SkateNL Magazine Februari 2022 Bejing Special

Het GRATIS magazine voor elke schaatsliefhebber

Februari 2022

OLYMPISCHE SPELEN ALLES OVER BEIJING 2022

HET GROOTSTE SCHAATSMAGAZINE VAN NEDERLAND

BEN JIJ EEN ECHTE SCHAATSFAN? GAMMA is partner van Sjinkie Knegt, Suzanne Schulting, Kjeld Nuis en Dai Dai N’tab. Wij moedigen aan en helpen de schaatsers om hun doelen te bereiken. Plezier, techniek en gezelligheid staan daarbij voorop!

Volg ons op Instagram voor meer acties: gamma_fan_van_schaatsen

INHOUDSOPGAVESKATENL 1

Genieten

2 3 4 5 6 7 Carl Verheijen treedt nu ook als Chef de Mission in voetsporen vader Eddy

8 9 10

Een wereldse Ireen Wüst levert een unieke prestatie met goud op de 1500 meter

11 12 13 14 15 16 17 18 19

Kjeld Nuis is in Beijing toch weer de keizer van de 1500 meter

20 Irene Schouten is op weg een olympische legende te worden

21 22 23 24 25 26 27 28 29 30

Sjoerd den Hertog en Lisa van der Geest winnaars van de Marathon Cup

Colofon Bladmanager Ingmar Kuper Hoofdredactie Eric Korver Fotografie TimsImaging Vormgeving Studio Konijn Druk Rodi Rotatiedruk BV Oplage/ verschijning 25.000, maandelijks Verspreiding Gratis via de ijsbanen en grotere schaats-speciaalzaken Redactie / mail 06-55866441, redactie@skateNL.nl

31 32

De vrouwenploeg van de shorttrackers legt beslag op de heilige graal: de relaytitel

Commercie 06-23884422 ingmar@skateNL.nl Uitgevers Korver & Kuper Media A. Hofmanweg 5A 2031BH Haarlem 06-2388 4422 info@skatenl.nl www.skatenl.nl Druk Rodi Rotatie Druk Visseringweg 40 1121AT Diemen Telefoon 020-398 0808

NB Niets uit deze uitgave mag worden gebruikt zonder schriftelijke toestemming van de uitgever.

SkateNL is een uitgave van Korver & Kuper Media. SkateNL werkt milieuvriendelijk en verantwoord. Waterless Printing, ISO 14001 Grafimedia en KVGO.

Op het moment dat dit magazine van de pers rolt, zijn we iets over de helft van de Olympische Spelen. Dat zijn geen Spelen als alle voorgaande, daarover hoeven we niet heel moeilijk te doen. Het ontbreken van publiek, van fans maakt de beleving van topsport zó anders dat zelfs topsporters weleens moeite hebben te herinneren dat ze tópsport bedrijven.

Maar daar moeten we het – hopelijk voor de laatste keer – mee doen.

Wat ons betreft wordt dat gebrek aan beleving langs de kant meer dan goed gemaakt door de beleving op het ijs, en voor de andere sporten: op de sneeuw. Al meer dan een week is het héérlijk om naar te kijken. Elke dag brengt wel weer een nieuw hoogtepunt, nieuwe euforie en nieuwe medailles.

Daarbij is ook een compliment op z’n plaats voor de crew van de NOS. Die brengt elke minuut van deze Spelen op een geweldige manier in onze huiskamers. En natuurlijk zijn er dan weer mensen die iets te zeuren hebben over een commentator of een presentator, maar ga er maar eens aan staan om onder dit soort uiterst moeilijke omstandigheden met alle beperkingen die de Chinezen opleggen fatsoenlijk je werk te doen. Wij zeggen: chapeau NOS. Maar de hoed gaat natuurlijk vooral af voor al die Nederlandse toppers die ons verrassen met geweldige prestaties. We zien nog Ireen Wüst tegenover ons staan in Thialf, beetje opgelucht na het OKT dat ze zich toch wist te plaatsen voor Beijing. En dan daar zo’n wrede race op het ijs leggen en daarmee de legende die ze al was nog wat verder uit te bouwen tot een reeks die werkelijk uniek is in de historie van de Spelen.

Daar waren ook bij ons geen woorden voor, alleen tranen.

Irene Schouten en Suzanne Schulting dan. Ieder al twee keer goud op zak en we zijn nog niet eens klaar. Waar gaat dat heen? Schouten, de vrolijke, nuchtere blondine uit de West-Friese klei doet ook in Beijing wat ze het hele seizoen al doet: winnen. En meer dan dat.

Bevrijd van de druk reed ze een fabelachtige vijf kilometer. Dat vervolgens Bert Maalderink haar nog moet vertellen dat ze óók een Nederlands record heeft gereden, leverde absoluut ontwapenende televisie op.

Schulting doet hetzelfde bij de shorttrackers. Al zó lang oppermachtig, maar het dan wel nog ‘even’ moeten waarmaken op de Spelen.

En Schulting levert. Ook voor haar niets dan respect. En zo mooi om te zien dat onder dat schild van ogenschijnlijk arrogantie gewoon een jonge vrouw zit die óók emotioneel kan worden omdat ze haar ouders mist.

Kjeld Nuis, die alweer een olympische held is. De shorttrackers, met die geweldige titel op de relay. Te veel om op te noemen, te mooi om te vergeten.

En wat komt er nog meer? Hein Otterspeer? Thomas Krol? Of toch Kai Verbij? Jutta Leerdam kan het ook, en Schouten heeft nog de massastart. Wat te denken van de achtervolgingsploegen?

We gaan er nog een kleine week voor zitten en hopen dat we met z’n allen nog kunnen genieten van fantastische sportmomenten.

In deze editie brengen we in ieder geval al een aantal toppers voor het voetlicht.

Veel leesplezier Eric Korver, Ingmar Kuper

SkateNL is geproduceerd onder gecontroleerde omstandigheden conform ISO 14001 Grafimedia getoetst door de SCGM, Certificaatnummer SCGMMZ:2011.01.02

Specialist in schaatsen en skeelers.

Speciaalzaak voor racefietsen en mountainbikes.

www.Haicobouma.nl - FEBRUARI 2022 - 3

INTER VIEW Oud-schaatser Carl Verheijen trotse Chef de Mission in Beijing

In voetsporen vader Eddy

door Eric Korver arl Verheijen treedt opnieuw in de voetsporen van vader Eddy. Die fungeerde als Chef de Mission tijdens de Spelen van 2006 in Turijn. Carl Verheijen vervult die rol nu in Beijing. Daar houden de overeenkomsten ook op, want in het China van 2022 is álles anders.

Gezondheid en veiligheid van de sporters is daar het grootste goed voor Verheijen.

C

Natuurlijk kennen we Carl Verheijen vooral als de schaatser die uitstekend over het ijs kon op de langere afstanden. Verheijen (46) won twee wereldtitels op de tien kilometer en veroverde op die afstand brons tijdens de Spelen van, jawel, 2006 toen zijn vader dus Chef de Mission was. Hij pakte in Turijn ook nog olympisch brons op de achtervolging en schreef op dat nummer ook nog drie wereldtitels bij. Mooie carrière dus, net als vader Eddy. De inmiddels 75-jarige senior kan overigens wel een wat

meer bescheiden erelijst overleggen, met twee bronzen plakken tijdens het NK Allround, begin jaren zeventig. Hij nam ook deel aan de Spelen van 1972 in Sapporo, waar Ard Schenk furore maakte, maar voor Verheijen geen rol van betekenis was weggelegd op de 500 en 1500 meter.

Die schaatsloopbaan is een ervaring die vader en zoon delen. Daar komt nu ook de rol als Chef de Mission bij. Bijzonder, vindt Carl Verheijen. ,,Het is sowieso echt een eer gevraagd te worden, maar dat

je dan zestien jaar later in de voetsporen van je vader mag treden, is hartstikke fijn.

Eerst gebeurde dat als schaatser en nu in deze rol. Ja, daar hebben we het weleens over. Zeker in het begin, omdat het allemaal nog nieuw was. Maar ik heb ondertussen een eigen team kunnen formeren, in een andere tijd met andere dingen die we moeten regelen. Maar we sparren nog steeds veel met elkaar, alleen niet per se over die rol als Chef de Mission.’’

Quarantaine Verheijen bereidde zichzelf lang voor op zijn rol, maar kende een ongelukkige aanloop in de laatste fase. Hij werd positief getest op corona en ging daarom op Papendal in quarantaine, terwijl de olympiërs in gezelschap van Maurits Hendriks afreisden naar Beijing. Pech, stelt Verheijen. ,,Maar door de lockdown deed ik al bijna al het werk thuis. In dat opzicht maakte het dus weinig verschil.’’

Los van die tegenslag kan Verheijen niet wachten om aan de slag te gaan. ,,Dit is iets waar ik nu ruim twee jaar naartoe leef, en zeker vanaf het moment dat de groep definitief was, wil je niets liever dan naar Beijing gaan.’’

De vraag die hij vooral van de atleten hoorde, was wat er op ze afkomt in China.

En dat is, zegt hij onomwonden, veel. ,,Een Aziatisch land, tijdverschil, en natuurlijk Covid. Dat houdt ons bezig. Aan de andere kant; omdat Covid er inmiddels al bijna twee jaar is en we in die tijd de Spelen in Tokio hebben meegemaakt, weten we beter wat er op ons afkomt.’’Het zijn, dat is wel heel duidelijk nu de Spelen in Beijing inmiddels zijn losgebarsten, andere Spelen dan het ooit zijn geweest. ,,Dat heeft vooral met de bubbel te maken. Die bepaalt dat we geen bewegingsvrijheid hebben, behalve in het dorp of naar de venue toe. Een stukje rijden door Beijing, ergens een terrasje pakken of even buiten de zone gaan kan nu niet.’’

Chef de Mission Carl Verheijen: ,,Op het ijs is de concurrentie van andere landen groot geworden. Ik denk dat dit nóg meer glans geeft aan de medailles.’’ (Foto Neeke Wassenbergh-Smit)

,,Dat we als klein landje zonder sneeuw en natuurijs 41 top 8-atleten kunnen afvaardigen, is een enorm compliment naar de Nederlandse sport en hoe breed die wordt.’’ (Foto NOC8NSF/Richard Schoonderwoert)

Ervaringen Verheijen stelde zich op de hoogte van de situatie in Beijing door onder andere ervaringen van atleten die daar recent nog waren. ,,De shorttrackers waren in China, een klein team van de langebaanschaatsers, de skeletonners. Daar hebben we allemaal van geleerd. In die tijd had ik bijvoorbeeld dagelijks contact met Wilf O’Reilly, manager van de shorttrackers. Dan vroeg ik hoe het was, hoe de controles verliepen, hoe de kamers waren. Hij maakte dan ook filmpjes. Maar die situatie is nu alweer anders dan in oktober, want ook dat ontwikkelt zich.’’

Anders dan bij andere Spelen draait het voor de Chef de Mission nu niet met name om prestaties en medailles. De veiligheid van de atleten, van het hele TeamNL, is een groot goed voor Verheijen. ,,Ik hoop dat we er zonder kleerscheuren doorheen komen, dat Nederland kan genieten van prachtige Spelen en dat we allemaal weer veilig terugkomen op Schiphol. Dat is mijn taak en ik doe er alles aan daarin te slagen.’’

Als hij kijkt naar zijn eigen laatste olympische optreden zestien jaar geleden, dan ziet Verheijen dat er veel is veranderd.

Natuurlijk als het gaat om schaatsen, maar ook in de hele samenstelling van TeamNL. ,,Destijds was het alleen schaatsen, shorttrack, snowboarden en bobsleeën. Daar zijn kunstrijden, skiën en skeleton bij gekomen. Met zeven disciplines en 41 atleten is dit een bredere ploeg dan ooit.’’ Die constatering maakt hem trots. ,,Dat we als klein landje zonder sneeuw en natuurijs 41 top 8-atleten kunnen afvaardigen, is een enorm compliment naar de Nederlandse sport en hoe breed die wordt. Dat is echt een gevolg van beleid waarin ook breder wordt gekeken, van goede faciliteiten en een goede organisatie.’’

Maar uiteraard is Verheijen door zijn verleden altijd verbonden met de schaatssport.

Als hij naar de olympische schaatsploeg kijkt, kan hij niet anders dan vaststellen dat die sterk is. ,,Als ik kijk naar het olympisch kwalificatietoernooi, dan is er echt op het hoogste niveau gestreden om de tickets. Als we dat niveau weer kunnen halen in Beijing, is dat hartstikke mooi.’’ Hij aarzelde, zegt Verheijen, wel even met zijn antwoord. ,,Want we hebben nu maar achttien schaatsers mee, twee minder dan voor-

heen. En statistisch gezien gaan die nooit alle achttien een medaille pakken. Dat zijn er tien, twaalf of veertien, zoals de laatste twee keer. Ik denk wel dat we brede kansen hebben. Alleen zoals het ging in Sochi, met die clean sweeps, met een 1-2-3 op de 500 meter, dat kan niet meer. Daarvoor is de concurrentie gewoon veel te hard gaan rijden.’’

Juist dat is wel goed voor de ontwikkeling van de schaatssport, die na overmacht van de Nederlanders in 2014 en de bijbehorende medailleregen nog als internationaal dood werd afgeschilderd. ,,Ik denk dat het nóg meer glans geeft als je medailles haalt zoals in Pyeongchang, en hopelijk nu in Beijing.’’

Een voorzichtige lach als de vraag komt of hij weleens te kijken staat van het huidige niveau. ,,Dan’’, zegt hij, ,,moet ik netjes ‘ja’ zeggen. En dat doe ik ook. Ik denk dat het met name breder is geworden, dat er meer landen zijn die de strijd kunnen aangaan. Maar dat was in mijn tijd ook niet slecht, met twee, drie Noren, met mannen als Chad Hedrick en Shani Davis en af en toe ook nog iemand als Skobrev die erlangs reed. Internationaal was het front waar je tegen moest vechten toen ook wel breed. In de tijd van Sven Kramer hebben we vervolgens heel veel kunnen winnen met elkaar, maar als je kijkt naar mijn tijd van 6.08 op de 5000 meter in Salt Lake City, daarmee zou ik nu nog steeds top vijf rijden op dit niveau.’’

Genoten Die groeiende breedte ziet Verheijen echter ook op het nationale toneel. Het OKT was daar voor hem een mooi voorbeeld van. ,,Ik was één van de weinigen die erbij mocht, en samen met Maurits Hendriks heb ik op de tribune genoten van prachtige sport.

Dan zie je dat in de breedte nu ook jonkies eraan komen. Er is echt een nieuwe generatie die straks klaar staat mocht deze generatie stoppen. Dat zie je op de sprint met jonge rijders, maar voor de lange afstanden moet je ook Merel Conijn niet uitvlakken, en Beau Snellink. Dat zijn prachtige, nieuwe talenten die eraan komen.’’

