Hockey International Magazine April 2023

SUZAN VEENVAN DER WIELEN

Oude tijden herleven

TEUN ROHOF

Afscheid met zilver

DENNIS WARMERDAM

WELK CARBONPERCENTAGE IS GESCHIKT VOOR JOUW SPEELSTIJL?

Voor veel hockeyers speelt het percentage carbon een steeds belangrijkere rol tijdens het kiezen van een stick. Dit carbonpercentage bepaalt namelijk de stij eid van de stick. Hoe hoger het percentage carbon, des te stugger/stijver de stick aanvoelt.

Kom gratis een stick testen in een van onze vestigingen of bestel er direct een op: www.jumbosports.com

Inhoudsopgave

Komt het een beetje bekend voor? Dat gevoel dat dit seizoen tot nu toe echt een feest is? En dan los van resultaten, van posities op de ranglijst, of van andere statistieken. Het seizoen is al een feest omdat het eindelijk weer eens een normáál seizoen is. Misschien is dat iets waarbij we zo snel niet eens stilstaan omdat het leven van alledag weer is opgepakt. Misschien ook wel omdat we weer zó snel gewend geraakt zijn aan normale patronen, aan het ’gewone’ leven dat toch lang helemaal niet gewoon bleek. Dat is op zich helemaal prima. Gráág zelfs. Veel beter dan de verstikkende maatregelen waarmee we twee jaar lang te maken hebben gehad.

Maar toch…

Het is misschien wel juist daardoor dat we nu meer kunnen genieten van zo’n heerlijk normaal seizoen. Zo’n seizoen dat wordt opge eurd met een EHL in eigen land. Vijf dagen lang staat bij Pinoké alles in het teken van de strijd om de Europese titels voor clubteams. Het belooft een feest te worden, met vier Nederlandse troeven in het spel. Prachtig is daarbij natuurlijk dat Pinoké op eigen terrein een gooi kan doen naar de titel in het eerste jaar waarin de club ooit meedoet aan de EHL. Jammer is dan wel weer dat de vrouwen van SCHC en Den Bosch elkaar meteen al tre en, waardoor er dus zeker één Nederlandse club is uitgeschakeld. Of, voor de mensen die liever de zonzijde zien: er gaat in ieder geval één Nederlandse club door.

Alle ogen zijn natuurlijk ook weer gericht op Bloemendaal, de club die zich vorig seizoen al tot de beste van Europa kroonde, waarbij de ploeg in de nale veel te sterk was voor de Duitsers van Rot Weiss Köln. Maar is het Bloemendaal van dit seizoen net zo onaantastbaar?

We gaan het zien.

Na de EHL staat in ieder geval al het volgende feestje op het programma. De play-o s zijn altijd een hoogtepunt in het hockeyseizoen, zowel voor spelers als voor fans. De spanning, de strijd om de titels. Vaak ook nog in een heerlijk lentezonnetje. We kunnen er eigenlijk niet op wachten.

Want ook die strijd belooft ongemeen spannend te worden, met opeens andere clubs dan de laatste jaren in de ‘drivers seat’. Geen Den Bosch bij de vrouwen, maar SCHC. En geen Bloemendaal bij de mannen, maar Kampong. Maar dat is de reguliere competitie, iets anders dan die serie wedstrijden waarin het gaat om alles of niets.

Gelukkig is het dit seizoen voor de echte liefhebbers van hockey al duidelijk ’alles’. En dan moet al dat moois nog komen.

Geniet ervan!

Veel leesplezier!

Colofon

Bladmanager

Ingmar Kuper

Hoofdredactie

Eric Korver

Fotoredactie

Frank Uijlenbroek

Redactie

Eric Korver, Rijcko Treep

Fotografie

World Sport Pics

Vormgeving

Studio Konijn

Druk

Rodi Rotatiedruk BV

Oplage

25.000

Verspreiding

Via 150 grootste hockeyclubs en digitaal via alle clubs.

Verschijning Maandelijks Redactie

06 55 86 64 41

Mail eric@korvermedia.nl

Commercie

06 23 88 44 22

Mail ingmar@hockey internationalmagazine.nl

Uitgevers Korver & Kuper

Uitgevers Schermerweg 29A

1821BE Alkmaar

www.hockey-magazine.nl

FFU/WorldSportPics Vermeerstraat 1

7731SM Ommen 06 51 21 56 78 www.worldsportpics.com

Coverfoto:

WorldSportPics / Frank Uijlenbroek

Druk

Rodi Rotatie Druk Visseringweg 40

1121AT Diemen 020-398 0808

NB Niets uit deze uitgave mag worden gebruikt zonder schriftelijke toestemming van de uitgever.

Hockey International is een uitgave van Korver & Kuper Media i.s.m. WorldSportPics. Hockey International werkt milieuvriendelijk en verantwoord. Waterless Printing, ISO 14001 Grafimedia en KVGO.

Hockey International is geproduceerd onder gecontroleerde omstandigheden conform ISO 14001 Grafimedia getoetst door de SCGM, Certificaatnummer SCGM-MZ:2011.01.02

Eric Korver

Ingmar Kuper

Frank Uijlenbroek

Dennis Warmerdam over Bloemendaal, het WK met Oranje en de EHL

Oranje was tijdens het WK voetbal in Argentinië, Anne Veenendaal schoot prachtig beeld

Jesse Mahieu wil met Pinoké genieten en presteren in de EHL

Teun Rohof sluit zijn loopbaan af met zilver tijdens het WK Indoor

Sonja Zimmermann zint met Duitsland op een manier om Oranje te verslaan

Suzan Veen-Van der Wielen wil bij HGC oude tijden laten herleven

Dennis Warmerdam: ,,De keuze te vertrekken was heel erg moeilijk gezien de loyaliteit die je voelt voor de club en de warmte die je voelt bij Pinoké.’’ (Foto’s adidas)

Dennis Warmerdam goed in z’n vel na overstap naar Bloemendaal

modus

Dennis Warmerdam zit in misschien wel de mooiste periode van zijn loopbaan, waarin hij momenteel de ene na de andere primeur beleeft. De uitverkiezing voor Oranje, zijn overstap van Pinoké naar Bloemendaal, vervolgens het WK in India, en nu dan nog de EHL. ,,Er is veel veranderd, en ik heb daar echt aan moeten wennen, maar nu heb ik de modus gevonden, denk ik.’’

Over de overstap ,,Dat was zeker geen makkelijke keuze. Sterker nog, ik vond het één van de moeilijkste dingen die ik tot nu toe heb gedaan. Ik heb twaalf jaar in het eerste van Pinoké gespeeld, heb veel met de club meegemaakt. Van strijden om in de hoofdklasse te blijven tot de droom playoffs te spelen. Dat is afgelopen jaar dan voor het eerst op een bijzondere manier gelukt, waarbij we zelfs tweede zijn geworden. Dat was voor de club en voor mij echt mooi.

Maar uiteindelijk heb ik mezelf ook afgevraagd wat ik nog wil. In het begin was alles gericht op terugkomen na mijn ziekte. Dat lukte. Ik speelde lekker bij Pinoké. Maar ik heb mezelf wel de vraag gesteld of ik er nog een keer écht alles uit wilde halen. Na alles wat ik heb gedaan om weer op niveau te kunnen presteren, wilde ik ook in een omgeving terechtkomen waarin ik denk dat ik echt het maximale van mezelf ga vragen en op die manier ook maximaal kan presteren. Op dat moment kwam Bloemendaal, en

dat is voor mij de enige club waarvoor ik Pinoké zou verlaten. In de jaren daarvoor zijn er wel eens gesprekken geweest met andere clubs, maar Bloemendaal was de enige waarvoor ik die keuze zou maken.

Het is eenzelfde soort club als Pinoké. Een familieclub waarbij veel mensen betrokken zijn rondom het team, een club met een warm gevoel. Dat heeft Pinoké ook.

Het was voor mij wel duidelijk dat áls ik die stap nog eens wilde maken, ik dat nu moest doen. Ik ben niet iemand die een jaar ergens komt hockeyen en dan weer vertrekt. Dan wil ik ook dezelfde rol en hetzelfde leiderschap kunnen tonen bij Bloemendaal.

Daarom heb ik ook voor een langere periode getekend. Ik ben naar deze club gekomen om iets te willen bijdragen, om de club leren kennen zoals ik gewend ben. Dat gebeurt nu ook.

Het was moeilijk die keuze te maken en het nieuws te brengen bij Pinoké, gezien de loyaliteit die je voelt voor de club en de warmte die je voelt bij Pinoké. Dat verdwijnt niet. Maar als je dat dan eenmaal gedaan hebt, moet je de pleister snel van de wond trekken. Ik ben blij dat ik dat toen in de winter heb gedaan, want daarna hebben we nog een heel mooi half seizoen gehad bij Pinoké, waarin we ons voor het eerst in de clubhistorie plaatsten voor de play-offs. Dan speel je de halve finale en zelfs de finale en dan eindig je samen op een mooie manier. Voor mij was dat echt een mooi afscheid van Pinoké.

En dan is het tijd voor een nieuwe stap, een nieuwe kleedkamer. Dat had ik voor

het eerst pas ervaren bij Oranje. Dat was voor mij eigenlijk het eerste team sinds Pinoké dat een ander team was dan mijn eigen team, en dat brengt je wel iets. Nieuwe inzichten, als mens en als speler. Ik denk dat dat goed was voor me.’’

Over Bloemendaal ,,Daar ben ik echt meteen met open armen ontvangen. Maar het was best interessant natuurlijk. Bloemendaal is succesvol geweest de afgelopen jaren, en je bent benieuwd hoe het daar werkt, wat voor mensen erachter zitten, en de spelers en de trainingen zijn. De meeste jongens kende ik al vanuit Oranje, daar heb ik gewoon een goede band mee. Het voelde wel fijn in dat team te komen, maar toch moet je elkaar leren kennen. Het is een nieuwe omgeving, een nieuwe rol. Dan kost het even tijd om daar echt je plekje te vinden en je rol te bepalen, zeker in een team waar zoveel kwaliteit in zit. Nu na de winter merk ik echt dat alles zijn plek heeft gevonden. Ik denk wel dat ik inmiddels een betere hockeyer ben geworden. Bij Bloemendaal verwachten ze ook een ander soort spel van je, wat meer In de kleinere ruimtes. En andere teams zijn ook echt gebrand om altijd van Bloemendaal te winnen, waardoor ook elke week het maximale van je wordt gevraagd. Daarnaast speel je zelf met kwalitatief goede jongens van internationaal topniveau. Dan wordt er op de trainingen ook een bepaald niveau van je verwacht. Samen met hen spelen en trainen maakt je uiteindelijk wel beter.’’

Over Oranje

,,Het internationale niveau is echt nog wel een tikkie sneller. Daar wordt nóg meer van je gevraagd. Dat gaat echt continu heel snel heen en weer en dan moet je echt na vijf minuten wisselen omdat je niet meer kan. Dat vraagt een nog hogere handelingssnelheid en voor mijzelf bijvoorbeeld ook andere scoringstechnieken, waar binnen Oranje ook erg op wordt gehamerd. Je hebt gewoon minder tijd. Je kunt niet drie kruispassen doen en dan een backhand slaan. Nee, je moet direct uit de loop slaan. Dat soort dingen wordt ook erg getraind door Jeroen Delmee en Eric Verboom. Die zitten daar bovenop en daar word je automatisch beter van.

De combinatie van Bloemendaal en Oranje is goed voor me. Ik was altijd al fit, maar ik ben echt sterker geworden waardoor ik meer uit een wedstrijd kan halen. Dat komt echt door de combi van club en Oranje. Daar wordt fysiek gewoon veel gevraagd van je met onder andere de sportschool. Die transformatie heb ik wel echt gezien.’’

Over het WK

,,Het moment dat ik zag dat ik mee mocht naar India was mooi, maar ik zag ook direct dat ik reserve was, dus de gemengde gevoelens komen eigenlijk meteen. Je hoopt natuurlijk bij de eerste achttien te zitten. Voor mijn gevoel was dat best spannend en dan baal je gewoon als je daar niet bij zit.

