ و 17ﻧﻔﺮ را ﻧﻴﺰ زﺧﻤﻲ و 40ﺗﻦ را اﺳـﻴﺮ ﻛﺮدﻧـﺪ .ﺑﻘﻴـﻪي ﺳﺘﻮن ﺑﻪ ﻃﺮف ﺳﻘﺰ ﻋﻘﺐ ﻧﺸﻴﻨﻲ ﻛﺮد .اﻳﻦ ﺷﻜـﺴﺘﻲ ﺑـﺰرگ ﺑـﺮاي ارﺗـﺶ اﻳﺮان ﺑﻮد و ﺗﺄﺛﻴﺮات ﻣﺜﺒﺖ زﻳﺎدي ﻧﻴﺰ ﺑﺮ ﻧﻴﺮوﻫﺎي ﭘﻴﺸﻤﺮگ ﺟﺒﻬﻪي ﺳﻘﺰ و ﺑﺎﻧﻪ ﮔﺬاﺷﺖ ،ﺑﻪ وﻳﮋه ﺣﺲ ﻣﻠـﻲ آﻧـﺎن را ﺗﻘﻮﻳـﺖ ﻛـﺮد و ﺳـﺒﺐ ﺷـﺪ ﺗـﺎ اﺧﺘﻼﻓﺎت ﻣﻴﺎن ﻋﺸﻴﺮهﻫﺎ ﻛـﺎﻫﺶ ﻳﺎﺑـﺪ .ﺷﻜـﺴﺖ ارﺗـﺶ در ﻛﺮدﺳـﺘﺎن در درون ارﺗﺶ و در ﭘﺎﻳﺘﺨﺖ ﻧﻴﺰ ﭘﺨﺶ ﺷﺪ و ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﻮد ﻛـﻪ ﺑﻌـﺪ از اﻳﻦ ﺷﻜﺴﺖ ،ﺳﺘﺎد ارﺗﺶ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﻛﻪ ﺳﺮﻟﺸﻜﺮ رزمآرا را ﺑـﻪ ﻋﻨـﻮان ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﺑﻪ ﻣﻨﻄﻘﻪي ﺳﻘﺰ ﺑﻔﺮﺳﺘﺪ. وﻟﻲ ﻗﺒﻞ از آﻧﻜﻪ ارﺗﺶ اﻳﺮان وارد ﺟﻨﮓ دﻳﮕﺮي ﺷﻮد ،ﭼـﺎرهاي ﻏﻴـﺮ از ﻣﺬاﻛﺮه و ﮔﻔﺘﮕﻮ ﺑﺎ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎن ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻧﺒﻮد .ﺑﻌﺪ از ﻳﻚ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﻛﻪ در ﺷﻬﺮ ﺳﻘﺰ در 5ﺧﺮدادﻣﺎه 26) 1325ﻣﻲ (1946ﺻﻮرت ﮔﺮﻓـﺖ و ﻫﺮ دو ﻃﺮف ﺗﻮاﻓﻖ ﻛﺮدﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي از درﮔﻴﺮي ﺑﻴﻦ ﻧﻴﺮوﻫﺎﻳﺸﺎن، ﻳﻚ ﻣﻨﻄﻘﻪاي ﺑﻲﻃﺮف 4ﻛﻴﻠﻮﻣﺘﺮي را از ﺳﻘﺰ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺑﺎﻧﻪ و از ﺳـﻘﺰ ﺑـﻪ ﺳﻤﺖ ﺑﻮﻛﺎن ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻛﻨﻨﺪ .ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎن ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﻣﻮاﻓﻘـﺖ ﻛﺮدﻧـﺪ ﻛـﻪ ارﺗﺶ آذوﻗﻪ را ﺑﻪ ﭘﺎدﮔﺎن ﺳﺮدﺷﺖ و ﺑﺎﻧﻪ ارﺳﺎل ﻛﻨﺪ ،وﻟﻲ اﺟﺎزه ي ارﺳـﺎل 114
اﺳﻠﺤﻪ و ﻣﻬﻤﺎت را ﻧﺪادﻧﺪ .ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﺮاي اﻳﻨﻜـﻪ از ﺟﻨـﮓ و در ﮔﻴـﺮي در آﻳﻨﺪه ﭘﻴﺸﮕﻴﺮي ﺷﻮد و اﮔﺮ ﻣﺸﻜﻼﺗﻲ ﺑﺮاي دو ﻃﺮف ﭘﻴﺶ آﻣﺪ ،ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ آن را ﺣﻞ و ﻓﺼﻞ ﻛﻨﻨﺪ ،ﻗـﺮار ﺷـﺪ ﻛـﻪ در ﺳـﻘﺰ و ﺑﺎﻧـﻪ و ﺳﺮدﺷـﺖ ،ﺣـﺰب دﻣﻜﺮات ﻧﻤﺎﻳﻨﺪهي رﺳﻤﻲ ﺧﻮد را داﺷﺘﻪ و ﺑـﺎ ﻧﻤﺎﻳﻨـﺪهي ارﺗـﺶ اﻳـﺮان در ارﺗﺒﺎط ﺑﺎﺷﺪ. وﻟﻲ ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﻛﻪ ﭘﻴﺶﺑﻴﻨﻲ ﻣﻲ ﺷﺪ ،اﻳﻦ ﺗﻮاﻓﻘﻨﺎﻣﻪ اﺟﺮا ﻧﺸﺪ .ﺑﻪ وﻳﮋه ﻛﻪ ارﺗﺶ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﻲ در ﺗﻼش ﺑﻮد ﻫﺮ ﻃﻮر ﻛﻪ ﺷﺪه اﺳﻠﺤﻪ و ﻣﻬﻤﺎت ﺑﻪ ﭘﺎدﮔﺎن ﺑﺎﻧﻪ و ﺳﺮدﺷﺖ ارﺳﺎل ﻛﻨﺪ .ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﻮد ﻛﻪ ﮔﺎﻫﻲ اوﻗـﺎت ﺟﻨـﮓ و درﮔﻴﺮيﻫﺎي ﭘﺮاﻛﻨﺪه در ﻣﺴﻴﺮﻫﺎي ﺳﻘﺰ ﺑﻪ ﺑﺎﻧـﻪ ﻳـﺎ ﺳـﻘﺰ ﺑـﻪ ﺑﻮﻛـﺎن روي 27
ﻣﻲداد.
رزمآرا ﭘﺲ از رﺳﻴﺪن ﺑﻪ ﺳﻘﺰ در ﺗﻼش ﺑﻮد ﺣﻤﻠﻪي ﮔـﺴﺘﺮدهاي را ﻋﻠﻴـﻪ ﻧﻴﺮوﻫﺎي ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻃﺮاﺣﻲ ﻛﻨﺪ .ﺑﻌﺪ از آﻣﺎده ﺷﺪن دو ﮔـﺮدان ﺗﻮﭘﺨﺎﻧـﻪ ﺑـﺎ 27 ﺳﺮﻫﻨﮓ "ﻛﻠﻨﻞ" ﻣﺤﻤﺪ ﻧﺎﻧﻮازاده ،ﻳﻜﻲ از ﺑﻠﻨﺪﭘﺎﻳﻪﺗﺮﻳﻦ اﻓﺴﺮان ﺳﭙﺎه ﻣﻠﻲ در ﻣﻨﻄﻘﻪاي ﻣﻴﺎن ﺳﻘﺰ و ﺑﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺷﻬﺎدت رﺳﻴﺪ .اﺣﺘﻤﺎﻻً آن ﻫﻮاﭘﻴﻤﺎي ارﺗﺸﻲ ﻛﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﻧﺎﻧﻮازاده در آن ﺑﻮد و از ﺑﺎﻧـﻪ ﻋـﺎزم ﺳـﻘﺰ ﺑﻮد ،دﺳﺘﻜﺎري ﺷﺪه ﺑﻮد ،زﻳﺮا ﻫﻮاﭘﻴﻤﺎي ﺣﺎﻣﻞ ﻣﺤﻤﺪ ﻧﺎﻧﻮازاده در ﻣﻨﻄﻘﻪ ي "ﻛَﻠﻲ ﺧﺎن" ﺳﻘﻮط ﻛـﺮد و ﻧﺎﻧﻮازاده ﺑﻪ ﺷﻬﺎدت رﺳﻴﺪ وﻟﻲ ﺧﻠﺒﺎن ﺑﺎ ﭼﺘﺮ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﭘﺮﺗﺎب ﻛﺮد و ﺟﺎن ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻪ در ﺑﺮد و زﻧﺪه ﻣﺎﻧﺪ).ن(
115
ﭘﺸﺘﻴﺒﺎﻧﻲ ﻫﻮاﻳﻲ ،در روز 25ﺧﺮدادﻣﺎه " 15ژوﺋﻦ" ﺑﻠﻨﺪيﻫﺎي "ﻣﺎﻣﻪﺷـﺎ" را ﻣﻮرد ﺣﻤﻠﻪ ﻗﺮار دادﻧﺪ و ﺟﻨﮓ ﺷﺪﻳﺪي در ﮔﺮﻓـﺖ .در اﻳـﻦ ﺟﻨـﮓ ﻫـﻢ ﺑﺎرزاﻧﻲ ﻫﺎ و ﻫﻢ ﻧﻴﺮوﻫﺎي ﭘﻴﺸﻤﺮگ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺣﻀﻮر داﺷﺘﻨﺪ ،وﻟﻲ ارﺗﺶ ﻛﻪ ﻧﻴﺮوي زﻳﺎدي را ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺧـﻮد آورده ﺑـﻮد ،ﺑـﺎرزاﻧﻲ ﻫـﺎ را ﻛـﻪ ﺗﻌﺪاﺷــﺎن اﻧــﺪك ﺑــﻮد ،ﻣﺤﺎﺻــﺮه ﻧﻤــﻮده و "ﺧﻮﺷ ـﻪوي ﺧﻠﻴــﻞ" ﻳﻜــﻲ از ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﺎن دﻟﻴـﺮ و ﺷـﺠﺎع ﺑـﺎرزاﻧﻲ را ﺑـﻪ ﺷـﻬﺎدت رﺳـﺎﻧﺪﻧﺪ و ﻧﻴﺮوﻫـﺎي ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻪ ﻋﻘﺐﻧﺸﻴﻨﻲ ﺷﺪﻧﺪ .اﻳﻦ ﭘﻴﺮوزي ﺑﺰرﮔﻲ ﺑـﺮاي ارﺗﺶ اﻳﺮان ﺑﻮد و رزم آرا در ﺻﺪد ﺑﻮد از اﻳﻦ ﭘﻴﺮوزي اﺳـﺘﻔﺎدهي ﺳﻴﺎﺳـﻲ ﻧﻤﺎﻳﺪ. در اواﺧﺮ ﺧﺮدادﻣﺎه 1325در روﺳﺘﺎي"ﺳﺮا" در ﺣﺪﻓﺎﺻﻞ ﺑﻮﻛﺎن و ﺳﻘﺰ، رزم آرا و ﻗﺎﺿﻲ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎ ﻫﻢ دﻳﺪار ﻛﺮدﻧﺪ و ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪ ﺗﻮاﻓﻘﻨﺎﻣﻪ اي ﻛﻪ ﭘﻴﺸﺘﺮ در 5ﺧﺮدادﻣﺎه اﻣﻀﺎء ﺷﺪه ﺑﻮد ،از ﺳﻮي دو ﻃﺮف اﺟـﺮا ﺷـﻮد و آﺗﺶ ﺑﺲ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﻴﻦ ارﺗﺶ اﻳﺮان و ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن اداﻣﻪ ﻳﺎﺑﺪ .ﻫـﺪف رزم آرا از اﻳﻦ اﻗﺪام ،ﺑﻪ دﺳﺖ آوردن زﻣﺎن و ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻦ ﻧﻴﺮوي ﺟﻤﻬـﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن در ﺣﺎﻟﺖ ﺗﺪاﻓﻌﻲ ﺑﻮد ﺗﺎ اﺟﺎزه ﻧﺪﻫﺪ ﺑﻪ ﺳـﻮي ﺟﻨـﻮب ﭘﻴـﺸﺮوي ﻛﺮده و از ﺣﻤﻠﻪي ﻧﻴﺮوﻫﺎي ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﺮﻛﺰي ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي ﻧﻤﺎﻳﺪ.
116
ﺑﻌﺪ از ﺟﻨﮓ "ﻣﺎﻣﻪﺷﺎ" اﻳﻦ اﺣﺴﺎس در ﺑﻴﻦ ﻧﻴﺮوﻫـﺎي ﭘﻴـﺸﻤﺮگ ﻗـﻮت ﮔﺮﻓﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺣﻤﻠﻪ ي ﺑﺰرﮔﻲ ﺑﻪ ﻧﻴﺮوﻫﺎي ارﺗـﺶ اﻳـﺮان در ﻣﻨﻄﻘـﻪ ي ﺳـﻘﺰ ﺿﺮﺑﻪ وارد ﻛﻨﻨﺪ .،ﻫﺪف از اﻳﻦ ﺣﻤﻠﻪ آن ﺑﻮد ﻛﻪ ﻧﻴﺮوي ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺗﺎ ﺟﺎﻳﻲ ﭘﻴﺸﺮوي ﻛﻨﺪ ﻛﻪ در ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺷﻬﺮ ﺳﻨﻨﺪج را آزاد ﻛﻨﺪ .ﺷـﻤﺎر ﻧﻴﺮوﻫﺎي ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن زﻳﺎد ﺑـﻮد و از اﻋﺘﻤـﺎد ﺑـﻪ ﻧﻔـﺲ و روﺣﻴـﻪي ﺑﺎﻻﻳﻲ ﺑﺮﺧﻮردار ﺑﻮدﻧﺪ .ﭘﻴﺶﺑﻴﻨﻲ ﻣﻲﺷﺪ ﻛﻪ اﮔﺮ ﺑﺮ اﺳﺎس اﺻﻮل و ﺗﺎﻛﺘﻴﻚ ﻧﻈﺎﻣﻲ ﻋﻤﻞ ﻛﻨﻨﺪ ،ارﺗﺶ اﻳﺮان ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ آﻧـﺎن را ﻧﺨﻮاﻫـﺪ داﺷـﺖ. وﻟﻲ دراﻳﻦ زﻣﺎن ﻳﻚ ﻋﺎﻣﻞ دﻳﮕﺮ دﺧﺎﻟﺖ ﻛﺮد و ﻣﺎﻧﻊ ﭘﻴـﺸﺮوي ﻧﻴﺮوﻫـﺎي ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﻪ ﺳﻮي ﺟﻨﻮب ﺷﺪ. روز 30ﺧﺮدادﻣــﺎه 20" 1325ژوﺋــﻦ "1946ﻫﺎﺷــﻤﻮف ،ﻛﻨــﺴﻮل اﺗﺤﺎدﺷﻮروي در اروﻣﻴﻪ ،ﻧﺰد ﭘﻴﺸﻮا ﻗﺎﺿﻲﻣﺤﻤﺪ رﻓﺖ و در روﺳﺘﺎي "ﺳﺮا" ﺑﺎ ﻫﻢ دﻳﺪار ﻛﺮدﻧـﺪ .ﻫﺎﺷـﻤﻮف از ﻗﺎﺿـﻲﻣﺤﻤـﺪ ﺧﻮاﺳـﺖ ﻛـﻪ ﻧﻴﺮوﻫـﺎي ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﺎ ارﺗﺶ اﻳﺮان وارد ﺟﻨـﮓ ﻧـﺸﻮﻧﺪ و ﺑـﻪ آﻧـﺎن ﺣﻤﻠـﻪ ﻧﻜﻨﻨﺪ ،ﭼﻮن اﺣﺘﻤﺎل دارد ﺟﻨﮓ ﺑﺰرﮔﻲ درﮔﻴﺮد ﻛﻪ اﺗﺤﺎد ﺷﻮروي آن را ﺑﻪ ﺻﻼح ﻧﻤﻲ داﻧﺪ و ﺑﻪ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻛﻤﻚ ﻧﻈﺎﻣﻲ ﻧﺨﻮاﻫـﺪ ﻛـﺮد .ﻻزم ﺑﻮد ﭘﻴﺸﻮا ﻗﺎﺿﻲ ﻣﺤﻤﺪ و ﻣﻘﺎﻣﺎت دﻳﮕﺮ ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ،وﺿﻌﻴﺖ ﻛﺮدﺳﺘﺎن و ﺳﺮاﺳﺮ اﻳﺮان را ﺑﺮرﺳﻲ ﻛﻨﻨﺪ .از ﻳﻚ ﺳﻮ ،ارﺗﺶ ﺳـﺮخ اﻳـﺮان را ﺗـﺮك 117
ﻛﺮده ﺑﻮد و ﺗﻮاﻓﻘﻨﺎﻣﻪ ي "ﻣﻈﻔﺮ ﻓﻴﺮوز -ﭘﻴﺸﻪوري" در ﺗﺒﺮﻳﺰ اﻣـﻀﺎء ﺷـﺪه ﺑﻮد و از ﺳﻮي دﻳﮕﺮ ،دوﻟﺖ اﻳﺮان و اﺗﺤـﺎد ﺷـﻮروي ﺗﻮاﻓﻘﻨﺎﻣـﻪ ي ﺗـﺸﻜﻴﻞ ﺷﺮﻛﺖ ﻧﻔﺖ ﻣﺸﺘﺮك را اﻣﻀﺎء ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ .ﭘﺲ از ﺑﺮرﺳﻲ اﻳـﻦ ﻣـﺴﺎﺋﻞ، ﭘﻴﺸﻮا ﻗﺎﺿﻲﻣﺤﻤﺪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ رﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﺣﻤﻠﻪ ﺑﻪ ارﺗﺶ اﻳﺮان ﻣﻘـﺮون ﺑـﻪ ﺻﺮﻓﻪ ﻧﻴﺴﺖ و اﺣﺘﻤﺎل دارد ﺗـﺄﺛﻴﺮات زﻳﺎﻧﺒـﺎري را ﺑـﺮ رواﺑـﻂ ﺟﻤﻬـﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن و اﺗﺤﺎد ﺷﻮروي ﺑﮕـﺬارد .اﻳـﻦ ﺗـﺼﻤﻴﻤﻲ ﺑـﻮد ﻛـﻪ ﺑـﺮ آﻳﻨـﺪه ي ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺗﺄﺛﻴﺮﮔﺬار ﺑﻮد .ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺗﺎ اواﺧـﺮ در ﻫﻤـﺎن ﭼﻬﺎرﭼﻮب ﻣﺤﺪود ﺧﻮد ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪ ،ﺑﻪ ﻋﺒﺎرت دﻳﮕـﺮ ،ﺟﻤﻬـﻮري ﻛﺮدﺳـﺘﺎن ﺗﻨﻬﺎ ﻳﻚ ﺳﻮم از ﻛﺮدﺳﺘﺎن اﻳﺮان را ﺗﺤﺖ ﻧﻔﻮذ ﺧﻮد داﺷﺖ. 5ـ ﻓﺮوﭘﺎﺷﻲ ﻫﻤﺰﻣﺎن در ﺗﻬﺮان ﻣﺎﻧﻮرﻫﺎي ﻧﺨﺴﺖوزﻳﺮ ﻗﻮام ﻫﻤﭽﻨﺎن اداﻣﻪ داﺷﺖ .ﻗﻮام ﻛﻪ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﻛﺴﺐ وﻗﺖ ﺑﻮد ،ﭼﻨﻴﻦ ﻧﺸﺎن ﻣﻲداد ﻛﻪ ﻫﺪﻓﺶ ﻣﺘﺤﺪ ﻛﺮدن و اﻳﺠﺎد ﺟﺒﻬﻪاي وﺳﻴﻊ از ﻫﻤﻪي ﻧﻴﺮوﻫﺎي ﻣﻠﻲ و دﻣﻜﺮاﺗﻴﻚ در اﻳﺮان اﺳـﺖ. ﭘﺲ از اﻣﻀﺎي ﺗﻮاﻓﻘﻨﺎﻣﻪاي ﻣﻴﺎن ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﻠﻲ آذرﺑﺎﻳﺠﺎن و دوﻟﺖ ﻣﺮﻛﺰي، ﻗﻮام ﺑﻪ اﻳﻦ ﻗﺼﺪ ﻛﻪ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻴﺮوﻫﺎي دﻣﻜﺮاﺗﻴﻚ و ﭼﭗ را ﺑـﻪ ﻃـﺮف ﺧـﻮد ﺟﻠﺐ ﻛﻨﺪ ،ﻛﺎرﻫﺎي دﻳﮕﺮي ﻧﻴﺰ اﻧﺠﺎم داده ﺑﻮد . 118
در ﻳﺎزدﻫﻢ ﻣﺮدادﻣﺎه ﺳـﺎل 2) 1325اوت (1946ﺳـﻪ ﻧﻔـﺮ از رﻫﺒـﺮان ﺣﺰب ﺗﻮدهي اﻳﺮان ،وزﻳﺮ ﻛﺎﺑﻴﻨﻪي ﻗﻮام ﺷﺪﻧﺪ" :اﻳـﺮج اﺳـﻜﻨﺪري" وزﻳـﺮ ﻛﺎر و ﻫﻨﺮ" ،دﻛﺘﺮ ﻓﻴﺮوز )ﻓﺮﻳﺪون( ﻛﺸﺎورز" وزﻳﺮ ﻓﺮﻫﻨـﮓ و "ﻣﺮﺗـﻀﻲ ﻳﺰدي" وزﻳﺮ ﺑﻬﺪاﺷﺖ .ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻫﺪف ﻗﻮام اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ اﻳﻦﮔﻮﻧﻪ ﻧﺸﺎن دﻫﺪ ﻛﻪ ﺣﺎﺿﺮ اﺳﺖ ﺣﺰب ﺗﻮده را ﻧﻴﺰ در ﻗﺪرت ﺳﻬﻴﻢ ﻧﻤـﻮده و ﺣﻜـﻮﻣﺘﻲ ﻣﻠﻲ و دﻣﻜﺮاﺗﻴﻚ ﺗﺸﻜﻴﻞ دﻫﺪ ﻛﻪ در آن زﻣـﺎن در ﺣﻘﻴﻘـﺖ ﻣـﻲﺗﻮاﻧـﺴﺖ ﺧﻮاﺳﺖﻫﺎي ﺗﻮدهﻫﺎي ﻣﺮدم ﺳﺮاﺳﺮ اﻳﺮان را ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﻲ ﻛﻨﺪ ،زﻳﺮا ﻫﻤﺎنﻃﻮر ﻛﻪ ﻗﺒﻼ ﮔﻔﺘﻴﻢ ،ﺟﻨﺒﺶ ﻣﻠﻲ ـ دﻣﻜﺮاﺗﻴﻚ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ در آذرﺑﺎﻳﺠﺎن و ﻛﺮدﺳﺘﺎن، ﺑﻠﻜﻪ در ﺳﺮاﺳﺮ اﻳﺮان ﺑﺴﻴﺎر ﮔﺴﺘﺮش ﻳﺎﻓﺘﻪ و ﺑﻪ ﻧﻴﺮوي ﺑﺴﻴﺎر ﺑﺰرﮔﻲ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﻲﺗﻮان ﮔﻔﺖ از ﻫﻤﻪي ﻧﻴﺮوﻫﺎي ﺳﻴﺎﺳﻲ اﻳﺮان ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪﺗﺮ ﺑﻮد. ﻗﻮام ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﻪ ﻃﺮز ﺑﺴﻴﺎر زﻳﺮﻛﺎﻧﻪاي ﺗﻈﺎﻫﺮ ﻣﻲﻧﻤﻮد ﻛﻪ در ﺑﺮاﺑـﺮ ﭼﻨـﻴﻦ اﻗﺪاﻣﺎﺗﻲ ﻳﻌﻨﻲ ﺑﺮ ﺳﺮﻛﺎر آوردن وزﻳـﺮان ﺗـﻮدهاي ﺑـﻪ ﻛﺎﺑﻴﻨـﻪ ،ﺗﻮاﻓـﻖ ﺑـﺎ آذرﺑﺎﻳﺠﺎن و ﺑﺮﺧﻲ اﻗﺪاﻣﺎت دﻳﮕﺮي ﻛـﻪ ﺟﻨﺒـﻪي دﻣﻜﺮاﺗﻴـﻚ داﺷـﺘﻨﺪ ،ﺑـﺎ ﻣﺤﻤﺪرﺿﺎﺷﺎه اﺧﺘﻼف دارد . در آن زﻣﺎن رﻫﺒﺮي ﺣﺰب ﺗﻮده و ﺣﺘﻲ ﻓﺮﻗـﻪي دﻣﻜـﺮات آذرﺑﺎﻳﺠـﺎن ﻧﻴـﺰ اﻳﻦﮔﻮﻧﻪ ﻧﺸﺎن ﻣﻲدادﻧﺪ ﻛﻪ ﻗﻮام ﺣﻘﻴﻘﺘﺎ در ﺻﺪد دﻣﻜﺮاﺗﻴﺰه ﻛﺮدن اﻳﺮان اﺳﺖ و روزي ﺧﻮاﻫﺪ رﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﺷﺎه را ﺑﺮﻛﻨﺎر ﻧﻤﻮده و اﻳﺮان را ﺑـﻪ ﻳـﻚ ﺟﻤﻬـﻮري 119
دﻣﻜﺮاﺗﻴﻚ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد .واﻗﻌﻴﺖ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ اﮔﺮ در اﻧﺘﺨﺎب ﺗﺎﻛﺘﻴﻚ و ﻧﺤﻮهي ﻋﻤﻞ ،اﺧﺘﻼﻓﻲ ﻣﻴﺎن ﻗﻮام و ﺷﺎه وﺟﻮد داﺷﺖ ،اﻣﺎ ﻗﻮام ﻫﺮ ﻛـﺎري ﻛـﻪ ﻣﻲﻛﺮد ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻮرد ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺷﺎه ،ﺑﻠﻜﻪ ﻣﻮرد ﺗﻴﻴﺪ آﻣﺮﻳﻜﺎ و اﻧﮕﻠﻴﺲ ﻧﻴﺰ ﺑﻮد . ﻛﺎري ﻛﻪ ﻗﻮام ﻣﻲﻛﺮد ،ﻧﻘﺸﻪاي از ﭘﻴﺶ ﺗﻌﻴـﻴﻦﺷـﺪه ﺑـﻮد و ﻫـﺪف از آن، ﺗﻀﻌﻴﻒ و ﻧﺎﺑﻮدي ﺟﻨﺒﺶ دﻣﻜﺮاﺗﻴﻚ ﺧﻠﻖﻫﺎي اﻳﺮان ﺑﻮد .ﻣﺴﺄﻟﻪ ﺗﻨﻬﺎ اﻳﻦ ﺑﻮد، ﻗﻮام دﻧﺒﺎل ﻓﺮﺻﺖ ﻣﻨﺎﺳﺒﻲ ﻣﻲﮔﺸﺖ ﻛﻪ ﺿﺮﺑﻪي ﻧﻬﺎﻳﻲ را وارد ﻛﻨﺪ .در واﻗـﻊ اﻳﻦﮔﻮﻧﻪ ﻫﻢ ﺷﺪ ،ﻗـﻮام در ﻫـﺸﺘﻢ ﺗﻴﺮﻣـﺎه 29) 1325ژوﺋـﻦ (1946ﺣـﺰب دوﻟﺘﻲ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻧﺎم "ﺣﺰب دﻣﻜﺮات اﻳﺮان" ﺗﺄﺳﻴﺲ ﻛﺮد . اﻳﻦ ﺣﺰب در ﻇﺎﻫﺮ ﻗﺮار ﺑﻮد ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﻣﺘﺤـﺪ اﺣـﺰاب دﻣﻜﺮاﺗﻴـﻚ و ﭼـﭗ ﮔﺮدآﻣﺪه در ﺟﺒﻬﻪي ﺗﺮﻗﻲﺧﻮاه ﮔﺮدد ،اﻣﺎ در ﻋﻤﻞ ،ﺑﺮاي ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ اﻳﻦ اﺣﺰاب، ﺑﻪ وﻳﮋه ﺣﺰب ﺗﻮده ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺷﺪه ﺑﻮد .ﻣﺴﺄﻟﻪي اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت ﺑـﺮاي ﻧﺨـﺴﺖ وزﻳـﺮ ﻗﻮام ﺑﻬﺎﻧﻪاي ﺷﺪ ﺗﺎ درﺧﻮاﺳﺖ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﺗﺄﻣﻴﻦ آزادي اﻧﺘﺨﺎﺑـﺎت ،ارﺗـﺶ اﻳﺮان ﺑﻪ آذرﺑﺎﻳﺠﺎن و ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﺮود .ﺑﻪ ﻋﻘﻴﺪهي ﻗﻮام ،ﺑـﺪون ﻣـﺴﺘﻘﺮ ﺷـﺪن 28
ارﺗﺶ اﻳﺮان در اﻳﻦ دو ﻣﻨﻄﻘﻪ اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت آزاداﻧﻪ ﺻﻮرت ﻧﻤﻲﮔﺮﻓﺖ.
28 ﺟﺮج آﻟﻦ ،ﺳﻔﻴﺮ آﻣﺮﻳﻜﺎ در ﺗﻬﺮان ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﺤﻮ ﭘﺸﺘﻴﺒﺎﻧﻲ ﺧﻮد را ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻗﻮام ﻧﺸﺎن داد ":اﻳـﻦﻛـﻪ دوﻟﺖ اﻳﺮان اﻋﻼم ﻛﺮده ﻛﻪ ﺧﻮاﺳﺘﺎر ﻓﺮﺳﺘﺎدن ﻧﻴﺮوي اﻣﻨﻴﺘﻲ ﺑـﻪ ﻫﻤـﻪ ي ﺑﺨـﺶ ﻫـﺎي اﻳـﺮان اﺳـﺖ ... ﺗﺼﻤﻴﻤﻲ ﻛﺎﻣﻼ ﻃﺒﻴﻌﻲ و ﺑﺠﺎﺳﺖ".
120
اﻳﻦ اوﻟﻴﻦ ﻧﺸﺎﻧﻪي ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻗﻮام ﺑﻮد .ﻗـﺒﻼ ﻫـﻢ اﮔـﺮ ﻓـﺮد آﮔـﺎﻫﻲ رﻳﺰﺑﻴﻨﺎﻧﻪ ﺳﻴﺮ روﻳﺪادﻫﺎ را دﻧﺒﺎل ﻣﻲﻛﺮد ،ﺟﻠﻮهﻫﺎي دﻳﮕـﺮي از ﺳـﻮءﻧﻴـﺖ ﻗﻮام را ﻋﻠﻨﺎً ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﻲﻛﺮد .ﺗﻮاﻓﻘﻨﺎﻣﻪي ﻓﻴﺮوز ـ ﭘﻴـﺸﻪوري ﺑـﻪ ﺗـﺼﻮﻳﺐ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﺮﻛﺰي ﻧﺮﺳﻴﺪه و ﻧﺎدﻳﺪه ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪ .ﻋﻼوه ﺑﺮ اﻳﻦ ،دو روز ﭘﺲ از اﻳﻦ ﺗﻮاﻓﻖ ،ﻳﻌﻨﻲ در اواﺧﺮ ﺧﺮدادﻣﺎه 1325اﻓﺮادي ﻛـﻪ ﻣﻌﻠـﻮم ﻧﺒـﻮد ﭼـﻪ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﺑﻪ ﻋﻨـﻮان "اﻧﺠﻤـﻦ اﻳـﺎﻟﺘﻲ ﺧﻮزﺳـﺘﺎن" ﺧﻮاﺳـﺘﺎر ﺗﻤـﺎﻣﻲ ﺣﻘﻮﻗﻲ ﺷﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ آذرﺑﺎﻳﺠﺎن وﻋﺪه داده ﺷﺪه ﺑﻮد .ﻃـﻮﻟﻲ ﻧﻜـﺸﻴﺪ ﻛـﻪ ﺑـﻪ ﺗﺤﺮﻳﻚ ﺷﺮﻛﺖ ﻧﻔﺖ اﻧﮕﻠﻴﺲ" ،اﺗﺤﺎدﻳﻪي ﻋﺸﺎﻳﺮ ﺧﻮزﺳﺘﺎن" ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺷـﺪ و ﻫﻤﺎن ﺗﻘﺎﺿﺎ را ﺗﻜﺮار ﻧﻤﻮد . در 23ﺷــﻬﺮﻳﻮرﻣﺎه 14 ) 1325ﺳــﭙﺘﺎﻣﺒﺮ (1946اﻳــﻞ ﻗــﺸﻘﺎﻳﻲ و ﺑﻮﻳﺮاﺣﻤﺪ ﺑﻪ ﺗﺤﺮﻳﻚ ﺷﺨﺺ ﻗﻮام در اﺳﺘﺎن ﻓﺎرس ﻗﻴﺎم ﻛﺮدﻧﺪ و اﻗـﺪام ﺑـﻪ ﺧﻠﻊ ﺳﻼح ﻛﺮدن ﻧﻴﺮوﻫﺎي ﻣﺴﻠﺢ دوﻟﺖ ﻣﺮﻛﺰي ﻧﻤﻮدﻧـﺪ و ﺑـﻪ ﺳـﺎزﻣﺎﻧﻬﺎي ﻛﺎرﮔﺮي و ﺣﺰب ﺗﻮده ﺣﻤﻠﻪ ﻛﺮده و ﺧﻮاﺳﺘﺎر اﻳﻦ ﺷﺪﻧﺪ ﻛﻪ وزراي ﺗﻮدهﻳﻲ ﻛﺎﺑﻴﻨﻪ اﺧﺮاج ﺷﻮﻧﺪ و ﺑﻪ اﺳﺘﺎن ﻓﺎرس ﺧﻮدﻣﺨﺘﺎري داده ﺷﻮد . ﻫﺮﭼﻨﺪ در ﺗﻬﺮان رﻫﺒﺮان رﺳﻤﻲ دوﻟﺘـﻲ ﺟﻨـﺒﺶ ﻗـﺸﻘﺎﻳﻲﻫـﺎ را ﻣﺤﻜـﻮم ﻛﺮدﻧﺪ ،اﻣﺎ در ﻋﻤﻞ ﻗﺸﻮن اﻳﺮان ﺑﺮاي ﺳﺮﻛﻮب اﻳﻦ ﻗﻴﺎم ﻫﻴﭻ اﻗﺪاﻣﻲ اﻧﺠﺎم
121
ﻧﺪاد .ﻣﻘﺼﻮد از اﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﻫﻴﺎﻫﻮ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻗـﻮام ﺑـﺮاي ﺳـﺮﻛﻮب ﺟﻨـﺒﺶ آذرﺑﺎﻳﺠﺎن و ﻛﺮدﺳﺘﺎن آزاداﻧﻪﺗﺮ ﻋﻤﻞ ﻛﻨﺪ . ﻛﻢﻛﻢ آﺷﻜﺎر ﺷﺪ ﻛﻪ ﻗﻮام در اﺟﺮاي اﻳﻦ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺑﺴﻴﺎر ﺟﺪي اﺳﺖ ،ﺑـﻪ ﻃﻮري ﻛﻪ در روزﻫﺎي آﺧﺮ آﺑﺎنﻣﺎه ﻟﺸﻜﺮي ﺑﻪ زﻧﺠﺎن ﻓﺮﺳـﺘﺎد و ﺑﻬﺎﻧـﻪاش اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ زﻧﺠﺎن ﺟﺰﺋﻲ از اﺳﺘﺎن آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ﻧﻴﺴﺖ .ﻛﺎﻣﻼ واﺿﺢ ﺑﻮد ﻛـﻪ اﺷﻐﺎل زﻧﺠﺎن ،ﺷﺮوﻋﻲ ﺑﺮاي ﻓﺮﺳﺘﺎدن ارﺗﺶ ﺑﻪ ﺑﺨﺶﻫﺎي دﻳﮕﺮ آذرﺑﺎﻳﺠﺎن و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﻮد .ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ،ﻗﻮام ﻧﺸﺎن داد ﻛﻪ در ﻣـﺎﻧﻮر دادن و اﻏﻮاي ﻣﺮدم ،اﺳﺘﺎد ﻛﻢﻧﻈﻴﺮي اﺳﺖ .از ﻃﻨﺰﻫﺎي ﺗﺎرﻳﺦ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻗـﻮام در آن زﻣﺎن ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺗﻜـﺮار ﻣـﻲﻛـﺮد ﻛـﻪ :ﻧﻴـﺎزي ﺑـﻪ ﭘﻴـﺮوي از ﻣﻜﺎﺗـﺐ ﻋﻮامﻓﺮﻳﺒﺎﻧﻪ ﻧﺪارد.
29
ﻧﻴﻤﻪﺷﺐ آذرﻣﺎه ،اوﻟﻴﻦ دﺳﺘﻪ از ﻗﺸﻮن اﻳﺮان ﺑﻪ زﻧﺠﺎن رﺳـﻴﺪﻧﺪ و روز 2 آذرﻣﺎه زﻧﺠﺎن ﻛﺎﻣﻼ ﺑﻪ دﺳﺖ دوﻟﺖ ﻣﺮﻛﺰي اﻓﺘﺎد و ﻧﻴﺮوﻫﺎي ﻣﺴﻠﺢ ﻓـﺪاﻳﻲ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﻠﻲ آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ﻛﻪ در زﻧﺠﺎن ﻣﺴﺘﻘﺮ ﺑﻮدﻧﺪ ،ﻛﻮﭼﻜﺘﺮﻳﻦ ﻣﻘـﺎوﻣﺘﻲ از ﺧﻮد ﻧﺸﺎن ﻧﺪادﻧﺪ .اﺷﻐﺎل زﻧﺠﺎن ﺑﻪ اﻳﻦ ﺳﺎدﮔﻲ ،ﻫﻢ از ﻧﻈﺮ ﻧﻈﺎﻣﻲ و ﻫـﻢ از ﻧﻈﺮ ﺳﻴﺎﺳﻲ و ﺣﺘـﻲ ﻣﻌﻨـﻮي ،ﺷﻜـﺴﺖ ﺑﺰرﮔـﻲ ﺑـﺮاي ﺣﻜﻮﻣـﺖ ﻣﻠـﻲ " 29 از دﻧﺒﺎﻟﻪروي ﻣﻜﺎﺗﺐ دﻣﺎﮔﻮژﻳﺴﺖ ﺑﻲﻧﻴﺎز اﺳﺖ".
122
آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ﺑـﻮد .زﻳـﺮا در اﻳﻨﺠـﺎ اﺛﺒـﺎت ﻳـﻚ اﺻـﻞ ﻳـﺎ ﺗﺌـﻮري ﻣﺒﻨـﺎﻳﻲ، ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ آﻣﻴﺰ ﺑﻮد و آن ﻋﺒﺎرت ﺑﻮد از "ﺣﻜﻤﻔﺮﻣﺎ ﺷﺪن روﺣﻴﻪي ﻓﺮوﭘﺎﺷـﻲ ﻳﺎ ﺷﻜﺴﺖﺑﺎوري" . اﺷﻐﺎل ﺷﻬﺮ زﻧﺠﺎن ﺑﺪون ﺟﻨﮓ و درﮔﻴﺮي ،ارﺗﺶ ﺷﺎه را ﺗﺤﺮﻳﻚ ﻛﺮده و ﻣﺤﺮﻛﻲ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ زودﺗﺮ ﺳﺮاﺳﺮ آذرﺑﺎﻳﺠﺎن را اﺷﻐﺎل ﻛﻨﻨـﺪ .از ﻃـﺮف دﻳﮕﺮ ،روﺣﻴﻪي ﻓﺪاﻳﻴﺎن ﻳﻌﻨﻲ ﻧﻴﺮوﻫﺎي ﻧﻈﺎﻣﻲ آذرﺑﺎﻳﺠﺎن را ﺑﻪ ﻛﻠﻲ ﭘـﺎﻳﻴﻦ آورده و روﺣﻴﻪي ﻣﺒﺎرزه و ﻣﻘﺎوﻣﺖ را در آﻧﺎن از ﺑﻴﻦ ﺑﺮد .ﺳﭙﺲ ،زﻧﺠﺎن ﺑﻪ ﭘﺎﻳﮕﺎه ﺣﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﻣﻲ آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ﺗﺒـﺪﻳﻞ ﺷـﺪ و دوﻟـﺖ ﻗـﻮام ﺗﻮاﻧـﺴﺖ از زﻧﺠﺎن ﻧﻴﺮوي ﺧﻮد را ﻫﻢ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻛﺮدﺳﺘﺎن و ﻫﻢ ﺑﻪ ﻃـﺮف ﺗﺒﺮﻳـﺰ رواﻧـﻪ ﻛﻨﺪ .ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ اﺷﻐﺎل زﻧﺠﺎن ﻧﻘﺎط ﺿﻌﻒ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﻠـﻲ را ﻧـﺸﺎن داد و ﺑـﻪ وﻳﮋه ﻧﺸﺎن داد ﻛﻪ در ﺑﻴﻦ ﺷـﻬﺮﻫﺎ و اﻗـﺸﺎر و ﻃﺒﻘـﺎت ﻣﺘﻮﺳـﻂ ،رﺿـﺎﻳﺖ ﭼﻨﺪاﻧﻲ از ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﻠﻲ آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ﻧﺪارﻧﺪ و رژﻳﻢ ﺷـﺎه را ﺑـﻪ اﻳـﻦ ﻗـﻀﻴﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ اﻣﻴﺪوار ﻛﺮد ﻛﻪ ﺑﻪ آﺳﺎﻧﻲ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ آذرﺑﺎﻳﺠﺎن را اﺷﻐﺎل ﻛﻨﺪ. ﺑﻪ ﻃﻮر ﺧﻼﺻﻪ ،اﺷﻐﺎل زﻧﺠﺎن ﺑـﻪ ﻣﻌﻨـﺎي ﻓﺮوﭘﺎﺷـﻲ ﻛﺎﻣـﻞ ﺑـﻮد و ﺑـﺮاي ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﻠﻲ آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ﺷﻜﺴﺖ ﺑﺰرﮔﻲ ﺑـﻮد ﻛـﻪ راه را ﺑـﺮاي ﭘﻴـﺸﺮوي ارﺗﺶ ارﺗﺠﺎﻋﻲ ﺑﻪ ﺳﻮي ﺗﺒﺮﻳﺰ ﻣﻬﻴﺎ ﻛﺮد .
123
ﺑﺮﺧﻼف آنﻛﻪ ﺑﺮﺧﻲ اﻓﺮاد ادﻋﺎ ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ ﻳﺎ ﻫﻢ اﻛﻨﻮن ﻧﻴﺰ ادﻋﺎ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ، دوﻟﺖ اﻳﺮان از ﻧﻈﺮ ﻧﻴﺮوي ﻧﻈـﺎﻣﻲ آﻣـﺎدﮔﻲ زﻳـﺎدي ﻧﺪاﺷـﺖ .ﺗﻌـﺪاد ﻛـﻞ اﻓﺮادي ﻛﻪ ﺑﻪ آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺷﺪﻧﺪ ،ﺑﻴﺸﺘﺮ از 20000ﻧﻔـﺮ ﻧﺒﻮدﻧـﺪ ،از آﻧﺎن 3000ﻧﻔﺮ ﺑﻪ ﻗﻮل آن زﻣﺎن" ،ﭼﺮﻳﻚ" و ﺑﻪ ﻗﻮل اﻣﺮوزي "ﻣـﺰدور" ﺑﻮدﻧﺪ .ﻛﻞ آن ارﺗﺶ 30ﺗﺎﻧﻚ داﺷﺘﻨﺪ ،ﺗﻌﺪادي ﺗﻮپ و ﺗﻌﺪادي ﻫﻮاﭘﻴﻤﺎي ﻗﺪﻳﻤﻲ ﻧﻴﺰ داﺷﺘﻨﺪ ﻛﻪ در ﺟﺒﻬـﻪ ﻫـﻴﭻ ﺗـﺄﺛﻴﺮي ﻧﺪاﺷـﺘﻨﺪ و ﺑﻴـﺸﺘﺮ ﺟﻨﺒـﻪي ﻧﻤﺎﻳﺸﻲ داﺷﺘﻨﺪ.
30
در ﺑﺮاﺑﺮ آﻧﺎن ،آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ﺑﻴﺸﺘﺮ از 18000ﻓﺪاﻳﻲ ﻓﻘﻂ در ﺟﺒﻬﻪ داﺷـﺖ ﻛﻪ ﻧﻴﺮوي ﻣﻨﻈﻤﻲ ﺑﻮد و اﺳﻠﺤﻪي ﻣﻨﺎﺳﺒﻲ ﻫﻢ داﺷـﺘﻨﺪ .درﺳـﺖ اﺳـﺖ ﻛـﻪ داراي اﺳﻠﺤﻪي ﺳﻨﮕﻴﻦ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﻮپ و ﺗﺎﻧﻚ ﻧﺒﻮدﻧﺪ ،اﻣﺎ از ﺟﻨﺒﻪﻫـﺎي دﻳﮕـﺮ ﻣﺠﻬﺰ ﺑﻮدﻧﺪ .ﺑﺮ ﺳـﺮ راه ارﺗـﺶ ﺷـﺎه ﺑـﻪ ﻃـﺮف ﺗﺒﺮﻳـﺰ ﺟـﺎدهﻫـﺎي ﺑـﺴﻴﺎر ﺻﻌﺐاﻟﻌﺒﻮري ﻫﻤﭽﻮن "ﻗﺎﻓﻼﻧﻜﻮه" وﺟﻮد داﺷـﺘﻨﺪ ﻛـﻪ ﻣـﻲﺷـﺪ در آﻧﺠـﺎ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻛﺮد .اﻣﺎ ﻣﻌﻠﻮم ﺑﻮد ﻛـﻪ ﺿـﻌﻒ ﺳﻴﺎﺳـﻲ رﻫﺒـﺮان ﺣﻜﻮﻣـﺖ ﻣﻠـﻲ آذرﺑﺎﻳﺠﺎن و ﻧﺎرﺿـﺎﻳﺘﻲ اﺗﺤـﺎد ﺷـﻮروي از ﺑـﺮوز ﺟﻨـﮓ ﺷـﺪﻳﺪي ﻣﻴـﺎن آذرﺑﺎﻳﺠﺎن و ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﺮﻛﺰي و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ دﺷﻤﻨﻲ ﺗﻌـﺪاد زﻳـﺎدي از ﻣـﺮدم 30 ﺳﺘﺎد ارﺗﺶ اﻳﺮان ﺑـﺮاي ﻣﺒـﺎرزه ﺑـﺎ آذرﺑﺎﻳﺠـﺎن و ﻛﺮدﺳـﺘﺎن 7ﻫﻮاﭘﻴﻤـﺎي ﻫﺎﻳﻨـﻪ و 2ﻫﻮاﭘﻴﻤـﺎي ﺗﺎﻳﮕﺮﻣﻮﺳﻲ را اﺧﺘﺼﺎص داده ﺑﻮدﻧﺪ .ن .ﭘﺴﻴﺎن :از ﻣﻬﺎﺑﺎد ﺧﻮﻧﻴﻦ .ص64.
124
آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ،اﻋﻢ از اﻗﺸﺎر و ﻃﺒﻘﺎت ﻣﺘﻮﺳﻂ ﺷﻬﺮﻫﺎي آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ﺑﺎ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﻠﻲ ،ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻧﺎﭼﻴﺰي در ﻣﻨﻄﻘﻪي "ﻗﺎﻓﻼﻧﻜﻮه" ﺻـﻮرت ﮔﻴﺮد .اﻳﻦ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻫﻢ ﺧﻴﻠﻲ زود ﺑﺎ ﺷﻜﺴﺖ روﺑـﺮو ﺷـﺪ و ارﺗـﺶ اﻳـﺮان ﺑﻪﺳﻮي ﺗﺒﺮﻳﺰ ﺑﻪ راه اﻓﺘﺎدﻧﺪ .از آﻧﺠﺎ ﺗﺎ ﺗﺒﺮﻳﺰ ،ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻛﻮﭼﻜﺘﺮﻳﻦ ﻣﻘﺎﺑﻠـﻪاي ﺑﺎ ارﺗﺶ اﻳﺮان ﺻﻮرت ﻧﮕﺮﻓﺖ ،ﺑﻠﻜﻪ ﻗﺒﻞ از آنﻛﻪ ﻧﻴﺮوي دوﻟﺖ ﻣﺮﻛﺰي ﺑﻪ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﺑﺮﺳﺪ ،در 20آذرﻣﺎه 11) 1325دﺳـﺎﻣﺒﺮ (1946رﻫﺒـﺮان ﻓﺮﻗـﻪي ﻣﻀﻤﺤﻞ ﺷﺪه ،ﺑﻪ ﺻﻮرت رﺳﻤﻲ ،ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺧﻮد را اﻋﻼم ﻛـﺮده و ﺑـﺴﻴﺎري از آﻧﺎن ﺑﻪﺳﻤﺖ اﺗﺤﺎد ﺷﻮروي ﻓﺮار ﻛﺮدﻧﺪ .زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻗﻮام اﻋﻼم ﻛﺮد ﻛﻪ ﻗﺼﺪ دارد ارﺗﺶ را ﺑﻪ ﻃـﺮف آذرﺑﺎﻳﺠـﺎن ﺑﻔﺮﺳـﺘﺪ ،رﻫﺒـﺮان ﻓﺮﻗـﻪي دﻣﻜـﺮات آذرﺑﺎﻳﺠﺎن دﺳﺘﻮر ﺑﻪ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ دادﻧﺪ و ﺗـﺎ ﭼﻨـﺪ روز ﻗﺒـﻞ از رﺳـﻴﺪن ارﺗـﺶ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﻲ ،ﺷﻌﺎرﺷﺎن "اوﻟﺪي وا ،دوﻧﺪي ﻳﻮﺧﺪي" ﻳﻌﻨﻲ "ﻣﻲﻣﻴﺮﻳﻢ وﻟـﻲ ﻋﻘﺐﻧﺸﻴﻨﻲ ﻧﻤﻲﻛﻨﻴﻢ" ﺑﻮد .اﻣﺎ ﺗﺎرﻳﺦ ﻧﺸﺎن داد ﻛﻪ اﻳﻦ ﺷﻌﺎر در ﻋﻤـﻞ ﺑـﻪ دو ﻗﺴﻤﺖ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﺷﺪ :ﺳﻬﻢ رﻫﺒﺮان ﻓﺮار ﺑﻮد و ﺳﻬﻢ ﺗـﻮدهﻫـﺎي ﻣـﺮدم ﻫـﻢ ﻣﺎﻧﺪن و ﻣﺮدن ﺑﻮد . ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲرﺳﺪ ﻛﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎن ﺷﻮروي ﻫﻢ در اﻳﺮان ﺑﺮ ﺳـﺮ ﻣﻮﺿـﻊ آذرﺑﺎﻳﺠﺎن در ﺑﺮاﺑﺮ دوﻟﺖ ﻣﺮﻛﺰي ﻧﻈﺮ ﻣﺘﻔﺎوﺗﻲ داﺷﺘﻨﺪ .
125
روز 21آذرﻣﺎه 12 )1325دﺳﺎﻣﺒﺮ (1946ﻳﻌﻨﻲ دﻗﻴﻘﺎ ﻳﻚ ﺳﺎل ﭘـﺲ از ﺗﺄﺳﻴﺲ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﻠﻲ آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ،ارﺗﺶ دوﻟﺖ ﻣﺮﻛﺰي ﺑـﻪ ﺷـﻬﺮ ﺗﺒﺮﻳـﺰ رﺳﻴﺪ .ﻗﺒﻞ از رﺳﻴﺪن ارﺗﺶ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﻲ ،ﻗـﺪرت در اﻳـﻦ ﺷـﻬﺮ ﺑـﻪ دﺳـﺖ ﻛﺴﺎﻧﻲ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻓﺮﻗﻪي دﻣﻜﺮات آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ﺑﻮدﻧﺪ .ﺑـﻪ ﻫﻤـﻴﻦ دﻟﻴﻞ ،ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻛﻮﭼﻜﺘﺮﻳﻦ ﻣﻘﺎوﻣﺘﻲ در ﺑﺮاﺑﺮ ارﺗﺶ از ﺧﻮد ﻧﺸﺎن ﻧﺪادﻧﺪ ﺑﻠﻜﻪ ﺗﺎ رﺳﻴﺪن آﻧﺎن ،ﺻﺪﻫﺎ ﺗﻦ از ﻣﻘﺎﻣﺎت ﻓﺮﻗﻪ اﻋﺪام ﺷﺪﻧﺪ .ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺣﻴﺎت ﻳﻚ ﺳﺎﻟﻪي ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﻠﻲ آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن رﺳﻴﺪ و اﻳﻦ ﭘﺎﻳﺎن ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪاي ﺑﻮد ﻛﻪ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺳﻴﺎﺳﻲ و ﻣﻌﻨﻮي ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻨﻔﻲ ﻫﻢ ﺑﺮ روي ﻧﺴﻠﻲ ﻛﻪ در ﺟﻨﺒﺶ دﻣﻜﺮاﺗﻴﻚ آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ﺳﻬﻴﻢ ﺑﻮدﻧﺪ و ﻫﻢ ﺑﺮ روي ﻧﺴﻞﻫﺎي ﺑﻌﺪي ﺑـﺮ ﺟـﺎي ﮔﺬاﺷﺖ ،زﻳﺮا اﻳﻦ ﺷﻜﺴﺖ در ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻳﻚ ﻓﺮوﭘﺎﺷﻲ ﻛﺎﻣـﻞ ﺑـﻮد و ﺑـﺮاي ﻣﺮدم آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ﻗﺎﺑﻞ ﭘﻴﺶﺑﻴﻨـﻲ ﻧﺒـﻮد و ﻧـﺸﺎن داد ﻛـﻪ رﻫﺒـﺮان ﻓﺮﻗـﻪي دﻣﻜﺮات آذرﺑﺎﻳﺠﺎن اﻋﺘﺒﺎر ،ﻣﻬﺎرت و اﻧﻘﻼﺑﻴﮕﺮي ﻻزم را ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ ﻛـﻪ اﮔـﺮ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ در ﺑﺮاﺑﺮ ارﺗﺶ ﺷﺎه ﺑﺎﻳﺴﺘﻨﺪ و ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻛﻨﻨﺪ ،دﺳﺖ ﻛـﻢ ﺑﺘﻮاﻧﻨـﺪ ﻋﻘﺐﻧﺸﻴﻨﻲ ﻣﻌﻘﻮﻻﻧﻪاي داﺷﺘﻪ و اﺟﺎزه ﻧﺪﻫﻨﺪ ﻛﻪ اﻋﻀﺎء و ﻛﺎدرﻫـﺎي ﻓﺮﻗـﻪ اﻳﻨﭽﻨﻴﻦ ﻗﻠﻊ وﻗﻤﻊ ﺷﻮﻧﺪ .رﻫﺒﺮان ﻓﺮﻗـﻪي دﻣﻜـﺮات ،آذرﺑﺎﻳﺠـﺎن را ﺗـﺮك ﻛﺮدﻧﺪ ،ﺑﺪون آنﻛﻪ در زﻣﺎن ﻻزم دﺳﺘﻮر ﻓﺮوﭘﺎﺷﻲ را ﺑﻪ ﻛﺎدرﻫﺎي ﺳﻴﺎﺳـﻲ و ﻧﻈﺎﻣﻲ ﻓﺮﻗﻪ و ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﻠﻲ اﻋﻼم ﻛﻨﻨﺪ .ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ ،ﺑﻴـﺸﺘﺮ آﻧـﺎن ﺑـﻪ 126
دﺳﺖ ﻣﺮﺗﺠﻌﻴﻦ اﻓﺘﺎدﻧﺪ و ﺑﻪ ﻃﺮز وﺣﺸﻴﺎﻧﻪاي ﻛﺸﺘﺎر ﺷﺪﻧﺪ و اﻏﻠـﺐ آﻧـﺎن اﻣﻮاﻟﺸﺎن ﺑﻪ ﻳﻐﻤﺎ رﻓﺖ . اﻳﻦ ﻫﻤﺎن آزادي ﺑﻮد ﻛﻪ ﻗﻮام ﺟﻬـﺖ ﺑﺮﮔـﺰاري اﻧﺘﺨﺎﺑـﺎﺗﻲ ﺳـﺎﻟﻢ ﺑـﺮاي ﻣﺠﻠﺲ ﺿﺮوري ﻣﻲداﻧﺴﺖ! ﭘﺲ از اﺷﻐﺎل ﺗﺒﺮﻳﺰ ،ﺷﻬﺮﻫﺎي آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ﻳﻜﻲ ﭘﺲ از دﻳﮕﺮي ﺑﻪ دﺳـﺖ دوﻟﺖ ﻣﺮﻛﺰي اﻓﺘﺎد . در ﺑﻴﺸﺘﺮ اوﻗﺎت ،ارﺗﺶ ﻋﻤﺪاً وﻗﺖﻛﺸﻲ ﻣﻲﻛﺮد و ﭼﻨﺪ روز دﻳﺮﺗﺮ ﺑﻪ آن ﺷﻬﺮﻫﺎ ﻣﻲرﺳﻴﺪ ﺗﺎ ﺑﺎﻧﺪﻫﺎي ﻣﺮﺗﺠـﻊ ،ﻫـﺰاران ﻧﻔـﺮ از اﻋـﻀﺎء و ﻃﺮﻓـﺪاران ﻓﺮﻗﻪي دﻣﻜﺮات را ﺑﺪون ﻣﺤﺎﻛﻤﻪ ﺑﻜﺸﻨﺪ .ﺑﺮ اﺳﺎس آﻣﺎري ﻧﺎﻗﺺ در ﻃـﻮل ﻳﻚ ﻫﻔﺘﻪ از 21آذرﻣﺎه ﺗﺎ 27آذرﻣﺎه )18ــ12دﺳﺎﻣﺒﺮ( ﻗﺮﻳﺐ ﺑﻪ 15000 ﻧﻔﺮ از ﺷﻬﺮﻫﺎ و روﺳﺘﺎﻫﺎي آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﺮﺗﺠﻌﻴﻦ ﻛﺸﺘﻪ ﺷﺪﻧﺪ. 6ـ آﺧﺮﻳﻦ روزﻫﺎي ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن در آذرﻣﺎه 1325در ﻣﻬﺎﺑﺎد اﺣﺴﺎس ﻣﻴﺸﺪ ﻛﻪ ﺧﻄـﺮ ﻧﺰدﻳـﻚ اﺳـﺖ .ﺑـﻪ ﻫﻤــﻴﻦ دﻟﻴــﻞ ،روز 14آذرﻣــﺎه )5دﺳــﺎﻣﺒﺮ( ﺑﺮاﺳــﺎس ﭘﻴــﺸﻨﻬﺎد ﭘﻴــﺸﻮا ﻗﺎﺿﻲﻣﺤﻤﺪ ،ﺷﻮراي ﺟﻨﮓ ﺑﺎ ﺣﻀﻮر 10ﻧﻔـﺮ و ﺑـﻪ رﻫﺒـﺮي ﺧـﻮد ﭘﻴـﺸﻮا
127
ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺷﺪ و در آﻧﺠﺎ ﺣﻜﻢ دﻓﺎع در ﺑﺮاﺑﺮ ﺣﻤﻠﻪي ارﺗﺶ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﺮﻛـﺰي ﺻﺎدر ﺷﺪ . روز ﺑﻌﺪ ﻛﻪ ﻣﺮدم ﺑﻪ ﻣﺴﺠﺪ ﻋﺒﺎسآﻗﺎ ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪه ﺷﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺮاي اﻳﻦ ﻣﺴﺄﻟﻪ ﺣﻜﻢ ﺻﺎدر ﻛﻨﻨﺪ ،ﻫﻢ ﺷﺨﺺ ﭘﻴﺸﻮا و ﻫﻢ ﺻـﺪر ﻗﺎﺿـﻲ و ﻫـﻢ ﺑـﺴﻴﺎري از اﻓﺮاد دﻳﮕﺮ ﻧﻈﺮﺷﺎن اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ از آﻣﺪن ارﺗﺶ ﺷﺎه ﭘﻴﺸﮕﻴﺮي ﻛﺮد . ﺻﺪر ﻗﺎﺿﻲ ﮔﻔﺖ" :دوﻟﺖ ﻣﺮﻛﺰي ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ اﻳﻦ را ﻧﺪارد ﻛﻪ ﺑﺎ دو ﺟﺒﻬﻪي آذرﺑﺎﻳﺠﺎن و ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻣﺒﺎرزه ﻛﻨﺪ .ﻣﻦ ﺣﺪودا 3ﺳﺎل در ﺗﻬﺮان ﺑـﻮدم و از روﺣﻴﻪي ﺳﺮﺑﺎزان و درﺟﻪداران و اﻓﺴﺮان ﻣﻄﻠﻊ ﻫـﺴﺘﻢ .دوﻟـﺖ در ﺳـﻘﺰ و ﺳﺮدﺷﺖ و ﺗﻜﺎب ﻧﻴﺮوﻳﻲ ﻧﺪارد و ﻣﺎ ﺑﻪ ﻛﻤﻚ ﻓﺪاﻳﻴﺎن دﻣﻜﺮات ﺑـﻪ ﺧـﻮﺑﻲ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻴﻢ ﻧﻴﺮوي دوﻟﺖ ﻣﺮﻛﺰي را ﻧﺎﺑﻮد ﻛﻨﻴﻢ .در ﮔﺬﺷﺘﻪ ،ﻋﺪهاي از ﻋﺸﺎﻳﺮ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ زﻣﺎن زﻳﺎدي در ﺑﺮاﺑـﺮ ﻧﻴـﺮوي دوﻟﺘـﻲ اﻳـﺴﺘﺎدﮔﻲ و ﻣﻘﺎوﻣـﺖ ﻛﻨﻨﺪ ،اﻛﻨﻮن ﺷﻤﺎ از آﻧﺎن ﻛﻤﺘﺮ ﻧﻴﺴﺘﻴﺪ ،ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﺘﺮﺳﻴﻢ ،ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺠﻨﮕﻴﻢ" 31 . اﻣﺎ از ﻣﻴﺎن ﻣﺮدم ﺷﻬﺮ ﻳﻚ ﺳﺮي اﻓﺮاد ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣـﻼ ﻋﺒـﺪاﷲ ﻣﺪرﺳـﻲ و ﻣـﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻣﺠﺪي ﺳﺨﻨﺮاﻧﻲ ﻛﺮدﻧﺪ و ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﻲﻓﺎﻳـﺪه اﺳـﺖ و ﺑـﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ،ﻓﻜﺮ اﺿﻤﺤﻼل را در ﻣﻴﺎن ﻣﺮدم ﺷﺎﻳﻌﻊ ﻛﺮدﻧﺪ .ﺗﻌﺪادي از رؤﺳـﺎي ﻋﺸﺎﻳﺮ ﺑﻪ وﻳﮋه ﻣﻨﮕﻮر و ﻣﺎﻣﺶ ﻛﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻓﺮﺻـﺖ ﻣﻨﺎﺳـﺒﻲ ﺑﻮدﻧـﺪ ،ﺧﻴﻠـﻲ 31 ن.ﭘﺴﻴﺎن ،از ﻣﻬﺎﺑﺎد ﺧﻮﻧﻴﻦ...ص 173
128
ﺳﺮﻳﻊ ﺿﻌﻒ و ﺧﻴﺎﻧﺖ ﺧﻮد را ﻧﺸﺎن دادﻧﺪ و ﺑﻪ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳـﺘﺎن ﭘـﺸﺖ ﻛﺮدﻧﺪ و ﺧﻮد را آﻣﺎده ﻛﺮدﻧﺪ ﻛـﻪ در اوﻟـﻴﻦ ﻓﺮﺻـﺖ ﺑـﺎ دوﻟـﺖ ﻣﺮﻛـﺰي ﻫﻤﻜﺎري ﻛﻨﻨﺪ . ﭘﺲ از آنﻛﻪ ﺗﺒﺮﻳﺰ اﺷﻐﺎل ﺷﺪ و ارﺗﺶ ارﺗﺠﺎﻋﻲ ﺷﻬﺮﻫﺎي آذرﺑﺎﻳﺠـﺎن را ﺗﺤﺖ ﺳﻠﻄﻪي ﺧﻮد در آورد ،ﺳﺮﺗﻴﭗ ﻫﻤﺎﻳﻮﻧﻲ ﻛﻪ از ﻃـﺮف ﺳـﺘﺎد ارﺗـﺶ ﻣﺄﻣﻮر ﺗﺼﺮف ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺷﺪه ﺑﻮد ،ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﻣﻴﺎﻧﺪوآب رﺳﻴﺪ . در 23آذرﻣﺎه ﻳﻚ ﺳﺮي اﻓﺮاد از ﻣﺮدان ﻣﻌﺮوف ﻣﻬﺎﺑﺎد ،ﺑﻪ وﻳﮋه آﻧﺎن ﻛـﻪ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﻮدﻧﺪ ،ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﭼﻨﺪ رﺋﻴﺲ ﻋﺸﻴﺮه ﺑـﻪ اﺳـﺘﻘﺒﺎل ارﺗﺶ رﻓﺘﻪ و وﻓﺎداري ﺧﻮد را از ﻃﺮف ﺷﻬﺮ ﻣﻬﺎﺑﺎد ﺑـﻪ ﺳـﺮﺗﻴﭗ ﻫﻤـﺎﻳﻮﻧﻲ ﻧﺸﺎن دادﻧﺪ .از ﻣﻴﺎن آﻧﺎن ﻣﻴﺮزا رﺣﻤﺖ ﺷﺎﻓﻌﻲ ،ﺷﻴﺦ ﺣﺴﻦ ﺷﻤﺴﻲ ﺑﺮﻫﺎن و ﻋﻠﻲ آﻏﺎ اﻳﻠﺨﺎﻧﻲزاده ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﻲﺧﻮردﻧﺪ .اﻣﺎ ﻣﺮدم ﻣﻬﺎﺑﺎد ﻫﻤﭽﻨـﺎن ﻣﻨﺘﻈـﺮ ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﭘﻴﺸﻮا ﻗﺎﺿﻲﻣﺤﻤﺪ ﭼﻪ دﺳﺘﻮري ﻣﻲدﻫﺪ .ﻫﻴﭻ ﺷﻜﻲ وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ ﻛﻪ ﭘﻴﺸﻮا در ﺑﺮاﺑﺮ ﺗﺼﻤﻴﻤﻲ ﺗﺎرﻳﺨﻲ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد .ﺑـﺮاي ﺗـﺼﻤﻴﻢﮔﻴـﺮي ﺑﺎﻳﺴﺘﻲ ﭘﻴﺸﻮا ﻫﻢ اوﺿﺎع داﺧﻠﻲ ﻛﺮدﺳﺘﺎن و ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ اﻳﺮان و ﻫـﻢ ﺷـﺮاﻳﻂ ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ را در ﻧﻈﺮ ﻣﻲﮔﺮﻓﺖ .ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻛﻪ ﻗﺒﻼ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ ،ﻣﺪتﻫﺎ ﺑﻮد ﻛـﻪ ﺑﺮاي ﭘﻴﺸﻮا آﺷﻜﺎر ﺷﺪه ﺑﻮد ﻧﻤﻲﺗﻮان ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻧﻈﺎﻣﻲ از ﻃﺮف اﺗﺤـﺎد ﺷﻮروي ﺷﺪ . 129
ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻓﺮوﭘﺎﺷﻲ رﻫﺒﺮي ﻓﺮﻗﻪي دﻣﻜﺮات آذرﺑﺎﻳﺠـﺎن در ﺗﺒﺮﻳـﺰ ﺑـﻪ او ﺛﺎﺑﺖ ﻛﺮده ﺑﻮد ﻛﻪ آذرﺑﺎﻳﺠﺎن از ﺑﻴﻦ رﻓﺘﻪ و از ﻫﻢ ﭘﺎﺷﻴﺪه اﺳﺖ . ﺑــﺪون ﺷــﻚ ،اﻳـﻦ ﻣــﺴﺄﻟﻪ روي ﻫــﺮ ﮔﻮﻧــﻪ ﺗـﺼﻤﻴﻤﻲ در ﻣﻬﺎﺑــﺎد ﺗــﺄﺛﻴﺮ ﻣﻲﮔﺬاﺷﺖ .از ﻃﺮﻓﻲ در ﺑﺨﺶﻫـﺎي دﻳﮕـﺮ اﻳـﺮان ،ﻏﻴـﺮ از آذرﺑﺎﻳﺠـﺎن و ﻛﺮدﺳﺘﺎن ،رژﻳﻢ ﻣﺮﺗﺠﻊ ﺑﻪ ﺳﺎزﻣﺎنﻫﺎي دﻣﻜﺮاﺗﻴﻚ ﺣﻤﻠﻪي ﺷﺪﻳﺪي ﻛﺮده و ﻣﺨﺼﻮﺻﺎ دﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﺮﻛﻮب ﺣﺰب ﺗﻮدهي اﻳﺮان زده ﺑﻮد. روز 12آذرﻣــﺎه ) 1325دﺳــﺎﻣﺒﺮ (1936ﺳــﺎزﻣﺎن ﺣــﺰب ﺗــﻮده در "زﻳﺮاب" ﻣﺎزﻧﺪران ﺣﺮﻛﺖ ﻣﺴﻠﺤﺎﻧﻪاي را آﻏﺎز ﻛﺮده ﺑـﻮد .اﮔﺮﭼـﻪ ﻣـﺪت زﻳﺎدي ﺑﻮد ﻛﻪ ﺣﺰب ﺗﻮده در اﻳﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺧﻮد را ﺑﺮاي ﺟﻨﮓ ﻣﺴﻠﺤﺎﻧﻪ آﻣﺎده ﻣﻲﻛﺮد ،اﻣﺎ اﻳﻦ ﺣﺮﻛﺖ از ﻫﻤﺎن اﺑﺘﺪا دﭼﺎر ﺷﻜﺴﺖ ﺷﺪ و ﺑﺎ ﺣﻤﻠﻪي ارﺗﺶ و ﭘﻠﻴﺲ از ﺑﻴﻦ رﻓﺖ .روز 22آذرﻣﺎه )13دﺳﺎﻣﺒﺮ( ﻛﻠﻮپﻫﺎي ﺣﺰب ﺗـﻮده در ﺗﻬﺮان اﺷﻐﺎل ﺷﺪﻧﺪ و ﺗﻌﺪادي از رﻫﺒﺮان ﺣﺰب ﺗﻮده ﺑﻪ ﺧﺎرج از ﻛـﺸﻮر ﻓﺮار ﻛﺮدﻧﺪ .وﺿﻌﻴﺖ ﺧﻴﻠﻲ ﻋﺠﻴﺒﻲ اﻳﺠﺎد ﺷﺪه ﺑﻮد .رﻫﺒﺮان ﺣﺰب ﺗـﻮده در ﺗﻬﺮان ﺗﻤﺎم ﻓﺸﺎرﻫﺎي دوﻟﺖ ﻣﺮﻛﺰي را ﺗﺤﻤﻞ ﻣﻲﻛﺮدﻧـﺪ ،ﺑـﻪ اﻣﻴـﺪ اﻳﻨﻜـﻪ آذرﺑﺎﻳﺠﺎن و ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺣﻤﻼت دوﻟﺖ ﻣﺮﻛﺰي را در ﻫﻢ ﻣﻲﺷـﻜﻨﻨﺪ و اﻳـﻦ ﻓﺮﺻﺖ ﺑﺮاي ﺣﺰب ﺗﻮده اﻳﺠﺎد ﻣﻲﺷﻮد ﻛـﻪ در ﻗـﺴﻤﺖﻫـﺎي دﻳﮕـﺮ اﻳـﺮان ﻳﻜﺒﺎر دﻳﮕﺮ ﺳﺮ ﺑـﺮ آورﻧـﺪ ،اﻣـﺎ در ﻫﻤـﺎن زﻣـﺎن ،رﻫﺒـﺮان آذرﺑﺎﻳﺠـﺎن و 130
ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻫﻢ ﺑﻪاﻳﻦ اﻣﻴﺪ ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﺣﺰب ﺗﻮده در ﻗﺴﻤﺖﻫﺎي دﻳﮕـﺮ اﻳـﺮان ﻛﺎري ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﻧﻴﺮوﻫﺎي دﻣﻜﺮات ﺿﺪ دوﻟﺖ ﻣﺮﻛﺰي ﻗﻴـﺎم ﻛﻨﻨـﺪ و اﺟـﺎزه ﻧﺪﻫﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ راﺣﺘﻲ ﺑﻪ آذرﺑﺎﻳﺠﺎن و ﻛﺮﺳﺘﺎن ﺣﻤﻠﻪي ﻧﻈﺎﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ . ﺧﻼﺻﻪ ،ﭘﻴﺸﻮا ﻫﻴﭻ اﻣﻴﺪي ﺑﻪ ﻣﺒﺎرزه و ﻳـﺎ ﻛﻤـﻚ ﻧﻴﺮوﻫـﺎي دﻣﻜﺮاﺗﻴـﻚ اﻳﺮان ﻧﺪاﺷﺖ ،ﺟﺒﻬﻪاي ﻫﻢ ﻛﻪ در ﻣﻴﺎن ﺳﺎزﻣﺎنﻫﺎي دﻣﻜﺮاﺗﻴﻚ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺣﺰب ﺗﻮده و ﺣﺰب اﻳﺮان و ﺳﺎﻳﺮ اﺣﺰاب ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺷﺪه ﺑـﻮد ،آﺷـﻜﺎر ﺷـﺪ ﻛـﻪ ﻧـﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪي ﻋﻤﻠﻲ داﺷﺘﻨﺪ و ﻧﻪ در اوﺿـﺎع و اﺣـﻮال آذرﻣـﺎه 1325ﻛـﻪ اﻳـﻦ اﺣﺰاب اﻧﮕﻴﺰهﺷﺎن را از دﺳﺖ داده ﺑﻮدﻧﺪ و ﺳﺎزﻣﺎنﻫﺎﻳﺸﺎن از ﻫﻢ ﮔﺴﻴﺨﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ،ﻛﻮﭼﻜﺘﺮﻳﻦ اﻣﻜـﺎن ﻓﻌﺎﻟﻴـﺖ ﻣـﺸﺘﺮﻛﻲ ﻧﺪاﺷـﺘﻨﺪ ﺗـﺎ ﺑﺘﻮاﻧﻨـﺪ ﺑـﻪ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻛﻤﻚرﺳﺎﻧﻲ ﻛﻨﻨﺪ .اوﺿﺎع داﺧﻠﻲ ﺟﻤﻬـﻮري ﻛﺮدﺳـﺘﺎن ﻫﻢ ﻣﺘﺸﻨﺞ ﺑﻮد .رؤﺳﺎي ﻋـﺸﺎﻳﺮ ﻛـﻪ ﺑﻴـﺸﺘﺮﻳﻦ ﻧﻴـﺮوي ﭘﻴـﺸﻤﺮگ ﺗﺤـﺖ ﺣﺎﻛﻤﻴﺖ آﻧﻬﺎ ﺑﻮد ،ﻛﻢﻛﻢ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳـﺘﺎن را ﺗـﺮك ﻛﺮدﻧـﺪ ،ﻫﻤﭽﻨـﻴﻦ ﺗﻌﺪادي از ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪان و ﻣﻼﻫﺎي ﺷﻬﺮ ﻣﻬﺎﺑﺎد ﺑﻪ اﺳـﺘﻘﺒﺎل ﺳـﺮﺗﻴﭗ ﻫﻤـﺎﻳﻮﻧﻲ رﻓﺘﻨﺪ .ﻧﻪ رﻫﺒﺮ اﻧﻘﻼﺑﻲ داﺷﺘﻨﺪ ،ﻧﻪ ﻛﺎدر آﻧﭽﻨـﺎﻧﻲ ﻛـﻪ ﺑﺘﻮاﻧﻨـﺪ ﻣﺨـﺎﻟﻔﻴﻦ را ﺳﺎزﻣﺎﻧﺪﻫﻲ ﻛﻨﻨﺪ و ﻧـﻪ ﺗـﺸﻜﻴﻼت ﻣـﻨﻈﻢ و ﺑـﺎاﺧﻼﻗﻲ ﻛـﻪ در آن ﺷـﺮاﻳﻂ ﺣﺴﺎس آﻣﺎده ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻛﻪ ﺗﺤﺖ ﻧﻈﺎرت رﻫﺒـﺮي ﺣـﺰب ﻣﺒـﺎرزه و ﻓـﺪاﻛﺎري ﻛﻨﻨﺪ . 131
ﺑﻪ دﻟﻴﻞ ﻫﻤﻪي اﻳﻦ ﻋﻮاﻣﻞ ،ﭘﻴﺸﻮا ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ رﺳﻴﺪه ﺑﻮد ﻛـﻪ ﺟﻤﻬـﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ ﻣﻘﺎوﻣﺖ در ﺑﺮاﺑﺮ دوﻟﺖ ﻣﺮﻛﺰي را ﻧﺪارد ،ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ، ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﭘﻴﺸﻮا ﻧﮕﺮان آن ﺑﻮد ،ﻧﺠﺎت ﻣﺮدم ﻣﻬﺎﺑﺎد و ﺗﻤـﺎم ﺷـﻬﺮوﻧﺪان ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن از ﻗﺘﻞﻋﺎم ﺑﻮد . ﭘﻴﺸﻮا ﻗﺎﺿﻲﻣﺤﻤﺪ ﺑﺮاﺳﺎس ﺗﺠﺮﺑﻪﻫﺎي ﻗﺒﻠﻲ ﻫﻴﭻ ﺷﻜﻲ درﺑﺎرهي ﺳﻮءﻧﻴﺖ رژﻳﻢ ارﺗﺠﺎﻋﻲ ﺗﻬﺮان ﻧﺪاﺷﺖ ،اﻣﺎ ﭼـﻮن ﺧـﻮد را در ﺑﺮاﺑـﺮ ﻣـﺮدم ﻣـﺴﺌﻮل ﻣﻲداﻧﺴﺖ ،ﻗﺼﺪ داﺷﺖ ﺷﺮاﻳﻄﻲ را اﻳﺠﺎد ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﻣـﺮدم ﻛﺮدﺳـﺘﺎن دﭼـﺎر آوارﮔﻲ و ﻛﺸﺘﺎر ﻧﺸﻮﻧﺪ . روز 13آذرﻣﺎه اﻛﺜﺮ رﻫﺒﺮان ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻨﻈﻮر ﻛﻪ ﺑﻪ اﺗﻔـﺎق، ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻧﻬﺎﻳﻲ ﺧﻮد را ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ،ﺑﻪ ﻣﻨﺰل ﭘﻴﺸﻮا رﻓﺘﻨـﺪ .در ﺣﻘﻴﻘـﺖ ،ﺗـﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ در ﺑﺮاﺑﺮ ارﺗﺶ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﺮﻛﺰي ﻣﻘﺎوﻣـﺖ ﻛﻨﻨـﺪ ،اﻛﻨـﻮن ﻻزم ﺑﻮد ﻛﻪ رﻫﺒﺮان وﺿﻌﻴﺖ ﺧﻮد را روﺷﻦ ﻛﻨﻨﺪ و ﻛﺸﻮري را ﻛـﻪ ﺑـﻪ آن ﭘﻨﺎه ﻣﻲﺑﺮﻧﺪ ،ﻣﺸﺨﺺ ﻛﻨﻨﺪ .آﻳﺎ ﺑﻪ اﺗﺤﺎد ﺷﻮروي ﺑﺮوﻧﺪ ﻳﺎ ﺑﻪ ﻋﺮاق؟ ﭘﻴﺸﻮا ﻗﺎﺿﻲﻣﺤﻤﺪ ﺗﺼﻤﻴﻢ رﻫﺒﺮان ﺣﺰب دﻣﻜﺮات را ﻣﺒﻨـﻲ ﺑـﺮ اﻳـﻦﻛـﻪ ﺧـﻮد را ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻧﻜﻨﻨﺪ ،ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻛﺮد ،اﻣﺎ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺮوﻳﺪ ،ﻣﻦ ﺑﺎ ﻣﺮدم ﻣﻬﺎﺑﺎد ﻣﻲﻣﺎﻧﻢ .ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ در 25آذرﻣﺎه ،ﻣﻼ ﻣﺼﻄﻔﻲ ﺑﺎرزاﻧﻲ ﺑﺮاي آﺧﺮﻳﻦ ﺑـﺎر ﺑـﻪ دﻳﺪن ﭘﻴﺸﻮا ﻗﺎﺿﻲﻣﺤﻤﺪ رﻓﺖ و از وي ﺧﻮاﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻤـﺮاه ﺑـﺎ ﺑـﺎرزاﻧﻲﻫـﺎ 132
ﺑﺮود و آﻣﺎدﮔﻲ ﺑﺎرزاﻧﻲﻫﺎ را ﺑﺮاي اﻳﻦﻛﻪ ﺗﺤﺖ اﻣـﺮ ﭘﻴـﺸﻮا ﺑﺎﺷـﻨﺪ ،اﻋـﻼم ﻧﻤﻮد .اﻣﺎ ﭘﻴﺸﻮا ﻗﺎﺿﻲﻣﺤﻤﺪ ﺟﻮاﺑﺶ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ":ﻣـﻲداﻧـﻢ زﻧـﺪﮔﻲام ﺑـﻪ ﺧﻄﺮ ﻣﻲاﻓﺘﺪ ،اﻣﺎ اﻫﻤﻴﺖ ﻧﺪارد ،ﻣﺮدم را ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻤﻲﮔﺬارم.
32
32 در ﻧﺘﻴﺠﻪي ﺑﺮرﺳﻲ آن ﺷﺮاﻳﻂ ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻗﺎﺿﻲﻣﺤﻤﺪ دﭼﺎر اﺷﺘﺒﺎﻫﻲ ﺗـﺎرﻳﺨﻲ ﺷـﺪ .روز 25 آذرﻣﺎه ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺣﺎﺟﻲ ﺑﺎﺑﺎ ﺷﻴﺦ و ﺳﻴﻒ ﻗﺎﺿﻲ ﺑﻪ اﺳﺘﻘﺒﺎل ﺳﺮﺗﻴﭗ ﻫﻤﺎﻳﻮﻧﻲ در ﻣﻴﺎﻧﺪوآب رﻓﺘﻨـﺪ و ﺑـﻪ اﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ در 26آذرﻣﺎه ) 17دﺳﺎﻣﺒﺮ( ﻳﻌﻨﻲ دﻗﻴﻘﺎً ﻳﻚ ﺳﺎل ﭘﺲ از ﺧﻠﻊ ﺳﻼح ﻛﺮدن ﺷﻬﺮﺑﺎﻧﻲ ﻣﻬﺎﺑﺎد ﻛﻪ ﻣﺮدم ﻗﺪرت ﺳﻴﺎﺳﻲ را ﺑﻪ دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ،ارﺗﺶ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﺮﻛﺰي ﺑﻪ ﻣﻬﺎﺑـﺎد آﻣـﺪ و ﺷـﻬﺮ را اﺷـﻐﺎل ﻛﺮد .زﻳﺮا اﻛﺜﺮ ﻣﺮدم ﻣﻬﺎﺑﺎد ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﻬﺮداري ﺑﻮﻛﺎن و اﺷﻨﻮﻳﻪ و ﻧﻘﺪه ﻃﺮﻓﺪار ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﻮدﻧـﺪ، ﻗﺒﻞ از رﺳﻴﺪن ارﺗﺶ ارﺗﺠﺎﻋﻲ ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﻋﻠﻴﻪ رﻫﺒﺮان ﺣﺰب دﻣﻜـﺮات و ﺟﻤﻬـﻮري ﻛﺮدﺳـﺘﺎن اﻗـﺪام ﻧﺎﺷﺎﻳﺴﺘﻲ ﻧﻜﺮد .ﺑﺎ آﻣﺪن ﻟﺸﻜﺮ ﺷﺎه در روز 26آذرﻣﺎه ،ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن از ﻫـﻢ ﻓﺮوﭘﺎﺷـﻴﺪ و ﻋﻤـﺮ ﻛﻮﺗﺎﻫﺶ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن رﺳﻴﺪ .ﺗﺎ روز 30آذر 21) 1325دﺳﺎﻣﺒﺮ (1946ﻣﻬﺎﺑﺎد آرام ﺑـﻮد ،ﺑﺮﺧـﻲ اﻓـﺮاد اﺳﻠﺤﻪ ي ﻛﻮﭼﻚ ﻣﺎﻧﻨﺪ اﺳﻠﺤﻪ ي ﻛﻤﺮي و ﭼﻴﺰﻫﺎي دﻳﮕﺮي را ﻣﺨﻔﻲ ﻛﺮده و ﺳﻼح ﻫﺎﻳﺸﺎن را ﺑﻪ ارﺗـﺶ اﻳﺮان ﺗﺤﻮﻳﻞ دادﻧﺪ .اﻣﺎ ﺗﻌﺪادي دﻳﮕﺮ ﺳﻼح ﻫﺎي ﺧﻮد را ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻨﺪ .ﻫﻤﺎﻳﻮﻧﻲ ،رﻫﺒﺮان ﺣﺰب دﻣﻜـﺮات ﻛﺮدﺳﺘﺎن و ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن را در ﺷﻬﺮﺑﺎﻧﻲ ﺟﻤﻊ ﻛﺮده و ﺧﻮاﺳﺘﺎر ﺳـﻼح ﻫـﺎﻳﻲ ﺷـﺪ ﻛـﻪ از اﺗﺤـﺎد ﺷﻮروي ﺗﺤﻮﻳﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ .اﻣﺎ ﻣﺮدم ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻛﻪ آن اﺳﻠﺤﻪ ﻫﺎ را ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻛﺮدهاﻧﺪ ﻟﺴﻴﺖ آﻧﺎن را ﻗﺒـﻞ از رﺳﻴﺪن ارﺗﺶ ﺳﻮزاﻧﺪه اﻧﺪ ،ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ ،ﻛﺴﻲ ﻧﻤﻲ داﻧﺪ ﺳﻼحﻫﺎ را ﺑـﻪ ﭼـﻪ ﻛـﺴﻲ دادهاﻧـﺪ ،ﺷـﺨﺺ ﭘﻴﺸﻮا ﻗﺎﺿﻲ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ اﻳﻦ ﻛﺎر را ﻫﻢ ﺑﻪ ﻋﻬﺪه ﮔﺮﻓﺖ .ﺑﻌﺪ از اﺗﻤـﺎم ﺟﻠـﺴﻪ ،ﺳـﺮﺗﻴﭗ ﻫﻤـﺎﻳﻮﻧﻲ دﺳﺘﻮر داد ﺗﻤﺎم ﻛﺴﺎﻧﻲ راﻛﻪ در ﺷﻬﺮﺑﺎﻧﻲ ﺑﻮدﻧﺪ ،دﺳﺘﮕﻴﺮ ﻛﻨﻨﺪ .ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ 28ﻧﻔﺮ از رﻫﺒﺮان ﺣـﺰب دﻣﻜﺮات و ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن و ﻗﺒﻞ از ﻫﻤﻪ ﭘﻴﺸﻮا ﻗﺎﺿﻲﻣﺤﻤﺪ را دﺳﺘﮕﻴﺮ ﻛﺮدﻧﺪ.
