10. Januari-februari 2017 by KASK & Conservatorium / School of Arts Gent

10 tweemaandelijks magazine — januari – februari 2017 — jaargang 3, nr 2

VU: Wim De Temmerman, Jozef Kluyskensstraat 2, 9000 Gent

03 Open Call: DiyTwf 05 Credo in US ?! 07 Charlotte Van Buylaere over Dorothy Iannone 11 Voetnoten I: 'The lion' van Via Maris 13 De eerste palmboom in België 17 Tara Judah on Eldorado XXI 19 Voetnoten II: ‘Kikakaka ko’ van Paul Demets 25 Publicaties

John Cage

OPEN CALL: DIYTWF

CREDO IN US ?! In de categorie ‘titels die de wenkbrauwen doen fronsen’ krijgt het concert van de slagwerkklas nu al vijf sterren, of moeten we zeggen vijftig? Credo in US. Voor de slechte

Openingsmaten van Credo in US

Pearl Harbor

Radio in de jaren '40

10 verstaanders: Ik geloof in de United States. Het programma ontleent zijn naam aan het gelijknamige stuk van John Cage, geschreven in 1942, enkele maanden na de aanval op Pearl Harbor. De betere wenkbrauwacrobatiek is zeker op zijn plaats want sinds wanneer schrijven Amerikaanse avant-gardisten patriottische odes, vraagt u zich wellicht af? En dan nog wel John Cage? U gelooft er terecht niks van. ‘Beat! Beat! Drums!’, zo opende Walt Whitman een van zijn bekendere gedichten. Aan de vooravond van de Amerikaanse Burgeroorlog zag de dichter de toekomst van zijn vaderland weinig rooskleurig in. Drie strofes lang verspreidt het schrikbarende geluid van de strijdtrommels zich via ramen en deuren over het land tot het is doorgedrongen tot de meest bescheiden huiskamer. Niemand zou aan het oorlogsgedruis ontsnappen, meende Whitman. Meer dan een half miljoen slacht offers later bleek zijn verzuchting bepaald niet onterecht. Dat was de negentiende eeuw. Tachtig jaar later was het de beurt aan John Cage om de ritmesectie tot actie aan te manen. Dat deed hij met de partituur van Credo in US, geschreven voor vier slagwerkers. Nu ja, nummer vier mocht zijn trommelstok ken thuis laten want terwijl zijn collega’s in de weer waren met gongs, blikken en toms bediende hij een radio of fonograaf, de voorloper van de grammofoon. Drongen de drums bij Whitman nog figuurlijk door tot in de huiskamer, dan was dat in 1942 in theorie althans ook letterlijk mogelijk geworden. Met de opkomst van de radio was het eerste massamedium een werkelijkheid. Niet minder dan 96,2 procent van de Amerikaanse gezinnen beschikte over een toestel, een ingrijpende evolutie die de filosofisch aangelegde Cage uiteraard niet ontgaan was. Jammer genoeg doorkliefden niet enkel radio golven in die dagen de ether. In Europa was de Tweede Wereld oorlog volop aan de gang. De VS had zich aanvankelijk afzijdig gehouden, maar toen in december 1941 Japanse bommenwerpers de Amerikaanse vloot in Pearl Harbor tot schroot herleidden, kon Roosevelt niet anders dan de oorlog uit te roepen. Afgezien van de materiële schade was ook de Amerikaanse ziel niet ongehavend uit de strijd gekomen. Ten einde de nationale moraal wat op te krikken, gingen componisten allerlande aan het werk. In hun patri ottische ijver leverde dat echter niet steeds de meest frisse titels op. Wat dacht u van Praise the Lord and Pass the Ammunition, Kiss the Boys Goodbye of Arms for the Love of America. Met Credo in US zinspeelt Cage ongetwijfeld op deze golf van vaderlandslievende muzak. US valt weliswaar te lezen als United States of als us, het is te zeggen, ons, wij, de mens. Wie Cage’s voorliefde voor de humanist en anarchist Buckminster Fuller kent, zal niet twijfelen welke van de twee de componist werkelijk bedoelt. Meer dan een ode aan de Verenigde Staten is dit stuk een ode aan de mens, niet als vernietiger, maar als opbouwend en spelend wezen. Het getrommel op de blikken roept

1/2/3/4/5

Â© Tom Callemin

10 onverm ijdelijk de sfeer van Amerikaanse folksongs op. Radio en fonograaf vertegenwoordigen daarbij de moderniteit, niet als tegenhanger van die traditie maar als hedendaagse blijken van menselijk vernuft. Cage stond in tegenstelling tot veel andere kunstenaars niet afkerig tegen moderne technologie, wel van de manier waarop ze anno 1942 werden ingezet, met name door nationale overheden. In een lezing van een halve eeuw later vatte hij de zaak mooi samen: ‘I think now of Marshall McLuhan. The world has become a single mind. We have extended the central nervous system. Electronics, our technology makes the revolution for us.’ Us dus. Dit gezegd zijnde, hoe staat het met uw wenkbrauwen?

23.02.17 Conservatorium op scène: Slagwerkklas Conservatorium Gent 20:00 Credo in US, MIRY Concertzaal

CHARLOTTE VAN BUYLAERE OVER DOROTHY IANNONE In KIOSK loopt voor het ogenblik een tentoon stelling over het werk van Dorothy Iannone. Ondanks haar hoge leeftijd mag de Amerikaanse kunstenares pas sinds het begin van dit millennium op de aandacht van gevestigde instituten rekenen. Charlotte Van Buylaere, onafhankelijk curator en critica, legt in onderstaande tekst uit hoe dat komt en maakt een analyse van Iannone’s beeldtaal. Op een koude herfstdag, zo kort na de middag, zie ik Adriaan Raemdonck naar het huis van Fred Bervoets fietsen. De straat van Bervoets loopt parallel aan die van mij, en ik heb er zicht op vanuit de zetel waarin ik altijd zit om te lezen. Met het boek van Dorothy Iannone (°1933, Boston) op mijn schoot, vraag ik me af of er bij haar ook iemand dagelijks langskomt om te kijken hoe het met haar gaat. In mijn hoofd maak ik er een spel van om gelijkenis sen en verschillen tussen Bervoets en Iannone te bedenken. Ik denk eraan hoe beiden zichzelf consequent representeren in hun werk, hoe ze angstvallig gedreven lijken door de leegte op het witte blad (dat compulsief wordt opgevuld met ornamenten en patronen), of hoezeer ze geprikkeld geraken door intense vriendschappen. Zowel Iannone als Bervoets trokken zich niets aan van de aanwezige kunststijlen die hen omringden, maar werkten in tegenstelling halsstarrig voort aan hun eigen universum – dag in dag uit, alsof hun leven ervan afhing. Bervoets heeft natuurlijk het geluk gehad dat Adriaan Raemdonck hem in 1969 oppikte en hem als gallerist internationaal vertegenwoordigde. Voor Dorothy

