Hockey International Magazine Juni 2023

KAMPIOEN

De Hoofdprijs valt op een lotnummer. Dit lotnummer kan toegewezen zijn aan een heel lot of aan één of meerdere 1/5 loten. Een 1/5 lot geeft recht op 1/5 deel van de Hoofdprijs. Voor het organiseren van de Staatsloterij is een vergunning verleend door de Kansspelautoriteit.

Mark Borgers: Pionieren als prestatiemanager op Kampong

Colofon

Bladmanager

Ingmar Kuper

Redactie:

Lisa Deen, Hans Hofstra

Djurre Roggeveen

Rijkco Treep, Natasja Weber

Eindredactie:

Willemien Vijvers

Fotografie:

Hans Bakker

Roel Ubels

Vormgeving Studio Konijn

Druk Rodi Rotatiedruk BV

Oplage

25.000

Verspreiding

Via 150 grootste hockeyclubs en digitaal via alle clubs.

Mail info@hockeyinternationalmagazine.nl

06 23 88 44 22

Mail ingmar@hockey internationalmagazine.nl

Uitgever: X Media and Marketing

Schermerweg 29a

1821BE Alkmaar

Coverfoto: Hans Bakker

Druk

Rodi Rotatie Druk

Visseringweg 40

1121AT Diemen 020-398 0808

NB Niets uit deze uitgave mag worden gebruikt zonder schriftelijke toestemming van de uitgever.

Hockey International is een uitgave van is een uitgave van X Media and Marketing Hockey International werkt milieuvriendelijk en verantwoord. Waterless Printing, ISO 14001 Grafimedia en KVGO.

Het zou zomaar kunnen. Over een paar jaar kijken we terug en markeren we dit seizoen als het begin.

Het begin van een nieuwe hegemonie in het hockey. Geen Den Bosch dames in de nale. De mannen van Pinoké die voor het eerst de landstitel grijpen. Het begin van nieuwe ‘branie’ in het mannenhockey. Welke voorbode is dit bijvoorbeeld voor het aanstaande EK deze zomer in Mönchengladbach? Gaan daar ook alle nieuwe gezichten die nu vlammen tijdens de pro-league zich manifesteren? Is het ‘eindelijk’ tijd voor een volgende generatie?

Maar ook het begin van de eerste stappen op een ‘dryturf’. Wat gaan de bevindingen worden van de teams die volgend seizoen het eerste droge veld op Weesp betreden? En welke gevolgen heeft dat voor het hockey in het algemeen, qua regels en materiaal?

Het begin van de voorzichtige acceptatie van het hockey 5’s in Nederland. Omdat we ook samen moeten kijken naar vormen die onze sport aantrekkelijk houden voor iedereen. Aftasten wat de drijfveren van de jeugd zijn om toch weer te kiezen of te blijven kiezen voor onze geliefde sport.

En sommige dingen zijn ieder jaar nieuw. Maar ook vertrouwd, al went het nooit. Vele kampioenen, vele promoties en ook het verdriet van degradatie. Elke poule en elke klasse kent komend seizoen weer nieuwe gezichten, nieuwe teams, nieuwe clubs.

De komende maand staat er nog genoeg moois op het programma. Finales, toernooien en afsluitingen met teams en op de clubs.

We zien elkaar weer bij de start van seizoen 2023-2024. De tellers op 0 en met heel veel zin!

Mooie zomer allemaal. Namens Team Hockey International

Hockey International is geproduceerd onder gecontroleerde omstandigheden conform ISO 14001 Grafimedia getoetst door de SCGM, Certificaatnummer SCGM-MZ:2011.01.02

Een historische finale

Morgenstern op haar plek in Amsterdam

Doel bereikt, tijd voor nieuwe

MHC Weesp heeft wereldprimeur

Hockey Food Special (het #1 Kennisplatform van hockeyen Nederland)

Jonge bravoure verslaat gevestigde orde

Door Djurre Roggeveen

Gelukkig maar! Waar we enkele dagen later het moeten doen met 14 gele kaarten en een scheidsrechter die door de coach en supporters belaagd wordt in de parkeergarage en op het vliegveld, is de apotheose van de hockey nale op 29 mei één groot hockeyfeest. Wel een echt ‘hakkiefeest’, maar dat maakte de heroïek er niet minder om.

Het zijn dezelfde gezichten. Bij de kaart-

jescontrole, achter de biertap, de muntverkoop en de hamburgers. Zelfs bij de organisatie op en rondom het veld. Alle echte

HC Bloemendaal-coryfeeën staan weer klaar voor hun club. Wel is er enige vergrijzing zichtbaar, dus hopelijk staat de volgende generatie mussen te trappelen. Voor de wedstrijd en tijdens de rustpauzes vullen zich de rijen voor het bier. Gemoedelijk en geduldig. De tribune laat een duidelijke scheiding zien. De clubhuis-kant is oranje, de oostkant is blauw. Maar wie iets beter kijkt, ziet tussen beide kleuren heren-der ook een tenue van de tegenstander opduiken; bijna arm in arm. Pinoké cornerkanon Hendrickx mixt zich vlak voor de wedstrijd nog even met het Bloemen-

daalse publiek op het toilet in het clubhuis. Hij is ook een mens van vlees en bloed die moet plassen.

En ook al lijkt alles als vanouds pais en vree, toch gebeurt er deze Tweede Pinksterdag iets waar de hockeywereld misschien wel broodnodig aan toe was. De nale gaat immers tussen het traditionele Bloemendaalse hockeybolwerk en de relatief nieuwe donkerblauwe ster aan het rmament. Niet dat Pinoké geen historie kent, maar met - vanaf de buitenkant bekeken - gedegen beleid, hebben zij zich de afgelopen jaren van naderende stip aan de horizon snel tot gevestigde orde in het linker rijtje gemanoeuvreerd. Ook bij de dames. En dat is knap. De echte ‘kers op de taart’ miste nog. Voor de eerste keer een nale spelen is prachtig, maar nu gaat het erom dat je ‘m wint.

Als de blauw-oranje rook is opgetrokken, ontspint zich een meer dan vermakelijk potje. Het is een strijd tussen de gevestigde internationals en de jonge bravoure, tussen Goliath en David.

En, terwijl op het pielveldje vlak naast de tijdelijke tribune de jonge talentjes van beide clubs de nale in het klein zelf spelen, wordt er op het hoofdveld geschiedenis geschreven. Pinoké wint voor het eerst de landstitel. En het is volledig terecht. Het schrijft zich als een sprookje.

prachtig,

Misschien is het niet alleen historisch omdat Pinoké na al die titels van buurman Amsterdam nu zelf voor het eerst de hoogste trede beklimt, maar ook omdat Pinoké een paar potentiële spelers in de gelede-

ren heeft die het hockey weer ‘sexy’ kunnen maken. Jonge helden als Miles Bukkens en Marlon Landbrug zijn toch uit een ander hout gesneden. Anders dan de brave burgers uit Bloemendaal. Het zijn meer scho es met Amsterdamse branie, en die spreken meer tot de verbeelding. Zij zouden wel eens het hockey opnieuw op de kaart kunnen zetten en een nieuwe generatie kunnen inspireren tot hockeyen. Want dat is broodnodig. Misschien worden zij dan wel de eerste helden van de hockey 5’s straks, wat hockey aantrekkelijk kan maken voor een veel groter publiek. Op Pinoké hebben ze het in elk geval wel begrepen. Er lopen genoeg

jonge fans rond met de naam van aanvoerder ‘Van Hattum’ op hun rug. De merchandise draait.

En natuurlijk komt dan de spagaat: moeten we dat wel willen? Is het niet bij de gratie van het huidige hockey dat we de feestjes nog zo kunnen vieren? Dat we niet bang hoeven te zijn voor excessen op en rondom het veld? De eerste ontwikkeling (kaartverkoop) is in elk geval geaccepteerd door het grote publiek. We gaan zien wat de toekomst ons brengt en hoe we ondanks de broodno-

dige ontwikkeling juist die mooie kant van onze sport kunnen behouden.

Na de huldiging vult het veld zich met een grote blauwe menigte die onvermoeibaar uitzinnig is.

Wat opvalt, is de heldenstatus die de jonge Pinoké spelers nu al hebben. Meer dan ooit rennen meisjes en jongens rond op zoek naar die sel e met hun nieuwe iconen. Miles heeft een wachtrij, maar neemt er zelfs in de euforie van het moment alle tijd voor. Als ervaren in uencer pakt hij telefoon na telefoon over om

er zeker van te zijn dat zowel hij als zijn jonge fans goed op de foto komen. Standaard twee foto’s voor de zekerheid. Er zal er maar eentje mislukt zijn.

Het Oranjelegioen vult inmiddels het terras voor het clubhuis. De Bloomigans drogen hun tranen en zijn overgegaan tot de orde van de Tweede Pinksterdag, de zo karakteristieke hockeygezelligheid. De tap lijkt er niet minder om te vloeien. En al hadden ze hier maar wat graag die landstitel weer binnengehaald, je proeft het tussen het bier door…. Het is Pinoké gegund.

Spelers Pinoké zoeken smaakmaker Dockier op.

THE GAME HAS CHANGED

Professionele hockey 5’s boarding

Wellicht ken je H5’s al en wellicht ook niet. Het is een officiele nieuwe hockeyvorm ge(her)introduceerd door de FIH om de hockeysport groter en populairder te maken. Een beetje zoals Rugby 7s bij rugby en padel bij tennis. De “kleinere” en snellere variant. Dat is met hockey5s ook gelukt. Een enorm leuk spel, intensief omdat de bal bijna niet uitgaat, veel duels en veel doelpogingen.

Het veld is 40x23,76 met een boarding ook aan de achterkant. De boarding is 40x20m1 in stukken van 2 m1 (ca 25cm hoog) en de goal van 3,76 breed wordt er in de breedte tussen geplaatst. Als hockeyliefhebbers die ook actief geweest zijn als speler, trainer, coach en bestuurslid zien we hockey 5’s op een aantal vlakken meerwaarde hebben voor een vereniging

Als trainer / coach:

Op alle niveaus intensief trainen, veel balcontacten met een hoge intensiteit. De bal blijft vrijwel altijd in het spel. We zien H1 / D1 elftallen enthousiast net zoals MD3. Duels – scoren – tacktiek – in beweging aannemen

give en go – lijnen dicht zetten zijn allemaal zaken die terugkomen in een 5 tegen 5. Voor keepers is de sport nog lastiger want er is met een laag schot naast ook altijd een rebound

Op clubniveau:

• Als competitie sport voor de donderdag – vrijdag avond voor mogelijk uitstromende jeugd.

• Als G of walking hockey sport – de bal blijft in het veld en dat wordt als heel prettig ervaren.

• Als topsport omdat het zijn eigen dynamiek zal krijgen op termijn.

Qua installatie is het vergelijkbaar in zijn opzet als zaalhockey balken. Deze zijn echter lichter.

Serie wedstrijden Oranje in Pro League in Eindhoven

Door Hans Hofstra

De Oranje-heren en Oranjedames hebben wisselende successen geboekt in de wedstrijden van de FIH Pro League. De Oranje-heren wonnen drie keer, maar kregen ook het grootste thuisverlies ooit. De Oranje-dames wonnen ook drie keer en speelden gelijk tegen Australië. Beide teams lieten meerdere spelers debuteren in de Pro League.

De Oranje-dames hadden al zes maanden geen o ciële wedstrijd in de Pro League gespeeld.

