SkateNL februari 2019 (voorheen SchaatsNL)

Het GRATIS magazine voor elke schaatsliefhebber

Alles over Weissensee

Februari 2019

Jillert Anema zijn ándere kant

Het WK in Inzell Tranen van Wüst

Suzanne Schulting is vooral trots

HET GROOTSTE SCHAATSMAGAZINE VAN NEDERLAND

Supporter van Sport

#Supportervansport Volg de social media kanalen en de website van Supporter van Sport voor exclusieve sportverhalen en winacties! Ga naar: www.univesupportervansport.nl KPN Schaatsvriendendag - 17 februari - ISU WK Sprint - 23 -24 februari - NK Scholen Ploegen Achtervolging - 12 maart Giathlon - 7 april - Amstel Gold Race - 20 - 21 april - Meppel City Run - 19 mei - Marveld Toernooi - 14- 16 juni - UnivĂŠ Maastrichts Mooiste - 14 - 16 juni - Finale NK Knikkeren - 29 juni - Open dag sc Heerenveen - 6 juli - Amsterdam City Swim - 8 september

Supporter van Sport

hts r

INHOUDSOPGAVE

De ándere kant van schaatscoach Jillert Anema

Alles over het wereldkampioenschap in Inzell

Peter Michael ziet het leven van de zonnige kant

Colofon Bladmanager Ingmar Kuper Hoofdredactie Eric Korver Fotografie TimsImaging Vormgeving Rodi Media, Kirsti Konijn Druk Rodi Rotatiedruk BV Oplage/ verschijning 25.000, maandelijks Verspreiding Gratis via de ijsbanen en grotere schaats-speciaalzaken Redactie / mail 06-55866441, redactie@schaatsnl.nl

SkateNL 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32

Mooie sport

Frank Vreugdenhil en Iris van der Stelt winnen de Alternatieve op Weissensee

Andries Nieuwenhuis, de stem van de Weissensee zwijgt

Iedereen is trots na het succesvolle EK shorttrack

Uitgevers Korver & Kuper Media A. Hofmanweg 5A 2031BH Haarlem 06-2388 4422 info@schaatsnl.nl www.schaatsnl.nl Rodi Media Broekerwerf 8 1721PC Broek op Langedijk 0226-333311 info@rodi.nl www.rodimedia.nl Druk Rodi Rotatie Druk Visseringweg 40 1121AT Diemen Telefoon 020-398 0808

NB Niets uit deze uitgave mag worden gebruikt zonder schriftelijke toestemming van de uitgever.

Ook zo genoten de afgelopen weken? Dat kan haast niet anders met al het moois dat de schaatsliefhebbers weer voorgeschoteld hebben gekregen. Niet alleen prima evenementen, maar ook nog eens uitstekende prestaties van de Nederlandse topsporters.

Kijk naar het Europees kampioenschap shorttrack in Dordrecht. Een hal die afgeladen vol zit, een geweldige ambiance en een sfeer waarover ook de verliezers louter lovend spraken. En natuurlijk de Nederlanders die het daar fantastisch deden, boegbeeld Suzanne Schulting voorop, bij het tragisch ontbreken van Sjinkie Knegt.

Dat andere Europees kampioenschap, in het Italiaanse Collalbo, leverde voor de langebaanschaatsers ook mooie successen op. De tiende allroundtitel van Sven Kramer is uiteraard historisch. Misschien is die eerste titel van Antoinette de Jong ook wel het begin van zo’n indrukwekkende reeks.

Toch was er ook kritiek rond beide toernooien. Niet over de inhoud, wel over de planning. Hoe kan het dat de ISU twee van dergelijke grote evenementen in hetzelfde weekend op de kalender zet? Zo is er altijd een prachtig toernooi dat ondersneeuwt en dat kan nooit de bedoeling zijn. Als de ISU de eigen kroonjuwelen wil koesteren, is een evenwichtiger samenstelling van de kalender absoluut noodzaak.

De marathonrijders hadden daar niet zozeer last van, of het moet zijn dat de absolute toppers de wedstrijden op de Weissensee lieten schieten omdat die botsten met de voorbereiding op het WK in Inzell.

Maar verder liet het Oostenrijkse bergmeer zich weer van de beste kant zien. Een flink pas sneeuw zorgde voor een feeërieke sfeer, waarin acht dagen lang prachtige topsport werd bedreven. Die duur van het evenement was nog wel een dingetje. Naar buiten toe werd er vooral positief gecommuniceerd over de flink gewijzigde kalender van de Weissensee, maar wie zijn oor eens goed te luister legde in het peloton, hoorde ook heel andere geluiden. Ook hier lijkt een grondige evaluatie op zijn plaats.

Tot slot was er dan nog het wereldkampioenschap in Inzell, waar Nederland op indrukwekkende wijze domineerde. Acht wereldtitels, waarvan die van Ireen Wüst voor ons zonder twijfel de allermooiste was. Als sport emotie is, dan was de prestatie van Wüst de exponent daarvan. Chapeau voor wat de Brabantse liet zien in de Max Aicher Arena.

Toch ook daar een kanttekening, want het was niet allemaal halleluja. Over de mass-start van de mannen was vooraf al veel te doen, en de uitvoering in Inzell snoerde die discussie niet bepaald. De nieuwe bondscoach Jan Coopmans kreeg al veel verwijten van Simon Schouten, en moet na het optreden in Inzell zeker terug naar de tekentafel.

Het schaatsseizoen is nu al mooi en memorabel, maar nog zeker niet ten einde. Laten we de komende weken nog samen genieten.

Ingmar Kuper & Eric Korver SchaatsNL is een uitgave van Rodi Media en Korver & Kuper Media SchaatsNL werkt milieuvriendelijk en verantwoord.

Waterless Printing, ISO 14001 Grafimedia en KVGO.

SchaatsNL is geproduceerd onder gecontroleerde omstandigheden conform ISO 14001 Grafimedia getoetst door de SCGM, Certificaatnummer SCGM-MZ:2011.01.02

schaatsen & skeelers

sch

schaatsen & skeelers

www.SCHAATSPLUS.nl Waddinxveen

w

0180-638183 www.SCHAATSPLUS.nl - Waddinxveen - T: 0180-638183

www.SCHAATSPLUS.nl Waddinxveen 0180-638183

FEBRUARI 2019

03

| Jillert Anema: ,,De mensen die altijd kritiek hebben, journalisten ook, mogen zich ook wel eens afvragen hoe het komt dat iedereen bij me blijft.’’ (Foto’s TimsImaging)) |

‘Als al die bagger over me mijn naasten raakt, doet dat absoluut zeer’

De ándere kant van Jillert Anema

door Eric Korver

I

n de schaatswereld is waarschijnlijk niemand zo controversieel als Jillert Anema. De succesvolle coach van team easyJet is een man die het hart op de tong draagt en zegt wat hij denkt. Dat levert hem vaak hoon en afkeer op, onverholen haat zelfs.

Met name op social media wordt regelmatig een lading bagger uitgestort over ‘die arrogante kwal’. Maar wie de Fries beter leert kennen, krijgt een heel ander beeld.

Het beeld van de ándere kant van Jillert Anema.

Jillert Anema (63) zit er relaxed bij in het hotel Chiemgauer Hof in Inzell, de vaste uitvalsbasis voor zijn team in het Zuid-Duitse alpendorp. Anema is een man van gewoonten. Op Tenerife bivakkeren zijn rijders al jaren in hetzelfde hotel en zelfs de teameten-

04

tjes hebben altijd plaats op vaste locaties. ‘Als het goed is, niet veranderen’, is het motto. De ontspanning wordt gevoed door de wetenschap dat ook nu alles voor elkaar is. ,,Het is nu aan de rijders’’, zegt hij met een lach. Die stellen hem niet teleur. De wereldtitels van Jorrit Bergsma en Irene Schouten worden ook door Anema luid bejubeld.

Eigenlijk zou je het alle critici van de schaatscoach eens aanbevelen, zo’n avondje met Anema. De man uit Bontebok schenkt er een lekkere borrel bij, is gezellig, goedlachs, kritisch als altijd én openhartig.

Gezellig Dat sociale laat Jillert Anema ook graag terugkeren in zijn team. ,,Het moet gezellig zijn’’, zegt hij. ,,Dat probeer ik op allerlei manieren te stimuleren. Maar tegelijkertijd moet er ook gepresteerd worden. Als we dat doen, als we winnen, moet je dat vieren.

FEBRUARI 2019

Dat is het sociale aspect. Maar soms is het zo druk dat je tijd niet hebt van goede resultaten te genieten.’’

Een valkuil, vindt hij. ,,Je hebt meer last van dingen die mis gaan dan van dingen die goed gaan. Als je wint, als iemand een persoonlijk record rijdt of gewoon vooruitgang boekt, is dat een logisch gevolg van alle arbeid die erin is gestoken. Maar juist als het mis gaat, dan is het pótverdorie, hoe kón dat? Of de oorzaak nu binnen of buiten jezelf ligt, dat zijn lastige dingen.

Iets wat het misschien ook wel eindig maakt. Dat wordt ook wel door je karakter bepaald, dat het genoegen dat je beleeft aan dingen die goed gaan minder groot is dan de ergernis die je voelt als dingen fout gaan. Daar moet eigenlijk een balans in zijn. Die bepaalt ook hoe lang je dit kunt volhouden.’’

Hij lacht breed. ,,Zo’n baanrecord van Jorrit Bergsma in Thialf, daarop kan ik echt weer even vooruit. Dat is zó lek-

ker. Uit dat genieten haal je kracht.

Vier daarom je overwinningen! Doen wij ook. In Friesland hebben we een vast Chinees restaurant. De gezelligheid die dat met elkaar brengt, voelt heel fijn.’’

Ergernis Die overwinningen blijven wat uit in het marathonseizoen, dat normaal borg staat voor veel successen. Is dat dan ergernis? Nee, vindt Anema. ,,Ergernis is als je fouten maakt, niet als de wedstrijd gewoon verloren wordt. Ik ben een liefhebber. Als ik verlies in een mooie wedstrijd, kan ik nog wel genieten. Verliezen in een lelijke wedstrijd, daar heb je niks aan.’’

Hij ziet wel hoe zijn team af en toe worstelt. Hoe het sterkste punt, het teamgevoel, soms verbrokkelt. ,,In de eerste twee, drie wedstrijden niet één keer winnen is ongebruikelijk. Dan komt de mentaliteit van deze jongens

naar boven. Het zijn stuk voor stuk winnaars, de zes beste marathonschaatsers die er zijn. Die willen dan zaken gaan rechtzetten, worden overijverig en juist dat werkt averechts omdat dan de teamtactiek wordt losgelaten. Zie je ook meteen op de momenten dat we kunnen resetten, in de Vierdaagse en het NK. Dan winnen we vier van de vijf races.’’

Over de vrouwen heeft Anema geen enkele zorg dit seizoen. Dat team is zó sterk dat Irene Schouten dit seizoen nog een score van honderd procent heeft. Elk van de elf wedstrijden waarin ze startte, won de Noord-Hollandse.

Contract Wat Anema wél voelde dit jaar, was de verantwoordelijkheid voor het team, voor zijn rijders, nadat hij in de zomer het sponsorcontract met Clafis verscheurde. ,,Dat realiseer ik me de hele tijd: iedereen had dat contract kunnen tekenen. Ik heb ook gezegd dat ik hun trainer zou blijven, zelfs voor niks, maar dat ik deze samenwerking stopte. Iedereen heeft daarna ook dat contract verscheurd en is bij me gebleven.’’ Korte stilte. ,,De mensen die altijd kritiek hebben, journalisten ook, mogen zich dat ook wel eens afvragen: hoe het komt dat iedereen dan bij me blijft.’’

En kritiek is er voldoende op Anema.

Uit alle hoeken. Zoals eind vorig jaar, na die veelbesproken massstart tijdens het NK in Thialf, waarbij Simon Schouten en Gary Hekman onderuit gingen. Ook daarna werd er een karrenvracht bagger uitgestort over Anema als was er opzet en was hij daarin de kwade genius. ,,Kan’’, zegt hij. ,,Ik heb geen idee.

Ik lees het niet. En als mensen dat willen doen, moeten ze het vooral doen. De jongens die bij mij zitten, die de besprekingen draaien, die weten dat het allemaal fair en eerlijk is. Er is nooit iemand die opdracht krijgt tegen iemand te rijden.’’

Schild Anema wekt altijd de indruk een schild te hebben gebouwd, waar hij alles van laat afglijden. ,,Tja, of dat echt een schild is, dat weet ik niet. Ik

| Er moet een balans zijn tussen genieten van de mooie dingen en de ergernis over wat mis gaat. Die bepaalt ook hoe lang je dit kunt volhouden. |

weet wel dat ik vroeger vaak met Hilbert van der Duim naar de marathons ging. Ik was daar een nobody, maar Hilbert had dan na de wedstrijd regelmatig een interview. Ik reed en luisterde. En als ik dan de volgende dag de krant las, hadden ze gewoon niet opgeschreven wat hij had gezegd. Hij vertelde fair en eerlijk en het stond anders in de krant. Kon ik me vreselijk pissig over maken. Maar Hilbert sprak de voor mij legendarische woorden ‘Ach Jillert, hoe vaker mijn naam in de krant staat, hoe meer ik waard ben’. Dat heb ik heel goed in m’n oren geknoopt. Ook in het team van Rintje Ritsma heb ik een sterke leerschool gehad, en daaruit heb ik zelf mijn conclusie getrokken.’’

Die conclusie is duidelijk. Anema schermt zichzelf af. ,,Facebook?

Twitter of Instagram?

Heb ik allemaal niet.

Schrijven ze rotzooi over me?

Zolang mijn naam er niet onder

staat, ben ik er niet verantwoordelijk voor.’’

Huilend Zichzelf afschermen lukt hem, zijn vrouw en drie dochters niet. Die hebben het er soms wél moeilijk mee wat ze lezen over hun echtgenoot en vader. ,,Zou kunnen’’, geeft Anema toe. ,,Mijn dochters lezen

brengen, en vooruit helpen. Daarnaast wil ik ook de ouderen zo goed mogelijk begeleiden. Die komen op een gegeven moment in de situatie dat ze moeten afbouwen, maar die jongens hebben zoveel commitment gegeven dat ze daarvoor bij mij ook de gelegenheid krijgen. Mensen aan de kant zetten, daarvoor heb ik te veel loyaliteit. Natuurlijk is er wel

‘Facebook? Twitter of Instagram?

Heb ik allemaal niet’ over het algemeen wel dingen en als die daar problemen mee hebben, komt het wel heel dichtbij. Ik weleens een dochter huilend aan de lijn gehad. ‘Heit, hou er alsjeblieft mee op’, zei ze. Dan komt het punt heel dichtbij om inderdaad te zeggen ‘zoek het maar uit’. Maar ook dat is een momentopname. Doet het pijn?