Verheijen volgt het topschaatsen tegenwoordig wat van een afstandje. ,,Ik volg de uitslagen, maar ben echt niet elk weekend in Heerenveen.’’ Hij is nog wel zelf actief,

maar ook niet eens zozeer als schaatser. ,,Ik geef drie keer per week training. Dat doe ik voor de club. Ik ben dus misschien iets meer op het clubniveau van het Utrechtse gedoken dan op het landelijk niveau.’’ Met voormalig topschaatsster Andre Nuyt als partner zou je denken dat in het gezin Verheijen nog veel om schaatsen draait, maar dat valt mee. ,,We hebben drie meiden en de oudste speelt hockey. Daar helpen we ook mee met fluiten, coachen en rijden.

Het is gewoon fijn dat ze lekker met sport bezig zijn. Zelf schaats ik in de trainingen af en toe even mee, of in een steigerung.

Maar tegenwoordig fiets ik vooral veel op de mountainbike of doe ik aan hardlopen.

En één keer per week ga ik lekker tennissen met vrienden.’’

Volgen In Beijing heeft Verheijen uiteraard aandacht voor alle sporters in alle disciplines.

Vindt hij ook leuk, want de skeleton boeit hem net zozeer als een 1500 meter op de ijsbaan. Maar in de prachtige olympische ijshal van Beijing zal hij bepaalde afstanden toch met bovengemiddelde belangstelling volgen. ,,Ik denk dat de 1000 meter bij de mannen prachtig wordt, maar ook de massstart bij de vrouwen. Marijke Groenewoud en Irene Schouten doen het gewoon zó goed. Dat vind ik twee heel mooie onderdelen om te zien. Wat Merijn Scheperkamp doet vind ik knap. Da’s echt een heel mooie schaatser. Nog jong, maar met een geweldige techniek. Als hij kan doorgroeien kan hij de komende jaren echt van veel waarde worden.’’

En dan is er, bekent Verheijen, nog een vleugje nostalgie dat hem bezighoudt. ,,Ja, het is mooi te zien hoe Sven Kramer en Ireen Wüst bezig zijn met zeg maar hun laatste kunstje op meerdere afstanden.’’

Kramer heeft inmiddels zijn laatste individuele afstand afgewerkt, zonder het succes dat verreweg het grootste deel van zijn loopbaan kenmerkte. Maar zowel met de nu al legendarische Fries als olympische legende Wüst reed Verheijen samen. ,,We hebben vijf jaar lang deel uitgemaakt van de ploeg van TVM. Dan vind ik het heel bijzonder dat ik nu als Chef de Mission hun laatste races mag meemaken.’’

- FEBRUARI 2022 - 5

BEIJING 2022 Legendarische Brabantse pakt voor vijfde keer op rij individueel goud op Spelen

Wereldse Wüst

W

át een

achtbaan van emoties maakte Ireen Wüst van de olympische 1500 meter.

Eerst al die fantastische rit, die geweldige tijd.

Vervolgens de ontlading en daarna dat interview waarin ze half Nederland meesleepte in haar emoties. Zelden zal een olympische gouden medaille zó nationaal omarmd zijn.

Natuurlijk had Ireen Wüst niets meer te bewijzen in Beijing. Ze was immers al de beste olympiër die we in Nederland ooit hebben gehad. Ze had al een carrière waar je alleen maar met respect naar kunt kijken, en een erelijst waarin geen hiaten meer voorkwamen. Wüst wilde vooral naar Beijing om haar titel op de 1500 meter te verdedigen, en daarom slaakte ze ook een zucht van verlichting na het kwalificatietoernooi. ,,Het zou toch een heel hard gelag zijn en heel pijnlijk als ik niet in Beijing de 1500 meter zou mogen rijden. Ik had 7 februari toch wel omcirkeld in mijn agenda’’, zei ze destijds.

En die zevende februari werd een magische dag. Een dag zoals ze daar eigenlijk niet eens over had durven dromen. Een perfecte rit, een tijd van 1.53,28 waarmee ze ook het olympisch record uit de boeken reed, en uiteindelijk die gouden plak omdat ook Miho Takagi niet kon wat Wüst deze dag wél kon. ,,Ik zit nu in die droom, in een fantastische film’’, stamelde de geëmotioneerde Wüst na afloop.

Spanning ,,Het is’’, vervolgde ze, ,,toch niet normaal meer. Ik voelde me al de hele tijd goed, rijd een toprace op het juiste moment, en dan is het daarna toch weer retespannend.’’

Opnieuw zat ze op het middenterrein in spanning. De handen soms voor de ogen, de blik op de klok. ,,Die laatste rit met Miho Takagi. Net onder mijn tijd, net erboven, dan er weer op en dan toch weer ietsje

eronder. Dan ga je van binnen helemaal kapot. Maar dat het dan toch weer lukt…

Het slaat eigenlijk helemaal nergens op. Ik heb er geen woorden voor.’’

Inderdaad zijn er eigenlijk geen woorden voor de olympische verrichtingen van Ireen Wüst die, zoals ze het zelf omschreef, als negentienjarig broekie meteen goud ophaalde in Turijn. En dan staat ze zestien jaar later als 35-jarige wéér met olympisch goud om haar nek. In de jaren daartussen bouwde ze gestaag door aan een olympische legende die z’n weerga niet kent. Niet in Nederland, maar inmiddels ook niet meer daarbuiten.

Niemand, maar dan ook helemaal niemand, slaagde erin vijf Olympische Spelen achter elkaar individueel goud te winnen. Maar Wüst voltooide die bizarre reeks in Beijing. Na Turijn 2006 volgde goud op de 1500 meter in Vancouver, goud op de 3000 in Sochi, goud op de 1500 in Pyeongchang, en tussendoor in Sochi nog eens goud op de ploegachtervolging. Zes gouden plakken is fantastisch, maar het is vooral die serie van vijf opeenvolgende Spelen individueel goud die ook internationaal veel aandacht trok. Niet voor niets haalde Wüst wereldwijd de media.

En dan hebben we het nog niet

eens over de vijf zilveren en een bronzen plak, die haar olympische oogst op twaalf medailles brengt.

Belangrijk Superlatieven waren er meer dan genoeg voor Wüst. Maar ook vragen. Want hoe is het mogelijk dat iemand niet alleen zestien jaar aan de wereldtop blijft, maar ook nog eens steeds op het juiste moment boven zichzelf uit weet te stijgen. ,,Een wedstrijd als deze maak ik altijd heel belangrijk in mijn hoofd’’, vertelde Wüst. ,,Daar groei ik echt naartoe, zowel fysiek als mentaal.

Ik had heel veel zenuwen voor de wedstrijd, maar die heb ik juist

nodig om het beste in mezelf boven te brengen. Dat voelt niet altijd fijn, maar ik weet ook dat ik dat gevoel nodig heb.’’

Eigenlijk ontbrak er maar één ding aan de uitgekomen olympische droom van Ireen Wüst: haar familie. Vriendin Letitia moest het doen met een facetime-gesprekje, net als haar ouders. ,,De mensen die me dierbaar zijn had ik er op dit moment heel graag bij willen hebben’’, zegt Wüst. De woorden brengen bijna meteen emoties met zich mee. ,,Letitia, mijn ouders, ik mis ze gewoon heel erg hier.’’

En natuurlijk Paulien van Deutekom, haar hartsvriendin die drie jaar geleden veel te vroeg overleed. ,,Normaal zou ik met haar nu schreeuwend aan de telefoon hangen’’, zegt ze, terwijl de tranen over haar wangen rollen. ,,Ik mis haar nog elke dag, maar juist op dagen als

vandaag mis ik haar nog eens extra.’’ Het is het moment waarop je een hart van beton moet hebben om niet met Wüst mee te huilen, als de tranen er al voor die tijd niet waren.Zo is het niet alleen de absolute sportvrouw Wüst die respect verdient, maar wordt ze ook in vele harten gesloten omdat ze ook haar kwetsbare kant laat zien. De topsporter Wüst is iemand van wie we nog vele jaren zouden willen genieten. En misschien ook wel kúnnen genieten, ware het niet dat Beijing echt haar laatste stunt is. Daarna is het afgelopen. En de reden daarvan deed ze in Beijing uit de doeken. ,,Ik wil graag kinderen.’’

Ireen Wüst weet het al nadat ze de streep is gepasseerd: op deze tijd kan iedereen de tanden stukbijten. (Foto Orange Pictures/ Douwe Bijlsma)

Marijke Groenewoud: ,,Pas vorig jaar kreeg ik het gevoel dat ik de Spelen echt weleens zou kunnen halen.’’ (Foto’s Neeke Wassenbergh-Smit)

Marijke Groenewoud beleeft haar droom in Beijing

Focus nu op de massastart

I

n één race liet Marijke Groenewoud haar droom uitkomen én verloste ze bondscoach Jan Coopmans van in ieder geval één duivels dilemma.

De blonde Friezin stuntte op de schaatsmijl en mag nu als bijvangst nog de olympische mass-start rijden.

Voor het vertrek naar Beijing regeerde voorzichtigheid het leven van de kersverse olympiër Marijke Groenewoud. De 23-jarige schaatsster uit Hallum had kort voor het olympisch kwalificatietoernooi al corona gehad, maar wilde geen enkel risico nemen. ,,Er is toch de kans dat je het nog een keer krijgt. Daar ben ik voorzichtig mee’’, stelde ze. Daarom maakte ze in de laatste weken voor Beijing haar eigen bubbeltje, in een tuinhuisje bij het ouderlijk huis van haar vriend Mike Drogtrop in het Drentse Zijen. ,,Prima zo. Want als ik nu nog corona krijg, kan ik het wel vergeten.

Dat wil je echt niet.’’

Groenewoud was één van die verrassingen van het kwalificatietoernooi. In Thialf verraste ze niet alleen de buitenwacht, maar toch ook zichzelf. ,,Ergens’’, zegt ze, ,,wist ik wel dat het erin zat, maar tot dan was het er nog niet uitgekomen. Dat het gebeurde op juist dát moment, beter kon

8 - FEBRUARI 2022 -

natuurlijk niet.’’

En dat ook nog op de 1500 meter, misschien wel de moeilijkste afstand om een startbewijs af te dwingen. Zelfs binnen haar eigen ploeg was de concurrentie al enorm. ,,Er is zo’n grote groep die het kan doen, zóveel namen die vooraf op papier staan. En er konden er maar drie heen.

Natuurlijk heb je een kans, maar die is niet supergroot.’’ De snelheid pakte ze mee uit de trainingen voor de 1000 meter, en overleven in de laatste ronde is iets wat haar altijd wel goed afgaat. ,,Maar nu had ik ook geluk dat die dag de snelheid makkelijk kwam. Dat moet ook wel als je meewilt met meiden als Ireen Wüst en Antoinette de Jong.’’

Emoties De verschillen bleken aan het einde van de rit minimaal, het verschil in emoties maximaal. Groenewoud beleefde haar droom, maar alleen al in haar eigen team Zaanlander waren er drie balende vrouwen. ,,We werden drie, vier, vijf en zes. En dat allemaal binnen een halve seconde.

Mijn verschil met Melissa Wijfje was zelfs maar tweehonderdste. Bizar.’’ Zo’n resultaat moet ieder even op zijn eigen manier verwerken, vervolgt ze. ,,Ik kwam ze wel weer tegen in de krachthal en dan geven ze wel een knuffel, zijn ook blij voor je,

maar balen natuurlijk zelf. En dat snap ik.’’

Groenewoud reed de laatste jaren heel veel in de marathon, waar de groepsdynamiek totaal anders is. ,,Dit is ook wel een team, maar uiteindelijk toch individueel. Je gunt het een ander wel, maar jezelf meer.’’

In ieder geval was er minimaal één persoon heel blij met de prestatie van Groenewoud, en dat was bondscoach Jan Coopmans. Die wist al dat hij bij de mannen was opgezadeld met een enorm dilemma, en zag opeens hoe mogelijke problemen bij de vrouwen als sneeuw voor de zon verdwenen. Met haar individuele plaatsing was Marijke Groenewoud de ideale rijdster om voor de mass-start te koppelen aan Irene Schouten. ,,Ik dacht niet meteen dat dat een zekerheid zou zijn, maar toen ik eenmaal op de olympische lijst stond, voelde ik wel dat ze me nu bijna wel móesten nemen voor de massstart. Wie moest er anders rijden? Ik had me in andere massastarts al goed laten zien, en ik ben natuurlijk ook de wereldkampioene.’’ Lachend: ,,Die moet je meenemen toch?’’

Kledingpakket Het duurde een tijdje voor ze besefte dat ze naar de Spelen ging. Ondanks de bijna oneindige stroom berichtjes die ze kreeg

en het grote aantal steunbetuigingen in het dorp, was het eigenlijk pas het olympische kledingpakket dat van Groenewoud een echte olympiër maakte. ,,We waren op trainingskamp geweest in Limburg, hadden bij terugkeer nog een ijstraining, en daarna stonden de pakketten in Thialf klaar op kantoor. Kom je binnen en staat daar een tas met kleding, twee koffers, een pakket schoenen. Echt zóveel ineens. Maar op dat moment gaat het wel echt leven. Dan beginnen de voorbereidingen en daarna kon ik voor mijn gevoel ook echt toewerken naar de Spelen. Eigenlijk gaat het me sindsdien allemaal veel te snel. Voor je het weet ben je weer thuis.’’

Groenewoud is nog jong, maar maakte de laatste jaren wel grote stappen. Eerst in de marathons, daarna onder de vleugels van Jillert Anema ook op de langebaan. Maar dat ze nu al op de Spelen zou staan? ,,Een paar jaar geleden had ik dat zeker niet gedacht. Maar na vorig seizoen had ik wel het gevoel dat het kon, door mijn prestaties, door de ontwikkeling die ik doormaak. Voor mijn gevoel reed ik vierjaar geleden nog tien seconden langzamer dan nu. Dan verwacht je niet dat je daar zo snel zóveel vanaf rijdt. Na vorig jaar had ik echt wel meer hoop dat het kon.’’

Ze maakt bovendien deel uit van een

INTER VIEW

ploeg waar heel lang niets fout leek te kunnen gaan, al komen in dat beeld in Beijing wel wat scheurtjes. Natuurlijk, Irene Schouten blijft buitenaards presteren, Groenewoud zelf deed het ook prima, maar Jorrit Bergsma zal zich de Spelen anders hebben voorgesteld. Maar hoe dan ook is de balans positief. ,,De sfeer binnen het team, is ook heel relaxed’’, vertelt Groenewoud. ,,Het is een beetje een soort familie met elkaar. Ik denk dat daarom de prestaties ook zo goed zijn, het hele seizoen al. Vanaf het begin staan we er gewoon goed op met z’n allen.’’

Een echte verklaring heeft ze niet direct.

Groenewoud wijst op de goede voorbereiding in de zomer, maar ze noemt juist ook die sfeer als voorname factor. ,,We waren meteen goed en dan zijn er veel die twijfels hadden of we dan ook bij het OKT nog goed zouden zijn. Maar daar stonden we er óók. Nee, heb ik zelf nooit aan getwijfeld. Volgens de planning zouden we alleen maar beter zijn op het OKT, en dat kwam uit ook. Zelfs nadat ik dus vlak voor het OKT corona had gehad en het laatste deel van het trainingskamp in Inzell had gemist. Klinkt tegenstrijdig, maar uiteindelijk heeft dat me ook niet slechter gemaakt.