133
7ـ دادﮔﺎه در دي ﻣﺎه 1325دادﮔﺎه ﭘﻴﺸﻮا ﻗﺎﺿﻲﻣﺤﻤﺪ و ﻣﺤﻤﺪﺣﺴﻴﻦ ﺳﻴﻒ ﻗﺎﺿـﻲ آﻏﺎز ﺷﺪ .در روز ﻧﻬﻢ ديﻣﺎه ) 30دﺳﺎﻣﺒﺮ (1946ﺻﺪر ﻗﺎﺿﻲ را از ﺗﻬﺮان آورده و در ﻣﻬﺎﺑﺎد زﻧﺪاﻧﻲ ﻛﺮدﻧﺪ و ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻫﺮ 3ﻗﺎﺿﻲ را ﺑﺎ ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ ﻣﺤﺎﻛﻤﻪ ﻛﺮدﻧﺪ .اﻳﻦ دادﮔﺎه ﻏﻴﺮﻋﻠﻨﻲ ﺑﻮد و ﺑﻪ ﻛﺴﻲ اﺟﺎزه ﻧﻤـﻲدادﻧـﺪ ﻛـﻪ ﺑﺪاﻧﺪ در دادﮔﺎه ﭼﻪ ﻣﻲﮔﺬرد . از ﻃﺮف دﻳﮕﺮ ،زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﭘﻴﺸﻮا ﻗﺎﺿﻲﻣﺤﻤـﺪ و ﻳـﺎراﻧﺶ ﺧﻮاﺳـﺘﺎر اﻳـﻦ ﺷﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﺧﻮد وﻛﻴﻞ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ،اﻳﻦ ﺧﻮاﺳﺘﻪ از ﻃـﺮف دادﮔـﺎه رد ﺷـﺪ. رﺋﻴﺲ دادﮔﺎه ،ﺳﺮﻫﻨﮓ ﻓﻴـﺮوزي از ﺟﻨـﺒﺶ دﻣﻜﺮاﺗﻴـﻚ ﻣﻠـﺖ ﻛـﺮد و از ﺷﺨﺺ ﭘﻴﺸﻮا ﺑﺴﻴﺎر ﻛﻴﻨﻪ داﺷﺖ و ﻗﺒﻼ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻧﻤﺎﻳﻨﺪهي ارﺗﺶ اﻳﺮان در زﻣﺎن ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﻪ ﻣﻬﺎﺑﺎد آﻣﺪه ﺑﻮد .ﺳﻮاي اﻳﻦﻛﻪ دادﮔﺎه ﻋﻠﻨـﻲ ﻧﺒﻮد ،اﺟﺎزه ﻧﺪادﻧﺪ ﭘﻴﺸﻮا و ﻳﺎراﻧﺶ ﺑﺮاي ﺧﻮد وﻛﻴﻞ اﺧﺘﻴﺎر ﻛﻨﻨﺪ و وﻛﻴـﻞ اﺟﺒﺎري ﺑﺮاي آﻧﺎن ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ،روز 19دﻳﻤﺎه ) 9ژاﻧﻮﻳﻪ (1947ﭘﻴﺸﻮا از ﺧﻮد دﻓﺎع ﺷﺠﺎﻋﺎﻧﻪاي ﻛﺮد ﻛﻪ 14ﺳﺎﻋﺖ ﺑـﻪ ﻃـﻮل اﻧﺠﺎﻣﻴـﺪ و ﺗﻤـﺎﻣﻲ ﺟـﺮاﺋﻢ دادﮔﺎه ﻓﺮﻣﺎﻳﺸﻲ ارﺗﺶ ﺷﺎه را ﺗﻜﺬﻳﺐ ﻛﺮد .اﺳﻨﺎد و ﻣﺪارك ﻣﻮﺟﻮد ،ﺣﺘـﻲ آﻧﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ دﺳﺖ دﺷﻤﻨﺎن ﻣﻠﺖ ﻛﺮد ﻧﻴﺰ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪهاﻧﺪ ،ﺑـﻪ ﺧـﻮﺑﻲ ﻧـﺸﺎن ﻣﻲدﻫﻨﺪ ﻛﻪ ﭘﻴﺸﻮا ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﺳﻨﮕﻴﻨﻲ را ﻛﻪ ﺗﺎرﻳﺦ ﺑﺮ ﻋﻬﺪهاش ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد، 134
اﺣﺴﺎس ﻣﻲﻛﺮد و ﺗﺎ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ در ﺗﻮان داﺷﺖ و ﺗﺎ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺷﺮاﻳﻂ دادﮔﺎه ﻓﺮﻣﺎﻳﺸﻲ ﻧﻈﺎﻣﻲ اﺟﺎزه ﻣﻲداد ،از آرﻣﺎنﻫﺎي ﻣﻠﺖ ﻛﺮد و آرﻣﺎنﻫﺎي ﺣـﺰب دﻣﻜﺮات ﻛﺮدﺳﺘﺎن و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ اﻗﺪاﻣﺎت ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺷﺠﺎﻋﺎﻧﻪ دﻓـﺎع ﻛﺮد . ﭘﻴﺸﻮا در روزﻫﺎي اﺑﺘﺪاﻳﻲ ﻓﺮوﭘﺎﺷﻲ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن دو ﻣﺴﺄﻟﻪ را ﺑـﻪ ﺧﻮﺑﻲ در ﻧﻈﺮ داﺷﺖ : اول :اﻳﻨﻜﻪ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻲ ﻣﻲداﻧﺴﺖ ﻣﺮگ در اﻧﺘﻈـﺎرش اﺳـﺖ ،ﺗﺠﺮﺑـﻪي ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺳﺎﻟﻪي ﻣﺒﺎرزهي ﻣﻠﺖ ﻛﺮد ﺑﻪ او ﻧﺸﺎن داده ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺎ دﺷﻤﻨﻲ ﻇﺎﻟﻢ و ﺣﻴﻠﻪﮔﺮ دراﻓﺘﺎده ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﻮن او و اﻣﺜﺎل او ﺗﺸﻨﻪ اﺳﺖ ،ﺑﻪ ﻫﻤـﻴﻦ دﻟﻴـﻞ ،از اوﻟﻴﻦ روز دﺳﺘﮕﻴﺮي ﺗﺎ زﻣﺎن ﺑﺮﮔﺰاري دادﮔﺎه ﻓﺮﻣﺎﻳﺸﻲاش ،ﺳﻌﻲ ﻛﺮد ﻛـﻪ ﺧﻮد را ﻣﺴﺌﻮل اﺗﻔﺎﻗﺎت و ﺗﻤﺎﻣﻲ اﻗﺪاﻣﺎت ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﺪاﻧﺪ .ﻗﺎﺿﻲ ﻗﺼﺪ داﺷﺖ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﺤﻮ ﻫﻢ ﺑﻪ راه و آرزوﻫﺎي ﺣﺰب و ﻣﻠﺖ وﻓﺎدار ﺑﻤﺎﻧﺪ و ﻫﻢ ﺗﺎ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﻴﺴﺮ ﺑﻮد ،از ﺟﺮم ﻳﺎراﻧﺶ ﻛﻢ ﻛﻨﺪ ،ﺗـﺎ ﺑﺘﻮاﻧـﺪ ﻣﻘـﺪاري از ﺟﺮم آﻧﻬﺎ را ﺳﺒﻚ ﻛﻨﺪ . دوم:اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﭘﻴﺸﻮا ﻗﺎﺿﻲﻣﺤﻤﺪ ﺑﺴﻴﺎر ﺧﻮب ﻣﻲداﻧـﺴﺖ ﻛـﻪ اﻳـﻦ ﺷﺨﺺ ﻗﺎﺿﻲﻣﺤﻤﺪ ﻧﻴﺴﺖ ،ﺑﻠﻜﻪ ﺟﻨﺒﺶ دﻣﻜﺮاﺗﻴﻚ ﻣﺮدم ﻛﺮدﺳـﺘﺎن اﺳـﺖ ﻛﻪ ﻣﺤﺎﻛﻤﻪ ﻣﻲﺷـﻮد ،ﻣﻄﺎﻟﺒـﺎت و آرﻣـﺎنﻫـﺎي اﻗـﺸﺎر ﺳـﺘﻤﺪﻳﺪهي ﻣﻠـﺖ 135
ﻛﺮدﺳﺘﺎن اﺳﺖ ﻛﻪ دادﮔﺎه ﻧﻈﺎﻣﻲ آن را ﺟﺮم ﻣﻲداﻧﺪ .ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ ،ﻣﺎﻧﻨـﺪ ﻳﻚ رﻫﺒﺮ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ در ﺑﺮاﺑﺮ دژﺧﻴﻤﺎن ﺧﻮنآﺷﺎم رژﻳﻢ ﺷﺎه ،ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﺎﻧﻪ اﻳﺴﺘﺎد و از ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن دﻓﺎع ﻛﺮد . دﺷﻤﻨﺎن ﻣﻠﺖ ﻛﺮد ﺑﺴﻴﺎر ﺗﻼش ﻛﺮدﻧﺪ ﻛـﻪ ﻗﺎﺿـﻲﻣﺤﻤـﺪ را ﻣﺠﺒـﻮر ﺑـﻪ اﻋﺘﺮاف ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ از ﻛﺮدهي ﺧﻮد ﭘﺸﻴﻤﺎن ﺷﺪه اﺳﺖ و ﺗﻘﺎﺿﺎي ﺑﺨﺸﺶ ﻛﻨﺪ و در ﺑﺮاﺑﺮ آﻧﻬﺎ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺷﻮد .اﻣﺎ ﭘﻴﺸﻮا ﻗﺎﺿﻲﻣﺤﻤﺪ دادﮔﺎه ﻧﻈﺎﻣﻲ و ﻣﺴﺌﻮﻻن ارﺗﺶ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﻲ را ﺑﻪ زاﻧﻮ در آورد و آﻧﻬﺎ را ﻣﺠﺒـﻮر ﻛـﺮد ﻛـﻪ در ﺑﺮاﺑـﺮ ﺑﺰرﮔﻲ و ﺷﺠﺎﻋﺖ وي ﺳﺮﺧﻢ ﻛﻨﻨـﺪ .ﺣﺘـﻲ ﭘـﺸﺖ درﻫـﺎي ﺑـﺴﺘﻪ ﻛـﻪ ﻧـﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎﭼﻲ در آن ﺑﻮد و ﻧﻪ وﻛﻴﻞ و ﻧﻪ دادﮔﺎﻫﺶ دادﮔﺎه ﺑﻮد ،ﺑﻪ ﻋﻠﺖ اﻫـﺎﻧﺘﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻠﺖ ﻛﺮد ﺷﺪ ،ﭘﻴﺸﻮا ﻗﺎﺿﻲ ﺻﻨﺪﻟﻲاش را ﺑﺮداﺷﺘﻪ و ﺑﺮ ﺳﺮ دادﺳـﺘﺎن ﻧﻈﺎﻣﻲ ﻛﻮﺑﻴﺪ .ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ارﺗﺠﺎع اﻳﺮان ،ﺑﻠﻜـﻪ ارﺑﺎﺑـﺎن ﺧـﺎرﺟﻲاش آﻣﺮﻳﻜـﺎ و اﻧﮕﻠﺴﺘﺎن ﻫﻨﻮز اﻣﻴﺪوار ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﻗﺎﺿﻲﻣﺤﻤﺪ را ﻓﺮﻳﺐ داده و ﻛﺎري ﻛﻨﻨـﺪ ﻛﻪ از ﻛﺮدهي ﺧﻮد و ﻣﻠﺘﺶ ﭘﺸﻴﻤﺎن ﺷﺪه و ﺗﺴﻠﻴﻢ آﻧﺎن ﮔـﺮدد .اﻣـﺎ ﭘﻴـﺸﻮا ﻗﺎﺿﻲﻣﺤﻤﺪ اﻳﻦ ﺑﺎر ﻫﻢ ﻧﭙﺬﻳﺮﻓﺖ و ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﻧﻤﺎﻳﻨـﺪﮔﺎن آﻣﺮﻳﻜـﺎ را ﻛـﻪ ده روز ﭘﻴﺶ از اﻋﺪام ﺑﻪ ﻣﻼﻗﺎت اﻳﺸﺎن رﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ،ﻗﺎﻃﻌﺎﻧـﻪ رد ﻛـﺮد .ﻧـﻪ از ﺗﻬﺪﻳﺪات آﻧﺎن ﺗﺮﺳﻴﺪ و ﻧﻪ ﻓﺮﻳﺐ وﻋﺪهﻫﺎي ﭘﻮﺷﺎﻟﻲ آﻧﺎن را ﺧـﻮرد .ﭘﻴـﺸﻮا ﻗﺎﺿﻲﻣﺤﻤﺪ ﺑﻪ ﺳﻮﮔﻨﺪي ﻛﻪ در روز 24ﺑﻬﻤﻦﻣﺎه 13) 1324ﻓﻮرﻳﻪ(1946 136
در ﭘﻴﺸﮕﺎه ﻣﻠﺖ و ﻣﻴﻬﻨﺶ ﻳﺎد ﻛﺮده ﺑﻮد ،وﻓﺎدار ﻣﺎﻧﺪ و ﺷﻬﺎدت را ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ ﺗﺎ ﻣﻠﺘﺶ ﺳﺮﻓﺮاز ﺑﻤﺎﻧﺪ . روز 3ﺑﻬﻤﻦﻣﺎه 23) 1325ژاﻧﻮﻳﻪ (1947ﻳﻌﻨﻲ ﻳﻚ ﺳﺎل و ﻳـﻚ روز ﭘﺲ از اﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان رﺋـﻴﺲﺟﻤﻬـﻮر ﻛﺮدﺳـﺘﺎن اﻧﺘﺨـﺎب ﺷـﺪ ،ﭘﻴـﺸﻮا ﻗﺎﺿﻲﻣﺤﻤﺪ و ﻳﺎراﻧﺶ ﻣﺤﻜﻮم ﺑﻪ اﻋﺪام ﺷﺪﻧﺪ .اﻣﺎ اﺟﺮاي ﺣﻜـﻢ اﻋـﺪام ﺑـﻪ ﺗــﺄﺧﻴﺮ اﻓﺘــﺎد 66 ،روز ﻃــﻮل ﻛــﺸﻴﺪ ﺗــﺎ روز 10ﻓــﺮوردﻳﻦﻣــﺎه 1326 )30ﻣﺎرس (1947ﺣﻜﻢ اﻋﺪام در ﻣﻬﺎﺑﺎد ﺑﻪ اﺟﺮا درآﻣﺪ . اﻳﻦﻛﻪ ﺣﻜﻢ اﻋﺪام ﺑﻴﺸﺘﺮ از 2ﻣﺎه ﺑﻪ ﺗﺄﺧﻴﺮ اﻓﺘﺎد ،ﭼﻨﺪ دﻟﻴﻞ داﺷﺖ : ﻧﺨﺴﺖ اﻳﻦﻛﻪ ،ﭘﻴﺸﻮا ﻗﺎﺿﻲﻣﺤﻤﺪ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﺳﻴﺎﺳﻲ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﺤﺒﻮﺑﻲ ﺑﻮد و ﻧﻤﻲﺷﺪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺳﺎدﮔﻲ و ﺑﺪون ﺗﺤﻘﻴﻖ و ﺑﺮرﺳـﻲ وي را اﻋـﺪام ﻧﻤـﻮد .ﺑـﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ ،رأس ﺳﺎﻋﺖ 3ﺻﺒﺢ ،ﭘﺲ از اﻳﻦﻛﻪ ﻣﻴﺪان ﭼﻮارﭼﺮا از ﺗﻤـﺎﻣﻲ اﻃﺮاف ﻣﺤﺎﺻﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد و روي ﺑﺎمﻫﺎ ﺗﻴﺮﺑﺎر ﻣﺴﺘﻘﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد ،ﻗﺎﺿﻲ ﻣﺤﻤﺪ و ﻳﺎراﻧﺶ را ﺑﻪ دار آوﻳﺨﺘﻨﺪ . ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ،ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ دادﮔﺎه ﭘﻴﺸﻮا و ﻳﺎراﻧﺶ ﻏﻴﺮ ﻋﻠﻨﻲ ﺑﺮﮔﺰار ﺷﺪ ،ﺑﻠﻜﻪ ﺣﺘﻲ اﻋﺪام آﻧﺎن ﻧﻴﺰ ﻣﺨﻔﻴﺎﻧﻪ اﺟﺮا ﮔﺮدﻳﺪ .
137
دﻟﻴﻞ دﻳﮕﺮ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ در آن زﻣﺎن ﻧﻴﺰ ﻣﻘﺎوﻣﺖ در ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑـﻪ ﭘﺎﻳـﺎن ﻧﺮﺳﻴﺪه ﺑﻮد و ﺑﻪوﻳﮋه ،ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺑﺎرزاﻧﻲﻫﺎ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ اداﻣﻪ داﺷـﺖ ،ﺑﻠﻜـﻪ ﻓـﺸﺎر زﻳﺎدي ﺑﺮ ارﺗﺶ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﻲ وارد آورده ﺑﻮدﻧﺪ . رژﻳﻢ ﻣﺮﺗﺠﻊ ﺗﻬﺮان از اﻳﻦ ﻣﻲﺗﺮﺳﻴﺪ ﻛـﻪ اﻋـﺪام ﭘﻴـﺸﻮا ﻗﺎﺿـﻲﻣﺤﻤـﺪ و ﻳﺎراﻧﺶ ﺳﺒﺐ ﻧﺎرﺿﺎﻳﺘﻲ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﺮدم ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺷﻮد و ﺷـﺎﻳﺪ ﺣﺘـﻲ ﺑﺎﻋـﺚ ﻋﻜﺲاﻟﻌﻤﻞ ﺷﺪﻳﺪي از ﻃﺮف ﻣﺮدم ﻛﺮدﺳﺘﺎن اﻳﺮان ﺷﻮد . ﺑﺮ ﺳﺮ اﻋﺪام ﻗﺎﺿﻲﻫﺎ ﺣﺘﻲ در ﻣﻴﺎن ﻣﻘﺎﻣﺎت ﺗﻬﺮان ﻧﻴﺰ اﺧﺘﻼﻓـﺎﺗﻲ وﺟـﻮد داﺷﺖ .ﺗﻌﺪادي از ﻣﻘﺎﻣﺎت ﺳﻴﺎﺳﻲ دوﻟﺘﻲ ﻃﺮﻓﺪار آن ﺑﻮدﻧـﺪ ﻛـﻪ ﻗﺎﺿـﻲ و ﻳﺎراﻧﺶ اﻋﺪام ﻧﺸﻮﻧﺪ . اﻣﺎ ارﺗﺸﻲﻫﺎ ﺑﺴﻴﺎر ﺗﻼش ﻛﺮدﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﺮﭼﻪ زودﺗﺮ ﺣﻜﻢ اﻋﺪام اﺟﺮا ﺷـﻮد، زﻳﺮا ﺑﺮ اﻳﻦ ﺑﺎور ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﭘﻴـﺸﻮا ﻗﺎﺿـﻲﻣﺤﻤـﺪ ﻫـﻢ در زﻣـﺎن ﺟﻤﻬـﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن در ﺑﺮاﺑﺮ ارﺗﺶ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﻲ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻛﺮده و ﻫﻢ ﺑﻪ دﻳﺪهي ﺣﻘﺎرت ﺑﻪ اﻓﺴﺮان ﻧﮕﺮﻳﺴﺘﻪ و ﻫﻢ در زﻣﺎن ﻣﺤﺎﻛﻤﻪاش ﺑﻪ ﻫﻴﭻ وﺟﻪ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﺒﻮد ﻛـﻪ زﻳﺮ ﺑﺎر ﺧﻮاﺳﺘﻪﻫﺎي ﻧﻈﺎﻣﻴﺎن ﺑﺮود و ﺷﺠﺎﻋﺎﻧﻪ اﻳﺴﺘﺎدﮔﻲ و ﻣﻘﺎوﻣـﺖ ﻛـﺮده ﺑﻮد . ارﺗﺶ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﻲ اﻳﻦ ﻛﺎر را ﺑﻲاﺣﺘﺮاﻣﻲ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺧﻮد ﺗﻠﻘﻲ ﻣﻲﻛـﺮد و ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﺑﺮ دار ﻛﺮدن ﺳﺮ ﭘﻴﺸﻮا ﻗﺎﺿﻲ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻮد . 138
در ﻧﻬﺎﻳﺖ ،ﭘﺲ از اﺻﺮار آﻣﺮﻳﻜﺎﻳﻲﻫﺎ ﻛﻪ ﻣﻲﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ اﺛﺒﺎت ﻛﻨﻨﺪ ،ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﺳﻴﺎﺳﺖ آﻣﺮﻳﻜﺎ ﻋﻤﻞ ﻛﻨﺪ و ﻓﺮاﺗﺮ از آن ،ﺑﺎ اﺗﺤﺎد ﺷـﻮروي راﺑﻄـﻪ دوﺳﺘﺎﻧﻪ ﺑﺮﻗﺮار ﻧﻤﺎﻳﺪ ،در ﻓﺮﻫﻨﮓ آﻧﺎن ﺳﺰاﻳﺶ ﻓﻘﻂ ﻣﺮگ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد و ﺑﺮ اﺳﺎس ﻣﻮﺿﻊ ﺷﺨﺺ ﻣﺤﻤﺪرﺿﺎ ﺷﺎه ﻛـﻪ ﺑـﻴﺶ از ﻫﻤـﻪ ﺑـﺮ اﻋـﺪام ﭘﻴـﺸﻮا ﻗﺎﺿﻲﻣﺤﻤﺪ اﺻﺮار داﺷﺖ ،ﺣﻜﻢ ﻧﻬﺎﻳﻲ ﺻـﺎدر ﺷـﺪ و ﺷـﺎه ﺣﻜـﻢ اﻋـﺪام را اﻣﻀﺎء ﻛﺮده و ﺑـﺮاي ﺳـﺮﺗﻴﭗ ﻫﻤـﺎﻳﻮﻧﻲ ﻓﺮﺳـﺘﺎد ﻛـﻪ در آن زﻣـﺎن ﺑـﺮاي ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﻲ ﺟﻨﮓ ارﺗﺶ اﻳﺮان ﻋﻠﻴﻪ ﺑﺎرزاﻧﻲﻫﺎ در اروﻣﻴـﻪ ﺑـﻪ ﺳـﺮ ﻣـﻲﺑـﺮد. دﺳﺘﻮر اﺟﺮاي ﺣﻜـﻢ اﻋـﺪام در روز 9ﻓـﺮوردﻳﻦ ) 29ﻣـﺎرس( ﺑـﻪ دﺳـﺖ ﻫﻤﺎﻳﻮﻧﻲ رﺳﻴﺪ ،وي ﻧﻴﺰ ﺑﻪ وﺳﻴﻠﻪي ﺑﻲﺳﻴﻢ ،دﺳﺘﻮر را ﺑﻪ ﻣﻬﺎﺑﺎد اﺑﻼغ ﻧﻤﻮد و ﺑﺮ اﺳﺎس آن ،در روز 10ﻓـﺮوردﻳﻦﻣـﺎه ،1326ﻫﻤـﺎنﮔﻮﻧـﻪ ﻛـﻪ ﭘﻴـﺸﺘﺮ ﺗﻮﺿ ـﻴﺢ دادﻳ ـﻢ ،ﻗﺎﺿ ـﻲﻣﺤﻤــﺪ و ﺑــﺮادرش ،اﺑﻮاﻟﻘﺎﺳــﻢ ﺻــﺪر ﻗﺎﺿ ـﻲ و ﭘﺴﺮﻋﻤﻮﻳﺶ ،ﻣﺤﻤﺪﺣﺴﻴﻦ ﺳﻴﻒ ﻗﺎﺿـﻲ در ﻣﻴـﺪان "ﭼـﻮارﭼﺮا"ي ﻣﻬﺎﺑـﺎد اﻋﺪام ﺷﺪﻧﺪ ،ﻳﻌﻨﻲ در ﻫﻤﺎن ﻣﻴﺪاﻧﻲ ﻛـﻪ روز 2ﺑﻬﻤـﻦ 22) 1324ژاﻧﻮﻳـﻪ (1946ﺗﺄﺳﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن در آن اﻋﻼم ﺷﺪه و ﻗﺎﺿـﻲﻣﺤﻤـﺪ ﺑـﻪ ﻋﻨﻮان رﺋﻴﺲﺟﻤﻬﻮر ﺑﺮﮔﺰﻳﺪه ﺷﺪه ﺑﻮد . ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻗﺎﺿﻲﻣﺤﻤﺪ ﻧﻴﺎزﻣﻨﺪ ﺑﺮرﺳـﻲ ﺑﻴـﺸﺘﺮي اﺳـﺖ ،اﻳـﻦ ﺷﺨـﺼﻴﺖ ﺑﺰرگ در ﺗﺎرﻳﺦ ﻣﻠﺖ ﻛﺮد از ﺟﺎﻳﮕﺎه رﻓﻴﻊ و واﻻﻳﻲ ﺑﺮﺧـﻮردار اﺳـﺖ ﻛـﻪ 139
ﻻزم اﺳﺖ ﺟﻮاﻧﺎن ﻧﻮرﺳﻴﺪه ﺑـﺎ آن آﺷـﻨﺎ ﺷـﺪه و از زﻧـﺪﮔﻲ اﻳـﺸﺎن درس ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ،اﮔﺮﭼﻪ ﻋﻤﺮ اﻳﺸﺎن ﺑﺴﻴﺎر ﻛﻮﺗﺎه ﺑﻮد 33. ﭘﻴﺸﻮا ﻗﺎﺿﻲﻣﺤﻤﺪ روﺷﻨﻔﻜﺮي ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﻛـﻪ در آن زﻣـﺎن ﺷﺨـﺼﻴﺘﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ وي در ﻣﻴﺎن ﻣﻠﺖ ﻛﺮد ﺑﻪ ﻧﺪرت ﺑﻪ ﭼـﺸﻢ ﻣـﻲﺧـﻮرد .ﻗﺎﺿـﻲﻣﺤﻤـﺪ آﺷﻨﺎﻳﻲ زﻳﺎدي ﺑﺎ ﺗﻤﺪن و ﻋﻠﻮم ﺟﺪﻳﺪ و اوﺿﺎع و اﺣﻮال ﺟﻬﺎن داﺷﺖ .زﺑﺎن ﺗﺮﻛـﻲ ،ﻓﺎرﺳـﻲ ،اﻧﮕﻠﻴـﺴﻲ و ﻋﺮﺑـﻲ و ﻓﺮاﻧــﺴﻮي و روﺳـﻲ را ﺑـﻪﺧــﻮﺑﻲ ﻣﻲداﻧﺴﺖ .در ﻋﻠﻮم دﻳﻨﻲ و اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲﻫﺎي ﻓﺮاواﻧﻲ داﺷﺖ . ﺑﺎ وﺟﻮد اﻳﻨﻜﻪ روﺷﻨﻔﻜﺮي واﻻﻣﻘﺎم ﺑﻮد ،در ﻣﻴﺎن ﻣﺮدﻣﻲ ﺳﺎده و ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﻋﻤﺪﺗﺎً ﺑﻴﺴﻮاد زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲﻛﺮد" ،ﮔﻠﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ در ﺻﺤﺮا روﻳﻴـﺪه ﺑـﻮد" ،اﻣـﺎ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﻪ ﻣﺮدم ﺧﻮﻳﺶ ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﻮد ،درد و رﻧﺞ و اﻣﻴﺪﻫﺎ و آرزوﻫﺎﻳـﺸﺎن را ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻲ درك ﻣﻲﻛﺮد . در ﻣﻄﺮح ﻛﺮدن و ﻧﻤﺎﻳﺎﻧﺪن اﻳﻦ درد و رﻧﺞ و اﻣﻴﺪ و آرزوﻫـﺎ از ﻫﻤﮕـﺎن ﻣﻮﻓﻘﺘﺮ ﺑﻮد .ﺑﻴﺨـﻮد ﻧﺒـﻮد ﻛـﻪ ﻧـﺰد ﻣـﺮدم ﻛﺮدﺳـﺘﺎن از ﭼﻨـﺎن ﻣﺤﺒـﻮﺑﻴﺘﻲ ﺑﺮﺧﻮردار ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑـﺮاي ﻧﺨـﺴﺘﻴﻦ ﺑـﺎر در ﺗـﺎرﻳﺦ ،ﻣـﺮدم ﻛﺮدﺳـﺘﺎن ﻟﻘـﺐ "ﭘﻴﺸﻮا" را ﺑﻪ وي دادﻧﺪ .ﭘﻴﺸﻮا ﻗﺎﺿﻲﻣﺤﻤﺪ ﺗﻤﺎﻣﻲ داﻧﺶ و ﻓﻬـﻢ و ﺷـﻌﻮر 33 ﭘﻴﺸﻮا ﻗﺎﺿﻲﻣﺤﻤﺪ در روز 11اردﻳﺒﻬﺸﺖ 1279ﺷﻤﺴﻲ) 1ﻣﻲ (1900در ﺷﻬﺮ ﻣﻬﺎﺑﺎد دﻳـﺪه ﺑـﻪ ﺟﻬﺎن ﮔﺸﻮد و در زﻣﺎن اﻋﺪام 47 ،ﺳﺎل ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﺪاﺷﺖ.
140
ﺧﻮد را در ﺧﺪﻣﺖ ﻣﺮدم ﻗﺮار داده ﺑﻮد .ﺑﻬﺘﺮ از ﻫﺮ ﻛـﺴﻲ ﻣـﻲداﻧـﺴﺖ ﻛـﻪ ﺳﺮزﻣﻴﻨﺶ ﭼﻘﺪر ﻋﻘﺐاﻓﺘﺎده اﺳﺖ و ﻣﺮدﻣﻲ ﻛﻪ آﻧﺎن را دوﺳﺖ داﺷﺖ ،ﭼـﻪ ﻣﻴﺰان درﻣﺎﻧﺪه ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻧﺶ در ﭼﻪ ﺷﺮاﻳﻂ ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ و در ﻣﻴﺎن ﭼـﻪ ﻓﻘﺮ و ﻓﻼﻛﺘﻲ روزﮔﺎر ﻣﻲﮔﺬراﻧﻨﺪ . ﺗﻤﺎﻣﻲ اﻳﻦ وﻳﮋﮔﻲﻫﺎ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﻗﺎﺿﻲﻣﺤﻤﺪ ﻧﻘﺶ ﺑـﺴﻴﺎر ﻣﻬﻤـﻲ را در ﺟﻨﺒﺶ دﻣﻜﺮاﺗﻴﻚ ﺳﺎﻟﻬﺎي (1945-1946) 1324-1325اﻳﻔﺎ ﻧﻤﺎﻳـﺪ. ﺷﺨﺼﻴﺖ وي اﺣﺘﺮام وﻳﮋهاي را ﺑﻪ ﺳﻮي ﺧﻮد ﺟﻠﺐ ﻛﺮده ﺑﻮد.
34
ﺳﺨﻨﺎن ﻗﺎﺿﻲﻣﺤﻤﺪ از اﻋﺘﺒﺎر وﻳـﮋهاي ﺑﺮﺧـﻮردار ﺑﻮدﻧـﺪ و ﻧﻈـﺮات وي ﺻﺤﻴﺢ و درﺳﺖ ﺗﻠﻘﻲ ﻣﻲﺷﺪﻧﺪ . ﭘﻴﺸﻮا ﻗﺎﺿﻲﻣﺤﻤﺪ ﺗﻼش ﺑﺴﻴﺎري ﺑﻪ ﺧﺮج داد ﻛﻪ ﺻﻔﻮف ﻣﺮدم ﻛﺮدﺳﺘﺎن را ﻳﻜﭙﺎرﭼﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ .اﻳﻦ واﻗﻌﻴﺖ ﺗﺎرﻳﺨﻲ را در ﻧﻈﺮ داﺷﺖ ﻛﻪ ﻳﻜﻲ از دﻻﻳﻞ اﺳﺎﺳﻲ ﺷﻜﺴﺖ ﺗﻤﺎﻣﻲ ﻗﻴﺎمﻫـﺎي ﮔﺬﺷـﺘﻪي ﻣﻠـﺖ ﻛـﺮد ،ﻓﻘـﺪان اﺗﺤـﺎد و ﻫﻤﺼﺪاﻳﻲ دروﻧﻲ ﺑﻮده اﺳﺖ .ﭘﻴﺸﻮا ﻗﺎﺿﻲﻣﺤﻤـﺪ ﺑـﺴﻴﺎر ﺗـﻼش ﻧﻤـﻮد ﻛـﻪ 34 ﭘﺲ از 3ﺷﻬﺮﻳﻮرﻣﺎه 1320زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺷﻬﺮ ﺳﻘﺰ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﺤﻤﺪرﺷـﻴﺪﺧﺎن ﻏـﺎرت ﺷـﺪ و ﺑـﻴﻢ آن ﻣﻲرﻓﺖ ﻛﻪ ﻋﺸﺎﻳﺮ ﻣﺎﻣﺶ و ﻣﻨﮕﻮر ﻧﻴﺰ ﺷﻬﺮ ﻣﻬﺎﺑﺎد را ﻏﺎرت ﻛﻨﻨﺪ ،ﻫﻤﻴﻦ ﻗﺎﺿﻲﻣﺤﻤـﺪ ﺑـﻮد ﻛـﻪ ﻣـﺮدم ﺷﻬﺮ را ﺳﺎزﻣﺎن داد و ﺑﺮاي دﻓﺎع آﻣﺎده ﻧﻤﻮد .از ﻫﻤﻴﻦ رو ،ﻋﺸﺎﻳﺮ ﻣﺰﺑﻮر ﺟﺮأت دﺳﺖ اﻧـﺪازي ﺑـﻪ ﺷـﻬﺮ ﻣﻬﺎﺑﺎد را ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ" .ﻋﺒﺪاﻟﻘﺎدر دﺑﺎﻏﻲ" ﺧﻴﺰش ﺟﻤﻌﻴﺖ ژ.ك
141
اﺧﺘﻼﻓﺎت ﻣﻴﺎن ﻋﺸﺎﻳﺮ را ﺑﺮﻃﺮف ﻛﻨﺪ ،ﻫﺮﭼﻨﺪ ﻛـﻪ اﻳـﻦ ﻛـﺎر ﺑـﻪ ﺳـﻬﻮﻟﺖ اﻣﻜﺎنﭘﺬﻳﺮ ﻧﺒﻮد ،اﻣﺎ ﺗﺎ ﺣﺪ زﻳﺎدي ﺑﺎ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﻫﻤﺮاه ﺷﺪ . در ﺷﻬﺮ ﻣﻬﺎﺑﺎد ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﻲ ﺑﻲﻧﻈﻴﺮي در ﻣﻴﺎن ﺗﻤﺎﻣﻲ ﺳﺎﻛﻨﺎن اﻳﺠـﺎد ﻛـﺮده ﺑﻮد ،ﺣﺘﻲ ﭘﺲ از ﺷﻜﺴﺖ ﺟﻨﺒﺶ و ﭘﺲ از ورود ارﺗﺶ ارﺗﺠﺎﻋﻲ اﻳﺮان ﻧﻴﺰ ﻫﻴﭻﻛﺲ ﺑﻪ اﺑﺮاز ﺷﺎدﻣﺎﻧﻲ ﻧﭙﺮداﺧﺖ و ﻫﻴﭻﻛﺲ ﺣﺎﺿـﺮ ﻧﺒـﻮد ﺑـﻪ رﻫﺒـﺮان ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺗﻌﺮﺿﻲ روا دارد . ﭘﺲ از ﺷﻬﺎدت ﭘﻴﺸﻮا ﻗﺎﺿﻲ ﻣﺤﻤﺪ ،اﻧﺘﻘﺎدات ﺑﺴﻴﺎري از اﻳﺸﺎن ﺑﻪ ﻋﻤﻞ آﻣﺪه اﺳﺖ .اﻧﺘﻘﺎدات ﺑﺴﻴﺎرﻧﺪ ،اﻣﺎ از ﻫﻤﻪ ﻣﻬﻤﺘﺮ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﭼﺮا در ﺑﺮاﺑـﺮ ﻫﺠﻮم ارﺗﺶ ارﺗﺠﺎﻋﻲ اﻳﺮان ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻧﻜﺮد؟ ﺑﺮﺧﻲ اﻓﺮاد ﻣﻌﺘﻘﺪﻧﺪ ﻛـﻪ اﮔـﺮ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻣﻲﻛﺮد ،اوﺿﺎع ﻛﺎﻣﻼ دﮔﺮﮔﻮن ﻣﻲﺷﺪ . درﺳﺖ اﺳﺖ ﻛﻪ ﭘﻴﺸﻮا ﻗﺎﺿﻲ ﻣﺤﻤﺪ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺳﺎدﮔﻲ ﺗـﺴﻠﻴﻢ دﺷـﻤﻦ ﻣﻲﺷﺪ ،آن ﻫﻢ دﺷﻤﻨﻲ ﻛﻪ ﺧﻮد وي ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻲ ﻣﻲداﻧﺴﺖ ﺗـﺎ ﭼـﻪ اﻧـﺪازه ﻣﻜﺎر و ﻏﺪار اﺳﺖ .اﻣﺎ ﻗﺎﺿﻲﻣﺤﻤﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﻫﺪف ﺣﻔﻆ ﺟﺎن ﺧﻮد اﻗـﺪام ﺑـﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺎري ﻧﻨﻤﻮد ،ﺑﻠﻜﻪ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﺧﻄﻴﺮش در ﻗﺒﺎل ﻣﻠﺖ ﻛﺮد ﭘﻴﺸﻮا را ﺑﻪ اﻳﻦ ﻛﺎر واداﺷﺖ .ﺣﻘﻴﻘﺖ آن اﺳﺖ ﻛﻪ ﭘﺲ از ﺑﺮرﺳـﻲﻫـﺎي ﻓﺮاواﻧـﻲ ﻛـﻪ ﭘﻴﺸﺘﺮ ﻧﻴﺰ ذﻛﺮ آن ﺑﻪ ﻣﻴﺎن آﻣﺪ ،ﭘﻴﺸﻮا ﻗﺎﺿﻲﻣﺤﻤﺪ ﻣﺠﺎﻟﻲ ﺑـﺮاي ﻣﻘﺎوﻣـﺖ ﻧﻤﻲدﻳﺪ .از ﻃﺮﻓﻲ ﻧﻴﺰ ﻣﺎﻳﻞ ﻧﺒﻮد ﺧﻮن ﻣﻠﺖ ﺑﻲدﻓﺎع ﻛﺮد ﺑـﻪ دﺳـﺖ ارﺗـﺶ 142
اﺷﻐﺎﻟﮕﺮ رﻳﺨﺘﻪ ﺷﻮد .اﮔﺮ ﺑﮕﻮﻳﻴﻢ ﻛﻪ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺷﺪن ﻗﺎﺿﻲﻣﺤﻤﺪ اﺷـﺘﺒﺎه ﺑـﻮد، اﻳﻦ اﺷﺘﺒﺎه ﭘﻴﺶ از ﻫﻤﻪ ﺑﻪ ﻗﻴﻤﺖ ﺟﺎن وي ﺗﻤﺎم ﺷـﺪ .ﻛـﺴﺎﻧﻲ ﻛـﻪ ﭘﻴـﺸﻮا ﻗﺎﺿﻲﻣﺤﻤـﺪ را ﻣـﻲﺷـﻨﺎﺧﺘﻨﺪ و از ﮔﺬﺷـﺘﻪ و زﻧـﺪﮔﻲ وي ﻣﻄﻠـﻊ ﺑﻮدﻧـﺪ، ﻣﻲداﻧﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﭘﻴﺸﻮا ﺑﻪ ﺧﻮاﺳـﺖ ﺧـﻮد ﭼﻨـﻴﻦ اﺷـﺘﺒﺎﻫﻲ را ﻣﺮﺗﻜـﺐ ﺷـﺪ. اﻧﺴﺎندوﺳﺘﻲ وي ﺑﻪ اﻧﺪازهاي زﻳﺎد ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﻲﺧﻮاﺳﺖ ﻛـﺸﺘﻪ ﺷـﻮد ،ﺷـﻬﻴﺪ ﺷﻮد ﺗﺎ اﻓﺮاد ﺑﺴﻴﺎر زﻳﺎدي زﻧﺪه ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ . ﭼﻨﺪ روز ﭘﺲ از اﻋﺪام ﻗﺎﺿﻲﻣﺤﻤـﺪ و ﻳـﺎراﻧﺶ ،ﭼﻬـﺎر ﺗـﻦ از ﺑﻬﺘـﺮﻳﻦ اﻓﺴﺮان ﻧﻴﺮوي ﭘﻴﺸﻤﺮگ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ":ﻋﺒـﺪاﷲ روﺷـﻨﻔﻜﺮ ،ﺣﺎﻣـﺪ ﻣﺎزوﺟﻲ ،ﻣﺤﻤﺪ ﻧﺎﻇﻤﻲ و ﻣﺤﻤﺪرﺳﻮل ﻧﻘـﺪهﻳﻴـﺎن" در ﻣﻬﺎﺑـﺎد و ﻫﻤﭽﻨـﻴﻦ "ﻋﻠﻲﺑﻴﮓ ﺷﻴﺮزاد"ﻓﺮﻣﺎﻧﺪهي ﻧﻴﺮوي ﭘﻴﺸﻤﺮگ ﺑﻮﻛﺎن در ﺷﻬﺮ ﺑﻮﻛﺎن ﺑﻪ دار آوﻳﺨﺘﻪ ﺷﺪﻧﺪ .دو ﻫﻔﺘـﻪ ﻗﺒـﻞ از اﻋـﺪام ﻗﺎﺿـﻲﻣﺤﻤـﺪ و ﻳـﺎراﻧﺶ ،در 26 اﺳﻔﻨﺪﻣﺎه 16) 1325ﻣﺎرس 11 (1947ﺗﻦ از رؤﺳﺎي ﻋـﺸﺎﻳﺮ ﻓـﻴﺾ اﷲ ﺑﻴﮕﻲ و ﮔﻮرك ﺳﻘﺰ ﻛﻪ در ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺣﻀﻮري ﻓﻌﺎل داﺷـﺘﻨﺪ ،در ﺷﻬﺮ ﺳﻘﺰ اﻋﺪام ﺷﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﻋﺒﺎرت ﺑﻮدﻧـﺪ از :اﺣﻤـﺪﺧﺎن ﻓـﺎروﻗﻲ )ﺳـﺎﻻر(، ﻋﺒﺪاﷲﺧﺎن ﻣﺘﻴﻦ ،ﻣﺤﻤﺪﺧﺎن داﻧﺸﻮر ،ﻋﻠﻲﺧﺎن ﻓﺎﺗﺢ ،ﺣﺴﻦﺧﺎن ﻛﺎﻧﻲﻧﻴـﺎز، ﻣﺤﻤﺪﺑﻴﮓ ﺑﺎﺑﺎﺧﺎن ﺑﻴﮓ ،اﺣﻤـﺪﺧﺎن ﺷـﺠﻴﻌﻲ)ﺷـﻨﮕﻪ( ،ﺷـﻴﺦاﻣـﻴﻦ اﺳـﻌﺪ
143
ﻛﺴﻨﺰاﻧﻲ ،آﻏﺎ ﺻﺪﻳﻖ اﺳﻌﺪي ﻳﺎزي ﺑﻼﻏﻲ ،ﻋﻠﻲآﻏﺎي ﺟـﻮاﻧﻤﺮدي ﺗﻤﻮﺗـﻪ و رﺳﻮل آﻏﺎي ﻣﺤﻤﻮدي ﻣﻴﺮده . ﻣﻘﺎﻣﺎت ارﺗﺶ در آن زﻣﺎن ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻮدﻧﺪ ﻛـﻪ ﺑﺎﻳـﺪ ﺗﻌـﺪادي از رؤﺳـﺎي ﻋﺸﺎﻳﺮ را ﻧﻴﺰ اﻋﺪام ﻛﻨﻨﺪ ﺗﺎ دﻳﮕﺮان ﻧﻴﺰ ﻋﺒـﺮت ﮔﺮﻓﺘـﻪ و ﺗـﺴﻠﻴﻢ ﺳﻴﺎﺳـﺖ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﺮﻛﺰي ﺷﻮﻧﺪ .از ﺣﻖ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﮔﺬﺷﺖ ﻛﻪ ﺳﺮان ارﺗﺶ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ اﻓـﺮاد را ﺑﺮاي اﻋﺪام ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﻧﺪ ،زﻳﺮا رؤﺳﺎي ﻋﺸﺎﻳﺮ ﻓﻴﺾاﷲ ﺑﻴﮕﻲ و ﮔﻮرك ﺳﻘﺰ از وﻓﺎدارﺗﺮﻳﻦ ﺣﺎﻣﻴﺎن ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﻮدﻧﺪ . ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ،رژﻳﻢ ارﺗﺠﺎﻋﻲ ﺗﻬﺮان ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻣﻘﺎﻣﺎت ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳـﺘﺎن را ﺑﻪ ﺷﻬﺎدت رﺳﺎﻧﺪ .از 28ﻧﻔﺮي ﻛﻪ در ﻣﻬﺎﺑﺎد ﻣﺤﺎﻛﻤﻪ ﺷـﺪﻧﺪ ،ﺑﺮﺧـﻲ ﺑـﻪ ﺣﺒﺲ اﺑﺪ ،ﺑﺮﺧﻲ ﺑﻪ 15ﺳﺎل و ﻋﺪهاي از آﻧﺎن ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺣﺒﺲﻫـﺎي 2ﺗـﺎ 15 ﺳﺎﻟﻪ ﻣﺤﻜﻮم ﺷﺪﻧﺪ ،ﺑﺴﻴﺎري از ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﻦ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳـﺘﺎن ﻧﻴـﺰ ﭘـﺲ از ورود ارﺗﺶ ﺑﻪ ﻣﻬﺎﺑﺎد ﺷﻬﺮ را ﺗﺮك ﻛﺮده و ﺑـﺴﻴﺎري از آﻧـﺎن ﺑـﻪ ﻋـﺮاق و ﺳﻮرﻳﻪ ﮔﺮﻳﺨﺘﻨﺪ . ارﺗﺶ اﻳﺮان اﻗﺪام ﺑﻪ ﻧـﺎﺑﻮدي ﺗﻤـﺎﻣﻲ آﺛـﺎر ﺑﺮﺟـﺎي ﻣﺎﻧـﺪه از ﺟﻤﻬـﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن در ﻣﻬﺎﺑﺎد ﻛﺮد .ﻛﺘﺎبﻫﺎي ﻛﺮدي در ﻣﻸ ﻋﺎم در ﻣﻴﺪانﻫـﺎي ﺷـﻬﺮ ﺳﻮزاﻧﺪه ﺷﺪﻧﺪ ،ﻣﺪارك زﻣﺎن ﺟﻤﻬـﻮري ﻛﺮدﺳـﺘﺎن را ﻳـﺎ ﭘﻴـﺸﺘﺮ ﻣـﺮدم از ﺷﺪت ﺗﺮس و وﺣﺸﺖ ﺳﻮزاﻧﺪه ﺑﻮدﻧﺪ و ﻳﺎ ﺑﻌﺪﻫﺎ ارﺗﺶ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﻲ آﻧﻬـﺎ را 144
از ﺑﻴﻦ ﺑﺮد .ﺗﻤﺎم ﺗﻼش و ﺳﻌﻲ دوﻟﺖ ﻣﺮﻛﺰي اﻳﻦ ﺑـﻮد ﻛـﻪ ﻫـﻴﭻ اﺛـﺮي از ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﺮ ﺟﺎي ﻧﻤﺎﻧﺪ. 8 ـ ﺑﺎرزاﻧﻲﻫﺎ ﺑﺎرزاﻧﻲﻫﺎ ﺗﻌﺪادي اﺳﻠﺤﻪ و ﻣﻬﻤﺎت را ﻛﻪ از اﻧﺒﺎرﻫـﺎي ﺟﻤﻬـﻮري ﻣﻬﺎﺑـﺎد ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد ،ﺑﺎ ﺧﻮد ﺑﺮدﻧﺪ ﻛﻪ ﻋﺒﺎرت ﺑﻮد از 3000ﻗﺒﻀﻪ ﺗﻔﻨﮓ و 120 ﻗﺒﻀﻪ ﺗﻴﺮﺑﺎر و 2ﻋﺮاده ﺗﻮپ و ﺗﻌﺪادي ﻧﺎرﻧﺠﻚ . ﺑﺎرزاﻧﻲﻫﺎ در آن زﻣﺎن ﻛﻪ آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ﻓﺮوﭘﺎﺷﻴﺪ و ارﺗﺶ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﻬﺎﺑـﺎد ﭘﻴﺸﺮوي ﻛﺮد ،از ﺟﺒﻬﻪي ﺳﻘﺰ و ﺗﻜﺎب ﺧﻮد را ﺑﻪ اﻃﺮاف ﺑﻮﻛﺎن رﺳﺎﻧﺪﻧﺪ و از آﻧﺠﺎ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﻬﺎﺑﺎد ﺣﺮﻛﺖ ﻛﺮدﻧﺪ .ﺑﺎﻳﺪ اﻗﺮار ﻧﻤـﻮد ﻛـﻪ ﻋﻘـﺐﻧـﺸﻴﻨﻲ ﺑﺴﻴﺎر ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻊ و ﺳﺮﻳﻌﻲ اﻧﺠﺎم دادﻧﺪ .ﭘﺲ از رﺳﻴﺪن ارﺗـﺶ ﺑـﻪ ﻣﻬﺎﺑـﺎد در روز 29آذرﻣﺎه ) 20دﺳﺎﻣﺒﺮ( ﻣﻼ ﻣﺼﻄﻔﻲ ﺑﺎرزاﻧﻲ ﺑﺮاي دﻳﺪار ﺑـﺎ ﺳـﺮﺗﻴﭗ ﻫﻤﺎﻳﻮﻧﻲ ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﻣﻬﺎﺑﺎد رﻓﺖ و ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﻛـﺮد ﻛـﻪ دوﻟـﺖ اﻳـﺮان از دوﻟـﺖ اﻧﮕﻠﻴﺲ ﺗﻀﻤﻴﻦ ﺑﺨﻮاﻫﺪ ﺗﺎ ﺑﺎرزاﻧﻲﻫﺎ ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﺧﻮدﺷﺎن ﺑﺮﮔﺮدﻧﺪ و ﺑﻪ ﻋﺮاق ﺑﺮوﻧﺪ . ﺳﺮﺗﻴﭗ ﻫﻤﺎﻳﻮﻧﻲ ﻛﻪ ﺧﻮد ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺑﮕﻴﺮد ،ﭘﻴـﺸﻨﻬﺎد ﻛﺮد ﻛﻪ ﻣﻼ ﻣﺼﻄﻔﻲ ﺑﻪ ﺗﻬـﺮان ﺑـﺮود .روز 30آذرﻣـﺎه ) 21دﺳـﺎﻣﺒﺮ( ﻣـﻼ 145
ﻣﺼﻄﻔﻲ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه "ﻣﻴﺮﺣﺎج اﺣﻤﺪ"" ،ﻋـﺰت ﻋﺒـﺪاﻟﻌﺰﻳﺰ"" ،ﻧـﻮري اﺣﻤـﺪ ﻃﺎﻫﺎ" ،ﺑﻪ اﺗﻔﺎق ﺳﺮﻫﻨﮓ ﻏﻔﺎري ﻋﺎزم ﺗﻬﺮان ﺷـﺪه و ﺣـﺪود ﻳـﻚ ﻣـﺎه در ﺑﺎﺷﮕﺎه اﻓﺴﺮان ﺗﻬﺮان ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ . ﭘﺲ از ﮔﻔﺘﮕﻮﻫﺎي ﻃﻮﻻﻧﻲ ،دوﻟﺖ اﻳﺮان ﺑﻪ ﺑﺎرزاﻧﻲﻫﺎ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﻛﺮد ﻛﻪ در داﻣﻨﻪي ﻛﻮه اﻟﻮﻧﺪ در ﺣﻮاﻟﻲ ﻫﻤﺪان ﺳﺎﻛﻦ ﺷﻮﻧﺪ و اﻋﻼم ﻧﻤـﻮد ﻛـﻪ ﺣﺎﺿـﺮ اﺳﺖ ﺗﺎ 6ﻣﺎه ﻛﻠﻴﻪي ﻫﺰﻳﻨﻪﻫﺎي ﻣﺮﺑﻮط ﺑـﻪ ﺧـﻮرد و ﺧـﻮراك ،زﻧـﺪﮔﻲ و اﻗﺎﻣﺖ آﻧﺎن را ﭘﺮداﺧﺖ ﻛﻨﺪ . ﻣﻼﻣﺼﻄﻔﻲ ﻇﺎﻫﺮا اﻳـﻦ ﭘﻴـﺸﻨﻬﺎد را ﭘـﺬﻳﺮﻓﺖ و روز 9ﺑﻬﻤـﻦ ﻣـﺎه )29 ژاﻧﻮﻳﻪ( ﺑﻪ ﻣﻬﺎﺑﺎد ﺑﺎزﮔﺸﺖ .ﺳﺮﺗﻴﭗ ﻫﻤﺎﻳﻮﻧﻲ از وي ﺧﻮاﺳﺖ ﻛﻪ در اﺳـﺮع وﻗﺖ ﺗﺼﻤﻴﻤﻲ را ﻛﻪ در ﺗﻬﺮان ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه ﺑـﻮد ،ﺑـﻪ اﺟـﺮا در ﺑﻴـﺎورد ،اﻣـﺎ ﻣﻼﻣﺼﻄﻔﻲ از وي 24ﺳﺎﻋﺖ ﻣﻬﻠﺖ ﺧﻮاﺳﺖ ﺗﺎ ﺷﻴﺦ اﺣﻤﺪ را ﺑﺒﻴﻨﺪ و ﻧﻈـﺮ وي را ﻧﻴﺰ در اﻳﻦ راﺑﻄﻪ ﺟﻮﻳﺎ ﺷﻮد .ﻣﻼﻣﺼﻄﻔﻲ ﭘﺲ از دﻳﺪار ﺑﺎ ﺷﻴﺦ اﺣﻤﺪ، ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻳﻮﻧﻲ ﭘﺎﺳﺦ داد ﻛﻪ ﺷﻴﺦ اﺣﻤﺪ زﻳﺮ ﺑﺎر ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺗﻬﺮان ﻧﻤﻲرود . ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲرﺳﺪ ﻛﻪ ﻣﻼﻣﺼﻄﻔﻲ ﺧﻮد ﻧﻴﺰ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﺗﻬﺮان را ﻧﭙﺬﻳﺮﻓﺘـﻪ ﺑـﻮد، اﻣﺎ در ﺗﻬﺮان ﻧﻤﻲﺧﻮاﺳﺖ اﻳﻦ ﻧﻈﺮ را ﺑﻪ ﻃﻮر ﺷﻔﺎف ﺑﻪ دوﻟﺖ اﻳـﺮان اﺑـﺮاز ﻧﻤﺎﻳﺪ و اﻋﻼم آن را ﺑﻪ ﺗﺄﺧﻴﺮ اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮد ﺗﺎ ﭘﺲ از ﺑﺎزﮔـﺸﺖ و ﺟـﺴﺘﻦ از ﺧﻄﺮ ،آن را ﻋﻠﻨﻲ ﻛﻨﺪ .ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺑﺮاي ﺑﺎرزاﻧﻲﻫﺎ ﻳﻚ راه ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻤﺎﻧـﺪه 146
ﺑﻮد و آن ﻧﻴﺰ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ ﻧﻴﺮوﻫﺎي ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﺮﻛـﺰي ﺑـﻮد .ﺑـﺎرزاﻧﻲﻫـﺎ از 21 اﺳﻔﻨﺪﻣﺎه 1325ﺗﺎ 24ﻓﺮوردﻳﻦ 11) 1326ﻣﺎرس ﺗﺎ 13آورﻳﻞ (1947 در ﭼﻨﺪﻳﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺑﺎ ﻧﻴﺮوﻫﺎي ﻧﻈﺎﻣﻲ اﻳﺮان درﮔﻴـﺮ ﺷـﺪﻧﺪ .ﺑﺮﺧـﻲ رؤﺳـﺎي ﻋﺸﺎﻳﺮ از ﻗﺒﻴﻞ ﻫﺮﻛﻲﻫﺎ :رﺷﻴﺪﺑﻴﮓ و ﻧﻮري ﺑﻴﮓ ﻛﻪ ﭘﻴﺸﺘﺮ ﺑﺎ ﺑـﺎرزاﻧﻲﻫـﺎ ﻣﺘﺤﺪ ﺑﻮدﻧﺪ ،ﺑﺴﻴﺎر زود ﺗﺴﻠﻴﻢ ارﺗﺶ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﻲ ﺷﺪﻧﺪ و ﺣﺘﻲ ﻓﺮاﺗﺮ از آن، راه ﻣﺰدوري در ﭘﻴﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺑﻪ ﺟﻨﮓ ﺑـﺎ ﺑـﺎرزاﻧﻲﻫـﺎ ﭘﺮداﺧﺘﻨـﺪ .ﺟﻨـﮓ "ﻧﻠﻮس" ﻳﻜﻲ از ﺟﻨﮓﻫﺎي ﺑﺰرﮔﻲ ﺑﻮد ﻛـﻪ در 26اﺳـﻔﻨﺪﻣﺎه 1325روي داد ،در اﻳﻦ ﺟﻨﮓ ﻳﻚ اﻓﺴﺮ و 12ﺳـﺮﺑﺎز ﻛـﺸﺘﻪ ﺷـﺪﻧﺪ و 5اﻓـﺴﺮ و 68 ﺳﺮﺑﺎز ﻧﻴﺰ ﺑﻪ اﺳﺎرت در آﻣﺪﻧﺪ .اﻳﻦ ﺷﻜﺴﺖ ارﺗﺶ اﻳﺮان ﺑﺎزﺗـﺎﺑﻲ ﮔـﺴﺘﺮده داﺷﺖ و ﻧﺸﺎن داد ﻛﻪ ارﺗﺶ در ﺟﻨﮓ ﺑﺎ ﺑﺎرزاﻧﻲﻫﺎ ﺑﻪ اﻳـﻦ راﺣﺘـﻲ ﭘﻴـﺮوز ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺷﺪ .در 5ﻓﺮوردﻳﻦ 25) 1326ﻣﺎرس (1947ﺳﺮﺗﻴﭗ ﻫﻤـﺎﻳﻮﻧﻲ در ﻣﻨﻄﻘﻪي ﺣﺎﺟﻲﻋﻤﺮان ﺑﺎ ژﻧﺮال ﻋﺮاﻗﻲ "ﻋﻠـﻲ ﺣﺠـﺎزي" دﻳـﺪار ﻧﻤـﻮد. ﺣﺠﺎزي ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻳﻮﻧﻲ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﻧﻤﻮد ﻛﻪ ارﺗﺶ ﻋﺮاق ﺣﺎﺿﺮ اﺳﺖ در ﺟﻨﮓ ﺑﺎ ﺑﺎرزاﻧﻲﻫﺎ ﺑﻪ ارﺗﺶ اﻳﺮان ﻛﻤﻚ ﻛﻨﺪ ،ﻧﻴﺮوﻫﺎي ﻧﻈﺎﻣﻲ ﺗﺮﻛﻴﻪ ﻧﻴـﺰ آﻣـﺎدﮔﻲ ﺧﻮد را ﺑﺮاي ﻫﻤﻜﺎري ﺑﺎ ارﺗﺶ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﻲ اﻋﻼم ﻧﻤﻮدﻧﺪ .اﻳﻦ اﻣﺮ در ﺗﺎرﻳﺦ ﻣﻠﺖ ﻛﺮد ﺑﻲﺳﺎﺑﻘﻪ ﻧﺒﻮد ،ﻣﺴﺄﻟﻪاي ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺎرﻫﺎ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎده ﺑﻮد .اﻛﻨﻮن ﻧﻴﺰ اﺣﺘﻤﺎل ﺗﻜﺮار آن ﻣﻲرﻓﺖ .اﻣﺎ ﻫﻤﺎﻳﻮﻧﻲ اﻳﻦ ﭘﻴـﺸﻨﻬﺎدﻫﺎ را ﻧﭙـﺬﻳﺮﻓﺖ زﻳـﺮا 147
اﻳﻦ ﻛﺎر را ﻣﺎﻳـﻪي ﻛـﺴﺮ ﺷـﺄن و ﺑـﻲآﺑﺮوﻳـﻲ ﺑـﺮاي ارﺗـﺶ ﺷﺎﻫﻨـﺸﺎﻫﻲ ﻣﻲداﻧﺴﺖ ﻛﻪ از ﻋﻬﺪهي ﺑﺎرزاﻧﻲﻫﺎ ﺑﺮﻧﻴﺎﻣﺪه و از ارﺗﺶﻫﺎي ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﺗﻘﺎﺿﺎي ﻛﻤﻚ ﻛﻨﺪ . ﺑﺎرزاﻧﻲﻫﺎ در ﭼﻨﺪ ﻧﺒﺮد دﻳﮕﺮ ﻧﻴﺰ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺷﺠﺎﻋﺎﻧﻪاي از ﺧﻮد ﻧـﺸﺎن داده و ﭘﻴﺮوزي ﺑﺎ آﻧﺎن ﺑﻮد و ﺑﻪ ارﺗـﺶ اﻳـﺮان ﻧـﺸﺎن دادﻧـﺪ ﻛـﻪ ﻳـﻚ ﻧﻴـﺮوي ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﻧﻴﺮوﻫﺎي ﻣﺠﻬﺰ اﻳﺮان ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ آن را ﻧﺪارﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ راﺣﺘـﻲ ﺑﺮ آﻧﺎن ﭼﻴﺮه ﺷﻮﻧﺪ .اﻳﻦ ﻧﻈﺮ اﻏﻠﺐ ﺳﺮان ارﺗﺶ اﻳﺮان ﻧﻴﺰ ﺑﻮد و ﺣﺘﻲ رﺋﻴﺲ ﺳﺘﺎد ارﺗﺶ اﻳﺮان اﻋﻼم ﻧﻤﻮد ﻛﻪ ارﺗﺶ ﻧﻮﻳﻦ اﻳﺮان ) ﻳﻌﻨﻲ ﻫﻤـﺎن ارﺗـﺸﻲ ﻛﻪ از زﻣﺎن روي ﻛﺎرآﻣﺪن رﺿﺎﺷﺎه ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺷﺪه ﺑﻮد( ﺗـﺎﻛﻨﻮن ﺑـﺎ دﺷـﻤﻨﻲ ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ ﻫﻤﭽﻮن ﺑﺎرزاﻧﻲﻫﺎ ﻧﺠﻨﮕﻴﺪه اﺳﺖ .در ﻫﻤﺎن زﻣﺎن ﻧﻴﺰ ﺷﺎه ﻓﺮﻣـﺎﻧﻲ ﺻﺎدر ﻛﺮد ﻛﻪ ﻣﻌﻨﺎي آن ﻓﺮﻣﺎن ﻛﺸﺘﺎر و از ﺑﻴﻦ ﺑﺮدن ﺗﻤﺎﻣﻲ ﺑﺎرزاﻧﻲﻫﺎ ،از ﺟﻤﻠﻪ زﻧﺎن و ﻛﻮدﻛﺎن ﺑﻮد . در اﻳﻦ ﻓﺮﻣﺎن ﻛﻪ در 29اﺳـﻔﻨﺪﻣﺎه 19) 1325ﻣـﺎرس (1947ﺻـﺎدر ﺷﺪ ،آﻣﺪه اﺳﺖ ":ﺑﺎ ﻫﻮاﭘﻴﻤﺎ ﺗﻤﺎﻣﻲ ﭘﺎﻳﮕـﺎهﻫـﺎ و ﻣـﺴﻴﺮﻫﺎي ﻛـﻮچ و ﺳـﻔﺮ ﺧﺎﻧﻮادهﻫﺎي ﺑﺎرزاﻧﻲ و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺗﻮﭘﺨﺎﻧﻪي آﻧﺎن را ﺑﻤﺒﺎران ﻛﻨﻴﺪ ،ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺎ 15 ﻓﺮوردﻳﻦ 4) 1326آورﻳﻞ (1947ﺟﻨﮓ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن رﺳﻴﺪه و ﻛـﺎري ﻛﻨﻴـﺪ
148
ﻛﻪ ﺑﺎرزاﻧﻲﻫﺎ ﻧﺘﻮاﻧﻨﺪ رﻫﺎﻳﻲ ﻳﺎﺑﻨﺪ و ﺑﻴﺶ از اﻳﻦ آﺑﺮوي ارﺗﺶ اﻳﺮان ﻧـﺮود. )1 :(1ـ ن .ﭘﺴﻴﺎن ـ از ﻣﻬﺎﺑﺎد ﺧﻮﻧﻴﻦ ...ص (103 اﻣﺎ ﺑﺎرزاﻧﻲﻫﺎ روز 24ﻓﺮوردﻳﻦ 13) 1326آورﻳﻞ( از رودﺧﺎﻧﻪي ﮔﺎدر ﻋﺒﻮر ﻧﻤﻮده و وارد ﻋﺮاق ﺷﺪه و ﺧﻮد را ﻧﺠـﺎت دادﻧـﺪ .ﭘﻴﺪاﺳـﺖ ﻛـﻪ ﻫـﻢ آﺑﺮوي ارﺗﺶ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﻲ اﻳﺮان رﻓﺖ و ﻫﻢ آﺑﺮوي ﺧﻮد ﻣﺤﻤﺪرﺿﺎه ﺷﺎه ﻛـﻪ دﺳﺘﻮرش ﺑﻪ اﺟﺮا در ﻧﻴﺎﻣﺪ . ﺑﺎرزاﻧﻲﻫﺎ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ اﻳﺮان را ﺗﺮك ﻛﺮدﻧﺪ ،زﻧﺎن و ﻛﻮدﻛﺎن زﻳﺎدي را ﺑـﻪ ﻫﻤﺮاه ﺧﻮد داﺷﺘﻨﺪ ،ﺷﻴﺦ اﺣﻤﺪ ﺑﺎرزاﻧﻲ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه زﻧﺎن و ﻛﻮدﻛﺎن ﺧﻮد را ﺑـﻪ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻋﺮاق ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻛﺮد و ﻣﻮرد ﻋﻔﻮ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ ،ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻼﻣﺼﻄﻔﻲ از ﺑﺮﺧﻲ از اﻓﺴﺮان ارﺗﺶ ﻋﺮاق ﺧﻮاﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﻮد را ﺗـﺴﻠﻴﻢ ﻧﻜﻨﻨـﺪ ،زﻳـﺮا اﻋﺘﻤﺎدي ﺑﻪ رژﻳﻢ ﻋﺮاق ﻧﺪاﺷﺖ ،اﻣﺎ اﻳﻦ اﻓﺴﺮان ﺗﺼﻮر ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ ﻛﻪ ﻣـﻮرد ﻋﻔﻮ ﻗﺮار ﻣﻲﮔﻴﺮﻧﺪ و ﺣﺎﺿﺮ ﻧﺒﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﺪتﻫﺎي ﻃﻮﻻﻧﻲ در ﻛﻮﻫـﺴﺘﺎنﻫـﺎ ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ و ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎرزاﻧﻲﻫﺎ ﺑﺠﻨﮕﻨﺪ ،ﺟﻨﮕـﻲ ﻛـﻪ ﭼـﺸﻢاﻧـﺪاز آن ﻣـﺒﻬﻢ و ﻧﺎﻣﻌﻠﻮم ﺑﻮد .ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ ،ﺧﻮد را ﺑﻪ رژﻳﻢ ﻧﻮري ﺳﻌﻴﺪ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻛﺮدﻧـﺪ .از اﻳﻦ ﻋﺪه 4اﻓﺴﺮ ارﺗﺶ ﻋﺮاق ﻛﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎرزاﻧﻲﻫﺎ ﺑﻪ اﻳﺮان آﻣﺪه ﺑﻮدﻧـﺪ و در ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻣﻨﺸﺄ ﺧﺪﻣﺎﺗﻲ ﺷﺪﻧﺪ ،ﺑﻪ ﻧﺎمﻫﺎي ﻣـﺼﻄﻔﻲ ﺧﻮﺷـﻨﺎو، ﺧﻴﺮاﷲ ﻋﺒﺪاﻟﻜﺮﻳﻢ ،ﻣﺤﻤﺪ ﻣﺤﻤﻮد و ﻋﺰت ﻋﺒﺪاﻟﻌﺰﻳﺰ ﺑﻪ اﻋﺪام ﻣﺤﻜﻮم ﺷﺪه و 149
در روز 29ﺧﺮداد 1326ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ 19ژوﺋﻦ 1947ﺑﻪ دار آوﻳﺨﺘـﻪ ﺷـﺪﻧﺪ. اﻋﺪام اﻳﻦ 4ﻧﻔﺮ ﺗﺄﺛﻴﺮات ﻧﺎﮔﻮاري ﺑﺮ ﻣﺮدم ﻛﺮدﺳﺘﺎن داﺷﺖ ،زﻳﺮا ﺑـﺴﻴﺎري از ﻣﻘﺎﻣﺎت دوﻟﺖ ﻋﺮاق ﻛﻪ ﻛﺮد ﺑﻮدﻧﺪ ،ﻛﻮﺷﻴﺪﻧﺪ ﺗﺎ آﻧﺎن را از ﻣﺮگ ﻧﺠﺎت دﻫﻨﺪ ،اﻣﺎ ﺑﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪاي ﻧﺮﺳﻴﺪﻧﺪ .در ﻫﻤﺎن ﺣﺎل ،از آﻧﺠﺎ ﻛـﻪ در دو ﺑﺨـﺶ از ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻣﺒـﺎرزه ﻛـﺮده ﺑﻮدﻧـﺪ ،از ﻣﺤﺒﻮﺑﻴـﺖ وﻳـﮋهاي ﺑـﻪ ﻋﻨـﻮان ﺷـﻬﻴﺪ ﺑﺮﺧﻮردار ﺷﺪﻧﺪ .از ﻫﻤﻴﻦ رو ،روز ﺷﻬﺎدت آﻧﺎن ﺑﻪ ﻋﻨﻮان روزي در ﺗـﺎرﻳﺦ ﺛﺒﺖ ﺷﺪ ﻛﻪ ":روز ﺷﻴﻮن و ﻣﺎﺗﻢ ﺑﻮد و ﻗﻠﺐ وﻃﻦ ﻣﺎﻻﻣﺎل از درد ﺑﻮد ،زﻳﺮا ﺟﻮاﻧﺎن ﻧﺎﻛﺎم وﻃﻦ در اﻳﻦ روز ﺑﻪ ﺷﻬﺎدت رﺳﻴﺪﻧﺪ" .در ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﻴﺰ اﻳﻦ 4 اﻓﺴﺮ ﺑﻪ ﻃﺮزي ﺑﺴﻴﺎر ﺷﺠﺎﻋﺎﻧﻪ ﺑﻪ اﺳﺘﻘﺒﺎل ﻣﺮگ ﺷﺘﺎﻓﺘﻨﺪ و در ﻧﺎﻣﻪي ﺧـﻮد ﻛﻪ ﻗﺒﻞ از ﺷﻬﺎدت ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ،از ﻣﺮدم ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺧﻮاﺳﺘﻪاﻧﺪ ﻛﻪ راه آﻧـﺎن ﻳﻌﻨﻲ راه رﻫﺎﻳﻲ ﻣﻠﺖ ﻛﺮد را اداﻣﻪ دﻫﻨﺪ . اﻋﺪام آﻧﺎن ﺻﺤﺖ ﻧﻈﺮ ﻣﻼﻣﺼﻄﻔﻲ ﺑﺎرزاﻧﻲ را ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫـﺪ ﻛـﻪ ﺣﺎﺿـﺮ ﻧﺸﺪ ﺑﻪ ﻫﻴﭻوﺟﻪ ﺑﻪ وﻋﺪه و وﻋﻴﺪﻫﺎي ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻋﺮاق اﻋﺘﻤﺎد ﻛﻨﺪ . ﻣﻼﻣﺼﻄﻔﻲ و 500ﺗﻦ از ﺑﺎرزاﻧﻲﻫﺎ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﻮاﺳـﺖ ﺧـﻮد ﺑـﻪ ﻫﻤـﺮاه او رﻓﺘﻨﺪ ،روز 6ﺧﺮدادﻣﺎه از راه ﺗﺮﻛﻴﻪ ﻣﺠﺪدا ﺑﻪ ﺧﺎك اﻳﺮان ﺑﺎزﮔﺸﺘﻨﺪ و ﭘﺲ از ﭼﻨﺪﻳﻦ ﻧﺒﺮد ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﺎﻧﻪ و ﻃﻲ ﻛـﺮدن ﻣـﺴﻴﺮ ﺑـﻴﺶ از 300ﻛﻴﻠـﻮﻣﺘﺮ ،ﺑـﺎ وﺟﻮد آنﻛﻪ ﺑﻴﺶ از 10ﻫﺰار ﻧﻔﺮ از ﻧﻴﺮوﻫﺎي ارﺗﺶ اﻳﺮان ﺑﺮاي ﺟﻠـﻮﮔﻴﺮي 150
از ﺣﺮﻛﺖ آﻧﺎن ﺑﺮ ﺳﺮ راﻫﺸﺎن ﺑﺎ آﻧـﺎن درﮔﻴـﺮ ﺑﻮدﻧـﺪ ،ﺗﻮاﻧـﺴﺘﻨﺪ روز 26 ﺧﺮدادﻣﺎه ﻳﻌﻨﻲ ﭘﺲ از 20روز راﻫﭙﻴﻤﺎﻳﻲ ﺑـﻲوﻗﻔـﻪ و ﺧـﺴﺘﮕﻲﻧﺎﭘـﺬﻳﺮ از رودﺧﺎﻧﻪي ارس ﻋﺒﻮر ﻧﻤﻮده و ﺑﻪ اﺗﺤﺎد ﺟﻤﺎﻫﻴﺮ ﺷﻮروي ﭘﻨﺎه ﺑﺒﺮﻧﺪ . ﻣﻘﺎوﻣﺖ و ﺟﻨﮓﻫﺎي ﺑﺎرزاﻧﻲﻫﺎ ﺑﺎ ارﺗﺶ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﻲ اﻳﻦ واﻗﻌﻴـﺖ را ﺑـﻪ اﺛﺒﺎت رﺳﺎﻧﺪ ﻛﻪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ اﻳﻦ ارﺗﺶ اﻣﻜﺎﻧﭙﺬﻳﺮ ﺑـﻮد ،ﺑﻠﻜـﻪ اﺣﺘﻤـﺎل ﭘﻴﺮوزي ﻧﻴﺰ در ﭼﻨﻴﻦ ﺟﻨﮕﻲ وﺟﻮد داﺷﺖ .درﺳﺖ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑـﺎرزاﻧﻲﻫـﺎ از ﺗﺠﺮﺑﻴﺎت ﺟﻨﮕﻲ ﻓﺮاواﻧﻲ ﺑﺮﺧﻮردار ﺑﻮدﻧﺪ ،اﻣﺎ ﺑﺎ ﻣﻨﻄﻘﻪي ﻛﺮدﺳﺘﺎن اﻳـﺮان، آﺷﻨﺎ ﻧﺒﻮدﻧﺪ و ﺷﻤﺎر آﻧﺎن ﻧﻴﺰ اﻧﺪك ﺑﻮد .ﺟﻨﮓﻫﺎي ﺑﺎرزاﻧﻲﻫﺎ ﺗـﺎ ﺣـﺪودي ﻓﺮوﭘﺎﺷﻲ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳـﺘﺎن را ﺟﺒـﺮان ﻛـﺮد و اﻋﺘﻤـﺎد ﺑـﻪ ﻧﻔـﺲ ﻣـﺮدم ﻛﺮدﺳﺘﺎن را ﻛﻪ در ﻫﻢ ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺑﻮد ،ﺗﺎ ﺣﺪودي اﻓﺰاﻳﺶ داد . ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺗﺄﺛﻴﺮات ﻧﺎﻣﻄﻠﻮب ﻓﺮوﭘﺎﺷﻲ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن و ﺗﻤﺎﻣﻲ ﺟﻨﺒﺶ اﻳﺮان را ﺗﺎ ﺣﺪ زﻳﺎدي از ﺑﻴﻦ ﺑﺮد و اﻳﻦ ﺑﺎور را ﺗﻘﻮﻳـﺖ ﻧﻤـﻮد ﻛـﻪ ارﺗـﺶ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﻲ و دوﻟﺖ ﻣﺮﻛـﺰي اﻳـﺮان ﻧﻴـﺮوي ﺷﻜـﺴﺖﻧﺎﭘـﺬﻳﺮي ﻧﻴـﺴﺘﻨﺪ و ﺷﻜﺴﺖ آﻧﺎن در ﻧﺒﺮد ﺑﺎ ﺟﻨﺒﺶ ﻣﺘﺮﻗﻲ ﻣﻠﺖ ﻛﺮد اﻣﻜﺎﻧﭙﺬﻳﺮ اﺳﺖ .ﺑـﻪ ﻃـﻮر ﺧﻼﺻﻪ ،ﻛﺎﻣﻼ آﺷﻜﺎر ﺷﺪ ﻛﻪ ﻣﻠﺖ ﻛﺮد در ﻫﺮ زﻣﺎﻧﻲ ﺗﻮاﻧـﺎﻳﻲ اﻳـﺴﺘﺎدﮔﻲ و ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻧﻴﺮوﻫﺎي دوﻟﺖ ﻣﺮﻛﺰي را دارد.
151
9ـ ﻋﻠﻞ ﻓﺮوﭘﺎﺷﻲ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﺎﻳﺴﺘﻲ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ اذﻋﺎن ﻧﻤﻮد ﻛﻪ اﺳﺎﺳﺎ زﻣﻴﻨﻪي ﺗﺄﺳـﻴﺲ ﺟﻤﻬـﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﻪ ﻃﻮر ﻛﺎﻣﻞ ﻓﺮاﻫﻢ ﻧﺸﺪه ﺑﻮد .ﻳﻌﻨﻲ ﺟﻤﻬـﻮري ﻛﺮدﺳـﺘﺎن ﭘﻴﺎﻣـﺪ ﻣﺒﺎرزهاي درازﻣﺪت و ﻧﺘﻴﺠﻪي ﺳﻴﺮ ﻃﺒﻴﻌﻲ روﻳـﺪادﻫﺎ و ﻧﻘـﺸﻪاي از ﭘـﻴﺶ ﻃﺮاﺣﻲ ﺷﺪه ﻧﺒﻮد .ﺷﺮاﻳﻂ ﺑـﻴﻦاﻟﻤﻠﻠـﻲ و داﺧﻠـﻲ در آن زﻣـﺎن و ﺑـﻪ وﻳـﮋه ﺗﺄﺳﻴﺲ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﻠﻲ آذرﺑﺎﻳﺠﺎن وﺿﻌﻴﺖ ﺳﻴﺎﺳﻲ ﺧﺎﺻـﻲ را ﻓـﺮاﻫﻢ آورده ﺑﻮد ﻛﻪ روﻳﺪادﻫﺎ ﺳﻴﺮي ﺷﺘﺎﺑﺎن ﺑﻪ ﺧﻮد ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﻛﺮدﺳﺘﺎن را ﺑﺪﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ رﺳﺎﻧﺪ ﻛﻪ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن را ﺑﺴﻴﺎر زودﺗﺮ از ﻓﺮاﻫﻢ ﺷﺪن ﺗﻤﺎﻣﻲ ﺷﺮاﻳﻂ ،ﺗﺄﺳﻴﺲ ﻧﻤﺎﻳﺪ . ﺑﻪ ﻃﻮر ﺧﻼﺻﻪ ،ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳـﺘﺎن در ﺳـﺎل 1324ﻣﺎﺣـﺼﻞ ﺷـﺮاﻳﻂ ﻏﻴﺮﻋﺎدي داﺧﻠﻲ و ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ ﺑﻮد . ﺑﺪون ﺗﺮدﻳﺪ ،ﺣﻤﺎﻳﺖﻫﺎي اﺗﺤﺎد ﺷﻮروي در اﻳﻦ زﻣﻴﻨﻪ ﺗﺄﺛﻴﺮﮔـﺬار ﺑـﻮد و وﻋﺪه و وﻋﻴﺪﻫﺎي آﻧﺎن ،رﻫﺒﺮان ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﻛﺮدﺳﺘﺎن را ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻛﺮد ﻛﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ زودﺗﺮ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن را ﺗﺄﺳﻴﺲ ﻛﻨﻨﺪ .ﻟـﻴﻜﻦ واﻗﻌﻴـﺖ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ زﻣﻴﻨﻪي ﻋﻴﻨﻲ ،ﺷﺮاﻳﻂ اﻗﺘﺼﺎدي ،اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ و ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ ﻛﺸﻮر ﺑﻪ ﻫﻴﭻ روي ﺑﺮاي ﺗﺄﺳﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻛﺎﻣﻼ آﻣﺎده ﻧﺒﻮد .
152
ﺣﺘﻲ زﻣﻴﻨﻪي ذﻫﻨﻲ ﻧﻴﺰ ﻛﻪ ﻋﺒﺎرت ﺑﻮد از ﻳﻚ ﻧﻴﺮوي ﺳﻴﺎﺳﻲ ﻛـﻪ ﺑﺘﻮاﻧـﺪ ﻳﻚ ﻧﻬﺎد ﻣﻨﻈﻢ دوﻟﺘﻲ را ﻣﺴﺘﻘﺮ ﻧﻤﺎﻳﺪ ،ﻛﺎﻣﻼ آﻣﺎده ﻧﺒﻮد و روﻧـﺪ و ﮔـﺎمﻫـﺎ ﺑﺮﺧﻼف اﻳﻦ ﺑﻮد . ﻫﻨﻮز ﺑﺮﺧﻲ ﻛﺎرﻫﺎ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺴﺘﻲ ﻗﺒﻞ از ﺗﺄﺳﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮري اﻧﺠﺎم ﻣﻲﮔﺮﻓﺘﻨﺪ، ﺑﻪ ﭘﺲ از ﺑﺮﻗﺮاري ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻣﻮﻛﻮل ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ .ﺑﺪﻳﻬﻲ اﺳﺖ ﻛـﻪ ﺑﺮاي اﺟﺮاي ﺗﻤﺎﻣﻲ اﻳﻦ اﻗﺪاﻣﺎت ﻧﻴﺰ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻛﻪ دﻳﺪﻳﻢ ،ﻓﺮﺻﺖ ﻛﺎﻓﻲ ﻧﺒﻮد. 330روز ﺑﺮاي اﺳﺘﻘﺮار و ﺗﺜﺒﻴﺖ ﻣﺎدي و ﻣﻌﻨـﻮي ﺟﻤﻬـﻮري ﻛﺮدﺳـﺘﺎن ﻛﺎﻓﻲ ﻧﺒﻮد .ﻣﻲﺗﻮان ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺗﺎ ﺣﺪ زﻳـﺎدي ﺑـﻪﻳﻜﺒـﺎره ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺷﺪ و اﻳﻦ ﺗﻌﺠﻴﻞ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺟﻤﻬﻮري در ﻣﺪت ﻋﻤﺮ ﻛﻮﺗـﺎه ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺎ ﻣﺸﻜﻼت زﻳﺎدي روﺑﺮو ﺷﻮد .ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ ،از آﻏـﺎز ﺗﺄﺳـﻴﺲ و در ﺑﻄﻦ ﺧﻮد ﺟﻤﻬﻮري ﻳﻜﻲ از ﻋﻠﻞ ﻓﺮوﭘﺎﺷﻲ آن ﻛﺎﺷﺘﻪ ﺷﺪ. ﻋﻘﺐﻣﺎﻧﺪﮔﻲ اﻗﺘﺼﺎدي ،اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ و ﻓﺮﻫﻨﮕـﻲ ﻛـﺸﻮرﻣﺎن ﭼﻨﺎﻧﭽـﻪ ﺑـﺪان ﭘﺮداﺧﺘﻴﻢ ،رواﺑﻂ ﻋﺸﻴﺮهاي ،ﺣﻜﻤﻔﺮﻣـﺎ ﺑـﻮد .ﺗﺮﻛﻴـﺐ اﺟﺘﻤـﺎﻋﻲ روﺳـﺘﺎﻫﺎ ﻋﺸﻴﺮهاي ﺑﻮد و 90درﺻﺪ ﻣﺮدم ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﻲﺳﻮاد ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺧﻮد ﻳﻜﻲ از ﻋﻠﻞ اﺳﺎﺳﻲ ﻋﺪم ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻣﻲآﻣﺪ .اﻳﻦ ﭘﺪﻳﺪه داراي ﺑﻌﺪ دﻳﮕﺮي ﻧﻴﺰ ﺑﻮد.