Natuurlijk. Dat doet absoluut zeer.

Alleen is het iets dat ik zelf niet kan beïnvloeden.’’

Dergelijke dingen brengen hem zelfs niet aan het twijfelen. ,,Ik heb eerst nog even een paar zaken en een paar doelen die ik wil verwezenlijken. Dat is geen twijfel. Zoals ik erin zit, is het heel waarschijnlijk dat ik van de ene op de andere dag stop.

Op het moment dat je twijfelt, denk ik dat je al gestopt bent. Mensen die zegge ‘dit is mijn laatste jaar’, dan denk ik ’stop dan nu meteen man’.’’

Plezier Maar daarvoor heeft Jillert Anema nog te veel plezier in wat hij doet. ,,Zeker weten.

Nu ook weer, met een paar jongeren erbij in het team. Die wil ik ook graag de liefde voor de schaatssport bij-

eens iemand die iets anders wil. Dat kan. Soms moet je ook vernieuwen om de spirit erin te houden.’’

Als mooi voorbeeld noemt hij Heather Bergsma. ,,Die kwam ook bij ons. Heb ik getest en geconcludeerd dat bepaalde zaken verbeterd moesten worden. Zij werd vervolgens als enige vrouw ooit wereldkampioene op de 500, 1000 en 1500 meter en reed ook nog eens wereldrecords op de 1000 en 1500. Dat is voor mij als trainer het ultieme: mensen beter maken.’’

Ziekenhuis Dat was, vervolgt hij, ook het mooie aan het vak dat hij uitoefende voor hij de schaatswereld inrolde. ,,Ik was fysiotherapeut in het ziekenhuis, en dat ben ik ook geworden om mensen beter te maken. Daar werk ik nu al een tijdje niet meer, maar dat spijt me wel. Ik ben een echte ziekenhuistherapeut. Werkte op hoog niveau met specialisten met erg veel kennis op verschillende gebieden. Ik heb zes jaar gewerkt op neurologie met patiënten met een hersenbloeding, werkte op orthopedie, op de longafdeling, op psychiatrie. Een schitterend vak dat ik wel tot mijn tachtigste had willen uitoefenen, zo mooi.

En je krijgt ook zoveel terug van je patiënten, waar je in de schaatswereld alleen maar schoppen krijgt.

Daar moet ik wel eens om glimlachen.’’

WEISSENSEE ‘Iedereen wil winnen, maar dat is voor weinigen weggelegd’

Mart Bruggink koestert eerste zege H

ij is niet heel lang, de erelijst van Mart Bruggink.

Maar sinds vorige maand staat er wél een heel mooie titel op.

De Tukker pakte op de Weissensee met de winst in het Open Nederlands kampioenschap zijn eerste zege op het hoogste niveau.

Daarmee verraste hij de voltallige ‘elite’ van het marathonpeloton.

Dat laatste bleek nogal een dingetje. Want die mannen keken elkaar toch verbijsterd aan. En ze stelden de vraag hardop: ‘Hoe was het mogelijk dat Mart Bruggink die titel pakte?’.

Het antwoord daarop was niet zo heel moeilijk. In een riante kopgroep met ruime afvaardigingen van alle topteams waren die rijders vooral met elkáár bezig. Mart Bruggink maakte simpelweg heel handig gebruik van het feit dat er op hem niet zo werd gelet en legde daarmee meteen de kwetsbaarheid van de topteams bloot.

Als je niet mét elkaar wilt koersen, maar vooral tégen elkaar, dan biedt dat opeens kansen aan anderen.

Mart Bruggink greep die kans met beide handen aan. Hij klopte met een sterke sprint de balende Willem Hoolwerf en ging uitbundig jubelend over de streep, net als acht jaar geleden.

Destijds was de jonge Bruggink, debu-

tant in de Topdivisie, echter zielsgelukkig met zilver in de Alternatieve.

Nu was het goud. Een échte titel.

Vertrouwen ,,Ik heb altijd het vertrouwen gehad dat ik kón winnen’’, stelt de 30-jarige rijder van team Bouwselect. ,,Toevallig zei ik het de avond voor de koers nog tegen onze ploegleider Bertjan van der Veen. Ik ging er heel makkelijk overheen en misschien kon er wel iets moois gebeuren. Als kleinere ploeg is het niet makkelijk iets te doen en dat hebben we de laatste jaren ook weinig gezien, maar het kan zeker. Daarvan ben ik altijd overtuigd geweest.

Dit geeft voor mij loon naar werken en sterkt binnen de ploeg het vertrouwen dat we écht kunnen meedoen.’’

Verschillen En dat laatste valt niet altijd mee, stelt Bruggink, die zelf nog vier dagen in de week werkt als werktuigbouwkundig ingenieur bij VIRO. ,,Er zijn een paar ploegen waar geld wordt verdiend, de rest heeft weinig budget en bestaat uit jongens die gewoon moeten werken en daarnaast rijden voor een pak en een paar schaatsen.

Vier dagen werken of alle dagen trainen maakt wel onderscheid. Daardoor worden de verschillen in het pelo-

ton steeds groter.

De grote teams hebben ook stuk voor stuk veel goede rijders. Pas op een moment dat een groep uitdunt en er minder rijders van hetzelfde topteam in koers zijn, wordt het ook weer interessant. Dan is het weer marathonschaatsen zoals dat bedoeld is. Maar zitten er vier mannen van dezelfde ploeg bij en worden alle gaten dichtgereden, dan ben je kansloos. Wij zijn qua budget ook een kleine ploeg, maar kunnen soms toch iets klaarspelen door de inzet van heel veel mensen.’’

Ook voor hen is de titel van Bruggink, die bezig is aan zijn tweede seizoen bij Bouwselect. ,,Iedereen wil in zijn loopbaan een keer een zege pakken, maar dat is niet voor heel veel jongens weggelegd. Door die grotere verschillen wordt dat voor een rijder als ik ook steeds moeilijker. Ik ben heel blij dat het me nu is gelukt, en ik ben ook blij dat ik nu die tweede plaats uit de boeken heb gereden, al kijk ik ook daar nog steeds met heel veel genoegen op terug.’’ www.austria.info/nl #feelaustria | Mart Bruggink schreeuwt het uit van

vreugde na zijn zege in het ONK. Achter hem baalt Willem Hoolwerf, (Foto’s TimsImaging) |

‘Mama’ Carla koningin van Weissensee

Z

e nam al afscheid, beviel van haar dochter Julia, keerde onverwacht toch terug en kroonde zich met twee zeges tot de koningin van de Weissensee. Carla Ketellapper-Zielman voegde in de blessuretijd van haar loopbaan nog een Open Nederlandse titel toe aan haar toch al rijke palmares.

Heel bewust zette Carla KetellapperZielman (34) twee jaar geleden een punt achter haar loopbaan.

Ze was klaar. ,,Ik had alles gewonnen wat ik wilde winnen en bovendien wilden mijn man Anton en ik graag een kindje. Het was goed zo. Het ideale moment om te stoppen.’’

Maar in de afgelopen maanden merkte ze dat het bloed toch kruipt waar het niet gaan kan. ,,De drive om topsport te bedrijven was sterker dan ik dacht. Misschien was ik toch nog niet helemaal klaar, denk ik nu.’’ Wellicht, vervolgt ze, was de beslissing om te stoppen ook een

beetje te vanzelfsprekend. ,,Je denkt dat het zo hoort, om als topsporter te stoppen als je moeder wordt. In het peloton zie je ook amper meiden rondrijden die thuis een kindje hebben. Zo had ik het ook allemaal in mijn hoofd, maar toen het eenmaal zover was, dacht ik: waarom moet je stoppen als je moeder bent?’’

Ze maakte haar rentree in team Altijd Koers, de ploeg van Anton.

Op kunstijs was dat niet echt succesvol, maar op natuurijs liet Ketellapper-Zielman zien waarom ze een grote naam in het peloton was. Op de Weissensee veroverde ze haar derde Open Nederlandse titel, om een paar dagen later ook nog de tweede wedstrijd van de Grand Prix te winnen en zo als leider in het klassement straks af te reizen naar Zweden. ,,Onvoorstelbaar wat me nu overkomt. Dit is mooier dan ik ooit had gedacht.’’

‘Oort jes

afsch affen’

Mart voor Bruggink touw n in ee eemt na splij schaf t. De oor n discussi zijn zege tj e t Hoog . ,,Koerse es, vindt die het p in het ON n me hij, m K he evee e t t oor dan w n kom oete loton al tje lan n o t op ko rdt er al op links’ s is eigen worden a ger g l f w p ijk zó g e ook z kan kom reageerd ordt er d laf. ‘J ea e keuz elf moet n. Terwij voordat i n geroep ouke kunn eman es l je b en, e ij e n d ook e maakt, naar n nadenk maratho ook ma en es m ar n e nipu s a s n e c t . n h e D ti a j l dat g eerd doo e van het e meer ve at je dom atsen rh m ewoo rm s n com et gebru pel. Dat w oeid raa ere niet de en i k ige d petitieve k van oor ordt nu g t, is rvals ie da e t j mae s . ing.

Eig ar z krijg o over de ’’ Bruggin enlijk is t een k n vervo kt. Deze is zeker di lg

.

scuss

ie

ALTERNATIEVE Elfstedentocht

Drent zet met overwinning in

Vreugdenhil eindelijk door Eric Korver

O

p de Weissensee groeide Frank Vreugdenhil uit tot het boegbeeld van zijn ploeg AB Vakwerk.

Natuurlijk won Gary Hekman al eerder een wedstrijd in de KPN Grand Prix, maar met zijn zege in de Alternatieve Elfstedentocht haalde Vreugdenhil de vetste vis binnen. Hij maakte nog maar eens duidelijk dat zijn ploeg dit jaar wel doet wat het team vorig jaar zo vaak naliet: winnen.

Een jaar geleden was AB Vakwerk aangewezen op Zweeds natuurijs om het seizoen nog een beetje kleur te geven.

Dat lukte, met zeges van

– eveneens – Hekman en Vreugdenhil. Maar dat de voorgaande winter naar de maatstaven van AB Vakwerk onvoldoende was, dat was duidelijk. ,,We hebben ook goed geëvalueerd’’, erkende Vreugdenhil. ,,Elkaar recht in de ogen gekeken en gezegd dat we het anders moesten doen.

Ervoor knokken, geen afwachtend team meer zijn, maar ervoor vechten: no-nonsense en gáán met z’n allen.

Dat hebben we vanaf de zomer ook gedaan. We hebben altijd aan ons plan vastgehouden en ons door niemand gek laten maken.’’

Coach Roy Boeve sprak van een proces dat zich uitstrekt over meerdere jaren. ,,Mensen schieten je natuurlijk graag af als het niet goed gaat, maar het bouwen van dit team is echt een proces. We zitten nu in het vierde seizoen en je ziet de ploeg completer worden. Wat er nu gebeurt, komt niet van vandaag, maar is een resultaat van ons eerdere werk. En dit is gewoon een goed seizoen.

We hebben

meerdere cupwedstrijden gewonnen, de NK’s wilden we graag winnen en dat is dan niet gelukt. Maar dat Frank nu de Alternatieve wint is natuurlijk een grote prijs.’’

Iedereen kans Vreugdenhil stelt dat de bal in het verleden te snel en te makkelijk richting Gary Hekman werd gegooid. ,,Het is ook wel zo dat veel koersen in zijn straatje vallen, maar nu krijgt iedereen zijn kans en dan zie je dat we als ploeg veel sterker rijden. Hekman pakt nog steeds de meeste overwinningen, maar het team als geheel is beter. Daar is deze overwinning ook een resultaat van.’’

Niettemin was Frank Vreugdenhil toch de man die na tweehonderd kilometer de sprint moest aantrekken voor Hekman, al liep dat uiteindelijk heel anders. Daarmee kende deze Alternatieve Elfstedentocht een opmerkelijke ontknoping. Vrijwel ieder jaar wankelt de winnaar eenzaam over de streep na een slopende tocht, maar dit keer moest Frank Vreugdenhil met liefst zestien andere sterke mannen sprinten of z’n leven ervan afhing. Dat deed denken aan 2011, het jaar waarin Karlo Timmerman eveneens in een zeldzame sprint de overwinning pakte.

Kracht Ongebruikelijk, erkende Vreugdenhil. ,,Maar het tekent de kracht van dit peloton’’, vond hij. ,,Er zijn zóveel sterke mannen, het niveau is zó enorm hoog, dat ook in een sloopkoers als vandaag er toch nog zeven-

Alternatieve kroon op zijn loopbaan

‘op dat bord’

tien zijn die tot het einde mee kunnen. Er is bijna geen ontkomen aan zo’n sterke groep. En ik zou inderdaad aantrekken voor Hekman, maar kreeg in mijn oortje al snel een seintje dat ik zelf moest gaan.’’

De 34-jarige tuinder uit Eldersloo voltooide op het Oostenrijkse bergmeer de missie die als een rode draad door zijn seizoen liep. Vanaf het begin zette Vreugdenhil zijn zinnen op het winnen van de Alternatieve, zoals hij dat eigenlijk elk jaar doet. ,,Deze staat al een tijd bovenaan mijn lijstje.

Als ik stop en ik heb deze koers niet gewonnen, dan is mijn carrière niet geslaagd, zeker niet voor het type rijder dat ik ben.’’ Het plan was helder. Vreugdenhil was binnen team AB Vakwerk de man die vooruit werd geschoven, de spil in de plannen van coach Roy Boeve. ,,De wedstrijd verliep zoals wij dat wilden’’, analyseerde Boeve. ,,In de eerste zeventig

kilometer zouden we alles rustig bij elkaar houden, waarna Gary Hekman de toppers moest uitdagen. Ook dat gebeurde. Mannen als Crispijn Ariëns en Simon Schouten gingen echt aan de gang.’’ Dat was allemaal prettig voor Vreugdenhil, die zo lang mogelijk in de luwte werd gehouden. Soms zelfs tegen zijn eigen natuur. ,,Ik wilde aanvallen, maar moest me echt inhouden’’, bekende de Drent.

Niet verstoppen Vreugdenhil zag hoe om hem heen de koers explodeerde. In de laatste vijftig kilometer van een Alternatieve Elfstedentocht kan niemand zich meer verstoppen, en die wet bleek ook nu weer op te gaan. Het loodzware ijs van de Weissensee, waarin de laatste dagen diepe scheuren waren geschoten, eiste z’n tol. ,,Het was slopend’’, vond Vreugdenhil. ,,Zó zwaar. Al die scheuren. Het kost elke

keer weer moeite om er overheen te komen, je raakt nooit in een ritme. Je ziet ook dat het één grote slijtageslag is. ’’De strijd eiste veel slachtoffers, ook onder de mannen die nadrukkelijk in beeld waren voor de zege.

