warsztaty werkst채tten Dokumentacja polsko - niemieckich Szkolnych Dni Projektowych 2013 Dokumentation der polnisch - deutschen Schulprojekttage 2013
raport report
treść inhalt
02
04
Wprowadzenie / Einführung
Uczniowie dobrze się bawią, a w tym czasie organizatorzy … / Die Schüler amüsieren sich, die Organisatoren ... 08
Warsztat 1
/ Werkstatt 1
Ławka, piramida, czołg, czyli warsztaty z akrobatyki! / Bank, Pyramide, Panzer - Der Akrobatik Workshop 12
Warsztat 2 / Werkstatt
2
Breakdance 16
Warsztat 3 / Werkstatt 3
Dokumentacja / Dokumentation 20
Warsztat 4 / Werkstatt 4
Graffiti 24
Warsztat 5 / Werkstatt 5
Muzyczne Laboratorium / Musiklabor 28
Warsztat 6 / Werkstatt 6
Perkusja / Perkussion 32
Warsztat 7 / Werkstatt 7
Upcycling / Upcycling 36
Stopka / Impressum
03
Uczniowie dobrze się bawią, a w tym czasie organizatorzy…
04
Zorganizowanie przedsięwzięcia takiego, jak Szkolne Dni Projektowe, to nie lada wyzwanie. Pierwsze przygotowania muszą się zacząć co najmniej 2-3 miesiące przed planowanym wydarzeniem. Już wtedy należy ustalać z dyrektorami szkół, tłumaczami i prowadzącymi zajęcia wszystkie kwestie, załatwiać sprawy związane z pomieszczeniami, przedmiotami niezbędnymi do każdego z warsztatów. Potrzebny także jest plan finansowy oraz wniosek o dofinansowanie. Po raz pierwszy Szkolne Dni Projektowe odbyły się w dwóch różnych szkołach, więc należało zająć się koordynacją projektu po obu stronach Nysy, co było dla organizatorów ciekawym wyzwaniem. Tak jak w tamtym roku oferty spędzania czasu były podobne, ale jest szansa na to, że za rok pojawi się coś nowego. Mimo trudności związanych z załatwieniem transportu, pogodą i brakiem jednego z prowadzących (życzymy szybkiego powrotu do zdrowia pociechy), udało się urządzić warsztaty, czego efektem są m.in. ta gazetka, dzieło „graficiarzy” oraz zadowolenie tak uczniów, jak i prowadzących. Organizatorzy wyrazili chęć współpracy w następnych latach, oczywiście pod warunkiem, że obydwie szkoły również się na to zgodzą. Zajęcia, które się odbywały podczas Szkolnych Dni Projektowych, potrafią wzbudzić zainteresowanie, co oznacza, że w tym roku organizatorzy dobrze się spisali.
05
Die Sch端ler am端sieren sich, die Organisatoren ...
06
Die Organisation einer Veranstaltung wie den Schulprojekttagen ist eine große Herausforderung. Die ersten Vorbereitungen werden bereits spätestens zwei bis drei Monate vor dem geplanten Ereignis getroffen. Schon damals wurde alles mit der Schulleitung, den Dolmetschern und den Workshopleitern besprochen, sich um die Räumlichkeiten und für jeden Workshop benötigten Materialien gekümmert. Man braucht auch einen Finanzierungsplan und einen Antrag für Fördergelder - ohne diese wäre das Projekt gar nicht möglich gewesen. Zum ersten Mal haben die Schulprojekttage an zwei verschiedenen Schulen stattgefunden. Deshalb musste man die Koordination auf beiden Seiten der Neiße übernehmen, was für die Veranstalter eine interessante Herausforderung war. Die Freizeitangebote gestalteten sich ähnlich wie im letzten Jahr, einige neue kamen hinzu. Seien wir gespannt auf nächstes Jahr und die neuen Angebote! Trotz der Schwierigkeiten, die mit derLogistik, dem Wetter und der plötzlichen Abwesenheit eines Workshopleiters (wir wünschen seinem Kind gute Besserung), hat alles um die Veranstaltung der Workshops gut geklappt. Sichtbar wird dies beispielsweise in Form dieser Zeitung, dem Werk der Sprayer am Sportplatz und der Zufriedenheit vieler Schüler und Workshopleiter nach der Woche. Die Veranstalter haben deutliches Interesse an weiterer Zusammenarbeit den nächsten Jahren geäußert - wenn die Partnerschulen auch einwilligen. Die Aktivitäten im Rahmen der Schulprojekttage konnten für Begeisterung sorgen - es wurde also gute Arbeit geleistet und das Ziel erreicht.