153
ﺑﻪ ﻃﻮر ﻛﻠﻲ ،در ﺗﺎرﻳﺦ ﺟﻨﺒﺶ ﻣﻠﻲ ﻛﺮد ،ﻧﻮﻋﻲ ﻋﺪم ﺳﺎزﮔﺎري ﺑـﻪ ﭼـﺸﻢ ﻣﻲﺧﻮرد ﻛﻪ در دوران ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻃﻲ ﺳﺎلﻫﺎي 25ـ 46) 1324 ـ (1945ﺑﺎرز و ﭼﺸﻤﮕﻴﺮ ﺑﻮد .ﻋﻠـﺖ اﻳـﻦ ﻧﺎﺳـﺎزﮔﺎري ،ﻋﻘـﺐاﻓﺘـﺎدﮔﻲ ﺟﺎﻣﻌﻪي ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﻮد .در ﻳﻜﺼﺪ ﺳﺎل ﮔﺬﺷـﺘﻪ ﺟﺎﻣﻌـﻪي ﻛـﺮد ﻫﻤـﻮاره از ﺟﺎﻣﻌﻪاي ﻛﻪ دوﻟﺖ ﻣﺮﻛﺰي در آن ﺷـﻜﻞ ﮔﺮﻓﺘـﻪ ﺑـﻮد ،ﻋﻘـﺐاﻓﺘـﺎدهﺗـﺮ و ﺗﻮﺳﻌﻪﻧﻴﺎﻓﺘﻪﺗﺮ ﺑﻮد .اﻳﻦ ﻳﻜﻲ از ﻋﻠـﻞ ﺷﻜـﺴﺖ ﺑﻴـﺸﺘﺮ ﺟﻨـﺒﺶﻫـﺎي ﻣﻠـﻲ ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﻮده اﺳﺖ .اﻳﻦ ﭘﺪﻳﺪه ﻋﻠﻞ ﺗـﺎرﻳﺨﻲ و ﺧـﺎص ﺧـﻮد را دارد ﻛـﻪ ﺑﻪﻃﻮر ﺧﻼﺻﻪ ﻋﺒﺎرﺗﻨﺪ از اﻳﻨﻜﻪ ﻣﻠﺖ ﻛﺮد ﺻﺪﻫﺎ ﺳﺎل اﺳﺖ ﻛﻪ از ﺣﻜﻮﻣـﺖ ﻣﺴﺘﻘﻞ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﺤﺮوم ﺑﻮده اﺳﺖ ،ﻣﺴﻴﺮﻫﺎي رﻓﺖوآﻣﺪ ﺑﻪ ﺧـﺎرج ﺑـﺮ اﻳـﻦ ﻣﻠﺖ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ،ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﻇﻠﻢ ﺣﻜﻮﻣـﺖﻫـﺎي ﻣﺮﻛـﺰي و ﺑـﺮاي ﺣﻔـﻆ ﻣﻮﺟﻮدﻳﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﻧﺎﭼﺎر ﺑﻮده اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻛﻮهﻫﺎ ﻋﻘـﺐ ﺑﻨـﺸﻴﻨﺪ و از ﻧﻈـﺮ ﺟﻐﺮاﻓﻴﺎﻳﻲ ﻣﺤﺼﻮر ﺷﻮد .اﻗﺘﺼﺎد ﻃﺒﻴﻌـﻲ ﻛـﻪ ﻣﻌﻨـﻲ آن اﻳـﺴﺘﺎﻳﻲ و ﻋـﺪم ﭘﻮﻳﺎﻳﻲ ﺟﺎﻣﻌﻪ اﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﺪت ﺻﺪﻫﺎ ﺳﺎل ﺑﺮ ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺣﺎﻛﻢ ﺑﻮده اﺳﺖ .ﻋﻠﻞ دﻳﮕﺮي ﻧﻴﺰ وﺟﻮد دارﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ روﺑﻨﺎ و ﺑﻪ وﻳـﮋه ﻗـﺪرت ﺳﻴﺎﺳـﻲ آن دوران ﻣﺮﺑﻮط ﻣﻲﺷﻮد ﻛﻪ دول ﻣﺮﻛـﺰي ﻛﺮدﺳـﺘﺎن را اﺳـﺘﺜﻤﺎر ﻧﻤـﻮده و ﻣـﺎﻧﻊ از ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺷﺪهاﻧﺪ.
154
در اﻳﻨﺠﺎ ﻫﺪف ﺗﺒﻴﻴﻦ و ﻧﺸﺎن دادن اﻳﻦ واﻗﻌﻴﺖ اﻧﻜﺎرﻧﺎﭘـﺬﻳﺮ اﺳـﺖ ﻛـﻪ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن در درون ﺟﺎﻣﻌﻪاي ﻋﻘﺐاﻓﺘﺎده و ﻛﺎﻣﻼ ﻋﻘﺐاﻓﺘﺎدهﺗـﺮ از ﺟﺎﻣﻌﻪي دﺷﻤﻨﺎن ﺧﻮد ﺷﻜﻞ ﮔﺮﻓﺖ. اﻓﺮادي ﻛﻪ رﻫﺒﺮي ﺣﺰب دﻣﻜـﺮات ﻛﺮدﺳـﺘﺎن را ﺑـﻪ ﻋﻬـﺪه داﺷـﺘﻨﺪ ،ﺑـﻪ ﻃﻮرﻛﻠﻲ ،ﻧﻪ ﺗﺠﺮﺑﻪي ﻓﻌﺎﻟﻴـﺖ ﺳﻴﺎﺳـﻲ داﺷـﺘﻨﺪ ،ﻧـﻪ آزﻣـﻮن ﺳـﺎزﻣﺎﻧﺪﻫﻲ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ و ﻧﻪ آﻣﻮزش ﻻزم را ﺑﺮاي اﻧﺠﺎم اﻣﻮر دوﻟﺘﻲ دﻳﺪه ﺑﻮدﻧﺪ. ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ،ﺟﻨﺒﺶ در ﻳﻜﻲ از ﻋﻘﺐاﻓﺘﺎدهﺗـﺮﻳﻦ ﻣﻨـﺎﻃﻖ اﻳـﺮان ﻳﻌﻨـﻲ ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻇﻬﻮر ﻛﺮده ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺎ دوﻟﺖ ﻣﺮﻛﺰي رﻗﺎﺑﺖ ﻣﻲﻛﺮد .دوﻟﺘﻲ ﻛﻪ در زﻣﺎن رﺿﺎﺷﺎه ﻣﺮﻛﺰﻳﺖ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮد ،ﻣﻲﻛﻮﺷﻴﺪ ﺑـﻪ ﺣﻜـﻮﻣﺘﻲ ﻣـﺪرن ﺗﺒـﺪﻳﻞ ﺷﻮد ،ﭘﺎﻳﻪﻫﺎي ارﺗـﺸﻲ ﻣـﻨﻈﻢ را ﺑﻨﻴـﺎن ﻧﻬـﺎده ﺑـﻮد و از ﻟﺤـﺎظ ﻓﺮﻫﻨﮕـﻲ، ﺣﻜﻮﻣﺘﻲ و ﺳﻴﺎﺳﻲ داراي ﺗﺠﺮﺑﻪي ﺑﻴـﺸﺘﺮي ﺑـﻮد و ﺣـﺪاﻗﻞ ﻳـﻚ ﮔـﺎم از ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺟﻠﻮﺗﺮ ﺑﻮد. ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﺟﻨﺒﺶ ﺳﺎلﻫﺎي 25ـ 1324از ﻫﻤـﺎن آﻏـﺎز از اﻣﻜـﺎن ﺿﻌﻴﻔﻲ ﺑﺮاي ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﺑﺮﺧﻮردار ﺑﻮد .ﺑﺮ اﻳﻦ ﻣﺒﻨﺎ ﻳﻜﻲ از ﻋﻠﻞ ﺑـﺴﻴﺎر ﻣﻬـﻢ ﺳﻘﻮط ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ،ﻳﻌﻨﻲ ﻋﻘﺐاﻓﺘﺎدﮔﻲ ﺟﺎﻣﻌﻪي ﻛـﺮدي رﻳـﺸﻪ در درون اﻳﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ داﺷﺖ.
155
ﺑﺪون ﺷﻚ ﻳﻜﻲ از ﻋﻠﻞ ﺳﻘﻮط و ﻋﺪم ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ـاﮔﺮ آن را ﺟﺰء ﻋﻠﻞ اﺳﺎﺳﻲ ﻧﻴﺰ ﻧﺸﻤﺎرﻳﻢـ ﺿﻌﻒ دروﻧﻲ ﺧﻮد ﺟﻨﺒﺶ و ﺿـﻌﻒ داﺧﻠﻲ ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﻮد ﻛﻪ اﺛﺮ آن ﺑﺮ ﺿﻌﻒ داﺧﻠﻲ ﺟﻤﻬـﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻧﻴﺰ ﻣﺸﻬﻮد ﺑﻮد. ﭘﻴﺸﺎﻫﻨﮕﻲ و ﺻﻔﺖ اﻧﻘﻼﺑﻴﮕﺮي ﻳﻚ ﺣـﺰب ﺳﻴﺎﺳـﻲ از آﻧﺠـﺎ ﺳﺮﭼـﺸﻤﻪ ﻣﻲﮔﻴﺮد ﻛﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﻪ اﺷﺘﺒﺎﻫﺎت ﮔﺬﺷﺘﻪي ﺧﻮد ﻣﻲﻧﮕﺮد .ﻳﻚ ﺣﺰب اﻧﻘﻼﺑﻲ ﻧﺒﺎﻳﺪ از اﻳﻦ ﺑﻬﺮاﺳﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺑﻴﺎن اﺷﺘﺒﺎﻫﺎت ﮔﺬﺷﺘﻪي ﺧﻮد ،دﺷﻤﻦ را ﺧـﺸﻨﻮد ﻣﻲﺳﺎزد ﻳﺎ از اﻋﺘﺒﺎر ﺣﺰب ﻛﺎﺳﺘﻪ ﻣﻲﺷﻮد. ﺑﺮ ﻋﻜﺲ ،ﺑﺎ اﻋﺘﺮاف و ﺗﺼﺤﻴﺢ اﺷﺘﺒﺎﻫﺎت ﻣﺒﺎرزاﺗﻲ ﮔﺬﺷﺘﻪ ،اﻋﺘﺒﺎر ﺣﺰب را در ﺑﻴﻦ ﻣﺮدم اﻓﺰاﻳﺶ داده و ﺟﺪﻳﺖ و ﻣﺴﺌﻮل ﺑﻮدن آن ﺣـﺰب را ﻧـﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ .ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺧﺎﻃﺮ ،ﻻزم اﺳﺖ ﻛـﻪ ﻧﻘـﺎط ﺿـﻌﻒ و اﺷـﺘﺒﺎﻫﺎت دوران ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﺎزﮔﻮ ﺷﻮد .اﻳﻦ را ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ اﺿـﺎﻓﻪ ﻛـﺮد ﻛـﻪ اﻧﺘﻘـﺎد از رﻫﺒــﺮي ﺣــﺰب در دوران ﺟﻤﻬــﻮري ﻛﺮدﺳــﺘﺎن ،ﻧــﻪ از ارزش ﺟﻤﻬــﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻣﻲﻛﺎﻫﺪ و ﻧﻪ ﺑﺮ اﻋﺘﺒـﺎر رﻫﺒـﺮان آن زﻣـﺎن ﺣـﺰب ﺧﺪﺷـﻪ وارد ﻣﻲﻛﻨﺪ. ﭘﺲ از ﺳﺮﻧﮕﻮﻧﻲ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن اﻳﻦ ﺑﺎور در ﺗﺎرﻳﺦ ﺣﺰب ﻣﺎ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻋﻠﺖ اﺻﻠﻲ ﺳﺮﻧﮕﻮﻧﻲ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ،ﺳﻴﺎﺳﺖ دوﭘﻬﻠﻮي اﺗﺤـﺎد 156
ﺷﻮروي ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ وﺿﻊ اﻳـﺮان ﺑـﻮده اﺳـﺖ .ﮔﻮﻳـﺎ اﺗﺤـﺎد ﺷـﻮروي ﻣـﺮدم ﻛﺮدﺳﺘﺎن را ﺑﺮاﻧﮕﻴﺨﺘﻪ ﺑﻮد ﺗﺎ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن را ﺗﺄﺳﻴﺲ ﻛﻨﻨﺪ و ﺳـﭙﺲ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن را ﺗﻨﻬﺎ ﮔﺬاﺷﺖ و رژﻳﻢ ارﺗﺠـﺎﻋﻲ اﻳـﺮان ﺗﻮاﻧـﺴﺖ ﺑـﻪ آﺳﺎﻧﻲ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن را از ﺑﻴﻦ ﺑﺒﺮد .ﻧﺘﻴﺠـﻪي اﻳـﻦ ﺗﺤﻠﻴـﻞ ﻣـﺸﺨﺺ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ و آن ﻧﻴﺰ ﺗﻦآﺳﺎﻳﻲ و ﻋﺪم ﺗـﻼش اﺳـﺖ .ﻣـﺘﻬﻢ ﺳـﺎﺧﺘﻦ دﻳﮕـﺮان ﻫﻤﻮاره آﺳﺎنﺗﺮ از ﺧﻮد اﻧﺘﻘﺎدي اﺳﺖ .در ﻏﻴﺮ اﻳـﻦﺻـﻮرت و اﮔـﺮ ﭼﻨـﻴﻦ ﺗﺤﻠﻴﻠﻲ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ ،ﺧـﻮد اﻋﺘـﺮاف ﻧﻤـﻮدهاﻳـﻢ ﻛـﻪ ﺟﻤﻬـﻮري ﻛﺮدﺳـﺘﺎن ﺳﺎﺧﺘﻪي دﺳﺖ ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﺎن ﺑﻮده و اﻳﻦ دﻗﻴﻘﺎً ﻫﻤﺎن ﺗﻔﻜﺮي اﺳﺖ ﻛﻪ دﺷﻤﻦ از آﻏﺎز ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺟﻤﻬﻮري ﺗـﺎﻛﻨﻮن آن را اﺷـﺎﻋﻪ داده اﺳـﺖ ،ﺗﻔﻜـﺮي ﻛـﻪ ﺑـﺎ واﻗﻌﻴﺖ ﻧﻤﻲﮔﻨﺠﺪ و ﺑﺮ آن اﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﺎرﻳﺦ را ﺗﺤﺮﻳﻒ ﻧﻤﺎﻳﺪ. ﻧﻴﺮوي اﺻﻠﻲ ﺟﻨﺒﺶ ﺳﺎلﻫﺎي 25ـ 1324ﺧﻮد ﻣﻠﺖ ﻛﺮد ﺑﻮده اﺳـﺖ و دﻟﻴﻞ اﺳﺎﺳﻲ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﺎز اﻳﻦ واﻗﻌﻴﺖ ﺑﻮده ﻛﻪ ﻣﻠﺖ ﻛﺮد اراده ﻧﻤﻮده اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺣﻘﻮق ﻣـﺸﺮوع ﺧـﻮﻳﺶ دﺳـﺖ ﻳﺎﺑـﺪ و ﺳﺮﻧﻮﺷـﺖ ﺧﻮﻳﺶ را در دﺳﺖ ﺑﮕﻴﺮد. ﺑﺮ اﻳﻦ اﺳﺎس ،ﻋﻠﺖ اﺻﻠﻲ ﺳﻘﻮط ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻧﻴﺰ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪي ﻛﺮد ﻣﻲﮔﺮدد .ﺑﺪﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ ﻛﻪ ﻋﻠﺖ اﺳﺎﺳـﻲ ﺳـﻘﻮط ﺟﻤﻬـﻮري ﻛﺮدﺳـﺘﺎن، ﺿﻌﻒ دروﻧﻲ ﺟﻨﺒﺶ ،ﺿﻌﻒ داﺧﻠﻲ ﺣﺰب و در رأس ﺗﻤﺎﻣﻲ اﻳﻨﻬﺎ ،ﺿـﻌﻒ 157
رﻫﺒﺮي ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﻮده اﺳـﺖ .اﻳـﻦ ﺿـﻌﻒ در ﺗﻤـﺎم اﺑﻌـﺎد زﻧﺪﮔﻲ و ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺣﺰب و ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺧﻮد را ﻧﺸﺎن داد. ﺑــﻪ ﻋﻨــﻮان ﻣﺜــﺎل ،اﮔــﺮ ﻧﮕــﺎﻫﻲ ﺑــﻪ ﻣﻘﺎﻟــﻪﻫــﺎي آن زﻣــﺎن روزﻧﺎﻣــﻪي "ﻛﻮردﺳﺘﺎن" و دﻳﮕﺮ ﻧﺸﺮﻳﺎت ﺑﻴﺎﻧﺪازﻳﻢ ،ﺑﺮاﻳﻤﺎن ﻣـﺸﺨﺺ ﻣـﻲﺷـﻮد ﻛـﻪ ﺳﻄﺢ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﺳﻴﺎﺳﻲ ﺑﺴﻴﺎر ﻋﺎﻟﻲ ﻧﺒـﻮده و ﺣﺘـﻲ ﺳـﻄﺢ ﺑﻌـﻀﻲ از ﻣﻘـﺎﻻت ﺳﻴﺎﺳﻲ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺴﺘﻲ راه را ﺑﺮاي ﺗﻮدهﻫﺎي ﻣﺮدم ﻣـﺸﺨﺺ ﻣـﻲﻛـﺮد ،ﺑـﺴﻴﺎر ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺑﻮد .ﮔﺴﺘﺮش ﺑﺴﻴﺎر ﺳﺮﻳﻊ ﺟﻨﺒﺶ و ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺑﺴﻴﺎر ﺳـﺮﻳﻊ ﺟﻤﻬـﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ،ﺗﺮﻛﻴﺐ ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺒﻲ از رﻫﺒﺮي ﺣﺰب و ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳـﺘﺎن را ﺑـﻪ وﺟﻮد آورده ﺑﻮد .اﻛﺜﺮﻳﺖ ﻣﻄﻠﻖ رﻫﺒﺮي ﺣﺰب ﺑﺮاي ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺑﺎر ﺑـﻮد ﻛـﻪ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺳﻴﺎﺳﻲ اﻧﺠﺎم ﻣﻲدادﻧﺪ و ﻫﻴﭻ ﺗﺠﺮﺑﻪاي ﻧﺪاﺷـﺘﻨﺪ .ﺑـﻪ ﻃـﻮر ﻛﻠـﻲ، ﺗﺠﺮﺑﻪي ﻛﺎر ﺳﻴﺎﺳﻲ و ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺣﺰﺑﻲ در ﻛﺮدﺳﺘﺎن اﻳﺮان ،ﭘﻴﺸﻴﻨﻪاي ﺑﻪ ﻏﻴﺮ از 3ﺳﺎل ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺟﻤﻌﻴﺖ ژ ـ ﻛﺎف ﻧﺪاﺷﺖ .ﻧﺎﮔﺰﻳﺮ ،رﻫﺒﺮاﻧـﻲ روي ﻛـﺎر آﻣﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﺳﻄﺢ درك و ﺗﺠﺮﺑﻪي ﺳﻴﺎﺳﻲ و ﺣﺰﺑﻲ ﻳﺎ دوﻟﺘﻲ آﻧﻬﺎ در ﺣﺪ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺘﻲ ﻧﺒﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ واﮔﺬار ﺷﺪه ﺑﻮد. ﻣﺸﻜﻼت ﻣﺮﺑﻮط ﺑـﻪ ﺳـﺎزﻣﺎﻧﺪﻫﻲ و ﺑﺮﻗـﺮاري ﻧﻈـﻢ در ﺟﺎﻣﻌـﻪ در ﺗﻤـﺎم ﻛﺸﻮرﻫﺎي ﺟﻬﺎن ﺳﻮم ،از ﻣﺼﺎﺋﺐ اﺳﺎﺳﻲ ﺑﻪﺷﻤﺎر ﻣﻲآﻳﺪ.
158
ﻋﻼوه ﺑﺮ اﻳﻦ ،ﻣﻠـﺖ ﻛـﺮد ﺑـﻪ درازاي ﺗـﺎرﻳﺦ ،اﻧﮕﻴـﺰه و ﻣﻴـﻞ ﺑـﻪ ﻛـﺎر ﺗﺸﻜﻴﻼﺗﻲ ،ﺳﺎزﻣﺎﻧﺪﻫﻲ و ﺳﺎزﻣﺎنﻳﺎﺑﻲ ﻧﺪاﺷﺘﻪ اﺳﺖ و ﺣﺘﻲ از ﺳﺎزﻣﺎﻧﺪﻫﻲ و ﻧﻈﻢ ﺑﻴﺰار ﺑﻮده اﺳﺖ .زﻳـﺮا ﻫﻤﭽﻨـﺎن ﻛـﻪ ﮔﻔﺘـﻴﻢ ،ﺗـﺸﻜﻴﻼت ،ﺳـﺎزﻣﺎن و ﺳﺎزﻣﺎﻧﺪﻫﻲ در ﻛﻞ ﻧﻤﺎد ﺣﺎﻛﻤﻴﺖ دوﻟﺖ ﻣﺮﻛﺰي ﺑـﻮده اﺳـﺖ ،دوﻟﺘـﻲ ﻛـﻪ ﺑﺮاي ﻣﻠﺖ ﻛﺮد ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﺑﻮده و اﺑﺰار زﻣﺎﻣﺪاري و اﻋﻤﺎل ﺳﺘﻢ آن ،ﺗـﺸﻜﻴﻼت و ﺳﺎزﻣﺎن و ﺳﺎزﻣﺎﻧﺪﻫﻲ ﺑﻮده اﺳﺖ .ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ ،ﻣﻠﺖ ﻛـﺮد از آن ﻣﺘﻨﻔـﺮ ﺑﻮده و آن را ﻧﭙﺬﻳﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ .ﻋﻼوه ﺑﺮ اﻳﻨﻬﺎ ،در دوران ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳـﺘﺎن، ﺧﻮد ﻣﺴﺌﻮﻻن ﺟﻤﻬـﻮري ﻧﻴـﺰ از اﺻـﻮل ﺗـﺸﻜﻴﻼﺗﻲ و اﺻـﻮل ﺳـﺎزﻣﺎﻧﺪﻫﻲ آﮔﺎﻫﻲ ﭼﻨﺪاﻧﻲ ﻧﺪاﺷﺘﻪاﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ ﻣﺮدم را آﻣﻮزش دﻫﻨﺪ. ﻳﻜﻲ دﻳﮕﺮ از ﻧﻘﺎط ﺿﻌﻒ ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﻛﺮدﺳﺘﺎن و ﺑﻪوﻳﮋه رﻫﺒﺮي آن، اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ اﮔﺮﭼﻪ در ﺗﺎرﻳﺦ ﻣﻠﺖ ﻛﺮد ﺑﺮاي ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺑﺎر ﺑﻮد ﻛﻪ ﻳﻚ ﺣﺰب ﻣﺘﺮﻗﻲ ﺑﻪوﺟﻮد آﻣﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ ﺗﻮدهﻫﺎي ﻣﺮدم را ﺑﻪ دور ﺧﻮد ﺟﻤﻊ ﻛﺮده ﺑـﻮد، وﻟﻲ اﻧﺴﺠﺎم ﺳﻴﺎﺳﻲ و ﻓﻜﺮي در آن ﻧﻬﺎدﻳﻨﻪ ﻧﺸﺪه ﺑﻮد .ﺑﺮﻧﺎﻣـﻪي آن ﺑـﺴﻴﺎر ﻛﻠﻲ و ﺧﻼﺻﻪ ﺑﻮد و ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﭼﻨﺪ ﻫﺪف ﻛﻠﻲ ﭘﺮداﺧﺘﻪ ﺑﻮد .ﺟﻨـﺒﺶ ﺗـﺎزه ﭘـﺎ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﻫﺮ ﺷﺨﺼﻲ ﻛﻪ ﺣﺲ ﻣﻠﻲﮔﺮاﻳﻲ داﺷﺖ و ﺑﺮاي ﺣﻘﻮق ﻣـﺸﺮوع ﻣﻠﺖ ﻛﺮد ﺗﻼش ﻣﻲﻛﺮد ،ﻛﺎﻓﻲ ﺑﻮد ﺗﺎ ﺑﻪ ﻋـﻀﻮﻳﺖ ﺣـﺰب درآﻳـﺪ و ﺣﺘـﻲ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﺑﺰرﮔﻲ ﺑﺮ ﻋﻬﺪه ﺑﮕﻴﺮد .ﻓﺮﺻﺖ آن ﻧﻴﺰ ﺑـﻪ ﺣـﺰب دﻣﻜـﺮات داده 159
ﻧﺸﺪ ﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ اﻧﺴﺠﺎم و اﺗﺤﺎد ﻓﻜﺮي و ﺳﻴﺎﺳﻲ را ﺑﻮﺟـﻮد آورد ﻛـﻪ ﻋـﺪم وﺟﻮد آن ﺑﻌﺪ از ﺳﻘﻮط ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻲ ﻧﻤﺎﻳﺎن ﺷﺪ. ﻫﻴﭻ ﺣﺰب ﺳﻴﺎﺳﻲاي ،ﺣﺘﻲ اﮔﺮ ﺑﺮ ﻣﺴﻨﺪ ﻗﺪرت ﻫﻢ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻗـﺎدر ﻧﻴـﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺪون ﻛﺎدر ﺑﺎ ﺗﺠﺮﺑﻪ و زﺑﺪه اﻣﻮرش را اﻧﺠﺎم دﻫـﺪ .از ﺗـﺸﻜﻴﻞ ﻧﻴـﺮوي ﭘﻴﺸﻤﺮگ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺗﺎ ﺑﺮﮔﺰاري ﻣﺪارس ﺑﻪ زﺑﺎن ﻛﺮدي ،ﺟﻤﻠﮕـﻲ اﺣﺘﻴـﺎج ﺑـﻪ ﻛﺎدري داﺷﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻮﺟﻮد ﻧﺒﻮد .روﺷﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻛـﺎدر ﺳﻴﺎﺳـﻲ و ﺣﺰﺑـﻲ و ﺣﺘﻲ دوﻟﺘﻲ ﻧﻴﺰ در ﻣﻴﺪان ﻛﺎر و ﺗﻼش و ﻣﺒﺎرزه ﭘﺮورش ﻣﻲﻳﺎﺑﻨﺪ .وﻟﻲ اﻳـﻦ ﻓﺮﺻﺖ در اﺧﺘﻴﺎر ﺣﺰب ﻗﺮار ﻧﮕﺮﻓﺖ. اﮔﺮ ﺑﺮ اﻳﻦ ﺑﺎور ﺑﺎﺷﻴﻢ ﻛﻪ ﻛﺎدر ﺳﺘﻮن ﻓﻘﺮات ﺗﻤﺎﻣﻲ ﻛﺎرﻫﺎ و ﻓﻌﺎﻟﻴﺖﻫﺎي ﺣﺰﺑﻲ و ﺣﺘﻲ دوﻟﺘﻲ اﺳﺖ ،ﺑﺮاﻳﻤﺎن ﻣﺸﺨﺺ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ ﻛـﻪ ﻳﻜـﻲ از ﻋﻠـﻞ اﺳﺎﺳﻲ ﺳﻘﻮط ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ،ﻓﻘﺪان ﻛﺎدر آﮔﺎه و ﺣﺮﻓﻪاي و ﺑﺎ ﺗﺠﺮﺑـﻪ ﺑﻮده اﺳﺖ.
35
35 روز دوم آﺑﺎنﻣﺎه 24) 1324اﻛﺘﺒﺮ (1945ﻧﺸﺴﺖ ﮔﺴﺘﺮدهاي از ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎن ارﮔﺎنﻫﺎي ﺣﺰﺑـﻲ از ﻣﺎﻛﻮ ﺗﺎ ﻣﻬﺎﺑﺎد ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺷﺪ .اﮔﺮﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺟﻨﺒﻪ ي ﺳﻴﺎﺳﻲ ﺗﺒﻠﻴﻐﺎﺗﻲ داﺷﺖ ،در ﺑﻌﻀﻲ از ﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎي ﺳـﺎل 1324ﻧﺎم ﻛﻨﮕﺮه ﺑﺮ آن ﻧﻬﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ .اﻳﻦ ﻧﻴﺰ ﺑﻴﺎﻧﮕﺮ وﺿﻊ ﺗﺸﻜﻴﻼﺗﻲ ﻧﺎﻗﺺ آن دوران اﺣﺰاب ﺑـﻮد. )ن (
160
ﺑﺮاي ﻗﻮيﺗﺮ ﻧﻤﻮدن ﺟﻨﺒﺶ ﻻزم ﺑﻮد ﻛﻪ ﺗﻨﺶ ،ﻋﺪم ﺳﺎزش و اﺧﺘﻼﻓـﺎﺗﻲ ﻛﻪ در ﺟﺎﻣﻌﻪي ﻛﺮد ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺟﻨﺒﺶ وﺟﻮد داﺷﺖ ،از ﺑﻴﻦ ﺑـﺮود .ﻳﻜـﻲ از اﻳﻦ ﻋﻮاﻣﻞ ،ﻧﻔﻮذ رؤﺳﺎي ﻋﺸﺎﻳﺮ در روﺳﺘﺎﻫﺎ ﺑﻮد. ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻗﺒﻼً ﻧﻴﺰ ﺑـﻪ آن ﭘﺮداﺧﺘـﻪ ﺷـﺪ .روﺳـﺘﺎﻫﺎ ﻛـﻪ اﻛﺜﺮﻳـﺖ ﺟﻤﻌﻴـﺖ ﻛﺮدﺳﺘﺎن را در آن زﻣﺎن ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻣﻲدادﻧﺪ ،ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ از ﺟﻤﻬـﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﭘﺸﺘﻴﺒﺎﻧﻲ ﻧﻤﻲﻛﺮدﻧﺪ ،زﻳﺮا ﺑﻪ ﻃـﻮر ﻛﻠـﻲ ﺗﺤـﺖ ﺗـﺄﺛﻴﺮ رؤﺳـﺎي ﻋﺸﺎﻳﺮ ﺑﻮدﻧﺪ .ﻻزم ﺑﻮد ﻛﻪ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺷﺮاﻳﻄﻲ را ﻓﺮاﻫﻢ ﻣـﻲﻧﻤـﻮد ﻛﻪ ﺑﺪون ﺣﻀﻮر رؤﺳﺎي ﻋﺸﺎﻳﺮ ﺑـﻪ ﺻـﻮرت ﻣـﺴﺘﻘﻴﻢ ﺑـﺎ ﺗﻮدﻫـﺎي ﻣـﺮدم روﺳﺘﺎﻫﺎي ﻛﺮدﺳﺘﺎن ارﺗﺒﺎط ﺑﺮﻗﺮار ﻛﻨـﺪ و ﺑـﺮاي ﺣﻤﺎﻳـﺖ و ﭘـﺸﺘﻴﺒﺎﻧﻲ از ﻣﻄﺎﻟﺒﺎت ﺣﺰب دﻣﻜﺮات و ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن آﻧﻬـﺎ را ﺗـﺸﻮﻳﻖ و ﺗﺮﻏﻴـﺐ ﻛﻨﺪ. وﻟﻲ ﺑﺎﻳﺴﺘﻲ واﻗﻊﺑﻴﻨﺎﻧﻪ اﻋﺘﺮاف ﻛﺮد ﻛﻪ در آن دوران ﻧﻪ ﻓﺮﺻﺖ ﻛﺎﻓﻲ در اﺧﺘﻴﺎر ﺑﻮد و ﻧﻪ رﻫﺒﺮي ﺣﺰب ﺗﻤﺎﻳﻠﻲ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻛﺎر داﺷﺖ ،زﻳﺮا ﺑﻴﺶ از ﻧﻴﻤﻲ از رﻫﺒﺮان ﺣﺰب ﺧﻮد از رؤﺳﺎي ﻋﺸﺎﻳﺮ و ﺧﻮاﻧﻴﻦ ﺑﻮدﻧﺪ و ﺣﺰب ﺣﺘـﻲ در ﺻﻮرت ﺗﻤﺎﻳﻞ ﻧﻴﺰ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻛﻪ اﻗﺪام ﺑﻪ ﺗﻘﺴﻴﻢ اراﺿﻲ ﻧﻤﺎﻳﺪ و ﺗﻮدهﻫﺎي ﻛﺸﺎورزان را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺧﻮد ﺑﻜـﺸﺎﻧﺪ .وﻟـﻲ ﻧﺘﻴﺠـﻪي ﻋـﺪم اﺟـﺮاي ﭼﻨـﻴﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪاي آن ﺷﺪ ﻛﻪ ﺗﻮدهﻫﺎي ﻣﺮدم ﻓﻘﻴﺮ و ﻓﺎﻗﺪ زﻣﻴﻦ روﺳﺘﺎﻫﺎي ﻛﺮدﺳﺘﺎن 161
ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺗﺤﺖ ﻧﻔﻮذ و ﺗﺄﺛﻴﺮ رؤﺳﺎي ﻋﺸﺎﻳﺮ و ﺧﻮاﻧﻴﻦ ﺑﺎﻗﻲ ﺑﻤﺎﻧﻨـﺪ و ﺑـﺮاي آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻛﻠﻲ ﻣﺸﺨﺺ ﻧﺸﺪ ﻛﻪ اﮔﺮ از ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻛﻨﻨﺪ، ﻏﻴﺮ از ﺧﻮاﺳﺖ ﻣﻠﻲ ،آﻳﺎ ﻣﻄﺎﻟﺒﺎت اﻗﺘﺼﺎدي و اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ آﻧﻬﺎ ﻧﻴـﺰ در آﻳﻨـﺪه ﺗﺄﻣﻴﻦ ﻣﻲﺷﻮد ﻳﺎ ﺧﻴﺮ؟ ﺑﺪون ﺷﻚ ،ﻳﻜﻲ از ﻋﻠﻞ ﺳﻘﻮط ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ،ﻋﺪم ﺗﺜﺒﻴـﺖ آن ﺑـﻪ دﻟﻴﻞ ﻛﻤﻲ وﻗﺖ ﺑﻮد .ﻋﻤﺮ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﻪﻃﻮر ﻛﻠﻲ 330روز ﺑـﻮد، ﻛﻪ در ﺗﺎرﻳﺦ ﻣﺪت ﺑﺴﻴﺎر ﻛﻤﻲ اﺳﺖ .در اﻳﻦ ﻣﺪت ﻛـﻢ ،اﻗـﺪاﻣﺎت ﻣﻬـﻢ و ارزﺷﻤﻨﺪي اﻧﺠﺎم ﺷﺪ و ﺣﺘﻲ ﺑﻪ ﻋﻤﻞ ﻧﻴﺰ درآﻣـﺪ ،وﻟـﻲ در 330روز اﻳـﻦ اﻣﻜﺎن وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ ﻛﻪ ﺑﻨﻴﺎﻧﻲ ﻣﺤﻜﻢ و اﺳﺘﻮار ﺑﺮاي دوﻟﺖ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺷـﻮد و ﻫﻤﻪي ارﮔﺎنﻫﺎي دوﻟﺘﻲ ﺑﻪ وﺟﻮد آﻳﺪ و ﮔﺴﺘﺮش ﻳﺎﺑﺪ ،اﻳﻦ اﻣﻜـﺎن وﺟـﻮد ﻧﺪاﺷﺖ ﻛﻪ ﻛﺎدرﻫﺎ ﭼﻪ دوﻟﺘﻲ و ﭼﻪ ﺣﺰﺑﻲ ﻣﺴﺘﻘﺮ ﺷﻮﻧﺪ و ﻫﺮ ﻛﺴﻲ ﺑﺪاﻧﺪ ﻛﻪ در ﭼﻪ ﭘﺴﺖ و ﻣﻘﺎﻣﻲ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﻣﻔﻴﺪ و ﻣﺜﻤﺮﺛﻤﺮ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻳﻌﻨﻲ ﻛﺎر ﺑﻪ ﻛـﺎردان ﺳﭙﺮده ﺷﻮد .ﺑﻪ ﻃﻮر ﺧﻼﺻﻪ ،ﻋﻤﺮ ﻛﻮﺗﺎه ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳـﺘﺎن ﺧـﻮد ﻳﻜـﻲ از ﻋﻠﻞ ﺳﻘﻮط ﺟﻤﻬﻮري ﺑﻮد. ﺗﺮاژدي ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن در اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮاي آﻧﻜﻪ ﻧﻬﺎدﻳﻨـﻪ ﺷـﻮد و اﺳﺘﻘﺮار ﻳﺎﺑﺪ ،ﺑﻪ زﻣﺎن ﺑﻴﺸﺘﺮي ﻧﻴﺎز داﺷﺖ وﻟﻲ زﻣﺎن ﺑﻴﺸﺘﺮي در اﺧﺘﻴـﺎرش
162
ﻗﺮار ﻧﮕﺮﻓﺖ ،زﻳﺮا ﻋﻠﻞ دﻳﮕﺮي ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻋﺚ ﮔﺮدﻳﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ زودﺗﺮ ﺳﻘﻮط ﻧﻤﺎﻳﺪ. آﺷﻔﺘﮕﻲ ،ﺑﻲﻧﻈﻤﻲ و ﺑﻲدﻳﺴﻴﭙﻠﻴﻨﻲ در ﺗﻤﺎم اﻣﻮر ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳـﺘﺎن ﺑـﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﻲﺧﻮرد و اﻳﻦ ﻳﻜﻲ از ﻧﻘﺎط ﺿﻌﻒ ﺑﺰرگ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑـﻮد. ﻧﻤﻮﻧﻪي اﻳﻦ آﺷﻔﺘﮕﻲ و ﺑﻲﻧﻈﻤﻲ ،ادﻏﺎم ﺣﺰب و دوﻟـﺖ در ﻳﻜـﺪﻳﮕﺮ ﺑـﻮد. درﺳﺖ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻣﺠﺮي ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑـﻮد، وﻟﻲ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻛﺎرﻫﺎ و ﭘﺴﺖﻫﺎ در ﺑـﻴﻦ ﻣـﺴﺌﻮﻻن ﻣـﺸﺨﺺ ﻧﺒـﻮد .ﻛﻤﻴﺘـﻪي ﻣﺮﻛﺰي ﺣﺰب اﻛﺜﺮ اوﻗﺎت ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻛﺎر دوﻟﺖ را اﻧﺠﺎم ﻣﻲداد و ﮔﺎﻫﻲ اوﻗﺎت ﻧﻴﺰ ﻣﺴﺌﻮﻻن دوﻟﺘﻲ ﻛﺎر ﺣﺰب را اﻧﺠﺎم ﻣﻲدادﻧﺪ. ﻋﻼوه ﺑﺮ اﻳﻦ اﺷﺨﺎﺻﻲ ﻧﻴﺰ وﺟﻮد داﺷﺘﻨﺪ ﻛـﻪ ﻫـﻴﭻ ﻣـﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﺣﺰﺑـﻲ و دوﻟﺘﻲ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ ،وﻟﻲ در ﺑﺴﻴﺎري از اﻣﻮر ﺣﺰﺑﻲ دﺧﺎﻟﺖ ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ .ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺜﺎل ،ﻫﻨﻮز ﻫﻢ ﺑﺴﻴﺎر دﺷﻮار اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ دﻗﺖ ﻣﺸﺨﺺ ﻧﻤﻮد ﻛﻪ ﭼﻪ ﻛـﺴﻲ ﻋﻀﻮ ﻛﻤﻴﺘﻪي ﻣﺮﻛﺰي ﺣﺰب و ﭼﻪ ﻛﺴﻲ وزﻳﺮ و ﻣﺴﺌﻮل دوﻟﺘﻲ ﺑﻮد. ﺗﺠﺮﺑﻪي ﭼﻬﻞ ﺳﺎل ﺳﺎﺑﻘﻪي ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫـﺪ ﻛـﻪ ﺑﺮﻃـﺮف ﻧﻤﻮدن ﺑﻲﻧﻈﻤﻲ و ﻧﺎﺑﺴﺎﻣﺎﻧﻲ ﻛﺎر ﭼﻨﺪ ﻣﺎه و ﺣﺘﻲ ﭼﻨﺪ ﺳـﺎل ﻧﻴـﺴﺖ ،ﺑﻠﻜـﻪ زﻣﺎن ﺑﻴﺸﺘﺮي ﻧﻴﺎز دارد ﻛﻪ ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ اﻳﻦ ﻣﻬـﻢ ﺑـﺮاي ﺟﻤﻬـﻮري ﻛﺮدﺳـﺘﺎن ﻓﺮاﻫﻢ ﻧﺸﺪ .ﭘﻴﺸﺘﺮ اﺷﺎره ﻧﻤﻮدﻳﻢ ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺨـﺸﻲ از ﺧـﺎك ﻛﺮدﺳـﺘﺎن آزاد 163
ﺷﺪه ﺑﻮد و ﺗﺤﺖ ﺣﺎﻛﻤﻴﺖ ﺟﻤﻬﻮري ﻗﺮار داﺷﺖ .اﻳﻦ ﺑﺨﺶ ﻳﻚ ﺳﻮم ﺧﺎك ﻛﺮدﺳﺘﺎن را در ﺑﺮ ﻣـﻲﮔﺮﻓـﺖ و ﺟﻤﻌﻴـﺖ آن ﺑـﻪ ﻳـﻚ ﻣﻴﻠﻴـﻮن ﻧﻔـﺮ ﻫـﻢ ﻧﻤﻲرﺳﻴﺪ .ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻧﻤﻮدﻳﻢ ﻛﻪ ﭘﻴﺸﻮا ﻗﺎﺿـﻲﻣﺤﻤـﺪ و ﺗﻌـﺪادي از رﻫﺒـﺮان ﺣﺰب ﺗﻼش ﻧﻤﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺳﻨﻨﺪج و ﻛﺮﻣﺎﺷﺎن را آزاد ﻛﻨﻨﺪ و ﺑﻪ وﻳـﮋه ﺑﺮاي ﻣﻨﻄﻘﻪي ﺳﻨﻨﺪج ،ﺑﺮﻧﺎﻣﻪي واﺿﺢ و ﻣﺸﺨﺼﻲ داﺷﺘﻨﺪ. وﻟﻲ اﺧﺘﻼﻓﺎت داﺧﻠﻲ درون ﺟﻨﺒﺶ و ﺿﻌﻒ درون رﻫﺒـﺮي از ﺳـﻮﻳﻲ و ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻣﺘﻔﻘﻴﻦ ﻳﻌﻨﻲ اﺗﺤﺎد ﺷﻮروي ،ﺑﺮﻳﺘﺎﻧﻴﺎ و آﻣﺮﻳﻜﺎ از ﺳﻮي دﻳﮕـﺮ ،ﺑـﻪ ﺳﺪي ﺑﺮ ﺳﺮ راه اﻟﺤﺎق ﺗﻤﺎم ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻳـﺎ ﺑﺨـﺸﻲ از ﻛﺮدﺳـﺘﺎن ﺑـﻪ ﻗﻠﻤـﺮو ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﺪ. ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ اﻛﺜﺮ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺣﺎﺻﻠﺨﻴﺰ ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻛﻪ ﺟﻤﻌﻴﺘﺸﺎن ﻫﻢ ﺑﻴـﺸﺘﺮ ﺑﻮد ،در ﺧﺎرج از ﻣﺤﺪودهي ﻗﻠﻤﺮو ﺟﻤﻬﻮري ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ و اﻳﻦ ﺧﻮد ﺑﺎﻋـﺚ ﺗﻀﻌﻴﻒ ﻗﺪرت اﻗﺘﺼﺎدي و اﻧﺴﺎﻧﻲ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺷﺪ .از ﻃﺮف دﻳﮕﺮ، ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ دﻳﺪﻳﻢ ﺑﺨﺶ ﺟﻨﻮﺑﻲ ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻳﻌﻨﻲ ﻣﻨﻄﻘﻪي ﺳﻘﺰ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺟﻨﻮب، ﺑﻪ ﺟﺎي آﻧﻜﻪ ﺑـﻪ ﺑﺨـﺸﻲ از ﺟﻤﻬـﻮري ﺗﺒـﺪﻳﻞ ﺷـﻮد و در ﺑﺮاﺑـﺮ دﺷـﻤﻨﺎن اﻳﺴﺘﺎدﮔﻲ ﻛﻨﺪ و از ﺣﺎﻛﻤﻴﺖ ﻣﻠﻲ دﻓﺎع ﻛﻨﺪ ،ﺑﻪ ﻣﻜﺎﻧﻲ ﺑﺮاي ﺣﻤﻠﻪ ﻛﺮدن ﺑﻪ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﺪ و دﺷﻤﻨﺎن ﺑﺮاي ﺳﺮﻛﻮب و ﺳﺮﻧﮕﻮن ﻧﻤـﻮدن ﺟﻤﻬﻮري از اﻳﻦ ﻣﻨﺎﻃﻖ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲﻧﻤﻮدﻧﺪ. 164
ﺧﻮد اﻳﻦ ﻣﺴﺄﻟﻪ ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻳﻚ ﺳﻮم ﺧﺎك ﻛﺮدﺳـﺘﺎن آزاد ﺷـﺪه ﺑـﻮد و در ﻣﺪت آن ﭼﻨﺪ ﻣﺎه ﺑﺮاي آزادﺳﺎزي دﻳﮕﺮ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﻫﻴﭻ اﻗﺪاﻣﻲ ﻧﺸﺪه ﺑﻮد ،ﻳﻚ ﻣﺴﺄﻟﻪي ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻬﻢ دﻳﮕﺮ را ﺧﺎﻃﺮﻧﺸﺎن ﻣﻲ ﻛﻨﺪ" :ﻫﺮ ﺟﻨﺒﺶ اﻧﻘﻼﺑﻲ اﮔﺮ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺑﺮﺳﺪ ﻛﻪ ﺳﻴﺎﺳﺖ دﻓﺎﻋﻲ را در ﭘﻴﺶ ﺑﮕﻴﺮد ،ﺑﺎ دﺳﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﮔﻮر ﺧﻮﻳﺶ را ﻛﻨﺪه اﺳﺖ". ﻳﻚ ﺟﻨﻴﺶ اﻧﻘﻼﺑﻲ ﺑﺎﻳﺴﺘﻲ ﺣﻤﻠﻪ ﻛﻨﺪ و ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺷﺮاﻳﻄﻲ را ﻓـﺮاﻫﻢ ﻛﻨـﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ اﻳﺴﺘﺎﻳﻲ و ﺳﻜﻮن دﭼﺎر ﻧﺸﻮد .ﺑﺎ ﺑﺮرﺳﻲ ﺗﺎرﻳﺦ ﺑﺴﻴﺎري از ﻣﻠﺖﻫـﺎ و ﺣﺘﻲ ﻣﻠﺖ ﻛﺮد ﺑﺮاﻳﻤﺎن ﻣﺸﺨﺺ ﻣﻲﺷﻮد ﻛﻪ ﻫﺮ زﻣـﺎﻧﻲ ﻛـﻪ ﻳـﻚ ﺟﻨـﺒﺶ اﻧﻘﻼﺑﻲ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ دﻓﺎﻋﻲ در آﻣﺪه ﺑﺎﺷﺪ ،ﻳﺎ ﺧﻴﻠﻲ ﺳﺮﻳﻊ از ﺑﻴﻦ رﻓﺘﻪ ،ﻳـﺎ آرام آرام ﺷﺮاﻳﻂ اﺿﻤﺤﻼل ﺧﻮﻳﺶ را ﻓﺮاﻫﻢ ﻧﻤﻮده اﺳﺖ. ﻋﺪم ﺗﻼش ﺑﺮاي آزادﺳﺎزي ﺟﻨﻮب ﻛﺮدﺳﺘﺎن و ﺣﻤﻠﻪ ﻧﻜـﺮدن در ﺟﺒﻬـﻪي ﺟﻨﮓ ،ﺣﺎﻟﺘﻲ دﻓﺎﻋﻲ ﺑﻪ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﺨﺸﻴﺪ ﻛﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪي اﺳﻔﻨﺎك آن در آذرﻣﺎه ﺳﺎل 1325ﻧﻤﺎﻳﺎن ﺷﺪ. ﺑﺪﻳﻬﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ وﻋﺪهﻫﺎ و ﺗﻌﻬﺪات داده ﺷـﺪه از ﺳـﻮي دوﻟـﺖ ﻣﺮﻛـﺰي، ﻣﺒﻨﻲ ﺑﺮ اﻳﻨﻜﻪ ﭘﺎدﮔﺎنﻫﺎي ﺳﺮدﺷـﺖ و ﺑﺎﻧـﻪ ﺑـﻪ ﺻـﻮرت داوﻃﻠﺒﺎﻧـﻪ ﺑـﺮاي ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺗﺨﻠﻴﻪ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ ،ﻋﻤﻠﻲ ﻧﺸﺪ و روﺷﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ اﻳـﻦ از
165
ﻫﻤﺎن آﻏﺎز ﻧﻴﺮﻧﮕﻲ ﺑﻮد و ﭘﺎدﮔﺎنﻫﺎي اﻳﻦ دو ﺷﻬﺮ ﺑـﺮاي روزﻫـﺎي آذرﻣـﺎه ﺳﺎل 1325ذﺧﻴﺮه ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ. ﺑﻪ ﻃﻮر ﻛﻠﻲ ،ﻋﻠﻞ داﺧﻠﻲ ﺳﻘﻮط ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻧﻜﺎﺗﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ در ﺑﺎﻻ ﺑﻪ آن اﺷﺎره ﮔﺮدﻳﺪ. ﺑﺎ اﻳﻦﺣﺎل ﻧﻤﻲﺗﻮان ﺑﻪ ﻋﻠﻞ ﺧﺎرﺟﻲ ﺳـﻘﻮط ﺟﻤﻬـﻮري ﻛﺮدﺳـﺘﺎن اﺷـﺎره ﻧﻨﻤﻮد .ﺳﻘﻮط ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﻠﻲ آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ﺑﻪ آن ﻃﺮز ﻣﻔﺘﻀﺤﺎﻧﻪ ﻛﻪ ﻣـﻲﺗـﻮان ﻧﺎم ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺑﻲ ﻗﻴﺪ و ﺷﺮط را ﺑﺮآن ﻧﻬﺎد و ﻓـﺮار ﺷـﺮمآور رﻫﺒـﺮان ﻓﺮﻗـﻪي دﻣﻜﺮات آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ﺑﻪ ﺷﻮروي و ﺗﻨﻬﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻦ 15ﻫﺰار ﻋﻀﻮ و ﻛﺎدر ﺳﺎده در آذرﺑﺎﻳﺠﺎن و ﻗﺘﻞﻋﺎم آﻧﻬﺎ ﺑﻪ دﺳﺖ رژﻳﻢ ﻣﺮﺗﺠﻊ ﻣﺮﻛـﺰي ،ﺑـﺪون ﺷـﻚ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺑﺴﺰاﺋﻲ ﺑﺮ ﻛﺮدﺳﺘﺎن داﺷﺖ .ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﻣﺘﺤﺪي ﻛﻪ ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﺪان ﭼﺸﻢ اﻣﻴﺪ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد ،از ﺑﻴﻦ رﻓﺖ .اﻳﻦ ﻣﺘﺤﺪ ﺑـﺪون آنﻛـﻪ ﺿـﺮﺑﻪي ﻣﻬﻠﻜـﻲ ﺑـﻪ دﺷﻤﻦ وارد ﻛﻨﺪ ،ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺷﺪه ﺑﻮد و ﻣﺸﺨﺺ اﺳﺖ ﻛﻪ روﺣﻴـﻪي ﻃﺮﻓـﺪاران ﺟﻤﻬﻮري را ﻧﻴﺰ ﺗﻀﻌﻴﻒ ﻛﺮده ﺑﻮد و ﺑﺬر ﺗﺴﻠﻴﻢ و ﺷﻜﺴﺖ را در ﻛﺮدﺳـﺘﺎن ﻧﻴﺰ ﻛﺎﺷﺘﻪ ﺑﻮد .ﻟﺬا ﺑﺴﻲ دﺷﻮار ﻣـﻲﻧﻤـﻮد ﻛـﻪ رﻫﺒـﺮي ﺣـﺰب دﻣﻜـﺮات و ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ در ﺑﺮاﺑﺮ آن اﻧﮕﻴﺰه و روﺣﻴﻪي ﺿﻌﻴﻒ ﺑﺎﻳﺴﺘﻨﺪ و ﻳﺎ ﻛﺎري ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ روﺣﻴﻪي ﺗﻮدهﻫﺎي ﻣﺮدم و ﺑـﻪ وﻳـﮋه ﻃﺒﻘـﻪي ﻣﺘﻮﺳـﻂ و
166
اﻗﺸﺎر ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ ﺟﺎﻣﻌﻪ را ﺑﺎﻻ ﺑﺒﺮﻧﺪ .ﺑﻌﻀﻲ از آﻧﺎن در ﭘﻲ ﻓﺮﺻﺘﻲ ﺑﻮدﻧﺪ ﻛـﻪ ﻫﺮﭼﻪ ﺳﺮﻳﻌﺘﺮ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻧﻴﺮوﻫﺎي دوﻟﺖ ﻣﺮﻛﺰي ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. ﺳﻘﻮط ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﻠﻲ آذرﺑﺎﻳﺠﺎن و ﭼﮕﻮﻧﮕﻲ اﻳـﻦ ﺳـﻘﻮط ﻳﻜـﻲ از ﻋﻠـﻞ ﺳﻘﻮط ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﻮد و ﻣﻲ ﺗﻮان ﮔﻔﺖ ﻛـﻪ ﻳﻜـﻲ از ﻋﻠـﻞ اﺻـﻠﻲ اﺿﻤﺤﻼل و ﺗﺴﻠﻴﻢ در ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻧﻴﺰ ﺑﻮد. ﭘﺲ از ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﻛﺮدﺳﺘﺎن و ﻓﺮﻗﻪي دﻣﻜﺮات آذرﺑﺎﻳﺠﺎن و ﮔﻔﺘﮕﻮ ﺑﺎ ﺳﺎﻳﺮ اﺣﺰاب ،ﺟﺒﻬﻪاي ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮان "ﺟﺒﻬﻪ ي اﺣـﺰاب آزادﻳﺨـﻮاه اﻳﺮان" در ﺑﻴﻦ اﺣﺰاب ﻣﺘﺮﻗﻲ اﻳﺮان ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺷﺪه ﺑﻮد ،وﻟـﻲ زﻣـﺎﻧﻲ ﻛـﻪ ﺑـﻪ ﻛﺮدﺳﺘﺎن و آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ﺣﻤﻠﻪ ﺷﺪ ،ﻧﻴﺮوﻫﺎي دﻣﻜﺮاﺗﻴﻚ در دﻳﮕﺮ ﺑﺨﺶﻫـﺎي اﻳﺮان ،ﻫﻴﭻ اﻗﺪاﻣﻲ ﺑﺮاي آﻧﻜﻪ ﻣـﺎﻧﻊ از آن ﻳـﻮرش ﺷـﻮﻧﺪ ،اﻧﺠـﺎم ﻧﺪادﻧـﺪ. ﺑﺮﻋﻜﺲ ،ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ آﻧﻬﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﻟـﺸﻜﺮ دوﻟـﺖ ﻣﺮﻛـﺰي در ﻛﺮدﺳﺘﺎن و آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ﺑﺎ ﺷﻜﺴﺖ ﻣﻮاﺟﻪ ﺷﻮد ﺗﺎ آﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﻧﻴﺮوي ﺧﻮد را ﺑـﻪ ﻛﺎر ﮔﻴﺮﻧﺪ .ﺑﻪ ﻃﻮر ﺧﻼﺻﻪ ﻫﺮ ﻃﺮﻓﻲ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻃﺮف دﻳﮕﺮ ﺑﻮد! ﻧـﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣـﻪاي ﻣﺸﺘﺮك و ﻧﻪ اﺗﺤﺎدي ﻣﺤﻜﻢ و ﺑﻪ وﻳﮋه ،ﻧﻪ اﺗﺤﺎد ﻋﻤﻠـﻲ در ﺑـﻴﻦ ﻧﻴﺮوﻫـﺎي دﻣﻜﺮات اﻳﺮان ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻧﻤﻲﺧﻮرد .ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺧﺎﻃﺮ ،رژﻳﻢ ارﺗﺠـﺎﻋﻲ اﻳـﺮان ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﺷﻴﻮهي ﺑﺴﻴﺎر زﻳﺮﻛﺎﻧﻪاي ،ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺟﺪاﮔﺎﻧﻪ ،ﻫـﻢ ﺑـﻪ ﺟﻨـﺒﺶ دﻣﻜﺮاﺗﻴﻚ در ﺳﺮاﺳﺮ اﻳﺮان و ﻫﻢ ﺑﻪ ﻛﺮدﺳﺘﺎن و آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ﺿﺮﺑﻪي اﺳﺎﺳﻲ 167
وارد ﻛﻨﺪ .ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲرﺳﺪ ﻛﻪ در اﺑﺘﺪا دوﻟﺖ ﻣﺮﻛﺰي ﺑﺮاﻳﺶ ﻣﺸﺨﺺ ﻧﺒـﻮد ﻛﻪ از ﻛﺠﺎ آﻏﺎز ﻛﻨﺪ .ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ ﻛﻪ دوﻟﺖ ﻣﺮﻛﺰي ﺑﺮآن ﺑﻮد ﻛـﻪ اﺑﺘـﺪا در دﻳﮕﺮ ﺑﺨﺶﻫﺎي اﻳﺮان ﺿﺮﺑﻪ را وارد ﻛﻨﺪ ،وﻟﻲ ﭘﺲ از ﻣﻘﺎوﻣﺖ اﺣـﺰاب دﻣﻜﺮات ،ﺣﺰب ﺗﻮده و ﺳﻨﺪﻳﻜﺎﻫﺎ در ﺳﺎﻳﺮ ﻣﻨﺎﻃﻖ اﻳﺮان ،ﺑـﻪ وﻳـﮋه ﺑﻌـﺪ از اﻋﺘﺼﺎب وﺳﻴﻊ 23ﺗﻴﺮﻣﺎه ﺳـﺎل 14)1325ژوﺋﻴـﻪي (1946در ﺟﻨـﻮب اﻳﺮان ﻛﻪ 100000ﻛﺎرﮔﺮ ﻣﺰدﺑﮕﻴﺮ در آن ﺷﺮﻛﺖ داﺷﺘﻨﺪ ،ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻗـﻮام ﻓﻬﻤﻴﺪ ﺗﺎ زﻣﺎﻧﻲﻛﻪ ﻛﺮدﺳﺘﺎن و آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ﭘﺎﺑﺮﺟﺎ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﺿﺮﺑﻪ زدن ﺑﻪ دﻳﮕﺮ ﺑﺨﺶﻫﺎي اﻳﺮان دﺷﻮار اﺳﺖ 36 .ﺑـﻪ ﻫﻤـﻴﻦ ﺧـﺎﻃﺮ ﺗـﺎﻛﺘﻴﻜﻲ را در ﭘـﻴﺶ ﮔﺮﻓﺖ و آن ﺗﻀﻌﻴﻒ اﺣﺰاب دﻣﻜﺮات در ﺑﺨﺶﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ اﻳﺮان ﺑﻮد. وﻟﻲ ﺿﺮﺑﻪي اﺳﺎﺳﻲ ﺑﺎﻳﺴﺘﻲ ﺑﻪ آذرﺑﺎﻳﺠﺎن و ﻛﺮدﺳﺘﺎن زده ﻣﻲﺷﺪ ،ﻗـﻮام ﭘﺲ از آنﻛﻪ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻧﻴﺮوﻫﺎي دﻣﻜﺮات را در دﻳﮕـﺮ ﺑﺨـﺶﻫـﺎي اﻳـﺮان آﻧﭽﻨﺎن ﺗﻀﻌﻴﻒ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ در زﻣﺎن ﻳﻮرش ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آذرﺑﺎﻳﺠﺎن و ﻛﺮدﺳـﺘﺎن، . 36اﻋﺘﺼﺎب 23ﺗﻴﺮﻣﺎه ،ﻳﻜﻲ از ﺧﻴﺰشﻫﺎي ﻋﻈﻴﻢ ﺟﻨﺒﺶ ﻛﺎرﮔﺮي در اﻳﺮان ﺑﻮد .در درﮔﻴـﺮي ﻣﻴـﺎن ارﺗﺶ و ﻛﺎرﮔﺮان ﺑـﻴﺶ از 38ﻛـﺎرﮔﺮ ﻛـﺸﺘﻪ ﺷـﺪﻧﺪ و 170ﻧﻔـﺮ دﻳﮕـﺮ زﺧﻤـﻲ ﺷـﺪﻧﺪ .ﻣﻄﺎﻟﺒـﺎت اﻋﺘﺼﺎبﻛﻨﻨﺪﮔﺎن ﻋﺒﺎرت ﺑﻮد از :ﻛﺎﻫﺶ ﻓﺸﺎرﻫﺎ و ﺑﺮﻛﻨﺎري اﺳﺘﺎﻧﺪار ﻛﻪ دﺳﺖﻧﺸﺎﻧﺪهي ﺷﺮﻛﺖ ﻧﻔـﺖ اﻧﮕﻠﻴﺲ ﺑﻮد ،ﻋﺪم دﺧﺎﻟﺖ ﺷﺮﻛﺖ ﻧﻔﺖ در اﻣﻮر داﺧﻠﻲ اﻳﺮان ،ﺧﻠﻊ ﺳﻼح ﻋﺸﺎﻳﺮ ﺟﻨﻮب و ﺗﻌﻴـﻴﻦ ﻣـﺰد روز ﺟﻤﻌﻪي ﻛﺎرﮔﺮان .اﻳﻦ اﻋﺘﺼﺎب ﺑﺎ وﻋﺪه و وﻋﻴﺪﻫﺎي ﻣﻜﺎراﻧﻪي ﻗﻮام و دﺧﺎﻟﺖ رﻫﺒﺮي ﺣﺰب ﺗـﻮده ﭘﺎﻳﺎن ﻳﺎﻓﺖ)ن(
168
ﻧﺘﻮاﻧﻨﺪ ﻫﻴﭻ ﺣﺮﻛﺖ ﺟﺪياي از ﺧﻮد ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪ ،ﺗﻬﺎﺟﻢ ﺧﻮد را ﻋﻠﻴـﻪ اﻳـﻦ دو ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﻠﻲ آﻏﺎز ﻧﻤـﻮد و ﺑـﻪ آﺳـﺎﻧﻲ ﺗﻮاﻧـﺴﺖ ﺣﻜﻮﻣـﺖﻫـﺎي ﻣﻠـﻲ آذرﺑﺎﻳﺠﺎن و ﻛﺮدﺳﺘﺎن را از ﺑﻴﻦ ﺑﺒﺮد .ﭘﺲ از اﻳﻦ اﻗﺪام ،ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺿﺮﺑﻪاي اﺳﺎﺳﻲ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺣﺰب ﺗﻮده و ﺳﺎﻳﺮ ﺳـﺎزﻣﺎنﻫـﺎ وارد ﻛﻨـﺪ و ﺑـﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴـﺐ، ﺗﻮاﻧﺴﺖ در ﺳﺮاﺳﺮ اﻳﺮان ،ﻳﻚ ﺟﻨﺒﺶ ﮔﺴﺘﺮدهي دﻣﻜﺮاﺗﻴﻚ و ﻧﻴﺮوﻣﻨـﺪ را ﺑﺎ ﻫﺰﻳﻨﻪاي اﻧﺪك ﺳﺮﻛﻮب ﻛﻨﺪ و ﺗﺎ ﺣﺪ زﻳﺎدي و ﺣﺘﻲ در ﺑﻌﻀﻲ از ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺑﻪ ﻃﻮري ﻛﻠﻲ ﺑﺮاي ﻣﺪت ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺳﺎل از ﺑﻴﻦ ﺑﺒﺮد. ﺑﺎﻳﺪ اﻳـﻦ واﻗﻌﻴـﺖ را ﭘـﺬﻳﺮﻓﺖ ﻛـﻪ دوﻟـﺖ ﻗـﻮام ﺑـﺴﻴﺎر ﺧﺮدﻣﻨﺪاﻧـﻪ و ﺗﺎﻛﺘﻴﻜﻲ ،ﻣﺴﺄﻟﻪي آذرﺑﺎﻳﺠﺎن و ﻛﺮدﺳﺘﺎن را ﺣﻞ و ﻓـﺼﻞ ﻛـﺮد .ﻣـﺪتﻫـﺎ واﻧﻤﻮد ﻣﻲﻛﺮد ﻛﻪ ﺑﺮاي ﺗﻮاﻓﻖ آﻣﺎده اﺳﺖ ،ﻣﺪت زﻳﺎدي ﭼﻨﻴﻦ ﻧﺸﺎن داد ﻛﻪ در ﺗﻬﺮان و ﻛﺴﺎﻧﻲ و در رأس آﻧﻬﺎ ،ﺧـﻮد ﻗـﻮام ﻫـﺴﺘﻨﺪ ﻛـﻪ ﺑـﺎ ﺳﻴﺎﺳـﺖ ارﺗﺠﺎﻋﻲ ﻣﺤﻤﺪ رﺿﺎﺷﺎه ﻣﺨﺎﻟﻔﻨﺪ و ﻣﻲﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻛﻪ اﻳﺮاﻧﻲ دﻣﻜﺮاﺗﻴﻚ را ﺑﻨـﺎ ﻧﻬﻨﺪ .روﺷﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﻤﺎﻣﻲ اﻳﻨﻬﺎ ﺑﺮاي ﻛﺴﺐ وﻗﺖ و در وﻫﻠﻪي ﻧﺨـﺴﺖ، ﺑﺮاي اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ارﺗﺶ ﺳﺮخ ﺷﻮروي ﺧﺎك اﻳﺮان را ﺗﺮك ﻛﻨـﺪ و دوﻟـﺖ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺧﻮد را آﻣﺎده ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻛﻪ در زﻣﺎن ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺿﺮﺑﻪي ﺧﻮد را وارد ﻛﻨﺪ.
169
ﺑﻴﻬﻮده ﻧﺒﻮد ﻛﻪ ﻗﻮام ﺑﻌـﺪ از ﭘﻴـﺮوزي ﺑـﺮ ﺣﻜﻮﻣـﺖ ﻣﻠـﻲ آذرﺑﺎﻳﺠـﺎن و ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ،ﻟﻘﺐ ﺣﻀﺮت اﺷﺮف را از ﺷﺎه درﻳﺎﻓﺖ ﻛﺮد.
37
ﻗﻮام ﻧﺸﺎن داد ﻛﻪ اﻧﺴﺎﻧﻲ ﺳﻴﺎﺳﻲ و ﺑﺎﻫﻮش اﺳﺖ ،ﺑﻪ ﺧـﻮﺑﻲ ﻗـﺎدر اﺳـﺖ ﻛﻪ ﻣﺎﻧﻮر دﻫﺪ و ﺑﺪون ﻫﻴﭻ ﻣﺸﻜﻠﻲ رﻫﺒﺮان آذرﺑﺎﻳﺠﺎن و ﻛﺮدﺳﺘﺎن را ﻗـﺎﻧﻊ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﮔﻮﻳﺎ در ﺣﺎل اﻳﺠﺎد ﺗﻐﻴﻴﺮات اﺳﺎﺳﻲ در اﻳﺮان اﺳﺖ. ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ رﻫﺒﺮان ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺗﺎ اﻧﺪازهاي ﻓﺮﻳﺐ ﻣﺎﻧﻮرﻫـﺎي ﻗﻮام را ﺧﻮردﻧﺪ و ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺗﺎ آﺧﺮﻳﻦ ﻟﺤﻈﺎت ﻧﻴﺰ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮدﻧـﺪ ﻛـﻪ ارﺗﺶ اﻳﺮان داوﻃﻠﺒﺎﻧﻪ ﺑﺎﻧﻪ و ﺳﺮدﺷﺖ را ﺑﺮاي آﻧﻬﺎ ﺗﺨﻠﻴﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ ،اﻣﺮي ﻛـﻪ ﻫﻴﭻ وﻗﺖ ﻋﻤﻠﻲ ﻧﺸﺪ و ﺑﻪ ﻃﻮر ﻛﻠﻲ ،ﭼﻨﻴﻦ اﻧﺘﻈﺎري ﻧﻴﺰ ﺑﻴﻬﻮده ﺑﻮد ،ﻳﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ارﺗﺶ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﻲ ﺑﻪ ﻣﻬﺎﺑﺎد رﺳﻴﺪ ،ﻧﻪ ﺧﻮد را ﻣﺨﻔﻲ ﻧﻤﻮدﻧـﺪ و ﻧﻪ از ﺧﻮد دﻓﺎع ﻛﺮدﻧﺪ ،در واﻗﻊ آﻧﻬـﺎ ﭼﻨـﻴﻦ ﻣـﻲﭘﻨﺪاﺷـﺘﻨﺪ ﻫﻤﭽﻨـﺎن ﻛـﻪ ﻫﻤﺎﻳﻮﻧﻲ اﻋﻼم ﻧﻤﻮده ﺑﻮد ،ارﺗﺶ ﺷﺎه ﺑﺎ آﻧﻬﺎ ﻛﺎري ﻧﺪارد و آﺳﻴﺒﻲ ﺑـﻪ آﻧﻬـﺎ ﻧﻤﻲرﺳﺎﻧﺪ.
37ﺣﻜﻮﻣﺖ ارﺗﺠﺎﻋﻲ اﻳﺮان در اﻣﺮ ﺳﺮﻛﻮب ﺟﻨﺒﺶ دﻣﻜﺮاﺗﻴﻚ اﻳﺮان ﻳﻜﺪل و ﻣﺘﺤﺪ ﺑﻮدﻧﺪ و اﮔـﺮ ﻫـﻢ اﺧﺘﻼﻓﻲ داﺷﺘﻨﺪ ،در اﻧﺘﺨﺎب ﺗﺎﻛﺘﻴﻚ و زﻣﺎن ﻣﻨﺎﺳﺐ و وﺳﻴﻠﻪي ﻋﻤﻠﻲ ﻧﻤﻮدن اﻳﻦ ﻫـﺪف ﺑـﻮد .ﺑﻌـﺪ از ﺷﻜﺴﺖ ﺟﻨﺒﺶ دﻣﻜﺮاﺗﻴﻚ اﻳﺮان ﺑﻮد ﻛﻪ رﻗﺎﺑﺖ و ﺗﻨﺶ ﺑﻴﻦ ﺷﺎه و ﻗﻮام آﺷﻜﺎر ﺷﺪ).ن(
170
ﻻزم اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﺎﻣﻞ ﺧﺎرﺟﻲ ﻧﻴﺰ اﺷﺎره ﺷﻮد ،ﻋﺎﻣﻠﻲ ﻛﻪ ﺧﺎرج از ﻛﻨﺘﺮل و ﻗﺪرت ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﺑﻮد .اﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴﺴﻢ اﻧﮕﻠﻴﺲ ﻣﺪﺗﻬﺎ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻧﻔﻮذ زﻳﺎدي در دﺳﺘﮕﺎهﻫﺎي اﻳﺮان ﭘﻴﺪا ﻛﺮده ﺑﻮد و اﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴﺴﻢ ﻧﻮﻇﻬﻮر آﻣﺮﻳﻜﺎ ﻧﻴﺰ ﻛﻪ از ﺟﻨﮓ ﺟﻬﺎﻧﻲ دوم ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪﺗﺮ ﺑﻴﺮون آﻣﺪه ﺑـﻮد ،ﺑـﺎ ﺗﻤـﺎم ﻗـﻮا از ﺣﻜﻮﻣـﺖ ﻣﺮﻛﺰي دﻓﺎع ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ .ﻫﺮ دو دوﻟﺖ اﺳﺘﻌﻤﺎري ،ﻣﺨﺎﻟﻒ ﮔﺴﺘﺮش ﺟﻨﺒﺶ- ﻫﺎي آزادﻳﺨﻮاﻫﺎﻧـﻪ در ﺳﺮاﺳـﺮ ﺟﻬـﺎن ،از ﺟﻤﻠـﻪ اﻳـﺮان ﺑﻮدﻧـﺪ و ﺗـﺸﻜﻴﻞ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن را ﺑﺮ ﺧﻼف ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺧﻮﻳﺶ در ﺧﺎورﻣﻴﺎﻧـﻪ ﻣـﻲداﻧـﺴﺘﻨﺪ. ﻋﻼوه ﺑﺮ اﻳﻦ ،ﻫﻢ ﺷﺮﻛﺖ ﻧﻔﺖ اﻧﮕﻠﻴﺴﻲ ﻛﻪ ﺑﺨﺶ ﺑﺰرﮔﻲ از ﺷـﺮﻛﺖ ﻧﻔـﺖ ﻋﺮاق) (IPCرا در اﺧﺘﻴﺎر داﺷﺖ و ﻧﻔﺖ ﻛﺮﻛﻮك را اﺳﺘﺨﺮاج ﻣـﻲﻧﻤـﻮد و ﻫﻢ ﺷﺮﻛﺖ ﻧﻔﺘﻲ آﻣﺮﻳﻜﺎ ﻛﻪ آﻧﻬـﺎ ﻧﻴـﺰ در ) (IPCﺷـﺮﻳﻚ ﺑﻮدﻧـﺪ ،از اﻳـﻦ ﻫﺮاس داﺷﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺗـﺸﻜﻴﻞ ﺟﻤﻬـﻮري ﻛﺮدﺳـﺘﺎن در اﻳـﺮان اﻟﮕـﻮﻳﻲ ﺑـﺮاي ﻛﺮدﻫﺎي دﻳﮕﺮ ﺷﻮد و ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺳﻴﺎﺳﻲ و اﻗﺘﺼﺎدي آﻧﻬﺎ را در ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻋـﺮاق و ﺣﺘﻲ ﺳﺮاﺳﺮ ﻋﺮاق ﺑﻪ ﺧﻄﺮ ﺑﻴﺎﻧﺪازد .اﻳﻦ اﻣﺮ ﺑﺮاي ﻛﺮدﺳـﺘﺎن ﺗﺮﻛﻴـﻪ ﻧﻴـﺰ ﺣﻘﻴﻘﺖ دارد ﻛﻪ ﻧﻴﻤﻲ از ﻛﺮدﻫﺎ در آﻧﺠﺎ ﺳﺎﻛﻨﻨﺪ .ﺑﻪ اﻳﻦ دﻻﻳﻞ ،دوﻟﺖﻫـﺎي آﻣﺮﻳﻜﺎ و اﻧﮕﻠﻴﺲ ﺳﺮﺳﺨﺘﺎﻧﻪ از ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﺮﺗﺠﻊ ﻣﺮﻛـﺰي ﭘـﺸﺘﻴﺒﺎﻧﻲ ﻣـﻲ- ﻛﺮدﻧﺪ .وﻟﻲ در ﻣﻘﺎﺑﻞ اﻳﻦ ﭘﺸﺘﻴﺒﺎﻧﻲﻫﺎ از دوﻟﺖ ﻣﺮﻛـﺰي ،اﻧﺘﻈـﺎري ﻛـﻪ از
171
دوﻟﺖ اﺗﺤﺎد ﺷﻮروي در ﺣﻤﺎﻳﺖ از ﺟﻤﻬﻮري ﻣﻲرﻓﺖ ،ﺑﺮآورده ﻧـﺸﺪ .اﻳـﻦ ﺧﻮد ﺑﻪ ﭼﻨﺪ ﻋﻠﺖ ﺑﻮد: ﻧﺨﺴﺖ اﻳﻨﻜﻪ ﺳﻴﺎﺳﺖ آن زﻣﺎن اﺗﺤـﺎد ﺷـﻮروي ﻳﻌﻨـﻲ ﺳﻴﺎﺳـﺖ دوران اﺳﺘﺎﻟﻴﻦ ،ﺑﻪ ﻃﻮر ﻛﻠـﻲ و در ﺳـﻄﺢ ﺟﻬـﺎﻧﻲ ﻣﺮﺗﻜـﺐ ﺑﺮﺧـﻲ اﺷـﺘﺒﺎﻫﺎت و ﺗﺤﻠﻴﻞﻫﺎي ﻏﻠﻂ ﺷﺪه ﺑﻮد .اﻳﻦ ﺳﻴﺎﺳﺖ در ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺗﻮﺳﻂ ﺑـﺎﻗﺮوف اﺟـﺮا ﻣﻲ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻣﺮد ﻣﻮرد اﻋﺘﻤﺎد اﺳﺘﺎﻟﻴﻦ و ﻫﻤﻪﻛﺎرهي آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ﺷﻮروي ﺑـﻮد. ﺗﺤﻠﻴﻞ و ﺑﺮداﺷﺖ ﺑﺎﻗﺮوف ﻧﻴﺰ از ﻧﻴﺮوﻫﺎ و ﺟﺮﻳﺎﻧﺎت ﺳﻴﺎﺳﻲ و ﺳﻴﺎﺳـﺖ آن وﻗﺖ اﻳﺮان ﺻﺤﻴﺢ ﻧﺒﻮد .ﻋﻼوه ﺑﺮ اﻳﻦ ،ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ دﻳﺪﻳﻢ در ﺟﺮﻳﺎن ﺟﻤﻬـﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن اﺧﺘﻼف و ﻧﺎﺳـﺎزﮔﺎري در ﺳﻴﺎﺳـﺖ ﺷـﻮروي ﻧـﺴﺒﺖ ﺑـﻪ اﻳـﺮان ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﻲﺷﺪ .ﻣﻮﻟﻮﺗﻮف ﻛﻪ وزﻳﺮ ﺧﺎرﺟﻪ ﺑﻮد ،ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺷﻮروي را ﺑـﻪ ﻋﻨﻮان ﻳﻚ اﺑﺮﻗﺪرت در ﻧﻈﺮ ﻣﻲﮔﺮﻓﺖ ،ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺧﺎﻃﺮ ،اﻣﺘﻴﺎز ﻧﻔﺖ ﺷـﻤﺎل ﻧﺰد او ﺑﺎاﻫﻤﻴﺖﺗﺮ از دﻓﺎع از ﺣﻜﻮﻣﺖﻫـﺎي ﻣﻠـﻲ آذرﺑﺎﻳﺠـﺎن و ﺟﻤﻬـﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﻮد .وﻟﻲ ﺑـﺎﻗﺮوف ﻛـﻪ ﺧـﻮد آذرﺑﺎﻳﺠـﺎﻧﻲ ﺑـﻮد ،ﻫـﺪﻓﺶ ﺗﺤﻘـﻖ آرﻣﺎنﻫﺎي ﻣﻠﻲاش در ﭼﺎرﭼﻮب ﺳﻴﺎﺳﺖﻫﺎي اﺗﺤﺎد ﺷﻮروي در اﻳﺮان ﺑـﻮد. اﮔﺮﭼﻪ ﻫﻴﭻ ﻛﺪام از رﻫﺒﺮان آذرﺑﺎﻳﺠﺎن از ﺟﺪاﻳﻲ آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ﺳﺨﻨﻲ ﻧﻤـﻲ- ﮔﻔﺘﻨﺪ ،وﻟﻲ ﺑﺎﻗﺮوف آﺷﻜﺎرا در ﺑﺎﻛﻮ اﺑﺮاز داﺷﺖ ﻛﻪ ﻫﺪﻓﺶ ﺑﻪﻫﻢ ﭘﻴﻮﺳـﺘﻦ آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ﺷﻮروي و اﻳﺮان اﺳﺖ .ﺑﺴﻴﺎري از ﻣﻬـﺎﺟﺮﻳﻨﻲ ﻛـﻪ در ﺣﻜﻮﻣـﺖ 172
ﻣﻠﻲ داراي ﻗﺪرت ﺑﻮدﻧﺪ ،ﮔﺎﻫﻲ اوﻗﺎت ،ﻣﺴﺄﻟﻪي ﺟﺪاﻳﻲ آذرﺑﺎﻳﺠﺎن از اﻳﺮان را ﻣﻄﺮح ﻣﻲﻧﻤﻮدﻧﺪ .ﺑﻪ ﻫﺮ ﺗﺮﺗﻴﺐ ،ﻋﻘﺐﻧﺸﻴﻨﻲ اﺗﺤﺎد ﺷﻮروي از اﻳﺮان ﭼـﻪ ﺑﺎ ﻫﺪف ﮔـﺮﻓﺘﻦ اﻣﺘﻴـﺎز ﻧﻔـﺖ ﺑﺎﺷـﺪ و ﭼـﻪ ﺑـﻪ ﻋﻠـﺖ ﺷﻜـﺴﺖ ﺳﻴﺎﺳـﺖ ﻋﻈﻤﺖﻃﻠﺒﺎﻧﻪي ﺑﺎﻗﺮوف ،دﺳﺘﺎورد ﺗﺤﻠﻴﻞ اﺷﺘﺒﺎه از ﺷﺮاﻳﻂ آن زﻣﺎن اﻳـﺮان ﺑﻮد.
38
در ﺑﻴﺮاﻫﻪ رﻓﺘﻦ ﺷﻮروي ،ﻗﻮام ﻧﻘﺶ ﺑﺴﺰاﻳﻲ داﺷﺖ .ﻗﻮام در ﺳﻔﺮ ﺧﻮد ﺑﻪ ﻣﺴﻜﻮ رﻫﺒﺮان ﺷﻮروي را ﻗﺎﻧﻊ ﻧﻤﻮد ﻛﻪ ﻣـﺴﺄﻟﻪي آذرﺑﺎﻳﺠـﺎن را ﻣـﺴﺄﻟﻪاي داﺧﻠﻲ ﻗﻠﻤﺪاد ﻛﻨﻨﺪ و در آن دﺧﺎﻟﺖ ﻧﻨﻤﺎﻳﻨﺪ .ﺑﺴﻴﺎر ﺟﺎﻟﺐ اﺳﺖ ﻛـﻪ ﻗـﻮام اﻳﻦ ﺗﻘﺎﺿﺎ را از آﻣﺮﻳﻜﺎ و اﻧﮕﻠﻴﺲ ﻧﻨﻤﻮد ،زﻳﺮا آﻧﻬﺎ در آن ﻣﻘﻄﻊ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺟﺪي و آﺷﻜﺎر در اﻣﻮر اﻳﺮان دﺧﺎﻟﺖ ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ .ﺑـﻪ ﻋﻨـﻮان ﻧﻤﻮﻧـﻪ"ﺟـﺮج آﻟﻦ" ﺳﻔﻴﺮ آﻣﺮﻳﻜﺎ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه رزمآرا ﺑﺮاي ﺟﻨﮓ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﺎرزاﻧﻲﻫﺎ ﺑﻪ ﻛﺮدﺳﺘﺎن
.38ﺑﻌﺪ از ﻣﺮگ اﺳﺘﺎﻟﻴﻦ در ﺳﺎل 1334ﺑﺎﻗﺮوف ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺑﻴﺮﻳﺎ ﻛﻪ وزﻳﺮ ﻛﺸﻮر ﺷﻮروي ﺑـﻮد ،ﻫـﺮدو ﻧﻔﺮ دادﮔﺎﻫﻲ و اﻋﺪام ﺷﺪﻧﺪ .در دادﮔﺎه ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﺎﻗﺮوف ﻣـﺴﺌﻮل ﻛـﺸﺘﺎر 20ﻫـﺰار ﻧﻔـﺮ ﺑـﻮده اﺳﺖ).ن(
173
آﻣﺪه ﺑﻮد .ﺳﻔﺎرت آﻣﺮﻳﻜﺎ ﺑﺎ ﺑﺴﻴﺎري از ﻋﺸﻴﺮهﻫﺎ رواﺑﻂ ﻧﺰدﻳﻜﻲ را ﺑﺮﻗـﺮار ﻧﻤﻮده ﺑﻮد.