Titelverdediger Erik Jan Kooiman viel hard en was meteen klaar, zijn ploeggenoot Simon Schouten – ook al een oud-winnaar – haalde na een valpartij evenmin de streep. ,,Je ziet wat zo’n koers met mensen doet. Iedereen was naar de klote’’, wist Vreugdenhil. ,,Dan zie je ook dat de sprint niet meer de sprint is die je na een koers van zestig kilometer ziet.’’

Overhouden Kortom, dan ontstaat er een sprint waarin ook Frank Vreugdenhil succesvol kan zijn. ,,Ik heb me heel lang bewust rustig gehouden, mezelf niet uit de tent laten lokken. Ik voelde dat die groep bijeen zou blijven,

dan moet je iets overhouden. Ik wist ook dat er in de finale gaten zouden komen, heb zo lang mogelijk gewacht, maar daarna ging het allemaal heel snel. Ik hield mijn snelheid en dan kan ik dus blijkbaar ook zo’n sprint winnen.’’

De zege toverde een prachtige lach op het gezicht van Frank Vreugdenhil. De man die al geweldige wedstrijden won op Zweeds natuurijs was de koning te rijk. ,,Dit is waar het allemaal om draaide. Hier heb ik alles voor gedaan en gelaten. Ik ben trots op mezelf en op alles en iedereen die dit voor mij mogelijk heeft gemaakt.’’

Hij voelde de druk op zijn schouders. ,,Ik wilde deze zó graag, maar de jaren gaan tellen. Dan moet het wel een keer gebeuren. Nu kan ik eindelijk mijn naam op dat mythische bord zetten.’’ www.austria.info/nl #feelaustria

Droom Iris van der Stelt komt uit D

e ontlading was mooier dan de koers op het ijs ooit was geweest. Iris van der Stelt ontdeed zich met een machtige sprint van Manon Kamminga en Ineke Dedden in de finale van de Alternatieve Elfstedentocht op de Weissensee, en pakte zo de winst waar ze altijd al van droomde. Vervolgens vloeiden er genoeg tranen om het Oostenrijkse bergmeer blank te zetten.

Iris van der Stelt stortte zich meteen na haar winnende sprint in de armen van vader Peter en ploeggenote Dieuwertje van Kalken. Even later kon ze ook Merel Bosma en Lisa van der Geest in de armen sluiten. En stuk voor stuk huilden de meiden hete tranen. ,,Van blijdschap’’, verklaarde Bosma. ,,Zo mooi dat Iris deze titel eindelijk heeft. Dit was haar droom.

In de zomer vertelde ze al dat ze maar één doel had; die 200 kilometer winnen.’’

Van der Stelt kon zelfs nauwelijks geloven dat haar missie was geslaagd.

De 26-jarig schaatsster uit Sassenheim

won in haar loopbaan al veel mooie koersen, óók op natuurijs. ,,Maar dit, zo’n 200 kilometer, dat is mijn droomkoers. Het is de zwaarste, de langste, en er gebeurt zóveel onderweg. Dat vind ik mooi’’, vertelde Van der Stelt.

Ze was er al vroeg bij, nadat het peloton klokslag half acht in beweging werd gezet. Terwijl de zon net boven de bergkam klom, zat de rijdster van mkbasics.nl met ploeggenote Van Kalken al in een kopgroep. ,,Ik verwachtte nooit dat die tot het einde zou overleven, mikte erop dat achter ons Lisa van der Geest en Merel Bosma uiteindelijk zouden profiteren van ons werk. Maar het liep heel anders. We bleven vooruit en moesten ineens in de laatste kilometer strijden om de winst.’’

Laatste meters Op negentig seconden na hadden

de vrouwen zeven uur nodig voor de afstand. De meeste strijd zat daarbij in die laatste meters, waarin Manon Kamminga zich opwierp als de grootste rivale van Van der Stelt. ,,Dat was echt een man tegen man gevecht, zoals een Alternatieve hoort te zijn’’, verklaarde de Friezin. ,,Ik was Van der Stelt voorbij, maar kwam toch te kort.

De laatste slagen waren niet raak en dat kostte me de zege. Echt balen. Dit is mijn tweede Alternatieve en de eerste die ik uitrijd, maar ik had graag meteen de winst gepakt.’’

Beloning Van der Stelt verloste met haar zege haar ploeg meteen van de nul in deze editie van de Weissensee. ,,We reden deze week supergoed, maar je wilt die beloning van een eerste plek. Degene die aanvallen zijn niet altijd de veelwinnaars, maar als ze winnen, zijn het wel vaak mooie zeges. Dat hebben we nu laten zien.’’ Bovendien zette ze de ploeg nog eens nadrukkelijk in de etalage. Nodig omdat de sponsor op de Weissensee te kennen gaf na tien jaar te stoppen. Van der Stelt haakte daar onmiddellijk op in: ,,Nu tonen we meteen wat we kunnen betekenen voor een sponsor.’’ www.austria.info/nl #feelaustria

DON’T UNDERESTIMATE SLEEP.

F A N A V U * N

, 9 64

*Vraag naar de voorwaarden.

‘Gouden supertrio Thomas, Kai en Jorrit

| Thomas Krol |

H

et moest in Inzell het wereldkampioenschap worden van Patrick Roest, van Kjeld Nuis. Maar het werd het toernooi van de verrassingen.

Thomas Krol haalde een prachtige gouden plak op, net als zijn boezemvriend Kai Verbij. En Jorrit Bergsma zorgde er met een prachtige titel op de tien kilometer voor dat niemand het meer over die 5000 meter had.

Eerst maar eens Thomas Krol. In de vorige editie van SkateNL vertelde Krol, terugkijkend op zijn wereldbekerzege in Thialf, dat hij ‘nog nooit had gewonnen op een afstand in een wedstrijd die er écht toe deed’. Nou, na het WK in Inzell kan die uitspraak voorgoed de prullenbak in. Met een magistrale race op de 1500 meter kroonde Thomas Krol zich meteen maar tot wereldkampioen. Zijn tijd van 1.42,58 was onbereikbaar voor Sverre Lunde Pedersen en Denis Yuskov en betekende meteen een geweldig baanrecord.

De lach was in de Max Aicher

| Kai Verbij |

Arena niet van het gezicht te krijgen bij Thomas Krol, bij wie toch ook het ongeloof af en toe nog in de ogen stond. ,,Maar dit is ook ongelooflijk. Niet te beschrijven’’, stamelde de 26-jarige rijder van team JumboVisma. ,,Ik heb het dit seizoen eerder gedaan tijdens een World Cup, maar dat is natuurlijk geen WK.’’ Hij zag hoe Sverre Lunde Pedersen een ‘strakke’ tijd reed. ,,Dat was een tijd waarvan ik vooraf dacht dat die goed zou zijn voor goud. Maar bij mij ging het bijna vanzelf vandaag. De snelheid kwam zó makkelijk, terwijl ik niet eens optimale bochten reed.

Ik wist na die goede 1000 meter dat ik kans maakte op de titel, maar dan moet je het nog wel doen. En dat ik dit nu doe, op het juiste moment, dat is voor mij echt ongelooflijk.’’

Net zo ongelooflijk was eigenlijk de wereldtitel van Jorrit Bergsma.

Natuurlijk, de Fries was al olympisch kampioen, pakte al twee keer eerder de wereldtitel. Maar zijn 5000 meter van twee dagen eerder gaf weinig hoop op een goed resultaat. Bergsma liet zich er niet door van de wijs brengen, en gooide er op het ijs in Inzell een prachtige ‘tien’ uit. In 12.52,92 was hij voor iedereen te sterk. Patrick Roest en de Rus Semerikov hadden het nakijken. ,,Dit had ik niet verwacht’’, gaf Bergsma na afloop eerlijk toe. ,,Twee dagen eerder bezweek ik onder de druk en dan moet je na zo’n slechte vijf kilometer alles bij elkaar rapen om weer zo goed mogelijk aan de start te staan. Halverwege de rit voelde ik ook dat de benen niet top waren, anders had ik meer kunnen afbouwen.’’ De sympathieke Fries zag vervolgens hoe Patrick Roest voortvarend bezig was. ,,Ik dacht dat Roest ging winnen.

Die ging echt naar de lage dertigers. Had ik ook willen doen, maar je zag wel dat

hij dat ook niet kon volhouden. Ik had me al verzoend met zilver, maar dat ik uiteindelijk nog goud pak, is fantastisch.’’

En dan was er nog Kai Verbij. De man die de ‘monsters’ van de duizend meter altijd zag als ‘machines’, sloopte nu zelf eigenhandig de concurrentie. ,,Er werd verschrikkelijk hard gereden en ik wist dat ik dat ook kon, maar dan moet je het nog wel doen. Ik ben in ieder geval nog nooit zo gespannen geweest als nu.’’

Verbij zag nog hoe zijn vriend Krol al een razendsnelle tijd noteerde. ,,Daar heb ik me niet door laten afleiden.

Ik voelde dat mijn rit goed was, maar heb slechte ogen, zag mijn tijd niet.

Pas toen ik de speaker ‘baanrecord’ hoorde roepen, keek ik goed. Ja, en toen was ik echt ontzettend blij,’’

| Jorrit Bergsma |

op de Gele Rivier F

IT Avontuurlijke Sportreizen is een groeiende en dynamische organisatie, die zich gespecialiseerd heeft in het ontwikkelen, aanbieden en realiseren van sportieve reizen voor recreatieve en geoefende sporters. Die reizen vormen aantrekkelijke uitdagingen voor leden van sportverenigingen en sportieve organisaties, maar ook voor individuen. Altijd omvatten deze reizen combinaties van sport, avontuur en cultuur.

FIT Avontuurlijke Sportreizen is een initiatief van directeur én sportavonturier Stefan Rasing. Als oud-topsporter en trainer/coach voor bedrijven en organisaties in veranderingstrajecten, staat in zijn begeleiding alles in het teken van ‘Fit, Gezond in Beweging’.

De fysieke uitdagingen, waartoe zijn avontuurlijke sportreizen uitnodigen, inspireren deelnemers om vanuit de gedachte geest en lichaam op een stimulerende wijze te onderhouden.

Binnen de verscheidene sportreizen die FIT organiseert, zijn het met name de avontuurlijke schaatsreizen,

die geheel volgens de ‘bedrijfsfilosofie’ van FIT, bijzonder populair geworden zijn. Op de eerste plaats omdat er geschaatst wordt op unieke en vooral niet-toeristische plekken in de wereld. De Gele Rivier (Huanghe) in China, het Baikal-meer en geïsoleerde gebieden binnen Mongolië zijn daar tot nu toe voorbeelden van. In de nabije toekomst kunnen ‘schaatsavonturen’ in Kazachstan en Belarus daaraan toegevoegd worden.

Op de Huanghe, die zich als een machtige slang door het Chinese landschap slingert, worden fantastische banen van tien tot honderd kilometer lang aangelegd en zelfs de naar de Elfstedentocht verlangende schaatser kan zijn of haar hart ophalen aan een baan van tweehonderd kilometer. De Gele Rivier wordt ook wel de ’bakermat van de Chinese beschaving’ genoemd. Door de vaak verwoestende overstromingen en koerswijzigin-

gen en door de voortdurende verhoging van de rivierbedding, wordt de Huanghe soms als een zegen uit de hemel gezien en de andere periode als een duivel beschouwd.

Zo heeft FIT Avontuurlijke Sportreizen eveneens schaatsliefhebbers weten te interesseren voor een uitdagend trektocht op de schaats op het Baikalmeer.

De ruimte, de vrijheid en de adembenemende omgeving geven schaatsers het gevoel naar het einde der tijden op deze planeet te rijden. Sinds 2017 behoort deze reis dus ook tot het FIT-programma voor ambitieuze en avontuurlijk ingestelde schaatsers.

De schaatsreis die in ontwikkeling is naar Kazachstan brengt ‘avonturiers’ naar de Ishim rivier, terwijl er na een nachtelijk treinreis van Astana naar Almaty ook geschaatst kan worden op de legendarische Medeo ijsbaan.

In Belarus, tenslotte, zullen schaatsers aan hun trekken komen in zowel het omvangrijke sportcomplex (met ijsbaan) in de hoofdstad Minsk, maar met name en geheel binnen de FITfilosofie, op het uitgestrekte Narachmeer in het nationale park Narachanski.

Op de tweede plaats is de organisatie en uitvoering van avontuur-

FIT Avontuurlijke Sportreizen neemt schaatsers mee naar bijzondere bestemmingen

lijke sportreizen van FIT altijd gericht op het samenleven (bijvoorbeeld in Mongolië slapen de deelnemers als ‘nomaden’ in gers) én samenwerken met de lokale bevolking. Vaak staat hun leefomgeving onder ernstige druk en dreigen de culturen van deze lokale bewoners te verdwijnen. Door de mensen erbij te betrekken en met hen samen te werken (bijvoorbeeld bij of tijdens festivals), verdienen zij geld met hun bijdragen aan de programma’s van FIT Avontuurlijke Sportreizen. En ten derde zullen de deelnemers aan deze ‘avonturen’ ruime mogelijkheden hebben om, naast hun sportieve uitdagingen, ook de gebieden en landschappen waarin zij zich bewegen te ‘voelen en te ervaren’. Met andere woorden: culturen komen bij elkaar en sport is als het ware de bindende factor.

Alle voorgaande reizigers en deelnemers zijn positief ‘geraakt’ door de avontuurlijke schaatsreizen van FIT. Dat geldt voor zowel de recreatieve schaatsers als niet-schaatsers (voor wie steeds parallel-programma’s worden georganiseerd). Zonder uitzondering zijn zij ‘ambassadeur’ geworden: de ervaringen op of rond het ijs zorgden voor avontuur en plezier dat zij niet hadden willen missen.

Reden om de website van FIT Avontuurlijke Sportreizen te bezoeken en te raadplegen voor meer toelichting over genoemde, uitdagende schaatsreizen, waarvoor tevens verschillende bijeenkomsten worden belegd voor nadere informatie.

Irene Schouten veroverde tweede wereldtitel mass-start

De tranen van Ireen Wüst I

reen Wüst heeft een erelijst met de lengte van een toiletrol. Werkelijk álles won de Brabantse al. Maar nooit eerder was de lading achter een titel zo diep en nooit eerder was de vreugde zo intens als tijdens het WK in Inzell. De wereldtitel op de 1500 meter wilde Wüst meer dan alles.

Ireen Wüst kwam maar met één doel naar het Zuid-Duitse alpendorp, en dat was die wereldtitel op de 1500 meter. Dat ze zilver pakte op de ploegachtervolging was mooi, maar bijzaak. Dat ze vijfde werd op de 3000 meter, deed haar weinig. Zondag was de dag. Dan wilde ze met een wereldtitel haar ultieme eerbetoon brengen aan haar slechts vijf weken eerder overleden hartsvriendin Paulien van Deutekom.

