Hockey International Magazine Augustus 2020

Het GRATIS magazine voor elke hockeyliefhebber

augustus 2020

HOCKEY INTERNATIONAL Roelant Oltmans terug in Nederland John van Vliet ‘Hoofdklasse op schop’

KELLY JONKER

Helder in zicht Forse besparingen realiseren voor sportclubs en gemeentes: daar gaan wij voor. Beter licht tegen lagere kosten en als het kan natuurlijk met subsidie. Wij zijn gespecialiseerd in het verduurzamen van sportaccommodaties. Dit doen wij op een onafhankelijke wijze omdat we samenwerken met topmerken zoals Lumosa, AAA-LUX en Philips. Ons 4 stappenplan is uniek: in twee dagen heeft u een volledige businesscase voor uw vereniging of sportpark. Ook zijn er diverse subsidies beschikbaar, deze brengen we in kaart en vragen we kosteloos aan. Daarnaast hebben we interessante financieringsmogelijkheden zoals crowdfunding en lease. En vervolgens maken wij het voor u waar: van idee naar oplevering en onderhoud. Sportverlichting.com: licht uit, led aan.

085 822 57 40

info@sportverlichting.com

www.sportverlichting.com

Inhoudsopgave

Stap gezet

1 2 3 4 5 6 7

Teruggekeerde Kelly Jonker geniet van het beste van twee werelden

8 9

Commentator John van Vliet: Gooi de hoofdklasse eens op de schop’

10 11 12 13 14 Eeuwig jonge Roelant Oltmans: ‘Liever op de bank dan in een camper’

15 16

Ron, Tim en Douwe Steens: ‘Steensbokken voor het leven’

17 18 19 20 21 Talent Trijntje Beljaars legt de lat hoog bij OranjeRood

22 23 24

David Voskamp; Schade vooralsnog te overzien

HOCKEY

INTERNATIONAL Colofon Bladmanager Ingmar Kuper Hoofdredactie Eric Korver Fotoredactie Frank Uijlenbroek Redactie Luuk Blijboom, Eric Korver, Rijcko Treep Fotografie World Sport Pics, Ronald Speijer Vormgeving Rodi Media/Kirsti Konijn Druk Rodi Rotatiedruk BV Oplage 25.000 Verspreiding Gratis via de grootste hockeyclubs

Verschijning Maandelijks Redactie 06 55 86 64 41 Mail eric@korvermedia.nl Commercie 06 23 88 44 22 Mail ingmar@hockey internationalmagazine.nl Uitgevers Korver & Kuper Uitgevers AB Hofmanweg 5A 2031BH Haarlem 06 23 88 44 22 www.hockeyinternationalmagazine.nl

FFU/WorldSportPics Vermeerstraat 1 7731SM Ommen 06 51 21 56 78 www.worldsportpics.com

NB Niets uit deze uitgave mag worden gebruikt zonder schriftelijke toestemming van de uitgever.

Druk Rodi Rotatie Druk Visseringweg 40 1121AT Diemen 020-398 0808

Voor sporters zijn het gevleugelde woorden die te pas, maar soms ook te onpas worden gebruikt. Een stap zetten. Of de verkleinde versie daarvan als de vermeende stap niet al te opzichtig te bespeuren is. Maar het zijn die woorden waarmee vooruitgang wordt aangeduid. Progressie.

Bij Hockey International zijn we geen sporters, maar toch is dit het moment waarop we wíllen en kúnnen zeggen: we hebben een stap gezet.

Dat behoeft misschien enige duiding.

In de eerste plaats zijn we trots dat we onze redactie hebben kunnen uitbreiden met Luuk Blijboom, een naam die in de Nederlandse hockeywereld klinkt als een klok. Luuk volgde als hockeyspecialist van De Telegraaf jarenlang de sport op de voet en reisde met de nationale elftallen naar vele Olympische Spelen, wereldkampioenschappen, Europees kampioenschappen, Champions Trophy’s, en wat al niet meer.

Vanaf deze editie zijn de vruchten van zijn fijne pen ook te lezen in ons magazine. Daarmee winnen we niet alleen nog meer aan kwaliteit, maar ook aan kennis en visie. Overbodig te zeggen dat we daar ontzettend blij mee zijn.

Daarnaast hebben we een samenwerking in gang gezet met Hoofdklassehockey.nl, de site waar alles over de hoofdklasse te vinden is, van nieuws en uitslagen tot nog veel meer informatie over hockey. Die samenwerking moet aan beide kanten tot een nog groter en breder geïnformeerd platform leiden, zodat we zowel in print als online de liefhebbers van de hockeysport nog beter kunnen bedienen.

Ook dáár zijn we blij mee.

Los van die aanwinsten, zetten we natuurlijk zelf óók stapjes. Hockey International bestaat nu een kleine anderhalf jaar en in die periode hebben we veel geleerd en veel kunnen verbeteren. Redactioneel, maar met name ook in de distributie. Waar ons blad aanvankelijk werd verspreid over de 75 grootste clubs van Nederland, naderen we nu al het dubbele van dat aantal.

Hockey International is straks écht niet meer te missen…!

Tot slot zijn we, net als ieder ander, blij dat er eindelijk weer iets van een hockeyseizoen losbarst. Dat mensen weer naar hun club kunnen en mogen genieten van mooie sport en gezellig samenzijn. Want tjonge, wat hebben we dat in de donkerste maanden van de coronapandemie gemist zeg.

Gekoppeld daaraan zien wij eindelijk weer kans een fysiek magazine uit te brengen. Gedurende de intelligente lockdown hebben we ons niet verstopt, maar alles gedaan om in ieder geval digitaal een lezenswaardig en actueel magazine uit te brengen. Daarin zijn we – getuige de vele complimenten die we hebben ontvangen – geslaagd. Maar niets gaat toch boven een fysiek magazine, dat je lekker in je handen kunt houden en mee naar huis kunt nemen om fijn te lezen.

Dat is er nu dus weer.

Veel leesplezier en veel hockeyplezier.

Team Hockey International Eric Korver, Frank Uijlenbroek, Ingmar Kuper

Hockey International is een uitgave van Rodi Media en Korver & Kuper Media. Hockey International werkt milieuvriendelijk en verantwoord.

Waterless Printing, ISO 14001 Grafimedia en KVGO.

Hockey International is geproduceerd onder gecontroleerde omstandigheden conform ISO 14001 Grafimedia getoetst door de SCGM, Certificaatnummer SCGM-MZ:2011.01.02

August 2020 - Hockey International - 3

Kelly Jonker: ,,Ik ben in mijn loopbaan drie keer teruggekeerd na een schouderblessure, maar terugkeren na mijn zwangerschap was echt the next level.’’ (Foto’s WorldSportPics/Frank Uijlenbroek?)

Kelly Jonker voelt zich comfortabel bij keuze voor terugkeer bij Pinoké

Het beste van twee werelden

Door Luuk Blijboom arzelend zoekt Kelly Jonker deze zonnige namiddag voor het clubhuis van Pinoké een geschikt plekje om haar verhaal te doen. Wordt het een van de bankjes of toch maar zo’n picknicktafel langs de rand van het hoofdveld? Het gedraal van de vrouw die 168 maal aantrad namens Oranje – zomerse outfit, reflecterende zonnebril – blijft niet lang onopgemerkt. Wat ze hier precies komt doen, vraagt een clubgenoot die duidelijk geen notie heeft wie hij aanspreekt. Olympisch kampioene Jonker kan er de humor wel van inzien en lacht vriendelijk. ,,Ik ben een nieuwe speelster van Dames 1.’’

A

De overstap van het vertrouwde Amsterdam, waar ze zestien seizoenen speelde, naar de buren van Pinoké is dus blijkbaar nog niet tot iedereen in het Amsterdamse Bos doorgedrongen. En dat terwijl het in coronatijd met stip de meest opmerkelijke transfer was in de hoofdklasse. Medio april beviel Jonker van haar dochter Nova.

Om haar nieuwe leven meteen maar op alle fronten gestalte te geven, verruilde ze haar comfortabele bestaan bij Amsterdam voor een avontuur bij ambitieuze buurman Pinoké. ,,Ik houd namelijk wel van een uitdaging.’’

Met een kleine waarschuwing vooraf trekt Kelly Jonker (30) een la vol dooddoeners open. ,,Geloof me, alle clichés die er bestaan over het moederschap zijn waar.

Dit is het mooiste dat een mens kan overkomen. Er gaat niets boven het ter wereld brengen van een kind.’’ Nu ze toch bezig is: ,,Mijn hele leven staat toch al op z’n kop, dus dan kan deze overstap daar ook nog wel bij. Het was het juiste aanbod op het juiste moment. Waar je de ene deur achter je dichttrekt, gaat verderop een andere deur voor je open.’’

Nederlands elftal in de finale tegen Duitsland de Europese titel én een ticket voor de Zomerspelen. Een mooier afscheid van Oranje kan ze zich naar eigen zeggen niet wensen. ,,Ik heb in mijn carrière veel grotere prijzen gewonnen, maar dit was het allermooiste dat ik ooit op sportief gebied heb meegemaakt. Alleen ik, en niemand anders in het team, wist dat dit mijn laatste wedstrijd in Oranje was. Als ik toch moest stoppen, kon ik dat maar beter doen met het behalen van de Europese titel en een olympisch ticket voor Tokio.’’

Positief Het is een week voor de Europese Kampioenschappen van 2019 als Jonker en haar man, Juun Hoyng, met een zwangerschapstest in hun handen staan. Ze kunnen het bijna niet geloven als ze zien dat de uitslag positief is. Het is het moment waarop Jonker, zoals ze het zelf noemt, in een emotionele rollercoaster stapt die pas een jaar later tot stilstand komt.

Eerst is er, uiteraard, blijdschap. Tegelijkertijd landt de wetenschap dat het dus onmogelijk wordt haar loopbaan in Oranje op de Olympische Spelen van 2020 in Tokio af te sluiten. Zonder haar ploeggenoten kond te doen van het heugelijke nieuws treedt ze vervolgens op het Wilrijkse Plein van Antwerpen aan voor de EK. Mede door een tip-in van haar hand, de specialiteit van het huis, pakt het

4 - Hockey International - August 2020

Discussie Door haar zwangerschap wordt ze, ongevraagd en ongewenst, vervolgens middelpunt van discussie. Een aantal van Jonkers ploeggenoten reageert aanvankelijk niet onverdeeld enthousiast op de mededeling dat ze het voortaan zonder de trefzekere spits moeten stellen. In een populair damesblad wordt er onder de kop ‘Mamaschaamte’ zelfs een vileine column gewijd aan het hoegenaamd harteloze gedrag van haar medespeelsters.

Jonker waardeert de goedbedoelde woorden, maar weet tegelijk dat het in de topsport nu eenmaal anders werkt. Ze kan niet vaak genoeg benadrukken dat ze niemand wat dan ook kwalijk neemt. Zoals de mens Kelly Jonker en de tophockeyster Kelly Jonker aanvankelijk soms lijnrecht

tegenover elkaar staan, weten ook de mensen uit haar omgeving zich in eerste instantie niet goed raad met de ontstane situatie. ,,Wie een teamsport op het allerhoogste niveau bedrijft, weet nu eenmaal dat het ploegbelang te allen tijde boven het individuele belang gaat. Uitgerekend ik, iemand die daar altijd op hamerde, ging daar nu aan voorbij. Ik liet mijn ploeggenoten lelijk in de steek. Zo voelde dat echt, ook al was mijn zwangerschap niet gepland en viel mij dus geen egoïsme te verwijten. Daar had ik aanvankelijk best wel wat moeite mee. Als topsporter in verwachting raken, zeker met de Olympische Spelen aan de horizon, valt nu eenmaal in niets te vergelijken met gewone gezinsuitbreiding.’’

Misselijk Jonker gaat, na de gewonnen EK, van het ene uiterste van het universum naar het andere. Van een topfitte goaltjesdief die in het oranje gehuld goed is voor een totaal van 68 doelpunten wordt ze plots een vrouw die bijna geen kant meer uit kan. ,,Ik ben bijna negen maanden misselijk geweest. Twintig weken lang heb ik letterlijk iedere dag moeten overgeven. Dat is best wel pittig, kan ik je verzekeren. Doordat ik me zo beroerd voelde, heb ik tijdens mijn zwangerschap totaal niet kunnen sporten.’’ De vraag die je als man in een

dergelijke situatie aan een vrouw eigenlijk niet zou mogen stellen maar desondanks toch klinkt, beantwoordt ze zonder enige vorm van gene. ,,Laten we het er op houden dat ik in die periode meer dan vijftien kilo ben aangekomen.’’

Zes weken na de bevalling trekt ze voor de eerste maal voorzichtig haar loopschoenen aan. Het wordt een pittig rondje. ,,Weer eens iets heel anders dan terugkeren na een schouderblessure, iets dat me drie keer in mijn loopbaan is overkomen. Dit was echt the next level.’’ Jonker weer waar ze het voor doet. In januari 2020 wordt ze door Pinoké-trainer Daan Sabel voor de eerste maal gepolst of ze iets voelt voor een overgang naar elders op de Amstelveense Kalfjeslaan. Ze houdt de boot aanvankelijk af. Na de bevalling gaat ze overstag na een tweede gesprek waarin de coach zijn ambities niet onder stoelen of banken steekt.

Aanbod Het is, oh heerlijk, het zoveelste cliché, het juiste aanbod op het juiste moment. Alsof het zo heeft moeten zijn. ,,Ik betrapte me erop dat ik bij Amsterdam een beetje in een sleur belandde. Het was ieder jaar niet de vraag óf, maar wanneer we de playoffs haalden. In het eerste deel van seizoen 2018-2019 had ik het mentaal zwaar en raakte ik het plezier in het hockey een beetje kwijt. Pas in de tweede seizoenshelft kwam dat terug, zowel bij Amsterdam als met Oranje in de Pro League.’’

In het shirt van Pinoké, zegt Jonker, is hockeyen nu een kwestie van mogen en niet langer van moeten. Niets ten nadele van Amsterdam, begrijp haar goed. ,,Er staat daar een uiterst professionele organisatie. Het gevolg is wel dat er daardoor een zakelijke sfeer heerst. De contacten blijven veelal beperkt tot het eigen team.

Bij Pinoké wordt net een niveautje lager gespeeld en heerst veel meer een clubgevoel. Het draait vooral om plezier. En daar voel ik me uiterst comfortabel bij.’’

Jonker kent bovendien de beperkingen die het moederschap nu eenmaal met zich meebrengen. ,,In de vorm waarin ik momenteel verkeer, was het niet mogelijk geweest om me bij Amsterdam in Dames 1 te spelen. Er zitten bakken met ervaring in

die ploeg en dan zijn er ook nog eens drie talenten aangetrokken. Ik had simpelweg niet in dat plaatje gepast.’’

Uitdaging ,,Vooraf had ik me voorgenomen dat wanneer ik weer zou terugkeren in het hockey, ik op zoek zou gaan naar een nieuwe uitdaging in plaats van terug te vallen op vertrouwde patronen. Dat heb ik bij Pinoké gevonden. Ik krijg niet alleen de kans weer op het hoogste niveau te spelen, ik ga me ook zes uur in de week bezighouden met het begeleiden van jonge toptalenten. Nee, ik hoef ze niet meer te leren hockeyen. Als ervaringsdeskundige kan ik ze wel vertellen hoe ze moeten omgaan met druk, wat erbij komt kijken om je te focussen en hoe je je terugknokt na een blessure. Daarnaast zal ik ook spitsentraining geven. De cirkel is en blijft nu eenmaal mijn domein.’’ Korte stilte. ,,Eigenlijk is dit het beste van twee werelden.’’