Een beetje rust is ook wel goed, en soms belangrijker dan de training zelf.’’

Ze wilde op de Spelen haar beste race rijden. Dat werd het cijfermatig

niet, al kon Groenewoud zichzelf weinig verwijten maken. En in dat hele sterke veld kwam ze uiteindelijk toch heel verdienstelijk voor de dag. Wat op dit moment nog voor haar resteert, is de mass-start, terwijl ze ook wordt genoemd als verse kracht op de ploegachtervolging. Op dat onderdeel loopt het binnen de Nederlandse formatie immers moeizaam, en Groenewoud zou een frisse impuls kunnen geven.

Daar wil ze nog niet aan denken, wel aan de mass-start, waarvan het zeker is dat ze die rijdt. En ook nog met Schouten, met wie ze een ingewerkte tandem vormt. Het één-tweetje van het Europees kampioenschap was daar een prachtig voorbeeld van. ,,Zo mag het van mij weer gaan’’, zegt ze lachend. ,,Ik hoop in ieder geval dat we samen iets moois kunnen laten zien. Daar ligt nu in ieder geval de focus op.’’

Ouders Dat daar geen publiek bij zit, betreurt ze, net als al die andere atleten in Beijing. ,,Bij het EK was ook geen publiek en dan heb je toch ook niet echt het gevoel dat je een EK aan het rijden bent. Hier is dat ook lastig, maar het is wel die ene belangrijke wedstrijd. De knop moet in dat opzicht om.’’

Het gemis van haar ouders voelt Groenewoud niet zo sterk als anderen dat doen. ,,Bij de wedstrijden in Nederland zijn ze er altijd bij, maar ik vraag me af of ze naar China waren gereisd als dat had

Marijke Groenwoud en Irene Schouten na de succesvolle mass-start tijdens het EK. ,,Ik hoop dat we nu weer iets moois kunnen laten zien.’’

gekund. Mijn ouders zijn niet zo van het reizen. Stiekem denk ik dat ze dat ook niet hadden gedaan. Voor de televisie zien ze het ook goed, al denk ik dat alleen mijn vader daar zit, haha. Mijn moeder is nogal zenuwachtig. Die vindt het moeilijk om te zien, gaat dan even weg en komt dan terug om te zien hoe ik heb gereden. Maar ze waren natuurlijk wel enorm trots dat ik naar de Spelen mocht, net als de rest van de familie.’’

Na de Spelen zal ze haar ouders weer in de armen sluiten, al is dat misschien maar van korte duur. Het marathonpeloton rijdt immers nog op het natuurijs in Zweden, en die verleiding kan Groenewoud maar moeilijk weerstaan. ,,Ik heb er serieus over nagedacht door te reizen naar Zweden. Ik heb eerst zelfs ‘ja’ gezegd, maar daar ben ik even op teruggekomen. Dan kom ik 20 of 21 februari thuis en moet de 23e alweer weg nadat ik al een maand weg ben geweest. Ik denk toch niet dat ik dat doe.’’

Ze is even stil. ,,Maar ik kan me altijd nog bedenken.’’

Marijke Groenewoud ‘mag niet klagen’

Z

e was al de verrassing van het olympisch kwalificatietoernooi, maar ook in Beijing zelf baarde Marijke Groenewoud opzien. Op het grootste sportpodium van de wereld, tussen alle sterren, reed ze op de 1500 meter naar een knappe vijfde plaats.

Die klassering op zich was uitstekend, maar toch zat de 23-jarige Friezin na afloop met een dubbel gevoel. Dat had alles te maken met de krappe marges in de top achter de ongenaakbare Ireen Wüst. Want aan het einde van de dag zat er slechts vijftienhonderdste tussen de bronzen Antoinette de Jong en nummer vijf Groenewoud. ,,Dat is toch wel een beetje zuur’’, bekende de rijdster van Team Zaanlander. ,,Ik denk dat de eerste ronde iets te langzaam was, dat ik het daar heb laten liggen.’’

Aanvankelijk maakte ze zich daarover niet zo druk, want Groenewoud had niet eens verwacht dat haar tijd goed genoeg zou zijn voor plek vijf. ,,Maar blijkbaar zat ik er toch dichtbij. Het mag misschien niet uitmaken, maar ik had op de kruising ook niets aan mijn tegenstander. Ik ben zelf toch een beetje een racer, dus ik denk dat daar ook nog wel iets winst lag. Al met al had er misschien meer ingezeten.’’

Maar de voor Groenewoud zo typerende nuchterheid overheerste uiteindelijk. ,,Ik rijd normaal de World Cups in de B-groep, dus als ik hier nu in dit veld vijfde word, mag ik niet klagen. Ik moet ook wel een beetje tevreden zijn.’’

In ieder geval gaf het resultaat op de mijl zelfvertrouwen voor de massastart, die later tijdens de Spelen nog op het programma staan voor Groenewoud en haar ploeggenote Irene Schouten.

- FEBRUARI 2022 - 9

Grote voorraad, v snelle service sne en een goed advies

Commercieel talent!

Kom jij team SkateNL versterken?

JANsch V VA VAN AN DER R HOORN h aatt sspo ort Westkanaalweg 10e, Ter Aar, 0172 602677

Dé schaats- en skeelerspecialist

JANVANDERHOORN.NL

Neem dan contact op met Ingmar via ingmar@skateNL.nl

Voor meer verhalen: www.skatenl.nl LULEÅ - ZWEDEN

GRAND PRIX NATUURIJS 25 FEBRUARI T/M 5 MAART 2022

25.02 GP 1

D 60 km | H 60 km

27.02 ONK

D 100km | H 150km

01.03 GP 2 03.03 GP 3

D 80km | H 100km D 40km | H 60km

VOLG DE GRAND PRIX LIVE OP SCHAATSEN.NL/LIVE

05.03 FINALE D 150km | H 200km Par t ner schaat sen L uleå

SCHAATSEN.NL/MARATHON #MEERMARATHON

10 - FEBRUARI 2022 -

H oof d sp on s or va n s ch a at s en d N ed er l a n d

b

BEIJING 2022 Noord-Hollandse werkt in Beijing aan haar olympische legende

Z

Gouden dubbel Irene Schouten

e was de torenhoge favoriet na een seizoen waarin ze alles won wat er te winnen viel. Maar een favorietenrol en die ook daadwerkelijk waarmaken zijn twee heel verschillende dingen.

Irene Schouten kan tot nu toe echter feilloos de plakken aanvinken die haar vooraf toebedeeld werden: goud op de 3000 en de 5000 meter.

Het is best wat als een heel land zo ongeveer al de gouden medailles meetelt die je eerst nog maar eens moet zien te halen. Dan mag je nog zo goed zijn, nog zo indrukwekkende prestaties leveren en nog zo’n enorm overmacht hebben in verreweg het grootste deel van het seizoen; Irene Schouten had makkelijk kunnen bezwijken onder de druk die op haar schouders werd gelegd. Dat deed ze niet.

Irene Schouten is in Beijing gewoon de Irene Schouten die de trouwe volgers van het marathonschaatsen al ruim tien jaar kennen. Helemaal zichzelf, goedlachs, en met beide benen stevig op de grond.

Dat heeft ze van huis uit meegekregen in het West-Friese land waar hard werken op de eerste plaats komt, en te grote ego’s zo ongeveer de laatste plaats bezetten. En met die mentaliteit bleek de missie die ze zelf meenam naar Beijing niet te groot voor Schouten.

Want laat er geen misverstand over bestaan: de druk op de schouders van de Andijkse kwam niet alleen van de bui-

tenwacht, maar zeker ook van zichzelf.

Irene Schouten zal het nooit van de daken schreeuwen, maar na de wiebelige eerste passen op de langebaan heeft ze zich inmiddels zo ver ontwikkeld dat ze precies weet wat ze kan. En daar hoorde de ambitie van minimaal twee gouden medailles bij.

Belangrijkste Die heeft ze inmiddels kunnen bijschrijven op haar snel groeiende erelijst. Die op de 3000 meter was misschien wel de belangrijkste van de twee. Met het binnenhalen van die gouden plan wist Irene Schouten dat ze in ieder geval niet zonder goud Beijing zou verlaten, wat er verder ook gebeurde.

0De opluchting was die dag ook af te lezen van het gezicht van Schouten. ,,Er is echt een enorme last van me afgevallen’’, bekende ze. ,,Ik was echt heel erg gespannen, maar nu is alle stress eruit en dat is echt lekker. Ik wilde hier olympisch kampioen worden en dat heb ik nu bereikt. Daarmee valt veel weg.’’

Een paar dagen later was dat terug te zien op het ijs. De concurrentie sliep niet, maar legde wel degelijk de druk op Schouten. Sábliková reed al een prima tijd, en Weidemann zette het doel vervolgens écht scherp.

Dat zag Schouten zelf ook. ,,Ik wist meteen dat ik echt écht aan de bak moest.’’

Dat heeft de concurrentie geweten. Tot vijf ronden voor het einde hield ze redelijk gelijke tred met de Canadese Weidemann, om vijf ronden later met bijna vijf seconden voorsprong te finshen. De race van Schouten werd al snel beschouwd als één van de beste vijf kilometers in de historie van de Spelen, en dat niet alleen omdat ze een nieuw Nederlands record reed en het twintig jaar oude olympische record van Claudia Pechstein uit de boeken

reed. ,,Tijdens de rit hoorde ik al van Jillert dat ik goed op schema lag. Ik had ook het gevoel dat ik de laatste vijf ronden nog wat kon versnellen, en dat was ook zo. En dan rolt er ook nog zo’n mooie tijd uit, en wéér goud. Deze Spelen kunnen voor mij echt nu al niet meer stuk.’’

Alles eruit Wat niet wil zeggen dat Schouten het nu wel geloofd. Want ook dat zit niet in de aard van het beestje. Ze heeft de kaarten in handen om op slag een olympische legende te worden, en werkt daar hard aan. ,,Op die andere onderdelen wil ik ook nog alles eruit halen. En ook dan geef ik weer alles wat ik heb.’’

In veel gevallen worden Schouten al vier gouden plakken toegedicht. Dat kán, maar juist op die onderdelen kan het ook net zo goed de andere kant op vallen. In de ploegachtervolging leek Nederland bijvoorbeeld een zekerheidje, maar de kwartfinales boden weinig aanknopingspunten om dat te bevestigen.

Ook met Schouten drie van de zes rondjes op kop van het treintje was de achterstand op Canada en Japan aanzienlijk. Ook Schouten beseft dat haar ambities op dat onderdeel en op de massastart kwetsbaar zijn. ,,Daar heb je te maken met anderen en is het niet alleen een strijd van jezelf tegen de klok. Maar ik ben in goeden doen, en dat scheelt een hoop.’’

Ondertussen heeft Schouten geen idee van wat ze in Nederland allemaal losmaakt.

Haar woonplaats Andijk staat inmiddels volledig op z’n kop. De altijd nuchtere West-Friezen zijn helemaal in de ban van ‘hun Irene’. Maar ook de rest van het land houdt de adem in en kijkt vol verwachting toe of Schouten nog meer edelmetaal kan verzamelen. En dan bij voorkeur goud.

Dat is de druk waarvan Schouten inmiddels heeft bewezen dat ze daarmee kan omgaan. De tweede week van de Spelen zal uitwijzen of ze inderdaad nog één gouden plak – en daarmee een evenaring van de drie van Yvonne van Gennip in 1988 – of misschien zelfs een vierde pakt en daarmee echt als de IJskoningin terugkeert naar Andijk.

Irene Schouten straalt op het olympische ijs. ,,Deze Spelen kunnen voor mij echt nu al niet meer stuk.’’ (Foto Orange Pictures/Douwe Bijlsma)

Allergrootste supporter van de sport in Nederland.

Succes TeamNL

SPEEL BEWUST 18+

NDB-3106_Advertentie 251x375mm V2.indd 1

Nederlandseloterij.nl

14-02-2022 16:32

BEIJING 2022

Nuis prolongeert zijn olympische titel

Keizer Kjeld

C

hina kent een lange historie van keizers, die eindigt in het begin van de vorige eeuw. Wat de Nederlanders betreft kan daar anno 2022 een nieuwe regent aan worden toegevoegd: Keizer Kjeld. Met een fenomenale race prolongeerde Nuis zijn olympische titel op de 1500 meter.

Met dank aan de lessen van die andere keizerin, Ireen Wüst.

Kjeld Nuis presteerde op het olympische ijs het ongedachte en misschien wel het onmogelijke. Vier jaar eerder in Pyeongchang was hij nog superieur geweest op zowel de 1000 als de 1500 meter, maar daarna kwamen er toch echt haarscheurtjes in de onaantastbaarheid van Kjeld Nuis, die regelmatig de concurrenten voorbij zag komen.

Ook dit seizoen nog.

In de wereldbekers ging het niet optimaal, en op het kwalificatietoernooi miste Nuis zelfs plaatsing op de 1000 meter. Dat hij het vervolgens kon opbrengen zich met een geweldige

nl

race wél te plaatsen voor de 1500 meter om toch in ieder geval één titel te kunnen verdedigen, was al een teken aan de wand. Als het écht moet, dan staat Kjeld Nuis er.

Maar toch, het liep voor Nuis niet allemaal van een leien dakje. Zeker ook fysiek niet. In de aanloop naar het vorige seizoen liep hij corona op, in een best heftige versie ook.

Hij verloor daardoor niet minder dan zes kilo spierweefsel. Nuis herstelde en nam uit voorzorg een vaccinatie. Maar ook dat liep voor hem niet goed af. Een ontstoken hartzakje is als bijwerking een uiterst zeldzaam verschijnsel, maar Nuis liep precies dat op. Hij belandde er zelfs mee in het ziekenhuis.

Knokker Domme pech. Maar met al die tegenslag liet Kjeld Nuis wel zien wat voor enorme knokker hij is, en wat voor een klasbak. Want in Beijing had Nuis uiteindelijk één kans. Eén kans om iets van de Spelen te maken, één kans ook om in ieder geval één van die twee titels te prolongeren. En Nuis pakte die kans op indrukwekkende wijze. Dat leverde hem zelfs zijn derde gouden medaille op in evenveel olympische races. Een score van honderd procent olympisch goud is een statistiek die slechts weinig topsporters kunnen overleggen.

Nuis dankte dat niet alleen aan zijn eigen kwaliteiten, maar ook aan de adviezen van zijn ploeggenoot Ireen Wüst. Die

Thomas Krol (l) en Kjeld Nuis bewonderen hun olympische mascottes. ,,Kjeld reed fantastisch. Daar was niets op af te dingen.’’ (Foto Orange Pictures/Douwe Bijlsma) legde een dag eerder op de mijl beslag op goud en speelde haar lessen door aan Nuis.

