Deze editie Hoofdredactioneel
3
Van het bestuur
4
PoColumn
5
De redactie stelt zich voor
6
Vanuit de Inspraak
8
Luxepaard... of niet?
9
Cribs in de Sterren
10
Oor te luister
12
Foto’s
13
Muziek 5-10-15-20
Brief aan... Sinterklaas
17
18
SGS First World Problems
19
Gedicht: Verdronken Vrijheden
20
Wist je dat...
21
Van luxe kun je een problem maken
21
Real world problems
22
Doorgeefpen
23
Colofon 24 The World of JoHo 25 De leukste kroeg van Utrecht
Luxeproblemen Jaargang 12, nummer 1
26
2
Door: Jasper de Rijk
H O O F D R E D A C T I O N E E L
Het studiejaar 2013/’14 is inmiddels ruim tweeënhalve maand onderweg en voor U ligt de eerste editie van de NieuwSGS, jaargang 12. Ik ben dit jaar gekozen als hoofdredacteur en zie dat als een ware eer! In de ruim een jaar dat ik nu lid ben bij SGS heb ik volgens mij enigszins de naam opgebouwd iemand te zijn die veel filosofeert en discussieert. Of dat beeld er nu is of niet, ik ben best bereid het te bevestigen door te beginnen met een klein stukje reflectie. Het kunnen volgen van onderwijs is wereldwijd geen vanzelfsprekendheid en kan worden gezien als een bijzonder privilege. Als universitair studenten in een westers land hebben wij al helemaal een bijzondere luxepositie. Dit betekent echter niet dat het leven van een Nederlandse student over rozen gaat, oh nee! Luxe brengt namelijk moeilijke keuzes en andere problemen met zich mee. Blijf je bij je ouders wonen of ga je op kamer? En als je op kamers gaat, wie doet dan je was? Je hoort weleens mensen zeggen dat hun studententijd de mooiste tijd van hun leven was. Dit brengt druk met zich mee om het studentenleven te leven zolang het nog kan. Maar bier is ook niet gratis, dus moet ik er misschien een baantje bijnemen? Wat voor baantje? Houd ik nog wel genoeg tijd over om te studeren? Oh en sporten is natuurlijk ook belangrijk. En als je op kamers woont moet je ook nog eens je eigen boodschappen doen. Als je huisgenoten hebt dan moet je daar ook weer rekening mee houden, en met hun irritante eigenschappen kunnen omgaan. Heb je geen huisgenoten dan kan het ook wel eens eenzaam worden op je kamer. En jong zijn duurt ook niet eeuwig, dus overal is beperkte tijd voor, en overal staat druk achter. Dan wordt er in Den Haag weer gediscussieerd over studiefinanciering en sociale leenstelsels. Wat gebeurt er? Wat gaat dit voor mij betekenen? Oh en heb ik het al gehad over kleine dagelijkse ongemakken als vroeg uit bed moeten voor een college? Of moeten staan in een overvolle bus? Dit is allemaal nog maar het topje van de ijsberg, kortom, het leven als student is een zwaar leven en daar mag best wel eens wat meer begrip voor zijn! Gelukkig is er zoiets als een studievereniging waar studenten steun en erkenning kunnen vinden bij medestudenten in hun worstelingen met het heftige bestaan als student. In deze uitgave zullen wij als NieuwSGS redactie proberen hier ons steentje aan bij te dragen door jullie te vertellen over onze luxeproblemen. Wij hopen daarom ook van harte, beste lezer, dat U erkenning zult vinden voor de problemen die U als student ervaart. Als je tijdens of na het lezen van deze editie nog vragen hebt of als je zelf (luxe)problemen hebt die je nodig een keer wilt delen, dan kun je ten aller tijden terecht op de SGS kamer voor een kop koffie of thee. Daar zijn altijd wel studenten waar bij je je verhaal kwijt kunt, en anders heeft het bestuur altijd wel een oor te luister… Luxeproblemen Jaargang 12, nummer 1
3
Van
het bestuur
Door: Lars Bulters
T
oen ik voor het eerst door het centrum Utrecht fietste, ik weet het nog goed, keek ik verwonderd bij allerlei prachtige herenhuizen en andere mooie panden naar binnen, waar, zo bleek, studenten woonden. ‘Hoe komen zij in ’s hemelsnaam aan zulke fantastische kamers?’ vroeg kleine Lars zich af. Vol jaloezie, belofte en bewondering begon ik vanuit mijn kamertje in rivierenwijk aan mijn studentenleven. Ik was een paar jaar bezig voor ik plots, boem-pats, terecht kwam in een van die panden waar ik heel mijn leven (goed, twee jaar) elke nacht zo hevig van gedroomd had. Al mijn dromen leken werkelijkheid te worden! Maar helaas, om maar een welbekend icoon van de moderne samenleving en alles dat met mooie dingen te maken heeft te citeren: ‘Illusion never changed into something real’
het dichtst bij het park ligt. Dit klinkt natuurlijk top, maar schijn bedriegt! Op zonnige dagen zijn namelijk uit Mijn Supermarkt zowel de stokbroden als de perenijsjes direct uitverkocht. Wee mijn lot, hoe vaak heb ik niet Mijn overbevolkte Supermarkt moeten verlaten zonder perenijsjes en zonder stokbrood. De vernedering. Je begrijpt het. Het volgende Probleem is dat van de Afstand. Het klinkt natuurlijk ideaal: alles wat je ooit nodig denkt te zullen hebben binnen loopafstand van je nest. Dan vergeet je helaas dat andere mensen dat natuurlijk ook vinden! Daarom vinden alle leuke dingen altijd in mijn huis plaats en is het steeds weer zo’n gezellige boel. Wat eigenlijk net zo vreselijk is, er is meer, is de transformatie van je idee van afstand. Zo is alles binnen een straal van vijfhonderd meter ‘niet heel ver’, alles tussen vijfhonderd en duizend meter is ‘ver’, van duizend tot vijftienhonderd meter ‘teringver’ en alles daarbuiten ‘schijt, ik blijf thuis’. En dat de bushalte direct voor de deur ligt helpt de zaken natuurlijk ook niet. Je begrijpt dat dit slechts het topje van de ijsberg is. Ik zou nog boeken vol kunnen schrijven over alle Problemen die zich in ‘Mijn Leven onder invloed van Mijn Centraal Gelegen Torenkamer’ voordoen. Het belangrijkste is dat je nu begrijpt dat ‘the perfect sky is torn’. Toch zal ik alle tegenspoed ten gevolge van mijn kamer blijven trotseren, omdat ik denk dat het mijn persoonlijke ontwikkeling ten goede komt. Ik ben een vechter.