07
Locker machen! Kursleiter Valentin Hacke und seine Sch체tzlinge bei einer Aufw채rm체bung.
08
Ławka, piramida, czołg, czyli warsztaty z akrobatyki
Podczas Szkolnych Dni Projektowych odbyły się między innymi warsztaty z akrobatyki. Prowadził je Valentin Hacke. Valentin mieszka w Görlitz i tam także prowadzi warsztaty cyrkowe dla młodzieży z Niemiec i Polski. Mimo, iż w młodości nie interesował się w ogóle akrobatyką, to dziś zajmuje się żonglerką, teatrem, a nawet jeździ na monocyklu. Na pytanie: gdzie nauczył się tego wszystkiego, co dziś umie, odpowiedział: w różnych miejscach, od różnych ludzi. Bardzo cieszył się z tych Dni Projektowych, ponieważ zajęcia są bardzo różnorodne, więc każdy z uczniów mógł wybrać coś dla siebie. Akrobatyka jest, zdaniem Valentina, dyscypliną, w której potrzebne jest zaufanie. Można tu liczyć na kogoś, porozumiewając się bez użycia słów. Jest to praca w grupie, a nie tylko coś indywidualnego. Na zajęciach z akrobatyki można się wiele nauczyć, ale należy się dobrze skoncentrować. Chodzi tu bardziej o napięcie mięśni niż o siłę. Zajęcia zaczynają się oczywiście od krótkiej rozgrzewki i prezentacji ćwiczeń. Mimo, iż nie wszyscy potrafią ich wykonać, nikt się nie poddaje. A gdy podstawy zostaną opanowane, uczestnicy przechodzą do bardziej skomplikowanych układów. Ćwiczenia nie idą na marne. Po długich próbach i wysiłkach wreszcie udaje im się osiągnąć cel – zrobili czteropoziomową piramidę! Valentin ma nadzieję, że będzie im się dobrze wspólnie pracować i przygotują niedużą prezentację na zakończenie. Wierzy, że w grupie mogą na sobie polegać i wspierać się nawzajem. Uczestnicy, zarówno z Polski, jak i z Niemiec są zadowoleni z tych warsztatów. Zapisali się na nie głównie z myślą o poznaniu czegoś nowego - ćwiczeń, których nie nauczyliby się na zajęciach w szkole. Tylko niewielu z nich, gdyby mieli taką możliwość, zmieniłoby warsztaty. Pozostali bawią się wyśmienicie. A czy wy wzięlibyście w nich udział?