10 Iannone werd het wachten tot haar drieënzeventigste om eindelijk te worden opgenomen in het kunstenaarsbestand van een Parijse galerie. Voorafgaand aan dat jaar, in 2005, kwam haar werk immers bovendrijven als een onontdekte parel uit de kunstg eschiedenis en ontplooide zich een royale collectie van curieuze tekeningen, schilderijen, sculpturen, geluidskunstwerken, video’s en kunstenaarsb oeken. Dat ze zo lang onder de radar van het kunst instituut bleef, is hoogst merkwaardig. Zeker als men weet dat ze zich sinds de jaren zestig onophoudelijk in de meest prominente internationale kunstkringen bewoog. De liefdesaffaire met Dieter Roth die als een rode draad doorheen haar oeuvre beweegt en haar hechte vriendschap met Robert Filiou en George Brecht getuigen hiervan. Het enige kortstondige hoogtepunt uit de 20ste eeuw was haar deelname aan de tentoonstelling Friends die door Harald Szeemann voor Kunsthalle Bern gecureerd werd. Niet Szeemann, maar Dieter Roth nodigde haar uit om werk tentoon te stellen. Maar enkele uren voor de opening van de tentoonstelling werd het werk weggenomen omdat het beledigend zou zijn. Zo vervoegt Iannone het rijtje van laat erkende vrouwelijke kunstenaars wier werk eerder als obsceen werd afgevoerd: Maria Lassnig, Carol Rama, Claude Cahun, Carolee Schneemann,… Ik betwijfel of Bervoets er ooit last van heeft gehad. (Denk bijvoorbeeld aan: Fred Bervoets, Bevruchting van een potvrouw, 1974). De door tantra geïnspireerde ‘extatische eenheid’, waarin men spirituele bevrijding bekomt door erotische liefde, ontvouwt zich als het fundament van Iannone’s onderzoek. Zowel de christelijke iconografie als in ‘de extase van Theresa van Avilla’, als de Indiase beeldtaal uit de Kamasutra is herkenbaar aanwezig. Vlakke, kleurrijke en primitief aandoende tekeningen herinneren aan een samensmelting van Aubrey Beardsley en Frida Kahlo. Meticuleus zijn de ornamenten en motieven die zich als een horror vacui over de drager bewegen. Even precies zijn de reconstructies van anekdotes en memoires die in tekst en beeld worden vorm gegeven. Iannone’s uitgesproken storytellingtalent verklapt haar achtergrond in Engelse literatuur. An Icelandic Saga (1978 – 86), The Berlin Beauties (1978), Danger in Dusseldorf (Or) I Am Not What I Seem (1973) of zelfs A Cookbook (1969) lezen als Bildungromans waarin zij en haar eeuwige muze Dieter Roth als protagonisten worden opgevoerd. De stijl is vrij, humoristisch en compromisloos. Het veelvuldig afbeelden van genitaliën (ook als repetitieve motie ven, zoals in het werk van Elaine Sturtevant) en de inters eksuele personae vormden waarschijnlijk het grootste probleem voor de patriarchale kunstcritici van de 20ste eeuw. De man-vrouw-mensen in de tekeningen van Iannone doen me denken aan de ronde oer wezens die Plato beschrijft in zijn Symposion. Zeus snijdt ze in tweeën om de mens zwakker te maken, waardoor het menselijk verlangen naar eenheid ontstaat. Afgezien van het tragische lot dat de mens hiermee beschoren is, zinspeelt de mythe op een comp leet gelijke oorsprong van mannen en vrouwen.

Marie Van denÂ Bogaert

Via Maris

10 Onder meer het schilderij Hommages Aux Femmes Et Aux Hommes dat Dorothy Iannone in 1983 maakte, leest als een pleidooi voor gendergelijkheid. Het thema komt vaak terug, maar staat haaks op haar eigen ontkenning van een feministische overtui ging. Ook haar quasi-obsessieve liefde voor Dieter Roth en enkele citaten en illustraties van (seksuele) subordinatie verraden haar paradoxale houding tegenover een feministisch discours. Zowel in haar leven als in haar kunstpraktijk lijkt zij voortdurend te schippe ren tussen emanciperende idealen en patriarchale bescherming. Maar dat is misschien eerder de tragiek waaruit alle vrouwen zich dienen los te wrikken? — Charlotte Van Buylaere

03.12.16 – Dorothy Iannone – Lineage of Love, KIOSK 29.01.17

VOETNOTEN I: ‘THE LION’ VAN VIA MARIS Via Maris 1 is de formatie rond de Antwerpse singer-songwriter Marie Van den Bogaert. De groep staat voor gevoelige nummers, afgekruid met jazzharmonieën en verfijnde arrangementen. Later dit jaar beproeven ze hun geluk in de Nieuwe Lichting van Studio Brussel maar eerst zijn ze nog te zien in Trefpunt Concertzaal. Ze openen er de februarieditie van De Nieuwelingen, een concertreeks voor jonge bands uit de opleidingen jazz, pop en muziekproductie van het conservatorium. Frontvrouw Van den Bogaert gunt ons alvast een blik achter de lyrics van het nummer ‘The Lion’, dat te beluisteren is op vi.be/viamaris. The Lion 2 Take a bite from another love Tell me how it feels Is it bitter, is it sweet? Is it heavy on your feet? 3 Take a step to another life Tell me what it’s like Is it better than before? Does it give you everything and more? Leave the lion in its cage 4 And you will hear him roar But his heated mind 5 will simmer down When you open up the door. Take a look at another home

Postkaart MSK Gent

10 And tell me what you want Do you want a bigger house? Some time to figure it out? Ah, take a look at me! 6 And tell me what you see Do you see the things you need? Do you feel like you are lucky?

(1) Mijn echte naam vond ik niet pittig genoeg. ‘Via Maris’ is eveneens de titel van een van onze nummers. Hij verwijst naar een oude handels route in het Midden-Oosten. Niet dat we exotische muziek maken. Mijn naam zit er een beetje in en ik ben ook… ja, op weg. (2) Ik hecht heel veel belang aan de tekst. Vaak ontstaat die aan de hand van een beeld, in dit geval een gekooide leeuw. Enige melancholie is mij niet vreemd. Het schrijven vloeit voort uit eigen ervaring. Soms werk ik de persoonlijke details wat weg, andere keren minder. (3) Vragen, zonder antwoord weliswaar, vormen de bouwstenen van deze song. Ze wijzen op een wat eenzijdig gesprek. Ik geloof dat je binnen een relatie, want daar gaat het over, kritisch moet zijn. Je mag elkaar niet versmachten. Het gaat erom jezelf te kunnen blijven. Te veel controle is nefast, vandaar het beeld van de kooi. (4) Dit is het refrein, de hook. Ik zing het samen met onze drummer Brent Buckler, met wie ik samen de muziek voor dit nummer heb geschre ven. Brent speelt trouwens ook gitaar en schrijft eigen nummers. (5) Vroeger schreef ik voornamelijk Nederlandse teksten, maar ik voel me iets vrijer in het Engels. Het gaat me dan niet zozeer om de woorden dan wel om de klank. ‘Mind’ bijvoorbeeld klinkt een pak zachter dan ‘geest’. (6) 23.02.17 De Nieuwelingen: Via Maris en Eclectiv, 21:00 Trefpunt Concertzaal