Jonker bekijkt van seizoen tot seizoen of de doorstart haar bevalt. In de winterstop volgt een tussentijds evaluatiemoment. Onzeker is ze niet. ,,Wel nieuwsgierig.’’ Over haar persoonlijke ambities is ze terughoudend. ,,Laat ik eerst maar eens zien dat ik terugkeer op mijn oude niveau.’’

Als afgestudeerd fysiotherapeute en studente psychologie weet ze als geen ander wat er zowel fysiek als mentaal om de hoek komt kijken om die stap te kunnen maken. Haar motto: ,,Eén stap tegelijk.’’

Realisme Het is om die reden dat Jonker een terugkeer in Oranje uitsluit. Vooralsnog, tenminste. In ieder ander geval zou het verleidelijk zijn om te lonken naar de uitgestelde Zomerspelen van Tokio, een eindstation van een interlandcarrière dat in theorie haalbaar zou moeten kunnen zijn.

Kelly Jonker in actie voor Oranje: ,,Meedoen aan de Spelen is zoveel meer dan een maand naar Japan gaan om te hockeyen. Wil ik mijn dochter zo lang alleen laten om een olympische droom na te jagen die ik allang heb gerealiseerd?’’

Atlete Fanny Blankers-Koen, dressuuramazone Anky van Grunsven, zwemster Marleen Veldhuis en schaatsster Carien Kleibeuker gingen haar voor, als moeders die een olympische medaille behaalden. Jonker laat zich er niet door verblinden en heeft nuchter realisme tot handelsmerk verheven. ,,De kans dat ik naar Tokio ga schat ik momenteel in op nul procent.’’

Van de Spelen van 2012 in Londen keerde ze terug met olympisch goud. Vier jaar later lag er in Rio zuur zilver voor haar klaar. Waarom zou ze een nieuwe terugkeer naar de Olympus uitsluiten? Jonker keert die vraag liever om. ,,Waarom zou er, in de vorm waarin ik momenteel verkeer, wél voor mij een plek moeten worden ingeruimd in het Nederlands elftal?’’

Laat ze het zo zeggen. ,,Geselecteerd worden louter op basis van

mijn ervaring, dát zou pas vreemd zijn. Ik zeg niet dat het nooit zou kunnen gebeuren. Ik zit momenteel alleen met zoveel onzekere factoren dat een rentree in het Nederlands team niet realistisch is. En dan heb ik het nog niet eens over de vraag of het me alle opofferingen waard is. Meedoen aan de Spelen is zoveel meer dan een maand naar Japan gaan om te hockeyen. Je gaat de laatste twaalf maanden van trainingskamp naar toernooi. Wil ik mijn dochter zo lang alleen laten om een olympische droom na te jagen die ik allang heb gerealiseerd?’’

De vraag stellen, is hem beantwoorden.

Laat haar eerst maar eens topfit worden en kijken of ze in het shirt van Pinoké weer haar oude vertrouwde niveau kan halen.

Verder is het een kwestie van scherp blijven. Lachend: ,,Dat ik straks na een nacht slecht slapen niet per ongeluk de kleedkamer van Amsterdam binnenstap als ik moet trainen.’’

door Final8 p e e r t S van EHL

Evenement van seizoen 2019-2020 wordt niet meer uitgespeeld

D

e opleving van het coronavirus eist z’n tol, ook in de hockeywereld. De Euro Hockey League en de European Hockey Federation hebben samen besloten een streep te zetten door de EHL Final8. Die zou half oktober worden afgewerkt in het Wagener Stadion in Amstelveen.

Onder een gelukkig gesternte staat die Final8 dus niet. Nadat eerder in Barcelona al de KO16 was afgewerkt, moest de climax tijdens de paasdagen volgen in Amstelveen. Haast overbodig te zeggen dat de lockdowns die veel landen troffen dat evenement al snel onmogelijk maakten. Vervolgens werd besloten uit te wijken naar het najaar. Zelfde plaats, zelfde teams, ander tijdstip. Maar ook dat blijkt nu dus geen soelaas te bieden.

De beide organisatoren EHL en EHF komen eerder dan gepland met het oordeel dat er ook van 14 tot en met 18 oktober niet zal worden gespeeld en dat de EHL 2020 dus helemaal geen einde krijgt, maar de boeken in gaat als onvoltooid. Aanvankelijk was 1 september genoemd als de datum waarop een uiteindelijke beslissing zou worden genomen, maar dat besluit kwam dus al zo’n twee weken eerder.

Dat heeft, legt woordvoerder Stephen Findlater namens de EHL uit, alles te maken met de snel veranderende situatie als het gaat om corona. En dat die veranderingen niet ten goede zijn, mag duidelijk zijn. ,,Als we de huidige situatie bekijken en daarbij het potentiële verloop betrekken, dan was het noodzakelijk snel

te beslissen en helderheid te verschaffen.

Dat hebben we gedaan.’’

van dit najaar. Bijzonder jammer dat zij niet de vruchten mogen plukken van hun inspanningen.’’

Moeite Eenvoudig was die beslissing niet, vervolgt Findlater. ,,Dit kostte ons echt moeite. We hoopten de Europese hockeygemeenschap samen te brengen, en met elkaar deze editie van ’s werelds beste clubcompetitie te vieren. Maar het opleven van Covid-19 heeft de organisatie van zo’n vijfdaags evenement onmogelijk gemaakt. Waar we hoopten de zestien beste clubs van Europa te ontvangen – acht damesteams, acht herenteams – blijkt dat nu in de praktijk niet haalbaar.

Elk land hanteert eigen regels en reisbeperkingen die het erg moeilijk maken voor zowel de EHL zelf als de deelnemende teams. Zoals het er nu uitziet was het niet mogelijk voor alle teams om naar Amsterdam te komen, en dat is precies wat we heel graag wilden vermijden.’’

Ook EHL-voorzitter Hans-Erik Tuijt betreurt het besluit de EHL stop te zetten. ,,Uiteindelijk bleek het gewoon te moeilijk dit evenement te houden in een veilige omgeving. Niettemin ben ik trots op alle moeite die onze stakeholders hebben gedaan in een poging dit toch te laten plaatsvinden. Zeker ABN AMROI moeten we bedanken voor hun steun. We kijken nu uit naar een nieuw evenement volgend jaar tijdens de Paasdagen.’’

EHF-president Marijke Fleuren denkt ook aan de vrijwilligers bij Amsterdam. ,,Zij waren zó enthousiast en hebben al hun energie gestopt in eerst het evenement van dit voorjaar en nu ook het toernooi

Drie evenementen Het schrappen van de EHL van het seizoen 2019-2020 betekent ook dat Final16 van het seizoen 2020-2021 – ook gepland in oktober – niet kan doorgaan. Het gevolg is dat in het voorjaar van 2021 drie afzonderlijke evenementen worden gehouden: de EHL Final8 voor vrouwen, de EHL Final 12 voor mannen en de EHL Men’s Cup. De KNHB maakte eerder al diverse scenario’s bekend als het gaat om het vergeven van de plaatsen voor de EHL. In het geval dat de editie van 2019-2020 helemaal niet zou worden uitgespeeld – zoals nu dus vaststaat – schuiven de vier dit jaar geplaatste teams (Bloemendaal en Kampong bij de mannen, Amsterdam en Den Bosch bij

de dames) automatisch door naar de EHL van het seizoen 2020-2021. Daarin is bij de heren plaats voor een derde team. Dat ticket wordt vergeven aan Den Bosch. Die keuze is bepaald op basis van de stand van de hoofdklasse op 8 maart. Op dat moment bezette Den Bosch de tweede plaats achter koploper Bloemendaal.

De Final8 van de dames wordt gespeeld van 1 tot en met 5 april, de Final12 van de heren staat van 31 maart tot en met 5 april op de rol.

Bjorn Kellerman in actie voor Kampong tijdens de KO16 in Barcelona. Kampong zou samen met Bloemendaal uitkomen in de Final8. (Foto WorldSportPics/Frank Uijlenbroek)

Commentator John van Vliet ziet in voorspelbaarheid groot gevaar

‘Gooi hoofdklasse op de door Luuk Blijboom

A

ls kind mocht hij sporten en moest hij van zijn vader cricketen. Als journalist bezocht hij in de jaren negentig van de vorige eeuw landen als India en Pakistan en was hij op slag verknocht aan hockey. En als televisiecommentator van Ziggo Sport moet hij niets hebben van het steriele tiki taka van Barcelona, maar kan hij ronduit begeesterd raken van zo’n ouderwetse Engelse voetbalploeg als Wolverhampton Wanderers. Vraag John van Vliet niet van welke sport zijn hart het snelst gaat kloppen. ,,Mijn probleem is dat ik alles even leuk vind.’’

Zoekt hij een moment van rust in zijn drukke journalistieke bestaan, dan is John van Vliet (59) langs het cricketveld te vinden. Zijn 16-jarige zoon Mees speelt niet alleen in het eerste van Topklasser ACC, hij maakt ook nog eens deel uit van het Nederlands team onder 18 jaar. Daarmee zet de jongste Van Vliet een familietraditie voort. Lachend: ,,Al heb ik het niveau van mijn zoon nooit gehaald.’’

Cricket is nog steeds zijn grote liefde. Was er geld in te verdienen geweest, dan had zijn vertrouwde stemgeluid niet geklonken bij de Pro League-wedstrijden van

schop’

Oranje die Ziggo Sport ook dit seizoen uitzendt. Als journalist van het inmiddels ter ziele gegane blad Hockey Magazine raakte hij in Azië definitief verknocht aan het hockey. ,,Iedereen die wel eens in Lahore of New Delhi op de tribune heeft gezeten, weet wat ik bedoel. In zulke landen naar een hockeywedstrijd kijken is een ervaring die je je leven lang niet vergeet. Hoe gek dat misschien ook klinkt uit de mond van een televisiecommentator.’’

Kleur Het hockey verloor een beetje van haar grandeur met het ter ziele gaan van de Champions Trophy, het prestigieuze jaarlijkse zeslandentoernooi. Met de komst van de Pro League krijgt het internationale hockey weer een beetje kleur op de wangen. Een vondst, noemt hij die internationale competitie. ,,Het is heel gemakkelijk om alle nadelen op te noemen die er aan vastkleven. Neem alleen al de discussie over het vele reizen van de ploegen. Het alternatief is echter dat het internationale hockey maar tien dagen per jaar zichtbaar is. We moeten blij zijn dat de FIH het aangedurfd heeft om dit in het leven te roepen. De sport is hierdoor echt vooruitgegaan.’’ ,,De KNHB en de hoofdklasseclubs mogen hier wel eens een voorbeeld aan nemen.

Gooi die hoofdklasse ook eens op de schop. Voorspelbaarheid is het grootste gevaar in het Nederlandse clubhockey.

Je kunt de hoofdklasse aan het begin van het seizoen al uittekenen. En dat terwijl er genoeg alternatieven zijn te bedenken.’’

Acht ploegen ,,Waarom zou je de play-offs niet uit acht ploegen laten bestaan en kiezen voor één wedstrijd per

speelronde? Organiseer het, vanuit het oogpunt van televisie, op één locatie en speel een competitie van tien dagen. Zorg vervolgens dat iedere dag één wedstrijd rechtstreeks wordt uitgezonden en breng de overige duels via livestreams in beeld.

Dan organiseer je er wat mij betreft ook nog een nationaal kampioenschap voor jeugdteams omheen. Volgens mij heb je dan een fenomenaal evenement.’’

Verander alleen niet om het veranderen, waarschuwt Van Vliet. Rigoureuze spelregelwijzigingen kunnen hem niet per definitie bekoren. Natuurlijk, zegt hij, is het afschaffen van de buitenspelregel de sportieve aardverschuiving meer dan waard geweest. En ook de recenter ingevoerde self pass kan hem bekoren. ,,Voor het overige zie ik best wel wat zaken die beter kunnen worden teruggedraaid.’’

Krankzinnig Neem het onbeperkt doorwisselen van spelers. ,,Dat mag wat mij betreft morgen worden afgeschaft. Je wordt er krankzinnig van. Omdat er 22 mannen in het veld staan die geen moment vermoeid zijn, gaat het spel vier keer zo snel als voetbal.

Dat lijkt leuk bedacht, maar het gevolg is wel dat een wedstrijd niet meer te volgen is. Ik kijk tegenwoordig op televisie liever naar een vrouwenwedstrijd. Daar zie je tenminste wat er gebeurt.’’

Het heeft, zo verduidelijkt Van Vliet, ook met het in beeld brengen van hockey te maken. ,,Omdat de stadions kleiner zijn dan bij het voetbal en de camera’s dus dichter op het veld staan, is het maken van overzichtsbeelden van grote delen van het veld niet mogelijk. Daardoor zie je als kijker vaak niet wat er binnen de lijnen gebeurt. Het hindert mij als verslaggever ook in het geven van mijn wedstrijdverslag. Als ik vanuit de studio commentaar geef en ik zie Billy Bakker een

splijtende pass naar rechts geven, durf ik bijvoorbeeld niet te zeggen welke speler hij zoekt. Om de doodeenvoudige reden dat ik niet weet wie er als gevolg van dat onbeperkt wisselen op dat moment in het veld staan.’’ Korte stilte. ,,En dan heb ik het nog niet eens over toeschouwers die over een hek geleund langs het veld staan. Die kunnen een wedstrijd al helemaal niet meer volgen. Het hockey is één doorlopende hardloopwedstrijd geworden.’’

Essentie In Van Vliets optiek gaat de sport daarmee voorbij aan de essentie. ,,Met de invoering van vier kwarten van 17,5 minuut en het alsmaar inbrengen van uitgeruste spelers wordt voorbij gegaan aan waar het om draait: degene die het sterkste is en het beste uithoudingsvermogen heeft wint een wedstrijd. Vermoeidheid hoort juist bij sport, dat maakt het zo mooi. Taco van den Honert en Teun de Nooijer waren giganten omdat ze fysiek zoveel beter waren dan de rest. Met dat eeuwige doorwisselen gaat de meerwaarde van topfitte spelers als Jorrit Croon en Seve van Ass verloren. ‘We moeten helden creëren’, roept de FIH dan. Laat me niet lachen. Een toeschouwer legt vijftien euro neer voor een kaartje en ziet die held vervolgens maar een minuut of achttien in actie en de overige tijd op de bank zitten omdat hij moet uitrusten van zijn acties. Dat kan toch nooit de bedoeling zijn?’’

John van Vliet: ,,Het hockey is één doorlopende hardloopwedstrijd geworden.’’ (Foto’s WorldSportPics/Frank Uijlenbroek)

Roelant Oltmans keert bij Kampong terug.. ,,Ik kan niet zonder uitdagingen en functioneer nu eenmaal beter wanneer ik onder druk sta.’’ (Foto’s WorldSportPics/Frank Uijlenbroek)

Roelant Oltmans terug uit Azië en verbindt zich tot zeventigste aan Kampong

bank

door Luuk Blijboom

Liever de dan een camper

G

evraagd naar zijn leeftijd had hij jarenlang hetzelfde antwoord paraat. ,,Ik voel me 35.’’ Toch ontkomt zelfs Roelant Oltmans niet aan het verstrijken der jaren. Dus klinkt ook bij de meest succesvolle hockeycoach uit de Nederlandse geschiedenis tegenwoordig de nuance door. ,,Inmiddels ben ik 45.’’