Dat zijn van die emotionele missies die zeker in sport doorgaans twee kanten op kunnen. Of het eindigt in een deceptie doordat de sporter domweg blokkeert, óf er komen zulke krachten vrij dat er een haast bovenmenselijke prestaties wordt geleverd.

Dat laatste lijkt het geval bij Wüst.

Vanaf het startschot straalde Wüst zóveel wilskracht uit, zóveel power.

Dat die eerste meters niet eens vlekkeloos waren, maakte niet uit. Ze denderde over het ijs van de Max Aicher Arena om pas op de streep weer menselijk te worden. Wüst zag haar tijd – 1.52,81 – en moest nog twee bange ritten uitzitten in de hoop dat met name Miho Takagi en Brittany Bowe haar tijd niet zouden verbeteren. De Japanse en de Amerikaanse kwamen een halve tel later over de streep.

Op het middenterrein was Ireen Wüst emotioneel zoals ze nooit eerder was. De tranen rolden over haar wangen.

Tranen van blijheid, maar vooral van gemis, vertelde ze later. Want nog dagelijks voelt ze de pijn en het verdriet om Paulien van Deutekom. ,,Ik wilde echt heel graag voor Paulien die wereldtitel pakken en dan is het zo geweldig mooi dat het ook lukt’’, vertelde de emotionele Wüst. ,,Waar ik het vandaag allemaal vandaan haalde, ik weet het niet. Ik denk dat Paulien een beetje heeft geholpen.’’

Wüst hoefde ook niet lang na te denken over de vraag waar deze medaille kwam te staan in haar ellenlange lijst met titels. ,,Absoluut bovenaan. Dit is de mooiste prijs die ik heb gewonnen.

Ik wilde dit zó ontzettend graag doen op deze manier.’’

Vreugde was er later die dag ook bij Irene Schouten, maar dan met een heel andere lading. De Noord-Hollandse blondine veroverde voor de tweede keer in haar loopbaan de wereldtitel mass-start. Schouten vormde een uitstekende koppel met Melissa Wijfje, en samen voerden ze de uitgestippelde tactiek tot in detail uit. Met een machtige sprint klopte Schouten vervolgens haar grote rivale Ivanie Blondin en de Russische Kezelina.

Wie Schouten een beetje heeft gevolg dit marathonseizoen, was niet verrast.

De 26-jarige Andijkse startte in elf marathons en won ze alle elf, meestal met net zo’n indrukwekkende sprint als in Inzell. ,,Dit is een titel voor Nederland’’, stelde Schouten onomwonden. ,,Melissa Wijfje en ik hebben dit samen gedaan, en ik ben dan toevallig degene die het mag afmaken, maar het voelt echt als ónze titel.’’

OLYMPISCH EN WERELDKAMPIOENEN KIEZEN VOOR GROOTHUISSCHOENEN

Schaatsers als Michel Mulder en Kai Verbij rijden al jaren op schaatsschoenen van Groothuis en boeken daarop grote successen.

Wil jij ook schaatsen op een schoenen waar de kampioenen voor kiezen?

Onze standaardschoen is al vanaf € 325,- beschikbaar en ervaar zelf de perfecte pasvorm.

Voor info en dealerinformatie kijk op www.groothuisschoenen.nl of 050-312 21 04

Winnen doe je samen,

gefeliciteerd team!

JAN Schaatssport VAN DER HOORN

Westkanaalweg 10e, Ter Aar, 0172 602677

www.janvanderhoorn.nl Dé schaats- en skeelerspecialist

Alles voor de recreatieve en competitieve schaatser, voor kunstijs en natuurijs.

14

FEBRUARI 2019

EK

C

Collalbo

De unieke reeks van Sven Kramer

ollalbo bljft voorlopig even in herinnering als de plaats waar Sven Kramer zijn unike reeks voltooide. Op het Italiaanse buitenijs realiseerde de Fries wat niet veel mensen meer voor mogelijk hielden: zijn tiende Europese allroundtitel.

Iemand met de statuur, het karakter en de absolute wil om te winnen als Sven Kramer schrijf je niet af.

Nooit. Maar feit is dat zijn fysieke problemen Kramer veel minder een ‘zekerheidje’ maakten dan ooit als het ging om internationale allroundtitels. Het was tijd voor een wisseling van de wacht, zo werd er gesteld. De wereldtitel van Patrick Roest, vorig seizoen in het Olympisch Stadion, leek daarvan de bevestiging.

Sven Kramer dacht daar heel anders over. Maakte zich – uiterlijk – niet zo heel erg druk over zijn rug, over misschien iets mindere tijden. Kramer sprak er eigenlijk liever niet over, maar vertelde steevast dat hij nog alles deed om het beste uit zijn lijf te halen. En of dat beste goed genoeg was, dat moest de tijd leren.

Koning In Collalbo toonde Sven Kramer dat hij nog altijd een koning is. Dat de strijd om de Europese titel zou uitdraaien op een strijd tussen Kramer, ploeggenoot Roest en mogelijk ook de Noor Sverre Lunde Pedersen, was niet verrassend. De wijze waarop Kramer de concurrentie terugwees, was dat wél. Op de mijl legde Kramer de basis voor een historische tiende titel. Dáár sloeg hij een kloof die Roest niet meer kon overbruggen op

de tien kilometer, ook al klopte de wereldkampioen Kramer in zijn eerste ‘tien’ van dit seizoen zo’n beetje op de meet.

Dat mocht. Kramer vond het allemaal prima. Het ging, stelde hij zelf vast, allemaal best vlotjes. ,,Ik zag op het grote scherm de aanval van Roest komen, maar gelukkig kon ik die pareren. Dat hij me uiteindelijk op de streep verslaat, maakt dan niet meer uit.’’

Zo maakte Sven Kramer de cirkel weer rond. Op zijn twintigste veroverde hij in datzelfde Collalbo zijn eerste Europese titel. Kramer loste destijds de Italiaan Enrico Fabris af, die het Hollandse talent die keer moest laten voorgaan. Sindsdien gaf Kramer de touwtjes alleen nog uit handen op een moment dat hij zelf met een blessure langs de kant bleef.

In 2011 mocht daardoor de Rus Ivan Skobrev – óók in Collalbo – de titel pakken, drie jaar later was dat Jan Blokhuijsen.

Twijfels Verder kwam er dus helemaal nooit iemand aan de hegemonie van Sven Kramer. Ook nu niet. Patrick Roest, de enige man die Kramer ooit klopte in een allroundtoernooi, kwam te kort tegen een Kramer die vooraf vooral twijfels kende. ,,Ik had echt geen idee hoe ik ervoor stond.

Aan het winnen van een Europese titel durfde ik hele-

maal niet te denken. Dat maakt het feit dat ik hier toch als winnaar sta best bijzonder. Voor mij is dit daarom ook één van mijn mooiste titels.’’

Het was mooi dat in Collalbo een ploeggenote van Kramer een eerste stap zette als beste allrounder van Europa. Antoinette de Jong stond al tweemaal op het podium, maar nooit als winnares. Steeds werd ze derde, achter in wisselende volgordes Ireen Wüst en Martina Sábliková. Maar deze keer was De Jong (23) zelf de sterkste. Ze klopte de Tsjechische op waarde, en zag hoe voor Ireen Wüst haar prestatie ondergeschikt was aan het verdriet na het overlijden van hartsvriendin Paulien van Deutekom.

nooien. Hoe ze genoot van de gevechten tussen Wüst en Sábliková. ,,Nu win ik van die twee grootheden, dat is voor mij bijna niet te bevatten.’’

De ommekeer, vervolgde ze, kwam met de overstap naar het team van Jumbo-Visma. ,,In deze ploeg rijden allemaal winnaars. De sfeer, de mentaliteit in het team; dat geeft me allemaal enorm veel vertrouwen.’’

Er was ook nog een derde Europese titel te bejubelen door de Nederlanders. Maar die was voor Kai Verbij, in het gelijktijdig afgewerkte sprinttoernooi. Verbij veroverde het goud en kan zo met in ieder geval al één internationale titel op zak toewerken naar het wereldkampioenschap sprint, dat deze maand wordt gehouden in Thialf.

N i e t bevatten De Jong vertelde hoe ze als klein meisje steevast keek naar de allroundtoer-

Sven Kramer en Antoinette de Jong vieren in Collalbo hun Europese titels.

(Foto Martin de Jong)

| Andries Nieuwenhuis (r) met vriend en collega Jannes Mulder. ,,Er is voor het mrathonschaatsen nog een wereld te winnen.’’ (Foto’s TimsImaging) |

Andries Nieuwenhuis neemt na dertig jaar afscheid als speaker

De stem van de Weissensee zwijgt

door Eric Korver

D

e haan had vaak nog niets eens gekraaid en de zon was zeker nog niet boven de toppen van de Dolomieten geklommen als de stem van Andries Nieuwenhuis al over het ijs van de Weissensee schalde.

Tientallen jaren lang ontwaakten de Nederlandse schaatsers aan het Oostenrijkse bergmeer met het stemgeluid van Nieuwenhuis. Maar dat is nu verstomd. De aimabele Fries hield voor het laatst de microfoon vast op de Weissensee.

Dat afscheid was wat stilletjes, ook al mocht Andries Nieuwenhuis (70) dan op voorspraak van vriend en collega Jannes Mulder even de brug beklimmen die normaal het domein in van de winnaars op Weissensee. Maar Nieuwenhuis verdiende na dertig jaar trouwe dienst dat momentje zeker. ,,Ik ben hier in 1989 begonnen’’, vertelt hij. ,,Aanvankelijk uit nood, maar

16

vanaf dat moment ben ik er wel bij gebleven. Eén keer leek het stuk te lopen, door onenigheid tussen KNSB en de organisatie. Maar Wim Anker, de strafpleiter, was destijds voorzitter van het gewest Friesland. Hij hoorde ervan en sprong in de bres. Twee dagen later was alles opgelost en mochten we weer.’’

Praten met Andries Nieuwenhuis is als een wandeling door de geschiedenis van het marathonschaatsen. Alles heeft hij meegemaakt, iedereen heeft hij gesproken, en de geest is nog zo helder dat elk detail nog wordt opgelepeld. En dat terwijl hij zelf eigenlijk geen achtergrond heeft als schaatser. ,,Ja, ik kon wel schaatsen. Maar ik reed geen wedstrijden. Ik was meer een wielrenner, reed veel koersen. De passie voor schaatsen heb ik wel altijd gehad, zeker voor de lange afstand.’’

Ademloos Dat laatste ontwikkelde hij eind jaren vijftig, begin jaren zestig. ,,Ik was

FEBRUARI 2019

nog een klein kereltje, zat nog op de basisschool of net op de ulo. In Friesland had je wedstrijden als de Ronde van Langweer en de Omloop van de Grote Veenpolder. Daar keek ik ademloos naar Kobus de Vries, de vader van Peter de Vries. Of naar Jeen van den Berg en meer van dat soort mannen.

Daar is voor mij het marathonvirus eigenlijk begonnen.’’

Als speaker begon hij in het begin van de jaren tachtig bij de wielerunie. ,,Die vroegen me daarvoor. Maar ik koerste ook zelf nog. Een seizoen lang heb ik het gecombineerd. Eerst speakeren, daarna koersen. Het jaar erna was ik alleen nog speaker, en dat liep als een trein.’’ De kwaliteiten van Andries Nieuwenhuis vielen op.

Ook bij Rein Zwart, motor achter de marathons in Friesland. ,,Hij vond dat ik ook maar bij die marathons moest praten.’’ De details komen als vanzelf. ,,Eerste keer herfst 1985 op de open baan van Thialf. Winnaar Hilbert van der Duim. Er was heel veel volk en die

mensen zagen een schitterende wedstrijd.’’

Waarderen Ook de Leeuwarder Courant kon zijn verbale begeleiding van de wedstrijd waarderen, vervolgt Nieuwenhuis met een lach. ,,De kop ging over de zege van Hilbert, de kleine kop daarboven over die nieuwe speaker die het goed had gedaan.’’

Het waren de gouden jaren van het marathonschaatsen, al stond de sport op kunstijs nog in de kinderschoenen. Maar Nederland had net z’n eerste Elfstedentocht sinds 1963 beleefd en dat bleef niet zonder gevolgen. ,,De sport was hot’’, weet Nieuwenhuis. ,,En je had een aantal goeie kleppers. Dries van Wijhe natuurlijk.

Als Dolle Dries demarreerde, kon dat niemand ontgaan. Dan steeg er een enorm lawaai op vanuit het publiek.

Jos Pronk was een topper, net als Jos Niesten en Co Giling. Hilbert van der Duim kwam er later bij, en Yep Kra-

| Andries Nieuwenhuis volgt nauwgezet de koers met Jannes Mulder.|

| Andries Nieuwenhuis met zijn vrouw Hilda en ijsmeester Norbert Jank. |

mer. Iedereen wilde de helden van de Elfstedentocht zien op het ijs. Dat vertaalde zich in de zomer ook door naar het skeeleren, want ook daar stonden de mensen rijen dik langs de kant. Dat waren echt mooie tijden.’’

Professioneel Ondanks al die bekenden, en al die gesprekken bleef Andries Nieuwenhuis altijd professioneel. ,,Een band met rijders? Heb ik niet. Ook niet met wielercoureurs. Ik heb altijd een zekere afstand bewaard. Als ik mensen tegenkom, dan maken we even een praatje of gaat er gewoon een hand omhoog. Maar privé is er niks.

Kan ook niet. Dan zou ik continu het

Charisma Ook voor Andries Nieuwenhuis zelf.

De onderwijzer uit Surhuisterveen beleefde als speaker de mooiste momenten en kan als geen ander het toenmalige marathonschaatsen afzetten tegen diezelfde sport nu, waarbij de uitstraling en het charisma van mannen als Dolle Dries een belangrijke factor vormen. ,,Klopt, maar je moet daar wel de tijd van nu bij zetten. Daarin heb je nu een heel breed front van enorm hoog niveau. Dat was toen niet. Je had een bepaalde kern die verschrikkelijk hard reed, terwijl de rest al moeite had om bij te blijven. Daarin konden de toppers ook excelleren. En als je dan ook nog het charisma had van een fenomeen als Dries van Wijhe of Hilbert van der Duim, tja, dan werd het een heel ander verhaal. Daar kwamen de mensen voor.’’

De Heineken Zesdaagse paste moeiteloos in dat beeld. Dat evenement was mateloos populair en is daarin door de opvolgers nooit meer geëvenaard of zelfs benaderd. ,,Die begon steevast in Amsterdam en van daaruit werd er zes dagen langs iets opgebouwd met als insteek dat Thialf op zaterdag bij de finale vol moest zitten. En dat zat ook vol. Die finale moest gewoon spetteren, daar was alles op gericht. Het was een heel samenspel, ook met de mannen van Heineken. De sport moest verkocht worden en dat gebeurden op unieke wijze. Daarmee waren ze toen de tijd ver vooruit. Die Heineken Zesdaagse was gewoon een monument.’’

