Onrust 11 - oktober - december 2019 by KASK & Conservatorium / School of Arts Gent

ONRUST

ONRUST Magazine °11 10—12.2019

trimestrieel tijdschrift, okt– dec 2019, jaargang 3, nr 3

DE MORAAL VAN HET VRETEN

Dit najaar gaat het nieuwe studenten restaurant in gebouw Pauli open. Onrust brengt de resultaten van de personeels- en studenten bevraging in herinnering. 15

LABORATORIUM/COLOR BIOLAB

Bert Puype en Alice Lefebvre zwaaien het onderzoeksproject van María Boto Ordóñez en Kristel Peters uit.

49 KASKLEZINGEN

De KASKlezingen zijn aan een nieuw seizoen toe. Godart Bakkers stelt ons de sprekers voor. 53 MOEDERKOREN

Claire Stragier licht toe waarom de voorstelling van Razen & Oona Libens in MIRY Concertzaal ‘Het moederkoren’ heet. 58

THROUGH PRACTICES & MOUNT TACKLE (REVISITED)

Elowise Vandenbroecke ondervraagt Heike Langsdorf over haar werk en hoe dat zich verhoudt tot onderzoek. 25

Filmstill uit Ink in Milk © Gernot Wieland. KASKLEZING op DO 14.11.19.

INDEX

IF ALGORAVE THEN DANCE

Oproep om deel te nemen aan de algorave onder leiding van Dago Sondervan. 60 AGENDA

EEN SNUIFJE ZWART-WIT

In KASKcinema wordt de Franse misdaadfilm Razzia sur la chnouf vertoond. In afwachting van een vakkundige inleiding openen Pieter Pekoog en Paula Pretlicht alvast de debatten. 31 PLATFORM

TSURNO

The New What Now en het kwartet Zwerm roepen een muzikaal platform in het leven en geven de eerste schetsen vrij. 33

PORTFOLIO: DITTMAR VIANE

ION GRIGORESCU – CINEMA

Het tweejaarlijks cultuurfestival Europalia draait deze editie rond Roemenië. In KIOSK cureert Magda Radu een overzichtstentoonstelling met het werk van Ion Grigorescu.

UITGEVER KASK & Koninklijk Conser vatorium, de school of arts van HOGENT en Howest REDACTIE Régis Dragonetti GRAFISCH ONTWERP Jonas Temmerman DRUK Albe De Coker

COVER Ion Grigorescu, Start, 2010, 00:02:05, video, color, sound (video still) BACKCOVER Dittmar Viane

ONRUST IS DE AGENDA VAN KASK & CONSERVATORIUM, DE SCHOOL OF ARTS VAN HOGENT EN HOWEST

MET DANK AAN Met dank aan: Liene Aerts, Godart Bakkers, Maria Boto Ordonez, Tim Courtyn, Jan-Ruben De Ghesellige, Heike Langsdorf, Alice Lefebvre, Emiel Lenaert, Hendrik Leper, Luka Peeters, Pieter Pekoog, Bert Puype, Lennart Soberon, Bert Lesaffer, Claire Stragier, Elowise Vandenbroucke, Dittmar Viane.

VU: Wim De Temmerman, Jozef Kluyskensstraat 2, 9000 Gent

ONRUST

Als alles goed gaat, is het nieuwe studenten restaurant op Campus Bijloke dit najaar een feit. Dat onze Hogeschool een volledig nieuwe verskeuken liet installeren, kan enkel worden toegejuicht. Volgens een recente bevraging zagen studenten en personeelsleden immers heel wat marge voor verbetering, vooral dan op vlak van kwaliteit, aanbod en kader. Overdreven kritisch is dat niet. Eten is tenslotte een menselijke basisbehoefte. Wat we zoal achter onze kiezen schuiven, heeft bovendien een impact op de planeet. Van een kunstschool verwacht je dan ook dat ze haar keuken op orde heeft. Eerst filoso tekst feren we wat om vervolgens concreet te worden in een Régis Dragonetti gesprek met studentenvertegenwoordiger Emiel Lenaert. namens het Greentrack team

DE MORAAL VAN HET VRETEN DE INNERLIJKE MENS De marxistische dichter en toneelschrijver Bertold Brecht schreef in Die Dreigroschen oper uit 1928: ‘Erst kommt das Fressen, und dann kommt die Moral.’ Over het moreel kompas van de arbeidersklasse maakte hij zich geen illusies. Wie moet knokken om het dagelijks brood, houdt minder tijd en energie over om ‘het goede’ na te streven. Het omgekeerde is ook waar. In welgestelde middens – neem nu het hoger onderwijs – heeft men van sociale en ecologische thema’s meestal wel pap gegeten.

AFBREKER Kijk

eens aan. Een chai latte smaakt beter met een vleugje naastenliefde. OPBOUWER Hoe minder armen, hoe rijker het publiek debat.

Moraal kan verdelen. Als we niet opletten kan het mattheuseffect een samenleving zwaar op de maag liggen. Denken we maar aan de gele hesjes die een dieseltaks op hun bord kregen, terwijl Fernand Huts bla kend van de zonne-energie uit de staatsruif vreet. Qua voeding is er het voorbeeld van de vettaks. Een geldelijke prikkel werkt blijkbaar minder bij obese mensen, die je dan weer vaker in sociaal kwetsbare milieus aantreft. En anderzijds zijn bio producten meestal de duurste van het rek.

AFBREKER Duur-zaam,

luxe-goed. Wat gaan ze ons nog in de maag splitsen? OPBOUWER Druk de prijs door het aanbod te beperken, niet de kwaliteit.

HET INNERLIJKE DIER Op grote schaal doet zich dezelfde dynamiek voor. Het westen heeft vaak de mond vol van morele plicht. Qua pakweg gendergelijkheid doen democratische vrije markten het door de band genomen inderdaad beter dan ont wikkelingslanden en tijgereconomieën. Maak de oefening echter op het gebied van ecologi sche voetafdruk en je krijgt zowat het spie gelbeeld*. Die paradox dreigt aan beide zijden het spreekrecht te bederven. Deze zomer nog beschuldigde de Braziliaanse president zijn Franse collega van neo-koloniaal gedrag, nadat die laatste hem vermaand had over de dramatische bosbranden in het Amazone woud. Goed om weten is natuurlijk dat Euro pa zijn veestapels voedt met onder meer soja die op de afgebrande grond verbouwd wordt.

Over vlees gesproken. Of beter gezegd: voor vlees gesproken, want de gebrekkige talenkennis van dieren, verhindert dat zij in het debat hun stem kunnen laten horen. Nochtans spelen zij vaak de hoofdrol. Of de mens überhaupt dieren moet eten, is een filosofische kwestie. Zeker is echter dat het grootste deel van onze vleesproductie op pijn en angst draait. Trechtervoeding, kleine kooien, mishandeling… Qua dierenleed zijn de rapen meer dan gaar.

AFBREKER Verlichtingswaarden

AFBREKER Al

een geluk dat die meer dan een miljard hindoes vegetarisch zijn. OPBOUWER Eiwitten zitten in meer dan vlees alleen.

ROND DE TAFEL Tot wie moeten activisten zich richten, hun medeburgers of de overheid? Para frase: komt verandering van onderuit of moet het van bovenaf worden opgelegd? De geschiedenis leert ons dat het een chaotisch proces is met impulsen uit beide richtingen. Hoe dan ook heeft het brandmerken van minder begane consumenten een averechts effect en werkt een negatieve strategie polari sering in de hand. De verantwoorde lijkheid afwentelen op politici is dan weer een gemakkelijkheidsoplossing. Iedereen heeft prikkels nodig, disge noten zowel als beleidsmakers.

AFBREKER De

gevaren in een nieuwe studentenrefter zijn talrijk. OPBOUWER De kansen in een nieuwe studentenrefter zijn talrijk.

* Uitzondering bevestigen zoals steeds de regel. Zo doet de VS het qua ecologische voetaf druk slechter dan zijn peers, Rwanda qua gendergelijkheid veel beter. Het feit dat de dictatuur van Paul Kagame zo hoog staat, geeft anderzijds aan hoe relatief deze rankings zijn.

draaien op fossiele brandstoffen en goedkope buitenlandse arbeid. OPBOUWER Het menu dekoloniseren is lokaler eten en lange ketens inzichtelijk maken.

ONRUST

Mats Wosky, Receptie

ONRUST

Elli Vassalou, Syntrofi

ONRUST

Uit de Publicatie Roestvrij van Lore Snauwaert. â&#x20AC;&#x2DC;In Mexico ontdekte ik hoe voeding naast het eten ervan een heel andere functie kan hebben, hoe voeding versiering kan zijn.

ONRUST

Martha T'Hooft, Paso Ã Paso

INTERNE KEUKEN Studentenvertegenwoordiger Emiel Lenaert nam akte van de resultaten van de studenten bevraging en beraadde zich samen met het dramacomité. Hieronder beantwoordt hij enkele vragen en doet enkele suggesties. ONRUST

Hoe belangrijk is vegetarisme onder de studentenbevolking? LENNAERT Vegetarisme en veganisme worden steeds belangrijker, omdat ethiek en ecologie aan belang winnen binnen onze school.