09
10
Bank, Pyramide, Panzer
Der Akrobatik Workshop
Valentin Hacke - der Workshopleiter - wohnt selbst in Görlitz, wo er regelmäßig Zirkus - Workshops für die Jugend aus Polen und Deutschland durchführt. Als er noch jünger war, interessierte er sich nicht für die Akrobatik. Dafür aber jetzt umso mehr - er beschäftigt sich mit dem Jonglieren, dem Theater, dem Zirkus, ja er fährt sogar Einrad. Auf die Frage wo er das alles gelernt hat, antwortete er: An verschiedenen Orten, von verschiedenen Leuten. Er hat sich auf die Projekttage sehr gefreut, weil die Workshops sehr vielfaltig sind und jeder Schüler etwas für sich Passendes aussuchen kann. Akrobatik ist, nach Meinung Valentins, eine Disziplin, in der man Vertrauen braucht. Man kann auf Einen zählen, ohne Wörter zu benutzen. Es ist eine Gruppenarbeit, nicht nur etwas Individuelles oder Persönliches. Man kann dabei viel lernen, aber man muss sich auch sehr konzentrieren, weil man aufeinander angewiesen ist. Es geht hier mehr um die Muskelspannung und Körperbeherrschung als die Kraft an sich. Der Unterricht fängt natürlich mit einem kurzen Aufwärmen an und einer kurzen Übungspräsentation, um die Dinge vom letzten Tag zu wiederholen. Auch wenn nicht alle sie ausführen können, niemand gibt auf. Sobald die Grundkenntnisse da sind, kommen die Kursteilnehmer zu den etwas komplizierten Sequenzen. Keine Übung ist umsonst - jeder Versuch erhält Applaus. Er glaubt, dass seine workshops das Gruppengefühl stärken können. Die Teilnehmer, sowohl aus Polen als auch aus Deutschland, sind mit dem Workshop sehr zufrieden. Sie haben sich dafür eingetragen, um etwas Neues kennenzulernen – Übungen, die sie in der Schule nicht gelernt hätten. Nach langer Anstrengung endlich gelingt es: Eine vierstufige Pyramide! Nur wenige würden den Workshop wechseln wollen, alle haben einen riesen Spaß. Würdet Ihr denn daran teilnehmen?
11
beats, breaks, rhythms...
Breakdance powstał w latach 70-80-tych w wyniku bitew gangów na ulicach. Członkowie tychże gangów nie mieli więcej ochoty do siebie strzelad, szukali więc innej drogi. W ten sposób powstał breakdance. Wykonuje się z przeciwnikiem taniec i kto porusza się najlepiej - wygrywa. Prowadzący warsztaty Ludi jest bardzo wyluzowany. W swoich warsztatach dąży do tego, aby dzieci miały dobrą zabawę, ale i czegoś się nauczyły. Ludi dwiczy z uczniami tak długo, aż wszyscy są w stanie wykonad poszczególne ruchy. Na początku dnia
12
jest rozgrzewka, aby rozgrzad mięśnie i zapobiec nadciągnięciom. Potem rozpoczyna się trening. Są cztery style breakdance, które uczestnicy kursu dwiczą: toprock, footwork, freezes i powermoves. Muzyka jest jednym z najważniejszych elementów breakdance‘u. Nie ma breakdancu bez muzyki, ponieważ potrzebny jest beat (rytm). Uczennice, które wybrały ten kurs uważają, że jest super, ponieważ daje wiele radości i przy okazji można też schudnąd.
...toprocks, freezes, powermoves12
Ein sogenanntes Battle wird trainiert. Profi - Breakdancer Ludi (Mitte hinten) gibt Tipps
14
Breakdance ist in den 70 – 80er Jahren durch Bandenkriege in den Alten Straßen von New York entstanden. Die Banden hatten keine Lust mehr sich gegenseitig zu erschießen und haben sich einen anderen Weg gesucht. So wurde das Breakdance erfunden. Man führt einen Tanz gegeneinander aus und wer die besten Moves kann, hat gewonnen. Ludi, der Workshopleiter, will mit diesen Workshop erreichen, dass die Kinder Spaß haben und was lernen. Er ist sehr cool drauf. Ludi trainiert mit den Kindern so lange bis alle es können. Am Anfang des Tages wärmen sich alle auf, damit ihre Muskeln warm sind und sie keine Verzerrungen bekommen. Danach fangen sie an zu trainieren. Es gibt vier verschiedene Arten von Breakdance, die sie trainieren. Das sind z.B. Toprock, Footwork, Freezes und Powermoves. Musik ist eines der wichtigsten Bestandteile des Breakdance. Ohne Musik geht es nicht , weil kein Beat (Rhytmus) da ist. Die Mädchen, die den Kurs gewählt haben, finden den Kurs einfach nur cool, weil es so viel Spaß macht und man nebenbei auch noch abnehmen kann.
