ser-free 17

Απρίλιος ‘11 #17 vol.03

urban mag

Μη το σκέφτεσαι. Η κατάσταση είναι “πιασ΄ τ΄ αυγό και κούρεφ΄ το” € | Περίπτερα & Πρακτορεία Τύπου 2€

SER-FREE

SER-FREE

SER-FREE

SER-FREE

 1, , 23210 55388

10 SER-FREE

11

12 SER-FREE

... γιατί η ζωή είναι γλυκιά!!! Ναυάρχου Βότση 3, Σέρρες

13

14 SER-FREE

15

16 SER-FREE

17

18 SER-FREE

19

20 SER-FREE

21

22 SER-FREE

23

WELCOME

66

36

48

60

51

TO READ ISSUE 17 2011 36 | My Way Γιάννης Χατζηηλιάδης, 47. Ο γνωστός επιχειρηματίας και πρόεδρος της Συνεταιριστικής Τράπεζας Ν. Σερρών μας ανοίγει τα χαρτιά του. Από την κρίση και τις τράπεζες μέχρι την οικογένεια και τη γυναίκα του που... κρατάει το σπίτι.

51 | Τι γυρεύεις στη Βουλγαρία;

Το πήραμε απόφαση, κάναμε 50 χιλιομετράκια και σου απρουσιάζουμε τι μας τραβά με το που θα περάσουμε τα σύνορα (λές και δεν ήξερες...).

60| Συνέντευξη Πασχαλινά δώρα, της Κωνσταντίνας Τζώγα.

Χάρης Δελλής Vinyl Wizzard: Το μαγικό παιδί των σερρραϊκών ντεκς μιλάει για τη μουσική, το νέο του μαγαζί, μέχρι και το... γάμο.

44 | Τι μας φτιάχνει Vs τι μας χαλάει στις Σέρρες

66 | FACELOOK

ΟΚ, δε μπορείς να τα ‘χεις όλα σ’ αυτή τη ζωή. Είμαστε cool αλλά όχι και τέλειοι...!

Οι μέρες, οι νύχτες, τα ποτά και τα ξενύχτια. Και φυσικά τα πιο φρέσκα πρόσωπα της πόλης.

48| Συνέντευξη

84 | Pick & Choose

Νίκος Ουζούνης Ο coffee master του Volta αποκαλύπτει τα μυστικά του τέλειου καφέ.

87 | Μusic του Δημήτρη Τόλη

42 | Opinions

24 SER-FREE

Χτένισµα | Hair style | Τρέσσα µε 100% φυσική τρίχα Extension µε 100% φυσική τρίχα | Ανταύγειες - βαφή - θεραπεία µαλλιών Εδέσσης 15, Σέρρες, Τηλ. 23210 23975 2

WELCOME MASTHEAD Publicer WIN ΕΠΕ Editor ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΡΑΜΠΑΤΖΗΣ Art creative director Opinions

Fashion director Συνεργάτες

Συνεργάτες Nutri time

Φωτογράφοι

Λονδίνο Βερολινο Υποδοχή διαφήμισης Διανομή Εκτύπωση Υπευθ. συνδρομών

Δέσποινα Γεράκη Γιώργος Ανδρέου Δημήτρης Πασχαδούδης Ανδρέας Βάκαλος Γιάννα Ρασάνη Χριστίνα Γκίρμπα Χρυσάνθη Ιακώβου Δημήτρης Μακρίδης Serraia-embiri Πάνος Πιρετζής Αθηνά Σίγκα Ανδρέας Βάκαλος Αποστολία Ελευθερίου Brain Air

Στυλιανός Σιώπης Αντιγόνη Παπαηλία Ευαγγελία Σιώπη Βασιλική Μιχαλοπούλου Σοφία Πλακαντάρα Μαρία Εμμανουηλίδου Βασιλική Αντώναρου Χρήστος Αντωνίου - Photometro Σάκης Κανιούρας Πάνος Μπεχτσής Ελισάβετ Σωτηριάδου Bartek Kolodziej Στέλλα Δρόντζα Ser- Free Distribution WIN ΕΠΕ Στέλλα Δρόντζα, τηλ. επικοινωνίας: 23210 46380

Σύμβουλος Έκδοσης ΓΙΑΝΝΗΣ ΞΕΝΑΚΗΣ Μηνιαio ΔΩΡΕΑΝ περιοδικό Το Ser-Free Τυπώθηκε σε χαρτί που δεν επιβαρύνει το περιβάλλον

Διάβασε το ser-free όπως τυπώνεται στην διεύθυνση http://issuu.com/ser-free

ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ

SPEAK OUT!

2,5€ το τεύχος ή 25€ το χρόνο Ετήσιες συνδρομές Δήμων 150€ (πακέτο 10τευχών/μήνα) Ετήσιες συνδρομές Τραπεζών, Ν.Π.Δ.Δ.

180€ (πακέτο 10τευχών/μήνα)

Για να επικοινωνήσετε με τη Ser-Free, στείλτε e-mail στο: serfreedesk@ gmail.com, Τηλ. 23210 46745 Γίνε μέλος του Ser-Free group στο FACEBOOK

26 SER-FREE

ΠΟΥ ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΕΙΣ (Stands):

Νοσοκομείο, Κοιλάδα, Εθν. Αντίστασης - έξω από το SEVEN - Flocafe, Goody’s, ΤΕΙ (2), ΚΤΕΛ Θεσ/νίκης, ΚΤΕΛ Νιγρίτας-Σιδηροκάστρου, Πλατεία Εμπορίου (2), Πλατεία Ελευθερίας (απέναντι από το” Χρυσό”), Μανώλη Αν-

δρόνικου (Μπροστά από το “Γατίδης”), Στην πλατεία Κρονίου (μπροστά από τη Vodafone), Ηράκλεια, Σιδηρόκαστρο, Νιγρίτα, Νέα Ζίχνη. ΚΑΙ: Σε ΟΛΑ τα Cafe, Bar, Ξενοδοχεία, Εστιατόρια, Τράπεζες, Δημόσιες Υπηρεσίες, κεντρικά εμπορικά καταστήματα των Σερρών.

27

28 SER-FREE

WELCOME

EDITORIAL Του Αλέξανδρου Αραμπατζή

Επιμήκυνση τώρα!

Η παλιά και η νέα Ελλάδα Οι ιστορίες των λαών είναι γεμάτες από μύθους, θρύλους, σύμβολα και ιερά τοτέμ. Πρόσωπα και καταστάσεις που θρονιάζονται στο απυρόβλητο υπηρετώντας μια συλλογική παραμυθία. Τα δέχεσαι όπως είναι και κάνεις την πάπια, έστω κι αν ξέρεις ότι κρύβονται πολλοί σκελετοί στο ντουλάπι… Ώσπου μια ωραία πρωία η πραγματικότητα έρχεται χαιρέκακα να πάρει την εκδίκηση της. Ο βασιλιάς που χρόνια υποψιαζόσουν ότι ήταν γυμνός, γυρνάει τσίτσιδος και περιφρονημένος, οι μύθοι τσαλαπατώνται και τα ιερά τοτέμ γίνονται… ρόμπα. Χρόνια ολόκληρα μας πιπίλιζαν την καραμέλα της «γενιάς του Πολυτεχνείου». Σήμερα, σιωπή! Τι να πεις όταν η πραγματικότητα σε έχει ξεφτυλίσει… Τώρα πια ξέρουμε. Η υμνολογημένη «γενιά του Πολυτεχνείου», οι σημερινοί πενηνταπεντάρηδες δηλαδή, αφού πούλησαν «επαναστατισμό» (πολλοί, προφανώς, βερεσέ...), αριστεροσύνη και θολοκουλτούρα, έπεσαν σαν ακρίδες στο κράτος και γαλούχησαν ίσως την πιο κακομαθημένη δημοκρατία της ανθρωπότητας. Έτσι συμβαίνει όμως με τα τέκνα των οποίων οι γονείς από ψευτο-Τσε Γκεβάρα στα νιάτα τους έγιναν μετά πουρογκλαμουράτοι βλάχοι με Don Perignon και SUV. Γιατί τι άλλο πέρα από ανυπόφορη Βλαχιά είναι η ευζωία με δανεικά; Δες τους σήμερα πόσο αξιολύπητα λουφάζουν. Και το «καμάρι» τους, η Ελληνική δημοκρατία, στη μέση ηλικία της πια, τριανταεπτά χρόνια μετά τη χούντα, περιφέρει το σαρκίο της. Αυτά όμως τα ξέρεις. Και δε νομίζω να υπάρχει στοιχειωδώς σοβαρός και νοήμων Έλληνας που όταν ρωτά το εαυτό του «τι έφταιξε και φτάσαμε σ’ αυτό το χάλι;» να δυσκολεύεται να βρει την απάντηση.

Εξάλλου, το τσουνάμι της κρίσης έπνιξε πολλούς μύθους. Και μολονότι μπορεί να απέχουμε πολύ ακόμα από την απόλυτη εθνική αυτογνωσία, το να σκαλίζουμε ξανά και ξανά την κακοφορμισμένη πληγή λίγη αξία έχει, πέρα από μια μαζοχιστικά ανακουφιστική εκτόνωση. Το ζητούμενο είναι τι γίνεται τώρα. Τώρα που τα δόντια της κρίσης φτάνουν μέχρι το κόκκαλο και όλοι γύρω πάνε στα χαμένα. Από αυτόν τον χυλό, τι θα βγει; Ποια είναι τα διλήμματα σήμερα; Όταν καθήσει η σκόνη, ποιο θα είναι το καινούριο που θα ορίζει τις ζωές μας; Από τις δυνάμεις που τραβούν αντίθετα το σκοινί ποια θα επικρατήσει; Στάσου. Μη βιαστείς να απαντήσεις. Είναι νωρίς ακόμα. Μαίνεται ο πόλεμος εκεί έξω, πέφτουν κορμιά και κυλάει αίμα στα ρείθρα των δρόμων. Ήδη φαίνεται ότι από τη μια πλευρά της διελκυστίνδας είναι η παλιά Ελλάδα, που σκυλιασμένα παλεύει να μην πεθάνει και από την άλλη κάτι νέο, ασχημάτιστο και άγουρο ακόμη, αλλά φρέσκο, και υγιές, αηδιασμένο από την φαυλότητα του χτες, που γυμνάζεται για να επικρατήσει. Με το μέρος αυτού του νέου είμαστε. Απόλυτα και φανατικά. Αυτό μας αρέσει, αυτό μας εμπνέει, αυτό μας κρατά. Και ας είναι θολό και άχρωμο ακόμα. Εμείς είμαστε στο πλάι του, δίπλα του, μαζί του. Γιατί, κατά βάθος οι καλές μέρες της Ελλάδας, με την χυδαία απληστία, τη σαχλή ευμάρεια, το fake ύφος και το χαμερπές ήθος, μας φόβιζαν περισσότερο.

Καλή Ανάσταση! (Και πες μου την αλήθεια. Έχεις πει ξανά ποτέ Καλή Ανάσταση και να το εννοείς τόσο πολύ;).

29

30 SER-FREE

WELCOME

Ατζέντα της Χρυσάνθης Ιακώβου

Από τη θεατρική παράσταση «Γυναίκα της Πάτρας»

Το αξέχαστο «Ξέχνα ρε Μπίλυ τη Φανή...» ακόμα στοιχειώνει τις παιδικές μου αναμνήσεις. Πού να το ακούσω και live δια στόματος Καζούλη.... Αυτό ακριβώς πάντως σκοπεύω να κάνω στις 28 του Απρίλη, καθώς ο Βασίλης Καζούλης θα τραγουδήσει στη σκηνή της «Ονείρου Ωδήσσειας». Σούπερ! Τι λέτε για ένα μουσικό παραμύθι για μικρούς και μεγάλους; «Τα ρούχα του βασιλιά», εμπνευσμένο από το παραμύθι του Άντερσεν, ανεβαίνει από τη θεατρική ομάδα Ν. Ζίχνης σε σκηνοθεσία Θεοδόση Βογιατζή. Πάμε όλοι στο Πνευματικό Κέντρο Ν. Ζίχνης στις 28 και 29 του Απρίλη, στις 20:30 ακριβώς. Είσοδος ελεύθερη... (Και για όσους το χάσουν, 2 Μαΐου Αλιστράτη, 4 Μαΐου Γάζωρο, 5 Μαΐου Δραβίσκο!). Για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά το Velvet Bus ταξιδεύει στην Ελλάδα και κάνει και φέτος στάση στην πόλη μας. Το κινούμενο αυτό μουσικό φεστιβάλ έχει για φέτος επιβάτες τους The Callas, The Velvoids, Le Page, Nasty Beach και αναμένεται να κάνει στάση στις Σέρρες την 1η Μαίου στο Rococo. Τι καλύτερο για κλείσιμο Πρωτομαγιάς... Το’ πα και το ξαναλέω, τη «Γυναίκα της Πάτρας» δεν τη χάνω για κανένα λόγο. Γιώργος Χρονάς υπογράφει το κείμενο, Λένα Κιτσοπούλου στη σκηνοθεσία και Ελένη Κοκκίδου επί σκηνής. Από τα πιο πολυσυζητημένα έργα, θα ’μαι παρούσα στα

«Αστέρια», είτε στις 13 είτε στις 14 είτε στις 15 Μαΐου. (Από το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Σερρών). Τα λογοτεχνικά σεμινάρια της Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης Σερρών ολοκληρώθηκαν ήδη τον Απρίλη. Πάμε να κάνουμε μια ανασκόπηση της χρονιάς στις 16 του Μάη στη Βιβλιοθήκη. Να συζητήσουμε για τα βιβλία που μελετήσαμε, να ακούσουμε λίγη μουσική, να τα πούμε μεταξύ μας, ωραία θα είναι... (Από τη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Σερρών). Λατρεύω το ερασιτεχνικό θέατρο, γι’ αυτό θα βρίσκομαι στα «Αστέρια» στις 18 του Μάη για να απολαύσω το τμήμα εφήβων του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Σερρών. Πανεπιστημιάδα παρακολουθώ φανατικά τα τελευταία χρόνια. Θεατρικές ομάδες από πανεπιστήμια της Ελλάδας ταξιδεύουν μέχρι τις Σέρρες και παρουσιάζουν τη δική τους θεατρική πρόταση. Οι παραστάσεις συνήθως ξεπερνούν κάθε προσδοκία... Μην τις χάσετε! 19 Μαΐου με 5 Ιουνίου στα «Αστέρια»! Η σειρά διαλέξεων «Ψηφίδες ψυχολογίας» που διοργάνωσε η Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη με εισηγητή τον ψυχίατρο Μιχάλη Σωτηρίου δυστυχώς φτάνουν στο τέλος. Να πάμε να ακούσουμε και την τελευταία διάλεξη με θέμα «Η εφηβεία ως οικογενειακή κρίση». Άκρως ενδιαφέρον... 30 του Μάη, στη Βιβλιοθήκη.

Κάθε χρόνο ενθουσιάζομαι με τις παραστάσεις που ανεβάζει η θεατρική ομάδα του «Ορφέα», έτσι δε σκοπεύω να χάσω ούτε τη φετινή. «Ω, τι κόσμος μπαμπά» του ασύγκριτου Κώστα Μουρσελά στα «Αστέρια», στην πειραματική σκηνή, στις 7 και 8 Ιουνίου. (Στα πλαίσια των παράλληλων δράσεων του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Σερρών: παρουσίαση παραστάσεων από ερασιτεχνικές ομάδες των Σερρών). Η νεοσύστατη πειραματική σκηνή του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Σερρών σκοπεύει να παρουσιάσει την πρώτη της δουλειά στις 13 Ιουνίου με το έργο «Η μικρή μας πόλη». Μα ποιος δε θα πάει; (Στην πειραματική σκηνή των «Αστεριών», στα πλαίσια των παράλληλων δράσεων του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Σερρών: παρουσίαση παραστάσεων από ερασιτεχνικές ομάδες των Σερρών). Και για όσους θελήσουν κι άλλο, στις 15 του Ιούνη «Το Σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα» του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, και πάλι από την πειραματική σκηνή του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Σερρών. Και πάλι εκεί θα είμαι.... (Στην πειραματική σκηνή των «Αστεριών», στα πλαίσια των παράλληλων δράσεων του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Σερρών). * Ενδέχεται να υπάρξουν αλλαγές στις ημερομηνίες των παραστάσεων που πρόκειται να ανέβουν από το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Σερρών τον Ιούνη.