Vervolg op pagina 7

,,Natuurlijk baal je als reserve. Dat kun je niet uitzetten. Je staat in een stadion met 20.000 man en dan wil je spélen.’’ (Foto adidas)

#sponsoringversnelt

De club van morgen begint vandaag

Wij houden van oranje, maar natuurlijk ook van groen en geel. En alle andere kleuren. Wij houden van sport en van sporters. Daarom is ABN AMRO gestart met een nieuw initiatief: Club van morgen. Een blauwdruk van hoe sportclubs er in een gezonde, duurzame en inclusieve toekomst uit gaan zien. En zijn wij actief bezig om deze visie samen met onze partnerclubs te realiseren.

Meer weten over onze visie en aanpak? Neem eens een kijkje op abnamro.com/clubvanmorgen

Dennis Warmerdam

Vervolg van pagina 4-5

Maar ik mocht mee. Mocht een maand naar Argentinië en vervolgens naar India voor dat WK. In de voorbereiding in Argentinië heb ik die wedstrijden In de Pro League allemaal gespeeld. Daar was ik ook wel in vorm, vond ik. Maar dan komt natuurlijk het WK en dat is dan dubbel. Je wilt spelen. Maar dat betekent ook dat iemand anders moet uitvallen en dat wil je ook niet.

Wat ik voornamelijk tegen mezelf heb gezegd is dat ik deze rol zo mooi kon maken als ik zelf wilde. Je kunt echt continu balen dat je niet speelt, en natuurlijk is dat gevoel ook wel aanwezig. Dat kun je niet uitzetten. Je staat in een stadion met 20.000 man en dan wil je spélen. De wedstrijddagen zijn het zwaarst, want voor de rest ben je gewoon continu bij de groep. Bij de trainingen, bij de meetings, je gaat mee in de voorbereiding. Maar het moment dat zij het veld opgaan voor de wedstrijd, moet jij naar een andere plek. Daar voel je dus het verschil. De wedstrijdspanning heb je niet, je staat niet op het veld.

Maar voor de rest voel je je wel onderdeel van het team. Dat is ook wat ik tegen mezelf heb gezegd: het is een bepaalde rol die echt niet makkelijk is en mentaal zwaar, maar je kunt nog steeds echt het team ondersteunen. Proberen het team energie te geven, af en toe even een arm om de jongens heen te slaan. Ik denk dat dat ook wel iets is dat bij mij past. Ik heb me ook wel echt onderdeel van het team gevoeld en ik hoop dat de jongens het ook zo hebben ervaren dat ik heb kunnen bijdragen aan het team. Op die manier haal je er zelf ook nog wat uit.

Het is natuurlijk wel zo dat je continu scherp moet blijven. Er hoeft maar één iemand uit te vallen en je staat erin. En met hockey speel je dan ook meteen vol mee in het wisselschema. Dat scherp blijven is wel moeilijk. Omdat je niet speelt, maar je er wel constant bewust van moet zijn dat dat wél kan. Je houdt jezelf aan de ene kant scherp en aan de andere kant accepteer je je rol en in die hoedanigheid probeer je iets bij te dragen. Ik denk dat

dat is gelukt. Het was wel een mooie ervaring, maar ik zal niet zeggen dat het makkelijk was.

Dit doet natuurlijk wel iets met je. Op het moment dat je in het stadion je teamgenoten het veld op ziet gaan, denk je ’oké wat gaan we eraan doen om te zorgen dat ik volgende keer zelf op het veld sta?’ Kijk, aan de ene kant is dit natuurlijk heel mooi. Je gaat mee naar het WK en krijgt daar ook veel voor terug. En als je me vijf jaar geleden had gezegd dat ik met Oranje als reserve naar het WK zou mogen, had ik meteen getekend. Dat is gewoon bijzonder. Zeker als je kijkt naar het hele verhaal, naar mijn ziekte, naar mijn comeback. Dus het is ook een beetje uit welk perspectief je kijkt. Maar uiteindelijk heb je net niet wat je écht wil. Dat is op het veld staan. Dat was soms ook best confronterend.’’

Over het doel

,,Het doel is nu natuurlijk te zorgen dat je aan de goede kant van die achttien komt. Dat is wat je als sporter wilt. Maar dat moet wel vanuit een bepaalde ontspanning. Ik merk dat als ik teveel ga moeten van mezelf, er spanning en druk op komt en dat niet altijd ten goede komt aan mijn spel.

Voor nu wil ik eerst gewoon goed zijn bij mijn club. Eerst in de EHL, dan in de play o s. En vanuit die ontspannenheid bij mijn club hoop ik dan door te bouwen naar het EK. Maar het moet wel met een glimlach. Die modus heb ik nu gevonden en daar ben ik blij mee. Dat zie je ook terug in mijn spel. In die modus weet ik nu hoe het werkt bij Bloemendaal, weet ik hoe het werkt bij Oranje. Er was veel nieuw voor me en dat heeft er misschien voor gezorgd dat ik een beetje In de ’denkstand’ stond. Nu weet ik hoe het werkt, weet ik hoe ik het wil gaan aanvliegen, en weet wat mijn plan is. Vanuit die ontspanning ga ik gewoon lekker hard werken. En dan hoop ik natuurlijk dat het allemaal goed valt.’’

Over de EHL ,,De EHL spelen. Dat heb ik nooit eerder gedaan, maar het is wel iets wat ik altijd graag heb willen spelen. Ik heb er veel zin in. Ook mooi dat het In het Wagener Stadion is en het complex van Pinoké erbij waar ik jaren heb gespeeld. Natuurlijk zijn we met Bloemendaal kanshebber. Maar het is ook wel gewoon knock-out, dus je moet het per wedstrijd bekijken. Maar ik merk aan alles dat die EHL bijzonder is, iets speciaals. Je merkt dat iedereen zich aan het klaarmaken is en de spanning die je voelt, dat is schitterend. Dit zijn de mooiste momenten als hockeyer. Ik kijk er naar uit.’’

,,Dat ik mee mocht naar het WK was geweldig, maar als je dan meteen ziet dat je reserve bent, zorgt dat wel voor een gemend gevoel.’’

Verdien geld voor je club!

Het zijn moeilijke tijden voor veel clubs. De pandemie heeft zijn sporen nagelaten en soms een ink gat geslagen in de nanciële huishouding. Maar daar is nu iets aan te doen. In samenwerking met Hockey International kun je nu geld verdienen voor je club.

Wij horen het je al denken: hoe dan? Nou, dat is eigenlijk helemaal niet zo ingewikkeld. Hockey International is het lande-

lijk hockeymagazine dat gratis bij een groot aantal hockeyclubs in Nederland ligt.

Een blad boordevol interviews, reportages en achtergronden, vervaardigd door een kleine groep liefhebbers die het mooi vindt de hockeysport voor het voetlicht te brengen. Maar: het bestaansrecht van Hockey International berust op de commerciele samenwerking met partners die zich graag binnen de hockeysport willen proleren.

En daar komt het clublid om de hoek kij-

ken dat zijn vereniging graag wat extra nanciële armslag wil bezorgen. We hebben allemaal wel onze netwerken, onze kennissen en onze vrienden. Die kun je nu inzetten om inderdaad geld te verdienen voor je club. Breng een verbinding tot stand tussen een sponsor of ander bedrijf en Hockey International. Volgt daar een samenwerking uit, dan vloeit een percentage van die inkomsten direct terug in de kas van je club. En dat kan weleens behoorlijk oplopen. Wat is er mooier dan

op die manier bijdragen aan die nieuwe bar in het clubhuis? Of aan het nieuwe trainingsmateriaal voor de jeugd, of het kamp voor de junioren? Die mogelijkheid is er nu dus.

Meer weten? Neem dan even contact op met Ingmar Kuper. Dat kan telefonisch via 06-2388 4422 of via e-mail HYPERLINK "mailto:ingmar@hockeyinternational.nl" ingmar@hockeyinternational.nl

Genieten

door Rijcko Treep

Voor Pinoké breken er cruciale weken aan. De club uit Amstelveen is in een hevige strijd verwikkeld om de play-o s en zal alle zeilen moeten bijzetten om voor het tweede jaar op rij bij de beste vier te eindigen. Tussendoor neemt de ploeg van Jesse Mahieu ook nog deel aan de Final 8 van de EHL, die tijdens Pasen in het Wagener Stadion wordt afgewerkt. ,,We gaan er een mooie tijd van maken.’’

Het is volgens Jesse Mahieu de kers op de taart van de prestaties van vorig jaar, waarin Pinoké voor het eerst in de clubhistorie de play-o s haalde. De Steekneuzen haalden dankzij een overwinning op Amsterdam zelfs de nale, maar daarin ging het ten onder tegen Bloemendaal. Een tweede plaats en een startbewijs voor de EHL was de oogst van het succesvolste seizoen ooit.

In de EHL, die afgelopen oktober al van start ging in Hamburg, beleefde Pinoké een voortre elijk debuut. Slavia Praag werd in de eerste ronde met maar liefst 16-0 aan de kant gezet, waarna ook de Engelse kampioen Old Georgians werd geklopt (3-1). Daarmee verzekerde Pinoké zich van de Final 8 in Amstelveen. ,,Het is een eer om het naleweekend te mogen organiseren’’, vertelt Mahieu.

,,Iedereen voelt hoe bijzonder het is wat er afgelopen jaar is gebeurd. Na onze tweede plek hadden we allemaal zoiets van: als we de kans krijgen om het toernooi naar Amstelveen te halen, moeten we die ook

pakken. We weten niet wanneer de mogelijkheid zich weer voordoet, dus we hebben er alles aan gedaan om het voor elkaar te krijgen. Dat het is gelukt, is geweldig, ook voor de saamhorigheid binnen de club.’’ Voor Pinoké is de EHL niet zomaar een tussendoortje. De club wil voor eigen publiek het onderste uit de kan halen en zoveel mogelijk wedstrijden spelen. ,,Daar zijn we t genoeg voor’’, beweert de 44-jarige oefenmeester. ,,Maar eerst wacht met Royal Racing Club de Bruxelles een goede ploeg met internationale ervaring. We zullen superscherp moeten zijn en gaan ons best doen om zo goed mogelijk voor de dag te komen.’’

Play-offs

Na de EHL kan de focus weer worden verlegd naar de hoofdklasse, waar Pinoké na zeventien wedstrijden de vierde plek bezet. Dat is vooralsnog voldoende voor een plek in de play-o s, maar het verschil met de nummer vijf en zes is minimaal. Daarentegen is ook de derde plaats nog binnen handbereik. ,,De strijd om de laatste twee play-o -tickets zal tot de laatste wedstrijd spannend blijven’’, voorspelt Mahieu. Met nog vijf wedstrijden te gaan beseft de coach dat zijn ploeg zich geen foutje kan permitteren, zeker niet na de nederlaag tegen Amsterdam (4-3) afgelopen zondag. ,,Het is een knotsgekke competitie; iedereen kan van iedereen winnen. Je moet elke week op je hoede zijn en niet denken: we gaan hier wel even winnen. Zo werkt het niet.’’

Pinoké kende een voortvarende start van de competitie. Van de eerste zes duels werd er geen één keer verloren en stond het halverwege kort achter Kampong en Bloe-

mendaal. De club uit Amstelveen kwam echter moeizaam uit de winterstop. Met nederlagen tegen Den Bosch en Rotterdam en een gelijkspel tegen Klein Zwitserland liet Pinoké veel punten liggen. ,,We hadden een wat rommelige voorbereiding op de tweede seizoenshelft’’, geeft Mahieu aan.

Urgentie

,,Sommige spelers sloten later aan vanwege het WK en anderen deden mee aan de zaalcompetitie. Ideaal was het niet, maar we hadden er wel bewust voor gekozen.’’ Volgens de oud-international was dat niet de enige reden waarom het na de winterstop wat minder draaide. ,,Ik miste de urgentie in de dingen die we deden, met name verdedigend. Als je als verdediging niet snel genoeg de organisatie neer kan zetten, is de kans aanwezig dat je van ploegen gaat verliezen.’’