In de markt Zeker, vervolgt hij, als je dat afzet tegen de manier waarop de sport nu wordt gebracht. ,,Voor het marathonschaatsen in zijn totaliteit is er nog een wereld te winnen, daar ben ik van overtuigd. Commercieel, qua uitstraling. Je moet de sport als een product in de markt zetten. Marathonschaatsen staat dicht bij de mensen, die zelf ook de ijzers onderbinden en over de vaarten en meren schaatsen.

De rijders zelf zijn heel benaderbaar.

Gedreven sporters, maar wel gewone jongens waarmee je ontzettend veel kunt doen. Dat biedt heel veel mogelijkheden.’’

Als speaker beleefde Andries Nieu-

wenhuis zonder twijfel zijn mooiste moment in 1997, toen hij de microfoon mocht hanteren bij de Elfstedentocht. ,,Naarmate je ouder wordt, lijk je steeds meer op die visser waarvan de vissen steeds groter worden.

Maar als ik er goed over nadenk, was dat geweldig. Een megafestijn met internationale faam, dat merk ik elke keer weer, waar ik ook kom. Ook in de wielerwereld. Zeg ik Friesland, dan

Zo’n sportvrouw in gewonnen positie, die het dan zo door de vingers glipt. Dat vindt ook de speaker hartstikke sneu. krijg ik meteen Elfstedentocht en dan komt het hele verhaal op gang. Ik loop er nooit mee te koop dat ik die dag de speaker was, maar als mensen ernaar vragen, zeg ik ‘ja, ik stond die dag ook op de Bonke’.’’

Weissensee Nieuwenhuis was in die tijd zelf ook al een instituut in de schaatswereld.

Al bijna tien jaar lang stond hij toen jaarlijks op de Weissensee. ,,Ik was er met mijn gezin al eens geweest, in de zomer van 1988. Zaten we in het Drautal en nemen we daar eens een kijkje. Prompt werd ik in de herfst tijdens een marathon in Thialf bezocht door wat heren. Dat bleken Aart Koopmans en Leo van Hees te zijn, mannen van de Alternatieve. ‘Je moest maar eens met ons mee om te speakeren in Oostenrijk’, vertelden ze. Ik moest dat natuurlijk thuis regelen met mijn vrouw Hilda, die altijd goud waard is geweest voor me. Maar bovenal moest ik dat op school regelen. Dat lukte, mede omdat het toen nog een héél compact evenement was. De wedstrijd en de toertocht vonden nog op dezelfde dag plaats, zodat ik vrijdag wegging en maandag weer thuis was.’’

Nieuwenhuis was meteen verkocht. ,,Ik vond het zo mooi. De omgeving, die winterse wereld natuurlijk. Maar ook al die schaatsers, die een week of veertien dagen bij elkaar zitten.

Al die toerrijders. Er waren uiteindelijk altijd zoveel bekenden dat een bezoekje aan de tent vaak úren duurde.

Alleen maar praten, praten, praten. Ik heb er altijd van genoten.’’

hele huis vol hebben.’’

Dat respect en waardering groot zijn ondervond hij niettemin aan den lijve, al was dat niet om de beste reden.

Bij Nieuwenhuis werd anderhalf jaar geleden prostaatkanker geconstateerd. ,,Daar heb ik heel veel reacties op gehad. Hartverwarmend.’’ En nu? ,,Ik ben geopereerd, maar was zelf op een bepaald moment niks meer.

Ik moest daarna echt van ver komen, maar door al dat fietsen zat er nog wel wat conditie. Op een gegeven moment dat ik dat terugkomen en nu voel ik me goed.’’

Maar die ziekte luidde niettemin wel het

einde in van zijn tijdperk op de Weissensee. Hij kan, vertelt Nieuwenhuis, niet meer op honderd procent fitheid komen. ,,Ik heb gewoon tien tot vijftien procent ingeleverd. Ga ik veertien dagen op de Weissensee staan met wedstrijden en toertochten, dan trek ik mijn tankje leeg en komt er niets bij. Daarom moet ik verstandig zijn. Ik heb gezegd dat ik nog één keer wilde en dat dit ook meteen de laatste keer zou zijn.’’

‘Knibbels’ En zo stond Andries Nieuwenhuis op die laatste zaterdag in januari voor de laatste keer op het ijs van de Weissensee. Ging het door de speakers nog één keer over de ‘Fryske walden’, ‘op de knibbels’ en ‘Garry’ Hekman.

Nieuwenhuis beleefde een prachtig afscheid. Met Jannes Mulder aan zijn zijde verwelkomde hij Mart Bruggink als de verrassende winnaar van zijn laatste ONK. Het was een koers die hem zal bijblijven, zoals er al vele waren die hem bijbleven. ,,Mooie koersen, mooie winnaars. Lammert Huitema, Peter de Vries, Erik Hulzebosch, Bertjan van der Veen en Jeroen de Vries, om er een paar te noemen.’’ Maar ook veel drama, en dat raakte ook de speaker. ,,Die buikschuiver van Elma de Vries was drama in optima forma. Zo’n sportvrouw in gewonnen positie, die het dan zo door de vingers glipt.

Dat vindt ook de speaker hartstikke sneu.’’

Janine Smit

Trotse sponsoren/partners van het gewest Fryslan: | Foto: TimsImaging |

| Peter Michael: ,,Als jochie in Nieuw-Zeeland kiezen voor inlineskaten, dat werd niet helemaal begrepen.’’ (Foto Glenn Wassenbergh) |

Nieuw-Zeelander slikt op marathon teleurstelling van Spelen weg

Peter Michael ziet de zonnige kant P eter Michael is de eerste Nieuw-Zeelandse schaatser die zich serieus kan meten met de wereldtop. In vier jaar tijd behaalde hij verbluffende resultaten, maar toch stelde hij zichzelf nog teleur. Twee vierde plaatsen in PyeongChang kwamen hard aan, maar inmiddels heeft Michael het plezier weer helemaal terug. Mede dankzij de Nederlandse marathons.

Hij doet zijn verhaal in het dik besneeuwde Inzell, waar het in de lobby van het riante hotel Chiemgauer Hof aangenaam warm is. Peter Michael (30) lacht vaak, en dat past bij hem.

Een vrolijke vent, die altijd probeert de zonnige kant te zien. ,,Zo zit ik wel in elkaar, ja. Als ik terug ben in NieuwZeeland, praat met kids of scholen bezoek, probeer ik steeds te benadrukken dat er altijd een positieve kant is.

Natuurlijk ben ik zelf ook wel eens pissig, maar uiteindelijk besef ik dat het niet het einde van de wereld is, en dat er ook dan een zonnige kant is. Dat maakt het leven wel leuker.’’

Michael moest met pijn in het hart zijn ploeggenoten van marathonteam Okay Fashion & Jeans laten gaan naar de Weissensee. ,,O, dat was moeilijk. Ik was graag meegegaan, maar dat ging niet samen met het WK in Inzell. Het was goed geweest voor mijn duurvermogen,

maar er kan in zulke extreme races ook veel fout gaan. Maar ik wil daar graag nog eens rijden.’’

Plezier Hij reed dit seizoen al een flink aantal marathons op kunstijs, en het combineren van twee disciplines bevalt hem. ,,Het werkt voor mij positief door in mijn prestaties op de langebaan, en daar is het natuurlijk in de eerste plaats om te doen. Maar ik heb er na de tegenvallers van de winter en een moeilijke zomer in het inlineskaten wel weer het plezier teruggevonden. Op het ijs viel alles weer een beetje op z’n plek.

Het is een leuk team en het is mooi daar onderdeel van te zijn.’’

Met zijn ’tegenvallers in de winter’ doelt Peter Michael op zijn twee vierde plaatsen tijdens de Spelen, op de 5000 meter en in de ploegachtervolging. ,,Een jaar eerder pakte ik tijdens het WK nog brons en zilver op die afstanden. Dat is dan even moeilijk. Nu besef ik dat het helemaal niet zo slecht was.

Zeker niet als je bedenkt dat ik nog geen vier jaar op ijs stond. Maar al sinds ik jong was heb ik mezelf ambitieuze doelen gesteld. Dit was zo’n beetje het eerste dat ik niet haalde. Dat komt dan hard aan.’’

Religie Peter Michael werd geboren in Wellington, maar groeide op in Palmerston-

North, een bolwerk van inliners. In een land waar rugby religie is, was de jonge Peter als inlineskater een vreemde eend in de bijt. ,,Haha, absoluut. Natuurlijk heb ik ook rugby gespeeld, maar rond mijn vijftiende voelde ik dat mijn mogelijkheden in het inlinen lagen. Ik stopte met rugby. Moest ik ook wel, want rugby ging te veel pijn doen. Ik was niet de grootste en kwam na elke wedstrijd gehavend thuis. Het herstel kostte me dan trainingstijd op skates.’’

Zijn keuze werd niet helemaal begrepen. ,,Stoppen met rugby was vreemd.

Ik werd er niet om gepest, maar er werd wel opgemerkt dat ik dom was.

En ik was misschien wel homo omdat ik lycra droeg. Dat is niet heel gewoon in Nieuw-Zeeland.’’ Maar ook dat loste hij op zijn eigen manier op. ,,Ik probeerde dat zo positief mogelijk terug te spelen door te stellen dat met veertig procent jongens en zestig procent meisjes in het inlinen de kansen in mijn voordeel waren. En rugby werd gespeeld door honderd procent jongens, dus...’’

Haka Maar de Nieuw-Zeelander in Peter Michael zit er wel degelijk. En het rugby heeft z’n sporen nagelaten. De beroemde haka van de All Blacks zit in zijn hart. ,,Daar ben ik mee opgegroeid en die staat ook altijd op mijn playlist voor de warming up. De haka pept me echt op.’’

Na acht wereldtitels op wieltjes maakte Michael na de Spelen van Sochi de overstap naar het schaatsen, met maar één doel. ,,Een olympische medaille. Die heb ik nu nog niet, maar ik weet zeker dat die erin zit. Ik heb alleen de fout gemaakt een datum te hangen aan mijn doel, iets wat ik als inliner nooit gedaan heb. Het enige wat ik nu wel jammer vind, is dat ik niet eerder met schaatsen ben begonnen, maar dat is niet anders.’’

Hij leefde eerder al in Inzell en Geisingen, maar woont nu in Heerenveen, bij het gezin van ploeggenoot Ruurd Dijkstra. ,,Geweldig leuk. Het gaat er ongeveer net zo aan toe als bij mij thuis, dus dat was makkelijk aanpassen.’’ Hij traint bij Peter de Vries, die samenwerkt met Shane Dobbin, de huidige bondscoach en de eerste ‘kiwi’ die succesvol was op ijs. ,,Vroeger bij de club waren Shane en zijn broer Kalon de ouderen, keek ik echt tegen ze op. Ik had graag nog eens met ze samen gereden.’’

Michael reed inmiddels wel alle records van Dobbin uit de boeken en was twee jaar geleden zelfs de eerste Nieuw-Zeelander die een wereldbekerwedstrijd won. In Astana zegevierde hij op de 5000 meter. Dat De Vries en Dobbin nog één seizoen samen reden in de marathons, vindt hij mooi, zegt Michael met een knipoog. ,,Heel cool. Nu hoor ik van twee kanten hoe ze waren vóór ik ze leerde kennen.’’

FEBRUARI 2019

19

Automatisch tuinieren

Automatisch tuinieren Altijd en overal volledige controle over uw tuin? Nooit meer raden naar de actuele condities in uw tuin? Het nieuwe GARDENA smart system zorgt er voor!

De smart Sensor, smart Water Control Altijd en overal volledige controle over uw tuin? Nooit meer raden naar en de de smart SILENO+ robotmaaier actuele condities in uw tuin? Het nieuwe GARDENA smart system zorgt er zijn overal te wereld benaderbaar via de smart App voor! De smart Sensor, smart Water Control en de smart SILENO+ robotop uw telefoon of tablet en maaier zijn overal ter wereld benaderbaar via de smart App op uw telefoon zorgen ervoor dat uw tuin altijd in topconditie is. of tablet en zorgen ervoor dat uw tuin altijd in topconditie is.

7:30 19°C 7:30

42%

Connected

Bodemvochtigheid

89

Kalender

Lux

Kalender

smart Water Control

smart Gateway smart Sensor

37% 19°C

Bodemvochtigheid

82

Lux

smart SILENO+ Robotmaaier

smart Sensor

K G lo

H

et leven heeft soms best bizarre wendingen in petto, vooral op momenten dat je daar niet op rekent. Dat overkwam Sjinkie Knegt en daarmee indirect ook de redactie van SkateNL. Knegt zou centraal staan in onze rubriek Topsportkids. Het kwam er niet van, maar de foto willen we de lezers niet onthouden.

#VoorSjinkie

Kijk voor meer informatie op GARDENA.nl of vraag het uw Het lot stuurt je soms rare kanten op. Een topsporter spreken midden in een seizoen met lokale winkelier. een volle agenda is vaak al heel lastig, maar uiteindelijk lukt het doorgaans wel. Zo ook bij Sjinkie Knegt. De vrolijke Fries was al op de foto geweest met dochter Myrthe en zoontje Melle. Leuke plaat, geweldig voor in het familiealbum. Alleen nog even een tekstje erbij.

Dat leek te lukken. Na wat app-verkeer komt er op woensdagavond 9 januari een afspraak.

‘Bel morgenochtend even, uurtje of tien’, appt Sjinkie. De telefoon gaat die ochtend over, maar Sjinkie zal niet opnemen. Pas in de loop van de middag wordt de trieste reden daarvan duidelijk. En geloof ons, dan is ook iedereen op de redactie van een schaatsblad aangeslagen. Zóveel pech voor zo’n sympathieke jongen, voor het prototype ‘ruwe bolster, blanke pit’, dat ging er ook bij ons moeilijk in.

Die foto, die plaatsen we nu alsnog. Sjinkie met Myrthe en Melle. Zonder het bijbehorende verhaal, maar beeld spreekt in dit geval voor zich. En we hopen mee, met zijn vrouw Fenna, met familie, met zijn coaches en teamgenoten, en met al die fans, dat Sjinkie volgend seizoen op het ijs ons weer gezond en wel kan verbazen en verrassen als die enige echte Schicht uit Bantega.

Beterschap Sjinkie.

Sjinkie Knegt met dochter Myrthe en zoontje Melle.

(Foto TimsImaging)

8070 dagen zonder Elfstedentocht J urryt van de Vooren heeft zelf niets met schaatsen, maar schreef wel een bijzonder boek over de Elfstedentocht. Of beter gezegd: het gebrek daaraan.