DE EERSTE PALMBOOM IN BELGIË Open het raam en steek je hoofd naar buiten. De kans dat je in dit seizoen aan een palmboom denkt, is tamelijk gering. Een palmboom in België, het klinkt zelfs in onze geglobaliseerde wereld nog steeds een beetje als een tang op een varken, ook al vind je ze vandaag zelfs in de gangen en de tuin van onze eigenste Bijlokecampus. Het verhaal over hoe het eerste exemplaar van deze exoot in onze druilerige

2 Palmboom op de Bijlokecampus, schets van Rik De Vis

10 gebieden belandde en daar een behoorlijk geanimeerde oude dag beleefde, vormt het onderwerp van een tentoonstelling in Cirque. Meer dan enkel sappige anekdotes verneem je er een en ander over de verrassend eerbiedwaardige wortels van de Vlaamse tuinkunst. Een verre neef van de palmboom zal voor de gelegenheid aanwezig zijn. Wie tuinen zegt, denkt aan Frankrijk en Engeland. Minder bekend is echter dat onze contreien een aanzienlijke rol in de ontwikkeling van de hofbouwkunde en hovenierskunst hebben gespeeld. In de middeleeuwen lag het centrum van de wereld in Vlaanderen, wat uiteraard minder met platentektoniek heeft te maken dan met een bloeiende economie. Onze gewesten konden daarbij rekenen op een dicht netwerk van abdijen die van oudsher als verza melplaatsen van kennis fungeerden. Niet alleen in de bibliotheek en haar talrijke handschriften viel wijsheid te oogsten, ook de tuin herbergde een schat aan informatie. In eerste instantie ging het om geneeskundige planten maar al snel deed ook een esthetische logica zijn intrede. Pronkzuchtige abten durfden hun ascetische idealen namelijk al eens aan de kloosterpoort parkeren. Het oog mocht tenslotte ook wat, zeker dat van hun bezoekers die ze graag verbaasden met fraai vormgegeven plantwerk en exotische rariteiten. Op intellectueel vlak staat de zestiende eeuw dan wel als bloeitijd van het humanisme te boek, veel menselijks had landvoogd Alva alias de IJzeren Hertog, niet in de zin toen de Reformatie zich vanuit het calvinistische noorden ook in onze gebieden verspreidde. De opstand van de Habsburgse Nederlanden werd door de toornige Spaanse kroon bloedig neer geslagen. Het is dan ook enigszins ironisch dat precies wanneer in geschiedkundig opzicht een schaduw over onze gebieden valt, de eerste palmboom op het Vlaamse toneel verschijnt. De Tacht jarige Oorlog maakte een einde aan de middeleeuwse glorietijd. De vermaarde plantkundige Rembert Dodoens was in 1582 al naar Leiden uitgeweken en sterft er in 1585, toevallig ook het jaar van de Val van Antwerpen, wanneer de Zuidelijke Nederlanden, grosso modo het latere België, afscheid moeten nemen van de noordelijke provinciën, het latere Nederland. Tijd voor een lichtpuntje dus. Hoewel de abdij van Ename door het oorlogsgeweld nagenoeg volledig verwoest is, kan ze in 1599 met de primeur gaan lopen als eerste over een palm te beschikken, twee zelfs. De bomen zijn een geschenk uit Spanje van de aartshertogen Albrecht en Isabella. De abt moet er bepaald trots op zijn geweest. ‘s Winters worden de bomen, die slecht be stand zijn tegen de koude, in de orangerie gezet waar kachels en strategisch geplaatste glasramen een aangenaam klimaat garande ren. In scriptoria allerlande ontwikkelt zich ondertussen ondanks alles een uitgebreide literatuur over de tuinkunst, waarvan de tentoonstelling in Cirque overigens een selectie zal presenteren. Twee eeuwen lang leven de kloosterlingen en hun uitheemse troetelflora in relatieve rust maar met de Franse

1/2/3/4

Beeld uit Eldorado XXI

10 Revolutie steken nieuwe problemen de kop op. Napoleon verklaart alle kerkelijk bezittingen verbeurd en de palmen komen in Gent te recht, waar ze als studiemateriaal onderdeel worden van de Centrale School aan wat we vandaag als het Baudelopark kennen. Wanneer slechts enkele jaren later door geldnood het project op de helling komt te staan, is er flink wat gelobby nodig om Napoleon ervan te weerhouden de tuin in te ruilen voor een militair oefenterrein. Opnieuw blijkt de geschiedenis niet van enige ironie gespeend. De laatste van de twee palmen legt er namelijk in 1815 het bijltje bij neer, inderdaad het jaar dat de kleine Corsicaan een weinig verkwikkend avontuur in Waterloo beleeft. Had hij toch maar beter voor het militair oefenterrein geopteerd? In ieder geval: Palmboom vs. geschiedenis: 2-0.

01.02.17 – De eerste palmboom in België in de abdij van Ename, Cirque 16.02.17 01.02.17 – Lezing door Rik De Vis over de Geschiedenis van de Gentse 19:00 Hofbouwkunde, Cirque Deze tentoonstelling werd gerealiseerd door het Provinciaal Archeologisch Museum (pam) naar aanleiding van de Gentse Floraliën in april vorig jaar. De leiding was in handen van Marie-Claire Van der Donckt en Johan Hanselaer, die instond voor het historisch onderzoek.

TARA JUDAH ON ELDORADO XXI Salomé Lamas is a Lisbon born director and writer. Her film Eldorado XXI is part of the new X-Ray series, a collaboration between KASKcinema and the Media art depart ment. It focuses on works that show a heightened awareness of the medium. Lamas’ disturbing vision of the Peruvian mining village La Rinconada is just that. Writer, programmer and broadcaster Tara Judah has seen the film and shares some of her thoughts with us. There is no need to design or stage an apoca lyptic landscape, for the earth we inhabit is already in crisis and the apocalypse is now. La Rinconada is bleak; a foreboding mountain, abject poverty and unsafe mines. Cachorreo is the labour system where men work the mines for thirty days unpaid. Then, on the thirty-first day, they are allowed to collect as much ore as they can carry. Women are not allowed in the mines, but pallaqueras are women who sift through unwanted rocks on mine dumps, looking to find an accidentally discarded nugget of gold, perhaps a morsel of hope or humanity.