15
doku ment acja
16
Na ścianach plansze informacyjne o starożytnej Grecji, w sali gwar polskich i niemieckich rozmów. W pracowni historycznej Liceum Ogólnokształcącego im. Braci Śniadeckich pracują uczestnicy warsztatu dokumentacyjnego. W tle miarowy stukot starej maszyny do pisania – Florian (13 lat) tworzy właśnie elementy graficzne do wspólnie przygotowywanej gazety. Z plątaniny czarnych i czerwonych liter wyłania się obrazek. Młodzi dziennikarze biorą udział w polsko-niemieckich Szkolnych Warsztatach Projektowych – wspólnej inicjatywie polskiego liceum, Melanchthon Schule i stowarzyszenia second attempt e.V. Uczestnikom podoba się możliwość zajrzenia na inne warsztaty. Florian docenia to, że na warsztatach breakdance. „uczestnicy ćwiczyli poszczególne elementy tak długo, aż każdy się ich nauczył.” Agata (16 lat) pisze artykuł o warsztacie akrobatycznym. Nadia i Marcelina (14 lat) odwiedziły z kolei warsztaty upcyclingu. Zachwyciło je, że można zrobić „coś z niczego”, np. portfele z kartonów. Marcelina dzieli się z nami swymi dziennikarskimi planami: chce wraz z koleżankami założyć szkolną gazetkę – na pewno przyda jej się wiedza z warsztatów. Czego więc nauczyli się uczestnicy? Ustawianie zoomu i ostrości nie ma już przed nimi tajemnic. Agata (16 lat) cieszy się, że sama przeprowadziła wywiad i stworzyła własny tekst. Prowadzący warsztaty, Marc (26 lat), stawia na samodzielność i bezpośredni, analogowy kontakt z medium – stąd m.in. wykorzystanie maszyny do pisania. Praca z polsko-niemiecką grupą to dla niego wyzwanie – nigdy wcześniej nie tworzył dwujęzycznej gazety. Dwieście egzemplarzy „Raportu” trafi do uczestników. Nadia cieszy się, że każdy będzie miał taką pamiątkę.
17
dokumentation An den Wänden Informationstafeln über Altgriechenland, im Raum deutsch polnisches Stimmengewirr. Im Geschichts - Kabinett des Allgemeinbildenden Lyzeums in Zgorzelec arbeiten Teilnehmer des Dokumentationsworkshops. Im Hintergrund hört man regelmäßiges Klappern einer alten Schreibmaschine – Florian (13 J.) gestaltet gerade graphische Elemente für eine gemeinsame Zeitung. Aus dem schwarz-roten Buchstabenwirrwarr entsteht langsam ein Bild. Die jungen Journalisten sind Teilnehmer der polnisch-deutschen Projektschultage – einer gemeinsamen Initiative des polnischen Lyzeums, der Melanchthon Mittelschule Schule und des Second Attempt e.V, - Verein zur Förderung & Vernetzung von Jugendkultur. Die Teilnehmer schätzen die Möglichkeit, auch andere Workshops besuchen zu können. Florian gefällt, dass man im Breakdance-Workshop „so lange alle Elemente übt bis jeder sie beherrscht“. Agata (16 J.) schreibt einen Artikel über die Akrobatikadepten. Nadia und Marcelina (14 J.) besuchen den Upcycling-Workshop. Die Möglichkeit „Etwas aus Nichts” zu schaffen - wie etwa Geldbeutel aus alten Tetrapacks - hat sie begeistert. Marcelina erzählt uns von ihren journalistischen Ambitionen: zusammen mit ihren Freundinnen möchte sie eine Schulzeitung gründen. Sicher kann sie das neu erworbene Wissen gut gebrauchen. Was haben die Teilnehmer eigentlich gelernt? Den Zoom und die Schärfe an der Kamera einstellen ist für sie kein Problem mehr. Agata (16 J.) ist stolz darauf, selbst ein Interview gemacht und ihren eigenen Text geschrieben zu haben. Marc (26 J.), der Workshopleiter, setzt auf Selbständigkeit der Teilnehmer und auf den direkten, analogen Kontakt mit dem Medium – daher auch u.a. der Einsatz der Schreibmaschine. Die Arbeit mit einer deutsch - polnischen Gruppe stellt für ihn eine Herausforderung dar – er hat noch nie an einer zweisprachigen Zeitung gearbeitet. Zweihundert Kopien des „Reports“ bekommen die Teilnehmer. Nadia freut sich, dass jeder ihn als Erinnerung behält.