39
ﻋﻠﺖ دوم اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ اﺗﺤﺎد ﺷﻮروي از ﻳﻚ ﺟﻨﮓ وﻳﺮاﻧﮕﺮ رﻫﺎﻳﻲ ﻳﺎﻓﺘـﻪ ﺑﻮد ،ﺑﻴﺴﺖ ﻣﻴﻠﻴﻮن ﻛﺸﺘﻪ داده ﺑﻮد ،ﺻﺪﻫﺎ ﺷﻬﺮ و ﻣﺮﻛﺰ ﺑـﺰرگ ﺻـﻨﻌﺘﻲاش از ﺑﻴﻦ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد .در ﻣﻘﺎﺑﻞ ،آﻣﺮﻳﻜﺎ ﻋﻼوه ﺑـﺮ آﻧﻜـﻪ ﻗﺪرﺗﻤﻨـﺪﺗﺮ از ﻗﺒـﻞ از ﺟﻨﮓ ﺑﻴﺮون آﻣﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ ﺑﻤﺐ اﺗﻢ ﻧﻴﺰ ﻣﺠﻬﺰ ﺑﻮد .در ﭼﻨﻴﻦ ﺷـﺮاﻳﻄﻲ اﺗﺤـﺎد ﺷﻮروي ﺑﺮاي روﻳﺎروﻳﻲ و ﺟﻨﮓ ﺑﺎ آﻣﺮﻳﻜﺎ در اﻳﺮان آﻣﺎدﮔﻲ ﻧﺪاﺷﺖ. ﻧﺘﻴﺠﻪي ﺗﻤﺎﻣﻲ اﻳﻨﻬﺎ اﻧﻔﻌﺎل و ﺑﻲاﺛﺮﺑﻮدن ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺷﻮروي در اﻳﺮان ﺑـﻮد. ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ،ﺷﺮاﻳﻂ وﻳﮋهاي ﺑﻪ وﺟﻮد آﻣﺪ ،ﺑﺪﻳﻦ ﻣﻌﻨﺎ در ﺣﺎﻟﻲﻛﻪ آﻣﺮﻳﻜـﺎ و اﻧﮕﻠﻴﺲ ﺑﺴﻴﺎر ﻓﻌﺎﻻﻧﻪ از دوﻟﺖ ﻣﺮﻛـﺰي ﺣﻤﺎﻳـﺖ ﻣـﻲﻛﺮدﻧـﺪ ،ﺷـﻮروي ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺑﻲﻃﺮﻓﻲ را در ﭘﻴﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳـﺘﺎن از ﺣﻤﺎﻳـﺖ ﺧﺎرﺟﻲ ﺧﻮد ﺑﻲﺑﻬﺮه ﺑﻮد .اﻳﻦ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻳﻜـﻲ از ﻋﻠـﻞ ﻏﻴﺮﻗﺎﺑـﻞ اﻧﻜـﺎر ﺳﻘﻮط ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻣﻲآﻳﺪ .وﻟﻲ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺑﺪان اﺷﺎره ﻧﻤﻮدﻳﻢ، ﻋﻠﺖ اﺻﻠﻲ ﻧﺒﻮد و ﻧﺒﺎﻳﺪ در زﻣﺮهي ﻋﻠﻞ اﺻﻠﻲ ﺑﻪ ﺷﻤﺎر آﻳﺪ. 39ﺑﻌﺪ از ﺳﻘﻮط ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن آﺷﻜﺎر ﺷﺪ ﻛﻪ ﻋﻤﺮﺧﺎن ﺷﻜﺎك ﭘﻨﻬﺎﻧﻲ و ﺑﻪ ﺻـﻮرت ﻣـﺴﺘﻘﻴﻢ ﺑـﺎ ﺳﻔﺎرت آﻣﺮﻳﻜﺎ درﺗﻤﺎس ﺑﻮده و اﻳﻦ ﺗﻤﺎس ﺑﻌﺪا ﻧﻴﺰ اداﻣﻪ داﺷﺖ).ن(
174
ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺷﻮروي را ﻣﺘﻬﻢ ﻣﻲﻛﻨﻨـﺪ ﻛـﻪ ﺟﻤﻬـﻮري ﻛﺮدﺳـﺘﺎن را ﺗﻨﻬـﺎ ﮔﺬاﺷﺖ ،ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲرﺳﺪ ﻛﻪ اﻧﺘﻈﺎر داﺷﺘﻨﺪ ﺷﻮروي ﺑﺎ ﻧﻴﺮوي ﻧﻈـﺎﻣﻲ از آن دﻓﺎع ﻣﻲﻛﺮد .اﮔﺮ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﺮاي ﻣﺪﺗﻲ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻣﻲﻛﺮد و ﺑﺮاي ﻣﺪت زﻣﺎﻧﻲ ﻣﻘﺎوﻣﺖ در ﺑﺮاﺑﺮ ارﺗﺶ ﻣﺮﻛﺰي را اداﻣﻪ ﻣﻲداد ،آن زﻣﺎن اﺣﺘﻤﺎل داﺷﺖ ﻛﻪ ﺷﻮروي از ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺣﻤﺎﻳﺖ و ﭘﺸﺘﻴﺒﺎﻧﻲ ﻣـﻲ- ﻛﺮد. وﻟﻲ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻋﻤﻼً ﻫﻴﭻ دﻓﺎﻋﻲ از ﺧﻮد ﻧﻜـﺮد ،در آن ﺻﻮرت آﻳﺎ ﺑﺎﻳﺴﺘﻲ ﺷﻮروي ارﺗﺶ ﺳﺮخ را ﺑﻪ ﻛﺮدﺳـﺘﺎن ﮔـﺴﻴﻞ ﻣـﻲ- داﺷﺖ و ﺑﻪ ﻃﻮر ﺧﻼﺻﻪ ،ارﺗﺶ ﺳﺮخ ﺑﻪ ﺟـﺎي ﻧﻴﺮوﻫـﺎي ﭘﻴـﺸﻤﺮگ ﻣـﻲ- ﺟﻨﮕﻴﺪ؟ اﮔﺮﭼﻪ ﺗﺎرﻳﺦ ﻫﻤﺎن اﺳﺖ ﻛﻪ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎده اﺳﺖ ،وﻟﻲ اﺣﺘﻤﺎل دارد ﻛﻪ اﮔﺮ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن از ﺧﻮد دﻓﺎع ﻣﻲﻛﺮد و ﺑﺮاي ﻣﺪﺗﻲ ﻣﻮﺟﻮدﻳـﺖ ﺧـﻮد را ﺣﻔﻆ ﻣﻲﻛﺮد ،ﻣﻤﻜﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ وﺿﻌﻴﺖ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪاي دﻳﮕﺮ ﭘﻴﺶ ﻣـﻲرﻓـﺖ .در اﻳﻨﺠﺎ ﻻزم اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﻜﺘﻪي ﻣﻬﻤﻲ اﺷﺎره ﮔﺮدد ﻛﻪ ﺑﺮاي آﻳﻨﺪهي ﻣﻠﺖ ﻛﺮد از اﻫﻤﻴﺖ وﻳﮋهاي ﺑﺮﺧﻮردار اﺳﺖ .آن ﻧﻴﺰ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﻧﻴﺮو ﻳـﺎ ﻋﺎﻣـﻞ اﺻـﻠﻲ رﻫﺎﻳﻲ ﻣﺮدم ﻛﺮدﺳﺘﺎن اﺳﺖ .آﻳﺎ ﻳﻚ ﺣﺰب اﻧﻘﻼﺑﻲ ﺑﺎﻳﺴﺘﻲ ﺑـﻪ ﺗـﻮدهﻫـﺎي
175
ﻣﺮدم ﺧﻮد ،ﻧﻴﺮوي ﻣﺎدي و ﻣﻌﻨﻮي ﻛﺸﻮر ﺧﻮد ﻣﺘﻜﻲ ﺑﺎﺷﺪ ،ﻳﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﻣﻨﺘﻈـﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ارﺗﺶ ﻳﻚ ﻛﺸﻮر دﻳﮕﺮ ﺑﻴﺎﻳﺪ و او را آزاد ﻛﻨﺪ؟ ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ اﻳﻦ ﺗﻔﻜﺮ در ﺗﺎرﻳﺦ ﻣﻠﺖ ﻛﺮد در ﻛﺮدﺳﺘﺎن اﻳﺮان و ﺑﻪوﻳﮋه ﺑﻌـﺪ از ﺳﺮﻧﮕﻮﻧﻲ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻏﺎﻟﺐ ﺷﺪ .ﺑﺪﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ ﻛﻪ اﻧﻘﻼﺑﻴﻮن ﺗـﻼش ﻧﻤﻲﻛﺮدﻧﺪ ﺑﺎ ﻣﺒﺎرزهي ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻠﺖ ﻛﺮد را رﻫﺎﻳﻲ ﺑﺨﺸﻨﺪ و ﻣﻨﺘﻈـﺮ ﺑﻮدﻧـﺪ ﻛﻪ از ﺟﺎﻳﻲ ﺧﺎرج از داﻳﺮهي ﻗﺪرت ،دوﺳﺘﻲ ﺑﻴﺎﻳـﺪ و آزادي ﻛﺮدﺳـﺘﺎن را ﺑﺮاي آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ارﻣﻐﺎن ﺑﻴﺎورد
40
ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ اﻳﻦ ﺗﻔﻜﺮ اﻣﺮوزه ﻛﻢرﻧﮓ ﺷﺪه اﺳﺖ .ﻣﺪت ﺷﺶ ﺳﺎل اﺳـﺖ ﻛﻪ ﻣﺮدم ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﺪون ﻛﻤﻚ ﺧﺎرﺟﻲ و ﺑﺎ اﺗﻜﺎ ﺑﻪ ﻧﻴﺮوي ﺧﻮد و ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﺎﻧﻪ از آزادي ﺧﻮد دﻓﺎع ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ و ﺑـﺎ وﺟـﻮد آنﻛـﻪ ﺑـﺎ دﺷـﻤﻨﻲ درﻧـﺪهﺗـﺮ و ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪﺗﺮ از ﺳﺎل 1325روﺑﺮوﺳﺖ ،وﻟﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ اﺳﺖ ﺑﺎﻳﺴﺘﺪ و از ﺧـﻮد دﻓﺎع ﻧﻤﺎﻳﺪ .اﻳﻦ ﻧﺸﺎﻧﻪي ﻳﻚ ﭘﺪﻳﺪهي ﻧﻮﻳﻦ اﺳﺖ ،ﻧـﺸﺎﻧﻪي آن اﺳـﺖ ﻛـﻪ ﻣﺮدم ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﺮاي ﻛﺴﺐ آزادي ﻗﺒﻞ از ﻫﺮﭼﻴـﺰي ﺑـﻪ ﻧﻴـﺮو و اﻣﻜﺎﻧـﺎت 40در زﻣﺎن ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن اﺳﺘﺎد ﻫﮋار ،ﺷﺎﻋﺮ ﻛﺮد ﻣﻲﮔﻔﺖ: اﮔﺮ ﻛﺎر ﺗﻮ در ﺳﺎﻧﻔﺮاﻧﺴﻴﺴﻜﻮ راه ﻧﻴﺎﻓﺘﺪ در ﺟﻠﻮي دروازهﻫﺎي ﻣﺴﻜﻮ ﺑﺮﺳﺮ ﺧﻮﻳﺶ ﺧﺎك ﺑﺮﻳﺰ در دوران ﺑﻌﺪ از ﻛﻮدﺗﺎي 28ﻣﺮداد 1332در ﻣﻬﺎﺑﺎد ﺷﺎﻳﻊ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ روسﻫﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺧـﻮردن ﻏﺬاي ﻋﻴﺪ ﻓﻄﺮ درﻧﮓ ﻛﺮدهاﻧﺪ و ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﻳﻨﻜﻪ ﻏﺬاﻳﺸﺎن را ﺑﺨﻮرﻧﺪ ،ﺧﻮاﻫﻨﺪ آﻣﺪ!)ن(
176
ﻣﺎدي و ﻣﻌﻨﻮي ﺧﻮﻳﺶ ﻣﺘﻜﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﻋﺎﻣﻞ ﺧﺎرﺟﻲ را ﺑﻪ ﻋﻨـﻮان ﻋـﺎﻣﻠﻲ ﻛﻤﻜﻲ ﻣﻲﻧﮕﺮﻧﺪ .ﻣﺮدم ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﺮاﻳﺸﺎن ﻣﺸﺨﺺ ﺷـﺪه اﺳـﺖ و ﺑـﻪ اﻳـﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ اﻳﻤﺎن آوردهاﻧﺪ ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ اﺗﻜﺎ ﺑﻪ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺧﻮﻳﺶ را آزاد ﻛﻨﺪ و اﮔﺮ ﺑﺎ ﻧﻴﺮوي ﺧﻮد ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻲ از ﺳـﺮزﻣﻴﻦ و ﺣﻘـﻮق ﺧـﻮد دﻓـﺎع ﻛﻨﻨـﺪ و ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ ﺧﻮد را ﺣﻔﻆ ﻛﻨﻨﺪ ،ﺑﺪون ﺷﻚ ،دوﺳﺘﺎن زﻳﺎدي ﻧﻴﺰ ﺑﺮاي آﻧﺎن ﭘﻴـﺪا ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ و ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﻛﻤﻚ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ. ﭘﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﻧﻜﺎﺗﻲ ﭘﺮداﺧﺘﻴﻢ ﻛﻪ ﭘﻴﺸﻮا ﻗﺎﺿﻲﻣﺤﻤـﺪ را وادار ﻛﺮدﻧـﺪ ﻛـﻪ از ﺟﻨﮓ ﺑﺎ دوﻟﺖ ﻣﺮﻛﺰي ﻣﻨﺼﺮف ﺷﻮد و ارﺗﺶ اﻳﺮان ﺑـﺪون ﻫـﻴﭻ ﻣـﺸﻜﻠﻲ وارد ﺷﻬﺮ ﻣﻬﺎﺑﺎد ﺷﺪ .وﻟﻲ ﻻزم اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻳﻚ واﻗﻌﻴﺖ ﺗﺎرﻳﺨﻲ ﻧﻴﺰ اﺷـﺎره ﻧﻤﺎﻳﻴﻢ. ﻗﺒﻼ ﮔﻔﺘﻴﻢ ﻛﻪ ﺗﻌﺪاد ﻧﻔﺮات ﻟﺸﻜﺮي ﻛﻪ در آذرﻣـﺎه از ﺗﻬـﺮان ﺑـﻪ ﺳـﻮي آذرﺑﺎﻳﺠﺎن و ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﻪ راه اﻓﺘﺎد 20 ،ﻫﺰار ﻧﻔﺮ ﺑﻮد 30 ،دﺳﺘﮕﺎه ﺗﺎﻧـﻚ و 2ﻗﺒﻀﻪ ﺗﻮپ دورﺑﺮد و 9ﻓﺮوﻧﺪ ﻫﻮاﭘﻴﻤﺎي ﻛﻬﻨﻪ را ﺑـﻪ ﻫﻤـﺮاه داﺷـﺖ .در ﻣﻘﺎﺑﻞ ،ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن 15ﻫﺰار ﭘﻴﺸﻤﺮگ در اﺧﺘﻴﺎر داﺷﺖ و اﮔﺮ ﻣﺮدم را ﺑﺴﻴﺞ ﻣﻲﻛﺮد ،ﺑﺪون ﺷﻚ ﺑﻪ ﻫﻤﺎن ﺗﻌﺪاد ﻧﻴﺰ اﻓﺮادي را ﻣﺴﻠﺢ ﻣـﻲﻛـﺮد. ﺗﻌﺪاد ﻧﻔﺮات آن ﺑﺨﺶ از ارﺗﺶ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻬﺎﺑﺎد رﺳﻴﺪ 600 ،ﻧﻔﺮ ﺑﻮد ﻛـﻪ 12 ﺗﻴﺮﺑﺎر 2 ،زرهﭘﻮش و 2ﻗﺒﻀﻪ ﺗﻮپ در اﺧﺘﻴﺎر داﺷﺘﻨﺪ! وﺿﻌﻴﺖ ارﺗﺶ ﺷـﺎه 177
ﺑﺴﻴﺎر آﺷﻔﺘﻪ ﺑﻮد ،ﺳﺮﺑﺎزﻫﺎ ﺧﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ،ﺑﺮف و ﺳﺮﻣﺎ راهﻫﺎ را ﻣﺴﺪود ﻛﺮده ﺑﻮد ،ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪاي ﻛﻪ ﺗﺎﻧﻚ و زرهﭘﻮش ﻗﺎدر ﺑﻪ ﻋﺒﻮر از آن ﻧﺒـﻮد ،ﻫﻮاﭘﻴﻤﺎﻫـﺎ ﻫﻴﭻ ﺗﺄﺛﻴﺮي ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ ،ﻧﻴﺮوﻫﺎ وﺳﻴﻠﻪي رﻓﺖ و آﻣﺪ ﻣﻮﺗـﻮري ﺑـﺴﻴﺎر ﻛـﻢ و ﻣﻬﻤﺎت اﻧﺪﻛﻲ در اﺧﺘﻴﺎر داﺷﺘﻨﺪ و ﺑﺎ ﻛﻤﺒﻮد ﺑﻨـﺰﻳﻦ و ﻣـﻮاد ﺧـﻮراﻛﻲ ﻧﻴـﺰ روﺑﺮو ﺑﻮدﻧﺪ.
41
آﻳﺎ ﻧﻤﻲﺗﻮان از ﭘﻴﺸﺮوي ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺮوﻳﻲ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي ﻧﻤﻮد؟ از ﻣﺸﻜﻼت آن زﻣﺎن ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻴﻢ .وﻟﻲ ﻳﻚ واﻗﻌﻴـﺖ وﺟـﻮد دارد ﻛـﻪ ﻧﻤــﻲﺗــﻮان آن را ﻧﺎدﻳــﺪه ﮔﺮﻓــﺖ .ﻣﻘﺎﺑﻠــﻪ ﺑــﺎ رژﻳــﻢ ﺷــﺎه ﺑــﺮاي دﻓــﺎع از دﺳﺘﺎوردﻫﺎي ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ،ﺣﺘﻲ اﮔﺮ ﺑﻪ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﻣﻨﺠﺮ ﻧﻤـﻲﺷـﺪ ،ﺑـﻪ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻧﻴﺰ ﻧﻤﻲاﻧﺠﺎﻣﻴﺪ و روﺣﻴﻪي ﻣﺒﺎرزان را ﺗﻘﻮﻳﺖ ﻣﻲﻛﺮد و ﺑﺪون ﺷﻚ، ﺗﺄﺛﻴﺮات اﻧﻘﻼﺑﻲ ﺑﺮ آﻳﻨﺪهي ﺟﻨﺒﺶ دﻣﻜﺮاﺗﻴﻚ و ﻣﻠﻲ ﻣﻠﺖ ﻛﺮد ﺑﺮﺟﺎي ﻣﻲ- ﮔﺬاﺷﺖ.
41ن .ﭘﺴﻴﺎن ـ از ﻣﻬﺎﺑﺎد ﺧﻮﻧﻴﻦ ...ﺻﻔﺤﻪ 90
178
10ـ ﺟﺎﻳﮕﺎه ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن در ﺗﺎرﻳﺦ ﺑﺎ وﺟﻮد آﻧﻜﻪ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻣﺪت 11ﻣـﺎه دوام آورد و ﺧﻴﻠـﻲ زود ﺳﻘﻮط ﻛﺮد ،وﻟﻲ ﺑﺎزﻫﻢ داراي ﺟﺎﻳﮕﺎه وﻳﮋهاي در ﺗﺎرﻳﺦ ﻣﻠﺖ ﻛﺮد اﺳﺖ. ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن در آﺳﻤﺎن ﺗﺎرﻳﻚ و ﻇﻠﻤﺎﻧﻲ دوران زﻳﺮدﺳـﺘﻲ ﻣﻠـﺖ ﻛﺮد ﻫﻤﭽﻮن ﺳﺘﺎرهاي ﭘﺮﻧﻮر ﻣﻲدرﺧﺸﺪ .درﺳﺖ اﺳﺖ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺳﺘﺎره ﺧﻴﻠـﻲ زود اﻓﻮل ﻛﺮد ،وﻟﻲ ﻫﻢاﻛﻨﻮن ﻧﻴﺰ روﺷﻨﻲﺑﺨﺶ راه ﻣﺒﺎرزات ﺳـﺨﺖ ﻣﻠـﺖ ﻛﺮد اﺳﺖ .ﻣﻠﺖ ﻛﺮد در ﺗﺎرﻳﺦ ﻣﻌﺎﺻﺮ ﺧﻮﻳﺶ ﺗﺎ زﻣﺎن ﺗـﺸﻜﻴﻞ ﺟﻤﻬـﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺮ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﺣـﺎﻛﻢ ﮔـﺮدد و ﺣﺎﻛﻤﻴـﺖ ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﺧﻮﻳﺶ را در دﺳﺖ ﺑﮕﻴﺮد .ﺑﺮاي ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺑـﺎر در ﺗـﺎرﻳﺦ ﻣﻌﺎﺻـﺮ ﻣﻠﺘﻤﺎن ﺑﺎ ﺗﺄﺳﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ،ﻣﻠﺖ ﻛﺮد ﺑﻪ آرزوي ﺧﻮﻳﺶ رﺳﻴﺪ و اﺣﺴﺎس ﻧﻤﻮد ﻛﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺧﻮﻳﺶ را در دﺳﺖ دارد و در ﻛـﺸﻮر ﺧـﻮﻳﺶ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﻧﻴﺴﺖ و ﻫﻴﭻ ﺣﺎﻛﻤﻲ ﻏﻴﺮ از ﺧـﻮد او در آن ﻛـﺸﻮر وﺟـﻮد ﻧـﺪارد. ﺑﺮاي ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺑﺎر ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﻠﺖ ﻛـﺮد ﺟﻤﻬـﻮري ﺧـﻮد را داﺷـﺖ ،ﭘﻴـﺸﻮا و ارﺗﺶ ﺧﻮد را داﺷﺖ ،دﺳﺘﮕﺎه اﺟﺮاﻳﻲ ﺑﺮاي اﻣـﻮر ﺧـﻮد را داﺷـﺖ .ﺑﻌـﺪ از ﺻﺪﻫﺎ ﺳﺎل ﻣﺒﺎرزه اﺣﺴﺎس ﺷﻌﻒ و ﺷﺎدﻣﺎﻧﻲ ﻣـﻲﻛـﺮد و ﺣﻜﺎﻳـﺖ ﻗـﺪﻳﻤﻲ "ﻛﺮد ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﺟﺎﻳﻲ ﻧﻤﻲرﺳﺪ" را ﺑﺎﻃـﻞ ﺳـﺎﺧﺘﻪ ﺑـﻮد .ﺑـﺮاي ﻣﻠـﺖ ﻛـﺮد
179
ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺎ ﻣﺒﺎرزات ﺧﻮد ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﻫﺮ آﻧﭽﻪ ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ ،ﺑﺮﺳﺪ و زﻳﺮدﺳﺖ ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﻧﺒﺎﺷﺪ و ﺳﺮﺑﻠﻨﺪ زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻨﺪ. ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻳﻚ ﺟﻤﻬﻮري ﻣﻠﻲ ﺑﻮد ،ﺑﺮاي ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺑﺎر ﺑﻮد ﻛﻪ در ﺗﺎرﻳﺦ ﻣﻠﺖ ﻛﺮد ،رﻫﺒﺮي ﺟﻨﺒﺶ در دﺳﺖ ﻳﻚ آﻏﺎ ،رﺋﻴﺲ ﻋﺸﻴﺮه ﻳـﺎ ﻳـﻚ ﺷﻴﺦ ﻗﺮار ﻧﺪاﺷﺖ .درﺳﺖ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﻲ از اﻳﻨﻬﺎ در ﺟﻤﻬـﻮري ﻛﺮدﺳـﺘﺎن ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻨﺼﺐ ﺑﻮدﻧﺪ .وﻟﻲ ﺗﻼش ﺷﺪ ﻛﻪ ﻣﺮدم ﻋﺎدي ﻳﻌﻨﻲ ﻣـﺮدم ﻛﻮﭼـﻪ و ﺑﺎزار ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎن ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺷﻴﻮهاي دﻣﻜﺮاﺗﻴﻚ اﻧﺘﺨﺎب ﻛﻨﻨﺪ و رﻫﺒﺮان ﺧﻮد را ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻛﻨﻨﺪ .ﺑﺮاي ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺑﺎر ﻳﻚ ﺟﻨﺒﺶ ﻋﻈﻴﻢ ﻣﺮدﻣﻲ ﺑﻪوﺟـﻮد آﻣـﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ ﭘﺸﺘﻴﺒﺎن آرﻣﺎنﻫﺎي ﺧﻮد و ﺟﻤﻬﻮري ﺧﻮد ﺑﻮد .از اﻳﻦ ﻟﺤﺎظ ﺟﻨـﺒﺶ ﺳﺎلﻫﺎي 25- 1324ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﺟﻨﺒﺶﻫﺎي ﻗﺒﻞ از ﺧﻮد داراي ﺗﻔﺎوت اﺳﺎﺳﻲ ﺑﻮد. ﺣﺎﻣﻴﺎن ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ،اﻗﺸﺎر و ﻃﺒﻘﺎﺗﻲ ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ آﻳﻨـﺪه ﻣﺘﻌﻠـﻖ ﺑـﻪ آﻧﻬﺎ ﺑﻮد و ﺑﺮﻋﻜﺲ ،ﻣﺨﺎﻟﻔـﺎن ﺟﻤﻬـﻮري آﻧﻬـﺎﻳﻲ ﺑﻮدﻧـﺪ ﻛـﻪ روز ﺑـﻪ روز ﺿﻌﻴﻒﺗﺮ ﻣﻲﺷﺪﻧﺪ ".ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳـﺘﺎن از ﺳـﻮي ﺗﺮﻗﻴﺨﻮاﻫـﺎن و ﻣـﺮدم ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻣﻲﺷﺪ ﻛﻪ ﺗﻌﺪاد آﻧﻬﺎ روزﺑﻪ روز ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻲﺷﺪ و اﻓـﺮادي
180
ﻛﻪ ﺑﺎ آن دﺷﻤﻨﻲ ﻣﻲورزﻳﺪﻧﺪ ،ﺑـﻪ ﻧﻈـﺮ ﻣـﻲرﺳـﻴﺪ ﻛـﻪ ﻣﺤﻜـﻮم ﺑـﻪ زوال ﺑﻮدﻧﺪ".
42
ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻧﺘﻴﺠﻪي ﻳﻚ ﺟﻨﺒﺶ ﻣﻠﻲ ﺑﻮد .اﻳﻦ ﻣﻠﺖ ﺑﺮاي ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺑﺎر ﺑﻮد ﻛﻪ در ﺑﺨﺸﻲ از ﺧﺎك ﺧﻮﻳﺶ ،اﺛﺮي از ﻇﺎﻟﻤﺎن ﺗﺎرﻳﺦ ﺧـﻮد ﻧﻤـﻲ- دﻳﺪ .ارﺗـﺶ و ﭘﻠـﻴﺲ ﺳـﺘﻤﮕﺮان از ﺑـﻴﻦ رﻓﺘـﻪ ﺑﻮدﻧـﺪ ،دﺳـﺖاﻧـﺪرﻛﺎران رﺷﻮهﺧﻮاري ﻛﻪ از ﻣﺮﻛﺰ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻣﻲﺷﺪﻧﺪ ،ﻓﺮاري ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ،ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﺑـﻪ اﻳﻦ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻛﻪ ﺑﻪ زﺑﺎن ﺧـﻮﻳﺶ ﺳـﺨﻦ ﻣـﻲﮔﻔـﺖ ،اذﻳـﺖ و آزار ﻧﻤـﻲﺷـﺪ، اﺣﺴﺎﺳﻲ ﺑﺴﻴﺎر ﺧﻮش و اﻣﻴﺪوار ﻛﻨﻨﺪه در زﻧﺪﮔﻲ ﻣﺮدم ﺷﻜﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﻣﻲداﻧﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ آﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﻳﻚ ﻣﻠـﺖ ﻫـﺴﺘﻨﺪ ،ﺻـﺎﺣﺐ ﺧـﺎك ﻣـﻲﺑﺎﺷـﻨﺪ ،و ﺻﺎﺣﺐ وﻃﻦ ﺧﻮﻳﺸﻨﺪ. ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮاي ﻣﻠﺖ ﻛﺮد در ﻛﺮدﺳﺘﺎن اﻳﺮان ،ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺮاي ﺗﻤﺎم ﻣﻠﺖ ﻛﺮد ﻗﺒﻠﻪﮔﺎه آﻣﺎل و آرزوﻫﺎ ﺑﻮد .ﺑﺎ آﻣﺪن ﺑﺎرزاﻧﻲﻫـﺎ و ﺑـﺴﻴﺎري دﻳﮕﺮ از ﻛﺮدﻫﺎي ﻋﺮاﻗـﻲ ﻛـﻪ در ﺻـﻔﻮف ﺣـﺰب دﻣﻜـﺮات و در دﺳـﺘﮕﺎه ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻓﻌﺎﻻﻧﻪ ﻣﺸﺎرﻛﺖ ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ ،ﺟﻨﺒﺶ ﺑﻪ ﺟﻨﺒﺶ ﺗﻤﺎم ﻣﻠﺖ ﻛﺮد ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﺪه ﺑﻮد و ﺗﻤﺎم آﺣﺎد ﻣﻠﺖ ﻛﺮد ﺑﺎ اﻣﻴﺪواري ﺑﻪ آن ﭼﺸﻢ دوﺧﺘﻪ 42آرﭼﻲ روزوﻟﺖ ـ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮد در ﻣﻬﺎﺑﺎد .ﻣﻴﺪل اﻳﺴﺖ ﺟﻮرﻧﺎل 1947ﺻﻔﺤﻪ 269
181
ﺑﻮدﻧﺪ .ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎن ﺑﺴﻴﺎري از ﻛﺮدﻫﺎي ﺳﻮرﻳﻪ و ﺗﺮﻛﻴﻪ و ﺣﺘﻲ از ﺧـﺎرج از ﻛﺮدﺳﺘﺎن و اروﭘﺎ و آﻣﺮﻳﻜﺎ ﻣﻲآﻣﺪﻧﺪ و از ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن دﻳـﺪار ﻣـﻲ- ﻛﺮدﻧﺪ ﺑﺮاي آنﻛﻪ ﺑﺪاﻧﻨﺪ و ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ ﻛـﻪ ﻧﺨـﺴﺘﻴﻦ ﺣﻜﻮﻣـﺖ ﻣﻠﺖ ﻛﺮد ،ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﭼﮕﻮﻧﻪ اﺳﺖ و ﭼﮕﻮﻧﻪ اداره ﻣﻲﺷﻮد و ﭼﻪ ﻛﺎري ﺑﺮاي ﻣﺮدم ﻛﺮدﺳﺘﺎن اﻧﺠﺎم داده اﺳﺖ؟ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻧﺘﻴﺠﻪي ﻳﻚ ﺟﻨﺒﺶ دﻣﻜﺮاﺗﻴﻚ ﺑﻮد .در اﻳـﻦ ﺟﻨـﺒﺶ ﺗﻤﺎم اﻗﺸﺎر و ﻃﺒﻘﺎت ﻣﺪﻧﻲ ﺟﺎﻣﻌﻪي ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺷﺮﻛﺖ داﺷﺘﻨﺪ و ﺑـﻪ ﻣـﺮور، ﺟﻨﺒﻪي دﻣﻜﺮاﺗﻴﻚ اﻳﻦ ﺟﻨﺒﺶ اﻓﺰاﻳﺶ ﻣﻲﻳﺎﻓﺖ. ﻣﺮدم ﻛﻮﭼﻪ و ﺑﺎزار و ﻋﺎﻣﻪ و ﺑﻲﺳﻮاد ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن را از ﺧﻮد ﻣﻲ- داﻧﺴﺘﻨﺪ و آزاداﻧﻪ در اﺟﺮاي اﻣﻮر ﺷﺮﻛﺖ ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ .دﻣﻮﻛﺮاﺳـﻲاي ﻛـﻪ در ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﻲﺷﺪ ،ﺑﺮاي آﻧﺎنﻛﻪ از ﺧﺎرج ﻣﻲآﻣﺪﻧـﺪ و آن را ﻣﻲدﻳﺪﻧﺪ ،ﺑﺴﻴﺎر ﺗﻌﺠﺐﺑﺮاﻧﮕﻴﺰ ﺑﻮد. آرﭼﻲ روزوﻟﺖ آﻣﺮﻳﻜـﺎﻳﻲ ﻛـﻪ در دوران ﺟﻤﻬـﻮري ﻛﺮدﺳـﺘﺎن از اﻳـﻦ ﺟﻤﻬﻮري دﻳﺪار ﻛﺮده ﺑﻮد ،ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ":اﻧﺴﺎن از ﻳﻚ ﭼﻴﺰ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﺘﻌﺠﺐ ﻣﻲ- ﺷﻮد و آن ،ﻓﻀﺎي آزادي اﺳﺖ ﻛﻪ در ﻣﻬﺎﺑﺎد وﺟﻮد دارد". در واﻗﻊ ﻧﻴﺰ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻮد ،ﻣﻬﺎﺑﺎد ﻧﻤﻮﻧﻪي ﻛﺎر و ﻋﻤﻞ دﻣﻮﻛﺮاﺳﻲ در ﺳﺮاﺳـﺮ اﻳﺮان ﺑﻮد .ﻧﻪ ﻛﺴﻲ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ اﻓﻜﺎر و اﻧﺪﻳﺸﻪ ﻫﺎﻳﺶ زﻧﺪاﻧﻲ ﻣﻲﺷـﺪ و ﻧـﻪ از 182
ﻛﺴﻲ اﻳﻦ ﺣﻖ ﺳﻠﺐ ﻣﻲﺷﺪ ﻛﻪ ﻗﺎدر ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺣﺮف ﺧﻮد را ﺑﺰﻧﺪ .اﮔﺮﭼﻪ ﻣﻠﺖ ﻛﺮد ﺑﻪ ﺑﻠﻨﺪاي ﺗﺎرﻳﺦ ﺧﻮد ﺗﻤﺮﻳﻦ دﻣﻜﺮاﺳﻲ ﻧﻜﺮده ﺑـﻮد ،وﻟـﻲ دﻣﻮﻛﺮاﺳـﻲ ﻣﻨﻈﻢ و ﺑﺎ دﻳﺴﻴﭙﻠﻴﻨﻲ در ﻣﻬﺎﺑﺎد ﺑﻪ وﺟﻮد آﻣﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ روز ﺑـﻪ روز در ﺣـﺎل ﮔﺴﺘﺮش ﺑﻮد .ﺑﺮاي اوﻟﻴﻦ ﺑﺎر ﻣﻠﺖ ﻛﺮد ﺑﻪ آزادياي دﺳﺖ ﻳﺎﻓﺖ ﻛﻪ ﻛـﺴﻲ ﺑﺮاي آن ﻣﺮز و ﺣﺪود ﻣﺸﺨﺺ ﻧﻨﻤﻮده ﺑﻮد،روزﻧﺎﻣـﻪ و ﻛﺘـﺎب و ﻣﺠﻠـﻪ ﺑـﻪ ﺻﻮرت آزاد اﻧﺘﺸﺎر ﻣﻲﻳﺎﻓﺖ .ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﺣـﻖ ﺳﺎﻧـﺴﻮر ﻫـﻴﭻ ﻧﻮﺷـﺘﻪاي را ﻧﺪاﺷﺖ ،ﻫﺮ ﺷﺎﻋﺮ و ﻧﻮﻳـﺴﻨﺪهاي وﺟـﺪان ﺧـﻮد را ﻗﺎﺿـﻲ ﻗـﺮار داده ﺑـﻮد، ﻓﺮﻫﻨﮓ و ﺳﻮاد ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﻫﺮﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ در ﺣﺎل اﻓﺰاﻳﺶ ﺑﻮد .ﺗـﺼﻮر ﻛﻨﻴـﺪ ﻛﻪ ﻣﺮدم ﺑﺮاي ﭼﻨﺪ ﺻﺪ ﺳﺎل در اﻧﺘﻈﺎر ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﻓﺮﺻﺘﻲ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﺎﻳـﺪ و ﺑـﻪ ﺳﻮي ﻋﻠﻢ و ﻫﻨﺮ ﺣﻤﻠﻪور ﺷﻮﻧﺪ. ﻳﻜﻲ از ﺧـﺼﺎﻳﺺ ﻃﺒﻴﻌـﻲ دﻣﻮﻛﺮاﺳـﻲ در ﺟﻤﻬـﻮري ﻛﺮدﺳـﺘﺎن ،آزادي ﻣﺒﺎرزه و ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ زﻧﺎن و ﺣﻖ ﻣﺸﺎرﻛﺖ آﻧﻬﺎ در ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺳﻴﺎﺳﻲ و اﺟﺘﻤـﺎﻋﻲ ﺑﻮد .ﺑﺮاي ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺑﺎر ﺑﻮد ﻛﻪ اﺗﺤﺎدﻳﻪي زﻧﺎن دﻣﻜﺮات ﻛﺮدﺳـﺘﺎن ﺗـﺸﻜﻴﻞ ﺷﺪ و زﻧﺎن در ﻣﺒﺎرزهي ﺳﻴﺎﺳـﻲ و اﺟﺘﻤـﺎﻋﻲ ﺷـﺮﻛﺖ ﻧﻤﻮدﻧـﺪ .اﮔـﺮ اﻳـﻦ واﻗﻌﻴﺖ را در ﻧﻈﺮ ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ ﻛﻪ در آن دوران ﺗﻨﻬﺎ ﻳﻚ درﺻﺪ زﻧﺎن ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﺎﺳﻮاد ﺑﻮدﻧﺪ ،اﻫﻤﻴﺖ و ارزش اﻳﻦ اﻣﺮ ﺑﺮاﻳﻤﺎن ﺑﻬﺘﺮ ﻫﻮﻳﺪا ﻣﻲﺷﻮد.
183
در ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن زﻧﺪان ﺳﻴﺎﺳﻲ وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ و در ﻣﺪت آن ﻳـﺎزده ﻣﺎه ،ﺗﻨﻬﺎ ﻳﻚ ﻳﺎ دو ﻧﻔﺮ ،آن ﻫﻢ ﺑﺪون اﻃﻼع ﻣﺴﺌﻮﻻن ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳـﺘﺎن ﺗﺮور ﺷﺪﻧﺪ .ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺧﺎﻃﺮ ،ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺗﻨﻬـﺎ دﻣﻮﻛﺮاﺳـﻲ را ﺑـﺮاي ﻣﻠﺖ ﻛﺮد ﺑﻪ ارﻣﻐﺎن ﻧﻴﺎورده ﺑﻮد ،ﺑﻠﻜﻪ ﺑـﻪ ﻛـﺎﻧﻮن ﻣﻬـﻢ دﻣﻮﻛﺮاﺳـﻲ ﺑـﺮاي ﺳﺮاﺳﺮ اﻳﺮان ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﺪه ﺑﻮد و ﻣﻠﻴـﺖﻫـﺎي اﻳـﺮان ﻣﻨﺘﻈـﺮ آن ﺑﻮدﻧـﺪ ﻛـﻪ دﻣﻜﺮاﺳﻲ ﻣﻮﺟﻮد در ﻛﺮدﺳﺘﺎن ،ﭘﺮﺗﻮﻳﺶ را ﺑﺮ ﺗﻤﺎم اﻳﺮان ﺑﺘﺎﺑﺎﻧﺪ .اﮔﺮ اﻣﺮوز ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻳﻜﻲ از ﻛﺎﻧﻮنﻫﺎي دﻣﻜﺮاﺳﻲ ،ﺑﻠﻜﻪ ﺳـﻨﮕﺮ ﺗـﺴﺨﻴﺮﻧﺎﭘﺬﻳﺮ دﻣﻮﻛﺮاﺳﻲ در ﺳﺮاﺳﺮ اﻳﺮان اﺳﺖ و در اﻳﻦ زﻣﻴﻨﻪ ﻧﻘﺶ ﻣﻬﻤﻲ اﻳﻔﺎ ﻣﻲﻛﻨـﺪ، ﻳﻜﻲ از ﻋﻠﻞ آن ،دﺳﺘﺎوردي اﺳﺖ ﻛﻪ از دوران ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن و ﭼﻬﻞ ﺳﺎل ﻗﺒﻞ ﺑﺮاﻳﻤﺎن ﺑﻪ ﺟﺎي ﻣﺎﻧﺪه اﺳﺖ. ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻧﺘﻴﺠﻪ ي ﮔﺴﺘﺮش ﻳﻚ ﺟﻨﺒﺶ ﻣﻠﻲ ﺿﺪ اﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴـﺴﺘﻲ ﺑﻮد .ﺟﻨﺒﺸﻲ ﻛﻪ در ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺷﻜﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ،ﻫﺪﻓﺶ آن ﺑﻮد ﻛﻪ اﺳـﺘﻘﻼل اﻳﺮان را ﺣﻔﻆ ﻛﻨﺪ ،ﻧﻔﻮذ آﻣﺮﻳﻜﺎ و اﻧﮕﻠﻴﺲ را رﻳﺸﻪ ﻛﻦ ﻛﻨـﺪ و ﺑـﺮاي آن ﻣﻲﻛﻮﺷﻴﺪ ﻛﻪ ﺳﻴﺎﺳﺘﻲ ﻣﻴﻬﻨﻲ و ﻣﻠﻲ در اﻳﺮان ﭘﻴﺮوز ﺷـﻮد .اﻳـﻦ ﻧﻴـﺰ ﻳﻜـﻲ دﻳﮕﺮ از وﻳﮋﮔﻲﻫﺎي ﺟﻨﺒﺶ ﺳﺎلﻫﺎي 1324-25ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺮاي ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺑﺎر ﺑﻮد ﻛﻪ ﺟﻨﺒﺶ ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺑﺨﺸﻲ از ﺟﻨﺒﺶ دﻣﻜﺮاﺗﻴﻚ و ﺗﺮﻗﻴﺨـﻮاه ﺳﺮاﺳﺮي اﻳﺮان ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻣﻲرﻓﺖ. 184
ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﻮد ﻛﻪ اﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴﺴﻢ آﻣﺮﻳﻜﺎ و اﻧﮕﻠﻴﺲ آﻧﭽﻨﺎن از ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﻴﺰار ﺑﻮدﻧﺪ و آﻧﻘﺪر از ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺟﻨﺒﺶ ﻣﻠﺖ ﻛـﺮد در ﻛﺮدﺳـﺘﺎن ﻛﻴﻨﻪ ﺑﻪ دل داﺷﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﺳﻘﻮط آن ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﻗﻮا ﺑﻪ دوﻟﺖ ﻣﺮﻛﺰي ﻛﻤـﻚ ﻛﺮدﻧﺪ .زﻳﺮا ﺑﻪ ﺣﻖ ﻫﺮاس داﺷﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺟﻨﺒﺶ ﻛﺮدﺳﺘﺎن در آﻳﻨﺪه ﺑﻪ ﻣﺮﻛﺰي ﺑﺮاي ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ و ﮔﺴﺘﺮش ﺟﻨﺒﺶﻫﺎي ﻣﻠﻲ و ﺿﺪ اﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴﺴﺘﻲ در ﺳﺮﺗﺎﺳـﺮ ﺧﺎورﻣﻴﺎﻧﻪ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﻮد. اﮔﺮ ﭼﻪ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻛﺎري ﻧﻜﺮد ﻛﻪ ﺗﺮﻛﻴـﺐ اﺟﺘﻤـﺎﻋﻲ ﺟﺎﻣﻌـﻪي ﻛﺮدﺳﺘﺎن را ﺑﺮﻫﻢ ﺑﺰﻧﺪ و ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﻃﺒﻘﺎت و اﻗﺸﺎر زﺣﻤﺘﻜﺶ ﺗﻐﻴﻴﺮ دﻫﺪ ،وﻟﻲ ﻫﺮﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺟﻨﺒﻪي ﺗﺮﻗﻲﺧﻮاﻫﺎﻧﻪي آن ،ﻳﻌﻨﻲ اﻧﻘﻼﺑـﻲ ﺑـﻮدن اﻳـﻦ ﺟﻨـﺒﺶ ﻣﺸﺨﺺ و روﺷﻦ ﺑﻮد .ﻫﺮ ﭼﻪ ﺟﻨﺒﺶ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺟﻠﻮ ﮔﺎم ﺑﺮﻣﻲداﺷﺖ ،ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﺳﻤﺘﻲ ﻣﻲرﻓﺖ ﻛﻪ ﻛﺎر واﻗﺪاﻣﺎت ﻣﺘﺮﻗﻴﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﻧﻔﻊ زﺣﻤﺘﻜﺸﺎن اﻧﺠﺎم دﻫﺪ. در آن دوران ﺑﺪون آنﻛﻪ ﺗﻐﻴﻴﺮات اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ اﻳﺠﺎد ﻛﺮده ﺑﺎﺷﺪ ،وﺟﻪ ﺿـﺪ ارﺗﺠﺎﻋﻲ ﺟﻨﺒﺶ ﻛﺮدﺳـﺘﺎن ﺑـﺴﻴﺎر ﺑﺮﺟـﺴﺘﻪ ﺑـﻮد .ارزﺷـﻲ ﻛـﻪ ﺟﻤﻬـﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﺮاي ﻋﻠﻢ و ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻗﺎﺋﻞ ﺑﻮد ،ﺑﺮﻧﺎﻣﻪاي ﻛﻪ اراﺋﻪ داده ﺑﻮد و ﺑﺮاي آن ﻣﻲﻛﻮﺷﻴﺪ ﺗﺎ وﺿﻌﻴﺖ اﻗﺘﺼﺎدي و اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﻛـﺸﻮر را ﺑـﻪ ﭘـﻴﺶ ﺑﺒـﺮد، ﺗﻼشﻫﺎي ﺟﻤﻬﻮري ﺑﺮاي آنﻛﻪ زﻧﺎن را در ﻓﻌﺎﻟﻴﺖﻫﺎي ﺳﻴﺎﺳﻲ و اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﺷﺮﻛﺖ دﻫﺪ ،اﻗﺪاﻣﺎت ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﺮاي ﻳﺎﻓﺘﻦ دوﺳﺘﺎﻧﻲ ﻣﺘﺮﻗـﻲ در 185
ﺳﺮاﺳﺮ ﺟﻬﺎن ،ﺧﺎورﻣﻴﺎﻧﻪ و اﻳﺮان ،ﻫﻤﻪ ﺣـﺎﻛﻲ از آن ﺑﻮدﻧـﺪ ﻛـﻪ ﺟﻤﻬـﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻧﺘﻴﺠﻪي ﻳﻚ ﺟﻨﺒﺶ ﻣﺘﺮﻗﻲ اﻧﻘﻼﺑﻲ اﺳﺖ و ﻫﺮﭼﻪ اﻣﻜﺎﻧﺎت ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﻧﻘﻼﺑﻴﮕـﺮي و اﻧﺠـﺎم ﻛﺎرﻫـﺎي ﺗﺮﻗـﻲﺧﻮاﻫﺎﻧـﻪ ﮔـﺎم ﺑﺮﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ. ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻋﻼوه ﺑﺮاﻳﻦﻛﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪي ﻳﻚ ﺟﻨﺒﺶ ﻣﻠﻲ ﺑﻮد و ﺑـﺮاي رﻓﻊ ﺳﺘﻢ ﻣﻠﻲ و رﻫﺎﻳﻲ ﻣﻠﺖ ﻛﺮد ﺗﻼش ﻣﻲﻛﺮد ،وﻟـﻲ ﻳـﻚ ﺟﻨـﺒﺶ دﮔـﻢ ﻧﺎﺳﻴﻮﻧﺎﻟﻴﺴﺘﻲ ﻫﻢ ﻧﺒﻮد ،ﻣﻠﺖﻫﺎي دﻳﮕﺮ ﻛﺸﻮرﻫﺎ را دوﺳﺖ ﺧﻮد ﻣﻲﭘﻨﺪاﺷﺖ و ﺑﺮ آن ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﻣﻠﻞ اﻳـﺮان رواﺑـﻂ دوﺳـﺘﺎﻧﻪ ﺑﺮﻗـﺮار ﻛﻨـﺪ .ﭘﻴـﺸﻮا ﻗﺎﺿﻲﻣﺤﻤﺪ ﻣﻲﮔﻔﺖ: "ﻣﺎ ﺟﻨﺒﺶ ﺧﻮﻳﺶ را از ﺟﻨﺒﺶ ﻣﻠﺖﻫﺎي ﻓﺎرس و آذرﺑﺎﻳﺠﺎن و ...ﺟـﺪا ﻧﻤﻲداﻧﻴﻢ .دﺷﻤﻦ ﻣﺎ ﻫﻴﺄت ﺣﺎﻛﻤﻪي اﻳﺮان ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﻫﻤﺰﻣﺎن دﺷﻤﻦ ﻣﻠـﺖ ﻓﺎرس ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ ،ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﺮاي ﭘﻴﺮوزي ﻧﻬﺎﻳﻲ ﺑﺎﻳـﺪ ﺑـﺎ ﻣﻠـﺖﻫـﺎي ﻓﺎرس و آذرﺑﺎﻳﺠﺎﻧﻲ ،در ﻳﻚ ﺳﻨﮕﺮ ﻋﻠﻴﻪ دﺷﻤﻦ ﻣﺸﺘﺮك ﺑﺠﻨﮕﻴﻢ". ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻧﺘﻴﺠﻪي ﺟﻨﺒﺸﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺮاي ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺑﺎر در ﺗـﺎرﻳﺦ ﻣﻠﺖ ﻛﺮد ،ﺑﺨﺸﻲ از ﺟﻨﺒﺶ رﻫﺎﻳﻲﺑﺨﺶ و ﻣﺘﺮﻗﻲ ﺟﻬﺎن ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻣـﻲآﻣـﺪ ﻛﻪ ﻳﻚ ﺑﺨﺶ آن ﻛﺸﻮرﻫﺎي ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴـﺴﺘﻲ و ﺟﻨـﺒﺶ ﻛـﺎرﮔﺮي ﺟﻬـﺎن و ﺑﺨﺶ دﻳﮕﺮ آن ﺟﻨﺒﺶ رﻫﺎﻳﻲﺑﺨﺶ ﻣﻠﺖﻫﺎي ﺗﺤﺖﺳﺘﻢ ﺑﻮد. 186
ﺟﻨﺒﺶ ﻛﺮدﺳﺘﺎن در ﺳﺎلﻫﺎي 1324_1325ﺑﻪ ﺑﺨﺸﻲ از ﺟﻨـﺒﺶ ﺿـﺪ ﻓﺎﺷﻴﺴﺘﻲ و ﺿﺪ اﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴﺴﺘﻲ ﺳﺮاﺳﺮ ﺟﻬﺎن ﺗﺒـﺪﻳﻞ ﺷـﺪه ﺑـﻮد و ﻋـﻼوه ﺑـﺮ اﻳﻦﻛﻪ ﻳﻚ ﺟﻨﺒﺶ ﻣﻠﻲ و وﻃﻨﻲ ﺑﻮد ،داراي وﺟﻪ ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ ﻧﻴﺰ ﺑﻮد. ﺟﻨﺒﺸﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺮاي ﺻﻠﺢ و دوﺳﺘﻲ و ﻫﻤﻜﺎري در ﺑﻴﻦ ﺗﻤﺎم ﻣﻠـﺖﻫـﺎي دﻧﻴﺎ ﻣﻲﻛﻮﺷﻴﺪ .ﻫﻴﭻ ﻣﻠﺘﻲ را ﺑﺮﺗﺮ از ﻣﻠﺖ ﻛﺮد ﻧﻤﻲداﻧﺴﺖ و در ﻫﻤﺎنﺣﺎل، ﻣﻠﺖ ﻛﺮد را ﻧﻴﺰ از ﻫﻴﭻ ﻣﻠﺘﻲ ﺑﺮﺗﺮ ﻧﻤﻲﺷﻤﺮد ،ﺿﺪ ﻧﮋادﭘﺮﺳﺘﻲ و ﺷﻮﻳﻨﻴـﺴﻢ ﺑﻮد. دﺷﻤﻨﺎن ﻣﻠﺖ ﻛﺮد دو اﺗﻬـﺎم را ﻣﺘﻮﺟـﻪ ﺟﻤﻬـﻮري ﻛﺮدﺳـﺘﺎن ﻣـﻲﻛﻨﻨـﺪ. ﻧﺨﺴﺖ اﻳﻨﻜﻪ اﻳﻦ ﺟﻤﻬﻮري ﻣﻌﻠﻮل ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﻳﻌﻨﻲ ﻛﺸﻮر ﺷﻮروي اﺳﺖ .دﻗﺖ در ﺗﺎرﻳﺨﭽﻪي ﺗﺄﺳﻴﺲ و دوران ﺣﻴﺎت ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻧﺸﺎن ﻣـﻲدﻫـﺪ ﻛﻪ ﻛﻤﻚﻫﺎي ﺷﻮروي ﺑﻪ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺗﻨﻬـﺎ ﻳـﻚ ﻋﺎﻣـﻞ ﻣـﺴﺎﻋﺪ و ﺧﻮب ﺑﻮد و ﮔﺮ ﻧﻪ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺧﻮاﺳﺖ ﺗﻮدهﻫﺎي ﻣﺮدم ﻛﺮد ﺑﻮد و ﻋﺎﻣﻞ آن ﻣﻠﺖ ﻛﺮد ﺑﻮد و رﻫﺒﺮي آن را ﺣـﺰب دﻣﻜـﺮات ﺑـﺮ ﻋﻬـﺪه داﺷﺖ. اﺗﻬﺎم دﻳﮕﺮ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻫـﺪف ﺣـﺰب دﻣﻜـﺮات از ﺗـﺸﻜﻴﻞ ﺟﻤﻬـﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ،ﺗﺠﺰﻳﻪ اﻳﺮان ﺑﻮده اﺳﺖ .در ﻫﻴﭻ ﻳـﻚ از ﻧﻮﺷـﺘﻪﻫـﺎ ،ﻣﻄﺒﻮﻋـﺎت رﺳﻤﻲ ﺣﺰب و ﺳﺨﻨﺎن رﻫﺒﺮي وﻗﺖ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳـﺘﺎن ،ﺳـﺨﻨﻲ دال ﺑـﺮ 187
ﺗﻤﺎﻳﻞ ﺑﻪ ﺗﺠﺰﻳﻪي اﻳﺮان ﺑﻴﺎن ﻧﺸﺪه اﺳﺖ .ﺑﺮﻋﻜﺲ ،در ﺑﻴﺸﺘﺮ اوﻗﺎت ﺷﺨﺺ ﭘﻴﺸﻮا ﺑـﻪ ﺧـﻮﺑﻲ ﻣـﺸﺨﺺ ﻧﻤـﻮده اﺳـﺖ ﻛـﻪ ﺣـﺰب دﻣﻜـﺮات ﺧﻮاﻫـﺎن ﺧﻮدﻣﺨﺘﺎري ،آن ﻫﻢ در ﭼﺎرﭼﻮب اﻳﺮان اﺳﺖ.
43
ﺑﺮﺧﻲ اﻳﻦ ﺳﺌﺆال را ﻣﻄﺮح ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ در زﻣـﺎﻧﻲ ﻛـﻪ آذرﺑﺎﻳﺠـﺎن ﻧـﺎم ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﻠﻲ را ﺑﺮ ﺣﻜﻮﻣﺘﺸﺎن ﻧﻬﺎده ﺑﻮدﻧﺪ ،ﭼﺮا در ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﭘﺮﭼﻢ وﻳﮋهاي را ﻏﻴﺮ از ﭘﺮﭼﻢ اﻳﺮان ﺑﺮاﻓﺮاﺷﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑﻪ ﺻﻮرت رﺳﻤﻲ ﻋﻨﻮان ﺟﻤﻬـﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن را ﺑﻪ ﻛﺎر ﻣﻲﺑﺮدﻧﺪ؟ ﺑﺮ ﻛﺴﻲ ﭘﻮﺷﻴﺪه ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ در آن زﻣﺎن ﻛـﻪ ﺣـﺰب دﻣﻜـﺮات ﺗﺠﺮﺑـﻪي ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ دﺳﺘﮕﺎه دوﻟﺘﻲ را ﻧﺪاﺷﺖ در ﺑﻌﻀﻲ ﻣﻮارد از ﺳﺨﻨﺎن و راﻫﻨﻤـﺎﻳﻲ- ﻫﺎي ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎن ﺷﻮروي ﺳﻮد ﻣﻲﺟﺴﺘﻨﺪ .ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻧﻤﻮﻧﻪ ،ﻳﻮﻧﻴﻔﺮم اﻓـﺴﺮان ﺳﭙﺎه ﻣﻠﻲ ﻛﺮدﺳﺘﺎن ،ﺗﻘﻠﻴﺪي از ﻟﺒﺎس اﻓﺴﺮان ارﺗـﺶ ﺳـﺮخ ﺑـﻮد .ﻣﻮﺿـﻮع ﭘﺮﭼﻢ ﻧﻴﺰ ﺑﺮ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺒﻨﺎ ﺑﻮد .اﺗﺤﺎد ﺟﻤـﺎﻫﻴﺮ ﺷـﻮروي از ﭘـﺎﻧﺰده ﺟﻤﻬـﻮري 43
ﻻزم اﺳﺖ اﻳﻦ واﻗﻌﻴﺖ ﻧﻴﺰ ﺑﻴﺎن ﺷﻮد ﻛﻪ اﻛﺜﺮ اﻓﺮادي ﻛﻪ ﻃـﻲ ﺳـﺎلﻫـﺎي 1324-25در ﺟﻨـﺒﺶ
ﻛﺮدﺳﺘﺎن اﻳﺮان ﺷﺮﻛﺖ داﺷﺘﻨﺪ ،آرزوﻳﺸﺎن ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻳﻚ ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻣﺴﺘﻘﻞ ﺑﻮده اﺳﺖ .ﺑﻪ وﻳـﮋه ﻛـﻪ در اﻳﻦ ﺟﻨﺒﺶ ﺷﻤﺎر زﻳﺎدي از ﻛﺮدﻫﺎي ﻣﻨﺎﻃﻖ دﻳﮕﺮ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ داﺷﺘﻨﺪ و در اﻣﻮر اﺟﺮاﻳﻲ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻣﺴﺌﻮل ﺑﻮدﻧﺪ .ﺑﻪ ﻫﻴﻤﻦ ﺧﺎﻃﺮ ،آرزوي ﻗﻠﺒﻲ آﻧﻬﺎ ﻓﺮاﺗﺮ از ﺧﻮدﻣﺨﺘﺎري ﺑﻮد .وﻟـﻲ ﺑـﺮ ﭘﺎﻳـﻪي ﺳﻴﺎﺳـﺖ رﻫﺒﺮي ﺣﺰب دﻣﻜﺮات و ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن درﺑﺎرهي ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ،درﭼﺎرﭼﻮب اﻳﺮاﻧﻲ دﻣﻜﺮاﺗﻴﻚ ﺗﺪوﻳﻦ ﺷﺪه ﺑﻮد).ن(
188
ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺷﺪه ﺑﻮد و ﻫﺮ ﺟﻤﻬﻮري ﭘﺮﭼﻢ ﻣﺨﺼﻮص ﺑـﻪ ﺧـﻮد را داﺷـﺖ .ﻫـﻢ ﺟﻤﻬﻮري ﻓﺪرال ﻣﺮﻛﺰي داراي ﭘﺮﭼﻢ ﻣﺨﺼﻮص ﺑﻪ ﺧﻮد اﺳـﺖ ﻛـﻪ ﭘـﺮﭼﻢ ﺗﻤﺎم اﻳﺮان اﺳﺖ و ﻫﻢ ﻫﺮ ﻛﺪام از ﺟﻤﻬﻮريﻫﺎي ﻣﻠﻲ از ﭘﺮﭼﻢ وﻳﮋهي ﺧـﻮد ﺑﺮﺧﻮردار ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻮد. در ﻣﻮرد" دوﻟﺖ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن" ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ اﻳـﻦ ﻧـﺎم ،ﻳﻜـﻲ از اﻓﺘﺨﺎرات ﺑﺰرگ ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻣﻲآﻳﺪ .زﻳـﺮا ﻧﺨـﺴﺘﻴﻦ ﺳـﺎزﻣﺎن ﺳﻴﺎﺳﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ در دوران ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﻲ ،ﭘﺮﭼﻢ ﺟﻤﻬﻮرﻳﺨﻮاﻫﻲ را ﻋﻠﻢ ﻛﺮد". در رادﻳﻮ ﺗﺒﺮﻳﺰ و ﻣﻄﺒﻮﻋﺎت ﻓﺮﻗﻪي دﻣﻜﺮات ﺣﻤﻠﻪي آﻧﭽﻨﺎﻧﻲ ﺑـﻪ ﺳـﻠﻄﻨﺖ ﻧﻤﻲﺷﺪ ،در ﺣﺎﻟﻲﻛﻪ در ﻣﻬﺎﺑﺎد از ﻫﻴﭻ ﻋﻤﻠﻲ ﺑﺮاي ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻣﺮدم ﻋﻠﻴﻪ ﺷـﺎه و اﺻﻮل ﺳﻠﻄﻨﺖ درﻳﻎ ﻧﻤﻲﺷﺪ 44".ﺑﻠـﻲ ،اﻳـﻦ واﻗﻌﻴـﺖ دارد ﻛـﻪ ﺟﻤﻬـﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻋﻠﻴﻪ ﺷﺎه و ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺑﻮد و اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻊ ﻫﻢاﻛﻨﻮن ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻳﻜﻲ از اﺻﻮل ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻣﻲآﻳﺪ. ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﺟﻨﺒﺸﻲ اﻳﻨﭽﻨﻴﻨـﻲ را رﻫﺒـﺮي ﻣـﻲﻛـﺮد و ﺣﺘـﻲ ﻗـﺪرت ﺳﻴﺎﺳﻲ را ﻧﻴﺰ در دﺳﺖ ﮔﺮﻓـﺖ و ﺗﺤـﺖ رﻫﺒـﺮي اﻳـﻦ ﺣـﺰب ،ﻧﺨـﺴﺘﻴﻦ ﺟﻤﻬﻮري ﻣﻠﻲ ﻛﺮد ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺷﺪ .ﺣـﺰب دﻣﻜـﺮات ﺳـﺎزﻣﺎندﻫﻨـﺪه و رﻫﺒـﺮ . 44ن ".از ﻣﻬﺎﺑﺎد ﺧﻮﻧﻴﻦ" ص 169
189
ﺟﻨﺒﺶ ﺳﺎلﻫﺎي 1324-25ﺑﻮد .ﭼﻬـﻞ ﺳـﺎل ﭘـﻴﺶ ﺣـﺰب دﻣﻜـﺮات در ﺷﺮاﻳﻄﻲ آﻧﭽﻨﺎن دﺷﻮار اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﺧﻄﻴﺮ را ﺑﺮ ﻋﻬﺪه ﮔﺮﻓﺖ .دﻳﺪﻳﻢ ﻛـﻪ ﺣﺰب ﻛﺎﻣﻼ ﺑﺮاي رﻫﺒﺮي و ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ اﺟﺮاﻳﻲ آﻣـﺎده ﻧﺒـﻮد و ﻳﻜـﻲ از ﻋﻠـﻞ ﺳﻘﻮط ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻧﻴﺰ ﻫﻤﻴﻦ ﺑﻮد .وﻟﻲ ﻓﻜﺮ و اﻧﺪﻳﺸﻪاي ﻛـﻪ ﺣـﺰب ﺑﻨﻴﺎن ﻧﻬﺎده ﺑﻮد ،ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪ .از آن زﻣﺎن ﺗﺎﻛﻨﻮن ﻛﻪ ﭼﻬﻞ ﺳﺎل ﻣﻲ- ﮔﺬرد ،ﺟﻨﺒﺶ ﻣﻠﻲ ﻛﺮد در ﻛﺮدﺳﺘﺎن اﻳﺮان ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺗﺤﺖ رﻫﺒـﺮي ﺣـﺰب دﻣﻜﺮات ﻛﺮدﺳﺘﺎن اﺳﺖ و ﻫﻴﭻ ﺳﺎزﻣﺎن و ﻧﻬﺎد دﻳﮕﺮي ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻪ اﺳـﺖ ﻛـﻪ اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﻣﻬﻢ را ﺑﺮ ﻋﻬﺪه ﺑﮕﻴﺮد. ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن و آن ﻓﺮزﻧﺪان ﻛﻢﻧﻈﻴﺮ ﺗﺎرﻳﺦ ﻣﻠﺖ ﻛـﺮد ﺟـﻮاﻧﻤﺮگ ﺷﺪﻧﺪ ،وﻟﻲ ﺗﺄﺛﻴﺮات و آﺛﺎر آن ﺟﻤﻬﻮري ﻫﻤﭽﻨﺎن زﻧﺪه اﺳﺖ .اﻛﻨﻮن ﻧﻴﺰ ﺑﻌﺪ از ﭼﻬﻞ ﺳﺎل ،ﻣﺮدم ﻛﺮدﺳﺘﺎن راه ﺟﻤﻬﻮري را اداﻣﻪ ﻣـﻲدﻫﻨـﺪ ،راﻫـﻲ ﻛـﻪ ﭘﻴﺸﻮا ﻗﺎﺿﻲ ﻣﺤﻤﺪ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻛﺮده ﺑﻮد و ﺗﻮدهﻫﺎي ﻣـﺮدم ﻛﺮدﺳـﺘﺎن ﺑـﺎ ﺗﻤـﺎم ﺗﺠﺮﺑﻪاي ﻛﻪ ﻛﺴﺐ ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑﺎ ﭘﻴﺮوي از ﺳﻴﺎﺳﺖﻫﺎي ﺻﺤﻴﺢ ﺣﺰﺑﻤﺎن، ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﻛﺮدﺳـﺘﺎن اﻳـﺮان ،آن را ﺗـﺎ ﻧﻬﺎﻳـﺖ اداﻣـﻪ ﺧﻮاﻫﻨـﺪ داد و آرﻣﺎنﻫﺎ و آرزوﻫﺎي ﻣﺤﻘﻖ ﻧﺸﺪهي ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن را ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻛﺎﻣﻞ ﻣﺤﻘﻖ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻛﺮد.
190
ﻓﺼﻞ ﺳﻮم
از ﻓﺮوﭘﺎﺷﻲ ﺟﻤﻬﻮري ﺗﺎ ﻛﻮدﺗﺎي 28ﻣﺮداد
191
1ـ ﻓﺮاز و ﻧﺸﻴﺐ دوران ﻋﻘﺐ ﻧﺸﻴﻨﻲ ﻓﺮوﭘﺎﺷﻲ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﻠﻲ آذرﺑﺎﻳﺠﺎن و ﺟﻤﻬﻮري ﻛﻮردﺳﺘﺎن و ﻧﻴﺰ ﺷﻜـﺴﺖ ﺣﺰب ﺗﻮده ،ﻋﻮاﻣﻠﻲ ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﻨﺠﺮ ﺑـﻪ ﻋﻘـﺐﻧـﺸﻴﻨﻲ ﺟﻨـﺒﺶ دﻣﻜﺮاﺗﻴـﻚ ﺳﺮاﺳﺮي در اﻳﺮان ﮔﺮدﻳﺪ .اﻳﻦ در واﻗﻊ ﺑﻪ ﻧﻮﻋﻲ ﭘﻴﺮوزي ﭼﺸﻤﮕﻴﺮ ارﺗﺠـﺎع اﻳﺮان ﺑﺮ ﺟﻨﺒﺶ ﺗﺮﻗﻴﺨﻮاه ﺑﻮد .ﭼﻨﻴﻦ ﭘﻴﺮوزياي ﻛﻪ ارﺗﺠﺎع ﺣﺘﻲ درﺧـﻮاب ﻫﻢ اﻧﺘﻈﺎر آن را ﻧﺪاﺷﺖ .از دﻳﮕﺮ ﺳﻮ ،ﺗﻔـﻮق ﺳﻴﺎﺳـﺖ واﺣـﺪ و ﻳﻜﺪﺳـﺖ دوﻟﺖﻫﺎي اﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴﺴﺘﻲ اﻧﮕﻠﻴﺲ و آﻣﺮﻳﻜﺎ ﺑﺮ )ﺳﻴﺎﺳﺖ( ﺷـﻮروي در اﻳـﺮان ﺑﻮد. ﭘﺲ از ورود ارﺗﺶ ﺳﺮخ ﺑﻪ اﻳﺮان ،ﺑﻪوﻳﮋه ﭘﻴـﺮوزي اﺗﺤـﺎد ﺷـﻮروي ﺑـﺮ ﻓﺎﺷﻴﺴﻢ در ﺟﻨﮓ ﺟﻬﺎﻧﻲ دوم ،ﻣﻠﻴﺖﻫﺎي اﻳﺮاﻧﻲ ﺗﻤﺎﻳﻞ و ﻋﻼﻗـﻪي واﻓـﺮي ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﺗﺤﺎد ﺷﻮروي ﭘﻴـﺪا ﻛـﺮده ﺑﻮدﻧـﺪ .ﺑـﻪ دﻧﺒـﺎل ﺷﻜـﺴﺖ ﺟﻨـﺒﺶ دﻣﻜﺮاﺳﻲ در اﻳﺮان ،اﻳﻦ ﺗﻤﺎﻳﻞ ﺗﺎ ﺣﺪود زﻳﺎدي رو ﺑﻪ ﻛﺎﻫﺶ ﻧﻬﺎد ،ﺧﺼﻮﺻﺎً ﻛﻪ اﺗﺤﺎد ﺷﻮروي ﻓﺎرغ از آنﻛﻪ از ﻟﺤﺎظ ﻧﻈﺎﻣﻲ دﻓﺎع آﻧﭽﻨـﺎﻧﻲ از ﺟﻨـﺒﺶ دﻣﻜﺮاﺳﻲ ﺑﻪ ﻋﻤﻞ ﻧﻴﺎورد )ﻫﺮﭼﻨﺪ ﻛﻪ ﭘﻴﺸﺘﺮ اﺷﺎره ﻧﻤﻮدﻳﻢ ﻛﻪ اﻧﺘﻈﺎر ﭼﻨـﻴﻦ دﻓﺎﻋﻲ ﻧﺎﺑﻪﺟﺎ ﻣﻲﻧﻤﻮد( ﻣﻀﺎﻓﺎً اﻳﻨﻜﻪ ﺑﻪ ﻟﺤـﺎظ ﺳﻴﺎﺳـﻲ ﻫـﻢ از آن ﺣﻤﺎﻳـﺖ ﻧﻜﺮد و ﺑﺨﺸﻲ از ﺗﻮدهي ﻣﺮدم در ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ ﺳﻴﺎﺳﺖ اﺗﺤﺎد ﺟﻤﺎﻫﻴﺮ ﺷﻮروي ﻛﻪ ﻗﺒﻼً ﺑﻪ آن دل ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ،ﻣﺮدد ﺑﻮدﻧﺪ .ﺗﻔﻮق و ﭘﻴﺮوزي ارﺗﺠﺎع ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ 192
ﺷﻜﺴﺖ ﺟﻨﺒﺶ ﺑﺮاي ﻣﻠﻞ اﻳﺮاﻧـﻲ ﻫﺰﻳﻨـﻪي ﮔﺰاﻓـﻲ ﺑـﻪ دﻧﺒـﺎل داﺷـﺖ .در ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ اﻳﺮان ﻗﺮﻳﺐ ﺑﻪ 20000ﻧﻔﺮ ﺗﻮﺳﻂ ﮔﺮوهﻫـﺎي ﻣﺮﺗﺠـﻊ ﻛـﺸﺘﻪ ﻳـﺎ اﻋﺪام ﺷﺪﻧﺪ و ﻫﺰاران ﻧﻔﺮ زﻧﺪاﻧﻲ ﺷﺪﻧﺪ ،ﻫﺰاران ﺧﺎﻧﻮاده ﺑـﻪ دﻳﮕـﺮ ﻣﻨـﺎﻃﻖ اﻳﺮان ﺗﺒﻌﻴﺪ ﺷﺪﻧﺪ و ﺑﺮاي ﻣﻘﻄﻌﻲ در ﺳﺮاﺳﺮ اﻳﺮان ﻓـﻀﺎي ﺧﻔﻘـﺎن و ﻇﻠـﻢ وﺳﺘﻢ دﻳﮕﺮ ﺑﺎر ﺳﺮ ﺑﺮآورد .ﺗﻮدهﻫﺎي ﻣﺮدم روﺣﻴﻪي ﺧﻮد را از دﺳﺖ دادﻧـﺪ و ﻓﻀﺎي ﻧﺎاﻣﻴـﺪي و ﺳـﺮﺧﻮردﮔﻲ و ﺗـﺮس از اﻳﻨﻜـﻪ دﻳﻜﺘـﺎﺗﻮري ﺳـﻴﺎﻫﻲ ﻫﻤﭽﻮن ﻋﺼﺮ رﺿﺎﺷﺎه ﺑﺮاي ﻣﺪﺗﻲ ﻃـﻮﻻﻧﻲ در اﻳـﺮان ﻓـﺎﺋﻖ ﺷـﻮد ،ﺳﺮاﺳـﺮ ﻛﺸﻮر را ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد. اﻣﺎ ﭘﻴﺮوزي ﺟﻨﺒﺶ دﻣﻜﺮاﺗﻴﻚ در ﻧﻘﺎط ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻛﺸﻮر ،ﻳﻜﺴﺎن ﻧﺒﻮد .اﮔﺮ در ﺳﺮاﺳﺮ اﻳﺮان ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ ﺳﻴﺎﺳﻲ ،در ﻧﺤﻮهي ﻋﻘﺐﻧـﺸﻴﻨﻲ ﺷـﺒﺎﻫﺘﻲ وﺟـﻮد داﺷﺖ ،ﺗﻮدهي ﻣﺮدم ﻧﺎاﻣﻴﺪ و ﺳﺮﺧﻮرده ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑـﺮاي ﻣـﺪﺗﻲ از ﭘﻴـﺸﺮﻓﺖ ﺟﻨﺒﺶ ﻗﻄﻊ اﻣﻴﺪ ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ .اﻣﺎ ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ ﺗﺸﻜﻴﻼﺗﻲ ﻣﺘﻔﺎوت ﺑـﻮد ،ﺣـﺰب ﺗﻮده ﺧﺼﻮﺻﺎً در ﺗﻬﺮان ،ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﺧـﻮﺑﻲ ﺗـﺸﻜﻴﻼت ﺧـﻮد را ﺑﺎزﺳـﺎزي ﻧﻤﺎﻳﺪ. اﻣﺎ ﭘﺲ از ﻓﺮوﭘﺎﺷﻲ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﻠﻲ آذرﺑﺎﻳﺠﺎن و ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن و ﻧﻴﺰ ﺷﻜﺴﺖ ﺟﻨﺒﺶ ﺳﺮاﺳﺮي ،در ﺻﻔﻮف رﻫﺒﺮي ﺣـﺰب ﺗـﻮده ،اﺧﺘﻼﻓـﺎﺗﻲ ﺑـﻪ وﺟﻮد آﻣﺪ .ﺑﻌﻀﻲ از رﻫﺒﺮان ﺣﺰب ﺗﻮده ،رﻫﺒﺮي ﺣﺰب و ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺧـﺎرﺟﻲ 193
ﺷﻮروي را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻋﻮاﻣﻞ ﺷﻜﺴﺖ ﺟﻨﺒﺶ ﻗﻠﻤﺪاد ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ .ﭘﺲ از ﻣﺪﺗﻲ ﺑﺤﺚ و ﻛﺸﻤﻜﺶ در رون ﺗﺸﻜﻴﻼت ﺣـﺰب ﺗـﻮده ،ﺧﻠﻴـﻞ ﻣﻠﻜـﻲ و اﻧـﻮر ﺧﺎﻣﻪاي ،از اﻋﻀﺎي رﻫﺒﺮي ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﺑﺨﺸﻲ از ﻛﺎدرﻫﺎي ﺣـﺰب ،از ﺣـﺰب ﺗﻮده ﺟﺪا ﺷﺪه و ﺑﻪ "ﻣﻨﺸﻌﺒﻴﻦ" ﻣﺸﻬﻮر ﺷﺪﻧﺪ ،آﻧﻬﺎ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل آن ﺑﻮدﻧـﺪ ﻛـﻪ ﺣﺰﺑﻲ ﺟﺪﻳﺪ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮان "ﺣﺰب ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﺖ" ﺗﺄﺳﻴﺲ ﻛﻨﻨﺪ ،وﻟﻲ ﺑـﻪ دو دﻟﻴﻞ ﻣﻮﻓﻖ ﻧﺸﺪﻧﺪ .اول اﻳﻨﻜﻪ ،اﻛﺜﺮ اﻋﻀﺎ و ﻫﻮاداران ﺣﺰب ﺗﻮده ﺑـﺎ آﻧـﺎن ﻫﻤﺮاه ﻧﺸﺪﻧﺪ ،ﺛﺎﻧﻴﺎً ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ آﻧﻜﻪ ﺳﻴﺎﺳﺖ اﺗﺤﺎد ﺟﻤﺎﻫﻴﺮ ﺷـﻮروي در اﻳـﺮان ﺑﺎ ﺷﻜﺴﺖ ﻣﻮاﺟﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ،در ﻣﻴﺎن اﻋﻀﺎ و ﻫﻮاداران و ﺣﺘﻲ ﻣﻨﺸﻌﺒﻴﻦ ﻫـﻢ ﻛﻤﺎﻛﺎن ﻧﻔﻮذ داﺷﺖ. اﺗﺤﺎد ﺟﻤﺎﻫﻴﺮ ﺷﻮروي از ﻃﺮﻳﻖ رادﻳﻮ ﻣﺴﻜﻮ ،ﻣﻄﺒﻮﻋﺎت ﺧﻮد و ﻣﻨﺸﻌﺒﻴﻦ را ﻣﻮرد ﻫﺠﻮم ﻗﺮار داد ﻛﻪ در ﻧﺘﻴﺠـﻪ ﺑـﻪ ﺷﻜـﺴﺖ آﻧـﺎن ﻣﻨﺠـﺮ ﺷـﺪ و در ﻧﻬﺎﻳﺖ ،ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻪ ﺗﺄﺳﻴﺲ ﺣﺰب ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ ﺧﻮد ﻧﺸﺪﻧﺪ. ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﺷﻜﺴﺖ ﺗﻼش اﻧﺸﻌﺎﺑﻲﻫﺎ ،ﺣﺰب ﺗﻮده ﺻﻔﻮف ﺧـﻮد را ﻣﺘﺤـﺪﺗﺮ ﻛﺮده و در 5اردﻳﺒﻬﺸﺖ ،1327دوﻣﻴﻦ ﻛﻨﮕﺮهي ﺧﻮد را ﺑﺮﮔﺰار ﻛـﺮد .در اﻳﻦ ﻛﻨﮕﺮه ﻛﻪ 118ﻧﻤﺎﻳﻨﺪه در آن ﺷﺮﻛﺖ داﺷﺘﻨﺪ ،ﻣﻬﺮ ﺗﺄﻳﻴﺪ و ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﺑﺮ ﺟﻨﺒﺶ ﺳﺎلﻫﺎي 1324-25ﻧﻬﺎده ﺷﺪ ،وﻟﻲ ﻛﻨﮕﺮهي ﺣﺰب ﺗـﻮده ،ﻋﻮاﻣـﻞ ﺷﻜﺴﺖ ﺟﻨﺒﺶ را ﻋﻠﻨﺎً ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻧﺪاده و ﺗـﺎ ﺟـﺎﻳﻲ ﻛـﻪ ﺑـﻪ ﺳﻴﺎﺳـﺖ اﺗﺤـﺎد 194
ﺟﻤﺎﻫﻴﺮ ﺷﻮروي و ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ رﻫﺒﺮي ﺣﺰب ﺗﻮده ﻣﺮﺑﻮط ﻣﻲﺷﺪ ،ﺑﻪ ﻧـﻮﻋﻲ ﺑـﺮ اﺷﺘﺒﺎﻫﺎت و ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻧﺎدرﺳﺖ آن دو ﺳﺮﭘﻮش ﮔﺬاﺷﺖ و در واﻗـﻊ ،ﻧـﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪي ﺧﻮد ،روﻳﻜﺮد و دﻳﺪي اﻧﺘﻘﺎدي را دﻧﺒﺎل ﻧﻜﺮد. ﻛﻨﮕﺮهي ﺣﺰب ﺗﻮده ،ﻣﻨﺸﻌﺒﻴﻦ را ﻣﺤﻜﻮم ﻛﺮده و ﺧﺎﺋﻦ ﻗﻠﻤﺪاد ﻧﻤﻮد و ﺑﻪ دﻟﻴﻞ اﻳﻨﻜﻪ اﻋﻀﺎء و ﻫﻮاداران ﺣﺰب ﺗﻮده ﺣﻤﺎﻳﺘﻲ از آﻧﺎن ﺑﻪ ﻋﻤﻞ ﻧﻴﺎوردﻧﺪ و ﻧﻴﺰ اﺗﺤﺎد ﺷﻮروي آﻧﺎن را ﻣﺤﻜـﻮم اﻋـﻼم ﻧﻤـﻮد ،ﻣﻨـﺸﻌﺒﻴﻦ ﺑـﻪ ﺗـﺪرﻳﺞ ﭘﺮاﻛﻨﺪه ﺷﺪﻧﺪ و ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻧﻴﺮوﻳﻲ ﺳﺎزﻣﺎنﻳﺎﻓﺘﻪ ،ﻧﻘﺶ آﻧﭽﻨﺎﻧﻲ در ﻋﺮﺻﻪي ﺳﻴﺎﺳﻲ اﻳﺮان اﻳﻔﺎ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.
