De Scharrel prak

Bij deze bijzondere editie van TOF hoort ook een

bijzonder recept: de scharrelprak. Een prak waarvoor wij, Corine en Lianne, alles aan het toeval overlaten.

Beter gezegd: wat ons toevalt, gaan we eten, dus hebben we ’s ochtends nog geen idee wat er ’s avonds op tafel staat. We gaan alle ingrediënten bij elkaar scharrelen tijdens onze ‘scharreltoer langs de boer’.

Onze scharreltoer begint bij Eendjes Verhuur Stellendam. Van Johanneke de Ronde mogen we een hele middag met een van haar deux-cheveauxs (beter bekend als ‘eendjes’) rondrijden over het eiland.

Beleving van de eenvoud

Johanneke begon haar verhuurbedrijf in 2017 met twee eendjes. “Het is eigenlijk begonnen als grap”, vertelt ze. “Mijn man en ik hadden niks met eendjes. We vonden het eigenlijk maar simpele wagentjes. Totdat mijn vader er eentje kocht en wij daar een middag, inclusief picknickmand, mee op stap mochten. Dat was zo’n ontzettend leuke ervaring, dat we besloten er zelf een paar aan te schaffen om onze belevenissen te kunnen delen met anderen.” Dat bleek een goede inschatting. Inmiddels werkt Johanneke fulltime in het verhuurbedrijf en wordt het wagenpark nog steeds uitgebreid zodra er weer een geschikt karretje op de markt verschijnt. “We kopen geen opknappers. Ze moeten in goede staat zijn en meteen geschikt voor de verhuur.”

Waggelend door de polder

We krijgen een gifgroene eend mee en besluiten zo ver mogelijk van Stellendam vandaan te starten. We zetten koers naar Oude-Tonge. Om het verkeer niet op te houden, besluiten we een toeristische route door de polder te nemen. Daar kunnen we rustig oefenen met schakelen en sturen, want een eendje werkt net even anders dan een moderne automaat met stuurbekrachtiging. Het is een prachtige dag om met een eendje te toeren. De zon schijnt, dus we kunnen prima met het dak eraf rijden. Een gezellig geelwit gestreept doek dient als half dakje en voorkomt dat de zon te fel op onze hoofden schijnt. De opengeklapte raampjes en het luchtroostertje onder het voorraam zorgen voor een fris windje tijdens het rijden. Omdat de motor best hard pruttelt en ronkt, moeten we onze stemmen verheffen tijdens het bijkletsen. Een diepgaand gesprek gaat hem niet worden, want iedere bocht vraagt even aandacht bij het correct terugschakelen en het ‘snokken’ aan het stuur. Er zit immers geen stuurbekrachtiging op ons karretje.

Biostalletje Oude-Tonge

Sommelsdijk

In Oude-Tonge staat het Biostalletje langs de Provinciale weg. Het wordt gerund door Helma Vader. Het stalletje wordt dagelijks gevuld met verse producten die akkerbouwers Helma en haar man Ronald beroepsmatig telen. Zij zijn een van de weinigen die biologische groenten telen op het eiland. Ronald vertelt: “Sinds 1999 telen wij biologisch. Wij leveren aan de export en groothandel. Het Biostalletje is eigenlijk leuk voor erbij en wordt gerund door Helma. We doen dat sinds 2005 en hebben inmiddels een grote vaste klantenkring opgebouwd. Die komen vooral voor de aardappelen en in het voorjaar voor onze groene asperges.”

We krijgen van Ronald een pompoen (de eerste van het seizoen), een zak aardappelen en een zak sperziebonen mee. Terwijl we naar ons volgende stalletje rijden, verzinnen we alvast wat we daarvan kunnen maken.