18
Florian und Matze sind begeistert. Schreibmaschinen kannten sie nur noch von ihrer Oma
19
farba z puszki
Graffiti pierwotnie pochodzi z Nowego Jorku. Słowo Graffiti to liczba mnoga włoskiego słowa graffito, które z kolei pochodzi od greckiego słowa graphem i znaczy tyle, co pisać. Pierwsze graffiti znajdowały się w starożytnym Egipcie. Pierwotnie były używane jako rysunki ścienne albo inskrypcje. Nie we wszystkich krajach zabroniono tak zwanego „sprayowania” i nie zawsze potrzebne jest pozwolenie właściciela. Maluje się na ścianach, gdzie jest pozwolenie, wtedy też jest to obojętne. Sprayowanie w Ameryce Południowej jest dozwolone, ponieważ policja tam nie sprawdza, czy ktoś w okolicy używa sprayu. Najpierw rysowane są szkice, potem są obrysowywane czarnym markerem. Potem są przerysowywane na ścianę ołówkiem i sprayowane. Prowadzący warsztaty nazywa się Kevin Kandetzki (26). Na życie zarabia tymi rysunkami. Artysta grafik o pseudonimie artystycznym Sokaruno szkicuje rysunki z pasją od 14 lat. Jeździ po całej Europie i stara się o powstawanie nowych dużych malowideł ściennych. Pracuje w dużym stopniu na skalę zagraniczną np. we Włoszech, Hiszpanii, Wielkiej Brytanii i w innych krajach. Poszukuje dla siebie nowych wyzwań w dużych miastach. Stara się ciągle rysować nowe ilustracje. Stara się tak długo wykonywać swoje hobby, dopóki będzie mu pozwalało na to jego zdrowie. Aby zadbać o swoje zdrowie, nosi zawsze przepisowe ubranie jak rękawiczki lub maski ochronne.
Von der Skizze zum Bild. Die Regentage werden für Trockenübungen genutzt.
Uczniowie uważają go za miłą osobę. Chcą osiągnąć postawiony przez siebie cel, żeby na końcu potrafili lepiej rysować. U niego robią duże postępy. Wypróbowanie i narysowanie czegoś nowego sprawia im dużo radości.