In het laatste duel werd Argentinië in het Argentijnse Santiago del Estero verslagen. Met maar vier gespeelde wedstrijden, moesten de Oranje-dames nog twaalf wedstrijden in één maand spelen om de serie in de FIH Pro League te volmaken. In de eerste wedstrijd stond China op het programma. De Chinese dames staan onder leiding van Oud-Oranje Bondscoach Alyson Annan. De bondscoach laat bij China nog weinig goede resultaten zien en staat met zestien gespeelde wedstrijden op tien punten. Ook tegen Oranje kreeg China het moeilijk.

Felice Albers en Luna Fokke scoorden al vroeg voor de ploeg van Paul van Ass. Joosje Burg en Marijn Veen scoorden in het derde kwart, waardoor Oranje ook de vijfde wedstrijd van de Pro League won.

Jochems en Zandee maken debuut Oranje leek in goede doen, want nog geen dag later werden de op papier goede Australische dames makkelijk van het veld geveegd. Met debutanten Marleen Jochems en Zandee won Oranje met maar liefst 7-2. Een monsterscore. Yibbi Jansen scoorde drie keer, Frédérique Matla twee keer en Pien Dicke ook twee keer.

Ook in de return tegen China hadden de Oranje-dames weinig moeite om de overwinning te pakken. Dit keer scoorde China twee keer. Oranje maakte er wederom vier. Yibbi Jansen scoorde dit keer twee maal. Matla en Dicke maakten de andere twee.

In het tweede duel tegen Australië had het team van Paul van Ass voor het eerste moeite om te winnen. Sterker nog, Australië hield Oranje op gelijke hoogte. Uiteindelijk wonnen de Aussies ook de shootouts, waardoor Oranje voor het eerst in de Pro League puntverlies leed.

Toch lijkt het verliezen van het bonuspunt tegen Australië geen grote gevolgen te hebben voor de Oranje-dames. De achterstand op koploper Argentinië is te overbruggen.

Meer debutanten bij Oranje heren

Ook heren-bondscoach Jeroen Delmee gaf in de wedstrijden van de Pro League meerdere debutanten een kans. Dit alles had te maken dat de spelers van Bloemendaal en Kampong rust kregen. Zij speelden tot afgelopen week nog wedstrijden om het landskampioenschap.

In de eerste wedstrijd tegen India mochten maar liefst zeven spelers hun eerste cap spelen. Drie van hen maakten in die wedstrijd ook de doelpunten. Duco Telgenkamp (twee keer), Boris Burkhardt en Pepijn Reyenga maakten de goals. Voor laatst genoemde was het extra bijzonder. Ook zijn broer Tijmen stond in die wedstrijd tussen de lijnen. Miles Bukkens, Timo Boers, Max de Bie en Sheldon Schouten waren de andere debutanten en speelden hun eerste minuten voor Oranje.

Grootste thuisverlies Oranje

Dat het spelen met debutanten een garantie is voor succes, bleek in wedstrijd twee al snel een utopie te zijn. De Oranje-heren speelden een zwakke wedstrijd en zag Australië dit hard afstra en. De grootste internationale thuisnederlaag werd geïncasseerd. Australië won met maar liefst 2-7. In deze wedstrijd speelde David Huussen zijn eerste wedstrijd voor Oranje. Een positief punt, Pinoké-spits Miles Bukkens liet zich zien en scoorde beide doelpunten voor Oranje.

Oranje-heren tonen veerkracht

Knap genoeg toonde Oranje al snel veerkracht. In de tweede wedstrijd tegen India werd er gewonnen met 3-2. Hoedemakers, Burkhardt en Telgenkamp scoorden voor Oranje. De heren uit India werden daardoor twee keer op een nederlaag getrakteerd.

Met angst en beven werd er door Oranje gekeken naar de return tegen Australië. De oor wassing een paar dagen geleden was nog niet vergeten. Knap genoeg liet Oranje zich nu wel zien. Door doelpunten van Timo Boers, Duco Telgenkamp (beiden scoorden twee keer) en Tjep Hoedemakers, won Oranje met maar liefst 5-2. Door deze overwinning lijkt de ploeg nog kans te maken op de titel in de FIH Pro League. Foto’s Roel Ubels

Door Rijcko Treep

Tranen van vreugde, verdriet en trots. Pinoké-aanvoerder Jannis van Hattum liet zijn emoties de vrije loop nadat hij met zijn ploeg voor het eerst in de clubgeschiedenis de landstitel had gegrepen. In de finale van de play-offs op 29 mei zorgden de Amstelveners voor een daverende verrassing door Bloemendaal met 4-0 te verslaan. De titel maakte veel los bij Van Hattum, die tijdens het feestgedruis meermaals aan zijn vader dacht. ,,Ik weet zeker dat hij hartstikke trots op me is.”

Het besef is nog steeds niet helemaal doorgedrongen, vertelt Van Hattum een kleine maand na de mooiste dag uit zijn hockeycarrière. Als hij terugdenkt aan de desbetreffende dag verschijnt er meteen weer een glimlach op zijn gezicht. ,,Het is een bijzonder gevoel”, vertelt Van Hattum nadat hij een slok van zijn cappuccino heeft genomen. ,,Elke dag stuurt iemand uit het team een appje in de groepsapp hoe mooi het is dat we kampioen zijn geworden. We leven nog steeds in een roes.”

Dat de eerste titel in het 93-jarige bestaan van de club groots gevierd moest worden, was één ding wat zeker was voor de spelers van Pinoké. Ze trakteerden zichzelf op een rondvaart door de grachten en werden gehuldigd door de gemeente Amstelveen. ,,Het is meer een soort feestweek geworden. Het is mooi om te zien hoe trots iedereen op elkaar is en wat zo’n prestatie met de club en de mensen om je heen doet. Natuurlijk zal het besef binnenkort wel gaan indalen, maar ik denk dat de glimlach in de voorbereiding op het nieuwe seizoen nog steeds aanwezig is.”

Sprookje

Het verhaal van Pinoké - een fusieclub van Pinokkio en O.K. - mag gerust een sprookje worden genoemd. Vorig seizoen bereikte het team van coach Jesse Mahieu voor het eerst in de geschiedenis de playoffs, waarin het in de finale ten onder ging tegen Bloemendaal. Dit seizoen ging het allesbehalve rimpelloos voor de Steekneuzen, die pas in de laatste speelronde het vierde en laatste play-off-ticket veiligstelden. ,,Na de uitschakeling in de EHL zijn er wat harde woorden gevallen en is er een en ander veranderd in de staf. Daarna zijn

we beter gaan spelen”, vertelt de 27-jarige speler.

Hoewel de opdracht loodzwaar was, rekende Pinoké dankzij een dubbele overwinning (3-1 en 2-1) af met Kampong. ,,De manier waarop we speelden, gaf veel vertrouwen. We gingen met een lekker gevoel de finale in”, doelt Van Hattum op de wedstrijd tegen Bloemendaal. Het was precies hetzelfde affiche als een jaar eerder. ,,Zij hadden in april de EHL gewonnen, dus we wisten dat we flink aan de bak moesten. De eerste wedstrijd ging goed. We speelden weliswaar met 1-1 gelijk, maar voor ons was dat een goede uitgangspositie.”

Pittige opdracht

In tegenstelling tot vorig seizoen werd het landskampioenschap niet meer beslist in een best of three, maar werden er maximaal twee wedstrijden gespeeld. Dat zou in dit geval betekenen dat de winnaar van de tweede wedstrijd zich tot landskampioen zou kronen. ,,Eén of twee keer winnen bij Bloemendaal; dat is nogal een verschil. Natuurlijk was de opdracht nu ook pittig, maar we hadden er het volste vertrouwen in dat we daar konden winnen.” Dat vertrouwen was terug te zien op het

veld. In een wedstrijd waarin alles lukte, maakte Pinoké korte metten met Bloemendaal. Na 60 minuten spelen stond er maar liefst 0-4 op het scorebord en kon het feest beginnen. ,,Waanzinnig, niet normaal. We hadden ons geen betere wedstrijd kunnen bedenken. Alles viel goed bij ons, terwijl het bij hun allemaal net niet lukte.” De ontlading was groot bij de spelers en supporters, die in grote getale naar Bloemendaal waren afgereisd. ,,Aan alles zag je dat het de mensen heel veel deed.”

Wolk

Ook Van Hattum hield zijn emoties niet in bedwang. Direct na het laatste fluitsignaal gingen zijn gedachten naar zijn vader René, die elf maanden geleden overleed aan de gevolgen van melanoomkanker. ,,Het is pijnlijk dat m’n vader het niet heeft kunnen meemaken, maar we weten hoe trots hij zou zijn geweest en hoe bijzonder hij dit had gevonden. Op de tribune gaven we elkaar een dikke knuffel en zeiden tegen elkaar: volgens mij is hij nu wel van z’n wolk gedonderd.”

Van Hattum, die sinds 2014 bij Pinoké actief is, herinnert zich de ontlading toen de club vorig seizoen voor het eerst in de

Mahieu bewondert ‘complete’ Van Hattum

“Hij is misschien niet de meest opvallende speler, maar met zijn drive, overzicht en fijnbesnaarde techniek heeft Jannis wel degelijk een groot aandeel in het kampioenschap.”

Pinoké-coach Jesse Mahieu heeft louter positieve woorden voor zijn aanvoerder, die de afgelopen jaren een ‘enorme switch’ heeft doorgemaakt. “Van heel kritisch zijn op zichzelf, naar leiding geven op een positieve manier”. Als je ziet hoe hij de jonge jongens oppept of ferme woorden gebruikt om de groep aan te spreken, is dat bewonderenswaardig. “Hij is nog altijd maar 27 en ik ben ervan overtuigd dat hij nog veel meer in huis heeft.”

Mahieu herinnert zich nog goed hoe de 18-jarige Van Hattum als veelbelovende speler binnenkwam. “Hij was in het begin een beetje bleu, maar heeft zijn positie in de groep vrij snel afgedwongen.” Hij was niet bang om dingen te zeggen en

geschiedenis de play-o s haalde. ,,Iedereen was heel emotioneel, juist omdat hij er nog bij was. We wisten dat hij niet lang meer te leven had en dan beleef je alle momenten heel intens. Ik had het ontzettend mooi gevonden als we samen die cup konden vasthouden, maar dat is er helaas niet van gekomen. Gelukkig heeft hij de vele hoogtepunten van vorig jaar nog met ons beleefd.”

Eendagsvlieg

Volgens Van Hattum was zijn vader op de hoogte van zijn persoonlijke ambities. ,,Hij wist dondersgoed dat we geen eendags-

verantwoordelijkheid te nemen. Drie jaar na zijn komst durfde Mahieu het wel aan om hem aanvoerder te maken. Niet alleen omdat Pinoké in die tijd een ‘duiventil’ was, maar ook omdat Van Hattum daar volgens Mahieu de ideale persoon voor was. “Hij kende de club goed en de jongens.” “ Daarnaast had hij een neutrale kijk op de zaak, dat vond ik ook niet onbelangrijk.”

Inmiddels is Van Hattum uitgegroeid tot een belangrijke schakel in het team van Mahieu en wordt hij omschreven als een complete, stijlvolle speler die alle basistechnieken goed beheerst. “Hij heeft iets verbetens in zich. Waar hij vroeger nog weleens wat schoonheidsfoutjes maakte, is dat nu nagenoeg uit zijn spel verdwenen. Ik sluit zeker niet uit dat hij nog een kans gaat krijgen bij Oranje. Hij heeft er al eens dicht tegenaan gezeten en als hij zo stabiel blijft presteren, is het zeker mogelijk.”

vlieg wilden zijn. Ik heb altijd gezegd dat ik ooit eens landskampioen wilde worden en dat is nu gelukt. Ik weet zeker dat hij hartstikke trots op me is”, aldus de middenvelder, die zijn vader omschrijft als een onwijze hockeygek. ,,Hij heeft alles voor me mogelijk gemaakt, bracht me overal naartoe en wilde overal bij zijn. Hij ademde hockey.”