In Sommelsdijk stoppen we bij het stalletje van Annelien en Jonathan den Ouden aan de Dorpsweg. Daar verkopen ze verse eitjes en Schulp vruchtensappen. Annelien licht toe: “Een collega van mijn man heeft een stalletje aan de weg waarin hij eitjes verkoopt. Hij zag voor ons ook mogelijkheden toen we aan de drukke Dorpsweg gingen wonen. We gingen bruine eitjes verkopen, omdat er op Flakkee hoofdzakelijk witte eieren worden verkocht.” Het stalletje brengt het stel geen windeieren, want er worden zo’n 2.000 eieren per week verkocht. Er wordt zelfs gekeken naar uitbreiding met uien en aardappels. Van de opbrengst gaat een deel naar een goed doel. Met een doosje eieren en een fles sap op de achterbank vervolgen we onze route naar het volgende adres in Sommelsdijk:

Tuintje bie Wen

Aan de haven van Sommelsdijk staat het kastje met bloemen van Wendy de Leeuw. Wendy heeft haar eigen bloemenkwekerij dicht bij de watertoren in Dirksland. Daar kweekt ze voornamelijk dahlia’s. Wendy vertelt: “Dahlia’s zijn geweldige bloemen. Er zijn wel 100.000 soorten.

Vijf jaar geleden begon ik met 40 soorten. Door die te stekken had ik het tweede jaar al 400 planten. Toen corona kwam en ik mijn werk als kapster niet meer kon uitvoeren, heb ik mijn kwekerij uitgebreid en ben ik ook bloemen gaan drogen.”

Inmiddels heeft ze 4.000 planten door te stekken, te splitsen en te vermeerderen. Een eigen soort kweken mag niet zomaar. Er zit een copyright (kwekersrecht) op de soorten. Haar lievelingssoort is de ‘Dinerplate’.

Wendy vult het kastje aan de weg regelmatig met schitterende boeketjes. Later in 2023 wil ze haar kwekerij openstellen als pluk- en theetuin.

Wij krijgen een boeketje mee om ons diner straks mee op te fleuren.

De dikbillen in Herkingen

groter en groter en José kwam erbij. Zij ging met de oogst uit venten. Vanaf die tijd doen ze alle werkzaamheden samen. We nemen afscheid van dit hartelijke echtpaar. In ons kofferbakje ligt de buit: een zak Frieslanders en een zak uien.

Een stalletje vol verrassingen

We vervolgens onze scharreltocht en rijden naar Herkingen. Daar stoppen we bij de boerderij van Jaap en José van Eck aan de Molendijk. Zij laten ons graag hun bedrijf zien. Ze verbouwen graan, suikerbieten, aardappels en pioenrozen. Ook showen ze ons vol trots hun dikbilstieren, die ze houden voor het vlees. Jaap licht toe: “De stieren komen uit België, dat zijn de beste. We verkopen het vlees uitsluitend aan particulieren en hebben inmiddels honderden klanten van heinde en ver. José regelt de verkoop hiervan.”

Het echtpaar is al heel wat jaren aan het werk op de boerderij. Jaap is het gestart toen hij zestien was. “Toen ik mijn vader om meer zakgeld vroeg, zei hij: ‘Daar heb je een lapje grond. Ga daar maar je geld mee verdienen.’ Ik pootte er bloemkool en prei en ging dat verkopen.” Zijn lapje werd

Onze laatste stop voordat we het eendje weer in gaan leveren, is het stalletje van Mathilda van Schaik aan de Langeweg in Stellendam. Het geeft een goede indruk van Mathildes hobby’s: rommelmarkten en koekjes bakken. Mathilda vertelt: “Ik zet me graag in voor anderen en toen ik door corona niets meer kon doen voor de activiteitencommissie, bedacht ik dit stalletje. Ik had veel spullen verzameld op rommelmarkten en zette dat in een kastje aan de weg. Het bleek een groot succes. Samen met de eitjes van onze eigen kippen en de koekjes die ik regelmatig probeer te bakken, is er altijd wel iets te vinden in ons ‘winkeltje’. Familie en vrienden vullen de voorraad spulletjes ook vaak aan als ze thuis hebben opgeruimd.”

De opbrengst komt volledig ten goede van een goed doel. Ieder half jaar wordt er een nieuw doel gekozen. Het stalletje van Mathilde is te vinden naast kaasboerderij Van Schaik.

Helaas zijn de koekjes op. We kiezen een leuk mandje uit dat we straks bij ons diner als decoratie zullen gebruiken.