5 Salomé Lamas © Claire-Emmanuelle Blot

1 Kauw

10 With Eldorado XXI, Salomé Lamas (Terra de ninguém, No Man’s Land, 2013) has created a docu-tragedy; she captures the landscape at its iciest, greyest and most eerie. The town, nestled in the heights of the Peruvian Andes, is almost invisible at first glance, but Lamas lets the camera linger long enough to ensure we get the picture. There is one shot in the film that lasts fifty-minu tes; the camera is still and the scene dimly lit, there are garbage bags everywhere and a narrow trail. It’s not a landfill dump but it’s every bit as depressing. Walking up and down a poorly marked, dank path, hoards of miners are going to and returning from their work. There are no faces, only shapes. Voices, however, Lamas provides. For those fifty minutes we hear stories from people who moved to La Rinconada- out of desperation, hopeful and at their wit’s end. The stories reveal the rise and fall of humanity; hope, cruelty, hardship, inequality, poor luck, superstition and faith. The images are to test our limits. It is almost un bearably monotonous, but that is also its power. Surely the footage is continuous, though it feels like an endless loop. The intensity of its duration offers a glimpse into the cycles of poverty; pain, hope, disappointment, loss, endurance, persistence. When, finally, the visual changes, and we enter the second, unofficial ‘half’ of the film, it is a great relief – almost as if Lamas were letting us off the hook. But perhaps that is too harsh, as the footage continues to reveal hardships facing those who dwell at La Rinconada. The picture gets no lighter, in colour nor subject, and hope for change seems no more likely as the minutes press on. Lamas conducts strong interviews and her camera records carefully. She is as thorough as the pallaqueras, leaving no stone unturned. And in her search for truth she has documented something far more dramatic than the landscape. it is the dramatic realisation that this looks like we might imagine the end of the world is because it is the world of today: depraved, depressed and with an uncertain humanity. — Tara Judah, desistfilm

16.02.17 X-Ray — Eldorado XXI (Salomé Lamas, 2016, 125'), KASKcinema 20:30

VOETNOTEN II: ‘KIKAKAKA KO’ VAN PAUL DEMETS De lezingenreeks Studium Generale draait dit jaar rond de vraag of minder ook meer kan zijn. Dat uit breiding bij wijlen ten koste gaat van waardevolle zaken werd

2 Paul Demets getekend door JadeÂ Kerremans, masterstudente grafisch ontwerp

10 vorig jaar duidelijk toen minister Schauvliege wel heel vlot een kapvergunning afleverde aan een Limburgs transportbedrijf. In november maakte Wouter Deprez in zijn lezing op zijn beurt brandhout van het Vlaamse natuurbeleid. De problematiek ging docent en Plattelandsdichter van Oost-Vlaanderen Paul Lamont niet in de koude kleren zitten. Hij deed dan ook wat plattelands dichters nu eenmaal doen, het is te zeggen, een plattelands gedicht schrijven.

KIKAKAKA KO 1 Spreken en uit de toon vallen. Met een korrel in de keel weten dat ik iets moet doen tegen die man met de kettingzaag. Zijn veters los. Ik zal zijn gevloek herhalen. Zijn gezicht zegt dat er haast bij is. Wat doet schaduw met hem, vertakkend over zijn schouders? Ik doe mij maar voor, leef van afval en pik in het karkas van een overreden vos. Uit het nest gevallen groeide ik in een kamer en de kamer in mij. Door mijn oogringen lieten jullie zich kooien. Dachten dat ik zou zingen. Jullie leerden mij jullie vuilbekkerij. Ik praat en kir en kwetter, ik rochel en tokkel. En nu ben ik jullie huisknecht die jullie voedert met honger en dorst. Blijf maar eten. De aarde is een afgebeten korst. Er gaan hectaren op de schop. 2 Ik vlieg naar een afgezaagde tak en land erbovenop. Fantoompijn. 3 Branderigheid die niet valt te doven. Jullie liegen er op los. Ik wil jullie best geloven. Mijn stem echoot het onbestemde. In het park trekt zich een treintje op gang. Struiken schuiven. En dieren, zeldzame exemplaren. Zoveel dieren met hun tics. Hoe veilig gevaar toch is achter draad. Mijd de vleermuizengrot. Hun onderkomen: niks in vergelijking met het huis van jullie dromen uit de one-stopshop sleutel-op-de-deur. Hoe vaak hebben jullie mij al gespot. Hoe jullie achter de ramen gebaren. Jullie zetten gezichten op en talmen op rechte paden. Een park kan een valstrik zijn. 4 Ik ben jullie zwarte kanarie in de koolmijn. De zandbak. De drol die aan je schoen plakt. Schommel en glijbaan centraal. De kalme wandeling op zondag waardoor men ademhaalt. Thuis, krols op laminaat dat de voeten goed doet. 5 Blauwzuchtig achter jullie schermen. Borders om weg te dromen. Blijf niet te lang. De rozen hebben klauwen. De buren: niet te vertrouwen. Beter om die hier gestranden en hun verwekkers achter de carpinushaag te houden. 6 Verder is een solitaire boom,

10 bescheiden, best een mooie aandachtstrekker. In jullie koelkast is het koud. Vlees zet kwaad bloed. De kat uit de boom kijken. Het groen heeft zijn portie al gehad. Het raam staat open en nodigt uit om te springen. Dat te moeten horen van iemand die jullie nooit bedroog. Er schoof een vlies over mijn oog. Nu kijk ik ijsblauw. En neem het woord dat ik heb gehoord. Spreken en uit de toon vallen. Kikakaka ko. Ik raap op wat er niet meer ligt en heb een hekel aan bloemen. Jullie halen bermen uit hun verband door hen bos te noemen. Goed gaan eten met het bestuur om het om te praten. Een waterval over een roodmarmeren muur. Hier, denken jullie, moeten we zijn. De roltrap schept hoge verwachtingen. Op het dak wacht een kaal terras na het klimmen en ledigt zich onophoudelijk water in een polyethyleenfontein. Mijn stem vormde jullie tot napraters. Kan je je aan meningen snijden? Van bankafschriften gingen jullie vingers bloeden. Ruwheid wordt door jullie geschaafd. De planken glimmen. Hier zit ik op mijn verdwenen tak de man met de boomzaag na te bootsen en bekijk een bos, zo doods. Ik zie hem wroeten, rond de wortels graven. Nu kijkt het gebladerte nog op hem neer, dan dreunt een onweer op de grond. Een slag in het gezicht van de kroongetuige. 7 Nu hoor ik niemand. Een houtstapel verduistert het licht. De tijd versplintert. We bestaan alleen in duigen. Langzaam ga ik in rook op, door meer rook gehinderd. — Paul Demets

(1) Kikakaka ko is het zacht tokkelend geluid van een kauw. Vroeger werd hij als huisdier gehouden. Hij staat dicht bij de mens. En dus kan hij weten hoe we omgaan met de natuur en het milieu. (2) ‘Het bosbestand krimpt jaar na jaar.’ (Knack, 20 januari 2016) (3) In Vlaanderen wordt zes hectare open ruimte per dag gebetonneerd. (4) De Boswijzer is een instrument van het Vlaams Agentschap Natuur en Bos dat het ‘groene dak’ van Vlaanderen meet vanuit de lucht. Niet alleen parken, maar ook dreven, industrieterreinen, rotondes op steenwegen en middenbermen met bomen worden in de Bosw ijzer als bos beschouwd. (5) U wil een stijlvolle vloeroplossing, maar niet tot elke prijs?

1 Bauke Lievens, DeÂ Mythe die circus heet

2 Lukas Huisman, Symponic Nocturne van Sorabji

3 Stoffel Debuysere, Figures of Dissent ÂŠ Gunther Fobe

10 Kies dan voor laminaatvloer. U krijgt de warmte van een houten vloer, voor een zacht prijsje. Want laminaat is kunststof die er als hout uitziet.