Op de vraag welke levenslessen Van Hattum van zijn vader heeft meegekregen, hoeft hij niet lang na te denken: ,,Als je anderen vraagt hoe ik in het leven sta, zullen ze zeggen dat ik heel positief ben. Ik geef nooit op, doe altijd mijn stinkende

best en zal vooral niet bij de pakken gaan neerzitten. Ik weet hoe positief m’n vader in het leven stond. Hij vond alles leuk en genoot van de dingen die hij deed. Mij zul je ook niet snel chagrijnig op het veld zien, omdat ik weet hoe snel het leven kan veranderen. Als je heel erg in zak en as gaat zitten, gaat het je niet veel verder brengen.”

Reis

Met zijn positieve instelling is Van Hattum een belangrijke schakel in het elftal van Pinoké. Niet voor niets werd hij zes seizoenen geleden gebombardeerd tot aanvoerder, een rol die naar eigen zeggen goed bij hem past. Van Hattum is niet de speler van de technische hoogstandjes of de vele doelpunten, maar is tactisch sterk en stuurt en spoort zijn teamgenoten continu aan. ,,Ik vind het leuk en bijzonder dat ik aanvoerder van dit team mag zijn, maar daar til ik niet te zwaar aan.”

Als leider van een ‘heel jong team’ behoedde hij Pinoké in 2018 voor degra-

datie door in de play-outs ternauwernood overeind te blijven. Ruim vijf jaar later boekte hij met diezelfde club het grootste succes uit de historie. ,,Het kan snel gaan”, lacht hij. ,,Toen we er net in waren gebleven, was het mijn ultieme doel om kampioen te worden met dit team. Ik wist niet of het ging lukken, maar ik wilde er alles aan doen om het voor elkaar te krijgen. Dat ik de hele reis heb meegemaakt, maakt deze titel extra mooi.”

Nu Van Hattum zijn ‘stoute droom’ heeft bewerkstelligd, is de honger naar méér prijzen alleen maar groter geworden. Behalve een nieuwe landstitel en een succes in de EHL heeft hij een interlandcarrière nog niet uit zijn hoofd gezet. ,,Dat zou ik heel graag willen, alleen al omdat m’n vader dat waanzinnig mooi had gevonden”, vervolgt Van Hattum. ,,Als dat lukt, ga ik zeker een traantje laten. Ik ga niet roepen dat ik erbij hoor of al een interland had moeten spelen. Mijn carrière is nu al uniek. Ik zal er niet minder trots op zijn als het er niet van komt.”

Leukste Team 2022-2023

Na een succesvolle eerste editie vorig jaar startte afgelopen april de tweede editie van ‘Leukste Team van Nederland’. Doen er weer zoveel teams mee? Welke acties bedenken ze dit jaar om te kunnen winnen? En stemmen net zoveel mensen op hun favoriete team…? Allemaal vragen vooraf waar we als organisatie nu de antwoorden op hebben. In één woord kunnen we zeggen: WOW! Wow, wat hebben de teams die meededen gestreden! Wow, wat waren de teams creatief!

Wow, wat hebben jullie, de teams, veel stemmen opgehaald! Maar uiteindelijk is en blijft het een competitie en om te winnen heeft het leukste team de meeste stemmen nodig.

EEN VAKANTIE ZONDER HOCKEY?

DAGKAMPEN IN REGIO NOORD

ABCOUDE, AH&BC, ALLIANCE, ATHENA, HIC, HILVERSUM, HUIZEN, HURLEY, LAREN, NAARDEN, PINOKE, ROOD-WIT, ‘T SPANDERSBOSCH, VVV, WESTERPARK, XENIOS

DAGKAMPEN IN REGIO MIDDEN & ZUID

ALECTO, AMERSFOORT, BAARN, DORDRECHT, FLETIOMARE, HOUTEN, IJSSELOEVER, LEONIDAS, LOCHEM, LOHC, MOP, PUSH

Feest in Purmerend en Krimpen aan den IJssel, in ieder geval bij de meiden van MO10-Groen en Dames 1. Via Instagram zagen zij op 13 juni live de uitslag van de verkiezing tot leukste team 2022-2023. Hierin werden zij gekroond tot het Leukste Team van Nederland na een maanden durende verkiezing. Daarin was voor de meiden van Purmerend en Krimpen niets te gek en dat heeft zich zeker uitbetaald.

Krimpen Dames 1

Het was een gezellige boel bij een van de laatste trainingen bij Krimpen Dames 1. Ze moesten even hun training afbreken, omdat de winnaars bekend werden gemaakt. Eindelijk kon het verlossende woord worden uitgesproken. Eindelijk zou duidelijk worden wie er vandoorging met de tweede titel Leukste Team van Nederland bij de senioren. Dat was nog een spannende zaak, want meerdere teams mengden zich tot het allerlaatste moment in de strijd. De verkiezing liep natuurlijk lang. Ruim 100 teams meldden zich aan en probeerden zich zo leuk mogelijk

te presenteren. Uiteindelijk bleef na een voorselectie een klein aantal teams over, dat de tijd kreeg om zoveel mogelijk stemmen te verzamelen. Want dát gaf uiteindelijk de doorslag.

Bij Krimpen beseften de meiden dat maar al te goed en ze lieten geen mogelijkheid onbenut om stemmen te winnen. ,,We zijn heel actief geweest, klopt’’, beaamt een van de meiden. Als ze terugkijkt, moet ze lachen om alle stunts die ze hebben uitgehaald om maar stemmen binnen te halen. ,,We hebben sowieso in al onze vriendengroepen, in al onze werkapps en waar al niet meer de link gedeeld naar de verkiezing met een verhaaltje waarom juist wij dat leukste team zijn en natuurlijk het verzoek om toch vooral op ons te stemmen.’’ Het heeft dus gewerkt.

Purmerend MO10-Groen

Dit jaar was er een splitsing tussen jeugd en senioren. De jongste jeugd heeft nog niet altijd social media of whatsapp groepen om campagne te voeren, maar de meiden van Purmerend hebben bewezen dat ze ook zonder kunnen. Ze stonden in kranten, werden uitgenodigd om op een zaterdagochtend live op de radio

hun deelname te promoten, gingen in hun woonwijken van deur tot deur, maakten promotie op school; niets was te gek voor deze meiden. Het heeft ervoor gezorgd dat zij zich komend jaar het leukste team mogen noemen. Het levert ze geen extra prijs op, maar overall hebben zij ook de meeste stemmen binnengehaald, dus mogen zij met recht trots zijn op hun inspanningen en hun welverdiende titel.

Dat hun acties tot ver over de wereld gehoor kregen, bleek wel uit het feit dat er stemmen binnenkwamen van bijvoorbeeld Justinbieber@gmail.com en tailorswift@gmail.com. Dit heeft er uiteindelijk niet voor gezorgd dat dit team won, maar hun creativiteit wordt bij deze beloond.

Prijzen

Het Leukste Team kan niet tot stand komen zonder de hulp van de partners: Jumbo Hockey, Adidas, BP College, B-Like app, Racesquare en de Staatsloterij. Komende periode zullen we contact opnemen met de winnaars om hun prijzen te overhandigen.

Be like your hero

Ontdek de nieuwe Sport App die inspireert en activeert

Wil jij je laten inspireren door de sporthelden van nu? Op b-like vind je meer en meer mooie tips, tricks en explainers van Jip, Kiki, Jeroen en Frédérique waar je echt beter van kunt worden. Maar ook de beste game-moves en dagelijkse challenges. Waar wacht je nog op? Download de gratis app en start vandaag nog. Become better. Together.

Download de gratis app

Door Hans Hofstra

Zoals verwacht zou de nale om het landskampioenschap bij de dames spannend worden. Een spannende nalewedstrijd tussen SCHC en Amsterdam werd het ook. Beide teams bleven net zoals de eerste wedstrijd steken op een gelijkspel. Shoot-outs beslisten dat Amsterdam landskampioen werd. Voor de club was het de 21e keer, net zoveel als HC Den Bosch.

Voor het eerst zou dit jaar de nale van het landskampioenschap beslist worden over twee wedstrijden. In het verleden waren dit er drie. Het team die de meeste punten bij elkaar zou sprokkelen in twee wedstrijden, zou zich tot kampi-

oen mogen kronen. Met het gegeven dat SCHC op eigen veld dit seizoen ongeslagen was en de reguliere competitie won, leken zij op voorhand de favoriet. De kaartverkoop voor de dames nale was dit jaar geslaagd. Het Wagener Stadion was niet uitverkocht, maar veel fans wisten wel de weg naar Amsterdam te vinden. De fans die een kaartje hadden bemachtigd konden vanaf minuut één genieten van een prachtig schouwspel, waarbij beide teams elkaar tot het uiterste testten.

Hester van der Veld zorgde in de tiende minuut voor de openingstre er voor Amsterdam. Niet veel later was het de jonge Mette Winter die Stichtsche weer op gelijke hoogte bracht. De van Oranje-

Rood overgekomen Fiona Morgenstern

liet zien waarom zij belangrijk voor haar nieuwe club Amsterdam was. Vlak voor het vierde kwart zette zij haar ploeg op voorsprong. Yibbi Jansen was op haar beurt weer belangrijk voor SCHC en scoorde vlak voor tijd de gelijkmaker. Beide teams stonden na wedstrijd één op gelijke hoogte.

Amsterdam en SCHC gelijkwaardig De tweede nalewedstrijd in Bilthoven was tot de nok toe uitverkocht. Fans van beide clubs hadden zich al vroeg gemeld op het complex om te genieten van het weer, de sfeer en hun idolen. Een itsend begin voor SCHC zorgde voor een snelle openingstre er. Een snelle en prachtige aanval van de thuisclub zorgde

al na 1 minuut voor de openingstre er. Laurien Leurink trok de bal naar haar backhand en haalde hard uit. De bal verdween in de touwen. De stadionspeaker kon zijn geluk niet op en liet door de luidsprekers horen: ‘Laat je horen als je voor Stichtsche bent!’. Een luid gejuich ging op in het stadion.

Amsterdam leek overrompeld, maar kon snel herstellen. Aanvallen van Pien Dicke en Trijntje Beljaars werden goed verdedigd. Zelf was het team dodelijk e ciënt door de eerste kans van de wedstrijd te verzilveren in de elfde minuut van de wedstrijd. Fay van der Elst haalde uit en liet Heerbaart kansloos.

Amsterdam mist strafbal Het was Amsterdam die de gelijkmaker

misschien wel zag als een bevrijdende tre er. Het tempo ging omhoog door onder andere de sterk spelende Felice Albers. Fay van der Elst kon bijna haar tweede van de wedstrijd maken. SCHC bracht in het tweede kwart minder. Wel kreeg het één corner. De poging van Jansen werd door Veenendaal vlak voor de kruising uit de goal gehaald.

Ook de start van het derde kwart was voor Amsterdam. Sterker nog, het had moeten scoren. Een strafbal van Fay van der Elst belandde op de paal, waardoor de stand gelijk bleef. Vlak voor het vierde kwart kwam daar dan toch de voorsprong voor Amsterdam. Vanuit een ‘mislukte’ strafcorner ging de bal toch in de goal. Een hobbelbal van Stella van Gils kon niet goed worden ingeschat door keepster Heerbaart. Net zoals in de eerste wedstrijd stond Amsterdam vlak voor het vierde kwart op voorsprong.