Graag zou ik dit nader toelichten. Daarom wil ik graag delen wat de struggles zijn waar ‘Mijn Leven onder invloed van Mijn Centraal ik, als bewoner van een centraal gelegen Gelegen Torenkamer: deel I’ is zeer binnenkort verkrijgbaar bij uw boekhandel. torenkamer, elke dag mee te maken krijg. Allereerst wil ik het Probleem van de Supermarkt aankaarten. Mijn supermarkt ligt niet alleen aan de overkant van de straat (waardoor het me praktisch onmogelijk gemaakt wordt om op een andere, goedkopere, plek mijn boodschappen te doen), het is ook nog eens de supermarkt die
Luxeproblemen Jaargang 12, nummer 1
4
PoColumn
H
Door: Michiel Vonk
oi lieve SGS’ers,
De vraag aan ons, de Poco’s, of wij een stukje wilden schrijven voor de NieuwSGS. Stomme vraag natuurlijk.. En of we dat willen! Eén ding voordat je begint met lezen: mocht je niet weten wat Poco’s zijn, wat de Inspraak is en wat het doet, kijk dan even op de website: Inspraak-fsw.nl en lees daarna snel weer verder met onze Pocolumn. Het leek ons leuk om jullie te vertellen wat wij nou precies gedaan hebben de afgelopen tijd. Wij hebben immers niet stil gezeten. Als Poco doe je een hoop. Je hebt niet echt een vast takenpakket zoals een penningmeester of een secretaris. Je doet eigenlijk van alles en nogwat. Zo vergaderen we heel veel. Nee echt.. VEEL! Soms wel vermoeiend, maar zeker niet minder leuk. Je bent in contact met allemaal verschillende studenten en medewerkers binnen en buiten de faculteit. Vaak wordt er dan gesproken over onderwijsinhoudelijke zaken die voor ons heel relevant zijn, maar waarover je niet even lekker kunt kletsen met je beste vriend of vriendin (mits deze een Inspraker is). Daarom is het fijn dat we met z’n tweeën zijn; over dit soort zaken kunnen we zelf lekker klessebessen of referenties verzinnen naar het koningslied! Sinds we zijn begonnen als Poco’s, hebben we wel geleerd dat onze
faculteit verslaafd is aan afkortingen. Alsof de super-inhoudelijk-zaken niet al moeilijk genoeg zijn om te begrijpen! Zo leerden wij wat BaMa 3.0 inhield (nee, dit is geen Windows-update) of wat de GS ResMa precies is (nee, dit zijn geen coördinaten). Gek genoeg gaat dit heel snel en maken we het liefst nu zelf overal afkortingen. Gew. o-dat h. kan! We doen hier enthousiast aan mee: we organiseren elke maand het Parlo (Parlementair Overleg). Het Parlo is een bijeenkomst van alle Insprakers, openbaar voor studenten. Tijdens zo’n bijeenkomst wordt er lekker gebrainstormd en gediscussieerd over alles wat momenteel speelt op onze Faculteit of wat er binnenkort gaat spelen op het gebied van onderwijs! We hebben nu al twee Parlo’s gehad. Piece of cake! De eerste keer vonden we het best spannend. Het voelt bijna alsof je college geeft aan super kritische studenten. Gelukkig (of jammer genoeg) zijn Insprakers ook maar mensen en je werkt zoveel met elkaar samen dat het alleen maar leuke bijeenkomsten zijn. Kom vooral ook een keertje kijken hoe het er aan toe gaat. Verder zijn we bezig op het gebied van PR en komen de sollicitaties van de nieuwe Insprakers nu al steeds dichterbij. “Huh”, hoor ik jullie nu al denken, “dat begint toch pas in februari?”. Klopt! Maar daar komt nog een hoop bij kijken en op het moment dat je dit leest, zijn we waarschijnlijk al bezig met het treffen van de eerste voorbereidingen. Voor zover onze Pocolumn. Tot de volgende editie! Heel veel liefde en knuffels van de Poco’s, Yessy & Michiel
Luxeproblemen Jaargang 12, nummer 1
5
De
redactie stelt zich voor,
J
asper de Rijk, 23 jaar. Zoals jullie inmiddels weten ben ik dit jaar de hoofdredacteur van de NieuwSGS. Ik ben tweedejaars ASW en ben eerder begonnen aan HBO opleidingen journalistiek en leraar Engels. Vorig studiejaar was ik ook al vrij actief bij SGS, regelmatig te vinden op de SGS kamer, en trots redactielid. Ik voel me dus erg thuis bij SGS en hoop als hoofdredacteur bij te kunnen dragen aan die fijne SGSfeer.