Tegen HGC (op 26 maart) pakte Pinoké de eerste drie punten van het kalenderjaar. Die overwinning was meer dan welkom. ,,Ik ben er op zich niet zo verbaasd over dat het dit seizoen wat moeizamer gaat. Als je als club een succesvol seizoen hebt gehad, is het lastig om dat het jaar erop te herhalen. We zijn Niklas Wellen en Dennis Warmerdam kwijtgeraakt en hebben Boris Aardenburg en Florent van Aubel daarvoor in de plaats

gehaald. Dat zijn andere type spelers. Het is helemaal niet gek dat het wat tijd nodig heeft.’’

De ambities voor dit seizoen blijven in ieder geval onveranderd: voor het tweede jaar op rij de play-o s halen. Als dat lukt, is het seizoen van Pinoké geslaagd, vindt Mahieu. ,,Wij hebben uitgesproken dat we het maximale eruit willen halen. Je speelt iedere wedstrijd om te winnen en als je alles wint, word je kampioen. De andere teams hebben uiteraard hetzelfde doel, dus waar we achteraf tevreden mee kunnen zijn, hangt af van hoe een wedstrijd verloopt.’’

Jesse Mahieu: ,,Dat het is gelukt de Final8 te organiseren bij Pinoké is geweldig, ook voor de saamhorigheid binnen de club.’’

Jesse Mahieu doceert de spelers van Pinoké tijdens de eerdere EHL dit seizoen in Hamburg. ,,We zullen superscherp moeten zijn en gaan ons best doen om zo goed mogelijk voor de dag te komen.’’ (Foto’s WorldSportPics / Frank Uijlenbroek)

KNOW NO BOUNDARIES: Estro Kromaskin .1

Be like your hero

Ontdek de nieuwe Sport App die inspireert en activeert

Wil jij je laten inspireren door de sporthelden van nu? Op b-like vind je meer en meer mooie tips, tricks en explainers waar je echt beter van kunt worden. Maar ook de beste game-moves en dagelijkse challenges. Waar wacht je nog op? Download de app en start vandaag nog. Become better. Together.

Download de gratis app

Soms is een nederlaag net even wat je nodig hebt om daarna beter te kunnen presteren. In die zin is het verlies van Pinoké in de burenruzie met Amsterdam misschien wel even goed geweest. De nederlaag zette Pinoké in ieder geval op scherp voor de komende EHL. In de Tulp Hoofdklasse Heren is verder Kampong verzekerd van de play-offs, is Bloemendaal hard op weg daar naartoe en is de strijd om het derde en vierde ticket zinderend spannend.

Als het gaat om dat laatste is de nederlaag die Pinoké leed tegen Amsterdam natuurlijk peperduur. De Steekneuzen liepen immers prima in het spoor van nummer drie Rotterdam, en koesterden een klein gaatje naar de vijfde plek. Maar juist dat is nu als sneeuw voor de zon verdwenen. Pinoké zit weer middenin het gedrang en kan zich in de resterende vijf wedstrijden – op moment van schrijven – geen enkele misstap meer veroorloven. En dát had de ploeg natuurlijk graag anders gezien. Maar daarvoor was de altijd beladen derby met buurman Amsterdam cruciaal. De

lading die er nu op dat treffen lag, was toch anders dan in het verleden, waarin AH&BC immers lang de bovenliggende partij was, de favoriet. Nu lag de druk toch vooral bij Pinoké, dat nog veel heeft om voor te spelen, waar de rol van Amsterdam in deze competitie toch al min of meer is uitgespeeld. De ploeg van coach Alexander Cox kan niet meer naar boven kijken en heeft van onderaf weinig meer te vrezen.

Dat kleurloze seizoen kon echter nog wel wat worden opgepimpt met een zege op Pinoké. Die kwam er, vooral dankzij een eerste helft waarin de bezoekers het op veel fronten lieten afweten. Zo kon het gebeuren dat Amsterdam zonder al te veel problemen wegliep naar een 3-0 voorsprong. Na de rust – waarin zonder twijfel harde woorden vielen in de kleedkamer - liet Pinoké wél zien waartoe de ploeg in staat is. En dan blijkt gewoon dat de ploeg van coach Jesse Mahieu prima hockey kan spelen. Na een 4-1 achterstand leidde dat zelfs bijna nog tot een gelijkmaker in het Wagener Stadion, maar een corner in de laatste seconden van de wedstrijd leverde uiteindelijk niets op. Zo bleef het bij 4-3 in het voordeel van Amsterdam, dat daarmee

de buurman flink wat pijn deed. Maar, zoals gezegd, kan die pijn behoorlijk worden verzacht in datzelfde Wagener Stadion, als Pinoké zich eindelijk Europees mag meten. Eerste tegenstander? De Belgen van Royal Racing Club Bruxelles. Op dat podium mag Pinoké dan laten zien wat de ploeg écht waard is. Een goed resultaat in de EHL kan meteen boost geven voor de resterende wedstrijden in de hoofdklasse, waarin dan opnieuw een ticket voor de play-offs kan worden afgedwongen. Dat ticket heeft Kampong inmiddels al binnen. De Utrechtse club speelde zichzelf met een overwinning op Den Bosch buiten bereik van de club die momenteel de vijfde plaats bezet, namelijk Oranje-Rood. Dat ging overigens niet zonder slag of stoot. De Bossche mannen maakten het de koploper bijzonder moeilijk. Sterker, het zag er zelfs heel lang naar uit dat Kampong in Brabant tegen puntverlies zou aanlopen. Met drie treffers na rust, waarvan zelfs twee in dezelfde minuut, nam Den Bosch een 4-3 voorsprong. Het tekent echter de kracht van Kampong dit seizoen dat de ploeg ook die tegenslag overwon. Het was uiteindelijk een strafcorner van Jip Janssen waarmee de Utrechtse ploeg de volle buit

alsnog binnenhaalde (4-5) en daarmee dus ook deelname aan de play-offs veiligstelde. Iets waarover uiteraard niemand ook maar één seconde twijfelde.

Kwaliteit

Net zoals niemand eraan twijfelt dat Bloemendaal de volgende is die een ticket zeker stelt. De Mussen draaien over de hele linie een wat moeizaam seizoen, maar beschikken over voldoende kwaliteit om te komen bovendrijven. Voor de EHL rekende de ploeg nog moeiteloos af met HDM (0-4). De tweede plaats is vast in handen, met een marge van acht punten naar nummer drie Rotterdam. Nee, dan de strijd daaronder. Die is ongemeen fel, met als inzet het derde en vierde ticket voor de play-offs. Rotterdam heeft momenteel de beste papieren. Vier punten voor op plaats vier lijkt een redelijke marge, maar het resterende programma van Rotterdam mag je gerust loodzwaar noemen, met Kampong, HGC, KZ, Den Bosch en Amsterdam als tegenstanders. Achter Rotterdam is het dringen. Op vier punten volgen Pinoké en Oranje-Rood. Op zes punten volgt Den Bosch, en daar weer twee punten achter staat Klein Zwit-

Miles Bukkens probeert namens Pinoké een weg te vinden tussen de Amsterdam-spelers Siem Schoenaker (l) en Ruben van Meer. (Foto WorldSportPics / Koen Suyk)

EEN VAKANTIE ZONDER HOCKEY?

DAGKAMPEN IN DE MEIVAKANTIE

OP AH&BC, ALLIANCE, ATHENA, BAARN, HILVERSUM, HOUTEN, HUIZEN, HURLEY, LAREN, LOHC, NAARDEN, PUSH, ROOD-WIT, SCHAERWEIJDE, ‘T SPANDERSBOSCH, VOORNE, DE WARANDE, WESTERPARK, XENIOS

DAGKAMPEN IN DE ZOMERVAKANTIE

OP RUIM 20 CLUBS IN NEDERLAND!

De SportWays Overnight Camps staan bekend als de beste hockeykampen en om de internationale sfeer. Van heinde en verre komen spelers, goalies en sta naar de hockeykampen toe om een onvergetelijke tijd te hebben. Een week lang gaan alle deelnemers het ultieme hockeyavontuur aan, en eten, slapen en trainen zij op tophockeycomplexen als AH&BC en SBHC Xenios (Amsterdam), Atlètic Terrassa Hockey Club (Barcelona) en KHC Dragons (Antwerpen).

De hele zomervakantie kunnen deelnemers terecht in Amsterdam, voor Top, Elite en Goalie Kampen. Daarnaast zijn er ook de Specials, kampen met een bijzonder thema. Je staat bij elk kamp ruim 5 uur per dag op het hockeyveld om aan je techniek te werken. Verwacht elke dag to e demo’s, vernieuwende en uitdagende clinics en een bloedstollend spannend kamptoernooi. Je duikt letterlijk in het diepe tijdens de vetste survival van Amsterdam of plonst in het zwembad van Atlètic Terrassa Hockey Club. De week sluiten we af in stijl met een spectaculair eindfeest. Bij

alle kampen komen internationale topspelers langs om samen met jou het veld op te gaan.

Het succes van de verschillende hockeykampen is te meten aan de positieve reacties en de jaarlijks terugkerende deelnemers en sta . De unieke combinatie van fanatiek hockeyen en plezier maken, werkt zichtbaar verslavend en geeft kinderen, ouders en sta een glimlach op hun gezicht. Al na één dag op een SportWayskamp is het duidelijk: It’s an unforgettable experience!

Wil jij kans maken op deze waanzinnige ervaring? Wij mogen één gratis overnachtingskamp weggeven! Je kunt kiezen tussen overnachtingskampen in Amsterdam en Antwerpen*. Wil jij dit winnen? Post dan jouw vetste hockeyfoto op Instagram met #SportWaysZomer23. Wie weet ga jij deze zomer het avontuur wel aan!

*: Elite Prep Hockey Camps, Elite Hockey Camps en volgeboekte kampen zijn uitgesloten van deze winactie.

nieuwe

SCHC bevestigt ook na de winterstop de nieuwe status als sterkste ploeg in de Tulp Hoofdklasse. De Stichtse pro teerde volop van het puntverlies van Amsterdam en gaat inmiddels riant aan de leiding. Amsterdam volgt dus, maar de ploeg liet wel punten liggen in de derby tegen de buren van Pinoké.

Laten we maar eens met die laatste wedstrijd beginnen. Nummer twee Amsterdam en nummer vijf Pinoké maakten er in het Wagener Stadion een aardige partij van, waarin Pinoké zich goed staande hield. Amsterdam nam een keer de leiding, Pinoké nam een keer de leiding, en uiteindelijk bleven de twee kemphanen steken op 2-2. Daarover mocht vooral Amsterdam het meest zuur zijn, want die ploeg wilde natuurlijk graag in het spoor blijven van koploper HCSC. Na het verlies van twee punten in Amsterdam die aansluiting echter kwijtgeraakt. Het gat bedraagt nu vijf punten, en dat lijkt te veel om in de resterende wedstrijden nog te kunnen goedma-

ken. Doekje voor het bloeden is dat Amsterdam zich met dat ene puntje wel verzekerd weet van deelname aan de play-o s, maar die wetenschap zal de stemming bij AH&BC niet echt vrolijker hebben gemaakt. En Pinoké? Tja, dat schiet met dat ene puntje een heel klein beetje op, maar ook niet echt heel veel. Er is nog steeds zicht op een ticket voor de play-o s, maar dan moet de ploeg wel Hurley achterhalen. En het resterende programma van Pinoké is met onder andere duels met Den Bosch en SCHC ook niet echt makkelijk te noemen. Bovendien heeft de ploeg ook nog wat rivalen in de nek hijgen.

Kanshebbers

Want om de situatie op dit moment – direct na het eerste speelweekend in april – even te schetsen: Hurley staat met 26 punten op plek vier, Pinoké volgt met twee punten minder, terwijl HGC en Kampong op plek zes en plek zeven staan met respectievelijk 22 en 21 punten. Allemaal nog kanshebbers dus.

Overigens is die vierde plek van Hurley ook iets om bij stil te staan. Want dat is natuur-

lijk een ontzettend knappe prestatie van de ploeg van coach Robbert van de Peppel, die na zijn overstap van LOHC naar Hurley fantastisch werk levert bij die club. Hurley is achter de gevestigde top drie vooralsnog uitgegroeid tot de beste van de rest, en dat is absoluut en compliment waard. Het halen van de play-o s zou een geweldige beloning zijn, maar zoals gezegd is dat nog allerminst zeker.