ONRUST

Kan er een pedago gische insteek zijn? Onze kennis over voeding aanscherpen? LENNAERT Ik denk dat veganistische/insecten alternatieven sowieso al een peda gogische insteek zijn, zonder dat zo’n dingen expliciet moeten worden gemaakt. ONRUST

Heb je gehoor gekregen bij de verschillende niveaus van het ONRUST Moet er überhaupt vlees schoolbestuur? aangeboden worden? LENNAERT Er is een zekere participatie geweest. LENNAERT Bij studenten bestaan hier duidelijke Ook in de Raad van de School of Arts verschillende, sterke meningen over. werd de nieuwe keuken besproken. Alleen Ik kan dus niet zeggen wat ‘dé student’ vindt. heb ik het gevoel dat er met die participatie Persoonlijk vind ik ecologie belangrijk genoeg weinig is gebeurd, maar dat zal zichzelf om mensen voor de borst te stoten – maar moeten uitwijzen. misschien is een rustigere aanpak hier wel beter. Lekkere, gezonde, vegetarische alterna ONRUST Welke rol speelt tieven aanbieden is misschien wel een grotere het nabijgelegen stap vooruit dan gewoon vlees van het menu KASKcafé? Wat zijn halen. De vraag komt heel duidelijk naar voor: de verschillen? waarom is er soms geen enkel veganistisch LENNAERT Het KASKCafé is een plek waar je alternatief? Waarom is het vegetarische alter meer gaat om te werken en op je natief vaak van mindere kwaliteit? Waarom gemak te zitten, het restaurant is dan weer is het vegetarische alternatief vaak sneller een ontmoetingsplek tussen studenten, op dan vlees? Waarom is het vegetarische tijdens het lunchen. het alternatief en niet het hoofdgerecht? Misschien moet vlees wel het ding zijn ONRUST Studenten houden waar je naar vraagt in plaats van wat je graag de knip op standaard krijgt. de beurs. Is er marge wat de prijs ONRUST Wat zijn de eiwit betreft? alternatieven? Kan LENNAERT Ook de toegankelijkheid is de school daarin belangrijk: iedereen moet een een laboratoriumrol goedkope, voedzame, evenwichtige lunch opnemen? Insecten? kunnen kopen. We moeten dus zeker Kweekvlees? aandacht hebben voor de prijs. De knip LENNAERT Ik denk dat we ecologische alterop de beurs lijkt impliciet een soort natieven moeten omarmen en gierigheid/zuinigheid te, maar laat we moeten experimenteren. De keuken niet vergeten dat er ook studenten zijn moet anderzijds wel toegankelijk blijven die uit economisch kwetsbare groepen voor iedereen. Als er bijvoorbeeld een komen, of de studies (deels of volledig) dag enkel insecten zouden zijn, haken zelf moeten betalen. Als school budget sommige mensen mogelijks af. Er moet vrijmaken om goedkoop eten aan aanbod zijn voor elke student. te bieden is dus erg belangrijk.

ONRUST

Hoe kunnen we de prijs drukken zonder aan kwaliteit in te boeten? LENNAERT Wij zijn niet opgeleid om een restaurant te stroomlijnen. Ik denk dat er echte expertise moet worden binnengebracht. We kunnen wel een brainstorm doen, maar om echt de prijs te drukken hebben we mensen met kennis van zaken nodig. ONRUST

RESULTATEN VAN DE BEVRAGING VAN STUDENTEN EN PERSONEEL IN CIJFERS 373 respondenten, waarvan 89% de refter frequenteert ⅓ eet af en toe vegetarisch ⅓ eet altijd vegetarisch ⅓ noemt zich vleeseter ½ eet dagelijks in de refter. Algemene tevredenheid over prijs, netheid en bediening. Ruimte voor verbetering op kwaliteit, aanbod en omgeving.

LABORATORIUM/ COLOR BIOLABâ&#x20AC;&#x2030; ONRUST

Naming Neochromologism

ONRUST

Algaeprint

ÂŠ Michiel de Cleene

This research project was made possible by the support of the Onderzoeksfonds Kunsten of KASK & Conservatorium, HOGENT.

DISTRACTION AS DISCIPLINE

ONRUST

Heike Langsdorf (kunstenares en docente) en Elowise Vandenbroecke (dramaturge en productente) werken samen aan en met het framework radical_hope. Ter gelegenheid van de afronding van het artistiek onderzoek ‘Distraction as Discipline’ (Langsdorf en Luyten, 2016-2019) construeerden tekst ze een gesprek – één van de velen – dat enkele sleutel Elowise Vandenbroecke elementen van Langsdorf’s onderzoek ontsluit. Heike Langsdorf E

Kan je beknopt iets vertellen over je onder zoek ‘Distraction as Discipline’ (i.s.m. Anna Luyten) aan KASK & Conservatorium? H Mijn luik van het onderzoek draait Anderzijds, kan ik mij door allerlei scores rond ‘het verschuiven van aandacht’ en protocols ertoe brengen om de concen als iets dat ons alsmaar opgedrongen wordt tratie te vinden om ‘mijn ding’ te doen naar iets dat we kunnen herclaimen. Ik ben – leve de retreat-maatschappij! Maar wat gefascineerd door hoe onze geest twee totaal als ik, samen met anderen, het tussen verschillende richtingen uit kan. Enerzijds gebied opzoek? Wat hebben we daarvoor kan ik helemaal in de ban zijn van datgene nodig én hoe organiseren we dat dan? ‘wat mijn aandacht opeist’, waardoor ik Met deze vragen ben ik aan de slag gegaan. dingen ga doen die ik niet echt wil of moet doen – leve de participatiemaatschappij! E

Hoe krijgen de prin cipes van ‘aan dacht’ en ‘afleiding’ vorm in jouw artistiek werk? Zoals in de dagdagelijkse realiteit, waar we H Zowel theatermakers als economen, ons meestal niet eens bewust zijn van wat criminelen en marketing designers ons ‘doet’ doen: apparaten met ontelbare houden zich bezig met het richten van apps, commerciële strategieën, het geloof andermans aandacht. Je eigen aandacht in een bepaalde idee van succes... Het is richten, dát is een ander verhaal… als een ‘onzichtbare manipulerende hand’. Ik maak performances; ruimtes met een zekere tijdelijkheid. De relatie met het In het theater kunnen we deze mechanismen publiek is daarin uiterst bepalend voor blootleggen, herkenbaar en voelbaar maken. Er rest ons, auteurs, performers en publiek, de ‘materialiteit’ van het werk. Mijn dan nog enkel te beslissen hoe we met stukken, of beter gezegd, mijn ruimtes dat mechanisme omgaan. Samen grenzen functioneren als situaties. Je komt terecht bepalen; dat is de uitdaging. in een situatie waarin je zelf mag kiezen of je een beschouwend of deelnemend perspectief inneemt. Ik durf zelfs zeggen dat er geen ‘instructies’ zijn, maar dat je aandacht ‘subtiel gegidst’ wordt.

Mount Tackle © Raquel Santana De Morais

ONRUST

Beschouw jij het ‘podium’ als een soort ‘testing ground’ voor de samenleving? H Neen, ik beschouw het podium niet Ik beschouw het podium als dat wat het per se als een testing ground voor is (niet meer of niet minder), namelijk de samenleving. Ik stel de ruimte wél zo op een plek waar je ‘dingen’ kunt presenteren. dat die functioneert zoals ik de ‘wereld’ er Eigenlijk heb ik best een technische kijk vaar. De ‘theatrale afstand’ zorgt voor een op wat de functie van een podium is: het fris perspectief op datgene wat we gewoon werpt letterlijk en figuurlijk licht op ‘iets’. lijk als vanzelfsprekend beschouwen. E

Wat is de rol van ‘per for mativiteit’ in jouw interdisciplinair werk? Komt ‘theatraliteit’ überhaupt aan bod? H Ik spreek liever van non-disciplinair. doordrijven en dus ook van dramatiseren; Ik vertrek niet vanuit een zekere di performativiteit als een sociale eigenschap scipline maar probeer te zien wat dat ‘ding’ en handeling. In het Duits heb je het gezegde waarop het licht moet schijnen ‘nodig’ heeft ‘enkel overdrijving is waar’, wat wil zeggen om gezien te worden. dat iets helemaal doorgedreven moet worden Theatraliteit? Performativiteit? om het zichtbaar en dus ervaarbaar te maken Jazeker, en ook dat probeer ik telkens voor anderen. Ik zie ieder mens dan ook als terug te zien als dat wat het is: theatra potentiële performer of acteur. liteit als de kwaliteit van overdrijven, E

Is het publiek in een voorstelling als ‘Mount Tackle’ dan ook een potentiële performer of acteur? H Absoluut. ‘Present zijn’ – aanwezig aan te voelen hoeze hun aandacht en daarmee zijn in de ruimte omdat je besloten ook hun participatie richten of laten richten. hebt om naar het theater te gaan – is al een Naast de aanwezigheid van mensen wordt sociale actie. Daarenboven worden toeschouw in ‘Mount Tackle’ ook die van materialen ers niet geïnstrueerd, maar is het aan hen om hopen spullen – benadrukt. E

Jouw werk – al zeker ‘Mount Tackle’ – wordt vaak beschreven als ‘ecologie’ of ‘landschap’. Ikzelf moet dan ook vaak aan het ‘dwalen door een landschap’ denken. Tim Ingold schrijft over dwalen: ‘you know as you go, not before you go’. Hoe resoneert dit in jouw werk?

H We navigeren ‘as we go’ en nooit als een ‘empty page’. Ik probeer (in samenwerking met anderen) ruimtes en momenten te organiseren waar men simpelweg samen is, zonder doel; gewoon kijken naar de dingen zoals ze zich voor doen. Dat klinkt ongelooflijk saai. I know.

Maar dat is het niet. Het blijkt trouwens ook ultra gezond te zijn. Onze hersenen worden alleen maar intelligenter door ‘samen te zijn’ zonder dat zich een zekere urgentie opdringt… we zijn dan eindelijk eens met andere dingen bezig dan vlucht, drift, etc.

Om bij het thema van navigeren te blijven: Ingold zei ooit over de paradox van de moderne cartografie: the more it aims to furnish a precise and comprehensive representation of reality, the less true to life this representation appears. Dit lijkt mij te weerklinken in een van de basisprincipes in je werk, namelijk ‘vaagheid’. Hoe verhouden concepten als ‘vaagheid’, ‘representatie’ en ‘realiteit’ zich in jouw artistiek werk? H Alright. Ja. Om mijn eigen ideeën geopperd werd door Paul-Michel Foucault. niet voorop te stellen, gebruik ik (Deze ‘zelftechnieken’ maken het voor het principe van vaagheid. Ik vertrek van mensen mogelijk door hun eigen toedoen wat zich ‘voor doet’ en toont; van datgene invloed uit te oefenen op hun eigen lichaam, wat present wordt als je nog niet al te veel geest, ziel en levensstijl, zodat ze zichzelf vooropgezette plannen hebt. Zo ontstaat er kunnen transformeren en een zekere staat van ruimte om te kijken naar wat er al is. Ook geluk en levenskwaliteit kunnen bereiken.) ontstaat er ruimte om de confrontatie met Door overdrijving en dramatisering worden jezelf aan te gaan. Mijn werk sluit dan ook deze technieken dan een soort spektakel, erg aan bij ‘zelftechnieken’, een term die of beter, anti-spektakel. E

Zou je jouw benaderingswijze van artistiek onderzoek Performance as Research kunnen noemen? H Ik zou het eerder Movement er besef of begrip. De beweging tussen Research noemen. ‘Distraction as deze twee polen zorgt ervoor dat ik een Discipline’ omhelst de spanning tussen artistieke praktijk kan uitbouwen. Ener nieuwsgierigheid en regelmaat, van afwijken zijds, is mijn doen performatief, oftewel van het traject en steeds terugkeren naar vormend. Anderzijds, is wat present hetzelfde. Door mijn leergierigheid wijk wordt performance, het vorm krijgen ik af van het begane pad. Maar pas door en werkzaam worden van een gedachte regelmatig stil te staan bij de dingen komt … en al dan niet ook een sociale actie.

