ΣΤΑ ΒΥΖΑΝΤΙΝΑ ΧΡΟΝΙΑ...

" ÓΣ ÔΤ ÁΑ ÂΒ ÕΥ ÆΖ ÁΑ ÍΝ ÔΤ ÉΙ ÍΝ ÁΑ ×Χ ÑΡ ÏΟ ÍΝ ÉΙ ÁΑ . . . " ... Ýέíνáα ôτáαîξßäδéι óσôτïο ðπáαñρåεëλèθüíν ìμåε ôτáα öφôτåεñρÜ ôτçηòς öφáαíνôτáαóσßáαòς ìμïοõυ...

(åεñρãγáαóσéιáα ôτùωíν ìμáαèθçηôτùωíν ôτïοõυ ÅΕ1 ôτìμçηìμáαôτïοòς ôτïοõυ 8ïοõυ äδ.óσ êκïοñρõυäδáαëλëλïοõυ óσ÷χ. åεôτïοóσ 2011-2012)

Ένας χρόνος πέρασε και το τέλος µιας ακόµη σχολικής χρονιάς πλησιάζει... Μαζί µε τις γνώσεις που απέκτησες, πήρες χαρές, λύπες, δυσκολίες, αλλά και όµορφες στιγµές που έζησες µε τους συµµαθητές και τους δασκάλους σου... Το "βιβλιαράκι" που κοιτάς αυτή τη στιγµή είναι το αποτέλεσµα των δικών σου κόπων και προσπαθειών... Να το φυλάξεις σαν πολύτιµο θησαυρό... Κι όταν µετά από χρόνια θα το ξαναδιαβάζεις, δε θα θυµάσαι µόνο όσα έµαθες από τη Βυζαντινή Ιστορία στην Πέµπτη Τάξη του δηµοτικού σχολείου, αλλά µαζί του θα ανασύρεις στη µνήµη σου και όλα αυτά τα τόσο σηµαντικά και ανεκτίµητα συναισθήµατα της ηλικίας των έντεκά σου χρόνων.... Θα ξαναφέρεις µπροστά σου όλες τις όµορφες στιγµές, θα ακούς τις χαρούµενες φωνές του διαλείµµατος και θα θυµάσαι τα γέλια και τα καθάρια βλέµµατα... Θα ξαναζείς για λίγο την παιδική σου ηλικία, τη γεµάτη αγνότητα και φαντασία...

Η δασκάλα σου

Γατσούλη Σοφία

Ιούνης 2012

Γεια σας... Είμαι ο Κωνσταντίνος, ο αυτοκράτορας που ίδρυσε την Κωνσταντινούπολη, ως πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας. Βρισκόμουν σε δίλημμα, γιατί δεν ήξερα ποια να κάνω πρωτεύουσα... Ήμουν ανάμεσα στη Θεσσαλονίκη και στο παλιό Βυζάντιο. Ήταν και οι δύο πόλεις “σταυροδρόμια”...Τελικά επέλεξα το Βυζάντιο, ως πρωτεύουσα, το οποίο προς τιμή μου ονομάστηκε Κωνσταντινούπολη.... Από τη Ρώμη, την παλιά πρωτεύουσα, πήρα πολλά έργα τέχνης για να στολίσω την καινούργια Πόλη, τις πλατείες, τους δρόμους και την αγορά, που ήταν η μεγαλύτερη όλων των πόλεων. Στο κέντρο της, μάλιστα, στο πιο ανοιχτό σημείο της υψώθηκε στήλη με το άγαλμά μου...

Επίσης έδωσα εντολή να χτιστεί η Αγιά Σοφιά, η Αγία Ειρήνη και οι Άγιοι Απόστολοι, ναοί χριστιανικοί και μεγαλοπρεπείς...

Όσα δεν προλάβω να κάνω, θα τα ολοκληρώσει ο γιος μου Κωνστάντιος, όταν αναλάβει το θρόνο...

Γιάννης Καούκης

Γεια σας...