En dat was precies waar hij onderweg aan dacht, nadat hij in de rit voor hem Thomas Krol naar een geweldige tijd had zien racen. ,,Ik zag hem 1.43,5 rijden en dat was een tiende harder dan mijn laatste wedstrijd op het EK’’, stelde Nuis. Ik dacht meteen dat ik van goeden huize moest komen, dat ik dit moest, en dat moest. Maar toen bedacht ik me wat Ireen tegen me had gezegd: kalm blijven, armpjes op je rug en doorrijden tot de finish. Dat heb ik gedaan.’’

Nuis opende goed, zat er meteen superlekker in, zoals hijzelf omschreef. ,,Heel even dacht ik dat ik te langzaam reed, maar dat dacht Ireen ook. Ik moest gewoon lekker openen en drie rondjes beuken, en dat is precies wat ik heb gedaan. En zo zat ik ineens drietiende onder de tijd van Thomas Krol. Ik dacht nog ‘what the fuck, dit kan hem misschien wel zijn’. Toch was ik niet zeker van mijn zaak. Maar toen ik de eerste kanshebbers als Mantia en Kim niet aan de tijd zag komen, kwam mijn droom wel steeds dichterbij.’’

Zeldzaamheid Sterker, zijn droom kwam uit. En de prolongatie van zijn olympische titel is met recht een zeldzaamheid. Johan Olav Koss deed dat in 1994 voor het laatst, en voor hem alleen Clas Thunberg bijna een eeuw

geleden, en Jevgeni Grisjin. ,,Ja, fantastisch, maar toch ben ik daar niet echt mee bezig geweest. Ik wilde het gewoon nog een keertje flikken, haalde wat zelfvertrouwen uit het OKT en het EK. Want laten we eerlijk zijn, mijn aanloop naar de Spelen nu was heel anders dan vier jaar geleden. Destijds waren de Spelen op dezelfde baan als het WK daarvoor, en had ik twee wereldtitels op zak. Nu reed ik af en toe een mooie wedstrijd, maar was ik niet zo constant als toen. Ik moest echt alles bij elkaar rapen om dit eruit te persen.’’

Het voornaamste slachtoffer was Thomas Krol, die na een ook al geweldige race toch genoegen moest nemen met zilver. Daar kon hij uiteindelijk prima leven. ,,Ik heb drie minuten gedacht dat ik ‘m misschien zou kunnen hebben, maar Kjeld reed fantastisch. Daar was niets op af te dingen’’, stelde Krol. ,,Ik reed mijn beste 1500 meter van het jaar op het juiste moment, heb gestreden tot het einde en kon echt niet meer. Ik kan met opgeheven hoofd zilver in ontvangst nemen. Het meest positieve wat ik hier nog uit kan halen is dat het met mijn snelheid enorm goed zit, en dat geeft veel vertrouwen voor de 1000 meter.

Mijn droomdoel is hier goud halen, en daar ga ik vol voor.’’

Kjeld Nuis jubelt na zijn gouden race. ,,Ik dacht ‘what the fuck, dit kan hem misschien wel zijn’.’’ (Foto Oranje Pictures/ Douwe Bijlsma)

- FEBRUARI 2022 - 13

16:32

Sjoerd den Hertog winnaar Marathon Cup Als trotse sponsor van de heren marathonschaatsers van Team Zaanlander, feliciteert Royal A-ware Sjoerd den Hertog van harte met het behalen van de 1e plaats in het klassement van de Marathon Cup. www.royal-aware.com

Sjoerd den Hertog, voor de derde keer winnaar van de marathon Cup. ,,Mooi om die te winnen in Den Haag, waar ik ooit ben begonnen.’’ (Foto Neeke Wassenbergh-Smit)

Schaatser A-ware wint voor derde keer Marathon Cup

Den Hertog in mooi rijtje

V

oor een man die eigenlijk altijd zegt niet echt te rijden voor de Marathon Cup heeft Sjoerd den Hertog een indrukwekkende erelijst opgebouwd. In Den Haag zegevierde de rijder van Royal A-ware voor de derde keer in zijn loopbaan in het eindklassement van de kunstijscompetitie. ,,Ik sta nu in een mooi rijtje. Dat betekent wel wat voor me.’’

Als je cirkels daadwerkelijk rond kunt maken, dan deed Sjoerd den Hertog dat op de slotavond van de marathoncompetitie. In Den Haag was hij terug op de plek waar het voor hem ooit allemaal begon. ,,Ik was lid van Schaatsclub Gouda en het jeugdschaatsen deden we hier in De Uithof, terwijl we voor de wedstrijden naar Utrecht gingen’’, vertelt Den Hertog. ,,Maar ik ben hier begonnen, op het binnenbaantje. Met de bus naar Den Haag, onderweg een filmpje kijken van Mister Bean. Ik denk dat ik een jaar of negen was, maar dat waren geweldige dagen.’’

En nu beleefde hij een geweldige avond in De Uithof. Dat de dagzege belandde bij Evert Hoolwerf kon de pret niet drukken. Den Hertog sleepte voor de derde keer de Marathon Cup binnen, dáár was het

om te doen. ,,Dat ik dat hier in Den Haag doe, is best bijzonder. En ik vind het ook leuk dat zoveel mensen de weg naar de baan hebben gevonden. Na alle ellende in lege hallen is dit heel welkom.’’ Het rijden zonder publiek was voor alle marathonschaatsers een domper, en Den Hertog was geen uitzondering. ,,Als je eenmaal de wedstrijd rijdt, dan zit je gewoon in die wedstrijd. Maar je krijgt toch een beetje het regiomarathon zondagavondgevoel. Dan is dit een stuk leuker.’’

Onervaren In een seizoen waarin op dat front plezier werd weggenomen, beleefde Sjoerd den Hertog toch voldoende leuks. ,,Zeker met het team. Als ploeg zijn we nog hartstikke onervaren, moesten we een beetje onderaan beginnen met de

basisdingen. Dan gaan er dingen fout, maar ook dingen goed. Het was leuk daarin bij mijn ploeggenoten, maar ook bij mezelf de groei te zien. Ik ben wat meer ervaren, maar moest ook een andere rol pakken, meer coachen. Dat zijn ook leuke dingen om

mee bezig te zijn.’’

In die situatie, met een ploeg die afscheid had moeten nemen van de ervaren toppers Bob de Vries en Arjan Stroetinga, terwijl Jorrit Bergsma prioriteit gaf aan zijn olympische seizoen, had Den hertog niet direct verwacht in Den Haag de cup te kunnen ophalen. ,,Weet je, ik wist het eigenlijk ook niet. We hadden al zó lang geen marathon gereden. Pas toen ik de eerste won, wist ik dat ik er in ieder geval goed op stond. En als ik dat een paar wedstrijden kon doen, moest ik het ook een heel seizoen kunnen volhouden voor de winst te rijden.’’

Maar Den Hertog weet als geen ander dat je om een cup te winnen ook een goed team nodig hebt. ,,Klopt, maar dat zit wel goed’’, beaamt Den Hertog. ,,We hebben ook het ploegenklassement gewonnen, dat ius een teken dat er muziek in zit. Die snelle ontwikkeling verrast me wel een beetje, want er is toch een hoop ervaring vertrokken. Aan de andere kant weet je welke trainingen we doen en welk programma we draaien. Als je goed kan schaatsen komt dat er ook wel uit. Dat blijkt nu ook. En dat is niet altijd te vangen in resultaat op zaterdagavond. Ids Bouma en Victor Ramler hebben lang niet alle wedstrijden uitgereden, maar hebben we heel goede dingen gedaan.’’

Trots De cup zelf was nooit een doel voor hem. ,,Nee, niet op voorhand in ieder geval. Ik had ook al twee cups achter mijn naam staan.

Maar nu ik de laatste wedstrijden zo dichtbij was, wil je hem binnenslepen ook. Ik ben er ook best trots op dat ik er nu drie heb

gewonnen. Dat zijn er niet zo veel. Je hebt een rijtje met mannen die vier keer hebben gewonnen, met Co Giling, Jan Maarten Heideman, Richard van Kempen en Bob de Vries. Dat zijn namen waar ik tegenop keek toen ik een beetje in de marathon kwam.

En het hoeft van mij echt niet dat mensen tegen mij opkijken, maar ik vind het zelf wel leuk om uiteindelijk in een rijtje te staan met die mensen. Dat is echt tof.’’

Den Hertog kijkt ook nog even kritisch naar zichzelf. Hij had, vindt hij, best wat meer overwinningen mogen boeken. ,,Er zijn ook wedstrijden waarin dat had gekund.

Beetje pech, en ik heb zelf ook wat foutjes gemaakt, daarin moet je eerlijk zijn. Maar ik ben ook blij dat ik onderdeel ben geweest van de overwinningen van Jordy Harink en Jorrit Bergsma. De tweede plek achter Jorrit in Heerenveen is de leukste die ik heb behaald. Maar ja, er hadden wat meer eerste plekken bij mogen zitten.’’

Met Jorrit Bergsma noemt Den Hertog een man die er in een olympisch seizoen niet vaak was. Bergsma wordt gemist, stelt hij. ,,Met hem erbij heb je een onwijs wapen voor de ploeg. Dan wordt het ook voor mij wat makkelijker, want andere ploegen rijden ook heel erg op hem. En hoe meer wapens, hoe onvoorspelbaarder we zijn.’’

Volgend seizoen zal Bergsma er zonder twijfel vaker bij zijn. ,,Daar heb ik nu al zin in’’, bekent Den Hertog. ,,Maar nu dit klaar is heb ik ook zin om te rijden op natuurijs. Lekker vrijuit. En als ik iets kan terugdoen voor de jongens vind ik dat ook mooi. Daar haal ik ook plezier uit.’’

- FEBRUARI 2022 - 15

MEMORABELE MARATHONS

Zó kapot w Crispijn Ariëns Marathonschaatsen is al tientallen jaren een sport die boeit.

Op kunstijs, maar zeker op natuurijs. Vooral dáár geldt het recht van de sterkste, en slechts een enkele keer dat van de gelukkigste. De schaatsers van de lange adem zijn avonturiers, doorzetters, de cowboys van het ijs. En ze maakten door de jaren heen flink wat mee. In deze serie verhalen haalt SkateNL voor de liefhebbers de mooiste en meest memorabele momenten terug.

door Eric Korver

D

e ene Alternatieve Elfstedentocht is de andere niet. Soms is uitrijden weggelegd voor het gros van de starters. Een heel enkele keer komt het zelfs aan op een heuse massasprint. Maar doorgaans is een Alternatieve doorspekt met leed en ontberingen. Zoals die editie van 2017. Op de Weissensee was het niet barre kou die voor een waar slagveld zorgde, maar juist de warmte. Zelden heeft iemand winnaar Crispijn Ariëns zó kapot gezien. En hij was niet de enige.

De beelden achter de finishlijn van die Alternatieve Elfstedentocht op de eerste februari van 2017 staan veel volgers nog op het netvlies gebrand. Stoere en sterke kerels konden niet meer op hun benen staan, zaten kleumend in verwarmende folie, of werden weggedragen door begeleiders. Crispijn Ariens was die dag de sterkste van allemaal, terwijl Frank Vreugdenhil, zijn ploeggenoot bij Okay Fashion & Jeans, de tweede plaats pakte.

Deze editie van de Alternatieve was er weer eentje zoals een Alternatieve hoort te zijn. Zoals de echte kleppers in het peloton hem ook graag willen. Zwaar. En dit was zelfs zwaar in de overtreffende trap. De ingevallen dooi maakte van de perfecte ijsvloer ineens een piste vol brokkenpiloten, waar de ene na de andere rijder tegen het ijs smakte.

Pijn Met een gezicht waarvan de pijn, de uitputting en ook de blijdschap zijn af te lezen komt Crispijn Ariëns in 2017 over de finish. ,,Dit was een heel heftige wedstrijd.’’

(Foto’s Neeke Wassenbergh-Smit)

Ook Crispijn Ariëns. In de laatste ronde zelfs nog. Maar de man van Okay Fashion & Jeans liet zich niet kloppen door het ijs. ,,Maar het doet zo’n pijn’’, verzuchtte Ariëns destijds. ,,Echt alles doet me nu zeer.’’ Die pijn voelde hij ook nog eens bij zijn beslissende ontsnapping, op pakweg vijftien kilometer van de streep. ,,Die eerste meters deden gigantisch veel pijn. Maar toen ik eenmaal weg was, kwam ik in

24 FEBRUARI TOT 5 MAART 2022

SCHAATSEN LULEA - VOOR PROFESSIONALS EN TOERTOCHT RIJDERS -

Geen 18, geen alcohol

16 - FEBRUARI 2022 -

t was ëns nooit

een ritme, in een flow, en dan is alle pijn even weg.’’

De lach breekt door bij Ariëns als de bewuste race ter sprake komt. ,,Ik was in de eerste plaats heel blij dat ik had gewonnen’’, stelt hij als hij terugkijkt. ,,Maar het was echt wel een heftige wedstrijd. We wisten wel dat het overdag wat ging dooien, maar dat dit zó hard zou gaan en dat het ijs zó slecht zou worden, dat had niemand verwacht. Vooral dat sneeuwijs op het grote meer werd later in de wedstrijd echt heel slecht.’’ En juist daar moest het peloton in een ronde vaak langs. ,,Als je het meer op kwam viel het nog mee, maar een beetje halverwege was een stuk waar je op de heenweg twee keer langs kwam en op de terugweg ook twee keer. Vier keer moest je er per ronde doorheen.’’

En dat werd met elke ronde een moeilijker opgave. ,,Het was bizar’’, zegt Ariëns. ,,Het werd slechter en slechter, en na een tijdje was het echt niet meer schaatswaardig. Het enige dat je nog kon doen, was je schaats recht neerzetten en zo recht mogelijk naar voren duwen. Dat was het.

Zijwaarts afzetten? Ging niet meer. Sturen ook niet. Je schaats zat gewoon vast.’’

Valpartijen Het peloton dunde uit in sneltreinvaart, al kreeg Ariëns daar weinig van mee.

Hij zat in een kopgroep van 21 man, die al in de eerste ronde was weggereden. ,,In het begin zag ik ze wel vallen. Sommigen kwamen midden in de plassen terecht die door de dooi waren ontstaan.

Die zijn allemaal afgestapt. Dat houd je gewoon niet vol. Te koud. Verder viel het qua leed wel mee wat ik zag. Natuurlijk, er waren constant valpartijen, ook in de kopgroep. Maar de meesten kwamen wel weer terug. En Jordy Harink, dat staat me ook nog bij. Hij viel, wilde weer opstaan, maar zette zijn schaats bovenop zijn

Crispijn Ariëns ligt uitgeteld op het ijs van de Weissensee. ,,Op de schaats is dit absoluut mijn mooiste overwinning.’’ eigen vinger. Die hing er meteen voor een groot deel bij, bloedde flink. Daar was hij even behoorlijk druk mee.’’