Op 8 februari kenden we officieel de langste periode ooit zónder de Tocht der Tochten. En precies daarover gaat het in zijn boek ‘8070 Dagen’.

Toeval bestaat niet. We spreken Jurryt van de Vooren precies op de dag dat die 8070 dagen precies van toepassing zijn. ,,Vandaag is het officieel’’, zegt de 49-jarige auteur uit Dieren. ,,Op 8 februari is het echt 8070 dagen dat we al wachten op de volgende Elfstedentocht.’’

Twee jaar geleden begon Van de Vooren eens te tellen. ,,Hoeveel dagen zaten er tussen de tochten van 1963 en 1985? Dat waren er 8070. Als ik die doortelde vanaf 4 januari 1997 gingen we als er niets veranderde op 8 februari de langste periode zonder tocht in. Dat vond ik een bijzonder moment, en als ik de aandacht in de media volg, heb ik dat goed ingeschat. Maar het mag dan wel het langste Elfstedenloze tijdperk zijn, dat wil niet zeggen dat de Elfstedencultuur in problemen zit. Die is namelijk overal om ons heen.’’

Van de Vooren ziet daarvan veel tekenen. ,,Het statieportret van de koning, die zijn Elfstedenkruisje draagt, net als bij zijn inhuldiging van 2013. Willem-

Alexander zegt wel eens dat dat de enige oorkonde is waarvoor hij heeft moeten werken. Maar ook in de taal.

‘It giet oan’ en ‘klunen’ zijn echte Friese begrippen die in het Nederlands algemeen aanvaard zijn. Dat gebeurt bijna nooit. Of een Elfstedenzwemmer die in de heetste zomer van de eeuw zorgt dat Bartlehiem weer trending wordt.

Doet hij dat in Zuid-Holland, dan was de aandacht toch minder geweest.’’

Het schaatsen zelf lag dus de afgelopen 22 jaar wat lastig, maar cultureel leefde de Elfstedentocht wel. ,,Dat heb ik onderzocht in elf thematische hoofdstukken. In hoeverre is de cultuur verankerd in onze samenleving en hoe heeft die zich ontwikkeld?’’

Zelf heeft Jurryt van de Vooren niets met schaatsen. Daarom is er ook vooral de journalistieke en wetenschappelijke benadering. ,,Ik heb het vroeger wel eens geprobeerd, maar dat was geen succes. Maar in de periode van Hilbert van der Duim sleepte een klasgenoot me wel voor de televisie bij het WK Allround. Dat vond ik wel heel interessant.

En door Marnix Koolhaas werd ik in 2002 de Elfstedenwereld binnengetrokken.

Dat was een fijne introductie.’’

Elf hoofdstukken Zijn boek bevat – geen toeval uiteraard – elf hoofdstukken. ,,Die beginnen allemaal met een origineel verhaal van een rijder of een betrokkene bij de tocht, juist om de verhaalkant te benadrukken. Het eerste hoofdstuk start met een fragment van Minne Hoekstra, de winnaar van 1909, die beschrijft hoe het vertrek ging. En er is een origineel fragment over hoe Coen de Koning, winnaar van 1917, werd opgewacht door een draaiende filmcamera. Dat waren de eerste filmbeelden van de tocht.’’ Van die fragmenten publiceert Van de Vooren nog steeds de hele verhalen op zijn site 8070dagen.nl. ,,Ik noem het extragratisbonusverhalen. Zo is er steeds wat te lezen.’’ Het boek ‘8070 Dagen’ is verkrijgbaar in de boekhandel (ISBN: 9789492920744) en online voor de prijs van 22 euro. | Jurryt van de Vooren presenteert zijn

boek aan de Elfstedenhelden Reinier Paping, Henk Angenent, Elfstedenvoorzitter Wiebe Wieling en Klasina Seinstra. |

‘Mentale weerbaarheid in grote letters’

| De Nederlandse vrouwen vieren de Europese relaytitel. Vlnr: Tineke den Dulk, Lara van Ruijven, Yara van Kerkhof, Rianne de Vries en Suzanne Schulting.) |

door Eric Korver

J

eroen Otter moest misschien meer dan ooit al zijn kwaliteiten aanspreken om de Nederlandse shorttrackers op hun best door het Europees kampioenschap in eigen land te loodsen. Maar als de bondscoach terugkijkt op het evenement in Dordrecht is dat eigenlijk met louter tevredenheid.

Ga er maar aan staan. Maanden bezig zijn met het prepareren van je topsporters voor zo’n groot toernooi in eigen land, en dan een maand voor het toernooi je beste man kwijtraken. Sjinkie Knegt kwam thuis klem kwam te zitten tussen een kozijn en zijn heftruck, en de beenblessure die dat tot gevolg had, betekende voor de Schicht uit Bantega een streep door het EK. Daarna was er triest nieuws voor Suzanne Schulting, die haar oma moest begraven. En alsof dat nog niet erg genoeg was, liep Knegt ook nog ernstige brandwonden op. Het leed van de Fries raakte zijn ploeggenoten diep.

Aangeslagen Ook Jeroen Otter was zichtbaar aangeslagen na het nieuws over Knegt.

Maar de bondscoach toonde zich ook de professional die hij moet zijn. ,,Dat we aangeslagen zijn, wil niet zeggen dat we niet kunnen presteren. Als je één ding in deze sport in grote letters kunt schrijven, is het ‘mentale weerbaarheid’. Dat heb je nodig in shorttrack. Veerkrachtig zijn, het leven redelijk van een zonnige zijde zien. Het gezegde ‘Every cloud has a silver lining’ geldt in deze sport als geen ander.’’

Otter zag nog eens een mooi moment om zijn rijders daar op te wijzen. Op de weg terug van de wereldbeker in Almaty reed het team ergens bij Emmeloord. ,,Het regende en opeens was er een regenboog.

Achter ons was het echt superdonker, voor ons die regenboog, met daarachter een gouden gloed van de zon. Een mooier moment was er niet om de atleten erop te attenderen dat je die donkere wolken nodig

Bondscoach Jeroen Otter onder de indruk van zijn shorttrackers hebt, dat je die achter je moet laten om dat goud te laten ontstaan, om die topprestatie te leveren. In de aanloop naar het EK kwam dat nog eens terug. We moesten die ellende achter ons laten.’’

Oprichten Vervolgens zag Otter een Nederlandse ploeg die in de heksenketel van Dordrecht het beste in zichzelf naar boven bracht. ,,Donderdag dachten we nog dat onze wereld in elkaar zakte, in de dagen daarna zie je iedereen zich oprichten. Er zijn in mijn optiek bij zo’n EK altijd vier podia te verdelen; de heren en dames eindpodia, en de twee relays. Het

liefst wil je op elk podium wat hebben staan, maar als de slotsom dan is dat je twee keer goud en een zilveren plak hebt, dan is dat geweldig.

En ook nog eens een zilver zonder Sjinkie, een zilver waarbij Itzhak de Laat voor het eerst moest finishen, een zilver waarin Jasper Brunsmann zijn eerste internationale toernooi rijdt.’’ Het was, vervolgde Otter, een mooie laatste dag. ,,Presteren in een ambiance zoals ik die voor ogen had,

met alle bijbehorende aandacht die de rijders krijgen. Dat had ik wel even nodig na zo’n moeilijke week.’’

Hij zag een bewijsdrang die misschien nog wel werd versterkt door de tragedie rond Knegt. ,,Misschien wel, ja. Als ik het zo analyseer kan het bijna niet anders dan dat dat zo is.

Met of zonder hem wilde het team laten zien dat wij Nederland zijn.

Laat de rest maar komen.

Dat is iets dat

we heel graag willen uitstralen en ook iets dat ik graag aan ze vertel.’’ | Daan Breeuwsma maakt hét gebaar van het EK: ‘hashtag’ #VoorSjinkie |

Daan Breeuwsma: ‘Maximaal’

I

ndividueel viel er in het EK niet veel te halen voor de Nederlandse mannen, maar in de relay legde het team wel beslag op zilver. Dat was het maximale, stelt Daan Breeuwsma.

Even daarvoor had de nestor van het team gezien hoe het kwartet – Breeuwsma, Itzhak de Laat, Jasper Brunsmann en Dennis Visser – het goud in het vizier had. Maar de sterke Hongaren lieten zich op de streep niet aftroeven door De Laat. ,,We hebben het maximale gegeven en het maximale eruit gehaald’’, stelde Breeuwsma. ,,Die Hongaren hebben een topformatie, terwijl wij nooit eerder in deze samenstelling een finale hebben gereden. Als je dan tot op de streep met de Hongaren kunt strijden om goud, moet je tevreden zijn.’’

Hij zag ook hoe Nederland in de koers alles deed om een strijd met

S

de Hongaren veilig te stellen nadat de Russen en de Fransen tegen het ijs waren gegaan. ,,Het verschil werd steeds kleiner waardoor die mannen terug dreigden te komen. Maar op een gegeven moment hebben we zelf gas gegeven, want we wilden Rusland en Frankrijk er niet meer bij hebben. Daardoor hebben we misschien iets te veel gedaan in de koers.’’

| De zilveren mannen. Vlnr: Daan Breeuwsma, Dennis Visser, Itzhak de Laat en Jasper Brunsmann.|

Verschil Over één ding was aan Breeuwsma heel helder. De aanwezigheid van Sjinkie Knegt zou op deze dag het verschil hebben gemaakt tussen zilver en goud. ,,Sjinkie had die Hongaren gewoon opgeraapt, daar ben ik zeker van. En dat is niets ten nadele van Itzhak als slotrijder. Ik heb dat met Sjinkie gezien, ik heb het zelf ervaren. Als slotrijder moet je dat echt meerdere keren doen voor je weet wat je moet doen en voor het goed gaat. Dat is een

proces. Als Itzhak dan voor eigen publiek zo mag finishen, neem ik mijn petje af.’’

De zilveren medaille liet Breeuwsma ook niet onberoerd. ,,Dat deed iets met me, ja. Het was een beladen toernooi, voor iedereen. Ik had het moeilijk, zat vol adrenaline, individueel liep het allemaal net niet, en dan komt het er allemaal even uit.

Is ook niet erg en eigenlijk zelfs ook wel mooi. Zeker richting Sjinkie is het mooi dat we met zilver konden

afsluiten. Je wilt iets voor ‘m doen en nu hebben we het gevoel dat we hem iets tastbaars kunnen geven.’’

Lachend: ,,Niet dat hij die medaille wil hoor. Die interesseert hem geen biet. Maar het is wel het moment en alles er omheen. Sjinkie heeft alles gevolgd, stuurde ons nog een berichtje dat hij trots was, genoten had van het weekend en dat we het goed hadden gedaan. Daar heeft hij gelijk in. Ik ben echt trots op dit team.’’

Suzanne Schulting vooral trots

uzanne Schulting kende niet de meest ideale aanloop naar het Europees kampioenschap. Verre van dat zelfs. Toch presteerde ze met twee Europese titels op een manier zoals ze die voor ogen had. ,,Daar ben ik zelf ontzettend trots op.’’

,,Het was een heftige week’’, stelde Suzanne Schulting. Daarvan was geen woord overdreven. De jonge Friezin kreeg te maken met gebeurtenissen die zelfs een gelouterde atleet niet in de koude kleren zouden gaan zitten.

Eerst overleed vlak voor het NK haar oma. ,,We wisten dat ze ziek was, maar haar overlijden kwam toch nog onverwacht. Ik wilde dat buiten de pers houden, wilde sterk blijven, en moest er gewoon staan.’’

De begrafenis van haar ‘beppe’ was op de woensdag voor het EK. ,,Daar wilde ik bij zijn’’, vertelde Schulting. ,,Ik wilde het voor mezelf goed afsluiten, maar zeker ook voor mijn moeder, mijn zusjes en mijn familie.’’

Ook Daan Breeuwsma adviseerde haar te gaan. ,,We wisten allemaal dat ze woensdag haar oma moest wegbrengen, en ik heb gezegd dat ze dat sowieso moest doen. Je kunt maar één keer afscheid nemen. Doe je dat niet, dan krijg je er later misschien spijt van.’’

Een dag daarna kwam het nieuws over Sjinkie

Knegt keihard aan. Zeker bij Schulting, van wie bekend is dat ze heel close is met de rijder uit Bantega. ,,Dat waren flinke klappen’’, erkende Schulting. ,,Maar ik heb ze ontzettend goed weten om te zetten in kracht, en ben ontzettend trots dat ik ondanks alles toch een heel goed EK heb gereden.’’

Sluier Daar overheen lag niet alleen een sluier van verdriet, maar ook de druk die ze vooral zichzelf had opgelegd.

Suzanne Schulting riep al tijden dat ze in Dordrecht Europees kampioen wilde worden. ,,Daarmee leg ik mezelf

inderdaad een bizar hoge druk op.’’

In Dordrecht bewees ze die druk aan te kunnen. Zelfs nadat ze een diskwalificatie kreeg op de 1000 meter, nadat ze een fout maakte op het moment dat ze binnendoor passeerde op het rechte stuk. ,,Op het moment zelf wist ik meteen al dat het niet handig was, dat ik ook gewoon even had kunnen wachten.

Misschien toch ergens een blackout, maar ik kon niet meer terug.’’ ,,Een brainfreeze’’, vond bondscoach Jeroen Otter. ,,Daar kwam ze nu mee weg, en je hoopt dat dit nooit weer voorkomt, maar we weten allemaal dat het wél gaat gebeuren. Het is een beetje inherent aan onze sport, waarin de mentale druk constant zó hoog is dat je soms net een verkeerde afweging maakt.’’

Rustig Otter veronderstelde dat Schulting ‘wel een paar prullenbakken omgeschopt’ zou hebben, maar werd verrast door zijn pupil. ,,Ik ben rustig gebleven’’, bekende Schulting. ,,Heb niets gedaan, niet met dingen gesmeten, niet gevloekt en niet gejankt. Ik ben gaan zitten en heb me gefocust op de 3000 meter.’’ Tekenend voor de ontwikkeling die ze heeft doorgemaakt, vond Otter. ,,Ze begon meteen te

rekenen hoe de weg naar de titel er nog uitzag. Dat vind ik knap.’’

Schulting zelf ziet dat als misschien wel de grootste stap die ze heeft gemaakt. ,,Ik ben echt gefocust en weet nu heel erg goed wat ik moet doen om te behalen wat ik wil behalen.’’ Een andere drijfveer is de angst in de boeken te belanden als een ééndagsvlieg. ,,Er waren zóveel medaillewinnaars in PyeongChang en ik wil niet die ene zijn waar je nooit meer wat van hoort. Sterker, ik wil alleen maar méér, wil laten zien dat ik heel erg goed ben.’’

Dat deed Schulting in Dordrecht, waar ze individueel de Europese titel pakte, maar ook de motor was die het relayteam met Yara van Kerkhof, Lara van Ruijven, Rianne de Vries en Tineke den Dulk naar goud leidde.