Wederom gelijk

Met nog één kwart te gaan en een beter Amsterdam, leken de kaarten geschud te zijn. Yibbi Jansen ontving in korte tijd een groene en een gele kaart. Stichtsche wankelde. Gek genoeg leek de thuisploeg na de gele kaart opeens vleugels te krijgen. Aanvallen volgden, maar kansen kwamen er niet.

Nadat Yibbi Jansen vijf minuten over haar zonden had nagedacht, kwam zij weer in het veld. Het zorgde voor nog meer gevaar richting de goal van Amsterdam. Een mooie aanval over rechts kwam bij Pien Dicke terecht, die van dichtbij de bal langs Veenendaal werkte.

Bilthoven hield haar adem in. Zouden zij nu eindelijk dit seizoen het landkampioen-

schap mogen vieren? Of was het ‘underdog’ Amsterdam die de titel mee naar huis zou mogen nemen? Beide teams kwamen uiteindelijk niet verder dan een gelijkspel. Shoot-outs moesten bepalen wie de nieuwe landskampioene zou worden.

Shoot-outs

Albers liet zien waarom zij vorig jaar FIH speelster van de wereld was geworden. De snelle spits scoorde meteen aan de zijde van Amsterdam. Nu was het tijd voor de andere Oranje-international en ondertussen superster, Yibbi Jansen. Een zekerheidje voor SCHC zou je zeggen, ondanks dat de middenveldster niet goed in de wedstrijd zat. De poging van Jansen zag er onzeker uit. Een backhandschot werd

vrij gemakkelijk gestopt door Veenendaal. Het bleek de mentale nekslag voor SCHC te worden.

De speelsters van Amsterdam maakten geen fout. Moes, Veen en Verschoor scoorden. Bij SCHC mistte ook Mette Winter, waardoor de eindstand op 1-4 bleef staan.

Wederom kon SCHC, nadat het eerste werd in de reguliere competitie, geen landskampioen worden. Net als vorig jaar waren de verschillen in de nale klein. Dit keer was Amsterdam de gelukkige van de twee. De ploeg was uitzinnig van vreugde, trok het shirt aan waarop stond ‘Landskampioen 2022-2023’ en vierde tot diep in de nacht feest.

Voor speelster Stella van Gils was het de eerste keer dat zij landskampioen werd. De voor Amsterdam spelende was in de finale van het landskampioenschap belangrijk door haar ploeg aan de leiding te zetten. SCHC maakte iets later alsnog de gelijkmaker, waardoor beide ploegen de shoot-outs moesten spelen. Voor van Gils was het nagelbijten tijdens de shootouts: ,,Het was super spannend. Tijdens de shoot-outs durfde ik niet te kijken. Ik werd misselijk van de spanning. Toch was ik al vroeg op die ochtend van een ding zeker. ‘Wij gaan kampioen worden’. Uiteindelijk werden wij dat dus ook”, aldus de gelukkige van Gils.

Stella van Gils: ‘Wij gaan kampioen worden’

Door Lisa Deen

Van degradatie met Oranje-Rood naar het winnen van de landstitel met Amsterdam. Hockeyster Fiona Morgenstern (27) vloog in krap één jaar tijd van het ene naar het andere uiterste.

Zelfs weken na het binnenslepen van de landstitel vindt Morgenstern het nog lastig om haar emoties onder woorden te brengen. ,,Dit is gewoon supervet”, lacht ze. ,,Deze titel doet me heel veel. Ik besloot afgelopen seizoen om na tien jaar weg te gaan bij Oranje-Rood. Dat we toen ook nog eens degradeerden maakte het extra verdrietig, want zo wilde ik mijn club helemaal niet verlaten. De overstap naar Amsterdam maakte ik vooral om mee te kunnen doen om de titel. Dat je dan in je eerste seizoen al kampioen wordt, is gewoon bizar.”

Voor de Amsterdamse hockeysters was het de kroon op een beladen seizoen. ,,Ik denk dat iedereen wel weet dat we niet de meest ideale seizoenstart kenden. Na een week was het niet eens duidelijk of we nog wel een coach hadden.”

Coach Robert Tigges zette zichzelf in de voorbereiding namelijk twee weken buitenspel om zichzelf en de spelersgroep ruimte te geven. Voor Morgenstern, die pas net was overgestapt naar de Amsterdamse club, was die periode extra lastig. ,,Ik was net nieuw en nog aan het wennen bij de club. Al vrij snel kwam ik erachter dat er best veel speelde uit voorgaande seizoenen”, legt ze uit. ,,Als team en staf heb-

ben we aan het begin van het seizoen wel pittige gesprekken met elkaar gehad. We hebben de tijd nodig gehad om onze weg te vinden. Daar waren we vooral de eerste seizoenshelft mee bezig.”

Tweede seizoenshelft

Pas in de tweede seizoenshelft kwam de Amsterdamse ploeg meer op stoom. ,,Vooral richting het einde, met topwedstrijden tegen SCHC en Den Bosch, konden we meten waar we echt stonden. We wisten ook: we hebben nog een seizoenshelft en daarin moeten we het doen. Het geloof begon steeds meer te groeien.” Morgenstern zelf groeide in de loop van het seizoen als mens en als speelster. ,,Ik heb dit seizoen heel veel geleerd. In eerste instantie moest ik me aanpassen en mijn plek vinden, dat is iets waar je je weg in moet vinden.”

Makkelijk was de overstap van OranjeRood naar Amsterdam namelijk niet, erkent ze nu. ,,Ik heb het denk ik best onderschat. Je denkt dat je wel eventjes van club wisselt, maar het is veel meer dan dat. Naast mijn oude vertrouwde club liet ik namelijk ook mijn vrienden, familie en mijn sociale leven in Eindhoven achter. Daar heb ik het wel moeilijk mee gehad.”

,,Daarnaast kom je ook nog eens in een nieuw team waarin je moet vechten voor je plek. Ik speelde tien jaar bij OranjeRood, stond daar bovenaan in de hiërarchie. Alles was binnen mijn comfortzone. Bij Amsterdam ging ik daar plotseling ver buiten. Dat was niet altijd even makkelijk.”

Toch is ze blij dat ze de stap heeft gezet. ,,Je gaat ook relativeren en nadenken waarom je het spelletje zo leuk vindt en waarom je bent overgestapt. Uiteindelijk ben ik zowel fysiek als mentaal gegroeid bij Amsterdam.”

Op haar plek

Inmiddels is ze helemaal gewend aan haar nieuwe omgeving. ,,Ik voel me heel erg op mijn plek hier. Eindhoven zelf mis ik niet zozeer. Ik mis vooral de mensen die daar wonen: mijn familie en vrienden. Maar ik weet dat vriendschappen niet worden bepaald op afstand. In die zin is het een kwestie van veel contact houden.”

Nu ze vakantie heeft, is er meer tijd om weer even langs te gaan bij vrienden en familie, maar stiekem denkt Morgenstern alweer aan het volgende seizoen. ,,Natuurlijk willen we volgend jaar die titel weer pakken”, lacht ze. ,,Ik ben heel benieuwd, want als je ziet hoe we het dit seizoen ondanks een lastige start uiteindelijk hebben ge ikt, dan is er heel veel mogelijk.”

In het pre-olympisch jaar hoopt Morgenstern in ieder geval bij Amsterdam een inke bijdrage te kunnen leveren. ,,Met Oranje of Parijs ben ik nu nog niet bezig”,

erkent ze. ,,Vorig jaar heb ik tot het WK bij de Nederlandse selectie gezeten. Als je het WK niet haalt en er vervolgens weer een nieuwe bondscoach komt, is het maar afwachten hoe het allemaal loopt. Dit seizoen was niet het makkelijkste seizoen, maar wel het seizoen waarin ik het meeste heb geleerd. Ik ben gegroeid bij Amsterdam, maar volgend seizoen wil ik nog veel beter. Daar ga ik me op focussen. Dan zien we vanzelf wel wat er van komt.”

Door Natasja Weber

Oranje-Rood-man Ton van der Velden is een vrijwilliger die elke club zich zou wensen. Hij stelde een klusteam samen en richt zich met een grootschalig duurzaamheidsproject op het besparen van kosten.

Het is donderdagochtend 9.15 uur als de eerste mannen van het klusteam het clubhuis van Oranje-Rood komen binnenlopen. Voordat ze hun handen uit de mouwen gaan steken is het eerst tijd voor koffie terwijl Ton van der Velden, de grote roerganger van de klusclub, de plannen voor vandaag bespreekt. De stemming zit er goed in bij de zes gepensioneerde mannen die elkaar al jarenlang kennen van de Eindhovense vereniging.

Ton van der Velden begon het klusteam een jaar geleden met een paar hockeyvrienden. Inmiddels is het uitgegroeid tot zes mannen die eens in de twee, drie weken alles op en rond het sportpark en het clubhuis van Oranje-Rood aanpakken. Van het repareren van goals en reclameborden, tot het aanbrengen van nieuwe stopcontacten en het rechtleggen van loszittende tegels. Oranje-Rood beschikt al langer over een klusteam dat op maandagavond in touw is, maar vanwege de trainingsactiviteiten kan er niet overal veilig gewerkt worden. Dus was er behoefte aan versterking. Op voorspraak van clubmanager Babette van der Velden, zijn dochter, kwam Ton een keer praten om wat opknapwerk te doen. ,,Babette en exploitatiemanager Dolf Koch hadden een lijstje met 10 punten voor de velden 1 tot en met 4. Vervolgens ben ik

een rondje gaan lopen langs deze velden en had ik 40 grote en kleinere klussen verzameld. Na een rondje clubhuis had ik er nog 25 aan toegevoegd. Met de velden 5 tot en met 8 erbij kwam ik al snel op 120 à 130 punten die aandacht verdienden.’’

Lekker buiten

Van der Velden benaderde een paar oude hockeymaten met wie hij bij de senioren en veteranen had gespeeld – en die over gouden handen beschikken – en de klusclub was geboren. ,,Gaandeweg meldden zich steeds meer mannen aan. We zijn lekker de hele dag buiten, het is gezellig zo onder elkaar, ’s middags kunnen we aanschuiven voor een lunch en aan het eind van de dag, als de pijp leeg is, drinken we een biertje.’’

Als de instructies op deze donderdagochtend duidelijk zijn, lopen de mannen naar de klusruimte beneden naast de kleedkamers. Fred Huigen en Ton Molkenboer gooien een winkelwagen van de Lidl vol met tangen, sleutels, handschoenen, een slijpschijf en een anti-roest spuitbus. Zij gaan zich buigen over een hekwerk op veld 6 waarbij het deurtje blijft hangen op een omhoog gekomen tegel. In een minuut of 20 hebben ze het euvel verholpen. ,,Oh oh, wat mooi. Het ziet er weer fantastisch uit’’, zegt Huigen terwijl hij het deurtje open en dicht doet. ,,Hebben jullie het ook al gelakt?’’, vraagt Van der Velden die de boel even komt inspecteren. ,,Jazeker, ook al gedaan.’’ En op naar de volgende klus.

