Items ma 2014

s erbu Hav d l o Har ven ts: S i d e cr Foto

De Koning “Kunst is heel egocentrisch en daar hoort ook een beetje wanhoop bij” Krijn de Koning is een designer, van tijdelijke 3D kunstwerken. Hij studeerde in 1983 aan het Gerrit Rietveld Academie, audiovisuele vormgeving. In 1988 ging hij naar Ateliers ’63, toen gevestigd in Haarlem. Na zijn studie in Nederland vertrok De Koning naar Parijs om te studeren aan het Institut des Hautes Etudes en Arts Plastique. Daar kreeg hij les van de Franse beeldend kunstenaar Daniel Buren en de oud-directeur van het Centre Pompidou Pontus Hultén. Inmiddels is hij al meer dan twintig jaar werkzaam als kunstenaar. Hij woont en werkt in Amsterdam.

5 Maart 2013 Glosy

Hoe is de evolutie naar meer architecturale kunstwerken ontstaan?

Ja, dat is gelijk een vraag naar een hele lange ontwikkeling. Ik ga meestal van werk naar werk. Dus na jaren veranderen dingen en komen er bepaalde vragen.

De meeste werken van mij zijn specifiek werken die aangepast zijn op de ruimte. Maar ik heb niet echt een plan ofzo, het is meer dingen doen. Van oorsprong ben ik meer een tekenaar van uit mijn opleiding beeldende kunst.

U heeft audiovisueel vormgeving gestudeerd op de Rietveld academie in Amsterdam, Hoe heeft deze opleiding invloed gehad op uw werken? Vanwaar de evolutie van 2D naar 3D? Ik heb daar enorm kunnen experimenteren, verschillende dingen uitproberen, Na het eerste jaar heb ik ook een opleiding gekozen die heel vrij was. ik had 5 jaar lang de tijd om alles te proberen, met een hoop plezier.

Het valt op dat uw werk vaak een zekere functionaliteit bevat, in hoeverre is dat belangrijk? De meeste van uw werken zijn ook tijdelijke ingrepen.

Het merendeel van mijn werken zijn tijdelijk. Er zijn een aantal iets langer. 5 jaar, 10 jaar, 20 jaar langer.

Het ontwerp verhoud zich van het ontwerp. Er zijn zeker een aantal latere werken die meer functionaliteit heeft. Zoals werken waar je op kan zitten. Ik heb het altijd interessant gevonden om werken met functionaliteit te bouwen.

Het valt ons op dat uw werk toch een enige drang naar communicatie met de toeschouwer heeft.

Toch lijkt het alsof we niet meteen naar een dubbele bodem moeten zoeken.

Het geen dat mij zelf heel erg interesseert is de betekenis het verhaal achter de ruimte. Dat zit heel erg vaak in de architectuur en de kunst.

In het boek „Binnen/Buiten” staat geschreven: „De koning onderzoekt hoe de architectonische omgeving als een materiële werkelijkheid invloed uitoefent op onze mentale gesteldheid. Hij bestudeerd de wijze waarop architectuur ons conditioneert en beperkt, De beleving van de schoonheid is hierbij belangrijk

In sommige werken creëert u chaos om de ruimte te versterken en in andere pakt u het juist weer subtiel aan. Hoe word bepaald welke manier u gebeukt?

Is er een terug kerend proces dat u doorloopt om tot een eind resultaat te komen?

De basis van mijn ontwerpen zijn gebaseerd op beeldenen kust, Er is niet echt een terug kerend proces.

Meestal is het kijken naar de ruimte en proberen. Ik ontwerp meestal iets tijdelijk voor een lager budget, in tegen stelling tot architectuur. Het begint voor mij allemaal met kijken.

Vele kunstenaars en architecten beweren nochtans dat kunst niet perse mooi hoeft te zijn . Maar wat moet architectuur/kunst dan wel zijn? Hoe ziet u de relatie tussen kunst en architectuur evolueren?

Moet kunst mooi zijn?

Nee, Dat is een beetje zwart wit, maar ik denk dat kunst wel lelijk kan zijn want heel veel kunst is ook lelijk „HAHAHA” In de kunst ben je heel vrij, Maar is architectuur zijn er verschillende regels waar je je aan moet houden. Kunst is heel egocentrisch en daar hoort ook een beetje wanhoop bij.

Maart 2013 Glosy 6

Ted Noten Sieraadontwerper

Ted Noten is geboren op 18 december, 1956, in Tegelen. Hij is ontwerper van tassen sieraden, werkzaam in Amsterdam. In 1983 kreeg hij zijn opleiding tot sieraadontwerper aan de Academie Beeldende Kunsten Maastricht en in 1986 aan de Rietveldacademie in Amsterdam.

Noten werd bekend door zijn tassen en sieraden waarbij allerlei voorwerpen werden ingegoten in blokken acrylaat. Tot de verwerkte objecten behoren een snufje cocaïne, dierbare ringen, een dood muisje met een kleine parelketting en echte pistolen. Hij maakte ook een tiara voor prinses Máxima als bescherming tegen relschoppers. Bij de vervaardiging van sieraden maakt Noten regelmatig gebruik van 3D-printers.

Ted van dichtbij

Naast zijn uitgesproken visie heeft Ted ook een kwetsbare kant. Hij vertelt openhartig over het overlijden van zijn tweelingbroer Fred, naar wie hij zijn commerciële lijn heeft vernoemd. Ook zijn gezondheid komt aan bod. Ted spuit dagelijks hormonen doordat zijn hypofyse beschadigd is tijdens het verwijderen van een hersentumor. Noten heeft veel succes, maar is bang dat zijn gouden formule, het ingieten van wapens, een commercieel trucje is geworden. De ontwerper wil op zoek naar nieuwe kunstvormen!

Een ring van acryl

In 2004 vond in Arti et Amicitiae te Amsterdam de happening A Robot and a Ring plaats waarbij een robotarm een ring van acryl van de hand van Noten uit een kluis haalde en aan het publiek liet zien.

Rijksmuseum

In 2008 ontving Noten voor zijn oeuvre de Françoise van den Bosch Prijs, uitgereikt door de Stichting Françoise van den Bosch.

Eén sieraad van Notens hand is door Marjan Unger en Gerard Unger samen met honderden andere sieraden van diverse Nederlandse ontwerpers in 2009 door een schenking in de collectie van het Rijksmuseum Amsterdam beland.

Kunstenaar van het jaar

Noten is door de Stichting Kunstweek uitgeroepen tot Kunstenaar van het jaar 2012. Hij werd verkozen boven zeven andere bekende beeldend kunstenaars, onder wie Erwin Olaf, Marlene Dumas en Anton Corbijn.

Ted Noten stond centraal in de heropeningstentoonstelling van het Stedelijk Museum ‘s-Hertogenbosch, voorjaar-zomer 2013.

Interview _Wat is er van fetisjisme en wat van conceptualisme in je werk?

Natuurlijk ben ik een fetisjist .

Ik heb een grote liefde voor kleine voorwerpen , het gedrag van mensen , vooral als ze obsessief en omringd met een grote passie en liefde, maar ik ben geen pervert .

Het conceptuele deel kon mijn neurotische sight proberen / merkwaardigheid de wereld te beheersen om me heen , krijg grip op het zijn .

Naast dat ik graag klooien met gedachten , misschien is het een verslaving . _ Sieraden en objecten : welke verschillen vind je als het gaat om een ieder van hen werken ?

De verbinding is : sieraden en objecten , sieraden of voorwerpen of misschien juwelen versus objecten?

Ik vind deze vraag saai en dat is waarom ik zou graag deze discussie te laten aan kunstcritici en andere pragmatiek die proberen om dingen te beheersen door het analyseren / framing en proberen om het te bestempelen .

Voor mij is de discussie gaat niet over dit.

Een stuk : als u vanuit een conceptuele kant moet worden verbonden met de context .

Als het sieraad moet worden gerelateerd aan dat, maar als het op het einde van een object / een decoratieve meest draagbare mooie ketting of een beeld dat is niet de discussie _ Wat is er van de lokale en universele in je artistieke werk ?

De mercedes benz .

De kauwgom broche .

Twee exemplarische voorbeelden op uw vraag .

Ik werk graag met de dagelijkse “ iconen “ zo lokaal wordt universeel en universeel wordt lokaal. _ Wat is de meest complexe geweest ?

Om te leren mijn werk aan ten onrechte gebaseerd vragen niet te verdedigen . _A Plaats , ruimte , land wiens creativiteit verbaast je?

Een project van een fotograaf die door de binnenlanden van Nieuw- Guinea gelopen . Hij merkte dat de mensen droegen westerse T shirts met symbolen van Nike , Puma etc. op.

Maar de shirts waren allemaal gescheurd . Eerst dacht hij dat het te wijten was aan de armoede ,

maar de mensen die het dragen van hen deed het met opzet , ze maakten patronen in het, precies als gevolg van hun vroegere tradities - Scarving patronen met een mes in hun huid .

De kunstenaar heet Roy Villevoy _ Het is noodzakelijk om een definitie van wat is kunst sieraden geven of gewoon maken en iets anders ?

Er is een probleem: wij, als sieraden makers hoeven niet te definiĂŤren , is de constante vraag vanuit andere disciplines die ons dit te doen op het moment dat we stoppen met het verdedigen van ons zelf zullen ze ons oppikken .

Nieuwsgierige Schneemann op jacht naar slippers Maastricht, dat is de plaats waar Diederik Schneemann heeft gewoont. Momenteel woont hij in Rotterdam. Hij is afgestudeerd in Architectonische Vormgeving aan de AKI kunstacademie in Enschede. Hij verwierf internationale bekendheid met zijn ‘Flip Flop Story’ die hij 2011 op de Salone de Mobile in Milaan presenteerde: een serie producten gemaakt uit gerecyclede teenslippers. Met ‘Dutch Design’ heeft hij niet alleen de stranden van Afrika van een afvalprobleem

Over Diederik Schneemann:

afgeholpen, maar probeert hij ook de lokale economie een impuls te geven. et zijn nieuwsgierigheid heeft hij veel baat bij het ontwerpen. Er bor relen dagelijks ideeën in Schneemann op. En soms komt er een opval lende gebeurtenis of ontmoeting op zijn pad, die aanleiding geeft langer na te denken over een van die ideeën. Tijdens een reis door Kenia kwam het initiatief Uniqueco op zijn pad, een stichting die oude slippers verzamelt die, onder andere vanuit Azië, aanspoelen op de stranden van Oost-Afrika. Uniqueco verzamelt ze deels om de stranden van Kenia schoon te houden en deels om van de slippers producten te maken in hun werkplaats in Nairobi. Zodoende helpen zij samen een aantal Kenianen in hun levensonderhoud te voorzien.Met ‘A Flip Flop Story’ wilt Schneemann laten zien hoe deze onverwoestbare oude slippers kunnen worden hergebruikt en omgevormd tot duurzame en bijzondere producten. Die op hun manier weer klaar zijn om aan een nieuwe cyclus te beginnen.

‘De beste stukjes van de slipper maak ik rechthoekig. Daarna plak ik ze aan elkaar om een vorm te maken.’

Form Follows Volume Dit is een concept dat is ontworpen is om meer ruimte te creëren in bepaalde producten. Dit kunnen gewoon ‘vormen’ zijn maar ook bruikbare voorwerpen zoals tafels, trappen of kasten. De ultieme vorm wordt ontstaan door de ruimte (volume) waar het in moet passen: Form Follows Volume.

3D-geprinte mash up chair Rietveld meets Arne Jacobsen, Charles & Ray Eames en Ross Lovegrove in deze conceptstoel van Diederik Schneemann. Diederik Schneemann verzamelde 3D-tekeningen van iconische stoelen van deze kunstenaars. Met behulp van een 3D-printer voegde hij onderdelen van de beroemde stoelen samen tot zijn Mash Up Chair. Schneemann presenteerde deze stoel dit jaar tijdens de Dutch design week op de stand van Pol’s Potten. Wat deze stoel echter bijzonder maakt is dat hij helemaal is gemaakt met een 3D printer. Vele honderden uren heeft een extra grote 3D printer staan printen voordat deze kunststof stoel klaar was.

Diederik Schneemann verwierf internationale bekendheid met zijn ‘Flip Flop Story’ die hij 2011 op de Salone de Mobile in Milaan presenteerde: een serie producten gemaakt uit gerecyclede teenslippers. Met ‘Dutch Design’ heeft hij niet alleen de stranden van Afrika van een afvalprobleem afgeholpen, maar probeert hij ook de lokale economie een impuls te geven. Met zijn nieuwste collectie, ‘3D Mash-Up’, verkent hij de mogelijkheden van 3D-print technieken. Hiermee stelt hij interessante vragen als: welke consequenties heeft het downloaden en goedkoop en eenvoudig zelf thuis printen van design-iconen voor de positie van de ontwerper.

Naam: Diederik Schneemann Geboren op: 27 november, 1979 Woonplaats: Rotterdam Gestudeerd aan: Architectonische Vormgeving aan de AKI kunstacademie in Enschede.

Wat is ‘Flip Flop Story’?

Ik maak spullen van Flip Flop’s, dus van slippers. De meeste slippers zijn verzameld in Azie maar ook in Kenia en Afrika. Dus nadat ze door de rest van de landen zijn gebruikt en weggegooid, komen ze bij het afval. Het afval wordt weggegooid in de zee. De zee neemt alle slippers mee naar de oost kust van Afrika. Het is ongeveer 10.000 kilo aan slippers dat elk jaar aan de kust van Afrika aanspoeld.

Wilde je hier je meer werk van maken of ging het je alleen maar om het opruimen van de slippers?

Ik ben in contact geraakt met een organisatie in Nairobi. We zijn een productielijn gestart in hun werkplaats in Nairobi. In hun werkplaats maakten ze al veel speelgoed voor kleine kinderen en zelfs sieraden. We zouden samen kijken of we samen producten konden maken van de slippers. En dat is gelukt.

Hoe deed je dat zonder bijna de hele slipper weg te halen? Dat is toch bijna onmogelijk?

Eerst snij ik de buitenkant eraf en dan haal ik de lelijke stukjes weg. Je houdt eigenlijk vrij veel slipper over.

Schrijver: Eva Oudhuis Fotograaf: Henk Schilder

Wieki Somers Dit artikel gaat over de kunstenaar Wieki Somers Zij is een ontwerper die artistieke meubels maakt.

A

rtistiek design Wieki Somers is een artistiek ontwerper die meubels maakt.

Ze wordt gezien als lid van de tweede generatie Nederlandse ontwerpers die internationale bekendheid heeft gekregen. Anders dan de eerste generatie, die vooral concentreerde op conceptuele, functionele ontwerpen, erkent deze tweede generatie ook het belang van het esthetische aspect.

Somers studeerde af aan de Design Academy Eindhoven in 2000. Hierna vestigde ze samen met Dylan van den Berg, waarmee ze samen in Eindhoven studeerde, Studio Wieki Somers. Naast haar ontwerpwerkzaamheden geeft Somers ook les aan de Design Academy Eindhoven.

Studio Wieki Somers won in oktober 2009 de Golden Eye (de prijs voor de beste Nederlandse vormgeving) bij de Dutch Design Awards met de Merry-go-round Coat Rack, een draaimolenvormige constructie om jassen aan op te hangen, ontworpen voor de garderobe van Museum Boijmans Van Beuningen. Door aan touwen te trekken worden de jassen omhoog gehesen, waardoor ze in de ruimte lijken te zweven. De draaimolen werd in 2009 ook genomineerd voor een designprijs van het Lon-

dense Design Museum, de Designs of the Year.

Interview:

Waarom is kunst voor jou nou zo belangrijk?

Kunst is voor mij, en zeker ook voor heel veel andere mensen of ze van kunst houden of toch ook van niet, van groot belang.

Voor mij is het heel erg belangrijk omdat ik mij er ten 1e onwijs in veel kan uiten maar ook mijn creativiteit op los kan laten en daarbij ook mijn ideeën.

Voor anderen is het belangrijk omdat ik denk dat onze cultuur dan nog groter word en dat we met steeds meer nieuwe dingen kennis maken al is het in de muziek of in de beeldende kunst.

Voor de mensen die er niet van houden komen het toch dagelijks tegen je hebt het denk ik gewoon ook nodig als je kijkt op straat en je ziet weer iets wat je super mooi vind.

Waarom doe jij wat je doet in de kunst?

Ik ben bij het maken van meubels geëindigd omdat überhaupt design mij heel erg interesseert en ook boeit. Ik kan hier ook goed een

eigen draai aangeven.

Wat ik ook leuk vind is er dan iets artistieks van maken.

Waar haal jij nou je inspiratie vandaan als je begint met het maken van een nieuw werk of kunstwerk?

Ik haal de inspiratie uit alledaagse dingen en de dingen die ik op straat tegenkom. Maar zeker ook uit andere kunstwerken of werk waarvan ik dan enthousiast van kan worden dat vind ik echt superleuk ook.

Ook haal ik de inspiratie uit mensen die ik spreek wat voor sfeer dat dan creëert en probeer ik dan terug te laten komen in mijn werk.

Ik vind het wel soms best moeilijk om iets nieuws te maken en om het anders over te laten komen. Maar als ik dan een goed idee heb komt dat ook wel vanzelf.

Het Rotterdamse designcentrum VIVID toonde van november 2005 to januari 2006 een overzicht van haar werk. Van december 2008 tot februari 2009 presenteeerde het Stedelijk Museum ‘s-Hertogenbosch een overzichtstentoonstelling, Studio Wieki Somers : thinking hands, speaking things. [6] In januari-maart 2010 presenteerde Galerie Kreo in Parijs Wieki Somers: Frozen in Time, een tentoonstelling van objecten ontworpen door Somers, waarbij ze zich heeft laten inspireren door foto’s van een ijsstorm in noordoost-Nederland op 2 maart 1987.

Andere bekende ontwerpen van Somers zijn: • de High Tea Pot, een theepot in de vorm van een varkensschedel met een theemuts van bont; • de Bathboat, een badkuip met het uiterlijk van een roeiboot; • de Bellflower, een twee meter hoge lamp die met een experimentele weeftechniek uit één stuk is geweven; • Blossoms, een vaas waarin de bloem als het ware is vergroeid met de vaas.

Noten kraakt het kunstvak Ted Noten

Ted Noten is een Nederlandse sieradenontwerper, die voortdurend de grenzen van het vak opzoekt. Hij is gefascineerd door thema’s als hebzucht, leegte, schoonheid, sterfelijkheid en intimiteit.

Hij studeerde uiteindelijk in 1990 af aan de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam nadat hij de interesse heeft gewekt door een bezoekje aan het mooie Athene. Heeft sindsdien een indrukwekkend collectie opgebouwd dat de hedendaagse sieradenvormgeving aanzienlijk heeft beïnvloed.

Een terugblik op zijn carrière Noten begon zijn carrière in de jaren 90 als solokunstenaar. Sinds 2005 werkt hij onder de naam Atelier Ted Noten en realiseert in samenwerking met diverse partijen verschillende ontwerpen. Ze nemen grote en kleine projecten aan en zo maken ze een breed assortiment aan verzamelaars, overheden en culturele instellingen.

Het televisie programma Zomergasten krijgt de eer om voor de eerste keer zijn tentoonstelling te bewonderen van zijn nieuwste collectie destijds, Seven Necessities en de installatie Wanna Swap Your Ring?

Chastity Belt onderdeel van Seven Necessities

Een andere associatie Zoals al eerder aangegeven Ted is gefascineerd door thema’s als hebzucht, leegte, schoonheid, sterfelijkheid en intimiteit.

Hij combineert in een tentoonstelling thema’s uit zijn eigen werk. Hij kiest voor schilderijen, video, literaire teksten, sieraden en filmfragmenten van anderen. Confrontaties en wisselwerkingen tussen generaties, kunstvormen en persoonlijkheden. Al deze aspecten gebruikt hij in het vormgeven van zijn werk. Hij probeert de confrontaties aan te gaan en de spullen die hij gebruikt in zijn werk een andere associatie te geven. Neem het pistool, hierbij wordt een criminele, intimiderende associatie gelegd. Maar door er een accessoire van te maken en een elegante draai aan te geven, bekijken mensen het totaal van een ander perspectief.

interview

Roesmiatie van der Zee

Dutch Design Awards 2013 Op 22 juli 2013 is bekend gemaakt dat Ted Noten met zijn collectie Seven Necessities is doorgedrongen tot de finale van de Dutch Design Awards 2013.

Ted vind het ook belangrijk er een humoristische draai aan te geven. Zo zegt de jury ook; “Met deze serie producten daagt Ted Noten op een ironische manier uit tot een discussie omtrent de vrouwelijke identiteit vanuit het perspectief van de man.”

Het resultaat is visueel prikkelend, provocerend, en maakt de kijker nieuwsgierig.

Wie is ted noten?

Ted komt uit Amsterdam en is sieradenontwerper. Afgestudeerd 1990 aan Gerard Rietveld kunstacademie. En is ondertussen al 24 jaar beroepsmatig bezig in zijn atelier; Atelier Ted Noten. Verder heeft hij nog een atelier in New York en München.

Hoe is zijn interesse in het ontwerpen gewekt?

Zijn interesse is gewekt in Athene door een Duitser op straat zat sieraden te maken. Hij heeft het van hem geleerd is zo verder gerold.

Toen is hij pas naar rietveld gegaan.

Hoe is Ted doorgebroken?

Het tasje met pistool werd zijn doorbraak, daar is hij heel bekend mee geworden ook in

andere landen. Doordat hij het in een andere context heeft gezet gingen mensen het kopen. Hij kocht ze van criminele jongeren, daar zetten ik toch mijn vraagtekens bij.

Maar Ted had daar ook een verklaring voor, hij vraagt zich namelijk ook af of kunstenaard ook verantwoordelijk zijn voor de maatschappij en hoe deze functioneert. Dit ook weer een reden waarom hij de gebruikte spullen in een andere sfeer wilde toepassen.

Wat verteld Ted over zijn eigen werk?