(6) Door de gladde bast en de vorm van het blad zou je in het geval van de carpinus denken dat het om een beuk gaat. Maar dat is niet zo. De haagbeuk hoort bij een andere familie, namelijk de Betulaceae, waartoe ook berk en hazelaar behoren. (7) ‘Een boom heeft ook altijd de functie gehad om gekapt te worden.’ (Vlaams Minister van Leefmilieu Joke Schauvliege in De Zondag, 29 mei 2016)

PUBLICATIES KASK & Conservatorium draagt onderzoek hoog in het vaandel. Hieronder enkele recente uitgaves van onze onderzoekers. BAUKE LIEVENS DE MYTHE DIE CIRCUS HEET Het circus van vandaag mag dan al een tijdje niet meer het bonte spektakel uit uw kindertijd zijn waar tijgers door brandende hoepels springen, toch is er in de hedendaagse circusscène nog heel wat werk aan de winkel. Circusdramaturge Bauke Lievens schrijft daarom een cyclus van Open Brieven aan het Circus. De brieven worden gepubliceerd over een periode van vier jaar en zijn uitnodigingen tot dialoog aan de sector. De publicatie van iedere brief wordt steevast gevolgd door heel wat commotie en telkens ook door een driedaagse ontmoeting waarin circusartiesten uit verschillende Europese landen met elkaar in gesprek gaan. De tweede open brief ‘De mythe die circus heet’ verscheen op de website van Etcetera (tijdschrift voor podium kunsten) en wordt verdeeld in papieren formaat. LUKAS HUISMAN SYMPONIC NOCTURNE VAN SORABJI Kaikhosru Shapurji Sorabji was een merkwaardig componist. Zijn stijl is moeilijk in een vakje onder te brengen, al had hij een voorkeur voor monumentale formaten. Sommige werken blijven door hun complexiteit tot op vandaag op een uitvoering wachten. Lukas Huisman ging de uitdaging aan en bezorgt met deze dubbel-cd de eerste opname van het werk Symphonic Nocturne, goed voor niet minder dan twee uur en zestien minuten intense pianomuziek.

4 Composite

Jan Kempenaers,

5 Sylvie Van Damme & Pieter ForĂŠ, De polders mee-maken

STOFFEL DEBUYSERE FIGURES OF DISSENT Figures of Dissent is een bundeling van vijf uitvoe rige brieven aan evenveel bestemmelingen, waarin Stoffel Debuysere mijmert over de relatie tussen film en politiek. Het gaat daarbij net zo goed over films met politieke thema’s als over de veelheid aan premissen en machtsstructuren die aan het medium ten grondslag liggen. Vandaar de ondertitel Cinema of Politics / Politics of Cinema. Met het boek mikt Debuysere niet zozeer op een afgelijnde theorie dan wel op ‘some kind of unsteady, inconstant discursive workspace that might serve as a catalyst for public ex change and dialogue’. JAN KEMPENAERS COMPOSITE In Composite wordt de lezer geconfronteerd met een aantal monumentale maar verlaten bouwwerken. Door de ont hechte manier waarop Kempenaers de camera hanteert en het gebrek aan contextuele duiding worden deze ooit zeer symbolische bouwsels herleid tot hun vormelijke restwaarde. Collageachtige ingrepen ondergraven verder de iconografie ten voordele van een verhoogde tactiliteit. Composite is in zekere zin een daad van foto grafisch vandalisme, een meditatie over verval. SYLVIE VAN DAMME & PIETER FORÉ DE POLDERS MEE-MAKEN De polders mee-maken houdt een pleidooi voor ruimte als een subjectieve en emotionele plek zoals mensen die zien en beleven. Het boek biedt een gids om aan de hand van bouwstenen, recepten en ingrediënten samen te werken aan de verbetering van de beeldkwaliteit van het landschap. Een grondige analyse van de polders op basis van achte bouwstenen voor beeldkwaliteit geeft inzichten in hoe en waarom het landschap is gegroeid tot hoe het er nu uitziet.

Colofon

Uitgever: KASK — Koninklijk Conservatorium, School of Arts van de HoGent Redactie: Régis Dragonetti Grafisch ontwerp: 6'56'

Met dank aan: Wim de Temmerman, Els Roelandt, Ilse Den Hond, Claire Stragier, Wim Konink, Liene Aerts, Marie Van den Bogaert, Rik De Vis, Charlotte Van Buylaere, Bert Lesaffer, Elise De Schepper, Marie-Claire van der Donckt, Pieter-Paul Mortier, David Depestel, Laurens Mariën, Lukas Huisman, Stoffel Debuysere, Sylvie Van Damme, Paul Demets, Godart Bakkers, Tara Judah, desistfilm, Bauke Lievens, Jade Kerremans, Gunther Fobe

Coverbeeld: Louise Delanghe

Retouradres: Campus Bijloke, Jozef Kluyskensstraat 2, BEâ&#x20AC;&#x201C;9000 Gent

bpost PB-PP | B-53 BELGIE(N)-BELGIQUE

FEBRUARI

03.12.16 — 29.01.17

GRATIS KIOSK

Dorothy Iannone, ‘Tickles My Fancy’, 2009, gouache and ink on board, 50,7 x 39,8 cm. Courtesy de kunstenaar & Air De Paris, Parijs

Dorothy Iannone: Lineage of Love

KIOSK presenteert de eerste solotentoonstelling van Dorothy Iannone (1933, Boston, Massachusetts, VS) in België. Als autodidact werkt ze intussen al meer dan een halve eeuw onderbroken een eigenzinnig oeuvre uit waarbinnen ideeën rond emancipatie, seksualiteit, politiek en spirituele bewustwording centraal staan. Vanaf 1967 leefde ze samen met de Duits-Zwitserse kunstenaar Dieter Roth en sindsdien vergroeide haar persoonlijke (liefdes)leven met haar werk. Dit sterk autobiografische en verhalende karakter komt tot uiting in reeksen schilderijen, installaties, essays, beeldromans, tekstwerken en tekeningen. EXPO di — vr: 14:00-18:00 za — zo: 11:00-18:00

10.01.17

20:30

KASKCINEMA €5/€3

GOLDMINETIES – The Silence of the Lambs (Jonathan Demme, 1991, 118')

In 1991 haalde The Silence of the Lambs de Big Five binnen, id est

2017

Oscar voor Beste Film, Regisseur, Acteur, Actrice en Scenario. Maar die relatief droge reden is niet waarom de film nooit gewist zal raken uit ons en, bij uitbreiding, het collectieve geheugen. De onvrij willige flashbacks, gepaard met zweterige handen en hartslag maal anderhalf, gaan over de momenten waarop Clarice Starling in de ondergrondse gevangenisgang wandelt, wanneer Hannibal van achter glas verschijnt en dreigender is dan eender welke loslopende seriemoordenaar, wanneer de finale jacht op Buffalo Bill wordt ingezet en het licht wordt uitgezet. FILM

WO 11.01.17

20:00

MIRY CONCERTZAAL €20/€15/GRATIS

MIRY Meesters: Belgian Brass & Ole Edvard Antonsen – (A)typisch koper

Ole Edvard-Antonsen © Dag-Thorenfeldt

JANUARI

Ole Edvard Antonsen is ongetwijfeld één van de meest vooraanstaande trompettisten van de laatste jaren. Nadat hij ook Belgian Brass van de sokken had geblazen, kon een samenwerking niet langer uitblijven. De jongens van Manu Mellaerts tekenen voor een programma dat even veelzijdig is als hun eminente gast. Arrange menten van Bach en Sjostakovitsj krijgen het gezelschap van het betere kopervuurwerk à la Blades of Toledo. De voornaam van de Noorse solist kon in dezen niet beter gekozen zijn: Ole! CONCERT NIEUWJAARSCONCERT HOGENT