Είμαι ένας σπουδαστής που ζω στο Βυζάντιο. Σπουδάζω στο Πανδιδακτήριο και μου αρέσουν πολύ τα γράμματα και η εκπαίδευση. Θέλω να αποκτήσω καλή θεολογική και κοινωνική μόρφωση.

Τα μαθήματα που διδασκόμαστε είναι: αριθμητική, γεωμετρία, μουσική, αστρονομία, φιλοσοφία, ρητορική και νομικά. Επίσης μαθαίνω τη σωστή προφορά της ελληνικής γλώσσας.

Συχνά πηγαίνω στη βιβλιοθήκη για να διαβάσω βιβλία σπάνια και πολύτιμα, γραμμένα χειρόγραφα σε παπύρους και περγαμηνές.

Όταν μεγαλώσω, θέλω να συμβάλλω κι εγώ στη σημαντική άνθηση της εκπάιδευσης και περισσότερο στη διάσωση των αρχαίων ελληνικών γραμμάτων...

Κυριάκος Χαλκιώτης

Είμαι μια νοικοκυρά που ζω σε μια βυζαντινή επαρχία. Οι καθημερινές μου υποχρεώσεις είναι πολλές και όλες μέσα στο σπίτι.

Κάθε μέρα ξυπνάω πολύ πρωί, το αργότερο στις 6.00’. Αφού πλυθώ και ετοιμαστώ ξυπνάω και τις δύο μικρές μου κόρες. Η μεγαλύτερη είναι 6 χρονών και η μικρότερη 4. Έπειτα πιάνω δουλειά στον αργαλειό. Υφαίνω και κεντώ ό,τι χρειαζόμαστε στο σπίτι.

Μαγειρεύω, πλένω, και διδάσκω στις κόρες μου πώς να γίνουν καλές νοικοκυρές και μητέρες. Προσέχω και τα δύο παιδιά της αδελφής μου, η οποία λείπει από το σπίτι επειδή εργάζεται σε ένα κατάστημα με αρώματα...

Αυτή είναι η καθημερινότητά μου...

Γραμματική Καμά

Ονομάζομαι Κωνσταντίνος. Είμαι ένας πολίτης της Κωνσταντινούπολης και η δουλειά μου είναι να κατασκευάζω όπλα. Δουλέυω αποκλειστικά για τον Αυτοκράτορα και παραδίδω ο ίδιος τα όπλα που φτιάχνω στο Παλάτι. Εδώ στην Πόλη η ζωή είναι καλή. Συχνά όμως απειλείται από εχθρούς και τότε οι καταστάσεις είναι πιο δύσκολες. Εγώ πρέπει να δουλεύω περισσότερες ώρες γιατί έχω να φτιάξω περισσότερο εξοπλισμό για τους πολεμιστές. Όταν, βέβαια, καταφέρνουμε και νικάμε χαιρόμαστε τόσο πολύ... Κωνσταντίνος Μικρόπουλος

Γεια σας... Είμαι η Πηνελόπη και είμαι αγρότισσα. Τις περισσότερες ώρες της ημέρας τις περνάω στο αγρόκτημα. Ο άντρας μου είναι Ακρίτας στην υπηρεσία του Αυτοκράτορα. Έχει πολύ δουλειά και δεν τον βλέπω σχεδόν καθόλου. Εγώ ασχολούμαι με την ανατροφή των παιδιών μου. Τους μαθαίνω και γράμματα, καθώς δεν πηγαίνουν στο σχολείο επειδή δεν έχουμε αρκετά χρήματα. Δουλεύω και στον αργαλειό. Τα χειμωνιάτικα βράδια καθόμαστε όλοι μαζί μπροστά από το τζάκι και λέμε ιστορίες. Ο άντρας μου συνήθως δεν είναι μαζί μας... Δουλεύει μέρα νύχτα... Ελπίζω τα παιδιά μου να ζήσουν καλύτερες μέρες... Πένυ Αντωνιάδου