31

32 SER-FREE

WELCOME

Σεμινάριο επαγγελαμτικού προσανατολισμού από τα φροντιστήρια Κορυφή

special events

Τα φροντιστήρια “Κορυφή” πραγματοποίησαν με ιδιαίτερη επιτυχία το Σάββατο 12 Μαρτίου σεμινάριο επαγγελματικού προσανατολισμού με τίτλο “Επιλογή Σπουδών και Επαγγέλματος”. Η εκδήλωση ήταν ανοιχτή στο κοινό κι έλαβε χώρα στο ξενοδοχείο Φίλιππος - Ξενία με βασικό ομιλητή τον κ. Στράτο Στρατηγάκη, μαθηματικό -ερευνητή. Η επιτυχία της εκδήλωσης δε συνάγεται μόνο από την κατάμεστη από μαθητές και γονείς αίθουσα, όσο κυρίως από το γόνιμο προβληματισμό που δημιουργήθηκε στους υποψήφιους φοιτητές για το επάγγελμα που τους ενδιαφέρει. Η ομιλία περιστράφηκε αρχικά γύρω από πρακτικά ζητήματα σχετικά με τα δημοφιλέστερα επαγγέλματα, ακολούθησε μια θεωρητική ενημέρωση αναφορικά με τα κριτήρια επιλογής σχολών κι ολοκληρώθηκε με τις ερωτήσεις μαθητών -γονέων. Τα φροντιστήρια ΚΟΡΥΦΗ (Μεγ. Αλεξάνδρου 2) παρέχουν πλήρη και συνεχή ενημέρωση και βοήθεια στους μαθητές σε συνεργασία με τον κ. Στρατηγάκη, αποσκοπώντας στην ορθή επιλογή επαγγέλματος.

33

special events

WELCOME

34 SER-FREE

1 χρόνος Cafe Santan Είναι μωράκι ακόμα (έσβησε τα πρώτα του κεράκια), αλλά τι μωράκι, θαυματουργό! Το Santan μπορεί να μετρά μόλις 12 μήνες ζωής αλλά οι μουσικές του, τα live του και το χαλαρό mood του ήρθαν για να μείνουν.

Cheers!

35

MY WAY

Γιάννης Χατζηηλιάδης, 47,

επιχειρηματίας, πρόεδρος της Συνεταιριστικής Τράπεζας Ν. Σερρών. Από τότε που ανέλαβε τα ηνία έχει ευτυχήσει να βλέπει την τράπεζα να μεγαλώνει συνεχώς. Αναζητά την ισορροπία μέσα από τη δουλειά και την οικογένεια, πιστεύει στη δύναμη των καλών συνεργατών, δε θα μπορούσε να γίνει «μαϊντανός» κι εξηγεί πως γίνεται και μέσα στην κρίση, η Συνεταιριστική τράπεζα να αναπτύσσεται. Συνέντευξη: Αλέξανδρου Αραμπατζή. Φωτογραφία: Χρήστος Αντωνίου, photometro.

Τ

Τα επτά χρόνια που είμαι στο τιμόνι της τράπεζα έχουμε μία συνεχή ανοδική πορεία, μια συνεχή ανάπτυξη σε όλα τα μεγέθη: ενεργητικό, χορηγήσεις, καταθέσεις, μέλη, κεφάλαιο. Όλο αυτό αποδίδεται στη δουλειά, στην πολλή δουλειά. Και όχι απαραίτητα στη δική μου τη δουλειά αλλά στη δουλειά των συνεργατών μου και πρωτίστως του γενικού διευθυντή μας του κ. Γιώργου Ψαρογιάννη. Κάθε μήνα κάνουμε απολογιστικές μελέτες. «Είμαστε μέσα στους στόχους μας;» ρωτάμε τους εαυτούς μας. Δεν αφήνουμε τίποτα στην τύχη. Οι μεγάλες τράπεζες είναι πολύ πιο απλωμένες από μας, έφτασαν στο σημείο να είναι υπερδανειστικές, με έκθεση σε τοξικά ομόλογα κλπ. Η κρίση λοιπόν τις έχει χτυπήσει πολύ έντονα. Εμείς αντίθετα αγοράζουμε από την τοπική αγορά και πουλάμε στην τοπική αγορά. Γ’ αυτό και η κρίση μας έχει επηρεάσει πολύ λιγότερο. Εμείς μέσα στην κρίση μεγαλώνουμε, αναπτυσσόμαστε. Μεταξύ άλλων, σε σύγκριση με τις άλλες τράπεζες, εκτός από τα ελκυστικά προϊόντα που προσφέρουμε (όπως το υψηλότερο από τον ανταγωνισμό επιτόκιο καταθέσεων), αυτό που μας διαφοροποιεί είναι ότι είμαστε ταχύτατοι. Εδώ οι διαδικασίες προχωρούν γρήγορα. Κι αυτό οι πελάτες μας το εκτιμούν ιδιαίτερα. Σε συνεργασία με τέσσερις ακόμα Συνεταιριστικές τράπεζες από τη Βόρεια Ελλάδα σχεδιάζουμε τη συγχώνευση μας για να μεγαλώσουμε τα μεγέθη μας και να ανοίξουμε και νέα καταστήματα. Ξέρετε, πλέον η «τοπικότητα» μας είναι η Περιφέρεια. Αλίμονο αν μείνουμε ακόμα στο νομό μας ή, παλαιότερα ακόμα, στις επαρχίες. Μάλιστα οι νομοί της Βόρειας Ελλάδος έχουν πολλά κοινά χαρακτηριστικά που ενισχύουν την τοπικότητα τους. Και αναμένουμε να αναπτυχθούμε σε άλλους δέκα νομούς όπου δεν υπάρχουν συνεταιριστικές τράπεζες και στη Θεσσαλονίκη όπου όλες μαζί έχουμε πάρα πολύ μεγάλη πληθυσμιακή παρουσία. Οι Συνεταιριστικές τράπεζες έρχονται να καλύψουν ένα κενό που αφήνουν οι άλλες εμπορικές τράπεζες. Παλαιότερα οι πελάτες ένιωθαν ότι η «τοπική» τους τράπεζα ήταν το υποκατάστημα μιας κρατικής τράπεζας της πόλης τους. Αυτή η αντίληψη πλέον τείνει να πάψει να υφίσταται. Στην Ευρώπη άλλωστε το τοπικό τραπεζικό σύστημα το εκφράζουν οι συνεταιριστικές τράπεζες. Ξέρω ότι κουβαλάμε ένα αρνητικό: Πες στον Έλληνα «συνεταιρισμός» και το μυαλό του πάει στην καταστρατήγηση. Εμείς όμως είμαστε κάτι εντελώς διαφορετικό. Οι συνεταιριστικές τράπεζες διέπονται από σκληρό έλεγχο. Ο ίδιος ελεγκτής που ελέγχει τις άλλες τράπεζες ελέγχει κι εμάς. Μας ξεσκο-

36 SER-FREE

νίζουν, κυριολεκτικά, κάθε χρόνο. Και φυσικά δεν υπάρχει ούτε στο ελάχιστο πολιτικός παρεμβατισμός εδώ μέσα. Οικοδομή και αυτοκίνητο είναι οι δύο κλάδοι που χτυπήθηκαν σφοδρότερα από την κρίση. Πλέον όμως δεν υπάρχει επιχείρηση στο νομό μας που να μην υφίσταται τις συνέπειες της κρίσης. Μιλάμε για πτώση τζίρου σε μέγεθος τέτοιο που δημιουργεί ζημίες ή μηδενικά κέρδη. Ο τρόπος για να βγούμε απ’ αυτό είναι μέσω την ανάπτυξης. Και ανάπτυξη χωρίς δημόσιες επενδύσεις δε γίνεται. Απευθύνονται πλέον σε μας πολλοί σοβαροί Σερραίοι επιχειρηματίες που συναντούν αγκυλώσεις και προσχώματα σε άλλες τράπεζες λόγω της κρίσης. Εμείς τους αντιμετωπίζουμε διαφορετικά. Και μακάρι να μπορούσαμε να τους εξυπηρετήσουμε όλους, αλλά εκ των πραγμάτων δε γίνεται. Αγροτική οικονομία, γεωθερμία, τουρισμός, διαμετακομιστικό εμπόριο μπορούν να βάλουν το νομό μας σε αναπτυξιακή τροχιά. Πάντως βλέπετε τι έγινε με το βιοτεχνικό πάρκο όπου ενώ αρχικά υπήρχαν σοβαρά κίνητρα για να εγκατασταθούν εκεί επιχειρήσεις πλέον «κόλλησαν» όλα. Πολύ φοβάμαι πως ο,τι γίνει τα επόμενα χρόνια θα γίνει από ξένους που θα έρθουν να αγοράσουν στην Ελλάδα φτηνά. Είναι δύσκολο να πεις τι κάνει τον πολύ καλό μάνατζερ. Εγώ πάντως θα πρότασσα την ισορροπία διοίκησης, όχι τόσο τις γνώσεις πάνω στο αντικείμενο. Μπορείς να βρεις τους ανθρώπους που θα ξέρουν το αντικείμενο. Το κρίσιμο είναι η διαχείριση των ανθρώπινου δυναμικού. Είναι καλοί επιχειρηματίες οι Σερραίοι, είναι αγωνιστές. Απλώς τελευταία βιώνουν δύσκολες καταστάσεις. Πάντως πάρα πολλοί παραμένουν αισιόδοξοι. Καμία φορά ίσως και παραπάνω απ’ όσο πρέπει. Έχω μεγάλες ενοχές που λείπω πολλές ώρες από την οικογένεια, τη σύζυγο και τα παιδιά μου. Σε κάθε περίπτωση η σύζυγός μου κρατάει το σπίτι, αυτή φέρνει την ισορροπία εκεί. Αλλιώς θα τα είχα διαλύσει όλα. Αποφεύγω να πηγαίνω όλη την ώρα σε εκδηλώσεις. Πηγαίνω επιλεκτικά σε όσες πρέπει να πάω ή μπορώ να πάω. Δε θέλω να γίνομαι μαϊντανός. Δεν υπάρχει λόγος να σφίγγεις χέρια όλη την ώρα… Ποτέ δε μου άρεσε η πολιτική. Εμένα με ενδιαφέρει η επιχειρηματικότητα και η εμπλοκή μου με τα κοινά είναι μόνο μέσα στον επιχειρηματικό κλάδο. Εκεί είμαι ταγμένος, αυτή με γεμίζει.

MY WAY

37

OPINION

Για το Νίκο Παπάζογλου, έναν από τους μεντορές μου Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ

Τ

Τον συνάντησα στη Θεσσαλονίκη του ’80. Αν σήμερα συζητούμε θαυμαστικά για τη δημοφιλία κάποιων τραγουδοποιών, είναι γιατί έχουμε “ξεχάσει” την περίπτωση Παπάζογλου τα χρόνια μετά το “Χαράτσι” (ο καλύτερος του προσωπικός δίσκος). Ο Νικόλας, ο “Παπάζης” ή “Παπάζ γάβρουμ” ή “Πούσπούλ” (pushpull, από ένα τύπο λυχνίας που πολύ του άρεσε, μια και ήταν και ηλεκτρονικός περιωπής), υπήρξε ο ένας, ο πρώτος, ο πλέον λατρεμένος, ο κατεξοχήν εναλλακτικός σταρ του Ελληνικού Τραγουδιού τα τελευταία εικοσιπέντε χρόνια, με πολύ μακριά και καταϊδρωμένο τον...δεύτερο. Το “κακό” είχε ξεκινήσει από την “Εκδίκηση της Γυφτιάς” και “Τα Δήθεν”, τους δυο δίσκους με μουσική Νίκου Ξυδάκη και λόγια Μανώλη Ρασούλη (άλλη πρόσφατη συνταρακτική απώλεια), όμως με το “Χαράτσι” τα πράγματα έγιναν...ανεξέλεγκτα. Στις συναυλίες του γινόταν χαμός, με το νεανικό (κυρίως) ακροατήριο να παραληρεί, να δονείται, να διονυσιάζεται, να χορεύει, να ορμάει στη σκηνή (τα κορίτσια περισσότερο) για να τον φιλήσει, να τον αγγίξει, να του αποσπάσει (αν είναι δυνατόν) ένα κομμάτι από το περίφημο τζιν πουκάμισο ή το κόκκινο μαντήλι. Ο εωρακώς μεμαρτύρηκε - έπαιξα μαζί του στην Ταχεία Θεσσαλονίκης (την περίφημη ηλεκτρολαϊκή μπάντα του) από το ’85 ως το ’87, σε συναυλίες σ’ όλη την ελληνική επικράτεια (μαζί και στην περίφημη συναυλία στο Λυκαβηττό που τάραξε τα αθη38 SER-FREE

ναϊκά νερά της αυτοπεποίθησης για την υποθετική μουσική πρωτοκαθεδρία της πρωτεύουσας). Ο Παπάζογλου υπήρξε και παρέμεινε δια βίου Ροκάς, όχι όμως γραφικός αντιγραφέας της “ξένης” ηλεκτρικής μουσικής (που ήξερε - όπως κι ο Σιδηρόπουλος κι οι Κατσιμιχαίοι - καλύτερα από όλους τους δήθεν ροκ γύρω του), αλλά επίμονος κηπουρός μιας σποράς που θα συνδύαζε τις δυο του αγάπες (Λαϊκό και Ροκ) σ’ ένα “είδος μεικτό και νόμιμο” (είχε υιοθετήσει τον ιδιοφυή αφορισμό του Σολωμού στην εισαγωγή των Ελεύθερων Πολιορκημένων), σε μια ενότητα αδιάσπαστη, αυθεντική. Τον αγάπησα, αυτόν τον “χίππη” που ήταν εξίσου συναρπαστικός τραγουδιστής, καλός τραγουδοποιός, σπουδαίος ηχολήπτης, βαρβάτος ηλεκτρονικός, πιλότος, καπετάνιος... Η ηχογραφητική του δεινότητα κι ανεξάντλητη επινοητικότητα με επηρέασε καταλυτικά όταν επέστρεψα από το εξωτερικό με βασικές σπουδές ηχοληψίας, και ξεκίνησα στο περίφημο “Αγροτικόν” (το στούντιο του) να μετατρέπω τη θεωρία σε πράξη, να βουλιάζω στο εκμαυλιστικό σύμπαν τεχνολογίας της ηχητικής καταγραφής μουσικών ερεθιστικών και πολθαγαπημένων - στο “Αγροτικόν” όπου συνάντησα όλους σχεδόν τους τωρινούς σημαντικούς του τραγουδιού (Πορτοκάλογλου με Φατμέ, Μάλαμα, Περίδη, Μπακιρτζή - μαζί κι εγώ με τις αμφιβολίες, την ταραχή και την τυρράνια του ανέκφραστου ακό-

μα κόσμου που πάλευε να ξεπηδήσει από μέσα μου) ως νέους φερέλπιδες δημιουργούς που ο Παπάζογλου τίμησε με την καθοριστική συνδρομή του με κάθε δυνατό τρόπο - παραγωγική επιμέλεια, δωρεάν διάθεση του στούντιο, ενθάρρυνση, ουσιαστικές συμβουλές, χρηματοδότηση. Ο Νίκος που ερμήνευσε μοναδικά όσα τραγούδησε (δικά του κι αλλουνών - Σαββόπουλο, Ξυδάκη, Περίδη, Μάλαμα, Βαγιόπουλο, Αλαγιάννη...), ο Νίκος που άνοιξε το δρόμο, αυτόν τον μεικτό και νόμιμο σε μας τους νεώτερους, ο Νίκος που δεν αφέθηκε στο παμφάγο σύστημα των media ώστε να εξαργυρώσει την πολύτιμη του αυτάρκεια με δοτά προνόμια, ο Νίκος που δεν κατέληξε ποτέ συντηρητικός κι υπερόπτης. Το χειμώνα του ’87 - ’88 έπαιξα μαζί του στο Σείριο, τον μουσικό χώρο που δημιούργησε και κατεύθηνε αισθητικά (αλλά κυρίως ηθικά) ο Μάνος Χατζιδάκις. Παίζαμε τον “Αύγουστο”, το πιο λαμπρό του τραγούδι, η ηχογράφηση με πιάνο είναι από εκείνες τις βραδυές - χτυπούσα τα πλήκτρα κάθε βράδυ με την ίδια, αμείωτη, ένταση, την ίδια συγκινημένη αμηχανία, εγώ, ένα παιδί από τις Σέρρες, που βρέθηκα ανάμεσα σε ιερά τέρατα: “Μα γιατί το τραγούδι να’ ναι λυπητερό....”...........“Σ‘ αγαπάω μα δεν έχω μιλιά να στο πώ...”. Κι αυτός - τ’ ορκίζομαι - είν’ ένας καημός αβάσταχτος.