ONRUST

In het kader van je onderzoek organiseerde je reeds ‘How Do We Do it?’, een platform waar verschillende kunstenaarspraktijken elkaar ontmoeten en men samen hands-on reflecteert over het hoe van artistiek onderzoek. Binnen kort vindt ‘… Through Practices’ plaats, een framework dat artistieke praktijk als artistiekonderzoek presenteert (en vice versa). Beide events thematiseren ‘denken door te doen’. Kan je hier iets meer over vertellen? H We zijn altijd aan het denken door schrijft over het verschil tussen werk en werk-en. De grammaticale toevoeging ‘-en’ te doen. Toch ervaren de meeste geeft aan dat iets in beweging is. Volgens mensen dat niet zo. Kunstenaars zijn bij mij, kunnen we er in de kunsten niet uitstek degenen die zich bewust kunnen vaak genoeg aan herinnerd worden dat worden van het feit dat ze denken door artistiek werk-en net zo belangr ijk is als het te doen, door te bewegen. Kunstenaars ondervinden met enige regelmaat hoe ze uiteindelijke resultaat, het kunstwerk of de slaaf worden van ideeën, vaak doorgerijpt artistieke ingreep. Door meer waarde toe te kennen aan artistiek werk-en wordt de tot iets ideo-logisch (statisch). waarde van de kunstenaar, als een burger Zowel ‘How Do We Do it?’ als die bijdraagt aan de maatschappij, verhoogt. ‘… Through Practices’ zijn formats waar kunstenaars samen komen met en door hun kunstenaarspraktijken. Het zijn ruimtes waar kunstenaars, en in het geval van ‘… Through Practices’ ook een breder publiek, in aanraking komen met artistiek werk-en. Tim Ingold’s E

Heeft KASK & Conservatorium een bepaalde methodologie of zienswijze op artistiek onderzoek? Hoe verhoud jij je daartoe? H In mijn ervaring is artistiek onder Artistiek onderzoek aan KASK? zoek iets dat ik altijd al heb gedaan. Er zijn momenteel erg veel verschillende Voor mij is er geen scheiding tussen mijn trajecten. Ik denk dat dat de nadruk niet kunstenaarschap en artistiek onderzoek. per se op ‘artistiek’ onderzoek ligt, maar Vandaar ook mijn interesse in artistiek eerder op het academische. Daarnaast werken waardoor ik altijd vragen moet wordt er ook veel artistiek werk gecreëerd. en mag blijven stellen aan mijzelf en Het zou interessant zijn om, binnen de mijn omgeving. muren van KASK, het debat te laten groeien.

Ikzelf wil het niet over de ene (artistieke) of de andere (academische) kam scheren, maar ik vind het wel belangrijk om een onderscheid te maken tussen ‘onderzoek in de kunsten’, ‘onderzoek voor de kunsten’ en ‘artistiek onderzoek’. Ik vind het belangrijk om het verschil te benadrukken; ik ben voor verschil. Dus… (pauzeert) hoe verhoud ik mij tegenover artistiek onderzoek aan KASK & Conservatorium? (zoekt naar woorden). Ik zou zeggen, niet on-ver-schillig. (lacht)

28, 29 & 30.10.19 ... THROUGH PRACTICES ZWARTE ZAAL gratis 30 & 31.10.19 / 20:00 MOUNT TACKLE (REVISITED) VOORUIT tickets via vooruit.be

ONRUST

EEN SNUIFJE ZWART-WIT

Al meer dan twintig jaar grasduint Film-plateau in de rijke geschiedenis van de cinema. Doel is daarbij niet zozeer de canon in stand te houden, dan wel de discussie erover. Ook dit seizoen is de universitaire film club – want dat zijn ze – een aantal keer in KASKcinema te gast met net iets minder recent werk. Zo kan u in november naar Razzia sur la chnouf, een Franse misdaadprent uit het gezegende jaar 1955. In afwachting van profes sor Daniël Biltereyst, die de inleiding van deze tekst zwart-witfilm zal verzorgen, openen we hieronder Pieter Pekoog alvast de discussie. Ook in zwart-wit trouwens. Paula Pretlicht Beste lezer, ik zal het maar meteen bekennen. Van cinema heb ik in feite weinig verstand. Misschien ben ik niet zeer visueel ingesteld, al zal ik er mijzelf in het vervolg aan herinneren beter uit mijn doppen te kijken wanneer ik een kunstschool passeer. Men riskeert er namelijk redacteurs tegen het lijf te lopen die te elfder ure nog een geopinieerd konijn uit hun hoed moeten toveren.

doch een groot hart voor wanhopige redacteurs meezeult. Soit, laat ons van de nood dan maar een deugd maken. De noble sauvage is naar het schijnt toch weer in de mode.

Razzia sur la chnouf © CINEMATEK

In die zin ben ik trouwens zeker een ongeloofwaardig personage: een zogezegd toevallige passant, die van films geen verstand heeft,

Ik ben trouwens meer sauvage dan gedacht, merk ik al meteen. Vijfentwintig procent van de titel is Chinees voor mij – enfin, Frans. Het internet leert mij gelukkig rap dat ‘Chnouf’ argot is voor drugs, vooral de gesnoven varianten zoals cocaïne en heroïne. Jaja, ook heroïne, want in plaats van

te spuiten kunt ge dat gerief ook verhitten en inhaleren. ‘Chinezen’ zoals dat dan heet. Voor Colombia in de jaren zeventig met de honneurs ging lopen, was China met name

chnoufland par excellence. Zo, dat weten we dan ook weer. En wij niet alleen. Het hoofdpersonage, Henri ‘Le Nantais’ Ferré, kent evenzeer zijn Pappenheimers.

HENRI C'est PAUL

la Chine qui vous fournit à ce moment? Non, les Balkans. (…) L'opium nous arrive à l’état brut. Par chemin de fer il passe les frontières.

Balkan. Maar straffer nog, wellicht verwijst die geslepen rekwisiteur daar en passant naar de Bulgaarse machtsoverdracht van 1954. Dat de film zich in dat jaar afspeelt bewijst dan weer een affiche van Josephine Bakers eerste passage in Olympia. En nu gij. Oscar voor fijnzinnigste detail

Die Liski waarvan sprake, is trouwens een Parijse drugbaron die Ferré in dienst neemt om zijn haperende organisatie weer op de rails te krijgen. Daarmee heb ik geloof ik de hele plot samengevat. Dat is waarlijk een bijzonder mager beestje, waar een nogal potsierlijk ‘verrassend’ einde is tegenaan geplakt. Wie van mij wel een oscar krijgt, die voor het fijnzinnigste detail, is de rekwisiteur. Een paar minuten na het gesprek tussen Ferré en Liski staat op het krantenpapier waarin de waar verpakt komt, namelijk het woord ‘борба’ te lezen (op zijn kop). Dat is Bulgaars voor ‘strijd’. Et alors, zult ge zeggen. Hewel, ten eerste ligt Bulgarije op de

Maar ik wijk af. We hadden het over chnouf en dat brengt ons onamotopeïsch op een veel opvallender en ook centraler element. Zeg mij dus eens wie niet in dit rijtje hier pas? Cleopatra de sfinks Jean Gabin Cyranno de Bergerac Pinokkio Het antwoord is de sfinks, want dat is de enige zonder karakter neus. Daarmee is inderdaad ook gezegd dat hoofdrolspeler Jean Gabin voorzien is van een fameuze voorgevel. In die categorie is de oscar onbetwist. Pas op, naar het schijnt kan die man ook zeer goed

acteren, maar zijn personage Henri ONRUST is zo eendimensionaal dat die neus het ook zonder de rest van Gabin deur open te houden voor de had gekund, denk ik. dame achter hem. Voor de subtiele gezichtsuitdrukking waarmee die laatste haar ergernis te kennen geeft, verdient zij de oscar voor beste figurant. Voor het overige valt er voor de dames onder ons niets te rapen, of het moest eveneens ergernis zijn. Over de weerloosheid van het bekoorlijk kassierstertje bijvoorbeeld, dat zich zonder boe of Bonaparte voor de Sfinx, schilderij van Jean-Léon Gérôme ba aan de voeten van de pafferige vijftiger Henri werpt en zich ver Over neuzen gesproken. De films is amper bezig of een dame schiet volgens het ene commando na het andere laat welgevallen: ‘Laat er de hare haast bij in. Henri, die mij een bad lopen’, ‘Schenk mij zich over de film überhaupt op een glas wijn in’, ‘Boen mijn oscar weinig galanterie laat betrappen, voor opmerkelijkste neus op’… verzuimt op het vliegveld een

Oscar voor beste figurant

Nu goed, al bij al valt Razzia wel te pruimen, als interessante identiteitscrisis tenminste. Een Franse regisseur die een Amerikaansachtige film noir heeft willen maken. Geheel volgens het boekje. Enkel de whiskey heeft hij vervangen door wijn. Ja, dat is natuurlijk om problemen vragen. Henri Ferré, die zogezegd net uit

de Verenigde Staten is weergekeerd en een hem aangeboden sigaar wil afslaan, vat het per ongeluk treffend samen: ‘I like better cigarette’. Ge hoort het, dat Engels van hem is even goed als mijn argot. Pieter Pekoog ***

Beste meneer Pekoog, u bent waarlijk een zwartkijker. Staat u mij toe wat bij te lichten. Uiteraard knalt het personage van Gabin niet uiteen van de existentiële pyrotechniek. Waarom echter een Dostojevskiaanse held verwachten in een film noir?