Ondertussen zijn Ed Latour en Dirk de Rooij bezig met de renovatie van de videotoren op veld 3. En Harrie Simkens buigt

zich over de elektrakasten van veld 1 die hij voorziet van sloten. Een jaar na de start van de klusclub behelst de lijst van actiepunten 423 klussen waarvan er inmiddels 298 zijn afgevinkt. ,,Elke week komen er punten bij, maar na een klusdag kunnen we er ook weer een stuk of 15 wegstrepen’’, vertelt Van der Velden die opmerkt dat zijn club nog zeker meer mankracht kan gebruiken.

Hockeyfamilie

De 65-jarige Ton van der Velden komt uit een echte hockeyfamilie die van oudsher Oranje Zwart een warm hart toedroeg. Zijn ouders speelden er, hijzelf en ook zijn vier kinderen voordat OZ in 2016 fuseerde met buurman EMHC. Twee van zijn dochters, Daphne en Babette van der Velden, speelden jarenlang in Dames 1 van Oranje Zwart en Oranje-Rood.

Van der Velden is een vrijwilliger die iedere vereniging zich zou wensen. De gepensioneerde technische projectmanager is niet alleen anderhalve dag per week bezig als roerganger van het klusteam, ook is hij gevraagd om zich actief in te zetten voor een duurzaamheidsproject van OranjeRood. De club heeft zich als doel gesteld de meest duurzame hockeyvereniging van Nederland te worden. Het project is opgesplitst in drie aandachtsgebieden: energie en water, waste en mobiliteit. Van der Velden richt zich op energie en water. ‘Mijn passie’, zoals hij zelf zegt.

Voor Van der Velden was het logisch om te beginnen met het opvragen van alle facturen voor gas, water en licht. ,,Meten is weten. Gissen is missen’’, gooit de vrijwilliger er niet voor het eerst zijn stokpaard-

jes uit. Veldverlichting vormt veruit de grootste kostenpost. De kosten voor het besproeien van de watervelden zijn daarentegen relatief laag. ,,Dat doen we met ontijzerd grondwater dat we oppompen en dat kost vrijwel alleen elektraverbruik’’, licht Van der Velden toe.

Ledverlichting

Hij becijferde dat het vervangen van de gasontladingslampen van de veldverlichting door ledverlichting op jaarbasis 37 procent aan kilowattuur bespaart. Bij Oranje-Rood beschikt alleen het hoofdveld over ledverlichting, de overige zeven velden niet. ,,Als we op al onze velden ledverlichting aanbrengen, levert dat ongelooflijke besparingen op. Maar hier tegenover staat wel een investering van enkele tonnen. En wie gaat dat betalen?’’ Hetzelfde geldt voor het aanbrengen van extra zonnepanelen, zoals Van der Velden graag zou willen zien.

Ook op kleinschaliger gebied zijn er vele besparingen mogelijk, achterhaalde hij. ,,Neem bijvoorbeeld onze koffieautomaten. Die stonden dag en nacht aan, terwijl bijvoorbeeld hierboven bij de businessclub doordeweeks niemand komt. Dat scheelt zo enkele duizenden euro’s per jaar’’, concludeert Van der Velden die wekelijks een dag bezig is met het duurzaamheidsproject. Het is een project van een lange adem waarbij ook de samenwerking wordt gezocht met partners van de hockeyclub uit het bedrijfsleven en met de gemeente Eindhoven. ,,Het gaat niet alleen om de kosten’’, besluit Van der Velden. ,,Het gaat ook over de toekomst: hoe wil je een hockeyvereniging duurzaam en operationeel blijven runnen?’’

DE VAKANTIE HOCKEYEN IN

Een zomer om nooit te vergeten met BP College!

HOCKEY SUMMER CAMP

Leonidas, Rotterdam 17 t/m 21 juli | 24 t/m 28 juli

HOCKEY SUMMER DAYS

HC Zwolle 24 t/m 26 juli

Het is duidelijk, we kunnen er niet meer omheen. Alastair Cox (Facilities and Quality Programme Manager) is glashelder. Op de Olympische Spelen in 2028 in Los Angeles zal er alleen gespeeld worden op waterloos kunstgras. Al eerder zullen veel internationale toernooien overgaan naar velden die niet meer besproeid hoeven worden.

Misschien is de primeur van MHC Weesp op 13 juni jl. met een bijna dagvullend programma georganiseerd door instalatiebedrijf CSC Sport en kunstgrasleverancier Green elds, daarom wel historisch. Vanuit de hele wereld waren vertegenwoordigers aanwezig bij de ‘lancering’ van het eerste kunstgrasveld dat geen water nodig heeft en toch zo dicht mogelijk komt bij de eigenschappen van een echt waterveld.

Het is, aldus Alastair Cox, het begin van een noodgedwongen revolutie die in een sneltreinvaart moet doorontwikkelen de komende jaren. Noodzakelijk vanuit duurzaamheid - zelfs in West-Europa hebben we straks een tekort aan water - maar ook voor het behoud van de mondiale positie van de hockeysport. India (en ook Pakistan) zijn weggezakte grootmachten die op deze manier weer kans maken om echt aanspraak te maken op Olympisch goud. Broodnodig om überhaupt als hockeysport de Olympische status te behouden. Vanuit de FIH zijn alle eisen voor een waardig waterloos kunstgrasveld nauwkeurig omschreven. Alle facetten die het hockeyen op een goed waterveld nu zo aantrekkelijk maken voor kijkers en spelers zelf zijn daarin meegenomen. De uitdaging ligt nu dus bij de kunstgrasleveranciers om dit te ontwikkelen. CSC Sport Green elds heeft de absolute primeur met hun ‘Greenelds Pure EP’.

Voordat de nieuwsgierigheid van alle hoogwaardigheidsbekleders beloond werd met het betreden van het nieuwe veld, was er een seminar met meerdere sprekers. Zo ook hockeylegende Floris-Jan Bovelander (alias Flop), die met zijn Bovelander Foundation inmiddels bijna 10 jaar veel goed werk doet om het hockeyen in India op de kaart te houden en de jeugd daar te stimuleren te gaan hockeyen. ,,Sinds de Olympische Spelen van 1976 in Montreal, waar voor het eerst op kunstgras gespeeld werd, is de hockeywereld veranderd. Het is niet voor niets dat recordhouder van goud bij de mannen, India, alleen maar zwartwit foto’s van die successen heeft.” FlorisJan kan als geen ander benoemen wat het belang is van waterloze velden: ,,Eigenlijk is de mondiale hockeysituatie nu niet eerlijk. Als je geen toegang hebt tot kunstgrasvelden loop je mijlenver achter. In de regio Amsterdam liggen meer kunstgrasvelden dan in heel India.”

Tijdens onder andere de lezing van Colin Young (research and development director van Ten Cate, Grass het moederbedrijf van Green elds) werd duidelijk dat we mooi op weg zijn, maar dat dit ook pas een begin is.

Er is nu veel tijd en energie gestoken in de toplaag, het kunstgras zelf, maar alles wat daaronder ligt, is nog hetzelfde als bij een gewoon waterveld. Uiteindelijk moeten kunstgrasvelden echt vele malen goedkoper worden beamen zowel Alistair als Floris-Jan. En dat zit voor een groot deel in de onderlaag. ,,Dat moet gewoon kunnen. Het verschil tussen het goedkoopste kunstgras

en het duurste is nog altijd minimaal in vergelijking met het verschil tussen het goedkoopste kunstgras en de ‘zandveldjes’ waar nu op gespeeld wordt in India,” aldus Flop. ,,En natuurlijk moet het ook recyclebaar zijn. Van oude velden weer nieuwe velden maken… dat moet toch te doen zijn?!”

Veel sneller

En dan is het zover, we mogen het nieuwe veld betreden. De eerste bevindingen? De groene toplaag lijkt nog minder op echt gras, omdat het geen sprietjes meer zijn, maar bijna een soort bredere bolletjes. De stuit lijkt goed - dus 3D hockey moet prima lukken, maar het veld is vooral veel sneller. ,,Het is interessant om te zien wat dit met de evolutie van het spel zelf gaat doen. Het aangeven van de strafcorner zal bijvoorbeeld harder gaan, dus uitlopers eindigen nog meer in een niemandsland”, aldus oudhoofdklasse speler Matthijs Verhoef (Salesmanager Hockey CSC Sport Green elds). ,,Ik ben ook wel benieuwd wat het gaat doen met de ontwikkeling van het schoeisel. Op deze velden heb je echt minder proel nodig. Misschien kun je straks wel met tennisschoenen gaan spelen.”

Critici zijn bang dat alle aanstaande ‘vernieuwingen’ in de hockeysport de sport geweld aan doen. Floris-Jan tackelt die angst: ,,Hockey brengt mensen samen, brengt zoveel plezier. Wij als hockeyers zullen ondanks alle veranderingen de kernwaarde van het spel bewaken. Dat gaat echt nooit verloren.”

Arnhemsche HC Heren 1, 3e klasse A

Delta Venlo Dames 1, 1e klasse D

Barendrecht Heren 1, 2e klasse C

Eemvallei Dames 1, 3e klasse A

Best Dames 1, 2e klasse D

FIT Dames 1, 3e klasse B

Beuningen Heren 1, 2e klasse A

De Kikkers Dames 1, 4e klasse B

HOCO Dames 1, 4e klasse E

HOCO

Dames 1, 4e klasse E

HCHoutenDames1,1eklasseA

HOD Heren 1, 1e klasse D

MHC Venray Dames 1, 3e klasse D

MHC Weesp Dames 1, 2e klasse A

MHC Zoetermeer

klasse

MHV Maarssen Heren 1, 3e klasse B

MHC Rosmalen Dames 1, 1e klasse C

Myra Heren 1, 1e klasse A

WFHC zorgt voor historische promotie én titel

ste paar wedstrijden voelden we dat het best lekker liep. Na een wedstrijdje of vijf merkte het collectief dat dat grapje van mij misschien weleens werkelijkheid kon wor-

De Hoornse ploeg reeg de zeges aaneen en schreef zodoende in mei al geschiedenis door voor het eerst in de historie van de club te promoveren naar de eerste klasse. Begin juni kwam daar de titel in de tweede klasse bij. ,,Voor het eerst in ruim 75 jaar tijd gaan de Hoornse mannen naar de eerste klasse. Ondanks het feit dat de ledenaantallen bij de club fors teruglopen, is dit een grote stap voorwaarts. Een mooie opsteker

Wat de sleutel naar de promotie en het kampioenschap is? Van den Hombergh kan er kort over zijn. ,,We hebben echt een vriendenteam. Ze kennen elkaar allemaal al sinds de jeugd. De vriendschap en passie die ze delen maakt ze een collectief.”

Zelf heeft de coach altijd al een bijzondere klik met Hoorn gehad, waar hij eerder de jeugd coachte en zelf ook speelde. ,,Toen ik hier speelde heb ik de promotie naar de tweede klasse meegemaakt. Om nu opnieuw te promoveren, zelfs met spelers

die ik bij de jeugd al coachte, is helemaal geweldig.”

Van den Hombergh is al ruim negen jaar betrokken bij de Hoornse club, in eerste instantie voornamelijk bij de jeugd. Ook coachte hij jeugd- en seniorenteams bij Purmerend en Alliance. ,,Tot ik vanuit Hoorn de vraag kreeg of ik het vlaggenschip wilde trainen en coachen. Normaal begin je als assistent bij zo’n team. Daarom heb ik eerst getwijfeld. Ik vroeg me af of het me zou lukken, omdat ik nog geen ervaring had als coach op dat niveau. Toch heb ik de kans met beide handen aangepakt.”