Het programma voor de laatste vijf speelronden lijkt echter wel te spreken in het voordeel van Hurley, dat alleen in Amsterdam nog een club uit de top drie treft. Verder staan nog duels met Rotterdam, Klein Zwitserland, HGC en HDM op het programma. Op het oog niet de zwaarste tegenstanders, maar je moet er natuurlijk nog wel even van zien te winnen. Helemaal bovenin werkt SCHC ook een seizoen af dat een bekroning verdient. Alleen Den Bosch en Bloemendaal wisten de Stichtse op een gelijkspel te houden, alle andere duels werden gewonnen. In het resterende programma is alleen de uitwedstrijd tegen Amsterdam nog een lastige horde, maar als die met succes wordt geno-

men, kan het zomaar zijn dat SCHC het reguliere seizoen ongeslagen eindigt. En dat zou bijzonder knap zijn.

Kielzog

Voor Amsterdam en Den Bosch is er in het kielzog van SCHC niet zo gek veel meer te halen. Hooguit zou de Bossche ploeg nog een gooi naar de tweede plaats kunnen doen als Amsterdam verliest van Stichtse. Het programma van Den Bosch ziet er namelijk wat minder zwaar uit dan dat van de oude rivaal uit de hoofdstad. Maar zelfs stuivertje wisselen van plek twee en drie zal weinig invloed hebben op het meest waarschijnlijke resultaat: een play-o tussen die twee grootmachten. Het gaat er dan alleen nog om wie het thuisvoordeel pakt.

Als we nog even naar onder kijken, dan zal daar ongetwijfeld het doek vallen voor Rotterdam en Klein Zwitserland. De strijd om de tiende plaats is nog wel heel spannend. HDM, Bloemendaal en Tilburg staan op dit moment allemaal op zeventien punten. Dat belooft dus nog wat voor de laatste weken van deze competitie.

Michelle Fillet jubelt nadat ze heeft gescoord voor Amsterdam. De speelsters van Pinoké blijven verslagen achter. (Foto WorldSportPics / Koen Suyk)

TEAMSPORT VORMT STERKE LEIDERS

Sterk leiderschap vraagt meer dan kennis alleen. Je moet kunnen samenwerken en anderen inspireren. Doelgericht zijn en zorgen voor een winning mood. En begrijpen dat het teambelang altijd boven je eigen belang gaat. Wij geloven dat teamsport essentieel is in de vorming van de leiders van morgen. Daarom is sport een vast onderdeel van onze Bachelor in Business Administration en Master in Management.

Benieuwd naar de BSc in Business Administration of MSc in Management?

Kom naar de open dag

De speelsters van het Nederlands elftal vielen afgelopen winter met de neus in de boter. Ze waren in Argentinië op het moment dat Lionel Messi de Argentijnen naar de wereldtitel leidde. In Buenos Aires dompelde Oranje zich onder in het feestgedruis. Anne Veenendaal –uiteraard met camera – deelde haar beelden en haar verhaal met Hockey International.

,,Na de wedstrijden in Santiago del Estero vlogen we op de dag van de nale terug naar Buenos Aires, waar we moesten overnachten. Tijdens de vlucht riep de captain al de tussenstanden om en het was heel leuk de reacties van de mensen te zien op de voorsprong van Argentinië. Nadat Frankrijk gelijk had gemaakt, sloeg de sfeer wel een beetje om. Uiteindelijk landden we tien minuten voor de penalty’s op Buenos Aires. Iedereen had op dat moment al ergens een livestream gevonden. Met de pendelbus ging het snel naar

unieke

de aankomsthal, waar echt een heel klein, slecht tv’tje stond met honderden mensen die daar aan het kijken waren. Daar hebben we ook de penalty’s en de ontknoping gezien.

Het feest brak daarna meteen los, maar wij moesten nog met de bus richting hotel, dat echt in het midden van de stad lag. Daarom hadden we nog wel even twijfels, van ’o god, gaat dat wel lukken?’ Maar dat ging prima. In de stad hadden we nog een beetje le omdat iedereen naar het centrum wilde. Was wel heel gaaf. Op de snelweg hingen mensen uit de auto’s met vlaggen van Argentinië, hele families waren in auto’s gepropt. Ik heb altijd mijn camera mee, dus het was erg leuk dat ook allemaal vast te leggen.

We hadden die avond vrij, konden doen wat we wilden. Het was overal feest natuurlijk, dus wij zijn ook de stad ingegaan. Sommigen naar het grote plein, de Plaza del Mayo, anderen kozen voor de lokale feestjes. Het was echt heel cool allemaal. We werden trouwens meteen herkend als Nederlanders, ook al hadden we normale kleding aan. Dat was nog wel

even wachten op de reactie, maar de mensen waren echt supervriendelijk en vonden het geweldig dat wij lekker mee feestten. En het was echt een groot, fantastisch feest. Een unieke ervaring. Ik ben lekker met m’n camera overal tussendoor gelopen en maakte nog een lmpje van de drukte in de grote straat naar het plein. Die stond helemaal vol en dat liep echt kilometers door naar achteren. Alleen maar mensen. Bizar. Het is mooi te zien was sport kan losmaken. Dan zie je ook echt hoe groot voetbal is, zeker vergeleken met hockey. Het hele land leek in Buenos Aires te staan.

En iedereen had een shirt van Argentinië aan en iederéén had Messi op de achterkant. Bijna niks anders. Niet normaal. Het was echt heel bijzonder. Once in a lifetime, denk ik. Grappig was trouwens ook dat meteen werden herkend op het moment dat we de bus uit kwamen. Een groepje Argentijnen herkende ons, blijkbaar hockeyfans. Ze werden helemaal gek dat wij daar waren, wilden meteen op de foto. Ja, ook hockey leeft heel erg in Argentinië. Maar toch wat minder dan Messi, haha.’’

(Foto’s Anne Veenendaal)

De fotografie van Anne Veenendaal

Anne Veenendaal is bij het grote publiek vooral bekend als de keepster van Oranje. Maar de hockeyster is veelzijdig en maakte ook van een andere passie haar beroep. Anne Veenendaal is sinds enkele jaren professioneel fotografe met een bijzondere, natuurlijke en vooral heel eigen stijl. Naast haar drukke leven als hockeyster is fotogra e de laatste jaren een steeds belangrijker rol gaan spelen. Zo maakte Veenendaal succesvolle shoots voor merken als Osaka, Claudia Sträter en Expresso Fashion. Reportages met grote namen uit het tophockey leidden in 2018 tot de oprichting van haar eigen bedrijf. Haar klantenkring bestaat onder meer uit bekende in uencers op social media. Ze werkt het liefst met natuurlijk licht, binnen of buiten. De wereld is haar decor, de camera haar gereedschap.

Meer weten over de fotogra e van Anne Veenendaal?

Neem een kijkje op haar website anneveenendaal.com.

De diverse nationale teams reisden in de winter rond de wereld. Op meerdere plaatsen werd gestreden voor punten en voor titels, met wisselend succes. We nemen je nog even mee op die reizen en brengen alles in beeld.

Dubbels in de Pro League

Het was een inke volksverhuizing, de beide teams van Oranje die naar Argentinië reisden voor een dubbele ontmoeting in de Pro League. Zowel de mannen als de vrouwen streken neer in Santiago del Estero, een stad in het noorden van het land met nog geen kwart miljoen inwoners. De gebruikelijke trekpleisters? De kathedraal en het provinciale museum voor de archeologie. Maar dat werd allemaal naar de achtergrond gedrongen door de komst van de hockeyers.

In een stadion vol uitzinnige Argentijnen speelden zowel de vrouwen als de mannen vier interlands met dubbels tegen Argentinië en Groot-Brittannië. Voor de dames van Paul van Ass was er geen vuiltje aan de lucht. De regerend wereldkampioen en olympisch kampioen boekte vier zeges. Voor de mannen waren er drie nederlagen en uiteindelijk een zege op Argentinië, maar voor de ploeg van Jeroen Delmee stond alles in het teken van de voorbereiding op het WK. Daarvoor leende deze Pro League zich uitstekend, al gaf Delmee al eerder aan liever niet naar de andere kant van de wereld te zijn gereisd voor vier oefenduels.

Maria Verschoor vermaakt zich opperbest met de gepassioneerde fans van gastland Argentinië. (Foto WorldSportPics / Rodrigo Jaramillo)

wereld

Santiago del Estero (Argentinië)

Treurnis bij de mannen na het missen van de wereldtitel. (Foto WorldSportPics / Frank Uijlenbroek)

Pretoria (Zuid-Afrika)

Blinkend goud, zilver met bijsmaakje

De vrouwen van Oranje bevestigden nog eens hun status als beste van de wereld. Na de wereldtitel op het veld, vorige zomer in het Spaanse Terrassa, werd in het Zuid-Afrikaanse Pretoria ook die in de zaal veroverd. Was het spannend? Nou, nee. Oranje wandelde door de poule, waarbij alleen de Verenigde Staten nog tegengas van enige importantie boden. Met vijf zeges uit vijf duels, 29 doelpunten voor en vier tegen was het wel duidelijk wie de sterkste ploeg was.

Dat werd nog eens bevestigd in de nale, waarin Oostenrijk de tegenstander was. Oranje maakte daar gewoon een demonstratiepartij van, waarbij de vrouwen uit het Alpenland met een denderende zevenklapper werden weggevaagd.

Datzelfde Oostenrijk was de grote dwarsliggen voor de mannen van Oranje. Nadat de equipe van bondscoach Robert Tigges het toernooi opende met een dozijn tre ers tegen Nieuw-Zeeland, werd er in het tweede duel al verloren van de Oostenrijkers. Oranje eindigde met vier zeges keurig als tweede in de poule, maar wist wel dat in de eindstrijd opnieuw Oostenrijk wachtte. Ondanks tweemaal een voorsprong voor Oranje eindigde die nale onbeslist, waarna de shoot-outs beslissend werden. Die namen de Oostenrijkers beter, waardoor er voor Oranje toch zilver met een bijsmaakje resteerde.

Jubel bij de vrouwen na het behalen van de wereldtitel. (Foto WorldSportPics / Frank Uijlenbroek)

Pretoria (Zuid-Afrika)

Santiago del Estero (Argentinië)

Hamburg (Duitsland)

Hamburg (Duitsland)

Het Europees kampioenschap indoor in Duitsland leverde Oranje twee medailles op, maar geen van beide was goud. In de Hanzestad Hamburg reikten de vrouwen tot zilver, terwijl de mannen zich tevreden moesten stellen met brons.

Twee medailles, maar geen goud

Voor de mannen was dat wel brons met een bijsmaakje, want de ploeg van bondscoach Robert Tigges zag Oostenrijk de Europese titel pakken. Hetzelfde Oostenrijk dat in de poule nog werd opgerold door Oranje. Oranje miste uiteindelijk zelf de nale. In de poule werd alleen verloren van Duitsland, en dat kan. Het gelijkspel tegen de Zwitsers bleek echter duur. Diezelfde Zwit-

sers waren ook de tegenstander in de strijd om het brons, en dit keer werd het Zwitserse uurwerkje wel ink ontregeld. Voor de dames was er eigenlijk maar één tegenstander die er werkelijk toe deed tijdens dit EK, en dat was het gastland. De Duitse ploeg vormde in de poule al de enige hindernis die Oranje niet kon nemen, en nadat beide teams alle overige wedstrijden omzetten in

winst, was een tweede ontmoeting in de nale het enige logische resultaat. Daarin kwam Nederland twee keer op voorsprong, maar dat bleek geen garantie voor succes. Lisa Altenburg deed Oranje uiteindelijk de das om in een nale die tot het einde spannend was (5-4). Opvallend en mooi in dit toernooi: de bronzen medaille voor de vrouwen van Oekraïne.

Bhubaneswar & Rourkela (India)

Brons voor Oranje

Zonder enige twijfel het grootste toernooi van de afgelopen winter: het wereldkampioenschap voor de mannen in het Indiase golfmekka Bhubaneswar en het indrukwekkende nagelnieuwe stadion in Rourkela. Het toernooi is de eerste grote stop voor bondscoach Jeroen Delmee en zijn grotendeels nog onervaren ploeg, die weliswaar vorig jaar de Pro League won, maar waarvan de meeste spelers nog niet eerder een echt titeltoernooi speelden.