Die valpartijen ontpopten zich wel als een scherprechter in de koers. Niemand ontkwam eraan, ook Ariëns zelf niet. ,,Iedereen viel, de ene harder dan de ander. Kon ook niet anders als het ijs zó slecht is. Als je valt en je bent er klaar mee en je stopt, prima. Maar als je valt, opstaat en weer doorgaat kom je uiteindelijk toch het verste.’’

Tactiek deed de rest voor de mannen van Okay Fashion & Jeans, die met Ariens, Vreugdenhil en Van Ham in de kopgroep zaten. ,,Die groep was perfect’’, vindt Ariëns. ,,Dat was ook wat we wilden, snel wegrijden met een goede groep.

We reden zo’n tot tachtig kilometer van de finish een prima tempo. Kwam ineens Vreugdenhil naast me rijden en zei dat we over een kilometer of twintig een beetje gingen aanvallen om er zo een aantal kwijt te raken. Prima plan, antwoordde ik. Nog geen minuut later ging hij al. Ik dacht nog ‘dat is geen twintig kilometer’.

Maar die groep dunde zo heel snel uit.

Eerst naar een man of tien en uiteindelijk naar vier.’’

Sterkste Van dat kwartet was Ariëns uiteindelijk

de sterkste, zoals vrijwel altijd bij de winnaar van een race over tweehonderd kilometer. ,,De meeste rijders die zo’n wedstrijd winnen hebben een heel goede dag, en die had ik op dat moment ook. Ik denk dat ik die dag echt de sterkste was.’’

Maar misschien ook wel de meest vastberaden man. Ariëns had alle redenen om er de brui aan te geven, maar had er misschien nog méér om door te gaan. Ook na zijn valpartij in de laatste ronde. ,,Ik was al een paar keer gevallen, maar toen klapte ik heel hard tegen het ijs. Daar brak ik ook mijn ribben, twee stuks. Daar had ik heel veel last van, maar je wilt door.’’

Weer die lach. ,,Weet je hoe dat gaat in die lange koersen’’, zegt hij dan. ,,Dan wisselt het bij mij ongeveer elke vijf minuten hoe ik me voel. Het ene moment denk je dat je iedereen naar huis gaat rijden en de koers gaat ophalen, en vijf minuten later denk je dat je gaat stoppen. Dat gebeurt constant en dat maakt het mentaal ook heel zwaar. Zeker in die laatste vijftig kilometer van een Alternatieve. Maar als ik in de finale kom, in die laatste ronde, dan is het klaar. Dan is het koers en wil ik alleen nog maar die wedstrijd winnen.’’

Eenmaal over de streep was Ariëns zeldzaam emotioneel. Uitputting, blijdschap en pijn; het was allemaal tegelijkertijd van zijn gezicht te lezen. ,,Dat doet zo’n wed-

strijd met je’’, legt hij uit. ,,Het was heel zwaar, dan die gebroken ribben, de pijn.

Dat kost zóveel energie, en als het dan lukt, word je snel emotioneel.’’

Centimeters Hij wordt nog regelmatig herinnerd aan die bewuste wedstrijd. ,,Zeker als we het over de Weissensee hebben gaat het altijd wel een keer daarover. Dat het echt een héél zware was. Simon Schouten won ook zo’n editie, in 2013. Die blijft de mensen ook bij.’’ Ariëns grinnikt. ,,Maar de laatste jaren word ik toch ook wel steeds herinnerd aan de twee koersen die ik niet heb gewonnen. Ook door mezelf. Daar baal ik nog steeds van. Zeker de laatste keer was ik verreweg de sterkste, maar niet de slimste. En twee keer word ik op centimeters geklopt door Frank Vreugdenhil. Daar heb ik nog wel wat recht te zetten. Ja, ook om die reden heb ik heel veel zin in Zweden.’’

Maar één ding is zeker: voor Crispijn Ariens is die winst op de Weissensee vooralsnog de kroon op zijn loopbaan. ,,Zeker op de schaats, daar is het echt mijn mooiste. In het skeeleren is dat natuurlijk mijn wereldtitel. Maar ik hoop dat ik er nog iets bij kan schaatsen dat nóg mooier is.’’

®

Trots op onze schaatsers en boeren!

- FEBRUARI 2022 - 17

TEAM TURNER

GEFELICITEERD!

Turner Strategie = Executie is trotse sponsor van Team Turner.

Samen presteren op het hoogste niveau. Dat is wat ons verbindt met de marathonschaatsers van Team Turner.

GEFELICITEERD MET DEZE TOPPRESTATIE!

Strategie = Executie is dé Turner methode: turner.nl

Turner is in het onderzoek van MT1000 door bestuurders en professionals gekozen tot het nummer 1 strategisch adviesbureau.

Beste Bedrijf TURNER

Categorie Strategie-Advies

Lisa van der Geest koestert de cup. ,,Daar hebben we met z’n vieren hard voor gewerkt.’’ (Foto Neeke Wassenbergh-Smit)

Lisa van der Geest stapt na tien jaar uit peloton

M

Afscheid met hoofdprijs

et de cup in handen stapte Lisa van der Geest in Den Haag voor de laatste keer van het kunstijs. Ze bezorgde zichzelf een waardig afscheid door in die laatste wedstrijd van de Marathon Cup de eindzege in het klassement veilig te stellen. Maar daar hoeft het niet bij te blijven, beloofde Van der Geest. ,,.We krijgen Zweden nog.’’

Lisa van der Geest is pas 28 en ze zou met gemak nog jaren meekunnen. Dat beseft de marathonschaatsster uit Warmond maar al te goed. Maar daar begint ze niet meer aan. ,,Ik rijd nu tien jaar mee op het hoogste niveau en dan komt er een moment dat je andere keuzes maakt’’, vertelt de rijdster van Team Turner.

,,Twee jaar geleden heb ik al eens op het punt gestaan om te stoppen, maar destijds was dat omdat ik wilde beginnen met de beroepsopleiding advocatuur. Nu vind ik het na tien jaar marathonschaatsen gewoon goed zo.’’

In die tien jaar groeide Lisa van der Geest uit tot één van de meest prominente rijdsters in het peloton. Een alleskunner, die levensgevaarlijk was in de sprint, maar ook in ontsnappingen en op natuurijs goed uit de voeten kon. Ze won zo’n beetje alles wat er te winnen viel; van een reeks cupwedstrijden tot de Alternatieve op Weissensee en het natuurijs in het Zweedse Luleå.

Toch zijn er nog hiaten op haar palmares. ,,Dat Nederlands kampioenschap op kunstijs heb ik nooit kunnen winnen’’, geeft ze zelf meteen al aan. Het is een gegeven waar ze zelf niet zo mee zit. ,,Ik ben trots op de ruim twintig wedstrijden die ik op het hoogste niveau heb gewonnen, maar ik kijk ook met een heel fijn gevoel terug op de wedstrijden die ik zelf niet won, maar wel een bijdrage leverde aan een mooi resultaat van een ploeggenoot.’’

Spannend In Den Haag vulde ze een ander hiaat in haar erelijst op. De Marathon Cup ontbrak nog, maar die mocht ze nu dus ook bijschrij-

ven. Dat hing er wel om, want concurrente Ineke Dedden zat haar op de hielen, terwijl Van der Geest zelf kampte met de naweeën van corona. ,,Dan lig je op bed, hang je op de bank. Allemaal niet heel goed voor je gestel. Op dag vier schoot het ook nog in m’n rug en was het nog even spannend of ik in de finale wel kon starten.’’

Dat lukte gelukkig wel, waarna in Den Haag de kracht van Team Turner weer eens bleek.

Gezamenlijk zetten Iris van der Stelt, Merel Bosma en Dieuwertje van Kalken hun leidende ploeggenoot zoveel mogelijk uit de wind, waarna het binnenhalen van de Marathon Cup geen probleem meer was. ,,De kroon op het werk van het team’’. Vond Van der Geest, die altijd zei niet voor het klassement te willen rijden. ,,Omdat ik gewoon heel erg houd van de aanval en vanuit die aanval dagzeges proberen te halen. Maar als je dan toch zo goed staat, is het misschien allebei mogelijk. De meiden wilden er graag voor rijden en als je die steun krijgt, moet je er gewoon voor gaan.’’

Mooie strijd Het tekent Van der Geest dat ze de lof vooral het team toezwaait, maar voor haarzelf heeft de winst van de cup zeker ook betekenis. ,,Ik vind het mooi, ja. Deze prijs had ik nog niet. Eerder werd ik wel een paar keer tweede, onder andere na een mooie strijd met Elma de Vries. Nu was het vooral strijd met Ineke Dedden en dit keer pak ik ‘m wel.

In de laatste kans. Nu sta ik toch in een mooi rijtje van cupwinnaars, waarin ook Iris al staat.’’

Het is hoe dan ook haar laatste prijs op kunstijs. Zelfs het gemis van een seizoen in één team met haar jongere zus Loesanne trok haar niet over de streep, ook al is dat

wel iets dat haar aan het hart gaat. ,,Daar heb ik nog wel heel erg over nagedacht, want ik vind het echt jammer dat dat er nooit van is gekomen. Maar als ik daarvoor zou kiezen, wil ik er ook wel helemaal voor kunnen gaan. Niet dat ik een blok aan haar been ben. En ik denk dat ik dat niet meer voor de volle honderd procent kan opbrengen. Bovendien, ze redt het ook prima zonder mij. Kijk maar wat ze dit seizoen doet.’’

Niet klaar En dus is er afscheid met een hoofdprijs na een seizoen waarop ze tevreden terugkijkt.

Zelf boekte ze één zege, maar dat is niet eens waar het haar om gaat. ,,Dat iedereen van het team op het podium heeft gestaan vind ik heel mooi. Wedstrijden winnen is gewoon heel moeilijk dit seizoen, met heel veel kanshebbers in het peloton. En het winnen van de cup is natuurlijk bijzonder.

Daar hebben we met z’n vieren hard voor gewerkt.’’ En dan, op besliste toon: ,,Maar het is nog niet klaar hè. We gaan nog naar Zweden en daar willen we graag iets moois laten zien.’’

Het is haar laatste trip met ‘de meiden’. En dat is iets dat Lisa van der Geest met weemoed zal beleven. ,,Zo is het wel, ja. De laatste keer samen op vakantie. Oh nee, dat mochten we niet zeggen, hahaha. Maar dat is wel uniek aan dit team. We zijn echt vriendinnen. En naar Zweden gaat onze fysio Zoey van den Bosch mee, ook een vriendin, net als onze manager Michelle de Bruin. Dat wordt een heel mooie week.

Of ik dat ga missen? Natuurlijk. Dat is wat ik écht ga missen, met de meiden op pad zijn, met elkaar strijden en lief en leed delen. Zeker.’

- FEBRUARI 2022 - 19

Geef ijsplezier cadeau!

NIEUW

O.A. TE KOOP BIJ: de ijsbanen en via www.schaatscadeaukaart.nl

BEIJING 2022 Koele ‘Suus’ pakt op rampdag tweede olympische titel

Suzanne Schulting subliem

D

e ontlading vertelde het hele verhaal. Álles kwam er even uit bij Suzanne Schulting. Alle emotie, alle spanning vooral. Alles zat in die gebalde vuisten, in die schreeuw. De koningin van het shorttrack prolongeerde haar olympische titel op de 1000 meter, iets wat misschien nog moeilijker was dan die eerste titel die ze vier jaar eerder pakte in Pyeongchang. ,,Ik ben zó blij dat het gelukt is’’, jubelde Schulting.

De prachtige zege van Schulting, die in de finale haar schaats net even eerder over de finish drukte dan de Koreaanse MinJeong Choi, was de climax van een bizarre dag voor de shorttrackers, waarop de gierende emoties ook niet aan Schulting (24) voorbijgingen. Ze zag het verdriet van de mannen, die een rampzalige dag kenden. Valpartijen op de 500 meter, een gemiste finale op de relay; alles ging mis.

En dat bracht zelfs de doorgaans stoïcijnse bondscoach Jeroen Otter van zijn stuk.

Ook hij huilde tranen van verdriet, al verborg hij die achter zijn mondkapje.

Schulting kreeg het allemaal mee. De shorttrackers delen immers de kleedkamer, waar de mannen uithuilden na hun gemiste kans op de relay. Schulting was daar net weg. ,,Maar ik zag natuurlijk wel het verdriet van de jongens.’’ En ook van Otter. ,,Voor hem was dat natuurlijk ook vreselijk. Een rollercoaster. We hebben er heel even over gesproken en daarna heb ik gezegd dat de knop nu wel om moest, dat er voor mij een finale wachtte. Dat hebben we gedaan, waarna we de tactiek hebben besproken.’’

Het tekent de absolute klasse van Schulting dat ze zich daarna kon afsluiten van al die ellende om haar heen en zich

focussen op de taak die voor haar lag. Dat ze in staat was te doen wat ze het beste en het liefste doet: keihard rijden en winnen. In die finale was zij de prooi waarop werd gejaagd, terwijl ze zelf de jacht had geopend op prolongatie van haar olympische titel, iets wat voor haar bijna 25 jaar geleden alleen de Koreaanse Lee-Kyung Chun presteerde.

Spanning En daarna werd Suzanne Schulting even gek. Ze schreeuwde, zwaaide met de armen, balde haar vuisten en vloog in de armen van Xandra Velzeboer. ,,De spanning van de hele dag kwam eruit’’, verzuchtte ze. ,,Ik was echt zó zenuwachtig, niet normaal. Ik voelde me echt supergoed, maar dan moet je het tot en met de finale toch nog even doen. Ik kan bijna niet geloven dat het weer is gelukt.’’

In de kwartfinale toonde ze al haar vorm en snelheid in de vorm van een wereldrecord. Dat gaf vertrouwen, stelt

Schulting. ,,Ik wilde dat wereldrecord ook heel graag, maar had nooit verwacht dat ik dat hier in Beijing zou rijden. Eigenlijk wilde ik dat ook liever niet, omdat het heel veel energie kost. Maar ik kon het doen met hulp van Xandra, die heel hard startte waardoor we meteen snelheid hadden, waarna ik ‘m kon doortrekken. Maar een wereldrecord, nee, dat had ik echt niet verwacht. Was ik ook geen moment mee bezig geweest.’’

Maar het was vooral ook de druk die eruit kwam, vervolgde ze. Schulting weet immers al vier jaar lang dat ze in Beijing haar titel zou moeten verdedigen.

In die vier jaar groeide ze als shorttrackster enorm. Waar de titel in Pyeongchang nog een verrassing was, ontpopte ze zich daarna als de beste van de wereld.

Waar ze kwam, won ze vrijwel altijd. Dan ligt er ineens ook een totaal ander verwachtingspatroon voor de Spelen in Beijing. ,,Maar het is helemaal niet vanzelfsprekend dat ik hier even de titel ga pakken. In shorttrack is eigenlijk níets vanzelfsprekend.

Kijk hier ook naar de finale, zóveel goeie atleten. Dat het me dan juist in deze sport lukt om het wéér te doen, dat geloof ik nog niet eens helemaal.’’