Razzia sur la chnouf © CINEMATEK

Men moet bereid zijn de regels van het genre voor lief te nemen. Een fruitpers munt evenmin uit in psychologische diepgang, en toch haalt niemand het in zijn hoofd daar een gebrek in te zien. De verdiensten van een fruitpers

liggen elders. Zo ook die van de film noir, Franse interpretatie of niet. Noem het van mijn part een black movie, want als we het Amerikaanse genre inderdaad traditioneel met een Frans woord benoemen, laat ons dan de Franse versie bij wijze van aardigheid met het Engels bedenken. In lijn met het bovenstaande wil ik u er verder attent op maken dat de prestatie van een acteur niet noodzakelijk samenvalt met de gelaagdheid van zijn personage. Neem nu de scène die u aanhaalt, die waar Henri Ferré zijn orders ontvangt van Paul Liski. U meent fijnzinnige details op te sporen, maar mist ze bij de vleet. Kijkt u toch naar de manier waarop Gabin bij binnenkomst de kamer monstert en terloops een boekenrek inspecteert; hoe hij in afwachting van een vuurtje zijn opdrachtgever quasi-uitdagend in de ogen kijkt;

ONRUST

Henri Ferré aanvaardt een complement, still uit Razzia sur la chnouf

hoe hij professioneel onuitbundig een complement in ontvangst neemt; hoe het besef daagt dat hij zich recht te stellen heeft voor een obligaat bezegelend borreltje; hoe hij daarna koeltjes het glas walst. We hebben de man amper een woord horen zeggen, of we kunnen ons al een idee vormen over enkele karaktereigenschappen: zelfzeker, doortastend, ervaren, leep, wan trouwig… Dat kan de neus van Gabin denkelijk niet alleen. Uw bezwaren aangaande de plot dan. Kent u het Amerikaanse pulpmagazine Black Mask, dat vanaf de jaren twintig opgang maakte met hard-boiled detectiveen misdaadverhalen? Noem ze een voorafschaduwing van

de film noir. In de inleiding van zijn kortverhalenbundel Trouble Is My Business schreef Raymond Chandler er in 1950 het volgende over: The technical basis of the ‘Black Mask’ type of story [was] that the scene outranked the plot, in the sense that a good plot was one which made good scenes. The ideal mystery was one you would read even if the end was missing. We who tried to write it had the same point of view as the film makers. Verheug u dus, beste heer. Bij deze kan u met een een gerust

hart het ‘potsierlijke einde’ van de film knippen en u bedrinken aan – ik doe maar een voorstel – de fantastische scène in het zwarte rokershol, waar een vrouwelijke dealer op de dool zich overgeeft aan de roes. Hoe tragisch, hoe erotisch, hoe onirisch! Hier gaapt de zinneprikkelende afgrond van het paradis artificiel: de bezwerende gitaarmuziek, de sfinksachtige rokers, de huiverende jongeman als een donker omen, het koket maar zelfzeker geschuifel van de vrouw richting de wulps dansende man en, ten slotte, de muur van ruggen die zich sluit als het hek van de hel en voor Ferré, die aan de bar is gebleven, het vertrek signaal vormt.

Het zwarte rokershol, still uit Razzio sur la chnouf

Vindt u dat allemaal minnetjes? Laat mij u dan uitnodigen het pek uit uw oog te wrijven en in november terug te komen met frisse blik. Tot dan, Paula Pretlicht

19.11.19 / 20:30 RAZZIA SUR LA CHNOUF Henri Decoin, 1955, 105' KASKCINEMA €5/3

THE NEW WHAT NOW: PLATFORM

ONRUST

Platform is het nieuwe project van The New What Now, een in de schoot van het Gentse Conservatorium opgericht collectief ter ondersteuning van jonge componisten. Die krijgen deze keer de kans om een werk te schrijven voor het achthandige kwartet Zwerm. Mocht u eraan twijfelen, we hadden weldegelijk ook vierkoppig kunnen schrijven. Dat woord zet evenwel hun behendigheid met gitaren iets minder in de verf. Het staat de deelnemende componisten weliswaar vrij ergens in hun partituur een asterisk in te voegen met de instructie ‘zoetjes met de neus tokkelen’. Dan is het alsnog eerder een vierkoppig kwartet. Hoe dan ook, het platform rolt zich uit vanaf oktober. Dat betekent dat de deelnemers bij het ter perse gaan van dit nummer in volle voorbereiding waren. En zoals u wellicht weet is een goede eerste schets het begin van elk meesterwerk. We vroegen daarom aan de geselecteerde componisten – Jana De Troyer, Richard He & Michiel De Naegel – om hun schets met ons te delen zodat we al van in het begin getuige kunnen zijn van het compositieproces. Hieronder vindt u hun eerste kiemen. Veel ontcijferplezier! Laaiend enthousiast door hedendaagse klanken beweegt Jana De Troyer (°1994) zich – al dan niet vergezeld door haar saxo fonen – door de uiteenlopendste genres van de twintigste en eenentwintigste eeuw. Als uitvoerder, componiste, dirigente en journaliste was ze te zien en te horen op verschillende Belgische en Duitse media, en op podia doorheen Europa en Azië.

de eerste prijs in de Berlingskes Klassiske Musikkonkurrence 2013 in Kopenhagen en als componist won hij reeds de deSingel Ringtone Competition (2019).

Richard He, Vision

Michiel De Naegel studeerde compositie bij Daan Janssens aan het KASK & Conser vatorium van Gent. Als u in het verleden het geluk heeft gehad een concert te mogen bijwonen van Joeri Chipsvingers of Sukkeltje M, dan bent u al getuige geweest van de spannende en hypnotiserende kracht van de muziek van Michiel – de geestelijke vader van deze twee persoonlijkheden.

Jana De Troyer, Fashionista

Richard R. He is een Zweedse pianist en componist die momenteel studeert aan het Koninklijk Conservatorium van Antwerpen bij Sergei Edelmann, Wim Henderickx en Alain Craens. Daarvoor volgde hij les bij Marianne Jacobs in Malmö en Joël Bons in Amsterdam. Als pianist ontving hij reeds

Michiel De Naegel, Shokking Shredden

25.10.19, 14.11.19, 29.11.19 / 10:00-14:00 THE NEW WHAT NOW & ZWERM: PLATFORM MIRY CONCERTZAAL gratis

PORTFOLIO

DITTMAR VIANE

DITTMAR VIANE IS STUDENT ILLUSTRATIE. AL SCHILDEREND PROBEERT HIJ EEN EIGEN

VERNIEUWENDE WERELD TE CREÃ&#x2039;REN, WAARBIJ VERVREEMDING, HET MYSTERIEUZE EN DE NATUUR CENTRAAL STAAN EN MET ELKAAR VERBONDEN ZIJN.

ONRUST

ION GRIGORESCU CINEMA 39

Ion Grigorescu, Mimic, 1975, b/w photograph, series of 6

Ion Grigorescu, Start, 2010, 00:02:05, video, color, sound (video still)

Na recente edities rond Turkije en Indonesië richt het multidisciplinair cultuurfestival Europalia zich dit jaar opnieuw op een lidstaat van de Europese Unie: Roemenië. Dichter bij huis betekent niet noodzakelijk beter bekend. Constantin Brâncus‚i (spreek uit als ‘brong-koesj’) is uiteraard een naam als een klok en muziekliefhebbers kennen Angela Gheorghiu als een van de belangrijkste sopranen van haar generatie. Uit dubbel zoveel inwoners als België vallen er ongetwijfeld nog veel ontdekkingen te doen. Te meer aangezien het naoorlogse communistische regime het werk van veel van haar meest verbeeldingsrijke kameraden voor tekst aanzienlijke tijd uit het daglicht heeft gehouden. Magda Radu

Dat is zeker het geval voor Ion Grigorescu. Hij werd geboren in 1945 als nakomertje uit een cultureel onderlegd gezin van zeven. Een jaar later werd de Roemeense koning verdreven en een communistisch regime op poten gezet. Het gezin verbleef in die tijd in een klein, nogal gehorig huis, waardoor Grigorescu al vroeg werd blootgesteld aan politiek geladen radioboodschappen en de kritische bedenkingen van zijn ouders, broers en hun kunstzinnige bezoekers. Zijn werk bood dan ook zowel qua vorm als inhoud weerstand aan het sociaalrealisme van de tijd en kwam pas na de val van Ceaus‚escu echt boven water.

In het licht van Europalia drong zich een retrospectieve op. Na enige omzwervingen vond het project tenslotte onderdak in KIOSK. De beperking in ruimte stellen curator Magda Radu en KIOSK-verantwoordelijke Wim Waelput voor een stevige uitdaging. Hoe krijg je immers een omvangrijk oeuvre als dat van Grigorescu in enkele zalen gepropt? Hoe het duo deze uitdaging het hoofd zal bieden, daarvan kan u zichzelf komen vergewissen van 30 november tot 2 februari. In tussentijd vertelt Radu u hieronder alvast iets over de inhoudelijke opzet.