45
45ﻛﻨﮕﺮهي ﺣﺰب ﺗﻮده در ﺗﺎرﻳﺦ اﻳﻦ ﺣﺰب ﺟﺎﻳﮕﺎه ﺧﺎص ﺧﻮد را دارد ﺑﻪ اﻳـﻦ دﻟﻴـﻞ ﻛـﻪ در ﺷـﺮاﻳﻂ ﺑﺴﻴﺎر ﺧﺎﺻﻲ ﺑﺮﮔﺰار ﺷﺪ و ﻫﻢ اﻳﻨﻜﻪ آﺧﺮﻳﻦ ﻛﻨﮕﺮهي اﻳﻦ ﺣﺰب ﺑﻮد .ﺑﻪ ﻋﺒﺎرﺗﻲ از ﺳﺎل 1327ﺗﺎﻛﻨﻮن ﻛﻪ 39ﺳﺎل ﻣﻲﮔﺬرد ،ﻫﻴﭻ ﻛﻨﮕﺮهي دﻳﮕﺮي ﺗﻮﺳـﻂ ﺣـﺰب ﺗـﻮده ﺑﺮﮔـﺰار ﻧـﺸﺪه ،ﻋﻠﻴـﺮﻏﻢ اﻳﻨﻜـﻪ در ﺑﺴﻴﺎري از ﻣﻮاﻗﻊ اﻣﻜﺎن ﺑﺮﮔﺰاري ﻛﻨﮕﺮه ﻫﻢ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ اﺳﺖ ،در ﻧﺘﻴﺠﻪ ،رﻫﺒﺮي ﺣﺰب ﺗـﻮده ،ﺑﻌـﻀﺎً ﻛﺴﺎﻧﻲ را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان اﻋﻀﺎي ﻛﻤﻴﺘﻪي ﻣﺮﻛﺰي ﻣﻌﺮﻓﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ اﻛﺜﺮﻳﺖ ﻗﺮﻳـﺐ ﺑـﻪ اﺗﻔـﺎق آﻧﻬـﺎ ،ﺗﻮﺳـﻂ اﻋﻀﺎي ﭘﻴﺸﻴﻦ ﻛﻤﻴﺘﻪي ﻣﺮﻛﺰي ﻣﻨﺼﻮب ﺷﺪه و در ﻫﻴﭻ ﻛﻨﮕﺮهاي اﻧﺘﺨﺎب ﻧـﺸﺪه ﺑﻮدﻧـﺪ ،اﻛﻨـﻮن ﻧﻴـﺰ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ از ﺳﺎل 1364ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﺧﻮد را ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮان ﻛﻤﻴﺘﻪي ﻣﺮﻛﺰي ﻣﻌﺮﻓﻲ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ ،ﻣﻲﺗﻮان ﮔﻔـﺖ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﻛﺪام ﻣﻨﺘﺨﺐ ﻛﻨﮕﺮهي ﺣﺰب ﺗﻮده و ﻳﺎ اﻋﻀﺎي ﺣﺰب ﺗﻮده ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ،ﺑﺪون ﺷﻚ ،ﭘﺎﻳﻤﺎل ﻛـﺮدن دﻣﻜﺮاﺳﻲ درون ﺣﺰﺑﻲ ،ﻳﻜﻲ از دﻻﻳﻞ اﻳﻦ ﻓﺎﺟﻌﻪ اﺳﺖ ﻛﻪ ﭘﺲ از ﺳﺎل ،1362ﺣﺰب ﺗﻮده ﺑﻪ آن ﻣﺒـﺘﻼ ﺷﺪه اﺳﺖ .از ﺳﻮﻳﻲ ﺗﺸﻜﻴﻼت آن ﺗﻮﺳﻂ ﭘﻠﻴﺲ اﻓﺸﺎ و ﺳﺮﻛﻮب ﺷﺪه و از دﻳﮕﺮ ﺳﻮ ،ﻣﺤﺒﻮﺑﻴﺖ ﺧﻮد را در ﻣﻴﺎن ﺧﻠﻖﻫﺎي اﻳﺮان از دﺳﺖ داده اﺳﺖ) .ن(
195
ﺷﻜﺴﺖ آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ،در ﻧﻬﺎﻳﺖِ ﻧﺎﺑﺴﺎﻣﺎﻧﻲ ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺖ ،ﻫﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﻛـﻪ اﺷﺎره ﻧﻤﻮدﻳﻢ ،در واﻗﻊ ﻧﻮﻋﺎً ﺷﻜﺴﺖ ﻧﺒﻮد ،ﺑﻠﻜﻪ اﻧﺰوا ﺑﻮد .رﻫﺒـﺮان ﻓـﺮاري ﺷﺪﻧﺪ و ﻣﺮدم ،ﻫﻮاداران و اﻋـﻀﺎي ﻓﺮﻗـﻪي دﻣﻜـﺮات آذرﺑﺎﻳﺠـﺎن را ﺗﻨﻬـﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻫﺰاران ﻧﻔﺮ از آﻧﻬﺎ ﻛﺸﺘﻪ ﺷﺪﻧﺪ .ﺑﺨـﺸﻲ از اﻳـﻦ اﻣـﺮ ﻧﺎﺷـﻲ از ﻛﻴﻨﻪ و ﻧﻔﺮت ﺑﺨﺶ ﻋﻤﺪهاي از ﺗﻮدهﻫﺎي ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ رﻫﺒﺮان ﻓﺮﻗﻪ ﺑﻮد، از دﻳﮕﺮﺳﻮ ﻧﻴﺰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻧﺎاﻣﻴﺪي و ﺳﺮﺧﻮردﮔﻲ را در ﻣﻴﺎن ﻣـﺮدم ﺑـﻪ وﺟـﻮد آورد .اﻋﺘﻤﺎد ﻣﺮدم ﺑﻪ ﻓﺮﻗﻪي دﻣﻜﺮات آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ﻣﺘﺰﻟﺰل ﺑـﻮد .ارﺗﺠـﺎع در اﻳﺮان و ﻧﻴﺰ آﻣﺮﻳﻜﺎ و اﻧﮕﻠﻴﺲ ﻛﻪ از ﻣﺴﺒﺒﻴﻦ اﺻﻠﻲ ﺷﻜـﺴﺖ ﺟﻨـﺒﺶﻫـﺎي ﺳﺎﻟﻴﺎن 1324-25ﺑﻮدﻧﺪ ،ﺗﻼش واﻓﺮي ﺑﻪ ﻋﻤﻞ آورﻧﺪ ﺗﺎ اﺗﺤﺎد ﺷﻮروي را ﻣﺴﺒﺐ و ﻣﺘﻬﻢ ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪ و در اﻳﻦ راﺳﺘﺎ ﻣﻮﻓـﻖ ﺷـﺪﻧﺪ ،اﻓﻜـﺎر ﺟﺎﻣﻌـﻪ را ﺑﺴﻴﺞ و ﺗﻬﻴﻴﺞ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. ﺗﺸﻜﻴﻼت ﻓﺮﻗﻪي دﻣﻜﺮات ،ﻛﺎﻣﻼً از ﻫﻢ ﻓﺮو ﭘﺎﺷﻴﺪ و ﻫﻴﭻ ﻧـﺸﺎﻧﻲ از آن ﺗﺸﻜﻴﻼت در آذرﺑﺎﻳﺠﺎن اﻳﺮان ﺑﺮ ﺟﺎي ﻧﻤﺎﻧﺪ .ﻓﺮﻗـﻪ ﻣﺘـﺸﻜﻞ از رﻫﺒـﺮي و ﭼﻨﺪﻳﻦ ﻫﺰار از اﻋﻀﺎي ﺧﻮد ،راه آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ﺷﻮروي را در ﭘﻴﺶ ﮔﺮﻓـﺖ و در آﻧﺠﺎ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ داﺷﺖ و روزﻧﺎﻣﻪي ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺧـﻮد را ﻣﻨﺘـﺸﺮ ﻣـﻲﻧﻤـﻮد، ﻣﺨﻔﻴﺎﻧﻪ رادﻳﻮي ﺧﻮد را اداره ﻣﻲﻛﺮد ،ﺟﻠﺴﺎت ،ﺗﺠﻤﻌـﺎت و ﺑـﻪ اﺻـﻄﻼح ﻓﻌﺎﻟﻴﺖﻫﺎي ﺣﺰﺑﻲ را رﻫﺒﺮي ﻣﻲﻛﺮد .اﻣﺎ از آن زﻣﺎن ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ،ﻓﺮﻗﻪ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ 196
در آذرﺑﺎﻳﺠﺎن اﻳﺮان ﺟﺎﻳﻲ ﺑﺮاي ﺧﻮد ﺑﺎز ﻛﻨﺪ ،ﺑﻪ ﻋﺒـﺎرﺗﻲ ،ﻫـﻢ ﺑـﻪ ﻟﺤـﺎظ ﺳﻴﺎﺳﻲ و ﻫﻢ ﺑﻪ ﻟﺤـﺎظ ﺗـﺸﻜﻴﻼﺗﻲ ،ﻓﺮاﻳﻨـﺪ اﻧﺤﻄـﺎط و اﺿـﻤﺤﻼل آن در آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ﺣﺘﻤﻲ و ﻛﺎﻣﻞ ﻣﻲﻧﻤﻮد ،ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺿﺮﺑﻪاي ﺳﻨﮕﻴﻦ ﺑـﻪ ﭘﻴﻜـﺮ ﺟﻨﺒﺶ ﻣﻠﻲ – دﻣﻜﺮاﺗﻴﻚ آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ﻓﺮود آﻣﺪ ﻛﻪ ﻣﺘﺄﺳـﻔﺎﻧﻪ ﺗـﺎﻛﻨﻮن ﻧﻴـﺰ ﺗﺒﻌﺎت آن ﭘﺎﺑﺮﺟﺎﺳﺖ ،از آن زﻣﺎن ﺗﺎﻛﻨﻮن ،در ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺑﺮﻫﻪ ،ﻓﺮﺻﺖ ﻣﺒﺎرزه ﺑﺮاي اﺣﻘﺎق ﺣﻘﻮق ﻣﺸﺮوع ﻣﻠﺖ ﺳـﺘﻤﺪﻳﺪهي آذرﺑﺎﻳﺠـﺎن ﺑـﻪ دﺳـﺖ آﻣـﺪه اﺳﺖ ،اﻣﺎ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ آن ،ﺟﻨﺒﺶ ﻣﻠﻲ در آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ﺗﺎﻛﻨﻮن ﻧﻴﺰ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻧﻴﺎﻓﺘـﻪ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺪون ﺗﺮدﻳﺪ ﻳﻜﻲ از دﻻﻳﻞ آن اﻧﺤﻄﺎط و ﻗﺮوﭘﺎﺷـﻲ ﻣـﺬﻛﻮر ﻃـﻲ ﺳﺎل 1325اﺳﺖ. ﺷﺮاﻳﻂ ﻛﺮدﺳﺘﺎن از ﻳﻚ ﺳﻮ ﺑﺎ آذرﺑﺎﻳﺠﺎن و از دﻳﮕﺮ ﺳﻮ ﺑﺎ اوﺿﺎع دﻳﮕـﺮ ﻣﻨﺎﻃﻖ اﻳﺮان ﻣﺘﻔﺎوت ﺑﻮد .در ﻛﺮدﺳﺘﺎن دﻗﻴﻘﺎً ﻧﻪ ﺷﻜﺴﺖ ﺑﻪ ﺗﻤﺎم ﻣﻌﻨﺎ ﺑﻮد و ﻧﻪ اﻧﺤﻼل ﻛﺎﻣﻠﻲ در ﺟﺮﻳﺎن ﺑﻮد. ﺑﻪ اﻳﻦ ﺻﻮرت ﻛﻪ دو ﺣﺎدﺛﻪ ﺗﺄﺛﻴﺮات اﻧﺤﻼل را ﻛﺎﻫﺶ دادﻧﺪ .اول اﻳﻨﻜﻪ، ﺑﺮﺧﻼف رﻫﺒﺮي ﻓﺮﻗﻪي آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ،ﭘﻴﺸﻮا ﻗﺎﺿﻲﻣﺤﻤـﺪ و رﻫﺒـﺮي ﺣـﺰب دﻣﻜﺮات ﺗﻤﺎﻣﺎً ﻛﺸﻮر را ﺗﺮك ﻧﻜﺮدﻧﺪ و در ﻣﻴﺎن ﻣﺮدم ﺧﻮد ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ .ﻣﺎﻧـﺪن و ﺷﻬﺎدت ﻗﺎﺿﻲﻣﺤﻤﺪ ،دﻟﻴﻠﻲ ﺑﺮ ﭘﺎﻳﻤﺮدي و وﻓـﺎداري اﻳـﺸﺎن ﺑـﻪ اﻫـﺪاف ﺣﺰب و ﻣﻠﺘﺶ ﺑﻮد .اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻊ ﻣﺘﻔـﺎوت از ﻓـﺮار رﻫﺒـﺮان ﻓﺮﻗـﻪ ﺑـﻮد ،در 197
ﻛﺮدﺳﺘﺎن ،ﺑﺤﺒﻮﺣﻪي ﺷﻜﺴﺖ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ وﺿﻌﻴﺘﻲ ﻧﺒﻮد ﻛﻪ ﺑﻌـﻀﻲ از ﻋﻨﺎﺻـﺮ داﺧﻠﻲ ،اﻋﻀﺎ و رﻫﺒﺮان را ﻣﻮرد ﺣﻤﻠﻪ ﻗﺮار داده و آﻧﻬﺎ را ﺑﻪ ﻗﺘـﻞ ﺑﺮﺳـﺎﻧﻨﺪ، ﻓﺎﺟﻌﻪاي ﻛﻪ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﮔﺴﺘﺮدهاي در آذرﺑﺎﻳﺠﺎن روي داد. از دﻳﮕﺮ ﺳﻮ ،ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺟﺎﻧﺎﻧﻪي ﺑﺎرزاﻧﻲﻫﺎ ،ﺿـﺮﺑﻪي ﺳـﻨﮕﻴﻨﻲ ﺑـﻪ ارﺗـﺶ اﻳﺮان وارد ﻛﺮد و ﻏﺮور و ﺗﻜﺒﺮ ارﺗﺶ را در ﻫـﻢ ﺷﻜـﺴﺖ .در ﺣـﺎﻟﻲ ﻛـﻪ ارﺗﺶ ﺗﺼﺮف دوﺑﺎرهي آذرﺑﺎﻳﺠﺎن را ﻣﻮﻓﻘﻴﺘﻲ ﺗﺎرﻳﺨﻲ ﺑﺮاي ﺧـﻮد ﻗﻠﻤـﺪاد ﻣﻲﻛﺮد ،اﻳﻦ ﻣﻘﺎوﻣﺖ روﺣﻴﻪي ﺗﻮدهﻫﺎي ﻣﺮدم ﻛﺮدﺳﺘﺎن را اﻓﺰاﻳﺶ داد. اﻳﻦ دو ﺣﺎدﺛﻪ ،ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﺷﻜﺴﺖ ﺳﻴﺎﺳﻲ در ﻛﺮدﺳـﺘﺎن ﺗـﺎ ﺣـﺪود زﻳﺎدي ﻣﺘﻔﺎوت از ﺷﻜﺴﺖ آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺑﺮﺳﺪ و ﻣـﺮدم ﻛـﺎﻣﻼ ﻧﺎاﻣﻴـﺪ ﻧﺸﻮﻧﺪ ،ﺗﺎ ﺣﺪي ﻛﻪ ﺧﻮد را ﺿـﻌﻴﻒ ﺑﭙﻨﺪارﻧـﺪ .اﻣـﺎ ﺑـﻪ ﻟﺤـﺎظ ﺗـﺸﻜﻴﻼﺗﻲ، وﺿﻌﻴﺖ ﺑﻬﺘﺮ از اوﺿﺎع آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ﻧﺒﻮد .ﻣﻲﺗﻮان ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﺗﺸﻜﻴﻼت ﺗﻤﺎﻣﺎً رو ﺑﻪ اﻧﺤﻼل رﻓﺖ و در واﻗﻊ ﭘﺲ از ﻓﺮوﭘﺎﺷﻲ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ،ﭼﻴـﺰي ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺗﺸﻜﻴﻼت ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ،ﺑﺎﻗﻲ ﻧﻤﺎﻧﺪه ﺑﻮد ،زﻳﺮا ﺑﺮﺧﻼف ﻓﺮﻗـﻪي دﻣﻜﺮات آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ،ﺗﻨﻬﺎ ﺷﻤﺎر ﻣﻌـﺪودي از اﻋـﻀﺎي ﺣـﺰب دﻣﻜـﺮات از ﻛﺸﻮر ﺧﺎرج ﺷﺪﻧﺪ ،ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ در ﺧﺎرج ﻧﻴﺰ ،ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻪ اﻳﺠﺎد ﺗـﺸﻜﻴﻼت ﻧﮕﺮدﻳﺪﻧﺪ.
198
ﺑﺪﻳﻬﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ارﺗﺠﺎع ﺳﻴﺎه ﺑﻪ رﻏﻢ آﻧﻜﻪ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﺑﺰرﮔﻲ ﺑـﻪدﺳـﺖ آورده ﺑﻮد ،ﺑﻪ آن ﺣﺪ از ﻗﺪرت ﻧﺮﺳﻴﺪه ﺑﻮد ﻛـﻪ ﺑﺘﻮاﻧـﺪ ﺑـﺮاي ﻣـﺪﺗﻲ ﻃـﻮﻻﻧﻲ در ﺳﺮاﺳﺮ اﻳﺮان ،دﻳﻜﺘﺎﺗﻮري ﺧﺸﻨﻲ ﺑﺮﻗﺮار ﻧﻤﺎﻳﺪ :در ﺗﻬﺮان و دﻳﮕﺮ ﺷـﻬﺮﻫﺎي ﺑﺰرگ اﻳﺮان ﺑﻴﺶ از ﭼﻨﺪ ﻣﺎه از ﺳﻘﻮط ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن و ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﻠﻲ آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ﺳﭙﺮي ﻧﺸﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ ﺣﺰب ﺗﻮده و ﭼﻨﺪ ﺣﺰب دﻳﮕـﺮ ﻧﻴـﺰ ﻛـﻪ در ﻣﻘﺎم اﭘﻮزﺳﻴﻮن ﺑﻮدﻧﺪ ،ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ آﺷﻜﺎر ﺧﻮد را ﺷﺮوع ﻛﺮدﻧﺪ .در ﻛﺮدﺳـﺘﺎن، اوﺿﺎع ﺗﺎ ﺣﺪودي وﺧﻴﻢﺗﺮ ﺑﻮد ،زﻳـﺮا آزادي و ﻓﺮﺻـﺖ ﻓﻌﺎﻟﻴـﺖ آﻧﭽﻨـﺎﻧﻲ اﻳﺠﺎد ﻧﺸﺪه ﺑﻮد ،ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ آن ،ﻳﻚ ﺳﺎل ﭘﺲ از ﺑﻪ ﺷـﻬﺎدت رﺳـﻴﺪن ﭘﻴـﺸﻮا ﻗﺎﺿﻲﻣﺤﻤﺪ ،ﺟﻮاﻧﺎن ﻣﻨﻄﻘﻪي ﻣﻬﺎﺑﺎد ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺳﻴﺎﺳـﻲ ﻧﻤـﻮده و ﺑـﺎ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ارﺗﺒﺎط ﺑﺮﻗﺮار ﻧﻤﻮدﻧـﺪ و در وﻫﻠـﻪي ﻧﺨـﺴﺖ ،ﺗـﺸﻜﻴﻼت ﺣـﺰب دﻣﻜﺮات را اﺣﻴﺎء ﻧﻤﻮدﻧﺪ .ﻣﺠﻠﻪاي ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮان "رﻳﻄـﺎ" ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻲ "راه" را ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻧﻤﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﭼﻨﺪ ﺷﻤﺎرهاي از آن ﺑﻪ ﭼﺎپ رﺳـﻴﺪ .اﻳـﻦ ﻣﺠﻠـﻪ ﺗـﺪاوم ﻣﺒﺎرزهي ﺣﺰب دﻣﻜﺮات را در ﻧﻈﺮ داﺷﺖ ﻛﻪ ﻣﺮدم را ﺑـﻪ ﻣﺒـﺎرزه دﻋـﻮت ﻣﻲﻛﺮد .ﭼﺎپ و اﻧﺘﺸﺎر " رﻳﻄـﺎ" ﺗﺄﺛﻴﺮات ﻣﺜﺒﺘﻲ ﺑﺮ روي ﺟﻮاﻧـﺎن داﺷـﺖ. در اﺣﻴﺎء و ﺑﺎزﺳﺎزي ﺗﺸﻜﻴﻼت ﺣـﺰب دﻣﻜـﺮات ﻫـﻴﭻ ﻛـﺪام از اﻋـﻀﺎي ﭘﻴﺸﻴﻦ رﻫﺒﺮي ﺣﺰب ﻣﺸﺎرﻛﺘﻲ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ.
199
ﺑﺮﺧﻲ از اﻋﻀﺎي ﺧﻴﻠﻲ ﻓﻌﺎل آن ،ﻳﺎ اﻋﺪام ﺷﺪه و ﻳﺎ زﻧﺪاﻧﻲ ﺷـﺪه ﺑﻮدﻧـﺪ. ﺑﺨﺶ دﻳﮕﺮي از اﻋﻀﺎء ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﺮ اﻋﺘﻘـﺎد ﺧـﻮد ﺑﻮدﻧـﺪ ،وﻟـﻲ ﻧﺘﻮاﻧـﺴﺘﻨﺪ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻛﻨﻨﺪ ،در ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻋﺎزم ﺧﺎرج از ﻛﺸﻮر ﺷﺪﻧﺪ. ﺑﺨﺶ ﻋﻤﺪهي رﻫﺒﺮان و ﻛﺎدرﻫﺎي ﺣﺰب دﻣﻜﺮات در آن دوران ﻛـﻪ ﻧـﻪ اﻋﺪام و ﻧﻪ زﻧﺪاﻧﻲ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ و ﻧﻪ اﻳﻦﻛﻪ ﻋﺎزم ﺧﺎرج از ﻛﺸﻮر ﺷﺪه ﺑﻮدﻧـﺪ، از ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻛﻨﺎره ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﻣﺸﻐﻮل ﻛﺴﺐ و ﻛـﺎر ﺷـﺪه ﺑﻮدﻧـﺪ .ﺷـﻤﺎري از رؤﺳﺎي ﻋﺸﺎﻳﺮ از ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﻦ ﺣﺰب ﻛﻪ در دوران ﺟﻤﻬـﻮري ﻛﺮدﺳـﺘﺎن ،ﻫـﺮ ﻛﺪام ﺑﻪ ﻧﺤﻮي ﺑﺎ رژﻳﻢ ﺷﺎه در ارﺗﺒﺎط ﺑﻮدﻧﺪ ،ﻫﻤﺮاه ﺑـﺎ ﻛـﺴﺎﻧﻲ دﻳﮕـﺮ ﻛـﻪ اﺣﺘﻤﺎﻻً ارﺗﺒﺎﻃﻲ از آن ﻧﻮع ﻧﺪاﺷﺘﻪ وﻟﻲ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﻲﺑﺎﻟﻴﺪﻧـﺪ ﻛـﻪ ﻋﻠﻴـﻪ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن دﺳﺖ ﺑﻪ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ زدهاﻧﺪ ،ﺗﻐﻴﻴﺮ ﭼﻬﺮه داده و ﺑـﻪ ﻋﻮاﻣـﻞ ﺷﺎه و رژﻳﻢ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﺪﻧﺪ و ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺳﺎل در رﻛﺎب رژﻳﻢ ﻣﺮﺗﺠﻊ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﻲ ﺑﻮدﻧﺪ. ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ از ﻣﻴﺎن رﻫﺒﺮان ﺣﺰب ،ﺷﺨﺼﻴﺘﻲ ﭘﺮآوازه ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻧﻤﻲﺧﻮرد ﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ اﻋﻀﺎ و ﻫـﻮاداران ﺣـﺰب را ﺣـﻮل ﺧـﻮد ﮔـﺮد آورده و ﻣﺠـﺪداً ﺗﺸﻜﻴﻼت ﺣﺰب را اﺣﻴﺎ ﻧﻤﺎﻳﺪ .در اﻳﻦ ﻣﻴﺎن ﺑﻪ درﺳﺘﻲ ﻓﻘﻂ ﺟﻮاﻧـﺎن ﺑﻮدﻧـﺪ ﻛﻪ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ آﻧﻜﻪ ﺗﺠﺮﺑﻪي ﻛﺎر ﺣﺰﺑﻲ آﻧﺎن ﻛﻤﺘﺮ ﺑﻮد ،ﺟـﺴﻮراﻧﻪ ﮔـﺎم در راه
200
ﻣﺒﺎرزه ﻧﻬﺎدﻧﺪ و ﺑﺎ اﻧﺘﺸﺎر ) (bŽîŠراه و ﻣﺸﻲ ﻣﺒـﺎرزهي ﺣـﺰب را اداﻣـﻪ دادﻧﺪ. اﻳﻦ دﺳﺘﻪ از ﺟﻮاﻧﺎن ،ﺑﻪ دﻟﻴﻞ اﻳﻨﻜﻪ ﺗﺠﺮﺑﻪي ﺳﻴﺎﺳﻲﺷﺎن ﻧﺎﭼﻴﺰ ﺑـﻮد و در ﺿﻤﻦ رﻫﻨﻤﻮدي ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ ،ﺑﺮ ﺳﺮ دو راﻫﻲ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ،ﺑﻌﻀﺎً ﺑـﺮ اﻳـﻦ اﻋﺘﻘﺎد ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﻧﺨﺴﺖ ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺘﻲ ﺗﺸﻜﻴﻼﺗﻲ ﻛﻤﻮﻧﻴﺴﺘﻲ را ﺑﻨﻴﺎن ﺑﮕﺬارﻧـﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺧﻮد ﻧﻮﻋﻲ ﻋﻜﺲاﻟﻌﻤﻞ ﻋﻠﻴﻪ ﺷـﺮاﻳﻂ ﻣﻮﺟـﻮد ﺑـﻮد ﻛـﻪ ﺑـﻪ دﻧﺒـﺎل وﺿﻌﻴﺖ " اﻧﺤﻼل" در ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﭘﺪﻳﺪ آﻣﺪه ﺑﻮد ،اﻳـﻦ ﺑـﻮد ﻛـﻪ ﺑﻌـﻀﻲ از آﻧﺎن ،ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮان "ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻛﻤﻮﻧﻴﺴﺘﻲ ﻛﺮدﺳﺘﺎن" در ﭘﻲ آن ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﺑـﻪ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺣﺰﺑﻲ ﺧﻮد اداﻣﻪ دﻫﻨﺪ ،ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ آﻧﻜﻪ اﻛﺜﺮﻳﺖ آﻧﺎن ﻣﺎﻳﻞ ﺑﻮدﻧﺪ ﻛـﻪ دﻧﺒﺎﻟﻪرو ﺧﻂﻣﺸﻲ ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺑﻪ ﺗﺪرﻳﺞ اﻗﻠﻴﺖ ﻧﻴﺰ اﻳﻦ ﺧﻂﻣﺸﻲ را ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻛﺮد و رويﻫﻢرﻓﺘﻪ ﻣﺠﺪداً ﻧﺎم و ﻧﺸﺎن و ﺧﻂﻣﺸﻲ ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﻛﺮدﺳﺘﺎن را ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﻧﺪ. اﻳﻦ ﺳﺎزﻣﺎن ﺟﺪﻳﺪاﻟﺘﺄﺳﻴﺲ ،ﺣﻮل دو ﻣﺸﻲ و ﻣﺤﻮر ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻣـﻲﻛـﺮد .از ﺳﻮﻳﻲ ﺳﻌﻲ ﻣﻲﻛﺮد ﺑﺎ ﺳﺎزﻣﺎنﻫﺎي ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻋﺮاق ﺗﻌﺎﻣﻞ و ارﺗﺒﺎط داﺷـﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﻋﺒـﺎرت ﺑﻮدﻧـﺪ از ﺳـﺎزﻣﺎنﻫـﺎي ﻛﻤﻮﻧﻴـﺴﺘﻲ )آن دوران ﺣـﺰب ﻛﻤﻮﻧﻴﺴﺖ ﻋﺮاق ﻣﺸﺘﻤﻞ ﺑﺮ ﭼﻨﺪ ﺑﺨﺶ ﺑﻮد( و ﭘـﺎرت دﻣﻜـﺮات ﻛﺮدﺳـﺘﺎن ﻛﻪ ﻗﺒﻼً ﺷﺎﺧﻪاي از ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﻮد و ﺳﭙﺲ ﻳﻚ ﺳﺎل ﺑﻌـﺪ از 201
ﺗﺄﺳﻴﺲ اﻳﻦ ﺣـﺰب در 25ﻣـﺮداد ،1325ﺑـﻪ ﻋﻨـﻮان ﺣﺰﺑـﻲ ﻣـﺴﺘﻘﻞ در ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻋﺮاق ﺗﺄﺳﻴﺲ ﺷﺪ. اﻳﻦ ﺟﻮاﻧﺎن ،ﺧﺼﻮﺻﺎً آﻧﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ در ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ داﺷـﺘﻨﺪ ﺑـﻪ دﻟﻴـﻞ اﺣﺴﺎﺳﺎت ﻣﻠﻲﮔﺮاﻳﺎﻧﻪي ﻛﺮدي ﻳﺎ ﺑﺎ ﻫﺪف درﻳﺎﻓﺖ ﻛﻤـﻚ ﻳـﺎ ﻣـﺸﻮرت و ﻫﻤﻔﻜﺮي ،ﺑﻪ ﺳﺎزﻣﺎنﻫﺎي ﺳﻴﺎﺳﻲ اﭘﻮزﻳﺴﻴﻮن ﻋﺮاق روي آوردﻧﺪ ،از دﻳﮕـﺮ ﺳﻮ ،ﺳﻌﻲ ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ رﻫﺒﺮان ﺣﺰب ﺗـﻮدهي اﻳـﺮان در ﺗﻬـﺮان ارﺗﺒـﺎط ﺑﺮﻗﺮار ﻛﻨﻨﺪ و ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺧﻮد در ﻛﺮدﺳﺘﺎن را ﺑﺎ اﻳﻦ ﺣﺰب ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. ﻫﺮ دو ﻣﺸﻲ ﻣﺬﻛﻮر ﺗﺎ ﻣﺪﺗﻲ ﺑﻪﻃﻮر ﻣﺪاوم در ﺟﺮﻳﺎن ﺑﻮد .ﻣـﺪت زﻳـﺎدي ﻃﻮل ﻧﻜﺸﻴﺪ ﻛﻪ ﺣﺰب ﺗﻮده آﻣـﺎدﮔﻲ ﺧـﻮد را ﺑـﺮاي ﺑﺮﻗـﺮاري ارﺗﺒـﺎط ﺑـﺎ ﺗﺸﻜﻴﻼت ﺣﺰب دﻣﻜﺮات در ﻣﻬﺎﺑﺎد اﻋﻼم ﻧﻤﻮد .راﺑﻂِ ﻣﻴﺎن ﺣﺰب دﻣﻜـﺮات و ﺣﺰب ﺗﻮده در آن زﻣﺎن ،ﺻﺎرماﻟﺪﻳﻦ ﺻﺎدق وزﻳـﺮي ﺑـﻮد ﻛـﻪ از ﻃﺮﻳـﻖ ﺻﺪﻳﻖ اﻧﺠﻴﺮيآذر ﺑﻪ ﺟﻮاﻧﺎن ﻣﻬﺎﺑﺎد رﻫﻨﻤﻮدﻫﺎي زﻳﺎدي اراﺋﻪ ﻣﻲداد.
46
46ﺻﺎرم اﻟﺪﻳﻦ ﺻﺎدق وزﻳﺮي از روﺷﻨﻔﻜﺮان ﺷﻬﺮ ﺳﻨﻨﺪج ﺑﻮد ﻛﻪ از ﻫﻤﺎن دوران ﺟﻤﻬـﻮري ﻛﺮدﺳـﺘﺎن ﺑﺎ رﻫﺒﺮان ﺣﺰب دﻣﻜﺮات و ﺧﺼﻮﺻﺎً ﺧﺎﻧﻮادهي ﻗﺎﺿﻲ ﻣﺤﻤﺪ در ارﺗﺒﺎط ﺑﻮد. ﺻﺪﻳﻖ اﻧﺠﻴﺮيآذر ،از ﻛﺎدرﻫﺎي روﺷﻨﻔﻜﺮ ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﻮد و ﺟﻮاﻧـﺎن ﻣﻬﺎﺑـﺎد او را از ﻧﺰدﻳـﻚ ﻣﻲﺷﻨﺎﺧﺘﻨﺪ .ﭘﺲ از ﺳﻘﻮط ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ،ﻛﺮدﺳﺘﺎن را ﺗﺮك ﻧﻤﻮد و در ﺗﻬﺮان ﻣﻘﻴﻢ ﺷﺪ )ن(
202
رﻫﺒﺮي ﺣﺰب ﺗﻮده در آن دوران ﺑﺮ اﻳﻦ ﺑﺎور ﺑﻮد ﻛـﻪ ﺗـﺸﻜﻴﻼت ﺣـﺰب دﻣﻜﺮات در ﻛﺮدﺳﺘﺎن ،ﭼﻪ ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ ﺗﺸﻜﻴﻼﺗﻲ و ﭼﻪ ﺑﻪ ﻟﺤـﺎظ ﺳﻴﺎﺳـﻲ ،ﺑـﻪ ﻃﻮر ﻛﻠﻲ ،ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺘﻲ از رﻫﺒﺮان ﺣﺰب ﺗـﻮده ﭘﻴـﺮوي ﻛﻨﻨـﺪ و در ﺣﻘﻴﻘـﺖ ﺟﺰﺋﻲ از ﺗﺸﻜﻴﻼت ﺣﺰب ﺗﻮده ﺑﺎﺷﻨﺪ ،وﻟﻲ ﻧﺎم و ﻋﻨﻮان ﺣﺰب دﻣﻜـﺮات را ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻳﺪك ﺑﻜﺸﻨﺪ و ﺗﺤﺖ دو ﻋﻨﻮان ﺑﻪ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺧﻮد اداﻣﻪ دﻫﻨﺪ ﻛـﻪ در ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﻌﺪاً ﺑﻪ ﻫﻤﺎن ﺻﻮرت درآﻣﺪ. در ﺑﻬﺎر و ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن ،1327ﻣﺠﺪداً ﺟﻨﺒﺶ دﻣﻜﺮاﺗﻴﻚ در ﺳﺮاﺳـﺮ اﻳـﺮان، ﭘﺎي ﮔﺮﻓﺖ .روزﻧﺎﻣﻪﻫﺎي اﭘﻮزﻳﺴﻴﻮن ﺑﻪ ﺻﺮاﺣﺖ ﻋﻠﻴﻪ ﻣﻮاﺿﻊ دوﻟﺖ ﻣﻄﻠﺐ ﻧﻮﺷﺘﻪ و اﻧﺘﻘﺎد ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ ،ﺑﻪ ﺗـﺪرﻳﺞ آﺷـﻜﺎر ﺷـﺪ ﻛـﻪ در ﺗﻬـﺮان و دﻳﮕـﺮ ﺑﺨﺶﻫﺎ و ﻣﻨﺎﻃﻖ اﻳﺮان و ﺧﺼﻮﺻﺎً در ﺷﻬﺮﻫﺎي ﺑﺰرگ ،ﺣﺰب ﺗﻮده در ﭘـﻲ ﺟﺒﺮان ﺷﻜﺴﺘﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ در ﺳﺎلﻫﺎي 1325و 1326ﺑﻪ آن دﭼﺎر ﺷﺪه ﺑـﻮد. ﺣﺰب ﺗﻮده ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﺪاوم در ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺷـﻬﺮﻫﺎي ﺑـﺰرگ ،ﺗـﺸﻜﻴﻼت ﺧـﻮد را ﭘﺎﻳﻪﮔﺬاري ﻧﻤﻮد .ﺑﻪ ﻣﺮور زﻣﺎن ﻧﻔﻮذش ﻓﺰوﻧﻲ ﻣﻲﮔﺮﻓﺖ و ﺗﺒﻠﻴﻐﺎﺗﺶ ﻧﻴـﺰ ﺗﺄﺛﻴﺮ زﻳﺎدي ﺑﺮ اوﺿﺎع ﺳﻴﺎﺳﻲ ﻛﺸﻮر ﺑﻪ دﻧﺒﺎل داﺷﺖ .در ﭼﻨـﻴﻦ اوﺿـﺎع و اﺣﻮاﻟﻲ ،ارﺗﺠﺎع در اﻳﺮان ﻣﺠﺪداًٌ در اﻳﻦ ﻓﻜـﺮ ﺑـﻮد ﻛـﻪ ﺑـﺮاي ﻣﻤﺎﻧﻌـﺖ از ﮔﺴﺘﺮدهﺗﺮ ﺷﺪن ﺟﻨﺒﺶ دﻣﻜﺮاﺳﻲﺧﻮاﻫﻲ و ﺧﺼﻮﺻﺎً ﻣﺤـﺪودﻛﺮدن ﻓﻌﺎﻟﻴـﺖ اﭘﻮزﻳﺴﻴﻮن و ﻣﻤﻨﻮع اﻋﻼم ﻛﺮدن ﻣﻄﺒﻮﻋﺎت ﺳﻴﺎﺳﻲ اﭘﻮزﻳـﺴﻴﻮن ،ﭼـﺎرهاي 203
ﺑﻴﺎﻧﺪﻳﺸﻨﺪ .ﻧﻤﻮدي از دﻳﻜﺘﺎﺗﻮري ﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﻨﻴﺎنﻫﺎي ﻗﺪرت ارﺗﺠﺎع اﻳـﺮان ﺑﻪ رﻫﺒﺮي ﻣﺤﻤﺪرﺿﺎ ﺷﺎه را ﺗﺜﺒﻴﺖ ﻛـﺮده و ﻣﻨـﺎﻓﻊ اﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴـﺴﻢ آﻣﺮﻳﻜـﺎ و اﻧﮕﻠﻴﺲ را ﺣﻔﻆ ﻧﻤﺎﻳﺪ ،در اﻓﻖ دﻳﺪﮔﺎن ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﻲﺧﻮرد. اﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴﺴﻢ آﻣﺮﻳﻜﺎ و اﻧﮕﻠﻴﺲ در ﺳﺮﻛﻮب ﺟﻨﺒﺶ دﻣﻜﺮاﺳـﻲ ﺧـﻮاﻫﻲ در اﻳﺮان و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ در ﻣﺒﺎرزه ﻋﻠﻴﻪ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺷﻮروي ﻫﻤﺮاه و ﻣﺘﺤﺪ ﺑﻮدﻧﺪ .اﻣـﺎ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﻓﺎﺋﻖ آﻣﺪن ﺑﺮ ﺟﻨﺒﺶ دﻣﻜﺮاﺳﻲﺧﻮاﻫﻲ در ﺳـﺎل 1326اﺧﺘﻼﻓـﺎﺗﻲ در ﻣﻴﺎن آﻧﺎن ﻣﺸﺎﻫﺪه ﮔﺮدﻳﺪ .اﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴﺴﻢ اﻧﮕﻠﻴﺲ ،ﻛﻪ ﻗﺒﻼً ﻧﻔﻮذ زﻳـﺎدي را در ﺳﺎﺧﺘﺎر ﻗﺪرت اﻳﺮان ﺑﻪ دﺳﺖ آورده ﺑﻮد ،ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻋﻨﻮان راﺿﻲ ﻧﻤﻲﺷـﺪ ﻛﻪ ﻧﻔﻮذ ﺧﻮد را ﻛﺎﻫﺶ دﻫﺪ ،اﻣﺎ از دﻳﮕﺮ ﺳﻮ ،آﻣﺮﻳﻜﺎ در ﺳﻄﺢ ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠـﻲ در ﻣﻘﺎم ﻳﻚ اﺑﺮﻗﺪرت و ﭘﻴﺮوز ﭘﺲ از ﺟﻨﮓ دوم ﺟﻬﺎﻧﻲ و دوﻟﺘـﻲ ﻛـﻪ ﺑـﻪ ﺑﻤﺐ اﺗﻢ و اﻗﺘﺼﺎدي ﺑﺴﻴﺎر ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻪ ﻣﺠﻬﺰ ﺑﻮد ،ﺑﺮ اﻳﻦ ﺑﺎور ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﻌﺎدﻻت ﻗﺪرت ﺑﻪ ﻧﻔﻊ آن ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻛﺮده و اﺳﺘﻌﻤﺎر ﭘﻴﺮ اﻧﮕﻠﻴﺲ ﻓﺎﻗـﺪ ﻗـﺪرت ﭘﻴـﺸﻴﻦ ﺧﻮد اﺳﺖ ،ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ ،ﺧﻮاﺳﺘﺎر آن ﺑﻮد ﻛﻪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬـﺎ در ﺧﺎورﻣﻴﺎﻧـﻪ و در اﻳﺮان ،ﺑﻠﻜﻪ در ﺳﺮاﺳﺮ ﺟﻬﺎن ﺟﺎﻳﮕﺎﻫﻲ ﻣﻤﺘﺎز ﺑﻪ دﺳﺖ ﺑﻴﺎورد .ﺑﻪ اﻳﻦ دﻟﻴـﻞ رﻗﺎﺑﺘﻲ ﺳﺨﺖ ﻣﻴﺎن اﺳﺘﻌﻤﺎر ﻗﺪﻳﻤﻲ اﻧﮕﻠﻴﺲ ﻛﻪ دﻳﮕﺮ ﻗﺪرت آن را ﻧﺪاﺷﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ آﺳﺎﻧﻲ اﻣﭙﺮاﻃﻮري ﺧﻮد را ﻣﺤﻔﻮظ ﻧﮕﻪ دارد و اﻣﭙﺮاﻃـﻮري ﻧﻮﻇﻬـﻮر
204
آﻣﺮﻳﻜﺎ ﻛﻪ ﺑﺴﻴﺎر ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ ﺑﻮد و ﺗﻮان آن را در ﺧﻮد ﻣـﻲدﻳـﺪ ﻛـﻪ ﺟﺎﻳﮕـﺎه اﺳﺘﻌﻤﺎر اﻧﮕﻠﻴﺲ را ﺑﻪ ﺧﻮد اﺧﺘﺼﺎص دﻫﺪ ،در ﮔﺮﻓﺖ. ﻧﻪ آن ﻧﻔﻮذ ﮔﺴﺘﺮده ﻛﻪ اﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴﺴﻢ اﻧﮕﻠﻴﺲ در اﻳﺮان دارا ﺑﻮد ،ﺑﺎ ﺻـﻨﻌﺖ و ﺗﺤﻠﻴﻞ آن دوﻟﺖ ﻫﻤﺨﻮاﻧﻲ داﺷﺖ و ﻧـﻪ ﻧﻔـﻮذ ﻛﻤـﻲ ﻛـﻪ آﻣﺮﻳﻜـﺎ از آن ﺑﺮﺧﻮردار ﺑﻮد ،ﭘﺎﺳﺨﮕﻮي ﻗﺪرت ﺳﻴﺎﺳﻲ ،اﻗﺘـﺼﺎدي و ﻧﻈـﺎﻣﻲ ﮔـﺴﺘﺮدهاي ﺑﻮد ﻛﻪ در دﻧﻴﺎ ﺑﻪ دﺳﺖ آورده ﺑﻮد .اﺧﺘﻼف و ﺗﻀﺎد ﻣﻴـﺎن دو اﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴـﺴﺖ در اﻳﺮان ﻛﻪ ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ اﻗﺘﺼﺎدي و اﺳﺘﺮاﺗﮋﻳﻚ ﻛﺸﻮري ﺑﺎ اﻫﻤﻴﺖ ﻣﺤـﺴﻮب ﻣﻲﺷﺪ ،ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻲ ﻧﻤﺎﻳﺎن ﺑﻮد و ﺗﺄﺛﻴﺮات آن ﻧﻴﺰ ﺑـﺮ روي اوﺿـﺎع ﺳﻴﺎﺳـﻲ و داﺧﻠﻲ ﻫﻢ آﺷﻜﺎر ﺑﻮد .ﻫﺮ ﻛﺪام از دوﻟﺖﻫـﺎي ﻣـﺬﻛﻮر ،ﻋﻮاﻣـﻞ و ﻋﻨﺎﺻـﺮ واﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺧﻮد را در ﻣﻴﺎن ﺻﺎﺣﺒﺎن ﻗﺪرت در اﻳـﺮان ﭘﻴـﺪا ﻛـﺮده ﺑﻮدﻧـﺪ و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻫﺮ ﻛﺪام از ﻃﺮﻳـﻖ اﺷـﺨﺎص ﻳـﺎ ﻧﻴﺮوﻫـﺎﻳﻲ ﻛـﻪ از درون ﻛـﺸﻮر آﻣﺎدهي ﻫﻤﻜﺎري ﺑﺎ آﻧﺎن ﺑﻮدﻧﺪ در ﺻﺪد ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ رﻗﻴﺐ ﺧـﻮد را از ﻣﻴـﺪان ﺑﻪدر ﻛﻨﻨﺪ. اﻣﺎ ﻫﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﻛﻪ اﺷﺎره ﻛﺮدﻳﻢ ،در ﺳﺮﻛﻮب ﻧﻴﺮوﻫﺎي اﺻﻴﻞ دﻣﻜﺮاﺗﻴﻚ و ﻣﻠﻲ ،در ﺑﻴﻦ ﻫـﺮ ﻛـﺪام از دو اﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴـﺴﺖ ﻣـﺬﻛﻮر ،اﺧﺘﻼﻓـﻲ ﺑـﻪ ﭼـﺸﻢ ﻧﻤﻲﺧﻮرد و در ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﺘﻔﻖاﻟﻘﻮل و ﻣﺘﺤﺪ ﺑﻮدﻧﺪ.
205
روز 15ﺑﻬﻤﻦ ﺳﺎل 1327در ﺗﻬﺮان ،زﻣـﺎﻧﻲ ﻛـﻪ ﻣﺤﻤﺪرﺿﺎﺷـﺎه ﻋـﺎزم ﺟﺸﻦ ﺑﺎزﮔﺸﺎﻳﻲ داﻧﺸﮕﺎه ﺷﺪه ﺑﻮد ،ﻫﺪف ﺗﻴﺮاﻧﺪازي ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ و ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺟﺰﺋﻲ ﻣﺠﺮوح ﺷﺪ ،اﻣﺎ ﻣﻮﺿﻮع ﺗﻴﺮاﻧﺪازي ﻣﺴﺘﻤﺴﻚ و ﺑﻬﺎﻧـﻪاي ﺷﺪ ﺗﺎ ﻫﺮ ﻧﻮع ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺟﺮﻳﺎﻧﺎت و ﺳﺎزﻣﺎنﻫﺎي اﭘﻮزﻳﺴﻴﻮن ،ﺑﻪوﻳـﮋه ﺣـﺰب ﺗﻮده ،ﻣﻤﻨﻮع اﻋﻼم ﺷﻮد .ﺣﺰب ﺗﻮده ﻣﻨﺤﻞ اﻋﻼم ﺷﺪ و 4روز ﭘـﺲ از آن، ﻳﻌﻨﻲ روز 19ﺑﻬﻤﻦ ،ﻗﺎﻧﻮن ﺑﺴﺘﻦ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎت ﻣﺨﺎﻟﻒ دوﻟـﺖ ﻫـﻢ ﺗـﺼﻮﻳﺐ ﺷﺪ .در آن ﻗﺎﻧﻮن ذﻛﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻛـﻪ ﻫـﺮ ﻛـﺲ ﺑـﻪ ﺷـﺎه و ﺧـﺎﻧﻮادهي ﺷـﺎه ﺑﻲاﺣﺘﺮاﻣﻲ ﻛﻨﺪ ،ﺑﺎزداﺷﺖ ﺧﻮاﻫـﺪ ﺷـﺪ .ﻣﺤﻤﺪرﺿﺎﺷـﺎه ،از اﻳـﻦ وﺿـﻌﻴﺖ ﺑﻬﺮهﺑﺮداري ﻧﻤﻮد ،ﻣﺠﻠﺲ ﻣﺆﺳـﺴﺎن را ﺗﺄﺳـﻴﺲ ﻛـﺮد و ﻫﻤﭽﻨـﻴﻦ ﻗـﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﻲ را ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﺧﻮد ﺗﻐﻴﻴﺮ داد و ﻗﺪرت ﺧﻮد را اﻓﺰاﻳﺶ داد. ﺑﻌﺪاً آﺷﻜﺎر ﺷﺪ ﻛﻪ ﻧﺎﺻﺮ ﻓﺨﺮآراﺋﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﻮي ﺷﺎه ﺗﻴﺮاﻧﺪازي ﻛﺮده ﺑﻮد، ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﺳﺮﻟﺸﻜﺮ رزم آرا ﺗﻤﺎﻳﻞ و ﮔـﺮاﻳﺶ داﺷـﺘﻪ اﺳـﺖ .رزمآرا در آن دوران ،رﺋﻴﺲ ﺳﺘﺎد ارﺗﺶ ﺑﻮد و راﺑﻄﻪي ﻧﺰدﻳﻜﻲ ﺑﺎ اﻧﮕﻠﻴﺲ داﺷﺖ ،ﭼﻨـﻴﻦ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲرﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﻫﺪف اﻳﻦ ﺑﻮده اﺳﺖ ﻛﻪ اﻧﮕﻠﻴﺲ ﺑﺎ از ﻣﻴـﺎن ﺑﺮداﺷـﺘﻦ ﺷﺎه ،رزمآرا را ﺑﺮ ﺳﺮ ﻛﺎر ﺑﻴﺎورد و ﺑﺪﻳﻦﺗﺮﺗﻴﺐ دﻳﻜﺘـﺎﺗﻮري ﻧﻈـﺎﻣﻲ را در اﻳﺮان ﭘﺎﻳﻪﮔﺬاري ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﻛﻞ ﻗﺪرت ﻛﺸﻮر را در دﺳﺖ ﺑﮕﻴـﺮد .ﺗﺤﻠﻴـﻞ و ارزﻳﺎﺑﻲ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺑﺮﻳﺘﺎﻧﻴﺎ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ در ﺻـﻮرت ﻛـﺸﺘﻪ ﻧـﺸﺪن ﺷـﺎه ﻧﻴـﺰ 206
ﺗﻴﺮاﻧﺪازي دﺳﺘﺎوﻳﺰي ﺑﺮاي ﭘﺎﻳﻪرﻳﺰي دﻳﻜﺘﺎﺗﻮري ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑـﺎزﻫﻢ ﺑـﻪ ﻧﻔﻊ اﻧﮕﻠﻴﺲ ﺗﻤﺎم ﻣﻲﺷﺪ .از دﻳﮕﺮ ﺳﻮ ،از ﻣﺤﻤﺪرﺿﺎﺷﺎه ،ﻛـﻪ در آن دوران ﺑﺎ ﻣﺮور زﻣﺎن ﺑﻪ آﻣﺮﻳﻜﺎ ﮔﺮاﻳﺶ ﭘﻴﺪا ﻣﻲﻛﺮد ،زﻫﺮ ﭼﺸﻢ ﻣﻲﮔﺮﻓـﺖ .در آن ﻣﻘﻄﻊ ،اوﺿﺎع اﻗﺘﺼﺎدي اﻳﺮان ﺑﺴﻴﺎر وﺧﻴﻢ ﺑﻮد ،در ﺣﻘﻴﻘـﺖ ،ﺳـﻬﻢ ﺑـﺴﻴﺎر ﻛﻤﻲ از درآﻣﺪ ﻧﻔﺖ ﻋﺎﻳﺪ اﻳﺮان ﻣﻲﺷﺪ .ﺟﻬـﺖ ﺣـﻞ ﻣـﺸﻜﻼت اﻗﺘـﺼﺎدي، اﻧﮕﻠﻴﺲ دوﻟﺖ اﻳﺮان را ﻧﺼﻴﺤﺖ و ﻫﺪاﻳﺖ ﻣﻲﻛﺮد ﻛﻪ از دوﻟﺖ آﻣﺮﻳﻜﺎ و ﻳﺎ از ﺑﺎﻧﻚ ﺟﻬﺎﻧﻲ وام ﺑﮕﻴﺮد ،ﺑﺮاي ﺣﻞ ﻣـﺸﻜﻼت ﺳﻴﺎﺳـﻲ ﻫـﻢ دﻳﻜﺘـﺎﺗﻮري ﻧﻈﺎﻣﻲ را ﻣﺪ ﻧﻈﺮ ﻗﺮار داده ﺑﻮدﻧﺪ. دوﻟﺖ آﻣﺮﻳﻜﺎ و ﺑﺎﻧﻚ ﺟﻬﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺗﺤﺖ ﻧﻔﻮذ آﻣﺮﻳﻜﺎ ﻗﺮار داﺷـﺖ ،ﺣﺎﺿـﺮ ﻧﺒﻮدﻧﺪ ﺑﻪ اﻳﺮان وام ﺑﺪﻫﻨﺪ و اﺻﺮارﺷﺎن ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺮ آن ﺑﻮد ﻛﻪ اﻳﺮان ﺧﻮاﺳﺘﺎر ﺳﻬﻢ ﺑﻴﺸﺘﺮي از درآﻣﺪ ﻧﻔﺖ ﺑﺎﺷﺪ .ﻫﺪف آﻣﺮﻳﻜﺎﻳﻲﻫﺎ ﺿﺮﺑﻪ زدن ﺑﻪ ﺷﺮﻛﺖ ﻧﻔﺖ اﻧﮕﻠﺴﺘﺎن ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﻤﺎد ﻧﻔﻮذ اﻗﺘﺼﺎدي و ﺳﻴﺎﺳـﻲ ﺑﺮﻳﺘﺎﻧﻴـﺎ در اﻳـﺮان ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﺪه ﺑﻮد و در واﻗﻊ ،دوﻟﺘﻲ ﻣﺴﺘﻘﻞ و ﻣﺠﺰا در درون دوﻟﺖ اﻳﺮان ﺑـﻪ ﺷﻤﺎر ﻣﻲرﻓﺖ.
47
47ﻣﺠﻤﻮع درآﻣﺪ ﺷﺮﻛﺖ ﻧﻔﺖ اﻧﮕﻠﻴﺲ از آﻏﺎز ﺑﻪ دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻦ اﻣﺘﻴﺎز ﺗﺎ ﻣﻠﻲ ﻛﺮدن 895 ،ﻣﻴﻠﻮن دﻻر ﺑﻮد ﻛﻪ از آن ﻣﺠﻤﻮع ﻓﻘﻂ 105ﻣﻴﻠﻴﻮن ﻟﻴﺮه ﻳﻌﻨﻲ ﺑﻪ ﻋﺒﺎرﺗﻲ % 11/7ﺣﻖ اﻣﺘﻴﺎز ﺑﻪ اﻳﺮان ﺗﻌﻠﻖ ﮔﺮﻓﺘـﻪ
207
اﻳﻦ ﻛﻪ آﻣﺮﻳﻜﺎ از اﻳﺮان ﺧﻮاﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﻖ ﺧﻮد را از ﺷﺮﻛﺖ ﻧﻔﺖ اﻧﮕﻠﻴﺲ ﺧﻮاﺳﺘﺎر ﺷﻮد ،دﻟﻴﻞ ﺑﺮآن ﻧﺒﻮد ﻛﻪ ﺣﻖ اﻳﺮان ،ﭘﺎﻳﻤﺎل ﺷﺪه ﺑﺎﺷـﺪ و آﻣﺮﻳﻜـﺎ ﻫﻢ در ﺻﺪد دﻓﺎع از ﺣﻖ اﻳﺮان ﺑﺮآﻳﺪ .ﻫﺪف آﻣﺮﻳﻜﺎ ،ﻟﻐﻮ اﻣﺘﻴﺎزات ﺷـﺮﻛﺖ ﻧﻔﺖ اﻧﮕﻠﺴﺘﺎن و ﺗﺄﺳﻴﺲ ﺷﺮﻛﺘﻲ دﻳﮕﺮ ﺑﻮد ﺗﺎ ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ،ﺷـﺮﻛﺖﻫـﺎي آﻣﺮﻳﻜﺎﻳﻲ را در آن ﺳﻬﻴﻢ ﻛﻨﺪ. ﺷﺮﻛﺖﻫﺎي ﻧﻔﺘﻲ آﻣﺮﻳﻜﺎ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل اﻳﻦ ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ اﺟﺎزه ﻧﺪﻫﻨﺪ ﺷﺮﻛﺖ ﻧﻔﺖ اﻧﮕﻠﻴﺲ آن ﻫﻤﻪ ﺳﻮد ﺑﺒﺮد ،در ﺣﺎﻟﻲﻛﻪ درﺻﺪ ﺳﻮدآوري آﻧﻬﺎ در ﻛﺸﻮرﻫﺎي دﻳﮕﺮ ﻛﻤﺘﺮ ﺑﻮد .ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ ،ﺧﻮاﺳـﺖ آﻣﺮﻳﻜـﺎ از اﻳـﺮان ﺑـﺮاي ﻛـﺴﺐ ﺣﻘﻮق ﺑﻴﺸﺘﺮ ،ﻣﻄﻠﻮب ﻧﻴﺮوﻫﺎي ﻣﻴﻬﻦﭘﺮﺳﺖ و ﺿﺪ اﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴـﺴﺘﻲ در اﻳـﺮان ﺑﻮد ،ﺑﺪﻳﻦ ﺻﻮرت ،ﻇﺎﻫﺮا ﻧﻴﺮوﻫﺎي ﻣﺬﻛﻮر در ﻳـﻚ ﺟﺒﻬـﻪي ﻣـﺸﺘﺮك ﺑـﺎ آﻣﺮﻳﻜﺎ ﻋﻠﻴﻪ اﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴﺴﻢ اﻧﮕﻠﻴﺲ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ. دوﻟﺖ ﺑﺮﻳﺘﺎﻧﻴﺎ ،اﻳﻦ ﺧﻄﺮ را ﺣﺲ ﻛﺮده ﺑﻮد ،ﺑﻪ ﻫﻤـﻴﻦ دﻟﻴـﻞ ،روي ﻛـﺎر آوردن ﻳﻚ دﻳﻜﺘﺎﺗﻮري از ﻃﺮﻳﻖ ﻳﻜﻲ از ﭼﻬﺮهﻫﺎي ﻣـﻮرد اﻋﺘﻤـﺎد ﺧـﻮد را ﺿﺮوري ﻣﻲدﻳﺪ. ﺑﻮد .در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ در ﻫﻤﺎن اﻳﺎم ،ﭘﺲ از اﺣﺘﺴﺎب ﻫﺰﻳﻨﻪ ،ﺳـﻮد ﺷـﺮﻛﺖ ﻧﻔـﺖ و دوﻟـﺖ ﺑﺮﻳﺘﺎﻧﻴـﺎ 290 ﻣﻴﻠﻴﻮن ﻟﻴﺮه ﺑﻮد) .ﭘﻨﺠﺎه ﺳﺎل ﻧﻔﺖ اﻳﺮان ص (44
208
در روز 15ﺑﻬﻤﻦﻣﺎه ،ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﻮي ﺷﺎه ﺗﻴﺮاﻧﺪازي ﺷﺪ ،ﺧـﻮد رزم آرا در آن دﺧﻴﻞ ﺑﻮد ﺑﺎ اﻳﻦ ﻫﺪف ﻛﻪ زﻣﻴﻨﻪي ﻣﻨﺎﺳﺒﻲ را ﺑﺮاي دﻳﻜﺘـﺎﺗﻮري ﻧﻈﺎﻣﻲ ﺧﻮد ﻣﻬﻴﺎ ﻛﻨﺪ .ﺑﻌﻀﻲ از اﺳﻨﺎد ﻛﻪ ﺑﻌﺪﻫﺎ اﻓﺸﺎ ﮔﺮدﻳﺪ ،ﻧﺸﺎن ﻣﻲدادﻧﺪ ﻛﻪ ﻧﺎﺻﺮ ﻓﺨﺮآراﻳﻲ ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ از اﻋﻀﺎي رﻫﺒﺮي ﺣﺰب ﺗﻮده ﺑﻪﻃﻮر ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻳﺎ ﻏﻴﺮ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ در ﺗﻤﺎس ﺑﻮده و ﺑﻌﻀﺎً اﻓﺮادي از اﻳﻦ ﻣﺠﻤﻮﻋـﻪ ،ﻣﺨـﺼﻮﺻﺎً دﻛﺘﺮ ﻧﻮراﻟﺪﻳﻦ ﻛﻴﺎﻧﻮري از ﻗﺒﻞ ﻣﻄﻠﻊ ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ روز 15ﺑﻬﻤﻦ ﺑﻪ ﺳﻮي ﺷﺎه ﺗﻴﺮاﻧﺪازي ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ .ﺣﺘﻲ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﻲآﻳﺪ ﻛﻪ آﻧﻬﺎ ﻓﻘﻂ ﻧﺎﻇﺮ ﺣﺎدﺛـﻪ ﺑـﻮده ﺑﺎﺷﻨﺪ ،اﻳﻨﻜﻪ ﺷﺎه ﺟﺮاﺣﺖ ﺑﺮداﺷﺖ اﻣﺎ ﻛﺸﺘﻪ ﻧﺸﺪ ،ﺗﺎ ﺣﺪود زﻳﺎدي ﺑﺮﻧﺎﻣﻪي رزمآرا را ﻣﺨﺘﻞ ﻧﻤﻮد .ﺷﺎه ﻛﻪ در ﭘﻲ آن ﺑﻮد ﺗﺎ از اﻳﻦ وﺿﻌﻴﺖ ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﺧﻮد ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ ﺑﻬﺮه را ﺑﺒﺮد ،اﺑﺘﺪا ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺣﺰب ﺗﻮده و ﺳـﭙﺲ ﻓﻌﺎﻟﻴـﺖ ﻛﻠﻴـﻪي ﻧﻴﺮوﻫﺎي دﻣﻜﺮات اﭘﻮزﻳﺴﻴﻮن را ﻣﻤﻨﻮع اﻋﻼم ﻧﻤﻮد ،ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪي اﻳﻦﻛﻪ ﻧﺎﺻﺮ ﻓﺨﺮآراﻳﻲ ﻋﻀﻮ ﻳﺎ ﻫﻮادار ﺣﺰب ﺗﻮده اﺳﺖ ،ﺣـﺰب ﺗـﻮده را ﻣﻨﺤﻠـﻪ اﻋـﻼم ﻛﺮد .ﺑﻬﺎﻧﻪي دﻳﮕﺮ آن ﺑﻮد ﻛﻪ در ﻫﻤﺎن روز ﻳﻌﻨﻲ 15ﺑﻬﻤﻦ ،ﺣﺰب ﺗﻮده ﺑـﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﺳﺎﻟﺮوز درﮔﺬﺷﺖ دﻛﺘﺮ ﺗﻘﻲ اراﻧﻲ ،ﻣﻴﺘﻴﻨﮓ ﭼﻨﺪ ﻫﺰار ﻧﻔـﺮهاي ﺑـﺮ ﺳﺮ ﻣﺰار اﻳﺸﺎن ﺑﻪ راه اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮد.
48
48ﺳﺎﻟﺮوز درﮔﺬﺷﺖ دﻛﺘﺮ ﺗﻘﻲ اراﻧﻲ 14 ،ﺑﻬﻤﻦﻣﺎه اﺳﺖ .ﺑﻪ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﻛﻴﺎﻧﻮري ﺑﻪ ﺟﺎي روز 14ﺑﻬﻤﻦ، در 15ﺑﻬﻤﻦ اﻳﻦ ﻣﺮاﺳﻢ ﻳﺎدﺑﻮد ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻧﻮﻋﺎً ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺄﻣﻞ اﺳﺖ .ﻇﺎﻫﺮا ﺑﻪ اﻳﻦ دﻟﻴـﻞ ﻛـﻪ ﮔﻮﻳـﺎ 15
209
ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ اﻳﻨﻜﻪ ﻣﻴﺘﻴﻨﮓ در ﺟﺎﻳﻲ ﺑﻴﺮون از ﺷﻬﺮ ﺗﻬﺮان و در اﻣﺎﻣﺰاده ﻋﺒﺪاﷲ واﻗﻊ ﺷﺪه ﺑﻮد ،اﻣﺎ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﻬﺎﻧﻪاي ﺷﺪ و ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪاي واﻧﻤﻮد ﻣﻲﺷـﺪ ﻛـﻪ در آن روز ﺣﺰب ﺗﻮده ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﻛﻮدﺗﺎﻳﻲ ﺑﻮده اﺳﺖ .در ﻧﺘﻴﺠﻪ ،ﻋـﺪم ﻣﻮﻓﻘﻴـﺖ ﺗﻮﻃﺌﻪي 15ﺑﻬﻤﻦﻣﺎه ،وﺿﻌﻴﺘﻲ ﻣﺴﺎﻋﺪ را ﺑﺮاي ﺷﺎه ﻓـﺮاﻫﻢ ﻧﻤـﻮد ،از ﻳـﻚ ﺳﻮ ،از ﺗﻴﺮاﻧﺪازي ﺟﺎن ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻪ در ﺑﺮد و از ﺳﻮي دﻳﮕـﺮ ،ﺷـﺮاﻳﻂ ﺟﺪﻳـﺪي ﺑﺮاي اﺳﺘﻘﺮار دﻳﻜﺘﺎﺗﻮري ﺧﺸﻮﻧﺖآﻣﻴﺰي ﻫﻤﭽﻮن زﻣﺎن رﺿﺎﺷﺎه ﻓﺮاﻫﻢ ﺷـﺪ ﻛﻪ در واﻗﻊ آرزوي دﻳﺮﻳﻨﻪي ﻣﺤﻤﺪرﺿﺎ ﺷﺎه ﺑـﻮد .ﭘـﺲ از 15ﺑﻬﻤـﻦ ﻣـﺎه ،1327ﻋﺪهي زﻳﺎدي در ﺗﻬﺮان و دﻳﮕﺮ ﺷﻬﺮﻫﺎي اﻳﺮان ﻛﻪ اﻋـﻀﺎي ﺣـﺰب ﺗﻮده و دﻳﮕﺮ ﺳﺎزﻣﺎنﻫﺎي دﻣﻜﺮاﺗﻴﻚ ﺑﻮدﻧﺪ ،ﺑﺎزداﺷﺖ ﻳﺎ ﺗﺒﻌﻴﺪ ﺷﺪﻧﺪ. در ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻧﻴﺰ ﺟﻮاﻧﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺗﺎزﮔﻲ آﻏﺎز ﺑﻪ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ،ﻣﻮرد ﻫﺠﻮم ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ .ﺗﻌﺪادي از آﻧﺎن ،از ﺟﻤﻠـﻪ "ﻋﺰﻳـﺰ ﻳﻮﺳـﻔﻲ" دﺳـﺘﮕﻴﺮ ﺷﺪﻧﺪ .اﻳﻦ اﻓﺮاد در ﺳﺎل 1327ﭘﺲ از دادﮔﺎﻫﻲ ﻓﺮﻣﺎﻳﺸﻲ ﺑﻪ ﭼﻬـﺎر ﺳـﺎل زﻧﺪان ﻣﺤﻜﻮم ﺷﺪﻧﺪ و ﺗﺎ ﺳﺎل 1331در زﻧﺪان ﺑﻮدﻧﺪ. ﻣﺤﻤﺪرﺿﺎﺷﺎه از ﻃﺮﻳﻖ اﻳﻦ ﺷﺮاﻳﻂ ﻣﻄﻠﻮب و ﻣﻨﺎﺳﺒﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ وﺟﻮد آورده ﺑﻮد ،اﻗﺪام ﺑﻪ دﺳﺘﻜﺎري ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﻲ اﻳﺮان ﻧﻤـﻮد و در ﺳـﺎﻳﻪي ﺳـﺮﻧﻴﺰهي ﺑﻬﻤﻦ ﻣﺼﺎدف ﺑﺎ روز ﺟﻤﻌﻪ ﺑﻮده اﺳﺖ).ن(
210
ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻧﻈـﺎﻣﻲ ،اﻧﺘﺨﺎﺑـﺎت ﻣﺠﻠـﺲ ﻣﺆﺳـﺴﺎن را ﺑﺮﮔـﺰار ﻧﻤـﻮد ﻛـﻪ در اردﻳﺒﻬﺸﺖﻣﺎه ﺳﺎل ،1328اﺻﻞ ﭼﻬﻞ و ﻫﺸﺘﻢ ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﻲ را ﺗﻐﻴﻴﺮ داد و اﻳﻦ ﺣﻖ را ﺑﻪ ﺷﺎه اﻋﻄﺎ ﻛﺮد ﻛﻪ ﻫﺮ ﻳﻚ از ﻣﺠﻠﺴﻴﻦ ﺷﻮراي ﻣﻠﻲ و ﺳـﻨﺎ را ﺟﺪاﮔﺎﻧﻪ ﻳﺎ ﻫﻤﺰﻣﺎن ،ﻣﻨﺤﻞ ﻧﻤﺎﻳﺪ .ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﺧﺎﺗﻤﻪي ﻛﺎر ﻣﺠﻠﺲ ﻣﺆﺳـﺴﺎن، ﺷﺎه" ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎن" ﻣﺠﻠﺲ ﻣﺬﻛﻮر را دﻋﻮت ﻧﻤﻮد و ﺑﻪ آﻧﻬـﺎ اﻋـﻼم داﺷـﺖ: "ﻛﺎري ﻛﻪ ﺣﻀﺮات در اﻳﻦ ﭼﻨﺪ روزه ﺑﻪ اﻧﺠﺎم رﺳﺎﻧﺪهاﻧـﺪ ،ﺟﻬـﺖ ﺗﺜﺒﻴـﺖ ﻣﺸﺮوﻃﻪ ﺑﻮده و ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻣﺸﺮوﻃﻪ را ﻧﺠـﺎت دادهاﻧـﺪ ﻛـﻪ ﻗـﺒﻼً دﭼـﺎر وﺿﻌﻴﺖ ﻓﻼﻛﺘﺒﺎري ﺷﺪه ﺑﻮد".
49
ﺑﺪﻳﻦﮔﻮﻧﻪ ،ﻣﺤﻤﺪرﺿﺎﺷﺎه ﺑﺮ ﻃﺒﻖ اﺻﻞ ﺟﺪﻳـﺪ ﻳﻜـﺼﺪو ﭼﻬـﻞ و ﻫـﺸﺘﻢ ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﻲ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻫﺮﮔﺎه ﻛﻪ ﻋﻤﻠﻜﺮد ﻣﺠﻠﺲ ﺷﻮراي ﻣﻠﻲ )ﻛﻪ ﻓﺮض ﺷﺪه ﺑﻮد ﻧﻤﺎﻳﻨﺪهي ﻣﻨﺘﺨﺐ ﻣﺮدم ﺑﺎﺷﻨﺪ( را ﻗﺒﻮل ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ،آن را ﻣﻨﺤﻞ ﻛﻨﺪ .در ﻣﺠﻤـﻮع ،اﻳـﻦ ﻧـﻮع دﺳـﺘﻜﺎري در ﻗـﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳـﻲ ،راه را ﺑـﺮاي دﻳﻜﺘﺎﺗﻮري ﻫﻤﻮار ﻛﺮد. اﻣﺎ از ﺳﻮﻳﻲ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻧﻴﺮوﻫﺎي ﻣﻴﻬﻨﻲ و دﻣﻜﺮات ،ﺿﻌﻒ و ﻋﺪم اﻧـﺴﺠﺎم ارﺗﺠﺎع و از ﺳﻮي دﻳﮕﺮ ،اﺧﺘﻼف و ﺗﻀﺎد ﻣﻴﺎن آﻣﺮﻳﻜﺎ و اﻧﮕﻠﻴﺲ ﻋـﻮاﻣﻠﻲ 49ﻛﻴﻬﺎن ﺷﻤﺎره 1831ﻣﻮرخ 28/2/24ﻧﻘﻞ از ﻛﺘﺎب " ﮔﺬﺷﺘﻪ ﭼﺮاغ راه آﻳﻨﺪه اﺳﺖ" ﺗﻬـﺮان1326 ص ) 521ن(
211
ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪﻧﺪ دﻳﻜﺘﺎﺗﻮري در آن زﻣﺎن ،دوام ﻧﻴﺎورد .ﻣﺪت زﻳـﺎدي ﻃﻮل ﻧﻜﺸﻴﺪ ﻛﻪ وﺿﻌﻴﺖ ﺧﻔﻘﺎن ،دﺳﺘﮕﻴﺮي ،زﻧﺪاﻧﻲ ﻛﺮدن و ﺗﻌﻘﻴﺐ ﻣـﺮدم ﺑﻪ ﺷﻜﺴﺖ اﻧﺠﺎﻣﻴﺪ. ﺑﺪﻳﻦﺗﺮﺗﻴﺐ ،ﻫﺮﭼﻨﺪ ﺗﻮﻃﺌﻪي ﺑﺮﻗﺮاري دﻳﻜﺘﺎﺗﻮري ﺧﺸﻮﻧﺖآﻣﻴـﺰ ﻧﻈـﺎﻣﻲ ﻣﻮﻓﻘﻴﺘﻲ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻧﻴﺎورد اﻣﺎ ﺑﺮاي ﻣﺪﺗﻲ ﻫﺮﭼﻨﺪ ﻛﻢ ،ﺟﻨﺒﺶ را در ﻛﺮدﺳﺘﺎن و ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ اﻳﺮان ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﻧﺸﻴﻨﻲ واداﺷﺖ. در ﻣﻬﺮﻣﺎه ،1328اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت ﻣﺠﻠـﺲ ﺷـﺎﻧﺰدﻫﻢ ﺑﺮﮔـﺰار ﺷـﺪ .ﻣـﺼﺪق و ﻫﻤﺮاﻫﺎﻧﺶ ،ﺑﺮاي ﺑﻴﺎن اﻋﺘﺮاض ﺧﻮد ﻋﻠﻴﻪ آزاد ﻧﺒﻮدن اﻧﺘﺨﺎﺑـﺎت ،در درﺑـﺎر ﺑﺴﺖ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ .اﻳﻦ اﻋﺘﺮاض و ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺗﺎ ﺣﺪود زﻳﺎدي ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻮد و ﺑﺎﻋـﺚ ﺷﺪ ﻛﻪ از ﺗﻘﻠﺐ و ﻓﺮﻳﺒﻜﺎري در اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت ﺗﻬﺮان ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي ﺑﻪ ﻋﻤﻞ ﺑﻴﺎﻳـﺪ. در ﻧﺘﻴﺠﻪ ،اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت ﺗﻬﺮان ﻫﻢ ﺑﻪ دﻟﻴﻞ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ اﻓﻜﺎر ﻋﻤﻮﻣﻲ و ﻫﻢ ﺑﻪ دﻟﻴـﻞ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻣﺼﺪق و ﻫﻮاداراﻧﺶ ﺑﺎﻃﻞ اﻋﻼم ﺷﺪ ،اﻣﺎ ﺷﺎه در ﻏﻴﺎب ﻧﻤﺎﻳﻨـﺪﮔﺎن ﺗﻬﺮان ،در آﺑﺎنﻣﺎه 1328ﻣﺠﻠﺲ را اﻓﺘﺘﺎح ﻛﺮد .اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت ﺗﻬﺮان در 1328 ﺑﺮﮔﺰار ﺷﺪ و ﻣﺼﺪق و ﭼﻨﺪ ﺗﻦ دﻳﮕﺮ از ﺟﺒﻬﻪي ﻣﻠﻲ ،ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻧﻤﺎﻳﻨـﺪه ﺑـﻪ ﻣﺠﻠﺲ ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ راه ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ.
50
50ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﺑﺴﺖﻧﺸﻴﻨﻲ در درﺑﺎر ،ﻫﻤﻜﺎران دﻛﺘﺮ ﻣﺼﺪق ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ رﺳﻴﺪﻧﺪ ﻛﻪ دﺳـﺖ ﺑـﻪ ﺗـﺸﻜﻴﻞ ﻳﻚ ﺣﺰب ﺑﺰﻧﻨﺪ .اﻣﺎ ﺧﻮد ﻣﺼﺪق ﺑﺮ اﻳﻦ ﺑـﺎور ﺑـﻮد ﻛـﻪ ﺑﻬﺘـﺮ اﺳـﺖ ﺟﺒﻬـﻪاي ﺑـﺎ ﺷـﺮﻛﺖ ﺑﻌـﻀﻲ از
212
ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎن ﺟﺒﻬﻪي ﻣﻠﻲ در اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت ،راه را ﺑﺮاي ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺟﺒﻬﻪي ﻣﺬﻛﻮر ﻫﻤﻮار ﻛﺮد و ﺑﻪ ﺗﺪرﻳﺞ ﺟﺒﻬﻪي ﻣﻠﻲ ﺑﻪ ﻧﻴﺮوﻳﻲ ﺑـﺎﻧﻔﻮذ ﺗﺒـﺪﻳﻞ ﺷـﺪ. اﻳﻦ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺑﺎر ﺑﻮد ﻛﻪ ﭘﺲ از ﺳﺎل ،1320ﺳﺎزﻣﺎﻧﻲ دﻳﮕﺮ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻣﻲﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺣﺰب ﺗﻮده داراي ﻧﻔﻮذ ﻓﺮاواﻧﻲ ﺑﻮد ،اﻳﻦ ﭘﺪﻳﺪه ﺑﻌﺪﻫﺎ ،ﺳـﻴﻤﺎي ﺳﻴﺎﺳﻲ اﻳﺮان را ﺑﻪ ﻃﻮر ﻛﻠﻲ ﺗﻐﻴﻴﺮ داد .ﺟﺎﻟـﺐ آن ﺑـﻮد ﻛـﻪ ﺣـﺰب ﺗـﻮده، اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت ﻣﺠﻠﺲ ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ در ﺳﺎل 1328را ﺗﺤﺮﻳﻢ ﻧﻤﻮد ﻛﻪ ﺑﺪون ﺗﺮدﻳـﺪ ﻳﻜﻲ از اﻋﻤﺎل ﻧﺎﺳﻨﺠﻴﺪه و ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ اﻳﻦ ﺣﺰب ﺑﻮد. اﻧﺘﺨﺎب ﻣﺼﺪق و ﻫﻤﺮاﻫﺎﻧﺶ ﺑﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﻲ ﻣﺠﻠﺲ ،ﻧﺸﺎن داد ﻛﻪ ﻣﻲﺗـﻮان ﺟﻬﺖ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻣﺮدم ﺑﻪ ﺳﻮي ﻛﺎر و ﻓﻌﺎﻟﻴـﺖ ﺳﻴﺎﺳـﻲ ،اﺳـﺘﻔﺎدهي ﻻزم را از اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت ﺑﻪ ﻋﻤﻞ آورد .از ﻫﻤﺎن اﺑﺘﺪاي ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺟﺒﻬﻪي ﻣﻠﻲ ،در ﺗﺠﺰﻳـﻪ و ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻧﻘﺶ اﻳﻦ ﺟﺒﻬﻪ در ﻋﺮﺻﻪي ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻣﺒﺎرزاﺗﻲ ،اﺧﺘﻼف ﻧﻈﺮ در ﺑـﻴﻦ ﻧﻴﺮوﻫﺎ و ﺳﺎزﻣﺎنﻫﺎي ﺳﻴﺎﺳﻲ ﻧﻤﺎﻳﺎن ﺷﺪ .در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺳﺎزﻣﺎنﻫﺎي ﺳﻴﺎﺳـﻲ ﻋﻤﺪه ،ﺟﺒﻬﻪي ﻣﻠﻲ را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻧﻴﺮوﻳﻲ ﻣﻴﻬﻨﻲ ﻗﻠﻤـﺪاد ﻣـﻲﻛﺮدﻧـﺪ ،ﺣـﺰب ﺳﺎزﻣﺎنﻫﺎي دﻳﮕﺮ ﻛﻪ ﻋﻘﺎﻳﺪ و ﺑﺎورﻫﺎي ﻣﻴﻬﻨﻲ دارﻧﺪ ،ﺗـﺸﻜﻴﻞ ﺷـﻮد .اﻳـﻦ ﺑـﻮد ﻛـﻪ در ﻧﺨـﺴﺘﻴﻦ روز آﺑﺎنﻣﺎه ،1328ﺗﻮﺳﻂ 19ﺗﻦ از ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ در درﺑﺎر ﺑﺴﺖ ﻧﺸﺴﺘﻪ و ﺳـﭙﺲ در ﻣﻨـﺰل دﻛﺘـﺮ ﻣـﺼﺪق ﮔﺮدﻫﻢ آﻣﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ،ﺟﺒﻬﻪي ﻣﻠﻲ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺷﺪ و ﺑﻪ ﺻﻮرﺗﻲ ﮔﺴﺘﺮده آﻏﺎز ﺑﻪ ﻓﻌﺎﻟﻴـﺖ ﻛـﺮد و ﺧﻴﻠـﻲ زود ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺷﻤﺎر زﻳﺎدي از ﻣﺮدم را ﺣﻮل ﺷﻌﺎرﻫﺎي ﺧﻮد ﮔﺮد آورد).ن(
213
ﺗﻮده ،ﻫﻢ در ﻧﺸﺮﻳﺎت ﻣﺨﻔﻲ ﺧﻮد ﻫﻤﭽـﻮن روزﻧﺎﻣـﻪي "ﻣـﺮدم" و ﻫـﻢ در ﻧﺸﺮﻳﺎت ﻋﻠﻨﻲ ﺧﻮد ﻛﻪ ﺑﻌﺪا دهﻫﺎ ﻧﻮع ﻧﺸﺮﻳﻪي آﻧﭽﻨﺎﻧﻲ ﺗﻮﺳﻂ اﻳـﻦ ﺣـﺰب ﭼﺎپ و ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪ ،ﺗﺤﻠﻴﻠﻲ ﺑﺴﻴﺎر ﺳﺎدهﻟﻮﺣﺎﻧﻪ و ﺧﻼف واﻗﻊ از ﺟﺒﻬﻪي ﻣﻠﻲ اراﺋﻪ داد .ﺣﺰب ﺗﻮده ﺑﺮ اﻳﻦ اﻋﺘﻘﺎد ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ دﻟﻴﻞ آن ﻛـﻪ ﺳﻴﺎﺳـﺖ اﺗﺤـﺎد ﺷﻮروي در اﻳﺮان از ﺳﺎل 1325ﺑﻪ ﺑﻌـﺪ ،از ﻣﻴـﺪان ﺑـﻪدر ﺷـﺪه ،اﺧـﺘﻼف ﻣﻮﺿﻮع و ﻣﺴﺄﻟﻪي اﺳﺎﺳﻲ ﺑﻪ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻣﻴﺎن آﻣﺮﻳﻜﺎ و اﻧﮕﻠﻴﺲ ﺑﺮ ﻣﻲﮔـﺮدد. ﺣﺰب ﺗﻮده ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﺼﺪق و ﻫﻮاداران ﺟﺒﻬﻪي ﻣﻠﻲ ﺑـﻪ دﻟﻴـﻞ اﻳﻨﻜـﻪ ﻫﻴﭻ ﻣﻴﺎﻧﻪ و ﻣﻮاﻓﻘﺘﻲ ﺑﺎ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺷﻮروي ،ﺧـﺼﻮﺻﺎً در راﺑﻄـﻪ ﺑـﺎ ﻣﻮﺿـﻮع ﻧﻔﺖ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ) ،ﻣﺼﺪق ﻳﻜﻲ از ﻛﺴﺎﻧﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗـﺸﻜﻴﻞ ﺷـﺮﻛﺖ ﻣﺨـﺘﻠﻂ ﻧﻔﺖ اﻳﺮان و ﺷﻮروي ﻃﻲ ﺳﺎلﻫﺎي 1325-26ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻧﻤﻮد( و در ﺿﻤﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺳﻴﺎﺳﺖ اﻧﮕﻠﻴﺲ ﻫﻢ ﺑﻮدﻧﺪ و در آن ﻫﻨﮕﺎم ﻧﻴـﺰ ﺧﻮاﺳﺘـﺸﺎن ﺑـﺎ ﻣـﺸﻲ ﺳﻴﺎﺳﺖ آﻣﺮﻳﻜﺎ ﻣﻨﻄﺒﻖ ﻣﻲﺷﺪ ،ﺑﺪون ﺗﺮدﻳﺪ ،ﻋﺎﻣـﻞ و ﻳـﺎ ﺣـﺪاﻗﻞ ،ﻫـﻮادار اﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴﺴﻢ آﻣﺮﻳﻜﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺑﺮداﺷﺖ ﺣﺰب ﺗﻮده از اﻳﻦ ﻟﺤﺎظ ﻧﺎدرﺳﺖ ﻣﻲﻧﻤﻮد ﻛﻪ ﻧﻤﻲﺧﻮاﺳﺖ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﻣﺮدم اﻳـﺮان در ﺿـﺪﻳﺖ ﺑـﺎ اﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴـﺴﻢ اﻧﮕﻠـﻴﺲ را از ﻣﻨـﺎﻓﻊ آﻣﺮﻳﻜـﺎ و ﺷﺮﻛﺖﻫﺎي ﻧﻔﺘﻲ آﻣﺮﻳﻜﺎﻳﻲ ﺗﻔﻜﻴﻚ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻛـﻪ آﻧﻬـﺎ ﻧﻴـﺰ ﺑـﻪ ﻧﻮﺑـﻪي ﺧـﻮد ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻧﻔﻮذ اﻧﮕﻠﺴﺘﺎن و ﺷـﺮﻛﺖ ﻧﻔـﺖ اﻧﮕﻠـﺴﺘﺎن ﺑﻮدﻧـﺪ .ﻫﺮﭼﻨـﺪ در آن 214
ﺑﺮﻫﻪي ﺗﺎرﻳﺨﻲ ،ﻣﻨﺎﻓﻊ اﻳﻦ دو ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺑﻮدﻧﺪ ،اﻣﺎ اﻳﻦ ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﻲ ،ﺑـﻪ ﻫـﻴﭻ ﻋﻨﻮان ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻌﻨﺎ ﻧﺒﻮد ﻛﻪ اﻳﻦ دو ﻧﻴﺮوي ﺳﻴﺎﺳﻲ ﻫﻢرأي و ﻣﺘﺤـﺪ ﻫـﺴﺘﻨﺪ. ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﻲ ﻣﻴﺎن ﻫﻮاداران ﻣﺼﺪق و ﻣﻨﺎﻓﻊ آﻣﺮﻳﻜﺎ ،اﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻗﺎﺑﻞ ﻛﺘﻤﺎن ﻧﺒﻮد ﻛﻪ ﻣﺼﺪق و ﻫﻮاداراﻧﺶ ،ﻧﻤﺎﻳﻨﺪهي ﺑﺮﺧﻲ از ﻃﺒﻘـﺎت و اﻗـﺸﺎر ﻣﻴﻬﻨﻲ و ﺿﺪ اﺳﺘﻌﻤﺎري اﻳﺮان ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑﺎ ﺣﺰب ﺗﻮده اﺧﺘﻼف ﻧﻈـﺮ داﺷـﺘﻨﺪ، اﻣﺎ در ﻋﻴﻦ ﺣﺎل ﺑﻪ ﻃﻮر ﺟﺪي ﻋﻠﻴﻪ ﻣﻨﺎﻓﻊ اﺳﺘﻌﻤﺎر ﻣﺒﺎرزه ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ ﻛﻪ ﻧﻤﺎد آن در اﻳﻦ ﺑﺮﻫﻪ از زﻣﺎن ،ﺷﺮﻛﺖ ﻧﻔﺖ اﻧﮕﻠﻴﺲ ﺑﻮد ،اﮔﺮ ﻫﻢ از ﻣﻴﺎن رﻫﺒﺮي ﺟﺒﻬﻪي ﻣﻠﻲ ،ﻛﺴﺎﻧﻲ ﺑﻌﻀﺎً ﻣﺘﻤﺎﻳﻞ ﺑﻪ آﻣﺮﻳﻜﺎ ﺑﻮدﻧﺪ ،ﺻﻮرت ﻣـﺴﺄﻟﻪ ﺗﻐﻴﻴـﺮ ﻧﻤﻲﻛﻨﺪ ،ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺘﻲ از ﻫﻤﺎن اﺑﺘﺪا ،ﺟﺒﻬـﻪي ﻣﻠـﻲ ﺑـﻪ ﻋﻨـﻮان ﻧﻴﺮوي ﻣﺴﺘﻘﻞ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﻲآﻣﺪ ﻛـﻪ از ﻣﻨـﺎﻓﻊ ﻣﻠـﻲ اﻳـﺮان در ﺿـﺪﻳﺖ ﺑـﺎ اﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴﺴﻢ اﻧﮕﻠﻴﺲ دﻓﺎع ﻣﻲﻛﻨﺪ. ﭘﺲ از ﺟﻨﮓ دوم ﺟﻬـﺎﻧﻲ ،ﺗﺮﻛﻴـﺐ ﻃﺒﻘـﺎﺗﻲ در اﻳـﺮان ﭼﻨـﺪان آﺷـﻜﺎر ﻧﻤﻲﻧﻤﻮد ﺗﺎ ﺟﻮﻫﺮ ﻃﺒﻘﺎﺗﻲ ﺟﺒﻬﻪي ﻣﻠﻲ اﻳﺮان آﺷﻜﺎر ﺷﻮد .ﻣـﺼﺪق ،ﺷﺨـﺼﺎً ﺑﻮرژوا ﻧﺒﻮد ،ﺑﻠﻜﻪ ﻣﺎﻟﻜﻲ ﺑـﺰرگ ﺑـﻮد .ﺑﺮﺧـﻲ از ﻛـﺴﺎﻧﻲ ﻛـﻪ ﺑـﺎ ﻣـﺼﺪق ﻫﻤﻜﺎري داﺷﺘﻨﺪ ،ﻣﺎﻟﻚ و زﻣﻴﻨﺪار ﺑﻮدﻧﺪ .اﻣﺎ ﺑﺎﻳﺴﺘﻲ اﺷﺎره ﺷﻮد ﻛﻪ ﺣـﺎﻣﻲ ﻣﺼﺪق ،ﺑﺎزار ﺑﻮد و ﺑﺎزار ﻫﻢ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪهي ﺧﺮدهﺑﻮرژوازي ﻣﻴﺎﻧﻪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﻨـﺎﻓﻊ آن ﺑﺎ اﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴﺴﻢ ﻫﻤﺨﻮاﻧﻲ ﻧﺪاﺷﺖ .ﺑﺪﻳﻦﺗﺮﺗﻴﺐ ،ﻃﻲ ﺳﺎلﻫﺎي 1328-27 215
ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺣﺰب ﺗﻮده را ﻗﺒﻮل ﻧﺪاﺷﺘﻪ و ﺧﻮد را ﻧﻤﺎﻳﻨﺪهي ﻃﺒﻘـﻪي ﻛﺎرﮔﺮ ﻧﻤﻲداﻧﺴﺘﻨﺪ ،ﻣﻲﺗﻮاﻧـﺴﺘﻨﺪ ﻣﻠـﻲ ﺑﺎﺷـﻨﺪ و ﻫﻤﭽﻨـﻴﻦ ﺗﻮاﻧـﺎﻳﻲ آن را داﺷﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻧﻘﺶ ﭼﺸﻤﮕﻴﺮي در ﻣﺒﺎرزهي ﻣﻠﻲ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ .اﻳﻦ واﻗﻌﻴﺘﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ از ﻫﻤﺎن آﻏﺎز ،رﻫﺒﺮي ﺣﺰب ﺗﻮده آن را درك ﻧﻤﻲﻛﺮد ﻳﺎ ﻧﻤﻲﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ درك ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ در واﻗﻊ اﻳﻦ ﺧﻮد ﻳﻜﻲ از ﻋﻮاﻣﻞ اﺳﺎﺳـﻲ ﺷﻜـﺴﺖ ﺟﻨـﺒﺶ ﺳﺎلﻫﺎي 32ـ 1328ﺑﻮد. ﺑﺪون ﺗﺮدﻳﺪ ،ﺑﺰرﮔﺘﺮﻳﻦ ﻣﺴﺄﻟﻪ ﭘﻴﺶ از ﻣﺠﻠﺲ ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ،ﻣﻮﺿـﻮع ﻧﻔـﺖ ﺑﻮد .دوﻟﺖ اﻧﮕﻠﻴﺲ و ﺷﺮﻛﺖ ﻧﻔﺖ اﻧﮕﻠﻴﺲ ﻣﻲﻛﻮﺷﻴﺪﻧﺪ ﺗﺎ اﻳـﻦ ﻣـﺴﺄﻟﻪ را ﺣﻞ ﻛﻨﻨﺪ ،ﺑﻪ اﻳﻦ ﺻﻮرت ﻛﻪ ﻧﻪ اﺟﺎزه دﻫﻨﺪ آﻣﺮﻳﻜـﺎ در آن ﺷـﺮﻛﺖ ﺳـﻬﻴﻢ ﺑﺎﺷﺪ و ﻧﻪ اﻳﻨﻜﻪ ﺳﻬﻢ ﺑﻴﺸﺘﺮي از ﺳﻮد ﻧﻔﺖ ﻋﺎﻳﺪ ﺧﺰاﻧﻪي دوﻟﺖ اﻳﺮان ﺷﻮد. ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ ،آﻣﺮﻳﻜﺎﻳﻲﻫﺎ و ﺑﺨﺼﻮص آﻧﻬﺎﻳﻲ ﻛـﻪ ﻣﺘﺨـﺼﺺ "ﺻﻨﻌﺖ" ﻧﻔﺖ ﺑﻮدﻧﺪ ،ﺑﻪ ﻃﺮق ﻣﺨﺘﻠﻒ اﻋﻼم ﻛﺮدﻧﺪ ﻛﻪ اﻳﺮان اﻳـﻦ ﺣـﻖ را دارد ﻛﻪ ﺳﻬﻢ و ﺑﻬﺮهي ﺑﻴﺸﺘﺮي از درآﻣﺪ ﻧﻔﺖ ﺑﺒﺮد . از آن ﺟﻤﻠﻪ" ،ﻛﻮرﺗﻴﺴﻲ"آﻣﺮﻳﻜﺎﻳﻲ ﻛـﻪ دوﻟـﺖ ﺳـﺎﻋﺪ ﭘﻴـﺸﺘﺮ او را ﺑـﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺘﺨﺼﺺ ﻧﻔﺖ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ،در ﻣﻮرد ﭘﻴﺸﻨﻬﺎدات ﻧﻴﻤﻪﺗﻤـﺎم ﺷﺮﻛﺖ ﻧﻔﺖ اﻧﮕﻠـﻴﺲ اذﻋـﺎن ﻛـﺮد ،ﺳـﻬﻤﻲ ﻛـﻪ ﺷـﺮﻛﺖ ﻧﻔـﺖ اﻧﮕﻠـﻴﺲ ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻪ اﻳﺮان ﺑﺪﻫﺪ ،ﻛﻢ ﺑﻮده و ﺑﺮاي ﻧﻤﻮﻧﻪ وﻧﺰوﺋﻼ را ﻣﺜـﺎل ﻣـﻲآورد 216
ﻛﻪ در آﻧﺠﺎ آﻣﺮﻳﻜﺎﻳﻲﻫﺎ اﺻﻞ ﻧﺼﻒ ﺑﻪ ﻧﺼﻒ را ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ و ﭘﻨﺠﺎه درﺻـﺪ درآﻣﺪ ﺣﺎﺻﻠﻪ از ﻧﻔﺖ را ﺑﻪ دوﻟﺖ وﻧﺰوﺋﻼ ﻣﻲدﻫﻨﺪ و اﻓﺰود ﺑﺎﻳﺪ اﻳﺮان ﻧﻴـﺰ ﻫﻤﻴﻦ اﺻﻞ را در ﭘﻴﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺑﻪ ﻛﻤﺘﺮ از آن رﺿﺎﻳﺖ ﻧﺪﻫﺪ. اﻣﺎ ﺷﺮﻛﺖ ﻧﻔﺖ اﻧﮕﻠﻴﺲ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﺸﺪ ﭼﻨﻴﻦ اﻣﺮي را ﺑﭙـﺬﻳﺮد و در ﻧﺘﻴﺠـﻪ ﺑﻌﺪ از ﮔﻔﺘﮕﻮي ﺑﺴﻴﺎر در 26ﺗﻴﺮﻣﺎه 1328ﺑﺮ ﭘﺎﻳـﻪي ﭘﻴـﺸﻨﻬﺎدات ﺷـﺮﻛﺖ ﻧﻔﺖ ،ﻗﻄﻌﻨﺎﻣﻪي اﻟﺤﺎﻗﻲ ﺗﻮاﻓﻘﻨﺎﻣﻪي ﺳﺎل 1933ﺑﻴﻦ دوﻟﺖ اﻳﺮان و ﺷﺮﻛﺖ ﻧﻔﺖ ﺑﻪ اﻣﻀﺎ رﺳﻴﺪ.