Hij wordt het geweten van het vakgebied genoemd. Hij is namelijk een persoon die commentaar wilt leveren op zijn vakgebied en op zichzelf. Hij begon met de insteek om het vakgebied te verbreden en ook binnen de hele kunst. Er moet een verhaal aan vast zitten, net als bij schilderijen.

Hoe maakt hij zijn werk?

Hij gebruikt de voorwerpen op ware grote, dit zaagt, timmert, last, plakt, schroeft hij in elkaar. Waar veel denk werk, schets werk, passen en meten aan vooraf is gegaan.

Daarna wordt het door middel van een 3D-printer geprint in het voor maat dat te koop is.

Hoe hij zijn werk omschrijft.

Duur, lastig, tegendraads, humor is belangrijk.

Het is voor rijke dames en hij wil op een leuke manier met serieuze zaken bezig te zijn.

En ze dus op een andere manier verwoorden door wat humor toe te voegen.

Hij stelt het ook niet voorop dat het draagbaar is in tegenstelling juist hij verteld dat draagbaarheid niet voorop staat bij zijn sieraden en tassen.

Welke projecten, tentoonstellingen etc. heeft Ted Noten allemaal?

-Haunted bij 36 women. Is een sieraden collectie -Wanna swap your ring? Hierbij werden de piggy ringen ingeruild voor een andere ring die de bezoekers hiervoor wilde achterlaten.

-Framed by, is een tentoonstelling in het Stedelijk Museum ’S-Hertogenbosch van verschillende thema’s geweest uit zijn collectie.

-Seven Necessities, -En hij had ook een speurtocht voor de ringen met pistool erop, hiervoor zijn deze ringen ook gemaakt. De bedoeling was om raadsels op te lossen die in QR codes te vinden waren, als je het antwoord goed had kon je bij het Museum Moderne Kunst in Haarlem een ring ophalen. Fablap heeft dit gesponsord en dit is ook het bedrijf waar Ted zijn werk laat 3D printen.

Artikel over Edward van Vliet Met interview

Hij studeerde af aan de Design Academy in Eindhoven in 1989. In 1990 richtte hij zijn eigen multidisciplinaire design studio in Amsterdam. Studio Edward van Vliet of SEVV bidet complete Ontwerpoplossingen. Van Vliet heft een eigen stijl/signatuur en wordt niet geleid door trends. Traditioneel design wordt gemengd met high tech en/of natuurlijke materialen met toekomst gerichte productietechnieken. Samen met elementen uit verschillende culturen resulteert dit tot een mooi kunstwerk.

Edward van Vliet (1965, Winterswijk) behoort tot de generatie beroemde Nederlandse ontwerpers die al jarenlang overal ter wereld voor sensatie zorgen. Vandaag de dag werkt Edward van Vliet met zijn ontwerpstudio aan verschillende projecten op het gebied van producten, textiel en interieurontwerp voor een internationale clientèle. Hij richt zich op de hospitality-industrie, privéwoningen, kantoren & openbare ruimtes en heeft interieurs ontworpen voor o.a. Hotel Blooming, Hotel Dom, NL hotels en het exclusieve Resort Coral Lodge 1541 in Mozambique.

Dit jaar werk je twintig jaar als ontwerper. Had je van tevoren gedacht dat je zo succesvol zou worden?

“Volgens mij is dat niet iets wat je van tevoren bedenkt. Maar ik vond wel dat ik altijd specifieke ideeën had die het recht hadden om een bijzondere weg te vinden. Daar heb ik altijd hard aan gewerkt. Ik kijk goed naar de relatie tussen product en interieur – en altijd vanuit een identiteit, of vanuit een merk. Daarnaast is mijn stijl erg global. De meeste inspiratie haal ik van alle reizen die ik maak. Ik ben heel erg beïnvloed door het Midden-Oosten, Afrika en de Aziatische cultuur. Hong Kong blijft mijn favoriete reisbestemming, omdat daar de wisselwerking tussen oost en west zo sterk is. Ik vind die blend fantastisch!”

Die fantastische blend zie je ook altijd terug in alles wat je maakt. Hoe heeft je werk zich ontwikkeld de afgelopen twintig jaar?

“Ik ben begonnen op de academie als dessinontwerper. Langzaam ben ik overgestapt naar het ontwerpen van producten en meubels. Met name verlichting heeft me altijd heel erg geintrigeerd. Met licht bepaal je de sfeer in een ruimte. Essentieel dus. En uiteindelijk ben ik ook hele ruimtes gaan inrichten met speciaal daarvoor ontworpen producten. Ik heb het me wat dat aangaat niet altijd even makkelijk gemaakt. Maar ik dacht: als ik dan toch producten voor specifieke interieurs ontwerp, dan kan ik daar ook weer mee naar fabrikanten die het kunnen opnemen in hun collectie. Zo is het altijd een wisselwerking geweest. Ontwerpen is een mentaliteit. Of het nu een product is, een interieur of een heel hotel – uiteindelijk volg je hetzelfde stappenplan. Ik ben overigens een boek aan het samenstellen dat gaat over mijn visie en werkwijze.”

Maar ik dacht: als ik dan toch producten voor specifieke interieurs ontwerp, dan kan ik daar ook weer mee naar fabrikanten die het kunnen opnemen in hun collectie. Zo is het altijd een wisselwerking geweest. Ontwerpen is een mentaliteit. Of het nu een product is, een interieur of een heel hotel – uiteindelijk volg je hetzelfde stappenplan. Ik ben overigens een boek aan het samenstellen dat gaat over mijn visie en werkwijze.”

Heb je nog tips voor startende ontwerpers die dit artikel lezen?

“Volgens mij moet je er niet te veel over nadenken, maar het gewoon doen. Je moet je eigen weg volgen, je eigen visie bepalen. Daar kun je het beste mee verrassen. Als je te veel naar anderen kijkt, dan misleidt dat. Doordat ik dat altijd zo gedaan heb, heb ik mijn eigen weg gevonden.”

Aldus, Edward van Vliet.

Aldorado

Aldo Bakker (NL, 1971) leerde het vak van edelsmid al doende van de stagiaires die voor zijn vader, Gijs Bakker, werkten om zijn skills daarna te vervolmaken bij Willem Noyons in Utrecht. 12 jaar lang waren het vervaardigen van sieraden, zilveren schalen en lepels zijn core business.

Geduld en perfectie, aangeleerd in dit vakgebied, zijn vaardigheden die nog steeds herkenbaar zijn in zijn ontwerpen van vandaag en de leidraad vormen doorheen zijn werk.

Met tegenzin geleerd

Aldo Bakker ontwerpt tentoonstellingsinrichtingen, meubels en kleinere producten. Hij werkt sinds 1994 vanuit zijn eigen studio en ontwikkeld producten in eigen beheer en in opdracht van particulieren. Zijn materiaalbehandeling is uitermate verfijnd, zijn vormgeving is minimaal maar gracieus. Alles staat ten dienst van het zo optimaal mogelijk functioneren van zijn producten. Sinds 2002 doceert Aldo Bakker aan de Design Academy Eindhoven.

Bakker volgde een paar maanden de Vakschool Edelsmeden, de Rietveld Academie - ‘wat een losgeslagen teringzooi is dat; daar zou eens een bezem doorheen moeten’ - en de Design Academy, maar kon op geen van drie echt aarden. ‘Het ging steeds over zaken waar ik helemaal niet mee bezig was.’ Aldo Bakker weet al een tijd dondersgoed wat hij wil en wat hij wil maken. Hij is de zoon van sieraadontwerpers Gijs Bakker en wijlen Emmy van Leersum, die in de jaren zestig voor een doorbraak zorgden met hun enorme kragen en hoofdsieraden van aluminium en kachelpijp. Aldo werd van jongs af aan meegesleept naar balletvoorstellingen, concerten en ‘heel veel tentoonstellingen’. Dat moet hem een voorsprong hebben gegeven. ‘Tuurlijk, dat kan ik niet ontkennen. Ik ben er mee doodgegooid, en vaak tegen mijn zin. Maar op een bepaald moment raak je toch gefascineerd.

Succesvol ?

De liefde voor traditionele technieken als ‘Urushi’, een Japanse laktechniek, onderstrepen deze werken denkwijze.

De eigenzinnige, functionele objecten die Aldo Bakker creërt, roepen om een bepaalde vertraging en vragen van de toeschouwer/gebruiker hun volle aandacht en aanwezigheid. Ze zijn niet in één oogopslag leesbaar. Laag per laag onthult zich de functie van het object en worden de exacte keuzes van vorm en materiaal duidelijk, als een perfecte symbiose tussen de verschillende elementen. De objecten krijgen hierdoor een autonoom en eigenzinnig

karakter.

Aldo Bakker stelde wereldwijd tentoon (Sfera te Kyoto, Design Miami/Basel, Flow Gallery te London, Salone Di Mobile te Milaan) en zijn werk werd aangekocht door tal van musea (V&A London, Design Museum Gent, SM’S te ‘s Hertogenbosch, Silver Museum Schoonhoven, …).

Hij won tal van prijzen zoals de Dutch Design Award voor zijn porseleinwerk en een Wallpaper Award voor de Copper Collection en de Urushi Stool.

In samenwerking met architect Francesca Torzo won hij de internationale ontwerpwedstrijd voor de uitbreiding van het gebouw van Z33 in 2015.

Interview

Kun je een beetje uitleggen hoe je te werk gaat?

Ik begin met de vorm en de comositie dat me fasineerd. Ik probeer de logica the ontwarren van de vorm, dan schets ik er veel aan om de gegeven ontwerp te verduidelijken. Het is een process waarvan je veel stappen weet, maar dat kun je al;leen invloeden op zekere hoogte. Je moet de vorm accepteren. Een daarmee verder gaan.

Wat denkt u over de rol van de Nederlandse vormgeving in de hedendaagse scenario’s?

Voor een groot gedeelte, Nederlands ontwerp is begonnen bij de open en proffesionele opleiding op Design Acedemy in Eindhoven. En in combinatie met de verlies van de productiebedrijven in Nederland, werden we erg ervaren in onse eigen dingen doen. We zijn minder geïntimideerd door de grote merken en durven geloven in de waarde van een goed alternatief.

Wat zijn je plannen voor de toekomst? in 2014 komen er 2 tentoonstellingen in Grand Hornu in Belgie. en in 2015 een solo tentoonstelling, hopelijk met een nieuw boek dat ik aan het maken ben met samenwerking met de geweldige Nederlands kunstenaar Hans den Hartog Jager. Ik ben ook uitgenodigd voor Gallrey Libby Sellers om een tentoonstelling van mijn eigen werk te maken.

Designs

Peter Roeleveld

Duo ontwerpers Stefan Scholten en Carole Baijings Stefan Scholten en Carole Baijings vormen sinds 2000 een succesvol designduo. Het werk van Scholten en Baijings is te omschrijven als minimalistisch, maar rijk aan details. En dat minimalistische komt goed naar voren in de meubels die ze voor Gelderland ontwerpen. tekst: Angelique van Essen fotografie: Aisha Zeijpveld Stefan Scholten (41) en Carole Baijings (40) zijn toonaangevende Nederlandse ontwerpers, bekend om hun stijl van minimalisme, verfijning en kleur. Met twee collecties voor IKEA zetten ze de stap naar internationale faam. Leven en werken van een designduo: ‘In geen enkel product van Scholten & Baijings zit zwart.’

Hoe laat een theekopje, een drinkglas, een karpet of een dekbedovertrek van Scholten & Baijings zich herkennen?

Baijings: ‘In de kleur. In de eenvoud. In de verfijning, het oog voor detail. We gebruiken wisselende kleurpatronen, waaronder fluor en veel pasteltinten. Het is een harde tijd, dus mensen zijn op zoek naar een zekere zachtheid en comfort. Thuis moet je je prettig voelen.’

Kim van Kooten kocht eens een spotgoedkoop servies op het Waterlooplein om thuis woedend aan diggelen te kunnen gooien.

Goede suggestie? Of is er bij jullie toch wel eens een designkopje door de kamer gegaan?

Scholten: ‘Wij smijten niet met dingen. Hoogstens met een deur. Ik zou ook niet weten wat ik dan moet pakken. Een kristallen glas is veel te duur.’

Baijings: ‘Ik had eens een dag lang aan een verhaal gewerkt. Toen liep de computer vast.

Ik had mijn werk niet gesaved. ‘Ga even een blokje om’, zei Stefan toen. Ik ontplofte.

Ben je nou gek geworden? Dat vond ik zo’n stomme opmerking - zak d’r lekker in. Ik ben naar huis gegaan, maar achteraf had hij wel gelijk. Af en toe even weggaan, dat is het beste.’

Hebben jullie nooit wrevel of ruzie om een ontwerp?

Baijings: ‘Nou ja, we werken zo vaak en zo nauw samen... Als je dan streeft naar een hoog niveau, moet je wel eerlijk tegen elkaar zijn.’

Scholten: ‘We hebben weleens woorden.’

Baijings: ‘Als een meningsverschil hoog oploopt, over de kleurschakering van een theedoek of de vorm van een theepot, dan trekken onze medewerkers zich discreet, een voor een, terug uit de ruimte, haha!’

Scholten: ‘Die passie en overtuigingsdrang gaan weleens gepaard met stemverheffing. Ik vloek meer dan Carole. Verdomme enzo.’

Baijings: ‘Ik zeg dan dat je een eikel bent. Of een zeikerd.’

Scholten: ‘Dan zeg ik: nu moet je ophouden.’

Kleur is bepalend voor ontwerpen van Scholten & Baijings. Wat zijn voor jullie de mooiste observaties?

Carole Baijings: ‘Nou ja, er is geen grammatica voor kleur, hè. In de taal kun je met woorden en zinnen een verhaal maken. In de muziek heb je noten om mee te componeren.

Maar er is geen kleuralfabet. Je hebt wel nummers voor verschillende tinten rood, geel en blauw, maar die kun je niet op een ordelijke wijze rangschikken. Toch is kleur in onze ogen even belangrijk als vorm. Wij denken in

kleur - het is geen keuze achteraf. Je kunt er een emotie mee oproepen of een esthetisch of dramatisch beeld mee versterken.’

Waarom worstelen jullie met lijm, schaar en karton terwijl je een computer hebt met 3D-ontwerpprogramma’s?

Scholten: ‘Met de computer kijk je naar een ontwerp. Met karton en papier houd je het model vast, en kun je bijvoorbeeld de verhoudingen tussen een kopje en een oortje beter inschatten. Dat maakt echt een wezenlijk verschil. Onze werkwijze is ambachtelijk en arbeidsintensief, maar dat maakt ons werk ook uniek.’

Hoe krijgen jullie het voor elkaar om een interieur voor een bmw mini te mogen ontwerpen?

Scholten: ‘We waren eerst verrast. Is dit nog wel ons vakgebied? ‘Kom even naar München’, zei Adrian van Hooydonk, de Nederlandse directeur van de designafdeling van de BMW-groep. Maar ja, vliegtickets en hotel, dat kost algauw 1.600 euro. Twee jaar geleden was dat voor ons een forse investering. En: wat gaan we daar doen? Maar als zo’n man aangeeft dat hij fan van jouw werk is, ga je gewoon. We kregen een rondleiding in de MINI-designstudio. Je moest een stickertje - een smiley - op de cameralens van je smartphone plakken om te voorkomen dat je de nieuwste ontwerpen zou fotograferen.

Forma Fantasma Twee zeer “ouside the box” denkende ontwerpers, dat is wat FromaFantasma is. De 31 jarige Andrea Trimarchi en Simone Farresin van 34 hebben samen collecties gemaakt die tot over de hele wereld in vele van de meest belangrijke tentoonstellingen te zien zijn. En toch hebben ze een geheel eigen en unieke stijl.

Samen kunstig Zowel Farrensin als Trimarchi zijn beide Italiaans. Hun samenwerking begon toen zij hun bachelor deden in communicatie design, boek illustraties maken en het maken van magazines. Beide hadden veel interesse in het ontwerpen van voorwerpen, en hebben daarom een gezamenlijke Master opleiding gedaan aan de Design Academy Eindhoven waar zij op Juli 2009 succesvol zijn afgestudeerd. Tijdens deze studie hebben zij zich vooral veel gericht op de tradities en handwerk van mensen in Sicilië, een groot eiland van Italië.

Hier werd verwezen naar zeventiende-eeuwse vazen met groteske morenkop. Dit word nog steeds gebruikt èn gemaakt op Sicilië, maar het is een traditie die teruggrijpt naar de Moorse overheersing van het gebied.

Volksambacht Ook nu nog zijn de twee heren nog erg geïnspireerd door de volksambachten van verschillende landen. Maar het gaat bij FormaFantasma niet alleen maar om de look van hun ontwerpen, maar ook speelt duurzaamheid een grote rol. Zelf beschrijven ze hun werk als een brug tussen ambacht, object en gebruiker. Diepgaand onderzoek gaat vooraf naar historie en tradities, wat vrijwel elke keer terug komt in hun werk.

Tot nu toe was het niet meer dan eens dat hun ontwerpen lijken op archeologische vondsten, of in ieder geval van ver voor het plastic tijdperk.

Kunst in alles Het duo onderzocht ook bijvoorbeeld de mogelijkheden om van natuurlijke materialen bioplastics te maken. Ze maakten een serie vazen uit grondstoffen als pijnboomhars, natuurlijk rubber, uitwerpselen van insecten, houtzaagsel en dierenbloed. Maar ook in andere ontwerpen hebben zij een grote voorkeur om ruige en natuurlijke invloeden te laten terugkeren.

Twee als een Ondanks dat het design duo uit twee verschillende personen bestaat werken zij geheel als een eenheid, en dus als één persoon. Hun samenwerking is zo goed aaneensluitend, ze vullen elkaar zeer goed aan, en vallen elkaar ook constant in de rede.

Niet voor iedereen FormaFantasma betekend eigenlijk net zoveel als “spookvorm” of “afwezige vorm”. Deze naam is niet zomaar gekozen. Bij het duo gaat het niet zozeer om de vormen die zij maken, maar veel meer over het onderzoeken van dingen.

Van de vele nominaties en designprijzen zijn er maar enkele verzilvert. Hun werk is niet voor iedereen. Farresin maakt

dat niet veel uit. ‘Tja, ons werk is nu eenmaal een beetje omstreden. Niet iedereen houdt van design met een politieke of kritische boodschap.’ ‘Maar’, voegt Trimarchi toe: ‘het grote publiek ziet meestal alleen de buitenkant. Lang niet iedereen neemt de tijd om zich er werkelijk in te verdiepen…. ook dat is geen ramp.’

Commercieel Tot nu toe is bijna al hun werk conceptueel, maar nu willen Farrensin en Trimarchi ook in de industrie te gaan werken. “het is best lastig om onze ideeën te vertalen naar commerciele serieproducten. We willen ook liever niet klakkeloos bijdragen aan schadelijke overconsumptie. Een onderwerp voor de industrie zal in onze ogen daadwerkelijk iets wezenlijks moeten toevoegen “ zegt het duo.

Tentoonstellingen Het werk van het duo is al tentoongesteld gedurende de Milan èn Dutch Design Week. Maar ook bij Abu Dhabi Art, de ICFF in New York, Design MiamiBasel, het veilinghuis Sotheby’s in londen, en nog meer internationale ontwerp tentoonstellingen.

Botanica Uit opdracht van Plart Foundation ontstond de vraag hoe plastic zou gemaakt kunnen worden als er geen olie meer zou zijn. FromaFantasma ging deze uitdaging aan. In hun onderzoek hebben zij gekeken naar grondstoffen uit de 18e en 19e eeuw, en ontdekte dat met bepaalde plantaardige en dierlijke grondstoffen zij kunstharsen op organische basis, en daar gingen zij mee aan de slag. Zij gebruikte bijvoorbeeld hout, keramiek, metaal en amber tinten.

Migration Voor het Italiaanse tapijtmerk Nodus hebben ze twee nieuwe designs gemaakt. Ook dit lieten ze niet zomaar over hun heen gaan. Met houtje-touwtje sluitingen die in Portugal gemaakt zijn, en needlepoint borduur technieken.

Autarchy Als eerbetoon aan het ongecompliceerde , en het eenvoudig bestaan. Een alternatieve en duurzame manier, uitgaande van eeuwenoude kennis.

Bronnen: http://www.eh-i.nl/ ehi-top-25-dutch-designers/7-formafantasma/ http://www.klatmagazine.com/design/ formafantasma-questionnaire-019/12062 http://www.formafantasma.com/ http://nl.wikipedia.org/wiki/Sicili%C3%AB http://www.elle.nl/wonen/Expos/ Wie-is-Studio-Formafantasma http://payload.cargocollective.com/1/4/138188/2085080/ botanica_formafantasma.jpg http://creativeroots.org/2009/09/ the-moulding-tradition-of-formafantasma/ http://en.ozonweb.com/art/ dutch-design-week-baked-by-formafantasma

Kleur en strak Stefan Scholten (41) en Carole Baijings (40) zijn toonaangevende Nederlandse ontwerpers, bekend om hun stijl van minimalisme, verfijning en kleur. Met twee collecties voor IKEA zetten ze de stap naar internationale faam. Leven en werken van een designduo: ‘In geen enkel product van Scholten & Baijings zit zwart.’

Als ontwerper ben je tot op het laatste moment aan het controleren en sturen om jouw creatie perfect te maken. Als ouder moet je vooral leren loslaten Behalve een internationale doorbraak beleven jullie dit jaar een persoonlijk hoogtepunt: een eerste kind.

Ook zijn jullie beiden net de 40 gepasseerd.

Wat markeert deze tijd?

Stefan Scholten: ‘Alles staat in het teken van de geboorte, volgende maand. Kijken we enorm naar uit.

Het is een zoon, dat weten we al. Wat ik laatst dacht: als ontwerper ben je tot op het laatste moment aan het controleren en sturen om jouw creatie perfect te maken. Als ouder moet je vooral leren loslaten. Denk ik. Het is in ieder geval heel bijzonder dat Scholten & Baijings iets heeft geproduceerd met een eigen wil.’

Carole Baijings: ‘We nemen meer rust. Meer vrij. De laatste jaren zijn topsport geweest, met alle collecties die we hebben ontworpen. Zeventig uur werken per week was voor ons gewoon. Daar kwam nog bij: reizen naar Japan, Amerika, enzovoorts. Ons werk is ons leven, maar ik weet nu waarom er weekenden bestaan.’