WO 11.01.17

20:30

KASKCINEMA €5/€3

Kieslowski, 1991, 98')

La Double Vie de Veronique, een van Kieslowksi's latere films, is een duistere existentieel-politieke parabel waarin de val van de Berlijnse muur duidelijk nazindert. Twee vrouwen die merkwaardig veel op elkaar lijken, leiden parallelle levens aan weerszijden van het voormalige IJzeren Gordijn. Tussen hen ontstaat een spook achtige dialoog waarin noties als vrijheid en authenticiteit aan robuustheid inboeten. Het stemmige claire-obscure van de beelden maakt het aan genaam dwalen in Kieslowski's spiegelpaleis. FILM

GOLDMINETIES – Raising Cain (Brian De Palma, 1992, 91')

Na het debacle van Bonfire of the Vanities, keerde Brian De Palma terug naar de psycho-thriller, het genre waar hij zijn reputatie aan dankt, met deze briljante maar ook zeer grillige en narratief zelfs experimentele stijloefening rond een man (John Lithgow) met een meervoudige persoonlijkheid die moeders vermoordt om hun baby's te kunnen ontvoeren. Boosaardige humor, tergende suspense en visuele hoogstandjes: De Palma in topvorm. FILM i.s.m. Film Fest Gent

12.01.17—14.01.17

BRABANTHAL GRATIS

SID-in VlaamsBrabant en Brussels Hoofdstedelijk Gewest

De HoGent is elk jaar vertegenwoordigd op de studie-informatiedagen (SID-in's) die de Vlaamse overheid in elke Vlaamse provincie organiseert in samenwerking met de Centra voor Leerlingen begeleiding (CLB). Donderdag en vrijdag zijn gereserveerd voor schoolbezoeken. Op zaterdag staan de SID-in’s open voor alle bezoekers. ONDERWIJS www.ond.vlaanderen.be/sidin

DO 12.01.17

20:30

KASKCINEMA €5/€3

GOLDMINETIES – La Double Vie de Veronique (Krzysztof

13.01.17

18:00

KIOSK GRATIS

Nocturne Dorothy Iannone

Tijdens deze nocturne is KIOSK open tot 22:00. Met een rondleiding om 19:30 in de tentoonstelling ‘Lineage of Love’ van Dorothy Iannone (°1933, Boston, VS). De tentoonstelling brengt zowel haar vroege als haar recente praktijk in beeld en tracht een portret te schetsen van een veelzijdig kunstenaar die altijd in beweging is geweest. Vanaf 1967 leefde ze samen met de Duits-Zwitserse kunstenaar Dieter Roth en sindsdien vergroeide haar persoonlijke (liefdes)leven met haar werk. Dit sterk autobio grafische en verhalende karakter komt tot uiting in een veelheid aan verschillende media. EXPO

14.01.17—22.01.17 OPENING 13.01.17 – 19:00 GLAZEN GANG

Masterprojecten #52: Joren Van Acker

GRATIS

De scheepscontainer staat centraal in ‘Ideal X’, een presentatie van masterstudent Joren Van Acker. Sinds eind jaren 50 groeide de

Joren Van Acker, ‘UBC containers’ Industrieterrein, grondgebied Gent (screenshot van Film), 2016

het resultaat tentoon. Deze expo heeft een onderzoekend luik waarbij de studenten ingaan op de problematiek van het selecteren en het tonen van werk, alsook op de dialoog die ontstaat tussen de werken onderling en de relatie tussen de ruimte en het tentoonstellingsdispositief. Ann-Françoise Lesuisse schrijft over fotografie als een heterogeen fenomeen en is curator van de Biennale de l’Image Possible (BIP) in Luik. EXPO

scheepscontainer uit tot een symbool in het moderne industrielandschap. Hij heeft gezorgd voor globaliserend transport en veranderde ook het uitzicht van de havens wereldwijd. Het is een veelzijdig object dat door zijn functionele inzetbaarheid tot op de dag van vandaag blijft inspireren. Maar wat gebeurt er als zijn totaliteit wordt weggenomen en de aandacht alleen gevestigd wordt op de vorm en niet zijn functie? EXPO ma — do: 08:00-22:00 vr: 08:00-18:00 za — zo: 11:00-18:00 (via ingang KIOSK)

14.01.17—15.01.17 OPENING 13.01.17 – 19:00 ZWARTE ZAAL

GRATIS

Chantal van Rijt, FIN uit de reeks Material and Man, 2016

We Hate It When Our Friends Become Successful

De studenten van de master fotografie werken een week samen met curator Ann-Françoise Lesuisse aan de tentoonstelling ‘We Hate It When Our Friends Become Successful’. Op het einde van die week stellen ze

za — zo: 11:00-17:00

17.01.17

20:30

KASKCINEMA €5/€3

GOLDMINETIES – Romeo + Juliet (Baz Luhrmann, 1996, 120')

Hoewel er al veel adaptaties bestonden, slaagde de Australische Baz Luhrmann er in te verrassen met zijn versie van Shakespeares klassieker. Hij plaatste het verhaal in een (post)moderne maatschappij en gebruikte een MTV-taal met hyperkinetische montage (toen nog nieuw), terwijl hij wel de oorspronkelijke dialogen behield. De reden waarom Romeo + Juliet werkte – en aansloeg bij een jonge generatie – was echter meer dan de stijl. Luhrmann vergat immers niet, tussen de cuts, videoclip-momenten en speelse anachronismen door, wie centraal staat in de film: de star-crossed lovers, fantastisch vertolkt door Leonardo DiCaprio, nét voor zijn titanische doorbraak, en Claire Danes. FILM

WO 18.01.17

20:30

KASKCINEMA €5/€3

GOLDMINETIES – Carlito’s Way (Brian De Palma, 1993, 144')

De Palma schildert het tragisch portret van een Porto Ricaanse gangster die ermee wil kappen, maar zich door zijn achterhaalde

erecode in nesten werkt. Deze gedoemde misdaadsaga bouwt op naar een grandioze climax, een achtervolging in de New Yorkse metro en in Grand Central Station. Zo uitzinnig als Al Pacino acteerde in Scarface, zijn vorige film met De Palma, zo ingetogen en sereen is zijn vertolking in dit somber meesterwerk. FILM

mediaspektakel en angstinductie. Heeft de terrorist de plaats van de schrijver in de maatschappij ingenomen? Hebben de media de realiteit gekaapt? Dial H-I-S-T-O-R-Y is geen geijkte documentaire die een stelling wil bewijzen of een onderwerp transparant onderzoekt. Op een intuïtieve manier worden nieuwsbeelden afgewisseld met homevideo's, filmfragmenten en citaten uit Don DeLillo's boeken, die als een anker voor deze film dienen. In samenwerking met Atelier Mediakunst. FILM

i.s.m. Film Fest Gent

19.01.17—21.01.17 FLANDERS EXPO

GRATIS

SID-in Oost-Vlaanderen

De HoGent is elk jaar vertegenwoordigd op de studie-informatiedagen (SID-in’s) die de Vlaamse overheid in elke Vlaamse provincie organiseert in samenwerking met de Centra voor Leerlingen begeleiding (CLB). Donderdag en vrijdag zijn gereserveerd voor schoolbezoeken. Op zaterdag staan de SID-in’s open voor alle≈bezoekers. ONDERWIJS www.ond.vlaanderen.be/sidin