H
allo lieve lezers! Mijn naam is Rubin ten Broeke, 19 jaar en ik ben tweedejaars ASW. Ik kom oorspronkelijk uit Zwolle en ik woon momenteel in een kamer in Zeist. Ik ben vanaf vorig studiejaar al lid van SGS, maar ik ben eigenlijk pas ècht actief lid geworden na de supervette lift naar Kroatië vorig jaar. Echt een geweldige ervaring! Ook ben ik vaak te vinden op de gezellige stamkroegavonden van SGS. Veel leesplezier!
C
aroline Hagoort 19 jaar jong, tweedejaarsstudent Algemene Sociale Wetenschappen. Naast haar studie vaak te vinden op de tennisbaan en houdt verder van lezen, uitgaan, zon, muziek, koken, koekjes bakken, bankhangen, thee drinken en GTST. Ik hoop dit jaar een hoop moois te schrijven voor de NieuwSGS als redactielid!
Luxeproblemen Jaargang 12, nummer 1
R
ené Kok, 19 jaar, eerstejaars in de culturele antropologie. Ik hou ervan om te schrijven, met als doel om op een dag gepubliceerd te worden. Wat ben ik meer? Een muziekliefhebber, een potentiële koffieverslaafde. Ook zou ik graag veel andere talen leren, veel van de wereld zien, veel mensen ontmoeten. En nu zit ik bij de redactie, waar toch een deel van die verlangens wordt vervuld. Veel leesplezier!
H
oi! Ik ben Lisa van den Boom, derdejaars Pedagogiek studente en fulltime dromer. Ik vind chaos in de drukte en drukte in de chaos. Mijn passie is mezelf kwijt te raken in avonturen die zich overal ter wereld afspelen. Zoekend naar verhalen en mensen die me inspireren. Proevend van ieders mening om vervolgens mijn eigen te vormen. Ik hoop je in mijn verhalen mee te nemen op avontuur, je als een vogel over verschillende meningen te laten vliegen, om vervolgens die van jezelf te vormen.
W
hat’s the gist, social scientists. Hey, ik ben Jacco Bos, 29 jaar en tweedejaars ASW. Ik ben sinds kort woonachtig in Utrecht en mede daardoor steeds vaker in de SGS kamer te vinden. Vorig jaar ben ik lid geworden van deze, om Chris Martin e.a. te citeren, carnaval of idiots on show en ik heb daar nog geen minuut spijt van gehad. Aangezien schrijven een hobby is en een boek uitgeven een droom, ben ik enthousiast op Tico’s verzoek ingegaan om commissielid te worden bij de redactie. Dat mijn bijdragen mogen vermaken. 6
Zij
D
die de pen dit jaar ter hand nemen!
ag lezers! Ik zal mij heel kort even voorstellen want zo boeiend ben ik helemaal niet, in tegenstelling tot mijn verhaaltjes natuurlijk. Ik ben Eline Albers, studente psychologie en ik houd van sporten. Mijn doelstelling voor dit jaar is dat NieuwsSGS een doorgeef blaadje wordt! Dus wanneer je hem uit heb laat hem lekker achter in de collegezaal, stop hem bij je onbekende buurman in de zak of laat hem ergens anders slingeren. Want je gunt het toch iedereen om al deze leuke verhalen te lezen.
L
aat ik mijzelf ook even introduceren. Ik ben Tico Bekers, 23 jaartjes alweer en derdejaars ASW. Alhoewel dat de laatste tijd toch wel op een laag pitje staat aangezien ik meer met bestuurzaken bezig ben dan iets anders. Het wordt ook mijn tweede jaartje NieuwSGS, maar dit keer houd ik mij vooral de vormgeving. Mocht ik nog een artikeltje schrijven dan kun je artikelen verwachten over muziek gerelateerd aan het onderwerp, of hoe zwaar het bestuursleven wel niet is. Want ja, bestuur zijn is ook een luxeprobleem.
Luxeproblemen Jaargang 12, nummer 1
7
Vanuit
de inspraak
Wat
ben jij?