Είμαι μια απλή γυναίκα και ζω στην ύπαιθρο. Ξυπνάω κάθε πρωί από τα χαράματα και βοηθάω τον άντρα μου στο χωράφι. Έπειτα γυρίζω , μαγειρεύω και ασχολούμαι με τις δουλειές του σπιτιού. Η κυριότερη ασχολία μου είναι η υφαντική στον αργαλειό και το πλέξιμο. Φτιάχνω υπέροχα υφαντά και πλεχτά για το σπίτι και μερικές φορές τα πουλάω, για να συμβάλλω κι εγώ λίγο στα οικονομικά τη οικογένειάς μου. Κάπως έτσι είναι μια μέρα από τη ζωή μου στην ύπαιθρο. Κατερίνα Μίχα

Είμαι η Θεοδώρα, η σύζυγος του Ιουστινιανού.

Αν και μικρή ήμουν από φτωχή οικογένεια, τα κατάφερα και ανέβηκα στο θρόνο δίπλα στον Αυτοκράτορα του Βυζαντίου. Τον Ιουστινιανό εγώ πολλές φορές τον κάνω ό,τι θέλω. Πριν πάρει οποιαδήποτε σημαντική απόφαση με συμβουλεύεται και με ακούει προσεχτικά. Ακόμη και οι αξιωματικοί του Παλατιού υπολογίζουν τη γνώμη μου και με σέβονται. Στη Στάση του Νίκα ήμουν εγώ που τον έπεισα να μην εγκαταλείψει την Κωνσταντινούπολη, γιατί πίστευα και πιστεύω ότι είναι σημαντικό, όταν είσαι Αυτοκράτορας να ζεις και να πεθαίνεις σαν Αυτοκράτορας.

Μου αρέσει η εξουσία. Σαν Αυτοκράτειρα που είμαι δουλειές δεν κάνω. Έχω πολλούς υπηρέτες γι’αυτές... Η μόνη μου ασχολία καθημερινά είναι η

φροντίδα της εμφάνισής μου.... ΄Αννα Καλύβα

Είμαι η Αυτοκράτειρα Θεοδώρα... Αυτή τη στιγμή έξω από τα ανάκτορα έχει ξεχυθεί ένα τεράστιο πλήθος από δυσαρεστημένους κατοίκους που έχουν ξεσηκωθεί ενάντια στον Αυτοκράτορα Ιουστινιανού. Οι Δήμοι επαναστάτησαν και πολύς λαός τους ακολούθησε και επαναστάτησε... Έχουν γίνει πολλές καταστροφές και συνεχίζονται ακόμη. Οι φρουροί τους κρατάνε να μην μπουν μέσα στο παλάτι...Ελπίζω να τα καταφέρουν...

Ευγενία Παπασταμάτη

Το όνομά μου είναι Σοφία και δουλεύω

σε μια συντεχνία μεταξοσκώληκα. Έχω δυο κόρες. Η εργασία που κάνω είναι σκληρή, αλλά ευτυχώς για την οικογένειά μου γυρίζω νωρίς στο σπίτι μου. Μόλις γυρίζω, φτιάχνω φαγητό για το σύζυγό μου και τα παιδιά μου κι έπειτα μαθαίνω στις κόρες μου ανάγνωση. Τους δείχνω και πώς να υφαίνουν στον αργαλειό.Τις Κυριακές πηγαίνουμε στο δάσος και μαζεύουμε φρούτα. Οι μέρες μας είναι δύσκολες αλλά είμαστε αισιόδοξοι ότι τα πράγματα θα αλλάξουν...