Wat het voor hem makkelijker maakte, was het feit dat hij veel spelers al eerder onder zijn hoede had gehad. ,,Acht of negen spelers uit het huidige team coachte ik al bij de jeugd. Dat is bijna een heel elftal”, lacht hij. ,,Een aantal spelers zijn bovendien terug van weggeweest. Daar heb ik echt op ingezet. Toen ik in de zomer werd aangesteld heb ik een aantal jongens bewust gevraagd om terug te komen.”

Sindsdien ging het rap. ,,Het werd een soort domino-e ect. Toen de eerste terugkwam, volgden er steeds meer. Een van die spelers is Fabian Ross, waarmee ik tien jaar geleden al samenwerkte bij de jeugd.”

Bijzonder

Na een kort uitstapje naar Westerpark besloot Ross terug te keren op het oude nest. ,,Van onze eerdere samenwerking kende ik zijn potentie en daarom wilde ik hem er graag bij hebben”, zegt de coach. ,,Maar Fabian moest na een enkelblessure wel weer t worden. Toen hij begon mee te trainen was hij nog niet de speler die ik kende. Uiteindelijk kwam hij terug op niveau en konden we samen de promotie en titel vieren. Het is bijzonder dit samen te doen.”

Met nog één wedstrijd te gaan, tegen nummer twee Alliance, hoopt Hoorn het seizoen met een overwinning af te sluiten. ,,Ik heb vier jaar in het eerste gespeeld bij Alliance”, zegt Van den Hombergh. ,,Om nu weer tegenover ze te staan, geeft wel iets speciaals. De uitwedstrijd verloren we, dus we zijn er nu op gebrand te winnen.” Daarnaast zijn de ogen vooral al gericht op volgend seizoen. ,,Alle spelers hebben aangegeven door te gaan. Ze zien kansen in de eerste klasse. Waarom zouden we geen kans hebben op een plekje in de top vijf? Ik hoop dat we hoge ogen gaan gooien.’’

Foto: Robert Schotanus

Genieten samen van hockey en gezelligheid

Elke twee weken strijken de leden van NHC de Zestigplussers neer op een mooie hockeyclub in Nederland. Uit het hele land reizen de leden af voor hun OLW (onderlinge wedstrijden).

Niet elke club kan zo’n dag faciliteren aangezien er vaak 17/18 teams actief zijn, wat inhoudt dat er zeker 5/6 velden nodig zijn om op te spelen. Ook de Dames van 50 plus spelen hun wedstrijden op dezelfde dag. Er worden drie wedstrijdjes van 30 minuten gespeeld met aansluitend een

gezellige borrel met voor ieder wat wils, zoals bier en bitterballen.

Bondsscheidsrechters

Het speelsysteem zit ingenieus in elkaar. De avond voor de wedstrijden ontvangen de spelers per mail in welk elftal ze zijn ingedeeld, met daarbij meestal zijn/ haar voorkeurspositie. Spelers kunnen kiezen tussen een wat fanatieker team, dat wil zeggen het team van 60 plus, of een wat rustiger spelend team, namelijk die van 68 plus! Elke wedstrijd wordt ge oten door (oud) bondsscheidsrechters.

Veiligheid

Er zijn altijd twee EHBO mensen aanwezig voor het geval er iets mis zou gaan qua gezondheid, verwonding, etc. Daarnaast spelen in elk elftal spelers met een AED brevet, dus er kan heel snel ingegrepen worden bij lichamelijke problemen.

Internationaal

Naast deze OLW’s kunt u ook meedoen aan selectiewedstrijden voor het Nederlands 60/65/70/75/80 A- en B-team. Deze teams doen overal ter wereld mee met onder andere het WK, EK, Olympische Spelen en

grote toernooien. Zo zijn er deze zomer EK wedstrijden in Valencia.

Andere activiteiten die georganiseerd worden door de Zestigplussers zijn zeildagen en golfwedstrijden. Wilt u een keer meedoen of meer weten over de NHC de Zestigplussers, neem dan contact op met Reinier van Kuyk via reinier.vankuyk@gmail.com.

Voor nu een fijne zomer namens NHC de Zestigplussers.

Ze kunnen niet wachten, en terecht. Vanaf zaterdag 17 juni gaat het los. De Special Olympics World Games in Berlijn. Het is het grootste sportevenement ter wereld in 2023, met 7.000 sporters uit 190 landen. 16 duizend vrijwilligers, 8 duizend coaches/o cials en 500.000 toeschouwers die 28 zomersporten komen bekijken.

De Nederlandse delegatie bestaat uit 55 sporters die actief zijn in 12 takken van sport. Daarnaast zijn er 30 coaches/sta eden/partners die mee gaan. Voor het eerst

staat ook hockey op het programma, wat gespeeld wordt met 6 tegen 6, op een half veld (2x15 of 2x20 minuten). De Nederlandse staf van ons Nationale hockeyteam bestaat uit Niel van Vuuren als hoofdcoach en Saranda Bakels-Waninge en Alexandra Kramer als (ass)coaches.

Bij het drukken van dit magazine (15 juni) zijn onze helden net onderweg met trein en bus vanuit Nederland naar Berlijn. Als tussenhalte verblijven ze in Münster, waar de sporters even kunnen wennen aan Duitsland en alles wat ze ter wachten staat. Een lange reis voor de atleten, zeker omdat het voor de meesten de eerste keer is dat

ze zo’n reis maken. “We hebben nog geen hockeystick vastgehouden, maar we worden wel bijna aanbeden hier. Heel Duitsland staat op z’n kop, we lijken wel echte sterren,” aldus Saranda Bakels-Waninge (coach). “Natuurlijk vinden veel mensen het mooi om te zien dat bijvoorbeeld spelers met het syndroom van down zo de kans krijgen om uit te blinken. Zij staan vaak in de picture omdat mensen dat mooi vinden. Maar ons team is veel breder. Er zijn ook sporters die op speciaal onderwijs gewoon hun HAVO hebben gehaald of een rijbewijs hebben, maar wel een verstandelijke beperking hebben.

Dat wordt nog wel eens vergeten, maar zij leveren net zo goed die topprestatie.”

Op 17 juni is de opening in het Olympisch Stadion met 70.000 toeschouwers die erbij zijn. Daarnaast zullen via ESPN miljoenen mensen live meekijken op de televisie of online.

De hockeyers spelen hun wedstrijden in het Olympische hockeystadion van Berlijn.

Wij volgen het Nederlands SO Team deze games, dus check snel www.hockey-magazine.nl/SOTEAMNL.

Verdien geld voor je club!

Het zijn moeilijke tijden voor veel clubs. De pandemie heeft zijn sporen nagelaten en soms een ink gat geslagen in de nanciële huishouding. Maar daar is nu iets aan te doen. In samenwerking met Hockey International kun je nu geld verdienen voor je club.

Wij horen het je al denken: hoe dan? Nou, dat is eigenlijk helemaal niet zo ingewikkeld. Hockey International is het lande-

lijk hockeymagazine dat gratis bij een groot aantal hockeyclubs in Nederland ligt. Een blad boordevol interviews, reportages en achtergronden, vervaardigd door een kleine groep liefhebbers die het mooi vindt de hockeysport voor het voetlicht te brengen. Maar: het bestaansrecht van Hockey International berust op de commerciele samenwerking met partners die zich graag binnen de hockeysport willen proleren.

En daar komt het clublid om de hoek kij-

ken dat zijn vereniging graag wat extra nanciële armslag wil bezorgen. We hebben allemaal wel onze netwerken, onze kennissen en onze vrienden. Die kun je nu inzetten om inderdaad geld te verdienen voor je club. Breng een verbinding tot stand tussen een sponsor of ander bedrijf en Hockey International. Volgt daar een samenwerking uit, dan vloeit een percentage van die inkomsten direct terug in de kas van je club. En dat kan weleens behoorlijk oplopen. Wat is er mooier dan

op die manier bijdragen aan die nieuwe bar in het clubhuis? Of aan het nieuwe trainingsmateriaal voor de jeugd, of het kamp voor de junioren? Die mogelijkheid is er nu dus.

Meer weten? Neem dan even contact op met Ingmar Kuper. Dat kan telefonisch via 06-2388 4422 of via e-mail HYPERLINK "mailto:ingmar@hockeyinternational.nl" ingmar@hockeyinternational.nl

De vakantieparken van Dutchen zijn de ideale uitvalsbasis om het mooie en veelzijdige Nederland te verkennen. Elke vakantievilla is uniek vanwege de architectuur, de luxe inrichting en de prachtige locatie. Daarnaast bieden onze vakantievilla’s vele extra’s zoals een eigen sauna, jacuzzi, buitenkeuken of stookplaats.

De vakantiehuizen van Dutchen zijn rustig gelegen en bevinden zich op kleinschalige vakantieparken langs de kust, op de Waddeneilanden of bij natuurgebieden.

Een verblijf bij Dutchen brengt je terug naar de basis, terug naar wat écht belangrijk is. Samen verbinding maken.

DIRECT BOEKEN? WWW.DUTCHEN.NL // 023 74 10 061

Wil jij kans maken op een adidas

Chaos Fury Dark Scrip stick (maat 36,5) t.w.v. € 130,- of een straatje staatsloten (incl XL) t.w.v. € 200,aangeboden door de Staatsloterij?

Los dan onderstaande puzzel op. Je kunt je antwoord op 3 manieren insturen: Door deze te mailen naar info@hockeyinternationalmagazine.nl. Door het in te vullen op de site https://hockeymagazine.nl/puzzel/ of door het scannen van de QR code hiernaast. Doe dit voor zondag zondag 23 juli 2023. In de volgende editie maken wij de winnaar

bekend, Heb jij gewonnen en zie je jouw naam staan neem dan contact met ons op via info@hockeyinternationalmagazine.nl en wij zorgen dat je jouw prijs ontvangt.

Oplossing Mei editie: GROEPSSPELEN

Winnaar stick: Rupert van Klaveren

Winnaar staatsloten: Hetty Kühne

lot geeft recht op 1/5 deel van de Hoofdprijs. Voor het organiseren van de Staatsloterij is een vergunning verleend door de Kansspelautoriteit.

HET BEGINT MET AMBITIE

Maak kennis met de XPENG G9. Ultrasnel laden, uitgebreide bedieningsfunctionaliteiten en persoonlijke voorkeursinstellingen geven toegang tot een nieuwe generatie mobiliteit. Met de luxe afwerking en ongekende ambiance biedt de XPENG G9 een intense rijervaring. Nu met 5,99% rente bij financial lease.

Wat ooit begon als een uit de hand gelopen hobby van een stel hockeynerds, is inmiddels uitgegroeid tot een mooi bedrijf. Een bedrijf dat bij meer dan 160 verenigingen wekelijks de trainers, coaches en spelers ondersteunt bij trainingen en wedstrijden.

‘Wat ooit begon als hobby’. Als hockeyliefhebbers liepen we wekelijks rond op allerlei hockeyverenigingen. Als speler, als coach, als trainer als technisch manager maar vooral ook als liefhebber. Als echte hockeynerds leer je het wereldje dan ook snel kennen. Vaak dezelfde gezichten die je door de jaren heen bij verschillende clubs ziet. Onbewust bouw je door de jaren heen een groot ‘hockeynetwerk’ op. Dit ‘hockeynetwerk’ is ooit de bakermat geweest van wat nu HockeyFood heet. Vanuit het netwerk kregen wij steeds vaker de vraag of wij nog personen wisten die bepaalde gaten konden opvullen bij verenigingen. Denk aan trainers, coaches, coördinatoren en technisch managers. Na verloop van tijd werd de vraag dusdanig vaak gesteld dat we dachten ‘hier kunnen we wat mee’. HockeyXperts werd opgericht. HockeyXperts hielp verenigingen met het plaatsen van kwalitatief goede trainers, coaches, coördinatoren en technisch managers.