! α ζ ε π ά ρ τ ς α μ Η δική

Βασ. Βασιλείου & Νικ. Πλαστήρα, Σέρρες Τηλ. 23210 98063, Fax. 23210 98069 e-mail: syntraser@otenet.gr www.serrescoopbank.gr

39

OPINION

Κλεψύδρα «Το μέρος της ζωής που ζούμε ουσιαστικά είναι μικρό. Γιατί όλο το υπόλοιπο μέρος της ύπαρξης δεν είναι ζωή, είναι απλώς χρόνος» - Λούκιος Ανναίος Σενέκας. Κείμενο, Φωτογραφία Γιάννης Ξενάκης

Ταχύ το πέρασμα από τα Χριστούγεννα έως το Πάσχα. Ταξίδι Σέρρες, Θεσσαλονίκη απόγευμα Τετάρτης με το ΚΤΕΛ. Ώσπου να κόψεις εισιτήριο έφτασες και ας γκρίνιαζες πως θα περάσει η ώρα. Τώρα όμως που γλιστρούν τα μερόνυχτα σαν το σαπούνι από τα υγρά σου χέρια πάλι παραπονιέσαι. Η ζωή, αν γνωρίζεις πώς να τη χρησιμοποιήσεις, διαρκεί πολύ. Αλλά υπάρχουν κάποιοι που διακρίνονται από ασίγαστη πλεονεξία, ενώ άλλοι είναι στανικά προσηλωμένοι σε ανώφελες πράξεις. «Το μέρος της ζωής που ζούμε ουσιαστικά είναι μικρό». «Σίμιλις ενταύθα κείται βιούς μέν έτη τόσα, ζήσας δε έτη επτά». Γιατί όλο το υπόλοιπο μέρος της ύπαρξης δεν είναι ζωή, είναι απλώς χρόνος, όπως έγραφε ο Λούκιος Ανναίος Σενέκας στο κείμενο του «Για το Σύντομον του Βίου» το 49 π.Χ. Και αυτές τις γιορτές όπως τις σχόλες θα τρέξεις να προλάβεις τα πάντα χωρίς να καλοσκεφτείς τι είναι τα πάντα για ‘σένα. Δουλειά, τραπεζώματα, καφέδες, ποτά, υποχρεώσεις ξενύχτια, σεξ, τσιγάρα ξανά δουλειά και ξανά τραπεζώματα. Όλα βιαστικά, χωρίς περιθώριο σκέψης. Σαν τις διαφημίσεις που πέφτουν ως ριπή ανέμου στην οθόνη σου όταν παρακολουθείς την αγαπημένη σου τηλεοπτική σειρά. Αποσβολωμένος, στις τρεις με τέσσερις πρώτες, στέκεσαι στον καναπέ με το τηλεκοντρόλ στο χέρι χωρίς να μπορείς να αντιδράσεις. Μια ζωή σαν διαφημιστικά σποτ λοιπόν τα φοράς, τα τρως, τα παντρεύεσαι και τρέχεις με την ταχύτητα τους. Ελάχιστα ηδονικά δευτερόλεπτα που αρχίζουν και τελεύουν χωρίς να καταλαβαίνεις ότι εισβάλουν μέσα σου διαδοχικά το ένα πίσω από το άλλο. Μέχρι να ξαναρχίσει η σειρά σου και να συνεχίσεις το τρελό «πάρτυ» του λήθαργου.

40 SER-FREE

Σκέφτηκες τι είναι Πάσχα για εσένα; Όχι για την θρησκεία σου, όχι για τους φίλους σου, για την γυναίκα σου, για την οικογένεια σου, αλλά για σένα. Τι θα σε ευχαριστούσε και θα σε γέμιζε από την κορυφή ως τα νύχια να κάνεις, να νιώσεις, να αισθανθείς, αυτό το μικρό διάστημα της παύσης από την εργασία σου. Ή είσαι από αυτούς τους ανόητους που λένε γεμάτοι περιφρόνηση « Σιγά μωρέ, γιορτές είναι θα περάσουν». Γιατί ξέρεις, και αυτή ζωή είναι θα περάσει. Βέβαια πολλοί το λένε και αυτό και ας δίνουν μετά μικρές ή και μεγάλες περιούσιες για λίγο χρόνο παραπάνω. Θυμάσαι όταν ήσουν μικρό παιδί τι χαρά που ένιωθες τις γιορτινές ημέρες; Πόσο όμορφα μύριζαν τα αφράτα κουλούρια της μαμάς ή της γιαγιάς σε σχήμα πλεξούδας όταν έβγαιναν από το φούρνο; Πόσο ευτυχισμένος ένιωθες όταν το κατακόκκινο αυγό σου έσπαζε τα υπόλοιπα αυγά και ας σε άφηναν επίτηδες να κερδίσεις. Πόσο χαρούμενος ήσουν όταν έβλεπες ξαδέλφια και φίλους που είχες να τους δεις από τις προηγούμενες γιορτές. Τι λαχταρά είχες να ξεχυθείς σε αλάνες και πλατείες με ένα τόπι στα πόδια να ματώσεις γόνατα και αγκώνες. Τότε που ήσουν μικρός και ανόητος ήξερες να ξεχωρίσεις το διάβασμα-διάβασμα και το παιχνίδι-παιχνίδι, το σχολείο-σχολείο και οι διακοπές-διακοπές. Τώρα τα σκάτωσες λιγάκι. Που έκρυψες πια όλα αυτά τα συναισθήματα, σε ποιο μπαούλο είναι καταχωνιασμένα τα παιδικά γιορτινά σου ρούχα και οι απλές παλιές λαμπάδες σου και δεν μπορείς να τα βρεις όλα αυτά; Πως κατάντησες έτσι μεγάλε; Τι φταίει; Η δουλειά; Οι τράπεζες; Η οικογένεια; Η γκόμενα; Η ψευδαίσθηση της μεγάλης ζωής που πάντα ήθελες; Οι λογιστές που σε κυβερνούν; Η μήπως ότι δεν έχεις χρόνο; Γιατί ξέρεις χρόνος υπάρχει, αλλά ποιος ξέρει να τον χρησιμοποίει;

41

OPINION

Πασχαλινά δώρα Της Κωνσταντίνας Τζώγα, konstantinat@hotmail.com

Ε

Είναι Σάββατο πρωί, λάμπει ένας υπέροχος ήλιος και με τον Μ. συναντιόμαστε στην αγορά για να πάρουμε δώρο σε έναν κοινό μας φίλο. Όσο τριγυρνάμε και χαζεύουμε τις πασχαλινές βιτρίνες, πέφτουμε ενίοτε πάνω σε παλιούς γνωστούς, που λείπουν χρόνια και επιστρέφουν στην πόλη για τις γιορτές. Παρόλο που έχουμε χάσει κάθε επαφή, χαιρετιόμαστε με προσποιητό ενθουσιασμό και ανταλλάσουμε βιαστικά τα νέα μας χωρίς να προσέχουμε τι λέμε ο ένας στον άλλο, λες και είμαστε μέλη κάποιου συλλόγου και βρισκόμαστε σε φιλανθρωπικό δείπνο ή κάτι τέτοιο. Είναι από αυτές τις στιγμές που συνειδητοποιείς ότι μεγαλώνεις και μερικές συμβατικές συμπεριφορές, όπως το να δείχνεις ενδιαφέρον για τις ζωές ανθρώπων που πολλές φορές έχεις ξεχάσει το όνομα τους, δεν είναι τόσο προδοτικές όσο πίστευε ο εαυτός σου της πρώτης νεότητας, που ορκιζόταν στο όνομα της αυθεντικότητας. Κάποια στιγμή, στέκομαι μπροστά από ένα μεγαλοκατάστημα παιδικών παιχνιδιών στον πεζόδρομο περιμένοντας τον Μ. που πετάχτηκε στο περίπτερο πιο κάτω για τσιγάρα. Δίπλα μου ένα ζευγάρι ηλικιωμένων κοιτάζει τη βιτρίνα. Η κυρία δείχνει στον άντρα της ένα τηλεκατευθυνόμενο αυτοκινητάκι. «Να, αυτό είναι, από πέρυσι το ζητάει. Κάθε μέρα περνάμε και το χαζεύει με τις ώρες», λέει αναφερόμενη προφανώς στο εγγονάκι τους. Ο κύριος

42 SER-FREE

φαίνεται σκεφτικός. «Πόσο έχει;», ρωτάει. «Εβδομήντα ευρώ», απαντά κάπως διστακτικά εκείνη, σα να φοβάται να ξεστομίσει τις λέξεις. «Αποκλείεται», λέει αποφασιστικά αυτός, «έχουμε άλλα τρία να πάρουμε. Κάτι φθηνότερο, άλλη φορά αυτό». Μεγάλη παύση. «Το ζητάει από πέρυσι», την ακούω να μουρμουρίζει μέσα από τα δόντια της καθώς κατευθύνονται προς την είσοδο. Δύσκολοι καιροί για παππουδογιαγιάδες, σκέφτομαι. Αρχίζω σιγά σιγά να παρατηρώ προσεκτικότερα τον κόσμο που μπαινοβγαίνει στα μαγαζιά. Είναι αρκετός αλλά οι περισσότεροι θέλουν απλά «να ρίξουν μια ματιά», ενώ όσοι αγοράζουν παίρνουν αυστηρά συγκεκριμένα πράγματα. Ακόμα και εμείς δυσκολευόμαστε πολύ να διαλέξουμε και παριστάνουμε τους εκλεκτικούς, αλλά στην πραγματικότητα και οι δυο ξέρουμε ότι μας απασχολεί βασικά το θέμα της τιμής. Φαίνεται πως όλοι, στη μανία μας να αποδείξουμε ότι παραμένουμε αισιόδοξοι και προσπαθώντας να ξορκίσουμε τον φόβο μας, συνεχίζουμε να λειτουργούμε σα να μη συμβαίνει τίποτα, ωστόσο μας προδίδουν οι λεπτομέρειες. Σχεδόν με πιάνει το παράπονο. Ξέρω ότι η περίοδος του Πάσχα δεν είναι τόσο χαρούμενη όσο των Χριστουγέννων και η κρίση έχει μουδιάσει τα πάντα, αλλά υποτίθεται ότι οι εορταστικές αγορές είναι διασκεδαστικές και σου φτιάχνουν το κέφι, έτσι δεν είναι;

Το απόγευμα ετοιμάζομαι για την εκκλησία. Λατρεύω τους ύμνους της Μ. Εβδομάδας, αληθινή ποίηση. Μάλιστα έχω πάρει και μια μικρή σύνοψη με την εικόνα του Ιησού στο εξώφυλλο, με ακάνθινο στεφάνι και βλέμμα ικετευτικά στραμμένο ψηλά, για να τους παρακολουθώ προσεκτικότερα. Μερικές φορές αντιγράφω από μέσα στίχους που μου αρέσουν σε βιβλία και τετράδια, όπως έκανα στο σχολείο με τα αγαπημένα μου τραγούδια. Βάζοντας την στη τσάντα, θυμάμαι εκείνο το περιστατικό πέρυσι, όταν την πρωτοαγόρασα. Ήταν από τις ελάχιστες φορές που έβρισκα ελεύθερο κάθισμα στο ναό, και γεμάτη ενθουσιασμό για το βιβλιαράκι μου προσπαθούσα να συντονιστώ με τον καλλίφωνο ψάλτη. Λίγα λεπτά αργότερα μια κυρία, γύρω στα 70, με κάτασπρα μαλλιά και κόκκινο κραγιόν, σα πρωταγωνίστρια στα «Χρυσά Κορίτσια», με πλησίασε, κοντοστάθηκε για λίγο μπροστά μου και τελικά πήγε και κάθισε στην απέναντι πλευρά. Ωστόσο, κάθε τόσο αισθανόμουν τα μάτια της να με καρφώνουν αποδοκιμαστικά. Από τους ψιθύρους των άλλων κυριών γύρω μου κατάλαβα ότι έπιασα τη συνηθισμένη της θέση και την ανάγκασα να καθίσει σε άλλη καρέκλα. Όταν τελείωσε η λειτουργία και έκλεισα τη σύνοψη για μια στιγμή μου φάνηκε πως το βλέμμα του Ιησού δεν έμοιαζε πια παρακλητικό αλλά μάλλον απελπισμένο…

OPINION

Citizens in action! Της Χρυσάνθης Ιακώβου, chrisaiak@hotmail.com

Α

Αν θέλαμε να μιλήσουμε για την εποχή που διανύουμε με μετεωρολογικούς όρους, τότε μάλλον θα λέγαμε ότι διανύουμε την «απόλυτη ξηρασία», αν πάλι χρησιμοποιούσαμε κινηματογραφικούς όρους θα λέγαμε πως «το έργο έκανε κοιλιά», σύμφωνα με την πολιτική γλώσσα θα κάναμε λόγο για «εποχή λιτότητας», ενώ στην αργκό θα λέγαμε απλά, απερίφραστα και αποστομωτικά «χέσε μέσα». Αλλά επειδή δυστυχώς μιλάμε με οικονομικούς όρους, η μόνη λέξη που ακούγεται διαρκώς τον τελευταίο καιρό είναι «κρίση». Και ακούγεται σε τόσο μεγάλο βαθμό που η βασανιστική επανάληψη της λέξης είναι χειρότερη πλέον και από την ίδια την κατάσταση. Πρόκειται μάλλον για κάποιο, καλά σχεδιασμένο, σατανικό πλάνο τύπου Κουρδιστό Πορτοκάλι, ώστε να μας εξοντώσουν όλους μέσω του πληκτικού all day-every day βομβαρδισμού εκφοβιστικών μηνυμάτων σχετικά με το τι μέλλει γενέσθαι. Μέσα λοιπόν σε αυτήν τη νέκρα των τελευταίων μηνών (όρος γραφείου τελετών αυτή τη φορά), έσκασε μια είδηση που μου κίνησε το ενδιαφέρον. «Δημιουργείται και στις Σέρρες το κίνημα των Serrealistas», μου ανακοίνωσε μια μέρα περιχαρής ένας πολύ καλός φίλος και «μέλος» του εν λόγω κινήματος. Βλέποντας την απορημένη έκφραση μου συνεχίζει: «Είναι το αντίστοιχο των Atenistas στην Αθήνα, των Thessalonistas στη Θεσσαλονίκη και πάει λέγοντας...». Εξακολουθώ να είμαι τραγικά άσχετη και μου εξηγεί πως πρόκειται για ομάδες πολιτών, οι οποίες, χωρίς να έχουν ως απώτερο σκοπό το κέρδος, προσπαθούν, κατά βάση μόνες τους αλλά και σε συνεργασία με κάποιους φορείς,

να ομορφήνουν την πόλη τους και να καλυτερεύσουν τις συνθήκες διαβίωσης σε αυτήν. «Παρεμβαίνεις αισθητικά σε ένα κακοδιατηρημένο κτίριο, κάνεις μια δεντροφύτευση, οργανώσεις μια αιμοδοσία... τέτοια πράγματα». Αντί να χαρώ που θα ξυπνήσει κάτι καινούργιο και στις Σέρρες εν τω μέσω της απόλυτης μιζέριας, αρχίζω αυθόρμητα να εξαπολύω έναν πύρινο λόγο, εξηγώντας για πολλή ώρα ότι δεν είναι δυνατόν να αναλαμβάνουν οι πολίτες δράσεις όταν την ίδια στιγμή οι φορείς δεν κάνουν τίποτα κι ότι ο εθελοντισμός είναι καλό πράγμα μόνο όταν το κράτος κάνει πραγματικό έργο, διαφορετικά είναι σκέτη κοροϊδία, κι ότι μέσα στα τόσα προβλήματα που έχουμε δεν μπορεί να μας μένει μυαλό για να φυτεύουμε δεντράκια. Αφότου είπα ένα σωρό τέτοια, συνειδητοποίησα ότι αυτή που μιλούσε δεν ήμουν εγώ, αλλά η απογοήτευσή μου. Είχα μετατρέψει την απαισιοδοξία μου και την πεποίθηση μου ότι οποιαδήποτε δράση ήταν μάταιη, ανούσια και όχι δουλειά δικιά μου σε άποψη και στάση ζωής. Και τότε σκέφτηκα: τι είναι η απώλεια των μισθών και των συντάξεων και των κάθε είδους δικαιωμάτων μπροστά στην απώλεια της ίδιας της ελπίδας; Της δημιουργικότητας, της διάθεσης για εξέλιξη και αλλαγή; Διάβασα τις προάλλες σε ένα status στο facebook ότι, όταν τα δυσμενή μέτρα ή οι κακές ειδήσεις ή οτιδήποτε άλλο παρόμοιο έρχονται ένα-ένα, μπορούμε να το συνειδητοποιήσουμε και να αντιδράσουμε. Όταν όμως επιβάλλονται όλα μαζί, τότε καταβαλλόμαστε από το αίσθημα της ματαιότητας και παραιτούμαστε. Αυτό είχα πάθει κι εγώ; Αυτό

έχουμε πάθει όλοι; Η απάθεια είναι η νέα ασθένεια τον καιρό της κρίσης, μαζί με την Η1Ν1; Αλλαγές λίγο-πολύ θέλουμε όλοι. Αλλά λίγοι παίρνουμε την πρωτοβουλία. Αντί αυτού προτιμούμε να γκρινιάζουμε για τα κακώς κείμενα –γιατί τουλάχιστον μας έχει μείνει διαυγές το κριτήριο για το ποια είναι τα κακώς κείμενα- και η γκρίνια αυτή έχει προχωρήσει τόσο βαθιά στον τρόπο σκέψης μας που οποιαδήποτε καινούργια δράση την καταδικάζουμε ως αποτυχημένη πριν καν ξεκινήσει. Όχι γιατί δεν αντέχουμε τις αλλαγές, αλλά γιατί δεν πιστεύουμε πια πως θα συμβούν. Από κάπου όμως δεν πρέπει να ξεκινήσουμε; Κοντολογίς, καλώς να έρθουν οι Serrealistas! Σίγουρα δεν είναι η απάντηση στα προβλήματα μας και ασφαλώς οι φορείς παραμένουν οι πρώτοι υπεύθυνοι –και υπαίτιοι- για όλα –γι’ αυτό δεν τους ψηφίζουμε άλλωστε; Αλλά δε θα ήταν κακή ιδέα να βάζαμε και εμείς ένα λιθαράκι για το καλό της πόλης. Εξάλλου –και για να χρησιμοποιήσω λίγο και τη γλώσσα της αποφθεγματολογικής σοφίας δια στόματος Τολστόι- όλοι σκέφτονται να αλλάξουν τον κόσμο, αλλά κανείς δεν σκέφτεται να αλλάξει τον εαυτό του! Anyone familiar? Οι Serrealistas ξεκίνησαν με την πρωτοβουλία τεσσάρων Σερραίων. Δεν είναι σύλλογος ούτε οτιδήποτε παρόμοιο, είναι απλώς μία ομάδα πολιτών. Βρίσκονται ακόμη στη φάση της συγκρότησης και έχουν μόλις αρχίσει να οργανώνουν της πρώτες δράσεις τους. Για να ενημερωθείτε για τις δράσεις και τις συναντήσεις τους ή για να ενταχτείτε ή για να προτείνετε δράσεις, μπείτε στο group στο facebook “Serrealistas”.