De verrassende derde plaats voor Hanne

Desmet maakte voor Schulting het succes compleet. De Belgische traint al heel lang mee met de Nederlandse ploeg en wordt meer gezien als teamgenoot dan als rivale. ,,Dat zij de bronzen plak wint, is zó bijzonder. Dag in, dag uit trainen we samen, en dan pakt je trainingspartner ook een medaille. Ik zag op een gegeven moment ook het hele team staan, en dan ben ik zo trots op ze. Zonder hen had ik dit absoluut niet gekund.’’

Maar ze zag ook de realiteit onder ogen, nam het verdriet van de mannen mee in haar gevoel. Ze zag het voor haar race gebeuren, vertelde Schulting. ,,Je probeert je daardoor niet te veel laten afleiden, maar als je dan bij de jongens dat verdriet ziet, is het wel heel dubbel allemaal.

Dat laat heel erg zien dat onze sport weliswaar verschrikkelijk mooi is, maar soms ook gewoon verschrikkelijk. Dat je het op zo’n manier, op een paar duizendsten niet kan halen. Wat dat betreft was het ook echt gewoon een kutdag, als ik dat zo mag zeggen.’’

En vervolgens liet Suzanne Schulting zien dat ze ook gewoon menselijk is. Dat ze een killer op het ijs kan zijn, maar dat onder dat laagje onaantastbaarheid heel veel gevoel zit. Ook bij Schulting kwamen de emoties als het ging over haar familie. Dat de hal in Beijing vrijwel leeg is, boeide haar nauwelijks. ,,Dat zijn we na bijna twee jaar al een beetje gewend.’’ Maar dat haar ouders Jan en Hannie er niet konden zijn, brak haar hart. ,,Dat zij hier niet op de tribune kunnen zitten om dit mee te maken’’, stamelde Schulting, terwijl de tranen over haar wangen stroomden. ,,Zo vaak rijd je geen Olympische Spelen. Dat zij er niet bij zijn, vind ik het allerlastigste.’’

Suzanne Schulting balt de vuist en schreeuwt het uit. Ook de komende vier jaar is zij olympisch kampioen op de 1000 meter. ,,Ik kan het amper geloven.’’ (Foto Orange Pictures/Iris van den Broek)

- FEBRUARI 2022 - 21

Blessure noopt Ingmar Berga tot gedwongen afscheid

Verder zonder ‘Speedy’ door Eric Korver

I

ngmar Berga was vanaf zijn debuut op het hoogste niveau een smaakmaker in het marathonpeloton. Hij reed met lef en branie, was rap en boekte overwinningen. Maar na dit seizoen is het klaar. Een hersenschudding die hij in het voorjaar opliep hindert hem al de hele winter en Berga vindt het nu mooi geweest. ,,Doorgaan is geen optie meer.’’

Het is een afscheid dat je hem niet gunt en dat hij ook niet verdient. Ingmar Berga mag dan weliswaar inmiddels 37 jaar zijn, hij heeft nog altijd de uitstraling en bravoure van de twintiger die kort na de eeuwwisseling zijn opwachting maakte op het hoogste niveau. Maar na het volledig geschrapte coronaseizoen is het ook deze winter kommer en kwel voor Berga, die voor zichzelf een moeilijke, maar onafwendbare conclusie trok. ,,Vijftig, zestig rondjes rijden en dan maar hopen dat het

wat wordt is niks voor mij. Ik ben er klaar mee.’’

Een flinke val op de fiets verknoeide in april vooral zijn voorbereiding, zo leek het. Berga liep een soort whiplash op, en had veel last als hij in de trainingen vol gas ging. ,,Dan krijg ik last van mijn nek en koppijn. Dat gaat wel steeds beter, maar het duurt gewoon verschrikkelijk lang. Je kunt echt beter

je poot breken dan deze ongein’’, vertelde hij kort voor het seizoen nog.

Maar het ging uiteindelijk niet beter. Niet echt in ieder geval. De hoofdpijn is er nog steeds als reactie op een flinke inspanning. Berga probeerde het wel vaak dit seizoen, maar de rijder van Jumbo-Visma stond in alle gevallen ruim voor het einde weer langs de kant. ,,Ik reed die marathons om op te bouwen, en toen ik eindelijk in Hoorn aan 75 ronden kwam, dacht ik ‘nu komen we ergens’. Maar de week erna deed ik tijdens een training op de fiets iets te gek, en meteen was de koppijn er weer.

Mijn lijf was zo gigantisch leeg dat ik twee weken bezig ben geweest om me weer een beetje oké te voelen. Dan sloop je je lichaam echt.’’

Ongrijpbaar

Ingmar Berga: ,,Ik ging met een klotegevoel naar de wedstrijden, ging daarna met een klotegevoel weer naar huis. Daar heb je echt nul komma nul aan.’’

En zijn blessure is echt van het ongrijpbare soort.

Behandelingen zijn moeilijk en vormen eigenlijk niet meer dan een noodverbandje, legt hij uit. ,,Rust is eigenlijk het belangrijkste. En verder kan je wel wat behandelen, maar als ik één keer te gek deed, kwam het echt meteen weer terug. Dat bood eigenlijk alleen een tijdelijke oplossing om de hoofdpijn weg te halen. Ik kan er echt helemaal niks mee.’’

In het hoofd van Berga groeide langzaam het besef dat hij richting de uitgang van zijn loopbaan werkte. Na de marathon in Tilburg uitte hij dat al naar zijn ploeggenoten bij Jumbo-Visma. ,,Ik vertelde ze dat zo doorgaan geen optie was voor mij. Het ging echt niet goed en dat ging ten koste van mijn gezondheid en ook van mijn gemoedstoestand. Ik werd er echt fucking chagrijnig van. Het is niks voor mij om vijftig, zestig ronden te rijden en dan te stoppen. Daar werd ik alleen maar depressief van. Ik ging met een klotegevoel heen,

INTER VIEW

Ingmar Berga in meerdere fases van zijn loopbaan. Vlnr: in het pak van AMI Kappers, winnend voor A-ware, als Nederlands kampioen op de Weissensee, en juichend voor Okay Fashion & Jeans.

ging daarna met een klotegevoel weer naar huis. Daar heb je echt nul komma nul aan.’’

In Eindhoven wilde hij nog rijden omdat het al een paar weken best goed ging. ,,In de training kon ik ook weer af en toe even doortrekken op de schaats. Maar dan deed ik op de fiets weer net iets te gek en was het wéér klaar. Op dat moment dacht ik ‘nu is het klaar’.’’

Een andere optie dan stoppen zag de Drent niet meer. ,,Zodra ik over het rood ga, is het mis. Dan fiets ik blokken intensief duur, en die gaan op zich prima, maar als ik thuiskom weet ik al dat het niet goed komt. Dan is topsport gewoon onmogelijk. Het heeft nu ook al zó lang geduurd. Wil je doorgaan, dan zou het nu over moeten zijn, anders ga je wéér zo’n periode in. Daar had ik geen zin meer in. Dat is het me ook niet waard.

Ik raakte het plezier in de sport ook kwijt.

Ik vind het mooi vol gas te gaan en als dan niet meer kan, waar doe ik het dan nog voor?’’

Trots Natuurlijk is er de frustratie dat het zo moet eindigen. Dat er straks een peloton rondrijdt zonder ‘Speedy’, zoals zijn bijnaam jarenlang luidde. Maar Berga houdt zich vast aan de vele mooie jaren, aan de goeie herinneringen. ,,Zeker. Honderd punten’’, klinkt het, zoals alleen hij dat zeggen kan. ,,Dat is ook het enige waar ik aan terugdenk. Dit jaar ben ik al vergeten. Afsluiten en klaar. Als je kijkt hoeveel ik gewonnen heb, moet ik daar gewoon trots op zijn. Dan heeft het geen zin aan de slechte momenten te denken. Ik heb genoeg mooie momenten om wél aan te denken.’’

‘Speedy’ debuteerde eind 2004 als twintigjarige in het A-peloton, nadat hij de Cup had gewonnen bij de B-rijders. ,,Mooie tijd’’, verzucht hij. ,,Een prachtig peloton met nog DSB en al die grote sponsoren. Daarom is het ook goed dat Jumbo en Reggeborgh nu ook in het peloton rijden. Dat maakt het echt beter, al houdt het allemaal nog niet over qua rijders en sponsoren.’’

Hij won uiteindelijk negentien marathons op kunstijs en mocht vier nationale titels bijschrijven op zijn erelijst: twee keer het NK op kunstijs, twee keer op het natuurijs van de Weissensee. ,,Ik maak geen onderscheid tussen die prijzen. Ze zijn me allemaal even lief. Maar de eerste is wel de belangrijkste geweest.’’ Dat was in 2007 de Nederlandse titel op het kunstijs van de Jaap Edenbaan, nog in het pak van DSB.

,,Daarna wist ik dat ik het kon. Voor het succes daarna was dat de belangrijkste zege.

Maar ook in 2013 in Utrecht. Ik zat in de BAM-ploeg, waar iedereen kon winnen.

Ik was de enige van ons team in de kopgroep en dan staat er best wat druk op.

Dan wordt er echt verwacht dat je de winst pakt, en het is mooi als je het ook afmaakt.’’

Lachend: ,,Anders was het geen gezellige avond geweest, want daar werd echt niet gezegd ‘tweede is ook leuk’. Maar uiteindelijk vond ik ze gewoon allemaal mooi.’’

Hoofdprijs Zes jaar geleden legde hij beslag op de laatste hoofdprijs uit zijn loopbaan: de eindzege in de Marathon Cup. Dat werd een curieuze avond. In Alkmaar werd Berga namelijk door zijn coach Jillert Anema langs de kant gehouden. Het was de inleiding tot het vertrek van Berga bij A-ware, die daarna zou uitkomen voor Okay Fashion & Jeans. Maar tijd heelde ook die wond. ,,Ik ben vaak een paar minuten boos, en dan denk ik ‘laat maar’. Wat heeft het ook voor zin? Je moet gewoon genieten van de mooie dingen en niet in de slechte blijven hangen.’’ Die Cup staat uiteindelijk

Ingmar Berga voert het treintje van Jumbo-Visma aan. ,,Het heeft geen zin aan de slechte momenten te denken. Ik heb genoeg mooie momenten om wél aan te denken.’’

gewoon achter zijn naam, en met Anema heeft Berga de strijdbijl al lang en breed weer begraven. ,,Het marathonwereldje is ook te klein om ruzie te maken.’’

Zijn laatste zege dateerde van november 2017, toen hij in Hoorn in een bizarre finale mats Stoltenborg aftroefde. En de manier waarop typeert Ingmar Berga. De twee waren samen overgebleven in de finale, en die leek de kant van Stoltenborg op te gaan. Berga worstelde zich over het ijs. Kapot, de handen op de knieën. ,,Bij de ploeg van Stoltenborg stonden ze al te juichen, die dachten dat het binnen was.’’

Maar al snel bleek dat je Berga nooit moet afschrijven. De man die altijd rijdt met een vechtershart was uiteindelijk tóch de sterkste. ,,Zo heb ik eigenlijk altijd wel gereden, met het hart. Ook de laatste op de Weissensee won ik zo. Alles of niks, met een verrassende aanpak. Ik denk dat ik als rijder niet heel voorspelbaar was, dat ik altijd naar iets zocht om de tegenstander te verrassen.’’

En dat karakter van hem kwam wel vaker bovendrijven. Zoals na zijn enkelbreuk. Die liep hij op tijdens een trainingskamp met BAM in Livigno. Maar in recordtijd maakte hij in Haarlem alweer zijn rentree. ,,Na de

jaarwisseling won ik toen op de Weissensee het Open Nederlands kampioenschap. Ja, dat was echt geweldig.’’

Europese titel Ook op skeelers was Ingmar Berga altijd een topper. Hij won in zijn lange loopbaan meerdere Nederlandse titels. Hoogtepunt blijft de Europese titel die hij in het Italiaanse San Benedetto del Tronto veroverde.

Op de marathon won hij daar solo. Berga liet onder andere Sjoperd Huisman en de Belg Bart Swings achter zich. Zelfs in de zomer van 2019 kroonde hij zich nog tot Nederlands kampioen op de marathon.

Wat er nu volgt, weet Ingmar Berga nog niet. ,,Even afwachten maar.’’ Hij heeft immers altijd geschaatst voor zijn brood, weet iet beter dan dat. Al heeft hij inmiddels wel wat andere activiteiten ontwikkeld. ,,Ik heb een winkeltje in Hoogeveen met Cipollini-fietsen en fietsspullen. Dat gaat steeds beter. Maar in principe wil ik gewoon graag bij de ploeg blijven om daar wat te doen. Daar is verder nog niet over gesproken, maar dat gaan we na de Spelen zeker een keertje doen.’’

ai164398094729_220012_Unox_Eremuts_Questionmark251x375mm_v1_HRc.pdf

2

04-02-2022

14:22

Wie winter zo’n Unox Eremuts?

kijk voor meer informatie op www.unox.nl

De Barre Beukers zijn klaar voor het maken van een nieuwe podcast. Vlnr: Kevin van der Horst, Gerwin Smit, Marthijn Mulder, Jurrian Haasjes en Ronald Haasjes.

(Foto Neeke Wassenbergh-Smit)

Podcast Barre Beukers over marathonpeloton

P

Amusante schaatspraat

odcasts zijn populair en daarom is het niet verwonderlijk dat die ook in de schaatswereld steeds vaker te beluisteren zijn. De marathonschaatsers hebben sinds dit seizoen hun eigen versie, namelijk die van de Barre Beukers.

Amusante schaatspraat met een luchtige ondertoon. Oftewel: met – vaak – een knipoog kijken naar het peloton .

Eigenlijk doen ze een beetje wat elke vriendengroep doet die betrokken is bij een sport: lekker daarover kletsen, al dan niet met een potje bier op tafel. Voor het vijftal Gerwin Smit, Ronald Haasjes, Marthijn Mulder, Kevin van der Horst en Jurrian Haasjes is dat niet anders. Alle vijf rijden ze in het peloton of hebben ze dat gedaan. En alle vijf kletsen ze graag over hun sport. Sinds eind oktober doen ze dat dus in de podcast van de Barre Beukers.

Eerst maar eens de naam. Daar moet toch een verhaal aan vastzitten, zou je zeggen.

Dat valt op zich best mee, al komt die ook weer niet uit de lucht vallen. Die naam ontstond, vertelt Ronald Haasjes, eigenlijk al voor dat een aantal van hen bij de ploeg van ZiuZ reed. ,,Dat gebeurde in het jaar daarvoor, in een team met Gerwin en ook Kay en Rick Schipper en ploegleider Johan Berga. We hadden het altijd over de barre beukers, en dat stond bij voorbeeld ook in de kraag van ons pak. Daar is het een beetje ontstaan, maar hoe het verder gelo-

pen is durf ik niet direct te zeggen.’’