Mooie mijlpal: voor Yara van Kerkhof was dat al haar zesde Europese relaytitel. ,,Suzanne is veranderd’’, concludeerde Jeroen Otter. ,,Veranderd door de gouden olympische medaille.

Bij alle belangrijke beslissingen die ze nu maakt, neemt ze honderd procent in overweging of ze er een betere schaatsenrijdster van wordt. Zó mooi om te zien. Eigenlijk zou je elke sporter zo’n gouden plak gunnen om zo’n proces mee te maken.’’

| Suzanne Schulting schreeuwt het uit na haar zege op de 3000 meter, waarmee ze de Europese titel veiligstelt. (Foto’s TimsImaging) |

Infraroodfoto’s van een betonvloer

Voor TONZON Koud en klam

Slimme Nederlandse uitvinding zorgt voor een warmere, energiezuinige vloer en voor de oplossing van veel vochtproblemen ANDERE TECHNIEK, BETER ISOLEREND EFFECT

Na TONZON Warm en droog

Bovenstaande infraroodfoto’s laten een duidelijk effect zien.

Zonder isolatie is het koud en klam onderin de woning. Met TONZON Vloerisolatie dringt de warmte eindelijk door tot in de vloer. Lees de vele spontane reacties op www.tonzon.nl/ facebook

HEEL BETAALBAAR Heeft u een woning van 50 m2 dan krijgt u al een droge kruipruimte en de warmste vloer voor ongeveer € 1.900,-.

Deze adviesrichtprijs is inclusief materiaal, montage, btw en een woninggebonden TONZON certificaat.

Pas op voor namaak Dat kon natuurlijk niet uitblijven.

Anderen proberen te profiteren van het succes dat TONZON in 38 jaar heeft opgebouwd.

Daarom geeft TONZON een woninggebonden garantieen echtheidscertificaat af.

De volgende eigenaar van uw woning weet dan al bij de aankoop dat de kruipruimte in orde is. Er zijn originele TONZON producten verwerkt door een gespecialiseerd ambachtsman of bedrijf.

TONZON folie wordt gemaakt volgens een speciaal recept dat in de praktijk een zeer lange levensduur heeft, zo blijkt uit onafhankelijk onderzoek.

Geen enkele andere folie kan laten zien dat het na 32 jaar in de praktijk nog evengoed functioneert als toen het nieuw was. Een betrouwbare verkoper kan u dit certificaat laten zien.

Vraag hierom en voorkom teleurstelling door het gebruik van dubieus aangebrachte goedkopere namaak. Ga voor gegarandeerde kwaliteit.

Vloeren verliezen vrijwel alle warmte door uitstraling naar de kruipruimtebodem en fundering. Andere soorten isolatie, zoals wol, purschuim en EPS (polystyreen) remmen wel de warmtestroom maar doen niets aan het uitstralende effect.

Daardoor blijft 24 uur per dag warmte aan de onderkant weglekken. Zes actieve oppervlakken van het TONZON Thermoskussen reduceren de warmtestraling tot vrijwel nul.

Het resultaat is een warmere vloer bij een lagere luchttemperatuur. Meer comfort met minder energieverbruik.

“Thermoskussens zorgen ook bij nieuwere woningen voor een stijging van het wooncomfort en een lagere gasrekening.”

SLIM ENERGIE BESPAREN MET TONZON VLOERISOLATIE Vloerisolatie met TONZON Thermoskussens en Bodemfolie legt de basis voor een comfortabele, gezonde en energie zuinige woning.

Uw stook seizoen wordt korter zodat uw cv-ketel langer meegaat en minder hard hoeft te branden.

Dit verlengt de levensduur van uw cv-ketel. TONZON slimme isolatieoplossingen voor klimaat effectief verduurzamen, stopt warmtelekken, verlaagt energiekosten en is direct voelbaar in het comfort. basis voor comfortabele, gezonde en duurzame woningen.

SCHONE GEURLOZE KRUIPRUIMTE Het wonen boven een vochtig gat in de grond is niet prettig en niet meer van deze tijd. Door een onderdruk wordt constant vochtige lucht uit de kruipruimte de woning ingezogen.

Dit vocht verergert eventuele vochtproblemen en moet door ventilatie weer worden afgevoerd. Dit kost energie en daar willen we juist zo weinig mogelijk van gebruiken. TONZON Bodemfolie stopt de verdamping van vocht uit de bodem, remt het vrijkomen van schadelijk radongas en zorgt zo voor een schone, geurloze kruipruimte. Een duurzame aanpak.

De Bodemfolie is volledig recyclebaar.

TONZON.NL

VERLENG DE LEVENSDUUR VAN UW CV-KETEL MET TONZON

TONZON BV Postbus 1375 7500 BJ Enschede

info@tonzon.nl www.tonzon.nl

0900 - 28 66 966 (0,10 p/min) KvK 06044102

TOPSPORT

Kids

| Carla Ketellapper-Zielman met dochter Julia en echtgenoot Anton op de Weissensee. (Foto TimsImaging) |

Topsportkids Wat gebeurt er met een sporter als hij of zij vader of moeder wordt? Hoe gaan ze met het ouderschap om en wat is de invloed op hun loopbaan als topsporter? In deze rubriek vertellen topsporters onbevangen over hun levens na de geboorte van een kind. In deze aflevering marathonschaatsster Carla Ketellapper-Zielman.

Moeder: Carla KetellapperZielman Geboren: 30 juli 1984 Sport: Marathonschaatsen Vader: Anton Ketellapper Dochter: Julia Geboren: 31 december 2017

‘Het is echt leuk moeder te zijn’ Een topsportster die zwanger is, ziet haar fitte lijf veranderen.

Was dat moeilijk? ,,Dat viel wel mee. Je past je aan aan wat je kunt. Ik ben best fit gebleven in mijn zwangerschap, heb vrij lang kunnen sporten en had daar dus niet zo veel problemen mee. Hardlopen heb ik gedaan tot twee maanden van tevoren, ik heb zo lang mogelijk op de racefiets gezeten, tot dat niet meer kon. Ben ik overgestapt op de mountainbike en uiteindelijk op een gewone fiets. Het was niet echt trainen, maar ik bleef lekker in beweging.’’

Lekenvraag dan: wordt bevallen iets eenvoudiger als je fit bent? ,,Haha, nou, niet echt. Het was best pittig. Misschien scheelt het wel iets, maar ik

vond het nog steeds heel heftig.’’

Hoe is het niet de topsporter Carla te zijn, maar de moeder Carla? ,,Het is echt hartstikke leuk moeder te zijn. Julia máákt het ook leuk. Ze is een lekker lief kindje, altijd vrolijk. Het zijn wel volle dagen. Je moet veel regelen, bent steeds bezig met flesjes, luiers, verzorgen. De eerste maanden was ik echt alleen moeder, maar daarna ben ik toch langzaam weer wat gaan trainen.

Heb ik wel rustig opgebouwd.

En Anton helpt, dat scheelt ook. We doen veel samen.’’

Had je het in je hoofd het schaatsen weer op te pakken? ,,Dat was niet de bedoeling, maar kwam op in februari.

Anton zat in Zweden, ik zag de beelden en vond het toch weer leuk. In maart hebben we nog wat geschaatst op natuurijs en daarna ging het echt weer kriebelen. Ik zou eerst als vijfde rijdster wat gaan doen, maar er kwam een plek vrij en vervolgens ben ik als vierde rijdster ingestapt. Hoefde ik me ook niet te plaatsen voor natuurijs, en juist daar ging het me om.’’

Kan je het schaatsen combineren met je dochter? ,,Ja, dat gaat goed. Ik werk nog maar twee dagen dit jaar, als docente biologie op het vmbo. Da’s een dag minder dan voorheen. Verder krijgen we veel hulp. Anton en ik wisselen elkaar af, maar ook mijn ouders en schoonouders helpen mee en soms ook ons

buurmeisje. Zo lossen we alles op en dat gaat vrij soepel.’’

Maakt Julia schaatsen minder belangrijk voor je? ,,Dat denk ik wel, ja. Voorheen was het een stuk belangrijker dan nu. Het is nu echt voor de lol. Als het goed gaat, is dat prima. Als het niet gaat, jammer dan. Soms baal ik wel eens na een wedstrijd, maar als ik dan thuis kom en Julia lekker vrolijk is en naar me lacht, dan is het meteen weer goed.’’

Wanneer vertedert Julia je? ,,Ze is altijd heel schattig als ze slaapt, dat vind ik mooi om te zien. En als ze ‘s morgens wakker wordt, begint ze meteen te lachen en is ze altijd heel vrolijk. Daar geniet ik van.’’

FEBRUARI 2019

25

NIEUW BIJ AGU: SCHAATSKLEDING COLLECTIE VERKRIJGBAAR OP AGU.COM EN AGU SPECIALIST ALKMAAR

EINDHOVEN

MUIDERBERG

OUDEHASKE

FORTY SIX SPORTS

RONO SPORT

DE SPIL-ACTIVE

HAICO BOUMA

POELDIJK

SANTPOORT

STIENS

TER AAR

VAN TOL SPORT

BOSCH SPORT

BIKE TOTAAL HAIJMA

JAN VD HOORN SCHAATSSPORT BV

| Arnold Stam met zijn jongens Danny, Maikel en Remco. ,,Een ploeg met al mijn jongens, haha, daar heb ik wel eens aan gedacht.’’ (Foto TimsImaging) |

Arnold Stam als trotse vader langs het ijs bij zoons Danny, Maikel en Remco

Genieten van nieuwe generatie

D

e naam Stam geniet in het peloton nog altijd een grote reputatie.

Begrijpelijk, want Arnold Stam maakte jarenlang veel indruk met zijn machtige slagen en zijn beulstempo. Maar ook voor hem kwam er een einde aan zijn loopbaan. Inmiddels is de naam Stam echter weer terug in het marathonschaatsen. Drie keer zelfs.

Arnold Stam geniet tegenwoordig van zijn zoons Danny, Maikel en Remco.

Ze zijn net terug van de Weissensee, Arnold Stam en zijn oudste zoons Danny (21) en Maikel (19). De jongste van het stel, de 15-jarige Remco, ontkwam niet aan schoolverplichtingen.

Niettemin genoot Stam, die afgelopen najaar zelf vijftig werd, van het uitstapje met zijn jongens. ,,Vroeger was je als rijder toch heel eenzijdig bezig, nu is het meer op ontspanning gericht.

Nu heb ik alleen de spanning of de jongens goed rijden of niet.’’

Arnold Stam heeft natuurlijk zelf zijn jarenlange ervaring op zak en soms probeert hij dat door te geven aan zijn jongens. ,,Een paar weken terug zette ik al eens een dvd’tje op met oude beelden, probeer ik ook wat tips te geven.

Maikel vraagt nog wel een wat hij met bepaalde temperaturen moet aantrek-

ken, maar voor de rest probeer ik toch een beetje buiten de ploegstructuur te blijven. En ze nemen toch meer aan van de ploegleiders dan van mij.’’

Fossiel Maar dat er over veel wordt gesproken in huize Stam mag duidelijk zijn.

Arnold is daar wel eens wat terughoudend in. ,,In veel facetten ben ik natuurlijk een fossiel. Wij waren van heel veel trainen, maar tegenwoordig is dat allemaal afgemeten met schema’s en zo. Dan zeg ik wel eens: ‘moeten jullie niet trainen of zo?’ Krijg ik ‘nee’ te horen omdat op het schema dit of dat staat. Dan zeg ik al niks meer, zal het wel aan mij liggen. Als ik dan te veel zeg, hebben we trammelant, want die mannen zijn ook mondig, en daar is niks mis mee. Ik heb het ook niet altijd bij het rechte eind, er is vaak een middenweg.’’

Ploegorders Hij ziet wel dat er tegenwoordig anders wordt gekoerst dan vroeger. ,,Ik vind de jongens nu soms wat te veel robots, al is dat een extreme term. Maar de ploegorders worden wel heel strak uitgevoerd. In mijn tijd was dat toch anders. Kregen we ook wel orders, maar trokken we ons niet altijd wat van aan. Ik niet, Peter de Vries niet, Yep Kramer niet, Piet

Kleine niet. Da’s toch wel één van de grote verschillen. Als je nu tegen Marcel van Ham zegt dat in de finale de koers bij elkaar moet houden, dan cijfert hij zich driehonderd procent weg, denk ie er niet aan zelf iets te doen. Dat deden wij wel. We koersten misschien iets meer met ons hart.

We werkten er ook allemaal bij, hadden leuke contracten, maar zagen het toch meer als een uit de hand gelopen hobby. En dan volledig wegcijferen in dienst van? Tja, als ik het nu zelf zag, deed ik dat wel. Maar ik moest ook wel eens op natuurijs mijn benen stilhouden omdat Van Kempen en Kleine eraan kwamen. Dan dacht ik ook ‘Ik heb niet twee uur gereden om me nu terug te laten pakken’.’’

Met Remco rijdt hij tegenwoordig samen in de C-marathons. ,,Komt omdat de masters en de C-rijders zijn samengevoegd. Mooi hoor, rijden we samen in de kopgroep.’’ Met een lach: ,,Hij rijdt lekker hard, maar is de laatste die ik nog een beetje kan bijhouden. Daar geniet ik nog het meest van, want aan die andere twee is voor mij geen eer meer te behalen.’’

Nieuw leven Zijn jongens hebben wel het marathonleven van Arnold Stam nieuw leven ingeblazen. ,,Klopt. Nadat ik stopte ben ik betrokken gebleven

door de jury van de Dick van Gangelen Trofee.’’ Toen dat ophield was hij vooral bezig met mijn eigen leven en met zijn bedrijf in aanhangwagens. ,,De jongens reden nog regionaal en dan mis je dat complete landelijke wereldje. Tot ze B-rijders worden, dan kom je er langzaam weer in. En nu er twee landelijk rijden zit ik er opeens weer middenin. Ja, da’s eigenlijk heel leuk, en dat had ik een jaar of zes, zeven geleden niet gedacht.’’

Zijn jongens zijn wel altijd gelinkt aan zijn loopbaan. ,,Dat heb ik regelmatig gemerkt, ja. Soms leuk, soms een handicap. Zeker op jongere leeftijd werd er in die minimarathonnetjes al snel geroepen dat ze ‘die Stam maar in de gaten moesten houden’. Want dat waren de marathonschaatsers. Soms leverde het vervelende situaties op, maar aan de andere kant opende dat ook deuren. In de regel hebben ze het niet als storen ervaren.’’