ONRUST

Ion Grigorescu, Washing with Light, 1979, b/w photograph, series of 4

ONRUST

De tentoonstelling Ion Grigorescu – Cinema is ontstaan in nauwe samenwerking met de kunstenaar en neemt het cinematografische medium als vertrekpunt. De opzet is een doorsnede te bieden van een bijzondere artistieke praktijk zonder die tot een enkel narratief te reduceren. Grigorescu’s intel lectuele gelaagdheid, het onuit puttelijke experiment en indruk wekkende kluwen van verwijzingen laat zich niet in reeds bestaande patronen of discours dwingen. Het is dan ook op zijn voorstel dat we cinema als een omvattend instrument gebruiken om vat te krijgen op zijn jarenlange interesse veld. Dat begint bij zijn vroege popart interpretaties en loopt door tot zijn recent onderzoek rond arbeid, waarbij hij middels lang durige, nederige taakjes fysieke en spirituele connotaties met elkaar verknoopt. Vanzelfsprekend slaat cinema ook op Grigorescu’s omvangrijke filmoeuvre, dat zowel 8mm-film uit de communistische periode omvat als recentere video kunst, waarbij het performatieve aspect aan belang wint. MAGDA RADU:

Cinema bevrijdt Grigorescu in de eerste plaats van de beperkingen van de schilderkunst, de discipline waarin hij aan de academie aan vankelijk zijn opleiding geniet. Om het stagnerende vocabularium van het medium te overstijgen introduceert hij al snel een

ONRUST temporeel element in zijn werk. In de vroege zeventiger jaren begint hij strips te tekenen met politieksociale inslag, al ruilt hij de heldere narratieve lijn bij momenten in voor een meer onirisch gedreven stroom van beelden. In zijn schilderwerk doorbreekt hij ondertussen het oppervlak en verdeelt het in ver schillende registers. De verwerping van techniek en een persoonlijke ‘stijl’ wijzen in de richting van de popart en het fotorealisme. Later waart het spook van de cinema op een meer diffuse manier door Grigorescu’s werk, bijvoorbeeld wanneer beweging en de repre sentatie ervan tegen elkaar worden uitgespeeld in schilderijen van vlammen en kolkend water of in tekeningen die de door Adolf Wölfli geïnspireerde energiecirculatie in het menselijke lichaam verbeelden. Voortdurend fotografeert de kunstenaar natuurlijke formaties als molshopen of nesten. De ver zameling van die beelden wijst voor hem op een bredere dialectiek van komen en gaan die deze wereld animeert en er de kern van uitmaakt. De invloed van cineasten als Antonioni en Passolini op Grigorescu’s filmisch en foto grafisch werk toont zich in het omzeilen van conventionele narratieve strategieën en een

onmiddellijke aandacht voor de menselijke ervaring. Zijn eenzelvige bodyart-experimenten, ontwikkeld met geïmproviseerde lenzen en camera’s, richten zich eveneens op de menselijke beweging en worden geprefigureerd door het werk van Étienne-Jules Marey. Achteraf zet de kunstenaar deze evenwel weg als ‘kortstondige, betekenisloze projecten zonder toekomst of samenhang, die van zodra ze er waren al ophielden te bestaan: ervaringen.’ Deze tentoonstelling brengt werk van Grigorescu samen zonder de indruk te willen wekken dat het om één ondeelbaar geheel gaat. De cinematische insteek is rekbaar en erop gericht de veelzijdige en vaak volkomen eigengereide aspecten van zijn praktijk en denken te behouden. Ze stelt ons in staat een rijk en divers oeuvre te doorwaden, maar voor Grigorescu is cinema eveneens verbonden met het onbewuste en dromen. Overigens legt hij die laatste sinds vele jaren vast in dagboeken en tekeningen. Ook dit levensmateriaal zal een plaats krijgen in de expo.

30.11.19 — 02.02.20 ION GRIGORESCU – CINEMA KIOSK gratis

KASK LEZINGEN

ONRUST

Tien kunstenaars en theoretici zijn te gast voor een nieuwe reeks KASKlezingen, waarin ze over hun praktijk spreken of over zaken die hen nauw aan het hart liggen. We hebben een selectie gemaakt van kunstenaars uit verschillende landen, van verschillende leeftijden die een variëteit aan praktijken tentoon spreiden. Kunstenaars die net om de hoek komen kijken, wisselen af met makers die al geruime tijd op prominente ten tekst toonstellingen exposeren. Godart Bakkers DO 03.10.19 GABRIEL KURI Momenteel loopt in Wiels de expo sorted, resorted, van de eerste spreker; Gabriel Kuri. De tentoonstelling is ingedeeld in vier categorie ën; papier, plastic, metaal en bouwmaterialen. Een praktische en humoristische benadering van het kunstenaarschap en het kunstwerk, waarin het kunstwerk overgesimplifieerd een plaats krijgt. Ook: een spel rond conceptuele kunst, het minimalisme en de consumptie geschiedenis waar elementen uit het dagelijkse leven de voornaamste protagonist zijn.

katalysator van de wereld rondom ons. Zo documenteerde zij de restauratie van het werk Matter and Mind van de Japanse kunstenaar Noriyuki Haraguchi. Het werk, een bak met pikzwarte olie, dat zich in het museum voor moderne kunst van Teheran bevindt, is sinds zijn plaatsing in 1977 volgestopt met ‘rommel’. Speelgoed van kinderen, sigarettenpeuken of muntjes van mensen die willen zien of het wel echt olie is en geen zwarte lak. Minutieus documenteert Sabahi het werk van de museummedewerkers terwijl Haraguchi geduldig toekijkt. Naast de documentaire organiseerde Sabahi een tentoonstelling met de gevonden objecten en maakte ze een boek over dit project.

Shirin Sabahi, Pocket Folklore, 2018. Found objects in borrowed vitrines. Dimensions variable. Installation views from EdithRuss-Haus (Oldenburg 2018).

Gabriel Kuri, Untitled (scratch lotto oysters), 2019. Stainless steel and Plexiglas lightbox, oyster shells, scratch cards. 150 x 100 x 6 cm. Courtesy of the artist and Esther Schipper, Berlin. Photo: Andrea Rossetti

DO 10.10.19 SHIRIN SABAHI De Iraanse Shirin Sabahi vormt een mooie aanvulling op de materialistische benadering van Kuri. Net als die laatste gaat haar fascinatie uit naar ‘banale’ objecten als

DO 17.10.19 JAAKKO PALLASVUO Jaakko Pallasvuo won in 2013 de StartPoint Prize met een bizarre, nu echter profetische video waarin een commune die ‘EU’ noemt en afgesloten is van de buitenwereld lang zaamaan begint te vervallen… Naast deze en andere video’s waarin een despotische wereld plaats maakt voor een revolutie, of waarin Pallasvuo zich uren aan een stuk afvraagt waar de wereld over gaat, maakt hij schilderijen, sculpturen, textielwerken en installaties. Hij schrijft teksten en volgt momenteel een theateropleiding. Een zeer rijke praktijk, waarin het vertrekpunt niet

het medium is, maar een verhaal. De dag voorafgaand aan de lezing is er een vertoning van verschillende werken van Pallasvuo in de Brusselse Beurschouwburg. DO 24.10.19 MICHAEL VAN DEN ABEELE Michael Van den Abeele experimenteert in zijn schilderijen met optische effecten, textuur en kleuren, waardoor het beeld, of ‘het afgebeelde’ telkens van vorm en betekenis verandert. Dinosaurussen uit een jongensboek, het heelal of abstracte werken wisselen af en bevragen elkaar. Een geluidloze humoristische discussie over het beeld, de creatie van het beeld, van het schilderij of van het oppervlakkige symbool als betekenaar.

ONRUST uit de richting performance en tekenkunst een workshop te geven. Uiteraard wordt deze kans niet onbenut gelaten; op woensdag toont Wieland zijn films in KASKcinema en op donderdag geeft hij in Cirque een lecture performance. Op humoristische en poëtische wijze handelt hij over feit en fictie en ontrafelt hij de impasse die zich afspeelt tussen de droomlandschappen, de realiteit en de neuroses van de herinnering. Door de manieren te ontcijferen waarmee we onze individuele geschiedenissen ontleden, stelt Wieland zich de vraag hoe weemoedige, nostalgische dromerijen de tekstuele lagen van ons verbeelde zelf zowel bevestigen als verplaatsen.

Installatiezicht Michael Van den Abeele. Opacity, please © M-Museum Leuven. foto: Isabelle Arthuis.

DO 07.11.19 MELISSA GORDON In lijn met het werk van Van den Abeele voert schilder Melissa Gordon een onder zoek naar de politiek van abstractie en de rol van het modernisme in de presen tatie van schilderkunst. Sporen uit de kunstgeschiedenis, mechanische reproducties of verfresten in haar atelier vormen vertrek punten. Haar werken hangt ze op onaffe muren. Zodoende doorbreekt ze de grenzen van het schilderij en stelt ze op subtiele wijze de traditie van de modernistische white cube in vraag. DO 14.10.19 GERNOT WIELAND Filmmaker, performancekunstenaar en tekenaar Gernot Wieland komt tijdens de projectweek naar KASK om aan studenten

Gernot Wieland, Thievery and Songs.

DO 21.10.19 IGOR GRUBIĆ De filmmaker en mediakunstenaar Igor Grubić gooide recent grote ogen met zijn presentatie in het Kroatisch paviljoen op de Biënnale van Venetië. Zijn werk Traces of Disappearing in Three Acts (2006-2019), is al dertien jaar in de maak. Het bestaat uit drie onderling samenhangende fotoessays en een animatiefilm, in een speciaal ontworpen mise-en-scène. Het project begon in 2006 toen de kunstenaar de overgang van Kroatië na de oorlog begon te documenteren, met bijzondere aandacht voor de verschuiving van socialisme naar kapitalisme, van een dominant staatsgezag naar een vrijemarkteconomie. Grubić

onderzoekt welke invloed dit heeft gehad op veranderingen in de architectuur, het stedelijk weefsel, de openbare ruimte en de sociale verhoudingen die daarmee gepaard gaan.

Igor Grubic, Traces of Disappearing (Deconstruction of the Factory), 2006-2019. Photo essay (detail). Courtesy of the artist.

DO 05.12.19 ALEKSANDRA JATCZAK Naast verschillende kunstenaars, zijn er dit semester ook drie lezingen van theoretici. De eerste wordt gegeven door Aleksandra Jatczak, docente modegeschiedenis aan de academie van Warschau. Haar expertise is mode en design tijdens het Sovjet-tijdperk in Polen, een onderwerp waar buiten het voormalige ‘Oosten’ erg weinig over gekend is. In haar lezing beperkt ze zich niet tot louter kunsthistorische informatie, maar gaat ze vooral nadrukkelijker in op de sociologisch-historische context waar binnen deze traditie bestond. DO 12.12.19 VANDANA SHIVA De Indische Vandana Shiva is wereldberoemd (en berucht) als denker en activist in onder meer de Andersglobalisme-beweging, de commons en het ecofeminisme. In 1991 stichtte Shiva Navdanya een nationale beweging om de diversiteit en integriteit van levende materie, in het bijzonder inheemse zaden, te beschermen. Ze richtte een zadenbank op en schreef meer dan twintig boeken waarin ze de moderne agrarische methodes in vraag stelt en een lans breekt voor traditionele technieken. Door de neoliberalisering van de (Indiase) landbouw uit te dagen, is Shiva in aanraking gekomen met enkele van de machtigste multinationals in de voedingsindustrie, zoals Monsanto en Cargill. Legendarisch is ook de rechtszaak die ze aanspande tegen Monsanto.