Een aantal jaren hebben we met een groeiend groepje hockeyprofessionals allerlei verenigingen geholpen. Van groot tot klein. Van Noord tot Zuid. Maar na verloop van tijd kregen wij dezelfde uitdaging als die de verenigingen hadden. Ook voor ons werd het lastiger aan kwalitatief goede trainers en coaches te komen. We zijn toen de focus gaan verleggen naar het opleiden van trainers en coaches. Door het

hele land gaven we opleidingen voor beginnende- en gevorderde trainers en coaches. Het opleiden van trainers en coaches staat vandaag de dag nog steeds prominent op onze agenda. Maar dat doen we naast het geven van opleidingen, nu ook door middel van HockeyFood. Een platform met heel veel hockeykennis dat we samen met LISA hebben ontwikkeld. Een platform waar we voor ieder individu binnen de club een trainings- of coachweek klaarzetten. En met een trainingsen coachweek bedoelen we niet alleen de oefeningen en de vaardigheden, maar eigenlijk alles waar een trainer, coach of speler mee te maken krijgt binnen de club. Denk hierbij aan video’s over spelsystemen, wisselbeleid, strafcorners en teamafspraken. Maar ook artikelen met praktische tips over bijvoorbeeld omgang met ouders, leeftijdskenmerken, het stimuleren van jonge kinderen en het geven van een voor-, rust- en nabespreking.

In deze Hockey International/ HockeyFood special nemen we jullie mee in de onderwerpen die bij ons dagelijks op de agenda staan. Mark Borgers (Performance Manager bij Kampong) vertelt over zijn ervaring met- en visie op het opleiden van jeugd. Arnoud Prenger (Technisch Manager bij HC Ares) gaat in op hoe hij zijn functie invult en hoe HockeyFood daar een belangrijke rol bij speelt. Tot slot een paar tips hoe je als club, trainer en/of coach om gaat met verschillende stereotype ouders.

Veel leesplezier!

Bram Weers

Door Djurre Roggeveen

Toen hij in 2008 begon, had hij al een duidelijke visie op opleiden. Mark Borgers (1981) was destijds een roepende in de woestijn. Nog steeds heeft hij het gevoel dat het kwartje lang niet overal valt: ,,Pionieren is vaak een ondankbare rol. De pionier strooit zaadjes in die woestijn. De eerste periode komt er hoogstens wat onkruid op. Na het vertrek van de pionier ontstaat er gestaag vaak een prachtige, bloeiende oase vol sappige fruitbomen. Maar ja, die pionier plukt daar meestal geen vruchten van. Die is alweer verder.’’

Toch heeft Kampong deze pionier weer omarmd, nadat hij daar dezelfde rol ook al vervulde tussen 2010 en 2015. Met een rugzak vol nieuwe ervaringen opgedaan als performance manager in Nieuw-Zeeland, is Mark Borgers sinds dit seizoen prestatiemanager op de grootste hockeyclub van de wereld. In Nieuw-Zeeland vond Mark tussen 2018 en 2021 veel terug van zijn kijk op de sport. ,,Daar kijkt men eerst naar de mens, dan naar de atleet en op de derde plaats pas naar de hockeyer. Sport heeft daar ook een hele andere positie. Tot je 18e is eigenlijk alles recreatief. Lekker veel sporten en spelen met je vrienden. Breed motorisch opleiden is daar geen issue. Hockey is een wintersport, maar gedurende het hele jaar komen ze in aanraking met heel veel sporten op school.’’ Toen Mark enigszins gedwongen door Covid terugkwam uit Nieuw-Zeeland had hij hier nog geen nieuwe baan: ,,Ik heb gewoon gesolliciteerd op de vacature die er was. Dat is ook mooi aan Kampong; ze tuigden echt een sollicitatieprocedure op. Het was geen handjeklap. Hoeveel clubs doen dat?”

We voeren ons gesprek bij restaurant de Groene Afslag in Laren. Een rustige, groene plek op bakfiets-afstand voor Mark, die sinds dit jaar in het Gooise dorp woont. Al is hij binnen de incrowd een bekende

‘stille’ kracht in de hockeywereld, het pad wat hij bewandelt is anders dan de weg van de meeste technisch managers. In alles wat Mark zegt komt vooral zijn passie voor de ontwikkeling van mensen en zijn visie op opleiden in bredere zin naar voren. ,,Ik zet jou centraal als sporter. Ik wil weten hoe jouw gemoedstoestand is, hoe jij bent als mens, wat jouw drijfveren zijn. Tactieken zijn leuk, maar het gaat over mensen waarmee je werkt. Die zijn allemaal uniek. Hoe meer je je daarin probeert te verdiepen, hoe meer men zich gezien voelt, zich erkend voelt, hoe meer er een vertrouwensband ontstaat. Op die momenten ontstaat er synergie en energie. Met die energie ga je wat doen. Dat is waar ik honderd procent in geloof.”

een breder publiek was het absoluut niet de standaard. In mijn coachcarrière werkte deze visie toen ook nog tegen me. Als ik een sollicitatiegesprek bij de hockeybond had, was de vraag altijd: wat is je visie op hockey? Die heb ik natuurlijk wel, maar voor mij begint het met: wat is je visie op mensen. Ik stotterde me dan door die vraag. Ik kan wel iets over hockey zeggen, maar daar begint het niet voor mij. Je wilt een huis bouwen, maar vraagt als eerste waar het schilderij komt te hangen? Moeten we niet eerst over mensen praten?”

Uiteenlopende drijfveren

Afgelopen jaar heeft Mark Borgers onder alle top jeugdteams van Kampong getoetst wat de drijfveren waren van de spelers. ,,Het was opvallend dat de verdeling nagenoeg gelijk was. Een derde wilde vooral de hoofdklasse of zelfs het Nederlands team halen, was resultaatgericht.

Een derde wilde het maximale uit zichzelf halen en had dus meer de focus op de persoonlijke prestatie. De derde groep wilde vooral graag met vriendjes en vriendinnetjes spelen. Zij vonden de sociale component het belangrijkste.’’

Visie op mensen

Borgers is opgegroeid in een harmonieus en betrokken hockeygezin in Groningen, als oudste van vier. ,,Dat opgroeien en groot worden op zo’n lokale club, dat vormt je echt.” En al had hij ook als speler best potentie, vanaf zijn 17e kwam Mark in aanraking met coaching. Toen hij in zijn derde jaar als coach landskampioen werd met Groningen Meisjes C1, triggerde dat iets in hem. Misschien was dit wel meer zijn bestemming? Tijdens zijn studie International Business and Management waren het de boeken tijdens het vak ‘Human Resource Management’ die hem aanzetten nog veel meer te lezen over psychologie. Zowel over de mentaal emotionele kant als meer spiritueel. Met de opgedane kennis speelde hij bij het werken met zijn teams. Zijn visie groeide. ,,Ik merkte dat spelers en ouders dat zeker waardeerden, maar voor

Een boeiende uitkomst vindt Mark. ,,In de hoofdklasse is het natuurlijk logisch, daar gaan de drijfveren altijd over het resultaat. Maar in de top jeugdopleiding, wat de kweekvijver moet zijn voor de hoofdklasse, zitten dus spelers met uiteenlopende drijfveren. Het is aan ons om kinderen hierin te ondersteunen. Hoe ga je om met iemand met andere drijfveren? Hoe ga je als speler - die bijvoorbeeld de warming-up superbelangrijk vindt - om met een speler die te laat komt omdat hij weer eens een lekke band heeft?”

In Nieuw-Zeeland staat de sporter centraal, in Nederland het systeem, legt Mark uit. ,,Hier zijn we er op gericht om zoveel mogelijk jonge spelers in het traject mee te nemen. Dat is wel begrijpelijk vanuit het oogpunt dat je geen talent wilt missen, maar ik ben er geen voorstander van. Driekwart heeft vaak nog andere drijfveren. In ons land moet je eigenlijk voor je 18e levensjaar al tophockeyer zijn, wil je kans

maken op goede doorstroom naar het 1e. Wat dat betreft zou een serieuze competitie voor O21 of zelfs O23 best veel kunnen toevoegen. Hoeveel tijd krijgen spelers nu nog als ze er op hun 18e nog niet klaar voor zijn?” Mark ziet daarin een groot verschil met Nieuw-Zeeland: ,,Daar komen de intrinsiek gemotiveerde sporters vanzelf bovendrijven rond hun 18e. Vanaf dat moment gaat de bond zich pas bemoeien met de spelers en zetten ze de benodigde expertise in.”

Maatwerk is de toekomst. Dat is een kwestie van geven en nemen en dat is niet altijd makkelijk, benadrukt Mark. ,,Het huidige hockey aanbod voor de jeugd past niet meer bij deze tijd. Toen ik voor dit vak koos, was het mijn missie om meer zachtheid in de topsport te brengen. Daar vraagt deze tijd nu ook om. Iemand moet hierin het voortouw durven nemen. Het erkennen van de mens en haar drijfveren. Natuurlijk zeggen we niet dat alle trainingen vrijblijvend zijn. Maar we zeggen wel tegen een speler uit O18-1 die een drukke winter heeft met leren, dat hij alleen maar trainingslid hoeft te zijn in de zaal. Of dat de 3e training bij de Top O14-jeugd niet verplicht is. De kernwaarde is dan respect. Respect gaat over het kunnen zien van het andere perspectief. Hoe ga je bijvoorbeeld als trainingsbeest om met iemand uit je team die er voor kiest om tijdens dat 3e trainingsmoment iets anders te doen dan hockeyen?”

Met de tijd meebewegen

De rol van technisch manager op een hockeyvereniging in het algemeen, zoals die er nu uitziet, is eindig, denkt Mark. ,,Daar zie ik weinig toekomstperspectief voor. Toen ik zo’n 15 jaar geleden koos voor het

Vervolg op de volgende pagina

‘Je wilt een huis bouwen, maar vraagt als eerste waar het schilderij komt te hangen...?’

‘Respect gaat over het kunnen zien van het andere perspectief’

Vervolg vorige pagina

‘hockeyvak’ ging de hockeywereld door een bloeiende fase van groei. De hockeybond heeft daar de opleidingen op ingericht. Die groei vlakt nu snel af, dus op welke niveau zitten we nu? Wat is de toekomst? Als technisch manager verdien ik minder dan de top 6 spelers bij Kampong heren 1 en misschien ook nog wel minder dan de top 3 bij de dames. Als spelers dit ook opleveren voor de club is dat terecht. Maar is dat zo en hoe is dat meetbaar? En wie bepalen dit? Dat zijn steeds de vrijwilligers, de besturen. De visie van besturen gaat vaak over het resultaat op de korte termijn. Het is toch raar dat er van het sponsorbudget van de eerste teams nagenoeg niks gaat naar de lange termijn. Je bent best afhankelijk als vereniging van je doorstroom, maar de sponsorgelden gaan niet naar de jeugd. Al die jeugdtrainers worden onderbetaald. Eigenlijk mag dat niet eens volgens de wet. Zouden de sponsoren dat weten? En dan moet je als trainer ook nog pedagogisch onderlegd zijn, je moet eigenlijk een leraar zijn met hockeykennis… De spoeling van trainers wordt daarom steeds dunner, ook bij ons op Kampong.”