43

Θέμα

Vs στις Σέρρες

Τι μας φτιάχνει

τι μας χαλάει

Της Χρυσάνθης Ιακώβου

Serres rules

κες σαν να το έσκασαν από το Vogue και οι άντρες από το Men’s Health, σου ανεβάζουν το ηθικό ένα πράγμα. Τι, τυχαία βγαίνουν τα σλόγκαν ότι οι Σερραίοι είναι ωραίοι; Μην τρελαθούμε τώρα....

Εδώ γεννήθηκες, εδώ μεγάλωσες, εδώ δουλεύεις, εδώ γκομενίζεις, εδώ καλοπερνάς τα βράδια. Ε ναι λοιπόν, είσαι Σερραίος, το λες κι ένα μειδίαμα ζωγραφίζεται στο πρόσωπο σου. Κι έχεις πολλούς λόγους για να περπατάς με το κεφάλι ψηλά. Εν αρχή είναι η κοιλάδα. Μπορεί θάλασσα να μην έχουμε, αλλά και το ποτάμι μας το έχουμε, και τα δεντράκια μας τα έχουμε, και ομορφιά να ανοίγει το μάτι έχουμε. Για διασκέδαση θες, για ψυχαγωγία, για άθληση, για ερωτικές περιπτύξεις. Τι νομίζεις; Άλλοι τρέχουν στα γυμναστήρια και στα παράνομα ξενοδοχεία.

Διασκέδαση, πολλή διασκέδαση, θέλεις μία μέρα να καθίσεις σπίτι σου με τις πιτζαμούλες σου και να ξεκουραστείς, αλλά πού... Τη μέρα γεμάτα τα καφέ, το βράδυ τα μπαρ, τα ξημερώματα τα σαντουιτσάδικα, θέλεις να κόψεις τις κραιπάλες και να βάλεις κανένα ευρώ στην άκρη και δεν μπορείς.

μολογήσεις, θεαματικά break-up και δήθεν τυχαίο ξεμονάχιασμα άλλο πράγμα. Εναλλακτικός τουρισμός. Τι; Επειδή δεν έχουμε θάλασσα; Οκ, εντάξει, στεναχωριόμαστε πάρα πολύ για αυτό, αλλά έχουμε άλλες μορφές, πιο προχωρημένες. Κάνεις μια βαρκάδα στην Κερκίνη, καβαλάς ένα άλογο στα Πορόια, κάνεις rafting στον Αγγίτη, κατεβαίνεις με τα παγοπέδιλα την πίστα του Λαϊλιά. Μετά, εξουθενωμένος από όλα αυτά, το ρίχνεις στο φαί. Και δεν ξέρεις σε ποια ταβέρνα να πρωτοπάς.

Beautiful people. Αυτός είναι πληθυσμός πόλης, να περπατάς και να ανοίγει η καρδιά σου. Οι γυναί-

Και αστεία-αστεία, σύμφωνα με τον χάρτη έχουμε και θάλασσα. Την ξεχνάμε εκείνη την λωριδίτσα στα Κερδύλλια; Άλλοι δεν έχουν ούτε αυτό. Εντάξει, προς το παρόν δεν υπάρχει τίποτα, αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Όλοι για την ελπίδα ζουν. Την Ακρόπολη πού την πας; Νομίζεις όλες οι πόλεις έχουν Κουλά σαν τον δικό μας; Για χαβαλέ με την παρέα με τις μπύρες ανά χείρας και για πολύ ρομαντικές καταστάσεις με το αμόρε είναι το απόλυτο must. (Το πας εναλλάξ με την κοιλάδα, να σπάει η μονοτονία). Έχουνε γίνει εκεί δακρύβρεχτες εξο-

44 SER-FREE

Το φαί. Και μιλάμε για πολύ φαί. Σουβλάκια, μπουγάτσες, για επιδόρπιο ακανέδες. Ποσότητα ατελείωτη και μέγεθος άξιο Guinness. (Και για να μην παρεξηγούμαστε, η μπουγάτσα είναι δικιά μας και όχι θεσσαλονίτικη). Κι αν όλους κι όλα τα βαρέθηκες, είμαστε και σε κομβικό σημείο. Όλα στα πόδια σου. Για να αλλάξεις αέρα η Θεσσαλονίκη, για να δροσιστείς η θάλασσα, για να γνωρίσεις ευρωπαϊκές εμπειρίες η Βουλγαρία. Κι έχουμε και προσωπικότητες να χαίρεσαι να λες ότι είναι από Σέρρες. Πρωθυπουργοί (Καραμανλής ολόκληρος, όχι τυχαία ονόματα), ποδοσφαιριστές (μην ξεχνιόμαστε, το γκολ στον θρυλικό τελικό του Euro 2004 ο Άγγελος Χαριστέας το έβαλε), ηθοποιούς (Καπουτζίδης, Παπαθωμά.....), τραγουδιστές (Γλυκερία for ever), μοντέλα (διαχρονική Τσιντικίδου), μα τι να πρωτογράψει κανείς σε πέντε σειρές;

45

Θέμα

Serres sucks Ναι, όσο και αν θες να το ξεχάσεις, υπάρχουν κάποια πράγματα για τα οποία περπατάς με το κεφάλι σκυφτό. Όχι, δεν ψάχνεις κάτι στο δρόμο Απλώς δε μπορείς ούτε να κοιτάς από ντροπή.

μούτρα να στριμώχνεται στο μπαρ κρατώντας σφιχτά το ποτό στον κόρφο της και να κοιτάει υποτιμητικά όσους την φλερτάρουν με τα μάτια, θα ουρλιάξεις. (Επειδή θα ξαναδείς σίγουρα, ούρλιαξε ελεύθερα).

Η γκρίνια. Οι έμποροι παραπονιούνται για την μειωμένη κίνηση στην αγορά, οι πολιτικοί για το ΧΥΤΥ και για την έλλειψη χρημάτων, οι πολίτες για την ανεργία και για όλα τα προηγούμενα και από το να γκρινιάζουμε δεν κάνουμε τίποτα. Και μετά γκρινιάζουμε επειδή δεν γίνεται τίποτα.

Έχεις αγοράσει με τα πολύτιμα ευρώ σου ένα φίνο αμάξι και δεν ξέρεις πού να το παρκάρεις. Κάνεις τριάντα γύρες την Μεραρχίας και την Ερμού και καταλήγεις στο 1ο Γυμνάσιο. Ή το αφήνεις στο σπίτι και πας με τα πόδια. Σιχτιρίζοντας φυσικά. Για τις τρύπες, τους σκαμμένους δρόμους και τις αλλαγές κατευθύνσεων τι να πει κανείς; Θα μπορούσε κάλλιστα όλο αυτό να γίνει ρουτίνα, αλλά κάθε φορά που ταρακουνιέσαι από την ανυποψίαστη λακκούβα ή που μπαίνεις ξαφνιασμένος στον μονόδρομο και τρως φάσκελο αναστατώνεσαι από την αρχή. Πας μετά σπίτι καταρρακωμένος και γίνεσαι χαιρέκακα μέλος στο group του Facebook «Δείξτε μου αυτόν που αλλάζει συνεχώς το οδικό δίκτυο των Σερρών»....

Είπαμε beautiful people εντάξει, αλλά και δήθεν; Αισθάνεσαι ότι αν ξαναδείς γκόμενα με ξινισμένα

46 SER-FREE

νά, αλλά το ξέρει κανένας άλλος εκτός από εμάς; Και πού να το ξέρει; Μήπως προβάλλουμε και τίποτα; Ή μήπως τα φροντίζουμε; Με το ζόρι η Κερκίνη και η Αλιστράτη, τίποτα οι αρχαιολογικοί χώροι, χάλια ο Κουλάς (και η καφετέρια του Κουλά). Κι έχουμε και ως βραχνά τον Λαϊλιά που όλο ψάχνουμε τι να τον κάνουμε και δεν βρίσκουμε.

Καλό το κυριλέ, αλλά φτάνει. Τα καφέ-μπαρ διακοσμημένα λες κι είμαστε το Μανχάταν, ο κόσμος σαν να συμμετέχει σε fashion show, οι γυναίκες σαν να πρωταγωνιστούν στο Sex & The City, ε όχι. Θες μια μέρα κι εσύ να βγεις έξω με φόρμες και χάλια μαλλιά και δεν μπορείς. Και θες να πας σε ένα alternative καταγώγι και να πιεις μπύρες. Ξέχνα το, δεν υπάρχει. Η άλλη όψη της ψυχαγωγίας, που -μεταξύ μας τώρα- δεν υπάρχει. Πραγματικό εναλλακτικό δεν έχουμε, τίποτα ψαγμένα καλλιτεχνικά events δεν έχουμε, κανένα μεγάλο φεστιβάλ δεν έχουμε, ζωντανή σκηνή ούτε (ειδικά για αυτό έλεος, πολύ κόπο θέλει ένα stage και δυο μουσικά όργανα;), εμπορικό φυσικά ούτε για αστείο και σινεμά δεν θα αποκτήσουμε ποτέ, ας το πάρουμε απόφαση. Ο κόσμος θα πηγαίνει αυθημερόν ταξιδάκια στο φεγγάρι και εμείς θα έχουμε ακόμη ως μοναδικό κινηματογράφο το «Κρόνιο». Ο τουρισμός. Είπαμε έχουμε λίμνες, ποτάμια, βου-

Η βραδύτητα, η στασιμότητα, η ακινησία. Δέκα χρόνια αν λείψεις από τις Σέρρες και ξαναγυρίσεις, όλα ίδια θα τα βρεις. Ε μα δεν αλλάζει και τίποτα εδώ που τα λέμε, από ευκαιρίες και δουλειές μέχρι δημόσια έργα και φάτσες, όλα ίδια κι απαράλλαχτα, σαν φωτογραφία είμαστε. Ή μάλλον σαν πλάνο του Αγγελόπουλου. Μόνο που εμάς κανείς δεν θα ήθελε να μας κάνει ταινία. (Γκρρρρρ).

47

Who is who

Συνέντευξη

Έχει βραβευθεί 4 φορές ως ένας από τους τρεις καλύτερους barista της Ελλάδος. Εκπροσώπησε το 2006 την Ελλάδα στην Ελβετία στον παγκόσμιο διαγωνισμό «Καφές και οινόπνευμα» (coffee in good spirit). Έχει 6 συμμετοχές σε πανελλήνιους διαγωνισμούς ως bartender. Είναι πιστοποιημένος barista από τον speciality coffee association of europe (level 2) Είναι πιστοποιημένος bartender από την international barmen association (level 1) Έχει το intenational higher certificate in wines από το wine and spirit education trust (level 3) Εργάσθηκε δυο χρόνια ως bar manager στο porto sani village (sani resort) Έχει bachelor στην διοίκηση τουριστικών μονάδων από το Νew York college (i.u.k.b) Eίναι μέλος της πανελλήνιας ένωσης οινοχόων από το 2006 και της ένωσης barmen Ελλάδας από το 2004 Έχει συμμετοχή σε δεκάδες σεμινάρια για τον καφέ, τα cocktails και το κρασί. (barista academy, Hellenic barmen association, scae)

48 SER-FREE

Νίκος Ουζούνης* *συνιδιοκτήτης του cafe-bar Volta

The real coffee master

Ο coffee master του Volta αποκαλύπτει τα μυστικά του τέλειου καφέ. Δυο λόγια για τον καφέ Καφές ελληνικός, φίλτρου, στιγμιαίος, espresso και cappuccino. Όποιο είδος και αν προτιμάτε το θέμα είναι να διατηρεί τα αρώματα και τα χαρακτηριστικά της ποικιλίας από την οποία προέρχεται. Δύο είναι οι βασικές ποικιλίες, η καφέα της αραβικής (coffee Arabica) και η καφέα η κανηφόρος η οποία δίνει την ποικιλία robusta. Πέρα από τις δύο βασικές ποικιλίες έχουμε και ποικιλίες οι οποίες διαχωρίζονται ανάλογα από τη χώρα από την οποία προέρχονται. Για παράδειγμα η Ethiopia Harrar από την ανατολική Αφρική, ο santos Brazil από τη Λατινική Αμερική (μια ποικιλία που επιλέγεται για τον ελληνικό καφέ) ο kona kai από τη Χαβάη και ο Mexico altura από το Μεξικό.

• Nescafe - Ανακαλύφθηκε το 1938 στην Ελβετία και ο φραπέ το 1957 κατά την διάρκεια της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης • Espresso - Ένας καφές με σκούρο καβούρδισμα από επιλογή αρκετών ποικιλιών. Πίνεται ζεστός ή κρύος. Χρειάζεται γνώση και απαραίτητος εξοπλισμός για να φτάσει σωστός στο τραπέζι μας. Πρέπει να είναι αλεσμένος στα 7 γραμμάρια με θερμοκρασία νερού μηχανής στους 95 βαθμούς Κελσίου και σωστή απόσταξη στα 20-25 δευτερόλεπτα.

• Cappuccino - Η ονομασία του προέρχεται από τους καπουτσίνους, τους μοναχούς της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας. Ο cappuccino χωρίζεται σε 3 μέρη.E spresso, ζεστό γάλα και αφρό γάλακτος. Ένα σωστό cappuccino πρέπει να σερβίρεται με θερμοκρασία γάλακτος που δεν ξεπερνά τους 70 βαθμούς Κελσίου.

• Eλληνικός καφές - Το χαρμάνι του αποτελείται από Arabica και robusta.Η ειδική γεύση του προέρχεται από μια εκ των Arabica ποικιλιών του που ονομάζεται Rio. Η σωστή δοσολογία είναι 5 γραμμάρια για μονό καφέ και 12 γραμμάρια για διπλό καφέ.

• Καφές φίλτρου - Διαδεδομένος σε Ευρώπη και Αμερική αποτελεί σήμερα μια από τις πιο σωστές επιλογές. Μπορούμε να επιλέξουμε διάφορα χαρμάνια και ποικιλίες και να φτιάξουμε μόνοι τον καφέ της αρεσκείας μας. Μια μηχανή φίλτρου, νερό χωρίς άλατα και η σωστή δοσολογία είναι τα απαραίτητα για να τον απολαύσουμε. Αναφέρεις ότι είσαι πιστοποιημένος ως barista από τον SCAE και ως bartender από την IBA. Ο speciality coffee association of Europe (scae) ιδρύθηκε το 1998 και απαριθμεί σήμερα χιλιάδες μέλη σε 70 χώρες. Τα μέλη του προέρχονται από όλους τους χώρους(παραγωγοί ωμού καφέ,

1. Aπόσπασμα παλιάς συνεντευξης 2. Η συλλογή του 3. Ο καφές που έκανε ο Νίκος ώς special coffee εξώφυλλο

1.

2.