Σοφία Φάρου

Γεια σας. Με λένε Ιωάννη και ζω μέσα στην Πόλη. Σήμερα είμαι ενθουσιασμένος, γιατί είναι τα εγκαίνια της νέας μας εκκλησίας, της Αγιάς Σοφιάς. Έπειτα από τη στάση του “Νίκα” που κάηκε, πίστευα ότι δε θα ξαναφτιαχτεί τόσο εύκολα... Ε, λοιπόν, όχι μόνο ξαναφτιάχτηκε, αλλά απ’ ό,τι έχω ακούσει, έχει γίνει ακόμη καλύτερη... Λένε ότι είναι ανώτερη κι από τον ίδιο το Ναό του Σολομώντα... ....... Η ώρα έφτασε. Βγήκα από το σπίτι μου. Στο δρόμο, πριν 5 λεπτά, συνάντησα τον Ιουστινιάνη, ένα φίλο μου που κατατάχτηκε στο στρατό. Αυτός, λοιπόν, μου είπε ότι, επειδή στη στάση του “Νίκα” σκοτώθηκαν πολλοί άνθρωποι στον Ιππόδρομο και ο χριστιανισμός -­‐ η θρησκεία μας-­‐ λέει ότι δεν πρέπει κανένας να αφαιρεί τη ζωή κανενός, ο Ιππόδρομος έκλεισε. Τέλος πάντων, αυτό το νέο δε μου άρεσε καθόλου.

...... Επιτέλους έφτασα στην Αγιά Σοφιά... Πω πω! Είναι καταπληκτική πραγματικά!... και πολύ... "πρωτότυπη"! ...Δεν έχω ξαναδεί παρόμοιο ναό! Έχει έναν τεράστιο στρογγυλό τρούλο, όπου στην κορυφή του υπάρχει ένας μεγαλοπρεπής σταυρός φτιαγμένος από χρυσάφι! Τελικά αυτοί οι Έλληνες αρχιτέκτονες κάνουν καλά τη δουλειά τους... Α!...να κι ο Αυτοκράτορας! Μα... τι κάνει; ... Έχει σηκώσει ψηλά το κεφάλι, κοιτάζει το ναό και κάτι ψιθυρίζει... Εσείς τι λέτε να λέει ;... γιατί εγώ δεν έχω ιδέα! Τώρα όμως θα πρέπει να σας αφήσω, γιατί βιάζομαι να μπω μέσα στο ναό... Γιάννης Βιτωράκης

Είμαι ένα κορίτσι που μου αρέσει πολύ η ιδέα να χτιστεί και πάλι ο ναός της Αγίας Σοφίας... Αγαπώ γενικά όλους τους ναούς. Για το λόγο αυτό πήγα να παρακολουθήσω από κοντά το χτίσιμό της. Όταν είδα τον άξιο Αυτοκράτορά μας, τον Ιουστινιανό, να δίνει τα σχέδια του καινούργιου ναού στον Ανθέμιο και τον Ισίδωρο, οι οποίοι είχαν αναλάβει την κατασκευή από την αρχή, έμεινα άφωνη! Βλέποντας τα σχέδια καλύτερα, διαπίστωσα ότι ο ρυθμός που χρησιμοποιείται είναι τελείως διαφορετικός από όσους ήδη ξέρω! Το κτίριο είναι ορθογώνιο, όπως όλες οι βασιλικού ρυθμού εκκλησίες, αλλά ταυτόχρονα είναι και περίκεντρος και έχει έναν τεράστιο, μεγαλόπρεπο χρυσαφένιο τρούλο! Ο Αυτοκράτορας είπε σε όλους τους πολίτες να φέρουν χρήματα ή υλικά και να βοηθήσουν όπως μπορεί ο καθένας στο χτίσιμο της εκκλησίας. Η οικογένειά μου προσέφερε με ευχαρίστηση ό,τι μπόρεσε κι έτσι όλοι μας αισθανόμαστε ότι έχουμε κι εμείς πραγματική συμμετοχή στην ανέγερση του ναού. Λένε ότι το χτίσιμό της θα κρατήσει πολύ ακόμη. Ήδη έχουν περάσει δύο χρόνια. Περιμένω με αγωνία τη μέρα που θα ολοκληρωθεί...