DO 19.12.19 RASHA SALTI Rasha Salti bespreekt in de lezing haar project Saving Bruce Lee – African and Arab Cinema in the Era of Soviet Cultural Diplomacy. Aanvankelijk zocht de Arabische wereld en het Afrikaanse continent zijn helden onder onafhankelijkheidsstrijders en anti-kolonisten. Sommigen van hen werden presidenten, anderen werden gevangen genomen, omdat hun pasgeboren republieken autocratisch werden. Twee decennia later had Bruce Lee hun plaats op het scherm ingenomen. Zijn dapperheid en rechtvaardigheidsgevoel maakten hem een eeuwige held. De door de staat gefinancierde nationale cinema droeg de verwachting in zich om de volksversie van de geschiedenis te vertellen en helden uit de onafhankelijkheidsstrijd te eren. In Moskou echter vertelden afgestudeerde filmstudenten daarentegen de verhalen van gewone mensen, en bekritiseerden zo de heersende orde. Soms was de prijs die betaald werd voor het maken van subversieve ﬁlms de marginalisering, in andere gevallen werden de filmmakers veroordeeld tot de gevangenis straf en werden hun ﬁlms verboden.

Didi Ould Nana, a Mauritanian student in the Cinematography Department. Courtesy VGIK-Archive, vgik.info

MOEDER KOREN

ONRUST

Franz Eugen Köhler, Köhler's Medizinal-Pflanzen

Weet je nog, die zomer van 1518? We dansten tot we erbij neervielen? We hadden misschien een roggeboterham te veel genuttigd, ééntje die besmet was met moederkoren. Hallucinaties en spier spasmen waren ons deel, met de dood tot gevolg. Gelukkig reïncarneren we vijf honderd jaar later, net op tijd voor de uitvinding van LSD, gedestilleerd uit deze zelfde zwarte graanschimmel. Nog een kleine tachtig jaar later bevinden we ons in MIRYconcertzaal, waar Razen en Oona Libens ons laten hallucineren door beeld tekst en klank. Claire Stragier

Het Eastern Daze festival (21-23.11) van KRAAK en Vooruit verkent de muzikale trance door het raakvlak op te zoeken tussen traditionele, niet-Westerse muziek en avantgarde. Voor de gelegenheid werkt Razen, het ensemble rond Brecht Ameel en Kim Delcour, samen met beeldend kunstenaar Oona Libens, alumna multimediale vormgeving aan KASK & Conservatorium. Voor hen beiden is het een experiment, opgevat als een intense dialoog

tussen muziek en beeldende kunst, tussen heden en verleden met het visioen of de hallucinatie als drijvende kracht. Onze kleine tijdreis begon in de zestiende eeuw, de tijd van Pieter Bruegel de Oude. Door zijn schil derijen kunnen we ons in 2019 een goed beeld vormen van de dansplaag van 1518, één van de bekendste gevallen van collectieve hallucina tie en trance. Muziek neemt een

ONRUST Hildegard van Bingen of Hadewijch. In de mystiek gaat men op zoek naar extatische ervaringen en een bewustzijnstoestand voorbij het aardse bestaan, om dichter bij God te komen. Hierin vallen alle grenzen van tijd en ruimte weg. Muziek speelde een belangrijke rol in het overbrengen van visioenen. De zoektocht naar het transcen

Pieter Bruegel de Oude, The Triumph of Death

belangrijke plaats in op de schilde rijen van Bruegel. In de Triomf van de Dood bijvoorbeeld vinden we in de rechterbenedenhoek een luit en een draailier terug. Het tafereel in dat schilderij is allesbehalve vrolijk, maar psychedelisch, als uit een voorspelling over het einde van de wereld. Het was misschien een bad trip die Bruegel inspireerde of een uit de hand gelopen visioen van een middeleeuwse mystica zoals

dente vind je terug in veel nietwesterse muziek. In de jaren ’60 en ’70 van de twintigste eeuw exploreerden muzikanten deze invloeden uitvoerig. Denk maar aan Yellow Submarine van de Beatles of psychedelische rock à la The Grateful Dead. De populariteit van de drug LSD speelde hier zeker een rol. Albert Hoffman destilleerde de substantie in 1938 uit moederkoren en kwam per abuis in aanraking met de

de hallucinogene effecten ervan. Een toevallige wetenschappelijke ontdekking leidde dus tot het ont staan van nieuwe muziekgenres. Al deze elementen vormen het koren op de molen van Razen en Oona Libens. Razen speelt op de mu ziekinstrumenten die je in Bruegels Triomf van de Dood terug vindt. Aangevuld met blaas- en snaarin strumenten zoals schalmei en sa rangi, laat het ensemble al tien jaar

↑ © Oona Libens ↓ What is Time, foto: Sarah Oyserman

met wisselende bezetting bezweren de platen en concerten op de wereld los. Ze namen hun nieuwe plaat, Ayîk Adhîsta, Adhîsta Ayîk* op in de kerkvan Sint-Agatha-Berchem. Het zijn dus niet enkel muziekin strumenten die de wereld van Bruegel en Razen verbinden, maar ook de kerken van het Pajottenland. Voeg daar media-archeologe Oona Libens aan toe. Met een achtergrond in Scandinavische volksmuziek verzorgt ze meestal

Het brengt haar naar theater huizen, performance festivals, maar ook naar wetenschappelijke conferenties. Sinds ze haar trilogie over het heelal, de oceaan en het menselijke lichaam afrondde, doet ze onderzoek naar de tijd. Zo zijn we beland op het voor lopige eindpunt van onze trip. In november ziet u wat Oona en de muzikanten van Razen aanvangen op het podium van

ONRUST zelf de klankband van haar voor stellingen. Oceaanwezens, sterren stelsels en het menselijke lichaam krijgen een vluchtige vorm in haar pseudo-wetenschappelijke exposés. Via analoge projectietechnieken en schaduwspel creëert ze een eigen poëtische beeldtaal, consistent sinds haar afstuderen aan KASK & Conservatorium in 2012.

MIRYconcertzaal. Op zijn best openen muziek en beeldende kunst een grenzeloze mentale ruimte, waarin we onze gedachten de vrije loop kunnen laten gaan en zowel heden als verleden kunnen loslaten. Zonder hallucinogene middelen weliswaar.

Even voorstellen. Nerdlab: een Gentse ma kersplek op de snijlijn van kunst en techno logie. Op 29 november presenteert het zijn eendaags Mutation Festival, naar eigen zeggen dé conferentie die technologie- en kunsteducatie op een speelse manier verder duwt en samen brengt. KASK & Conservatorium laat zich

niet onbetuigd. Studenten gaan aan de slag met code en nodigen u uit op een algorave. Voor de digibeten: ‘Een algorave (van algo ritme en rave) is een evenement waar mensen dansen op door algoritmes gegene reerde muziek. Daarbij wordt vaak gebruik gemaakt van live-codingtechnieken.’

Alexandra Cardenas bracht in 2017 concert met live-coding in MIRY Concertzaal © Daniela Arbeláez

IF ALGORAVE THEN DANCE 58

Het geheel staat onder leiding van Dago Sondervan. De man is drummer, componist, programmeur, audiokunste naar en een freelance tester voor fabri kanten en verdelers van synthesizers à la Sherman, Modor, Axoloti, Novation en Benelux. Snuister vooral eens rond

ONRUST op www.dagosondervan.com om een beeld te krijgen van wat dat allemaal behelst.

IF INTERESTED THEN MAIL TO HENDRIK.LEPER@HOGENT.BE Omdat Onrust graag onrust stookt, geeft het zijn lezers (en dus mogelijke deelnemers) alvast een zakje kritische vragen mee! Is de relatie tussen geluid en code niet enkel inzichtelijk voor ingewijden? Wie geen code kent, ziet toch

gewoon abstracte tekens en cijfers, alsof een klassiek muzikant voor een lekenpubliek zijn partituur projecteert. Is live-coding, waarbij men de gebruikte code in realtime projecteert, dan niet eerder een nodeloze mystificatie?

var printText = $('.text').data('text'); Als de mogelijkheden van computergege nereerd geluid eindeloos zijn, waarom staat veel van de muziek (die je online terugvindt) dan gewoon in vierkwartsmaat en neigt ze

qua klank naar ‘traditionele’ elektronica, Kraftwerk zeg maar. Het medium lijkt met een vaste stijl te komen. Heeft dat met het aspect dans te maken?

var contentArray = printText.split('/n'); $.each(contentArray, function(index, newLine) { $('.text').append('<span style="display:block;" id="'+index+'"></span>'); Meubelontwerper en beeldend kunstenaar Donald Judd verweet grote namen uit de architectuur- en designwereld zoals Renzo Piano en Le Corbusier dat ze in hun ontwerpen de machine sentimentaliseerden. Denk bijvoorbeeld aan het Centre Pompidou.

Is de klankwereld van elektronische muziek, die vaak op bliepjes, clicks en ruis teert, dan ook niet een naieve imitatie van de ‘klank van de machine/computer’? Of zeggen we dat enkel omdat alle geluid dat niet instrumentaal wordt opgewekt ons als dusdanig voorkomt?

}, index*100);

en oude synthesizers. Media-archeologie heet het soms. Zou het kunnen dat profes sionele technologie zodanig ingew ikkeld is geworden, dat de techno-dilletanten, die kunstenaars doorgaans zijn, terugplooien op het bevattelijke?