εισαγωγείς, καφεκοπτεία ,καφετέριες και barista.)Συνεργάζεται με κυβερνήσεις και οργανισμούς σε παγκόσμιο επίπεδο και διοργανώνει εκθέσεις και πρωταθλήματα όπως το world barista championship.H ΙΒΑ απονέμει τίτλους ύστερα από εξετάσεις. Για να πάρεις πιστοποίηση από αυτές τις δυο ενώσεις πρέπει να εξεταστείς και γραπτά αλλά και στην πράξη. Φυσικά για την Ελλάδα ακούγεται λίγο υπερβολικό αλλά στο εξωτερικό είναι βασική προϋπόθεση για να εργασθεί κάποιος σε ένα ξενοδοχείο ή σε μια καλή αλυσίδα καφέ. Έχεις ασχοληθεί χρόνια με την παραγωγή πίσω από το bar; Αρκετά και αυτό είναι που μου δίνει τη δυνατότητα να βελτιώνω συνεχώς το προϊόν μας και να εντοπίζω εγκαίρως τις αδυναμίες και τα λάθη. Ένα καφέ-μπαρ χρειάζεται ανθρώπους με γνώσεις και διαρκή εκπαίδευση για να κρατήσει ψηλά και σταθερά την ποιότητά του. Σκέψου ένα εστιατόριο που ο ιδιοκτήτης είναι σεφ και ένα εστιατόριο που ο ιδιοκτήτης είναι κάτι άλλο. Τι πιστεύεις; Εγώ πιστεύω ότι ο σεφ γνωρίζει όλη την παραγωγική διαδικασία και ότι παρακολουθεί διαρκώς το προϊόν του σε όλα τα στάδια. Τι καφέ προτείνεις στη επόμενη επίσκεψή μας στο μαγαζί; Ο καφές που σίγουρα δεν θα πρότεινα ποτέ σ’ ένα πελάτη είναι ο στιγμιαίος. Ένας καφές με αρκετή δόση καφεΐνης και καθόλου αρωματικά στοιχεία. Τώρα σαν λάτρης του espresso θα σου προτείνω ένα διπλό espresso νωρίς το πρωί για να σε τονώσει στο ξεκίνημα της ημέρας και ένα cappuccino το απόγευμα για να σε χαλαρώσει. Καφές και κρίση; Ο καφές είναι μια καθημερινή απόλαυση και ίσως ένα από τα λίγα φθηνά καταναλωτικά αγαθά που φέρνουν τους ανθρώπους ακόμα και σήμερα πιο κοντά .Ο καφές είναι συνάντηση, επικοινωνία είναι μια VOLTA και εμείς καθημερινά σας περιμένουμε για να τον απολαύσετε .Έχουμε μεράκι και πάθος και φυσικά τις γνώσεις που κάνουν τη διαφορά. Έχω μάθει ότι είσαι και φίλος του κρασιού. Είμαι γενικά φίλος με την δουλειά μου και αγαπώ καθετί που έχει να κάνει μ’ αυτό. Μην ξεχνάς ότι έχω και πολύ καλή γνώση στην παρασκευή cocktails.Το κρασί σήμερα αποτελεί μια από τις βασικότερες επιλογές των καταναλωτών και σίγουρα θα ανέβει και άλλο. Πριν 10 χρόνια όταν μιλούσαμε για cappuccino και διαγωνισμούς μας κοιτούσανε παράξενα. Σήμερα μας εμπιστεύονται. Πρόσφατα μετά από αρκετή προσπάθεια και διάβασμα απόκτησα με πολύ καλή βαθμολογία το international higher certificate in wines κάτι που μου έδωσε περισσότερο γνώση και άποψη του αντικειμένου.

3.

49

50 SER-FREE

Θέμα

Τι γυρεύεις στη Βουλγαρία; Τις καθημερινές οι ουρές είναι μικρές, σχεδόν ανύπαρκτες. Τα Σαββατοκύριακα όμως η κίνηση μεγαλώνει, τις ώρες αιχμής τα αυτοκίνητα στοιχίζονται σαν ένα φίδι από λαμαρίνες, κι ας αρκεί πια η απλή επίδειξη της ταυτότητας για να διαβείς τα σύνορα. Ρεπορτάζ: Γιάννης Δελής, Κείμενο: Αλέξανδρος Αραμπατζής

Στον Προμαχώνα, το σημαντικότερο πέρασμα από την Ελλάδα στη Βουλγαρία, οι τελωνειακοί υπάλληλοι δεν έχουν τις φούριες που είχαν παλιά (ας όψεται η ευρωπαϊκή ενοποίηση) η κίνηση όμως των οχημάτων αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο. Το χειμώνα πηγαίνουμε εμείς στο Μπάνσκο για βόλτες και σκι, το καλοκαίρι κατεβαίνουν οι γείτονες για τις δικές μας παραλίες. Στο μεταξύ όμως, και ιδίως τις καθημερινές, με την κρίση να βάζει το χεράκι της, ένα αδιάκοπο πηγαιν’ έλα ορίζει τις σχέσεις μας με τους γείτονες στο εμπόριο, στις επιχειρήσεις, στη διασκέδαση, σχεδόν παντού. Τα ταμπού του παρελθόντος υποστέλλουν σημαία κι

αυτά που ούτε θα διανοούνταν να κάνουν οι προηγούμενες γενιές, σήμερα γίνονται συνήθεια, κανόνας, διαμορφώνοντας ένα νέο modus vivendi. Τι μπορεί να γυρεύει ένας Σερραίος στη γειτονική Βουλγαρία; Λίγο-πολύ, τα πάντα! Από το κλείσιμο επιχειρηματικών και εμπορικών συνεργασιών μέχρι… σεξοτουρισμό, οικονομικά ψώνια και δοκιμή της τύχης του σε πολυτελή καζίνο. Κι επειδή οι καιροί είναι ζόρικοι, δεν ξέρω και πολλούς που λένε όχι σε φτηνή βενζίνη ή ακόμα-ακόμα και νυφικό… κοψοχρονιά! Πάμε να δούμε τι γίνεται από την άλλη πλευρά των συνόρων; 51

Θέμα Super market και Λαϊκή: «Ο,τι πάρεις 100!» Το θυμάστε εκείνο το σλογκανάκι που είχαν επινοήσει δαιμόνιοι πωλητές λαϊκών στην προ ευρώ Ελλάδα; Ήταν οι εποχές που με το «κατοστάρικο» μπορεί να μη μπορούσες να κάνεις εξαλοσσύνες αλλά δεν ήταν και του… πεταματού. Ε, το «ο,τι πάρεις εκατό» έκανε θραύση τότε στους πάγκους των λαϊκών. Ακόμα κι αν δεν το εννοούσε τοις μετρητοίς, ο παραγωγός που ξελαρυγγιάζονταν πάνω από την πραμάτεια του ήξερες ότι «πουλούσε φτηνά». Σήμερα, οι τιμές σε πολλά σούπερ μάρκετ της Βουλγαρίας είναι κατά 20% φθηνότερες σε σχέση με τις τιμές στην Ελλάδα. Ακόμα και μεγάλες εμπορικές αλυσίδες πωλούν στη Βουλγαρία, τα ίδια προϊόντα φτηνότερα σε σχέση με την Ελλάδα (βλέπεις τι παθαίνεις αν για χρόνια το παίζεις κουβαρντάς με δανεικά…;). Στη λαϊκή αγορά του Σαντάνσκι, οι σακούλες με τα ζαρζαβατικά και τα… εσώρουχα «μαϊμούδες» Calvin Klein αλλάζουν χέρια διαρκώς – πολλοί Σερραίοι ψωνίζουν από ‘κει έστω κι αν ξέρουν ότι η «μαϊμού» που έβαλαν στη σακούλα τους δε θα προλάβει να φάει πολλές μπανάνες!

Greek φραπέ μόνο με 1 ευρώ! Σε όποια καφετέρια στο Σαντάνσκι κι αν καθίσεις ο φραπέ δε θα σου βγει πάνω από 1 ευρώ. Το ίδιο και ο γαλλικός και ο εσπρέσσο, με τον καπουτσίνο να «τσιμπάει» λίγα σεντς παραπάνω. Το νεράκι όμως δε σου ‘ρχεται τσάμπα, ενώ και το όλο σέρβις είναι ελαφρώς… παλαιοκομμουνιστικό. Κοινώς, φτηνός ο καφές αλλά… μάπα η όλη εμπειρία. Αν είναι έτσι, τον πίνω και σπίτι μου!

52 SER-FREE

53

Το βαλκανικό “Las Vegas” Όταν περνάς τα σύνορα, αλλά και μέσα στις πόλεις Πετρίτσι, Σαντάνσκι και Μπλαγκόεβγκραντ αποκλείεται να μην πέσει το μάτι σου στα φώτα από νέον των ναών του τζόγου. Δεκάδες Σερραίοι δοκιμάζουν την τύχη τους σε ρουλέτες και τσόχες – πολλοί μάλιστα διέρχονται τα σύνορα μόνο και μόνο «για ένα ποντάρισμα». Κάποιοι επιστρέφουν κερδισμένοι και… φαγωμένοι (διότι πίνεις και τρως μέχρι… σκασμού στο καζίνο, δωρεάν. Τεράστιο δέλεαρ!) άλλοι πάλι βάζουν την ουρά κάτω απ’ τα σκέλια και μένουν ταπί και (απλώς) φαγωμένοι…

«Φούλαρε» το Εκεί που το «φούλαρε το» απειλούνταν με εξαφάνιση από το λεξιλόγιο του Σερραίου, στα βουλγαρικά πρατήρια η επιτομή αυτή της largesse ιδιολέκτου, επιζεί. Με τη βενζίνη να καλπάζει εδώ στο 1,70 ευρώ και βάλε, τα 1,20 της γείτονος σου φαίνονται ψίχουλα. Τόσο που γεμίζεις και κάνα μπετονάκι για τις… δύσκολες ώρες.

Αστραφτερό χαμόγελο με λίγα ευρώ Οδοντοστοιχίες made in … Bulgaria. Μερικά χρόνια πριν ακουγόταν σαν ανέκδοτο. Σήμερα το μασάς και το κατατίνεις αδιαμαρτύρητα. Ο οδοντίατρος Αιμίλιος Στογιάνοφ μας είπε πως έρχονται πολλοί Σερραίοι και κάνουν σφραγίσματα μόνο με 15 ευρώ. Στην αρχή οι περισσότεροι ερχόταν κρυφά στον οδοντίατρο, πλέον όμως έπαψαν οι ντροπές κι άρχισαν και τις μεταξύ τους… συστάσεις – «Πήγαινε σ’ αυτόν σου λέω. Είναι σούπερ! Με 15 ευρώ και… τρώω άφοβα».

54 SER-FREE

55

ΚΑΡΠΟΥΖΑΚΗΣ & ΣΙΑ Ο.Ε.

56 SER-FREE

Θέμα

Αγρότες αγοράζουν (απαγορευμένα) φυτοφάρμακα Ανησυχητικές διαστάσεις λαμβάνει και στο νομό μας η χρήση απαγορευμένων φυτοφαρμάκων από τη Βουλγαρία. Οι δελεαστικές τιμές βάζουν φωτιά στα πόδια των παραγωγών οι οποίοι παίρνουν το ρίσκο να αγοράσουν απαγορευμένα φάρμακα, κι ας κινδυνεύουν σε περίπτωση ελέγχου, κι ας κάνουν ζημιά στην παραγωγή τους.

Hello Cowboy! Με τη βενζίνη να χτυπάει κόκκινο, ένα πρωτότυπο τρόπο για να μειώσουν τα έξοδα μεταφοράς βρήκαν κάτοικοι στην περιοχή της Σιντικής! Δεν είναι λίγοι αυτοί που για τις μετακινήσεις τους προς τα χωράφια παράτησαν το αυτοκίνητο ή το τρακτέρ ή το δίκυκλο, και καβάλησαν… άλογο. Με 300-400 ευρώ στη Βουλγαρία γίνεσαι cowboy. Για το κατάλληλο καπέλο και το λάσο λυπάμαι αλλά πρέπει να πεταχτείς μέχρι τη Νεμπράσκα ή το Γουαιόμινγκ. Η σέλα συμπεριλαμβάνεται στον στάνταρ εξοπλισμό.

Νυφικό από 300 έως 700 ευρώ! Δύσκολοι καιροί για πρίγκιπες (αλλά και για γαμπρούς και νύφες). Εκτός κι αν κάνεις ένα γερό budget cut στα έξοδα του γάμου: βλέπεις, στο Σαντάνσκι και στο Μπλαγκόεβγκραντ τα νυφικά κοστίζουν (για αγορά) από 300 έως 700 ευρώ. Θα μου πεις, έχεις και τα έξοδα της δεξίωσης να φέρεις βόλτα. Ε, όλο και μια βουλγάρικη καντίνα θα βρεθεί…

57

Θέμα

You sexy girl! Δε νομίζω ότι υπάρχει Σερραίος που να μην ξέρει έστω και μία ροζ ιστορία με πρωταγωνιστή φίλογνωστό-συγγενή του και μία γυναίκα στο Σαντάνσκι ή το Πετρίτσι. Πολλά απ’ όσα λέγονται είναι παραμύθια της Χαλιμάς (ή απλώς αστικοί μύθοι από διάφορους ευφάνταστους παραμυθάδες) όπως και να ‘χει όμως 50 χιλιόμετρα βορειότερα μας ο αγοραίος έρωτας ανθεί σε χαμηλότερες τιμές σε σύγκριση με την ελληνική… ταρίφα. Κι επειδή η ζήτηση είναι, προφανώς, μεγάλη, οι τιμές έχουν χρηματιστηριακές διακυμάνσεις: «παίζουν» ανάλογα με την ηλικία και τα κάλη της συνοδού, ενώ η γνώση της βουλγαρικής γλώσσας αδιαμφισβήτητα βοηθά σε παζάρια και σκόντο.

Φθηνά ΙΧ με πινακίδες BG Τέλη κυκλοφορίας, ασφάλειες, υψηλό κόστος κτήσης, ένα κάρο λεφτά για τα σέρβις. Το αυτοκίνητο, ιδίως το πολυτελές, έχει γίνει πλέον πανάκριβο. Δεν είναι λίγοι οι Σερραίοι που αφού έφτιαξαν εταιρία στη Βουλγαρία, αγόρασαν αυτοκίνητο με τους… βουλγάρικους – κοινώς, στο ένα τρίτο της τιμής. Οκ, μπορεί να μην είναι tres chic να κυκλοφορείς στη Μεραρχίας με βουλγάρικες πινακίδες, αλλά και να σε πιάνουν κοροΐδο στις μέρες μας, κι αυτό καθόλου chic δεν είναι.

58 SER-FREE

Θέμα

Αρνί μόνο 6 ευρώ το κιλό Η αθάνατη Greek tavern τώρα και στο Σαντάνσκι Από τη Νέα Μηχανιώνα της Θεσσαλονίκης, ο κ. Σαραφίδης δε φανταζόταν την επιχειρηματική του μοίρα στη γειτονική Βουλγαρία, όπως άλλωστε και άλλοι Έλληνες που εξαναγκάστηκαν, κυρίως λόγω της οικονομικής δυσπραγίας, να μεταφέρουν τις επιχειρήσεις τους εκεί. Τώρα «πουλάει» την ελληνικότητα του φαγητού του, πληρώνει μόλις 10% φόρο και πλήρωσε 2 λέβα, τουτέστιν ένα ευρώ για να στήσει την ΕΠΕ του.

Not bad!

Το σκηνικό είναι πέρα για πέρα αληθινό. Ένας Σερραίος καταφτάνει σε ένα από τα μεγάλα κρεοπωλεία του Σαντάνσκι. Παρκάρει το αγροτικό του έξω από το μαγαζί, μπαίνει και ζητά να αγοράσει πέντε αρνιά και ένα κατσίκι. Έκπληκτος ο κρεοπώλης τον ρωτά σε σπαστά ελληνικά τι θα τα κάνει όλα αυτά. «Καλά, το ρωτάς; Θα δώσω παντού. Μπορεί να πουλήσω και κανένα», του απαντά με ειλικρίνεια αφοπλιστική. Οι τιμές των αμνοεριφίων ήταν κατά 20% χαμηλότερες το φετινό Πάσχα στη Βουλγαρία. Κι επειδή το σούβλισμα του οβελία το έχουμε στο αίμα μας, έπαψε να μας πειράζει η γλώσσα βελάσματος του ζώου. Όσο δε για την τέχνη μας στην επιλογή, η ιδιοκτήτρια κρεοπωλείου Iliana Gorisev διαβεβαιώνει ότι οι Έλληνες ξέρουν τι ψάχνουν όταν είναι να αγοράσουν κρεατικά.

59

Συνέντευξη

Χάρης Δελλής Vinyl Wizzard

Ένα ανοιξιάτικο απόγευμα στον κήπο του Kalashnikov τον συνάντησα. Πάτησα το rec στο κασετοφωνάκι και οι λέξεις άρχισαν να τρέχουν. Συνέντευξη, φωτογραφία Γιάννης Ξενάκης.

60 SER-FREE

Θυμάμαι όταν ήμουν πιτσιρίκος

«Όταν ήμουν πιτσιρικάς συνέχεια έτρεχα και χόρευα. Από μικρός λάτρευα την μουσική τον χορό και τον αθλητισμό. Ασχολήθηκα με πολλά αθλήματα Αλλά αγαπημένο μου άθλημα ήταν η Ελληνορωμαϊκή πάλη. Έκανα και πρωταθλητισμό στο συγκεκριμένο άθλημα από τα δώδεκα μου μέχρι και τα δεκαεννέα - είκοσι. Θυμάμαι έκανα δυο με τρεις ώρες προπόνηση καθημερινά και μετά μπήκα και σε κλιμάκιο της Εθνικής Ελλάδος. Επίσης θυμάμαι που μάζευα χρήματα για να αγοράσω δίσκους. Των πρώτο μου δίσκο των απέκτησα σε ηλικία δεκατριών ετών ήταν το Bad του Michael Jackson. Μόλις είχε κυκλοφορήσει, στοίχιζε οκτακόσιες δραχμές και ήταν από τους ακριβούς δίσκους της εποχής. Όλη την εβδομάδα μάζευα χρήματα από τα χαρτζιλίκια που μου έδιναν παππούδες και γιαγιάδες και κάθε Σάββατο ξυπνούσα νωρίς, έπαιρνα το λεωφορείο (το πατρικό μου είναι κοντά στο δεύτερο λύκειο) και πήγαινα στο Melody maker για να ακούσω και να αγοράσω δίσκους. Τότε σιγά, σιγά, άρχισα να ακούω Heavy Metal. Ήμουν μεταλάς όταν ήμουν πιτσιρικάς. Έχω μια μεγάλη συλλογή από δίσκους Heavy Metal. Αυτό με βοήθησε πάρα πολύ στην μετέπιπτα μουσική μου πορεία. Όλοι οι καλοί μουσικοί και καλοί dj άκουγαν, κυρίως κατά την εφηβεία τους, Heavy Metal. Αυτό με βοήθησε αργότερα στα ακούσματα μου. Μου ήταν πολύ εύκολο στη συνέχεια να επιλέγω, ας πούμε, ανάμεσα σε εκατό τραγούδια τα δέκα καλά».