Η εκκλησία της Αγίας Σοφίας, αυτό το πραγματικό αριστούργημα, ήδη είναι η εκκλησία ΟΛΩΝ ΜΑΣ! Χαρά Ευθυμιάδη

Με λένε Ιουστίνο. Είμαι μικροκαλλιεργητής και έχω ένα μικρό σπίτι. Είναι στενό, με ένα δωμάτιο για όλη την οικογένεια, έχει μόνο έναν όροφο, στενά και μικρά παράθυρα και μια πολύ μικρή πόρτα. Είμαι γεωργός. Φροντίζω να μη λείπει τίποτα από την οικογένειά μου και γι’ αυτό κάθε μέρα πηγαίνω στο αμπέλι μου μαζί με τα παιδιά μου, για να φροντίζω τη σοδειά μου. Οργώνουμε, σπέρνουμε, ποτίζουμε, μαζεύουμε τους καρπούς και τους μεταφέρουμε μόνοι μας ως το κατώι του σπιτιού μας. Εκεί βρίσκεται και το πατητήρι, όπου φτιάχνουμε κρασί από τα σταφύλια μας. Όταν η δουλειά είναι πολλή, έχω κι έναν ακόμη βοηθό. Όσο εγώ και τα παιδιά μου δουλεύουμε, η γυναίκα μου φροντίζει τα πάντα στο σπίτι. Κάνει τις καθημερινές δουλειές : καθαρίζει, πλένει, μαγειρεύει, υφαίνει στον αργαλειό ρούχα και σκεπάσματα, κεντάει... Κάθε χρόνο προσευχόμαστε να έχει καλό χειμώνα, να πάει καλά η σοδειά μας, γιατί από αυτήν εξαρτάται ολόκληρο το σπιτικό μας! Γιώργος Παναγάκης

Γεια σας. Είμαι μια νέα γυναίκα και το όνομά μου είναι Θεοδώρα. Θα προσπαθήσω να σας περιγράψω μια μέρα από την καθημερινή μου ζωή στην ύπαιθρο... Κάθε πρωί ξυπνάω πολύ νωρίς για να ετοιμάσω πρωινό για την οικογένειά μου. Ο άντρας μου είναι ψαράς και ξυπνάει από τα χαράματα για να πάει στη δύσκολη αυτή δουλειά. Έπειτα ξυπνούν και τα παιδιά μου. Συχνά τα παίρνει μαζί του για να τον βοηθάνε. Όταν μένω μόνη μου, ασχολούμαι με το σπίτι. Καθαρίζω, μαγειρεύω, φροντίζω τον κήπο και αρκετές ώρες υφαίνω και κεντώ. Πολλά από αυτά που φτιάχνω τα πουλώ κι έτσι βγάζω κι εγώ χρήματα. Μόλις γυρίσουν ο άντρας μου και τα παιδιά μου, ετοιμάζω το φαγητό, τρώμε και μετά ενώ ο άντρας μου ξεκουράζεται εγώ με τα παιδιά μου κάνουμε μαθήματα : γραφή, ανάγνωση και αριθμητική. Έτσι κάπως περνάνε οι μέρες μας στην ύπαιθρο.

Καλλιόπη Ράνου

Βρισκόμαστε στις αρχές του 8ου μ.Χ αιώνα... Παλαιότερα οι Βυζαντινοί δεν είχαν και τις καλύτερες σχέσεις με τους Σλάβους, έναν λαό από τα βόρεια που συχνά έκανε επιθέσεις εναντίον του Βυζαντίου... Τελευταία όμως τα πράγματα έχουν καλυτερέψει... Πολλοί Σλάβοι έχουν εγκατασταθεί στη νότια Βαλκανική, σε περιοχές πολύ κοντά σε μας. Μάλιστα γνωρίζουν τη θρησκεία μας και πολλοί από αυτούς έχουν βαπτιστεί χριστιανοί. Όμως με τους Σλάβους που ζουν στη βόρεια Βαλκανική τα πράγματα είναι αλλιώς. Εκεί οι Σλάβοι φτιάχνουν δικά τους κράτη και οι σχέσεις μας δεν είναι ίδιες, όπως με τους νότιους. Γι’ αυτό και ο ηγεμόνας της Μοραβίας, ο Ρατισλάβος, ζήτησε από τον Αυτοκράτορά μας να στείλει ιεραπόστολους στη χώρα. ‘Ετσι, εγώ κι ο αδελφός μου ο Μεθόδιος έχουμε αναλάβει μια πολύ σημαντική αποστολή... Μαζί με τους ανθρώπους που ήρθαν μαζί μας εδώ και τρία χρόνια, εκπαιδεύσαμε μαθητές, κυρήξαμε το χριστιανικό λόγο και οργανώσαμε τη λειτουργία της εκκλησίας. Εργαστήκαμε σκληρά και πετύχαμε πολλά. Το σημαντικότερο όλων όμως ήταν ότι δημιουργήσαμε για τους Σλάβους ένα αλφάβητο, καθώς δεν είχαν... Χαριζάνου Μαρία