Scholten: ‘Ik zal een of twee dagen in de week gaan zorgen. Ik noem het alleen geen papadagen. Wat een verschrikkelijk woord, zeg. Alsof je oppast op je eigen kind.’

Hoe laat een theekopje, een drinkglas, een karpet of een dekbedovertrek van Scholten & Baijings zich herkennen?

Baijings: ‘In de kleur. In de eenvoud. In de verfijning, het oog voor detail. We gebruiken wisselende kleurpatronen, waaronder fluor en veel pasteltinten. Het is een harde tijd, dus mensen zijn op zoek naar een zekere zachtheid en comfort. Thuis moet je je prettig voelen.’

Wat hangt er bij jullie thuis aan de muur?

Baijings: ‘Nou, Christiaan Bastiaans bijvoorbeeld. Dat is wel schokkend werk. Hij gaat naar oorlogsgebieden en fotografeert daar kindsoldaten. Die foto’s drukt hij af, en hij ‘bezielt’ de afbeelding door daar overheen te tekenen met zwarte en gekleurde inkten.’

Waarom worstelen jullie met lijm, schaar en karton terwijl je een computer hebt met 3D-ontwerpprogramma’s?

Scholten: ‘Met de computer kijk je naar een ontwerp. Met karton en papier houd je het model vast, en kun je bijvoorbeeld de verhoudingen tussen een kopje en een oortje beter inschatten. Dat maakt echt een wezenlijk verschil. Onze werkwijze is ambachtelijk en arbeidsintensief, maar dat maakt ons werk ook uniek.’

http://www.volkskrant.nl/vk/nl/11641/Design/article/detail/3530662/2013/10/21/Maak-kennis-met-Stefan-Scholtenen-Carole-Baijings-van-Scholten-Baijings.dhtml Door: Pieter Webeling − 21/10/13, 11:10

20 beelden

Marisha Groot gv1c

Zoeken naar de juiste vorm Waarom moet een gieter altijd een lange schenktuit hebben? En een stoel vier poten op de grond? Aldo Bakker stelt de archetypen van alledaagse voorwerpen graag ter discussie. Waarom bestaat een vorm op een bepaalde manier? En kan het ook anders?

I

n zijn werkplaats in Amster- dam klinkt het monotone

geluid van schuurpapier op hout. Laagje voor laagje, millimeter na millimeter krijgt het ontwerp onder de handen van een medewerker zijn definitieve vorm.

Of bijna definitief. Want de houten zitelementen die Aldo Bakker (1971) onlangs in de Parijse galerie Perimeter tentoonstelde, zijn behandeld met lak die is gemaakt van de hars van de urushiboom. En ja, hij geeft het ruiterlijk toe. Ook hij schrok even van het prijskaartje dat aan deze oosterse laktechniek hangt. Lachend zegt hij: “Commercieel gezien is het misschien niet zo handig. Maar toen ik die methode vijftien jaar geleden ontdekte, was ik verkocht. Het is een honderd procent natuurlijke ééncomponentlak die wordt aangebracht door Mariko Nishide, de enige vrouw in Europa die dat doet. Dertig lagen in totaal worden op het hout aangebracht.

Elke laag moet drogen en wordt daarna opnieuw opgeschuurd. Het duurt maanden voordat het meubel is afgelakt. Maar dan heb je ook een laklaag die naarmate het product ouder wordt, steeds helderder, frisser wordt. Dat vind je bij geen enkele chemische lak, want die wordt in de loop der tijd alleen maar bruiner of geler. Als iets zo veel kwaliteit toevoegt, is er geen sprake meer van kosten, maar van een investering.” Hij is een meester in de kunst van het weglaten. Zijn ontwerpen zijn verfijnd en van een bijna achte-

20

loze vanzelfsprekendheid. Daarbij dwingt hij de gebruiker te zoeken naar een functie die verscholen gaat in de vorm. Zo huist in een sereen wit figuurtje dat met een uitpuilende onderlip aan een pelikaan doet denken, een azijnkannetje. En er is een stoel3dwn1up geheten – waarvan de vierde poot als rugleuning fungeert. In de Nederlandse, door het conceptuele design geregeerde ontwerperswereld, vaart Bakker zijn eigen koers. “Conceptueel design is heel verklarend en beredeneerd. Mijn ontwerpen staan op zichzelf, ze moeten ook zonder een verhaal bestaansrecht hebben.

En niet alleen binnen de context van de tijd of de maker. Maar ook later, als wij allemaal allang dood en vergeten zijn. Het zou mooi zijn als mijn ontwerpen dan nog worden gebruikt.”

Niet dat Bakker bewust bezig is met ‘later’. Maar zijn ontwerpen moeten interessant genoeg zijn om lange tijd mee te gaan. Reden waarom hij ook gebruik maakt van materialen die duurzaam zijn. De vorm. Dat is waar het bij Bakker allemaal mee begint. Waarom bestaat een vorm op een bepaalde manier? En kan het ook anders? In de zoektocht naar een vorm die ook voor gebruikers die uit een heel andere context komen begrijpelijk en logisch is, analyseert Bakker de beelden die hij in de loop der jaren heeft verzameld. Beelden die in zijn hoofd zitten en waarover hij filosofeert.

Thuis. Waar in alle rust het idee tijd

krijgt om te rijpen. Zoals dat van drie buizen. Een beeld dat hij voor zich zag, lang voordat hij wist dat het een gieter zou worden. ‘Mensen hebben tijd nodig om mijn ontwerpen te laten landen. Logisch, ik heb zelf gedurende het ontwerpproces ook tijd nodig gehad om het te kunnen begrijpen’ ‘De mooiste vormen zijn in de loop der miljoenen jaren al door de natuur gevormd. In die zin is alles wat we ontwerpen overbodig’ Interview 24 Paroolmagazine wonen | april 2012 april 2012 | Paroolmagazine wonen 25 “Ik zag het in glas, waarbij je die vloeistof er zo doorheen ziet lopen.

Dat beeld ga ik bevragen. En ik blijf het bevragen, net zo lang tot ik het punt bereik dat ik het zo scherp voor me zie dat ik het kan schetsen.

Dat moment, als alles samenkomt, is heerlijk. Het is een soort verliefdheid. En pas dan wordt het tijd voor de werkplaats, de technische tekeningen, de 3D-vertaling, een handgemaakt prototype. Eigenlijk het gewone ontwerpproces van bijschaven en het oplossen van de problemen die je tegenkomt.”

De gieter werd uiteindelijk niet van glas, maar van koper gemaakt en is onderdeel van de Copper Collection uit 2010 in opdracht van Thomas Eyck. Een reeks alledaagse producten in een ongewone verschijningsvorm. Bakker: “Een gieter zoals wij die kennen bestaat uit drie componenten, een lange tuit, een handvat en een reservoir. Dan denk ik: waarom zou dat nu het archetype moeten zijn, de enige vorm voor een gieter? Ik zoek naar de noodzakelijkheid van de relatie tussen de verschillende elementen in een vorm. En zo ontstond een gieter die niet rechtop kan staan. Hangen?

Nee, dat is te gemakkelijk. En dan moeten mensen weer een spijker in de muur slaan, heb je er weer iets bij nodig. En dat hoeft helemaal niet. Want als je goed kijkt, zie je dat er in het reservoir en de tuit kleine rimpelingen zijn aangebracht. Zo kun je de gieter na gebruik neerleggen zonder dat er water uit lekt.” Zijn eerste bewuste kennismaking met dekracht van

design was glaswerk uit Leerdam,van ontwerper Andries Copier.

“Ik zal een jaar of vijftien, zestien zijn geweest.” En oké, zijn vader is Gijs Bakker (1942), de man die als medeoprichter van Droog Design juist aan de basis stond van het conceptuele design. En natuurlijk, zijn moeder is Emmy van Leersum (1930-1984), een vermaard sieradenontwerper.

Ontkennen dat hij is geboren en getogen in een designomgeving, heeft geen zin. Dat wil hij ook niet.

Maar hij wordt er wel eens moe van dat onvermijdelijk wordt gezocht naar de overeenkomsten of verschillen tussen zijn werk en dat van zijn ouders. “Ik zal wat dat betreft altijd wel de Sjaak zijn. Zelf zie ik het niet. Ik heb van beiden iets meegekregen. Maar het belangrijkste is dat de drang tot ontwerpen in mij zit. En dat ik door mijn ouders en de omgeving waarin ik ben opgegroeid alle facetten daarvan heb meegekregen. Ik heb nooit iets anders gewild dan dit. Vanaf mijn zestiende, daar was geen twijfel over mogelijk.”

Hij mocht het ontwerpen dan in zijn genen hebben, het keurslijf van een designopleiding paste hem niet. Een opleiding tot edelsmid, de Rietveld Academie en de Design Academy in Eindhoven: nergens hield hij het langer dan een paar maanden uit. Uiteindelijk kwam hij bij edelsmid en ontwerper Willem Noyons terecht, waar hij het ambacht leerde. Aan de opleidingen

zelf heeft het niet gelegen, weet hij nu. En niet alleen omdat hij inmiddels zelf les geeft aan de Design Academy in Eindhoven.

“Ik was eigenwijs. Stronteigenwijs.

Trapte heel hard tegen de dingen aan. Ook tegen alles wat mijn vader deed. Ik heb vreselijke discussies gehad; met hem, maar ook met vrienden. Eigenlijk met alles en iedereen. Ik ga me daar ook niet voor verontschuldigen, ik zie het als iets dat past in de ontwikkeling van een creatieve, scheppende geest. De ruimte die je daarvoor nodig hebt, moet je bevechten. En ik had natuurlijk al een heel traject afgelegd. Dat is heel anders dan wanneer je na de middelbare school die wereld nog moet ontdekken.”

21

Pascal Smelik

Pascal Smelik, geboren in 1983 in Oesgeest , studeerde in 2009 af aan de Hogeschool voor de Kunsten met twee ontwerpen, bestaande uit een reeks van kaarsvet gebaseerde producten, ook wel bekend als de ‘Kaarsrecht’ serie. Zijn ontwerpen werden genomineerd voor de ‘Piet Bakker Award’ en de ‘Talent 2009 Design Awards’. Dit leidde tot het starten van zijn eigen studio in Amsterdam. Smelik’s houding ten opzichte van het ontwerp stimuleert nieuwe en verfrissende ideeën. Hij is een echte ontdekkingsreiziger van vormen en materialen, meestal met behulp van een “onbekende factor” in zijn productiemethoden.

Dit maakt elk stuk van zijn ontworpen producten uniek. Geen product is het zelfde. In zijn werk is hij op zoek naar allerlei nieuwe soorten materialen en vormprocessen, die hij vervolgens vertaalt in producten die we vandaag de dag kennen. Door het nemen van de uitdaging van het experiment, waarin ook de risico’s en “fouten” bij behoren ,is zijn proces altijd intrigerend en dynamisch.

Smelik’s werk is opgenomen in diverse galeries, International Design beurzen en tentoonstellingen in bijvoorbeeld China, Duitsland, Turkije, Italië en Nederland. Studio Pascal Smelik, opgericht in 2009 in Amsterdam, heeft zijn eigen collectie in toegepaste kunst en product design. Ze ontwerpen en produceren ook in opdracht.

Een maand voordat Pascal Smelik afstuudeerde van de Hogeschool voor de Kunsten , had hij al zijn examen project af, ‘’Kaarsrecht Kruk’’, en zo besloot hij verder te experimenteren met zijn techniek.

De kruk, is een aluminiume tafel gemaakt door een mal die gemaakt wordt door hete wax in koud water te gieten.

Door een grote spuit te gebruiken spuit hij twee liter wax in grote vaten water, die hij daarna afgiet en vult met gips. Daarna verhit hij de wax zodat hij het eruit kan gieten en dan giet hij vloeibare aluminium in de mal.

Het resultaat is een puur formalistische experiment met materialen waarbij Smelik de functie selecteert die het best past bij de vorm.

Wat is het concept en motivatie achter het project “Kaarsrecht?”

“Het concept en de motivatie achter dit project was vervorming en de impact die het heeft op mensen en de natuur. Alles wat misvormd is trekt mensen aan, lilliputters of mensen die een ledemaat missen fascineren mensen en ze kunnen het niet helpen om te kijken. Dit ,samen met het verlangen om dingen natuurlijk te laten gebeuren zonder kunstmatige interferentie, is wat uiteindelijk leidde tot de ruwe en lukrake afwerkingen.

Ik hou van het idee om iets niet te kunnen beheersen.”

Was het moeilijk om unieke items te maken?

“Voordat ik koos voor deze techniek speelde ik met het idee om de klant het stuk af te laten maken en experimenteerde met de massa productie van technieken die unieke items creeerden. Ik worstelde best

een tijdje me dat deel.”

Waar heeft u inspiratie vandaan gehaald?

Ik werd veel geïnspireerd door Front Design’s Sketch collectie en Marten Baas’ Smoke Collectie Wat vind u zo inspirerend aan deze collecties?

“Ik houd van deze collecties omdat elk stuk uniek is, Het is niet echt over het ontwerpt zelf maar meer over de factor in het productie proces. In de sketch serie, kan je nooit hetzelfde product twee keer tekenen en met de verbrande stoelen van Marten Baas beheerst niemand het vuur, je kan sommige stukken extra aansteken maar je kan het niet volledig onder controle hebben.”

Wat zijn de complicaties van met wax werken?

“Het lastige aan wax is dat het altijd wil drijven. De dikte precies goed krijgen zodat het stevig genoeg is om het proces te weerstaan maar dun genoeg zodat het werkte als de stengel van een wijnglas is heel lastig.”

Is er ook een experiment niet gelukt of niet helemaal goed uitgepakt?

Interessant genoeg, wanneer ik experimenteerde met het onder controle hebben van hoe de wax verspreid wordt door het gebruiken van gereedschap , helaas ontstond er niks interessants. De beste en meest verassende vormen zijn althans zeker weten ontstaan uit wax zijn gang te laten gaan.

Voor zijn last-minute toevoeging bij zijn examen project heeft Smelik succesvol geprobeerd om deze techniek te gebruiken voor een glazen lijn. Door gebruik te maken van een zware bal op de bodem van een emmer injecteerde hij wax in het water, wat zich eerst vasthechtte aan de bal en daarna naar het oppervlakt rees. Dit vormde een vorm wat het glazen stengel van het glas moet voorstellen. De kelk is gemaakt door een ballon gevuld met koud water te dippen in hete wax totdat verschillende lagen gevormd werden. Daarna prikte hij de ballon lek en gebruikte hij de mal techniek.

Een wine bar in New York heeft aan aangegeven dat ze de glazen van Smelik zouden willen. Smelik, net een paar weken afgestudeerd, heeft zich opgegeven

voor het WWIK (een maandelijks salaris dat verzorgd wordt door de overheid voor net beginnende ontwerpers en artiesten) en heeft plannen om zo snel mogelijk zijn eigen studio te openen.

“Mijn eerste intresse is –“ Vertelt hij. “Ik heb gestuurd voor industrial design en mijn plan is om een product ontwerper te worden, maar met meer artistieke focus”

Een interview met dirk vander kooij Nederlandse ontwerper Dirk van der Kooij is geobsedeerd door rapid prototyping. Vooral bekend om zijn eindeloze stoel, gemaakt van een continue reeks van gerecycled plastic met behulp van een 3D-printer, is het ontwerp uitgegroeid tot een reeks van producten allemaal met het doel om het productieproces beter zichtbaar. Spreken bij Design Indaba onlangs, van der Kooij legde uit, “het beste ding over gerecycled plastic is het heeft geschiedenis.”

We spraken met van der Kooij als hij zich voorbereidt voor zijn tentoonstelling in Milaan de Salone del Mobile-waar hij zijn atelier herscheppen met live demon-

Wat was de eerste gedachte achter uw-materiaal gebaseerde experimenten?

Wat vind je het einddoel van deze experimenten te overwegen?

Ik wil eerlijk ontwerpen, waarbij het ​​ontwerp zelf vertelt mensen het verhaal van zijn eigen ontwikkeling. Voor mij is dit een integraal onderdeel van het ontwerpen. Mensen moeten kunnen alle begrijpen. In de Endless stoelen kun je zien dat de stoelen zijn opgebouwd uit een plastic touw, zonder deze ingewikkelde mallen.

Dus dit was eigenlijk mijn belangrijkste doel.

Ziet u uw meubels worden massa geproduceerd in de toekomst?

Dit is in feite een van mijn dromen om een ​​kleine fabriek hebben en doorgaan met dit soort projecten. Met deze robot-project wil ik doorgaan totdat ik de grenzen van haar productie. Misschien zal het een massa-productie robot in de toekomst.

Beelden met dank aan Dirk Vander Kooij

Ik wilde een productieproces dat me de kans zich aan te passen en te veranderen een kleine serie van het product zonder ingewikkelde mallen gaf vinden. Met deze robot, kan ik het opbouwen van een stoel uit een plastic string en te verfijnen eindeloos.

Ik wilde plastic gebruiken omdat het veel mogelijkheden als materiaal en ik wilde een andere aanpak te laten zien, en misschien een soort onorthodoxe aanpak van plastic. Door gerecycleerde kunststof de geschiedenis van het materiaal zichtbaar. De kleuren zullen tinten hebben en daardoor elke stoel is uniek.

De Endless stoel is gemaakt van gerecycled koelkasten, wat gebeurt er op het einde van zijn leven?

De stoelen zijn inderdaad opgebouwd uit een materiaal.

Dus geen schroeven, demontage van onderdelen, enz.

Dus aan het einde van zijn leven, het enige dat overblijft is dit materiaal, die gemakkelijk weer kan worden versnipperd tot het plastic is aan het einde van zijn levensduur. Sterker nog, we versnipperen de prototypes die we niet willen en gebruiken het materiaal om nieuwe te maken.

Is duurzaamheid een belangrijke factor in uw ontwerpen?

Nee, maar het vullen van de machine met gerecycled kunststof geeft me een beter gevoel. Het is een uitdaging om duurzaam te zijn en het was nog meer een uitdaging om gerecycled plastic te gebruiken. Ik hou van deze uitdagingen in het ontwerp-proces, want het geeft me een aantal grenzen.

14

15

Tim Hagedorn, 2 April 2014

RTL Woonmagazine

Edward van Vliet ‘ Creating worlds worlds within ‘

E

dward van Vliet behoort tot de generatie beroemde Nederlandse ontwer pers die al jarenlang overal ter wereld voor sensatie zorgen. In de toekomst zal Edward, naast het ontwerpen voor de top (inter)nationale design labels waaronder Moooi, Moroso, Bisazza, Venini & Italamp, zich meer focussen op het ontwikkelen van speciale internationale hospitality-concepten.

Wie is Edward van Vliet Edward van Vliet is een van de ontwerpers uit Nederland die al jaren aan de top als bekend opntwerrper staat. Edward zijn leven staat in het teken van het ontwerpen van nieuwe patronen en het matchen van kleuren. Hier heeft hij ook een bedrijf in opgezet. Edward van Vliet werkt zowel met Internationale bedrijfen als met Nationale bedrijfen.

Werk van Edward Hij richt zich op de hospitality-industrie, privéwoningen, kantoren & openbare ruimtes en heeft interieurs ontworpen voor o.a. Hotel Blooming, Hotel Dom, NL hotels en het exclusieve Resort Coral Lodge 1541 in Mozambique.

22

Tim Hagedorn, 2 April 2014

Hotelkamers

Edward van Vliet werkt met zijn ontwerpstudio aan verschillende projecten op het gebied van producten, textiel en interieurontwerp voor een internationale clientèle.

Hij richt zich op de hospitality-industrie, privéwoningen, kantoren & openbare ruimtes en heeft interieurs ontworpen voor o.a. Hotel Blooming, Hotel Dom, NL hotels en het exclusieve Resort Coral Lodge 1541 in Mozambique. In de toekomst zal Edward zich meer focussen op het ontwikkelen van speciale internationale hospitality-concepten.

Respect

Edward van Vliet is een persoon die de natuur heel erg zerieus neemt.

Hij houd rekening met het ‘Globalwarming’ process van de Aarde.

De manier waarop hij natuurlijke tinten in een ontwerp of kamer laat terug komen is heel sterk. Dat is ook een groot punt waar Edward van Vliet om bekend staat. Wat nog een kunst van Edward van Vliet is, is dat hij veel gebruik maakt van natuur op de muur. Een uitspraak die hij zelf vaak bij een intervieuw naar voren haalt.

Klassiek Modern of Modern Klassiek

De stijl van Edward van Vliet is een beetj eeen raadsel. Elke keer, keer op keer verrast hij mensen weer en weet hij mensen aan het denken te zetten. Er zijn mensen die al jaren lang onderzoek doen naar de stijl van Edward van Vliet.

Ook die mensen weten niet of het nou Klassiek gemixxed is met Modern of Modern gemixxed is met Klassiek. Als ze de vraag bij de ontwerper zelf neerleggen dan is het antwoord: ‘mijn stijl is Edward, en ik ben mijn stijl.’

23

RTL Woonmagazine

Pascal Smelik..

Pascal Smelik (1983, Oegstgeest, NL) Slaagde in 2009 op de kunst school met 2 ontwerpen, de series van kaarsvet kunst ook wel de ‘Kaarsrecht’ series.

Pascal..

Zijn werken werden genomineerd voor de ‘Piet Bakker Award’ en de ‘Talent 2009 Design Awards’. Dit leidde tot het starten van zijn eigen studio in Amsterdam. Smelik de houding ten aanzien van ontwerp moedigt nieuwe en verfrissende ideeën. Hij is een echte Ontdekkingsreiziger van vormen en materialen, meestal met behulp van een “unknow factor” in zijn productiemethoden. Dit zal elk stuk van zijn werk maken een unieke one. In zijn werk is hij op zoek en aan het verkennen voor alle nieuwe soorten materialen op het gebied van zijn ontwerp, die hij vervolgens vertaalt in producten we vandaag bekend. Door het nemen van de uitdaging van het experiment, die ook de risico’s en de “fouten” omvat, blijft zijn proces altijd intrigerende en dynamische. Smelik van werk is gepresenteerd in verschillende galerieën, International Design beurzen en tentoonstellingen in India, Duitsland, Italië en Nederland.