51
دو روز ﺑﻌﺪ ،ﻗﺮارداد ﻣﺬﻛﻮر ﺑﻪ ﻣﺠﻠﺲ ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ ارﺟﺎع ﺷـﺪ اﻣـﺎ ﻣﺠﻠـﺲ ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ در ﻫﺸﺖ روز ﭘﺎﻳﺎﻧﻲ ﻋﻤﺮ ﺧﻮد ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﻲﺑﺮد و ﻗﻄﻌﻨﺎﻣﻪ را ﺗﺼﻮﻳﺐ ﻧﻜﺮد .ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﻛﺸﻤﻜﺶ ﻧﻔﺖ ﺑﻪ ﻣﺠﻠﺲ ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ﻣﻮﻛﻮل ﺷـﺪ .در واﻗـﻊ، ﺣﺘﻲ ﺑﻌﺪ از ﮔﻔﺘﮕﻮي ﺑﺴﻴﺎر ﻧﻴﺰ ﻛﻞ ﺳﻬﻤﻲ ﻛﻪ دوﻟﺖ اﻧﮕﻠﻴﺲ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮد از ﺳﻮد ﺷﺮﻛﺖ ﻧﻔﺖ ﺑﻪ اﻳﺮان ﺑﭙﺮدازد ،ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﺑﻴﺴﺖ درﺻﺪ ﻧﺒﻮد . ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻴﺮوﻫﺎي ﻣﻠﻲ ،ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺮﺧﻲ از ﻣﻘﺎﻣﺎت اﻳﺮان ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺧـﺎﻃﺮ وﺿﻌﻴﺖ اﻗﺘﺼﺎدي ﻛﺸﻮر ،ﻓﺸﺎر اﻗﺸﺎر ﺟﺎﻣﻌﻪ و ﻧﻴﺰ ﺗﺄﺛﻴﺮ آﻣﺮﻳﻜﺎ ،ﺗـﺼﻮﻳﺐ ﻗﻄﻌﻨﺎﻣﻪ ﺑﺮاﻳﺸﺎن ﻧﺎﺧﻮﺷﺎﻳﻨﺪ ﺑﻮد .از ﻫﻤﻴﻦ رو ،ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﻲﺷﻮد ﻛﻪ اﻋـﻀﺎي 51ﺑﺮ ﻃﺒﻖ اﻳﻦ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ،ﻗﻄﻌﻨﺎﻣﻪي 1933در ﺟﺎي ﺧﻮد ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪ و ﺗﻨﻬﺎ ﻳﻚ ﻗﻄﻌﻨﺎﻣﻪ ﺑـﻪ آن اﻓـﺰوده ﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ " ﻗﺮارداد اﻟﺤﺎﻗﻲ" ﻣﻌﺮوف ﺷﺪ).ن(
217
ﺟﺒﻬﻪي ﻣﻠﻲ در اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت دورهي ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ﭘﻴﺮوز ﺷﺪﻧﺪ و دﻛﺘـﺮ ﻣـﺼﺪق و ﺷﺶ ﻧﻔﺮ از ﻃﺮﻓﺪاراﻧﺶ ﻛﻪ ﭘﻨﺞ ﺗﻦ آﻧﺎن از ﺗﻬﺮان و ﻳـﻚ ﻧﻔـﺮ از ﻛﺎﺷـﺎن ﺑﻮدﻧﺪ ،ﺑﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﻲ ﺑﺮﮔﺰﻳﺪه ﺷﺪﻧﺪ. در ﻣﻴﺎن ﭘﻨﺞ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪهي ﺗﻬﺮان ،آﻳﺖاﷲ ﻛﺎﺷﺎﻧﻲ ﻧﻴﺰ در ﻟﻴﺴﺖ ﺟﺒﻬﻪي ﻣﻠﻲ ﻗﺮار داﺷﺖ. اﻳﻦ ﭘﻴﺮوزي ﺑﻪ اﻋﺘﺒﺎر ﺟﺒﻬﻪي ﻣﻠﻲ ﺑﺴﻴﺎر اﻓﺰود و ﻫﻤﺎنﮔﻮﻧـﻪ ﻛـﻪ اﺷـﺎره ﺷﺪ ،اﻳﻦ ﺟﺒﻬﻪ ﺑﻪ ﻳﻚ ﻧﻴﺮوي ﻋﻈﻴﻢ ﺳﻴﺎﺳﻲ ﻣﺒﺪل ﺷﺪ و اﻗﺸﺎر ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻛﺎر و ﻋﻤﻞ اﻳﻦ ﺳﺎزﻣﺎن در ﺣﻞ ﻣﺸﻜﻼت ﻧﻔﺖ ﺑﻮدﻧﺪ. دﻛﺘﺮ ﻣﺼﺪق ﻛﻪ ﺳﻴﺎﺳﺘﻤﺪاري ﺑﺎﻫﻮش ،آﮔﺎه و زﻳﺮك ﺑﻮد از اﻳﻦ ﺷـﺮاﻳﻂ ﻧﻬﺎﻳﺖ اﺳﺘﻔﺎده را ﺑﺮد و در ﻳـﻚ ﻣـﺼﺎﺣﺒﻪي ﻣﻄﺒﻮﻋـﺎﺗﻲ ﺑـﻪ روﺷـﻨﻲ و ﺑـﺎ ﺻﺮاﺣﺖ اﻋﻼم ﻛﺮد ﻛﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪي ﻓﺮاﻛﺴﻴﻮن ﺟﺒﻬﻪي ﻣﻠﻲ در ﻣﺠﻠﺲ ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ در ﺑﺮدارﻧﺪهي ﻣﻮاﺿﻌﻲ در ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ ﻗﺮارداد ﭘﻴﺸﻨﻬﺎدي ﻧﻔﺖ و ﺣﻔﺎﻇﺖ و ﺣﺮاﺳﺖ از آزادي ﺳﻴﺎﺳﻲ و اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ اﺳﺖ. ﺑﻌﺪ از ﺗﺮور ﻋﺒﺪاﻟﺤﺴﻴﻦ ﻫﮋﻳﺮ ،ﻧﺨﺴﺖوزﻳﺮ وﻗﺖ ،ﺳﺎﻋﺪ ﻣﺮاﻏـﻪاي روي ﻛﺎر آﻣﺪ و او ﻧﻴﺰ در ﻧﺘﻴﺠﻪي ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺟﺒﻬﻪي ﻣﻠﻲ ﻋﺰل ﺷـﺪ .ﺳـﭙﺲ ﻋﻠـﻲ ﻣﻨﺼﻮر ﻛﺎﺑﻴﻨﻪي ﺧﻮد را ﺗﺸﻜﻴﻞ داد او ﻧﻴﺰ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﻗﻄﻌﻨﺎﻣﻪي ﻧﻔﺖ را ﺑـﻪ اﺟﺮا در ﺑﻴﺎورد .ﺳﺮاﻧﺠﺎم اﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴﺴﻢ اﻧﮕﻠﻴﺲ ﺳﺮﻟﺸﻜﺮ رزمآرا را ﻛﻪ ﻳﻜﻲ از 218
ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ و ﭘﺮﻧﻔﻮذﺗﺮﻳﻦ دﻳﭙﻠﻤﺎتﻫﺎ ﺑﻮد ،اﻧﺘﺨﺎب ﻛﺮد ﺗﺎ ﻧﺨﺴﺖوزﻳﺮي را در دﺳﺖ ﺑﮕﻴﺮد و ﺑﺤﺮان ﻧﻔﺖ را ﺣﻞ ﻛﻨﺪ. رزمآرا در ﺗﻴﺮﻣﺎه 1329ﺑﻪ ﻛﺮﺳﻲ ﻧﺸﺴﺖ .اﺷﺎره ﻛﺮدﻳﻢ ﻛﻪ وي ﭘﻴﺸﺘﺮ و زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ رﺋﻴﺲ ﺳﺘﺎد ارﺗﺶ ﺑﻮد ،ﻧﻔﻮذ ﺑﺴﻴﺎر زﻳﺎدي را ﺑﻪ دﺳﺖ آورده ﺑﻮد و ﺑﺎ اﻧﮕﻠﻴﺲ ﻫﻤﻜﺎريﻫﺎي ﻧﺰدﻳﻜﻲ داﺷﺖ و درﺻـﺪد آن ﺑـﻮد ﻛـﻪ ﺑﻌـﺪ از ﺳﻘﻮط ﺷﺎه ،دﺳﺖ ﺑﻪ اﻳﺠﺎد ﻳﻚ دﻳﻜﺘﺎﺗﻮري ﻧﻈﺎﻣﻲ ﺑﺰﻧﺪ .ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻛﻪ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻬﻢ دﺳﺖ ﻳﺎﺑﺪ و ﺣﺎﻛﻢ ﻣﻄﻠﻖ ﺷﻮد ،ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻦ ﭘﺴﺖ ﻧﺨﺴﺖ وزﻳﺮي ﺷﺪ .دوﻟﺖ ﺑﺮﻳﺘﺎﻧﻴﺎ ﺗﻤﺎم اﻣﻴﺪش را ﺑﻪ اﻳﻦ ﻗﻀﻴﻪ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﻛﻪ رزمآرا ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﺤﺮان ﻧﻔﺖ را ﺑﻪ ﻧﻔﻊ آﻧﻬﺎ ﺣﻞ ﻛﻨﺪ .ﺑﺎ وﺟﻮد اﻳﻨﻜـﻪ ﻋﻼﻳـﻖ ﺳﻴﺎﺳـﻲ رزمآرا ﺑﺴﻴﺎر ﻣﺸﻬﻮد ﺑﻮد و ﮔﺮاﻳﺶ ﻧﺰدﻳﻜﻲ ﺑﻪ اﻧﮕﻠﻴﺴﻲﻫﺎ داﺷﺖ ،در واﻗﻊ ﻣﻨﺎﻓﻊ دوﻟﺖ ﻣﺬﻛﻮر را در اﻳﺮان ﺗﺄﻣﻴﻦ ﻣﻲﻛﺮد ،ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲرﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﻣﻘﺎﻣﺎت ﺣﺰب ﺗﻮده از اﻳﻨﻜﻪ رزمآرا ﺑﻪ ﻧﺨﺴﺖ وزﻳﺮي رﺳﻴﺪه ،ﭼﻨﺪان ﻫـﻢ ﻧﺎراﺿـﻲ ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ. در زﻣﺎن ﺗﺼﺪي ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ رزمآرا ﺑﻮد ﻛﻪ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ از آﻧـﺎن ﺗﻮاﻧـﺴﺘﻨﺪ از زﻧﺪان ﻗﺼﺮ ﻓﺮار ﻛﻨﻨﺪ .آن ﻫﻢ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪاي ﻛﻪ ﺑﺮﺧﻲ از اﻋﻀﺎي ﺣـﺰب ﺗـﻮده ﻳﻮﻧﻴﻔﺮم ﻧﻈﺎﻣﻲ را ﺑﻪ ﺗﻦ ﻛﺮدﻧﺪ و ﺑﺎ اﻳﻦ ﺗﺮﻓﻨﺪ ﻛﻪ ﮔﻮﻳﺎ ﻣﻲﺧﻮاﻫﻨﺪ زﻧﺪاﻧﻴﺎن را ﺑﻪ ﺟﺎي دﻳﮕﺮي اﻧﺘﻘﺎل دﻫﻨﺪ ،ﺑﻪ ﺳﺎدﮔﻲ ،اﺗﻮﻣﺒﻴﻠﻲ را ﺑـﻪ ﺟﻠـﻮي زﻧـﺪان 219
"ﻗﺼﺮ ﻗﺠﺮ" ﺑﺮده و ﺑﺎ ﻧﺸﺎن دادن ﻧﺎﻣﻪاي ﺟﻌﻠﻲ و ﺑﺎ ﻫﻤﻜـﺎري ﺗﻌـﺪادي از ﻣﺴﺌﻮﻻن زﻧﺪان ﻛﻪ ﺧﻮد ﺗﻮدهاي ﺑﻮدﻧﺪ ،ده ﺗﻦ از اﻋﻀﺎي ﺣـﺰب ﺗـﻮده را از زﻧﺪان ﻓﺮاري دادﻧﺪ .ﮔﺮﻳﺨﺘﻦ از زﻧﺪان اﻧﻌﻜﺎﺳـﻲ ﺑـﺴﻴﺎر داﺷـﺖ و اﻋﺘﺒـﺎر ﺣﺰب ﺗﻮده را ﭼﻨﺪان ﻛﻪ ﺑﻮد ،ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻫﻢ ﻛﺮد ،اﻣﺎ در ﻋﺮﺻﻪي ﺳﻴﺎﺳﻲ اﻳﺮان، در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺟﺒﻬﻪي ﻣﻠﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ رزمآرا دﺷﻤﻨﻲ داﺷﺖ ،ﺣﺰب ﺗﻮده ﺑـﺎ ﺗﻤـﺎم ﻗﻮاﻳﺶ ﺑﺎ ﺟﺒﻬﻪي ﻣﻠﻲ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻣﻲﻛﺮد .ﻧﺘﻴﺠﻪ اﻳﻦ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺣـﺰب ﺗـﻮده ﺑـﺎ رزمآرا در ﻳﻚ ﻣﻮﺿﻊ ،در ﻣﻘﺎﺑـﻞ ﺟﺒﻬـﻪي ﻣﻠـﻲ ﻗـﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨـﺪ .در زﻣـﺎن رزمآرا ﻣﺴﺄﻟﻪي در راﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻫﻢ ﭘﻴﺶ آﻣﺪ و آن ﻻﻳﺤـﻪاي ﺗﺤـﺖ ﻋﻨﻮان " ﻗﺎﻧﻮن ﺳﺎزﻣﺎن اداري ﻛﺸﻮر" ﺑﻮد ﻛـﻪ رزمآرا آن را وارد ﻣﺠﻠـﺲ ﻛﺮد .در ﻳﻜﻲ از ﺑﻨﺪﻫﺎي اﻳـﻦ ﻗـﺎﻧﻮن ﭼﻨـﻴﻦ آﻣـﺪه ﺑـﻮد ":ﺑﻨـﺎ ﺑـﻪ اﺻـﻮل 91,92,93ﻣﺘﻤﻢ ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﻲ ،از اﻳﻦ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ،آن ﺑﺨﺶ از اﻣﻮر ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻣﻨﻔﻌﺖ ﻋﻤﻮﻣﻲ _ﻣﺤﻠﻲ ﻣﺮدم ﻛﺸﻮر ﻣﺮﺗﺒﻂ اﺳﺘﻒ ﺗﻮﺳـﻂ اﻧﺠﻤـﻦﻫـﺎي ﻣﺤﻠﻲ اداره ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ و در ﻫﺮ ﻛﺪام از ﻣﻨﺎﻃﻖ ﻛﻨﻮﻧﻲ ﻛﺸﻮر ﭼﻨﻴﻦ اﻧﺠﻤﻨﻲ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ".
220
ﺑﺮﺧﻲ آن را ﻗﺎﻧﻮن ﺧﻮدﻣﺨﺘﺎري ﻣﻲﻧﺎﻣﻴﺪﻧﺪ 52.اﻳﻦ ﻣﺴﺄﻟﻪ ﻣﺎﻳـﻪي ﺗﻌﺠـﺐ ﺑﻮد ،زﻳﺮا ﻫﻴﭻ ﻳﻚ از ﻣﻄﺎﻟﺒﺎت اﺳﺎﺳﻲ ﺧﻮدﻣﺨﺘﺎري را ﺗﺄﻣﻴﻦ ﻧﻤـﻲﻛـﺮد و ﺻﺮﻓﺎ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪاي ﺑﻮد ﺑﺮاي اﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﺨﺸﻲ از ادارات از ﻣﺮﻛﺰ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﻧﺸﻮﻧﺪ. ﻗﺎﻧﻮن اﻧﺠﻤﻦﻫﺎي اﻳﺎﻟﺘﻲ و وﻻﻳﺘﻲ ﺑﻪ ﺧﻮدي ﺧﻮد ،ﺑﺴﻴﺎر ﺑﻴﺶ از اﻳﻦ ﻗﺎﻧﻮن ﺑﻪ اﺳﺘﺎنﻫﺎ اﺧﺘﻴﺎر ﻋﻤﻞ ﻣﻲداد ﺑﺎ اﻳﻦ ﺣـﺎل ،ﻧﻤﺎﻳﻨـﺪﮔﺎن ﺟﺒﻬـﻪي ﻣﻠـﻲ ﺑـﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ آن ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻨﺪ و ﭼﻨﻴﻦ ﺗﺼﻮر ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ ﻛـﻪ ﺗـﺼﻮﻳﺐ آن ﺳـﺒﺐ ﺗﺠﺰﻳﻪ و ﺗﻘﺴﻴﻢ اﻳﺮان ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ.
53
در ﻧﺘﻴﺠﻪ ،اﻳﻦ ﻗﺎﻧﻮن ﺑﻪ ﻛﻤﻴﺴﻴﻮن ارﺟﺎع ﺷﺪ و ﻧﻬﺎﻳﺘـﺎً ﻧﻴـﺰ ﺑـﻪ ﺗـﺼﻮﻳﺐ ﻧﺮﺳﻴﺪ .اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻌﮕﻴﺮي ﻣﺒﻴﻦ ﺷﻮﻳﻨﻴﺴﻤﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ از ﻫﻤﺎن آﻏﺎز ،از اﻋﻀﺎي ﺟﺒﻬﻪ ﻣﻠﻲ اﻧﺘﻈﺎر ﻣﻲرﻓﺖ ،زﻳﺮا ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﺒﻮدﻧﺪ ﻣﻠﻴﺖﻫﺎي ﺗﺤﺖ ﺳـﺘﻢ اﻳﺮان را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﻠﻴﺖﻫﺎﻳﻲ ﻣﺘﻔﺎوت ﺑﻪ رﺳﻤﻴﺖ ﺑـﺸﻨﺎﺳﻨﺪ و ﺣﻘـﻮق ﻣﻠـﻲ ﺑﺮاﻳﺸﺎن ﻗﺎﺋﻞ ﺷﻮﻧﺪ ،ﺑﻠﻜﻪ ﻣﺨﺎﻟﻒ اﻳﻦ ﻗﻀﻴﻪ ﻫﻢ ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ اﻧﺠﻤﻦﻫﺎي ﻣﺤﻠﻲ 52ﺧﺎﻃﺮات دﻛﺘﺮ اﻧﻮر ﺧﺎﻣﻪاي ،از اﺷﻌﺎب ﺗﺎ ﻛﻮدﺗﺎ ،ص250ـ ،1363ﭼﺎپ روم 53ﻣﺼﺪق در ﺳﺨﻨﺎن ﺧﻮد در ﻣﺠﻠﺲ ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ﻻﻳﺤﻪي ﭘﻴﺸﻨﻬﺎدي رزمآرا را ﻻﻳﺤﻪي ﺗﺠﺰﻳﻪي اﻳـﺮان و ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺧﻮدﻣﺨﺘﺎري در اﺳﺘﺎنﻫﺎ ﻧﺎﻣﻴﺪ .ﻣﺼﺪق ﮔﻔﺖ ":ﺟﺒﻬﻪي ﻣﻠﻲ ﻋﻠﻴﻪ ﻫﺮ ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺗﺠﺰﻳـﻪي اﻳﺮان ﺷﻮد و ...ﺧﻮاﻫﺪ اﻳـﺴﺘﺎد".ﻳﻌﻨـﻲ در آن دوران ﺑـﺮاي ﻣـﺼﺪق و ﺟﺒﻬـﻪي ﻣﻠـﻲ ﺧﻮدﻣﺨﺘـﺎري و ﻓﺮوﭘﺎﺷﻲ اﻳﺮان ﻫﻢﻣﻌﻨﻲ ﺑﻮد .ﻧﻄﻖﻫﺎي دﻛﺘﺮ ﻣﺼﺪق در دورهي ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ﻣﺠﻠـﺲ ،ﻧﻘـﻞ از " ﻣـﺼﺪق و ﻧﻬﻀﺖ ﻣﻠﻲ" ،1357ص).75،76ن(
221
در ﺗﻌﺪادي از ﺑﺨﺶﻫﺎي اﻳﺮان ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺷـﻮﻧﺪ ،ﺣﺘـﻲ اﮔـﺮ ﺗﻨﻬـﺎ ﺻـﻼﺣﻴﺖ ادارهي اﻣﻮر اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ را دارا ﺑﺎﺷﻨﺪ. _2اﺣﻴﺎي ﺟﻨﺒﺶ ﻣﻠﻲ ﻣﺸﻜﻞ اﺳﺎﺳﻲ ﺳﺎل 1329ﻣﺴﺄﻟﻪي ﻧﻔﺖ ﺑﻮد ".ﻗﺮارداد اﻟﺤﺎﻗﻲ" ﻛـﻪ ﺑـﻪ ﻣﺠﻠﺲ ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ارﺟﺎع داده ﺷﺪه ﺑﻮد ،ﭘﺲ از ﺑﺤـﺚ ﺑـﺴﻴﺎري ﺑـﺮ ﺳـﺮ آن، ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎن ﺟﺒﻬﻪي ﻣﻠﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ آن را ﺑﻪ ﻛﻤﻴﺴﻴﻮن ﻣﺠﻠـﺲ ﺑﻔﺮﺳـﺘﻨﺪ .در روز ﭼﻬﺎرم آذر 1329ﻛﻤﻴﺴﻴﻮن ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ در ﻣﺠﻠﺲ ،اﻳـﻦ ﻗﻄﻌﻨﺎﻣـﻪ را رد ﻛﺮد .در ﻫﻤﺎن روز ،ﭘﻨﺞ ﻋﻀﻮ ﺟﺒﻬﻪي ﻣﻠﻲ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﻣﻠﻲ ﺷﺪن ﺻﻨﻌﺖ ﻧﻔﺖ را در ﺗﻤﺎﻣﻲ ﻧﻮاﺣﻲ اﻳﺮان ﺳﺮ دادﻧﺪ و ﺷﻌﺎر ﻣﻠﻲ ﺷﺪن ﺻﻨﻌﺖ ﻧﻔﺖ ﺑﻪ ﺷﻌﺎر ﺟﺒﻬﻪي ﻣﻠﻲ ﻣﺒﺪل ﮔﺸﺖ .ﻣﺼﺪق و ﻫﻤﻜﺎراﻧﺶ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﭘﻲ ﺑﺮدﻧﺪ ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﻣﻠﻲ ﺷﺪن ﺻﻨﻌﺖ ﻧﻔﺖ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﻪﻃﻮر ﻛﺎﻣﻞ از ﻓﺸﺎر ﺷﺮﻛﺖ ﻧﻔـﺖ اﻧﮕﻠﻴﺴﻲ ﻧﺠﺎت ﻳﺎﺑﻨﺪ .ﺷﻌﺎر ﻣﻠﻲ ﺷﺪن ﺻﻨﻌﺖ ﻧﻔﺖ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺗﻤﺎﻣﻲ ﻣﺮدم اﻳﺮان و ﻛﻞ اﻗﺸﺎر و ﻃﺒﻘـﺎت ﺟﺎﻣﻌـﻪ را ﺑـﻪ دﺳـﺖ آورد .ﻣـﺼﺪق و ﻧﺰدﻳﻜﺎﻧﺶ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ از ﺷﺮاﻳﻂ وﻳﮋهي آن دوران ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺷﻌﺎر ﻣﻤﻜﻦ را در ﺟﻬﺖ ﺑﺴﻴﺞ ﻛﺮدن و ﺑﺮاﻧﮕﻴﺨﺘﻦ ﻣﺮدم در ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ ﺷﺮﻛﺖ ﻧﻔﺖ اﻧﮕﻠـﻴﺲ اﻧﺘﺨﺎب ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺰرﮔﺘﺮﻳﻦ ﭘﺎﻳﮕﺎه اﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴﺴﺘﻲ آن دوران در اﻳﺮان ﺑﻮد. 222
در آن ﻣﻘﻄﻊ ،اﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴﺴﻢ اﻧﮕﻠﻴﺲ ﻧﻴﺮوي ﻣﻀﺎﻋﻔﻲ ﺑﺮاي ﻣﻘﺎﺑﻠـﻪ ﺑـﺎ اﻳـﻦ ﺷﻌﺎر داﺷﺖ و در آن ﻃﺮف ،ﻗﺪرت ﺑﺰرگ دﻳﮕﺮي ﭼﻮن ﺣـﺰب ﺗـﻮده ﻛـﻪ ﻣﻨﺴﺠﻢﺗﺮﻳﻦ و ﻣﻨﻈﻢﺗﺮﻳﻦ ﻧﻴﺮوي ﺳﻴﺎﺳﻲ اﻳﺮان ﺑـﻮد ،از ﺷـﻌﺎر ﻣﻠـﻲ ﺷـﺪن ﺻﻨﻌﺖ ﻧﻔﺖ اﺳﺘﻘﺒﺎل ﻧﻜﺮد .ﺣﺰب ﺗﻮده ﺑﺮ اﻳﻦ ﺑﺎور ﺑﻮد ﻛﻪ ﺷﻌﺎر ﻣﻠﻲ ﺷﺪن ﺻﻨﻌﺖ ﻧﻔﺖ ﺷﻌﺎرﻳﺴﺖ ﻛﻪ از ﺟﺎﻧﺐ اﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴﺴﻢ آﻣﺮﻳﻜﺎ ﺑﻪ ﻣﻴﺎن آﻣﺪه اﺳﺖ. ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﻲﺷﺪ ﻛﻪ ﺣﺰب ﺗﻮده ،ﻣﺼﺪق و ﺟﺒﻬﻪي ﻣﻠﻲ را ﻧﻤﺎﻳﻨﺪهي ﻃﻴﻔﻲ ﺑﺮ ﻣﻲﺷﻤﺮد ﻛﻪ از ﻣﻨﺎﻓﻊ اﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴﺴﻢ آﻣﺮﻳﻜﺎ دﻓﺎع ﻣﻲﻛﻨﺪ .ﺑﺪﻳﻦﺳﺎن ،ﻣﺨﺎﻟﻔـﺖ ﺑﺎ ﻣﻠﻲ ﻛﺮدن ﺻﻨﻌﺖ ﻧﻔﺖ آﻏﺎز ﺷﺪ .اﻣﺎ ﻣﻠﻲ ﺷﺪن ﺻﻨﻌﺖ ﻧﻔﺖ ﺷﻌﺎري ﻧﺒﻮد ﻛﻪ ﻧﻴﺮوﻳﻲ ﺳﻴﺎﺳﻲ ،ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ آن ﺑﺎﺷﺪ ،ﺑـﻪ ﻫﻤـﻴﻦ دﻟﻴﻞ ،ﺣﺰب ﺗﻮده ﺗﺎﻛﺘﻴﻚﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻔﻲ را ﺟﻬﺖ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ آن ﺑﻪ ﻛﺎر ﻣﻲﺑﺮد. روزﻧﺎﻣﻪ ي زﻳﺮزﻣﻴﻨﻲ "ﻣﺮدم" در 23ﻣﻬﺮ 1329ﻳﻌﻨﻲ درﺳﺖ ﻫﻤﺎن ﻣﻮﻗـﻊ ﻛﻪ ﺷﻌﺎر ﻣﻠﻲ ﺷﺪن ﺻﻨﻌﺖ ﻧﻔﺖ ﭘﺨﺶ ﺷﺪه ﺑﻮد ،ﻧﻮﺷـﺖ ":اﺻـﻮﻻ ﭼﮕﻮﻧـﻪ ﻣﻲﺗﻮان ﺻﻨﻌﺘﻲ را ﻛﻪ در اﺧﺘﻴﺎر اﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴﺴﻢ اﺳﺖ ،ﻣﻠﻲ ﻛﺮد؟" ﻋﻼوه ﺑﺮ اﻳﻦ ،ﺣﺰب ﺗﻮده ﺷﻌﺎر ﻣﻠﻲ ﺷﺪن ﺻﻨﻌﺖ ﻧﻔـﺖ را ﭼﻨـﻴﻦ ﺗﺒﻴـﻴﻦ ﻣﻲﻛﺮد ﻛﻪ ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺘﻲ ﻣﻠﻲ ﻛﺮدن ﻧﻔﺖ ﺗﻨﻬﺎ در ﺟﻨﻮب ﻛﺸﻮر اﻧﺠﺎم ﺷﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻲ ﻣﻠﻲ ﻛﺮدن ﺷﺮﻛﺖ ﻧﻔﺖ اﻧﮕﻠﻴﺲ ﺑﻮد.
223
ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ،ﺑﻪﻃﺮزي ﻏﻴﺮﻣﺴﺘﻘﻴﻢ اﺑﺮاز ﻣﻲداﺷﺖ ﻛﻪ ﻧﻔﺖ ﺷـﻤﺎل ﻧﺒﺎﻳـﺪ ﻣﻠﻲ ﺷﻮد ،زﻳﺮا ﭘﻴﺸﺘﺮ ﺣﺰب ﺗﻮده ﺧﻮاﻫﺎن واﮔﺬاري اﻣﺘﻴﺎز ﻧﻔﺖ ﺷـﻤﺎل ﺑـﻪ ﺷﻮروي ﺷﺪه ﺑﻮد .ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻮﺿﻌﻲ اﻳﻦ ذﻫﻨﻴﺖ را در اﻓﻜﺎر ﻋﻤـﻮﻣﻲ ﺗﻘﻮﻳـﺖ ﻣﻲﻛﺮد ﻛﻪ ﻫﺪف ﺣﺰب ﺗﻮده از ﻣﺤﺪود ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻣﻠﻲ ﻛﺮدن ﺻﻨﻌﺖ ﻧﻔـﺖ در ﻣﺤﺪودهي ﺟﻨﻮب اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ اﻣﺘﻴـﺎز ﻧﻔـﺖ ﺷـﻤﺎل را ﺣﻔـﻆ ﻛـﺮده و ﺑـﻪ ﺷﻮروي واﮔﺬار ﻛﻨﺪ .ﻋﻼوه ﺑﺮ اﻳﻦ ،ﺣﺰب ﺗﻮده ﭼﻨـﻴﻦ ادﻋـﺎ ﻣـﻲﻛـﺮد ﻛـﻪ ﻗــﻀﻴﻪي ﻣﻠـﻲ ﻛــﺮدن ﺻــﻨﻌﺖ ﻧﻔــﺖ از ﻣــﺴﺄﻟﻪي ﻗــﺪرت ﺳﻴﺎﺳـﻲ ﻋﻤـﻼً ﺟﺪاﻳﻲﻧﺎﭘﺬﻳﺮ اﺳﺖ و ﻣﺮدم اﻳﺮان ﺗﻨﻬﺎ در ﭼﻨﻴﻦ ﺣﺎﻟﺘﻲ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑـﻪ ﺣﻘـﻮق ﺧﻮد دﺳﺖ ﻳﺎﻓﺘﻪ و ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺧﻮد را ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻛﻨﻨﺪ. ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻣﺜﺎل ،روزﻧﺎﻣﻪي "ﺑﻪ ﺳﻮي آﻳﻨﺪه" ﻛﻪ روزﻧﺎﻣـﻪي ﻋﻠﻨـﻲ ﺣـﺰب ﺗﻮده ﺑﻮد ،در روز 15ﺧﺮداد 1329ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻮﺷﺖ :راه ﺣﻞ ﻣـﺴﺄﻟﻪي ﻧﻔـﺖ، ﻫﻤﭽﻮن ﻣﺴﺎﺋﻞ دﻳﮕﺮ ،ﻣﺴﺘﻠﺰم اﻣﻮري اﺳﺎﺳﻲ اﺳﺖ و ﭼﻨـﻴﻦ اﻣـﺮي ﺑـﺪﻳﻦ ﻣﻌﻨﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺮدم ﺑﺮ ﺣﻖ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﺣﺎﻛﻢ ﺷﻮﻧﺪ". اﻳﻦ ﻗﻀﻴﻪ ﻗﺒﻞ از ﻣﻄﺮح ﻛﺮدن ﺷﻌﺎر ﻣﻠﻲ ﺷﺪن ﺻﻨﻌﺖ ﻧﻔﺖ ﺑﻮد ،ﺑﻌـﺪﻫﺎ ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﻌﺎري ﺑﻪ ﺷﻌﺎر ﻣﻄﻠﻮب اﻗﺸﺎر ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﺒﺪل ﮔﺸﺖ ،ﺣﺰب ﺗـﻮده، اﻏﻠﺐ ﺑﺮ ﻣﻠﻲ ﺷﺪن ﻧﻔﺖ در ﺟﻨﻮب ﺗﺄﻛﻴﺪ ﻣﻲﻛﺮد .ﻣـﺼﺪاق اﻳـﻦ ﻗـﻀﻴﻪ آن ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﺪﻳﺮان ﺣﺰب ﺗﻮده ﺑﺮ اﻳﻦ ﺑﺎور ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﻄﺮح ﻛﺮدن ﺷﻌﺎر "ﻣﻠـﻲ 224
ﻛﺮدن ﺻﻨﻌﺖ ﻧﻔﺖ" در ﺳﺮاﺳﺮ اﻳﺮان ﺑﺎﻋﺚ ﺗﺸﻮﻳﺶ اﻓﻜﺎر ﻋﻤﻮﻣﻲ ﺧﻮاﻫـﺪ ﺷﺪ و از آﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﻣﺴﺄﻟﻪي ﻣﻠﻲ ﻛﺮدن ﺻﻨﻌﺖ ﻧﻔﺖ ﺧﻮزﺳﺘﺎن در ﻣﻴﺎن اﺳﺖ، ﺑﺤﺚ در ﻣﻮرد ﺳﺮاﺳﺮ ﻛﺸﻮر ،ﺗﻮﺟﻪ ﻋﻤﻮم ﻣﺮدم را از ﺧﻮزﺳﺘﺎن ﺑﺎز ﻣﻲدارد. ﺑﻪ ﻫﺮﺣﺎل اﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺘﻲ ﺗﺎرﻳﺨﻲ در ﻣﻨﺎﻗﺸﺎت ﻣﻠﻲ ﺷﺪن ﺻﻨﻌﺖ ﻧﻔﺖ اﺳـﺖ ﻛﻪ در ﺟﺮﻳﺎن ﻛﺎﻣﻞ اﻳﻦ ﺟﻨﺒﺶ ﻛﻪ در ﺟﻬﺖ ﻣﻠﻲ ﻛﺮدن ﺻﻨﻌﺖ ﻧﻔﺖ ﺷﻜﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮد ،اﮔﺮ ﭼﻪ ﺣﺰب ﺗﻮده ﺑﻪ ﺗﻨﺎوب ﺷﻌﺎر ﺧﻮد را ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﻲداد ،ﺑﻪ ﻧﺎﮔﺰﻳﺮ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪ اﻳﻦ ﺷﻌﺎر را ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ .اﻣﺎ ﺑﺎرﻫﺎ در ﻣﻘﺎﺑﻞ آن اﻳﺴﺘﺎد و اﻇﻬﺎر ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻧﻤﻮد .ﺣﺰب ﺗﻮده ﺑﺮ ﻫﻤﺎن دﻳﺪﮔﺎه ﺧﻮد ﻣﺎﻧﺪ ﻛﻪ ﺟﺒﻬﻪي ﻣﻠﻲ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪهي آن ﺟﻨﺎح ﺑﻮرژوازي ﻳﺎ ﻗﺪرت ﺣﺎﻛﻢ ﺑﺮ اﻳـﺮان اﺳـﺖ ﻛﻪ واﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ اﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴﺴﻢ آﻣﺮﻳﻜﺎﺳﺖ .ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ ،در ﻧﻬﺎﻳﺖ و ﺣﺘـﻲ ﺗـﺎ روز 28ﻣﺮداد 1332ﺑﻪ ﻃﻮر ﻛﺎﻣﻞ و ﻋﻤﻼ از ﻣﺼﺪق ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻧﻜﺮد.
54
54ﺣﺰب ﺗﻮده ،ﺟﺒﻬﻪي ﻣﻠﻲ را ﮔﺮوﻫﻲ ﻓﺮﻳﺐﺧﻮرده ﻣﻲﻧﺎﻣﻴـﺪ و در ﻣـﻮرد آﻧﻬـﺎ ﻣـﻲﻧﻮﺷـﺖ ":ﻣـﺮدم، ﻓﺮﻳﺐﺧﻮردﮔﺎن آﺧﺮﻳﻦ ﺗﻴﺮوﻛﻤﺎن اﺳﺘﻌﻤﺎر ﻫﺴﺘﻨﺪ و دﻛﺘﺮ ﻣﺼﺪق ﻧﻤﺎﻳﻨـﺪهي آﻧـﺎن اﺳـﺖ"" .ﺑـﺴﻮي آﻳﻨﺪه" ﺷﻤﺎره 121ﻣﻮرﺧﻪ 3ﻣﻬﺮﻣﺎه .13229درﺟﺎﻳﻲ دﻳﮕﺮ ﻫﻤﻴﻦ روزﻧﺎﻣﻪ "ﻣﻠﻴﻮن" را ﺑـﺪﻳﻦ ﺷـﻜﻞ ﻣﻌﺮﻓﻲ ﻣﻲﻛﻨﺪ ":ﻣﻠﻲﮔﺮاﻳﻲ ﺳﻨﮕﺮي اﺳﺖ ﻛﻪ در ﭘﺸﺖ آن ،دﺷﻤﻨﺎن ﻧﺎآﮔﺎه و ﻓﺮﻳﺒﻨﺪهي ﻣﺮدم ،دزدﻫـﺎ، ﻏﺎرﺗﮕﺮان ،ﻣﺰدوران و ﻧﻮﻛﺮان اﺳﺘﻌﻤﺎر ،اﻧﮕﻞﻫﺎ و ﺟﺎﻧﻮران ﻛﺜﻴﻒ ،ﺑﺎ ﺗﻮﻃﺌﻪ ،ﺧﺮاﺑﻜـﺎري ،ﺑـﺮاﻧﮕﻴﺨﺘﻦ، ﺗﺸﻮﻳﺶ اذﻫﺎن ﻋﻤﻮﻣﻲ و آﺷﻔﺘﻪ ﻧﻤﻮدن اﻓﻜﺎر ﻣﺮدم ،آﺷﻮﺑﮕﺮي و ﺑﻲﺣﺮﻣﺘﻲ ﺑﻪ ﻣﺒﺎرزان راه آزادي اداﻣﻪ ﻣﻲدﻫﻨﺪ ....ﻣﻠﻲ ﻋﻠﻴﻪ اﺳﺘﻌﻤﺎر اﺳﺖ وﻟﻲ ﭘﺮﭼﻢ اﺳﺘﻌﻤﺎر را ﺑﺮ دوش دارد ،دﺷﻤﻦ ﺑﻴﮕﺎﻧـﻪ اﺳـﺖ وﻟـﻲ از
225
ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ،اﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴﺴﻢ ﺧﺎرﺟﻲ اﻧﮕﻠﻴﺲ از ﻳﻚ ﺳﻮ و ﻋﻮاﻣﻞ آﻧﻬﺎ ﻛـﻪ ﻧﻔﻮذي ﭼﺸﻤﮕﻴﺮ در درون ﺣﺎﻛﻤﻴﺖ داﺷﺘﻨﺪ ،در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣﻠﻲ ﻛـﺮدن ﺻـﻨﻌﺖ ﻧﻔﺖ اﻳﺴﺘﺎدﻧﺪ و از آن ﺳﻮ ﺣﺰب ﺗـﻮده ﺑـﺎ اﻫـﺪاﻓﻲ ﻣﺘﻔـﺎوت و ﺑـﻪ ﺧـﺎﻃﺮ ﺗﺤﻠﻴﻞﻫﺎي ﻧﺎدرﺳﺖ ،ﺑﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ ﻣﻠﻲ ﺷﺪن ﺻﻨﻌﺖ ﻧﻔﺖ اداﻣﻪ دادﻧـﺪ ،ﺑـﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻫﺮ ﻛﺪام از اﻳﻦ دو ﺟﺮﻳﺎن ،ﺑﻪ دﻻﻳﻠﻲ ﻛﺎﻣﻼ ﻣﺘﻔﺎوت ﺑﻮد .اﻣﺎ در ﻋﺮﺻﻪي ﺳﻴﺎﺳﻲ آن دوران ﻛﺸﻮر ،ﻫﻤﭽﻮن دو ﻧﻴﺮوي ﻣﺘﻔﻖ ﻛﻪ اﻫـﺪاف ﻣﺸﺘﺮﻛﻲ داﺷﺘﻨﺪ ،ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻣﻲآﻣﺪﻧﺪ. اﻳﻨﭽﻨﻴﻦ ﺑﻮد ﻛـﻪ ارﺗﺠـﺎع در اﻳـﺮان و ﺗـﺎ ﺣـﺪي ﺧـﻮد ﺟﺒﻬـﻪي ﻣﻠـﻲ و ﻫﻮاداراﻧﺶ ﺷﻌﺎر ﻣﻌﺮوف "ﺗﻮدهاي ﻧﻔﺘﻲ" را رواج دادﻧﺪ و ﻫـﺪف آن ﺑـﻮد ﻛﻪ ﺷﺮﻛﺖ ﻧﻔﺖ اﻧﮕﻠﻴﺲ و ﺣﺰب ﺗﻮده را ﻣﺘﺤﺪ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪ ﻛﻪ ﺑـﺮ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ دﺳﺘﻮر ﻣﻲﮔﻴﺮد ...ﻋﻘﻞ ﻣﻠﻲ ﻧﺎﻗﺺ اﺳﺖ ،ﻓﻜﺮش ﻛﻮﺗﺎه اﺳﺖ ،ﻣـﻨﻄﻘﺶ ﺿـﻌﻴﻒ اﺳـﺖ و .".... "ﺑﺴﻮي آﻳﻨﺪه" ﺷﻤﺎره 121ﻣﻮرﺧﻪ 3ﻣﻬﺮﻣﺎه .13229دوﺑﺎره ﻫﻤﺎن روزﻧﺎﻣﻪ ﺑﺎ ﺗﻴﺘـﺮ" ﺟﺒﻬـﻪ ﻣﻠـﻲ ﻳـﺎ ﻣﺰدور رﺳﻮاي اﺳﺘﻌﻤﺎر" ﻣﻲﻧﻮﻳﺴﺪ ...":اﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴﺴﻢ در اﻳﺮان ﺟﻤﻌـﻲ از ﻣـﺰدوران ﺧـﻮد ﺗﺤـﺖ ﻋﻨـﻮان "ﺟﺒﻬﻪي ﻣﻠﻲ" را ﺳﺎزﻣﺎن داد ...در ﻣﻴﺎن اﻋﻀﺎي اﻳﻦ ﺟﺒﻬﻪي ﻣﻠﻲ ،ﺳﺎزﺷﻲ ﻛﺎﻣﻞ ﺣﺎﻛﻢ ﻧﻴﺴﺖ و ﻧﻤﻲ- ﺗﻮان ﻫﻤﻪي آﻧﻬﺎ را ﻳﻜﺴﺎن ﺑﺮﺷﻤﺮد .وﻟﻲ ﺷﻜﻲ در اﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺑﻪ اﺻﻄﻼح "ﺟﺒﻬﻪي ﻣﻠﻲ" ﺗﻤﺎﻣـﺎ ﻣﺠﺮي اﻓﻜﺎر اﺳﺘﻌﻤﺎري ﻫﺴﺘﻨﺪ" .ﺑﺴﻮي آﻳﻨﺪه ،ﺷﻤﺎره ) .1329/9/8 ،174ن( .ﻻزم ﺑﻪ ذﻛﺮ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ دﻟﻴﻞ ﻋﺪم دﺳﺘﺮﺳﻲ ﺑﻪ ﻣﺘﻦ اﺻﻠﻲ روزﻧﺎﻣﻪﻫﺎ ﺑﻪ ﻧﺎﭼﺎر ﻣﺘﻨﻲ را از ﻛﺮدي ﺑﻪ ﻓﺎرﺳﻲ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻧﻤﻮدﻳﻢ ﻛـﻪ اﺻﻞ آن ﻓﺎرﺳﻲ اﺳﺖ و اﻣﻴﺪ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻔﻬﻮم را رﺳﺎﻧﺪه ﺑﺎﺷﻴﻢ.
226
ﺧﻼف ﺧﻮاﺳﺖ ﻋﻤﻮﻣﻲ ﻣﺮدم اﻳﺮان ﻛﻪ اﺳﺎﺳﻲﺗﺮﻳﻦ آﻧﻬﺎ ،ﻣﻠﻲ ﻛﺮدن ﺻﻨﻌﺖ ﻧﻔﺖ ﺑﻮد ،ﺣﺮﻛﺖ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ .ﺑﻌﺪ از آﻧﻜﻪ ﺷﻌﺎر ﻣﻠﻲ ﺷﺪن ﺻـﻨﻌﺖ ﻧﻔـﺖ ﺑـﻪ ﺷﻌﺎر اﺻﻠﻲ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﺪ و ﺟﻨﺒﺶ ﻣﻠﻲ ﻛﺮدن ﺻﻨﻌﺖ ﻧﻔﺖ روز ﺑﻪ روز ﮔﺴﺘﺮش ﻳﺎﻓﺖ ،ﺗﻨﻬﺎ روزﻧﻪ ي اﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴﺴﻢ اﻧﮕﻠﻴﺲ ،رزم آرا ،ﻧﺨـﺴﺖوزﻳـﺮ ﺑﻮد ،ﺗﺎ ﺑﻪ ﻫﺮ ﻃﺮﻳﻖ ﭼﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﺳﻞ ﺑﻪ زور و ﭼﻪ ﺑﺎ ﺑﻪ ﻛـﺎرﮔﻴﺮي ﺗﺎﻛﺘﻴـﻚ از اﻳﻦ ﺟﻨﺒﺶ ﻋﻈﻴﻢ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي ﻛﻨﻨـﺪ .اﻣـﺎ در روز 16اﺳـﻔﻨﺪ 1329رزمآرا ﺗﺮور ﺷﺪ .در ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺣﺪاﻗﻞ ﺑﺮاي دو ﺟﻨﺎح ﺳﻴﺎﺳﻲ ،ﻛـﺸﺘﻪ ﺷﺪن رزمآرا ﭼﻨﺪان ﻧﺎﺧﻮﺷﺎﻳﻨﺪ ﻧﺒﻮد و ﻣـﺴﺘﻘﻴﻤﺎً در ﻗﺘـﻞ رزم آرا دﺧﺎﻟـﺖ داﺷﺘﻨﺪ. اﻳﻦ دو ﻋﺒﺎرت ﺑﻮدﻧﺪ از ﻳﻚ ﺟﺮﻳﺎن ﻣﺬﻫﺒﻲ ﺑﻪ رﻫﺒﺮي آﻳـﺖاﷲ ﻛﺎﺷـﺎﻧﻲ ﻛﻪ دﺷﻤﻨﻲ ﺧﻮد را ﺑﺎ رزمآرا ﭘﻨﻬﺎن ﻧﻤﻲﻛﺮدﻧﺪ و دﻳﮕﺮي ﻣﺤﻤﺪرﺿﺎﺷﺎه ﻛـﻪ آرام آرام ﺷﺨﺼﻴﺖ و ﻧﻔـﻮذي را ﻛـﻪ رزمآرا در ﻣﻴـﺎن ارﺗـﺶ و در درون ﻣﻤﻠﻜﺖ ﭘﻴﺪا ﻛﺮده ﺑﻮد ،ﺗﻬﺪﻳﺪي ﺟﺪي ﻋﻠﻴﻪ ﻗﺪرت ﺷﺎه و ﺳـﻠﻄﻨﺖ ﻗﻠﻤـﺪاد ﻣﻲﻛﺮد. ﭘﺲ از ﻛﺸﺘﻪ ﺷﺪن رزم آرا" ،ﺣﺴﻴﻦ ﻋﻼء" ﻛﻪ ﻣﻬﺮهي اﻧﮕﻠﻴﺴﻲﻫﺎ ﺑـﻮد، روز 21اﺳﻔﻨﺪ 1329ﺑﻪ ﻧﺨﺴﺖوزﻳـﺮي رﺳـﻴﺪ .اﻣـﺎ ﻋـﻼء ﻧـﻪ آن ﭼﻨـﺎن ﺷﺨﺼﻴﺖ و ﻧﻔﻮذي داﺷﺖ و ﻧـﻪ در ﺷـﺮاﻳﻂ آن دوران ﻓﺮﺻـﺘﻲ در اﺧﺘﻴـﺎر 227
داﺷﺖ ﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ از ﺷﻜﻞﮔﻴﺮي ﺟﻨﺒﺸﻲ ﻋﻤﻮﻣﻲ ﭘﻴﺸﮕﻴﺮي ﻛﻨﺪ .ﺑﻪ دﻧﺒﺎل از ﻣﻴﺎن ﺑﺮداﺷﺘﻦ رزمآرا راه ﺑﺮاي ﻣﻠﻲ ﻛﺮدن ﺻـﻨﻌﺖ ﻧﻔـﺖ ﻫﻤـﻮارﺗﺮ ﺷـﺪ و ﺟﺒﻬﻪي ﻣﻠﻲ و ﺑﺨﺼﻮص ،ﺷﺨﺺ دﻛﺘﺮ ﻣﺼﺪق ﻧﻬﺎﻳﺖ اﺳﺘﻔﺎده را ﺑﺮدﻧـﺪ .ﺑـﻪ اﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ،ﺟﻨـﺒﺶ ﻣﻠـﻲ ﻛـﺮدن ﺻـﻨﻌﺖ ﻧﻔـﺖ در درون ﻛـﺸﻮر ﺑﻴـﺸﺘﺮ ﮔﺴﺘﺮش ﻳﺎﻓﺖ و در ﺧﻮد ﻣﺠﻠﺲ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ اﻳﻨﻜﻪ اﻛﺜﺮﻳﺖ اﻋـﻀﺎ ﺿـﺪ ﻣﺮدﻣـﻲ ﺑﻮدﻧﺪ ،ﺷﺮاﻳﻂ ﻣﺴﺎﻋﺪي ﺷﻜﻞ ﮔﺮﻓﺖ ﺗﺎ ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎر اﻗﺸﺎر ﺟﺎﻣﻌـﻪ ،در روز 24اﺳﻔﻨﺪ ،ﻗﺎﻧﻮن ﻣﻠﻲ ﻛﺮدن ﺻﻨﻌﺖ ﻧﻔﺖ ﺗﺼﻮﻳﺐ ﺷـﻮد .روز 29اﺳـﻔﻨﺪ، ﻣﺠﻠﺲ ﺳﻨﺎ ﻧﻴﺰ ﻛﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ اﻋﻀﺎي آن ،ارﺗﺠـﺎﻋﻲﺗـﺮﻳﻦ رﺟـﺎل ﺳﻴﺎﺳـﻲ آن دوران ﺑﻮدﻧﺪ ،اﻳﻦ ﻗﺎﻧﻮن را ﺗﺼﻮﻳﺐ ﻛﺮدﻧﺪ و ﺑﺪﻳﻦﺳﺎن ،ﺻـﻨﻌﺖ ﻧﻔـﺖ در ﺳﺮاﺳﺮ اﻳﺮان ﻣﻠﻲ ﺷﺪ. در واﻗﻊ ،روز 29اﺳﻔﻨﺪ ﻳﻌﻨﻲ آﺧﺮﻳﻦ روز ﺳﺎل 1329ﻳﻜﻲ از روزﻫـﺎي ﺗﺎرﻳﺨﻲ ﻣﺒﺎرزات ﻣﻠﻴﺖﻫﺎي اﻳـﺮان اﺳـﺖ .اﮔـﺮ اﻳـﻦ واﻗﻌﻴـﺖ را در ﻧﻈـﺮ ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ ﻛﻪ در آن دوران ﻣﺒﺎرزه ﻋﻠﻴﻪ اﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴﺴﻢ اﻧﮕﻠـﻴﺲ و ﺷـﺮﻛﺖﻫـﺎي ﻧﻔﺘﻲ آن در ﺳﺮاﺳﺮ ﺟﻬﺎن اﻣﺮي ﺑـﺴﻴﺎر دﺷـﻮار ﺑـﻮد ،آن وﻗـﺖ اﺳـﺖ ﻛـﻪ ﺑﺎﻳﺴﺘﻲ ارزش و ﺟﺎﻳﮕﺎه وﻳﮋهاي ﺑﺮاي اﻳﻦ روز ﺗﺎرﻳﺨﻲ ﻗﺎﺋﻞ ﺷـﻮﻳﻢ .ﻣـﻲ- ﺗﻮان ﮔﻔﺖ ﻣﻠﻲ ﺷﺪن ﺻﻨﻌﺖ ﻧﻔﺖ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻳﻚ ﭘﻴﺮوزي ﺑﺮاي ﻋﻤـﻮم ﻣـﺮدم اﻳﺮان ،ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺮاي ﻣﻠﻴﺖﻫﺎي ﺗﺤﺖ ﺳﺘﻢ و ﺑﺴﻴﺎري از ﻣﺮدم ﻛﺸﻮرﻫﺎي دﻳﮕﺮ 228
ﺑﻮد ﻛﻪ از آن درس ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ و راﻫﻲ را ﻛﻪ ﻣـﺮدم اﻳـﺮان ﺑـﻪ رﻫﺒـﺮي دﻛﺘـﺮ ﻣﺼﺪق در ﭘﻴﺶ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ،اداﻣﻪ دﻫﻨﺪ. وﻟﻲ ﺗﺼﻮﻳﺐ ﻗﺎﻧﻮن ﻣﻠﻲ ﻛﺮدن ﺻﻨﻌﺖ ﻧﻔـﺖ ﻳـﻚ ﻣـﺴﺄﻟﻪ و اﺟـﺮاي آن ﻣﺴﺄﻟﻪاي دﻳﮕﺮ ﺑﻮد .ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻧﺨﺴﺖوزﻳﺮي ﭼـﻮن ﻋـﻼء ﻛـﻪ ﺧـﻮد ﻣﺠﺮي ﺳﻴﺎﺳﺖﻫﺎي ﺑﺮﻳﺘﺎﻧﻴﺎ در اﻳﺮان ﺑﻮد ،ﺷﺨﺼﻲ ﻧﺒﻮد ﻛﻪ ﻗﺎدر ﺑﻪ اﺟـﺮاي ﭼﻨﻴﻦ ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ ﺑﺎﺷﺪ .ﺑﻌﺪ از ﺗﺼﻮﻳﺐ اﻳﻦ ﻗﺎﻧﻮن ،ﺟﻨﺒﺶ ﻣﻠﻲ ﻛـﺮدن ﺻـﻨﻌﺖ ﻧﻔﺖ ﺑﻴﺶ از ﭘﻴﺶ ﮔﺴﺘﺮش ﻳﺎﻓﺖ و وﺿﻌﻴﺘﻲ ﭘﻴﺶ آﻣﺪ ﺗﺎ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺧﻮد در ﺻﻔﻮف اول ﻣﻠﻲ ﻛﺮدن ﺻﻨﻌﺖ ﻧﻔﺖ ﻗﺮار داﺷﺘﻨﺪ و در رأس آﻧﻬﺎ ﺟﺒﻬﻪي ﻣﻠﻲ و دﻛﺘﺮ ﻣﺼﺪق ﻗﺪرت ﺳﻴﺎﺳﻲ را ﺑﻪ دﺳﺖ ﺑﮕﻴﺮﻧـﺪ .ﺑـﺮ اﻳـﻦ اﺳـﺎس و درﻧﺘﻴﺠﻪ ي ﺣﻤﺎﻳﺖﻫﺎي ﻣﺮدﻣﻲ ،روز 8اردﻳﺒﻬﺸﺖ 1330دﻛﺘﺮ ﻣﺼﺪق ﺑـﻪ ﻧﺨﺴﺖ وزﻳﺮي ﻣﻨﺼﻮب ﺷﺪ. ﺑﺪون ﺗﺮدﻳﺪ ،روي ﻛﺎر آﻣﺪن دوﻟـﺖ دﻛﺘـﺮ ﻣـﺼﺪق ﻧﻘﻄـﻪي ﻋﻄﻔـﻲ در ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻛﺸﻮر ﺑﻮد ،زﻳﺮا اﻳﻦ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺗﻤﺎﻳﺰي اﺳﺎﺳـﻲ ﺑـﺎ ﺣﻜﻮﻣـﺖﻫـﺎي ﭘﻴﺶ از ﺧﻮد داﺷﺖ .ﺣﻜﻮﻣﺘﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻋﻤﻮﻣﻲ و ﺑﺮاي ﺣـﻞ ﻣـﺴﺄﻟﻪي ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻬﻤﻲ ﻫﻤﭽﻮن ﻣﻠﻲ ﺻﻨﻌﺖ ﻧﻔﺖ روي ﻛﺎر آﻣﺪه و ﺳﻴﺎﺳﺘﻲ ﻣﻠﻲ را در ﭘﻴﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد.
229
ﺑﺮﻧﺎﻣﻪي دوﻟﺖ ﻣﺼﺪق اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ اﺳـﺘﻘﻼل ﺳﻴﺎﺳـﻲ و ﻫﻤﭽﻨـﻴﻦ روﻧـﺪ اﺳﺘﻘﻼل اﻗﺘﺼﺎدي اﻳﺮان را ﻫﻤﻮار ﻛﻨﺪ و ﻛﺸﻮر را از ﺳﻠﻄﻪي اﻗﺘﺪار ﺷﺮﻛﺖ ﻧﻔﺘﻲ و اﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴﺴﻢ اﻧﮕﻠﺴﺘﺎن ﺑﺮﻫﺎﻧـﺪ .ﺑـﻪ ﻫﻤـﻴﻦ دﻟﻴـﻞ ،از ﺳـﻮﻳﻲ اﻗـﺸﺎر ﺟﺎﻣﻌﻪي اﻳﺮان اﻧﺘﻈﺎر اﺻﻼﺣﺎت اﺳﺎﺳﻲ زﻳﺎدي را از دوﻟﺖ دﻛﺘـﺮ ﻣـﺼﺪق داﺷﺘﻨﺪ و از ﻃﺮﻓﻲ دﻳﮕﺮ ،ﻣﺮﺗﺠﻌﻴﻦ و اﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴﺴﻢ اﻧﮕﻠﻴﺲ و ﻣﻬﺮهﻫﺎﻳﺸﺎن در داﺧﻞ ﻛﺸﻮر دﺳﺖ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻫﻢ داده ﺑﻮدﻧﺪ ﺗـﺎ ﻣـﺎﻧﻊ ﻣﻮﻓﻘﻴـﺖ و ﭘﻴـﺸﺮﻓﺖ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎي دﻛﺘﺮ ﻣﺼﺪق ﺷﻮﻧﺪ .دﻛﺘﺮ ﻣﺼﺪق ﻛﻪ ﺑﺎ ﺟﺪﻳﺖ ﺑﻪ دﻧﺒـﺎل اﺟـﺮاي ﺳﻴﺎﺳﺖ رﻫﺎﻳﻲ اﻳﺮان از ﺳﻠﻄﻪي ﺷﺮﻛﺖ ﻧﻔﺖ اﻧﮕﻠﻴﺲ ﺑﻮد ،در ﮔﺎم ﻧﺨﺴﺖ، روز 29ﺧﺮداد 1330ﺷﺮﻛﺖ ﻧﻔﺖ اﻧﮕﻠﻴﺲ را ﺧﻠﻊ ﻳﺪ ﻛﺮد. اﻳﻦ اﻣﺮ ﺑﺎﻋﺚ ﺗﺤﺮﻳﻚ ﺷﺮﻛﺖ ﻧﻔﺖ اﻧﮕﻠﻴﺲ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺗﻤﺎم ﻧﻴﺮوي ﺧـﻮد را ﺑﻪ ﻛﺎر ﮔﻴﺮد و ﻧﮕﺬارد ﻛﻪ ﻗﺎﻧﻮن ﻣﻠﻲ ﺷﺪن ﻧﻔﺖ اﺟﺮاﻳﻲ ﮔﺮدد .ﻫـﺪف آﻧﻬـﺎ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﻮﻋﻲ ﺑﺎ دﻛﺘﺮ ﻣﺼﺪق ﺑﻪ ﺗﻮاﻓﻖ ﺑﺮﺳﻨﺪ ﻛـﻪ ﻣﻨـﺎﻓﻊ ﺑﺮﻳﺘﺎﻧﻴـﺎ و ﺷﺮﻛﺖ ﻧﻔﺖ اﻧﮕﻠﻴﺴﻲ ﺣﻔﻆ ﺷﻮد .در اﻳﻦ ﻣﻴﺎن ،آﻣﺮﻳﻜﺎ ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﺗـﻮان ﻣـﻲ- ﻛﻮﺷﻴﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺷﺮﻳﻚ اﻧﮕﻠﻴﺲ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﻮد و ﺳﻬﻢ ﺑﻴﺸﺘﺮي از ﻧﻔﺖ اﻳـﺮان را ﺑﻪ دﺳﺖ آورد. ﻗﺎﻧﻮن ﻣﻠﻲ ﻛﺮدن ﺻﻨﻌﺖ ﻧﻔﺖ ﺑﻪ اﻳﻦ آﺳﺎﻧﻲ ﺑﻪ اﺟﺮا در ﻧﻤﻲآﻣﺪ .ﺿـﺪﻳﺖ ﺑﺎ دوﻟﺖ اﻧﮕﻠﻴﺲ ﻛﻪ ﺗﻤﺎم ﻣﻬﺮهﻫﺎي ﺧﻮد را در درون دﺳﺘﮕﺎه دوﻟﺘﻲ اﻳـﺮان 230
ﺑﺴﻴﺞ ﻧﻤﻮده ﺑﻮد و در ﺧﺎرج ﻧﻴﺰ اﺟﺎزه ﻧﻤﻲداد ﻛﻪ ﻧﻔـﺖ اﻳـﺮان ﺑـﻪ ﻓـﺮوش ﺑﺮﺳﺪ و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖﻫﺎي ﺣﺰب ﺗﻮده و ﺣﺘـﻲ ﺷـﺎه و ارﺗـﺶ ،ﺷـﺮاﻳﻂ ﺳﺨﺘﻲ را ﺑﺮاي دﻛﺘﺮ ﻣﺼﺪق اﻳﺠﺎد ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ .از زﻣـﺎن روي ﻛـﺎر آﻣـﺪن دﻛﺘﺮ ﻣﺼﺪق ،ﻣﺒﺎرزهاي ﺳﺨﺖ ﻣﻴﺎن ﻣﺮدم و ﻣﻄﺎﻟﺒﺎت آﻧـﺎن از ﻳـﻚ ﺳـﻮ و دﺷﻤﻨﺎن اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﺒﺎت ﺑﻪ رﻫﺒﺮي اﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴـﺴﻢ اﻧﮕﻠـﻴﺲ از ﺳـﻮي دﻳﮕـﺮ در ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد .ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎن دﻳﭙﻠﻤﺎﺳﻲ اﻧﮕﻠﻴﺲ ﻳﺎد ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﻣـﺴﺘﻘﻴﻤﺎ در ﺗﻤﺎم اﻣﻮر داﺧﻠﻲ اﻳﺮان دﺧﺎﻟﺖ ﻛﻨﻨﺪ ،ﭘﺲ از ﺗﺼﻮﻳﺐ ﻣﻠﻲ ﻛـﺮدن ﺻـﻨﻌﺖ ﻧﻔﺖ ،ﺗﻼش زﻳﺎدي ﺑﻪﺧﺮج دادﻧﺪ ﺗﺎ ﻣﻬﺮهﻫﺎي ﺧﻮد را ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻛﻨﻨـﺪ و ﻧﻴﺮوﻫﺎي ﻣﺴﺘﻘﻞ را ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺴﻴﺞ ﻛﻨﻨﺪ. آرام آرام ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻣﻘﺎﻣﺎت ﺷﺮﻛﺖ ﻧﻔﺖ و دوﻟﺖ ﺑﺮﻳﺘﺎﻧﻴﺎ از وﺟﻮد ﻛﻨﺴﻮﻟﮕﺮيﻫﺎي اﻧﮕﻠﻴﺲ در ﺑﺴﻴﺎري از ﺷﻬﺮﻫﺎي اﻳﺮان اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ ﺗـﺎ ﺣﺎﻣﻴﺎن و ﻣﺰدوران ﺧﻮد را ﻋﻠﻴﻪ دﻛﺘﺮ ﻣﺼﺪق ﺑﺮاﻧﮕﻴﺰاﻧﻨﺪ .ﭼﻨـﻴﻦ وﺿـﻌﻴﺘﻲ دﻛﺘﺮ ﻣﺼﺪق را ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ رﺳﺎﻧﺪ ﻛـﻪ ﻛﻨـﺴﻮﻟﮕﺮيﻫـﺎي اﻧﮕﻠـﻴﺲ را در ﺳﺮاﺳﺮ ﻛﺸﻮر ﺗﻌﻄﻴﻞ ﻛﻨﺪ و ﺑﻪ دﺧﺎﻟﺖﻫﺎي اﻧﮕﻠﻴﺲ در اﻣﻮر داﺧﻠـﻲ اﻳـﺮان ﭘﺎﻳﺎن ﺑﺨﺸﺪ .ﺑﺪون ﺷﻚ اﻳﻦ اﻗﺪام ﻫﻤﭽـﻮن ﺗـﺼﻮﻳﺐ ﻗـﺎﻧﻮن ﻣﻠـﻲ ﻛـﺮدن ﺻﻨﻌﺖ ﻧﻔﺖ و ﺧﻠﻊ ﺳﻼح ﺷﺮﻛﺖ ﻧﻔﺖ اﻧﮕﻠـﻴﺲ ،ﺑـﻴﺶ از ﮔﺬﺷـﺘﻪ ﺧـﺸﻢ اﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴﺴﻢ ﺑﺮﻳﺘﺎﻧﻴﺎ را ﻋﻠﻴﻪ دﻛﺘﺮ ﻣـﺼﺪق ﺑﺮاﻧﮕﻴﺨـﺖ .ﺑـﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴـﺐ اﻳـﻦ 231
ﻛﺸﻤﻜﺶﻫﺎ روز ﺑﻪ روز رو ﺑﻪ ﻓﺰوﻧـﻲ ﮔﺬاﺷـﺖ ﺗـﺎ اﻳﻨﻜـﻪ دﻛﺘـﺮ ﻣـﺼﺪق درﻳﺎﻓﺖ ﻛﻪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮﻳﺘﺎﻧﻴﺎ و ﻣﻬﺮهﻫﺎي ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ و ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪاش ﺑﻠﻜﻪ ﻧﻴﺮوﻫﺎي ﻣﺘﻌﺪد دﻳﮕﺮي ﻧﻴﺰ ﻋﻠﻴﻪ او ﻣﻮﺿﻊ ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ و ﻳﻜﻲ از آﻧﻬﺎ ﻣﺤﻤﺪرﺿﺎﺷﺎه ﺑﻮد و ﭼﻮن ارﺗﺶ را ﻫﻢ در اﺧﺘﻴﺎر داﺷﺖ ،ﻧﻴﺮوﻳﻲ ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ ﺑﻪ ﺷـﻤﺎر ﻣـﻲآﻣـﺪ. اﺧﺘﻼف اﺻﻠﻲ ﻣﻴﺎن دﻛﺘﺮ ﻣﺼﺪق و ﺷﺎه ﻇﺎﻫﺮاً ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﻳﻦ ﻣﺴﺄﻟﻪ ﺑـﻮد ﻛـﻪ ﭼﻪ ﻛﺴﻲ وزﻳﺮ ﺟﻨﮓ را اﻧﺘﺨﺎب ﻣﻲﻛﻨﺪ و وزﻳﺮ ﺗﺎﺑﻊ ﻛﺪام ﻳﻚ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ. ﺗﺎ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ وزﻳﺮ ﺟﻨﮓ و رﺋﻴﺲ ﺳﺘﺎد ارﺗﺶ ﺗﻮﺳﻂ ﺷﺎه ﻣﻨﺼﻮب ﻣﻲﺷﺪﻧﺪ، روﺷﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ از ﻧﺨﺴﺖوزﻳﺮ ﭘﻴﺮوي ﻧﻤﻲﻛﺮدﻧﺪ. ﺳﺮاﻧﺠﺎم دﻛﺘﺮ ﻣﺼﺪق ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ رﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﺗـﺎ وﻗﺘـﻲ ﻛـﻪ ارﺗـﺶ را از اﺧﺘﻴﺎر ﺷﺎه در ﻧﻴﺎورد ،ﻗﺎدر ﺑـﻪ اﺟـﺮاي ﺑﺮﻧﺎﻣـﻪﻫـﺎي ﺧـﻮد ﻧﺨﻮاﻫـﺪ ﺑـﻮد و ﺑﺨﺼﻮص در اﺟﺮاي ﻗﺎﻧﻮن ﻣﻠﻲ ﻛـﺮدن ﺻـﻨﻌﺖ ﻧﻔـﺖ ﺑـﻪ ﺗـﻮﻓﻴﻘﻲ دﺳـﺖ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﻳﺎﻓﺖ .ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﺸﻜﻼت اﺳﺎﺳﺎً ﺑﺮ ﺳﺮ ﺑﺮداﺷﺖﻫﺎ از ﻗـﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﻲ ﺑﻮد .ﻣﺼﺪق ﺑﺮ اﻳﻦ ﺑﺎور ﺑﻮد ﻛﻪ ﺷﺎه ﺑﺎﻳﺪ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﻛﻨﺪ ،ﻧﻪ ﺣﻜﻤﺮاﻧـﻲ و ﺑﻪ ﭘﻴﺮو آن ،وزارت دﻓﺎع ﻧﻴﺰ ﺗﺤﺖ اﻣﺮ ﻧﺨﺴﺖوزﻳﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد .ﻫﻨﮕـﺎﻣﻲ ﻛﻪ در ﺗﻴﺮ ﻣﺎه 1331ﻣﺠﻠﺲ ﻫﻔﺪﻫﻢ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻛﺎر ﻛﺮد ،ﻣﺼﺪق ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧـﻪي ﺑﻴﻤﺎري در ﮔﺸﺎﻳﺶ ﻣﺠﻠﺲ ﺷﺮﻛﺖ ﻧﻜﺮد و در ﻧﺎﻣﻪاي ﺧﻄﺎب ﺑـﻪ ﺷـﺨﺺ ﺷﺎه ﻧﻮﺷﺖ ":ﻫﺸﺘﺎد درﺻﺪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎن ﺑﻪ ﻃﻮر ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ ﺑﺮﮔﺰﻳﺪه ﺷﺪهاﻧﺪ ،اﻣـﺎ 232
ﺑﻴﺴﺖ درﺻﺪ آﻧﺎن ﻏﻴﺮﻗﺎﻧﻮﻧﻲ ﺑﻪ ﻣﺠﻠﺲ راه ﻳﺎﻓﺘﻪ و ﻧﻤﺎﻳﻨﺪهي ﻣﺮدم ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻧﻤﻲآﻳﻨﺪ" .در ﻫﻤﺎن اﺑﺘﺪا ﮔﺮوﻫـﻲ ﭼﻬـﻞﻧﻔـﺮه از ﻧﻤﺎﻳﻨـﺪﮔـﺎن ﺑـﻪ ﻋﻨـﻮان اﭘﻮزﻳﺴﻴﻮن در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣﺼﺪق ﺻﻒآراﻳﻲ ﻛﺮدﻧﺪ .ﺑﺮ اﺳﺎس اﺻﻮل ﭘﺎرﻟﻤـﺎﻧﻲ، ﻣﺼﺪق در ﺗﺎرﻳﺦ 15ﺗﻴﺮ 1331اﺳﺘﻌﻔﺎ داد و ﻛﻨﺎر رﻓﺖ .اﻣﺎ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ اﻳﻨﻜﻪ ﻧﻔﻮذ ﭼﺸﻤﮕﻴﺮي ﭘﻴﺪا ﻛﺮده ﺑﻮد و ﺣﻤﺎﻳﺖﻫﺎ از وي ﺑﺎﻻ ﮔﺮﻓﺖ ،ﺑﻪ اﺟﺒﺎر ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﺷﺎه او را ﺑﻪ ﻧﺨﺴﺖوزﻳﺮي ﺑﺮﮔﺰﻳﺪ .زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ دﻛﺘﺮ ﻣﺼﺪق در ﺗﺎرﻳﺦ 25ﺗﻴﺮ 1331اﺳﺎﻣﻲ وزراي ﻛﺎﺑﻴﻨﻪي ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺷﺎه ﺳﭙﺮد ،ﺷﺎه ﺑـﺎ ﻫﻤـﻪي اﺳﺎﻣﻲ ﻏﻴﺮ از وزﻳﺮ ﺟﻨﮓ ﻣﻮاﻓﻘﺖ ﻛﺮد ،ﻣﺼﺪق ﺑﺎز ﻫﻢ اﺳﺘﻌﻔﺎء داد و اﻋﻼم ﻛﺮد ﻛﻪ ﺑﺎ اﻳﻦ وﺿﻌﻴﺖ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺪ در ﻣﻨﺼﺐ ﻧﺨﺴﺖوزﻳﺮي ﺑـﻪ ﻛـﺎر ﺧـﻮد اداﻣﻪ دﻫﺪ .اﺳﺘﻌﻔﺎي ﻣﺼﺪق ﺑﺎزﺗﺎب ﮔﺴﺘﺮدهاي داﺷﺖ ،ﺗﻮدهﻫﺎي ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑـﻪ ﻫﻴﭻ وﺟﻪ اﺳﺘﻌﻔﺎي ﻣﺼﺪق را ﻧﭙﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺪ ،اﻣﺎ ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻮد ﻛـﻪ ﺷـﺎه ،دوﻟـﺖ ﺑﺮﻳﺘﺎﻧﻴﺎ و ﺣﺘﻲ آﻣﺮﻳﻜﺎ ﻛﻪ از ﺳﻴﺎﺳﺖﻫﺎي ﻧﺎﺳﺎزﺷﮕﺮاﻧﻪي ﻣﺼﺪق ﺑـﻪ ﺳـﺘﻮه آﻣﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ،ﺑﻪ ﺗﻮاﻓﻖ رﺳﻴﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﺼﺪق را از ﻛﺎر ﺑﺮﻛﻨﺎر ﻛﻨﻨـﺪ .اﻳـﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ روز 27ﺗﻴﺮﻣﺎه ﺑﻌﺪ از اﻳﻦﻛﻪ ﭼﻬﻞ ﻧﻔـﺮ از ﻧﻤﺎﻳﻨـﺪﮔﺎن ﻣﺠﻠـﺲ ﺑـﻪ اﺣﻤﺪ ﻗﻮام ﺗﻤﺎﻳﻞ ﻧﺸﺎن دادﻧﺪ ،ﺷﺎه ﻗﻮام را ﺑﻪ ﻧﺨﺴﺖوزﻳﺮي اﻧﺘﺨﺎب ﻛﺮد .ﺑﺎ اﻳﻦ ﻛﺎر ﻣﺮدم ﻛﺸﻮر و ﺑﺨﺼﻮص ﻣﺮدم ﺗﻬﺮان درﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺗﻮﻃﺌﻪي ﺑﺰرﮔﻲ
233
در ﻣﻴﺎن اﺳﺖ ﺗﺎ ﺗﻤﺎﻣﻲ دﺳﺘﺎوردﻫﺎﻳﺸﺎن و ﺧﺼﻮﺻﺎ ﻣﻠﻲ ﻛﺮدن ﺻﻨﻌﺖ ﻧﻔﺖ را از ﺑﻴﻦ ﺑﺒﺮﻧﺪ. ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ ،ﻋﻤﻮم ﻣﺮدم در روز 30ﺗﻴﺮﻣﺎه ﺑﻪ ﭘﺎ ﺧﺎﺳﺘﻨﺪ .ﻗﻴـﺎم ﻣـﺮدم آﻧﭽﻨﺎن ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻲ ،ﺷﺪﻳﺪ و ﺗﺎ ﺣﺪي ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬـﺎ ﻗـﺪرت ﺣـﺎﻛﻢ، ﺑﻠﻜﻪ ﻧﻴﺮوﻫﺎي ﺳﻴﺎﺳﻲ اﭘﻮزﻳﺴﻴﻮن ،ﻫﻤﭽﻮن ﺟﺒﻬﻪي ﻣﻠﻲ و ﺣﺰب ﺗﻮده را ﻫﻢ ﻏﺎﻓﻠﮕﻴﺮ ﻛﺮد .ﺣﺮﻛﺖ ﻣﺮدم ﭼﻨﺎن وﺳﻴﻊ و ﮔﺴﺘﺮده ﺑﻮد ﻛـﻪ ﻫـﻴﭻ ﻧﻴﺮوﻳـﻲ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ آن ﻧﺒﻮد .ﺑﻪﻃﻮري ﻛﻪ ﻧﻪ ﺗﻬﺪﻳﺪات ﻗﻮام و ﻧـﻪ ﺗـﻼشﻫـﺎ و اﻗﺪاﻣﺎت ﻧﻴﺮوﻫﺎي ارﺗﺠﺎﻋﻲ داﺧﻠﻲ ،ﻫﻴﭻﻛﺪام ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ از آن ﺟﻠـﻮﮔﻴﺮي- ﻛﻨﻨﺪ .ﺳﻲام ﺗﻴﺮﻣﺎه ﻧﺸﺎن داد ﻛـﻪ ﻣـﺮدم اﻳـﺮان ﺑـﺮاي ﻫـﺮ ﮔﻮﻧـﻪ از ﺧـﻮد ﮔﺬﺷﺘﮕﻲ در راه ﺣﻔﻆ آزادي و دﺳﺘﺎوردﻫﺎﻳﺸﺎن ﺣﺎﺿﺮ و آﻣﺎدهاﻧﺪ. ﻗﻴﺎم 30ﺗﻴﺮﻣﺎه ﺑﻪ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﻧﺎﺋﻞ ﺷﺪ و ﺑﺮاي ﻗﻮام ﻫﻴﭻ راﻫﻲ ﺟﺰ ﺑﺮﻛﻨـﺎري ﺑﺎﻗﻲ ﻧﮕﺬاﺷﺖ .ﺷﺎه ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻧﺎﭼﺎر ،ﺑﺎر دﻳﮕﺮ د.ﻣﺼﺪق را ﺑـﻪ ﻧﺨـﺴﺖوزﻳـﺮي ﻣﻨﺼﻮب ﻛﺮد .ﻗﻴﺎم 30ﺗﻴﺮﻣﺎه ﺣﻘﻴﻘﺘﺎً دﺳﺘﺎوردي ﻋﻈﻴﻢ ﺑﺮاي ﻛـﻞ ﺟﻨـﺒﺶ ﻣﻠﻲ دﻣﻜﺮاﺗﻴﻚ اﻳﺮان ﺑﻮد و ﺑﻴﺎﻧﮕﺮ ﺗﻮان ﺑﺎﻟﻘﻮهي ﻣﺮدم اﻳﺮان ﺑـﻮد و اﻳﻨﻜـﻪ اﮔﺮ اﻳﻦ ﻗﺪرت در زﻣﺎن ﻣﻨﺎﺳﺐ و ﺻﺤﻴﺢ ﺑﻪ ﻛﺎر ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮد ،ﻫﻴﭻ ﻗـﺪرﺗﻲ ﺗﻮان اﻳﺴﺘﺎدﮔﻲ درﻣﻘﺎﺑﻞ آن را ﻧﺨﻮاﻫﺪ داﺷﺖ .اﻳﻦ ﻗﻴﺎم در ﺗﻬﺮان ﺗﺎ ﺟـﺎﻳﻲ ﭘﻴﺶ رﻓﺖ ﻛﻪ ﺗﻤﺎﻣﻲ ﻣﺠﺴﻤﻪﻫﺎي رﺿﺎﺷﺎه را ﭘﺎﺋﻴﻦ آوردﻧﺪ و آﻧﻬﺎ را درﻫـﻢ 234
ﺷﻜﺴﺘﻨﺪ .اﻳﻦ ﻧﮕﺮاﻧﻲ وﺟﻮد داﺷﺖ ﻛﻪ در ﺻـﻮرت ﻋـﺪم ﺑﺮﻛﻨـﺎري ﺳـﺮﻳﻊ ﻗﻮام ،ﻗﻴﺎم ﻣﺮدم ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﺴﻴﺮ داده و ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﺷﻮرﺷﻲ ﻋﻈـﻴﻢ ﺷـﻮد ﻛـﻪ در ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ در دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻗﺪرت ﺳﻴﺎﺳﻲ ﺗﻮﺳﻂ ﻣﺮدم ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ .در روز 30ﺗﻴﺮﻣﺎه ﻧﻴﺮوﻫﺎي ﻣﻠﻲ ﭘﻴﺮوز ﺷﺪﻧﺪ ،ارﺗﺠﺎع در ﻫﻢ ﺷﻜـﺴﺖ و راه ﺑﺮاي اﺟﺮاي ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎي دوﻟﺖ د.ﻣﺼﺪق و ﻣﺸﺨﺼﺎً ﻣﻠﻲ ﺷﺪن ﺻـﻨﻌﺖ ﻧﻔﺖ ﻫﻤﻮار ﮔﺸﺖ .ﺟﺎي ﺗﺄﺳﻒ اﺳﺖ ﻛﻪ د.ﻣﺼﺪق ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ از اﻳﻦ ﭘﻴﺮوزي اﺳﺘﻔﺎدهي ﻻزم را ﺑﺒﺮد و در ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ ﻣﺮﺗﺠﻌﻴﻦ و ﺧﺎدﻣﺎن اﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴﺴﻢ ﺗﺮدﻳﺪ داﺷﺖ .ﻗﻴﺎم 1331ﭘﻴﺮوز ﺷـﺪ ،اﻣـﺎ اﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴـﺴﻢ و در رأس آن آﻣﺮﻳﻜـﺎ و ارﺗﺠﺎع در اﻳﺮان ﺑـﻪ ﺳـﺮﻛﺮدﮔﻲ ﺷـﺨﺺ ﺷـﺎه ﺑﻴﻜـﺎر ﻧﻨﺸـﺴﺘﻨﺪ و ﻓـﺸﺎر ﻫﻤﻪﺟﺎﻧﺒﻪاي ﻛﻪ از ﺳﻮي آﻧﻬﺎ ﺑﺮ ﺣﻜﻮﻣﺖ د.ﻣﺼﺪق وارد ﻣﻲﺷـﺪ ،ﻣﺘﺄﺳـﻔﺎﻧﻪ ﻫﻤﺴﻮ ﺑﺎ ﻓﺸﺎري ﺑﻮد ﻛﻪ از ﺟﺎﻧﺐ ﺣﺰب ﺗﻮده ﺑﺮ ﻣﺼﺪق اﻋﻤﺎل ﻣﻲﺷﺪ. ﻋﻼوه ﺑﺮ اﻳﻦ ،آﻣﺮﻳﻜﺎ و اﻧﮕﻠﻴﺲ ﻧﻴﺰ دﺳﺖ ﺑـﻪ ﺗﺤـﺮﻳﻢ اﻗﺘـﺼﺎدي اﻳـﺮان زدﻧﺪ .ﺑﺎﻟﻄﺒﻊ ﭘﺲ از ﺧﻠﻊﻳﺪ از ﺷﺮﻛﺖ ﻧﻔﺖ ،ﻧﻔﺖ ﺑﻪ ﺧﺎرج از ﻛﺸﻮر ﺻﺎدر ﻧﺸﺪ و درآﻣﺪ ﻧﻔﺖ ﻗﻄﻊ و وﺿﻌﻴﺖ اﻗﺘﺼﺎدي ﺑﺴﻴﺎر ﻧـﺎﻣﻄﻠﻮب ﺷـﺪ .ﻣـﻲ- ﺑﺎﻳﺴﺘﻲ د.ﻣﺼﺪق اﻳﻦ اوﺿﺎع اﻗﺘـﺼﺎدي ﻧﺎﺑـﺴﺎﻣﺎن را ﺳـﺎﻣﺎن ﻣـﻲداد .اﻣـﺎ د.ﻣﺼﺪق از ﻫﻤﺎن اﺑﺘﺪا دﻳﺪﮔﺎﻫﻲ ﻣﺘﻔﺎوت و وﻳﮋه ﻧﺴﺒﺖ ﺑـﻪ ﺻـﻨﻌﺖ ﻧﻔـﺖ داﺷﺖ .وي در آذر ﻣﺎه 1330در ﻣﺠﻠﺲ ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻔﺖ ":اﻳﻦ ﻧﻔﺖ در ﻣﺪت 235
اﻳﻦ 40ﺳﺎل ﭼﻪ درآﻣﺪي ﺑﺮاي ﻣﺎ داﺷﺘﻪ اﺳﺖ؟ درآﻣﺪ ﻣـﺎ از ﻧﻔـﺖ در اﻳـﻦ ﻣﺪت ﺗﻨﻬﺎ 110ﻣﻴﻠﻴﻮن ﻟﻴﺮ اﻧﮕﻠﻴﺲ ﺑﻮده و اﻳﻦ ﻫﻢ ﺑﻪ دﺳﺘﻮر ﻫﻤﺎنﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ درآﻣﺪ را ﭘﺮداﺧﺘﻪاﻧﺪ ،ﺟﻬﺖ ﺧﺮﻳﺪ ﺳﻼح ﺻﺮف ﺷﺪه اﺳﺖ .ﻣـﺎ ﺑﺎﻳـﺪ ﭼﻨـﻴﻦ ﻓﺮض ﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن و دوﻟﺖﻫﺎي دﻳﮕﺮ ﻧﻔﺖ ﻧﺪارﻳﻢ .از ﻫﺰﻳﻨـﻪ- ﻫﺎي ﺧﻮد ﻛﺎﺳﺘﻪ و ﺑﻪ درآﻣﺪﻣﺎن ﺑﻴﺎﻓﺰاﻳﻴﻢ .ﻣﻠﺖ ﻧﻴـﺰ ﺻـﺒﻮر ﺑﺎﺷـﺪ ﺗـﺎ ﺑﻨـﺪ اﺳﺎرت را از ﮔﺮدن ﺧﻮد ﺑﺮدارﻳﻢ".