Die ervaring hebben ze nu op zak. Met toch een verdienstelijk resultaat. Want zoals je mocht verwachten, rolde Oranje soepeltjes door de poule, met overwinningen op Maleisië en Nieuw-Zee-

land en een waar doelpuntenfestijn tegen Chili, dat liefst veertien tre ers moest incasseren. Vervolgens werd in de kwart nale afgerekend met Korea. In de halve nale trof Oranje de Belgen. De ploeg van Delmee kwam twee keer op voorsprong, speelden uiteindelijk gelijk en miste de nale in de shoot-outs.

Die klap kwam hard aan, maar de kater werd weggespoeld in de strijd om het brons. Zeven minuten in het derde kwart waren daarin voldoende om Australië weg te blazen. Van 0-1 werd het in die tijdspanne 3-1, met Thierry Brinkman die binnen vijf minuten twee goals verzorgde en zo Oranje de weg naar het brons wees. Dat is voor een eerste toernooi met een team in opbouw een prima resultaat, dat lijkt op een opmaat naar meer.

Vreugde bij Oranje om één van de twee treffers van Thierry Brinkman waarmee hij de weg naar het brons wees. (Foto WorldSportPics / Frank Uijlenbroek)

Bhubaneswar & Rourkela (India)

De gezichten spreken boekdelen. Mabel Brands, Alexandra Heerbaart, Donja Zwinkels en Julia Remmerswaal kunnen niet blij zijn met zilver. (Foto WorldSportPics / Frank Uijlenbroek)

Bondscoach Robert Tigges spreekt zijn mannen nog eens toe, maar Oranje mist de finale. (Foto WorldSportPics / Frank Uijlenbroek)

THIERRY

BRINKMAN

FRÉDÉRIQUE

MATLA

door Hans Hofstra

Nog één keer moest Teun Rohof de velden op. Niet buiten, maar binnen. Op het WK zaalhockey in het Zuid-Afrikaanse Pretoria speelde Rohof zijn laatste wedstrijden. Met Oranje won hij zilver. Niet helemaal de kers op de taart voor de imposante carrière van de verdediger, wel één om trots op te mogen zijn.

Wie kent hem niet. Sommige mensen kennen hem als iemand die vaak zijn mond open trok binnen de lijnen. Anderen kennen hem als de keihard verdedigende speler. Een type verdediger waar er tegenwoordig niet meer veel van zijn. Teun Rohof staat zijn mannetje en was letterlijk niet uit het veld te slaan. Met drie landstitels (eentje bij OranjeZwart en twee met AH&BC Amsterdam), mag de met rugnummer 21 spelende Rohof met recht terugkijken op een succesvolle loopbaan. Rohof ontving in 2005 zijn eerste uitnodiging voor

Oranje van toenmalig bondscoach Roelant Oltmans. Niet in de zaal, maar op het veld. Op een koude winterdag mocht Rohof zijn debuut maken tegen België. Aan zijn teamgenoot Jeroen Delmee vroeg Rohof in hoeverre de wedstrijd eigenlijk wel door zou gaan. ,,Het was heel koud en het sneeuwde. Vroeg op de dag gaf Jeroen al aan dat het spannend zou worden of de wedstrijd door zou gaan. Uiteindelijk ging het door en maakte ik mijn debuut’’, weet Rohof nog heel goed.

Veel wedstrijden speelde Rohof uiteindelijk niet voor Oranje. In totaal mocht hij het shirt van het Nederlands elftal slechts 24 keer aantrekken. Hoogtepunt? Een bronzen medaille op het WK Hockey van 2010 in India.

Potentie

Echt internationaal doorbreken deed Rohof op het veld niet. Wel zagen de bondscoaches in de zaal potentie in de verdediger. Daar kwam Rohof tot 53 wedstrijden, met als hoogtepunt de gouden medaille op het WK zaal in 2015. ,,Ik mocht 21 jaar op het hoogste niveau van Nederland spelen. De zaal is altijd een passie voor mij geweest. Alle trips die ik heb mogen meemaken, zijn een fantastische ervaring voor mij geweest. Het omgaan met winst en verlies, dat vond ik mooi’’, blikt Rohof terug.

Dat WK in de zaal van 2015 zou niet zijn enige grote zaaltoernooi worden. Een jaar later speelde Rohof in Praag ook het EK in de zaal.

Dat toernooi staat bij

zilver

hem nog altijd vers in zijn geheugen. ,,Het was een toernooi waarbij veel op het spel stond’’, vertelt Rohof. ,,Met Oranje wilden we Europees kampioen worden. In de poulefase ging het helaas een aantal keer mis. Met zeven seconden op de klok in de poulewedstrijd tegen Tsjechië scoorden we de gelijkmaker. Maar opeens ging de klok kapot, nam de tegenstander in onze ogen te vroeg de bal uit en begon echt de chaos. De wedstrijd duurde langer en Tsjechië scoorde uit een discutabel gegeven strafcorner. Later bleek ons dit op meerdere vlakken fataal te worden. Niet alleen haalden we de nale niet, ook misten we hierdoor een ticket voor het WK zaalhockey van 2018.’’

Discussie

Aan de carrière van Teun Rohof leek vorig jaar een einde te komen. Op het veld stond zijn positie in het eerste team van Amsterdam ter discussie. Het werd voor de verdediger wat te veel volledig de focus te leggen op het spelen op topniveau, terwijl hij ook nog het eerste van de jongens onder 18 coachte bij Amsterdam én werkte als leraar op een middelbare school.

Toch was Robert Tigges, de bondscoach van de nationale zaalploeg, van mening dat hij nog één keer gebruik wilde maken van zijn kwaliteiten. Zo stond Rohof, inmiddels zestien jaar ouder dan Joep Troost als de jongste speler in Oranje, toch opeens weer binnen balken. Dat was zeker ook tot zijn eigen plezier. ,,Het EK Hockey 2022 moest ik aan mij voorbij laten gaan vanwege verplichtingen op school. Dat Robert Tigges mij opriep voor het WK zaal in Zuid-Afrika, vond ik een

mooi moment om mijn carrière af te sluiten. Ik was de nestor van de groep. Ja, je mag spreken van een generatiekloof. Toch heb ik het als een mooi toernooi ervaren. Samen met die jongens maanden trainen voor één doel, dat was prachtig.’’

Teleurgesteld

Oranje won zilver. Of wellicht verloor het juist wel goud. In de nale werd er verloren van regerend wereldkampioen Oostenrijk. Geen schande. Toch was de Oranje-ploeg teleurgesteld. Uiteindelijk telde immers maar één doel; de gouden medaille. Rohof miste die nale. Een blessure aan zijn hamstring zorgde ervoor dat hij op de naledag geen stap kon zetten. ,,Allicht hadden ze me even tussen de balken kunnen zetten om me daarna meteen weer te wisselen. Ik had te veel last van mijn hamstring. Het ging niet meer. Tijdens de nale heb ik ’oortjes’ in gedaan en heb ik op de bank geholpen met het tactisch plan.’’

En net zoals we Rohof in de WK- nale zagen coachen richting zijn medespelers, lijkt de weg als o ciële bondscoach een reële mogelijkheid. Met een HT-4 diploma op zak en de ervaring van het coachen van een jeugdteam op zaterdag, blijft Rohof betrokken bij zijn sport. Een weg die wellicht leidt naar een baan als bondscoach. ,,Mijn HT-4 diploma haalde ik tegelijk met coaches zoals Lucas Judge, Robert Tigges en Susan VeenVan der Wielen. Niet alleen heb ik mijn winnaarsmentaliteit en ervaringen waar jeugd wat van kan leren. Ik wil ook het plezier in het spel overbrengen aan de jongste generaties.’’

Teun Rohof in actie tijdens het WK in Pretoria. ,,Dat toernooi was een mooi moment om mijn carrière af te sluiten.’’ (Foto’s WorldSportPics / Frank Uijlenbroek)

Dit artikel is tot stand gekomen in samenwerking met Hoofdklasse Hockey.nl

Teun Rohof verlaat de zaal. ,,Die zaal is altijd mijn passie geweest.’’

door Rijcko Treep

Wat begon als een hobby groeide in korte tijd uit tot een volwaardig en succesvol evenementenbureau. Oudinternationals Billy Bakker (34) en Mirco Pruyser (33) hebben met BP College een gat in de markt gevonden en vieren dit jaar hun tienjarig jubileum. Een gesprek met de ondernemers over de succesformule van de hockeyschool, die zich richt op de individuele ontwikkeling van jonge hockeyers.

Mirco en Billy, gefeliciteerd met het tienjarig jubileum van BP College. Is dit een bijzonder moment voor jullie?

Mirco: ,,Hoe vaker je het noemt, hoe meer ik besef dat het alweer tien jaar geleden is dat we zijn begonnen. Stiekem kijk je dan ook naar je hockeycarrière en denk je: tien jaar geleden zat ik er nog middenin en over een paar maandjes is het avontuur bij Amsterdam 1 voorbij.’’

Billy: ,,De tijd is voorbijgevlogen, maar dat komt ook omdat we hier tijdens onze carrière mee zijn gestart. Elke minuut die we vrij hadden, spendeerden we aan BP College. Het was makkelijk te combineren en we vonden het een heel leuke a eiding.’’

Hoe groot is het verschil tussen nu en tien jaar geleden?

Billy: ,,Ontzettend groot. We begonnen met z’n tweeën clinics te geven aan teams en groepen, maar dat is op een gegeven moment zo erg uit de hand gelopen dat veel internationals en trainers zich aan ons verbonden. Hierdoor konden we steeds meer privétrainingen geven. Inmiddels organiseren we clinics voor honderden kinderen tegelijk en hebben we zelfs al een paar zomerkampen in Amerika georganiseerd.’’

Mirco: ,,Ik weet nog goed dat we met de pionnen in de ko erbak langs de clubs gingen om clinics te geven. Nu hebben we een groep van zo’n 150 trainers die we kunnen wegzetten op de verschillende evenementen. Billy en ik staan zelf niet meer op de velden, maar sturen alles aan vanuit ons kantoor in Amsterdam. We bedenken samen de strategie, denken mee met concepten en proberen samen de kwaliteit te bewaken.’’

Kunnen jullie vertellen hoe BP College is ontstaan?

Mirco: ,,Billy en ik kennen elkaar al heel lang. We hockeyen al vanaf ons twaalfde samen; eerst bij het district Noord-Holland en daarna bij Amsterdam.

Mijlpaal

Op een gegeven moment kwamen we bij elkaar in de klas op de Johan Cruij University en gingen we nadenken wat we naast onze hockeycarrière konden doen om een soort van vangnet op te bouwen. Omdat we het allebei leuk vonden om te ondernemen, kozen we iets wat redelijk dichtbij ons lag.’’

Billy: ,,Samen kwamen we tot de conclusie dat we de kwaliteit van bepaalde hockey-aanbieders niet goed genoeg vonden. Zodoende leek het ons een goed idee om zelf hockeyclinics te gaan geven, omdat we weten wat aanslaat bij kinderen.’’

Wat maakt BP College zo uniek?

Mirco: ,,Wij proberen kinderen te helpen in de zoektocht naar hun specialisme. Wij zijn een hockeyschool waarbij plezier centraal staat en dat plezier krijg je door nieuwe te dingen te leren. Verder is onze hockeyschool gericht op persoonlijke ontwikkeling en technische en menselijke vaardigheden.’’

Billy: ,,Soms ontdekken we dat spelers over heel andere talenten blijken te beschikken dan ze zelf hadden gedacht. Een speler uit de D1 kan misschien wel heel goed een strafcorner aangeven, maar kan misschien wel net zo goed een strafcorner nemen. Wij proberen zoveel mogelijk trainingen aan te bieden, zodat de spelers zelf kunnen ontdekken waar ze goed in zijn.’’

Wat zijn de hoogte- en dieptepunten geweest in tien jaar tijd?