Ben jij een luxepaard met luxeproblemen of ben jij lekker down-to-earth? 1) Wanneer ik ga shoppen in de stad kom ik... A. Met tassen kleren terug en is mijn bankrekening bijna rood B. Koop ik altijd wel wat, maar alleen als ik het echt leuk vind C. Koop ik niks, ik kan nooit kiezen er is zo veel keus. 2) In de winkel A. loop ik altijd een uur rond, zal ik 3 kg aardappels nemen, of toch maar 1 kg? B. Weet ik precies waar alles ligt en welke producten ik nodig heb C. kom ik alleen om snoep te kopen 3) Bij het ontbijt A. Kan ik nooit kiezen wat ik eet, alles is lekker B. Slaap ik nog C. Eet ik iedere morgen hetzelfde korstje 4) Naar de uni ga ik... A. Op de fiets B. Met de bus C. Soms met de bus, soms op de fiets, het is maar net waar ik zin in heb 5) Voor mijn verjaardag ... A. Vraag ik niks, ik weet niet wat ik moet vragen want alles wat ik nodig heb, heb ik al B. Heb ik een ellelang verlanglijstje, er is nog zo veel wat ik graag zou willen hebben C. vraag ik waardebonnen en geld, zo kan ik zelf bedenken waar ik het aan uitgeef 6) Als ik ga studeren ga ik naar... A. De bieb, daar is het lekker rustig B. Thuis. Of in de bibliotheek. Of toch in het studielandschap. Of toch thuis... C. Studeren? Ha ha, grapjas
Kijk op pagina 24 voor de antwoorden! Luxeproblemen Jaargang 12, nummer 1
9
Op
CRIBS bezoek bij
De Sterren
Door: Rubin ten Broeke en Lisa van den Boom Nadat Lisa en ik kennis hadden gemaakt met Lotte, liet Tico zijn kamer zien. Niet een e regenachtige vrijdagavond begon met enorm grote kamer, maar alles wat je nodig chillen op de sgs kamer. Daarna fietsten hebt stond er wel in. Inclusief een koelkast, Lisa, Tico en ik door de stromende regen en veel DJ spul. richting het huis waar Tico en Pauline wonen. We besloten dat we eerst nog wat voedsel Het huis zelf was van binnen best apart; het was zouden gaan halen voor die avond bij de gewoon een kantoorgebouw waar een keuken dichtstbijzijnde appie. Als werkelijk verzopen in was geplaatst. De gemeenschappelijke katten kwamen we de appie binnen waar we ruimte is ook best groot. Mag natuurlijk ook besloten dat we die avond tapas zouden gaan wel als je met 9 man bij elkaar woont, maar maken. Daarna fietsten we toch echt naar de toch. Ook stond er een bank met televisie en Xbox waar 6 van de huisgenoten het crib waar sgs’ers Tico en Pauline wonen. regelmatig tegen elkaar opnemen in een Onze fietsen zetten we op een plek wat eerder heftig multiplayer schietspel. De huisgenoten de parkeergarage van het kantoorcomplex nemen het schietspel uiterst serieus, zo bleek was geweest. Tico vertelde dat er in het hele onder andere uit de discussie tussen Tico complex 160 mensen wonen. In hun deel van en Lotte over wie van de twee het meest is het gebouw wonen in totaal 9 mensen; Tico, ‘gespecialized’. Lotte, Pauline, Felice, Harm, Joeri, Olivier, Nadat we Tico’s kamer Aukje en Sonja. hadden gezien hingen Toen we binnenkwamen schreeuwde Tico we onze jassen over of er iemand thuis was. Er kwam geen de verwarming en reactie. Toch was er iemand thuis: Lotte. begonnen we met het Volgens mij is het bij SGS al aardig bekend, maken van de tapas, maar ik zeg het nog maar een keer: Tico onder het genot van een heeft een relatie met zijn huisgenote, Lotte. heerlijk koud biertje. Lisa en ik maakten even kort kennis met De muziek liet even Lotte, want ze was op het moment dat wij op zich wachten, ‘de binnenkwamen druk bezig met een paper gemeenschappelijke dat ze aan het schrijven was die eigenlijk die muzieklaptop is aardig avond af moest. vercracked’ , aldus Tico.
D
Luxeproblemen Jaargang 12, nummer 1
10
Tico Bekers Tico woont vanaf augustus in het huis. Naar eigen zeggen is hij tot de bovenbouw van de middelbare school een niet zo opvallende jongen geweest. In de bovenbouw veranderde dit volgens hem. Zo is hij in een poging om stoer te doen een keer vanaf het balkon van zijn school per ongeluk uitgegleden met zijn skateboard, waarna het skateboard op de nek van een meisje kwam. Au. Het meisje bleef gelukkig ongedeerd. Tico werd pas twee jaar geleden actief lid van SGS en is eerst vooral in de dj commissie dingen gaan doen. Daarvoor was hij niet zo actief bij SGS. Toen de heerlijke geuren van de tapas zich door het huis verspreidden kwam ook Lotte van haar kamer afgerend. Ze was het paper helemaal zat, en ze zei dat ze het nooit af zou krijgen en de leraar wel zou mailen dat het die avond niet ging lukken. Pauline van Uijen Pauline is derdejaars psychologie en ze woont sinds augustus in het huis. Pauline heeft veel leuke ervaringen met haar huisgenoten; ze eten en koken vaak samen en gaan daarna gezellig met zijn allen aan de tafel zitten
kletsen. Met haar huisgenoten speelt ze ook graag op de Xbox het schietspel calibur. Het gekste wat ze ooit heeft meegemaakt in dit huis was op de avond van de housewarming. Ze gingen samen eten bestellen vanuit de kamer van Lotte en in alle gezelligheid zijn ze toen met zijn vijven al knuffelend op bed beland. ‘Één groot knuffelfestijn!’ Pauline kan volgens huisgenootjes trouwens ook ontzettend lekkere koekjes maken. Vandaar dat hun crib ook wel de naam ‘huize hemelkoekjes’ heeft! Toen we de hapjes allemaal op hadden en ook de monapuddingen grotendeels hadden opgesnoept, was het tijd voor koffie. We praatten met zijn allen over vakanties, over uitwisselingen en . Op een gegeven moment zei Lotte vanuit het niets dat ze nog iets moest laten zien wat Tico had opgenomen. Het was een filmpje waarin een app over samen sporten werd gepromoot met de stem van Tico die alles aan elkaar praatte. Het klonk goed! Keep the good work up Tico! Helaas komt aan al het moois een eind. Tegen een uur of tien lieten Lisa en ik de tortelduifjes alleen. Bedankt voor de gastvrijheid en gezelligheid Tico & Lotte!