55
ﭼﻨﺎن ﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺗﺪرﻳﺞ ﺷﻌﺎر "اﻗﺘﺼﺎد ﺑﺪون ﻧﻔـﺖ" ﺑـﻪ ﻣﻴـﺎن آﻣـﺪ و در واﻗﻊ ،اﻳﻦ اﻣﺮ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﻳﻚ ﻣﻌﺠﺰه ﺷﺒﺎﻫﺖ داﺷﺖ ﻛـﻪ در زﻣـﺎن ﺣﻜﻮﻣـﺖ ﻣﺼﺪق ،وﺿﻌﻴﺖ اﻗﺘﺼﺎدي ﻣﻤﻠﻜﺖ دﭼﺎر رﻛﻮد ﻧﺸﺪ .از ﻫﻤﻪ ﻣﻬﻤﺘـﺮ اﻳﻨﻜـﻪ ﺑﺮاي اوﻟﻴﻦ ﺑﺎر ﺗﻮازﻧﻲ ﻣﻴﺎن ﺻﺎدرات و واردات اﻳﺠﺎد ﺷﺪ ،اﮔﺮ ﭼـﻪ در آن زﻣﺎن ،ﻛﺸﻮر ﺻﺎدارت ﻧﻔﺘﻲ ﻧﺪاﺷﺖ .ﻛﻢﻛﻢ اﻳﻦ واﻗﻌﻴﺖ آﺷـﻜﺎر ﺷـﺪ ﻛـﻪ ﻛﺸﻮر ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺪون درآﻣﺪ ﺣﺎﺻﻞ از ﻧﻔﺖ ﻫﻢ اداره ﺷﻮد و ﺣﺘﻲ اﮔﺮ ﻳـﻚ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪي ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻣﻠﻲ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ،ﭼﺮخ اﻗﺘﺼﺎد ﻛﺸﻮر ﺑﻴﺶ از ﭘـﻴﺶ ﻣﻨﻈﻢ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ.
55ﺑﺎﺧﺘﺮ اﻣﺮوز 19اﺳﻔﻨﺪﻣﺎه .1331ن
236
ﺑﻪ ﻣﻮازات ﮔﺴﺘﺮش ﺟﻨﺒﺶ ﻣﺮدم اﻳﺮان ،دﺷﻤﻨﺎن ﺑـﺎ ﺗـﻼش ﺑﻴـﺸﺘﺮي در ﺻﺪد ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي از ﮔﺴﺘﺮده ﺷﺪن آن ﺑﻮدﻧﺪ .ﺑﺰرﮔﺘـﺮﻳﻦ ﻫـﺪف ﻗﺒـﻞ از ﻫـﺮ ﭼﻴﺰي ،ﺗﻀﻌﻴﻒ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﺼﺪق و ﺑﺮاﻧﺪازي آن ﺑﻮد ،ﺑﺮاي اﻳﻦ ﻣﻬﻢ ﺗﺎ آﻧﺠﺎ ﻛﻪ اﻣﻜﺎن داﺷﺖ ،ﺑﻪ آن ﺿﺮﺑﻪ زدﻧﺪ. رﺑﻮدن و ﻗﺘﻞ اﻓﺸﺎرﻃﻮس ،رﺋﻴﺲ ﭘﻠﻴﺲ ﺗﻬﺮان ،دوﺳﺖ و ﻫﻤﻜﺎر وﻓـﺎدار ﻣﺼﺪق در ﻣﺎه اردﻳﺒﻬﺸﺖ 1331ﻧﺸﺎن ﺗﺎزهاي از ﻧﻔﺮت و ﺑﻴﺰاري دﺷـﻤﻨﺎن ﻛﺸﻮر ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ دﻛﺘﺮ ﻣﺼﺪق ﺑﻮد .اﻣﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﺿﺮﺑﺎﺗﻲ ﺣﻜﻮﻣﺖ دﻛﺘﺮ ﻣﺼﺪق را ﺗﻀﻌﻴﻒ ﻧﻜﺮد ،ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺮﻋﻜﺲ ﺑﺎﻋﺚ ﻧﻴﺮوﻣﻨﺪﺗﺮ ﺷﺪن آن ﺷـﺪ ،ﺑـﻪ ﻫﻤـﻴﻦ دﻟﻴﻞ دﺷﻤﻨﺎﻧﺶ ﺑﻪ ﻓﻜﺮ ﻛﻮدﺗﺎي ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ اﻓﺘﺎدﻧﺪ .ﺑﺎ ﺣﻤﺎﻳﺖﻫـﺎي آﻳـﺖاﷲ - ﺑﻬﺒﻬﺎﻧﻲ و ﺗﺎ ﺣﺪي ﻛﺎﺷﺎﻧﻲ ،ﺗﻈﺎﻫﺮاﺗﻲ در ﺗـﺎرﻳﺦ ﻧﻬـﻢ اﺳـﻔﻨﺪﻣﺎه 1331در ﺗﻬﺮان ﺑـﻪ راه اﻓﺘـﺎد و اﻋـﻼم ﺷـﺪ ﻛـﻪ ﺷـﺎه ﺑـﻪ ﻧـﺸﺎﻧﻪي ﻧﺎرﺿـﺎﻳﺘﻲاش از ﺳﻴﺎﺳﺖﻫﺎي ﻣﺼﺪق ﻗﺼﺪ ﺗﺮك ﻛـﺸﻮر را دارد .ﺗﻈﺎﻫﺮﻛﻨﻨـﺪﮔﺎن ﺧﻮاﺳـﺘﺎر ﻣﺎﻧﺪن ﺷﺎه ﺷﺪﻧﺪ .ﺟﻤﻌﻴﺖ آﻧﺎن اﻧﺪك ﺑﻮد .ﺗﻌﺪادي ارﺗـﺸﻲ و ﭼﻨـﺪ ﺗـﻦ از اﻓﺮاد ﺑﺪﻧﺎم ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻫﻤﭽﻮن ﺷﻌﺒﺎن ﺑﻲﻣﺦ ،ﻛﻪ ﻳـﻚ ﭼﻤﺎﻗـﺪار ﺑـﻮد و ﻣﻠﻜـﻪ اﻋﺘﻀﺎدي ﻛﻪ از ﮔﺬﺷﺘﻪي ﺧﻮﺑﻲ ﺑﺮﺧﻮردار ﻧﺒﻮد ،ﺑﻪ آﻧﻬـﺎ ﭘﻴﻮﺳـﺘﻨﺪ و ﺷـﻌﺎر "ﺷﺎه ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﺮود ،ﺷﺎه ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻤﺎﻧﺪ" را ﻓﺮﻳﺎد ﻣﻲزدﻧﺪ.
237
ﻫﻤﺰﻣﺎن در ﺷﻬﺮ ﺗﻬﺮان ﺗﺠﻤﻌﺎت و ﺗﻈﺎﻫﺮات ﮔﺴﺘﺮدهﺗﺮي ﺑﺮ ﺿـﺪ ﺷـﺎه و ﻃﺮﻓﺪاراﻧﺶ ﺷﻜﻞ ﮔﺮﻓﺖ ﻛﻪ ﭘﺪﻳﺪهﻫﺎي ﻋﺠﻴﺒﻲ در آن ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣـﻲﺧـﻮرد. ﻧﺨﺴﺖ اﻳﻨﻜﻪ ﺷﻌﺎرﻫﺎﻳﺸﺎن ﺑﺎ ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﺘﻔﺎوت ﺑﻮد ،ﺷﻌﺎر آﻧﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻫﻮادار ﺣﺰب ﺗﻮده ﺑﻮدﻧﺪ و در آن زﻣﺎن ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻳﻚ ﻧﻴﺮو و ﺟﺮﻳﺎن اﺻـﻠﻲ ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻣﻲآﻣﺪﻧﺪ اﻳﻦ ﺑﻮد":ﻣﺎ ﻣﺮدم ﺑﻴﺪارﻳﻢ ،ﻣﺎ ﺷﺎه ﻧﻤـﻲﺧـﻮاﻫﻴﻢ"" ﺷـﺎه ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮود" .ﺷﻌﺎرﻫﺎي ﻃﺮﻓﺪاران د.ﻣﺼﺪق ﺑﺎ ﻫﻢ ﻫﻤﺨﻮاﻧﻲ ﻧﺪاﺷـﺖ .ﺷـﻌﺎر آﻧﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻫﻢ ﻃﺮﻓﺪار ﻣﺼﺪق و ﻫﻢ ﻫﻮادار ﺣﺰب زﺣﻤﺘﻜﺸﺎن د.ﻣﻈﻔﺮ ﺑﻘﺎﺋﻲ ﺑﻮدﻧﺪ" ﻫﻢ ﺷﺎه و ﻫﻢ ﻣﺼﺪق" ﺑﻮد .ﺷﻌﺎر آﻧﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ در ﺟﻨﺎح د.ﻣﺼﺪق ﺑﻮده و ﻧﻴﺮوي ﺳﻮم ﺧﻠﻴﻞ ﻣﻠﻜﻲ را ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺧﻮد داﺷﺘﻨﺪ "از ﺟﺎن ﺧﻮد ﮔﺬﺷﺘﻴﻢ ،ﺑـﺎ ﺧﻮن ﺧﻮد ﻧﻮﺷﺘﻴﻢ ،ﻳﺎ ﻣﺮگ ﻳﺎ ﻣﺼﺪق"ﺑﻮد .اﻟﺒﺘـﻪ در آن ﻣﻘﻄـﻊ ﺷـﻌﺎرﻫﺎي ﺿﺪ درﺑﺎر ،اﺷﺮف ﭘﻬﻠﻮي و ﻫﻤﻴﻦﻃﻮر ﺿﺪ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻧﻈﺎﻣﻲ ﺳﺮ داده ﻣﻲﺷـﺪ ﻛﻪ آن زﻣﺎن ﺑـﻪﻋﻨـﻮان "ﺳـﮓ ﻣﺤـﺎﻓﻆ اﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴـﺴﻢ و ارﺗﺠـﺎع" ﺷـﻨﺎﺧﺘﻪ ﻣﻲﺷﺪﻧﺪ. روﻳﺪاد وﻳﮋه ي دﻳﮕﺮ آن زﻣﺎن ،ﻣﻴﺘﻴﻨﮓ ﻣﻮﺿﻌﻲ ﺑﻮد .اﻋﻀﺎء و ﻃﺮﻓﺪاران ﺣﺰب ﺗﻮده اﻳﻦ ﻣﻴﺘﻴﻨﮓﻫﺎ را در ﻣﻜﺎنﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺣـﻀﻮر ﻣـﺮدم زﻳـﺎد ﺑـﻮد، ﻫﻤﭽﻮن ﺳﻴﻨﻤﺎﻫﺎ و ﻳﺎ ﺧﻴﺎﺑﺎنﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﭘﺮ رﻓـﺖ و آﻣـﺪ ﺑﻮدﻧـﺪ ،ﺑـﻪ راه ﻣـﻲ اﻧﺪاﺧﺘﻨﺪ .ﻳﻚدﻓﻌﻪ ﭼﻨﺪ ﻛﺴﻲ ﺟﻤﻊ ﻣﻲﺷﺪﻧﺪ و ﻳﻜﻲ را ﺑﺮ ﺷﺎﻧﻪﻫﺎﻳﺸﺎن ﺑﻠﻨﺪ 238
ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ و ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺳﺮ دادن ﺷﻌﺎر و ﺗﺤﺮﻳﻚ ﻣﺮدم ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ .اﮔﺮ ﭘﻠﻴﺲ ﻳﺎ ﻧﻴﺮوﻫﺎي اﻣﻨﻴﺘﻲ ﻣﻄﻠﻊ ﻣﻲﺷﺪﻧﺪ و ﺑﻪ ﻣﺤﻞ ﻣﻲرﺳﻴﺪﻧﺪ ،ﭘﺮاﻛﻨـﺪه ﺷـﺪه و ﻣﻴﺘﻴﻨﮓ را ﺑﻪ ﺟﺎﻳﻲ دﻳﮕﺮ اﻧﺘﻘﺎل ﻣﻲدادﻧﺪ .ﺑﺪﻳﻦ ﺷـﻜﻞ ،ﻣﻴﺘﻴﻨـﮓ در ﻃـﻮل روز در ﭼﻨﺪﻳﻦ ﻧﻘﻄﻪ ﺑﺮﭘﺎ ﺷﺪه و روي ﻫﻢ رﻓﺘﻪ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﺆﺛﺮ ﺑﻮد. اﺗﻔﺎﻗﺎت ﻧﻬﻢ اﺳﻔﻨﺪ اﻳﻦ واﻗﻌﻴﺖ را آﺷﻜﺎر ﺳﺎﺧﺖ ﻛﻪ ﺗﻤﺎﻣﻲ آن ﻫﻴﺎﻫﻮﻫﺎ، ﺗﻮﻃﺌﻪاي از ﺟﺎﻧﺐ ﺷﺎه و اﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴﺴﻢ ﺑﻮد .ﻣﺼﺪق ﺑﻪ دﺧﺎﻟﺖﻫﺎي ﺷﺎه و درﺑﺎر در اﻣﻮر دوﻟﺘﻲ ﻣﻌﺘﺮض ﺷﺪه و ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺧﻮد را ﺑﺎ ﭼﻨﻴﻦ دﺧﺎﻟﺖﻫﺎﻳﻲ اﻋـﻼم ﻧﻤﻮده ﺑﻮد .ﺷﺎه ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻣﺼﺪق ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ ﺑـﻪ ﻣـﺴﺎﻓﺮت ﺑـﺮود و ﺑﺮاي ﻣﺪﺗﻲ در ﺧﺎرج ﺑﻤﺎﻧﺪ و ﻧﻤﻲﺧﻮاﻫﺪ ﻛـﺴﻲ از ﺳـﻔﺮ وي ﻣﻄﻠـﻊ ﺷـﻮد. واﻗﻌﻴﺖ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺷﺎه در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺧﺸﻢ ﻣﺼﺪق ﻋﻘﺐﻧﺸﻴﻨﻲ ﻛﺮده ﺑﻮد ،اﻣـﺎ ﻫﺪف از اﻳﻦ ﺗﻮﻃﺌﻪ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺧﺒﺮ ﻣﺴﺎﻓﺮت ﺷﺎه ﭘﺨﺶ ﺷﻮد و ﻣﺮدم ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﺼﺪق ﻫﺠﻮم آورﻧﺪ و ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣـﺼﺪق و ﺧـﻮدش را ﻧﻴـﺰ از ﺑـﻴﻦ ﺑﺒﺮﻧـﺪ. ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺗﻈﺎﻫﺮﻛﻨﻨﺪﮔﺎن ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪي ﻣﺼﺪق رﺳـﺎﻧﺪﻧﺪ ،وي ﻣﻮﻓـﻖ ﺷﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪي ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ ﻓﺮار ﻛﻨﺪ و از آﻧﺠﺎ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺳﺘﺎد ارﺗﺶ رﺳﺎﻧﻴﺪه و ﻧﺠﺎت ﻳﺎﺑﺪ .ﺑﺪﻳﻦﺳﺎن ﺗﻮﻃﺌﻪي ﻧﻬﻢ اﺳﻔﻨﺪ ﺧﻨﺜﻲ ﺷﺪ و ﻣﺼﺪق ﺗﻮاﻧـﺴﺖ ﺑـﻪ ﻣﻮﻓﻘﻴﺘﻲ ﺑﺰرگ دﺳﺖ ﻳﺎﺑﺪ و ﻧﻔﻮذ ﺷﺎه ﺑﻪ ﺷﺪت ﻛﺎﺳﺘﻪ ﺷﺪ و اﻳـﻦ ﻓﺮﺻـﺖ ﺑﻪوﺟﻮد آﻣﺪ ﻛﻪ ﻣﺼﺪق ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻛﻠﻲ ﻣﻤﻠﻜﺖ را از دﺳﺖ درﺑﺎر و ﺷﺎه 239
رﻫﺎ ﻛﻨﺪ .اﻣﺎ ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﻛﻪ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﻣﺸﺨﺺ ﺷـﺪ ،ﺗﻌـﺪادي از ﻧﺰدﻳﻜـﺎن ﻣﺼﺪق و اﻋﻀﺎي ﭘﺮﻧﻔﻮذ ﺟﺒﻬﻪي ﻣﻠﻲ ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ دﺳﺘﺎوردي راﺿﻲ ﻧﺸﺪﻧﺪ. ﻛﻤﻴﺴﻴﻮﻧﻲ ﻫﺸﺖ ﻧﻔﺮه از ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎن ﻣﺠﻠﺲ ﺗـﺸﻜﻴﻞ ﺷـﺪ ﺗـﺎ اﺧﺘﻼﻓـﺎت ﻣﻴﺎن ﻧﺨﺴﺖوزﻳﺮ و ﺷﺎه را ﺑﺮﻃﺮف ﺳﺎزﻧﺪ .اﮔﺮ ﭼﻪ در اﻳﻦ ﻣﻴﺎن ﻧـﺎم دﻛﺘـﺮ ﺑﻘﺎﺋﻲ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﻲﺷﺪ ﻛﻪ از رواﺑﻂ ﺧﻮﺑﻲ ﺑﺎ ﺷﺎه و دﺑﺎر ﺑﺮﺧﻮردار ﺑـﻮد ،اﻣـﺎ وي ﺑﺮاي اﺧﺘﻼﻓﺎﺗﻲ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺑﻨـﺪﻫﺎﻳﻲ از ﻗـﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳـﻲ وﺟـﻮد داﺷـﺖ، ﻃﺮﺣﻲ را ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﻛﺮد ﻛﻪ در ﺻﻮرت ﺗﺼﻮﻳﺐ آن ،دﻛﺘﺮ ﻣﺼﺪق ﺑﻪ آرزوي دﻳﺮﻳﻨﻪاش ﻛﻪ ﻣﻲﮔﻔﺖ ":ﺷﺎه ﺑﺎﻳﺪ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﻛﻨﺪ ﻧﻪ ﺣﻜﻤﺮاﻧﻲ" ﻣـﻲرﺳـﻴﺪ. ﺑﻌﺪ از ﻧﻬﻢ اﺳﻔﻨﺪﻣﺎه ﻧﻴﺮوﻫﺎي ﻣﺮدﻣﻲ ،ﺑﻪوﻳﮋه ﺟﺒﻬﻪي ﻣﻠﻲ و ﺣﺰب ﺗﻮده ﺑـﻪ ﻫﻢ ﻧﺰدﻳﻚ ﺷﺪﻧﺪ ،وﻟﻲ روﻳﻜﺮد ﺳﻴﺎﺳﻲ ﺣﺰب ﺗﻮده در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣﺼﺪق ﺗﻤﺎﻣـﺎ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻧﻜﺮده ﺑﻮد .ﻳﻚ روز ﺑﻌﺪ از ﺷﻜﺴﺖ ﻛﻮدﺗﺎي ﻧﻬﻢ اﺳـﻔﻨﺪ ﻳﻌﻨـﻲ دﻫـﻢ اﺳﻔﻨﺪﻣﺎه 1331روزﻧﺎﻣﻪ ي "ﻣﺮدم" ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻮﺷﺖ":دوﻟﺖ ﻣﺼﺪق و درﺑـﺎر ﭘﺴﺮ رﺿﺎﺧﺎن ،ﻳﻜﻲ از دﻳﮕﺮي ﺑﺪﺗﺮﻧﺪ و ﻣﺴﺄﻟﻪي ﺑـﻴﻦ آﻧﻬـﺎ در ﭼـﺎرﭼﻮب ﻣﻨﺎﻓﻊ اﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴﺴﺖﻫﺎﺳﺖ". ﺗﻮﻃﺌﻪي ﻧﻬﻢ اﺳﻔﻨﺪ ﺷﻜـﺴﺖ ﺧـﻮرد ،اﻣـﺎ ﻣـﺸﺨﺺ ﺷـﺪ ﻛـﻪ ﻣـﺼﺪق و ﻧﺰدﻳﻜﺎﻧﺶ در اﻳﻦ ﻓﺎﺟﻌﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻮدﻧﺪ ،زﻳﺮا اﻳﻦ ﺑﺎر آﻳﺖاﷲﻛﺎﺷﺎﻧﻲ ﺑـﺮﺧﻼف
240
30ﺗﻴﺮ ﻣﺎه از ﺷﺎه ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻛﺮد و ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺧﻮد را ﺑﺎ ﻣﺴﺎﻓﺮت ﺷﺎه ﺑﻪ ﺧﺎرج از ﻛﺸﻮر اﻋﻼم ﻛﺮد. ﺗﻮﻃﺌﻪي ﻧﻬﻢ اﺳﻔﻨﺪ آﻏﺎزي ﺑﺮاي ﺗﻮﻃﺌﻪاي دﻳﮕﺮ ﺑﻮد ﻛﻪ در روز 28ﻣﺮداد 1332اﻧﺠﺎم ﮔﺮﻓﺖ و ﺳﺮﮔﺮﻓﺖ .در ﺟﺮﻳﺎن ﺗﻮﻃﺌﻪي ﻧﻬﻢ اﺳﻔﻨﺪ آﺷﻜﺎر ﺷﺪ ﻛﻪ آﻣﺮﻳﻜﺎﻳﻲﻫﺎ از ﻣﺼﺪق ﻗﻄﻊ اﻣﻴﺪ ﻛﺮدهاﻧﺪ و از آن ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ،ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ از وي ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻧﺨﻮاﻫﻨﺪ ﻛﺮد ،ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ ﺗﺪرﻳﺞ ﺧﻮد رﻫﺒﺮي ﺗﻮﻃﺌﻪﮔﺮان را ﺑﻪ دﺳـﺖ ﻣﻲﮔﻴﺮﻧﺪ .ﺑﻌﺪ از ﺳﻲام ﺗﻴﺮﻣﺎه 1331ﺳﻴﺎﺳﺖ آﻣﺮﻳﻜﺎ ﻫﻤﭽﻨﺎن در راﺳﺘﺎي ﻳﺎﻓﺘﻦ راﻫﻲ ﺑﺮاي ﺗﻮاﻓﻖ ﺑﺎ دﻛﺘﺮ ﻣﺼﺪق ﺑﻮد .اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻊﮔﻴﺮي آﻣﺮﻳﻜﺎﻳﻲﻫـﺎ ﺑﻪ دو دﻟﻴﻞ ﺑﻮد ،ﻧﺨﺴﺖ اﻳﻨﻜﻪ آﻣﺮﻳﻜﺎ ﺑﻪ اﻳﻦ واﻗﻌﻴـﺖ ﻛـﻪ اﻛﺜﺮﻳـﺖ ﻣـﺮدم اﻳﺮان ﺣﺎﻣﻴﺎن راﺳﺘﻴﻦ ﻣﺼﺪق ﻫﺴﺘﻨﺪ ،واﻗﻒ ﺑﻮد .دﻟﻴـﻞ دﻳﮕـﺮ اﻳﻨﻜـﻪ اﮔـﺮ آﻣﺮﻳﻜﺎﻳﻲﻫﺎ از ﻣﺼﺪق ﻛﻪ ﻳﻚ ﻧﻴﺮوي ﻣﻠﻲ و ﺑﻲﻃﺮف ﺑﻮد ،ﺣﻤﺎﻳـﺖ ﻧﻤـﻲ- ﻛﺮدﻧﺪ ،اﺣﺘﻤﺎل اﻳﻦ ﻣﻲرﻓﺖ ﻛﻪ ﻛﻤﻮﻧﻴﺴﻢ در اﻳﺮان ﭘﻴﺮوز ﺷﻮد. ﻣﺼﺪق از ﻧﻈﺮ آﻣﺮﻳﻜﺎﻳﻲﻫﺎ ﺑﻪ ﻣﺜﺎﺑﻪ ﻧﻴﺮوﻳﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﻲﺗﻮاﻧـﺴﺖ از رﺷـﺪ ﻗﺪرت ﻛﻤﻮﻧﻴﺴﺖﻫﺎ در اﻳـﺮان ﺟﻠـﻮﮔﻴﺮي ﻛﻨـﺪ .ﺑﻌـﺪ از روﻳـﺪادﻫﺎي 30 ﺗﻴﺮﻣﺎه ،ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻣﺼﺪق ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴﺴﻢ اﻧﮕﻠﻴﺲ و ﻫﻤﻴﻦﻃﻮر ﺳﻴﺎﺳـﺖ آﻣﺮﻳﻜﺎ ﺳﺨﺘﮕﻴﺮاﻧﻪﺗﺮ ﺷﺪ .ﻣﺼﺪق ﺑﺎرﻫﺎ از آﻣﺮﻳﻜـﺎﻳﻲﻫـﺎ ﺗﻘﺎﺿـﺎي ﻛﻤـﻚ اﻗﺘﺼﺎدي ﻛﺮد و آﻣﺮﻳﻜﺎ ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﻛﻤﻜﻲ را ﻣﻨﻮط ﺑﻪ ﺣـﻞ ﻣـﺸﻜﻞ ﻧﻔـﺖ ﺑـﻪ 241
ﺷﻴﻮهي ﻣﻄﻠﻮب آﻣﺮﻳﻜﺎ و اﻧﮕﻠﻴﺲ ﻣﻲﺧﻮاﻧﺪ .ﺣﻤﺎﻳﺖ آﻣﺮﻳﻜﺎ از ﻣـﺼﺪق ﺗـﺎ ﺟﺎﻳﻲ اداﻣﻪ داﺷﺖ ﻛﻪ در ﺗﻀﺎد ﺑﺎ ﻣﻨﺎﻓﻊ دوﻟﺖ ﺑﺮﻳﺘﺎﻧﻴﺎ ﺑﻮد و ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﻳﻨﻜﻪ درﻳﺎﻓﺖ ﻛﻪ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻣﺼﺪق ﻋﻤﻮﻣـﺎ ﻣﻨـﺎﻓﻊ اﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴـﺴﻢ در اﻳـﺮان و ﺣﺘـﻲ ﺧﺎورﻣﻴﺎﻧﻪ را ﺗﻬﺪﻳﺪ ﻣﻲﻛﻨﺪ ،ﺑﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ او ﭘﺮداﺧﺘﻨﺪ .ﻋﻠﺖ دﻳﮕﺮ دﺷـﻤﻨﻲ آﻣﺮﻳﻜﺎ ﺑﺎ ﻣﺼﺪق ،ﺗﻮاﻓﻖ وي ﺑﺎ اﻧﮕﻠﻴﺲ ﺑﻌﺪ از 30ﺗﻴﺮﻣﺎه ﺑﺮاي ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻧﻔﺖ ﻣﻴﺎن اﻳﺮان و اﻧﮕﻠﻴﺲ ﺑﻮد .ﭼﻨـﻴﻦ ﺷـﺪ ﻛـﻪ ﻣـﺼﺪق ﺑـﻪ ﻧﺎﭼـﺎر ﻧـﺴﺒﺖ ﺑـﻪ اﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴﺴﻢ آﻣﺮﻳﻜﺎ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﻮﺿﻊ داد. اﻳﻨﭽﻨﻴﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ آﻣﺮﻳﻜﺎ در ﺗﻨﻈﻴﻢ ﺗﻮﻃﺌﻪي ﻧﻬـﻢ اﺳـﻔﻨﺪ ﻣـﺸﺎرﻛﺖ ﻛـﺮد. ﺗﻮﻃﺌﻪي ﻧﻬﻢ اﺳﻔﻨﺪ ﺗﻤﺮﻳﻨﻲ ﻋﻤﻮﻣﻲ ﺑﺮاي اﺟﺮاي ﻫﺮ ﭼﻪ ﻣﻮﻓـﻖﺗـﺮ ﻛﻮدﺗـﺎي 28ﻣﺮداد ﺑﻮد. ﻫﺮﭼﻪ ﺟﻨﺒﺶ ﻣﺮدم اﻳﺮان ﺑﻪ ﭘﻴﺶ ﻣﻲرﻓﺖ ،ﻣﺮدم ﻣﺘﺤﺪﺗﺮ ﻣـﻲﺷـﺪﻧﺪ ،ﺑـﻪ ﻫﻤﺎن اﻧﺪازه ﻣﻮﺿﻊ اﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴﺴﻢ و ارﺗﺠﺎع ﻋﻠﻴﻪ ﺟﻨﺒﺶ ﻣﺮدم ﺧﺼﻤﺎﻧﻪﺗﺮ ﻣﻲ- ﺷﺪ و ﻫﺮﭼﻪ ﻧﻴﺮوي ذﺧﻴﺮه داﺷﺘﻨﺪ ،ﺑﻪ ﻣﻴﺪان ﻛﺎرزار ﻣﻲآوردﻧﺪ .در ﻣﺮداد ﻣﺎه 1332در ﺗﻬﺮان ،ﺟﺒﻬﻪي واﺣﺪ ﺿﺪ ﻣﺮدﻣﻲ ﺷﻜﻞ ﮔﺮﻓـﺖ .اﻳـﻦ ﺟﺒﻬـﻪ ﻛـﻪ ﻣﺘﺸﻜﻞ از آﺧﻮﻧﺪﻫﺎي ﻣﺮﺗﺠﻊ ﻛﻪ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺳﻴﺎﺳـﺖ ﻣـﺼﺪق و ﻫـﻮادار ﺷـﺎه ﺑﻮدﻧﺪ ،ارﺗﺸﻲﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺗﺤﺖ ﻓﺮﻣﺎن ﺷﺎه ﺑﻮدﻧﺪ و ﻗﻮﻳﺎً دﺷﻤﻨﻲ را ﺧﻮد را ﺑـﺎ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﺼﺪق و ﮔﺴﺘﺮش ﺟﻨﺒﺶ ﻣﺮدم اﻳﺮان ﻧﺸﺎن ﻣﻲدادﻧﺪ .ﺟﺒﻬﻪي ﺿﺪ 242
ﻣﺮدﻣﻲ اﻓﺮادي را در ﺧﻮد ﺟﺎي داده ﺑـﻮد ﻛـﻪ در ﻣﻴـﺎن ﻋﻤـﻮم ﺑـﻪ ﺑـﺪﻧﺎﻣﻲ ﺷﻬﺮت داﺷﺘﻨﺪ .ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻫﻤﭽﻮن ﺷﻌﺒﺎن ﺑﻲﻣـﺦ و ﻣﻠﻜـﻪ اﻋﺘـﻀﺎدي ﻛـﻪ در ﺗﻈﺎﻫﺮات ﻧﻬﻢ اﺳﻔﻨﺪ ﻧﻴﺰ ﺷﺮﻛﺖ داﺷﺘﻨﺪ ،اﻳﻦ دو 56ﺗﺎﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ اﻣﻜﺎن داﺷﺖ، ﭼﻤﺎق ﺑﻪ دﺳﺖ و ﻣﺰدور را دور ﺧـﻮد ﮔـﺮد آورده ﺑﻮدﻧـﺪ ،ﺑـﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴـﺐ، ﺟﺒﻬﻪي ﻣﺘﺤﺪي از آﻗﺎﻳﺎن آﻳﺖاﷲﻫﺎ ،ارﺗـﺸﻴﺎن و ﻗﻤـﻪﻛـﺸﺎن آﺷـﻮﺑﮕﺮ ﺑـﺎ رﻫﺒﺮي و ﻫﺪاﻳﺖ درﺑﺎر ﺷﺎه ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺷﺪه ﺑﻮد .در ﺧﺎرج از ﻛﺸﻮر ﻧﻴﺰ ،ﭘـﺲ از آﻧﻜﻪ اﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴﺴﻢ آﻣﺮﻳﻜﺎ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻣـﺼﺪق ﺗﻐﻴﻴـﺮ ﻣﻮﺿـﻊ داد ،آﻣﺮﻳﻜـﺎ و اﻧﮕﻠﻴﺲ اﺧﺘﻼﻓﺎت ﺧﻮد را در درﺟﻪي دوم ﻗـﺮار دادﻧـﺪ و ﺑـﺮاي ﺑﺮاﻧـﺪازي ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﻠﻲ ﻣﺼﺪق ﻣﺘﺤﺪ ﺷﺪﻧﺪ و اﻳﻦ ﺑﺎر رﻫﺒﺮي ﻣﺨﺎﻟﻔﺎن ﻣﺼﺪق ﺑﻪﻃـﻮر ﻋﻠﻨﻲ در دﺳﺖ آﻣﺮﻳﻜﺎ و ﻣﺸﺨﺼﺎً ﺳﺎزﻣﺎن ﺟﺎﺳﻮﺳـﻲ ﺳـﻴﺎ ﺑـﻮد .از ﺑﻴـﺮون اﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴﺴﻢ آﻣﺮﻳﻜﺎ و اﻧﮕﻠﻴﺲ ﻫﻢﭘﻴﻤﺎن ﺷﺪﻧﺪ و از داﺧﻞ ﻧﻴﺰ ﺟﺒﻬﻪي واﺣﺪي ﺷﻜﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﻛﻪ راﺑﻂ ﺑﻴﻦ اﻳﻦ دو ،ﺳﻔﺎرﺗﺨﺎﻧﻪي آﻣﺮﻳﻜﺎ ﺑﻮد. ﺳﻴﺎ از ﻫﻤﺎن اﺑﺘﺪا ﺷﺨﺼﻲ ﺑـﻪ ﻧـﺎم "ﻛﺮوﻣﻴـﺖ روزوﻟـﺖ"را ﺑـﻪ ﺗﻬـﺮان ﻓﺮﺳﺘﺎد .وي ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﺑﺮاﻧﺪازي ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﺼﺪق را ﺑﻪ ﻋﻬﺪه داﺷﺖ .ﺑـﺪﻳﻦ 56ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ درﻣﻮرد درﺑﺎر ﺳـﺨﻦ ﻣـﻲﮔـﻮﻳﻴﻢ ،ﻗﺒـﻞ از ﻫﺮﭼﻴـﺰي ﻣﻨﻈـﻮر اﺷـﺮف ﭘﻬﻠـﻮي ﺧـﻮاﻫﺮ ﻣﺤﻤﺪرﺿﺎ ﺷﺎه و ﻣﻠﻜﻪ ﻣﺎدرش ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ) .ن(
243
ﺗﺮﺗﻴﺐ ،اﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴﺴﻢ و ارﺗﺠﺎع ﺑﺮاي ﺑﺮﻛﻨﺎري ﻣﺼﺪق ﻣﺘﺤﺪ ﺷـﺪﻧﺪ .وﻟـﻲ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ،ﺟﺒﻬﻪي ﻣﺮدﻣﻲ ﻣﺘﺤﺪ و ﻳﻜﭙﺎرﭼﻪ ﻧﺒﻮد. ﭘﺲ از ﻧﻬﻢ اﺳﻔﻨﺪ ،ﺟﺒﻬﻪي ﻣﻠﻲ و ﺣﺰب ﺗﻮده ﺗﺎ ﺣﺪي ﺑﻪ ﻫﻢ ﻧﺰدﻳﻚ ﺷـﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ،وﻟﻲ ﺣﺰب ﺗﻮده ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺟﺒﻬﻪي ﻣﻠﻲ را ﺑـﻪ ﻋﻨـﻮان ﻧﻴـﺮوي ﻣـﺪاﻓﻊ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺑﺨﺸﻲ از اﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴﺴﻢ )اﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴﺴﻢ آﻣﺮﻳﻜﺎ( ﻣـﻲداﻧـﺴﺖ و اﺧﺘﻼﻓـﺎت ﻣﻴﺎن ﻣﺼﺪق و دوﻟـﺖ ﺑﺮﻳﺘﺎﻧﻴـﺎ را ﻧﺎﺷـﻲ از اﺧﺘﻼﻓـﺎت دول اﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴـﺴﺘﻲ ﺗﻮﺻﻴﻒ ﻣـﻲﻛـﺮد .از ﺳـﻮي دﻳﮕـﺮ ،ﺑﺮﺧـﻲ از ﻧﺰدﻳﻜـﺎن د.ﻣـﺼﺪق ﺑـﺮاي ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي از ﻧﺰدﻳﻜﺘﺮ ﺷﺪن د.ﻣﺼﺪق و ﺣﺰب ﺗﻮده ﺗﻤﺎم ﺳﻌﻲ ﺧﻮد را ﺑﻪﻛﺎر ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ .د.ﻣﺼﺪق را از اﻳﻨﻜﻪ اﺣﺘﻤﺎل ﻗﺪرتﮔﻴـﺮي ﻛﻤﻮﻧﻴـﺴﻢ ﺑـﺎ ﻧﺰدﻳـﻚ ﺷﺪن ﺑﻪ ﺣﺰب ﺗﻮده اﻓﺰاﻳﺶ ﻣﻲﻳﺎﺑﺪ ،ﻣﻲﺗﺮﺳﺎﻧﻴﺪﻧﺪ .ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ آﻧﻬﺎ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻲ- ﻛﻮﺷﻴﺪﻧﺪ ﻛﻪ آﻣﺮﻳﻜﺎ را از ﻗﺪرتﮔﻴﺮي ﻛﻤﻮﻧﻴﺴﻢ در اﻳﺮان ﺑﺘﺮﺳﺎﻧﻨﺪ. ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ وﺟﻮد اﺧﺘﻼﻓﺎت،ﻋﺪم وﺣﺪت ﺳﻴﺎﺳﻲ و ﻓﻘﺪان اﺗﺤﺎد ﻋﻤﻠـﻲ ﺑﻴﻦ ﺟﺒﻬﻪي ﻣﻠﻲ و ﺣﺰب ﺗﻮده ﻛﺎﻣﻼ ﻣﺸﻬﻮد ﺑﻮد .در ﻧﺘﻴﺠﻪي اﻳﻦ اﺧﺘﻼﻓﺎت، اﻛﺜﺮ ﻃﺒﻘﺎت و اﻗﺸﺎر ﻣﺘﻮﺳﻂ ﻛﻪ ﭘﺸﺘﻴﺒﺎن ﻛﺎﻣﻞ ﻫﻴﭻ ﻛﺪام از ﻃـﺮفﻫـﺎي ﺣﺰب ﺗﻮده و ﺟﺒﻬﻪ ﻣﻠﻲ ﻧﺒﻮدﻧﺪ ،وﻟﻲ در ﺻﻮرت وﺣﺪت اﻳﻦ دو ﻧﻴﺮو ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻣﻲﭘﻴﻮﺳﺘﻨﺪ ،دﭼﺎر ﺳﺮدرﮔﻤﻲ ﺷﺪﻧﺪ و ﻧﻤﻲداﻧـﺴﺘﻨﺪ ﻛـﺪام ﻳـﻚ از اﻳـﻦ دو ﮔﺰﻳﻨﻪ را اﻧﺘﺨﺎب ﻛﻨﻨﺪ .ﺑﻪ ﻃﻮر ﺧﻼﺻﻪ ،از ﻳﻚ ﻃﺮف ،ﺟﺒﻬـﻪي ﺿـﺪﻣﺮدﻣﻲ 244
ﻛﺎﻣﻼً ﻣﺘﺤﺪ و از ﻃﺮف دﻳﮕﺮ ،ﺟﺒﻬﻪي ﻣﺮدﻣﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ وﺟﻪ ﻳﻜﭙﺎرﭼﻪ ﻧﺒﻮد. ﺧﻮد اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ،ﺑﺰرﮔﺘﺮﻳﻦ ﻧﻘﻄﻪ ﺿﻌﻒ ﺟﻨﺒﺶ ﻣﻠﻲ در آن دوران ﺑﻮد .در ﺑﻬﺎر و ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن ﺳﺎل 1332ﺗﻌﺠﻴﻞ اﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴﺴﻢ و ارﺗﺠﺎع ﻛﺎﻣﻼً ﻣﺸﻬﻮد ﺑـﻮد ﺗﺎ در اوﻟﻴﻦ ﻓﺮﺻﺖ دوﻟﺖ ﻣـﺼﺪق را ﺑﺮاﻧﺪازﻧـﺪ و دوﻟﺘـﻲ ﺿـﺪ ﻣﺮدﻣـﻲ و واﺑﺴﺘﻪ را ﺑﻨﺎ ﻛﻨﻨﺪ .د .ﻣﺼﺪق ﺑﺮاي ﺗﻀﻌﻴﻒ ﻧﻔﻮذ ﺷﺎه ﮔﺎمﻫـﺎﻳﻲ ﺑﺮداﺷـﺖ. اﺑﺘﺪا در ﺧﺮداد ﻣﺎه 1332اﻣﻼك ﺧﺎﻧﺪان ﭘﻬﻠﻮي را ﻛـﻪ زﻣـﺎﻧﻲ آﻧﻬـﺎ را ﺑـﺎ ﺗﻮﺳﻞ ﺑﻪ زور از ﻣﺮدم ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ،ﺑﺎز ﭘﺲ ﮔﺮﻓﺖ و ﻣﺤﻤﺪرﺿﺎ ﺷـﺎه ﻧﻴـﺰ درآﻣﺪش را ﺻﺮف آﻣﺎدهﺳﺎزي ﻛﻮدﺗﺎ و آﺳﻴﺐ رﺳﺎﻧﺪن ﺑﻪ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣـﺼﺪق ﻛﺮد .ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻧﻴﺮوﻫﺎي ﺿﺪﻣﺮدﻣﻲ درآﻣﺪ ﺑﺴﻴﺎري را از ﻛﻒ دادﻧﺪ . ﻣﺎﻧﻊ دﻳﮕﺮي ﻛﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ راه ﭘﻴﺸﺒﺮد ﺳﻴﺎﺳﺖﻫﺎي ﻣـﺼﺪق وﺟـﻮد داﺷـﺖ، ﻣﺠﻠﺲ ﺑﻮد .ﺑﻪﺗﺪرﻳﺞ ﻣﺠﻠﺲ ﺑﻪ ﻣﻜﺎﻧﻲ ﺑﺮاي ﺗﻮﻃﺌﻪﮔﺮي آﻧﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﺧﻮد را در ﺧﻄﺮ ﻣﻲدﻳﺪﻧﺪ ،ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﺪ ﻛﻪ در ﻣﺠﻠﺲ ﻓﻘﻂ ﻣﻲﻧﺸﺴﺘﻨﺪ و ﺧﻮد را از ﺣﺒﺲ و ﺑﺎزداﺷﺖ دور ﻧﮕﻪ ﻣﻲداﺷﺘﻨﺪ ،ازﺟﻤﻠﻪ ،ﺳﺮﻟﺸﻜﺮ زاﻫﺪي ،دﻛﺘﺮ ﺑﻘﺎﺋﻲ.....اﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴﺴﻢ و ارﺗﺠﺎع در ﺗﻼش ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﺗﺎ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ اﻣﻜﺎن داﺷﺖ دوﻟﺖ را ﺑﻪ ﻃﺮزي ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ ﻣﻨﺤﻞ ﻛﻨﻨﺪ .ﺑﻪ ﻋﺒﺎرت دﻳﮕﺮ ،ﺷﺮاﻳﻄﻲ را ﺑﻮﺟﻮد آورﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﺠﻠﺲ ﺑﻪ آن راي اﻋﺘﻤﺎد ﻧﺪﻫﺪ.
245
ﺑﺮ اﻳﻦ ﻣﺒﻨﺎ ﺑﻮد ﻛﻪ در اواﻳﻞ ﻣﺮدادﻣﺎه ﻣﺼﺪق ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ رﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﺑﺎﻳـﺪ ﻣﺠﻠﺲ ﻣﻨﺤﻞ ﺷﻮد و ﺑﺮاي اﻳﻦ اﻣﺮ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺑﻪ ﺑﺮﮔﺰاري رﻓﺮاﻧـﺪوم ﮔﺮﻓـﺖ. روز ﭘﻨﺠﻢ ﻣﺮدادﻣﺎه ﻣﺼﺪق ﻃﻲ ﻳﻚ ﭘﻴﺎم رادﻳـﻮﻳﻲ ﮔﻔـﺖ ":ﺑـﺎ وﺿـﻌﻴﺖ ﻛﻨﻮﻧﻲ ﻣﺠﻠﺲ ﻫﻔﺪﻫﻢ ﻫﻴﭻ اﻣﻴﺪي ﺑﻪ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﻣﺮدم اﻳﺮان ﻧﻴﺴﺖ .دوﻟﺖ ﻧﺎﭼﺎر اﺳﺖ ﻛﻪ از ﺷﻤﺎ ﻣﻠﺖ ﻣﻴﻬﻦﭘﺮﺳﺖ ﺑﺨﻮاﻫـﺪ ﻛـﻪ ﻧﻈـﺮ ﺧﻮدﺗـﺎن را درﺑﺎره ﻣﺎﻧﺪﮔﺎري ﻳﺎ اﻧﺤﻼل ﻣﺠﻠﺲ اﻋﻼم دارﻳﺪ". روز دوازدﻫﻢ ﻣﺮدادﻣﺎه در ﺗﻬﺮان و ﻫﻔﺖ روز ﺑﻌﺪ ﻳﻌﻨﻲ ﻧﻮزدﻫﻢ ﻣﺮدادﻣـﺎه در ﺷﻬﺮﻫﺎي دﻳﮕﺮ ﻛﺸﻮر ،ﻫﻤﻪﭘﺮﺳﻲ ﺑﻪ اﺟﺮا ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺷﺪ 161 .ﻫﺰار ﻧﻔﺮ در ﺗﻬﺮان و 1740ﻫﺰار ﻧﻔﺮ در ﺷﻬﺮﺳﺘﺎنﻫﺎ ﺑﻪ اﻧﺤﻼل ﻣﺠﻠﺲ رأي دادﻧﺪ .آراي ﻣﺨﺎﻟﻒ اﻧﺤﻼل ﻣﺠﻠﺲ ﻛﻤﺘﺮ ﺑﻮد .اﻣﺎ ﺷﻤﺎر آراﻳﻲ ﻛﻪ از ﭘﻴـﺸﻨﻬﺎد )اﻧﺤـﻼل ﻣﺠﻠﺲ( اﺳﺘﻘﺒﺎل ﻛﺮدﻧﺪ در ﺣﺪ اﻧﺘﻈﺎر ﻧﺒﻮد ،زﻳﺮا ﺷﻤﺎري از ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛـﻪ از ﺟﺒﻬﻪي ﻣﻠﻲ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ،ﺑﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ رﻓﺮاﻧﺪوم ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻨﺪ. ﻏﻴﺮاز ﺑﺨﺶﻫﺎﻳﻲ از ﺳﺎزﻣﺎنﻫﺎي دوﻟﺘﻲ و ﺑﺨﺼﻮص ارﺗﺶ ،ﺷﻤﺎر زﻳﺎدي از اﺷﺨﺎص و ﻧﻴﺮوﻫﺎي واﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ارﺗﺠﺎع ،ﻫﻤﭽﻮن آﻗﺎﻳﺎن آﻳﺖاﷲﻫﺎ ﻣﺨﺎﻟﻒ اﻳﻦ ﻫﻤـﻪﭘﺮﺳـﻲ ﺑﻮدﻧـﺪ ،وﻟـﻲ ﺳـﻮاي ﻫﻤـﻪي اﻳﻨﻬـﺎ ،رﻓﺮاﻧـﺪوم در ﺟﻬـﺖ ﺳﻴﺎﺳﺖﻫﺎي ﻣﻠﻲ دﻛﺘﺮ ﻣﺼﺪق ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﭼﺸﻤﮕﻴﺮي ﺑﻮد.
246
3ـ رﺷﺪ و ﮔﺴﺘﺮش ﻣﺒﺎرزات ﺣﺰب در اواﻳﻞ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن 1331اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت ﻣﺠﻠﺲ ﻫﻔﺪﻫﻢ ﺧﺎﺗﻤﻪ ﻳﺎﻓﺖ .ﺑﺴﻴﺎري از ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎن اﻳﻦ ﻣﺠﻠﺲ ،ﻧﻤﺎﻳﻨـﺪﮔﺎن واﻗﻌـﻲ ﻣـﺮدم ﻧﺒﻮدﻧـﺪ و ﺑـﺎ اﻋﻤـﺎل ﻧﻔﻮذﻫﺎي ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ارﺗﺶ ،رﺟﺎل ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻨﺼﺐ و ﻗﺪرت و ﻣﺎﻟﻜﺎن ﺑـﺰرگ، اﺷﺮاف و ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ در ﺳﺎزﻣﺎنﻫﺎي دوﻟﺘﻲ ﻧﻔﻮذ داﺷﺘﻨﺪ ،ﺑﻪ ﻣﺠﻠﺲ ﻫﻔﺪﻫـﻢ راه ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ. ﻧﻤﻮﻧﻪ ي ﺑﺎرز دﺧﺎﻟﺖﻫﺎي ﻏﻴﺮﻗﺎﻧﻮﻧﻲ درﺑﺎر و ارﺗﺶ ،اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت ﻣﻬﺎﺑﺎد ﺑﻮد. ﺑﺎ ﺷﺮوع رأيﮔﻴﺮي در ﻣﻬﺎﺑﺎد ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺧﻮد را ﻧﺎﻣﺰد ﻛﺮدﻧﺪ .ﻣﻬﻤﺘـﺮﻳﻦ آﻧﻬـﺎ ﻣﺤﻤﺪ ﻛﻴﻮانﭘﻮر ﺑﻮد ﻛﻪ ﺧﻮد را ﻛﺎﻧﺪﻳﺪاي ﺟﺒﻬﻪي ﻣﻠﻲ ﻣﻲﻧﺎﻣﻴﺪ 57.ﻧﻔﺮ دوم ﺣﺴﻦ اﻣﺎﻣﻲ ،اﻣﺎم ﺟﻤﻌﻪي ﺗﻬﺮان ﺑﻮد ﻛﻪ از ﺟﺎﻧﺐ درﺑﺎر ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻣـﻲﺷـﺪ و ﻧﻔﺮ ﺳﻮم ﺻﺎرماﻟﺪﻳﻦ ﺻﺎدقوزﻳﺮي ﺑﻮد ﻛﻪ ﻧﻪ ﺑﻪ ﻃﻮر رﺳﻤﻲ اﻣﺎ ﺑـﻪ ﻧـﻮﻋﻲ، 57ﻣﺤﻤﺪ ﻛﻴﻮانﭘﻮر ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻧﺎم داد و ﺑﻌﺪ از ﻛﻮدﺗﺎي 28ﻣﺮداد در ﭘﺎرﻳﺲ درﺟﻪي دﻛﺘﺮي ﻛﺴﺐ ﻛﺮد و ﺑﻪ دﻛﺘﺮ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻜﺮي ﻣﻌﺮوف ﺷﺪ .ﺑﻌﺪ از ﭘﻴﺮوزي اﻧﻘﻼب ﻣﻠﻴﺖﻫﺎي اﻳﺮان ،ﺑﻪ اﻳﺮان ﺑﺎزﮔﺸﺖ و ﺳﻔﻴﺮ اﻳﺮان در ﻣﺴﻜﻮ ﺑﻮد .اﮔﺮﭼﻪ ﺧﻮد را ﺣﺎﻣﻲ ﺟﻨﺒﺶ ﻣﻠﺖ ﻛﺮد ﻣﻲداﻧﺴﺖ ،وﻟﻲ در ﺧﻼل ﺟﻨـﮓ ﺳـﻪ ﻣﺎﻫﻪ )،ﻣﺮداد ـ ﻣﻬﺮ (1358ﺑﺴﻴﺎر ﻧﺎﺟﻮاﻧﻤﺮداﻧﻪ ﺑﺎ ﻣﻠﺖ ﺧﻮد دﺷﻤﻨﻲ ورزﻳﺪ و ﻣﻮﺿﻊﮔﻴﺮي ﻛﺮد .ﺑﻌﺪ از ﻣﺪﺗﻲ از ﻣﺴﻜﻮ ﺑﻪ ﺗﻬﺮان ﻓﺮا ﺧﻮاﻧﺪه ﺷﺪ و ﻣﺘﻬﻢ ﺑﻪ ﺟﺎﺳﻮﺳﻲ ﺷﺪ و زﻧﺪاﻧﻲ ﮔﺮدﻳﺪ.
247
ﻛﺎﻧﺪﻳﺪاي ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﻮد 58.ﺑﺎ ﻫﻤﻪي ﻓﺸﺎري ﻛﻪ ﺳﺘﺎد ارﺗﺶ ﺑﺮ ﺻﺎدق وزﻳﺮي و ﺣﺎﻣﻴﺎﻧﺶ وارد آورد ،در آن اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت و در ﺷﻬﺮ ﻣﻬﺎﺑـﺎد از ﻣﺠﻤﻮع 1850رأي 1535رأي ،ﻳﻌﻨﻲ 87درﺻﺪ ﻣﺮدم ﺑﻪ ﺻﺎدق وزﻳﺮي رأي دادﻧﺪ. ﺑﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﺻﺎدق وزﻳﺮي اﻫﻞ ﻣﻬﺎﺑﺎد ﻧﺒﻮد و ﺣﺰب دﻣﻜـﺮات ﻫـﻢ ﺳـﺎزﻣﺎﻧﻲ ﭘﻨﻬﺎﻧﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖﻫﺎﻳﺶ را ﻣﺨﻔﻴﺎﻧﻪ اﻧﺠﺎم ﻣﻲداد ،اﻣﺎ ﻣﺮدم از ﭘﻴﺸﻴﻨﻪي ﺳﻴﺎﺳﻲ ،ﺗﺮﻗﻲﺧﻮاﻫﻲ و ﻣﻴﻬﻦدوﺳﺘﻲ ﺻﺎدق وزﻳﺮي آﮔﺎه ﺑﻮدﻧﺪ و ﻫﻢ اﻳﻨﻜـﻪ ﻣﻲداﻧﺴﺘﻨﺪ وي ﻛﺎﻧﺪﻳﺪاي ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ ،ﺑﻪ ﻃﻮر ﻋﺎم از وي ﭘﺸﺘﻴﺒﺎﻧﻲ ﻛﺎﻣﻞ ﻛﺮدﻧﺪ. در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺣﺴﻦ اﻣﺎﻣﻲ در ﺣﻮزهي ﺷﻬﺮ ﻣﻬﺎﺑﺎد ﺑﻴﺶ از 20ﺗـﺎ 30رأي ﻛﺴﺐ ﻧﻜﺮده ﺑﻮد 59،ﺑﺎ ﺑﺮﮔﺰاري اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت ﻣﻬﺎﺑﺎد اﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ آﺷﻜﺎر ﺷﺪ ﻛﻪ ﻣﺮدم ﻫﻤﭽﻮن دوران ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺣﺎﻣﻲ ﺣـﺰب دﻣﻜـﺮات ﻫـﺴﺘﻨﺪ و اﻃﻤﻴﻨﺎن و اﻋﺘﻤﺎد ﻛﺎﻣﻞ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺣﺰب ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ رﻧـﮓ ﻧﺒﺎﺧﺘـﻪ ﺑﻠﻜـﻪ اﻓـﺰاﻳﺶ 58در آن دوران ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ آﺷﻜﺎر ﻧﺪاﺷﺖ و ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻧـﺎﻣﺰد رﺳـﻤﻲ ﺧـﻮد را داﺷـﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ . 59ﺻﺎرماﻟـﺪﻳﻦ ﺻـﺎدق وزﻳـﺮي :ﮔﻮﺷـﻪ اي از ﺧـﺎﻃﺮات ﮔﺬﺷـﺘﻪ ،ﻧـﺴﺨﻪي ﺧﻄـﻲ 1364ص اﻳـﻦ ﻳﺎدداﺷﺘﻨﺎﻣﻪ ﺑﻪ ﺗﻘﺎﺿﺎي ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ .
248
ﻳﺎﻓﺘﻪ و اﮔﺮ ﻣﺮدم ﻣﺘﺤﺪ ﺑﺎﺷﻨﺪ و ﻣﺒﺎرزه ﻛﻨﻨﺪ ،ﻗـﺎدر ﺧﻮاﻫﻨـﺪ ﺑـﻮد ﻛـﻪ ﺑـﺮ ﻓﺸﺎرﻫﺎ و ﺗﺮﻓﻨﺪﻫﺎي ارﺗﺶ و ﺳﺎزﻣﺎنﻫﺎي دوﻟﺘﻲ ﻏﻠﺒﻪ ﻛﻨﻨﺪ. اﻳﻦ دﺳﺘﺎورد ﻋﻈﻴﻢ در اﻳﻦ دوران ﺗﺠﺮﺑﻪي ﺑﺰرﮔﻲ ﺑﺮاي ﻣﻠﺖ ﻛﺮد ﺑـﻮد و ﻧﺸﺎن داد ﻛﻪ ﻧﻴﺮوي اﻧﻘﻼﺑﻲ ﻧﻴﺮوﻣﻨﺪي در ﺑﻄﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪي ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﻪ ﻃـﻮر ﻛﻠﻲ و ﺑﺨﺼﻮص ﻣﻬﺎﺑﺎد ﻧﻬﻔﺘﻪ اﺳﺖ .اﻣﺎ آﻧﭽﻨﺎن ﻛﻪ د.ﻣﺼﺪق در دﻓﺎﻋﻴـﺎﺗﺶ ﺑﻪ آن اﺷﺎره ﻣﻲﻛﻨﺪ ،ﺷﺎه و ارﺗﺶ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ وﺟﻪ ﺣﺎﺿـﺮ ﻧﺒﻮدﻧـﺪ ﻛـﻪ ﺣـﻀﻮر ﺻﺎدق وزﻳﺮي در ﻣﺠﻠﺲ را ﺑﭙﺬﻳﺮﻧﺪ .ﺳﺮاﻧﺠﺎم ارﺗﺶ ﺑـﺎ ﺗﻮﺳـﻞ ﺑـﻪ زور و ﺗﻮﻃﺌــﻪ در ﻧــﻮاﺣﻲ ﻋــﺸﻴﺮهاي ﺣﻮﻣــﻪي ﻣﻬﺎﺑــﺎد ،ﻧــﺎم ﺣــﺴﻦ اﻣــﺎﻣﻲ را از ﺻﻨﺪوقﻫﺎي رأي ﺑﻴﺮون آورد و در ﺣـﺎﻟﻲ ﻛـﻪ وي ﻧـﻪ در ﻣﻬﺎﺑـﺎد زﻧـﺪﮔﻲ ﻣﻲﻛﺮد و ﻧﻪ ﻣﺮدم او را ﻣﻲﺷﻨﺎﺧﺘﻨﺪ ،ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻧﻤﺎﻳﻨـﺪهي ﻣﻬﺎﺑـﺎد ﻣﻨـﺼﻮب ﮔﺸﺖ. در ﻣﺠﻠﺲ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ اﻳﻨﻜﻪ د .ﻛﺮﻳﻢ ﺳﻨﺠﺎﺑﻲ ،رﺋﻴﺲ ﻛﻤﻴـﺴﻴﻮن ﺷـﻜﺎﻳﺎت ،از اﻋﻀﺎي رﻫﺒﺮي ﺟﺒﻬﻪ ي ﻣﻠﻲ ﺑﻮد ،ﺑﻪ ﺷﻜﺎﻳﺖ ﺻﺎدق وزﻳﺮي ،ﻣﻨﺘﺨﺐ ﻣـﺮدم ﻣﻬﺎﺑﺎد و ﻧﻤﺎﻳﻨﺪهي آﻧﺎن رﺳﻴﺪﮔﻲ ﻧﺸﺪ و اﻋﺘﺒﺎرﻧﺎﻣـﻪي اﻣـﺎﻣﻲ ﺑـﺎ ﻣﻮاﻓﻘـﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎن ﺟﺒﻬﻪي ﻣﻠﻲ ﺑﻪ ﺗﺼﻮﻳﺐ رﺳﻴﺪ. در ﻣﻬﺮ ﻣﺎه 1331ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ ﺑﻪ ﻧﺎم ﺑﻴﺴﺖ درﺻﺪ از ﺟﺎﻧـﺐ دوﻟـﺖ ﻣـﺼﺪق وﺿﻊ ﺷﺪ .اﻳﻦ ﻗﺎﻧﻮن درﺑﺎرهي ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻣﺤﺼﻮﻻت ﺑﻴﻦ رﻋﺎﻳﺎ و ﻣﺎﻟﻜﻴﻦ ﺑـﻮد. 249
ﺑﺮ ﻃﺒﻖ اﻳﻦ ﻗﺎﻧﻮن ﭘﺲ از آﻧﻜﻪ ﻣﺤﺼﻮﻻت ﺑﺮداﺷﺖ ﺷـﺪه ﺑـﻴﻦ ﻛـﺸﺎورز و ﻣﺎﻟﻚ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﺷﺪ ،ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺘﻲ ﺑﻴﺴﺖ درﺻﺪ از ﺳﻬﻢ ﻣﺎﻟﻚ از او ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷـﻮد ﻛﻪ ده درﺻﺪ آن ﺑﻪ ﻛﺸﺎورزان ﺑﺎزﮔﺮداﻧﺪه ﺷـﻮد و ده درﺻـﺪ دﻳﮕـﺮ ﺑـﺮاي ﻋﻤﺮان و آﺑﺎداﻧﻲ روﺳﺘﺎﻫﺎ در اﺧﺘﻴﺎر ﺷﻮراي آﺑﺎداﻧﻲ روﺳﺘﺎﻫﺎ ﻗﺮار ﮔﻴﺮد. ﭼﻨﻴﻦ ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ ،ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ اﻧﻘﻼﺑﻲ ﻧﺒﻮد ،اﻣﺎ ﺑﺎ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﭼﮕﻮﻧﮕﻲ رواﺑﻂ ﻣﻴﺎن رﻋﻴﺖ و ﻣﺎﻟﻚ در آن زﻣﺎن ،ﮔﺎﻣﻲ رو ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻣﻲرﻓﺖ ،ﭼـﺮا ﻛﻪ ﺗﺼﻮﻳﺐ اﻳﻦ ﻗﺎﻧﻮن ﺗﻮﺳﻂ دوﻟﺖ وﻗﺖ ،ﻛـﺸﺎورزان را ﺑـﺮاي درﻳﺎﻓـﺖ ﺣﻘﻮق ﺧﻮد ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻣﻲﻛﺮد .ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺪ ﻛﻪ در زﻣـﺴﺘﺎن 1331اﺟـﺮاي اﻳـﻦ ﻗﺎﻧﻮن در ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺳﺒﺐ ﻗﻴﺎم ﮔﺴﺘﺮده و وﺳﻴﻊ ﻛﺸﺎورزان ﺣﻮﻣﻪي ﺑﻮﻛـﺎن و ﻣﻬﺎﺑﺎد ﻳﻌﻨﻲ ﻣﻨﻄﻘﻪي ﻣﻜﺮﻳﺎن ﺷﺪ .ﻛﺸﺎورزان در ﻧﻮاﺣﻲ ﺑﻮﻛﺎن ،ﺷـﺎﻣﺎت، ﭼﻮﻣﻲ ﻣﺠﻴﺪﺧﺎن ،ﺷﺎروﻳﺮان و ﺳﻨﺪوس ﻛﻤﻴﺘﻪﻫﺎﻳﻲ ﺗﺸﻜﻴﻞ داده و ﺧﻮاﻫـﺎن اﺟﺮاﻳﻲ ﺷﺪن ﻗﺎﻧﻮن ﺑﻴﺴﺖدرﺻﺪ ﺷﺪﻧﺪ. ﺑﺮاي آﻧﻜﻪ ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ در ﺑﺮاﺑﺮ ادارات دوﻟﺘﻲ اﻳﺴﺘﺎدﮔﻲ ﻛﻨﻨﺪ و اﺟﺎزه ﻧﺪﻫﻨـﺪ ﻛﻪ ﺧﻮاﺳﺖ ﺻﺎﺣﺒﺎن اﻣﻼك در ادارات ﺑﺮ ﻛﺮﺳﻲ ﺑﻨﺸﻴﻨﺪ ،در ﺑﻴﻦ ﺧﻮد ﭘﻮل ﺟﻤﻊ ﻛﺮده و ﻛﻤﻴﺘﻪﻫﺎي ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺟﺮﻳﺎن اﻧﺪاﺧﺘﻨﺪ و ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎن ﺧﻮد را ﺑـﻪ ﺷﻬﺮﻫﺎ ﻓﺮﺳﺘﺎدﻧﺪ .دو ﻧﻮع ﺳﻴﺎﺳﺖ در آن دوران از ﺳﻮي ﻗـﺪرت ﺣـﺎﻛﻢ در اﻳﺮان و ﺑﻪ وﻳﮋه در ﻛﺮدﺳﺘﺎن اﻋﻤﺎل ﻣﻲﺷﺪ ،از ﺳﻮﻳﻲ ﺳﻴﺎﺳﺖ دوﻟﺖ ﻣﺼﺪق 250
و از ﺳﻮي دﻳﮕﺮ ،ﺳﻴﺎﺳﺖﻫﺎي ارﺗﺶ ﻛﻪ ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺎً ﺗﺤـﺖ ﻫـﺪاﻳﺖ و ﻓﺮﻣـﺎن ﺷﺎه ﺑﻮد. اﮔﺮﭼﻪ دوﻟﺖ ﻣﺼﺪق ﻗﺎﻧﻮن ﺑﻴﺴﺖ درﺻﺪ را ﺗﺼﻮﻳﺐ ﻛـﺮد ،اﻣـﺎ ﻗـﺪرت اﺟﺮاي اﻳﻦ ﻗﺎﻧﻮن را در دﺳﺖ ﻧﺪاﺷﺖ .در واﻗﻊ اﻣﻜﺎﻧﺎت اﺟﺮاي اﻳﻦ ﻗـﺎﻧﻮن ﺑﻄﻮر ﻛﻠﻲ ﻓﺮاﻫﻢ ﻧﺸﺪه ﺑﻮد .ﭼﺮا ﻛﻪ ﺧﻮد ارﺗﺶ در ﺳﺮاﺳـﺮ ﻛـﺸﻮر ﻗـﺪرت داﺷﺖ و ﻣﺸﺨﺼﺎً در ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻛﻪ ﻣﻨﻄﻘﻪاي ﻣﻴﻠﻴﺘﺎرﻳﺰه ﺷﺪه ﺑﻮد ،ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ در ﺗﻤﺎم اﻣﻮر ﻣﻤﻠﻜﺖ دﺧﺎﻟﺖ داﺷﺖ و ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻴﺮوﻫﺎي دوﻟﺘﻲ را ﻧﻴﺰ ارﺗﺸﻴﺎن ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻣﻲدادﻧﺪ .ﻛﺸﺎورزان ﺑﺴﻴﺎر ﺷﺠﺎﻋﺎﻧﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻣﺎﻟﻜﺎن ﺑﻮﻛﺎن و اﻃﺮاف ﻣﻬﺎﺑﺎد ﺑﻪ ﭘﺎﺧﺎﺳﺘﻨﺪ .در آن ﻣﻘﻄﻊ اﻋﻀﺎي ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ،ﻫﻢ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻛﻤﻚ ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ و ﻫﻢ راﻫﻨﻤﺎﻳﻲﻫﺎي ﻻزم را ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻣﻲدادﻧﺪ. ﺟﻨﺒﺶ ﻛﺸﺎورزان ﺑﺴﻴﺎر ﮔﺴﺘﺮده ﺑﻮد ،ﺗﺎ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑـﺮ ﺷـﻬﺮ ﺑﻮﻛـﺎن ﻫـﻢ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﮔﺬاﺷﺖ .اﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﻮﻛﺎن در آن ﻣﻘﻄﻊ ﻳﻚ ﺷﻬﺮ ﻣﺤﺴﻮب ﻣﻲﺷـﺪ ،اﻣـﺎ اﻏﻠﺐ ﺧﺎﻧﻪﻫﺎ ،زﻣﻴﻦﻫﺎ و ﻣﻐـﺎزهﻫـﺎي ﺑﻮﻛـﺎن از اﻣـﻼك ﺷﺨـﺼﻲ ﺣـﺎﺟﻲ اﻳﻠﺨﺎﻧﻲ و ﺑﺨﺼﻮص ﻗﺎﺳﻢ اﻳﻠﺨﺎﻧﻲزاده ﺑﻮد .اﻳﻦ ﺧﺎﻧﻮاده ﺑﺎ ﻣﺮدم اﻳـﻦ ﺷـﻬﺮ ﺑﻪ ﻣﺜﺎﺑﻪ رﻋﻴﺖ ﺧﻮد رﻓﺘﺎر ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ .ﺟﻨﺒﺶ ﺑﺎ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪي واﺣﺪﻫﺎي ارﺗـﺶ و ﺑﺨﺸﻲ از ﺳﺎزﻣﺎنﻫﺎي دوﻟﺘﻲ ،ﻣﺎﻟﻜﻴﻦ و رؤﺳﺎي ﻋﺸﺎﻳﺮ روﺑﺮو ﺷﺪ .ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﻳﻨﻜﻪ ﭘﺲ از ﺳﻘﻮط ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ،ﺗﺸﻜﻴﻼت و ﺳﺎزﻣﺎنﻫـﺎي ﺣـﺰب 251
ﺑﻪﻃﻮر ﻛﺎﻣﻞ ﺑﺎزﺳﺎزي ﻧﺸﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ،اﻋﻀﺎي ﺣﺰب دﻣﻜﺮات از دو ﻃﺮﻳﻖ ﺑـﻪ ﻛﺸﺎورزان ﻳﺎري ﻣﻲرﺳﺎﻧﺪﻧﺪ: از ﻳﻚ ﺳﻮ ﺑﺎ ﻫﺪاﻳﺖ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺧﻮد ،آﻧﻬﺎ را راﻫﻨﻤﺎﻳﻲ ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ ﻛﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ ﺣﻘﻮق ﺧﻮد را ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ و از ﺳـﻮي دﻳﮕـﺮ ،آﻧﻬـﺎ را ﻣﻄﻠﻊ ﻣﻲﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﻛﻪ اﺟﺮاي ﻗﺎﻧﻮن ،ﻣﺎﻟﻜﺎن را وادار ﺑﻪ ﻋﻘﺐﻧﺸﻴﻨﻲ ﺧﻮاﻫـﺪ ﻛﺮد و ﺗﺪاوم ﻣﺒﺎرزه در آﻳﻨﺪه را ﻣﻴﺴﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺳﺎﺧﺖ .ﻫﻤﻴﻦﻃـﻮر اﻋـﻀﺎي ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﺳﻌﻲ ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ ﻗﻴﺎم و ﻣﺒﺎرزات ﻛﺸﺎورزان را در ﻣﻄﺒﻮﻋﺎت ﭘﺎﻳﺘﺨﺖ ﻛﻪ از آزادي ﻧﺴﺒﻲاي ﺑﺮﺧﻮردار ﺑﻮدﻧﺪ ،ﻣﻨﻌﻜﺲ ﻛﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺗـﺄﺛﻴﺮاﺗﻲ ﺳﻴﺎﺳﻲ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. در واﻗﻊ ،اﻳﻦﮔﻮﻧﻪ ﻧﻴﺰ ﺷﺪ و اﻗﺪاﻣﺎت ﺑﺴﻴﺎر ارزﺷـﻤﻨﺪي اﻧﺠـﺎم ﮔﺮﻓـﺖ. وﻟﻲ رؤﺳﺎي ﻋﺸﺎﻳﺮ ﺑﺎ ﻛﻤﻚ ارﺗﺶ و ژاﻧﺪارﻣﺮي ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ اﻳﻦ ﻗﻴﺎم را ﻛـﻪ ﺗﺎ اواﻳﻞ ﺑﻬﺎر ﺳﺎل 1332اداﻣﻪ داﺷﺖ ،ﺳﺮﻛﻮب ﻛﻨﻨﺪ .ﺳﺮان ﻋﺸﺎﻳﺮ ﺗﻮﺳﻂ ارﺗﺶ ﻣﺴﻠﺢ ﺷﺪﻧﺪ و اﻳﻦ ﺳﻼحﻫﺎ ﻋﻠﻴﻪ ﻛﺸﺎورزان ﺑـﻪ ﻛـﺎر ﮔﺮﻓﺘـﻪ ﺷـﺪ و ﺑﺴﻴﺎري از آﻧﻬﺎ ﻛﺸﺘﻪ و ﺑﻲﺧﺎﻧﻤﺎن ﺷﺪﻧﺪ و ﻛﺸﺎورزان ﺑـﻪ ﻧﺎﭼـﺎر آﻧﺠـﺎ را ﺗﺮك ﻛﺮدﻧﺪ. اﮔﺮﭼﻪ اﻳﻦ ﻗﻴﺎم ﺳﺮﻛﻮب ﺷﺪ اﻣﺎ ﺑـﻪ ﺳـﺒﺐ اﻧﻌﻜـﺎس آن در ﭘﺎﻳﺘﺨـﺖ و ﻫﻤﻴﻦﻃﻮر ﻛﻤﻚﻫﺎي ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﺑﻪ ﻛﺸﺎورزان ،دوﻟﺖ ﺑﻌﺪ از ﻣـﺪﺗﻲ از 252
ﭘﻴﺸﺮوي ﻣﺎﻟﻜﺎن ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي ﻛﺮد و ﻣﺎﻧﻊ ﻗﺘﻞ و ﻛﺸﺘﺎر ﻛـﺸﺎورزان ﺷـﺪ ،ﺗـﺎ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﻲ از ﻣﺎﻟﻜﻴﻦ ﺑﺎزداﺷﺖ ﺷﺪه و ﺑﻪ ﻛﺸﺘﺎر و آواره ﻧﻤﻮدن ﻣـﺮدم ﻣﺘﻬﻢ ﺷﺪﻧﺪ .اﻣﺎ ارﺗﺶ ﻧﻔﻮذ ﺑﺴﻴﺎري داﺷﺖ و در رأس آن ﺳﺮﺗﻴﭗ ﻣﻈﻔـﺮي ﻛﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪهي وﻗﺖ ﺗﻴﭗ ﻣﻬﺎﺑﺎد ﺑﻮد و ﺑﻪ ﻋﻨﻮان اﻓﺴﺮي رﺷﻮهﮔﻴـﺮ ﻣﻌـﺮوف ﺑﻮد ،ﺑﺎ اﻫﺪاي رﺷـﻮه از ﺟﺎﻧـﺐ ﻣـﺎﻟﻜﻴﻦ و ﺣﻤﺎﻳـﺖﻫـﺎي وي ،ﻣـﺎﻟﻜﻴﻦ در دادﮔﺎهﻫﺎي ﻛﺸﻮر ﺗﺒﺮﺋﻪ و آزاد ﺷﺪﻧﺪ. ﺟﺮﻳﺎن اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت ﻣﻬﺎﺑﺎد و ﻗﻴﺎم ﻛﺸﺎورزان ﺑﻪ ﺧـﻮﺑﻲ ﺑـﻪ ﺗﻤـﺎم ﻧﻴﺮوﻫـﺎي دﻣﻜﺮاﺗﻴﻚ اﻳﺮان ﻧﺸﺎن داد ﻛﻪ ﻧﻴﺮوي اﻧﻘﻼﺑﻲ ﺑـﺴﻴﺎر ﻗﺪرﺗﻤﻨـﺪي در درون ﺟﺎﻣﻌﻪي ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻧﻬﻔﺘﻪ اﺳﺖ و ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﮕﺎه اﻧﻘﻼﺑﻲ ﺑـﺮاي ﺳﺮاﺳﺮ اﻳﺮان ﺗﺒـﺪﻳﻞ ﺷـﻮد .اﻣـﺎ ﻗﺒـﻞ از ﻫﻤـﻪ ،اﻧﺘﺨﺎﺑـﺎت ﻣﻬﺎﺑـﺎد و ﻗﻴـﺎم ﻛﺸﺎورزان ،ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﻛﺮدﺳـﺘﺎن را ﻫـﺸﻴﺎر ﺳـﺎﺧﺖ .اﻛﻨـﻮن دﻳﮕـﺮ ﺑﺴﻴﺎري ﺿﺮوري ﺑﻮد ﻛﻪ ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﻫـﺮ ﭼـﻪ زودﺗـﺮ از اﻳـﻦ ﺷـﺮاﻳﻂ اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﻮده و ﺗﺸﻜﻴﻼت ﺧﻮد را ﺳﺎزﻣﺎندﻫﻲ ﻛﻨـﺪ .ﺑﻌـﺪ از ﻧﻬـﻢ اﺳـﻔﻨﺪ، ﺟﻨﺒﺶ ﻣﻠﻲ در ﺳﺮاﺳﺮ اﻳـﺮان و ﻫﻤﭽﻨـﻴﻦ در ﻛﺮدﺳـﺘﺎن ﮔـﺴﺘﺮش ﻳﺎﻓـﺖ. ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺣﺰب دﻣﻜﺮات از ﺑﻬﺎر 1332ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﻓﻌﺎﻟﻴﺘﻲ ﻧﻴﻤﻪآﺷﻜﺎر ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﺪ و ﻫﺴﺘﻪﻫﺎ و ارﮔﺎنﻫﺎي ﺣﺰب در ﺷﻬﺮﻫﺎي ﻣﻬﺎﺑﺎد و ﺳﻨﻨﺪج ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺷﺪ.
253
ﺑﻌﺪ از ﻫﻔﺖ ﺳﺎل ﺑﺮاي اوﻟﻴﻦ ﺑﺎر در ﺳﺎل 1332ﺑﻴﺎﻧﻴﻪاي رﺳﻤﻲ از ﺳﻮي ﺣﺰب دﻣﻜﺮات و ﺑﻪ زﺑﺎن ﻛﺮدي ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪ .ﻧﻔﻮذ ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﻓﺮاﺗـﺮ از ﺷﻬﺮﻫﺎ رﻓﺘﻪ و ﺗـﺸﻜﻴﻼت آن ﺑـﻪ ﺗـﺪرﻳﺞ در روﺳـﺘﺎﻫﺎي ﻛﺮدﺳـﺘﺎن ﺷـﻜﻞ ﮔﺮﻓﺖ. در آن زﻣﺎن ﺣﺰب ﺗﻮده ،ﺑﻪ ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻛﻤﻚ ﻣﻲﻛﺮد ،ﻫـﻢ ﺑﺎ ﻓﺮﺳﺘﺎدن ﻛﺎدرﻫﺎي ﺧﻮد ،و ﻫﻢ از اﻳﻦ ﻃﺮﻳﻖ ﻛﻪ اﻣﻜـﺎن ﭼـﺎپ ﺗﻌـﺪادي ﺑﻴﺎﻧﻴﻪ و ﻧﻮﺷﺘﻪ در ﺷﻬﺮ ﺗﺒﺮﻳﺰ را ﺑﺮاي ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﻓﺮاﻫﻢ ﺳﺎﺧﺖ.