Er zijn steeds minder mensen die zitten te wachten op een jaarprogramma vol met alleen maar hockey, ziet Mark. ,,Daarin zijn

we doorgeslagen. Ik wil met de tijd meebewegen. Een programma bieden dat aan de drijfveren raakt van alle kinderen. Dat is er nu niet, nergens in Nederland. Waarom moet de oudere jeugd nog trainen in de breedte? Organiseer vette toernooidagen - of 5-a-side avonden met muziek en BBQ.” In de O14 en O12 jeugd pleit Mark ervoor dat we niet te snel bepalen wat hun drijfveren zijn. ,,Laat daar de diversiteit aan drijfveren maar ontstaan en oordeel niet te vroeg. Voor de topjeugd bij O16 en O18 wil ik gerichtere programma’s aanbieden. Niet iedere speler daar wil een maximaal topprogramma. Het lastigste is een goed programma voor de spelers uit de lagere O16 teams die wel de drijfveer hebben om de top te halen, welk programma bied je hun?”

En de trainers? ,,Hockeytraining gaat over meer dan alleen training geven. Het biedt je de mogelijkheid om heel veel vaardigheden, kwaliteiten en persoonlijkheid te ontwikkelen. Je hoeft als trainer/coach ook echt niet het antwoord te hebben, daar gaat het helemaal niet om. Laat ze lekker hockeyen.

Doe alsof je op een pleintje staat bij jou in de woonwijk en je toevallig de spelleider bent. Zorg dat het veilig en leuk is, dan doe je al heel veel. Weet je waarom je er vooral staat? Om plezier te brengen!”

We hebben gesproken met Arnoud Prenger, Technisch Manager bij hockeyclub Ares. Een echte familieclub uit Apeldoorn waar plusminus 850 leden actief zijn. En eén van de 165 clubs die wekelijks gebruik maakt van HockeyFood. Arnoud vertel enthousiast hoe Ares haar trainers, coaches en spelers faciliteert en ondersteunt. Ook geeft hij aan wat de belangrijkste speerpunten zijn bij het opleiden van jeugd en het werven van

opleiden van jeugd en het werven van vrijwilligers.

Ares en wat waren direct je grootste uitdagingen?

Vier jaar geleden ben ik begonnen op Ares.

Op dat moment waren er veel ouders actief als vrijwillige trainer en/of coach. Sommige ouders waren super enthousiast en gemotiveerd. Maar er waren er ook die wat eigenwijs waren. De uitdaging was om alle neuzen dezelfde kant op te krijgen. Hiermee bedoel ik dat we week in week uit dezelfde thematiek en methodiek hanteren. Dit was soms lastig. Het oude patroon van ‘gewoon je eigen ding doen’ ging er niet zomaar uit. Daarnaast stelde de club spelers vanaf de B categorie (onder 16) geven. Het verplicht training geven gaf niet

verplicht een keer in de week training te het gewenste resultaat. Een andere invalshoek was noodzakelijk. Waarom pas training geven vanaf je 15/16de?

De focus ging naar jongere categorieën zoals onder 12 en onder 14. Het resultaat van deze mindshift was meer intrinsiek gemotiveerde trainers. Vanuit deze groep trainers worden jaarlijks nieuwe hoofdtrainers gevormd. Als hoofdtrainer word je samen met Arnoud ‘owner’ van de thematiek en methodiek. Wekelijks wordt er overleg gevoerd met alle hoofdtrainers en Arnoud.

Vandaag de dag zie

je dat er steeds

veld staan en ouders die in zichzelf willen investeren. Voor de kinderen betekent dit altijd een trainer die met een big smile en vol enthousiasme op het veld staat. Met uiteindelijk het belangrijkste uitgangspunt: ‘iedereen spreekt dezelfde taal’.

Een van de trainsters is Fiene. Fiene is 11 jaar en geeft training aan de jongste jeugd. Zij verwoordt het als volgt: ‘Het grootste voordeel van de opzet van Arnoud is dat alles duidelijk is. Als we het veld op lopen weet iedereen welke oefeningen en technieken we gaan trainen. Ik vind kinderen leren hockeyen het allerleukste! Wat ik wel lastig vind is dat soms de helft van de groep de oefening wel snapt, maar de andere helft nog niet. Dit gaat wel al veel beter dan aan het begin. Doordat ik zelf ook hockey kan ik zelf tips geven over hoe je bijvoorbeeld je handen moet vasthouden’.

Werven van vrijwilligers

Het werven van vrijwilligers is bijna bij elke hockeyvereniging een item dat hoog op de agenda staat. Ook bij Ares verteld Arnoud. ‘Werven blijft altijd een zoektocht’. Wat bij ons goed werkt is dat dit onderwerp niet alleen aan het begin/eind van een seizoen op de agenda staat, maar het hele seizoen. Zoals iedere club wel doet, organiseren ook wij informatiemomenten op de club waarbij we vertellen hoe wij als club faciliteren en wat men kan verwachten. Mijn ervaring is dat als we als club de vrijwilligers het gevoel geven dat ze ergens bij horen, het succesvol werven van nieuwe vrijwilligers een stuk makkelijker maakt. Een tool als HockeyFood sluit hier goed op aan. We faciliteren de trainers en coaches met inhoudelijke kennis. Zo kan de coach zich naast de organisatorische

aspecten, zich ook verdiepen in inhoudelijke kennis. Denk hierbij aan video’s over spelsystemen, wisselbeleid, strafcorners en teamafspraken. Maar ook artikelen met praktische tips over bijvoorbeeld omgang met ouders, leeftijdskenmerken, het stimuleren van jonge kinderen en het geven van een voor-, rust- en nabespreking. Daarnaast laten we nieuwe vrijwilligers alvast meedraaien met trainingen en coachdagen. Hierdoor creëren we dubbele bezetting en kan men alvast proeven wat hem/ haar te wachten staat. Voor ons werkt dit de afgelopen jaren harstikke goed. Daar zijn we blij mee.

Waarom HockeyFood?

We stelden Arnoud de vraag waarom Ares wekelijks gebruikt maakt van HockeyFood.

‘Het allerbelangrijkste is dat ik op zoek was naar een stuk continuïteit waarbij iedereen die training geeft of coacht binnen Ares, dezelfde taal spreekt over het opleiden van trainers, coaches en spelers’.

Wat we heel duidelijk zien is dat de vraag van coaches naar kennis de afgelopen jaren steeds meer toeneemt. Ouders vinden het leuk te coachen. Maar het aantal ouders met een hockeyachtergrond neemt af. Waar het in het verleden grotendeels ging om trainingen met goede oefenstof, zien we dat de vraag vanuit coaches naar praktisch toepasbare kennis toeneemt. Het aanbod van leerlijnen, trainingen, oefenstof en vaardigheden alsmede de praktische kennis en tips voor coaches, zorgt voor een hele grote toegevoegde waarde binnen Ares. Dat alles op basis van video is en binnen onze eigen clubapp getoond wordt, is echt de kers op de taart.

Hockeyvaders en -moeders

We kennen ze allemaal! Iedere club, trainer en/ of coach heeft met ze te maken. Namelijk hockeyvaders en -moeders. Trotse/fanatieke ouders die graag zijn of haar kind(eren) komen aanmoedigen. Sommige zijn super enthousiast, helpen mee en ondersteunen de trainer en/of coach. Anderen zijn wat negatiever, eigenwijs en doen dus waar ze zelf zin in hebben.

Er zijn enkele veel voorkomende stereotypen. De ‘superouder’ is tevreden en altijd bereid om mee te helpen. De ‘overactieve ouder’ is te veel betrokken, beïnvloedt spelers en scheidsrechter. De ‘hockey ouder’ heeft zelf gehockeyd en bemoeit zich met de coaching. De ‘prestatie-ouder’ wil dat zijn kind de beste is. De ‘asociale ouder’ leeft zich niet in andermans kinderen in. De ‘passieve ouder’ corrigeert het eigen kind niet. De ‘afwezige ouder’ komt nooit kijken.

Het belangrijkste is natuurlijk hoe kinderen zelf tegen ouders aankijken die langs de lijn aanwijzingen geven. Wij hebben aan meer dan 200 kinderen die vraag gesteld. Maar liefst 95% zei: ‘Ik heb het liefst dat

ouders helemaal niets roepen’. Toch blijft het aanmoedigen leuk. Daarom hier wat spelregels voor de ouders.

1. Plezier gaat voor presteren!

Vraag ‘Was het leuk?’ en ‘Hoe ging het?’ in plaats van ‘Heb je gewonnen?’ en ‘Heb je gescoord?’ Zo haal je de focus af van het presteren en leer je kinderen dat plezier voorop staat. Vanuit plezier gaat een kind beter presteren.

2. Moedig aan, maar coach niet mee Je haalt je kind uit zijn/haar spel en zorgt niet voor zelfvertrouwen. Zeker als dat wat je roept negatief is! Aanwijzingen geven is verwarrend en a eidend. Als er een coach is, maakt die afspraken met de spelers en die kunnen anders zijn dan dat wat jij roept.

3. Moedig alle kinderen aan, niet alleen die van jezelf!

Als alle ouders het hele team aanmoedigen, is dat wel zo leuk voor allemaal. Zeker omdat niet altijd alle ouders erbij zijn.

4. Geef het goede voorbeeld Mond dicht tegen de scheidsrechter. Soms moeilijk, maar echt een must. Leer kinderen het goede voorbeeld en laat ze zien

dat een scheidsrechter zijn/haar best doet en dat je daar met respect mee om moet gaan.

5. Laat je kind het hockey zelf beleven

Zelf het eerste team nooit gehaald en is nu je missie dat je kind het wel haalt? Of wil je dolgraag dat de hockeytalenten van je kind tot uiting komen? Allemaal heel logisch en prima zolang je die wensen en ambities voor jezelf houdt. Laat je kind zelf aangeven en de leiding nemen in hoe intensief en hoog het wil sporten. Dan beleeft het echt plezier aan zijn/haar sport!

Tips voor ouders die trainer en/of coach zijn

Elke club is afhankelijk van hockeyvaders en -moeders die bereid zijn één of twee avonden per week het team van hun kind te trainen of te coachen. Maar voelen kind én ouder zich daar prettig bij? Wat zijn de valkuilen? Dit zijn vijf eenvoudige tips waarmee je problemen kunt voorkomen:

Behandel je kind hetzelfde als de andere spelers. Stel vragen als: ‘Ging het goed?’ ‘Wat vond je ervan?’ Kortom: de vragen die je ook stelt als je je kind ophaalt na de trai-

ning of wedstrijd.

Bespreek jullie relatie in het team. Heb aandacht voor zijn of haar gevoelens en vraag ernaar. Vraag ook om feedback: wat zijn dingen die je beter kan doen?

Hoe ouder kinderen worden, hoe onafhankelijker ze willen zijn. De puberteit is dus niet de meest makkelijke periode om trainer of coach van je kind te zijn. Wees je hiervan bewust.

Houd rekening met het niveau waarop je kind hockeyt. Bij een op hoog niveau spelend team wordt een meer kritische houding en een ander wisselbeleid verwacht dan bij een recreatief team. Hierdoor is de risicofactor met betrekking tot (potentiële) con icten groter.

Zorg ervoor dat je de kinderen goede trainingen en tips kan geven. Train of coach je echter je eigen kind, dan kan je kind indirect het slachto er worden van jouw onkunde.

Al met al zijn ouders de grootste sponsoren van het Nederlandse hockey. Zonder hen geen volle velden met kinderen die met plezier hockeyen. Soms is het leuk, vaak is het prachtig, maar regelmatig is het moeilijk en lastig.