21
farbe aus der dose
Die fertige Wand am Sportzentrum in Zgorcelec - Ein Gemeinschaftswerk der Workshopteilnehmer
22
Ursprünglich kommt Graffiti aus New York. Das Wort Graffiti ist der Plural des Italienischen Wortes Graffito, das wiederum leitet sich aus dem Griechischen graphein ab, was soviel heißt wie schreiben. Die ersten Graffiti befanden sich im Alten Ägypten. Sie wurden ursprünglich als Wandmalerei oder Inschriften benutzt. Nicht in allen Ländern ist das sogenannte „Sprayen“ verboten und man braucht nicht unbedingt eine Genehmigung oder die Erlaubnis des Hausbesitzers. Hier im Projekt sprühen die Jugendlichen an Wänden, welche offiziell dazu freigegeben worden sind. Erst werden Skizzen gemalt, danach werden sie mit schwarzen Edding nachgezeichnet. Danach wird es mit einer hellen Farbe auf die Wand vorgezeichnet und anschließend nachgesprüht bzw. ausgemalt und immer wieder verbessert. Der Workshopleiter heißt Kevin Kandetzki (26). Er verdient sein Geld mit diesen Zeichnungen. Der Grafikkünstler, mit Künstlername Sokar Uno, zeichnet seit 14 Jahren leidenschaftlich gern. Er reist durch ganz Europa z.B. in Italien, Spanien, Großbritannien lässt dort neue Wandmalerei entstehen und sucht sich immer wieder neue Herausforderungen. Er entwirft immer wieder neue Figuren. Um seine Gesundheit hoch zu halten trägt er vorschriftliche Kleidung wie Schutzhandschuhe oder Schutzmasken. Die Schüler finden ihn nett. Sie wollen ihr selbstgesetztes Ziel erreichen, dass sie am Ende besser zeichnen können und machen dabei große Fortschritte. Es macht ihnen einfach Spaß Neues auszuprobieren und aufzu zeichnen.
23
24
muzyczne
Dla prowadzącego zajęcia, Pana Sebastiana Złotowicza obróbka dźwięku jest wyłącznie hobby. Od 12 lat jest związany z muzyką, a od pewnego czasu gra we własnym zespole. Na warsztatach chce pokazać młodym ludziom, że komputery służą nie tylko do grania, a także - jak prosto, za pomocą małych środków można stworzyć własne utwory w domu. Uczestnicy uczą się obsługi programów audio, nagrywają piosenki i formatują je. Wykorzystują do tego wyłącznie swoją twórczość. Większość przynosi też własne instrumenty na zajęcia. Jeden z uczniów, Aleksander (14 lat), gra profesjonalnie na gitarze i swoją przyszłość wiąże prawdopodobnie z pracą w branży muzycznej. Bardzo podobają mu się te zajęcia, ponieważ jest to coś nowego, z czym wcześniej się nie spotkał, a muzyka jest jego pasją. Chętnie słucha rocka i metalu, próbuje też sam komponować. Warsztaty to dla niego świetna okazja, aby nauczyć się czegoś więcej.
laboratorium
25
musiklabor
Gut ausgestattet mit einem mobilen Aufnahmestudio sind die polnischen Workshopleiter
26
Professionelle Gesangsaufnahmen werden sp채ter 체ber Musikpassagen gelegt - so entsteht ein Pop Song
Für den Workshopleiter Sebastian Złotowicz ist die Soundbearbeitung eher ein Hobby. Seit 12 Jahren hat er mit Musik zu tun und seit einiger Zeit spielt er in der eigenen Band. In dem Workshop will er den jungen Menschen zeigen, dass die Computer nicht nur dem Spielen dienen, sondern auch um mit einfachen Mitteln zu Hause selbst Musik zu machen. Die Kursteilnehmer lernen mit einer Software zu arbeiten, nehmen Lieder auf und bearbeiten sie. Dazu benutzen sie nur ihre eigene Kreativität. Die Mehrheit bringt zum Unterricht auch eigene Instrumente mit. Ein Schüler, Aleksander (14 Jahre), spielt Gitarre und will damit auch zukünftig Geld verdienen. Ihm gefällt der Workshop, weil er genau das bietet, was Aleksander bisher noch nie probieren konnte. Musik ist seine Leidenschaft. Er hört gerne Rock und Heavy Metal, aber versucht auch selber zu komponieren. Es ist eine tolle Gelegenheit, etwas Neues dazu zu lernen - vor Allem mit solch guter Ausrüstung.