Wel werd er zo’n twee jaar geleden een account aangemaakt op Instagram onder dezelfde naam. ,,Dat was gewoon voor de lol’’, stelt Haasjes. ,,Daar stond een beetje op wat we hebben gedaan, wat gekkigheid. Zo is dat uiteindelijk wel gegroeid.’’

ook leuk om te doen. Dan gaan we zitten en lullen we wat over de koers, over dingen die spelen in het peloton, over wat we hebben gehoord. We laten via social media weten als er een nieuwe editie is, en mensen die Spotify hebben zien ‘m vanzelf verschijnen.’’

Proberen

Enthousiast

De podcast van nu is weer van een heel andere orde. Ook dat ‘kwam er eigenlijk gewoon van’. Ze luisterden weleens naar de podcast van Wichert Hoekert, maar constateerden ook dat een volgende editie daarvan wel heel lang op zich liet wachten. ,,Hebben we maar eens aan hem gevraagd hoe het zat, of hij nog wat ging doen’’, vertelt Gerwin Smit. Het antwoord was ontkennend, waarop de vijf concludeerden dan wel in dat gat te willen springen. ,,We wilden het wel proberen. We komen alle vijf hier uit de buurt, uit Rouveen of Staphorst, en voor of na de training zitten we toch altijd al een beetje te ouwehoeren.

Dan is het best leuk eens zoiets te doen.

Hoekert wilde ons wel een beetje helpen, hij heeft de apparatuur en de kennis. In die zin maakten we een makkelijke start.’’

Inmiddels ‘staat’ de podcast wel. Ze hebben een aflevering of acht gemaakt en bouwen gestaag aan een luisterpubliek.

Echte structuur zit er overigens nog niet in, bekent Smit. ,,In het begin waren we dolenthousiast en wilden we elke week wel, maar nu proberen we het om de twee weken. Soms met een gast aan tafel, da’s

Spontaan is een beetje het sleutelwoord, maar er zit ook wel een beetje een doel achter, legt Smit uit. ,,We willen toch graag mensen enthousiast maken voor de marathonsport, onder andere door veel verhalen te laten horen. Dat moet ook een beetje breed gedragen worden, wat best lastig is. Je wilt niet te diep ingaan op dingen voor de mensen die niet zo in het marathonschaatsen zitten, maar je wilt ook niet te oppervlakkig zijn.’’ De reacties zijn in ieder geval leuk, en ze merken dat steeds meer mensen graag luisteren. Smit: ,,Mijn vader is 74, schaatst twee of drie keer per week in Thialf met andere gepensioneerden, en die hoort ze dan weleens over de Barre Beukers praten. Dat het aardig is om te horen. Dat is toch leuk.’’

De mannen zit zelf ook nog diep in de boezem van het peloton. Ronald Haasjes rijdt zelf nog in de Topdivisie, en uitgerekend in de podcast maakte hij recent nog kenbaar over te stappen van Bouwselect naar het nieuwe team van Reggeborgh. Maar juist daardoor moet hij soms ook op z’n tellen passen. Een paar verkeerde woorden over een collega en bij de volgende wed-

strijd eindigt hij in de boarding. ,,Soms wil ik iets zeggen, maar denk ik ‘laat dat Gerwin maar doen’. Die staat op zaterdag toch gewoon mooi langs de zijlijn. En je komt die jongens natuurlijk altijd weer tegen in de kleedkamer. Je moet ook oppassen dat je niet heel negatief bent, dat is niet de bedoeling, maar je moet ook kunnen zeggen wat je denkt.’’

Lachen Haasjes krijgt ook wel reacties in de kleedkamer. ,,Soms gaat het er wel over, ja. Of dan maken ze opmerkingen waaruit ik kan afleiden dat ze de podcast hebben geluisterd. De meesten kunnen er wel om lachen. Het is ook maar een beetje boerenpraat, wat ouwehoeren en wat gekkigheid, en dat vindt iedereen mooi. Er wordt al veel te veel heel serieus gepraat over sport, en dit is marathonschaatsen. Maar we kunnen merken dat het gewaardeerd wordt.’’

De mannen richten zich in ieder geval niet louter op de Topdivisie van de mannen. ,,Nee, we volgen alle wedstrijden, vinden de dames ook leuk om naar te kijken’’, vertelt Smit. ,,En ook de heren en dames Beloften. We proberen iedereen aan bod te laten komen. En natuurlijk zeggen we weleens iets, maar altijd met respect of een knipoog. Het is nooit ons doel iets of iemand af te zeiken. Gelukkig vinden de meest liefhebbers het leuk naar ons te luisteren.’’

- FEBRUARI 2022 - 25

BEIJING 2022 Relayploeg verovert de mooiste titel in shorttrack

Magistrale meiden

26 - FEBRUARI 2022 -

Yara van Kerkhof, Selma Poutsma, Suzanne Schulting en Xandra Velzeboer vieren de olympische titel. (Foto Orange Pictures / Iris van den Broek)

BEIJING 2022

I

n een sport die naar buiten toe te boek staat als individueel beschouwen shorttrackers het als de heilige graal: de olympische titel op de relay. En die belandde na tal van mislukte pogingen nu eindelijk in handen van de Nederlandse vrouwen. Dat leverde uitzinnige taferelen op in het Capital Indoor Stadium in Beijing.

Natuurlijk rekende iedereen Nederland vooraf tot de favorieten voor het koningsnummer van het shorttrack. Maar als er één ding inmiddels duidelijk is, dan is het wel dat je in shorttrack nergens op kunt vertrouwen. Een val, een penalty; het gevaar loert overal. Maar de vrouwen van Oranje weerstonden dat allemaal in een weergaloze finale met de sterkste teams ter wereld. Op indrukwekkende wijze werd duidelijk gemaakt dat er maar één team recht had op deze olympische titel.

Daarmee ging een droom in vervulling.

Niet direct voor alle vrouwen die in de loop der jaren meedroomden. Het verhaal van Lara van Ruijven is bekend. Zij overleed plotseling in de zomer van 2020 aan de gevolgen van een auto-immuunziekte.

En Rianne de Vries was weliswaar mee naar Beijing, maar reed geen meter. Dat zal in haar droom anders zijn geweest. Xandra Velzeboer en Selma Poutsma waren de nieuwe namen, naast natuurlijk Suzanne Schulting en Yara van Kerkhof.

Dat viertal zette de finale van begin tot eind naar de hand, met een hoofdrol voor

de magistrale Velzeboer. Nadat Poutsma Nederland meteen vanaf de start aan kop had gebracht, verloor Velzeboer die heel even. Om meteen geweldig te corrigeren. ,,Ik was iets te vroeg ingekomen waardoor ik iets te laat mijn duw kreeg’’, vertelt Velzeboer. ,,Dan is er voor hen ruimte om daar gebruik van te maken. Ik dacht heel even ‘o nee, je gaat me nu niet inhalen, maar ik bleef de buitenkant goed doorversnellen, kwam terug op kop en kon meteen een enorm gat slaan. Het was wel even een opluchting dat dit lukte, want ik had wel even een momentje van stress.’’ Velzeboer had al aangegeven dat ze in de vorm van haar leven verkeerde. ,,Dat kwam er nu op het juiste moment uit.’’

Kansloos De Koreaanse vrouwen, de Chinese, de Canadese; ze waren allemaal kansloos tegen het geweld van het Nederlandse kwartet, dat zichzelf na de finish van Schulting verloor in een collectieve hysterie van vreugde. ,,Dit is de gedroomde medaille, het ultieme doel’’, verklaarde Van Kerkhof. ,,We zijn olympisch kampioen, de mooiste titel die er is. Ik ben zo trots op ons allemaal dat we het hier gewoon doen.’’

Niet met vijf vrouwen, maar met zes. Dat was zonneklaar. ,,Dit bereiken we voor mijn gevoel ook nog steeds door Lara’’, vond Van Kerkhof, die in Beijing reed met het panterhart van Van Ruijven op haar helm en net als alle andere rijders op haar mouw. ,,Zij heeft ons zóveel geleerd, heeft ons lol laten maken in de sport, en dat

nemen we allemaal mee. Ze is er gewoon bij.’’ ,,Lara zit diep in ons hart’’, vertelde Schulting. ,,Ik denk dat ze van boven heel trots op ons neerkijkt. Dit is ook altijd háár droom geweest.’’

H

Op het podium maakten de vier dat nog eens ten overstaan van de hele wereld duidelijk. Vier kushandjes, vier vingers die naar boven wezen. ,,We dragen deze titel op aan Lara.’’

Magnum Opus van Jeroen Otter

et winnen van de olympische titel op de relay was niet alleen voor de rijdsters van het Nederlandse team een droom die uitkwam, maar ook voor coach Jeroen Otter. Die had daar, bekende hij, liefst 28 jaar op moeten wachten.

,,Sinds 1994 ben ik daar al mee bezig’’, vertelde Otter. ,,Ik heb zilveren medailles, bronzen medailles, maar het goud ontbrak altijd, terwijl we daar in mijn beleving wel een aantal keer de kwaliteit voor hebben gehad. Als dat dan nu komt is dat geweldig. Zeker in de manier waarop. Deze dames zijn echt een powerhouse. Zó afsluiten, met fantastische tegenstanders als Korea, China en Canada, de vier sterkste landen ter wereld met geweldige opstellingen, als deze vier het dan zo afmaken, is dat voor

een coach en staf onbeschrijflijk.’’

Het is, vervolgde Otter, zijn Magnum Opus, de kroon op zijn loopbaan. ,,Natuurlijk voelt dat zo. We werken hier al heel lange tijd naar. In het begin met Lara van Ruijven en Rianne de Vries, en dan zie je uiteindelijk deze vier het doen.

Dat is geweldig. Je ziet ook dat de puzzelstukjes aanval, overzicht, koel blijven en versnelling op z’n plek vallen.

We hadden ook nog een wissel waardoor de juiste mensen op de juiste plekken kunnen komen. En dat betaalt zich dan zó uit.’’

Otter genoot heel even in stilte, liet het succes even tot zichzelf doordringen. ,,Want de blijdschap is er niet alleen voor jezelf. Ik weet ook welke impact dit heeft op de dames. Het hele verhaal om tot hier te komen, de ups en downs, het grote verdriet. Om dan daar op dat podium te staan, is zó mooi.’

24 FEBRUARI TOT 5 MAART 2022

SCHAATSEN LULEA - VOOR PROFESSIONALS EN TOERTOCHT RIJDERS -

24 FEBRUARI: TOERTOCHT SEA-ICE CLASSIC - 200 KM 25 FEBRUARI: GRAND PRIX 1 27 FEBRUARI: ONK MARATHON 1 MAART: GRAND PRIX 2 2 MAART: TOERTOCHT SEA-ICE CLASSIC - 200 KM 3 MAART: GRAND PRIX 3 5 MAART: GRAND PRIX FINALE – ALTERNATIEVE ELFSTEDENTOCHT

WWW.SCHAATSENLULEA.NL KIJK OP NEDERLANDWERELDWIJD.NL VOOR HET LAATSTE REISADVIES

Het peloton zoekt een weg over het ijs bij Luleå onder typisch Zweedse omstandigheden. (Foto’s Neeke Wassenbergh-Smit)

Peloton na twee jaar weer in wedstrijden op natuurijs

H

Gretig naar Luleå

et slot van het marathonseizoen speelt zich deze winter af in Zweden. Op een slordige honderd kilometer onder de poolcirkel strijkt het peloton neer in Luleå voor maar liefst vijf wedstrijden. En één ding is nu al duidelijk. De horde marathonschaatsers is zo gretig als het maar kan zijn na twee jaar zonder wedstrijden op natuurijs.

De laatste gelegenheid waarbij de marathonschaatsers de strijd aanbonden was eveneens in Luleå. Drie wedstrijden op het zee-ijs van de Botnische Golf in omstandigheden zoals het peloton die inmiddels wel kent van eerder verblijven in Zweeds Lapland. Maar als je de rondjes op het ovaaltje in Noordlaren niet meerekent, is er daarna dus niets meer gereden op natuurijs.

En dat, verwacht Evert Hoolwerf, zal absoluut effect hebben op de races in Luleå. ,,Normaal gesproken hebben we natuurlijk eind januari de wedstrijden op de Weissensee. Wat je daarna vaak ziet, is dat de rijders een beetje naar het einde van het seizoen gaan toewerken, en dat de gretigheid er een beetje uit is’’, vertelt Hoolwerf. ,,Maar nu merk je aan alles en

iedereen dat dit juist helemáál niet zo is.

Iedereen staat echt te trappelen om daar te rijden. Dat is echt wel een verschil.’’

Meezitten Hoolwerf was zelf winnaar van de laatste twee wedstrijden in Luleå en ook nu is hij dik in orde. Dat bewees de man van Hoolwerf Heiwerken/AB Vakwerk wel met zijn zege in de cupfinale in Den Haag. ,,Maar verwacht niet meteen te veel van me hoor’’, tempert Hoolwerf al te drieste verwachtingen. ,,Voor die twee zeges heb ik nooit een goede wedstrijd gereden in Zweden. Sterker, ik denk dat ik er niet eens eentje heb uitgereden. Altijd was er wel wat. Om te kunnen winnen op natuurijs moet namelijk wel alles meezitten. Je materiaal moet heel blijven, het moet niet te koud zijn en je moet de scheuren ontwijken. Je bent van veel factoren afhankelijk.’’

Jordy Harink beaamt dat. Ook de rijder van Royal A-ware kent het klappen van de zweep op natuurijs. Hij stond immers al op het podium op zowel de Weissensee als in Zweden. ,,Da’s ook wel een beetje mijn terrein’’, stelt hij. ,,Ik voel me daar wel thuis.’’ Maar ook hij miste twee jaar lang de echte wedstrijden. ,,Vorig jaar heb ik nog wel wat gereden op natuurijs, maar

Evert Hoolwerf en Jouke Hoogeveen strijden, met op de achtergrond de indrukwekkende ijsbrekers van Luleå.

dat was een beetje relaxed genieten van mooie tochten. Met wedstrijden had dat niets te maken. Het zal daarom voor iedereen nu weer even wennen zijn.’’

Het wordt, verwacht Harink, ook best een beetje spannend. En dan heeft hij het niet alleen over het koersverloop, maar ook over de manier waarop rijders zich manifesteren in de Zweedse omstandigheden. ,,Het is maar afwachten wie van de nieuwe jongens in het peloton goed over natuurijs gaat, wie er op dat punt stappen maken. Ik vind dat wel interessant, maar kijk vooral ook heel erg uit naar de wedstrijden.’’

Veranderd Er is, wil Harink maar zeggen, natuurlijk veel veranderd in het peloton. Mannen die op natuurijs vaak bepalend waren als Jouke Hoogeveen, Frank Vreugdenhil, Erik Jan Kooiman en de broers Bob en Bart de Vries zijn er nu niet meer bij. Dat biedt ruimte aan andere mannen. ,,Het is mooi te zien wie opstaat. En dan kan het snel gaan hoor. Dat heb ik gezien bij mezelf als 19-jarige. Ik denk dat er meer zijn die nu die stap kunnen zetten.’’