AG EN DA

OKTOBER

20.09.19 – 14.11.19

GEBOUW PAULI GRATIS (NAAST KUNSTENARCHIEF)

1M³: Interaction of Color, een selectie van Maria Boto Ordonez

In het midden van de 20e eeuw bracht Josef Albers een revolutie teweeg in de kunstwereld met de publicatie van zijn boek Interaction of Color. Voor het eerst gepubliceerd in 1963 door Yale University Press, het bevat een beperkte oplage van 150 zeefdrukken, waar Albers de relativiteit van kleur laat zien. Tot die tijd was kleurenleer, dat als funda menteel onderdeel in het kunston derwijs werd gedoceerd, beperkt tot statische systemen van kleurencom binaties. In tegenspraak met deze benadering, stelde Albers deze onbeweeglijkheid en de scheiding tussen de fysieke kleur en perceptie in vraag door een reeks oefeningen te ontwikkelen in samenwerking met zijn studenten. Bij de voorstelling in 1M³ worden enkele zeefdrukken uit de eerste editie getoond samen met andere kunstenaarsboeken uit de collectie van de Kunstenbibliotheek. In deze boeken speelt kleur een hoofdrol en de vorm en toepassing ervan herinneren ons aan het onderzoek dat is ontwikkeld door Josef Albers. EXPO ma – vr: 08:30-18:30

21.09.19 – 17.11.19

KIOSK GRATIS

Susana Pilar: Body Present

en historische kwesties zoals gender en ras. Ze brengt die in relatie met actuele problematieken zoals migratie en geweld tegen vrouwen. Haar eigen lichaam speelt een centrale rol in haar praktijk. Voor de tentoonstelling ‘Body Present’ realiseert Pilar een nieuwe perfor mance die de Belgische koloniale geschiedenis verbindt met haar eigen kindertijd, de specifieke demografi sche kenmerken van haar thuisland en haar Afro-Cubaanse afkomst als afstammeling van slaven uit Sierra Leone en Congo. Het werk wordt gecombineerd met foto’s, video’s en tekeningen met een performatieve insteek die het zelfbewuste, zwarte, vrouwelijke lichaam verbeelden. EXPO ma – vr: 14:00-18:00 za – zo: 11:00-18:00

15.10.19 – 16.10.19

GLAZEN GANG

GRATIS

MAP #98: Nanami Maeda – neighbourhood#04 POOL

01.10.19 – 15.11.19

Essential Reading #12

Gasten van Essential Reading brengen de boeken die zij het meest waardevol vinden in hun leven en werk samen en presenteren ze in de bibliotheek. Anna Colin is curator, professor en onderzoeker. Ze is mede-oprichter en directeur van de Open School East in Margate (Groot-Brittannië), een informele pedagogische en sociaal-culturele instelling voor artistieke ontwikkeling en kennisuitwisseling tussen verschillende lokale en andere artistieke gemeenschappen. Anna is sinds 2014 curator van Lafayette Anticipations en is promovendus aan de School of Geography van de Universiteit van Nottingham, waar ze transhistorisch en geografisch onderzoek doet naar zogenaamde alternatieve pedagogische en sociaal-culturele instellingen. Anna Colin was directeur van Bétonsalon – Centre for Art and Research, Parijs (2011-12), curator bij Maison populaire, Montreuil (2012) en bij Gasworks, Londen (2007-10). EXPO

11.10.19 – 17.10.19 OPENING 10.10.19 / 18:00

GRATIS

KAS #1: Robin Verslegers & Sybren Janssens

KUNSTENBIBLIOTHEEK GRATIS

HET PAVILJOEN

KIOSK presenteert ‘Body Present’, een solotentoonstelling van de Cubaanse kunstenaar Susana Pilar (1984, Havana). Pilar vertrekt vanuit haar persoonlijke ervaringen en haar eigen familiale geschiedenis om aandacht te vestigen op sociale

AGENDA

KAS is een organisatie van en voor studenten die zich huist in het paviljoen. Doorheen het jaar willen we met tal van projecten bruggen maken tussen verschillen de afdelingen, media en kringen. Om zo nieuwe banden, samen werkingen en kunst te laten ontstaan op het randje van de Bijloke. EXPO

“neighbourhood#04 POOL is about an instrument in our neighbourhood. You can find it there, near from here. Or you can never find it. There, near from here.” EXPO di – wo: 08:00-22:00

DI 15.10.19 ZWARTE ZAAL

09:30 GRATIS

Dierschap – naar een gedeelde ruimte voor mens en dier

Dierschap is een symposium georganiseerd naar aanleiding van het boek ‘Dierschap: naar een gedeelde ruimte voor mens en dier’. ‘Dierschap’ is een inspirerend reflectieboek voor iedereen die op professionele basis bezig is met de planning, het ontwerp, de aanleg of het onderhoud van stedelijke ruimtes. Dieren spelen immers niet alleen een centrale rol in het leveren van allerhande ecosysteemdiensten, ze brengen ook kleur in de stad. Vaak bestaat er wel interesse bij stadsplanners, ontwerpers en beheerders om iets te doen voor stedelijke fauna, maar blijkt er in de praktijk toch veel aarzeling te bestaan. Hoe begin je eigenlijk aan het incorporeren van dieren in de planning, het ontwerp of beheer? Tijdens dit symposium belichten sprekers uit binnen en buitenland het ontwerp, de planning en het beheer voor en door dieren vanuit uiteenlopende gezichtspunten. SYMPOISIUM

DI 15.10.19

20:00

MIRY CONCERTZAAL €8/GRATIS

Studium Generale: Caroline Pauwels

i.s.m. TAZ, KAAP, Academia Press en de Auteurs

DI 15.10.19

NA BIJLOKE CONCERT

FOYER BIJLOKE

GRATIS

Duke Jamal Trio

In dit trio zoekt men de ideale uitlaatklep voor modale jazz, grooves en af en toe een standard. Mathias Dewilde, Wannes Cornelis & bassist x spelen een mix van eigen composities en standards. JAM

WO 16.10.19 CLUB TELEX

19:30 GRATIS

Boekvoorstelling ‘Hier tekenen!’ van Luc Gulinck

Academia Press/Lannoo en KASK & Conservatorium nodigen u uit de publieke voorstelling van Hier tekenen! (En let niet op de kleine lettertjes…). Jurist en Conserva toriumdocent Luc Gulinck legt in dit unieke boek het binnenwerk van de muziekindustrie bloot. Juridische en zakelijke aspecten maakt hij tastbaar en aanschouwelijk, over het muziekbeleid in ons land en de uitdagingen voor de toekomst van het muzikale bedrijf neemt hij eigenzinnige stellingen in. Nooit eerder verscheen in ons taalgebied een dergelijk compendium van praktisch hanteerbare kennis – niet alleen componisten en muzikanten, maar iedereen die geïnteresseerd is of zich op enige wijze betrokken voelt bij de muzieksector, zal er zijn gading in vinden. BOEKVOORSTELLING

DO 17.10.19

09:30

KINEPOLIS €5

Film Music Seminar

Jaarlijks organiseren Film Fest Gent en KASK & Conservatorium, de school of arts van HOGENT en Howest, een Film Music Seminar. Dit jaar ligt de focus van het film muziekseminarie op het composito rische van Marco Beltrami en op de manier waarop hij samenwerkt met verschillende cineasten waaronder Michael R. Roskam die eveneens te gast is in het seminarie geleid door dr. Martine Huvenne. Voor studenten en geaccrediteerden is het seminarie gratis. De voertaal is Engels. SEMINARIE

DO 17.10.19

20:00 DI 22.10.19

20:00

CIRQUE GRATIS

MIRY CONCERTZAAL €8/GRATIS

Jaakko Pallasvuo won in 2013 de StartPoint Prize met een bizarre, nu echter profetische video waarin een commune die ‘EU’ noemt en afgesloten is van de buitenwereld langzaamaan begint te vervallen… Naast deze en andere video’s waarin een despotische wereld plaats maakt voor een revolutie, of waarin Pallasvuo zich uren aan een stuk afvraagt waar de wereld over gaat, maakt hij schilderijen, sculpturen, textielwerken en installaties. Hij schrijft teksten en volgt momenteel een theateropleiding. Een zeer rijke praktijk, waarin het vertrekpunt niet het medium is, maar een verhaal. De dag voorafgaand aan de lezing is er een vertoning van verschillende werken van Pallasvuo in de Brusselse Beurschouwburg. LEZING

Kunnen we binnenkort de kleur van ogen van jouw toekomstig kindje bepalen? Uitsluiten dat hij of zij ooit een alcohol probleem zal krijgen? Kunnen we binnenkort erfelijke ziektes buiten spel zetten? Met CRISPR, een erg revolutionaire techniek om aanpassingen te doen in het DNA van om het even welk organisme, zouden we ziekten, zoals kanker of malaria, kunnen aanpak ken, tomaten roder maken, bioethanol uit planten halen, immuunt herapie kunnen ondersteunen,… CRIPR wordt daarom de grootste gamechanger van de toekomst genoemd. Maar nu het genetisch modificeren van mensen in zicht komt, dringt een maatschappelijk en ethisch debat zich op. LEZING

KASKlezing: Jaakko Pallasvuo

DO 17.10.19

MIRY CONCERTZAAL €10/5/GRATIS

MIRY ensemble: Apsara blokfluittrio

Geduld is een mooie deugd, dat weten ook de dames van blokfluittrio Apsara. De ballade En attendant horen we bij Johannes Ciconia, Bartholomeo da Bologna en Antonello da Caserta. Deze ‘ars subtilior’ van het wachten brengt Apsara verder in verband met traagheid en stilte. In Säulen der Stille van de Gentse componist Frank Nuyts vormt de afwezigheid van (intentionele) klank het funda ment van de compositie. Ook Jasper Van Paemels XYZ kent een afwach tende opbouw en werd voor de gelegenheid geschreven voor een eerder uitzonderlijk instrumentarium van zogeheten slide-flutes. CONCERT

VR 18.10.19

Studium Generale: Hetty Helsmoortel

i.s.m. Vorming Plus Gent-Eeklo

20:00 DI 22.10.19

20:00

KIOSK GRATIS

Susana Pilar – Nocturne en rond leidingen tijdens Gent Soiree

Met de verwondering begint de bevraging, het zoeken, het vallen en opstaan, het vinden van wat je niet eens wist dat je zocht. Of het nu gaat over kunst, cultuur of wetenschap: in den beginne is er ontegensprekelijk, onoverkomelijk, de verwondering. Is dat geen schone gedachte? Met deze gedachte starten we onze Studiumreeks, een met Caroline als gastcurator, waar verwondering centraal staat. LEZING

In het kader van Gent Soiree is KIOSK tijdens deze nocturne open van 18:00 tot 22:00. Er worden rondleidingen gegeven in de solotentoonstelling van Susana Pilar (gratis, zonder reservatie). EXPO

CLUB TELEX

20:00

GRATIS

Jammin’ Tuesdays

Elke dinsdag slaan de studenten pop, jazz en muziekproductie aan het jammen. JAM

DI 22.10.19

20:30

KASKCINEMA €5/3

Film-Plateau: Mat (Vsevolod Pudovkin, 1926, 89')

Pudovkin wordt vaak gezien als een tegenpool van zijn tijdgenoot Sergei Eisenstein. Dit vooral door zijn subtieler en geconcentreerder gebruik van montage dat veeleer focust op de veerkracht en moed van het individu, waar Eisenstein montage inzet om de kracht van de massa te benadrukken. Niettemin worden zowel Eisensteins Potemkin als Pudovkins verfilming van Maxim Gorky’s roman Mat beschouwd als meesterwerken van de stille cinema. Met live pianobegeleiding door Tom Van der Schueren en een inleiding door Piet Van Poucke. FILM

WO 23.10.19

20:30

KASKCINEMA €5/3

X-Ray: KASKkrakers

DO 24.10.19 CLUB TELEX

haar job in een steunpunt voor huiselijk geweld. In de andere vertoeft Mette in het ziekenhuis, zwaar toegetakeld en revaliderend van een ernstig incident. FILM

i.s.m. Kunstencentrum BUDA, De Cinema, Cinema ZED, The Roxy Theatre, Cinema RITCS en Knack Focus.