27
perkusja
Na warsztatach perkusyjnych spotkałam różne osoby. Niektórzy zapisali się tam, by rozwijać swoje umiejętności gry na instrumentach perkusyjnych, a inni –z czystej ciekawości. Ogólna atmosfera jest bardzo przyjemna. Widać, że młodzież dobrze się bawi. Sama miałam okazję spróbować gry i choć z początku się trochę pogubiłam, okazało się to bardzo zabawne. Uczestnicy starają się dobrze bawić i przy okazji nauczyć się czegoś nowego. Prowadzący warsztaty – Pan Lars – zawodowo gra na perkusji. Mieszka w Berlinie i tam również prowadzi takie warsztaty, zaś na warsztatach w Görlitz jest już drugi raz. Poza nauczaniem ma też inne zajęcia. Jest w zespole, który gra muzykę ska i reggae. Pan Lars gra na perkusji już od osiemnastu lat i bardzo to lubi. Bardzo jest zadowolony ze swoich uczniów, ponieważ szybko załapali rzeczy, które do łatwych nie należą. Również uczniowie są z warsztatów zadowoleni. Mateusz (16 l.) gra na perkusji także poza zajęciami, więc – jak to powiedział – „z merytorycznego punktu widzenia jest to najtrafniejszy wybór”. Za to Ernest (16 l.) wybrał warsztaty perkusji za namową kolegów i jest z nich bardzo zadowolony. Uczestnicy opowiadali, że uczyli się różnych rytmów oraz że przygotowują się do występu na koniec projektu. Oczywiście czekamy na to zniecierpliwieni! Uczestnikom podoba się również, że zamiast tradycyjnych bębnów wykorzystują wiaderka. Jest to bardzo pomysłowe rozwiązanie. Adam (17 l.) opowiedział o początkach tych zajęć. Najpierw wszyscy pracowali w małych grupkach nad poszczególnymi częściami utworu. Dopiero teraz połączyli to wszystko w jedną całość, co według mnie brzmiało świetnie!
W rytmach wiaderek
29
Im Percussion – Workshop bin ich verschieden Personen begegnet . Manche haben sich dafur eingeschrieben, weil sie ihre Percussion-Fahigkeiten entwickeln wollten, und die Anderen aus reiner Neugier. Die allgemeine Stimmung ist sehr angenehm. Man sieht, dass die Jugend dort Spass hat. Ich hatte selbst Lust, das Spielen auszuprobieren, und obwohl ich am Anfang etwas verloren war, hat es sich als sehr witzig erwiesen. Man versucht hier, Spass zu haben und dabei etwas Neues zu lernen.
im rhythmus der eimer
Der Workshopleiter, Herr Lars, ist Schlagzeuger vom Beruf. Er wohnt in Berlin, und dort leitet er auch solche Workshops, hier ist er schon zum zweiten Mal. Neben dem Unterrichten, hat er auch weitere Beschaftigungen. Er ist in einer Band, die Ska und Reggae spielt. Bereits seit 18 Jahren spielt er Schlagzeug, was er sehr gerne macht. Er ist mit seinen Teilnehmern sehr zufrieden, weil diese die Sachen schnell verstehen, wobei diese für Anfänger nicht ganz einfach sind. Auch die Schüler sind mit dem Workshop zufrieden. Mateusz (16 J.) spielt Schlagzeug in seiner Freizeit, also, wie er sagte, war dieser Workshop fur ihn „unter dem Gesichtspunkt der Motorik“ die richtige Wahl. Ernest (16 J.) dagegen, hat sich fur die Teilnahme entschieden unter dem Einfluss der Kollegen und ist damit sehr zufrieden. Sie haben erzählt, dass sie verschiedene Rhythmen gelernt haben und jetzt bereiten sie sich für die Abschlusspräsentation vor. Wir warten darauf natürlich ungeduldig! Den Jungs gefällt es auch, dass statt der traditionellen Trommeln sie Eimer benutzen. Das ist eine sehr einfallsreiche Idee. Adam (17 J.) erzählte über die Anfänge dieses Workshops. Zunächst haben alle an bestimmten Rhythmen in kleinen Gruppen gearbeitet. Erst jetzt haben sie alles zu einem Ganzen verbunden, was, meiner Meinung nach, toll klang!