Luxeproblemen Jaargang 12, nummer 1
11
Oor
te luister
Yessy: “Anne, wil je m’n BH losmaken?” Jarka: “Er mag best een dildo op de foto hoor!” Desi: “Waarom ging strippoker niet door? Ik heb mijn benen helemaal geschoren!” Doran: “Ja, ik ook!” Anne: “Psychologie is helemaal niet zo moeilijk, eigenlijk.” Jarka: “Hoe schrijf je Versatile ook alweer?” Lars: “Mijn ass is niet genoeg gedekt” Desi: “Ik raak nooit mensen aan als ik dronken ben, dan ben ik bang dat ik moet kotsen.” Jarka: “Ik ben een mens aan het maken.” Marijntje: “Waarom komt iemand van politicologie hier zomaar even buurten? Dat doe je alleen als je neukt!” Kim, over het probleem van pornoster zijn: “En dan zit je vader zich gewoon op je af te trekken!” Diederik: “Mijn mooiste ervaring is met een 90-jarige. Nee nee, dit gaat niet om seks. Maar om een levenservaring.” Anne, tegen Doran: “Nu denk ik steeds als ik jou zie aan een anus.” Jarka, tegen Rens: “Kunnen we naar huis? Ik wil ballen eten!” Doran: “Van kontseks naar ballen eten?” Timo, tegen Kas: “Je ziet er zo ongesteld uit!” Kim: “Waarom zuig jij aan z’n pik, IK wil het!” Doran: “Als ik héél erg dronken ben mag je me in een container gooien.” Isabel: “Speel jij spelletjes tegen jouw schoonmoeder?” Anne: “Als het maar via de mobiel is, ja!” Heb jij ook een mooie oor te luister gehoord? Stuur hem naar redactie@sgsutrecht.nl of stop hem op een briefje in de oor-te-luister-box op de SGS-kamer (naast de bank) Alvast bedankt!
Luxeproblemen Jaargang 12, nummer 1
12
Muziek Door: René Kok
bij
5
5, 10, 15 & 20
jaar (1996/1997)
15
jaar
jaar (2006/2007)
De tienerjaren, wat een periode. Gedurende die tijd had ik een hekel aan alles wat toen ‘mainstream’ was. Of wat ik dacht dat ‘mainstream’ was. Daar viel rapmuziek onder, hip-hop, de muziek waarvan ik dacht dat iedereen het draaide. Tot op de dag van vandaag weet ik nog steeds niet of dit werkelijk zo was.
Al vanaf het begin staat de radio bij mij thuis aan als er iemand is. Zo heb ik dus al van vroeg erg veel muziek meegekregen van alles voor mijn geboorte. De benodigde kinderliedjes kwamen natuurlijk ook langs In deze periode is mijn liefde voor van Bassie en Adriaan en instrumentaal erg gegroeid, waarbij de muziek die je in filmtrailers hoort kwam. Dit dergelijken. vanwege een bepaalde fan-made trailer van Een van de liedjes die een een spel waarin die muziek gebruikt werd. Ik grote indruk op me heeft gemaakt in die tijd was al eerder begonnen om zulk soort muziek is toch well I Will Survive van Gloria Gaynor. met LimeWire te downloaden, maar toen Een aantal jaar achter elkaar heb ik in de dat offline ging was er alleen nog YouTube. zomervakantie op een camping in Spanje Daarbij hielp een programma om filmpjes van gestaan waar elke disco-avond eindigde met YouTube af te halen ook geweldig. dit liedje. Telkens weer als ik deze hoor, waan ik me terug daar. De laatste keer kwam het jaar (2011/2012) liedje echter niet, maar klonk er toch een Goed, ik ben dan misschien nog geen koor van bezoekers die het alsnog gingen zingen. Nou ja, eerder lallen omdat niemand twintig, maar gezien de diversiteit die ik nu beluister, zie ik niet veel verandering komen. de tekst kende. Het begon al rond mijn achttiende, maar ik kan nu toch officieel zeggen dat ik ongeveer alles tussen klassiek en dubstep luister, en jaar (2001/2002) natuurlijk hoort de Top 2000 daar ook bij. Een Rond mijn tiende had ik een week lang radio luisteren, waarschijnlijk tot bepaalde website gevonden waarop allerlei diep in de nacht, wachtend op dat ene liedje. muziekfilmpjes werden gezet. Op die manier Over de Muur, Worn Down Piano, Ice Queen, kwam ik in aanraking met dingen als Crazy Bohemian Rhapsody, om er maar een paar te Frog, wat zeker in de buurt kwam van de noemen. Vol verwachting klopt mijn hart dit tegenwoordige viral videos. Hilarisch om jaar weer. het weer terug te zien. Ook de Black Eyed Engelse en Nederlandse muziek blijft het bij Peas vond ik toen goed, of in ieder geval het mij echter niet. Tot zover heb ik al Spaans, nummer Shut Up. Italiaans, Grieks, Zweeds, Duits, Japans en nog een aantal gezongen talen waar ik graag Ondertussen was ik ook volop aan LimeWire, waarmee ik een groot aantal liedjes naar luister. Grotendeels komt dit door het downloadde. Zo nu en dan kwam dan die Eurovisie Songfestival, maar voor de talen van heerlijke reclameboodschap van gratis buiten Europa was het toch echt een vriend computerzaken die begon met een zeer die het mij aanraadde. Sindsdien struin ik bekende uitspraak van Bill Clinton weer langs. het internet af voor allerlei soorten muziek, ook gezien fictie schrijven (wat in de paar voorgaande jaren is opgekomen) voor mij het best gaat met muziek.