Studio Pascal Smelik, opgericht in 2010 in Amsterdam, heeft een eigen collectie in toegepaste kunsten en productontwerp. Ze hebben ook ontwerpen en produceren onder de Commissie. Smelik van werk is gepresenteerd in verschillende galerieën, International Design beurzen en tentoonstellingen in India, Duitsland, Italië en Nederland. Studio Pascal Smelik, opgericht in 2009 in Amsterdam en heeft een eigen collectie in toegepaste kunsten en productontwerp. De studio ook ontwerpen en produceren onder de Commissie.

Exhibitions Basic Instincts 2012 Arnhem Transnatural 2012 Amsterdam Materia 2012 Amsterdam Material Xperience 2012 Rotterdam Basic Instincts 2011 Berlin DesignSALON/ 2011 Amsterdam Autofficina @ Vetura Lambrata 2011Milan Object Rotterdam 2011 Rotterdam Galery Smelik&Stokking 2010 Amsterdam

Kort interview..

Hoe gaat de procedure in het maken van je kunst?

Kaarsvet gaat in een pannetje en word verhit en met een injectie spuit spuit ik het onderwater op een frame , zo kan ik onderwater mijn kunst tekenen

Hoe ben je hiermee begonnen? Het klinkt als een klein jongentje die maar een beetje aan experimenteren was op zolder!

Ja zo is het inderdaad wel een beetje begonnen, het begon in me eind jaar door me fasinatie voor misvormingen en ja uieindelijk ben ik toen gaan werken met kaarsvet!

Area of expertise: product design, interior design, concept design, art Clients: a.o. Polls Potten, Puik-Art, Galerie Judy Straten, Galery Transnatural, Nationaal Glas museum, Galery Smelik & Stokking..

Exhibitions: a.o. Salone del Mobile Milan, Object Rotterdam, Maison et Objet Paris, Basic Instincts Berlin, Basic Instincts Shenzhen, Basic Instincts Istanbul, Galerie Judy Straten – Horst, Dutch Design Week Eindhoven, Biennale Interieur Kortrijk.

Een interview met Chef’Special!

Kunnen jullie wat over de band vertellen?

Tuurlijk! Onze band heeft zich zo’n zes jaar geleden gevorm. We waren allemaal op zoek naar één band waar wij ons op konden storten. Na een middag jammen waren we het erover eens: ‘laten we dit met z’n allen doen.’ We vertrokken naar Frankrijk en Spanje om daar samen onze eerste shows weg te geven.

Jullie geven veel huiskamerconcerten, in wiens huiskamer zou je nog graag nog willen spelen?

Joshua: ‘Ik ben toch wel heel erg benieuwd hoe Beyoncé’s huiskamer eruit ziet, volgens mij heeft zij een toffe huiskamer. Mark Rutte lijkt mij ook leuk, met z’n allen in het torentje. En dan net iets te hard rocken.’ Wouter: ‘Spelen bij DWDD is eigenlijk ook een soort huiskamerconcert, maar dan met heel veel huiskamers! Huiskamerconcerten passen echt bij onze identiteit, dat zullen we altijd blijven doen.’

En toen stonden jullie plots op Lowlands, in de Charlie die uiteindelijk te klein was voor het publiek. Hadden jullie dat verwacht?

In koor: ‘Het was eigenlijk niet te klein,

het was gewoon perfect!’ Joshua: ‘We hadden het alleen niet zo extreem verwacht, we waren nog aan het soundchecken en het stond al helemaal vol.

Het was best een beetje spannend, want ik had net een kaakoperatie achter de rug, waardoor we een maand stil hebben gelegen. Daarom was het ook dubbel zo intens.’

Volgend jaar: Grolsch, Bravo of Alpha?

Joshua: ‘Waar het ook is, laten we hopen dat het nét iets te klein is.’

Birds is jullie nieuwe single, veel rustiger dan andere platen. Hoe dat zo?

Joshua: ‘Het nummer is ontstaan op mijn kamer, toen ik zo’n melancholisch momentje had vol gedachtenkronkels. Er zaten zeven vogels op een dakraam en ik had het idee dat ze meer wisten. Maar ja, vogels kunnen niet praten... Ik had allemaal onbeantwoorde vragen, maar het gaat er uiteindelijk om dat je gewoon blijft vragen. Volgens mij is de tekst ook helemaal niet logisch voor anderen, luister maar gewoon.’

Fluffy Afgelopen Vrijdag was haar debuut op De rugbyclub in Purmerend. Ze moest verkleed als monopolie poppetje. En ze is sinds kort overal te zien en te horen.

Wij hebben een interview met het nieuwe popidool Kate.

Wat is je naam?

Keetje, mijn bijnaam is Swiffer/ Fluffy Waar kennen we je van?

Ik ben de hond van Romy Heijne en de nieuwe mascotte van Rugbyclub Waterland dames team.

Heb je kinderen?

Nee zou ik wel willen Hoe oud ben je?

Ik ben geboren op 13 september 2013 Wat doe je door de weeks?

Ik sta s’ochtends vroeg op en ga dan een rondje uit. daarna ga ik hieper actief mijn baas wakker maken en daarna ga ik slapen.

Wat is je grootste hobby?

Sokken stelen en kapot bijten en tenen likken.

Wat voor huis woont u? ik woon in een twee onder 1 kap

Interview door Romy Heijne GV2A

Wat is uw style van inrichten van uw huis?

Een huis vol sokken en blote voeten Wat doet u in het weekend?

Mee naar de rugby en in het gras met de bal spelen of met mijn zusje spelen Heb je huisdieren?

Ja sokken Wat is je lieveling’s eten?

Wortels ,broccoli, steentjes alles wat je kan eten Kook je zelf wel eens?

Sokken?

Wat is jou levens les?

Geniet van elke dag, en vooral als er bloten voeten in de buurt zijn!

Wat zou je andere mensen mee willengeven?

Sokken zijn lekker.

Interview Puck de kat Vandaag gaan we een kat interviewen en die heet Puck. Het is de kat van Jennifer Weber.

Hoe oud ben jij?

Ik ben 3 jaar

Waar hou jij het meeste van?

Ik vind het leuk om geaaid te worden, of lekker te liggen slapen. Ook vind ik het leuk om met mijn muisje te spelen.

Waar lig jij vaak te slapen?

Ik lig vaak op het bed te slapen. ook lig ik vaak op de verwarming. Maar als het heel erg lekker weer is dan lig ik in de planten te slapen in de tuin alleen mijn baasje vind dat niet zo fijn dat ik daar lig.

Wie vind jij eng?

Ik vind mannen eng want ze stampen zo hard op de grond met hun voeten en daarom durf ik niet naar binnen als er mannen binnen zijn. Ik vind alleen vrouwen leuk.

Wat eet jij het liefste?

Ik eet het liefste kaas! Ik ben dol op kaas.. ik vind kaas zo lekker.

Wie vind jij het liefste thuis?

Ik vind Laura het liefste ik lig altijd bij haar op bed lekker rustig alleen op het bed.

Wat doe jij na het slapen?

Dan word ik wakker en speel ik met mijn beste maatje guusje spelen en stoeien en dat vind ik altijd heel erg leuk. Maar hij is veel sterker dan dat ik ben. Dus daarom ga ik altijd snel weg rennen.

Vind je het niet vervelend dat je zelf geen deuren open kan doen?

Guusje

Ik vind het niet erg ik wacht gewoon lief af en als ik bijvoorbeeld heel erg nodig moet plassen dan ga ik gewoon heel erg hard miauwen en dat vinden ze vervelend en dan doen ze uiteindelijk wel open en dan ben ik weer blij.

Puck

Punt

Het spreekwoordelijke “We zetten er een punt achter.” zegt al genoeg. De punt is een afsluitingsteken van een zin. Na de punt begint de nieuwe zin met een hoofdletter.

Dit was een duidelijke uitleg.

Ik mag Jaap niet.

. : Ik heb dorst.

Dubbele Punt

Net als bij de komma geeft de dubbele punt aan om bij het lezen even te pauzeren. Bij de dubbele punt is het een soort inhouden voor de grote sprong. In de volgende gevallen gebruik je dit leesteken.

1. Bij een opsomming.

Marijke had goede cijfers voor haar mondelinge examens: een negen, een acht, en een tien.

2. Voor een citaat of een directe rede.

Mijn vader zij tot mijn verbazing: “Van mij mag je.”

3. Voor een verklarende of toelichtende opmerking.

Ik heb last van een barstende hoofdpijn: ik ben net tegen een deur aangelopen.

Beyoncé Knowles 1 Hoe voelt het nou om zo’n grote ster te zijn?

Geweldig! Ik hou er van om in de spotlight te staan en om al die mensen te zien die naar mijn shows komen.

Maar het is soms ook lastig want ik kan natuurlijk niet meer zomaar naar buiten te lopen zonder een security man in te huren.

2 Wat vind je van je fans?

Mijn fans betekenen heel veel voor me.

Want zij zijn de reden waarom ik dit allemaal doe. Zonder hun was ik nergens gekomen natuurlijk.

3 Krijg je wel eens negatieve reacties?

Ja soms, veel mensen vinden dat ik me te bloot aankleed voor mijn shows en gaan daarom negatieve reacties plaatsen of foto’s fotoshoppen dat ik er heel anders uitzie.

Maar I’m a strong woman en trek me daar lekker niks van aan.

4 Hoe zorg je er voor dat je je dochter Blue Ivy genoeg kan zien?

Nou Jay is regelmatig mee naar mijn shows en dan past hij op haar maar als hij niet mee gaat is er vaak een oppas die mee gaat op tour. Maar mijn shows beginnen meestal rond negen uur dus overdag ben ik bij Blue en s ‘avonds als zij in bed ligt doe ik mijn show.

5 Wat vind je van de reacties op jou nieuwe album?

De meeste zijn natuurlijk positief maar niet iedereen is er gek op omdat het een andere stijl heeft dan mijn vorige albums. Maar mijn fans zijn er gelukkig wel gek op!

6 Hoe zie je jezelf later in de toekomst.

Er komt natuurlijk een tijd dat ik stop met toeren want Blue wordt ook ouder en die heeft dan gewoon een moeder die er voor der is en die dingen met haar samen kan doen.

Ik zal nooit stoppen met zingen natuurlijk maar het toeren gaat ooit een keer stoppen.

7 Hoe is je relatie met Jay-Z? Mijn relatie met Jay en mij gaat prima.

Ik vond het ook heerlijk om met hem samen te werken voor mijn nieuwe nummer Drunk in love.

Maar we hebben niet altijd veel tijd wat we samen kunnen besteden.

Jay is gelukkig even gestopt met toeren waardoor we meer tijd samen hebben en tijd voor Blue.

De fantasierijke Wieki Somers Het interview was plaatsgevonden bij de studio van Wieki Somers. Het intervieuw is bedoeld voor het beter leren kennen van kunstenares/ ontwerpster Wieki Somers, voor een project op school. Het was een fijn interview, Wieki is erg open en wilt het liefst veel met je delen over haar werk, over haar zelf is een ander verhaal.

Hoe is het idee begonnen om dit soort kunst te maken?

Ik zag jaren geleden een filmpje over een bedrijf met een ingenieuze machine die van kunststof vezels een soort sokken weefde en die werden dan gebruikt in de luchtvaartindustrie. Ik was meteen gefascineerd.

Geschreven door: Kaylee Stakenburg Fotograaf: Alian Somers (zus)

Wieki Somers is een Rotterdamse ontwerpster. Ze staat bekend om haar fantasierijke en een beetje aparte ontwerpen. Wieki houdt zich niet aan bepaalde dingen, ze doet wat ze leuk vindt. Ze wordt geinspireerd door de natuur en ook al heeft ze nog geen idee wat ze wilt gaan doen het komt allemaal wel goed. Dat maakt haar werk zo leuk, er komt altijd iets nieuws en anders uit.

Wieki is in 2003 begonnen met haar eigen studio, dit doet ze samen met ontwerper Dylan van de Berg. Wieki wilt geen standaard dingen maken, ze wilt reacties uitlokken met haar ontwerpen. Ze wilt ontwerpen maken waar mensen hun eigen beeld en verhaal kunnen neerzetten.

“Iets mag toch ook gewoon mooi zijn om naar te kijken.”

Wist je meteen wat je ermee wou of duurde het nog even voordat de goede ideeën kwamen?

In eerste instantie wist ik nog niet zo goed hoe ik het nou moest gaan gebruiken, een jaar later werd ik gevraagd om deel te nemen aan het ontwerp platform Droog Design en daar kon ik die methode van kunst in toepassen.

Wat was het eerste wat je had gemaakt toen?

Dat was een lamp. Ik maakte gebruik van led lampjes die zich voeden met zwakstroom, de lampjes konden op elke plek in de kap bevestigd worden. De vorm was een bloem.

De vorm was een bloem zei je, is dat met opzet of vond je het gewoon een mooie vorm?

Ik ben altijd al geïnspireerd geweest door de natuur. De natuur is onvoorspelbaar en tegelijkertijd zit er toch een logica achter.

“Heb je ooit een lelijke boom gezien? Of een lelijk wolken-patroon?”

Ben je begonnen als kunstenares om zoveel mogelijk te verkopen of doet dat er niet om?

Nee, dat doet er niet om. Ik heb nooit het idee gehad dat ik het voor iemand anders moet of zal maken, ik doe het altijd voor mezelf.

Je zei dat je geïnspireerd wordt door de natuur, gebruik je dat vaak voor ontwerpen?

Ja, bijna altijd wel. Soms begin ik aan een ontwerp maar dan weet ik nog helemaal niet wat ik eigenlijk wil gaan maken en hoe het er straks uit gaat zien. Net zoals in de natuur, je weet niet hoe het gaat lopen.

Waarom wil je reacties uitlokken?

Ik wil geen standaard kunstenares zijn, ik wil anders zijn dan de rest.

Mensen moeten mijn naam zien en denken ‘Oh dat is zij van die aparte ontwerpen’. En ik doe het omdat ik het leuk vindt om te maken.

Wat vindt jij dat jezelf bent voor ontwerpster, een technische of estetische?

Van allebij een beetje. Ik ben totaal geen ontwerpster die hoort in een bepaalde catogorie. Daar onderscheid ik mezelf van, je moet alles doen wat je leuk vindt en dat kan ik niet als ik bij een catogorie hoor.

Wieki is haar zelf en dat onderscheid haar van de rest. Haar ontwerpen zijn altijd verschillend en ze heeft geen vaste kleuren of producten die ze gebruikt. Elk ontwerp heeft haar eigen verhaal, dat maakt het nog unieker.

Kaylee Stakenburg GV1B

Achter maskers schuilt kunst Een van zijn projecten was ‘Patch Up Pull Over’, en experimentele fashion film waar hij zijn textiel experimenten laat zien. Mijn zijn film won hij de Fashion Film Competition bij de International Film Festival Rotterdam, Zijn werk werd ook vertegenwoordigd in Vogue Italia/ Talents. Na dat hij werkte met PostPanic, David Wilson, Massive Music, Nike, Pablo, Delfos, TEDxAmsterdam an meer…

Niek (1986) is een eigenzinnige, expressieve en doeltreffende ontwerper. Met behulp van zijn onorthodoxe methodes gaat hij de interactie aan met leefomgevingen en het menselijk lichaam.

Zijn surrealistische atmosferen en optische illusies worden werkelijkheid. Dromen worden reëel. Hij heeft een empathisch vermogen om anderen te inspireren, aan het werk te krijgen en de energie te geven om dingen naar een hoger plan te trekken.

Snelheid en diversiteit staan bij hem hoog in het vaandel. Niek verbindt vakgebieden in de wereld van film, trendontwikkeling en materiaalontwikkeling. Daarmee reconstrueert hij onder andere het vak ‘art director’.

Hij vindt het belangrijk om diverse (vak) disciplines en werelden samen te laten komen. Daarin is Niek altijd op zoek naar het uiterste. Door uitersten naast elkaar te houden en te verbinden ontstaan er nieuwe mogelijkheden en creëert hij een vernieuwde visuele taal. Dit gaat vaak op een procesmatige manier. Actief meedenken en “hands-on” te werk gaan.

“Foamboys by HEYNIEK Deze Foamboys door HEYNIEK waren een deel van een installatie + uitvoering voor het TEDx Amsterdam evenement. TED gaat om inspiratie en HEYNIEK (Niek Pulles) en werd gevraagd om de after party te vormgeven en om de menigte te inspireren doormiddel van een live optreden tijdens

“De inspiratie van dit project komt van de hyperbolic zelfportreten van M.C. Escher en de Triadic Ballet of Oskar Schlemmer.

Door het creëren van een hyperbool met spiegels kon ik de realiteit verstoren, hierdoor kreeg ik allerlei verschillende gave patronen.

PATCH UP PULL OVER

“De inspiratie van dit project komt van de hyperbolic zelfportreten van M.C. Escher en de Triadic Ballet of Oskar Schlemmer.” het TEDx Evenement. Hierdoor kwam de creatie van de geweldige Foamboys die dansten en bewogen rond het podium.

“De pakken zijn een industriële aanpak van het menselijk lichaam, opgebouwd uit stukken schuim. Het idee was om het gespiegelde grid installatie dat aan het transformeren, vervormen en het dupliceren van het lichaam met hyperbolic gevormde spiegels, doormiddel van een grid.

“Patch up Pull over” gaat over bescherming en decoratie die op een losse en snelle manier gecombineerd worden. Rek- en strekbaarheid. Waterafstotende en reflecterende materialen, plaatselijke coatings, verdikkingen en verhardingen.

Materiaal experimenten. Suggesties voor gebruik op het lichaam. Een inspiratie film en materialenboek voor de mode-industrie.

Waar werk je?

Ik heb mijn eigen bedrijf genaamd Heyniek dat ik nu al drie jaar heb en mij studio is een oude kerk in het centrum van Eindhoven. Hiervoor moest ik de studio delen met een andere vormgever Bart Hess voordat hij verhuisde naar London. Nu deel ik de studio met een ervaren vormgever Harm Rensink, maar helaas moesten we stoppen doordat ik nu naar Amsterdam wil verhuizen en Harm naar Japan gaat reizen.

Hoe begint jou dag?

Elke dag is verschillend. Soms begint het met de trein, maar gewoonlijk zijn de eerste 10 minuten ben ik net een robot, mijn computer aanzetten en mijn e-mails checken. Ik probeer hiermee te stoppen, het is een gewoonte geworden!

Mijn werk dagen zijn en een arcade, een drukke rivier van elektriciteit. Soms begin ik met materiaal en speel daarmee om iets te creëren. Mijn laatste project was met klei; Ik begon met het maken van maskers voor de Dutch

Invertuals, en later werd het een trend op Future Tribes! Er zijn ook dagen waar ik avonden lang aan het editen ben.

Af en toe zit mijn gedacht voor met ideeën, en dan moet ik even een minuut nemen om te zitten en te focussen. Enthousiasme is geweldig, maar het kan ook dodelijk zijn.

“Mijn werk dagen zijn en een arcade, een drukke rivier van elektriciteit.”

Waar zouden we je kunnen vinden als je niet aan het werken ben?

Bij een feest, ik hou ervan om te feesten en om crazy te gaan. Of met mijn familie.

Zou jij jezelf als stagiair innemen?

Hoe doe jij je werk en hoe is dat veranderd?

Lichtzinnigheid, intuïtie en “just do it” zijn mijn motto’s. – Ik hou ervan om snel te werk, maar ik neem dingen ook niet te serieus. Wat mij veranderend heeft is dat ik meer gestructureerd ben en dat ik leer meer geduld te hebben.

Een van de dingen die ik leuk vind is om te werken met mensen. Ik heb natuurlijk ook tijd nodig voor mijzelf, maar meestal kies ik ervoor om te werken met anderen en met veel verschillende mensen. Je word sterker door te werken met anderen.

Ik kan er abrupt en ongeorganiseerd zijn, dat zou best wel verwarrend zijn als een stagiair zijn, maar globaal heeft mijn werk veel variatie en is heel erg leuk. Als een stagiair heb je veel vrijheid om te kunnen experimenteren met video en materiaal. Ik had drie stagiaires gehad en ze hadden het allemaal naar hun zin. Zo ik zou durven te zeggen: “yes!”

http://www.itsmicethat.com/articles/heyniek http://www.heyniek.com

F r e d e r i k

R o i j e

BIOGRAFIE Frederik Roijé is geboren in 1978 in het oostelijk deel van Nederland. Hij studeerde aan de Design Academy in Eindhoven. Tijdens zijn studie liep Frederik stage bij gerenommeerde ontwerpstudio’s zoals Piero Lissoni (Milaan) en Marcel Wanders (Amsterdam). In 2003 begon hij zijn eigen ontwerpstudio in Amsterdam. De studio is gespecialiseerd in interieur en productontwerp, waar concept en vernieuwing de belangrijkste uitgangspunten zijn. In 2012 werd Frederik mede-oprichter van New Duivendrecht, een jonge fabrikant van eigentijds meubilair uit Nederland. Als artdirector van het merk is hij verantwoordelijk voor het samenstellen en uitbreiden van de collectie.

Artikel door: Diejay Dabon

1

Frederik Roijé Best Sellers

Flinders officieel Frederik Roijé dealer

Zeer bekend is de Storylines boekenplank voor aan de muur. Ontworpen in 2005, gemaakt van gepoedercoat metaal. Het is een praktischwandmeubel, voor boeken en meer. De naam is zo gekozen omdat het rek de vorm heeft van een verhaal, met een inleiding, een aanloop naar declimax, waarna de spanningscurve aan het einde van het verhaal langzaam weg ebt. De vormgeving is prachtig in zijn eenvoud, een kunstwerk voor aan de muur. Een nieuw ontwerp van Roijé is de stoere Smokestack, onze favoriet. Het is een stalen vuurkorf van wel 2 meter hoog! Hiermee maak je indruk op je gasten. Door de pijp ontstaat een enorme trekkracht waardoor je eenvoudig een vuurtje kunt

Flinders is officieel dealer van Frederik Roijé. We kunnen alle design meubelen, design lampen en opties leveren. Ben je op zoek naar een specifiek artikel van Frederik Roijé en staat deze niet op onze website? Bel dan onze klantenservice 020 – 30 30 630 (ma-za 9:00– 18:00) of neem contact met ons op. Wij staan graag voor je klaar. Je kunt ook vrijblijvend contact opnemen voor een Interie Frederik Roijé Studio Frederik Roijé is een internationale ontwerpstudio die producten ontwerpt voor verschillende merken en voor particulieren. Het bureau staat bekend om zijn creativiteit en innovativiteit.