Είμαι ο Λέων ο Γ’ ο Ίσαυρος, αυτοκράτορας της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και πολεμάω με το στόλο μου τους Άραβες, προσπαθώντας να σώσω την Πόλη μας. Ευτυχώς έχουμε ένα ισχυρό όπλο στα χέρια μας, το “υγρό πυρ”... Φτιαγμένο από εύφλεκτα υλικά και κρατικό μυστικό, καίει τα καράβια των Αράβων. Το ξέρω ότι θα καταφέρουμε να τους νικήσουμε και να ξανανοίξουμε τους εμπορικούς δρόμους. Σταύρος Δρουλίσκος

...Σήμερα πήγαμε να λεηλατήσουμε και πάλι μέρη της Κρήτης. Πήραμε λάφυρα και πολλούς όμηρους. Το ταξίδι μας ήταν δύσκολο πολύ. Θαλασσοταραχή μεγάλη και φουρτούνες έπιασαν μέχρι να φτάσουμε στον προορισμό μας. Αναγκαστήκαμε να επιτεθούμε και σε άλλα μέρη για ανεφοδιασμό, καθώς το πλήρωμα είχε κουραστεί κι ήταν έτοιμο να αφηνιάσει και να στραφεί εναντίον μου... Φτάνοντας κοντά στα νερά της Κρήτης, μπήκαμε σε μικρές βάρκες για να μη μας δουν, έχοντας μαζί μας κοντάρια, σπαθιά και όπλα πολλά... Επιτεθήκαμε όλοι μαζί ξαφνικά σαν ένα τεράστιο τσουνάμι...Σκοτώσαμε πολλούς, κλέψαμε χρυσά νομίσματα και μπιχλιμπίδια πολύτιμα, πήραμε αιχμαλώτους και γυρίσαμε στο πλοίο... Μάνθος Χαρίδης

Είμαι Πέρσης πολεμιστής. Κάθε λίγο και λιγάκι πολεμάω με τη φυλή μου άλλους λαούς. Πάντα φροντίζω να διατηρώ το σώμα μου σε φόρμα, για να είμαι έτοιμος για επίθεση και καλός στη μάχη. Τώρα ετοιμάζουμε επίθεση στο Βυζάντιο. Θέλουμε να πάρουμε την Πόλη, να την κατακτήσουμε και να πέσει όλη αυτή η αυτοκρατορία στα δικά μας χέρια. Χρήστος Ρέκκας

Είμαι ένας ακρίτας, θαρραλέος και τολμηρός. Μαζί με τους άλλους ακρίτες προστατεύουμε την αυτοκρατορία από επιδρομές άλλων λαών. Γυμναζόμαστε καθημερινά και όταν είμαστε πιο χαλαροί διασκεδάζουμε με τραγούδια που τα λένε ακριτικά. Ο πιο ξακουστός από εμάς είναι ο Βασίλειος Διγενής. Έχουν γραφτεί πολλά τραγούδια για τη ζωή και τα κατορθώματά του, που μας κάνουν περήφανους για την καταγωγή μας. Είμαστε οι ήρωες της εποχής και της γενιάς μας! Αλεξάνδρα Τούντα

Με λένε Ιωάννη και είμαι κι εγώ ακρίτας.