Wat er nu nog resteert, is een ploeg vol Stam-telgen. ,,Haha, daar heb ik wel eens aan gedacht. Meer als drie heb ik er natuurlijk niet, maar in theorie zou het kunnen. Aan de andere kant geniet ik ook zoals het nu is, dat ze het naar hun zin hebben en sporten mooi vinden.’’ Dan staat er meer nog dan de oud-marathonschaatser Arnold Stam gewoon een trotse vader langs de kant. ,,Jij zegt het.’’

FEBRUARI 2019

27

9-24 februari Falun-Borlänge Zweden

s j i r u u t a N % 0 0 1 Passie voor schaatsen

Passie voor fietsen Passie voor skeeleren

TROTSE SPONSOR VAN TEAM JUMBO-VISMA De productrange van Vifit ondersteunt je de hele dag door, van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds na het sporten.

Kijk voor meer informatie over onze zuivel en sportvoeding op www.vifit.nl en www.vifitsport.com

28

FEBRUARI 2019

SCHAATS

Fysiek

Plyometrie goed of gevaarlijk?

T

ijdens de schaatstraining maken we vaak gebruik van plyometrische oefeningen als schaatssprongen, jumps, hops, bounds en dieptesprongen.

Plyometrie is een bijzondere vorm van krachttraining. Je traint het krachtuithoudingssysteem en gebruikt je eigen lichaamsgewicht als weerstand.

king die meer vermogen (kracht x snelheid) leert vrij te maken. Een toegift op de doelen van plyometrie is dat wendbaarheid, behendigheid en coördinatie op basis van deze trainingen ook verbeteren. Dat optimaliseert de andere trainingen weer en draagt bij aan het voorkomen van overbelastingsverschijnselen in het seizoen (preventie).

De effecten van deze vorm van training geven fysieke voordelen die gelden voor bijna elke schaatser, van sprinter tot marathonschaatser. Het lichaam ontwikkelt meer vermogen, de explosieve kracht wordt groter.

Plyometrie is een zeer effectieve trainingsprikkel, tien weken trainen geeft een verbetering van vijf procent van je vermogen. En voor de schaatssport zijn deze oefeningen specifiek in te delen.

Je kunt dié oefeningen uitkiezen die qua uitvoering op de schaatsbeweging op het ijs lijken. En bovendien kun je de uitvoeringen kiezen die bij jouw schaatsspecialisatie horen. Maar let op: de plyometrische oefeningen zijn zwaar voor je lichaam. Je moet er als sporter naartoe trainen/werken om ze op een veilige manier te kunnen doen.

Laten wij eens kijken of er een veilig systeem in te ontdekken valt.

Opbouwschema Bouw je plyometrische trainingsschema systematisch en geleidelijk op. Stel jezelf de volgende vragen: is je basisconditie in orde? Had je al aandacht besteed aan voldoende lenigheid, core-stability en balans? Akkoord, wanneer je daaraan gewerkt hebt, ben je klaar om te beginnen met plyometrie. Bouw op van ’lerende en voorbereidende schaatssprongtrainingen’ naar een volledige plyometrische training.

Begin met schaatspastrainingen en bouw op naar milde schaatssprongtrainingen en vervolgens naar maximale schaatssprongtrainingen. Een mooie leidraad kunnen de indelingen van onderstaand schema zijn.

Definitie Bij plyometrische training spant de spier zich aan, terwijl deze spier tegelijkertijd wordt verlengd (excentrischfase of inveerfase; hierbij wordt energie opgeslagen in pees en spier). Dan is er het heel korte moment van ’niet bewegen’ (isometrische-fase waarbij voorbereiding/optimalisatie van ’het loslaten van de veer plaatsvindt’).

Deze overgang van de rekfase naar de aanspanfase heet het plyometrische moment of stretch shortening cycle/SSC. De versnelling van de beweging die volgt probeer je met een maximale snelheid uit te voeren (concentrische fase). Herhaalde bewegingen/sprongen in serie leiden tot een verbeterde, krachtigere en snellere spierwer-

Plyometrische oefening Nog een hulpmiddel.

Als ’maat’ voor ’het kunnen doen van een maximaal uitgevoerde plyometrische oefening’ kun je de volgende criteria aanhouden. Op de legpress kun je minimaal

Wij zijn gemaakt om te schaatsen…

In de serie ‘Wij zijn gemaakt om te schaatsen…’ behandelt Bob Stoker iedere keer een ander onderwerp als het gaat om schaatsen en je lichaam. Hij heeft tips en adviezen die van nut zijn voor elke schaatser, van recreant tot topper.

Bob Stoker is als sportmanueel therapeut verbonden aan de AFP TopsportQliniek. In de schaatswereld is hij werkzaam voor het marathonteam Okay Fashion & Jeans.

Niveau I type

JUMP - van 2 benen naar 2 benen

HOP – van 1 been naar zelfde been

BOUND – van 1 been naar andere been

Niveau II Vlak

Voor / Achterwaarts

Links en Rechts Zijwaarts

Links en Rechts draaien

Niveau III Afzet

Niet inveren Enkele sprong

Wel inveren Meerdere sprongen

Dieper inveren Steeds kortere afzet

Niveau IV accent

Op hoogte

Op afstand

Op hoogte en afstand

eenmalig 150 procent van je lichaamsgewicht met je beide benen wegduwen. Of deze test op de legpress: voor de benen dien je vijf sets van vijf herhalingen te kunnen doen op zestig procent van je lichaamsgewicht (uitvoering één seconde per heen en weer gaande beweging en pauze van vijftien seconden tussen de aansluitende sets).

Train eerst twee en eventueel later drie maal per week plyometrie. Dit is afhankelijk van je trainingservaring en of je verschillende trainingen (onderlichaam/bovenlichaam) doet.

Tussen de trainingssessies heb je vaak drie dagen nodig voor optimaal herstel. Periodiseer in een trainingsprogramma van zes tot tien weken.

Na vier weken voel je de eerste fysieke winst. Train plyometrie samen met andere sporters en of een trainer, dat stelt je in de gelegenheid elkaar te helpen en te corrigeren. De juiste technische uitvoering blijft bij elke training belangrijk.

Alleen voor de sporters die hoog belastbaar zijn is het mogelijk klassieke

krachttraining en plyometrie op dezelfde dag te combineren.

Het plyometrische moment (beschreven onder kopje ‘definitie’) is met name voor ons bindweefsel (steunweefsel) erg belastend. Hoe korter het P-moment, hoe zwaarder voor het bindweefsel rondom de pees en de spier. De kracht van een spier bouwt sneller op dan de kracht/stevigheid van het bindweefsel. Plyometrische oefeningen doe je dan ook het beste alleen na een volledige warming-up (over die warming-up later meer in het maartnummer van SkateNL) waarbij naast de spier ook het bindweefsel er helemaal klaar voor is.

P

lyom Plyo bete etrie kent wen, lette metr r l ijk pl ie sta ooien het p at vo lyom /vouor af e stand trisch vouw e .

T m i jdens t het omen bind t, plo spier weef oit e en pe s e n l ron es ui sel w dom t en ordt i d n e .

Het b gere geef kt, sl indw t de aat e eefopge nerg slage de sn i e op n ene elle s en rgie pierc door ontra aan ctie d ie vo lgt

IMP BENE IMP BENE

info@dito.nl

www.dito.nl

info@dito.nl

www.dito.nl

IMPORTEUR BENELUX VAN: IMPORTEUR

IMPORTEUR BENELUX VAN: BENELUX VAN:

Wil je in de natuur genieten van activiteiten, info@dito.nl www.dito.nl zoals schaatsen, skiën, fietsen en info@dito.nl wandelen, www.dito.nl THE LEADER IN info@dito.nl www.dito.nl BLADE SHARPENING met een groep of alleen? Of ga je voor een vakantie met uitstapjes naar steden en musea?

Kom logeren bij Richard van Kempen en Anita Kerkhof in het Zweedse Unnaryd; op slechts 800 km van Nederland.

THE LEADER IN BLADE SHARPENINGTM THE LEADER IN BLADE SHARPENINGTM TM

www.hollandslan.com

service@sportbrillenshop.nl

30

FEBRUARI 2019

PRODUCENT VAN DIAPROF® EN LEVERANCIER VAN DMT® DIAMANT SCHAATS SLIJPSTENEN O.A. LEVERBAAR VIA DE ERKENDE SCHAATS- EN SPORTWINKELS

/sportbrillenshop

/sportbrillenshop

THE BLADE S THE BLADE S

Schaatskleding Goed voorbereid het ijs op doe je met de juiste schaatskleding, onderkleding, valbescherming, priemen en handschoenen.

Wij adviseren je graag.

Hét seizoen van de schaatshelm!

Vanaf

€ 99,-

p.d. All-in

Heb jij er al één?

info & reserveren

Schaats je elke week op een drukke ijsbaan, ga je straks het natuurijs op (Elfsteden verplicht!), kom dan even langs voor een passende helm. Nu is er nog voorraad. #decemberkado

Sport bus verhuur

Met je vereniging, team of vrienden naar de Weissensee, skivakantie, fietsweekend? Huur bij ons een sportbus.

WATERMANSPORT

verhuurt • verkoopt • slijpt schaatsen per dag | week | half- heel seizoen

schaatsen | (team)kleding | accessoires

ronding | slijpen | polijsten | onderhoud | deskundig advies

Kalender Langebaan

Kalender Shorttrack

Vrijdag 15 februari Zaterdag 16 februari

Dinsdag 12 februari Woensdag 13 februari Donderdag 14 februari Vrijdag 15 februari Zaterdag 16 februari

Zondag 17 februari

Maandag 18 februari Zaterdag 23 februari Zondag 24 februari Vrijdag 1 maart Zaterdag 2 maart 2019

Zondag 3 maart 2019 Zaterdag 9 maart 2019

Zondag 10 maart 2019

Vrijdag 15 maart 2019 Zaterdag 16 maart 2019

ISU WK Junioren Baselga di Pine (ITA) ISU WK Junioren Baselga di Pine (ITA) NK Masters Allround & Afstanden Alkmaar NK Kortebaan Biddinghuizen ISU WK Junioren Baselga di Pine (ITA) NK Masters Allround & Afstanden Alkmaar NK Kortebaan Biddinghuizen NK Kortebaan Biddinghuizen ISU WK Sprint Heerenveen NK Pure sprint/Supersprint Deventer ISU WK Sprint Heerenveen Vikingrace Heerenveen ISU WK Allround Calgary (CAN) Vikingrace Heerenveen Rabo HC Finale / NK Afst Neo-sen Deventer ISU WK Allround Calgary (CAN) Rabo HC Finale / NK Afst Neo-sen Deventer ISU World Cup Final Salt Lake City (USA) Bloksma 10 kilometer Bokaal Haarlem WK Masters Sprint Leeuwarden ISU World Cup Final Salt Lake City (USA) WK Masters Sprint Leeuwarden NSSV Talentendag Utrecht De Zilveren Bal Leeuwarden De Zilveren Bal Junioren Leeuwarden

Kalender Marathon Vrijdag 15 februari Zaterdag 16 februari Donderdag 21 februari Zaterdag 23 februari Zondag 24 februari Zaterdag 2 maart

ONK Masters NK Jeugdmarathon KPN Marathon Cup 13 KPN Grand Prix 3 KPN Grand Prix 4 KPN Grand Prix 5 KPN Marathon Cupfinale

Zondag 17 februari Zaterdag 23 februari Zondag 24 februari Vrijdag 1 maart 2019 Zaterdag 2 maart 2019 Zondag 3 maart 2019 Maandag 4 maart 2019 Dinsdag 5 maart 2019 Woensdag 6 maart 2019 Donderdag 7 maart 2019 Vrijdag 8 maart 2019

Zaterdag 9 maart 2019

Zondag 10 maart 2019 Flevonice Dronten Dronten Luleå (Zw) Luleå (Zw) Luleå (Zw) Leeuwarden

Maandag 11 maart 2019 Dinsdag 12 maart 2019 Zaterdag 16 maart 2019 Zondag 17 maart 2019 Vrijdag 22 maart 2019 Zaterdag 23 maart 2019 Zondag 24 maart 2019 Zaterdag 30 maart 2019 Zondag 31 maart 2019 Zaterdag 6 april 2019 Zondag 7 april 2019 Zaterdag 13 april 2019 Zaterdag 20 april 2019

EYOF Sarajevo Sarajevo (BIH) EYOF Sarajevo Sarajevo (BIH) EYOF Sarajevo Sarajevo (BIH) EYOF Sarajevo Sarajevo (BIH) EYOF Sarajevo Sarajevo (BIH) Jasz Cup Jaszbereny (HON) KNSB Cup 6 TBA Jasz Cup Jaszbereny (HON) Speculaascup Hasselt (BEL) Speculaascup Hasselt (BEL) Universiade Karsnoyarsk (RUS) Tisza Cup Szeged (HON) Universiade Karsnoyarsk (RUS) Tisza Cup Szeged (HON) Universiade Karsnoyarsk (RUS) Tisza Cup Szeged (HON) Universiade Karsnoyarsk (RUS) Universiade Karsnoyarsk (RUS) Universiade Karsnoyarsk (RUS) Universiade Karsnoyarsk (RUS) Universiade Karsnoyarsk (RUS) Kempen Trophy Turnhout (BEL) ISU WK Shorttrack Sofia (BUL) Universiade Karsnoyarsk (RUS) Kempen Trophy Turnhout (BEL) ISU WK Shorttrack Sofia (BUL) Universiade Karsnoyarsk (RUS) ISU WK Shorttrack Sofia (BUL) Universiade Karsnoyarsk (RUS) Universiade Karsnoyarsk (RUS) NK Junioren Shorttrack Leeuwarden NK Junioren Shorttrack Leeuwarden Junior Europacup Final Rostock GER Junior Europacup Final Rostock GER Arie Ravensbergen Bokaal Leiden Junior Europacup Final Rostock GER Trofeo Citta’di Bergamo Bergamo ITA Trofeo Citta’di Bergamo Bergamo ITA Lithuanian Open Baltic Cup Elekre LIT Trophée du Grand Lion Belfort FRA Lithuanian Open Baltic Cup Elekre LIT Trophée du Grand Lion Belfort FRA Closing Games Turnhout BEL Easter Tounament Gent BEL

Lorem ipsum

Zorg goed voor uw ogen Olympisch schaatskampioen Yvonne van Gennip is samen met Specsavers op een missie: Nederlanders bewust maken van het belang van regelmatig oogonderzoek. Zij heeft van dichtbij meegemaakt welke impact zichtverlies kan hebben. ‘Mijn zus heeft na een netvliesloslating problemen met haar zicht gekregen en dat is nooit meer helemaal hersteld. Als zij een tijdige diagnose had gehad, dan was de schade misschien beperkt geweest. Ik weet dus hoe belangrijk het is om goed voor je ogen te zorgen.’

Maak vandaag nog een afspraak voor een preventief ooggezondheidsonderzoek

Kijk voor meer informatie en uw dichtstbijzijnde winkel met deze nieuwe service op specsavers.nl