Het is de benadering van Frederik om telkens weer een nieuw niveau in een product of ruimte te creëren.

Dat lukt hem vaak.

Bekend zijn de Storylines, deWalk of Flames kandelaar en de Lampscapes hanglamp. Internationaal krijgt de collectie veel aandacht en het bekende.

Droog Design nam de producten van Frederik Roijé op in haar collectie.

2

Interview Frederik Roije 1. Hoe bent u begonnen met dingen ontwerpen?

-Tijdens mijn studie was al snel duidelijk dat mijn voorkeuren uitgingen naar interieur design.

2. Wat heeft u gedaan na uw studie?

-Twee jaar na mijn afstuderen opende ik mijn eigen ontwerpstudio in Amsterdam. Mijn studio is gespecialiseerd in het ontwerpen van interieur en product design met name gericht op vernieuwing.

3. Waar werkt u nu aan?

-Recent werk van Frederik is te zien in tijdens belangrijke design evementen wereldwijd

Tejo Remy “wij maken dingen met een functie” Tejo Remy (l) en René Veenhuizen (r): al twintig jaar partners in design, toegepaste kunst, en met wereldwijd liefhebbers, verzamelaars en opdrachtgevers Tejo Remy kwam uit Nijmegen als student aan de HKU naar Utrecht, studeerde af en bleef hier met zijn vrouw en kinderen. René Veenhuizen arriveerde twee jaar later uit Groningen om ook aan de HKU 3D Design te studeren en is ook Utrechter geworden.

Hoe bent u (tejo) wereldwijd bekend geworden?

In 1991 had ik een drietal kunstobjecten gecreerd. Deze producten zijn mooi van design, maar wel ontworpen om gebruikt te worden.

Mijn objecten zijn: “You Can’t lay down your memory chest of drawers” Dit is een kast die bestaat uit heel veel losse laatjes Hij is opgebouwd uit 20 gevonden laden. De “rag chair” is een stoel gecreerd van lagen vastgeknoopte stof. En de “milk bottle lamp” Dit is een lamp gemaakt van melk�lessen. In 1993 was ik internationaal bekend.

Al deze producten zijn onderdeel van Droog design en staan in een collectie in het centraal museum Utrecht.

Hoe zijn u en veenhuizen begonnen?

Ik had samen met veenhuizen gestudeerd aan de de hogeschool voor de kunsten Utrecht en studeerden beide af in de richting 3D-Design.

Sinds 2000 werkt het duo samen onder de naam Remy&Veenhuizen. Grote projecten waar ze aan hebben gewerkt zijn Bamboo Labs (2007) en Social Fence (2012).

Het lijkt alsof deze kunstvoorwerpen een uiting zijn van duurzaamheid. Klopt dat ook?

Nou niet echt nee, Ik hergebruik inderdaad materiaalen, maar niet per se met deze intentie. Ik hoor het wel vaker dat mensen denken dat mijn producten zijn ontworpen als kritiek op overconsumptie of als uiting van duurzaamheid. In plaats daarvan zijn het hergebruiken van bepaalde

ideeen, herinneringen en archetypes een belangrijk motief.

Kunt u ons iets vertellen over de bamboo chair?

Nou ik heb samen met veenhuizen de bamboo chair ontworpen naar aanleiding van de bamboo labs. Een initiatief van design platform Eindhoven, art centre krabbedans, TU delft industrial design en onderneming in architectuur.

Hergebruik

René: Hergebruik levert een spel op dat associaties oproept en dat is heel fascinerend. Het hergebruik van verschillende materialen geeft elke keer weer een ander perspectief.”

Tejo: Onze ontwerpen de ‘Voddenstoel’ en het ‘Kleed van oude dekens” zijn prima voorbeelden.

En natuurlijk gewoon volhouden en doorwerken, hard werken.”

René: “Niet alleen maar hergebruiken is uitdagend. Ook het ontwerpen voor een speci�ieke plek is erg boeiend. Je gaat je dan afvragen; Wat ga ik hier maken en waarom?”

Tejo: “Zo kregen we het verzoek het schoolplein van de Jan Nieuwenhuyzenschool in de Johannes Camphuysstraat in Lombok opnieuw in te richten.

Het plein was eigenlijk te klein voor onze eerste ontwerpen, waarbij we er een open toegankelijke ruimte van wilden maken.”

René: “En toen moest er ook nog een hek om heen. Dat is dan eigenlijk iets wat je helemaal niet wilt. Door de eis van het hek kregen we de

inspiratie dat het hek niet een barrière moest zijn maar juist een ontmoetingsplek zoals we oorspronkelijk bedacht hadden voor het plein.

Dat concept hadden we al eens bedacht en kon nu aangepast voor de Utrechtse situatie echt worden uitgevoerd.”

Design

René: “Begin jaren negentig toen we begonnen met ons ontwerpwerk had design een niet zo goede naam. Dat kwam door de vaak decadente vormen die vooral Italiaanse ontwerpers maakten en massaal industrieel lieten produceren.

Design werd als vervuilend gezien. Het was de tijd waarin men hergebruik juist als vernieuwend zag.”

Tejo: “Wij wilden niet perse mooie dingen maken maar wel dingen met een functie van materialen die ooit ergens anders voor bedoeld waren. “ René: “Italië had een industrie waar ontwerpen industrieel vervaardigd werden. Dat had Nederland toen niet. “ Hoe zien jullie jezelf in de toekomst?

Ik denk dat wij samen nog heel veel leuke en uitdagende projecten zullen doen. Natuurlijk benutten we het hergebruik van producten weer.

We zullen zeker proberen nog verder dan onze creatieve grenzen te gaan. Een uitdaging moet er natuurlijk zijn.

JE HUISKAMER ALS MUSEUM Kids Chair

Informatie over Ontwerper Annebet Philips, Nederlandse, geboren: 15 / april / 1981.

School 2000 – 2007 Master of Science in Industrial Design Engineering, Delft University of Technology, the Netherlands (with honours) 2003 – 2004 Semester of study at Strate Collège Designers in Paris, France 2000 – 2003 Bachelor in Technologisch Industrueel Design, Delft Universiteit van de technologie Annebet Philips in haar ‘studio’

Annebet Philips, de technoloog van de meubels. Vage onherkenbare vormen, die een bepaalde rust uitstralen. Dagelijkse dagen, zullen misschien simpeler worden door deze meubels toe te voegen. Een kunstwerk opzich. Een meubel als je beter kijkt. Durf jij je leven in humor te leven?

1993 – 1999 Middelbareschool, Gymnasium Camphusianum Gorinchem Werkervaring Diversen projecten en werkervaring.

Specialiteit concept ontwerp, product ontwerp en mode. 2D en 3D visualisatie en modellering. Out of the box denker.

Tekst / MARIJKE HOLLANDER

INTERVIEW Heb je een studie gevolgd voor het maken van de meubelen of heb je dit vanuit de losse hand opgezet? Nee, ik heb hiervoor Industrueel Technisch Design gevolgd van de universiteit in Delft. Hier ben ik in 2007 aan afgestudeerd. Om mijn master te halen heb ik 7 jaar moeten studeren. In deze zeven jaar heb ik drie jaar een semester in Parijs afgerond. In 7 jaar, tijd werkte ik eigenlijk al in de verschillende velden; mode en concept-ontwerp.

Je zegt dat je ook wat met mode hebt gedaan, maar meubels is toch wat anders dan mode? Ja je kan dingen mengen he. Ik heb eigenlijk affiniteit met meubels en mode. Het ligt dicht bij elkaar. Het is beide alledaags, en kunst is toepasbaar op deze objecten.

Hoe omschrijf je jouw stijl?

Vette vormen en grafische elementen en om niet te vergeten humor. Uiteindelijk kan je zeggen dat het een speels concept is.

I like it.. What is it?

Een LED-lamp, die je zelf mag knopen

Hoe promoot je jouw producten en heb je enkele tips voor een startende ondernemer in de kunsten? Door bijvoorbeeld mee te doen aan projecten. Een Hollandse Design week is geschikt om mijn producten te promoten. Er zijn zoveel projecten waardoor je producten kan showen en hierdoor meer bekendheid krijgt, maar ook de directe feedback van de consument ontvangt. Als de meubelen alleen op de website staan, zou er niet zoveel duidelijkheid in zijn. De mogelijkheid om je meubels over te brengen, kun je ook toepassen op het project, door bijvoorbeeld de zawwal aan te passen en de meubelen zodanig neer te zetten dat het allemaal klopt.

Waar haal je je inspiratie vandaan? Eigenlijk van alles. Ik houd bijvoorbeeld een blog bij, waarin verschillende kunstenaars staan.

Maar ook meubelen die ik cool vind. Het zijn vaak abstracte dingen, maar er is altijd een bepaalde speelsheid in terug te vinden. Ook haal ik inspiratie uit het alledaagse, zoals peper, zout en kaarsen-houders. Je kan een kaars op tafel zetten in een houder, maar waarom het niet als een tafel maken? In de eerste instantie is het niet duidelijk was het precies is, maar voor het onbewuste is het allemaal wel herkenbaar.

Object

Hoe verloopt het productieproces?

Terwijl ik aan het studeren en werken was, heb ik mijn eigen ontwerp-studio gemaakt, waarbij ontwerp-projecten zijn. Hier maak ik dus de producten door andere elementen van het alledaagse toe te voegen, en dit om te vormen tot eeen meubelstuk. De lamp genaamd ‘I like what is this?’ is een typisch voorbeeld van speelsheid. De lamp van gebreide stof, wat niet meteen herkenbaar is als een lamp, wat de consument uitnodigt, om de lamp zodanig te knopen en buigen, tot een lamp. Binnenin zit een LED lamp.

Is mode nog terug te vinden in jouw werk?

Met het GSUS Design-Team heb ik een collectie is voor mannen en vrouwen, waarbij elementen uit de ontwerpen van de meubelen terugkomen. Het zijn simpele vormen, maar hebben ook veel betrekking tot de natuur. Zoals bladeren en vogels. De kleur groen is veranderd in een kleur groen die je dan weer niet in de natuur tegen kan komen, dat maakt het net even wat anders.

BRON / http://www.annebetphilips.com

Marte Haverkamp

leuke ervaring.

Project Twirllight

Dimension Light

Marte Haverkamp is na haar studie die ze in 2010 heeft afgerond meteen haar eigen studio begonnen. Voordat ze aan een kunstwerk begint onderzoekt zij haar ideeën, maar aan het begin van het project weet ze nooit meteen hoe het eindresultaat eruit zal gaan zien. Ze test de materialen die ze wilt gebruiken eerst uit voordat ze het presentatiemodel gaat maken. Marte houdt ervan om voorwerpen te kunnen voelen en beleven. Zo gaat zij door tot het project volgens haar helemaal af is.

Over de schaduwen zegt ze; ‘Schaduwen, ze zijn Marte is een kunstenaar die veel verschillende

er overal maar je kan ze niet pakken. Ontastbaar

soorten kunstwerken maakt. Het ene project

verschijnen ze om vervolgens weer te verdwij-

is bijna niet te vergelijken met het andere pro-

nen. Ze kunnen iets wat geen enkel ander pro-

ject. Zo maakt zij bijvoorbeeld collage’s. Die

duct mens of dier kan’.

collage’s lijken een beetje op moodboards, en

26 t/m 30 september 2014 stond Marte in de

de belangrijke vormen zijn meestal omlijnd.

Beurs van Berlagen. Ze liet veel van haar werk

Marte werkt veel met schaduwen. Ze vind

zien en er waren veel bezoekers die zich aange-

schaduwen heel inspirerend en werkt graag

trokken voelden haar galerij te bekijken. Er was

met silhouetten.

een huiskamer zichtbaar die ze zelf heeft ont-

Ook maakt Marte poppen van stof. De pop-

worpen. Een ladder met rare vormen, een

pen hebben een ronde zuignap-vormige

vreemd figuur waarvan veel mensen niet weten

mond. Op haar site laat zij weten; ‘De poppen

wat het precies is, een halve wasmand met wat

van tricot stelen de show in een hip hop

extra strepen erdoor. Ook was er een stoel te

videoclip’.

vinden gemaakt van hout, die eruit moest zien

Marte heeft ook een soort zitzak ontworpen,

alsof hij aan het smelten was. Alle voorwerpen

in de vorm van een olifant. Het is bedoelt de

waren pastel groen kleurig.

schaduw van een olifant voor te stellen. Om dit weer te geven heeft ze de slurf 3 keer aan

In september/oktober 2013 stond Marte in de

elkaar gemaakt. Hier heeft ze grote en kleine

Hoofd Stroom in Amsterdam, toen ze nog niet

varianten van gemaakt.

zo bekend was als ze nu is. Ze vond dit een zeer

Een ander ‘lichtgevend’ project van Marte is haar ‘Dimension Light’ serie. Deze serie bestaat uit 18 verschillende lampen van handHet heeft Marte lang geduurt, maar haar pro-

geschept papier. Door de zon die op de lam-

ject ‘Twirllight’ is af. Ze heeft licht met donker

pen schijnt, is de inspiratie hiervoor ontstaan.

laten compenseren door te snijden in een plat

Zodra de lampen aan gaan, worden er lichte

oppervlak. Hierdoor wordt er een ideale

vlakken op de grond weergegeven, net zoals

sfeerverlichting gecreëerd. Er is hier gebruikt

de zon. De lampen zijn gemaakt van een

gemaakt van weinig materiaal.

metalen frame met papier er omheen.

Het licht gezien Pieke Bergmans houdt ervan niet van te voren te weten wat ze gaat ontwerpen. Haar ontwerpen komen experimenterend met machines en materialen tot stand. Op de vloeren van fabrieken en werkplaatsen wacht ze op het ‘verrassingsmoment’. En dat levert betoverende dingen op.

Pieke Bergmans

rgens in een steegje van het oudste gedeelte van de binnenstad van Amsterdam. Staat de studio van Pieke Bergmans (33). Een witgepleisterd, klein, oud pandje. De grote tafel, de planken en kasten aan de muur, de grond; alles is bezaaid met eigen werk. De meeste voorwerpen staan er in meerdere uitvoeringen, allemaal net even anders. ‘Dat biedt mij een goed zicht op het hele maakproces,’ zegt ze. ‘Het neemt wel veel ruimte in maar in Tilburg heb ik nóg een werkplaats vol spullen. Ik gooi nooit iets weg, omdat ik er later weer op ideeën door kan komen.’

Haar waterkaraffen, lampen, vazen, klokjes, kopjes, kasten en planken lijken uit een grappiger en vrolijker wereld te komen. Alledaagse voorwerpen, maar zo vormgegeven dat het is of je er in dronken- schap of in een roes naar kijkt. Ze kronkelen, golven, en vloeien. Vooral de Light Bulbs, haar toverachtige lampen die werden geblazen door oersterke glas- blazers uit Leerdam.

‘Ik haal mensen uit de vanzelfsprekendheid waarmee ze naar de wereld kijken’

33

1|2014

‘Het is heel licht, je kunt er enorme volumes mee krijgen. Tegelijkertijd is het heel sterk en kan het heel veel dragen.’ De ronde hoeken, het kleurver- schil, ze heeft het niet zelf bedacht en gemaakt. Dat ge- beurde tijdens het productieproces.

‘Ik ben altijd gefasci- neerd door iets wat zelf zijn vorm vindt. Ik kijk goed naar wat het materiaal doet. Ik houd niet van dat enorm bedachte, dat je precies aangeeft hoe iets zit. Het echte mooie moet je meestal “vinden”.’ Als ze eenmaal heeft gezien wat haar in een productie-proces fascineert, is het de kunst dat te vangen.

‘Dan begint het kaderen en wil ik wel graag controleren.’ In het begin gaat het tussen haar en de man- nen op de werkvloer in de fabriek of werkplaats nogal eens stroef. ‘Ze denken: wat wil die vrouw. Want ze zijn gewend om dingen op een bepaalde manier te maken en ik daag ze uit het anders te doen. Vaak zitten vakmensen zo gevangen in het gebruikelijke en zijn ze er van over- tuigd dat er geen andere mogelijkheden zijn. Gelukkig komt er altijd een moment dat ik het wel kan zien en over- brengen. Het verrassingsmoment dat iedereen enthousiast maakt. En dat is ontzettend fijn, want die vakmannen zijn mijn handen, mijn gereedschap. fin

‘Ik zie de mannen in de fabriek denken: lamp, ze weet het “Wat wil die vrouw?”’

Deze stoel komt uit de collectie “Licht in the dark”.

Lars v.d. Willik

zou vorm- geven dan verliest het zijn kracht weer. Dus daar moet je zorgvuldig mee spelen.’ Veel in de ruimte is nog in de maak. ‘En soms weet ik gewoon nog niet wat het wordt. Dat komt wel. Dan laat ik het gewoon liggen.’ Ze wijst naar een grote knalblauwige kronkel van mysterieuze materie in de hoek van de vloer. ‘Het is gemaakt van hetzelfde materiaal als waar boterham- menzakjes van gemaakt wordt, alleen is het hier opge- hoopt, verdikt. Daarna hebben we er flink aan getrok- ken zodat je er een slingerbeweging aan krijgt.’ Elders in de ruimte staat van hetzelfde materiaal, maar dan in het wit, een object dat oogt als een stevige stengel waar een hele fijne tere bloemkelk uit komt. Misschien wordt het een

Geen beperkingen Pieke Bergmans: ‘Ik vind het leuk als mensen door mijn werk op het verkeerde been worden gezet. Ik houd ervan om mensen uit de vanzelfsprekendheid waarmee ze naar de wereld kijken te halen.

Veel mensen kijken niet goed. Ze nemen maar gewoon aan dat dingen eruitzien zoals ze verwachten. Ik vind het leuk als ze bij mijn voorwerpen ontdekken. Ik let er op dat ze in eerste instantie iets herkenbaars hebben, en later, als je beter kijkt toch niet. Die herkenbaarheid is wel belangrijk, als je alles helemáál anders

nog niet. Rondkijken in fabrieken is voor Pieke Bergmans een vanzelfsprekendheid tijdens het ontwerpen productieproces. Veel van haar ideeën ontstaan daar. ‘Al sinds mijn studententijd aan de Royal Academy of Arts in Londen wandel ik in fabrieken en werkplaatsen rond en praat met werklui. Achter de computer dingen bedenken, vind ik saai.

Dan heb je toch altijd met de beperkingen in je eigen hoofd te maken.

Als je zo’n fabriek binnenstapt, word je geïnspireerd door productiemethodes die je zelf nooit voor moge- lijk had gehouden. En daar speel ik graag op in.

Het is een soort ontdekkingsreis.’ Door rond te neuzen in een bedrijf voor isolatiemateriaal ontwikkelde ze Melted; knalblauwe platen van verhitte isolatieplaten.

1|2014

Dit is een lamp genaamd: “wonderlamp”.

34

Iris van Herpen Van mode naar kunst

Modeontwerpster Iris van Herpen is een Nederlandse die geboren is in Wamel. Van Herpen studeerde voor modeontwerper aan de hogeschool voor de kunsten ArtEZ in Arnhem. In 2007 heeft ze haar eigen label ‘Iris van Herpen’ opgezet.

De modeontwerpster combineert vakmanschap met innovatie.

Daarbij werkt ze met digitale technologie en met fijn handwerk. In haar kleding probeert van Herpen de emoties van vrouwen te verwerken en om de details van het vrouwelijke lichaam in haar kleding verder uit te breiden. Modeshows waar van Herpen haar creaties heeft laten zien zijn onder andere Amsterdam International Fashion Week, London Fashion Week en Paris Haute Couture-week.

Amsterdams international fashion week Iris van Herpen, een snel rijzende ster aan het Nederlandse modefront, begon haar presentatie op de Fashion Week met een kort filmpje. Water plensde in slow motion over een bloot bovenlichaam dat zich als in een rorschachvlek symmetrisch verdubbelde.

Bevroren filmbeelden hulden twee modellen in een aureool van water.

Van Herpen opende haar show op de AIFW met een water-sculptuur. Na een twaalftal ontwerpen waaronder mini-jurkjes van gevlochten leren stroken en enkele gestolde waterdruppels, eindigde haar presentatie met een kwetsbaar ogend topje van kunststof gemaakt met een 3D-printer. Het zag er op de catwalk indrukwekkend uit.

London Fashion Week Van Herpen showde voor het eerst haar nieuwste collectie tijdens het Fashion Week in Londen. Ze werd door het Britse pr-bureau Blow PR uitgenodigd om in de Royal Festival Hall te showen. Dat deed ze met haar collectie ‘Radiation invasion’. Iris liet zich voor haar nieuwste collectie inspireren door straling.

Is het kunst, is het mode? Die vraag kun je jezelf bij het werk van Iris van Herpen stellen. Haar creaties zijn sculptureel, niet zelden ondraagbaar en vaak gezegend met bizarre silhouetten of ingenieuze constructies.

Welke fantasie zou u in uw werk nog een keer waar willen maken?

‘De mate waarin jij je lichaam controleert, bepaalt hoe je beweegt in de lucht. Dat is supermooi. Ik fantaseer over een show waarin je alle modellen driedimensionaal in de ruimte kunt laten bewegen. En dat je daarop geïnspireerd de kleding ontwerpt. Dan kun je de zwaartekracht voor het grootste deel loslaten.

‘Ik fantaseer over een show waarin je alle modellen driedimensioneel ind e ruimte kunt laten bewegen’ Bent u van plan nog meer kleren in 3D te gaan maken?