20
10
Luxeproblemen Jaargang 12, nummer 1
17
Brief aan... Sinterklaas Door: Eline Albers Beste Sint, Mijn papier ligt klaar, groot staat er verlanglijstje boven en in de verte zie ik de postbode al aankomen. Eindelijk alle folders van alle winkels, nu kan ik aan de slag. Ik pak een schaar zodat ik alle leuke artikelen kan uitknippen en op mijn verlanglijstje kan plakken. Folder voor folder blader ik alles door, maar na een half uur heb ik nog geen een cadeautje op mijn verlanglijstje staan. Ik begin mijzelf af te vragen wat ik eigenlijk graag voor cadeautje zou willen. Wil ik iets waar ik echt wat aan heb, bijvoorbeeld borden voor mijn nieuwe kamer, of liever nieuwe sloffen, een cd of die nieuwste game. Die borden voor op mijn kamer heb ik natuurlijk al, die hoef ik niet meer te vragen. Sloffen, tja, eigenlijk is mijn oude paar ook nog goed genoeg, en welke cd heb ik nu nog nodig nu ik alles kan downloaden? En dan nog die nieuwste game, ik kon niet wachten tot die uitkwam, dus die heb ik al bijna uitgespeeld. Ik moet bekennen Sinterklaas, dat ik eigenlijk alles al heb wat ik wil. En ik ben niet de enige, ook mijn zusje zit steunend aan tafel haar hoofd te breken over wat ze aan u moet vragen. Dit gaat de verkeerde kant op Sinterklaas, hoe kan ik nu nog vol verwachting aan pakjesavond denken als ik toch niks te wensen heb? Maar de vraag die eerst gesteld moet worden is waarom ik niks meer te wensen heb? Nooit kwam ik iets tekort, ik mocht met vriendjes en vriendinnetjes spelen zo vaak ik wilde, ik mocht sporten en als ik iets heel graag wilde en heel lief was geweest kreeg ik het al snel. Ik hoefde niet te werken voor cadeautjes, ik leefde in een verwenfamilie. En niet alleen ik. Ik kwam niets tekort en daar ligt nu het probleem. Dat ik niets tekort kwam betekende dat ik alles had wat ik nodig had. Ik had niets meer nodig, niets meer te wensen want ik kwam niks tekort. Voor de spullen die ik niet nodig had, maar die wil wel graag wilde hebben kreeg ik zakgeld zodat ik leerde sparen. Ik kocht de cadeautjes die ik wilde hebben en was tevreden. Over dit tevreden punt was ik eigenlijk niet zo tevreden. Nu had ik niets meer te wensen. Nu zit ik met een probleem, een luxeprobleem. Ik heb alles wat ik nodig heb en als ik iets nog niet heb dan loop ik naar de winkel om het te kopen. Maar ik wil weer wat te wensen hebben, naar iets verlangen wat ik heel graag wil in de hoop dat Sinterklaas het mij gaat geven. Want het als cadeau krijgen is zoveel leuker dan wanneer je het zelf koopt. Ik spreek met mijzelf af niets te kopen de komende tijd, mijn geld te sparen en wenslijstjes te maken van de spullen die ik anders zelf gekocht had. Zo kan Sinterklaas mij ĂŠn verrassen ĂŠn van mijn luxeprobleem afhelpen. Zodat ik over een paar weken mijn verlanglijstje af kan maken wanneer ik over een paar weken mijn folders weer opensla. Dankjewel Sinterklaas! Luxeproblemen Jaargang 12, nummer 1
18
Verdronken Vrijheden Door: Lisa van den Boom De zon die duwt en trekt,
Van wat nu en stel nu dat
Mijn rug onder dwang rechtzettend
Van hier en nergens heen
Neemt me bij de hand en straalt
Rond rennend in de chaos
Mijn lichaam licht verzettend
En uiteindelijk alleen
Laat me zweven door de straten
Ik kan links en ik kan rechts
Als mens dat alle mogelijkheden heeft
Schuin, ondersteboven en rechtdoor
Met geforceerde rechte rug
Maar van de beste keuze in dit al
De vrijheid aan mijn haren kleeft
Ontbreekt vooralsnog elk spoor
De vrijheid om te kiezen
De vrijheid van de keuze
Alles wat men mogelijk acht Van Iphone tot aan studie-pad Merk pindakaas of geslacht Als weinige uitverkorenen In een westers kansvol land Stap voor stap zelf te toveren Toekomst en verleden in de hand Maar lopend door de straten Laat de zon mij plots alleen Met mijn keuzes en mijn kansen De durf verloren en ver heen Straten transformeren In doolhoven hemel rijkend Keuzes verplicht te maken Zoveel erdoor bezwijkend Wordt opnieuw bij de hand genomen De twijfelaar die duwt en trekt Als een klein kind meegesleurd Onzekerheden opgewekt
Luxeproblemen Jaargang 12, nummer 1
is een goddelijk present maar overwoekerd met de twijfel Je nooit echt helemaal zeker bent De angst een bekende compagnon Is ĂŠĂŠn met de twijfel in ons hoofd Voor de verkeerde keuzes in het nu door alle mogelijkheden verdoofd Ik wil mijn tijd nuttig verspillen, niet aan de onbelangrijkheid van welke shampoo of pak vla De klok tikkend, tijd verstrijkt Maar onontkoombaar aan de keuzes In twijfel langzaam weg gezonken Adem happend in de rivier van mogelijkheden verdronken. Liefs, Lisa
20
Wist
je dat...
… Natasha graag ziet hoe Miel een doos ontmaagd? … Timo en Desi altijd naar iedereens kruis kijken en dat met evolutie te maken heeft? … Timo ervan baalt dat Helaes Pindakaas op het vliegeld als liquid wordt gezien? Calvé snapt hij wel. … Marijntje snot aan de SGS-banken afveegt? Ieuw! … Als Timo door Kas geknuffeld wordt, hij denk dat het Jos is? … Natasha het vorige bestuur geen borsten maar een billenbestuur vindt? … Timo altijd Zomerblond gebruikt? … En als hij andere shampoo gebruikt zijn haar uit model zit? … Miel niet ontkent dat hij zich afrukt op Tina’s?