Τα χρόνια του σχολείου

«Στο σχολείο ήμουν ζωηρός, έξυπνος, αλλά όχι πολύ του διαβάσματος, ένας μαθητής του δεκαέξι με δεκαεπτά δηλαδή. Ήμουν καλός στα Αρχαία παρόλο που δεν ακλούθησα τη δέσμη αυτή. Γι’ αυτό ίσως φταίει και μια καθηγήτρια μου. Εγώ περίμενα στο πρώτο τρίμηνο δεκαεννέα και αυτή μου έβαλε δεκαέξι λέγοντας μου ότι μου έβαλε επίτηδες τον συγκεκριμένο βαθμό γιατί είχα προοπτικές να βελτιωθώ κι άλλο. Ε, από τότε αρχαία τέλος. Στο δημοτικό συνεχώς ήμουν με μια μπάλα, με το που χτυπούσε το κουδούνι έτρεχα απευθείας να παίξω μπάσκετ ή ποδόσφαιρο. Οι πρώτες αγάπες άρχισαν στο γυμνάσιο, πριν όλα ήταν πολύ αθώα και πολύ πλατωνικά. Με τα κορίτσια τέλος πάντων γενικά ποτέ δεν είχα πρόβλημα. Τότε θυμάμαι ότι ήταν της μόδας τα λευκώματα. Κάθε εβδομάδα ένα παιδί έκανε και από ένα, είχα και εγώ ένα. Όλο το γυμνάσιο το έβγαλα ακούγοντας Heavy Metal. Στο λύκειο μετά πέρασα στο Hard Rock Deep Purple, Led Zeppelin, γκρουπ δηλαδή που πρωταγωνίστησαν στα 70s και τα 60s τα ακούγαμε και αργότερα στα 80s. Επίσης και ό,τι έπαιζε και το ραδιόφωνο αλλά και το MTV διότι δεν υπήρχε εναλλακτικός τρόπος μουσικής ενημέρωσης τότε. Απλώς από το λύκειο και μετά άρχισα να μπαίνω πιο πολύ στα της εποχής ας πούμε».

Το πρώτο μεροκάματο

«Το πρώτο μαγαζί που έπαιξα ήταν το 8 και 10.

1989 ήμουν 15 με 16 χρονών

Ήταν προς το τέλος της σχολικής χρονιάς, βραδάκι Παρασκευής ή Σάββατο και πήρα μεροκάματο 100 δραχμές σαν να έπαιζα σήμερα για 20 euro ενώ για να αποκτήσεις έναν δίσκο έδινες 700 με 800 δραχμές, ασύμφορο δηλαδή και μπορεί τότε τα μαγαζιά να είχαν και δική τους δισκοθήκη αλλά ήταν πολύ περιορισμένη - λίγα πράγματα και αυτά εμπορικά. Εν συνεχεία εκείνο το καλοκαίρι ήρθαν και τα πρώτα μου μεροκάματα στο Σεμουά, ένα καταπληκτικό μπαρ που γινόταν χαμός, το σημερινό Iris bar.

Aπο ‘κεί και πέρα άρχισα το κλάμπινγκ. Το 1992 το πρώτο κλαμπ που έπαιξα ήταν το Mercedes όπου σε καθημερινή βάση είχε χίλια άτομα».

Στα 90s ήμουν εκεί.

«Όταν αποφοίτησα από το λύκειο όρχησε και η House μουσική. Το 1990 ξεκίνησε γενικά η όλη φάση. Την παρακολούθησα από τα πρώτα της βήματα και έγινα φανατικός και ακροατής και αγοραστής. Αγαπημένα ονόματα της εποχή οι KLF οι σέιμεν οι Orbital, οχι και τόσο εμπορικά.To 1993 – ‘94 ξεκίνησε και η τέκνο, μετά μου άρεσε και η Progressive και η τράνς. Η αγαπημένη μου μουσική περίοδος πάντως ήταν το 1990 με ‘95 η καλύτερη χάους αλλά και η καλύτερη Britpop ή indie. Η λεγόμενη ανεξάρτητη σκηνή ή σχολή του Manchester. The Charlatans, Happy Mondays, Stone Roses, Inspiral carpets. Αγαπημένα συγκροτήματα μέχρι και σήμερα. Σίγουρα πάντα όμως υπήρχαν στην ζωή μου οι Depeche Mode και οι U2, όπως και σήμερα. Το ωραίο είναι ότι δεν πέθανε ποτέ αυτή η μουσική, μέχρι και σήμερα αρέσει. Στα 90s ξεκίνησα ουσιαστικά να παίζω μουσική, να κυκλοφορώ τις νύχτες και νομίζω πώς ήταν η καλύτερη δεκαετία της πόλης από άποψη μουσικής, μαγαζιών. Υπήρχαν μαγαζιά τότε που είχαν ταυτότητα. Γι’ αυτό το λόγο μπήκα και μέτοχος στο Kalashnikov, είναι το μοναδικό μαγαζί που θυμίζει κάτι από τότε. Μαγαζί με ταυτότητα ήταν το Hard Rock το 1991. Πολύ πρωτοποριακό για την εποχή του και σαν χώρος και σαν μουσική. Ο κόσμος τότε έβγαινε και άκουγε μουσική. Το La Fête το1989 με 1990, που ήταν ένα μαγαζί που δύσκολα θα ξαναέχει κάτι ανάλογο η πόλη. Το Basement, το Μπούζ. Το 1992 έγινε το μεγάλο μπαμ με το Bel Air που το θεωρώ μεγάλο σχολείο μουσικής. Αυτό είναι και το μαγαζί που έκανα ουσιαστικά και την μεγάλη μου καριέρα ως dj στην πόλη, ήταν η βάση μου. Ήμουν 17 με 18 ετών, πήγαινα Θεσσαλονίκη έδινα όλα μου τα χρήματα, ο,τι είχα και δεν είχα στο δισκοπωλείο Billboard στην Kορομηλά και στο Noise στην Αγγελάκη που μετά μεταφέρθηκε προς το κέντρο και σε άλλα καλά δισκοπωλεία για να αγοράσω δίσκους και να παίξω Παρασκευή βράδυ στη Σέρρες στο Bel Air ο,τι πιο καινούργιο υπήρχε από χορευτική αλλά και ροκ-ποπ μουσική. Δεν έψαχνα τα εμπορικά, έψαχνα ορισμένα πιο ιδιαίτερα πράγματα».

Κεφάλαιο Γιώργος Θεοδωρίδης

«Στα πρώτα μου βήματα 16, 17, χρονών είχα την μεγάλη τύχη να μαθητεύσω δίπλα σε έναν κορυφαίο dj και γνώστη της μουσικής δίπλα σε έναν άνθρωπο που σέβομαι και εκτιμώ αφάνταστα, ένας άνθρωπος που έχει δώσει μια περιουσία για να αποκτήσει βυνήλια και εκπληκτικές μουσικές, τον Γιώργο Θεοδωρίδη. Ένα από τα όνειρα μου τότε,

20 χρόνια πριν ήταν να καταφέρω κάποια στιγμή στην ζωή μου να έχω έναν δικό μου μικρό χώρο όπως είναι το Kalashnikov που να παίζουμε καλή μουσική και το όνειρο μου ήταν επίσης να καταφέρω «και το πραγματοποίησα» αυτό τον άνθρωπο να τον έχω κάποιες νύχτες της εβδομάδας στο Kalashnikov».

Σήμερα στην πόλη μου αρέσει.

«Αυτό που μου αρέσει στην πόλη σήμερα και δεν υπήρχε παλιότερα είναι η πεζόδρομοι. Σε όποιες - κυρίως επαρχιακές- πόλεις της Ελλάδας υπήρχε αναβάθμιση ήταν λόγω των πεζοδρομήσεων. Λαμπρό παράδειγμα η Λάρισα. Πεζοδρομήθηκε το κέντρο της και ταυτόχρονα αναβαθμίστηκε.».

Εκτός πόλης

«Ξεκίνησα να παίζω εκτός πόλης από τη Θεσσαλονίκη και πιο συγκεκριμένα από το Μπούζιος στην Παπαναστασίου, σεζόν ’92- ‘93. Ήμασταν τότε μαζί με των Αντώνη Κανάκη, αυτός υπεύθυνος κι εγώ dj. Εκεί έπαιζα καθαρά χορευτική μουσική και πολύ λίγα ελληνικά. Άλλωστε τότε δεν υπήρχε και μεγάλη γκάμα ελληνικών για να παίξεις. Το καλοκαίρι του ‘93 έφυγα από Σέρρες και έπαιξα στην Μύκονο και στο Ηράκλειο Κρήτης Από πολύ μικρή ηλικία πάντως τα καλοκαίρια έφευγα. Πάρα ταύτα όμως την αγαπώ τις Σέρρες και πάντα κάτι με τραβάει στην πόλη μου. Θα μπορούσα άνετα να είχα μείνει κάπου αλλού. Και στην Αθηνά όταν έπαιζα είχα προτάσεις για να μείνω αλλά δεν ήθελα. Επίσης αρκετά χρόνια έπαιζα στην Βέροια, στη Λάρισα, στην Πάρο, στη Σαντορίνη, στην Κω και δεν μιλάμε για πάρτυ και event, μιλάμε για σεζόν. Διότι διαφορετικά ο κατάλογος των πόλεων μεγαλώνει αρκετά».

I Love Kalashnikov

«Το Kalashnikov προέκυψε γιατί μου άρεσε πάρα πολύ σαν μαγαζί και είδα πως είναι ο μοναδικός χώρος που μπορεί να παίξει και παίζει μουσική και όταν λέμε μουσική εννοούμε Μ Ο Υ Σ Ι Κ Ή. Τον ερωτεύτηκα τον χώρο με το που τον είδα. Έχει εκλείψει τα τελευταία χρόνια ένα μαγαζί σαν το Kalashnikov, ένα πραγματικό μπαρ με underground στοιχεία Κι αυτό με τράβηξε πάρα πολύ στον συγκεκριμένο χώρο. Επίσης είχα την ανάγκη να ξαναπαίξω την μουσική που μου αρέσει στην πόλη χωρίς παρεμβολές, χωρίς πρέπει, δεν υπάρχουν πρέπει στην μουσική, τέλος. Σεβόμαστε των χώρο μας δεν είμαστε εμπορικό μαγαζί, δε θέλουμε να είμαστε εμπορικό μαγαζί δεν είναι ο στόχος μας το εύκολο κέρδος μέσω της μουσικής που πολλοί πέφτουν σ’ αυτό το λάθος. Δηλαδή έχω τύχει σε μαγαζί εδώ στην πόλη Κυριακή απόγευμα που ο κόσμος έπινε καφέ, έβγαλε λουλούδια και παίζαμε και «Γιάννη μου το μαντήλι σου», μουσική για γάμο δηλαδή. Δεν θα το έκανα αυτό στο Kalashnikov. Για να πουλήσουμε πέντε και δέκα ποτά παραπάνω και να γίνει το μαγαζί πανηγυρτζίδικο Το Kalashnikov έχει ταυτότητα και αξιοπρέπεια και αυτό που πουλάει είναι μουσική, καθαρά μουσική και καθαρό ποτό. Ούτε μόστρα, ούτε πια είμαι, ούτε ποιος είμαι, ούτε πόρτα. Απλά μουσική και καθαρά ποτά.

61

Συνέντευξη

Το μουσικό μας φάσμα

«Στο Kalashnikov παίζουμε αρκετά 90s, καλή ποπ, κάνουμε ορισμένα γυρίσματα σε λίγο 80s. Αρκετά στοιχεία από punk, από jazz ,από soul. Όλο αυτό το φάσμα της καλής μουσικής. Δεν παίζουμε δηλαδή μόνο ροκ. Γιατί πολλές φορές το ροκ παρερμηνεύεται και κυρίως από τους ξερόλες. Έχω ακούσει πχ ‘’παίζετε πολύ ροκ’’. Η καλύτερη μουσική όλων των εποχών, τα πιο πετυχημένα συγκροτήματα στην ιστορία της μουσικής είναι ροκ. Ροκ είναι οι Rolling Stones, οι Beatles, όμως ροκ είναι και οι Pulp, οι Oasis, οι Depeche Mode, οι U2. Είναι από τα πιο ωραία είδη μουσικής και δεν παίζουμε μόνο ροκ απλά αγαπάμε και την ροκ. Απλά μας αρέσει στο Kalashnikov να υπάρχει και μια σωστή σειρά όταν παίζεις μουσική. Δηλαδή δε μπορεί να παίζεις Βασίλη Καρά και στο καπάκι James. Ε όχι ρε φιλέ, ε όχι! Δηλαδή δε γίνεται αυτό το μπαστάρδεμα της μουσικής. Να σεβόμαστε και κάποια πράγματα».

62 SER-FREE

Τα βυνήλια

«Όταν το καλοκαίρι μπήκα μέτοχος στο Kalashnikov. ‘Ενα από τα μεγάλα μου όνειρα ήταν να ξαναφέρω το βυνήλιο στην πόλη. Και είναι από τα λίγα μαγαζιά στην Ελλάδα, ίσως είναι και το μοναδικό μπαρ στην Ελλάδα που έχει δυο ΜK2 και παίζει με βυνήλια, εκτός από τα cd που υπάρχουν στο μαγαζί και όλο το μπουθ του dj» Το feeling πάντως που σου δίνει το βυνήλιο και μετά το μεταφέρεις εσύ στον κόσμο δεν μπορεί να σου το προσφέρει το cd και σίγουρα όχι ένα λάπτοπ. Υπάρχει κόσμος που έρχεται στο μαγαζί μόνο και μόνο γι’ αυτό το πράγμα υπάρχει κόσμος που του αρέσει απλά να βλέπει το δίσκο να στροφάρει. Επίσης μερικά χρόνια πριν ξεκινήσει η ξέφρενη πειρατεία της μουσικής που ήθελες κόπο, χρόνο και χρήμα για να αποκτήσεις ένα τραγούδι όλα ήταν διαφορετικά Πήγαινες Αθήνα, Θεσσαλονίκη για να βρεις ένα δί-

σκο και μετά το βράδυ το έπαιζες στο μαγαζί. Είχε διαφορετική αξία, όπως και άλλη αξία είχε και ο dj. Ελεγαν πχ τα συγκεκριμένα κομμάτια τα παίζει μόνο ο τάδε, γιατί ενημερώθηκε, έψαξε, πλήρωσε και τα βρήκε. Μοχθούσες για ν’ αγοράσεις έναν δίσκο και επίσης έτσι μάθαινες και μουσική. Πήγαινες στο δισκάδικο με της ώρες και άκουγες, άκουγες και ξανά άκουγες. Εγώ προσωπικά έχω φάει πάρα πολλές ώρες από την ζωή μου για να ψάξω και να βρω μουσική. Άκουγες τα 10-20, τελευταία βυνήλια που κυκλοφόρησαν μέσα στην εβδομάδα για να βρεις ποια είναι τα καλά. Άκουγες όμως, μάθαινες. Ενώ ένας dj που ξεκινά τώρα σου λέει θα καθήσω μια ώρα στο Ίντερνετ και θα κατεβάσω τα 20 τελευταία hits. Όχι ρε φίλε, δεν μαθαίνεις έτσι μουσική. Σέβομαι πραγματικά τους ανθρώπους που αγοράζουν μουσική. Δηλαδή ξέρω προσωπικά ανθρώπους που δηλώνουν dj και δεν έχουν δώσει ούτε 10 ευρώ για να αγοράσουν ένα βυνήλιο, ένα cd, ένα σφραγισμένο cd».