Zelfs voor een veertiger ziet Oltmans (in werkelijkheid: 66) er patent uit. Na een avontuur van in totaal negen jaar, dat hem achtereenvolgens naar Pakistan, India, opnieuw Pakistan en Maleisië voerde, is hij teruggekeerd in de hoofdklasse. Precies op het juiste moment, midden in de coronacrisis, meldde Kampong zich bij hem. Of hij er iets voor voelde om vier jaar lang te komen werken aan de Utrechtse Laan van Maarschalkerweerd, als opvolger van Alexander Cox? Het was een aanbod dat niet aan dovenmansoren was gericht. Oltmans voelde zich aan handen en voeten gebonden aangezien hij door de strenge Maleisische maatregelen tegen covid-19 geen kant uit kon.

De laatste wedstrijd die Maleisië onder

zijn leiding speelde was op 3 november 2019, het tweede olympisch kwalificatieduel tegen Groot-Brittannië. Tot overmaat van ramp ging die tweestrijd ook nog eens verloren, waardoor deelname aan Tokio 2020 werd misgelopen. Sindsdien trainde het Maleisische elftal om het trainen, zonder vooruitzicht op welke wedstrijd dan ook. ,,Ik miste het wedstrijdritme, het toewerken naar een groot toernooi, de spanning in de kleedkamer, het jezelf testen tegen de wereldtop.’’ Oltmans kreeg steeds vaker het gevoel dat hij zich ledig hield met bezigheidstherapie voor zijn spelers, aangezien ook het doorgaan van een betrekkelijk onbeduidend toernooi als de Asian Champions Trophy op losse schroeven stond. ,,En dan wordt 10.000 kilometer van je naasten verwijderd zijn ineens wel een enorm grote afstand.’’

Andere mensen die zo oud zijn als jij nemen een voorschot op hun pensioen en kopen een camper om er in gezapig tempo op uit te trekken.

Jij tekent een contract dat je tot je zeventigste aan Kampong bindt.

Met een vies gezicht: ,,Een cámper?!? Ik moet er niet aan denken! Ik voel me veel te

10 - Hockey International - August 2020

vitaal om de rest van mijn leven twee keer per dag te wandelen en af en toe op de golfbaan te staan. Ik kan niet zonder uitdagingen en functioneer nu eenmaal beter wanneer ik onder druk sta. Het is nog niet zover, maar ik kan nu al uitkijken naar wedstrijden tegen ploegen als Bloemendaal, Amsterdam, Den Bosch en Pinoké.

Niemand hoeft bang te zijn dat ik mijn werk op de automatische piloot ga doen.

Zodra ik dat bij mezelf constateer, stop ik ogenblikkelijk. Dat gaat de komende vier jaar echt niet gebeuren. Bestaat niet.’’

Sinds 2013 heb je zo’n beetje tien maanden per jaar in het buitenland gezeten. Moest je je bij terugkeer thuis weer opnieuw voorstellen? ,,Mijn vrouw en ik zijn in die jaren totaal niet uit elkaar gegroeid of zo. Zij heeft mij zo vaak als mogelijk was opgezocht en de overige tijd hebben we via Skype letterlijk iedere dag uitgebreid contact gehad.

We hadden ook waterdichte afspraken gemaakt. Als de situatie daarom zou vragen, zat ik diezelfde dag nog in het vliegtuig. En als mijn vrouw ook maar één keer had gezegd dat het genoeg was geweest, had ik onmiddellijk mijn contract ingeleverd.’’

,,Dat neemt niet weg dat het met name voor mijn vrouw weer even wennen zal worden dat ik het hele jaar thuis ben. We hebben drie zoons, van 28, 30 en 32 jaar.

Vooral die zijn heel blij me weer regelmatig te zien. Ze hebben allemaal een eigen leven, toch proberen we vaak af te spreken. Ik heb vorige week gevaren met de een, sta morgenochtend met de ander op de golfbaan en bij de derde zat ik gisteravond tot laat op de tribune te kijken naar zijn tenniswedstrijd.’’ ,,Met mijn vrouw wandel ik veel. Dat doe ik met liefde, begrijp me niet verkeerd, maar daar moet ik me telkens weer toe zetten.

Waarom? Ik moet een doel hebben als ik een inspanning doe. En dat ontbreekt bij wandelen ten enenmale. Er is bovendien geen bal in het spel, ook zoiets. Een bal is een basisvoorwaarde om sport leuk te vinden. Zo heb ik net met een vriend afgesproken om weer golflessen te nemen. Het wordt tijd dat mijn handicap van 17.4 naar beneden gaat. Zo heb ik een doel én ben ik bezig met een bal. Heerlijk.’’

In hoeverre hebben die in totaal negen jaar Azië je veranderd? ,,Ik heb absoluut een andere kijk op het leven gekregen, al merk ik wel dat het

een geleidelijk proces is geweest. Wanneer je dagelijks wordt geconfronteerd met bedelende mensen en andere schrijnende armoede, dan zet dat je aan het denken.

Ik heb meegemaakt dat links en rechts van mij bommen afgingen. Zoiets laat je natuurlijk niet onberoerd. Als het gaat om oordelen en veroordelen is het extreme er inmiddels wel van af. Ik heb me voorgenomen om vanaf nu zo prettig als mogelijk is te leven.’’ ,,Het leven in Aziatische landen is goed, begrijp me niet verkeerd. Ik geloof dat ik de laatste twaalf maanden drie keer een lange broek heb aangehad. Onder die omstandigheden had ik mijn contract, dat liep tot eind 2020, zonder enig probleem kunnen uitdienen. Alleen is dat niet de aard van het beestje.’’ ,,Er is werkelijk geen moment geweest dat ik me afvroeg: waar doe ik het voor, is het de afzondering van mijn gezin allemaal waard? Dit is nu eenmaal mijn vak. En andere culturen verrijken je leven nu eenmaal enorm.’’

eens ben benaderd om hier trainer te worden. Ik zat toen bij Bloemendaal en heb om die reden bedankt. Ditmaal was het een aanbod dat ik eigenlijk niet kon laten lopen. Ik heb onmiddellijk de zaken netjes afgehandeld in Maleisië en voor vier jaar getekend. We hebben het wel over de grootste club van Nederland. Een topteam met zeven Nederlandse internationals, een ploeg die in David Harte ook nog eens een van de beste keepers ter wereld op doel heeft staan. Als ik alleen al denk aan de potentie die dit elftal heeft, begint het spontaan te kriebelen.’’ ,,Niemand hoeft bang te zijn dat ik ga teren op mijn reputatie. Ik ben gezond, fit, energiek en enthousiast. In de praktijk ben ik wekelijks zo’n 25 tot 30 uur op Kampong, maar in mijn hoofd ben in dag en nacht met deze klus bezig. Die begeestering hoop ik over te brengen op de spelersgroep en de rest van de technische staf. Ik vertrouw op mijn expertise en zeg op basis daarvan dat we met dit team gaan meedoen om de hoofdprijzen. Klaar.’’

Wat ga je absoluut niet missen?

Succes

,,Het feit dat je in Azië te maken hebt met een sportwereld waarin vaak sprake is van schijnopenheid. Aziaten zijn uitermate vriendelijk en wekken tegenover jou de indruk dat jij alles mag bepalen. Degenen die dat zeggen, blijken echter opvallend vaak over dubbele agenda’s te beschikken.

In dat krachtenveld is het de kunst om toch tot besluiten te komen die in jouw voordeel werken. Doe je een voorstel om iets te veranderen en hoor je vervolgens een tijdje niets meer, dan weet je het al. Dan wordt het een nee.’’ ,,Op bestuurlijk niveau is er vaak geen sprake van een topsportklimaat. Het gebrek aan realiteitszin is ook iets dat ik waar ik niet met weemoed aan ga terugdenken.

Aziaten willen vaak veel te snel een niveau halen waar een spelersgroep nog lang niet aan toe is. Dat leidt soms tot fricties. Je moet daarom bijna altijd een gulden middenweg kiezen in plaats van doelen stellen zonder daarbij concessies te doen.’’

Geef hem een ploeg met kwaliteit onder zijn hoede en de naam Oltmans is welhaast synoniem aan succes. Van 1989 tot 1993 was hij bondscoach van het Nederlands damesteam, waarmee hij in 1990 in Sydney de wereldtitel veroverde. Daarna kreeg hij zes jaar de heren van Oranje onder zijn hoede. In 1996 werd die ploeg tijdens de Spelen van Atlanta olympisch kampioen, twee jaar later gevolgd door het veroveren van de wereldtitel in Utrecht. In zijn tweede periode bij het nationale mannenteam, van 2005 tot 2009, werd hij vierde op de Zomerspelen van 2008 in Peking.

Daarnaast was hij werkzaam als technisch directeur van voetbalclub NAC en was hij performance manager bij sportkoepel NOC*NSF.

Komt Kampong wat dat betreft als geroepen? ,,Het leuke is dat ik in 1987 ook al

Wat zijn de doelstellingen voor de komende vier jaar? ,,Ik heb tijdens mijn kennismaking met de spelersgroep duidelijk uitgesproken waarvoor ik naar Kampong ben gekomen.

Zoiets blijft bij mij vervolgens binnenskamers. Een van de taken die ik heb is om Kampong voor te bereiden op de toekomst. In de selectie zit een aantal dertigers, het is onvermijdelijk dat

we daar op termijn geleidelijk afscheid van zullen moeten nemen. Zodra het zover is, moet er een nieuwe lichting spelers klaar staan.’’ ,,Aan goede jeugd geen gebrek. Ik verwacht veel van jongens als Silas Lageman, Derck de Vilder en Bram van Battum, om er maar eens een aantal te noemen. Jonge gasten die echt kwaliteit hebben, mooi vind ik dat. Die moeten straks de rollen van die dertigers overnemen en daarvoor worden klaargestoomd. Dat is een proces, het is niet zo dat ik met een bezem door de spelersgroep ga. We moeten in die geleidelijke transitie het maximale uit de spelersgroep halen.’’

sterkste clubcompetities ter wereld, maar een aantal zaken staat ook best ver van de internationale standaard af. Ook bij Kampong, ja. Dat heeft te maken met een andere invulling die gegeven wordt aan iets als het aantal speelminuten dat iemand per wedstrijd in het veld staat. Bij het Nederlands elftal ligt dat gemiddeld ergens tussen de 38 en 42 minuten. In de hoofdklasse speelt een international wekelijks bijna een volledige wedstrijd voor zijn club. Dat is best een groot verschil en heeft direct effect op de intensiteit van een wedstrijd. Je kunt nooit twintig minuten langer spelen met dezelfde dynamiek. Onmogelijk.’’

Ben je niet bang dat de verwachtingen te hooggespannen zullen zijn?

In dagblad Trouw werd je de Dick Advocaat van het hockey genoemd.

,,Geen moment. Zonder al te bescheiden te zijn: er is geen Nederlandse coach die zo succesvol is geweest als ik. Dat heeft als consequentie dat er veel van je wordt verwacht. Dat heb ik zelf ook en dat geldt eveneens voor het team. Je mag nooit weglopen voor kwaliteiten en verwachtingen.’’

Wat denk je aan te treffen in de hoofdklasse? ,,De laatste keer dat ik in de hoofdklasse werkte was negen jaar geleden, toen ik coach was van Laren. Er is sindsdien veel veranderd. Waar ik vooral benieuwd naar ben, is het niveau. Op een heleboel vlakken behoort de hoofdklasse tot de

August 2020 - Hockey International - 11

,,Hij behoort in ieder geval tot een groep coaches die ik met meer dan gemiddelde belangstelling volg. Louis van Gaal, Alex Ferguson en Pep Guardiola zijn ook van die mensen uit het voetbal. In het basketbal heb ik altijd gekeken naar Ton Boot en de Amerikaan Phil Jackson. Overal komt hun verhaal op hetzelfde neer: het draait te allen tijde om het team. Hoe kun je dat smeden? Hoe krijg je voor elkaar dat spelers die in het dagelijks leven elkaars bloed wel kunnen drinken op het veld toch samenwerken? Dat proces is fascinerend. Volgens mij is Dick Advocaat iemand die deze kunst uitstekend verstaat. In dat opzicht is de vergelijking een compliment.

We hebben dezelfde gedrevenheid. En als ik het net zo lang volhoud als hij, heb ik gelukkig nog een aantal jaren voor de boeg.’’

Roelant Oltmans doceert, Sander de Wijn luistert. ,,Als ik alleen al denk aan de potentie die dit elftal heeft, begint het spontaan te kriebelen.’’

BEESKNEES BEESKNEES

ANATOMICALLY DESIGNED FOR PLAY ANATOMICALLY DESIGNED FOR PLA WHO UNDERSTAND HOW IMPORTANT WHO HOW IMPORTAN TO BE, UNDERSTAND AND FEEL SAFE ON THE FIELD TO BE, AND FEEL SAFE ON THE FIELD

P.C. P.C.PLAYER PLAYER PROTECTION PROTECTION HARDON HARDON IMPACT TESTED IMPACT TESTED FOR PEACE OF FOR PEACE OF MIND MIND FACEOFF STEEL FACEOFF STEEL NUMBER 1 CHOICE FOR ALMOST 1 CHOICE ALMOST EVERYNUMBER PENALTY CORNERFOR DEFENDER EVERY PENALTY CORNER DEFENDER AT INTERNATIONAL LEVEL AT INTERNATIONAL LEVEL

Spanjestraat 2 Spanjestraat 2 5171 PE Kaatsheuvel 5171 PE Kaatsheuvel The Netherlands The Netherlands

T +31 (0)162 315609 T +31 (0)162 315609 E info@verbunthockey.nl E info@verbunthockey.nl @ www.verbunthockey.nl @ www.verbunthockey.nl

HANDOVER HANDOVER 360° PROTECTION, WHICH KEEPS YOU SAFE AND 360° PROTECTION, KEEPS YOU SAFE ENABLES YOU TO BEWHICH CONFIDENT DURING THEAND CRUCIAL ENABLES OF YOU TO PENALTY BE CONFIDENT DURING THE CRUCIAL MOMENTS THE CORNER PHASE MOMENTS OF THE PENALTY CORNER PHASE

R PLAYERS R PLAYERS RTANT IT IS RTANT IT IS FIELD FIELD

Vragen over goalie gear of Vragen in over goalie gear of interesse samenwerking? interesse in samenwerking?

Bel +31 (0) 162 315609 of mail Bel +31 (0) 162 315609 of mail info@verbunthockey.nl info@verbunthockey.nl

BY BY

Bekijk hier Bekijk hierOOP het gehele het gehele OOP assortiment assortiment

PC BAG PC BAG MADE OUT OF MADE OUT OF HEAVY-DUTY HEAVY-DUTY MATERIALS. MATERIALS. LONG-LASTING LONG-LASTING AND DURABLE AND DURABLE

Waar anders dan bij KZ treedt Douwe Steens in voetsporen van vader Tim en oom Ron?