60
وﻟﻲ ﺑﺎ وﺟﻮد آﻧﻜﻪ اﻣﻜﺎﻧﺎت ﻣﺎﻟﻲ ﺣﺰب ﺗﻮده ﺑﺴﻴﺎر زﻳـﺎد ﺑـﻮد ،از ﻟﺤـﺎظ ﻣﺎﻟﻲ ﺗﺎ ﻛﻮدﺗﺎي 28ﻣﺮداد ﻫﻴﭻﮔﻮﻧﻪ ﻛﻤﻚ ﻣﺎﻟﻲ ﺑﻪ ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﻧﻨﻤﻮد. در ﺧﺮداد 1332ﺟﻨﺒﺶ دﻣﻜﺮاﺗﻴﻚ در ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑـﻪ ﺳـﺮﻋﺖ در ﺣـﺎل رﺷﺪ ﺑﻮد .ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر آﻣﺎده ﺳﺎزي ﺑﺮاي ﻓﺴﺘﻴﻮال ﺟﻬﺎﻧﻲ ﺟﻮاﻧﺎن ﻛﻪ ﻗﺮار ﺑـﻮد در ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن ﻫﻤﺎن ﺳﺎل در ﺷﻬﺮ ﺑﺨﺎرﺳﺖ ﺑﺮﮔﺰار ﺷﻮد ،در 15ﺧﺮداد ﺗﺠﻤـﻊ ﮔﺴﺘﺮدهاي از ﺟﻮاﻧﺎن در ﺧﺎرج از ﺷﻬﺮ ﻣﻬﺎﺑﺎد در ﺑﺎغ ﻣﻴﻜﺎﺋﻴﻞ ﺷﻜﻞ ﮔﺮﻓﺖ. 60در زﻣﺴﺘﺎن ﺳﺎل 1331و ﺑﻬﺎر ،1332رﻫﺒﺮي ﺣﺰب ﺗﻮده ﭼﻬﺎر ﺗﻦ از ﻛﺎدرﻫﺎي درﺟﻪ دو ﺧـﻮد را ﺑﺮاي ﺳﺮﭘﺮﺳﺘﻲ و ﻛﻤﻚ ﺑﻪ ﻧﻬﺎدﻫﺎي ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﺑﻪ ﻣﻬﺎﺑﺎد ﻓﺮﺳﺘﺎد ﻛـﻪ دو ﺗـﻦ ازآﻧﻬـﺎ ﻛـﺮد ﺑﻮدﻧـﺪ. اﮔﺮﭼﻪ آن ﻛﺎدرﻫﺎ ﭼﻨﺪﻣﺎه ﺑﻴﺸﺘﺮ در ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﺎﻗﻲ ﻧﻤﺎﻧﺪﻧﺪ وﻟﻲ اﺻﻮﻟﻲ ﺗﺸﻜﻴﻼﺗﻲ ﭘﺎﻳﻪ ﮔﺬاري ﻛﺮدﻧـﺪ ﻛﻪ در ﭘﻴﺸﺒﺮد اﻣﻮر ﺣﺰﺑﻲ ﺑﺴﻴﺎرﻣﻔﻴﺪ واﻗﻊ ﺷﺪﻧﺪ).ن(
254
ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎن ﺳﺮﺗﻴﭗ ﻣﻈﻔﺮي ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﺗﻴﭗ ﻣﻬﺎﺑﺎد ،ارﺗﺶ ﺑﻪ ﻣﺤﻞ اﻳﻦ ﻧﺸﺴﺖ ﻫﺠﻮم ﺑﺮد و ﺟﻮاﻧﻲ ﺑﻪ اﺳﻢ ﺣﺴﻦ رﻣﻀﺎﻧﻲ ﺷﻬﻴﺪ ﺷﺪ و ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ دﻳﮕﺮ زﺧﻤﻲ ﺷﺪﻧﺪ .ﺟﻮاﻧﺎن ﭘﻴﻜﺮ ﺣﺴﻦ رﻣﻀﺎﻧﻲ را ﺑﻠﻨﺪ ﻛﺮده و ﺑـﺎ ﺗﻈـﺎﻫﺮات ﮔـﺴﺘﺮده وارد ﺷﻬﺮ ﻣﻬﺎﺑﺎد ﺷﺪﻧﺪ .اﻳﻦ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ اﻋﺘﺮاض ﺳﻴﺎﺳﻲ ﺑﻌـﺪ از ﺳـﺎل 1325 ﺑﻮد ﻛﻪ در ﺷﻬﺮ ﻣﻬﺎﺑـﺎد روي ﻣـﻲداد .ﺣﻘﻴﻘﺘـﺎً اﻳـﻦ ﺣﺮﻛـﺖ ﺗﻮﺳـﻂ ﻣـﺮدم ﭘﺸﺘﻴﺎﻧﻲ و ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺷﺪ ،ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪاي ﻛﻪ ارﺗـﺶ و ﺳـﺎزﻣﺎنﻫـﺎي دوﻟﺘـﻲ ﺑـﻪ وﺣﺸﺖ اﻓﺘﺎده ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ در ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻧﺰدﻳﻚ ﺑـﻪ 70ﻧﻔـﺮ دﺳـﺘﮕﻴﺮ و زﻧـﺪاﻧﻲ ﺷــﺪﻧﺪ .وﻟــﻲ در آن زﻣــﺎن ﺣــﺰب دﻣﻜــﺮات ﻧﻔــﻮذ ﺧــﻮد را ﺑــﺴﻂ داده و ﺗﺸﻜﻴﻼﺗﺶ را اﺣﻴﺎء ﻧﻤﻮده ﺑﻮد و ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺳﺎﻛﻨﻴﻦ ﻣﻬﺎﺑﺎد و اﻃﺮاف را ﻋﻠﻴـﻪ اﻳﻦ اﻗﺪام ﺑﺴﻴﺞ ﻛﻨﺪ .ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ در ﺗﻬﺮان ﻧﻴﺰ ﺗﻮاﻧﺴﺖ اﻋﺘﺮاﺿﺎﺗﻲ ﺳﻴﺎﺳﻲ را ﻋﻠﻴﻪ اﻗﺪاﻣﺎت ارﺗﺶ در ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﻪ راه ﺑﻴﻨﺪازد. روزﻧﺎﻣﻪﻫﺎي ﭼﭗ ﻛﻪ در آن زﻣﺎن ﭘﺮﺗﻴﺮاژ ﺑﻮدﻧﺪ و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ روزﻧﺎﻣﻪﻫـﺎي ﻣﻠﻲ درﺑﺎرهي ﻧﻘـﺶ ﺗﻈـﺎﻫﺮات و دﺳـﺘﮕﻴﺮي ﻓﻌـﺎﻻن ،اﻋﺘـﺼﺎب ﻣـﺮدم در ﺗﻠﮕﺮافﺧﺎﻧﻪ و ﺗﺤﺼﻦ آﻧﻬـﺎ ،اﺧﺒـﺎر و ﻣﻘـﺎﻻت ﻓﺮاواﻧـﻲ ﻣﻨﺘـﺸﺮ ﻛﺮدﻧـﺪ و ﺧﻮاﺳﺘﺎر آزادي زﻧﺪاﻧﻴﺎن ﻣﻬﺎﺑﺎدي ﺷﺪﻧﺪ .اﻳﻦ اﻋﺘﺮاض و ﺗﺤـﺼﻦ 5روز ﺑـﻪ ﻃﻮل اﻧﺠﺎﻣﻴﺪ ،ﺳﺮاﻧﺠﺎم دوﻟﺖ و ﺑﻪوﻳﮋه ارﺗﺶ ﻛﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﻗﺪرت ﺑﻮد ،ﻧﺎﭼﺎر
255
ﺷﺪﻧﺪ ﺑﺪون ﻣﺤﺎﻛﻤﻪ ﻫﻤﻪي زﻧﺪاﻧﻴﺎن را آزاد ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ و اﻳﻦ ﻣـﻮﻓﻘﻴﺘﻲ ﺑـﺰرگ ﺑﺮاي ﻣﺒﺎرزهي ﻣﺸﺘﺮك آﺣﺎد ﻣﺮدم ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﻮد. اﮔﺮ در آﻏﺎز ﮔﺴﺘﺮش ﺟﻨﺒﺶ ﻣﻠﻲ ﻛـﺮدن ﺻـﻨﻌﺖ ﻧﻔـﺖ ،ﻛﺮدﺳـﺘﺎن ﺑـﻪ آراﻣﻲ ﺣﺮﻛﺖ ﻣﻲﻛﺮد ،در ﺗﻴﺮﻣﺎه ﺳـﺎل 1332ﺟﻨـﺒﺶ ﻛﺮدﺳـﺘﺎن در اﻳـﻦ راﺑﻄﻪ ﻓﻌﺎﻟﺘﺮ ﮔﺸﺖ و در ﻣﺮدادﻣﺎه ﺑﻪ ﻳﻜﻲ از اﻧﻘﻼﺑـﻲﺗـﺮﻳﻦ و ﭘﻴـﺸﺮوﺗﺮﻳﻦ ﺑﺨﺶﻫﺎي اﻳﺮان ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﺪ.در ﺷﻬﺮﻫﺎي ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑـﻪ ﻃـﻮر ﻛﻠـﻲ ﺣﻤﺎﻳـﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮي از رﻓﺮاﻧﺪوم ﻣﺼﺪق ﺑﻪ ﻋﻤﻞ آﻣﺪ .ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻣﺜﺎل ،در ﻣﻬﺎﺑﺎد ﻛﻪ ﺑﻴﺶ از 5000ﻧﻔﺮ در ﻣﻮاﻓﻘﺖ ﺑﺎ رﻓﺮاﻧـﺪوم رأي دادﻧـﺪ ،ﺗﻨﻬـﺎ دو ﻧﻔـﺮ ﻣﺨـﺎﻟﻒ ﺑﻮدﻧﺪ .61در ﺑﺎﻧﻪ ﻫﻢ ﺗﻨﻬﺎ دو ﻧﻔﺮ رأي ﻣﺨﺎﻟﻒ داده ﺑﻮدﻧﺪ. ﻫﻤﻪﭘﺮﺳﻲ ﻧﻤﺎد دﻳﮕﺮي ﺑﻮد از اﺗﺤـﺎد ﻣـﺮدم ﻛﺮدﺳـﺘﺎن و ﻧـﺸﺎن داد ﻛـﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪي اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت ﻣﺠﻠﺲ ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ و ﻗﻴﺎم ﻛﺸﺎورزان و ﺗﻈﺎﻫﺮات ﺧﺮدادﻣﺎه و ﻫﻤﺼﺪاﻳﻲ ﻣﺮدم ﺑﺮاي آزادي زﻧﺪاﻧﻴﺎن اﺗﻔﺎﻗﻲ ﻧﺒـﻮد ،ﺑﻠﻜـﻪ ﻫﻤـﻪي اﻳﻨﻬـﺎ ﻧﻤﺎﻳﺎﻧﮕﺮ اﻳﻦ ﺟﺮﻳﺎن ﺗﺎرﻳﺨﻲ ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﺟﻨـﺒﺶ روز ﺑـﻪ روز در ﻛﺮدﺳـﺘﺎن
61ﻳﻜﻲ از آﻧﻬﺎ ﻳﻚ ﮔﺮوﻫﺒﺎن ارﺗﺸﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻟﺒﺎس ﻧﻈﺎﻣﻲ ﺧﻮد را ﻋﻮض ﻛـﺮده ﺑـﻮد و دﻳﮕـﺮي ،ﻳـﻚ ﺟﻮان ﻣﻬﺎﺑﺎدي ﺑﻮد ﻛﻪ دوﺳﺘﺶ ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﻛﺴﻲ ﺣﻖ ﻧﺪارد رأي ﻣﺨﺎﻟﻒ رﻓﺮاﻧﺪوم ﺑﺪﻫﺪ و او ﻫـﻢ از روي ﻟﺠﺒﺎزي ﺑﺎ دوﺳﺘﺶ و ﺑﺮاي ﻧﺸﺎن دادن اﺳﺘﻘﻼل ﺧﻮد ،رأي ﻣﺨﺎﻟﻒ داده ﺑﻮد)!.ن(
256
ﺗﻘﻮﻳﺖ ﻣﻲﺷﺪ و ﺣﺰب دﻣﻜﺮات روز ﺑﻪ روز ﻧﻔﻮذ ﺑﻴـﺸﺘﺮي درﻣﻴـﺎن ﻣـﺮدم ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﻲآورد. در ﻣﺪت ﭼﻨﺪ ﻣﺎه ،ﻳﻌﻨﻲ از آﻏﺎز ﺳﺎل 1332ﺗـﺎ 28ﻣـﺮداد ،ﺗـﺸﻜﻴﻼت ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻧﻪ ﺗﻨﻬـﺎ در ﻣﻨﻄﻘـﻪي ﻣﻜﺮﻳـﺎن ،ﺑﻠﻜـﻪ در ﺷـﻤﺎل ﻛﺮدﺳﺘﺎن و ﻣﻨﻄﻘﻪي اﺷﻨﻮﻳﻪ و ﻧﻘﺪه و ﺑﻮﻛﺎن و ﺳﺮدﺷﺖ و ﺳﻨﻨﺪج ﻧﻴﺰ اﺣﻴـﺎ ﮔﺮدﻳﺪ ،ﺻﺪﻫﺎ و ﻫﺰاران ﻧﻔﺮدر ﺷﺮاﻳﻂ ﻧﻴﻤﻪﻣﺨﻔﻲ و ﻧﻴﻤﻪآﺷﻜﺎر آن زﻣﺎن ﺑـﻪ ﺻﻔﻮف ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ" .ﺗﻐﻴﻴﺮي ﺑﻨﻴـﺎدﻳﻦ و آﺷـﻜﺎر ﻛـﻪ در اﻳﻦ ﻣﺪت در وﺿﻊ ﺣﺰب ﺑﻪ وﺟﻮد آﻣﺪ ،ﺟﺪا از ﻧﻈـﻢ و ﺗﺮﺗﻴـﺐ ﺑﻴـﺸﺘﺮ در ﻣﻜﺎﺗﺒﺎت و ﻣﺨﺎﺑﺮات در ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ ﺗﻬﺮان ،اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺟﻨﻮب ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻫـﻢ ﺗﺤﺖ ﭘﻮﺷﺶ ﺗﺸﻜﻴﻼﺗﻲ ﺣﺰب دﻣﻜﺮات در آﻣﺪ".
62
در ﻣﻬﺎﺑﺎد ﻛﻤﻴﺘﻪاي ﺷﺶﻧﻔﺮه ﺑﻪ وﺟﻮد آﻣﺪه ﺑﻮد ﻛـﻪ اﮔﺮﭼـﻪ ﻣﻮﺳـﻮم ﺑـﻪ ﻛﻤﻴﺘﻪي ﻣﻬﺎﺑﺎد ﺑﻮد ،اﻣﺎ در ﻋﻤﻞ ،ﻛﻞ ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﻛﺮدﺳﺘﺎن را ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﻣﻲﻧﻤﻮد .اﻋـﻀﺎء اﻳـﻦ ﻛﻤﻴﺘـﻪ ﻋﺒـﺎرت ﺑﻮدﻧـﺪ از" ﻋﺰﻳـﺰ ﻳﻮﺳـﻔﻲ ،رﺣـﻴﻢ ﺳﻠﻄﺎﻧﻴﺎن ،ﻛﺮﻳﻢ اوﻳﺴﻲ ،ﻏﻨﻲ ﺑﻠﻮرﻳـﺎن ،ﻋﺒـﺪاﷲ اﺳـﺤﺎﻗﻲ و ﻋﺒـﺪاﻟﺮﺣﻤﺎن ﻗﺎﺳﻤﻠﻮ ".ﻣﺴﺌﻮل ﻛﻤﻴﺘﻪ از اردﻳﺒﻬـﺸﺖ ﻣـﺎه 1332ﻋﺒـﺪاﻟﺮﺣﻤﺎن ﻗﺎﺳـﻤﻠﻮ - 62
ﺻﺎرماﻟﺪﻳﻦ ﺻﺎدق وزﻳﺮي .ﮔﻮﺷﻪ اي از ﺧﺎﻃﺮات ﮔﺬﺷﺘﻪ .ص 28
257
ﺑﻮد 63.ﻫﺮﭼﻨﺪ اﻳﻦ ﻛﻤﻴﺘﻪ ﭼﻨﺪ ﻣﺎه ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻓﺮﺻﺖ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻧﻴﻤﻪآﺷﻜﺎر ﻧﺪاﺷﺖ و اﻋﻀﺎي آن ﺑﻪ ﻃﻮر ﻛﻠـﻲ ،ﺗﺠﺮﺑـﻪي ﻛـﺎر ﺣﺰﺑـﻲ ﻳﻌﻨـﻲ ﻛـﺎر ﺳﻴﺎﺳـﻲ و ﺗﺸﻜﻴﻼﺗﻲ ﻛﻤﻲ داﺷﺘﻨﺪ ،اﻣﺎ ﺗﻮاﻧﺴﺖ زﻳﺮﺑﻨـﺎي ﺳـﺎزﻣﺎﻧﻲ ﻣـﺴﺘﺤﻜﻤﻲ را در ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﻨﻴﺎن ﻧﻬﺪ و در ﻋﻤﻞ ﺑﻪ "ﻛﻤﻴﺘﻪي ﻛﺮدﺳﺘﺎن" ﻣﺒـﺪل ﮔـﺮدد و در آﻳﻨﺪه ﻫﻢ ﺑﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﻋﻨﻮان ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺧﻮد را اداﻣﻪ داد. ﻛﻤﻴﺘﻪي ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﺮاي اﻧﺘﺸﺎر اﻓﻜﺎر ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﻣﻴـﺎن آﺣـﺎد ﻣـﺮدم ﺑﺴﻴﺎر ﺗﻼش ﻧﻤﻮد و ﭼﻨﺪﻳﻦ اﻃﻼﻋﻴﻪ ﺑﻪ زﺑﺎنﻫﺎي ﻛﺮدي و ﻓﺎرﺳﻲ ﺑﻪﻧﺎم اﻳﻦ ﺣﺰب ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻧﻤﻮد و زﻣﻴﻨﻪ را ﺑﺮاي اﻧﺘﺸﺎر روزﻧﺎﻣﻪي "ﻛﻮردﺳﺘﺎن" ،ارﮔﺎن ﻣﺮﻛﺰي ﺣﺰب ،ﻣﺴﺎﻋﺪ ﻧﻤﻮد ﻛﻪ اوﻟﻴﻦ ﺷﻤﺎرهي آن ﭘﺲ از 28ﻣﺮداد ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪ. در ﺷﻬﺮﻫﺎ و ﺣﺘﻲ روﺳﺘﺎﻫﺎي ﻛﺮدﺳﺘﺎن ،ﻫﺴﺘﻪﻫﺎي ﺣﺰﺑﻲ ﺗـﺸﻜﻴﻞ ﺷـﺪﻧﺪ. ﻛﻤﻴﺘﻪي ﻛﺸﺎورزان ﺗﺄﺳﻴﺲ ﺷﺪ و در ﻣﺪت ﭼﻨﺪ ﻣﺎه ﮔﺴﺘﺮش ﭘﻴـﺪا ﻛـﺮد و ﻛﺸﺎورزان ﻛﺮدﺳﺘﺎن را ﺑﻪ ﺳﻮي ﺣﺰب ﺟﺬب ﻧﻤﻮد .ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑـﺮاي اوﻟـﻴﻦ
63
ﻛﻤﻴﺘﻪي ﻣﺸﻮرﺗﻲ ﻫﻢ از "دﻣﻜﺮاتﻫﺎي ﻗﺪﻳﻤﻲ" ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺷـﺪه ﺑـﻮد ﻛـﻪ وﻇﻴﻔـﻪي آن ،ﮔـﺮدآوري
اﻋﻀﺎي ﻗﺪﻳﻤﻲ ﺣﺰب و ﺟﺬب ﺷﺨﺼﻴﺖﻫﺎ ﺑﻪ ﺳﻮي ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﺑﻮد.در اﻳﻦ ﻣﻴﺎن ﺣـﺴﻴﻦ ﻓﺮوﻫـﺮ از ﻫﻤﻪ ﻓﻌﺎﻟﺘﺮ و ﻓﺪاﻛﺎرﺗﺮ ﺑﻮد).ن(
258
ﺑﺎر ﭼﻨﺪﻳﻦ ﻛﻼس آﻣﻮزﺷﻲ ﻛﺎدر ﺳﻴﺎﺳﻲ ﺑﺮاي آﻣـﻮزش ﻛﺎدرﻫـﺎي ﺣـﺰب ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻛﺎرﻫﺎﻳﺸﺎن ﺑﺴﻴﺎر ﻣﺜﺒﺖ ﺑﻮد. در آن ﻣﻮﻗﻊ ،ﺳﺎزﻣﺎنﻫﺎي ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﻛﺮدﺳﺘﺎن ارﺗﺒﺎط ﺗﺸﻜﻴﻼﺗﻲ ﺑـﺎ ﺣﺰب ﺗﻮده داﺷﺘﻨﺪ 64.در ﻛﻨﺎر ﻫﻴﺄت اﺟﺮاﻳﻲ ﻛﻤﻴﺘﻪي ﻣﺮﻛﺰي ﺣـﺰب ﺗـﻮده ﻛﻪ ﻧﻘﺶ دﻓﺘﺮ ﺳﻴﺎﺳﻲ را داﺷﺖ ،در ﺗﻬﺮان ﻛﻤﻴﺴﻴﻮﻧﻲ وﻳﮋه ،ﺗﺤﺖ ﻋﻨـﻮان" ﻛﺎك" ﻳﻌﻨﻲ ﻛﻤﻴﺴﻴﻮن آذرﺑﺎﻳﺠﺎن و ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ وﻇﻴﻔﻪ- اش ،اﻧﺠﺎم اﻣﻮر اﻳﻦ دو ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺑﻮد .ﺗﺸﻜﻴﻞ "ﻛﺎك" ﺑﻪ ﻣﺎﻧﻨـﺪ ﻛﻤﻴـﺴﻴﻮﻧﻲ وﻳﮋه ﭼﻨﺪ دﻟﻴﻞ داﺷﺖ .ﻫﻴﺄت اﺟﺮاﻳﻲ ﻓﺮﻗﻪي دﻣﻜﺮات آذرﺑﺎﻳﺠﺎن در اﻳـﺮان ﻧﺒﻮدﻧﺪ و ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻛﻪ ﺑﺪان اﺷﺎره ﻧﻤﻮدﻳﻢ ،اﻳﻦ ﻫﻴﺄت اﺟﺮاﻳﻲ در آذرﺑﺎﻳﺠـﺎن ﺷﻮروي ﺗﺸﻜﻴﻼت ﺧﻮد را ﺳﺎزﻣﺎﻧﺪﻫﻲ ﻛﺮده ﺑﻮد و در ﺧﺎرج از ﻛـﺸﻮر ﺑـﻪ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ اداﻣﻪ ﻣﻲداد .ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻫـﻢ ﻧـﻪ در داﺧـﻞ و ﻧـﻪ در ﺧﺎرج از ﻣﺮزﻫﺎ رﻫﺒﺮي ﻧﺪاﺷﺖ. در آن ﺷﺮاﻳﻂ ،ﻫﻴﺄت اﺟﺮاﻳﻲ ﺣﺰب ﺗﻮده ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺗﺸﻜﻴﻼت ﺧـﻮد را در آذرﺑﺎﻳﺠﺎن و ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺳﺎزﻣﺎﻧﺪﻫﻲ ﻛﻨﺪ و ﺑﺎ ﻧﺎم ﺣﺰب ﺗﻮده ﺑـﻪ ﻓﻌﺎﻟﻴـﺖ 64ارﺗﺒﺎط ﺗﺸﻜﻴﻼﺗﻲ ﺑﺪﻳﻦ ﻣﻌﻨﺎ ﺑﻮد ﻛﻪ اﮔﺮ ﻋﻀﻮي از ﻣﻬﺎﺑﺎد ﺑﻪ ﺗﻬﺮان ﻣﻲرﻓﺖ ،در آﻧﺠـﺎ ﻋـﻀﻮﻳﺖ در ﺣﺰب ﺗﻮده را ﻗﺒﻮل ﻣﻲﻛﺮد و اﮔﺮ ﻫﻢ از ﺗﻬﺮان ﻋﻀﻮي از ﺣﺰب ﺗﻮده ﺑﻪ ﻣﻬﺎﺑﺎد ﻣﻲآﻣﺪ ،ﺣﺘﻲ اﮔـﺮ ﻛـﺮد ﻫﻢ ﻧﺒﻮد ،ﺑﻪ ﻋﻀﻮﻳﺖ ﺣﺰب دﻣﻜﺮات در ﻣﻲآﻣﺪ).ن(
259
ﺑﭙﺮدازد و ﺻﺤﻴﺢ ﻫﻢ ﻧﻤﻲداﻧﺴﺖ ﻛﻪ اﻳﻦ دو ﻣﻨﻄﻘﻪي ﻣﻬﻢ از ﻓﻌﺎﻟﻴـﺖﻫـﺎي ﺣﺰﺑﻲ ﻣﺤﺮوم ﺑﺎﺷﻨﺪ .از ﻫﻤﻴﻦ رو ،ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻨﺎﻃﻖ دﻳﮕﺮ اﻳﺮان، ﺗﺸﻜﻴﻼت ﺣﺰﺑﻲ را در آذرﺑﺎﻳﺠﺎن و ﻛﺮدﺳﺘﺎن اﺣﻴﺎ ﻧﻤﺎﻳﺪ ،از ﺳﻴﺎﺳـﺖﻫـﺎي ﺣﺰب ﺗﻮده ﭘﻴﺮوي ﻛﻨﻨﺪ ،رﻫﻨﻤﻮدﻫﺎي ﺗﺸﻜﻴﻼﺗﻲ را از ﺣﺰب ﺗﻮده ﺑﮕﻴﺮﻧـﺪ، اﻣﺎ ﺑﺎ ﻧﺎم ﻓﺮﻗﻪ و ﺣﺰب دﻣﻜـﺮات ﻓﻌﺎﻟﻴـﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨـﺪ .در آن زﻣـﺎن ،ﻓﺮﻗـﻪي دﻣﻜﺮات رادﻳﻮ داﺷﺖ و ﺻﺪا و دﻳﺪﮔﺎهﻫـﺎي ﺧـﻮد را ﻣـﻨﻌﻜﺲ ﻣـﻲﻧﻤـﻮد. "آذرﺑﺎﻳﺠﺎن" ارﮔﺎن ﻛﻤﻴﺘﻪي ﻣﺮﻛﺰي ﻓﺮﻗﻪ ﻫﻢ در ﺑـﺎﻛﻮ ﻣﻨﺘـﺸﺮ ﻣـﻲﺷـﺪ. ﺳﻮاي اﻳﻦ ﻛﻪ ﺗﻌﺪاد اﻋﻀﺎي ﺣﺰب دﻣﻜﺮات در ﺑﺎﻛﻮ ﺑﻴﺶ از ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﻧﺒﻮد، آﻧﻬﺎ ﻫﻢ در رادﻳﻮي ﻓﺮﻗﻪ ﺑﻪ زﺑﺎن ﻛﺮدي ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﭘﺨـﺶ ﻣـﻲﻛﺮدﻧـﺪ و ﻳـﻚ ﺻﻔﺤﻪ از ﭼﻬﺎر ﺻﻔﺤﻪي روزﻧﺎﻣﻪي "آذرﺑﺎﻳﺠﺎن" ﺑـﻪ آﻧﻬـﺎ اﺧﺘـﺼﺎص داده ﺷﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ ﻋﻨﻮان آن "ﻛﻮردﺳﺘﺎن" و ارﮔﺎن ﺣـﺰب دﻣﻜـﺮات ﻛﺮدﺳـﺘﺎن ﺑﻮد.
65
65اﻳﻦ "ﻛﻮردﺳﺘﺎن" از آذرﻣـﺎه 1326ﺗـﺎ اردﻳﺒﻬـﺸﺖ 1337 ،1340ﺷـﻤﺎره از آن ﭼـﺎپ ﮔـﺸﺖ. "ﻛﻮردﺳﺘﺎن" ﺑﺨﺸﻲ ﺑﻮد از روزﻧﺎﻣﻪ ي "آذرﺑﺎﻳﺠﺎن" و اﻳﻦ ﻛﺎر ﻫﻢ ﻳﺎدآور ﻣﻌﺎﻫﺪهي ﻓﻴـﺮوز ـ ﭘﻴـﺸﻪ وري ﺑﻮد ﻛﻪ در آن ﺟﻤﻬﻮري ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺷﺨـﺼﻴﺖ ﻣـﺴﺘﻘﻞ ﺳﻴﺎﺳـﻲ ﺧـﻮد را از دﺳـﺖ داده ﺑـﻮد و ﺑـﻪ ﺻﻮرت ﺑﺨﺸﻲ از ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﻠﻲ آذرﺑﺎﻳﺠـﺎن درآﻣـﺪه ﺑـﻮد .اﮔـﺮ ﭼﻨـﺪ ﻫـﺰار ﻋـﻀﻮ ﻓﺮﻗـﻪ ،روزﻧﺎﻣـﻪي آذرﺑﺎﻳﺠﺎن را ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ ،اﻣﺎ ﺧﻮاﻧﻨﺪهي روزﻧﺎﻣﻪي ﻛﻮردﺳﺘﺎن ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎن آن ﺑﻮدﻧـﺪ .ﭼـﻮن اﻳﻦ روزﻧﺎﻣﻪ ﺣﺘﻲ ﺑﻪ دﺳﺖ اﻋﻀﺎ و ﻫﻮاداران ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﻛﺮدﺳﺘﺎن در داﺧﻞ ﻫﻢ ﻧﻤﻲرﺳﻴﺪ .
260
ﺑﻪ اﻳﻦ دﻻﻳﻞ ﺑﻮد ﻛﻪ "ﻛﺎك" ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺷﺪ .ﻫﻴـﺄت اﺟﺮاﻳـﻲ ﺣـﺰب ﺗـﻮده ﺑﺪﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ،ﻓﺮﻗﻪ و ﺣﺰب دﻣﻜﺮات را ﺣﻔﻆ ﻧﻤﻮد و ﺑﻪ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ ﻛﻪ ﺑﺎ وﺟﻮد رادﻳﻮ و روزﻧﺎﻣﻪ در اﺗﺤﺎد ﺟﻤﺎﻫﻴﺮ ﺷﻮروي ﺑﺮ اﻳﻦ ﺑﺎور ﺑﻮدﻧـﺪ ﻛـﻪ دﻳـﺪﮔﺎه ﻛﻠﻲ ﺷﻮرويﻫﺎ ﺑﺮ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ اﻳﻦ دو ﺳﺎزﻣﺎن ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎﻗﻲ ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ ،در ﻋﻤﻞ، ﺗﻤﺎﻣﻲ اﻣﻮر ﺣﺰﺑﻲ در آذرﺑﺎﻳﺠﺎن و ﻛﺮدﺳﺘﺎن را ﺗﺤﺖ ﻧﻈـﺎرت ﺧـﻮد ﻗـﺮار داده ﺑﻮد. در ﺳﻴﺎﺳﺖ اﺟﺮاﻳﻲ ﺣﺰب ﺗﻮده ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻧﻴـﺰ ﻧـﻮﻋﻲ آﺷـﻔﺘﮕﻲ دﻳﺪه ﻣﻲﺷﺪ ،در ﺑﻴﺸﺘﺮ اوﻗـﺎت ،ﺗﻮﺻـﻴﻪي ﻫﻴـﺄت اﺟﺮاﻳـﻲ ﺑـﺮاي ﺳـﺎزﻣﺎن ﻛﺮدﺳﺘﺎن اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺮاي اﺟﺮاي ﺑﻬﻴﻨﻪي ﺳﻴﺎﺳﺖﻫﺎي ﺣﺰب دﻣﻜـﺮات ﺑـﻪ رادﻳﻮ ﻓﺮﻗﻪ ﮔﻮش ﺑﺪﻫﻨﺪ .اﻣﺎ رادﻳﻮ ﻓﺮﻗﻪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ از اوﺿﺎع ﻛﺮدﺳـﺘﺎن ﻣﻄﻠـﻊ ﻧﺒﻮد ،ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺮﺧﻲ اوﻗﺎت اﺧﺒﺎر و ﺗﺤﻠﻴﻞﻫـﺎﻳﻲ درﺑـﺎرهي ﻛﺮدﺳـﺘﺎن ﭘﺨـﺶ ﻣﻲﻧﻤﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻋﻨﻮان ﺑﺎ اوﺿﺎع واﻗﻌﻲ ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺗﻄﺎﺑﻖ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ.
66
"ﻛﺎك" از ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺷﺪه ﺑﻮد ،از ﻳﻚ ﻣـﺴﺌﻮل ﻛـﻪ ﻋـﻀﻮ ﻫﻴـﺄت اﺟﺮاﻳﻲ ﺣﺰب ﺗﻮده ﺑﻮد و دو ﻋﻀﻮ دﻳﮕﺮ ﻛﻪ ﻳﻜﻲ از آﻧﻬﺎ ﻣﺴﺌﻮل ﻛﺮدﺳـﺘﺎن 66ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻣﺜﺎل ،ﭘﺲ از ﻛﻮدﺗﺎي 28ﻣﺮداد ﻋﻠﻲ ﻗﺎﺿﻲ ،ﻓﺮزﻧﺪ ﭘﻴﺸﻮا ﻗﺎﺿﻲﻣﺤﻤﺪ ﺑﺮاي اﻇﻬﺎر ﻧـﺪاﻣﺖ ﭘﻴﺶ ﺷﺎه رﻓﺖ و ﺑﺪﻳﻦﮔﻮﻧﻪ ﺳﺒﺐ ﻧﻔﺮت و ﺑﻴﺰاري ﻣﺮدم ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﮔﺸﺖ اﻣـﺎ رادﻳـﻮ ﻓﺮﻗـﻪ در ﺑﺮﻧﺎﻣـﻪ ﻛﺮدي ﺧﻮد ﺑﻪ ﺳﺘﺎﻳﺶ از ﻋﻠﻲ ﻗﺎﺿﻲ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ و او را وﻃﻦﭘﺮﺳﺖ و ﻣﺒﺎرز ﻗﻠﻤﺪاد ﻛﺮد! )ن(
261
و دﻳﮕﺮي ﻣﺴﺌﻮل آذرﺑﺎﻳﺠﺎن ﺑﻮد 67.ﻫﻴﺄت اﺟﺮاﻳﻲ ﺣﺰب ﺗﻮده ﺗﺎ آن زﻣـﺎن ﻫﻨﻮز ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻲ درك ﻧﻜﺮده ﺑﻮد ﻛﻪ ﭼﻪ ﻧﻴﺮوي ﻣﺒﺎرزي در ﻛﺮدﺳﺘﺎن وﺟـﻮد دارد .ﻫﺮﭼﻨﺪ ﻛﻤﻴﺘﻪي ﻣﻬﺎﺑﺎد ﺑﺴﻴﺎر اﺻـﺮار ﻣـﻲورزﻳـﺪ و در واﻗـﻊ ﻫﻤـﻪي اﻣﻜﺎﻧﺎت را ﻫﻢ داﺷﺖ ،اﻣﺎ روزﻧﺎﻣﻪي "ﻛﻮردﺳﺘﺎن" ﺗﺎ ﭘﺲ از ﻛﻮدﺗـﺎي 28 ﻣﺮداد ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻧﺸﺪ .ﻳﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﺑﻴﺶ از ﺻﺪ ﻧﻔﺮ از ﺳﺮاﺳﺮ اﻳـﺮان ﺑـﻪ ﻓـﺴﺘﻴﻮال ﺑﺨﺎرﺳﺖ ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺷﺪﻧﺪ ،ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺗﻨﻬﺎ داراي ﻳﻚ ﺳﻬﻤﻴﻪ ﺑﻮد .در ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻫﻢ وﺿﻌﻴﺘﻲ اﻧﻘﻼﺑﻲ ﭘﻴﺶ آﻣﺪ .روز 26ﻣﺮداد ﭘﺲ از ﺷﻜﺴﺖ ﻛﻮدﺗﺎ ،ﻳﻜﻲ از ﻋﻈﻴﻢﺗﺮﻳﻦ ﺗﻈﺎﻫﺮاتﻫﺎ در ﻣﻬﺎﺑﺎد ﺷﻜﻞ ﮔﺮﻓﺖ .ﺑﺴﻴﺎري از آﻧﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺗـﺎ آن زﻣﺎن ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﺨﻔﻴﺎﻧﻪ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ و دور از اﻧﻈﺎر ﺑﻮدﻧﺪ در ﺟﺮﻳﺎن آن ﺗﻈﺎﻫﺮات ﺧﻮد را آﺷﻜﺎر ﻛﺮدﻧﺪ و ﻣﺮدم ﻳﻚ ﺻﺪا ﻓﺮﻳﺎد ﻣﻲزدﻧـﺪ" ﺑـﺮو اي ﺷﺎه ﺧﺎﺋﻦ ﺑﻐﺪاد ﻣﻘﺼﺪت ﺑﺎﺷﺪ" .ﺑﻪ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﻧﻤﺎﻳﻨﺪهي ﺣﺰب دﻣﻜـﺮات، ﻣﺮدم ﻣﻬﺎﺑﺎد ﺑﺎ ﺷﻮر و ﻫﻴﺠﺎن ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻧﺎم ﭘﻬﻠـﻮي را از ﺧﻴﺎﺑـﺎن اﺻـﻠﻲ ﺷﻬﺮ ﺣﺬف ﻛﻨﻨﺪ و ﻧﺎم " 25ﻣﺮداد" ﺑﺮ آن ﻧﻬﺎده ﺷﻮد 25 .ﻣـﺮداد ،ﻫﻤﺰﻣـﺎن روز ﻓﺮار ﺷﺎه و ﭘﻴﺮوزي ﻣـﺮدم ﺑـﺮ ارﺗﺠـﺎع و اﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴـﺴﻢ و روز ﺗﺄﺳـﻴﺲ 67ﺗﺎ ﻛﻮدﺗﺎي 28ﻣﺮداد ﺻﺎرماﻟﺪﻳﻦ ﺻﺎدق وزﻳﺮي ،ﻣﺴﺌﻮل ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﻮد ،ﻣﺴﺌﻮل "ﻛﺎك" ﻫﻢ دﻛﺘـﺮ ﺣﺴﻴﻦ ﺟﻮدت ﺑﻮد .ﭘﺲ از ﻛﻮدﺗﺎ ﺻﺎدق وزﻳﺮي دﺳﺘﮕﻴﺮ و زﻧﺪاﻧﻲ ﺷﺪ ،ﻋﺒﺪاﻟﺮﺣﻤﺎن ﻗﺎﺳﻤﻠﻮ ﻧﻤﺎﻳﻨـﺪهي ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺷﺪ و ﻣﻬﻨﺪس ﻋﻠﻮي ﻫﻢ ﻣﺴﺌﻮل "ﻛﺎك" ﺷﺪ).ن(
262
ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﺑﻮد .از ﻫﻤﻴﻦ رو ،ﺑﺴﻴﺎر ﺳﻨﺠﻴﺪه ﺑﻮد ﻛـﻪ ﺧﻴﺎﺑـﺎن اﺻﻠﻲ ﺷﻬﺮ ﻣﻬﺎﺑﺎد ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮان 25ﻣﺮداد ﻧﺎﻣﮕﺬاري ﮔﺮدد. – 4ﻛﻮدﺗﺎي 28ﻣﺮداد ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻫﻤﻪﭘﺮﺳﻲ روز ﺑﻴﺴﺘﻢ ﻣﺮداد ﻣﺎه اﻋﻼم ﺷﺪ و ﻣـﺸﺨﺺ ﮔﺮدﻳـﺪ ﻛـﻪ اﻛﺜﺮﻳﺖ ﻣﺮدم رأي ﺑﻪ اﻧﺤﻼل ﻣﺠﻠﺲ دادهاﻧﺪ .اﻳﻦ ﻣﺴﺄﻟﻪ زﻧﮓ ﺧﻄﺮي ﺑﺮاي ارﺗﺠﺎع و اﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴﺴﻢ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻫﺮﭼﻪ ﺳﺮﻳﻌﺘﺮ دﺳﺖ ﺑﻪ ﻛـﺎر ﺷـﻮﻧﺪ .در واﻗـﻊ ﻧﺘﻴﺠﻪي ﻫﻤﻪﭘﺮﺳﻲ ﺗﻨﻬﺎ اﻧﺤﻼل ﻣﺠﻠﺲ ﻧﺒﻮد ،ﺑﻠﻜﻪ ﺣﻤﺎﻳﺖ از ﺳﻴﺎﺳـﺖﻫـﺎي ﻛﻠﻲ ﻣﺼﺪق و ﻫﻤﭽﻨـﻴﻦ اﻋـﻼن ﻧﻔـﺮت و ﺑﻴـﺰاري آﺣـﺎد ﻣـﺮدم اﻳـﺮان از ﺳﻴﺎﺳﺖﻫﺎي اﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴﺴﺘﻲ ﺷﺎه و رژﻳﻢ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﻲ ﺑﻮد. در ﻧﻴﻤﻪﺷﺐ 25ﻣﺮداد 1332ﺳـﺮﻫﻨﮓ ﻧـﺼﻴﺮي ﻛـﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧـﺪهي ﮔـﺎرد ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﻲ ﺑﻮد ،ﺑﺎ ﺗﺎﻧﻚ و ﻧﻴﺮوي ﻧﻈﺎﻣﻲ ﺑﻪ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪي اﻋﻼم اﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺑـﻪ ﻣﺼﺪق ﻛﻪ دﻳﮕﺮ ﻧﺨﺴﺖ وزﻳﺮ ﻧﻴﺴﺖ و اﺑﻼغ دﺳﺘﻮر ﺷﺎه ﺑﻪ وي ،ﺑـﻪ ﻣﻨـﺰل ﻣﺼﺪق رﻓﺖ ،ﺣﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪي ﻣﺼﺪق ،آﻏﺎز ﻛﻮدﺗـﺎ ﺑـﻮد ،اﻣـﺎ اﻳـﻦ ﻳـﻮرش ﻣﻮﻓﻘﻴﺘﻲ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻧﻴﺎورد و ﻓﺮداي روز 25ﻣﺮداد ﺧﺒﺮ ﺷﻜﺴﺖ ﻛﻮدﺗﺎ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪ .ﺷﺎه از ﻗﺒﻞ اﻗﺪاﻣﺎت ﻻزم را اﻧﺠﺎم داده ﺑﻮد ،از راﻣﺴﺮ ﺳﻮار ﻫﻮاﭘﻴﻤﺎ ﺷﺪ و ﺑﻪ ﺳﻮي ﺑﻐﺪاد و از آﻧﺠﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ رم رﻓﺖ .ﺑﺪﻳﻦﮔﻮﻧﻪ ﺳـﻪ روز ﺗـﺎرﻳﺨﻲ در 263
ﺗﺎرﻳﺦ ﻣﺒﺎرزات ﻣﻠﻴﺖﻫﺎي اﻳﺮان رﻗﻢ ﺧﻮرد .آﺣﺎد ﻣـﺮدم از ﻋـﺪم ﻣﻮﻓﻘﻴـﺖ ﻛﻮدﺗﺎ و ﻓﺮار ﺷﺎه ﺑﺴﻴﺎر ﺷﺎدﻣﺎن ﺑﻮدﻧﺪ و در ﺑﺴﻴﺎري از ﻧﻘﺎط ﻛﺸﻮر ﻋﻤﻼً ﺑﻪ ﻣﻴﺪان آﻣﺪﻧﺪ و دﺳـﺖ ﺑـﻪ ﺗﻈـﺎﻫﺮات و ﺳـﺮ دادن ﺷـﻌﺎر ﻛﺮدﻧـﺪ و ﺷـﻌﺎر ﺟﻤﻬﻮري ،ﺟﻤﻬﻮري دﻣﻜﺮاﺗﻴﻚ و ﺟﻤﻬﻮري ﺗﻮدهاي » در اﻏﻠـﺐ ﻧﻘـﺎط ﺑـﺮ روي دﻳﻮارﻫﺎ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪ.
68
ﻣﺘﺪﺳﻔﺎﻧﻪ ﺳﺮور و ﺷﺎدﻣﺎﻧﻲ ﻣﺮدم ﺑﻪ ﺳﺒﺐ اﻳﻦ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ،ﺗﻨﻬﺎ ﺳـﻪ روز ﺑـﻪ ﻃﻮل اﻧﺠﺎﻣﻴﺪ .اﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴﺴﻢ ﻫﻤﻪي ﺗﻮان ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻛﺎر ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﻫﻤﭽﻨـﺎن در ﺗﻼش ﺑﻮد .روز 28ﻣﺮداد ﺑﺎ رواﻧﻪ ﻛـﺮدن ﻋـﺪهاي ارﺗـﺸﻲ و ﭼﻤﺎﻗـﺪار ﺑـﻪ ﺧﻴﺎﺑﺎنﻫﺎي ﺗﻬﺮان ،ﻛﻮدﺗﺎ آﻏﺎز ﺷﺪ و ﺑﺎ اﺷﻐﺎل رادﻳﻮ ﺗﻬﺮان ،ﺣـﻮاﻟﻲ ﻇﻬـﺮ، ﻛﻮدﺗﺎﮔﺮان اوﻟﻴﻦ ﮔﺎم ﺧﻮﻳﺶ را ﺑﺎ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﺑﺮداﺷـﺘﻨﺪ .ﺳـﭙﺲ ﺑـﺎ ﻛﻤـﻚ ﺟﺎﺳﻮﺳﺎن آﻣﺮﻳﻜﺎﻳﻲ ،زاﻫﺪي ﻛﻪ در ﺧﺎﻧﻪي ﻳﻚ آﻣﺮﻳﻜﺎﻳﻲ ﺧـﻮد را ﻣﺨﻔـﻲ ﻛﺮده ﺑﻮد ،ﺑﻪ ﻣﺮﻛﺰ رادﻳﻮ رﻓﺖ و اﻋـﻼم ﻛـﺮد ﻛـﻪ ﺷـﺎه وي را ﺑـﻪ ﻋﻨـﻮان ﻧﺨﺴﺖوزﻳﺮ اﻧﺘﺨﺎب ﻧﻤﻮده اﺳﺖ .ﺳﭙﺲ ،ارﺗﺸﻲﻫﺎي ﻛﻮدﺗـﺎﮔﺮ ﺑـﻪ ﺧﺎﻧـﻪي ﻣﺼﺪق ﻳﻮرش ﺑﺮدﻧﺪ و ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﻣﻘﺎوﻣـﺖ ﺟﺎﻧﺎﻧـﻪاي ﻛـﻪ ﺻـﻮرت ﮔﺮﻓـﺖ، 68ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺷﻌﺎر "ﺟﻤﻬﻮري دﻣﻜﺮاﺗﻴﻚ" "ﺟﻤﻬﻮري دﻣﻜﺮاﺗﻴﻚ ﺗﻮدهاي" از ﺳﻮي اﻋـﻀﺎ و ﻃﺮﻓـﺪاران ﺣﺰب ﺗﻮده ،ﺑﺴﻴﺎري از ﻣﺴﺌﻮﻻن ﺟﺒﻬﻪي ﻣﻠﻲ را ﺑﻪ وﺣﺸﺖ اﻧﺪاﺧﺖ و آﻧﻬﺎ را در ﻫﻤﺮاﻫﻲ و ﻫﻤﻜﺎري ﺑﺎ ﺣﺰب ﺗﻮده دﭼﺎر ﺗﺮدﻳﺪ ﺳﺎﺧﺖ.
264
ﺳﺮاﻧﺠﺎم دﻛﺘﺮ ﻣﺼﺪق ﻧﺎﮔﺰﻳﺮ ﺑﻪ ﺗﺮك ﺧﺎﻧﻪ و ﻓﺮار ﮔﺸﺖ .ﺑﻪ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ ﻛـﻪ در ﺷﻬﺮﺳﺘﺎنﻫﺎ ارﺗﺶ از ﻗﺒﻞ آﻣﺎدهﺑﺎش ﺑﻮد ،ﺑﺎ اﻧﺘﺸﺎر ﺧﺒﺮ ﻛﻮدﺗﺎ از رادﻳﻮ، ﺣﻜﻮﻣﺖ را در ﺳﺮاﺳﺮ اﻳﺮان ﺑﻪ دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺖ و ﻛﻮدﺗـﺎي ﺿـﺪ ﻣﺮدﻣـﻲ 28 ﻣﺮداد ﺑﻪ وﻗﻮع ﭘﻴﻮﺳﺖ. ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﻠﻲ ﻣﺼﺪق ﺑﻪ آﺳﺎﻧﻲ ﺳﻘﻮط ﻛﺮد .ﺑـﺴﻴﺎر آﺳـﺎﻧﺘﺮ از آﻧﭽـﻪ ﻛـﻪ ﻛﻮدﺗﺎﮔﺮان و ﻃﺮﻓﺪاران ﻣﺼﺪق اﻧﺘﻈﺎرش را داﺷﺘﻨﺪ .ﺷﺎه از رم ﺑﺎزﮔـﺸﺖ و دوﺑﺎره ﻗﺪرت را ﺑﻪ دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺖ و ﻋﺼﺮ ﺳﻴﺎه اﺳﺘﺒﺪاد ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﻲ ﺑﺮاي 25 ﺳﺎل دﻳﮕﺮ در اﻳﺮان آﻏﺎز ﺷﺪ .دﻳﮕﺮ اﺛﺮي از آزادي ﻧﻤﺎﻧـﺪ و ﺳـﺎزﻣﺎنﻫـﺎي دﻣﻜﺮاﺗﻴﻚ و ﻣﻠﻲ در ﺳﺮاﺳﺮ اﻳﺮان ﻣﻮرد ﻫﺠﻮم ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ. ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﻛﻮدﺗﺎي 28ﻣﺮداد را ﺑﻪ ﻃﻮر ﺧﻼﺻﻪ ﻣﻲﺗـﻮان اﻳﻨﭽﻨـﻴﻦ ﺑﺮﺷﻤﺮد: ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻛﻪ ﺑﺪان اﺷﺎره رﻓﺖ ،ﻧﻴﺮوي ﻣﺮدﻣﻲ ﻣﺘﺤﺪ ﻧﺒـﻮد و اﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴـﺴﻢ و ارﺗﺠﺎع ﭘﻴﺮاﻣﻮن ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺑﺮاي ﻛﻨﺎرﮔﺬاﺷﺘﻦ ﻣﺼﺪق ﺑﻪ ﺗﻮاﻓﻖ رﺳﻴﺪه ﺑﻮدﻧﺪ. اﻣﺎ ﻧﻴﺮوي ﻣﺮدﻣﻲ در اﺧﺘﻼﻓـﺎت ﺧـﻮد ﻏﻮﻃـﻪور ﺑـﻮد .اﻳـﻦ اﺧﺘﻼﻓـﺎت در روزﻫﺎي 25و 28ﻣﺮدادﻣﺎه ﻧﻤﻮد ﭘﻴـﺪا ﻛـﺮد و در آن ﻣﻮﻗﻌﻴـﺖ ﺣـﺴﺎس، ﻣﺼﺪق ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ دﺳﺘﮕﺎهﻫﺎي دوﻟﺘﻲ و ﺑﻪ وﻳﮋه ارﺗﺶ را ﺗﺤﺖ ﻛﻨﺘﺮل ﺧـﻮد در آورد .روز 28ﻣﺮداد ارﺗﺸﻲﻫﺎ ﺑﺮ ﺧﻼف دﺳﺘﻮر و ﺧﻮاﺳﺖ ﻣﺼﺪق ﻋﻤﻞ 265
ﻛﺮدﻧﺪ .آﺣﺎد ﻣﺮدم ﻫـﻢ ﺑـﺮاي ﭘـﺸﺘﻴﺒﺎﻧﻲ از ﺣﻜﻮﻣـﺖ ﻣﻠـﻲ ﺳـﺎزﻣﺎﻧﺪﻫﻲ و ﺗﺮﻏﻴﺐ ﻧﺸﺪه ﺑﻮدﻧﺪ. ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎن ﻃﺮﻓﺪار ﺣﺰب ﺗﻮده ﻣﻲﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﺷﻜﺴﺖ ﺟﻨـﺒﺶ و ﭘﻴﺮوزي ﻛﻮدﺗﺎﮔﺮان را ﺑﺮ ﻋﻬﺪهي ﻣﺼﺪق ﺑﮕﺬارﻧﺪ و ﺗﻨﻬﺎ ﻣـﺼﺪق را ﻣﻘـﺼﺮ ﻣﻌﺮﻓﻲ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ .ﺑﺮﺧﻲ دﻳﮕﺮ ﻫﻢ ﺗﻼش ﻣﻲﻛﻨﻨﻨﺪ ﻫﻴﺄت اﺟﺮاﻳﻲ ﺣﺰب ﺗﻮده را ﻣﺴﺌﻮل ﺷﻜﺴﺖ ﺟﻨﺒﺶ و ﭘﻴﺮوزي ﻛﻮدﺗﺎ ﻣﻌﺮﻓﻲ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ .ﻫﻴﭻ ﻛﺪام از اﻳـﻦ ﻧﮕﺮشﻫﺎ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺻﺤﻴﺢ و واﻗﻌﻲ ﺑﺎﺷﻨﺪ. دﻛﺘﺮ ﻣﺼﺪق و ﻃﺮﻓﺪاراﻧﺶ ﺗﺎ روز 28ﻣﺮداد آﻣﺎده ﻧﺒﻮدﻧﺪ ﺑﺎ ﺣﺰب ﺗـﻮده در ﺟﺒﻬﻪاي واﺣﺪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ،ﭼﺮاﻛﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺗﺎ آﺧﺮﻳﻦ ﻟﺤﻈﺎت ﻫـﻢ ﺑـﻪ اﻳـﻦ اﻣـﺮ اﻋﺘﻘﺎد داﺷﺘﻪاﻧﺪ ﻛﻪ اﺣﺘﻤﺎﻻً ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ ﺑﺎ آﻣﺮﻳﻜﺎ ﻋﻠﻴﻪ اﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴـﺴﻢ اﻧﮕﻠـﻴﺲ ﺑـﻪ ﺗﻮاﻓﻖ ﺑﺮﺳﻨﺪ و ﺑﻪ ﺧﻴﺎل ﺧﻮد از اﺧﺘﻼف ﻣﻴﺎن اﻳﻦ دو اﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴﺴﺖ ﺑـﻪ ﻧﻔـﻊ ﺧﻮد ﺑﻬﺮهﺑﺮداري ﻛﻨﻨﺪ .اﻳﻦ اﻣﺮ ﺷﺎﻳﺪ ﺗﺎ 30ﺧﺮدادﻣﺎه 1331ﻣﺤﺘﻤـﻞ ﺑـﻮد. اﻣﺎ ﭘﺲ از آن ﻛﻪ اﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴﺴﻢ آﻣﺮﻳﻜﺎ ﺑﻪ ﺗـﺪرﻳﺞ اﺣـﺴﺎس ﺧﻄـﺮ ﻧﻤـﻮد ،ﺑـﻪ ﭘﺸﺘﻴﺒﺎن درﺑﺎر و ﺳﻴﺎﺳﺖﻫﺎي ﺑﺮﻳﺘﺎﻧﻴﺎ در اﻳﺮان ﻣﺒﺪل ﮔـﺸﺖ .در آن ﻣﻮﻗـﻊ ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺘﻲ ﻣﺼﺪق ﺑﺴﻴﺎر ﺟـﺴﻮراﻧﻪﺗـﺮ در ﺑﺮاﺑـﺮ اﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴـﺴﻢ آﻣﺮﻳﻜـﺎ ﻫـﻢ اﻳﺴﺘﺎدﮔﻲ ﻣﻲﻛﺮد .درﺳﺖ ﻳﻚ روز ﭘﻴﺶ از ﻛﻮدﺗـﺎ ﻳﻌﻨـﻲ روز 27ﻣـﺮداد ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻲرﺳﺪ ﻛﻪ دوﻟﺖ ﻣﺼﺪق ﺑﺎ ﺗﻮﺟـﻪ ﺑـﻪ درﺧﻮاﺳـﺖ ﻫﺎﻧﺪرﺳـﻦ، 266
ﺳﻔﻴﺮ آﻣﺮﻳﻜﺎ ،ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻧﻈﺎﻣﻲ اﻋﻼم ﻛﺮد ﻛﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪي آن ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي از آﻣﺪن ﻧﻴﺮوي اﺗﺤﺎدﻳﻪﻫﺎ و ﺳـﺎزﻣﺎنﻫـﺎ ﺑـﺮاي ﭘﻴﻮﺳـﺘﻦ ﺑـﻪ ﻣﻴـﺪان ﻣﺒـﺎرزه ﺑـﻮد. ﻛﻮدﺗﺎﮔﺮان از اﻳﻦ اﻣﺮ ﺑﻬﺘﺮ ﺳﻮد ﺟﺴﺘﻨﺪ .ﻣﻨﻈﻮر اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ دﻛﺘﺮ ﻣـﺼﺪق در ﺑﺮاﺑﺮ اﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴﺴﻢ آﻣﺮﻳﻜﺎ و ﺗﺎ اﻧﺪازهاي در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺷﺎه ﺗـﺎ آﺧـﺮﻳﻦ روزﻫـﺎ ﻗﺎﻃﻌﻴﺖ ﻻزم را از ﺧـﻮد ﻧـﺸﺎن ﻧـﺪاد و در روز ﻛﻮدﺗـﺎ ﻫـﻢ ﺗـﺎ ﭘﻴـﺮوزي ﻛﻮدﺗﺎﮔﺮان ﻫﻨﻮز ﺑﻪ دﺳﺘﮕﺎهﻫﺎي دوﻟﺘﻲ و ارﺗﺶ ﺧﻮشﺑﻴﻦ ﺑـﻮد .ﺑـﻪ ﻫﻤـﻴﻦ دﻟﻴﻞ ﺑﺨﺶ ﻋﻤﺪهاي از ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﭘﻴﺮوزي ﻛﻮدﺗـﺎﮔﺮان ﺑـﺮ ﻋﻬـﺪهي دﻛﺘـﺮ ﻣﺼﺪق اﺳﺖ. ﺣﺘﻲ اﮔﺮ ﺳﺨﻨﺎن ﻛﻴﺎﻧﻮري در راﺑﻄﻪ ﺑﺎ 28ﻣﺮداد درﺳـﺖ ﻧﺒﺎﺷـﻨﺪ ،ﻳـﻚ واﻗﻌﻴﺖ در آن ﻣﻮﺟﻮد اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺼﺪق ﻧﻤﻲﺧﻮاﺳﺖ ﺣﺰب ﺗﻮده ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺎً ﺑﻪ ﻣﻴﺪان ﺑﻴﺎﻳﺪ و از آن ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻛﻨﺪ. در آن ﻣﻮﻗﻊ ﻛﻪ دﻳﮕﺮ اﻣﻜﺎن ﺣﻤﺎﻳﺖ وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ و ﻛﻮدﺗﺎ ﭘﻴـﺮوز ﺷـﺪه ﺑﻮد ،از ﺣﺰب ﺗﻮده ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﻴﺪان ﺑﻴﺎﻳﺪ ،اﻣﺎ دﻳﮕﺮ دﻳﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد و اﻳﻦﺑﺎر ﺣﺰب ﺗﻮده ﻧﻤﻲﺧﻮاﺳﺖ ﻳﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ از ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﺼﺪق ﻣﺤﺎﻓﻈـﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ 69.اﻣﺎ اﮔﺮ ﺑﺨﺸﻲ از ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﻛﻮدﺗﺎي 28ﻣﺮداد ﺑﺮ ﻋﻬﺪهي 69ﻛﻴﺎﻧﻮري ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﺻﺒﺢ روز 28ﻣﺮدادﻣﺎه ﺑﻪ ﻣﺼﺪق ﺗﻠﻔـﻦ زده و ﺧﻄـﺮ ﻛﻮدﺗـﺎ را ﺑـﻪ وي ﮔﻮﺷـﺰد ﻧﻤﻮده ،اﻣﺎ ﻣﺼﺪق ﮔﻔﺘﻪ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺟﺎي ﻧﮕﺮاﻧﻲ ﻧﻴﺴﺖ و ﺑﺮ اوﺿﺎع ﻣﺴﻠﻂ اﺳﺖ .ﺑﻌﺪ از ﻇﻬﺮ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻣﺼﺪق
267
ﻣﺼﺪق ﺑﺎﺷﺪ ،اﻳﻦ ﻣﺴﺄﻟﻪ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻋﻨﻮان از ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﺣـﺰب ﺗـﻮده در ﻗﺒـﺎل ﻛﻮدﺗﺎ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﻛﺎﺳﺖ .آﻧﻬﺎ از ﻃﺮﻓﻲ ﻣﺼﺪق را ﻧﻤﺎﻳﻨﺪهي ﺑـﻮرژوازي ﻣـﻲ- داﻧﺴﺘﻨﺪ و از ﻃﺮف دﻳﮕﺮ ،ﻛﻴﺎﻧﻮري ادﻋـﺎ ﻣـﻲﻛﻨـﺪ ﻛـﻪ روز 28ﻣـﺮداد از ﻣﺼﺪق ﭘﺮﺳﻴﺪهاﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻴﺪان ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ ﻳﺎ ﺧﻴﺮ؟ ﺟﺎي ﺗﻌﺠﺐ دارد ﺣﺰﺑﻲ ﻛـﻪ ﺧﻮد را ﻧﻤﺎﻳﻨﺪهي ﻃﺒﻘﻪ ﻛﺎرﮔﺮ ﻗﻠﻤﺪاد ﻣـﻲﻛﻨـﺪ ،از ﻧﻤﺎﻳﻨـﺪهي ﺑـﻮرژوازي ﻛﺴﺐ اﺟﺎزه ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺑﺮاي اﻳﻨﻜـﻪ در ﺑﺮاﺑـﺮ ارﺗﺠـﺎع و اﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴـﺴﻢ ﺑﺎﻳـﺴﺘﺪ. واﻗﻌﻴﺖ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﺰب ﺗﻮده وﻇﻴﻔـﻪي ﺧـﻮد را در آن روز ﺑـﻪ اﻧﺠـﺎم ﻧﺮﺳﺎﻧﻴﺪ .ﺣﺰب ﺗﻮده در آن ﻣﻮﻗﻊ اﻣﻜﺎﻧﺎت ﺑﺴﻴﺎري داﺷـﺖ و ﻣـﻲﺗﻮاﻧـﺴﺖ ﺗﺸﻜﻴﻼت ﻧﻴﺮوﻣﻨﺪ ﺧﻮد را در ﺗﻬﺮان و ﺑﻪ وﻳـﮋه ﺳـﺎزﻣﺎن ﭼﻨـﺪ ﺻـﺪ ﻧﻔـﺮي اﻓﺴﺮان ﺗﻮدهاي را ﺑﻪ ﻛﺎر ﺑﮕﻴﺮد .ﺑﺴﻴﺎري از ﺗﻈﺎﻫﺮاتﻫﺎي ﻗﺒﻠﻲ ﻧـﺸﺎن داده ﺑﻮد ﻛﻪ ﺣﺰب ﺗﻮده ،اﮔﺮ ﺑﺨﻮاﻫﺪ ،ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ در ﻣﺪت زﻣﺎن ﻛﻤﻲ دهﻫﺎ ﻫﺰار و ﺷﺎﻳﺪ ﺻﺪﻫﺎ ﻫﺰار ﻧﻔﺮ را ﺑﻪ ﺧﻴﺎﺑﺎنﻫﺎي ﺗﻬﺮان ﺑﻜﺸﺎﻧﺪ .اﻣﺎ در روز 28ﻣﺮداد ﻛﺎري ﻧﻜﺮد .ﻋﻼوه ﺑﺮ اﻳﻦ ،آﺷﻜﺎر ﺷﺪ ﻛﻪ ﺣﺰب ﺗﻮده ﺗﺎ ﺣﺪ زﻳﺎدي ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺧﻮد را دﻧﺒﺎل ﻣﻲﻛﺮد و ﺑﻴﻦ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﺼﺪق و ﺣﻜﻮﻣﺖﻫﺎي دﻳﮕﺮ ﺗﻔـﺎوﺗﻲ ﻗﺎﺋﻞ ﻧﺒﻮد و ﭘﻴﺮوزي ﻛﻮدﺗﺎ را آﻧﭽﻨﺎن ﺑﺎ اﻫﻤﻴﺖ ﻧﻤﻲداﻧـﺴﺖ .ﺣﺘـﻲ ﺑـﺴﻴﺎر ﺗﻤﺎس ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ ،ﺟﻮاب داده ﻛﻪ دﻳﮕﺮ ﻛﺎري از دﺳﺖ وي ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻧﻴﺴﺖ و ﺣﺰب ﺗﻮده ﻫﺮ ﻛﺎري ﻛـﻪ از دﺳﺘﺶ ﺑﺮ ﻣﻲآﻳﺪ ،اﻧﺠﺎم دﻫﺪ) .ن(
268
ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﺴﺎﻧﻲ در ﺣﺰب ﺗﻮده و ﻫﻴﺄت اﺟﺮاﻳﻲ ﺣﺰب ﺗﻮده ﻛﻪ دوﺳﺖ داﺷﺘﻨﺪ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﺼﺪق ﺳﻘﻮط ﻧﻤﺎﻳﺪ. ﭘﺲ از ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﻛﻮدﺗﺎي 28ﻣﺮداد ،از ﺳﻮي ﻛﻤﻴﺘﻪي ﻣﺮﻛﺰي ﺣﺰب ﺗﻮده ﺟﺰوهاي ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮان "ﺟﺰوهي 28ﻣﺮداد ﻣﺎه" اﻧﺘﺸﺎر ﻳﺎﻓﺖ .ﻣﺤﺘـﻮاي آن ﺟﺰوه ﻧﺸﺎن ﻣﻲداد ﻛﻪ ﻫﻴﺄت اﺟﺮاﻳﻲ ﺣﺰب ﺗﻮده ارزﺷﻲ ﺑﺮاي ﻛﻮدﺗـﺎ ﻗﺎﺋـﻞ ﻧﺒﻮده و ﺳﻘﻮط ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﺼﺪق را ﻣﺴﺄﻟﻪي ﻣﻬﻤـﻲ ﻧﺪاﻧـﺴﺘﻪ اﺳـﺖ .ﺟﺎﻟـﺐ اﻳﻨﺠﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﭼﻨﺪ روز ﭘﺲ از ﭘﻴﺮوزي ﻛﻮدﺗﺎي 28ﻣﺮداد از ﺳﻮي ﻫﻴـﺄت اﺟﺮاﻳﻲ ﺣﺰب ﺗﻮده ﺗﻮﺻﻴﻪﻧﺎﻣﻪاي ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪ ﻛﻪ در آن آﻣﺪه ﺑﻮد ،ﺳﺎزﻣﺎنﻫﺎ در ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ اﻳﺮان ﺧﻮد را ﺑﺮاي ﻗﻴﺎﻣﻲ ﻣﺴﻠﺤﺎﻧﻪ آﻣﺎده ﺳﺎزﻧﺪ .اﻳﻦ ﺗﻮﺻـﻴﻪ در ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﻫﻢ ﺑﻪ ﺳﺎزﻣﺎن ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﻛﺮدﺳﺘﺎن رﺳﻴﺪ .ﺑﻪ ﻣﺪت ﻳﻚ ﻣـﺎه ﺗﻼش ﻓﺮاواﻧﻲ ﺷﺪ ﺗﺎ ﻫﺮﭼﻪ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ اﺳﻠﺤﻪ ﻛﻪ ﺗﻌﺪاد آن ﺑﻪ ﻧﺴﺒﺖ آن زﻣﺎن ﻛﻢ ﻫﻢ ﻧﺒﻮد ،در ﻛﺮدﺳﺘﺎن ﮔﺮدآوري ﺷﻮد .ﺣﺘﻲ ﺑﻪ ﺗﺪرﻳﺞ ﺑﺮﺧﻲ دﺳﺘﻪﻫﺎ ﻫﻢ اﻳﺠﺎد ﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﮔﺮوه ﻫﺎي ﻣﺴﻠﺢ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﻮﻧﺪ. اﻣﺎ ﭘﺲ از آن ،ﺧﺒﺮي از ﻗﻴﺎم ﻧﺸﺪ .ﭼﻨﺪ ﻣﺎﻫﻲ ﭘﺲ از ﭘﻴـﺮوزي ﻛﻮدﺗـﺎي 28ﻣﺮداد ﻧﻤﺎﻳﻨﺪهي ﺣﺰب دﻣﻜﺮات در ﺗﻬﺮان اﻳﻦ ﻣﺴﺄﻟﻪ را ﺑﺎ ﻫﻴﺄت اﺟﺮاﻳﻲ ﺣﺰب ﺗﻮده ﻣﻄﺮح ﻛﺮد ،ﭘﺎﺳﺨﺸﺎن اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻗﺮار ﺑﺮ اﻳـﻦ ﺑـﻮده ﻛـﻪ روز ﺳﻲام ﻣﺮداد اﻗﺪاﻣﻲ ﻣﺴﻠﺤﺎﻧﻪ ﺻﻮرت ﭘﺬﻳﺮد ،اﻣﺎ ﻣﻌﻠﻮم ﺷﺪه ﻛـﻪ اﻳـﻦ ﻛـﺎر 269
اﺷﺘﺒﺎه اﺳﺖ و ﻣﻮﻓﻖ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻮد و از ﻫﻤﻴﻦ رو ﺣﺰب از آن دﺳﺖ ﻛـﺸﻴﺪه اﺳﺖ .ﺟﺎﻟﺐ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺗﺼﻤﻴﻢ دﺳﺖ ﻛﺸﻴﺪن از ﻗﻴﺎم ﻣﺴﻠﺤﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺳﺎزﻣﺎن- ﻫﺎي ﺷﻬﺮﺳﺘﺎنﻫﺎ اﻋﻼم ﻧﺸﺪه ﺑﻮد. ﻧﻜﺘﻪي ﺟﺎﻟﺐ دﻳﮕﺮ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ از آن زﻣـﺎن ﺗـﺎﻛﻨﻮن ،در ﻧﻮﺷـﺘﻪﻫـﺎي ﺣﺰب ﺗﻮده و ﺑﻪ وﻳﮋه ﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ از ﺳﻮي ﻫﻴﺄت اﺟﺮاﻳﻲ ﭘﺲ از ﻛﻮدﺗﺎي 28ﻣﺮداد ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪهاﻧﺪ ،ﺣﺘﻲ در ﻛﺘﺎﺑﻲ ﺑﻪ ﻧﺎم "ﺗﺠﺮﺑﻪ 28ﻣﺮداد" ﻫﻢ ﻛـﻪ از ﺳﻮي ﺟﻮاﻧﺸﻴﺮ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ،اﺷﺎرهاي ﺑﻪ ﺟﺰوهي 28ﻣﺮداد ﻧﺸﺪه اﺳﺖ ﻛﻪ ﭘﺲ از ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﻛﻮدﺗﺎ ﻫﻤﭽﻮن ﭘﻼﺗﻔﺮم ﻛﻤﻴﺘﻪي ﻣﺮﻛـﺰي ﻣﻨﺘـﺸﺮ ﺷـﺪه ﺑﻮد .ﺑﺴﻴﺎري ﺗﺤﻠﻴﻞﻫﺎ و ﻧﺘﻴﺠﻪﮔﻴﺮيﻫﺎ در آن ﺟﺰوه ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ اﮔﺮ اﻛﻨـﻮن ﺑﻪ ﺳﻤﻊ و ﻧﻈﺮ ﺧﻮاﻧﻨﺪﮔﺎن ﺑﺮﺳﺪ ،ﻣﻌﻠﻮم ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻣﺴﺌﻮﻻن ﺣﺰب ﺗﻮده ﺗﺎ ﭼﻪ اﻧﺪازه در ﺷﻜﺴﺖ ﺟﻨﺒﺶ ﺳﺎلﻫﺎي 1330 -32ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ داﺷـﺘﻨﺪ و ﺗﺎ ﭼﻪ اﻧﺪازه در ﺑﺮاﺑﺮ ﺗﺎرﻳﺦ و ﺧﻠﻖﻫﺎي اﻳﺮان ﻣﻘﺼﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ .ﻣﺴﺌﻮﻻن ﺣﺰب ﺗﻮده ﺑﺮاي ﺳﺮﭘﻮش ﮔﺬاﺷﺘﻦ ﺑﺮ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﺧﻮد و ﺗﻮﺟﻴﻪ ﺳﻴﺎﺳـﺖ ﻧﺎدرﺳـﺖ ﺧﻮد در ﺟﺮﻳﺎن ﻣﻠﻲ ﻛﺮدن ﺻﻨﻌﺖ ﻧﻔﺖ در ﺟﺰوه ي " 28ﻣﺮداد" ﺑﺪﻳﻦﮔﻮﻧﻪ ﺗﺌﻮريﺑﺎﻓﻲ ﻧﻤﻮدهاﻧﺪ: " ...در اﻳﻦ ﻣﻘﻄﻊ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﺿـﻌﻒ ﻧـﺴﺒﻲ ﭘﺮوﻟﺘﺎرﻳـﺎ و ﻋـﺪم ﻣـﺸﺎرﻛﺖ ﻓﻌﺎﻻﻧﻪي ﻛﺸﺎورزان در ﺟﻨﺒﺶ اﻧﻘﻼﺑﻲ ﻋﻠﻴﻪ اﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴﺴﻢ ،ﺳﻜﺎن ﺟﻨـﺒﺶ در 270
دﺳﺖ ﺑﻮرژوازي اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻴﻞ ﺳﺎزﺷﻜﺎراﻧﻪ دارد و در ﻣﺒﺎرزه ﺑﺎ اﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴﺴﻢ دودل و ﻣﺮدد اﺳﺖ".
70
ﺑﺪﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ،ﻣﺴﺌﻮﻻن ﺣﺰب ﺗﻮده ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﺷﻜﺴﺖ ﺟﻨـﺒﺶ ﻣﻠـﻲ را ﺑـﺮ ﻋﻬﺪهي ﺟﺒﻬﻪي ﻣﻠﻲ ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ .در ﺟﺰوه ي 28ﻣﺮداد آﻣﺪه ﺑـﻮد ﻛـﻪ ﻣـﺮدم آﻣﺎدﮔﻲ اﻳﻦ را ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻛﻮدﺗﺎ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﻛﻨﻨﺪ و ﺣﺰب ﺗﻮده ﻫﻢ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻛﺎري ﻧﺒﻮد! اﻣﺎ اﻧﮕﺎر ﻣﺮدم ﻳﺎدﺷﺎن رﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﻛـﻪ ﺣـﺰب ﺗـﻮده ﭘﻴﺶ از ﻛﻮدﺗﺎي 28ﻣﺮداد ﻓﺮﻳﺎد ﻣﻲزد " :ﻛﻮدﺗﺎ را ﺑﻪ ﺟﻨـﮓ ﺿـﺪ ﻛﻮدﺗـﺎ ﻣﺒﺪل ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ". ﺟﺰوه ي 28ﻣﺮداد ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ " :اﮔﺮ اﻗﺪاﻣﻲ ﻫﻤﮕﺎﻧﻲ و ﻣﺴﻠﺤﺎﻧﻪ ﺻـﻮرت ﻣﻲﭘـﺬﻳﺮﻓﺖ ،ﺳـﺮﻛﻮب و ﺧﻔﻘـﺎن ﺷـﺪﻳﺪﺗﺮ ﻣـﻲﮔـﺸﺖ و ﻣـﺎ ﭘﻴـﺸﺎﻫﻨﮕﻲ ﭘﻴﺸﺮوﻫﺎﻳﻤﺎن را در ﻣﺒﺎرزه ﺑﺎ ﻧﺎﺑﺮاﺑﺮي ،ﺑـﺪون آﻣـﺎدﮔﻲ ﻋﻤـﻮﻣﻲ از دﺳـﺖ ﻣﻲدادﻳﻢ 71".ﻣﺸﺨﺼﺎً آن ﻣﻮﻗﻊ ﻛﻤﺘﺮ ﻛﺴﻲ ﻣـﻲداﻧـﺴﺖ ﻛـﻪ ﺣـﺰب ﺗـﻮده ﺳﺎزﻣﺎن اﻓﺴﺮان ﭼﻨﺪ ﺻﺪ ﻧﻔﺮي را دارد ﻛـﻪ ﺑـﺴﻴﺎري از اﻋﻀﺎﻳـﺸﺎن داراي ﭘﺴﺖﻫﺎي ﺑﺎﻻ و ﻛﻠﻴﺪي ﺑﻮدﻧﺪ .اﻣﺎ ﭘﺲ از آﺷﻜﺎر ﺷـﺪن ﺳـﺎزﻣﺎن اﻓـﺴﺮان ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﺗـﺎ ﭼـﻪ اﻧـﺪازه ﭘـﻮچ و ﺑـﻲﻣﻌﻨﺎﺳـﺖ .ﺟﺎﻟـﺐ " 70درﺑﺎرهي 28ﻣﺮداد" ﻧﺸﺮﻳﻪي ﻣﺮﻛﺰي ﺣﺰب ﺗﻮده اﻳﺮان ﺑﻬﻤﻦ ﻣﺎه 1332ﺻﻔﺤﻪي ) .12ن( " 71درﺑﺎره ي 28ﻣﺮداد" ص ) 69د(
271
اﻳﻨﺠﺎﺳﺖ ،ﻫﻤﭽﻨﺎنﻛﻪ ﺑـﺪان اﺷـﺎره ﻛـﺮدﻳﻢ ،ﭘـﺲ از ﻛﻮدﺗـﺎي 28ﻣـﺮداد ﭘﻴﺶﺑﻴﻨﻲ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺮﺧﻼف ﻧﻈﺮ ﺑﺮﺧﻲ ،اﻳﺮان ﺑﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻳﻮﻧﺎن ﮔﺮﻓﺘﺎر ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺷﺪ و دﻳﻜﺘﺎﺗﻮري ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺮاي ﻣﺪت زﻳﺎدي ﺑﻪ ﺣﻴﺎت اداﻣﻪ دﻫﺪ. ﺗﺎرﻳﺦ ﺛﺎﺑﺖ ﻛﺮد ﻛﻪ اﻳﻦ ﭘﻴﺶﺑﻴﻨﻲ ﺗﺎ ﭼﻪ اﻧﺪازه ﻧﺎدرﺳﺖ ﺑﻮد.
72
ﭼﻬﺎرﻣﻴﻦ ﭘﻠﻴﻨﻮم ﻛﻤﻴﺘﻪي ﻣﺮﻛﺰي ﺣﺰب ﺗـﻮده در ﺗﻴﺮﻣـﺎه 1336ﻛـﻪ در اﺗﺤﺎد ﺟﻤﺎﻫﻴﺮ ﺷـﻮروي ﺑﺮﮔـﺰار ﺷـﺪ ،اﺣﺘﻤـﺎﻻً ﻳﻜـﻲ از دﻣﻜﺮاﺗﻴـﻚﺗـﺮﻳﻦ ﺗﺠﻤﻊﻫﺎي ﻫﻴﺄت اﺟﺮاﻳﻲ ﺣﺰب ﺗﻮده ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻣﻲآﻳﺪ .اﻳﻦ ﭘﻠﻴﻨـﻮم ﺟـﺰوهي " 28ﻣﺮداد" را رد ﻛﺮد و ﺑﺮﺧﻲ ﺗﺼﻤﻴﻤﺎت ﺑﻪ ﺟﺎ ﮔﺮﻓﺖ ﻛﻪ ﻣﺤﻘﻖ ﻧﮕﺸﺖ، ﺑﺮاي ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﺑﺨﺸﻲ از ﺗﺤﻠﻴﻞﻫﺎي اﻳﻦ ﭘﻠﻴﻨﻮم اﺷﺎره ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ. " ﻫﻴﺄت اﺟﺮاﻳﻲ ﺣﺰب ﺑﻪ ﺟﺎي اﻳﻨﻜﻪ از ﺷﻌﺎر " ﻣﻠﻲ ﻛﺮدن ﺻﻨﻌﺖ ﻧﻔـﺖ در ﺳﺮاﺳﺮ اﻳﺮان" ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻛﻪ آﺣﺎد ﻣﺮدم از آن ﭘﺸﺘﻴﺒﺎﻧﻲ ﻣﻲﻛﺮدﻧـﺪ و ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ اﺳﺎﺳﻲ ﺑﺮاي اﺗﺤﺎد ﻫﻤـﻪي ﻧﻴﺮوﻫـﺎي ﺿـﺪ اﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴـﺴﺘﻲ ﻣﺒﺪل ﺷﻮد ،ﺷﻌﺎر ﻓﺴﺦ ﻗﻄﻌﻨﺎﻣـﻪي ﻧﻔـﺖ ﺟﻨـﻮب و ﻣﻠـﻲ ﻛـﺮدن آن را در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺷﻌﺎر ﺟﺒﻬﻪي ﻣﻠﻲ ﻣﻄﺮح ﺳﺎﺧﺖ". 72ﭘﺲ از اﻧﺘﺸﺎر "درﺑﺎره 28ﻣﺮداد" ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪ ﻛﻪ در ﻫﻴﺄت اﺟﺮاﻳﻲ ﺣﺰب ﺗﻮده ﭘﻴﺮاﻣﻮن اﻳﻦ ﺟﺰوه اﺧﺘﻼف وﺟﻮد دارد و ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺨﺸﻲ از ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﻦ در اﻧﺘﺸﺎر اﻳﻦ ﺟﺰوه ﺳﻬﻴﻢ ﺑﻮدﻧﺪ .ﺑﻪ ﻃﻮر ﺧﻼﺻﻪ ﺟـﺰوهي 28ﻣﺮداد ﻧﺸﺎﻧﻪي ﺿﻌﻒ و ﺳﺮدرﮔﻤﻲ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﻦ ﺣﺰب ﺗﻮده ﺑﻮد).د(
272
" اﻳﻦ روﻳﻜﺮد ﻧﺎدرﺳﺖ زﻣﻴﻨﻪ را ﺑﺮاي اﺗﻬﺎﻣﺎت ﻧﺎرواي دﺷﻤﻨﺎن ﻣﺎ ﻣﺴﺎﻋﺪ ﻧﻤﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺿﺮﺑﻪ زدن ﺑﻪ اﻋﺘﺒﺎر ﺣﺰب ،ﺣﺰب ﻣـﺎ را ﻣﻘـﺼﺮ ﻗﻠﻤـﺪاد ﻛﺮدﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ اﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴﺴﻢ ﺳﺎزش ﻛﺮده اﺳﺖ". "آﻣﺎده ﻧﺒﻮدن ،ﻏﺎﻓﻞ ﺑﻮدن ،ﺑـﻲﺗﺤﺮﻛـﻲ و دﻧﺒﺎﻟـﻪروي ،در ﻛﻮدﺗـﺎي 28 ﻣﺮداد ﺧﻄﺎي آﺷﻜﺎر ﻫﻴﺄت اﺟﺮاﻳﻲ اﺳﺖ". ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ اﺳﺖ ﻛﻪ ﭘﺲ از اﻧﻘﻼب اﻳﺮان ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﻦ ﺣﺰب ﺗـﻮده ﻧـﻪ ﺗﻨﻬـﺎ ﻣﻴﻞ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ ﻛﺴﻲ ﻣﺼﻮﺑﺎت ﭘﻠﻴﻨﻮم ﭼﻬﺎرم ﺳﺎل 1336را ﻳﺎدآوري ﻧﻤﺎﻳﺪ، ﺑﻠﻜﻪ ﻛﻴﺎﻧﻮري در ﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎي ﺧـﻮد اﻧﺘﻘـﺎدات ﭘﻠﻴﻨـﻮم ﭼﻬـﺎرم را از ﻫﻴـﺄت اﺟﺮاﻳﻲ ﺣﺰب آﺷﻜﺎرا ﻧﻔﻲ ﻧﻤﻮد. اﮔﺮ در اﻳﻦ ﺑﺨﺶ از ﺳﻴﺎﺳﺖﻫﺎي ﺣﺰب ﺗﻮده ﻣﻔﺼﻼً ﺑﺤﺚ ﺑﻪ ﻣﻴﺎن آﻣﺪ و از ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﺣﺰب دﻣﻜﺮات در ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﻛﻮدﺗﺎ ﺑﺤﺜﻲ ﺑﻪ ﻣﻴﺎن ﻧﻴﺎﻣﺪ ،دﻟﻴﻠﺶ واﺿﺢ اﺳﺖ .در آن زﻣﺎن ﺣﺰب دﻣﻜـﺮات ﻣﺜـﻞ ﺳـﺎزﻣﺎﻧﻲ از ﺣـﺰب ﺗـﻮده ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻣﻲﻛﺮد و در ﺗﺼﻤﻴﻢﮔﻴﺮي اﺳﺘﻘﻼل ﻧﺪاﺷﺖ و ﻣﻨﺘﻈـﺮ ﺗﻮﺻـﻴﻪﻫـﺎي ﻫﻴﺄت اﺟﺮاﻳﻲ ﺣﺰب ﺗﻮده در ﺗﻬﺮان ﺑﻮد .از ﻫﻤﻴﻦ رو ﺗﺎرﻳﺦ ﺣﺰب دﻣﻜﺮات در آن ﺳﺎلﻫﺎ ﺑﺎ ﺗﺎرﻳﺦ ﺣﺰب ﺗﻮده ﮔﺮه ﺧﻮرده ﺑﻮد. ﺑﺎ ﭘﻴﺮوزي ﻛﻮدﺗﺎي 28ﻣﺮداد ﻋﺼﺮ ﻧﻮﻳﻨﻲ در ﺗﺎرﻳﺦ ﺧﻠـﻖﻫـﺎي اﻳـﺮان و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺗﺎرﻳﺦ ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﻛﺮدﺳﺘﺎن آﻏﺎز ﻣﻲﺷـﻮد ،دورهي ﻣﺒـﺎرزهي 273
ﺧﺸﻮﻧﺖآﻣﻴﺰ ﻋﻠﻴﻪ اﺳﺘﺒﺪاد ﺳﻴﺎه ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﻲ ﻛـﻪ ﺗـﺎ روز 22ﺑﻬﻤـﻦ 1357 ﻳﻌﻨﻲ 25ﺳﺎل ﺗﻤﺎم اداﻣﻪ داﺷﺖ.
274
ﻣﻨﺎﺑﻊ:
-١ﺣﺴﻦ ارﻓﻊ ـ ﻛﺮدﻫﺎ ـ 1966ﻟﻨﺪن ـ اﻧﮕﻠﻴﺴﻲ -2
ﺳﻌﻴﺪ ﺑﺪل ـ ﺗﺎرﻳﺨﭽﻪي ﺟﻨﺒﺶﻫﺎي ﻣﻠﻲ ﻛﺮد 1363
-3
ﻧﺠﻔﻘﻠﻲ ﭘﺴﻴﺎن ـ از ﻣﻬﺎﺑﺎد ﺧﻮﻧﻴﻦ ﺗﺎ ﻛﺮاﻧﻪﻫﺎي ارس 1328ـ ﺗﻬﺮان
-4
ﻣﺤﻤﺪ رﺋﻮف ﺗﻮﻛﻠﻲ ـ ﺟﻐﺮاﻓﻴﺎ و ﺗﺎرﻳﺦ ﺑﺎﻧﻪ 1354
-5
اﻧﻮر ﺧﺎﻣﻪاي ـ ﻓﺮﺻﺖ ﺑﺰرگ از دﺳﺖ رﻓﺘﻪ 1362
-6
ﻋﺒﺪاﻟﻘﺎدر دﺑﺎﻏﻲ ـ ﻗﻴﺎم ﺟﻤﻌﻴﺖ ژـ ﻛﺎف 1361
-7
ﻋﺒﺪاﻟﺮﺣﻤﺎن ﻗﺎﺳﻤﻠﻮ ـ ﻛﻮردﺳﺘﺎن و ﻛﻮرد 1352
-8
ﻋﺒﺪاﻟﺮﺣﻤﺎن ﻗﺎﺳﻤﻠﻮـ ﻛﺮدﺳﺘﺎن اﻳﺮان 1978ﭘﺎرﻳﺲ ـ ﻓﺮاﻧﺴﻪ
-9
ﻣﺤﻤﻮد ﻣﻼ ﻋﺰت ـ ﺟﻤﻬﻮري ﻣﻠﻲ ﻣﻬﺎﺑﺎد 1984
-10م.س.اﻳﻮاﻧﻒ ـ ﺗﺎرﻳﺦ ﻧﻮﻳﻦ اﻳﺮان ـ ﻓﺎرﺳﻲ -11ﻛﻨﮕﺮهي ﺳﻮم ﺣﺰب دﻣﻜﺮات ﻛﺮدﺳﺘﺎن اﻳﺮان 1352 -12روزﻧﺎﻣﻪي ﻛﻮردﺳﺘﺎن 1324و 1325 -13ﻣﺠﻠﻪي ﻛﻮردﺳﺘﺎن ،ﻫﻼﻟﻪ و ﻫﺎواري ﻧﻴﺸﺘﻤﺎن 1324و 1325
275
14- Lucien Rambout, Les Kurdes et Le Dorit 15- A. Roosevelt Jr The Kurdish Republic Of Mahabad, Middle East Journal, 1946 , New‐ York -16 Chris Kutchera, Le Mouvent National Kurd, 1979, London 17- W. Eagleton Jr. The Kurdish Republic Of 1946, London
276