Harink heeft zich ontpopt als iemand die bij uitstek goed is op natuurijs vanwege één heel belangrijke kwaliteit. ,,Niet kapot gaan, dat is vooral mijn kracht. Gewoon kunnen doorgaan. En dan maakt het me niet uit of het de Weissensee is of Zweden.’’ Maar in Zweden is merkbaar wel de structuur van het ijs anders. ,,Wat gevaarlijker, vind ik’’, stelt Harink. ,,Omdat er veel meer dunne haarscheurtjes in het ijs zitten, die je eigenlijk niet ziet. Maar verder hoop ik altijd dat het zwaar is. Laar het maar waaien, laat het maar selectief zijn. Hoe selectiever, hoe mooier.’’

Als het aankomt op favorietenrollen, dan wordt er vooral gekeken naar Hoolwerf

Heiwerken/AB Vakwerk. Hoolwerf snapt dat. ,,Maar ik weet niet of wij de sterkste ploeg hebben. Vlak ook Bouwselect niet uit, met zeker drie mannen die goed zijn op natuurijs. En bij Jumbo-Visma zijn ze ook heel fit, terwijl A-ware met Jordy Harink en Sjoerd den Hertog ook altijd goed is op natuurijs. Maar zelf hebben we inderdaad een ploeg die goed staat en goeie kaarten heeft.’’

Jordy Harink is vooral nieuwsgierig. ,,Wij moeten even afwachten, hebben een ploeg met jongens met weinig ervaring op natuurijs. Of zelfs geen. Ik denk dat iemand als Jos de Vos dit zeker moet kunnen, maar echt bewijs hebben we niet.

Voor onze ploeg wordt het snel leren, dat is wel zeker.’’

Restricties eraf Bram Smallenbroek ziet de komst van het peloton al net zo gretig tegemoet. De organisator in Luleå weet inmiddels dat de situatie in Zweden uitstekend is. ,,Sinds begin februari zijn alle restricties eraf. Dat zijn goede berichten. En omdat we nu samenwerken met een Zweedse organisatie, valt het evenement onder Zweedse regelgeving. Ook voor de beeldvorming is het heel fijn dat alles weer open is. Het zou heel raar geweest zijn als we naar een land gaan waar ze niet echt op ons zitten te wachten. Dat gevoel heb ik totaal niet, maar juist het gevoel dat ze ons heel graag ontvangen en ontzettend veel zin hebben in dit evenement.’’

Smallenbroek heeft een ruimer evenement kunnen neerzetten dan in het verleden, met liefst vijf wedstrijden. ,,Inclusief het Open Nederlands kampioenschap en de Alternatieve Elfstedentocht. Uniek dat wij dat mogen doen. Natuurlijk weten we dat dit normaal op de Weissensee wordt gereden, maar het is in ieder geval één keer leuk dat in Luleå te hebben.’’

- FEBRUARI 2022 - 29

COLUMN MARK TUITERT

Succes is niet hetzelfde als geluk T

opsport is het streven naar winnen. Maar het gevaar is dat je alles ophangt aan die overwinning, aan die gouden medaille. Je kunt de illusie kweken dat je gelukkig zult zijn als je goud wint of in je persoonlijke leven succes hebt.

De stoïcijnen waar ik zo’n fan van ben, streefden naar gemoedsrust onder alle omstandigheden, of een bepaald succes of resultaat nou behaald wordt of niet.

Ze koppelden hun emotionele toestand los van het resultaat.

Het gaat om de reis naar dat doel. Die kan ook waardevol zijn als die niet helemaal (of helemaal niet) soepel of leuk verloopt. Sterker nog: hoe meer we ergens voor moeten worstelen, hoe meer betekenis we eraan toekennen en hoe meer voldoening we ervaren. We creëren daarmee allemaal zelf betekenis, en die betekenis is voor iedereen uniek, of je nu wint of verliest.

Hartelijke groet, Mark

Velen van ons denken bij geluk aan geld, roem of succes. Dit is precies wat stoicijns geluk níet is. Stoïcijnen streven naar eudaimonia, wat neerkomt op een staat van gemoedsrust en zelfontplooiing en dat - heel belangrijk - ongeacht de omstandigheden. Stoïcijns geluk meet je dus niet af aan de afwezigheid van pijn aan de ene kant en zoveel mogelijk plezier of tevredenheid aan de andere kant. Nee, eudaimonia gaat over groeien, bloeien en betekenis vinden in het leven.

Het houdt in dat je dingen overwint – door te leren omgaan met pijn, verdriet en andere uitdagingen terwijl je onder alle omstandigheden hetzelfde gemoed houdt.

Dat wil niet zeggen dat je niet keihard je best wilt doen om te winnen. Wees ambitieus, stel dat hoge doel, en ga voor de winst als dat is wat je wenst. Maar vergeet niet te checken of die weg waardevol is, of de uitdaging je aanspreekt.

Foto: Vincent Riemersma

SCHAATS KALENDER Kalender Langebaan 4-20 februari Met: 15 februari 17 februari 18 februari 19 februari

Olympische Spelen OS Teampursuit m/v OS 1000 meter vrouwen OS 1000 meter mannen OS Mass-start m/v

Beijing (CHN)

19-20 februari 19 februari 26 februari 2-5 maart 3-6 maart 4-5 maart 5-6 maart 12-13 maart 12-13 maart 12 maart

NK Junioren A/B NK Allround Junioren C NK Supersprint/Pure sprint WUC Speedskating 2022 ISU WK Allround en Sprint Vikingrace Holland Cup & Rabo finale ISU World Cup Finale Bloksma 5/10km Bokaal De Zilveren Bal

Enschede Enschede Alkmaar Lake Placid (USA) Hamar (NOR) Heerenveen Enschede Heerenveen Haarlem Leeuwarden

30 - FEBRUARI 2022 -

Kalender Shorttrack 4-20 februari Met: 13 februari 16 februari

26-28 februari 4-6 maart 5 maart

Olympische Spelen 500 mtr mannen Relay vrouwen F 1500 mtr vrouwen F Relay mannen F

Beijing (CHN)

Speculaascup WK Junioren Benelux Cup

Hasselt (BEL) Gdansk (POL) Nijmegen

Kalender Marathon 25 februari 27 februari 1 maart 3 maart 5 maart

Grand Prix 1 ONK Marathon Grand Prix 2 Grand Prix 3 Sea Ice Classic GP Finale

Luleå (ZWE) Luleå (ZWE) Luleå (ZWE) Luleå (ZWE) Luleå (ZWE)

Puzzel Ook kans maken op fantastische prijzen?

Scan de QR code en

* Het boek DRIVE van Mark Tuitert * Schaats Cadeaukaart t.w.v. € 25,* Een testpakket van 226-ers

Los dan onderstaande puzzel op, Scan de QR code stuur je antwoord in. en vul het antwoord in of op www.skatenl.nl/puzzel of mail deze naar info@skateNL.nl voor 09-03-2022.

Wij maken in de volgende editie de winnaar bekend.

Oplossing puzzel SkateNL Januari 2022 was: WINTERSPELEN. Winnaar Januari 226-ers pakket Ineke van Kempen, boek Drive: J de Graaf, 4 Oosters schaatscadeaukaart: Cees Stoop WereldPlantenRangtel- Aan

Blijspel

Drank

Blijspel

Drank

taal

4

Wereldtaal

land

geslacht

Oosters land

VerPlantenpakking geslacht

Loop- Schande vogel

Smerig

11

11

Lengtemaat Meervoud Lengtemaat

Filmprijs

Meervoud

Noorse schrijver

Wig

Heldendicht

Filmprijs

Treuzelaar

Slim Slim

18

Elk

3 Treuzelaar

3 Euro-

Windpees staatje richting EuroWindpees staatje richting

Trottoir Trottoir Werptouw WerpMet touw name

Gast

13

Met Riviername monding Plak Plak

Heldendicht

18

Elk

Duitse Rivierrivier monding

Spelonk Specerij

Fruit

Grondsoort

Fruit

Grondsoort

Stevig

As

Brood Brood

Dorpel

Ereis

BUZING Puzzels

Tocht

Pers. vnw.

Italiaanse rivier Tocht Gewicht Italiaanse rivier

Graszode

Vermindering

Overlevering

24 24

Strijdperk Strijdperk

Zoete Oppervl. EetgeleBelekkernij maat genheid hoeftig

19 Kijk-

Slot

19

Noot

Stortplaats Stortplaats

Middagslaapje Middagslaapje

plaatje

10

Spetter

10Engels

Spetter

22

Engels Snel bier

21

Landbouwer

bier

Plan

20

22

Ondervraging Natuurk. term

Hap Slang Plant

Ondervraging

Orkestleider

Kinderverblijf

Orkestleider

Laag Tegen Eenheid v.

Tegen stroom

Uniek

9

UniekOnbepaald vnw.

Onbepaald vnw.

9

Pers. vnw.

Spinnenweb

Pers. vnw.

KippenSpinnenloop web Chinese Kippenloop maat

SchranHeilige der Heilige

Chinese maat

Rendier Rendier

12

Drom

12

Drom

BUZING Puzzels

1

2 1

3 2

3

4 4

5 5

6 6

7 7

8 8

T T K O M K O M N N V I E V I E C M M C P O P O L E E L E E S T O O S T A A A L A N M N D D M O O O D R R K E K E R R R R A A

9 9

10 10

11 11

12 12

13 13

14 15 16 17 18 19 20 14 15 16 17 18 19 20

N A A T N T II O O NN AA LL

21

21 22 22 23

23 24

24

Wie winter zo’n Unox Eremuts?

I W D A K L G I W D A K L G E D I E E M B A L L A G E U I T R O E P E D I E E M B A L L A G E U I T R O E P O N E EUnox R N gek A op A P E R S N Oplezier E V E R O N E ij E R zijn we N A A P de E R om met S Nelkaar O E V E teRmaken. Dan S D G winter.

D E L E R R I N G S P Nederland A T buiS D G D ESterker L E Rnog: we R I N lijkt G het welSofPheel A T I B S E N E I W I T R E I S L gezellig E ten I B houden S E N vanEde IHollandse W I T R is.

E Daarna I S thuiskomen, A A L E S C C AA RR Als het EE EL L P P NDtafel D en V L G U Gmet steWinters. koud rond S KKbuiten AA NNE O ONde V opwarmen L U Z O E V E N S G Mooier P E G O of stamppot.

P wordtEkrijgen G O wij het warm.

Z O vige E Verwtensoep E N S G V E E B E T niet.

E II EE DD EE RR A wordt het wat ons betreft A V E E B E T E E P O E R N E L B O X R Heerlijk uitwaaien: samen, alleen, met Maar winterpret wordt mogelijk E P O E R N E L B O X R NR R A D O gezin O SSofTT je met Door het O OO O gemaakt winterliefhebO O EEvrienden.

NN O ON door Aechte A A D bos of over het En mocht het O O bers!PEnthousiastelingen P E E M M I die NbelangeS S S OO S NNstrand.

OO I N gaan of loos en P dauw S wordt AM M E R FF vriezen OO RR S AAer sneeuw voorA AR R M Mvoor A dag P E R opstaan E E om dan ervoor datNIiedereen E AAwij FFintens NNA Agelukkig!

MME E S S E EI Ite N zorgen N G E Lspeld, L TT A A worden N E E I G kan genieten.

TT Het gevoel SS PPvan I I winterpret: LL OORsneeuwE ES ST We N N Gallemaal E E wel zo RE E G GE E T kennen G poppen de zolder en de stoepE LL LL slee EE Gvan N ND D E E iemand: S SL LI deM E die N E M M PP EEmaken, GE E I buurvrouw M R R E N natuurlijk de schaatsen onderbinden jes in de straat schoonveegt R I E A R E N A S I E S T A E L A N D R I E A R E N A S I E S T A E L A N Dals er veel KK LL AA GG EE NN DD V VA AA AL LT T M ME EN NI G T E I G T E

B

SS PP EE EEDD

S SK KA AT TI IN N G G O O V A V LA L

6

6

Schrijfgerei

Godsdienst

Schrander

Rangtelwoord Rangtelwoord

Schrijfgerei Laag

GodsEenheiddienst v. stroom

Teken

17

17

Hap Kinderverblijf Plant

Gevaar Grootst

20

Natuurk. term

Slang

Snel

1

Landbouwer

Plan

21

Grootst

Kleur Teken Spook Kleur KijkSpook plaatje

VreemSlot de munt

Omslag

Gevaar

OnderZoete Oppervl. EetgeleBe- officier lekkernij maat genheid hoeftig

Vreemde munt

Omslag

1

Onderofficier

Om te bedanken

Trek

5

Boerenbezit

Boeren-

2

Eirond

Om te bedanken

Trek

5

Greppel

Europese

Troef- bezit Zojuist kaartEuropese

Vermin- Iedereen dering

Dop

8 8

Treurend Treurend

Sieraad

Zojuist

Iedereen Klaar

Strik

Binnen Opgooi

Opschepper

Gewicht

2

Kreet

Grafkuil

7

OverleNoot vering

Dwarsmast Dwarsmast

16

Italiaanse rivier

Klaar

Eirond

Opschepper

Pers. vnw.

Voedingsstof

Graszode

Specerij Dorpel

15

Pit

Troefkaart

Dop As

15 Specerij

Vrouwelijk dier

Greppel

Binnen Opgooi

Kreet Grafkuil

Italiaan-7 Ereis se rivier

Ik

Vruchtbare Numero plek Vruchtbare Numero plek

13

Maand

16

Voedingsstof

14

23

Noot

Nabootser

Spelonk Specerij

Ik

Onzin

Strik

Pit

Sieraad Bouwland

14

23

Maand Vrouwelijk dier

Noot

Nabootser

Deel van breuk

Stevig

Gast

Duitse rivier

Bouwland

Deel van breuk

Noorse Gewicht schrijver

Wig

Onzin

elkaar

Rangtel- Aan woord elkaar

Verpakking

Loop- SchandeGewicht vogel

Smerig

woord

sneeuw ligt, de buurman die lampjes ophangt als er ijs ligt om te zorgen dat de buurt tot laat kan schaatsen of de tante die een grote pan soep maakt en altijd wat extra soep rondbrengt zodat iemand die slecht ter been is niet naar de supermarkt hoeft.

Wij willen deze winterliefhebbers in het zonnetje zetten en aan het eind van deze winter een persoonlijke Unox eremuts met eigen naam overhandigen. Ken jij zo iemand? Nomineer diegene dan nu via HYPERLINK "http://www.unox.nl" www.unox.nl

- FEBRUARI 2022 - 31

Wie support jij vanuit huis?

De TeamNL sporters vertrekken zonder familie, vrienden en supporters naar de Winterspelen in Beijing. Maar daar laten we het natuurlijk niet bij zitten. Dan supporten wij ze toch vanuit Nederland! Verras een sporter met een persoonlijke videoboodschap waarin je ze succes wenst.

Ga naar www.teamnl.org/thuissupport of scan de QR-code.

powered by

AD & COVER SKATENL.indd 3

11-02-2022 10:18