Steensbokken voor het leven

De Steens (vlnr Tim, Douwe en Ron) op het bordes van het markante clubhuis van Klein Zwitserland, waar de humor de boventoon voert. ,,Zet er wel bij we één familie vormen. ,,Anders krijgen we Mark Rutte achter ons aan.’’ (Foto’s WorldSportPics/Frank Uijlenbroek)

door Luuk Blijboom

H

aagse humor op een al even Haags hockeybolwerk. Als Ron, Tim en Douwe Steens in het clubhuis van Klein Zwitserland voor de fotograaf poseren binnen anderhalve meter afstand van elkaar, schalt plots het onmiskenbare stemgeluid van Ron over het sportpark. Zijn ravenzwarte lange haardos mag dan zijn gekortwiekt en behoorlijk van kleur verschoten, de branie is onveranderd aanwezig. Of er straks bij de foto wel kan komen te staan dat de drie één familie vormen. ,,Anders krijgen we Mark Rutte achter ons aan.’’

Zet Ron (68 jaar, 167 wedstrijden voor Oranje), zijn broer Tim (64 jaar, 162 caps) en diens zoon Douwe (22, speler van het eerste van hoofdklasser KZ) gezamenlijk aan een tafel en vergezeld met een gulle lach gaat het gesprek gaat over hockey, hockey en nog eens hockey. De gebroeders zijn grote namen, opgegroeid met hobbelige grasvelden, met de hand gestopte korte corners en keepers met bamboestokken als legguards. De jongste is zo’n typisch exponent van het nieuwe hockey, waarbij de bal als in een flipperkast over het kunstgras raast. Het spel mag dan wezenlijk veranderd zijn, de liefde voor het hockey in het algemeen en Klein Zwitserland in het bijzonder blijft onveranderd. Geen Steenbokken maar Steensbokken, zogezegd.

Hoe werkt dat bij de familie Steens?

Eens Klein Zwitserland, altijd Klein Zwitserland?

Tim: ,,In de zomer van 1974 stapte ik hier voor het eerst binnen, vlak nadat de fusie tussen TOGO en HHIJC een feit was en Klein Zwitserland werd opgericht. We zijn dus even oud, kun je zeggen. Sindsdien vormt deze club een wezenlijk onderdeel

Ontspannen discussiëren aan tafel. ,,We waren echt verrast toen Douwe ineens riep dat hij graag op hockey wilde.’’

van mijn leven. Ik ben er heel trots op dat Douwe ook een échte KZ’er is. Hij traint, volgens de hier geldende tradities, al een paar jaar een jeugdelftal, dit seizoen is dat meisjes C1. Dat hoort er echt bij.’’

Douwe: ,,Ik heb eerst op voetbal gezeten, bij Quick. Eigenlijk hing daar een heel andere mindset, er werd in het veld toen al getrokken en geduwd. Het ging er veel actiever aan toe dan in het hockey. In die tijd ging ik veel met mijn moeder Annet Doeschot mee naar HGC als zij speelde en vond het ik het gewoon leuk om langs het veld een beetje te pielen met de stick.’’

Tim: ,,We waren echt verrast toen je ineens riep dat je graag op hockey wilde.’’

Douwe: ,,Ik weet ook niet precies wat de doorslag heeft gegeven. Eigenlijk was het vanzelfsprekend dat ik bij Klein Zwitserland ging spelen, ook al was mijn moeder van HGC. Deze club heeft echt iets heel bijzonders. Ik weet niet goed hoe ik het moet omschrijven. Ik kan me niet voorstellen dat ik ooit voor een andere club ga spelen. Mijn moeder is bij HGC meermaals Nederlands en Europees kampioen geworden. Toch koos ik voor KZ. En dat terwijl ik eigenlijk meer met mijn moeder over hockey praat dan met mijn vader.’’

Ron, lachend: ,,Omdat zij er meer verstand heeft?’’

Douwe: ,,Serieus. Laat mij eerst maar waardevol zijn voor KZ..’’

Ron: ,,Dit is echt de club voor de familie Steens. Ik heb elf jaar deel uitgemaakt van het eerste elftal van Klein Zwitserland. Geweldige ploeg, vooral dankzij onze vriend Ties Kruize. Ons doel was om tien keer op rij Nederlands kampioen te worden. Pure Haagse bluf natuurlijk, maar toch. Met die instelling stapten we het veld op. En het is bijna gelukt. We zijn, jammer genoeg, tussen 1977 en 1984 blijven steken op acht landstitels op rij.’’

Tim: ,,Natuurlijk is dat iets om trots op

te zijn. Maar in die jaren stonden we zes keer in de finale van de Europa Cup 1 en maar twee keer gewonnen. Daar hoor je nooit meer iemand over. Die hadden we ook acht keer moeten winnen.’’

Ron: ,,In juni 1985 was het voor mij ineens einde oefening. Ging ik tijdens een wedstrijd van het Nederlands elftal door mijn rug en was het gedaan met de oude sopraan. Nou ja, ik was toen al 33. Dan is het minder erg dan wanneer je, zoals Tim, in de bloei van je carrière moet stoppen vanwege een zware knieblessure.’’

Tim: ,,Seizoen ’90-’91 was mijn laatste bij KZ. Toen was ik 35. Ik heb het gelukkig iets langer volgehouden dan jij.’’

De familie Steens en de Olympische Spelen vormen geen gelukkig huwelijk. Gaat Douwe ooit de ban breken?

Tim: ,,In 1976 zaten we samen in de nationale selectie voor de Spelen van Montréal. Dat was een memorabel toernooi overigens, de eerste keer dat er op kunstgras werd gespeeld. Ron was vaste waarde op het middenveld, ik zat op de bank. Dat was ver voor de tijd van de interchange. We hebben dat toernooi jammer genoeg maar één wedstrijd samen gespeeld. En die vierde plaats was ook niet iets om heel trots op te zijn. In 1984, vlak voor de Zomerspelen van Los Angeles, scheurde ik de voorste kruisband van mijn knie af. Kon ik mooi thuisblijven en reisde Ron alleen af. Daar werd Nederland zesde. Uiteindelijk ben ik in ’88 nog wel naar Seoel gegaan, maar toen zat de loopbaan van Ron er al op.

Dat werd voor mij persoonlijk overigens evenmin een groot succes, al eindigden we daar wel als derde.’’

Ron: ,,Jij had vier keer op rij naar de Spelen kunnen gaan. In 1980 zouden we in Moskou eindelijk samen in één elftal spelen. En toen kwam die boycot.’’

Tim: ,,Ik vind dat nog steeds eeuwig zonde. We gingen niet naar Moskou omdat de hockeybond meende dat het de moeite niet waard was af te reizen.

Alle grote landen hadden afgezegd, ‘dus’ gingen wij ook maar niet, luidde de redenatie op het bondsbureau. Ik kon me daar wel in vinden.’’

Ron: ,,Lekker bijdehand.’’

Tim: ,,Het maakt het allemaal niet minder spijtig. Er waren in die tijd maar weinig internationale toernooien. En dan werd dat ene grote evenement dat overbleef ons ook nog eens door de neus geboord.

Die Indiërs gingen wel gewoon naar Moskou en werden lachend olympisch kampioen. Die titel had zo maar voor ons kunnen zijn. Weliswaar op een gedevalueerd toernooi, maar toch. Aan de andere kant: als wij daar olympisch kampioen waren geworden, had er altijd een smetje aan gezeten.’’

Ron: ,,Er was in die tijd voortdurend gesodemieter. Dat gold ook voor het WK van 1978 in Argentinië. Wij gingen daar vlak voor die voetballers heen. Stonden Bram Vermeulen en Freek de Jonge ineens met een spandoek op het trainingsveld dat ze het niet oké vonden dat we daar gingen hockeyen. Met Freek ben ik later goed bevriend geraakt. Het kan raar lopen.’’

Douwe: ,,Of ik mezelf ooit op de Olympische Spelen zie staan? Niet echt. Daar richt ik me ook totaal niet op. Ik wil eerst als clubspeler beter worden. Dominanter, meer naar voren gericht. Als ik kijk naar een middenvelder als Seve van Ass, dan weet ik dat het Nederlands elftal voorlopig nog te hoog gegrepen voor me is.’’

Ron: ,,Dus ik hoef Max Caldas niet te bellen? Zo van: ‘Hé Max, ik heb iemand zien spelen die toevallig dezelfde achternaam heeft. Ik moet alleen nog even uitzoeken of-ie familie van me is.’ Kleine moeite, hoor.’’

Vervolg op pagina 17

N EW

BEKIJK DE VIDEO

SMARTBAGS FLATS BESTEL DE IDEALE HOCKEY TAS NU 20% KORTING MET CODE: H2020 GA NAAR DE WEBSITE

Dé oplossing voor stinkende, natte schoenen Stap in je schoenen met een fris gevoel Schoenen altijd op tijd droog Houdt je schoenen hygiënisch Klaar in slechts 25 minuten Geen gedoe met kranten Geschikt voor alle soorten schoenen

Bestel op

www.shoefresh.eu SB-XXXXXX TopHockeyKrantNajaar2019DEF.indd 1

16 - Hockey International - August 2020

14 dagen uitproberen niet goed = geld terug

Gratis de volgende dag thuisbezorgd 22-07-19 13:32

Douwe, Ron en Tim Steens: ,,Dit is echt de club van de familie Steens.’’ (Foto WorldSportPics/Frank Uijlenbroek)

Vervolg pagina 14-15 Heeft Douwe het in zich om in jullie voetsporen te treden?

Ron: ,,Douwe debuteerde als 16-jarige in het eerste van KZ toen ze nog in de eerste klasse speelden. Ik heb hem toen meteen een appje gestuurd. ‘Leuk voor je, maar dat is onder mijn niveau. Ik kom niet kijken.’

Geintje, natuurlijk. Al heb ik ook na jullie promotie naar de overgangsklasse maar één wedstrijd van je gezien.’’

Douwe: ,,We speelden uit bij Union, ik weet het nog goed. Ik zie je nog langs de kant van het veld staan.’’

Ron: ,,Riep ik tegen hem dat-ie veel meer naar voren moest spelen. Kreeg ik als antwoord dat hij dat niet mocht van de coach.

Hál-ló! Sinds wanneer bepaalt een trainer dat? In mijn tijd was dat wel anders.’’

Tim: ,,Ik heb vooralsnog ook niet veel wedstrijden gezien, omdat ik als commentator van Ziggo Sport meestal verslag moest doen van de hoofdklasse. Toen KZ vervolgens naar de hoofdklasse promoveerde, moest ik ineens live verslag doen van zijn wedstrijd tegen Kampong. Dat is heel raar, kan ik je vertellen. Douwe speelde goed en het was heel bijzonder om dat als vader vervolgens ook te benoemen. Later moest ik een keer een samenvatting inspreken van een duel van KZ tegen Amsterdam.

Scoort-ie een werkelijk schitterend doelpunt. Dan kun je natuurlijk niet roepen dat je geen idee hebt wie die goal gemaakt heeft. Daar zit je dan met een mengeling van vaderlijke trots en professionele afstandelijkheid commentaar te leveren. Best wel bijzonder.’’

Ron: ,,Er wordt door tegenstanders extra op Douwe gelet en volgens mij vindt hij dat best wel lastig. Hij torst natuurlijk toch een erfenis met zich mee. Mijn dochter Karina heeft ook gespeeld bij KZ. Toen ze een jaar of 13 was, bedacht een vader dat het wel leuk zou zijn om met achternamen op het shirt te gaan spelen. Liep ze ineens met Steens op haar rug. Wat denk je? Ze kreeg meteen extra mandekking!

Terwijl ze zonder enige ambitie en louter voor haar plezier speelde.’’

Douwe: ,,Ik speel pas met een naam op mijn shirt sinds we in de hoofdklasse spelen. Voor die tijd kende geen enkele tegenstander mijn naam, volgens mij.’’

Ron: ,,Konden ze dat niet aan je spel zien, dan?’’

Douwe: ,,Dat denk ik niet, nee. Ik ben namelijk technisch begaafd, hahaha.’’

Is Douwe een typische hockeyer van het geslacht Steens?

Tim: ,,Als ik Douwe moet typeren, zeg ik: een erg goede speler met een waanzinnig inzicht, maar wel iemand die weinig risico in zijn spel legt. Hij speelt vooral op zeker, terwijl hij toch echt niet bang hoeft te zijn voor zijn plek in het elftal. Ik vraag me wel eens af waarom hij als middenvelder niet veel vaker in de cirkel van de tegenstander komt. Als speler zie ik wel iets van Ron in hem. Net zo lang en met dezelfde reach.

Als ik acties zie, denk ik vaak: zo speelde Ron ook. Dat hoor ik ook van andere mensen.’’

Ron: ,,Dan heeft-ie in ieder geval een mooie toekomst voor zich.’’

Tim: ,,Douwe is een uitstekende speler voor de hoofdklasse.’’

Ron: ,,Misschien ontbreekt het hem ook wel aan de juiste mentaliteit om voor Oranje te kunnen en willen spelen.’’

Tim: ,,Douwe werkt in een wedstrijd keihard voor het team. Hij is een echte teamspeler en vindt passing, combinaties en samenspel belangrijk. Teambelang boven eigen belang. Hij speelt dienend voor het team. Mijns inziens mist hij wat agressie in zijn spel maar misschien zie ik het wel verkeerd. Omar Schlingemann, de nieuwe coach van KZ, noemt hem een groot

talent. Vond ik leuk om te horen. Ik zal Douwe alleen nooit ofte nimmer pushen.

Dat is volledig aan hem. We hebben het thuis aan tafel eigenlijk nauwelijks over hockey.’’

Ron: ,,Talent alleen is niet genoeg. Lionel Messi traint ook nog steeds iedere dag keihard bij FC Barcelona. Zo simpel is het.’’

Douwe: ,,Mijn ambities liggen vooralsnog op een ander vlak. Ik wil van grote waarde worden voor Klein Zwitserland. Of dat bescheidenheid is? Dat denk ik niet.’’

Ron: ,,Nou…’’ Tim: ,,Ik hoor vaker zeggen dat je best wel brutaler mag zijn.’’

Ron: ,,Het allerbelangrijkste is dat je jezelf blijft. Doe uitsluitend waar je je prettig bij voelt. Het zou alleen zonde zijn wanneer je niet het maximale uit je loopbaan haalt door die eigenschap.’’

Douwe: ,,Ik ben heel erg kritisch naar mezelf toe en leg de lat altijd hoog. Het is niet zo dat ik in het veld heel dominant ben. Wat dat betreft ben ik in de twee jaar dat ik nu hoofdklasse speel te wisselvallig. Als KZ hebben we ieder jaar het beste uit de ploeg gehaald, maar nog niet heel erg veel laten zien. Het zal blijken of ik nog meer in mijn mars heb. Ik ben in het veld niet afwachtend, of zo. Het is volgens mij niet zo dat ik veel meer had bereikt als ik heel brutaal was geweest. En wat mijn ambities voor het Nederlands elftal betreft, daar ben ik gewoon realistisch in. Ik heb nog nooit voor een vertegenwoordigend elftal gespeeld.’’

Ron: ,,Ik speelde op het één na hoogste niveau bij Victoria toen ik voor de eerste maal voor het Nederlands elftal werd gevraagd. Er is dus nog hoop, vriend.’’