DO 19.01.17

20:30

KASKCINEMA €5/€3

GOLDMINETIES X-Ray – Dial H-I-S-T-O-R-Y (Johan Grimonprez, 1997, 68')

20.01.17

20:00

MIRY CONCERTZAAL €20/€15/GRATIS

MIRY Meesters: Strijkkwintet docenten Conservatorium Gent – Mineur Majeur

Onder aanvoering van eerste viool Alessandro Moccia storten de docenten uit de strijkersklassen van het Gentse Conservatorium zich op twee monumenten uit de strijkkwintetliteratuur. Het een tranerig in mineur, het ander levenslustig in majeur. De avond gaat van start met Mozarts vierde strijkkwintet in sol klein. Gelukkig schudt de dartele finale in sol groot nog snel alle droefgeestigheid uit de snaren. Bij Brahms valt doorgaans weinig zonlicht te bespeuren, maar laat precies zijn Praterkwintet daar nu een stralende uitzondering op vormen. CONCERT NIEUWJAARSCONCERT SCHOOL OF ARTS GENT

ZO 22.01.17

11:00

MIRY CONCERTZAAL €15/€10/GRATIS

De Belgische videokunstenaar Johan Grimonprez bracht recent zijn nieuwste werk Shadow World uit. In 1997, vier jaar vóór 9/11, brak hij internationaal door met Dial H-I-S-T-O-R-Y, een intrigerend werkstuk over terrorisme en vliegtuigkapingen, over

MIRY Zondagen: Giulia Barbini, Federico Toffano & Francesco Corti – Haydn en co.

Een nomade kan je Haydn niet noemen. Het grootste deel van zijn loopbaan vertoefde de van oorsprong Weense componist op het landgoed van zijn broodheer Nicolaas I Esterházy. Alvorens naar

Francesco Corti © Frank Eidel

Deze hypergestileerde, hyper formalistische thriller is niet alleen een schitterende oefening in pure cinema, maar ook een fascinerende bespiegeling over beeld vorming en beeldmanipulatie in een samenz weerderig Amerika waar het streven naar profijt en vermaak het hoogste goed is. Met Nicolas Cage als een corrupte politieman die de kans krijgt om voor een keertje in zijn leven een goede daad te stellen. FILM

zijn geboortestad terug te keren verbleef hij op latere leeftijd nog een tijd in Londen waar naast de bekende symfonieën enkele uitermate fijnzinnige fluittrio’s aan zijn ganzenveer ontsproten. Het begaafde drietal Giulia Barbini, Federico Toffano en Francesco Corti gaat met dit typische gentleman’s amusement aan de slag. 's Anderendaags geven zij een publiek toegankelijke masterclass aan de studenten van het conservatorium. CONCERT

24.01.17

20:30

KASKCINEMA €5/€3

GOLDMINETIES – Funny Games (Michael Haneke, 1997, 108')

26.01.17 — 28.01.17

KORTRIJK XPO

GRATIS

SID-in West-Vlaanderen

De HoGent is elk jaar vertegenwoordigd op de studie-informatiedagen (SID-in’s) die de Vlaamse overheid in elke Vlaamse provincie organiseert in samenwerking met de Centra voor Leerlingenbegeleiding (CLB). Donderdag en vrijdag zijn gereserveerd voor schoolbezoeken. Op zaterdag staan de SID-in’s open voor alle bezoekers. ONDERWIJS www.ond.vlaanderen.be/sidin

Michael Haneke zei tijdens het draaien van Funny Games dat, mocht de film een succes worden, het publiek hem niet begrepen had. Wie niet goed kijkt, ziet in Funny Games misschien enkel een horrorfilm over een gezinnetje dat in hun buitenverblijf overmeesterd wordt door twee jonge criminelen. Voor wie verder wil kijken, is heel wat meer aan de hand. Met Funny Games wil Haneke vragen oproepen over onze reactie op geweld in de media. Om dat te bereiken, wordt iets zeer vervelend van de kijker verwacht: een rol spelen in de film. FILM

WO 25.01.17

i.s.m. Film Fest Gent

20:30

KASKCINEMA €5/€3

GOLDMINETIES – Snake Eyes (Brian De Palma, 1998, 98')

DO 26.01.17

20:30

KASKCINEMA €5/€3

GOLDMINETIES – Dazed and Confused (Richard Linklater, 1993, 102')

De Amerikaanse regisseur Richard Linklater lijkt in veel van zijn films hetzelfde doel te hebben: enkele momenten vasthouden in de onstopbare voortgang van tijd. Dazed and Confused was, na Slacker, Linklaters doorbraakfilm.

Voor deze tienerfilm putte hij uit zijn eigen puberjaren en legde zijn herinneringen vast. We volgen een groep jongeren (herken de acteurs 23 jaar later!) op de laatste schooldag van 1976, bij het begin van de zomer. Zoals dat vaak in Linklaters films gaat, ligt de nadruk niet zozeer op plotwendingen of dramatische conflicten, maar op de authentieke sfeer van kleinvibrerende momenten. FILM

DO 26.01.17

TREFPUNT CONCERTZAAL

21:00

i.s.m Focus Knack

GRATIS

DO 26.01.17 KIOSK

Nocturne Dorothy Iannone

De Nieuwelingen is een reeks concerten met bands van studenten die jazz/pop of muziekproductie studeren aan het Conservatorium / School of Arts Gent. Hulder is het project van songwriter en producer Nick Benoy en klinkt als een rocker die pop maakt: catchy nummers met een vleugje sixties, bestrooid met confetti van psychedelica en melancholie. Dolores brengt iets wat zich laat omschrijven als indie-alt-dream-pop. CONCERT

DO 26.01.17

22:30

KASKCINEMA €5/€3

Please Release Me – Everybody Wants Some!! (Richard Linklater, 2016, 117')

Everybody Wants Some!! is Richard Linklaters spirituele opvolger van zijn 90’s teen movie Dazed and Confused. Geen klassieke sequel met dezelfde personages of plotlijnen dus,

18:00

GRATIS

Tijdens deze nocturne is KIOSK open tot 22:00. Met een rondleiding om 19:30 in de tentoonstelling ‘Lineage of Love’ van Dorothy Iannone (°1933, Boston, VS). Het is haar eerste solotentoonstelling in België. Als autodidact werkt Iannone intussen al meer dan een halve eeuw ononderbroken een eigenzinnig oeuvre uit waarbinnen ideeën rond emancipatie, seksualiteit, politiek en spirituele bewustwording centraal staan. Vanaf 1967 leefde ze samen met de DuitsZwitserse kunstenaar Dieter Roth en sindsdien vergroeide haar persoonlijke (liefdes)leven met haar werk. Dit sterk autobiografische en verhalende karakter komt tot uiting in schilderijen, tekeningen, beeldromans, sculpturen, kunstenaarsboeken, tekst-, collage- en fotowerken. EXPO