Ζω με άλλους ακρίτες στα ανατολικά σύνορα της αυτοκρατορίας, προστατεύοντάς την από τους εχθρικούς λαούς. Βλέπετε, ο αυτοκράτορας μας, ο Λέων Γ’ ο Ίσαυρος, μας έβαλε εδώ μόνιμους φρουρούς. Μας παραχώρησε στρατιωτόπια με την υποχρέωση να τα καλλιεργούμε μόνοι μας και να τα υπερασπιζόμαστε σε ώρες κινδύνου. Επειδή λοιπόν φυλάμε τα εδάφη αυτά, μας απάλλαξε από τους φόρους και μας έδωσε πανοπλίες και άλογα για τους πολέμους. Κάθε μέρα ξυπνάω πριν ο ήλιος δείξει το φως του και πηγαίνω στο χωράφι μου για δουλειές. Κατά το μεσημέρι γυρίζω στο σπίτι μου για φαγητό και ξεκούραση. Το απόγευμα μαζευόμαστε οι ακρίτες της περιοχής στο δασάκι και προπονούμαστε στο τρέξιμο και στο κοντάρι. Στις ώρες του πολέμου, βοηθάμε ο ένας τον άλλον και χτυπάμε τους εχθρούς μας όλοι μαζί. Θυμάμαι τον πόλεμο με τους Άραβες και τις φοβερές μάχες μας... Κάθε φορά που νικάμε οργανώνουμε γιορτή, όπου χορέυουμε, τραγουδάμε και διασκεδάζουμε. Εγώ ξέρω να παίζω καλά την ποντιακή λύρα και μαζί με τους χορευτές και τους τραγουδιστές ξεφαντώνουμε ως το πρωί Η ζωή μου είναι ξεχωριστή, δύσκολη αλλά γεμάτη περιπέτειες. Υπόσχομαι ότι όσο υπάρχουν οι Ακρίτες η Βυζαντινή Αυτοκρατορία θα μένει ελεύθερη! Γιώργος Μαστραγγελής

Κι εγώ είμαι ακρίτας. Μας έβαλε ο Αυτοκράτορας μόνιμους φρουρούς των συνόρων. Μας έδωσε δωρεάν γη για καλλιέργεια, άλογα και πανοπλίες για τους πολέμους και μας απάλλαξαν από τους φόρους. Πολλά παλικάρια, οργανωμένα σε μεγάλες ομάδες, φρουρούν μέρα νύχτα τα περάσματα των συνόρων. Βοηθάμε να οχυρωθούν οι ακριτικές πόλεις και χτίζουμε κάστρα και βίγλες στα μέρη που προστατεύουμε... Πασχάλης Κοκούλος

Βρισκόμαστε στη μέση του 15ου μ.χ αιώνα. Είμαι μια αγρότισσα και μόλις έμαθα ότι ο αυτοκράτοράς μας, ο Ιωάννης Η΄ο Παλαιολόγος είναι νεκρός. Μου είπαν ότι τη θέση του θα πάρει ο αδερφός του Κωνσταντίνος, ο Δεσπότης του Μυστρά. Άκουσα ότι είναι πολύ καλός, ικανός και θα κάνει πολλές αλλαγές προς το καλύτερο. Για μια στιγμή έπαψα να φοβάμαι. Ανακουφίστηκα για λίγο... Έμαθα όμως ότι νέος σουλτάνος των Οθωμανών έγινε ο Μωάμεθ ο Β’ κι ο φόβος σκορπίστηκε ξανά... Κατερίνα Σφλούγκου

Είμαι ένας από τους Οθωμανούς Τούρκους. Περάσαμε την ευρωπαϊκή ακτή και καταλάβαμε περιοχές της Θράκης, της Μακεδονίας και την κεντρική Ελλάδα. Το 1389 νικήσαμε σε σκληρή μάχη το στρατό των ενωμένων χριστιανικών λαών στο Κοσσυφοπέδιο της Σερβίας. Έχουμε κατακτήσει σχεδόν ολόκληρη τη Βαλκανική. Μαχμούτ Νταούντ