Augustus 2020 - Hockey International - 17

Talent Beljaars legt de lat

hoog

Trijntje Beljaars is omsingeld door topspeelsters van Den Bosch. ,,Van dat soort wedstrijden moeten we leren.’’ (Foto Hans Ubels)

I

n een oefenduel tegen Den Bosch bood het Oranje-Rood van coach Stefan Duyf lange tijd veel weerstand. Toch ging de Eindhovense ploeg in de laatste tien minuten van de wedstrijd onderuit. Veel nieuwe gezichten waren er te zien bij OranjeRood, zoals dat van de 16-jarige Trijntje Beljaars. Zij mocht onlangs voor de eerste keer een wedstrijd op het hoogste niveau spelen.

Het werd een prachtige zondagmiddag op de Oosterplas. Met een lekker zonnetje op het veld mochten de dames van Oranje-Rood voor de eerste keer dit seizoen echt aan de bak. Titelkandidaat Den

Bosch ontving de ploeg die dit jaar gehavend aan het seizoen lijkt te moeten beginnen. Beide oud-internationals Laura Nunnink en Freeke Moes hadden het veld geruimd. Zij vertrokken naar respectievelijk Den Bosch en Amsterdam. Daarentegen leek de ploeg geen grote aankopen te doen. Met sterkhouders zoals Donja Zwinkels, Lisa Post, Lisa Scheerlinck en Marlène Rybacha probeert het team toch weer een play-offs kandidaat te gaan worden.

Een van de nieuwe gezichten op de velden van Oranje-Rood is dit jaar dat van Trijntje Beljaars. De nieuwe spits, die ook voor Nederland B speelt, rook vorig jaar al aan het eerste, maar is nu klaar voor het grote werk. ,,Ik train al anderhalf jaar mee bij het eerste. Dit seizoen kreeg ik van de nieuwe coach Stefan Duyf de vraag of ik

bij de A-jeugd wilde doorgaan, of dat ik wilde aansluiten bij Dames 1. Ik denk dat het voor mijn eigen ontwikkeling beter zou zijn om voor dat laatste te kiezen.’’

Sterk Zodoende stond Beljaars in augustus voor het eerst in haar carrière in een topwedstrijd op het veld met meerdere internationals. Den Bosch, trad aan met internationals zoals Laura Nunnink, Frédèrique Matla, Margot van Geffen, Ireen van den Assem, Sanne Koolen, Pien Sanders, Lidewij Welten en Josine Koning. Voor het eerst mocht het jonge talent van Oranje-Rood laten zien wat zij in haar mars had. ,,Natuurlijk werd ik ‘s ochtends wakker met wat zenuwen. Maar verder had ik me niet echt beziggehouden met wie er nou eigenlijk bij Den Bosch op het veld stonden. Als ploeg hebben we het

tot het laatste kwart goed gedaan. We hebben zelfs misschien wel de kans gehad om 3-3 te maken. De laatste acht minuten van de wedstrijd hebben we het laten liggen, waardoor we met 7-2 verloren. Hier moeten we van leren.’’

Doelpuntenmachine Tot scoren kwam Beljaars nog niet. Toch hoopt de jonge spits dit jaar wel haar steentje bij te dragen door veel te gaan scoren. En ze legt de lat hoog. ,,Ik vind het net zo belangrijk om te scoren als om een assist te geven. Als ploeg willen we namelijk zo hoog mogelijk eindigen. Hiervoor denk ik dat we goed op weg zijn. In de jeugd heb ik in mijn laatste jaar veel doelpunten gemaakt. Uiteindelijk zou ik het heel mooi vinden als ik een mooie bijdrage aan het team kan leveren.’’

Lambers wil als lifecoach talenten helpen

A

nouk Lambers start komend jaar alweer aan haar derde seizoen bij Pinoké. In het nieuwe seizoen hoopt zij samen met de steekneuzen weer zo hoog mogelijk te eindigen. Veel speelsters focussen zich gedurende hun hockeycarrière echter meer op een maatschappelijke loopbaan.

Zo ook Lambers. Een aantal weken geleden maakte ze kenbaar zich meer te willen toeleggen op haar werk als beroepscoach.

De middenveldster van Pinoké (27) is een vaste waarde in het team van coach Daan Sabel. Het team eindigde vorig jaar op een knappe vijfde plaats en lijkt ook komend jaar weer goed voor de dag te komen. Pinoké kwam met een aantal versterkingen zoals de ervaren Lisanne de Lange, die afkomstig is van Laren, oud-international Kelly Jonker en Kampong-speelster Elsie Nix. Het team verloor daarentegen aanvoerster Dana Luijkx en Frederique Malefason.

Het team lijkt niettemin hard op weg nog beter te gaan presteren dan afgelopen jaar.

Voor Lambers een uitgelezen mogelijkheid om in de najaren van haar hockey-

loopbaan nogmaals te pieken. Toch wil Lambers zich niet alleen maar storten op het eerste van Pinoké. De afgelopen jaren is zij zich langzaamaan meer gaan richten op andere aspecten zoals haar maatschappelijke carrière.

Opvallend genoeg bleef daar de passie voor sport bestaan. Met de focus op het begeleiden van sporters die kampen met mentale vraagstukken, hoopt Lambers komende jaren haar expertise op het gebied van coaching verder te ontwikkelen. ,,Ik heb gemerkt dat ik het erg leuk vind om sporters en mensen in het bedrijfsleven optimaal te laten presteren. Vaak je zie namelijk dat deze personen ‘vast’ komen te zitten. Door met ze te praten over problemen die ze tegenkomen in hun carrière probeer ik hun ambities zo goed mogelijk te steunen. Omdat ik ten tijde van corona meer tijd had, heb ik besloten deze passie meer kracht bij te zetten. Ik ben begonnen met mijn eigen bedrijfje. Door de coronacrisis is het opzetten daarvan in sneltreinvaart gegaan.’’

Diploma Tijdens de coronacrisis zat ze niet stil.

Lambers was druk bezig een opleiding

Anouk Lambers in actie tegen Den Bosch. ,,Door de coronacrisis is het opzetten van mijn eigen bedrijfje in sneltreinvaart gegaan.’’ (Foto Hans Ubels)

af te ronden, waarmee ze zichzelf uiteindelijk ‘lifecoach’ kan noemen. Onlangs behaalde ze haar diploma. Lambers legt uit: ,,Op dit moment heb ik al veel klanten in het bedrijfsleven. Ook zij hebben ambities, maar komen in aanraking met verschillende problemen. Ik vind het belangrijk een persoonlijke band te creëren met mijn cliënt. Door vertrouwen te scheppen, hoop je dat je iemand kan helpen een nieuwe stap in zijn of haar carrière te zetten. Als lifecoach ben je dus bezig om een soort van ‘orde’ te scheppen in iemands leven. Daarnaast hoop je iemand ‘gelukkiger’ te maken, zodat ze uiteindelijk zelf betere keuzes kunnen maken.’’

Ze deed daardoor ook de nodige zelfkennis op. ,,Langzaam heb ik gemerkt dat ik me meer wil focussen op de sport. Ik denk namelijk dat ik talenten kan helpen ontdekken het maximale uit hun potentieel te halen. Dit kunnen talenten zijn in het bedrijfsleven, maar ook in de sport. Ik probeer daarbij hulp te bieden op het gebied van structuur en het maken van verschillende keuzes. Als zelfstandige kan ik mijn carrière bij Pinoké komend jaar goed combineren met deze nieuwe baan. Ik zou het mooi vinden als ik binnenkort binnen de hockeysport ook toptalenten kan ondersteunen, zodat ik ze kan helpen in hun ambities.’’

Keepster heeft met SCHC alleen oog voor de landstitel

hoopt

Heerbaart op volledig seizoen D

e competitie staat op het punt van beginnen. Waar de traditionele top drie zich weer lijkt klaar te stomen voor de play-offs door het aantrekken van een aantal sterke speelsters, is er bij de andere clubs in de hoofdklasse ook veel reuring geweest. Voor SCHCkeepster Alexandra Heerbaart een mooi moment om alles eens op een rijtje te zetten.

Het is alweer een jaar geleden. De toen nog 24-jarige fanatieke keepster, die opgroeide in België, verhuisde naar titelkandidaat SCHC. Na in 2018 de finale van het WK zaalhockey te bereiken en gekroond te worden als beste keepster, en vervolgens haar eerste interland voor Oranje in 2019 tegen China te hebben gespeeld, was ze toe aan de volgende stap. Meestrijden in de play-offs. Helaas heeft het coronavirus daar dit jaar een stokje voor gestoken.

Niettemin kijkt Heerbaart positief richting het nieuwe seizoen. ,,We hebben een gek laatste half jaar gekend. Ik kijk dan

ook met gemengde gevoelens uit naar het nieuwe seizoen. Enerzijds ben ik blij dat we afgelopen weken weer zijn begonnen met de trainingen en dat we de eerste oefenwedstrijden weer hebben gehad.

Anderzijds ben ik ook nog steeds bang dat de competitie wordt onderbroken vanwege het coronavirus. Zolang de algehele gezondheid van onze bevolking het toelaat willen we met SCHC het hoogst haalbare, namelijk het behalen van de landstitel. Mocht deze competitie door het uitbreken van een tweede coronagolf onderbroken worden, dan begrijp ik dat natuurlijk, want de gezondheid van onze bevolking gaat voorop. Maar het zou wel onwijs jammer zijn.’’

Gebrand Frédèrique Matla werd vorig jaar topscorer van de Livera Hoofdklasse. Toch zijn er dit jaar meerdere speelsters die haar dit jaar proberen te evenaren. Yibbi Jansen, Pien Dicke en Ginella Zerbo (allen SCHC) zullen allemaal gebrand zijn om Matla af te troeven. Ook zullen outsiders zoals Pien van Nes (HDM), Gitte Michels (Hurley) en ook Renee van Laarhoven (Kampong) een gooi willen doen om topscorer van Nederland te worden.

Toch is keepster Heerbaart niet per se bang voor een bepaalde speelster of cornervrouw. ,,Ik heb de meeste speelsters al eens op me af zien komen. Als er bijvoorbeeld een goede spits tegenover mij staat, ben ik extra alert en zorg ik dat ik mijn huiswerk van tevoren heb gedaan. Door een goede voorbereiding kan ik tijdens de wedstrijd vertrouwen op mijn ervaring.

Natuurlijk heeft Frédèrique Matla naast het feit dat ze een goede corner heeft, ook de beschikking over veel verschillende scoringstechnieken. Dus die verlies je niet uit het oog. Daarnaast ben ik benieuwd naar Kelly Jonker. Zij was de tip-in koningin van Amsterdam en Oranje. Zou zij dat komend jaar ook weer kunnen laten zien?

Ook ben ik benieuwd naar de Amsterdam-speelsters Freeke Moes en Fay van der Elst, en Dirkie Chamberlain van HGC. Ik heb met laatstgenoemde nog samengespeeld bij Kampong. Zij kan soms als een duveltje uit een doosje voor het doel verschijnen.’’

men al deze clubs met versterkingen van buitenaf. ,,We waren afgelopen seizoen heel lekker bezig met SCHC en ik het er vertrouwen in dat we die lijn kunnen doortrekken. Helaas hebben we afscheid moeten nemen van Carlien Dirkse van den Heuvel. Dit was zeker een aderlating voor onze ploeg. Toch vind ik dat we nog steeds een heel dynamisch team hebben.’’ ,,Het blijft voor mij lastig om te zeggen welke andere clubs er goed uit het voorseizoen gaan komen. Als de competitie gaat beginnen, dan kunnen we pas echt zeggen welke clubs er dit jaar gaan strijden om de landstitel. Naast dat OranjeRood nog steeds het voordeel heeft van play-off ervaring, zie ik zelf Pinoké als een gevaarlijke outsider.’’ Die club heeft een aantal goede speelsters aangetrokken zoals de van Laren afkomstige Lisanne de Lange, de van zwangerschap teruggekeerde oud-international Kelly Jonker en Elsie Nix van Kampong. ,,Ik ben benieuwd of zij dit jaar de play-offs kunnen halen.’’

Outsider De traditionele top drie lijkt het de afgelopen weken als vanouds goed te doen.

Amsterdam, Stichtse en Den Bosch wonnen de eerste oefenwedstrijden. Ook kwa-

Alexandra Heerbaart ligt dwars in de wedstrijd van SCHC tegen Pinoké. ,,Dat team zie ik dit seizoen als gevaarlijke outsider.’’ (Foto Hans Ubels)

De bank wil maatschappelijke bewustwording creĂŤren over de ongelijkheid tussen de mannen en vrouwen in de wereld van de (top)sport.

GROOTS BEGINT KLEIN Jorrit Croon | Speler HC Bloemendaal Debuteerde op zijn 16e in de hoofdklasse en Nederlands elftal

20 - Hockey International - August 2020

Sian Keil koppelt spelen bij Pinoké aan werk voor ABN AMRO

Door Luuk Blijboom

U

Inzetten voor gelijke kansen

itdagingen. Ze zijn er om aan te gaan, niet om weg voor te lopen. Als er in de hoofdklasse iemand is die dat kan onderstrepen, is dat wel Pinokéspeelster Sian Keil. Want wie zou het aandurven om de hoofdprijzenfabriek Den Bosch aan de rand van snelweg A2 te verruilen voor een strategiefabriek aan de Amsterdamse Zuidas en gelijktijdig sportief te beginnen bij een club die wil opboksen tegen de gevestigde orde in de Hoofdklasse?

Spijt van de zes jaren in het Black and Yellow heeft de 25-jarige Sian Keil niet, benadrukt ze keer op keer. De periode was goed voor vijf landstitels en vier Europa Cups. ,,Een betere club kun je in Nederland nu eenmaal niet vinden.’’ Was ze de Brabantse club trouw gebleven, dan had haar prijzenkast aan het einde van een lange en succesvolle loopbaan nog verder uitgepuild. ,,Mijn credo is altijd geweest: ik speel bij Den Bosch of ik speel nergens.’’

De vraag is alleen: was ze er een gelukkigere mens door geworden? Natuurlijk was het geweldig om achter Lidewij Welten en Frédérique Matla te spelen. In de slagschaduw van beide internationals verbleekte Keil echter langzaam maar zeker en verloor ze gaandeweg het plezier in het spel.

Keil is nu eenmaal het type dat tekort wordt gedaan wanneer ze als ambitieus wordt bestempeld. ,,En dat is mijn grote valkuil geweest. Ik houd heel erg van veel en hard werken. Wat dat betreft had ik nergens beter op mijn plek gezeten dan bij Den Bosch. Ik was alleen zó streng voor mezelf, dat ik helemaal vergat te genieten.

Het kon en het móest altijd beter, in plaats van content te zijn met mijn spel. Ik stond daardoor altijd onder druk. Wil je hogerop komen en geselecteerd worden voor het Nederlands elftal, dan moet je opvallen in een elftal waar de beste hockeysters ter wereld spelen. Dat lukte niet, mede door het belachelijk hoge niveau waarop gespeeld werd. En omdat ik te allen tijde streef naar perfectie was ik nooit tevreden, zowel binnen als buiten de lijnen. Ik was gewoon té gefocust. Dat resulteerde er zelfs in dat ik overtraind raakte. Ik was zowel fysiek als mentaal helemaal op.’’