Dj ή Αφεντικό;

«Ήμουν, είμαι και θα είμαι dj, δεν πρόκειται ποτέ να το παίξω αφεντικό. Έχω απλά πάρει ένα ποσοστό στο μαγαζί. Ακόμα και κάποιες στιγμές που δεν είμαι από μέσα και παίζει κάποιος άλλος μουσική νιώθω πώς ο χώρος μου είναι ο χώρος του dj. Ήταν, είναι και θα είναι, δε θα αλλάξει ποτέ αυτό. Απλά μου δίνεται με τον διπλό ρόλο μου η ευκαιρία να είμαι πιο απελευθερωμένος. Κουράστηκα μετά από τόσα χρόνια την επιβολή, την εντολή του εκάστοτε αφεντικού, να μου λέει τι να παίξω. Πιστεύω ότι μετά από τόσα χρόνια εμπειρίας ξέρω καλύτερα από τον καθένα τι να παίξω και πότε να το παίξω. Δεν μπορώ το κλασικό των αφεντικών: παίξε λίγα ελληνικά για τον κόσμο. Εμείς θα μάθουμε τον κόσμο ν’ ακούει καλή μουσική, δε μπορεί να σκεφτόμαστε μόνο το χρήμα εκμεταλλευόμενοι τον νταλκά του κόσμου. Δεν είναι μόνο το χρήμα στην ζωή. Έχει εκλείψει τα τελευταία χρόνια η ποιότητα ακόμα και από τη διασκέδαση. Είναι το Kalashnikov ένα μικρό μαγαζί που δεν θα πάρει πάρα πολύ κόσμο αλλά αυτός που θα έρθει να διασκεδάσει χαιρόμαστε γιατί ξέρει για ποιο λόγο θα έρθει να διασκεδάσει».

Γιατι να πας στο Kalashnikov;

«Για να διασκεδάσει ακούγοντας καλή μουσική και εξήγησα ποια θεωρώ εγώ καλή μουσική. Τα τελευταία χρόνια τα περισσότερα μαγαζιά παίζουν το ίδιο πρόγραμμα, το εμπορικό, το εμπορικό, το εμπορικό. Και όλα τα μαγαζιά μοιάζουν δραματικά μεταξύ τους. Η μουσική κατέχει το μεγαλύτερο ποσοστό σε αυτό που λέμε ταυτότητα ενός μαγαζιού. Να ακόμα ένας λόγος για να έρθει κάποιος στο Kalashnikov, η ταυτότητα και η διαφορετικότητα μας. Επίσης το μικρό μαγαζί, το μπαρ, ο dj, όλο αυτό το περιβάλλον, σου δίνει τη δυνατότητα για άφθονο παιχνίδι και τρελό κέφι. Εύκολα ξαφνικά αρχίζει να χορεύει όλο το μαγαζί, με μουσικές όμως καλές, με τραγούδια που μεγαλώσαμε, γι’ αυτό και οι ηλικίες που θα δεις εδώ είναι μεταξύ τριάντα με σαράντα πέντε και επίσης έρχεται και κόσμος που δεν βγαίνει αλλού γενικά, γιατί δεν έχει λόγο, κίνητρο να βγει έξω, αλλά εδώ το βρίσκει».

Μπαρ σε κρίση

«Η οικονομική κρίση έχει επηρεάσει τα μαγαζιά της πόλης σε αρκετά μεγάλο βαθμό, όσο αφορά τον περιορισμό των προσωπικών εξόδων του καθενός . Αλλά ο κόσμος όσο δύσκολη οικονομική κατάσταση κι αν περνά θα βγει έξω, το τελευταίο που θα κόψει ειδικά ο Έλληνας - έτσι είναι και γενικά η φύση μας - είναι η διασκέδαση του. Ο καφές του, το ποτό του. Σίγουρα όμως περιοριστικέ το μπάτζετ του καθενός προσωπικά. Δηλαδή τα δυο και τρία ποτά περιοριστήκαν στο ένα, εκτός από κάποιες εξαιρέσεις κάποιων εορταστικών ημερών που δεν θα είναι και τόσο φειδωλός κάποιος στην έξοδο του Ο εφιάλτης πάντως ενός μπαρ είναι η κάβα μιας και το περιθώριο κέρδους μετά την αύξηση του φπα έχει μειωθεί δραματικά Το κράτος έχει υπερβολικές εισπρακτικές απαιτήσεις από τα νυχτερινά μαγαζιά χωρίς μάλιστα να προσφέρει και τις κατάλληλες προϋποθέσεις».

Ο Κήπος του Kalashnikov

«Ο ανανεωμένος κήπος του Kalashnikov είναι ένας χώρος που έχει μεγάλη δυνατότητα χωροταξικά και έτσι καταφέρνει να παρέχει την άνεση σε κάποιον να έρθει με την παρέα του σε ένα πιο ήσυχο περιβάλλον να πιει τον καφέ του και παράλληλα να μπορεί να μιλήσει και να επικοινωνήσει. Δεν υπάρχει αυτό το στρίμωγμα που βλέπεις σε κάποια άλλα μαγαζιά».

Παντρεύεται ο Χάρης Δελλής;

«Μόλις βρω τον ιδανικό dj για το γάμο μου, γιατί είμαι πάρα πολύ απαιτητικός μετά από τόσους γάμους που έχω παίξει μουσική, μόλις τον βρω, τότε θα παντρευτώ» (γέλια).

Top 5 βυνηλίων που παίζουν στο Kalashnikov Depeche Mode - Enjoy the silence Όταν παίζει ξεσηκώνει τους πάντες James - Sometimes Το must του μαγαζιού Raveonettes - Heart of stone Για την ψυχεδέλεια και τα γυναικεία φωνητικά του New order - Blue Monday Γιατί είναι φοβερό ηλeκτροπoπ κομμάτι The charlatans - The only one I Know Γιατί είναι κομματάρα

63

Ser-Free Publi

Υάδες

Οργάνωση Εκδηλώσεων Ο Πάνος και η Βιβή Παπαδίκη βάπτισαν τον γιό τους. Νονοί του μικρού που του έδωσαν το όνομα Χρήστος είναι ο Γιάννης και η Μάχη Χατζηιωάννου.

SER-FREE

Ο Γιάννης Κηπουρός (ιδιοκτήτης Ηλεκτροκλίμα) και η Ζωή Γεωργαντά (κατασκευαστική Γεωργαντά) βάπτισαν την κόρη τους στον Ιερό Ναό των Αγίων Θεοδώρων. Η νονά Κατερίνα Παπαιωάννου έδωσε το όνομα Στεργιανή στην μικρή νεοφώτιστη. Μετά την τελετή ακολούθησε δεξίωση στον Ανατολικό στην Κοιλάδα.

Υψηλάντου 1 Σέρρες (πίσω από την Λέσχη Αξιωματικών) τηλ. ραντεβού: 23210 55305 κιν. 6946007140 Υπεύθυνη Τσιούλκα Πασχαλία e-mail: yades@serres-yades.gr, www.serres-yades.gr 65

Οι συνιδιοκτήτες του μέλι γάλα, Αντώνης, Βαγγέλης και Γιάννης

Ο γυμναστής και dj Γιάννης Νέστορας στα ντέκς του People

Μια μεγάλη και όμορφη παρέα στο Mπρίκι

Πίσω από την μπάρα του The Espresso bar by Stavros

face look

Bright Days. Great Nights. Beautiful People.

Του Γιάννη Ξενάκη

Η Ελένη με τις φίλες της στο Flocafe 66 SER-FREE

Οι ιδιοκτήτες της eλληνικής παραδοσιακής ταβέρνας, Ελιά, Μιχάλης Καμελίδης και Παύλος Μάτσικας

Σέρρες Μεραρχίας 4, τηλ.: 23210 52002

face look

Δέσποινα, Νίκη και Ελίνα στο Flocafe

Ο Κώστας Πασχαλίδης κάθε Κυριακή απόγευμα δίνει τον ρυθμό και το party αρχίζει στο Volta

Ο Χρίστος και ο Πέτρος πίσω από τον μπουφέ του μέλι γάλα

Ο συνιδιοκτήτης του μέλι γάλα Γιάννης Δημητριάδης παρέα με θαμώνες του μαγαζιού

Σε ευχαριστώ για το χαμόγελο, Γεωργία 68 SER-FREE

O Νίκος με την παρέα του στο Cafe Santan

Serres, Eth. Antistasis 33 Tel. 2321064770 Mail. flocafeserres@hotmail.com facebook. flocafe Serres

face look

Η σύζυγος του Κώστα Πασχαλιδη, Θάλεια, στο Volta

Ο συνιδιοκτήτης του People, Νίκος, παρέα με καλούς φίλους

Δέσποινα, Ιωάννης, Σωτήρης - flocafe staff

Η Εύη με της φίλες της στο μέλι γάλα

Ο Νίκος στα decks του cafe Santan

Ο Νίκος Ουζούνης, συνιδιοκτήτης του Volta, με τον Θωμά 71

face look

Ο χειρουργός Οδοντίατρος Νίκος Φρυδάς παρέα με την καλή του φίλη Κατερίνα

Η Μαρία με φίλους στο cafe Santan

Ο Κυριάκος και η Σοφία στο Μπρίκι

Η Ιωάννα με της φίλες της στο μέλι γάλα

Ο Δημήτρης Τόλης παίζει τις μουσικές του στο The Espresso bar by Stavros 72 SER-FREE

Ο Μανόλης και ο Νίκος πίσω από την μπάρα του People

Σκρα 4 - Σέρρες - Τηλ. 23210 63272 - 63072

face look

Η Ευαγγελία και η Ελένη για καφεδάκι στο People

Ο Θωμάς με φίλους και θαμώνες στο Volta

Ο Χρήστος και ο Χρήστος στο Μπρίκι

flocafe 4 ever

Ο dj Gille στο μέλι γάλα

O Στέλιος και τα υπέροχα κορίτσια στο cafe Santan 75

face look

Η Μαργαρίτα στο μέλι γάλα

Η Κατερίνα με την παρέα της στο People

Οι κούκλες του cafe Santan

Κατερίνα, Κέλη και Μαρία στο Volta

Ο Μανώλης και ο Γιάννης στο Mπρίκι 76 SER-FREE

Η Μαρία και η μεγάλη παρέα της στο flocafe

face look

Thank’s 4 the photo

super girls στο μέλι γάλα

Κούκλες: Η Κατερίνα και οι φίλες της στο Volta

Cafe Santan 78 SER-FREE

Ο Νίκος με την παρέα του στο flocafe

Πάντα όμορφα κορίτσια στο μέλι γάλα

face look

Φωτεινή, Νίκος και Αλέκος στο Volta

Χρόνια πολλά !!

It’s time to drink your coffee

Εργασία και χαρά στο People για τα “μπαρμάνια” του

Ο Γιώργος και ο Μάνος στο cafe Santan 80 SER-FREE

Η όμορφη Θάλεια με την εξίσου όμορφη παρέα της στο Volta

82 SER-FREE

Notebook Stories

Παιχνιδάκια και ρολάκια Αν ρωτήσεις έναν φανατικό χαρτοπαίκτη ποια είναι η συνταγή της επιτυχίας, θα σου πει ο τρόπος που θα παίξεις, το πώς θα χειριστείς τα χαρτιά σου. Γι’ αυτό η τύχη βοηθάει τον πρωτάρη: τον καλό παίχτη δεν τον βοηθάει η τύχη, αλλά η εμπειρία. Αυτά συζητούσαμε τις προάλλες με μια άσχετη παρέα που γνωρίσαμε τυχαία στο σπίτι της Άννας και του Κώστα, όταν μετά τα εφτά-οχτώ ποτά ο Βασίλης, κολλητός του Κώστα και κολλημένος με το poker στο fb, άρχισε να μας λέει αμπελοφιλοσοφίες σχετικά με τη χαρτοπαιξία. «Αυτά δεν ισχύουν μόνο στην τράπουλα αγάπη μου, ισχύουν πρώτα στη ζωή», πετάχτηκε και η Μαρίνα που τον σιγοντάριζε με έξι ποτά. Αν λοιπόν τα πάντα είναι θέμα στρατηγικής και στο χέρι μας, σκέφτηκα τότε εγώ ως η μόνη νηφάλια εκείνο το βράδυ, τότε γιατί είμαστε αιωνίως γκρινιάρηδες; Γιατί μας φταίνε όλα ενώ εμείς μπορούμε να τα καθορίσουμε; «Ξέρω, εσύ τώρα εννοείς τον Πέτρο και τι μπορείς να κάνεις για να “καθορίσεις” τη σχέση σου», είπε η Μαρίνα και μου ’ριξε ένα βλέμμα θολό, λίγο από το χθεσινό ξενύχτι και λίγο επειδή την έχω πρήξει κανονικά. «Το κακό με σένα είναι ότι είσαι πολύ κολλημένη ρε παιδί μου –και το δείχνεις κιόλας! Αυτός όσο σε βλέπει έτσι επαναπαύεται, του στερείς το ρόλο του κυνηγού, πώς το λένε; Τον ξενερώνεις. Και μετά δημιουργείται φαύλος κύκλος. Κατάλαβες;». Κούνησα το κεφάλι δήθεν ότι κατάλαβα. Γιατί όταν έχεις ένα καθαρό συναίσθημα να μην μπορείς να το εκδηλώσεις στα ίσα και να πρέπει να παίζεις παιχνίδια και ρόλους; Πρέπει σε όλα να εφαρμόζουμε στρατηγικές; Και γιατί ενώ με τους προηγούμενους γκόμενους εφάρμοζα χίλια δυο κόλπα και το διασκέδαζα και από πάνω, με αυτόν εδώ είχα μαύρα μεσάνυχτα; Ο έρωτας, εκτός από το ότι σε τυφλώνει, σε αποβλακώνει κιόλας; Ήθελα-δεν ήθελα, άρχισα να κάνω ακριβώς ό, τι κι αυτός: σταμάτησα τα πολλά τηλεφωνήματα, στα δικά του συνήθως δεν απαντούσα («ρε μωρό δεν το άκουσα, δεν είμαι και πάνω απ’ το τηλέφωνο!»), και καθιέρωσα επισήμως ladies night («ε θα βγω σήμερα με τα κορίτσια, καταλαβαίνεις, να τα πούμε λίγο»). Εμφάνισα φίλους και εξαφανισμένους συγγενείς που με διεκδικούσαν και σταμάτησα να βγαίνω μαζί του κάθε βράδυ. Παράλληλα, ξέθαψα από την ντουλάπα μου ό, τι πιο αποκαλυπτικό είχα και άρχισα να ξαναντύνομαι όπως στην προ Πέτρου εποχή, κοινώς κυκλοφορούσα σωστή υπερπαραγωγή. Και όταν βγαίναμε όλη η παρέα μαζί, δεν τον άφηνα να σταυρώσει κουβέντα. Παλιά κρέμονταν όλοι από τα χείλη του γιατί τους έκανε να ξεκαρδίζονται, αλλά πλέον το επίκεντρο είχα γίνει εγώ. Έδινα κάθε φορά τέτοιο fake ρεσιτάλ ενέργειας που γυρνούσα σπίτι εξουθενωμένη. Δύσκολη η υποκριτική τελικά.

Στην αρχή τα έκανα όλα αυτά με μισή καρδιά, φοβόμουν ότι θα τσινήσει και θα μου δώσει τα παπούτσια στο χέρι. Μόλις όμως είδα ότι ο τύπος τσιμπάει, ενθουσιάστηκα. Αθώα αρσενικά, σκέφτηκα, και συνέχισα ακάθεκτη. Όσο εγώ είχα βάλει τον δικό μου να σιγοψήνεται, η Άννα προσπαθούσε να ανάψει τη σχέση της από την αρχή. «Θες να καταστρέψεις μια σχέση; Την τρως όλη μέρα στη μάπα», είπε η Στέλλα, η μόνη από τις τέσσερις μας που είχε μακροχρόνια σχέση. «Εσύ τι πρόβλημα νόμιζες πως θα είχε η συμβίωση; Το ποιος θα πλύνει τα πιάτα;». Και η αλήθεια είναι πως η Άννα πλέον αισθανόταν πως δεν έμενε με γκόμενο, αλλά με φίλο. «Τρως όλα τα σκατά μέχρι να βρεις έναν άνθρωπο της προκοπής, και μόλις τον βρεις πρέπει να είσαι και πάλι στην τσίτα για να τον κρατήσεις. Δεν μπορείς να χαλαρώσεις τελικά. Κι όχι τίποτα άλλο, όλα πρέπει να τα κάνουμε εμείς. Οι άντρες στην κοσμάρα τους...», ξέσπασε η Άννα, η οποία αναγκαστικά, για να περισώσει τον έρωτά της, άρχισε και πάλι τα παιχνίδια των πρώτων ραντεβού: ρομαντικά δείπνα, εμφάνιση στην τρίχα και μαραθώνιους στο κρεβάτι. Πάνω που είχα πάρει τα πάνω μου βλέποντας πως οι στρατηγικές μας δούλευαν ρολόι, έφαγα τη μεγάλη ψυχρολουσία. Είχα μόλις σχολάσει από τη δουλειά και είπα να κάνω μια περασιά από τον πεζόδρομο πριν πάω σπίτι. Περνώντας λοιπόν στριμωχτά ανάμεσα από τα επίμαχα τραπεζοκαθίσματα χαιρετώντας κι από έναν γνωστό σε κάθε σταντ, τι να δω; Τον Πέτρο να κάθεται με μια ξανθιά στο Volta -μία εντελώς παρακμιακή- και να χασκογελάει και να την πιάνει μέσα στα χαχανητά από τον ώμο. Στάθηκα κυρία και έφυγα χωρίς να με δει, αλλά την επομένη άρχισα τις υστερικές ερωτήσεις. Αυτός όχι μόνο δε μου έκρυψε τίποτα –ήταν είπε μια συνάδελφος-, αλλά ατάραχος και με ένα βαριεστημένο ύφος άρχισε να μου λέει ότι τον τελευταίο καιρό τον γράφω κι αφού έχω δει το θέμα τόσο χαλαρά τότε κι αυτός θα κάνει το ίδιο και να μη ζητάω και τα ρέστα γιατί εγώ έφερα τα πράγματα έτσι. Έμεινα άναυδη. Τα είχα κάνει πανηγυρικά σαλάτα. Να έλεγα την αλήθεια για να σώσω τη σχέση μου ή να το βούλωνα για να σώσω την αξιοπρέπεια μου; Κατέληξα μετά από όλα αυτά στο συμπέρασμα ότι για να παίξεις σωστά πρέπει να ξέρεις τον αντίπαλο και να λαμβάνεις υπ’ όψιν όλες τις συνέπειες. Και το σημαντικότερο: να κρατάς έναν άσσο στο μανίκι και να τον εμφανίζεις την κατάλληλη στιγμή. Ο δικός μου άσσος ήταν να του πω στα ίσα όλα μου τα παράπονα κι ότι είμαι καψούρα. Κι ότι δε θέλω να τον χάσω. Έτσι, μπορεί το παιχνίδι να μην το έπαιξα καλά, αλλά τη συγκεκριμένη παρτίδα τουλάχιστον την κέρδισα. Και για τις υπόλοιπες, βλέπουμε... by

3

pick & choose Του Γιάννη Ξενάκη

01

02

03

04

05

06

07

08

09

10

11

12

13

14

15

16

01. Superdry φόρεμα 37€, prime timers | 02. T-shirt, 37€, Columbia | 03. Φούστα black, 49€, attr@ttivo | 04. Sephora bath set caramel limited edition από 6,90€, Sephora | 05. Γυαλιά ηλίκου, Marc by Marc Jacobs, 190€, Παπανίκος | 06. Cherries small charm, 51€, Swarovski | 07. Τ-shirt ανδρικό Hummor, 35€, Frenzy | 08.