Ja, ‘3D-printen staat echt nog in de kinderschoenen, ook al kan het dan al twaalf jaar. Het is nog steeds prijzig en het kost veel tijd. Ik heb het geluk dat ik mensen ken die het heel goed kunnen, zoals Julia Koerner. Zij kan een schets van mij direct vertalen in algoritmes. Dat is echt een kunst op zich. Ik zou het mooi vinden als ik het kon doorvoeren in de ready-to-wear.’

Hoe ziet u uzelf in de toekomst?

Ik ben iemand die niet ver vooruit plant. natuurlijk fantaseer ik wel over de toekomst, over hoe het zou kunnen zijn. Maar het gaat om wat die dromen me nú opleveren aan inspiratie. Dát creëert openingen in mijn hoofd. Dat maakt mijn wereld

‘Ik ben erg intenstief bezig geweest met elk ontwerp, dus met alle tien heb ik iets speciaal.’

Op de catwalk kwamen tien prachtige ontwerpen voorbij, waar het alweer duidelijk werd dat van Herpen supergoed is in het ambachtsschap: alle materialen maakt ze namelijk zelf! Het maken van elk kledingstuk neemt dan ook maanden in beslag. Voor van Herpen dus moeilijk om te zeggen welk stuk haar favoriet is: “Ik ben erg intenstief bezig geweest met elk ontwerp, dus met alle tien heb ik iets speciaal.” tegen het ANP. “De leukste reactie was van een journalist die riep dat het de mooiste show was tot nu toe en ze voegde eraan toe dat het waarschijnlijk ook de mooiste show zou blijven van de Londense modeweek.’’

Paris Haute Couture-week.

Letterlijk. Het onderwerp van deze keer was namelijk ‘forces of nature’, met als doel een fijne balans te vinden tussen vakmanschap en innovatie. En als iemand die twee dingen knap combineert, is het Iris van Herpen wel.

Iris van Herpen deed bovendien iets tijdens de coutureweek wat nog nooit iemand heeft gedaan: een 3D-jurk de catwalk opsturen.

Ontwerper in de spotlights:

Mieke Meijer Ontwerpster Mieke Meijer is gefascineerd door de industriële architectuur van mijnschachten, kolen-fabrieken en boortorens. Het is een belangrijke inspiratiebron in haar werk. Mieke wordt voorgedragen door Atelier NL die haar werk roemt om z’n lijnenspel en subtiliteit.

Door: Mark Koopmanschap Fotografie: Raw Color

Wie: Mieke Mijer Wat: ‘Ik zie mezelf als productonwerper, Ik maak functonele producten’.

Waar: In een oude machine fabriek van Philips in Eindhoven.

Website: Miekemeijer.nl

‘Ik doe niets liever dan in de werkplaats staan’

2

02-04-2014

‘Ik was altijd op zolder met knutselspullen in de weer. Mijn ouders stimuleerde dat ook. IK deed vaak mee aan kleurwedstrijden en won regelmatig.

Op een gegeven moment vroegen mijn klasgenoten of ik een keertje niet mee wilde doen, zodat zij ook een kas maakten.

Mijn geheim? Er kwam weinig tekenen aan te pas. Ik gebruikte de kleurplaten als een soort collage en plakte ze helemaal vol met mooie papiertjes. Ik was gewoon altijd met materiaal bezig. Op vakantie spaarde ik steentjes en schelpjes, daar plakte ik hele doosjes mee vol.’

Hoe zou jij je werk omschrijven?

‘Ik maak meer objecten dan producten, Mijn werk heeft duidelijk een lijnenspel ik probeer te laten zien hoe iets is gemaakt.

Constructiviteit is een belangrijk thema.

Ik houd van pure materialen zoals hout, staal en glas. Mijn ontwerpen zijn erg arbeidsintensief en daardoor niet per se goedkoop. Er zit veel liefde in het maken en de afwerking. Ik kan me niet voorstellen dat je iets kunt ontwerpen vanuit een wit vel. Voor mij ontstaat een vorm altijd uit het onderzoek waar ik mee bezig ben.

Mijn vormen zijn vaak geometrisch; ik gebruik niet vaak zachte, ronde vormen. Er wordt wel eens gezegd dat ik mannenwerk maak!’

In jouw serie industriële archeologie worden steeds meer ontwerpen opgenomen. Kun je daar wat meer over vertellen?

‘In 2008 ben ik naar het industriecomplex Zeche Zollverein (Zollverein.de) in Essen Duitsland geweest. Het is een gebied met mijnschachten en kolenfabrieken die niet meer in gebruik zijn. Het gebied staat op de Wereld Erfgoedlijst van Unesco. De gebouwen en details van de fabrieken fascineren mij enorm.

Later zag ik de foto’s van Bernd en Hilla Becher, een echtpaar dat bekend werd door hun serie foto’s industriële gebouwen. De foto’s heb ik overgetrokken op papier en toen kwam ik op het idee om de vormen terug te laten komen in mijn werk. Ik kijk nooit naar de plattegrond van zo’n gebouw. Ik denk meer van: oh, dat volume kan als kast dienen of dat volume als bureau! Gravel Plant 01 is een letterlijke vertaling van een grindfabriek die ik zag in het boek ‘Basic Forms’ van het echtpaar Becher. Ik wist toen al dat dit ontwerp niet op zichzelf kon staan, want de foto’s zijn ook opgebouwd uit

reeksen. Dit project is een rode draad in mijn werk. Soms ligt het even stil en dan ga ik er weer mee verder.’

Wat wil je met je ontwerpen laten zien?

‘Dat verschilt per ontwerp. Met het ontwerperscollectief Dutch Invertuals (dutchinvertuals.nl) presenteren we ons werk door middel van exposities.

Vorig jaar gingen we met het thema kwetsbaarheid aan de slag. Ik maakte de Blance lamp, die een rectie is op de tijd waarin we leven. We zijn tegenwoordig alleen maar aan het rennen… Het gaat om het vinden van balans en dat geldt ook voor de lamp. In eerste instantie hoop ik dat mensen gefascineerd raken door mijn werk. Het gaat mij niet zozeer om mooi of lelijk. Als ontwerper wil ik mij onderscheiden en iets toevoegen aan de Nederlandse vormgeving.’

Is duurzaam werken belangrijk voor je?

Het is niet zo dat ik met ecologische materialen werk, maar ik zie duurzaamheid anders. Ik wil niet dat mijn producten de volgende dag in de prullenbak verdwijnen. Ik hoop dat mensen mijn producten willen houden en koesteren. Duurzaamheid betekend voor mij dat je producten maakt met een bepaalde levensduur. Dat vind ik interessanter dan dat je alleen maar recyclebare materialen werkt.’

Aan wie geef je het stokje door?

‘Aan Jetske Visser (jetskevisser.nl). Ze werkt met heel andere materialen vormen dan ik en haar werk is alles behalve rationeel. Jetkse’s werk is heel poetisch maar ook tastbaar. Ze maakt haar ontwerpen met veel gevoel en dat kan ik erg waarderen’

02-04-2014

3

Bronnen: www.Miekemeijer.nl http://miekemeijer.nl/fileadmin/miekedingen/publicaties/2012-06_101.pdf

Artist of the week

STUDIO FORMAFANTASMA Andrea Trimarchi (1983) en Simone Farresin (1980) zijn Studio Formafantasma, een Italiaans designers duo gevestigd in Eindhoven, Nederland Het Duo

Tijdens hun BA in communicatie design en met boeken en magazines ontwerpen is de samenwerken tussen de twee begonnen. Hun intresse in product design is over de jaren vergroot bij het IM maters course op de Design Academie van Eindhoven waar ze zijn geslaagd in Juli 2009 met (Thesis gebasseerde) Traditional Sicilian folk craft. Formafantasma’s werk

Werkstijl

STUDIO FORMAFANTASMA

Formafantasma’s werk onderzoekt zaken als de rol van design in folk craft, de relatie tussen traditie en de lokale cultuur , een kritische benadering van duurzaamheid en de betekenis van objecten als culturele leidingen.

Ze herkennen hun rol als brug tussen ambacht, industrie, object en gebruiker en streven naar een meer kritische en conceptueel ontwerp dialoog stimuleren door middel van hun werk.

Werken van Studio Formafantasma is aangetoond tijdens de Milan en de Nederlandse Design Week, Abu Dhabi Art, tijdens de ICFF in New York, Ontwerp MiamiBasel, het prestigieuze veilinghuis Sotheby’s in Londen en andere internationale design beurzen en tentoonstelling.

Nominaties en Prijzen

Werkstukken van Formafantasma maken deel uit van de collectie van : Victoria and Albert Museum, Droog Design, Rossana Orlandi Gallery in Milaan, Moss galerij NY, Nodus Tapijten, Dilmos Gallery, Libby Sellers Gallery, Textielmuseum in Tilburg, Stedelijk Museum Den Bosch, Mudac, The Art Institute of Chicago, Fendi en Vitra Design Museum.

In Maart 2011 was Studio Formafantasma genomineerd door Alice Rawsthorn en design criticus van de International Herald Tribune en de New York Times en Paola Antonelli, design curator van het MOMA in New York, als een van de twintig meest veelbelovende jonge ontwerpstudios.

De studio is tussen de finalisten van de Index Award 2011 geweest, Brith Insurance Designs of the Year 2012, IMM Young Design Award 2011, Nederlandse Designprijzen 2012, Doen | Materiaal Prijs, Elle Decor International Awards, Innovatie door Design Awards - Fast Company en Icon Design Awards.

Andrea en Simone hebben lezingen en rubriek workshops in diverse Onderwijs en instellingen.

Interview door Rob Burgundy: Hoe hebben jullie elkaar ontmoet?

We ontmoette elkaar op ISIA in Florence, een uitstekende school met een ernstig probleem: het ontbreekt laboratoria. Samen hebben we besloten om verder te studeren in het buitenland. We kwamen terecht bij de Koninklijke Universiteit van Londen en bij Design Academy in Eindhoven. Na de aanvaarding van beide, besloten we voor Eindhoven, want we waren meer geïnteresseerd in het ontwerpen van producten.

Kunt u ons vertellen over uw werk in de lava wijk in Catania?

Wij zijn zeer geïnteresseerd in hyper-lokale ambachten, onze thesis bij Design Academy was op de keramiek van Caltagirone. Tijdens het onderzoek op de Etna ontdekte ze dat de mensen asbakken gemaakt van gesmolten lava verkochten als souvenir die in een mal gegoten werden.

Het klikte als een intuïtie: de vulkaan als een open ketel uitgespuugde mineralen en gesteenten.

We experimenteren nu met lava die gefuseerd is in gietijzeren ovens op ongeveer 2012 graden Fahrenheit. Wij ontdekte dus dat lava glas wordt. In de eerste fusie wordt het silica maar het tweede kan het worden geblazen als gewone glas. We werken aan het direct herstellen van lava uit de vulkaan om het in de mallen te gieten. Maar we zijn nog steeds in de eerste fase.

Is er een gemeenschappelijke methode in uw ontwerp proces?

Elk project heeft een eigen leven. Zo veel als ons werk lijkt ontwerpen we heel weinig en pas tegen het einde geven wij de voorkeur aan conceptuele aspecten verbonden met intuïtie, onderzoek en experimenteren met materialen.

STUDIO FORMAFANTASMA Work

Partij voor de Fraaiheid In Amsterdam valt nog een hoop te verfraaien, en daar werkt architect Rikjan Scholten maar al te graag aan mee. Hij pleit voor meer diversiteit en aandacht voor details in de woningbouw. “Gelukkig worden er steeds meer kleine eenheden gebouwd met aandacht voor de menselijke schaal.

Oei, dit is wel veel architectengelul hè?” Op het visitekaartje van Rikjan zou nog veel meer kunnen staan dan alleen architect: interieurontwerper, meubelmaker, ondernemer. Met zijn eigen bureau Studio Scholten ontwerpt hij woningen maar houdt zich ook met interieurontwerp bezig. “Dat ik zo breed inzetbaar ben heeft met de huidige tijd te maken. Er wordt weinig gebouwd dus is er ook minder werk voor ons architecten. Dit vraagt je op andere zaken te richten.”

Door: Robin Schel producten in winkels te verkopen. “Nog steeds tegen een betaalbare prijs door de productiekosten minimaal te houden.” Van goedkoop materiaal uit het Oostblok is echter geen sprake. “De onderdelen worden in eigen land gemaakt. We willen arbeid in Nederland houden om mensen hier de kans te geven te werken, crisis hè.”

In samenwerking met twee bevriende mede-architecten startte Rikjan designmerk Fraaiheid en de daarbij behorende Partij voor de Fraaiheid. Een uit de crisis geboren idee. Lachend: “Een politicus kun je mij niet noemen, de naam is meer een knipoog naar het gegeven dat we mensen graag mooie dingen willen brengen. Het leven van de mensen verfraaien.” De focus van de heren ligt op design.

“Probleem is dat design voornamelijk gericht is op de elite. We willen mooie kwaliteitsproducten bieden die ook nog eens betaalbaar zijn. Mensen die van design houden, kunstenaars, architecten, kunnen het vaak niet betalen.”

Het eerste grote project van Fraaiheid is de + tafel.

Of beter gezegd: vier verschillende designtafels met een vijfde in de maak. Rikjan pakt er een miniatuur versie bij.” Kijk, de tafel is uit één standaard bouwplaat van drie meter lang gemaakt. Normaal zijn meubels uit meerdere platen afkomstig. Onze tafels hebben ook geen schroeven of moeren, je kunt ze als een puzzel in elkaar zetten in nog geen drie minuten tijd.” En demonstratief worden de platen van het kleine exemplaar er af en weer op gezet.

Koffiebar als etalage Omdat er veel partijen betrokken zijn bij het ontwikkelen van een (betaalbare) designtafel kijken de Fraaiheid-ontwerpers voornamelijk hoe zij kunnen besparen op de verkoopkosten. “In een winkel komt er namelijk rond de 100 tot 150 procent bovenop de prijs. Daarom verkopen wij onze tafels online, in concept stores en staan ze hiernaast – en wijst naar links – bij koffiebar KOKO, met de prijskaartjes eraan. Zij hebben tafels, wij een etalage.”

Koffiebars en concept stores in de rest van Nederland moeten er ook aan geloven. “We willen onze tafels eigenlijk in het hele land hebben staan.” In Utrecht is dat al het geval. Plannen zijn er ook voor Groningen, Eindhoven en Arnhem. Maar de ambities van de ‘partijleden’ reiken verder. “De bedoeling is uiteindelijk om hun toekomstige

Rafelrandje van de stad “Alleen voor mijn werk kom ik nog in het centrum, ook niet verkeerd hoor. Het is te gek om hier te zitten. Het is het rafelrandje van de stad, tussen het mooie centrum en de Wallen in. Het is een plek waar je liever niet komt als je niet naar kantoor hoeft. Maar stiekem is het ook heel grappig: hoe langer je overwerkt hoe gekker de toeristen die voorbij lopen worden. Het is soms één grote Efteling voor de deur.”

Desalniettemin is de Amsterdamse architect vaak in KOKO te vinden, de koffiebar naast zijn kantoor aan de Ouderzijds Achterburgwal. “Natuurlijk omdat onze tafels er staan. Het is mooi om te zien dat mensen een kopje koffie aan jouw tafel drinken.”

Aan het begin van de Ouderzijds Achterburgwal zit bar restaurant Mata Hari. “Daar kom ik ook graag.”

Terug naar zijn eigen buurt , Oost. Aan het Steve Bikoplein zit Michel-Inn, een ‘te gekke pizzatent’ naar Rikjans zeggen. “Tijdens een rock ’n rollavond dansen er spontaan gasten op tafel terwijl er nog gegeten wordt. Het is een soort buurthuiskamer.

Samen met Michel-Inn ben ik trouwens ook een festival aan het organiseren op het plein daar, waar vooral artiesten uit Oost komen optreden. Wat het precies wordt weten we nog niet, we zijn met Paradiso aan het overleggen.”

In zijn kantoor in het industriegebouw aan de Oudezijds Achterburgwal (steekwoorden: hoog, wit, metalen stellages en veel dikke architectuurboeken) richt Rikjan met zijn consorten nu eerst zijn pijlen op de grote lancering van hun designtafels. “De persberichten liggen al klaar.” Over twee weken krijgen alle grote tijdschriften en kranten een persbericht van Fraaiheid in hun inbox. In de gang staan tafelonderdelen al klaar voor verzending. Ingepakt in dikke lagen plastic folie en afgeplakt met een brede gele Fraaiheid-sticker. Een fraai gezicht.

Bertjan Pot “Je kunt niet gaan zitten en wachten op vooruitgang” Vandaag hebben wij een exclusief interview met Bertjan Pot. Bertjan Pot werd internationaal bekend met ontwerpen zoals de Random Light en vooral om zijn unieke manier van werken. Het uitgangspunt voor Pot is nooit een idealistische fantasie maar hij wordt juist geïnspireerd door de werkelijkheid. In het experimenteren met nieuwe materialen of technologieën waarvan de Random light een voorbeeld is, ontdekt hij originele nieuwe toepassingen die leiden tot innovatieve ontwerpen.

Interview: Sanne van Seeventer | Fotocredits: Paul van Hal

De creatieve Bertjan Pot studeerde aan de Design Academy in Eindhoven en won ooit ‘De Kunstbende’, een wedstrijd voor jonge creatievelingen. En creatief is Bertjan Pot zeker; hij ontwierp ondermeer stoelen van wol en carbonvezel. Pot ontwerpt vooral meubels en lampen en doet dit naar eigen zeggen niet met zijn hoofd maar met zijn hart.Zijn werk is terug te vinden in collectie van onder andere Arco, Montis+, Goods, Moooi en Gispen. Bekende ontwerpen zijn de Random Light en Random Chair, waar hij de materiaalfonds prijs in 2003 mee won. L

Als je een goed gesprek mocht hebben met een persoon (ook uit het verleden), wie zou je kiezen? Waarom juist deze persoon?

“Geen idee. De mensen waar ik veel bewondering voor heb hoef ik niet te spreken, ik zou niet weten wat te zeggen. Ik kijk liever naar hun werk. Dat is toch het mooie aan ontwerpen; dat je communiceert met je werk. Als je er te veel over moet praten dan zit er toch iets fout”

Eerst willen we je bedanken dat je aan dit interview wilt meewerken. Misschien kan je jezelf even voorstellen aan de lezers die je niet kennen. ‘‘Mijn naam is Bertjan Pot, geboren in Nieuwleusen, Overijssel.

Als iemand vroeger aan mij vroeg wat ik later wilde worden, dan zei ik altijd technisch tekenaar. Ik dacht dat het de ideale combinatie was – techniek en tekenen in één beroep.

Gelukkig kwam ik er voor mijn achttiende achter dat het beroep dat ik deed ‘ontwerper’ heet. Ik studeerde in Eindhoven aan de Academie voor Industriële Vormgeving die later Design Academy is gaan heten. Een jaar na mijn studie vertrok ik naar Rotterdam waar ik nog steeds zit.’’

“Je kunt niet gaan zitten en wachten op vooruitgang.

Het creëren van impulsief en reageren op de uitkomsten is een manier om de wereld steeds beter te maken. Het gaat over naïef op het juiste moment en proberen slim te zijn naar anderen, met het lef om dat te doen, ondanks de hoge verwachtingen en behoefte aan veiligheid.”

Sommige lezers zullen jou misschien kennen als de ontwerper van de Random Light, een hanglamp die bij veel mensen in de smaak valt. Kan je ons wat meer informatie geven over het proces dat je doorliep om deze lamp te ontwerpen? Waar haalde je de inspiratie voor dit design en hoe gebeurt de samenwerking met Moooi? ‘‘De Random Light was een van de eerste dingen die ik maakte na mijn afstuderen. Ik had voor mijn afstudeerproject een breitechniek op glasvezel toegepast en deze verhard met kunsthars.

Breien was achteraf gezien toch erg omslachtig. Gewoon een draad rond een opgeblazen ballon wikkelen bleek ook een mooi resultaat op te leveren. Na 2 jaar deze lamp zelf te maken, vroeg Moooi of zij deze in productie mochten nemen. De Random Light is een van Bertjan’s eerste creaties na zijn afstuderen’’ Over de jaren heen heb je een uitgebreide en gevarieerde portfolio opgebouwd. Welk van deze projecten was je favoriet? Wat vond je leuk/interessant/uitdagend aan dit project?

“Ik heb niet echt een favoriet. Mijn voorkeur zit hem er juist in om na een onderzoek weer iets totaal anders te gaan doen. Dat is net de uitdaging. Dus na de ontwikkeling van een carbonnen stoel ontwerp ik bijvoorbeeld een met hout beklede stalen tafel, een 3D gebreide hoes voor een stoel, een aantal maskers of een keukentrap met kermislampen”

Wat zou je droomproject zijn? Waarom?

“Een droomproject heb ik niet , ik kijk niet zo ver in de toekomst.

De lol zit er juist in om van ieder project gewoon een steengoed project te maken. ik houd ervan om steeds nieuwe, uiteenlopende projecten uit te voeren”

Heel wat mensen worstelen met de keuze van verlichting voor hun woning. Ze vinden het vaak moeilijk om de juiste verlichting te kiezen en zien door de bomen het bos niet meer. Welke tips kan je hen geven om hen hierbij te helpen?

“Ik ben een voorstander van downlighters, dus lampen die alleen naar beneden toe licht geven. Liefst nog via een groot reflecterend vlak waardoor de bundel diffuus wordt.

Het belangrijkste aan de lamp is dus dat het mooi licht geeft.