Stapje terug In 2019 hengelde Pinoké al naar haar diensten, maar wees ze het aanbod af. Een jaar later durfde ze de overstap wél aan. ,,Het klinkt als een enorm cliché, ik weet

het. Maar soms moet je in het leven een klein stapje terug doen om vervolgens een grote stap voorwaarts te maken.’’ Niet alleen zag ze het als een grote uitdaging om als bepalende speelster te bouwen aan een nieuw team. ,,Bij Pinoké is ook ruimte voor een leven naast de topsport.

In het hockey worden nu eenmaal geen salarissen betaald zoals in het voetbal.’’

Kort na de overstap naar het Amsterdamse Bos werd Keil, die recent haar studie rechten met succes afrondde, door ABN AMRO benaderd om aan de slag te gaan bij de afdeling Brand, Sponsoring & Foundation. Het nieuwe werk op de strategiefabriek van de bank sloot welhaast naadloos aan bij haar nieuwe leven in de hoofdklasse. Namens haar nieuwe werkgever is ze inmiddels een paar maanden medeverantwoordelijk voor het bewerkstelligen van een andere mindset en van gelijke kansen tussen mannen en vrouwen in de hockeysport, een project dat de naam De Inhaalslag heeft gekregen. ,,We gaan uit van drie pijlers. Duurzaamheid, maatschappelijke betrokkenheid en diversiteit en inclusie. Onze belangrijkste doelstelling is het verkleinen van de verschillen tussen mannen en vrouwen in alle denkbare aspecten van de sport, zowel op sportief als bestuurlijk niveau.’’

in de hoofdklasse. Bij de heren zijn er 52 spelers die een modaal inkomen verdienen, bij de vrouwen welgeteld zes. Daar hoor ik zelf overigens niet bij. Het laat zien hoe scheef de verhoudingen ook in het hockey zijn. En dat terwijl de dames van Oranje de laatste jaren beter presteren dan de heren.’’

Campagnes ,,Wij kunnen aan die situatie op zich niets veranderen, want wij gaan natuurlijk niet over de salarissen die de hoofdklasseclubs betalen.

Maar we kunnen er door middel van het voeren van campagnes wel voor zorgen

tional ooit tot het grote Oranje te schoppen heeft ze nog altijd niet begraven.

Ze vindt het eng om die aspiraties ook daadwerkelijk hardop uit te spreken. Liever droomt ze er stilletjes van ooit op de Olympische Spelen te staan.

Of het zover komt? Een heilig moeten is het gelukkig niet langer. Ze doet er alles aan, maar haar geluk hangt er niet meer van af. Het komt zoals het komt, zegt Keil. ,,Het is mijn hele leven al mijn streven om de beste versie van mezelf te worden.

Daar begin ik steeds beter in te slagen.

Je moet een gelukkig mens zijn. En dat ben ik nu. De rest komt daarna vanzelf wel. Wat dat ook moge zijn.’’

Sian Keil: ,, Ik was zó streng voor mezelf, dat ik helemaal vergat te genieten. Het kon en moest altijd beter.’’ (Foto’s WorldSportPics/Frank Uijlenbroek)

Bewustwording Door middel van campagnes wil de bank maatschappelijke bewustwording creëren over de ongelijkheid tussen de mannen en vrouwen in de wereld van de (top) sport. ,,Ik ga je een vraag stellen. Hoe denk je dat wereldwijd het sponsorgeld dat in alle sporten minus voetbal omgaat is verdeeld tussen mannen en vrouwen?

95 procent om 5 procent zeg je? Bijna goed. Het is 93 procent om 7 procent.

Beter kun je de ongelijkheid niet weergeven, denk ik.’’

ABN AMRO, al jarenlang hoofdsponsor en maatschappelijk partner van het leeuwendeel van de clubs in de hoofdklasse, heeft daarom uit oogpunt van maatschappelijk bewustwording hun focus verlegd binnen het voetbal. De naam prijkt prominent op het shirt van de vrouwenploeg van Ajax.

In haar nieuwe hoedanigheid heeft Keil (Deense vader, Nederlandse moeder) de schone taak gekregen om in de wereld van het hockey een gelijk(er) speelveld te creëren. Ook in haar eigen sport zijn de cijfers veelzeggend. ,,We hebben onderzoek gedaan

dat vrouwen en vrouwenteams meer sponsorgeld vanuit ABN AMRO krijgen en daarmee betere faciliteiten krijgen op het gebied van zaken als voedingsleer en loopscholing om zo beter te kunnen presteren. Het moet een soort beweging worden waardoor meer gelijkheid tussen mannen en vrouwen ontstaat.’’

Haar ambitie om het naast haar werk voor De Inhaalslag als voormalig jeugdinterna-

August 2020 - Hockey International - 21

David Voskamp bekijkt situatie bij organisator EHF

Schade vooralsnog te overzien

Door Luuk Blijboom

H

et coronavirus mag de activiteiten op de burelen van de Europese Hockey Federatie in Brussel dan op de spaarstand hebben gezet, net als in het voetbal geldt ook daar dat ieder nadeel soms ook zijn voordeel heeft.

De afgelasting van de verschillende Europese outdoor toernooien mag dan een lelijke streep door de rekening van de EHF zijn, voor Competitions Manager David Voskamp is het glas te allen tijde halfvol. ,,Het is een beetje als een ontslag bij een baas of de overgang naar een nieuwe werkgever. Je krijgt even de tijd om de batterij helemaal op te laden en met frisse moed opnieuw te beginnen.’’

En dus is Voskamp, thuis in Den Haag,

inmiddels alweer druk bezig met het organiseren van toernooien. De EHF, zo doceert hij, is immers zo veel meer dan alleen die EHL. ,,Op jaarbasis organiseren wij zo’n 35 à 40 evenementen, die zich bijna allemaal buiten het zichtveld van de Nederlandse hockeyliefhebber afspelen.’’

De gevolgen van Covid-19 zullen aan het einde van boekjaar 2020 onherroepelijk terug te vinden zijn aan de debetzijde van de balans van de EHF, weet ook Voskamp.

De EHF loopt zogeheten licence fee’s mis van bonden die dit jaar geen toernooien kunnen organiseren alsmede entry fee’s van de deelnemende teams. EHF is altijd voorzichtig in de financiën, maar dit is een langdurige schok voor

elke evenementgerichte organisatie. ,,Aan de andere kant wordt er een hoop bespaard omdat bijvoorbeeld alle seminars tot nader orde zijn opgeschort.

Omdat er geen live-streaming van toernooien is, zijn er ook op dat vlak geen kosten. Mede daardoor is de schade vooralsnog te overzien.’’

Voskamp noemt het jammer dat met name de kleine Europese hockeylanden verstoken blijven van internationale competitie. Schadelijk is de situatie niet. Of beter: nog niet. ,,We moeten ons pas zorgen gaan maken wanneer dit op lange termijn plaatsvindt. Dat geldt overigens ook voor de EHF. Het organiseren van toernooien is onze core business. Wat gebeurt er met de EHF als we de komende twee jaar vanwege de corona niets kunnen doen?’’ ,,We zullen er over moeten nadenken wat er gebeurt wanneer we sponsoren over een langere periode geen exposure kunnen bieden.

Ik bedoel, ook een bedrijf kan zijn geld maar één keer uitgeven. Datzelfde geldt overigens ook voor toeschouwers die noodgedwongen thuis moeten blijven en waar voor organisatoren van toernooien dus niet aan valt te verdienen.’’ ,,Overal in Europa geldt bovendien andere regelgeving ten aanzien van corona. Dat maakt het er niet eenvoudiger op. De een moet in quarantaine als hij in het buitenland arriveert, de ander niet. In het ene land moet één meter afstand worden bewaard, in het andere land moeten mensen drie meter bij elkaar vandaan blijven. Als EHF hebben wij te

maken met 42 landen. Ga er als organisator van een internationaal evenement dan maar eens aan staan.’’

Ook sportief gezien zijn er de nodige aandachtspunten. ,,De huidige toestand doet de ontwikkeling van het internationale hockey geen goed. Er is veel ongelijkheid in Europa. In augustus werd er in Nederland alweer volop getraind en geoefend, maar in sommige landen lag alles nog plat of begon men net weer. Ook in België was de situatie lange tijd onduidelijk, maar daar is het ook weer ten goede gekeerd.

Dat zou uiteindelijk kunnen leiden tot ongelijkheid in het niveau.’’

Omdat hij nu eenmaal een positief mens is, blijft Voskamp de zaak met gepast optimisme bekijken. Hij is drukdoende met de maand januari van het jaar 2021, wanneer er in Tsjechië, Portugal, Zwitserland en Kroatië een viertal internationale U21 zaaltoernooien op het programma staan. ,,Nederlanders denken vaak dat wij alleen de EHL en de Europese kampioenschappen voor onze rekening nemen. Geloof me, dat is slechts een fractie van ons werk.’’

Voskamp kan oprecht genieten van het organiseren van een evenement zoals het Men’s EuroHockey Championship IV, vorig jaar zomer in Helsinki. Naast gastland Finland traden daar hockeydreumesen als Cyprus, Noorwegen, Slovenië en Hongarije aan. De Magyaren bleken de sterksten en dwongen promotie af naar klasse III. ,,Het mooie is dat ieder land, van welk niveau dan ook, in zijn eigen klasse Europees kampioen kan worden. Zo’n Championship IV valt denk ik te vergelijken met een niveau tussen de tweede en vierde klasse in Nederland.’’

Bij vlagen wordt Voskamp, bij HC Klein Zwitserland tevens actief als manager van Heren 1, aangenaam verrast door het niveau. In 2019 was hij er op Gibraltar getuige van hoe het gastland op het niveau van Championship III de Europese titel net niet greep, en achter Zwitserland en Kroatië derde werd, maar wel mooi hockey liet zien met trotse en enthousiaste supporters.

Met welk gemoed Voskamp naar de toekomst kijkt kan hij met de beste wil van de wereld niet zeggen. ,,Het is ontzettend moeilijk te voorspellen wat ons nog allemaal boven het hoofd hangt. Er zijn momenten dat ik zou wensen dat ik een glazen bol tot mijn beschikking had. Het zou mijn werk op dit moment een stuk vergemakkelijken.’’

David Voskamp: ,,De huidige toestand doet de ontwikkeling van het internationale hockey geen goed.’’ (Foto WorldSportPics/Frank Uijlenbroek)

Hockey International puzzelwedstrijd

Hockey International Puzzelwedstrijd: Hockey International Puzzelwedstrijd:

Wilt u ook kans maken op een adidas TX COMPO 2 stick t.w.v. â‚Ź 150,- aangeboden door Jumbo Hockey? Los dan bovenstaande vuladidas het antwoord in op de2site Wilt u ook kanspuzzel makenop openeen TX COMPO stick www.HockeyInternationalmagazine.nl voor 20 t.w.v. â‚Ź 150,- aangeboden door Jumbo Hockey? september Los dan 2020.

Wij maken in deop volgende editie de winnaar bovenstaande puzzel en vul het antwoord in opbekend. de site www.HockeyInternationalmagazine.nl voor 20 september 2020. Wij maken in de volgende editie de winnaar bekend.

Wegens

Dans

7

Engels ja

Schijn

Oxydatie

Vogel

Winnaar Hockey Puzzelwedstrijd : De oplossing van de puzzel uit de Hockey International van Juni moestHockey zijn: STRAFCORNERSPECIALIST Winnaar Puzzelwedstrijd : Uit alle inzendingen wede eenHockey winnaar getrokken: van De oplossing van dehebben puzzel uit International Thijn Linssen heeft een adidas stick, aangeboden door Juni moest zijn: STRAFCORNERSPECIALIST Jumbo gewonnen.

Uit alleGolf, inzendingen hebben we een winnaar getrokken: Van harte gefeliciteerd!

Thijn Linssen heeft een adidas stick, aangeboden door Jumbo Golf, gewonnen.

Van harte gefeliciteerd!

ToederBroodje En gelijke Omlaag gangsmiddel

Bekende

13

Vreemde Spaanse rivier

Kleur

Wintervoertuig

Slot

Vogel

Noot

10 Richtsnoer

Slingerplant

Rechtschapen

4

Bevlieging

Vis

Numero Verharde huid Affiche

6

Duitse rivier

Klank

Troefkaart

Romeins keizer Spaanse rivier

3

Rangtelwoord

Deel van bloem

Tegen

8

Metaal

Ereis

Bericht

Dus

Inhoudsmaat

Achter

Vogel

14

Einde

Lekkernij

Vette vloeistof

Kapot

Bestemming

Strop

Vogel

Zijden stof

Kleur

Stierenvechter

Chinese maat

Toets alleen

Haringnetten

3

4

5

6

7

8

Waterkering Vallei Oude Duitse munt

11

Serie

2

5

Vogel

Kwestie

Soort verlichting

Gelderse plaats

Oppervl. maat

Hert

Zwaar

Gezicht

Europees eiland

Vogel

Soort

Geheel

Licht breekbaar

Zonnescherm

1

Zeker

Oplettend

DierenVergeluid dieping Spoedig

Spaanse landVogel voogd

Grootmoeder

Vogel

2

Geloof

Wat

Nauwelijks

15

Gebarenspel

Met ingang van Snaarinstrument

9

Nikkel

Opperkleed

1

Sprookjesfiguur

Water- Gereedval schap

Schande

Dierengeluid Alom

Deel van Zuiver vinger Wapen

Meer in OnderAmerika richt

En andere

Alleen- Buitenheerser sporig

12

Kunstenaar

Lidwoord Elk

Rangtelwoord

Ontspanning

Jeugdpuistjes

Jonkvrouw

Karaat

Destijds

Nagalm

Dwarsmast

Werktuig

Houding

Muze

Atmosfeer

Trekker

Boven- Schade ste deel Onder andere

Onderofficier

Deel van Sumatra

Wending

Sfeervol

9

10

11

12

13

14

15

Namens iedereen van

M V A N W M E B R O O O K Z E T O E N D S T E E O O N E N I A M Y O G A P A R T O R E E A

Y Z E G E S L E O A E R S D E N E R D L B E I E R I E P E R G A S O R O A F F

HOCKEY HOCKEY INTERNATIONAL

R K O N B E D E N S T A N A T O I P O S E L E E L E S T E L N A T S R E K S A A I L L B R O V L E E T A I R E

D E L I F R N E O U L F E L O R A E L T E R T T S

A T R A M A C N A G E R O T E R I D E M S P I T M G E B A R N O S E O D S T E

E C T O H I N O R M A A A N T I T O G I V N E T R A L A A O L I G T D A R A A M M I

Namens iedereen van K A D E T

E N D D E E D U D E R E R L

M D

R E

L I A A N

S T E L L I G

INTERNATIONAL T E R O T K A A G R R E E

wensen wij jullie een mooi seizoen S T U K

wensen wij jullie een mooi seizoen

F R E E S T Y L E

H O C K E Y

August 2020 - Hockey International - 23

DE NIEUWE COLLECTIES ZIJN BINNEN! ONZE MEDEWERKERS STAAN KLAAR OM JE TE VOORZIEN VAN PASSEND ADVIES.

JE VINDT ONZE JUMBO HOCKEY WINKELS IN: •UTRECHT •BREDA •BUSSUM, •HEEMSTEDE •RIJSWIJK JUMBOHOCKEY.COM

WWW.HOCKEYDIRECT.NL

LAAGSTEPRIJSGARANTIE

ALSJEBLIEFT!