Lacoste ανδρικό πουκάμισο, 105€, prime timers | 09. Adidas παπούτσια, 55€, prime timers | 10. Μπλούζα Tropical green, 29€, attr@ttivo | 11. Άρωμα Daisy Marc Jacobs 32,30€, Sephora | 12. Παπούτσια καλοκαιρινά Columbia για περπάτημα, τρέξιμο και casual εμφάνιση, Columbia | 13. Βερμούδα ανδρική Volcom, 69€, Frenzy | 14. Γυαλιά ηλίου, MARC BY MARG JAGOBS 190€, Παπανίκος | 15. Doll large charm women, 82€, Swarovski | 16. Παντελόνι Almost black, attr@ttivo.

84 SER-FREE

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

17. Adidas μπούζα γυναικεία, 39€, prime timers | 18. T-shirt Rutme, 34€, Frenzy | 19. Γυαλιά ηλίου, Dior, 250€. Παπανίκος | 20. Butterfly small charm, 51€, Swarovski | 21. Φόρεμα PRONIA, 69€, attr@ttivo | 22. Παπούτσια, Lacoste 95€, prime timers | 23. Polo καλοκαιρινό της σειράς Casual Columbia, 54€, Columbia | 24. Πούδρες και λάδι λάμψης από 9,90€, Sephora | 25. Αυτοκόλλητα βερνίκια νυχιών από 8,90€, Sephora | 26. Βραχιόλι, Swarovski | 27. Obey μπλούζα ανδρική, 40€, prime timers | 28. Βερμούδα γυναικεία Volcom 59,50€, Frenzy | 29. Πουκάμισο καλοκαιρινό με διαπνοή, Columbia | 30. Γυαλιά ηλίου, Gucci, 260€. Παπανίκος | 31. Φόρεμα blue (με σχεδιάκια), attr@ttivo | 32. Βερνίκια νυχιών, 4,90€, Sephora

85

86 SER-FREE

music Του Δημήτρη Τόλη

Ακόμα ένας μήνας φεύγει για το 2011 και με το καλοκαίρι πλέον να είναι προ των πυλών, παρουσιάζουμε μερικούς ακόμα πολύ καλούς δίσκους που αξίζει να βρίσκονται στην δισκοθήκη σας ή να πιάσουν χώρο στον σκληρό σας δίσκο. Εξελίσσεται πολύ καλά η χρόνια δισκογραφικά μέχρι στιγμής και έπεται συνεχεία… Peace out!

tUnE-yArDs - w h o k i l l (4AD) UK release date: 18 April 2011 Μετά το πολυσυζητημένο ντεμπούτο τους BiRd-BrAiNs (2009) και ύστερα από 2 χρόνια αμέτρητων live εμφανίσεων οι ανατρεπτικοί Tune-yArDs επιστρέφουν για να μας προσφέρουν λίγη ακόμα από την μουσική τους ιδιοφυία. Η Merrill Garbus με τα απίστευτα φωνητικά που σου χαρίζουν ένα μαγικό συναίσθημα σε συνδυασμό με την εξαιρετική θεατρική ερμηνεία της σου δίνουν την σιγουριά ότι σε μια μουσική βιομηχανία πλημμυρισμένη από αμέτρητα pop είδωλα δεν υπάρχει περίπτωση να ακούσουμε ξανά τόσο άρτιο δίσκο μες την χρόνια αυτή. Υπάρχει τέτοια ενεργεία στην ατμόσφαιρα καθώς ακούς αυτόν τον δίσκο που δεν σου δίνει το περιθώριο να ξεχωρίσεις κάποιο κομμάτι. Παρόλα αυτά το Riotriot ντυμένο με τις χορδές ενός γιουκαλίλι, οι μελωδικές κραυγές του Bizness και το ντελίριο ρυθμού που σου προσφέρει το YouYesYou συγκαταλέγονται στα διαμάντια ενός απ’ τούς - κατά την γνώμη μου - καλύτερους δίσκους της χρονιάς.

Keren Ann - 101

Elbow - Build A Rocket Boys!

Αυτό είναι το έκτο studio album (ηχογραφημένο σε Ρέικιαβικ, Νέα Υόρκη, Παρίσι και Τέλ Αβίβ) της Ολλανδόισραηλινής Keren Ann. Με σχετικά αισιόδοξη διάθεση και αρκετούς πειραματισμούς πάνω σε έναν ποικιλόμορφο ηχητικό καμβά που δίνουν στον δίσκο το κάτι παραπάνω που μάλλον έλειπε από προηγούμενες δουλειές της. Η σαγηνευτική φωνή της στις έντονες μπαλάντες, με τις οποίες οι οπαδοί τις είναι πιο εξοικειωμένοι, καθώς και το διαφορετικό αλλά διασκεδαστικό pop ύφος της αποδίδουν ένα ιδιαίτερα αξιόλογο αποτέλεσμα που αξίζει να ακούσουμε. Το εξαιρετικό και πολύ-παιγμένο My name is trouble με τα γυαλιστερά synths και την ρυθμική του μπότα, το Sugar mama με τον γεμάτο επιπολαιότητα στίχο του αλλά και το Blood on my hands με την εύθυμη συνοδεία πιάνου και βιολιού ξεχωρίζουν. Τέλος το μελαγχολικό Strange weather σίγουρα θα σας ταξιδέψει σε έναν Σκανδιναβικό χειμώνα.

Δεν γίνεται να μην αναφέρω πως ο νέος δίσκος των Elbow ήταν για μένα (και πολλούς ακόμα) η πιο αναμενόμενη κυκλοφορία της χρονιάς. Υποθέτω πως το προηγούμενο αριστούργημα The seldom seen kid (2008) μου δημιούργησε αυτό το συναίσθημα. Δικαίως λοιπόν η αναμονή καθώς το Build a rocket boys! σε αποζημιώνει με μια γιορτή από διακριτικές μελωδίες που σε ταξιδεύουν στα λαμπερά σκίτσα μιας λυρικής λονδρέζικης παράστασης. Το κομμάτι ύμνος δεν λείπει ούτε απ’ αυτόν τον δίσκο με το Open arms να αναλαμβάνει αυτόν τον ρολό καθώς το Lippy kids (είναι μια γιορτή των εφηβικών χρονών) με τους πάντα υπερθετικούς στίχους του Guy Garvey προκαλεί ακόμα και την βασιλική οικογένεια! Το Neat little rows (με τον Marc Potter και την εξαιρετική κιθάρα του) είναι το πρώτο single του δίσκου το όποιο και οπτικοποίησαν. Για κλείσιμο η ανατρεπτική «πένθιμη» μπαλάντα Jesus is a Rockdale girl έρχεται για να ολοκληρώσει άλλον ένα εξαιρετικό δίσκο τους που σε προσκαλεί να γίνεις φανατικός θαυμαστής τους.

(EMI) UK release date: 4 April 2011

(Fiction) UK release date: 7 March 2011

The Dears - Degeneration Street (Dangerbird) UK release date: 14 March 2011

Οι Καναδοί The Dears(Τα ελάφια) αφού πέρασαν μια δεκαετία σχεδόν μεταξύ μέτριων και αδιάφορων δίσκων, κατάφεραν επιτέλους (με νέο drummer στην σύνθεση τους) να παρουσιάσουν μια σοβαρή δουλεία ξεπερνώντας έτσι τα μουσικά σύνορα της χωράς τους. Μας εξέπληξαν ευχάριστα γι’αυτό και συγκαταλέγονται μέσα στους καλύτερους δίσκους του μηνά. Συνοπτικά πρόκειται για ένα ραδιοφωνικό δίσκο που δεν περνά απαρατήρητος και κυρίως λόγος γι’ αυτό είναι το πεντάλεπτο έπος κρούστων Omega dog. Επόμενη επιλογή το 5 Chords που δείχνει μια πιο μελωδική πλευρά του Group την ώρα που το Yesteryear θυμίζει παρά πολύ τους The strokes. Προσωπικά απόλαυσα ιδιαίτερα το Blood με τα πειραγμένα φωνητικά και τις ογκώδεις κιθάρες.

Tο Top 10 του μήνα 1. Adele - Set fire to the rain 2. Moby - Be as one 3. Keren Ann - My name is trouble 4. Tune Yard - Riotriot 5. Hooverphonic - The night before 6. The Vaccines - Post break-up sex 7. Blackfield - Oxygen 8. Rem - Uberlin 9. The Dears - Blood 10. Zaz - Je veux 87

88 SER-FREE

food & wine

Ριζότο Θαλασσινών Μαγειρεύει ο Σεφ και Συνιδιοκτήτης της παραδοσιακής ταβέρνας «ΕΛΙΑ», Παύλος Μάτσικας. Χρόνος παρασκευής: 30’

Υλικά

Εκτέλεση

1/2 kgr Ρύζι Arborio 15 γαρίδες 1 σουπιά φρέσκια 2 καλαµάρια 1/2 kgr µύδια µε κέλυφος 1 ώριµη ντοµάτα κοµµένη σε ζάρι 1/2 κόκκινη πιπεριά 1/2 πράσινη πιπεριά 1/2 κίτρινη πιπεριά λίγο σκόρδο αλάτι, πιπέρι 4 φρέσκα κρεµµυδάκια λίγο άνηθο 1 µεγάλο ξερό κρεµµύδι λίγο κρασί, λίγο ούζο

Καθαρίζουµε τις γαρίδες και αφήνουµε µόνο τα κεφάλια. Πλένουµε καλά τη σουπιά και τα καλαµαράκια και τα καθαρίζουµε από τη µέση. Πλένουµε τα µύδια και τα τρίβουµε εξωτερικά µε σύρµα, τραβάµε την τρίχα. Ψιλοκόβουµε τα λαχανικά και τα κρατάµε χωριστά. Ζεσταίνουµε δύο τηγάνια. Στο ένα σοτάρουµε το ξερό κρεµµύδι, αφού µαραθεί προσθέτουµε το ρύζι και λίγο κρασί. Αφού εξατµιστεί το κρασί προσθέτουµε 1 ltr. ζωµό λαχανικών και αφήνουµε να σιγοβράσει µέχρι να σωθούν όλα τα υγρά. Στο άλλο τηγάνι σωτάρουµε τις ψιλοκοµµένες σουπιές µε τα καλαµαράκια επίσης ψιλοκοµµένα, συνεχίζουµε µε τις γαρίδες και τα λαχανικά. Αφού σοταριστούν καλά τα υλικά µας σβήνουµε πρώτα µε λίγο ούζο και µετά µε κρασί. Αφήνουµε να εξατµιστούν καλά τα υγρά προσθέτουµε το ρύζι και ανακατεύουµε καλά όλα µαζί. Καλή σας όρεξη.

89

L.P.N. (Last Page Notes) Χρόνης για το καλοκαίρι που έρχεται Ο καιρός ανοίγει, σε λίγο η ζέστη θα καίει την άσφαλτο, στο σπίτι το air-condition θα δουλεύει μανιασμένα κι εσύ θα ονειρεύεσαι θάλασσες και μακροβούτια. Έχουμε και λέμε: μαγιό, γυαλιά ηλίου, βερμούδες, t-shirts και φυσικά… σαγιονάρες. Το κατάστημα «Χρόνης», σταθερή αξία στα υποδήματα στην πόλη μας, έχει τεράστια ποικιλία σε παντόφλες, σαγιονάρες αλλά και χιλιάδες άλλα ελαφρά υποδήματα που θα συντροφέψουν τα βήματα (ή την ανάπαυση σας) τις ζεστές μέρες που έρχονται. Για όλες τις ηλικίες, ανδρικά και γυναικεία και ασφαλώς όλες τις ώρες της μέρας. Καλοφόρετα!

Επεκτείνεται το πρόγραμμα τηλεϊατρικής της Vodafone Το πρωτοποριακό Πρόγραμμα Τηλεϊατρικής της Vodafone επεκτείνεται και εφαρμόζεται πλέον σε 30 απομακρυσμένα σημεία σε όλη την Ελλάδα, από τον Έβρο και την Καστοριά μέχρι το Καστελόριζο και τη Γαύδο. Στο πλαίσιο του προγράμματος Εταιρικής Υπευθυνότητας, η Vodafone επενδύει συστηματικά στον τομέα της Τηλεϊατρικής και στην αξιοποίηση της τεχνολογίας της κινητής επικοινωνίας. Το δυναμικά εξελισσόμενο δίκτυο της Vodafone, το οποίο σήμερα παρέχει πληθυσμιακή κάλυψη που αγγίζει το 100%, καθιστά εφικτή τη λειτουργία του Προγράμματος της Τηλεϊατρικής, ώστε να παρέχει ολοένα και περισσότερες δυνατότητες σε όλους, ανεξάρτητα με το πού κατοικούν. Σήμερα, το Πρόγραμμα Τηλεϊατρικής εφαρμόζεται σε 10 Περιφέρειες της χώρας, και συγκεκριμένα στις Περιφέρειες Ανατολικής Μακεδονίας & Θράκης, Δυτικής Μακεδονίας, Κεντρικής Μακεδονίας, Θεσσαλίας, Στερεάς Ελλάδας, Δυτικής Ελλάδας, Πελοποννήσου, Ιόνιων Νήσων, Νοτίου Αιγαίου και Κρήτης, σε νησιά όπως η Ανάφη, οι Λειψοί, αλλά και σε Δήμους όπως το Διδυμότειχο και Αρριανών Ροδόπης. Η «Τηλεϊατρική» δίνει τη δυνατότητα παροχής προληπτικής ιατρικής, συμβάλλοντας παράλληλα στην ενίσχυση του αισθήματος ασφάλειας των πολιτών, εφόσον καταργούνται οι γεωγραφικοί περιορισμοί και παρέχεται η δυνατότητα σε όλους να ελέγχουν την κατάσταση της υγείας τους άμεσα από έμπειρο και εξειδικευμένο ιατρικό προσωπικό.

90 SER-FREE

Chic to Chic Μένει ανοιχτό 24 ώρες, σερβίρει από καφέ και τοστάκια μέχρι… πατσά, η κάβα του είναι υπερπλήρης αν αποφασίσεις να συνοδεύσεις το αλμυρό σου σνακ με λίγες γουλιές μπέρμπον ή βότκα (ποτέ μη λες ποτέ σε ένα τελευταίο ποτό) και συν τοις άλλοις είναι στο κέντρο της πόλης, στην πιο όμορφη γωνία της. Ο λόγος για το Chic, τη νέα άφιξη στα all day – all night καφέ-bar-τοστάδικα της πόλης. Αν έχεις περάσει από τη Βασιλέως Βασιλείου, αποκλείεται να μην το είδες. Στη κορυφή της Σελεύκου, υπέρκομψο και μοντέρνο, δικαιολογεί πλήρως το όνομα του. Ιδανικό στέκι για ένα γρήγορο εσπρέσο το πρωί, ένα light lunch στις 2.00 μμ ή για «συμμάζεμα» μετά την κραιπάλη. Γιατί μια… άγρια νύχτα πρέπει να έχει και το Chic τελείωμα της.

91

92 SER-FREE