Billy: ,,De Rabo Fandag met 750 kinderen uit heel Nederland was voor mij absoluut een hoogtepunt. Sowieso vind ik de meerdaagse zomerkampen altijd heel erg leuk. Meestal komen we zelf ook een dag langs om te kijken of het allemaal goed loopt. Als je dan ziet dat de kinderen het naar hun zin

hebben, kan ik daar wel van genieten.’’

Mirco: ,,De kampen in Amerika vond ik persoonlijk heel vet. Ik had nooit verwacht dat we daar met BP College heen zouden kunnen gaan. Wat ik trouwens heel leuk vind, is dat een aantal jongens en meisjes die bij ons hebben getraind nu in de hoofdklasse spelen. Daar zijn we heel trots op.’’

Billy: ,,Het dieptepunt was de coronaperiode. In die periode mochten we niks organiseren.’’

Mirco: ,,Het was heel vervelend dat we activiteiten die we al gepland hadden, moesten annuleren. De kinderen wilden graag naar buiten, maar ze mochten niet naar de vereniging om te sporten. We hebben gemerkt dat kinderen anderhalf jaar minder hebben kunnen doen dan andere kinderen van die leeftijd.’’

Wat hopen jullie de komende jaren nog te bereiken?

Billy: ,,Er is niet zo heel veel dat we zouden willen veranderen. Het belangrijkste is dat de kwaliteit goed blijft en dat we de zomerkampen, clinics en privétrainingen kunnen blijven aanbieden zoals we nu doen. Daarnaast is het onze doelstelling dat minimaal negentig procent van de kinderen tevreden is. Tot nu toe is dat zeker het geval.’’ Mirco: ,,In de toekomst hopen we dat BP minder afhankelijk wordt van onze namen. We hebben er bewust voor gekozen om ons bedrijf niet ’Bakker Pruyser College’ te noemen, maar ’BP College’. Uiteindelijk willen we ervoor zorgen dat BP College een begrip wordt voor kinderen.’’

Hoe lang willen jullie nog doorgaan?

Billy: ,,Zolang het goed blijft gaan en we goede kwaliteit leveren, zie ik geen reden om ermee te stoppen.’’

Mirco: ,,Ik denk dat dit iets is voor de toekomst. Als we op deze manier doorgaan, zou ik er zeker nog tien jaar aan vast willen plakken.’’

Mirco Pruyser en Billy Bakker samen bij Amsterdam. ,,We hockeyen al vanaf ons twaalfde samen; eerst bij het district Noord-Holland en daarna bij Amsterdam.’’ (Foto WorldSportPics / Bert van der Toorn)

Een jongere Bakker en Pruyser blij met elkaar bij Oranje. ,,De meerdaagse zomerkampen vinden we altijd heel erg leuk.’’ (Foto WorldSportPics / Frank Uijlenbroek)

door Natasja Weber

Als tophockeyster beleefde Suzan Veen-Van der Wielen prachtige tijden met mooie successen. Als coach van HGC wil ze bij de dames die goede, oude tijden laten herleven in Wassenaar. ,,Ons doel is om uit te groeien tot een stabiele hoofdklasser met ambities naar boven.’’

Als veel scorende spits maakte Suzan van der Wielen in de jaren negentig furore bij HGC, dat met aanvallend en fris hockey drie landstitels veroverde; in 1993, 1996 en 1997. Als hoofdcoach van het eerste damesteam wil ze niets liever dan de goede, oude tijden laten herleven op De Roggewoning in Wassenaar. ,,Deze ploeg heeft ontzettend veel potentie’’, zegt VeenVan der Wielen, die trouwde met voormalig tophockeyer Stephan Veen.

Afgelopen december nam ze het roer over van coach Robbert-Jan de Vos die vanwege een gebrek aan chemie met de spelersgroep werd bedankt voor zijn diensten. Veen-Van der Wielen vroeg even bedenktijd toen ze de vraag kreeg voorgelegd of ze in de winterstop wilde instappen als hoofdcoach van de Wassenaarse damesploeg. ,,Ik was meteen enthousiast, maar ik moest er wel even over nadenken. Ik woon in Zeist en ik werkte fulltime bij een klinische research organisatie. Ik moest een goede modus vinden om het coachen te kunnen combineren met mijn andere baan. Gelukkig kreeg ik snel te horen dat ik minder uren mocht gaan werken en nu heb ik de ideale combinatie gevonden.’’

Zoon Lucas

De 51-jarige Veen-Van der Wielen noemt het een groot voordeel dat ze de Wassenaarse club én veel mensen al goed kende. Niet alleen vanwege haar eigen hockey-

achtergrond, maar ook door zoon Lucas (19) die bezig is aan zijn tweede seizoen in het eerste herenteam van HGC. ,,Voorafgaand aan de wedstrijden van Lucas stond ik al heel vaak langs de lijn naar de dames te kijken. Ik zag ze echt mooie stappen maken, heel leuk om hun ontwikkeling te zien. Toen voelde ik ook echt weer het oude HGC-gevoel door mijn aderen stromen’’, zegt Veen-Van der Wielen met een grote glimlach. Bij haar entree in de winterstop trof de nieuwe hoofdcoach naar eigen zeggen ’een heel mooi team’ aan. ,,Een mix van jong en oud. We hebben super ervaren krachten in ons team en hele goede opkomende talenten. Ik zie veel groeimogelijkheden, maar we moeten ook niet vergeten dat de ploeg van ver komt.’’

Veen-Van der Wielen doelt op het feit dat HGC in 2019 promoveerde naar de hoofdklasse en in het eerste seizoen op degra-

datie afstevende toen de coronapandemie uitbrak. Het seizoen werd abrupt afgebroken zonder degradanten. De afgelopen twee jaar zette de ploeg stap voor stap de weg naar boven in.

Eva de Goede

stap

In 2021 stuntte HGC met de transfer van één van de beste hockeysters ter wereld: Eva de Goede. Afgelopen zomer maakte ook international Margot van Ge en de gang naar Wassenaar. De twee steunpilaren vormen samen met aanvoerder Loes Stijntjes, de Spaanse strafcornerspecialist Lola Riera, de Duitse Cécile Pieper en Dirkie Chamberlain uit Zuid-Afrika de motor van het team. ,,Ik vind het heel mooi om te zien hoe onze jongere speelsters zich aan de ervaren toppers optrekken en zich in snel tempo ontwikkelen’’, zegt de coach.

Veen-Van der Wielen benadrukt dat ze met haar team aan het bouwen is om op ter-

Suzan Veen-Van der Wielen: ,,Ik zie bij HGC veel groeimogelijkheden, maar we moeten ook niet vergeten dat de ploeg van ver komt.’’ (Foto WorldSportPics / Frank Uijlenbroek)

Bijzonder plaatje: tijdens het EK van 1999 in het Italiaanse Padova met latere echtgenoot Stephan Veen. (Foto WorldSportPics / Frank Uijlenbroek)

mijn uit te groeien tot een stabiele hoofdklasser. ,,Deze opbouwfase gaat gepaard met ups en downs. We kunnen briljant goed spelen, maar we zakken soms ook door de ondergrens. De stabiliteit is er nog niet; die krijg je alleen door heel veel wedstrijden te spelen en te winnen, dan krijg je vertrouwen. Het is heel leuk om daaraan te werken met de groep. Spelers beter maken vind ik het mooiste van het coachvak. Hopelijk kunnen we binnen enkele jaren uitgroeien tot een steady hoofdklasser mét ambities naar boven.’’

Over de ambities voor het huidige seizoen is de voormalige topspits uitgesproken. ,,We gaan volle bak voor de play-o s. De strijd om de vierde plek is razend spannend, alles ligt zó dicht bij elkaar. Als we zelf goed zijn, kunnen we het halen.’’

Als Suzan van der Wielen fanatiek tijdens de Champions Trophy van 2000. (Foto WorldSportPics / Frank Uijlenbroek)

Strijdlust

In de eerste wedstrijden na de winterstop was Veen-Van der Wielen onder de indruk van de strijdlust van haar team. ,,De meiden kunnen heel veel energie geven en blijven echt vechten tot het einde. Mooi voorbeeld was de wedstrijd tegen Pinoké waarin we in de slotseconde langszij kwamen uit een strafcorner (1-1, red.). Het elftal bleef erin geloven. Die vechtersmentaliteit is zó belangrijk. Je kunt nog zo getalenteerd zijn maar als je geen vechtlust hebt, win je geen wedstrijd. Als coach hoop je dat je spelers voor elkaar door het vuur gaan. Ik ben er trots op dat dat gebeurt.’’

Diep in haar hart wil Veen-Van der Wielen het liefst ’mooi aanvallend, technisch verzorgd hockey spelen met veel snelheid’. ,,Zoals ik vroeger zelf ook altijd probeerde te spelen. Ik ben een opportunistisch type, denk altijd dat ik kan winnen. Maar door de jaren heen ben ik als coach ook wat ouder en wijzer geworden. Je verdediging moet goed staan en de balans in het elftal moet in orde zijn.’’

Olympisch brons

Wie met Veen-Van der Wielen over hockey praat, hoort een liefhebber pur sang. De vrouw die twee-

maal olympisch brons won, beëindigde in 2000 haar topsportcarrière. Hierna vervulde ze bij Schaerweijde in Zeist vele trainers- en bestuursfuncties. Zo gaf ze zoon Lucas (2003) en dochter Josephine (2005) training, zette ze de jeugdopleiding op en was ze jarenlang bestuurslid tophockey jeugd.

Haar aanstelling als coach van HGC heeft één nadeel; ze staat minder vaak langs de lijn bij Heren 1 van Lucas Veen en bij Josephine Veen die in Dames 1 van Schaerweijde speelt. ,,Gelukkig speelt Lucas vaak na onze wedstrijd, zowel thuis als uit. En Josephine verkast komend seizoen naar

de VS. Ze heeft een scholarship voor vier jaar gekregen aan de Duke University in North Carolina. Stephan en ik bereiden ons dus voor op het lege-nest-syndroom’’, zegt Veen-Van der Wielen lachend. ,,Lucas studeert al in Amsterdam en straks is Josephine ook uitgevlogen.’’

Voorlopig heeft de HGC-coach haar handen vol aan haar werk in het klinisch onderzoek én aan de dames van de Wassenaarse club. De verwachting is dat club en coach binnenkort een meerjarige verbintenis aangaan.

Curaçao

ultieme beach break

Dubai & Abu Dhabi expo2020 & formule 1

Antarctica met National Geographic

Dat het leven altijd onzeker is, hebben we wel geleerd. Dat het daarom extra belangrijk is te investeren in genietmomentjes, in het najagen van dromen, het samenzijn met geliefden, familie & vrienden en bijzondere dingen samen meemaken is een opgedane wijsheid die we hopelijk nog lang met ons meenemen. En we mogen inmiddels daadwerkelijk steeds meer! Beetje bij beetje keren we terug naar een wereld waarin we de vrijheid hebben om te reizen.

Soms is het onoverzichtelijk wat momenteel per land de reismogelijkheden zijn. Dat begrijpen wij heel goed. Contacteer ons gerust om te informeren hoe uw reiswensen het best in te vullen zijn! Boek uw reis zorgenvrij gezien gunstige boekingsvoorwaarden, en tot in de puntjes verzorgd dankzij het werk van onze reisspecialisten.

Italië selfdrive Sicilië

Avila Reizen is trots geselecteerd te zijn om onderdeel uit te maken van het exclusieve Traveller Made® netwerk en is o cieel agent voor National Geographic Expeditions in Nederland en België. Wanneer u bij Avila Reizen uw vakantie of rondreis boekt geniet u veelal van extra voordelen tijdens uw reis en draagt u bij aan het werk van de Avila Foundation die zich inzet voor armoedebestrijding en natuurbescherming.

Stel nu uw droomreis samen!

Japan

een gouden bestmming

bekijk ons aanbod: www.avilareizen.nl/hi5

Geheel op maat, privé, en met de mooiste experiences! Bel met onze specialisten op +31 (0) 23 221 0800 of mail naar info@avilareizen.nl. U bent van harte welkom op ons kantoor om uw droomreis samen te bespreken of desgewenst komen wij bij u thuis op bezoek.