10 EURO SHOPTEGOED

*

BIJ JE EERSTVOLGENDE AANKOOP! GEBRUIK ACTIECODE: HD10 *minimale besteding € 50,00 en geldig t/m 6 september 2020

GA SNEL NAAR HOCKEYDIRECT.NL EN MAAK GEBRUIK VAN DEZE LEUKE ACTIE!

HOCKEYDIRECT VEERPOLDER 32 2361KW WARMOND WWW.HOCKEYDIRECT.NL INFO@HOCKEYDIRECT.NL

2

VOOR 22:00 BESTELD, MORGEN IN HUIS

DAAROM BIJ HOCKEYDIRECT! MEER DAN 100.000 HOCKEYARTIKELEN UIT VOORRAAD LEVERBAAR VOOR 22:00 UUR BESTELD, MORGEN IN HUIS GRATIS VERZENDING VANAF € 49,00 GRATIS RETOUR SERVICE LAAGSTEPRIJSGARANTIE OP ALLE ARTIKELEN

WWW.HOCKEYDIRECT.NL

3

LAAGSTEPRIJSGARANTIE

4

VOOR 22:00 BESTELD, MORGEN IN HUIS

Mirco Pruyser vindt bij Adidas wat hij nodig heeft

alles

Door: Rijcko Treep

W

ie Mirco Pruyser op het hockeyveld ziet lopen, hoeft zich niet lang af te vragen welk merk hij vertegenwoordigt. Van top tot teen is de 31-jarige aanvaller voorzien van spullen van Adidas, met wie hij al vijf jaar prettig samenwerkt. Behalve zijn schoenen en stick verzorgt Adidas ook de tenues van zijn club Amsterdam en het Nederlands elftal. “Het hele plaatje klopt gewoon.”

Pruyser koos er in 2015 voor om over te stappen op Adidas vanwege het grote assortiment en de kwaliteit van de producten. Dat zijn club en land ook Adidas als hoofdsponsor hebben, maakte de keuze een stuk makkelijker. “Ik heb nog geen moment spijt gehad van die beslissing, Adidas heeft alleen maar topproducten”, stelt de 124-voudig international. Eén van die producten waar hij graag gebruik van maakt, is de Adidas LX24 Compo 2: een allround veldstick die zorgt voor een ideale balans tussen controle en slagkracht. De stick (low-bow) bestaat voor 50 procent uit carbon, wat betekent dat de stick over extra power beschikt.

Die extra power komt Pruyser goed van

pas, aangezien hij als aanvaller vaak bij het doel van de tegenstander komt. “De stick heeft een bepaald soort kromming, waardoor ik de bal hoog op doel kan schieten en extra vaart kan meegeven”, vertelt hij.

Doordat de stick minder stijf is dan vele andere sticks is het volgens hem makkelijker om de bal goed aan te nemen. “Gevoel is voor mij heel belangrijk, net als dat ik het belangrijk vind dat ik hard met een stick kan slaan. Die elementen zitten er allemaal in. Daarnaast is het voor mij cruciaal dat ik met een verlengde stick speel, omdat ik vrij lang ben. Als ik met een kleine stick speel, krijg ik veel last van mijn rug.”

Pruyser kiest zijn producten op gevoel, zo ook de schoenen van Adidas. Hoewel het Duitse merk in aanloop naar de Olympische Spelen van Tokio een nieuwe schoen lanceerde (de Adidas Global, roze) gaat de aanvaller ervan uit dat hij komend seizoen op de Adipower Legend Ink (bevat meerdere kleuren) blijft spelen. Volgens Pruyser is deze schoen ‘zo licht waardoor je lekker lichtvoetig bent’. “Voor mij moet een schoen niet te lomp ogen en daar hebben ze perfect op ingespeeld”, looft hij zijn merk. “De noppenstructuur vind ik ook erg relaxed: de kans dat je uitglijdt is minimaal.”

Een ander voordeel van de Adipower is dat

hij breed is. Aangezien Pruyser zelf brede voeten heeft, moet hij een schoen hebben die niet te smal is, zodat hij lekker in zijn zool kan staan. “Ik vind het belangrijk dat je goed staat, makkelijk beweegt en dat je niet hoeft na te denken in het veld. Deze schoen heeft alles wat ik lekker vind”, aldus Pruyser, die aangeeft dat hij meerdere schoenen in een seizoen gebruikt. “Ik denk wel vier tot zes, maar dat komt omdat ik er ook bij het Nederlands team meespeel.

Omdat je de demping goed wil houden, moet je ze regelmatig wisselen.”

Flexibel Pruyser bereidt zich met Amsterdam voor op de competitie, die hoogstwaarschijnlijk op 6 september van start zal gaan. Hoewel het coronavirus nog altijd niet helemaal onder controle is in Nederland gaat Pruyser ervan uit dat er in september eindelijk weer gehockeyd kan worden. “Het is alweer even geleden. De laatste wedstrijd die we speelden was op 8 maart, dus je kunt wel zeggen dat ik ernaar verlang om weer in competitieverband te gaan spelen”, vertelt de aanvaller, die lange tijd niet wist waar hij voor trainde.

Nu er weer een beetje duidelijkheid is, richt Pruyser zich vol ambitie op het komende seizoen, waarin hij met Amster-

dam en het Nederlands team op jacht hoopt te gaan naar prijzen. Met Amsterdam zal het dan wel beter moeten gaan dan het afgelopen (afgebroken) seizoen, waarin de club na vijftien wedstrijden op de zevende plek stond. Toch had Pruyser er alle vertrouwen in dat Amsterdam de playoffs zou bereiken. “We wonnen de laatste wedstrijd met 7-1 van Rotterdam en hadden die lijn graag willen doortrekken.

Natuurlijk zal het altijd een vraagteken blijven, maar wij waren ervan overtuigd dat het had gekund.”

Ook met het Nederlands team mikte Pruyser de afgelopen zomer op succes, maar het coronavirus zorgde ervoor dat de Olympische Spelen in Tokio een jaartje werden uitgesteld. Een logisch besluit, stelt de spits. “We hebben de knop snel omgezet, als team zijn we daar heel flexibel in. Ik zie het als een mooie kans om een aantal maanden langer met elkaar door te gaan en in Tokio nóg beter voor de dag te komen. We waren op de goede weg met zijn allen en dat hadden we graag willen laten zien op zo’n groot toernooi, maar ik probeer het zeker als iets positiefs te zien.

Het is natuurlijk geen garantie dat we hierdoor hoger gaan eindigen, maar we hebben allemaal het gevoel dat we door kunnen bouwen.”

WWW.HOCKEYDIRECT.NL

5

LAAGSTEPRIJSGARANTIE

Hockey CollectION 2020-21

6

VOOR 22:00 BESTELD, MORGEN IN HUIS

BJORN N #teamgrays

kellerman kel a an

WWW.HOCKEYDIRECT.NL

7

LAAGSTEPRIJSGARANTIE

8

VOOR 22:00 BESTELD, MORGEN IN HUIS

Van jongs af aan Door: Rijcko Treep

A

ls klein meisje was ze al in de ban van ASICS en inmiddels is Maria Verschoor niet meer zonder de schoenen van ASICS weg te denken. De 26-jarige speelster van Amsterdam is één van de trotse ambassadeurs van het Japanse merk en gaat met veel enthousiasme het vijfde contractjaar in. “Ik speel al jaren met plezier op de schoenen van ASICS.”

ASICS staat al jaren bekend als een betrouwbaar (hardloop)schoenenmerk en dat leidde ertoe dat Verschoor zich een paar jaar geleden graag bij deze partij wilde aansluiten. “Ik denk dat het heel veel scheelt als je van origine een schoenenmerk bent”, vertelt de 133-voudig international. “Een merk als ASICS weet precies wat belangrijk is aan een schoen. Als hockeystickmerk is het toch wat moeilijker om een goede schoen te ontwerpen als dat niet je core business is.”

Verschoor speelt het komende seizoen op het nieuwste model van ASICS, genaamd

verkocht aan ASICS

de Field Ultimate FF (donkerblauw met turquoise). Deze schoen is vergelijkbaar met de schoen die ze vorig jaar had (de Typhoon), maar bevat volgens de aanvalster van Amsterdam enkele verbeteringen.

“Het bovenwerk van de schoen is slanker en er is tevens een betere bescherming.

ASICS vraagt ons altijd om feedback, zodat ze hun producten kunnen optimaliseren. Wat ik heb aangegeven, is dat ik bij de vorige schoen vrij snel uitliep naar de buitenkant. Met een bepaald soort rubber aan de voorkant hebben ze dat aangepast, waardoor het nu veel steviger aanvoelt”, stelt ze tevreden.

Volgens Verschoor zijn er een paar elementen belangrijk aan een goede schoen: “Als eerste vind ik het chill als je je goed kan afzetten op het veld. Aangezien je met hockey heel beweeglijk moet zijn is het belangrijk dat je makkelijk kan wenden en keren. Ook is een goeie grip belangrijk en vind ik het fijn als een schoen heel licht is”, aldus Verschoor, die bij voorkeur elke wedstrijd op een nieuw paar speelt. “Ik weet niet of het een soort bijgeloof is, maar vlak voor een toernooi of een belangrijke wed-

strijd vraag ik ASICS om nieuwe schoenen.

Ik hou ervan om op nieuwe schoenen te spelen.”

Bang Die nieuwe schoenen hoefde ze de afgelopen maanden echter amper op te vragen bij ASICS. Vanwege de komst van het coronavirus ging er in maart een streep door het restant van de Livera Hoofdklasse, waardoor Amsterdam het seizoen na zeventien duels afsloot op de derde plek. “Het is enorm balen als je het seizoen niet helemaal kunt afmaken. We stonden er goed voor en in de play-offs weet je nooit wat er kan gebeuren”, stelt Verschoor, die niet wil spreken van een weggegooid seizoen. “We hebben gelukkig nog heel wat wedstrijden met elkaar kunnen spelen. Vanwege de vele blessures in ons team hebben we in meerdere samenstellingen gespeeld, dus wat dat betreft hebben we het best goed gedaan.”

Ook de Olympische Spelen in Tokio vonden dit jaar vanwege het coronavirus geen doorgang, maar deze werden daarentegen verzet naar 2021. Een beslissing die Ver-

schoor toch voorzichtig een glimlach op het gezicht bezorgde. “Ik was zó bang dat het gecanceld zou worden. Als je dan hoort dat het toernooi een jaar later plaatsvindt, ben je daar toch een soort van blij mee”, zegt ze. “Natuurlijk vond ik het ontzettend jammer dat het dit jaar niet door kon gaan.

Je leeft er jaren naartoe en zeker in zo’n jaar richt je je leven er helemaal op in. Dan voelt het raar als het ineens wegvalt.”

Mocht Verschoor geselecteerd worden voor de komende Olympische Spelen betekent het haar tweede deelname. Vier jaar geleden was er ook al bij toen de Nederlandse vrouwen in Rio de Janeiro de finale haalden en na shoot-outs het onderspit delfden tegen Groot-Brittannië. “Het is jammer dat het toen net niet lukte om goud te winnen, maar het is niet zo dat we nu op revanche uit zijn. We willen allemaal heel graag goud winnen en daar gaan we alles aan doen. Ik heb nog nooit een olympische gouden medaille gewonnen, dus dat maakt me sowieso heel hongerig. Maar ook de meiden die al wel goud hebben, zijn hongerig, dus aan de mindset zal het niet liggen.”

WWW.HOCKEYDIRECT.NL

9

LAAGSTEPRIJSGARANTIE

10

VOOR 22:00 BESTELD, MORGEN IN HUIS

Croon krijgt

vertrouwd gevoel van

Princess

A

ls het aan Jorrit Croon ligt, mag er een dikke streep door het seizoen 2019/2020 worden gezet. Na een seizoen vol tegenslagen kijkt de 22-jarige aanvaller liever vooruit naar komend seizoen, waarin hij met Bloemendaal en het Nederlands elftal hoopt mee te doen om de prijzen. Om zijn doelen te bewerkstelligen kan hij vertrouwen op de nieuwste stick van Princess, met wie hij al meerdere jaren een overeenkomst heeft. “Deze stick geeft mij een vertrouwd gevoel.”

Na zijn succesvolle debuut op de Olympische Spelen van Rio de Janeiro (Croon was toen 17) ging hij op zoek naar een merk waar hij graag onderdeel van zou willen uitmaken. Zijn keuze viel uiteindelijk op Princess, mede omdat zijn voorbeeld Teun de Nooijer jarenlang met een Princess-stick speelde. “Dat vond ik sowieso al heel tof”, vertelt Croon. “Maar belangrijker nog vind ik de samenwerking met de mensen die ervoor werken. Ik heb inmiddels een goeie band met de mensen van Princess opgebouwd en ik speel nu met een stick die ik superfijn vind.”

Croon speelt het komende seizoen met een Princess Premium 7 Star: een stugge veldstick die voor 95% uit carbon bestaat en daarmee voor extra slagkracht en power zorgt. Volgens Croon, die zijn hele leven al met een midbow speelt ('dat is geen hele kromme, maar ook geen hele rechte stick') moet de stick niet te zwaar en niet te licht zijn. Daarnaast vindt hij het lekker als de stick een fijne krul heeft, waardoor hij de bal snel heen en weer kan halen. “En doordat het middelste gedeelte van de stick heel dun is, kan ik snel meedraaien”, geeft hij aan.

“Voor mij is dit de perfecte stick, al zou ik niet eens meer weten hoe het met een andere stick zou zijn. Het is gewoon het gevoel dat je erbij moet hebben. Als je een tijdje met dezelfde stick speelt, vind je die vanzelf fijner dan de ander.” Op zijn huidige stick staan zijn initialen (JC) inclusief het rugnummer dat hij bij het Nederlands

elftal draagt (7). Als extraatje heeft hij er een Nederlands vlaggetje bijgekregen.

Hoewel hij het design van de stick voor een groot deel aan de medewerkers van Princess overlaat, krijgt hij wel degelijk de kans om aan te geven wat hij fijn vindt.

“In de loop der jaren zijn de sticks behoorlijk gefinetunet, het is echt een hele mooie stick geworden”, zegt Croon trots.

Per seizoen krijgt hij meestal vijf tot zes sticks tot zijn beschikking, maar hij geeft toe dat hij ze gedurende een jaar niet alle zes gebruikt. “Meestal drie à vier. De anderen bewaar ik op mijn kamer of geef ik weg aan een vriend of via een winactie”, stelt de creatieve aanvaller. Het valt hem op dat sommige spelers heel lang met één stick willen spelen, iets wat voor Croon niet aan de orde is. “Ik weet dat de sticks goed zijn en dat ze allemaal heel vertrouwd voelen. Of zo'n stick mij ook een betere speler maakt? Het is wel prettig dat je met een stick speelt waar je niet bij hoeft na te denken, dus dat is zeker een voordeel.”

Ongelukkig Zijn kwaliteiten kon hij het afgelopen seizoen echter maar zelden laten zien op het veld. Dankzij twee langslepende blessures kwam de jonge aanvaller amper in actie en alsof dat nog niet genoeg was, zette het coronavirus – net op het moment dat Croon weer een paar wedstrijden achter de rug had – een streep door de rest van het seizoen. “Het voelt alsof het seizoen voor mij niet bestaan heeft; wat mij betreft kan er een hele grote streep doorheen”, stelt Croon gedecideerd.

“Zeker hockeyend heeft het mij heel weinig opgeleverd.”