Van
luxe kun je een probleem maken Door: Eline Albers De luxe van tegenwoordig begint al bij het ontbijt. Vooral wanneer je nog bij je ouders woont, want als student moet je vaak een beetje ontluxen. Neem ik een kracker, een broodje of toch een bakje muesli. En als ik dan een broodje neem wat smeer ik daar dan op? Genoeg keus en dat maakt het lastig. Ik begin te twijfelen waar ik zin in heb en wat ik zal kiezen. Ik maak een probleem van mijn ontbijt. Mensen die iedere ochtend een bakje muesli eten hoeven zich helemaal niet te bekommeren over alle andere producten in huis die je ook zou kunnen eten, waarom doe ik dat niet, denk ik dan. Laat ik mijzelf alle keuzes besparen en gewoon iedere ochtend hetzelfde verorberen. Van al die luxe maak je dus je eigen probleem. Je hoeft niet te kiezen, voor kiezen kies je zelf. Je kunt iedere ochtend hetzelfde eten. Je kunt in de supermarkt altijd hetzelfde merk producten halen en je hoeft het jezelf ook niet moeilijk te maken op weg naar de uni, want je kunt gewoon iedere dag je fiets nemen. Zo. Luxe probleem opgelost.
Luxeproblemen Jaargang 12, nummer 1
21
Real World Problems Door: Jacco Bos
identiteit van mensen zijn elke dag in gevaar. In hoeverre is het gerechtvaardigd dat we in de westerse wereld ons druk maken over een regenbuitje, een lege telefoon of geen suiker Een aantal jaren geleden werd in een item voor in de koffie? van een journalistiek enerverend programma als Hart van Nederland of Zijn we in de westerse wereld dan allemaal EditieNL de succesvolle verwende kleuters? Ik ken mensen die invasie van de mobiele stellen van niet. Zij hebben een denkwijze telefoon op middelbare waarin zij de waarde van problemen zien scholen bekeken. Ik herinner me nog heel als heel persoonlijk en afhankelijk van de goed het antwoord van een scholiere op de levensstandaard van de persoon. Waar vraag hoe ze zich zou voelen als zij voor één veiligheid voor de ene persoon een probleem dag haar mobiele telefoon niet zou hebben. is, zo is een vlek op nieuwe schoenen een Haar reactie was er één in de strekking van: probleem voor de ander. First world problems “Nou, dan ben ik zo goed als dood!” Wauw….. worden serieus genomen. De habitus , ik ontleen aan Bourdieu (ken je het niet, google it), speelt een belangrijke rol in hoe mensen een situatie als problematisch ervaren, zo Deze editie van NieuwSGS heeft “first world problems’ als thema. De term ontstond in is de denkwijze. Iets te makkelijk als je het 1995, werd bekend in 2005 dankzij het gebruik mij vraagt. Als zelfbewuste wezens die de op Twitter en in memes en werd in 2012 zelfs mogelijkheid hebben tot reflectie zijn we in opgenomen in de Oxford Dictionary Online. staat boven onze habitus uit te stijgen en de Volgens Wikipedia zijn first world problems, universaliteit van de problemen van de armen problemen die zichtbaar worden wanneer er te erkennen. In mijn ogen heeft ieder individu geen meer urgente problemen aan de orde het recht op de hiervoor genoemde primaire zijn. De meeste mensen zullen ze herkennen basisbehoeften. Zolang dit niet gerealiseerd als kleine ongemakken of luxeproblemen. O is, komt de waarde en legitimiteit van ‘first p sociaal vlak wordt deze term gebruikt om world problems’ te vervallen. Wellicht wat aan te geven dat iemand moet stoppen met kort door de bocht. Dit blijkt ook uit het feit zeuren over niets; een zekere mening ligt in dit in de praktijk ook niet zo werkt… de term verborgen. Want laten we eens reëel zijn; waar hebben we in Nederland nou over te klagen? Het overgrote deel van de bevolking is in zijn of haar primaire levensbehoeften ruimschoots voorzien. Onderdak, voedsel, water, gezondheidszorg. De Wereldbank hanteert als ondergrens een besteedbaar inkomen van 1,25 dollar per dag. In 2008 moeten circa 1,3 miljard het met minder doen… Meer recente voorbeelden zijn de Arabische Lente, de oproer in Brazilië in aanloop op de het WK voetbal in 2014 en het geweld tegen homo’s in Rusland. Het welzijn, onderdak en de Luxeproblemen Jaargang 12, nummer 1
Want moeten we dan al onze eigen problemen vergeten en bij elke situatie onszelf afvragen of we hier een probleem in ‘mogen’ zien , ons naar oorden in ontwikkeling spoeden en de wereld gaan redden? Mag, hoeft niet. Ik heb zelf een strategie ontwikkelt die voor mij heel verhelderend en ontnuchterend werkt. Neem de futiliteiten en bullshit van de westerse wereld niet te serieus en heb altijd respect voor de groepen die elke dag strijd leveren voor een beter leven. ‘Real world problems’.