Avila Reizen, gevestigd in de oude binnenstad van Haarlem, is uw specialist voor bijzondere reizen en incentives op maat naar Latijns-Amerika, Noord-Amerika, Afrika, Azië, Europa en de Poolgebieden. Ook kunt u terecht voor privévilla’s wereldwijd. Avila Reizen is daarnaast de officieel agent van National Geographic Expeditions Laat u inspireren en fascineren op avilareizen.nl.

Foto en grote foto: Baoase Luxury Resort

door Hans Hofstra

Het duurt nog eventjes, maar het Europees kampioenschap hockey komt er weer aan. Grote favoriet is natuurlijk de Nederlandse vrouwenploeg, die immers al drie keer op tijd dat toernooi won en algemeen wordt beschouwd als de beste ploeg ter wereld. Maar

daar gaat

Sonja Zimmermann niet in mee. De aanvoerster van Duitsland ziet wel degelijk kansen voor haar ploeg, en legt de lat hoog. ,,Voor Duitsland zal alles minder dan goud voelen als verlies.’’

Ze is nog maar 23 jaar en heeft al 69 interlands achter haar naam staan. Toch lijkt de Duitse international Sonja Zimmermann één van de grote sterren te worden op het komende EK hockey. Zimmermann werd afgelopen jaar verkozen tot aanvoerster van de Duitse ploeg, en dit jaar wil zij met haar team de vruch-

ten plukken op een groot toernooi. En wat is een betere gelegenheid dan een EK in eigen huis? Want in de tweede helft van augustus wordt er in het Duitse Mönchengladbach gestreden om die Europese titel.

Natuurlijk kennen we Sonja Zimmermann niet alleen van het Duitse nationale team. De vrije verdedigster schittert ook wekelijks op de Nederlandse hockeyvelden.

Afgelopen zomer contracteerde HC Bloemendaal de Duitse voor één seizoen. ,,Ik werd door coach Dave Smolenaars via Instagram benaderd of ik naar

Bloemendaal wilde komen. In de Nederlandse competitie spelen, dat leek me een mooie uitdaging. Daarom heb ik ’ja’ gezegd tegen Smolenaars’’, vertelt Zimmermann.

Zodoende kwamen er twee internationale topspeelsters naar Bloemendaal, met naast Zimmermann ook nog de Argentijnse Maria Gra-

natto. Die werd afgelopen zomer nog uitgeroepen tot de beste speelster van het wereldkampioenschap. Zimmermann miste op dat WK een medaille, maar liet in het degelijke Duitse hockey zien wel een aanstormend talent te zijn.

Uitdaging

,,De kans om in Nederland te hockeyen leek me een mooie uitdaging’’, stelt Zimmermann, die al contact had met clubs uit de top drie van de hoofdklasse. ,,Maar toch leek het avontuur met een club die ambitie had om richting de top te groeien een leukere uitdaging. Of ik hier bij Bloemendaal ga blijven komend jaar? Dat weet ik nog niet. Het voelt goed, maar het contract is nog niet getekend.’’

Het spelen bij Bloemendaal lijkt voor Zimmermann een opstapje te zijn naar een groter doel. In de zomer van 2023 worden de Europese kampioenschappen in Mönchengladbach gespeeld. Een toernooi in eigen land, waar Duitsland de titel van Oranje wil afnemen. ,,We zijn de afgelopen weken druk bezig geweest te achterhalen waar de zwaktes van Oranje liggen. We hebben een aantal plekken gevonden waar we hen kunnen pakken’’, verklapt Zimmermann. ,,Maar wat dat is, dat houd ik nog even geheim. Het Duitse team waar we nu mee spelen, is ondertussen een ervaren groep geworden. Goud pakken in eigen land, dat is onze droom.’’

Spelen in Parijs

Niet alleen staat het Europees kampioenschap op het programma, ook valt het eerste ticket voor de Olympische Spelen van 2024 in Parijs te verdienen. De Europees kampioen heeft recht op dit ticket, en voor de Duitse ploeg is dat startbewijs van groot belang. ,,Tijdens de afgelopen Spelen van 2021 hadden we een totale o -day in de kwart nale. In de wedstrijd tegen Argentinië kwamen we snel achter, iets wat totaal onnodig was. Ik vond ons sterker. Doordat we deze wedstrijd verloren, hadden we ook geen kans meer op brons. Het voelde als onterecht. Ik wil dan ook graag iets rechtzetten.’’

De Olympische Spelen van 2024 staat dus rood omcirkeld bij de Duitse aanvoerster.

In dat jaar moet het gebeuren. Precies twintig jaar na het laatste en enige olympische hockeygoud voor Duitsland wil Zimmermann weer een gouden medaille pakken. ,,Ik merk dat met de komst van de nieuwe bondscoach Valentin Altenburg er een frisse wind door de ploeg is gaan waaien’’, vindt ze. ,,Hij stimuleert het bijvoorbeeld ook dat ik in Nederland ben gaan hockeyen. Altenburg heeft voor een goede sfeer gezorgd. Ik kan wel zeggen dat mijn teamgenoten in Duitsland als hele goede vriendinnen voelen. Met dit team gaan we voor goud. Mochten we deze zomer niet de gouden medaille pakken? Ja, dat zou voor ons voelen als verliezen.’’

Sonja Zimmermann als de captain van Duitsland. ,,We hebben bij Oranje een aantal zwakke plekken gevonden waar we hen kunnen pakken.’’ (Foto WorldSportPics / Frank Uijlenbroek)

Dit artikel is tot stand gekomen in samenwerking met Hoofdklasse Hockey.nl

THE GAME HAS CHANGED

Professionele hockey 5’s boarding

Wellicht ken je H5’s al en wellicht ook niet. Het is een officiele nieuwe hockeyvorm ge(her)introduceerd door de FIH om de hockeysport groter en populairder te maken. Een beetje zoals Rugby 7s bij rugby en padel bij tennis. De “kleinere” en snellere variant. Dat is met hockey5s ook gelukt. Een enorm leuk spel, intensief omdat de bal bijna niet uitgaat, veel duels en veel doelpogingen.

Het veld is 40x23,76 met een boarding ook aan de achterkant. De boarding is 40x20m1 in stukken van 2 m1 (ca 25cm hoog) en de goal van 3,76 breed wordt er in de breedte tussen geplaatst. Als hockeyliefhebbers die ook actief geweest zijn als speler, trainer, coach en bestuurslid zien we hockey 5’s op een aantal vlakken meerwaarde hebben voor een vereniging

Als trainer / coach:

Op alle niveaus intensief trainen, veel balcontacten met een hoge intensiteit. De bal blijft vrijwel altijd in het spel. We zien H1 / D1 elftallen enthousiast net zoals MD3. Duels – scoren – tacktiek – in beweging aannemen

give en go – lijnen dicht zetten zijn allemaal zaken die terugkomen in een 5 tegen 5. Voor keepers is de sport nog lastiger want er is met een laag schot naast ook altijd een rebound

Op clubniveau:

• Als competitie sport voor de donderdag – vrijdag avond voor mogelijk uitstromende jeugd.

• Als G of walking hockey sport – de bal blijft in het veld en dat wordt als heel prettig ervaren.

• Als topsport omdat het zijn eigen dynamiek zal krijgen op termijn.

Qua installatie is het vergelijkbaar in zijn opzet als zaalhockey balken. Deze zijn echter lichter.

Arbiter Sophie Bockelmann verkaste van Bundesliga naar hoofdklasse

thuis

door Rijcko Treep

Haar roots liggen in Duitsland, maar het leven van Sophie Bockelmann speelt zich voor het grootste deel af in Nederland. Daar, ten westen van haar geboorteland, combineert ze het scheidsrechtersbestaan met haar baan als waterbouwkundig ingenieur. Voor beide jobs reist ze de hele wereld over. ,,Ik houd van uitdagingen.’’

Bockelmann heeft het naar haar zin in Nederland. Ze woont hier inmiddels zes jaar en spreekt de Nederlandse taal bijna net zo vloeiend als de Duitse. ,,Toen ik was afgestudeerd en op zoek ging naar een baan, kwam ik veel interessante dingen tegen in Nederland’’, legt ze haar verhuizing uit. ,,Het leek me sowieso leuk om naar het buitenland te gaan, dus ik dacht: ik probeer het gewoon. Ik heb er tot op de dag van vandaag geen moment spijt van gehad.’’

Voor Bockelmann is haar job bij CDR International BV, een middelgroot ingenieursbedrijf in Amersfoort, goed te combineren met haar bijbaan als arbiter. In de doordeweekse dagen werkt ze op kantoor of thuis en in de weekenden uit ze haar wedstrijden in de hoofdklasse bij de dames of de Promotieklasse van de heren. ,,Meestal proberen ze dat om en om te doen. Gedurende een seizoen uit ik zo’n acht tot tien wedstrijden.’’

Behalve in Nederland is de 32-jarige uit Hannover ook drie tot vier keer per jaar in Duitsland te vinden. ,,Dan ga ik er een

weekendje naartoe en uit ik in de zaalcompetitie. Juist omdat ik internationaal voor Duitsland uit, vind ik het goed om af en toe mijn gezicht te laten zien en contact te houden met de mensen daar. Vroeger oot ik ook geregeld in de Bundesliga, maar dat doe ik nu eigenlijk zelden meer. Ik ben de KNHB en de Duitse bond dankbaar voor hun exibiliteit.’’

Schoolcompetitie

Bockelmann herinnert zich nog goed hoe ze haar scheidsrechterscarrière startte. Bij de club waar ze zelf ooit hockeyde, werd ieder lid opgedragen vrijwilligerswerk te doen. Voor de toen 17-jarige Bockelmann was de keus snel gemaakt. ,,Ik dacht altijd: als ik scheidsrechter ben, hoef ik geen andere dingen te doen. Bovendien ben je met sport bezig en dat is wat ik leuk vind.’’

Toen ze samen met een vriendin werd gevraagd voor een selectie voor een ‘grote schoolcompetitie’ in Berlijn begon ze het steeds serieuzer te nemen. ,,We kregen daar trainingen, beoordelingen en tips en hoefden niet naar school. Blijkbaar deden we het goed, want we werden toegelaten tot het toernooi.’’ In de jaren hierna was ze actief in de districten en op haar 23e promoveerde ze naar de Bundesliga. ,,Dat was toch wel een droom die uitkwam.’’ Inmiddels heeft Bockelmann al ‘heel wat mooie dingen bereikt’, waaronder het WK Zaalhockey in Zuid-Afrika en het EK Veldhockey in Amsterdam. Eind september reist ze naar China om de Aziatische Spelen in goede banen te leiden. ,,Je bent altijd benieuwd hoe ver je kunt komen. Dit

zijn momenten in mijn carrière waar ik met veel plezier op terugkijk.’’

Bahama’s

Werktrips naar het buitenland zijn geen uitzondering voor Bockelmann, die ook als ingenieur Kust & Rivierwaterbouw regelmatig in andere continenten te vinden is. Zo trok ze in januari voor tien dagen naar Long Island, één van de 700 eilanden in de Bahama’s. In 2015 werd het in de Caribische Zee gelegen eiland namelijk ink getro en door orkaan Joaquin, die in korte tijd veel schade aanrichtte. ,,Ons project is erop gericht mensen in de toekomst te beschermen tegen overstromingen. Door samen te werken en oplossingen te bedenken, hopen we dat Long Island beter bestand is tegen orkanen.’’ Een van de ‘big issues’ is het ecosysteem van het eiland. ,,De ligging van Long Island maakt duidelijk dat biodiversiteit, milieu- en sociale aspecten een belangrijke rol moeten spelen.’’ Bockelmann, die ook al vijf keer in een overstromingsgebied in Tanzania is geweest, heeft een voorkeur voor integrale projecten waar ze wat kan doen voor en mét mensen om hun leefomstandigheden te verbeteren. Zelf hoopt ze ooit nog een verantwoordelijke rol te krijgen. ,,Ik vind het leuk om de leiding te

nemen en verschillende mensen en partijen met hun eigen expertises bij elkaar te zetten, maar dat is misschien voor later.’’ Of ze nog meer wensen heeft voor later? ,,We hebben allemaal de droom om ooit op de Olympische Spelen te staan. Ik weet dat er niet veel mensen zijn die daarheen mogen, dus je hebt een beetje geluk nodig, je moet gezond blijven en je best blijven doen. Mocht het me ooit lukken, vind ik dat supermooi, maar ik ga niet treuren als het er niet van komt.’’