Veel mensen hangen een kroonluchter boven tafel, maar als ze willen werken dan moet er extra licht bij en als ze willen dineren gaat de lamp uit en moeten de kaarsen aan. Bij een goede downlighter hoeft dat niet. Ik raad multifunctionele downlighters aan zoals de Moooi Non Random Light”

Light Blubs Vandaag staat in het teken van autonome ontwerpster Pieke Bergmans Pieke Bergmans (35) houd er niet van om van te voren te weten wat ze wilt ontwerpen. Haar experimenten komen met machines en materialen tot stand. Op de vloeren van fabrieken en werkplaatsen wacht ze met smacht op het verassingsmoment. Tekst Michael Wederfoort Fotografie Isabella Jansen

‘‘ I k p l a a t s t g e b r u i k s v o o r w e r p e n in een andere v e r a s s e n d e c o n t e x t ’’

Deze week een exclusive interview met Pieke bergmans. Hoe doet zij toch wat ze doet? Wat probeert ze over te brengen naar het publiek? ‘‘Light Blubs’’ Ja je leest het goed. Ben jij ook net zo geintereseerd wat er nou omgaat in het hoofd van Pieke? Lees nu verder en alles word een stuk helderder.

Wat voor soort ontwerper ben je ?

Ik ben een autonome ontwerpster, dat komt omdat ik ben opgeleid in het ontwerpers wereldje. Daarbinnen heb ik allerlei stapjes ondernomen, dus grafisch ontwerper tot leerproduct vormgeving, en ik heb in Londen een master gedaan aan de Royal college, maar nooit industriële vormgeving dan ontwerp je dus een strijkbout, en ik ben daar totaal niet van. Ik ben meer een autonoom iemand. Ik kijk meer naar hoe iets voelt en rek de grenzen op van wat nou een product.

Kan je ons wat vertellen over je tentoonstellingen?

Ik heb 6 jaar een expositie ruimte in Milaan tot me beschikking gehad aan het Via Tortura 12 in Milaan, waar ik mijn werk tentoon stelde tijdens de Salone Del mobile. Ook heb ik een solo tentoonstellingen gehad in Parijs, Londen, Tokio, Miami en Basel. Mijn werk is verzameld en tentoongesteld door verschillende musea, waaronder het Groninger museum, Centre Pompidou. Victoria & Albert Museum, Boijmans van Beuningen, 21_21 Ontwerp Sight Tokyo , Vitra Design Museum en het Design museum. Hoewel mijn werk, per definitie, vooral gericht is op verzamelaars heb ik ook samengewerkt me verschillende bedrijven als Rosenthal, Comme des Garçons en vita.

Hoe ben je echt internationaal doorgebroken?

Ik heb eigenlijk echt een internationaal naam gekregen door mijn Light Blubs werk, die verwijzen eigenlijk naar de archetypische gloeilamp. Door het letterlijk opblazen van de lamp, wou ik de iconische status van deze lichtbron bevestigen. Ik benadruk deze manier van werken door met de kristallen een nieuwe vorm te vinden. Tot op heden licht ik mijn lichtsculpturen op door ze met led lampjes uit te rusten.

Ik plaatst gebruiksvoorwerpen in een andere verassende context. Ik vind het vooral leuk om bestaande producten te veranderen om nieuwe vormen en functies te ontwikkelen.

Kan je mij vertellen wat voor verhaal er achter ‘’Light Blubs’’ zit?

Het antwoord is simpel, het is een light bulb die helemaal uit zijn porportie is. Geïnfecteerd door het design virus. Deze ‘’Blubs” hebben allerlei verschillende vormen en maten aangenomen die je niet zou verwachten van zulke vertrouwde, normale kleine producten. De ‘’Light blubs’’ zijn een serie van kristalen lampen die allemaal op een unieke hand gemaakt wijze zijn gemaakt met led lampjes.

Hoe komen je ontwerpen tot stand?

Ik hou ervan om niet van te voren te weten wat ik eigenlijk wil ontwerpen. Mijn ontwerpen komen experimenterend met machines en materialen tot stand. Op de vloeren van fabrieken en werkplaatsen wacht ik met smacht op het verassingsmoment. En dat levert betoverend dingen op.

Wat probeer je over te brengen naar de mensen toe met je werk?

Ik vind het leuk als mensen door mijn werk op het verkeerde been worden gezet. Ik houd ervan om mensen uit de vanzelfsprekendheid waarmee ze naar de wereld kijken te halen. Vele kijken niet goed. Ze nemen maar gewoon aan dat dingen eruitzien zoals ze verwachten. Ik vind het leuk als ze dat bij mijn voorwerpen ontdekken. Ik let er op dat ze in eerste instantie iets herkenbaars hebben, en later als je beter kijkt toch niet. Die herkenbaarheid is wel belangrijk, als je alles helemaal anders zou vormgeven dan verliest het zijn kracht weer. Dus daar moet je zorgvuldig mee spelen. Veel werk wat ik heb staan is nog in de maak. En meestal weet ik gewoon niet wat het worden moet, dat komt wel. Dan laat ik het gewoon liggen tot het zover is. http://matandme.com/pieke-bergmans-a-suprise-in-the-box/ https://www.youtube.com/watch?v=o0CP9rinndM http://www.piekebergmans.com

03

03 April 2014

03 April 2014

04

Taylor Swift

4 vragen aan

Hoe is taylor swift eigenlijk beroemd geworden? In dit interview verteld Taylor over hoe ze haar carriere begonnen is, haar geheime obsessie, de moeilijke tijden op de middelbare school en haar trots!

Heel veel liedjes van jou gaan over relaties die niet werkten. Wat is jou advies aan meiden die liefdesverdriet hebben?

je gevoelens zijn zo belangrijk om op te schrijven, om vast te leggen en te onthouden dat je vandaag verdrietig bent, maar morgen weer opnieuw verliefd kunt worden. je zult het meer waarderen wanneer je in je dagboek terug leest over het verdriet van gister, dan wordt je nog meer gelukkig dat het vandaag niet meer zo is.

Heb je ooit gedacht dat je zo’n groot succes zou hebben in de muziekwereld?

Nee! De reden dat ik zo gedreven was is omdat ik had niet verwacht dat alles vanzelf zou gebeuren.

Maar door die twijfel ben ik juist harder gaan werken.

Mijn houding was het tegenovergestelde van mensen die de instelling hebben zoals, “het gaat gebeuren voor mij. Het gaat gebeuren voor mij”.

Nu je zo succesvol geworden bent, wat maakt je gelukkig?

Wat mij gelukkig maakt is dat ik met m’n moeder op bed kruip om een marathon van series zoals CSI en Grey’s Anatomy te kijken, met heel veel ijs. Mensen denken dat ze pas gelukkig worden als ze iets krijgen wat ze niet hebben, maar eigenlijk is het juist datgene wat je al hebt, waar je extra blij mee kan zijn, wat je gelukkig maakt.

Je hebt ons verteld over hoe al je vrienden op de middelbare school je plotseling alleen lieten. Hoe beïnvloedde dat de persoon die je nu bent?

Ik denk dat zelfs het kleinste probleempje de loop van de dag totaal kan veranderen, die kan weer veranderen in de loop van het jaar, en zo verander je ook van persoon. Ik weet niet precies hoe het mij heeft veranderd dat mijn vrienden me toen hebben verlaten, maar ik kan alleen maar hopen dat het mij sterker heeft gemaakt.

Taylor Alison Swift werd geboren op 13 december 1989 geboren in het Amerikaanse Wyomissing in de staat Pennsylvania als dochter van Scott en Andrea Swift. Later zou ze een jonger broertje, Austin, krijgen. Al op jonge leeftijd bleek Taylor erg begaafd te zijn op meerdere vlakken. Vanaf haar tiende deed ze mee met karaoke wedstrijden waar ze zelfgeschreven nummers ten gehore bracht.

maar je wilt er niet aan denken of je probeert het goed te praten. Eigenlijk werkt dat bij Carmen ook zo, tot ze er mee geconfronteerd wordt op het moment dat Frans wordt geliquideerd.

Hoe is het om zo’n grote, dragende rol te spelen?

Heel erg leuk en een klein beetje eng. Het leukst is eigenlijk dat je meer kansen hebt om alles in die rol te stoppen. Je hebt ook echt tijd voor één ding. Als je een klein rolletje hebt dan ben je geneigd om daar ook alles in te stoppen, maar je wilt ook graag verdieping geven en dat lukt niet. Bij een grote rol lukt dat veel beter.

Monic Hendrickx over haar rol in Penoza Je bent geboren in een klein dorpje in Brabant. Ik ga er vanuit dat het daar gewoon gezellig en braaf was. Hoe ver stond die wereld van de Amsterdamse penoze daar vanaf?

Ik kom inderdaad uit een klein dorpje. Aan de ene kant heel anders dan een grote stad, maar aan de andere kant is bijvoorbeeld de Amsterdamse Albert Cuyp ook een soort van dorp op zich. Het is natuurlijk niet helemaal te vergelijken, maar je hebt er wel het onskent-ons-gevoel en ‘als je aan mijn familie komt, dan kom je aan mij’ en ‘als jij mij of mijn familie naait, dan naai ik jou’.

Zo werkt het in een dorp natuurlijk ook wel een beetje.

Die cultuur is dus ook best

herkenbaar, alhoewel ik de onderwereld verder niet ken hoor.

Zei je meteen ‘ja’ toen je voor de rol van Carmen werd gevraagd?

Ja, ik wilde deze rol graag. Ik vind het een fascinerend wereldje. Het mooie aan het script is dat Carmen, de hoofdfiguur in de serie, zich door het criminele wereldje heen bluft, maar dat ze ook nog gewoon drie kinderen verzorgt en dat ze er uit alle macht voor probeert te zorgen dat hen niets overkomt. De vraag is dan uiteraard, waar trek je de grens en hoe ver ga je zonder dat je je kinderen in gevaar brengt?

Normaal gesproken combineer

je die zaken natuurlijk helemaal niet, maar Carmen is er ongevraagd in terechtgekomen. Ze is in die wereld geboren en ze is aan de rijkdom gewend geraakt. Natuurlijk wist ze wel waar haar geld vandaan kwam, maar ze wist niet alle details van hoe het geld verkregen werd. Aan de ene kant profiteert ze ervan en aan de andere kant zet ze zich er tegen af. Ik kan me wel voorstellen dat het zo werkt als je in die wereld opgroeit. En zeg nou zelf, je hebt bijna allemaal wel eens een spijkerbroek gekocht waarvan je niet zeker weet of degene die hem heeft gemaakt er wel genoeg aan heeft verdiend.

Ergens weet je misschien wel dat het niet helemaal klopt,

Vind je het moeilijk om Carmen te spelen?

Het is best een lastige rol en het ging allemaal erg snel, er werden maar liefst elf pagina’s per dag opgenomen. Daardoor krijg je wel een soort haastgevoel.

Daarnaast had ik wel een beetje moeite met de tongval. In de eerste aflevering zwabbert het accent nog wel, die moet nog over gedaan worden. Je moet natuurlijk niet té plat Amsterdams praten, want dat gaat op den duur irriteren. En het moet geloofwaardig klinken, maar in het echt is het natuurlijk ook zo dat je anders met je vriendinnen praat dan bijvoorbeeld met je collega’s.

Wat voor vrouw is Carmen van Walraven-de Rue? Carmen is een sterke vrouw. Ze is een echte levensgenieter en ze is erg opportunistisch. Ze weet wel waar het geld vandaan komt, maar ze weet niet van de hoed en de rand. In die wereld moet je ook niet te veel vragen stellen. Pas als Frans wordt geliquideerd gaat ze vragen stellen en wil ze weten hoe de vork in de steel zit.

Kan je haar vergelijken met andere sterke vrouwen die je hebt gespeeld?

Er zijn altijd wel overeenkomsten. De personages zitten vaak in een soort van emotionele

achtbaan.

Zijn er overeenkomsten tussen jou en je personage in de serie?

Grote verschillen?

Tja, ik kan me wel voorstellen dat als je je in een gevarenzone bevindt, je dingen kan doen die je in eerste instantie niet voor mogelijk had kunnen houden.

Dat kan iedereen overkomen.

Uiteindelijk loont misdaad meestal niet, denk ik, en het lijkt mij geen fijn bestaan, maar als dingen zo lopen zoals bij Carmen kan ik me voorstellen dat ik erin mee zou gaan. De prijs lijkt meestal te hoog. Ik zou zo’n leven ook niet kunnen hebben, ik ben daar veel te gestrest voor. Ik raak al in paniek vaneen fornuis met twee gaspitten!

Kan je je voorstellen dat er redenen zijn om in de misdaad te rollen? Of ben je van mening dat het altijd een eigen keuze is?

Ik ben toevallig een boek over vrije wil aan het lezen en ben ervan overtuigd geraakt dat het nooit helemaal vrije wil is.

Bepaalde dingen gebeuren onderbewust en dat heeft weer te maken met je genen.

Daarnaast heb je natuurlijk de mensen om je heen en je opvoeding. Aan de ene kant is dat heel geruststellend, want feitelijk ligt alles al vast, en aan de andere kant verontrustend, want hoe kun je het mensen aanrekenen wat zij doen als zij er niets aan kunnen doen? Kijk, mensen blijven natuurlijk wel verantwoordelijk voor hun daden, maar ik geloof ook dat je niet alles helemaal zelf in de hand hebt. Je kunt er wel het beste van proberen te maken.

Bij Carmen is dat ook zo. Alles wat zij heeft opgebouwd valt uit elkaar, maar ze probeert er wel het beste van te maken.

Is je mening over het misdaadcircuit veranderd? Heb je er door je rol een andere kijk op die wereld gekregen?

Eigenlijk niet. Ik vind het aan de ene kant fascinerend en romantisch en aan de andere kant is het weerzinwekkend. Ik ben het ook niet eens met de

code ‘als je aan hen komt, dan kom je aan mij’. Dat deugt gewoon niet.

Verwacht je dat mensen na deze rol anders naar je zullen gaan kijken?

Nee hoor, heel vaak herkennen mensen mij überhaupt niet eens...

Wat maakt deze serie anders dan andere misdaadseries?

Je hebt het gevoel dat het ook zo je buren zouden kunnen zijn.

Er zit ook huis-tuin-en-keuken– problematiek in de serie. Verder is het spannend op heel veel vlakken en het is mooi dat je iedereen wilt blijven volgen. Je wilt weten wie het gedaan heeft en hoe anderen daar weer op reageren.

Rihanna

Ze werd geboren als Robyn Rihanna Fenty in Sint Michael op de Barbados op 20 februari 1988. Ze hield al als kind van zingen, alleen deed ze dat alleen voor vrienden en familie. Nu is deze “rebel” uitgegroeid tot een van de bekendste zangeressen. We zagen de kans om haar een paar persoonlijke vragen te stellen.

Al dat reizen. Is het erg vermoeiend?

Ik houd erg van mijn beroep, maar eerlijk, soms breekt het je wel een beetje op.

Af en toe ben je het eventjes zat en ben je gewoon moe, maar mensen weten niet waarom. Je wilt altijd aardig zijn tegen mensen, dus kun je niet anders dan een ‘’bubbly person’’ zijn. Maar heéél soms vind ik het ook fijn om stilletjes in een hoekje te zitten en even tot rust te komen.

Maar dan denken mensen misschien dat je uit de hoogte doet?

Zeker, mensen willen je graag een diva noemen. Het is veel makkelijker om onaardig te doen, in plaats van vriendelijk.

Ook omdat ik niet bang ben om te spreken wat ik denk. Iedereen maakt fouten maar in deze industrie wordt je er snel op aangekeken en moet je stevig in je schoenen staan.

Ben je je ervan bewust dat je een voorbeeld bent?

Laten we het hebben over Chris Brown. Zijn jullie nou wel of niet aan het daten?

We zijn beste vrienden. Hij is een van de weinige mensen in deze industrie die doet wat ik ook doe. We begonnen in de muziek ongeveer rond dezelfde tijd en zijn erg goede vrienden geworden meer niet.

We doen ook veel dingen samen maar dat hoeft geen relatie te betekenen.

Is het moeilijk om met mannen te daten die niet in deze industrie zitten?

Chris begrijpt tenminste jouw levenstijl.

Als ik iemand date die niet in deze wereld zit zou hij er alsnog in betrokken raken, je staat constant in de spotlights. Maar het is wel fijn om te weten waar diegene is.

Met iemand uit showbizz is het moeilijk afspreken omdat je allebei reist.

Dus het is sowieso een lastige situatie.

What is next for Rihanna?

Films lijkt me erg leuk om te doen en ik ben bezig met mijn fashion-lijn momenIk ben het ineens geworden, en dat legt vaak druk op je schouders als je weet dat teel. Ik ben erg ‘’on-top-of-it’’, ik wil niet sommige meisjes tegen je op kijken. Maar weer een zangeres zijn die even gauw een ik vind het toch ook een groot compliment kledinglijn op de markt brengt, het moet want ik doe iets wat mensen als voorbeeld wel goed zijn. En datzelfde geldt voor het zien en dat ik dat doormiddel van muziek geurtje, vind ik het niet goed, dan doe ik er ook niets mee. kan doen vindt ik heel mooi.

u o n n e z t u o Wie is d ht? c e k j i l n e g ei Doutzen is geboren op 23 januari 1985 te Oostermeer. Ze is uit gegroeid tot een Nederlands Fotomodel en actrice met internationale bekendheid. Doutzen woont afwisselend in New York en Nederland. Ze komt oorspronkelijk uit Friesland en daar is ze erg trots op. Sinds 21 november 2007 treedt ze op als ambassadeur voor de campagne “praat mar Frysk” om de Friese taal te promoten.

Nadat Doutzen in 2003 geslaagd was voor het havo aan het drachster lyceum, stuurde ze een paar vakantiefoto’s naar het modellenbureau Paparazzi model mangement in Amsterdam. Ze wilde graag wat bijverdienen, maar al snel in de internationale modellentop.

Doutzen kroes geboren op 23 januarie 1985 te Oostermeer. De wortels liggen in Friesland en daar is ze altijd nog even trots op, Maar wie is Doutzen nou eigenlijk echt diep van binnen?

Hoe gaat het met je? ''Goed! Ik ben heel gelukkig, geniet met volle teugen van het leven. Van de welverdiende vakantie met mijn vriend op Cuba, van de zeiltocht gisteren met mijn vader op de Friese meren, van de plekken waar ik voor mijn werk kom. Ik probeer om heel bewust te genieten en daardoor gelukkig te zijn.''

Dat is wel eens anders geweest? ''Toen ik net model was, had ik het zwaar. Ik was een beetje down, had ongelooflijke heimwee. Op een gegeven moment heb ik voor mezelf de knop omgezet. Ik zat voor een fotoshoot op een hagelwit strand tussen de palmbomen toen mijn ogen opengingen. Ik dacht: Ik ga hier niet zitten huilen omdat ik naar Friesland wil. Ik ga genieten, anders kan ik er beter mee stoppen en weer naar school gaan. Kijk, die heimwee zal nooit helemaal verdwijnen. Ik ben sterk verbonden met Friesland en met mijn ouders, maar ik heb mijn weg gevonden. Ik vlieg geregeld voor een weekendje naar huis. Daar investeer ik echt in. Als ik bij de KLMincheckbalie in New York sta word ik al blij. Het is misschien duur, maar daardoor blijf ik positief en kan ik het modellenwerk met plezier blijven doen.''

Hoe zelfverzekerd ben jij? ''Ik probeer heel erg om zelfverzekerd te zijn en dat ook uit te stalen. Maar ondertussen ben ik net als elke vrouw niet altijd blij met wat ik 's ochtends in de spiegel zie. Er kan altijd wel iets anders of beter. Maar ik probeer me dan te focussen op de dingen die ik wél leuk vind. Ik ga altijd met een positief gevoel de deur uit.

Vanbinnen ben ik heel zelfverzekerd. Ik ben blij met de manier waarop ik in het leven sta, met hoe ik me voel, met hoeveel respect ik voor anderen heb. Daar haal ik voldoening uit. Uit het gelukkig zijn en dat geluk ook iedereen te gunnen.'

Vooruitstrevend en modern. Zo karakteriseert Doutzen haar opvoeding in het Friese dorpje Eastermar. ''Twee jaar geleden las ik het boek 'The Secret' en dat was voor mij een feest van herkenning. Zo ben ik opgevoed. Mijn ouders hebben mij en mijn zusje altijd ons eigen ding laten doen, ze geloofden in ons en zagen nooit beren op de weg.''

Een standaard plattelandsgezin was het niet? ''Als ik nu zie hoe mijn ouders ons hebben opgevoed..

Met homeopathische geneesmiddelen en biologisch eten bijvoorbeeld. Dat is nu misschien een hype, maar toen ik met mijn boterhammen met tahin en honing op school kwam, zaten mijn klasgenoten nog raar te kijken.''

In Friesland noemen ze je 'us Doutzen' ('onze Doutzen'..).

Hoe ervaart je zusje dat? ''Mijn zusje Rens gaat daar erg goed mee om. Ze is trots op mij en ik op haar. We kunnen het goed met elkaar vinden. Maar als kind waren we gewoon heel verschillend. Zij was echt het meisje-meisje, terwijl ik net een jongen was. Barbies waren aan mij niet besteed, ik vroeg voor sinterklaas gewoon een trekker. Tot grote hilariteit van de jongens in mijn klas.''

Wat eet je liever frietjes of gebakken aardappelen voor bij het eten?

“Franse frietjes zijn mijn favoriet, ik probeer altijd het hele baje of de hele zak leeg te eten. Ik zou geen blij persoon zijn als ik alleen maar salades zou eten. Ik hou van salades maar wel graag met frietjes on the side.”

Waar zullen we jou nooit zien? ''In een dierentuin. Ik vind het vreselijk dat dieren in gevangenschap moeten leven alleen maar zodat wij ze kunnen bekijken.

Een olifant hoort niet in Emmen of Amsterdam.''

Je werkt met de beste modefotografen , maar met wie werk je het liefst?

“Mario Testino, Patrick Demarchelier, Steven Meisel met wie ik mijn eerste shoot voor de Italiaanse Vogue deed, en in Nederland met Paul Bellaart.”

Je hebt weleens gezegd dat mensen te positief over je denken wat bedoel je daar precies mee?

Iedereen denkt altijd dat ik zo lief ben, zo aardig, maar Sunnery zit echt niet met de perfecte vrouw thuis hoor. Ik heb soms mijn bitchie momenten.

Wat staat er nog op je verlanglijstje? ''Op de cover van de Amerikaanse Vogue. Alleen.''

Hoe zie jij je toekomst? ''Voorlopig ben ik nog volop bezig met modellenwerk. En daarna?