€13/10

CONCERT

i.s.m. Democrazy

DO 24.10.19

20:00

CIRQUE GRATIS

Installatiezicht Michael Van den Abeele. Opacity, please © M-Museum Leuven. foto: Isabelle Arthuis.

KASKlezing: Michael van den Abeele

Michael Van den Abeele experimen teert in zijn schilderijen met optische effecten, textuur en kleuren, waar door het beeld, of ‘het afgebeelde’ telkens van vorm en betekenis verandert. Dinosaurussen uit een jongensboek, het heelal of abstracte werken wisselen af en bevragen elkaar. Een geluidloze humoristische discussie over het beeld, de creatie van het beeld, van het schilderij of van het oppervlakkige symbool als betekenaar. LEZING

DO 24.10.19

20:30

KASKCINEMA €5/3

Please Release Me: Retrospekt (Esther Rots, 2018, 101')

In twee tijdlijnen leren we twee versies van Mette kennen. In de ene is de 37-jarige vrouw gelukkig getrouwd, moeder van twee kleine kinderen, op ouderschapsverlof van

25.10.19 – 16.02.20

DESIGN MUSEUM GENT

€8/2

Off the Grid: Belgisch grafisch ontwerp uit de jaren 60 en 70 door de ogen van Sara De Bondt

Adriaan De Roover

In een vorig leven maakte Adriaan De Roover muziek als Oaktree. Tegenwoordig doet hij het onder zijn eigen naam.Aan ervaring heeft De Roover alvast geen gebrek. Hij speelde in verschillende live setups op plaatsen als Pukkelpop, Gent Jazz, AB (artist in residence), Paradiso, Effenaar, Paradise City, ... Zijn muziek werd enthousiast onthaald door BBC6, Klara, Studio Brussel, Mary Anne Hobbs, Lefto, Bonobo ... En dan werkte hij ook nog eens mee aan installaties, dans performances en documentaires.

AGENDA

In Off the Grid onderzoekt grafisch ontwerpster Sara De Bondt de beginselen van grafisch ontwerp in België in de jaren ’60 en ’70, een geschiedenis die tot op heden weinig aandacht heeft gekregen. De tentoonstelling presenteert een brede waaier van drukwerk, logo-objecten, boekobjecten en posters – velen nooit eerder tentoongesteld – van ontwerpers zoals Paul Ibou, Corneille Hannoset, Boudewijn Delaere, Sofie Alouf, Rob Buytaert, Herman Lampaert en Jeanine Behaeghel. Sara De Bondt reageert hierop vanuit haar eigen praktijk en onderzoekt hoe we hedendaagse aspecten van grafisch ontwerp, zoals hybriditeit en auteurschap, beter kunnen begrijpen vanuit een historisch perspectief. EXPO

ZO 27.10.19

In dit programma zetten we nieuwe kortfilms naast elkaar die gemaakt zijn door KASK-alumni. De makers delen niet enkel hun opleidingsinsti tuut, allen getuigen ze in hun werk van een poëtische benadering van de realiteit. Met werk van onder meer Eva Claus, Jeroen Cluckers, Eva Giolo, Elias Heuninck en meer. FILM

verwachten? Artiesten nodigen uit om in hun werkpraktijk te stappen – voor de gelegenheid zo aangepast dat je of stille getuige bent van een creatieproces, óf zelf kan meedoen. Op die manier ‘tonen’ de kunste naars hun denkproces “in de praktijk”, “through practices”. EVENT

MA 28.10.19

20:00

KASKCINEMA €5/3

Naked Lunch (David Cronenberg, 1991, 115')

10:30

KASKCINEMA €5/3

KIDScinema: The Best of Filem'On

De beste filmpjes van het kinderfilm festival Filem’On. Kinderen vanaf 4 jaar zijn – met hun mama’s en papa’s, tantes en nonkels, vrienden en vriendinnen – welkom voor een reeks gevarieerde en originele filmpjes. Na de vertoning, om 11:30, is er ook een workshop op kinder maat. FILM i.s.m. Filem’On

28.10.19 — 30.10.19

ZWARTE ZAAL

GRATIS

Through Practices – Radical_Hope / Heike Langsdorf e.a.

Through Practices’ is een onder zoeksomgeving vorm gegeven door een groep van artiesten waar je hun werkpraktijk kan ontdekken. Het doel van ‘Through Practices’ is om artistieke onderzoekspraktijken op zo’n manier voor te stellen dat ze als kunst op zich kunnen worden beschouwd. Verken zelf mee de complexe relatie tussen artistieke praktijk en onderzoek.Wat mag je

De Canadese regisseur David Cronenberg heeft wel wat rode draden door zijn oeuvre lopen. Zijn aandacht voor de fragiele grenzen van het lichaam bezorgde hem de titel van meester in de body horror. Toch verschillen zijn films op een fundamentele manier van de meeste andere horrorfilms door de manieren waarop Cronenberg kijkers toestaat of net niet toestaat om zich te identificeren met de personages. In verschillende films heeft Cronenberg ook expliciet aandacht voor massamedia zelf, en dan meer specifiek de manieren waarop mensen in andere werelden gebracht worden en daar niet uit geraken (tv in Videodrome, games in eXistenZ). De film wordt ingeleid door Dries Roelandts en Bert Lesaffer. FILM i.s.m. Het Gezelschap voor Psychoanalyse en Psychotherapie en wordt ingeleid door Dries Roelandts en Bert Lesaffer.

DI 29.10.19 CLUB TELEX

20:00

GRATIS

Jammin’ Tuesdays

Elke dinsdag slaan de studenten pop, jazz en muziekproductie aan het jammen. JAM

DI 29.10.19

vormt ook het onderwerp van Akermans debuut Saute ma ville, waarin ook de acteerstijl aan slapstick herinnert. Het kortfilmpro gramma wordt ingeleid door Steven Jacobs en gebeurt met muzikale begeleiding van Johan Derycke. FILM

20:00

MIRY CONCERTZAAL €20/15/GRATIS

MIRY ensemble: Werner Van Mechelen, Stefaan Degand & Desguin Kwartet

30 & 31.10.19 20:00

VOORUIT

Mount Tackle (Revisited)

€ 10/8

ultra-orthodox joodse gemeenschap Bnei Brak, iets buiten Tel Aviv. Hij wil terugkeren naar zijn plaats van herkomst in een poging om, naar eigen zeggen, te verzoenen. Documentairemaakster Yolande Zauberman volgt hem tot in de krochten van de besloten gemeen schap. M is een indringend geobser veerde documentaire over trauma en herinnering, de doorwerking van het verleden in het heden en de muren van gesloten gemeenschappen. Toch is er plaats voor energie en schoonheid, met dank aan de fascinerende en charismatische hoofdfiguur, die schakelt van pijn naar vrolijkheid, van woede naar solidariteit. FILM

DO 31.10.19

12:00

FILMSTUDIO GRATIS

Met Wapenstilstand in het verschiet presenteert MIRY een programma vol kruitdampen en loopgravenmod der. Het programma opent met de trillerige Berceuse Heroique, waarin een angstige Debussy Koning Albert I en zijn soldaten een hart onder de riem steekt door de Brabançonne te citeren. In Dover Beach reflecteert Samuel Barber middels de woorden van Matthew Arnold over ‘the turbid ebb and flow of human misery’ en ook verder nog, aan de andere kant van de oceaan, lieten de granaatin slagen zich gevoelen. We hebben er Charles Ives Three songs of War aan te danken. Nu ja, danken. Mens, gedenk. CONCERT

DI 29.10.19

20:30

KASKCINEMA €5/3

Film-Plateau: Kortfilmprogramma: Het huis

Architectuur speelt een grote rol in de structural cinema van de jaren 1960 en ’70, waarin vaak aan de hand van extended long takes de stabiliteit van het beeld, maar tevens het voorbijglijden van de tijd en het licht worden geëxploreerd. Het uit één ononderbroken take bestaande La Chambre van Chantal Akerman plaatst zich onmiskenbaar in deze traditie, net zoals Das Haus van Aglaia Konrad, waarin een brutalisti sche woning van Juliaan Lampens uit de jaren 1970 met behulp van de filmcamera wordt geanalyseerd. Daarnaast vormen architectuur en het geautomatiseerde interieur ook belangrijke motieven in de slapstick cinema van de jaren 1920. Zo neemt Keaton in One Week de rage van prefab architectuur op de korrel en leidt mechanische orde tot anarchi sche chaos. “Chaos in the kitchen”

EPAS 19

Een landschap waar je ten minste een uur en maximum twee uur in vertoeft. Een lappendeken van kleine performances. Een enorme berg spullen, die je kan aanraken of met rust laten. Dat is ‘Mount Tackle (Revisited)’, een voorstelling voor de black box van danseres en perfor mancekunstenaar Heike Langsdorf. Als toeschouwer neem je de tijd om rond te lopen en van perspectief te veranderen – soms in het donker, wat ons kwetsbaar en fragiel maakt. Maak het jezelf comfortabel, neem alle tijd die je wil. Wandel rond en verken de ruimte. Als je in ‘Mount Tackle (Revisited)’ ronddwaalt, ontdek je andere manieren om naar de wereld rondom je heen te kijken. In de veilige omgeving van het theater gaan we samen op zoek naar het antwoord op de vraag: welke kennis en ervaringen hebben we nodig om te kunnen omgaan met deze complexe wereld? EVENT

WO 30.10.19