Sophie Bockelmann: ,,Ik heb tot op de dag van vandaag geen moment spijt gehad van mijn verhuizing naar Nederland.’’ (Foto WorldSportPics / Frank Uijlenbroek)

Sophie Bockelmann in actie tijdens het WK voor junioren in Zuid-Afrika. ,,We hebben allemaal de droom om ooit op de Olympische Spelen te staan.’’ (Foto WoldSportPics / Frank Uijlenbroek)

VAN POELGEEST, OFFICIEEL BMW

M DEALER.

M PERFORMANCE PARTS.

De BMW M4 Coupé brengt topsport naar de weg. Talrijke technologiën uit de autosport zorgen voor maximale prestaties en dynamiek. In iedere situatie. Het adembenemende autosportgevoel wordt compleet gemaakt met exclusieve, op maat gemaakte BMW M Performance Parts zoals de M Performance achterspoiler van carbon en het M Performance sportuitlaatsysteem van titanium. Zo ontstaat een BMW die op ieder moment adrenaline opwekt en alle blikken op zich weet te vestigen.

Ook een onderscheidende BMW rijden? Voor iedere BMW is een breed aanbod aan accessoires beschikbaar. Van aerodynamica tot onderstel en van wielen tot details in de cockpit. Met de BMW M Performance Parts heeft u de mogelijkheid om uw BMW maximale individualiteit en een echt autosportkarakter te geven.

Ontdek de BMW M Performance Parts nu bij één van de zeven Van Poelgeest vestigingen.

Ze komen in principe elke twee weken bij elkaar voor hun gedeelde passie; hockey. Grijs regeert misschien op de complexen waar ze neerstrijken, maar het is vooral plezier dat de boventoon voert. De Zestigplussers vieren nog steeds de hockeysport, ook al is het lijf niet meer zo soepel en zijn de kwaliteiten met de jaren wat afgenomen. Huib Preij en Michiel Wijtenburg zijn de mannen achter de organisatie van die tweewekelijkse ontmoetingen.

Lichte paniek op het terrein van de Hilversumsche Hockey Club, waar de Zestigplussers deze dag te gast zijn. Hoewel, van paniek kun je eigenlijk al niet eens meer spreken, want de mannen zijn er wel enigszins aan gewend geraakt dat er af en toe iemand met hartfalen naar de grond gaat. Maar de a oop is vrijwel altijd goed, en dat is ook deze keer het geval. Als je niet dood wilt gaan, moet je komen hockeyen bij de Zestigplussers, wordt er weleens gegrapt.

Maar daar zit ook een kern van waarheid in. De maatregelen die worden genomen, werpen z’n vruchten af. ,,De AED is een belangrijk apparaat’’, stelt Huib Preij. ,,Er worden cursussen georganiseerd in samenwerking met het ziekenhuis in Wageningen. We proberen ook in elk team minimaal één AED’er te hebben, waardoor er altijd twee mensen in het veld staan die kunnen reanimeren. De EHBO heeft één AED en op een

ver punt op het complex staat altijd een tweede, zodat die snel ter plekke kan zijn. Dat werkt heel goed. Ik weet nog dat er op Laren iemand neerging. Die was hartstikke dood. Maar er waren er meteen twee bij om te reanimeren, twee minuten later was de AED er, een schok en kwam weer tot leven. Speelt nu nog steeds hockey.’’

Tweehonderd

Het zijn incidenten die voorkomen als je pakweg tweehonderd bejaarde hockeyers bij elkaar zet. Want zoveel, zegt Michiel Wijtenburg, doen er gemiddeld mee. ,,Meestal zestien tot achttien elftallen, en vandaag twintig. Op een topdag hebben we er weleens 22, maar meer niet. We hebben 550 leden, en iets minder dan de helft komt dan.’’ Preij en Wijtenburg tekenen voor de organisatie op die wedstrijddagen. Preij stuurt per mail de uitnodigingen. ,,Daarin zitten buttons waarmee mensen voorkeuren kunnen uitspreken. Of ze in categorie 60 jaar of 68 jaar willen spelen, of ze sterk willen spelen of zwak.’’ Dat gaat allemaal in de hoge hoed van de database die Preij heeft ontwikkeld, en automatisch worden er vervolgens indelingen en opstellingen gemaakt. Want elke speler kan ook aangeven wat de positie van voorkeur is.’’ Dat gaat allemaal best soepel. Heikel puntje vormen alleen de keepers. Daarvan zijn er te weinig. Preij: ,,Dan vragen we sommige keepers of ze twee wedstrijdjes achter elkaar willen keepen. Dat is nooit een probleem, maar we kun-

nen inmiddels wel wat nieuwe keepers gebruiken.’’

Naar huis

Soms doen zich weleens gekkigheidjes voor. Zoals met een speler die altijd laatste man wil spelen. ,,Staat hij dan een keer rechtsachter en hij ziet dat bij de club op de indeling, dan gaat hij meteen weer naar huis. Zo is er ook iemand die niet gewisseld wil worden. Gebeurt dat wel, gaat ie ook naar huis. Gelukkig zijn de meeste mensen heel soepel.’’ Bij de Hilversumsche krijgen de Zestigplussers deze dag wel te maken met een primeur. Er moet douchegeld betaald worden. Preij lacht. ,,Ze dachten dat we niet douchen, maar dat is wel het geval. Kregen we te horen dat dat 75 euro kost.’’ Maar de leden betalen feitelijk niets. ,,Nee, alleen vijf euro voor de biertjes.’’ Zelfs bitterballen worden door de club betaald. Daarvoor is een geniaal systeem bedacht. Wijtenburg: ,,Bij binnenkomst liggen er caps voor elke aanvoerder, met daarop een letter van zijn team. Daarmee kunnen bitterballen worden gehaald. De aanvoerder levert de cap in en krijgt een schaal bitterballen terug.’’

En de arbiters, dat zijn allemaal bondsscheidsrechters. Preij, lachend: ,,Wil niet zeggen dat ze kunnen uiten, maar het zijn wel bondsscheidsrechters, haha.’’

Michiel Wijtenburg (l) en Huib Preij. ,,Meestal hebben we zestien tot achttien elftallen op een wedstrijddag.’’ (Foto Hockey International)

Wedstrijddag met kleinkinderen bij de Doornse

De Zestigplussers

hebben deze zomer een bijzondere Onderlinge Wedstrijd (OLW) in petto. Op zaterdag 8 juli kan er namelijk worden gespeeld door opa’s en oma’s met hun kleinkinderen. Dat gebeurt op het terrein van de Doornse Hockeyclub.

Opa’s en oma’s kunnen en mogen zich met hun kleinkinderen nog altijd aanmelden voor deze unieke OLW-dag op de Doornse. Wie onverhoopt niet voldoende kleinkinderen heeft om een elftal te vormen, hoeft niet te wanhopen. De organisatie zorgt in dergelijke gevallen voor aanvulling met andere families.

,,Laat deze dag daarom niet aan je neus voorbijgaan en beleef een nieuwe dimensie in het bestaan als grootouders door je hockeykwaliteiten te laten zien met en tegen andere grootouders en kleinkinderen’’, stelt organisator Reinier van Kuyk, die zelf als opa uiteraard ook van de partij is. ,,Naast de vele taken als opa of oma komt deze er dan ook nog bij op het lijstje van werkzaamheden voor grootouders’’, vervolgt hij met een lach. Ga de uitdaging aan en meld je als grootouder met kleinkinderen aan door een mailtje te sturen naar Reinier van Kuyk (reinier.vankuyk@gmail. com).

Zestigplussers in actie voor voedselbank

Hockeyverenigingen zijn door de KNHB opgeroepen voedsel in te zamelen voor de lokale voedselbanken, en ook de Zestigplussers nemen die oproep ter harte.

De sportclubs die dit jaar meedoen hopen met deze actie de mensen die het hard nodig hebben een steuntje in de rug te bieden. Verder willen zij met hulp van het Jeugdfonds Sport & Cultuur, ook aan de klanten van Voedselbank Nederland en hun kinderen laten weten dat zij van harte welkom zijn in de sport. Dat kunnen de sportclubs doen door te vragen een yer van het Jeugdfonds toe te voegen aan het pakket óf aan voedselbanken die een winkel hebben, te vragen een yer mee te geven aan de klanten. De Zestigplussers gaat het er echter vooral om dat de voedselbank wordt voorzien van mooie pakketten. En uiteraard staat het ook andere verenigingen vrij zich in te spannen voor Voedselbank Nederland.

leukste team

Hoe doe je mee?

Geef je team op via www.leuksteteam.nl of scan de QR-code

Maak

kans op te gekke prijzen voor het hele team!!!!

Hockey International puzzelwedstrijd

Hockey International Puzzelwedstrijd:

Hockey International Puzzelwedstrijd:

Wilt u ook kans maken op een adidas TX Compo 2 stick

Wilt u ook kans maken op een adidas TX COMPO 2 stick

t.w.v. E 150,- aangeboden door Jumbo Hockey? Los dan onderstaande puzzel op en vul het antwoord in op de site www.HockeyInternationalmagazine.nl voor 31 oktober 2020. Wij maken in de volgende editie de winnaar bekend.

Wilt u ook kans maken op een adidas TX COMPO 2 stick t.w.v. € 150,- aangeboden door Jumbo Hockey? Los dan bovenstaande puzzel op en vul het antwoord in op de site www.HockeyInternationalmagazine.nl voor 20 september 2020. Wij maken in de volgende editie de winnaar bekend.

t.w.v. € 150,- aangeboden door Jumbo Hockey? Los dan bovenstaande puzzel op en vul het antwoord in op de site www.HockeyInternationalmagazine.nl voor 20 september 2020. Wij maken in de volgende editie de winnaar bekend.

Wil jij kans maken op een adidas Chaos Fury Dark Scrip stick (maat 36,5) t.w.v. € 130,- of een straatje staatsloten (incl XL) t.w.v. € 200,- aangeboden door de Staatsloterij?

Winnaar Hockey Puzzelwedstrijd juni

zel/ of door het scannen van de QR code hiernaast [QR code uit vorige edities halen aub]

De oplossing van de puzzel uit de Hockey International van Juni moest zijn: STRAFCORNERSPECIAL

Winnaar Hockey Puzzelwedstrijd juni

De oplossing van de puzzel uit de Hockey International van Juni moest zijn: STRAFCORNERSPECIAL

Los dan onderstaande puzzel op. Je kunt je antwoord op 3 manieren insturen: Door deze te mailen naar info@ hockeyinternationalmagazine.nl. Door het in te vullen op de site https://hockey-magazine.nl/puz-

Winnaar Hockey Puzzelwedstrijd september: De oplossing van de puzzel uit de Hockey International van augustus moest zijn Freestyle Hockey. Uit alle inzendigen hebben we een winnaar getrokken: Isabelle Plönissen heeft de adidas stick, aangeboden door Jumbo Golf, gewonnen. Van harte gefeliciteerd!

Uit alle inzendingen hebben we een winnaar getrokken: Thijn Linssen heeft een adidas stick, aangeboden door Jumbo Golf, gewonnen. Van harte gefeliciteerd!

Doe dit voor zondag 7 mei 2023

Uit alle inzendingen hebben we een winnaar getrokken: Thijn Linssen heeft een adidas stick, aangeboden door Jumbo Golf, gewonnen. Van harte gefeliciteerd!

In de volgende editie maken wij de winnaar bekend, Heb jij gewonnen en zie je jouw naam staan neem dan contact met ons op via info@hockeyinternationalmagazine.nl en wij zorgen dat je jouw prijs ontvangt.

Namens

Namens iedereen van

HOCKEY

wensen wij jullie een mooi seizoen

Sponsor van de rust. ʻʻ

De grootste beddenspeciaalzaak van de regio

Goodnight Slaapkamers/Auping Studio Cruquius

Spaarneweg 18 | Woonboulevard Cruquius

Auping Store Amsterdam Buitenveldert

A.J. Ernststraat 865 | Amsterdam

good night.nl