Acteren? Een eigen lijn opzetten? Ik moet er nog goed over nadenken. Ik wil in elk geval origineel blijven. Privé ben ik er al uit. Zet mij op een oud boerderijtje midden in de natuur waar ik zelf kazen en wijn kan maken. Waar weet ik nog niet, wel dat het met kinderen is. Want die wil ik heel graag. Als ik later groot ben..''

Doutzen kroes is zo als je kunt lezen ook gewoon een doodnormale vrouw zoals iedereeen, alleen heeft ze een carriere als topmodel. Veder probeert ze zo normaal mogelijk te leven met haar man en zoontje. Ze is nu harstikke gelukkig en ze hoop dat, dat nog heel lang mag duren.

Geschreven door: Ninke Bouma,GV2C Fotograaf: Georgia Barends

ONDERGEWAARDEERD GENIE

R

KANYE WEST

apper, producer, ontwerper, fashion icoon, vader wat is Kanye West niet dezer dagen? De 36-jarige ondernemer uit Chicago wordt iedere dag zowel positief als negatief belicht in de media. Terwijl West z’n enige bedoeling is erkenning krijgen voor de dingen die hij gedaan heeft en hulp krijgen voor de dingen die hij graag nog wil doen. Met de verjaardag van zijn allereerste solo album ‘The College Dropout’ dit jaar namen wij de tijd om even te zitten met één van de meest succesvolle muziekanten van het afgelopen decennia. Om aan ‘Mr West’ zelf te vragen wat hij er allemaal van vindt.

GESCHREVEN DOOR: LIONEL VERMEIJ FOTOGRAFIE: L’OFFICIEL HOMME

NEDERLANDS INTERVIEW

Je aller eerste album ‘The College Dropout’ viert zijn tiende verjaardag dit jaar hoe kijk jijzelf terug op dat album en de afgelopen tien jaar?

‘Het is gek hoe snel de tijd is gegaan, ik weet nog dat ik in de studio nummers voor JAY Z aan het produceren was voor zijn album en ondertussen ideeën aan het bedenken was voor het album. Nadat ik terecht was gekomen in een auto-ongeluk dat me bijna fataal was ben ik direct begonnen met mijn eigen solo album door de inspiratie van het ongeluk.

Het nummer ‘Through the Wire’ gaat over het ongeluk waar ik kort nadat het gebeurt was rap met een gebroken kaak op drie plekken.’

Na dat album maakte je in vogelvlucht er zes albums bij, van Late Registration, Graduation, 808’s & Heartbreak, My Beautiful Dark Twisted Fantasy, Watch the Throne samen met JAY Z tot Yeezus dat vorig jaar uitkwam zijn het stuk voor stuk aparte en super goede platen, welke springt ervoor jou het meest uit?

‘Ik vind dat ‘The College Dropout’ het beste blijft wat ik tot nu toe heb gecreëerd. Dit namelijk doordat het natuurlijk m’n aller eerste solo album is en omdat het in mijn ogen de muziekwereld erg veranderd heeft. Op het album zijn veel beats te horen die gesampled zijn, dit heb ik atlijd al in mijn doen van produceren gedaan nadat het album was uit gebracht was er al gauw te horen dat meerdere producers deze manier gingen gebruiken om beats te maken.’

Het is moeilijk om goede en mooie dingen te maken, veel mensen proberen het maar blijven vastzitten in het proberen. Jij doet er (lijkt het) totaal geen moeite voor, hoe doe je dat toch?

‘Ik doe vaak mijn ogen dicht en ik doe alsof ik weer drie jaar oud ben! [lacht] Ik probeer altijd zo kinderachtig mogelijk te denken, want toen waren we allemaal kunstenaars. Op drie jarige leeftijd denk je niet na over dingen en kan je barriere vrij denken wat erg goed kan zijn voor de creativiteit.

Over creativieit gesproken jou eigen ontworpen schoen de ‘Air Yeezy Red Octobers’ samen met Nike daar is erg veel commotie over geweest, komen ze wel of niet en uiteindelijk stonden ze online zonder dat jij er vanaf wist wanneer het zou gebeuren.

‘Nike en ik hebben een soort haat-liefde relatie ik wilde graag dat de schoenen meteen beschikbaar gesteld werden maar volgens Nike was dat toen der tijd niet het juiste om te doen. Het enige wat ik tegen de fans kan zeggen is dat het me spijt dat ik zelf niet de regie in handen had over de schoen, maar dit zal in het vervolg anders zijn.

‘IK ZEG WEL EENS ALLES WAT JE HEBT IS VANDAAG, HET VERLEDEN IS AL WEG EN EEN MORGEN IS JE NIET BELOOFD.’

Denk je wel is terug of je sommige dingen anders had kunnen doen of bepaalde risico’s had kunnen nemen of niet?

‘Nee alles wat ik tot toe heb gedaan heb ik totaal geen spijt van! Als muziekant kijk ik wat er kan gebeuren in de toekomst, mijn uitgangspunt is altijd al geweest dat ik alles één stap voor moet zijn en geen spijt moet hebben van keuzes die ik wel of niet gemaakt heb. Ik zeg wel eens alles wat je hebt is vandaag, het verleden is al weg en een morgen is je niet beloofd.’

In vorige interviews begreep ik dat je veel van je eigen geld in het ontwerpen van kleding steekt maar daar van fashionbedrijven weinig van terug krijgt te zien omdat ze niet de juiste ondersteuning willen geven die er nodig is klopt dit?

‘Ja dat klopt, ik heb atlijd al geroepen dat ik erg belangrijk kan zijn in de fashionwereld, maar omdat ik rapper ben vinden de kenners dat ik er niet in thuis hoor terwijl ik al jaren één van meest invloedrijkste muziekanten ben van de wereld. Het enige wat ik aan de bedrijven vraag is of ze me de kans willen geven om kleding te ontwerpen en hun fabrieken te gebruiken zodat ik net zo invloedrijk kan worden met kleding zoals ik dat met mijn muziek ben. Vele mensen zeggen doe het zelf je hebt er tenslotte het geld voor maar dat gaat niet zo makkelijk, om het juiste materiaal te hebben voor dit soort projecten heb je meer dan alleen geld nodig.’

NEDERLANDS INTERVIEW

En dan de media die voortdurend wel iets hebben om over te praten als het om jou persoon gaat of over je verloofde Kim Kardashian wat vind jij hiervan?

‘De media vindt maar wat ze willen vinden, als er geruchten zijn ben ik uiteindelijk de enige die zelf weet wat de waarheid is. Het continu lastig vallen van mij en mijn verloofde en ons kind is alleen maar om geld te verdienen aan verhalen die negen van de tien keer onzin zijn. Helaas moet ik dit accepteren aangezien die mensen ook hun werk doen maar af en toe zou een beetje rust fijn zijn.’

Veel is veranderd in je leven het afgelopen jaar je raakte verloofd en werd vader van je dochter North West wat natuurlijk allemaal nieuw is, wat vind je ervan om tegenwoordig door het leven te gaan als ouder?

‘Ik denk dat ik het een paar jaar moet meemaken om je een duidelijke mening daarover te geven. Het is inderdaad allemaal erg nieuw voor mij het gevoel van vaderschap en alles wat het met zich mee brengt. Er zijn dingen die ik snap en er zijn dingen die ik niet snap. Dit soort dingen laat ik graag vrij in interviews om erover te praten, maar zover om een duidelijke mening te geven ben ik nog niet het enige wat ik kan zeggen dat ik erg blij ben en gezegend dat ik een kind heb.’

Wat is het beste advies dat iemand ooit aan jou gegeven heeft?

‘Als iemand ooit had gezegd, ‘Doe precies wat je wilt doen, Kanye.’ dan had ik gezegd dat dat het beste advies had geweest. Maar op dit moment heb ik niet eens advies nodig, ik heb alleen steun nodig.

Mensen kunnen je advies geven, maar succes en steun geven je kalmte en dat is veel belangrijker.

Even terug naar je carriere de laatste tien jaar ben je erg invloedrijk geweest, denk je dat je nog een tien jaar zoals de laatste eraan toe kan voegen, is dat mogelijk?

‘Ja honderd procent, simpel als wat. Heel veel mensen zijn er bang voor de druk etc. maar dit is mijn werk en geef er alles voor. Ik ben een grondlegger vind ik zelf voor de toekomst voor de dromers van deze wereld die in zichzelf geloven. We leren sinds dag één dat je nooit moet stoppen met dromen en geloven in je dromen. En dat je dit met een bepaalde

NEDERLANDS INTERVIEW

zekerheid moet doen. En uiteindelijk zal dat zich uit betalen, kijk maar naar de muziek en alles wat eromheen zit. Ik kan me alleen maar bedenken hoe het er over tien jaar uit gaat zien.’

Als afsluiter denk je dat mensen zich bedreigd voelen door het feit dat je toch vaak gelijk hebt in de dingen die je verteld? ‘‘Ze’ en daarmee bedoel ik de media proberen altijd het zo over te brengen dat ik eigenlijk het minst gelijk heb van iedereen. Ze proberen alles te ontkrachten wat ik zeg zodat het de kracht wordt ontnomen van wat ik zeg en de invloed daarvan.

Maar mijn werk is het bewijs van dat ik gelijk heb, het bewijs als we over nog een tien jaar terug kijken want één ding is zeker en dat beloof ik aan iedereen die nu leest is dat er succes is. Ik beloof succes in de komende tien jaar, ik garandeer dat ik en mijn team gaan winnen. Ik kan het ook anders formuleren één van deze twee dingen kan er gaan gebeuren, ik heb gelijk of ik heb geen gelijk en het hartstikke mis. Maar als je voor even terug kijkt in de vorige tien jaar, heb ik gelijk gehad...’

PROFIEL KANYE WEST Naam: Kanye Omari West Geboren: 8 juni, 1977 (36 jaar) Geboorteplaats: Atlanta, Georgia, V.S. Oorsprong: Chicago, Illinois, V.S. Genre: Hip Hop Beroepen: R apper, producer, ondernemer, directeur, ontwerper Jaren Actief: 1996-tot heden Labels: GOOD Music, Roc-A-Fella, Def Jam

Beyonce

INTERVIEW

Iedereen kent haar inmiddels. Ze is wereld bekend, moeder en zangeres: Beyoncé.

Na haar meest verkochte album The Mrs. Carter Show, waarmee ze de hele wereld over tourde, is ze nu even op een break.

‘ Het is fijn om even tot mezelf te komen, ik heb afgelopen maand mijn Mrs. Carter show afgerond en wacht nog even tot ik weer terug op tournee ga. Ik wil graag wat quality time met mijn dochter en man, Jay-Z doorbrengen voordat ik er weer voor ga. ‘‘ Vertelde Beyoncé ons.

Ze heeft nog ruim twee jaar hard door gewerkt dus ze verdient wel een break. Toch zijn we nog wel erg benieuwd naar haar tourings-leven.

Wat vond je van Nederland? ‘‘Ik vind Nederland een heel leuk land, lekker eten en gezellige grachtjes. Ik heb het Rijksmuseum gezocht en ben met Blue Ivy en Jay-Z zelfs door Amsterdam wezen fietsen.’’

Jay-Z, hij weet hoe hectisch en eenzaam het tour-leventje kan zijn, dus hij is altijd bij me. Tijdens mijn optreden zitten hij en mijn dochter in een afgezonderde ruimte van mijn concert te genieten. Ik ben heel erg dankbaar voor zo’n geweldig gezin!’’

Je bent al erg vroeg begonnen met een carriere te maken, en dat is je wel dergelijk gelukt!

Maar ben je inmiddels niet klaar met dit drukke hectische ‘superstar’ leven? ‘‘Nee dat zeker niet. Ik wil nu dan wel op een ‘break’, maar wil zeker nog niet stoppen, daar ben ik nog niet klaar voor. Ik kan dat mijn fans ook nog niet aandoen.’’

Beyonce heeft in twee dagen, twee optredes gegeven in de Ziggodome.

Wat zijn je toekomstplannen? ‘‘Voor nu doe ik nog even rustig aan, maar in de toekomst wil ik zeker nog uitkomen met een nieuw album.’’

Is het niet hard werken, elke avond een concert? ‘‘Het is zeker hard werken, maar ik hou van me werk. Als je iets leuk vind moet je er ook helemaal voor gaan als je de top wilt bereiken.’’

Kunnen we dan ook nog een Tour verwachten? ‘‘Jazeker, ik kom ook zeker nog een keer terug naar Nederland. Ik heb veel fans hier en ik kan ze natuurlijk niet teleurstellen.

Je hebt ook een man een kind, gaan zij mee op de tour, of moet je die missen? ‘‘Ik heb erg veel geluk gehad met

1981

Geboorte van Beyoncé Giselle Knowles, Housten Texas

1987

Begint met danslessen, haar dansleraar hoort haar zingen en haalt beyoncé over er iets mee te doen.

1988

Wint haar eerste talenten show met het lied “Imagine.” van John Lennon

1990

Komt in een meisjes band terecht genaamd ‘Destiny’s Child’

2002

Begint een relatie met Jay-Z

2006

Begint haar eigen zang carriere en heeft een hoofdrol in de film ‘Dreamgirls’

2008

Trouwt met Jay-Z in New York

2012

Krijgt een kind met Jay-Z: Blue Ivy Carter

2013

Uitgeroepen tot best verkochte artiest ter wereld.

De man die met

paarden fluistert

Hij verbaasde zichzelf en anderen.

Hij is de man die met paarden fluistert, die een andere techniek gebruikt dan de meeste mensen, het werkt heel inspirerend en bevrijdend, daarom dit interview als eye opener.

Laat je verassen en bevrijden door Montry Roberts.

Waardoor ben je begonnen met je eigen Methode van horse manship ?

Eigenlijk al vanaf het begin dat ik in de paarden business zat, dus vanaf mijn 6e, ik was altijd al tegen de manier waarop mijn vader met paarden werkte, om een paard zadelmak te maken, gebruikte hij allerlei overbodige materialen en werden de paarden nog opgefokter. Toen ik eenmaal wat ouder was om zelf iets te gaan doen, ben ik mijn eigen methode gaan gebruiken. Het luisteren naar de paarden doormiddel van ze eerst weg te sturen, tot ze mij zien als de leider, en daarna ze naar me toe te brengen, als ze eenmaal respect voor me hebben kan ik langzaam opzadelen en het paard laten wennen aan het gevoel van een zadel.

Zou u als u terug kon in de tijd precies dezelfde aanpak gebruiken met de paarden als dat u nu doet? Of zou u het anders aanpakken?

Ik zou precies hetzelfde doen, ik heb geen spijt van mijn keuzes en ik hoop dat ik er veel mensen mee geholpen heb.

Zijn er veel mensen die jou manier van werken niet appreciëren ?

Ja heel veel, nog steeds na heel veel jaren.

Wat is je eigen aandeel daarin?

Ik denk dat mijn aandeel daarin is dat ik altijd mijn eigen methode gebruikt heb, en de mensen die niet met de methode zijn opgegroeid begrijpen dat niet snel, die begrijpen eerder de methode van mijn vader.

Waarom heeft u het boek “ The man who listens to horses” ?

Omdat ik mijn ervaringen met mensen wilde delen, een eye opener te zijn, mensen te helpen met hun problemen met paarden en mensen te inspireren.

Wat zou u gedaan hebben als uw boek geen bestseller was geworden?

Dan had ik er nog meer geschreven, tot mensen een beetje begrijpen hoe het werkt.

Maak kennis met Stefan Scholten en Carole Baijings Stefan Scholten (41) en Carole Baijings (40) zijn toonaangevende Nederlandse ontwerpers, bekend om hun stijl van minimalisme, verfijning en kleur. Met twee collecties voor IKEA zetten ze de stap naar internationale faam. Leven en werken van een designduo: ‘In geen enkel product

ontworpen. Zeventig uur werken per week was voor ons gewoon. Daar kwam nog bij: reizen naar Japan, Amerika, enzovoorts. Ons werk is ons leven, maar ik weet nu waarom er weekenden bestaan.’ Scholten: ‘Ik zal een of twee dagen in de week gaan zorgen. Ik noem het alleen geen papadagen. Wat een verschrikkelijk woord, zeg.

Alsof je oppast op je eigen kind.’

Kies: een Scholten & Baijings-servies in de vitrine

van design. Zoals conservatoren. Zij gaven ons een opdracht of kochten ons werk aan. Het Textielmuseum heeft de prototypen van onze collectie Colour Plaids gekocht, wat voor ons een soort doorbraak is geweest.

Boijmans Van Beuningen schafte onze Vegetables-serie aan, verschillende groenten gemaakt van stof. Als musea dat niet doen, tel je als ontwerper niet mee. Want zo kregen we het vertrouwen van fabrikanten. Een paar jaar geleden was ons goedkoopste product, een deken, nog 339 euro. Nu kun je bij de Deense fabrikant HAY een setje van twee Scholten & Baijings-theedoeken voor 19 euro kopen.’ Scholten: ‘HAY stuurde een foto van pallets met vijftigduizend theedoeken van ons. Ik schrok me lam. Gaan we die aantallen ooit verkopen?’ Baijings: ‘Het is dan fijn te merken dat de consument

Wij kregen de kans om het grote kunstenaars koppel te interviewen Stefan scholten en Carole Baijings. Ze waren heel erg open in de drie vragen die wij aan hun stelden.

Behalve een internationale doorbraak beleven jullie dit jaar een persoonlijk hoogtepunt: een eerste kind.

Ook zijn jullie beiden net de 40 gepasseerd. Wat markeert deze tijd?

Stefan Scholten: ‘Alles staat in het teken van de geboorte, volgende maand. Kijken we enorm naar uit.

Het is een zoon, dat weten we al. Wat ik laatst dacht: als ontwerper ben je tot op het laatste moment aan het controleren en sturen om jouw creatie perfect te maken.

Als ouder moet je vooral leren loslaten. Denk ik. Het is in ieder geval heel bijzonder dat Scholten & Baijings iets heeft geproduceerd met een eigen wil.’ Carole Baijings: ‘We nemen meer rust. Meer vrij. De laatste jaren zijn topsport geweest, met alle collecties die we hebben

van het Museum of Modern Art in New York of een Scholten & Baijings-servies in de vitrine van de familie De Vries in Winterswijk?

Scholten: ‘Da’s een lastige. Ik zou zeggen... de familie uit Winterswijk. Mevrouw De Vries moet onze spullen dan wel gebruiken, hè. Op tafel. Als het alleen voor de show achter glas staat, heb ik liever het museum. Dan zien meer mensen het.’ Baijings: ‘Ik aarzel. Wij hebben vertrouwen gekregen van mensen die verstand hebben

onze producten waardeert - dat ons werk met de juiste fabrikant en in de juiste prijs-kwaliteitverhouding een verkoopsucces is. Museum, fabrikant, consument, al die schakels zijn belangrijk. Ik kies toch ook voor de familie in Winterswijk. Dat een consument onze producten koopt, simpelweg om te gebruiken - dat is voor ons het grootste compliment.’

‘Kunst heeft iets aanvallends’, stelde Benno Premsela, de aartsvader van het Nederlandse design. ‘Op een agressieve manier word je op het verkeerde been gezet. Die bewustwording is voor mij essentieel.’

Voor jullie ook?

Baijings: ‘Voor ons is essentieel dat je als ontwerper het materiaal zo duidelijk en eigen vormt en zo goed bewerkt dat het product een eigen waarde krijgt. We willen ook graag verwonderen. Neem onze Vegetables.

Dat zijn twee citroenen, een artisjok, drie rabarberstengels en twee stuks rode kool waarvan je pas in tweede instantie ziet dat ze van textiel zijn gemaakt.’ Weerbarstig, verontrustend of confronterend is jullie werk niet. Scholten: ‘Nee, die harde manier is nooit onze insteek geweest. Dan kom je meer op conceptuele kunst, daar ligt niet onze uitdaging. Tegenover verontrusting staat veraangenaming. Dat is meer ons handschrift.’

Interview

Adam Beyer Hoe is het om een bekende dj te zijn en de hele wereld over te vliegen?

Heel erg vet in het begin was het erg wennen want mijn ouders hadden altijd een normaal inkomen dus veel gereisd had ik niet tot ik dj werd kwam ik op plekken waarvan ik niet wist dat het bestond. Ik vind het leuk dat ik bekend ben alleen soms wel gek als mensen helemaal uit hun dak gaan vanwege jou toch nog een beetje gek idee vind ik zelf.

Er is vernomen dat je met een heel nieuw album bezig bent is dat zo ?

Haha ik mag daar helaas nog niks over kwijt.

Ik ben momenteel met van alles bezig miijn label DRUMCODE is nu razend populair dus ik heb het druk met allerlei sets te mixen en andere dj’s aan te nemen.

Maar misschien komt er wel een album wie weet ik heb geen idee haha... Miscchien toch wel een verassing....

Wat is het belangrijkte voor jou je eigen sets of de sets van de label DRUMCODE? Dit is een hele moeilijke vraag ik hou van draaien en mijn eigen sets ik ben een dj ik hou van muziek ik wil het zelf produceren. Maar mijn label DRUMCODE dat ben ik al.

“ Album? Mm misschien heb ik een verassing voor jullie.... “

het muziek dat online word gezet en word gedraait daar sta ik achter dus eigenlijk is mijn label het belangrijkst

“ Het leukste is om B2B sets te draaien Samen met Ida of Joseph “ samen met de dj’s van mijn label we zijn een familie.

We hebben onze eigen smaak. Ik vind het ook leuk om b2b sets te draaien met Ida of Joseph ik heb meer plezier samen dan alleen. En ik heb al heel lang alleen in de spotlights gestaan.

Wat wil je veder nog bereiken ?

Ik ben erg gelukkig als man echtgenoot vader en dj. Ik ben goed in mijn werk en hoop dat ik dat nog lang kan volhouden en nog betere muziek ga maken. En andere dj’s op weg kan helpen. En ik hoop nog lang te mogen draaien.

Ik hoop dat ik eigenlijk ooit is een B2B set mag draaien met Sven Vath of Ben Klock dat lijkt me heel erg leuk.