22
Doorgeefpen Door: Pleunie Brock
M
arijntje heeft me de eer geschonken om deze keer de doorgeefpen te schrijven, en ze heeft me daarbij een zeer interessante en weloverwogen vraag gesteld die ik normaal gesproken in besloten kring bespreek, maar die ik nu speciaal voor jullie (SGS blijft SGS, one love!) beantwoord: Wie op de Universiteit zou je doen? Zoals jullie natuurlijk wel weten, studeer ik op het moment in het prachtige Southampton aan de zuidkust van Engeland. Southampton is een typisch Engels stadje: veel pubs en eettentjes, tienermoeders, korte broeken in de winter en heul dronken Engelsen. Maar ook met het Titanic museum (waar je zelf een schip kunt sturen en kolen kunt scheppen!), de lekkerste chocolademelk met marshmallows, Gandalf cocktails, een mooie campus inclusief riviertje, en hier komt het: JONGENS MET EEN ENGELS ACCENT! En dat accent is sexxxyyy!!! Ik vind het eigenlijk nogal triest en oppervlakkig van mezelf dat ik zo gevoelig ben voor clichés (ik houd ook heel erg van jongens die gitaar kunnen spelen...) maar het is nu eenmaal zo. Deal with it. Ik weet niet precies hoe het werkt, maar zodra ik dus een Engels accent hoor (of Iers trouwens, net ietsje liever zelfs) dan wordt de persoon in kwestie gelijk aantrekkelijker, ook al vond ik hem toen ‘ie zijn mond nog dichthield totaal niet interessant. Dit verhoogt het aantal jongens en mannen die ik op de Universiteit ‘zou doen’ zoals Marijntje het zo verfijnd bewoordde, aanzienlijk. Je begrijpt natuurlijk wel dat dit voor een hoop situaties zorgt waarin ik mijn best moet doen om mezelf onder controle te houden. Als ik buiten op de campus tegen een jongen opbots wanneer ik weer eens buiten koers beland en hij zich vervolgens verontschuldigd (typisch Engels dit) smelt ik al. De kantineman die aan me vraagt: ‘What can I get you, love?’ zoen ik nog net niet op de mond en de jongen die naast me zit in de bieb en vraagt of ik even op zijn spullen wil letten zou ik het liefst de kleren van het lijf trekken. En dan heb ik het nog niet eens gehad over de mannelijke docenten, die ik als pedagogiekstudente totaal niet ben gewend. Man + intelligent + status + macht + Engels accent = JACKPOT. Tijdens mijn seminar zwijmel ik weg terwijl Charlie (ik mag hem bij zijn voornaam noemen) sexy woorden gebruikt zoals post-Fordism en ‘the death of class’, en wissel ik zwoele blikken met hem uit. Dat hij oud (thirtysomething) is en oranje haar heeft maakt me vrij weinig uit, hier kan ik wel wat mee! Ja, misschien moet ik toch maar eens gaan overwegen om te gaan emigreren naar Engeland… Het zal me nog zwaar vallen om dit land te moeten verlaten, met al die sexy stemmen om me heen. Gelukkig maar dat ik hier nog een paar maandjes ben! Ik geef de doorgeefpen aan Maaike Vis met de volgende vraag: Als je morgen wakker zou worden als een dier, wat zou je dan zijn?
Luxeproblemen Jaargang 12, nummer 1
23
Colofon
Antwoorden luxepaardenquiz:
NieuwSGS Jaargang 12, editie 1 De NieuwSGS verschijnt 5 maal per jaar met nieuws, artikelen en mededelingen voor SGS leden en studenten van de Faculteit Sociale Wetenschappen. Daarnaast verschijnt eenmaal per week een nieuwsbrief per e-mail.
Voor elk antwoord dat je heb gekozen en hieronder ook staat vermeld krijg je één punt. 1: C 2: A 3: A
Hoofdredactie: Jasper de Rijk
4: C
Redactie: Eline Albers, Tico Bekers, Lisa van de Boom, Jacco, Bos, Rubin ten Broeke, Caroline Hagoort, René Kok en Jasper de Rijk
5: A
Met dank aan: Het SGS-bestuur, Jolien van Bekhoven, Marcel Tillema, Pauline van Uijen, Pleunie Brock en Café Eigen Schuld.
Twee punten of minder:
Lay-out: Tico Bekers Redactieadres: Langeveldgebouw, kamer E1.46 Heidelberglaan 1 3584 CS Utrecht Telefoon: 030-2532956 E-mail: redactie@sgsutrecht.nl Website: www.sgsutrecht.nl
Jij weet wat je wilt. Je hebt nergens twijfel over en bent to the point! Super, je kan echt keuzes maken en hebt geen last van luxeproblemen. Drie of vier punten: Twijfel-de-twijfel. Soms weet je het even niet meer. Vaak gaat het goed en ga je op je doel af, maar soms twijfel je nog wel eens...
Bijdragen: Alles wat je op USB-stick of via de e-mail bij ons inlevert is welkom! De redactie van de NieuwSGS behoudt zich het recht voor om ingezonden stukken te weigeren, in te korten of te censureren. Oplage: 180 stuks Druk: Xerox HU FCJ Adverteren: Contactpersoon: Tico Bekers (zie SGS-bestuur)
6: B
Vijf of zes punten: Oh mijn God, jij hebt echt een zwaar leven! Keuzes maken is misschien wel lastig, maar zó lastig toch ook niet? Hak eens knopen door, man!
SGS-Bestuur 2013-2014 Lars Bulters (Voorzitter) Jarka Janssen (Secretaris) Anne Groeneveld (Penningmeester) Tico Bekers (PR-Coördinator) Yessy Aarsen (Poco) Michiel Vonk (Poco)
Luxeproblemen Jaargang 12, nummer 1
De NieuwSGS is een uitgave van de StudentenGroep Sociale wetenschappen (SGS) te Utrecht. Niets uit deze uitgave mag worden gereproduceerd door middel van welk medium dan ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van SGS. ©2013 SGS Utrecht. De bij deze uitgave betrokken redactie en medewerkers aanvaarden geen aansprakelijkheid voor mogelijke gevolgen die zouden kunnen voortvloeien uit het gebruik van de in deze uitgave opgenomen informatie.
24
Luxeproblemen Jaargang 12, nummer 1
25
Cafe Eigen Schuld Het eetcafĂŠ op de nachtegaalstraat 29 b www.eigen-schuld.nl Stamkroeg van SGS! Om de twee weken op maandagavond vanaf 21.00 uur