De Nieuwelingen: Hulder en Dolores

maarxeen verhaal dat zich in hetzelfde filmische universum als het origineel afspeelt. “I don’t know if one film can be a sequel to two different movies”, merkte regisseur Richard Linklater overigens op, want in Everybody Wants Some!! ziet hij ook de sequel van Boyhood. Het verhaal gaat alvast (chrono) logisch van de high schools uit Dazed and Confused en Boyhood naar de universiteit in Everybody Wants Some!!. Het jaar is 1980. FILM

27.01.17 — 28.01.17 OPENING 26.01 – 19:00 ZWARTE ZAAL

GRATIS

I spend time with you

Studenten 3de bachelor Autonome Vormgeving stellen voor: “I spend time with you”. Een expositie en performance programma over experimenten in collectief denken en de onmogelijkheid, de onwaarschijnlijkheid en

weten of net weten dat we aan de grenzen van ons kunnen en kennen zijn gekomen / 3 melancholische fragmenten”. EXPO ma — do: 08:00-22:00 vr: 08:00-18:00 za 28.01 — zo 29.01: 11:00-18:00 (via ingang KIOSK)

ZO 29.01.17

10:30

KASKCINEMA €5/€3

KIDScinema: Muziek

Do Re Mi... Film! Januari is muziekmaand in KASKcinema en ook voor onze allerkleinste bezoekers zetten wij de instrumenten klaar, met het volume op maximum. Voor de KIDScinema van januari stelt Filemon een selectie van leuke films voor die muzikaal begeleid worden, helemaal live. Boem paukeslag!

de onvermijdelijkheid om te handelen als een groep. EXPO vr — za: 11:00-22:00

27.01.17 — 05.02.17 OPENING 26.01.17 – 19:00 GLAZEN GANG

Masterprojecten #53: ‘mindMAP’

GRATIS

MAP #54 ‘mindMAP’ is een samenwerking tussen Lore Tyrions (Textielontwerp), Nathan Dekendelaere (Installatiekunst) en Leslie Page (Autonome vormgeving). mindMAP slaat op het verwerken en plaatsen van informatie: “mindMAP // te veel

FILM

WORKSHOP

31.01.17

20:30

KASKCINEMA €5/€3

GOLDMINETIES – Trainspotting (Danny Boyle, 1996, 94')

Naar aanleiding van de nieuwe sequel T2: Trainspotting keren we terug naar 1996, toen Renton, Spud, Sick Boy, Begbie voor het eerst op het scherm verschenen. 21 jaar later herinneren we ons amper iets van de plot – iets met drugs en dingen die mislopen, eten uit blik, verloren geraakte sextapes, meer dingen die mislopen, meer drugs? –, maar voelen 20 jaar later nog steeds de nazinderende energie, de soundtrack (Lust for Life, Perfect Day, Born Slippy...), de strakke jeans van Ewan McGregor en Choose life. FILM

02.02.17 – 16.02.17 OPENING / LEZING 01.02.17 – 19:00 KABINETRUIMTE CIRQUE

GRATIS

Eerste palmboom van België in de abdij van Ename

ma — vr: 09:00-17:00 i.s.m. Provenciaal Archeologisch Museum Ename

WO 01.02.17

20:00

MIRY CONCERTZAAL €20/€15/GRATIS

MIRY Vocaal: Vlaams Radio Koor o.l.v. Eric Whitacre – American heroes

Eric Whitacre niet alleen een koorberoemdheid, hij is ook op-en-top Amerikaan: zelfzeker, welbespraakt en voorzien van een stevige dosis guitigheid. Klassiek bevattelijk maken is een kunst die ook zijn landgenoot Leonard Bernstein maar al te goed had begrepen. Hij mixte Broadway musicals met symfonieën en schonk Hollywood een paar legendarische filmscores die tot op vandaag in ons collectief geheugen plakken. De combinatie

Eric Whitacre © Marc Royce

De opleiding Landschaps- en tuinarchitectuur belicht de ‘voorraadschuur’ aan planten in de abdijtuin van Ename. In het bijzonder worden de gevolgen voor de plantencollecties (in casu de palmboom) door politieke en militaire gebeurtenissen in kaart gebracht. Tijdens de opening geeft docent Landschaparchitectuur Rik De Vis een lezing in de Cirque over de geschiedenis van de Gentse hofbouwkunde met aansluitend een receptie. Vlaamse hofbouwkunde en hovenierskunst of tuinkunst is ouder dan wij denken. De lange middeleeuwse traditie van de abdijtuinen als kenniscentra in onze Zuidelijke Nederlanden bracht de tuinkunst op hoog niveau. Door de exponentiële groei van de kennis van planten en kruiden, mede onder invloed van o.a. de Vlaamse plantkundige en humanist Rembert Dodoens (1517-1585) werden nuts- en sierplanten in versneld tempo in tuinen en parken geïntroduceerd en bestudeerd. Bijgevolg was de Vlaamse hovenierskunst deelachtig in de ontwikkeling van de Europese tuinkunst. EXPO

van deze twee American heroes levert dus geheid vuurwerk op of zoals ze over de plas zeggen: A match made in heaven. CONCERT

WO 01.02.17

20:30

KASKCINEMA €5/€3

One Shot Cinema – Shrew’s Nest (Juanfer Andrés & Esteban Roel, 2014, 91')

Terreur, horror en gijzeling in een sinister claustrofobisch appartement: het is bijna een subgenre in de horrorcinema. In deze Madrileense variatie op Polanski’s Repulsion en Stephen Kings Misery krijgt de waanzin ook een politiek kantje, omdat het regisseursduo Juanfer Andrés & Esteban Roel ook een grimmig beeld schetst van het naoorlogse Spanje, gedomineerd door religieus fanatisme en het fascistische Franco-regime. FILM i.s.m. Film Fest Gent

WO 01.02.17 KASKCINEMA

22:30 €5/€3

KNT – 10 Cloverfield Lane (Dan Trachtenberg, 2016, 104')

Normaal hernemen wij geen films die recent in het reguliere bioscoopcircuit zijn verschenen, maar voor 10 Cloverfield Lane maken we een uitzondering. We vermoeden immers dat deze film, vertoond in het Kinepolis-netwerk, nog niet de waardering heeft gekregen die hij verdient. Deze spirituele opvolger op Cloverfield, de monsterfilm uit 2008, is immers een verrassend ingetogen thriller met een cast van (ongeveer) drie acteurs. Paranoia troef in dit verhaal over het leven in een schuilkelder na een, al dan niet echt gebeurde, nucleaire aanval op aarde. FILM

DO 02.02.17

breekbaarst. ’s Anderendaags vindt dan een publiek toeganke lijke masterclass plaats in het conser vatorium. CONCERT

DO 02.02.17

20:30

KASKCINEMA €5/€3

Pervert Park (Frida Barkfors & Lasse Barkfors, 2014, 77')