De ellende begon vorig jaar juli tijdens een wedstrijd met het Nederlands elftal. Halverwege de wedstrijd tegen België liep hij ongelukkig een schouderblessure

op, waardoor hij een kleine vier maanden moest toekijken. Toen hij eindelijk weer fit werd verklaard, volgde er in november (zijn derde wedstrijd sinds de schouderblessure) een nieuwe tegenvaller. In de wedstrijd tegen Amsterdam kreeg hij te maken met een knieblessure en dat kostte hem bijna een half jaar. Begin maart maakte hij zijn rentree, maar een paar weken later verstoorde het coronavirus het laatste deel van het seizoen.

Gauw vergeten, zou je zeggen, maar dat gaat Croon iets te ver. “Nee, helemaal vergeten zal ik het niet doen, want ik heb er ook wel wat van geleerd. Ik ging er altijd vanuit dat m'n lichaam goed werkte en dat ik kon doen waar ik zin in had. Als je ergens last van hebt, zijn de normaalste dingen ineens niet meer mogelijk. Dat laat je wel anders over bepaalde dingen nadenken. Daarnaast heb ik geleerd om in mijn eentje te trainen en ben ik fysiek sterker geworden dan dat ik was”, aldus Croon, die hoopt dat hij de komende jaren pijnvrij kan hockeyen. “Nu ik het twee keer heb meegemaakt, vind ik het wel mooi geweest. Laat me nu de komende tien jaar lekker hockeyen.”

Nee, echt blij was hij niet toen hij hoorde dat de Olympische Spelen een jaar werden uitgesteld, al beseft hij wel dat hij hierdoor een 'iets normalere voorbereiding' kan treffen op het toernooi waar hij vier jaar geleden zijn debuut maakte. Als 17-jarig jochie genoot hij elke dag van de grootsheid die de Spelen uitstralen. “Achteraf besef je pas hoe bijzonder zo'n toernooi is. Dat we toen net naast het podium zijn geëindigd (Nederland werd vierde), triggert ons enorm om het in Tokio beter te doen. Ik kijk er nu alweer enorm naar uit om daar te staan, mocht ik tenminste geselecteerd worden”, besluit hij.

WWW.HOCKEYDIRECT.NL

11

LAAGSTEPRIJSGARANTIE

FRÉDÉRIQUE

MATLA WAVE PANTHERA 12

VOOR 22:00 BESTELD, MORGEN IN HUIS

WWW.HOCKEYDIRECT.NL

13

LAAGSTEPRIJSGARANTIE

14

VOOR 22:00 BESTELD, MORGEN IN HUIS

Gevoelsmens Welten blijft Brabo trouw

door: Rijcko Treep e is al jaren het gezicht van Brabo en speelt tot op de dag van vandaag vol passie met de sticks van het Nederlandse hockeymerk. Voor Lidewij Welten (30) is er dan ook geen betere samenwerking te bedenken dan die met de medewerkers van Brabo. “Als je met je sponsor een goede band hebt en fijn kunt samenwerken, scheelt dat alles voor mij.”

Z

Hoelang ze inmiddels onderdeel van Brabo uitmaakt, durft ze niet te zeggen (‘echt al heel lang’), maar het partnerschap bevalt haar na al die jaren nog altijd uitstekend. Dat ze jaren geleden als talentvolle speelster de keuze maakte om met Brabo-sticks te gaan hockeyen, was puur gevoelsmatig, zegt ze. “Ik ben een gevoelsmens en gevoelsspeelster. Wat ik exact fijn vind aan een stick vind ik moeilijk te zeggen, maar wat ik me nog kan herinneren is dat ik de sticks er design technisch vooruitstrevend vond uitzien.

Waarschijnlijk is dat één van de redenen geweest waarom ik voor Brabo heb gekozen”, stelt Welten. “Daarnaast ontving ik positieve feedback van enkele collega-atleten die al meerdere jaren positieve ervaringen hadden met het Nederlandse hockeymerk.”

Wat Welten belangrijk vindt aan een stick, is dat ze er zowel een ‘lekkere forehand als backhand’ mee kan slaan en dat ze makkelijk haar passeerbewegingen kan maken.

Daarnaast moeten de sticks volgens haar niet te veel verschillen ten opzichte van andere jaren. “Ik hou niet van veranderingen, ben vrij gevoelig wat dat betreft.

Sommige mensen spelen met meerdere

sticks in een jaar, omdat ze het fijn vinden om met een gloednieuwe stick te spelen.

Ik speel juist liever op een gebruikte stick, omdat die al is ingespeeld en ik weet wat ik eraan heb. Voor mij moet ‘ie gewoon voelen zoals die altijd gevoeld heeft.”

Welten speelt komend seizoen met een customized Elite X-2 TeXtreme Wave Torsion: een stick die voor 100% uit carbon bestaat en waarbij het gewicht (530540 gram) halverwege de stick zit. Dit houdt in dat Welten met haar stick zowel over power beschikt als snel kan handelen. Doordat de lengte van de stick (37,5’’) ook nog eens vrij lang is, beschikt ze over extra veel power en een grotere reach.

“Vergeleken met vorig jaar is de stick bijna identiek. Het enige verschil is dat ‘ie nu roze is in plaats van oranje”, glimlacht de aanvalster, die blij is met de nieuwe kleur.

“Ze hebben mij vooraf gevraagd wat ik van die kleur vond en ik zei dat ik absoluut een voorstander was van roze. Ja, dat soort veranderingen kan ik wel aan, haha.”

Het creatieve en innovatieve deel van de stick laat Welten over aan de mensen van Brabo, al houden die op hun beurt rekening met de wensen van de 212-voudig international. “Ze zullen mij nooit een stick opsturen en zeggen: succes ermee.

Nee, ze testen het uitvoerig en sturen de sticks altijd tijdig naar me op zodat ik er mee kan gaan trainen. Meestal krijg ik er drie en die gebruik ik dan voor het eerst aan het begin van het seizoen. Gelukkig denkt Brabo goed met me mee en blijft de kwaliteit van de stick altijd

goed, dat geeft me toch een soort houvast. De stick is één, maar ook de persoon achter de stick vind ik erg belangrijk. Ik kan niet anders zeggen dat ik heel tevreden ben.”

Optimistisch Tevreden was ze ook met de resultaten van haar club Den Bosch in de Livera Hoofdklasse. Na zeventien wedstrijden stond de ploeg van Raoul Ehren zonder ook maar één wedstrijd te hebben verloren fier bovenaan en koerste het rechtstreeks af op een plekje in de play-offs.

Halverwege maart gooide het coronavirus echter roet in het eten en werd de competitie afgebroken en niet meer uitgespeeld. “Natuurlijk was het onwijs balen dat we de competitie niet konden vervolgen. We waren een goed seizoen aan het draaien en de kans was groot dat we de play-offs zouden halen”, aldus Welten, die ondanks de tegenvaller optimistisch bleef.

“Komend seizoen zijn er heel wat prijzen te pakken en we gaan er alles aan doen

om zoveel mogelijk gouden medailles te winnen.” Eén van die toernooien waar ze op doelt, is de Olympische Spelen in Tokio, die door het coronavirus zijn opgeschoven naar volgend jaar. “Ook dat was natuurlijk balen, maar we waren er al een beetje op voorbereid. Gelukkig is het uitgesteld en niet afgelast, dat zou helemaal een bittere pil zijn geweest”, aldus Welten, die ergens wel het vermoeden heeft dat ze in 2021 wel doorgaan. “We gaan voor niets anders dan goud, maar het is geen vanzelfsprekendheid dat we hem ook winnen.”

Op de vraag of het haar laatste toernooi zal zijn, is ze duidelijk. “Ik sta nog steeds met een lach op het veld, ik voel me goed, vind hockey leuk en heb niet het idee dat ik mijn vorm verlies. Zolang ik dat allemaal nog kan zeggen, zie ik geen reden om te stoppen.”

Mei 2020 - Hockey International - 15

WWW.HOCKEYDIRECT.NL

15

LAAGSTEPRIJSGARANTIE

16

VOOR 22:00 BESTELD, MORGEN IN HUIS

Nieuwe schoen Osaka geeft hockeyers

vleugels

'A

lsof je op je lievelingssneakers loopt' en: 'De beste schoenen waar ik ooit op gelopen heb'.

Voor tophockeyers Marijn Veen en Arthur Van Doren kunnen de splinternieuwe schoenen van Osaka nu al niet meer stuk.

De schoen, de Osaka IDO MK1, is de eerste waarmee het Japanse merk op de markt komt en bezit volgens Veen en Van Doren alle kenmerken waar een schoen aan moet voldoen. “Het is een uniek product.”

Het unieke aspect zit hem volgens Van Doren vooral in de manier waarop Osaka te werk is gegaan. Waar sporters normaal gesproken pas later in het stadium hun zegje mogen doen, kregen sommige spelers vooraf al de kans om hun wensen voor de schoen door te geven. Van Doren, die al meerdere jaren onderdeel uitmaakt van Osaka, was één van de spelers die zijn wensenlijstje mocht aanleveren en zelfs langs mocht komen in het laboratorium. “Ze vroegen me onder meer wat ik belangrijk vind en wat ik goed en niet goed vond aan de schoen waar ik vorig jaar mee heb gespeeld”, aldus de smaakmaker van Bloemendaal. “Ik heb nog nooit zo'n groot deel van het proces mogen meemaken, dat vond ik echt leuk.”

Volgens de 25-jarige Van Doren zitten nagenoeg al zijn wensen in de schoen verwerkt. Eén van de dingen die hij aan Osaka meegaf, was zijn voorkeur voor een strakke schoen. “Ik vind het fijn als een schoen lekker strak om je voet zit, zodat je niet de hele tijd met je voet loopt te schuiven.

Daarnaast hebben ze de zool op zo'n manier ingebouwd dat de schoen je meer helpt dan tegenwerkt”, vervolgt de Belgisch international. Dat de schoen superlicht is, geeft hem tevens een aangenaam gevoel. “Ik ga altijd op mijn gevoel af en ik voel me volledig comfortabel met deze schoenen. Het is een mooi, clean design en hij is bovendien niet zo lomp. Die hele vibe zorgt ervoor dat je denkt dat je sneller loopt en dat geeft mij dan weer veel vertrouwen op het veld.”

Snelheid Ook Veen, die inmiddels alweer vijf jaar samenwerkt met Osaka, was direct enthousiast toen ze de schoen als test opgestuurd kreeg. “Het viel mij meteen op dat hij heel licht en soepel was. Ik vind het lekker als een schoen niet zo zwaar aan je voet hangt, want dan kun je veel sneller bewegen.

Ik ben een speler die het van snelheid moet hebben, dus dan is het belangrijk dat de schoen je zo goed mogelijk ondersteunt”, aldus de speelster van Amsterdam. “Daarnaast glijd je er ook niet snel mee weg, want er zitten hele goede noppen onder. En ondanks het lichte gewicht beschermen de schoenen je ook goed bij je hak en je tenen. Ja,

het is een heel mooi product geworden.”

Naast een stick en handschoentjes miste Veen als enige nog schoenen van Osaka. “Dit maakt het nu wel af. Het staat toch wel leuk als je alles van één sponsor hebt”, glundert ze. De 23-voudig international kan dan ook niet wachten om haar nieuwe schoenen tijdens de wedstrijden te gaan dragen. “Het voelt gewoon net alsof je je lievelingssneakers aan hebt, ik zou er zo mee naar de supermarkt kunnen”, zegt ze lachend. “Het zegt ook wel iets dat ik nog geen blaren heb gekregen, die krijg ik normaal altijd wel. Nee, om eerlijk te zijn zie ik geen enkel minpunt.”

Voor Veen was het afgelopen seizoen er eentje om gauw te vergeten. De jongeling kwam in september in botsing met een andere auto en liep daarbij een zware hersenschudding en whiplash op. Het was één van de heftigste periodes uit haar leven, vertelt ze. “Je gaat er altijd vanuit dat alles het doet, maar ineens deed alles het niet meer.

Ik kon niet tegen licht, tegen drukte, had geen enkele coördinatie meer. Mentaal was het heel zwaar”, aldus Veen, die tien maanden later voorzichtig durft uit te spreken dat ze weer de oude is. “Ik merk dat ik nu heel erg kan genieten van de dingen die ik kan.” Dat het coronavirus alles in de wereld stilzette, kwam voor haar herstel niet eens zo heel slecht uit. Doordat de competitie in maart werd stopgezet en de Olympische Spelen opschoven naar 2021 hoefde ze zichzelf geen druk meer op te leggen. “Toen duidelijk werd dat het niet doorging, kon ik eindelijk zeggen: Marijn, je had Tokio sowieso niet gehaald.”

Flow Voor Van Doren, die in 2018 en 2019 verkozen werd tot beste hockeyer ter wereld, was het juist balen dat de Spelen in 2020 niet konden plaatsvinden. Met België was hij na de Europese titel in 2019 en de wereldtitel in 2018 één van de favorieten voor het goud. “We zaten in een goede flow, dus dan is het vervelend dat we die lijn niet konden doortrekken”, stelt hij. “Maar hoe spijtig het ook is, we hebben in ieder geval weer een extra jaar om beter te worden. Dat is de enige manier hoe je zoiets kunt aanvliegen. Ik hoop oprecht dat we in Tokio kunnen spelen, maar dat is absoluut nog niet zeker.”

Ook met zijn club Bloemendaal liep hij de hoofdprijs wegens het coronavirus mis, maar Van Doren weet dat er volgend seizoen een nieuwe kans komt om de landstitel te prolongeren. In zijn derde seizoen in Noord-Holland hoopt hij op zijn nieuwe schoenen zoveel mogelijk prijzen binnen te halen. “Ik kan niet wachten om met deze schoenen te spelen. Ik loop inmiddels al wat jaren mee, maar ik durf nu al te zeggen dat dit de beste schoen is waar ik ooit op gespeeld heb.”

WWW.HOCKEYDIRECT.NL

17

LAAGSTEPRIJSGARANTIE

18

VOOR 22:00 BESTELD, MORGEN IN HUIS

WWW.HOCKEYDIRECT.NL

19

LAAGSTEPRIJSGARANTIE

De 3D stick is voorzien van een DITA Katana Curl (oude Japanse traditie voor het maken van zwaarden zoals de Samoerai zwaard).

Bij een standaard hockeystick is de kromming naar beneden toe, steeds een constante lijn.

Bij de Dita 3D stick is de kromming anders, naarmate de kromming naar beneden gaat neemt juist de hoogte van de hoek toe.

Trucjes zoals de Jinx, liften, choppen etc. zijn nog nooit zo gemakkelijk geweest met deze vernieuwde Dita stick.

20

VOOR 22:00 BESTELD, MORGEN IN HUIS De Dita 3D stick is ontwikkeld voor de creatieve speler die graag de bal in de lucht wilt bewegen.

Door de aanpassingen aan de stick merk je echt een groot verschil, alles lijkt veel makkelijker te gaan.

Voor veel spelers is de Dita 3D stick echt een uitkomst !

TERRENCE PIETERS

WWW.HOCKEYDIRECT.NL

21

LAAGSTEPRIJSGARANTIE

Back to the roots

QUALITÄT. INNOVATION. VERTRAUEN. 22

VOOR 22:00 BESTELD, MORGEN IN HUIS

THIERRY

BRINKMAN WAVE PANTHERA WWW.HOCKEYDIRECT.NL

23

Ready For Sport 08/09/2020