30
UpCycling auch im Trommel-Workshop: Die Instrumente sind alte Eimer, Fässer, Tennisbälle und Bierdeckel. Keine großen Investitionen sind nötig um miteinander zu musizieren und Spaß zu haben
31
upcycling
Prowadząca zajęcia z upcyclingu Juliane (25 l.) od zawsze interesowała się przetwarzaniem różnych rzeczy. Poprzez zajęcia chce uświadomić uczestnikom, jak ważne jest środowisko. Przed wyrzuceniem czegoś do kosza będą wiedzieli, że mogą z tych „śmieci” zrobić coś całkiem przydatnego, nowego i niezwykłego. Uczestniczkami projektu są między innymi Diana i Franzi (14 l.), którym udało się zrobić bardzo pomysłowe portfele. Dziewczyny są bardzo zadowolone z warsztatów. Do czasu rozpoczęcia zajęć nie wiedziały tak naprawdę, o co w nich będzie chodzić. Zainteresowało je, że w tak prosty sposób można stworzyć coś z rzeczy do wyrzucenia. W domu mają zamiar kontynuować tę pracę, ale jest to dla nich tylko zabawa. Projekty to ich własna inwencja, mogły też same wybrać sobie materiały. Kolejna uczestniczka warsztatów, Jacqueline (14 l.), wykonuje tzw. perpetuum mobile, a Manuel i Sebastian (14 l.) – stołek i krzesła z opakowań.
33
Die Workshopleiterin Juliane (25 J.), hat sich schon immer für die Verarbeitung von verschiedenen Gegenständen interessiert. Ihr Workshops hat das Ziel, die Teilnehmer für den Umweltschutz zu sensibilisieren. Bevor sie zukünftig etwas in den Müll werfen, sollen sie wissen, dass es sich daraus etwas ganz Nützliches, Neues und Besonderes machen lässt. Unter den Teilnehmern des Projekts sind Diana und Franzi (14 J.), denen es gelungen ist, sehr originelle Geldbeutel zu basteln. Sie sind mit dem Workshop sehr zufrieden. Bis zum letzten Moment wussten sie nicht wirklich, worum es dabei gehen soll. Sie fanden es interessant, dass es so einfach ist, aus dem Abfall etwas zu schaffen, was man im Alttag benutzen kann ohne es vorher zu kaufen. Sie haben vor, diese Arbeit auch zu Hause fortzusetzen, wobei es eher Spaß bleiben soll. Die Produkte, an denen sie jetzt arbeiten, sind deren eigene Erfindung, sie durften die Materialien selbst aussuchen und haben jedes Detail selbst entworfen. Eine weitere Teilnehmerin, Jacqueline (14 J.) baute ein Mobile, Manuel und Sebastian (14 J.) dagegen bauen aus alten Pappkisten einen Hocker und Stühle.
34
Mit einem Steck - System kann Wellpappe zu stabilen MĂśbeln verarbeitet werden
Ein Geflecht aus Tetrapack Streifen wird zu einer wasserfesten Umhängetasche
Czerwiec 2013 / Juni 2013 Nakład 200 egzemplarzy / Auflage 200 Stück Projekt we współpracy z / ein Projekt von Liceum Ogólnokształcące im. Braci Śniadeckich, Melanchthon Mittelschule Görlitz, Second Attempt e.V. Prowadzenie warsztatów / Workshopleitung Marc Schmidt - Werk.Stadt.Laden. Dresden Tłumaczenie / Übersetzung Aleksandra Wójcik Joanna Spychała Magdalena Kurpiewska Fotografia / teksty Fotos / Texte Weronika Krupińska Nadia Kambo Stanisław Kniaziuk Marcelina Starzyńska Jakub Adaszewski Agata Bałaga Jakub Żelazko Maurice Grötzner Matthias Pahl Jan Frommelt Florian Späthe Szata graficzna / Satz & Layout Marc Schmidt Drukarski / Druck Augustadruck Görlitz
36
37