Deze Editie SGS 3. Hoofdredactioneel 4. Vanuit het bestuur 5. PoColumn 6. De redactie stelt zich voor 19. Foto’s 38. SGSagenda
Thema: Nostalgie
Rubrieken 9. 14. 18. 24. 27. 31. 37.
10. Wat is nostalgie? 13. Nostalgie bij SGS 17. Carnaval: daar groei je mee op 23. Jeugdgames 26. Nostalgie is een illusie 28. Moederkoek 30. Vreemdere vragen 32. Was vroeger alles beter 33. Schijnnostalgie 34. Watskeburt met de muziekindustrie? 35. Nostalgisch zonder heimwee 36. Zwarte piet: nostalgie of racisme? 2
Nostalgie Jaargang 13, nummer 1
Uit-tips SGScribs Wist je dat... Duurzaamheid Vraag het fossiel Oor te luister Doorgeefpen
Hoofdredactioneel Graag had ik hier de intro van Star Wars gezien, een combinatie van het aankondigen van de eerste enige echte NiewSGS van 2014-2015 én een heerlijk stuk persoonlijke nostalgie. Helaas gaat het om orkestmuziek en dat valt lastig over te brengen met woorden. Afijn, een nieuw jaargang NieuwSGS, de 13e jaargang. En voor wie de angst om het hart slaat bij het cijfer 13, geen nood. Met een maar liefst 14-koppige redactie gaan wij dit jaar onze stinkende best doen om een fantastisch verenigingsblad neer te zetten. En dat valt niet altijd mee. Er was een periode van schreeuwende mensen, rondvliegend meubilair en verontwaardigde lezers van het eerste uur die hun blad niet meer herkenden… Eeeh nee, dat is niet waar. Op heel opbouwende wijze kwamen evaluerende geluiden en toffe ideeën naar voren om de NieuwSGS nóg leuker te maken. De feedback van lezers wordt ter harte genomen en de redactie heeft zelfs een sprong gewaagd in de donkere krochten van het SGS-archief om na te gaan waar de gemiddelde SGS’er graag over leest. Traditionele rubrieken als ‘Vraag het Fossiel’ en ‘Cribs’ zijn terug van weggeweest. Columns en essays wisselen we af met luchtige artikelen die lekker weglezen. Ook willen we ons meer richten op de vereniging zelf. Commissies krijgen de gelegenheid om honderduit te vertellen over hun belevenissen. Uit onderzoek blijkt dat SGS’ers niet heel geïnteresseerd zijn in thema’s (redactie NieuwSGS, 2007).
Door: Jacco Bos
Het schrijven van de NieuwSGS zonder thema zou echter breken met een lange SGS-traditie. Dat is toch wel een sociale no-no. Een beetje als een diepvriespizza kopen bij de Spar en bij Tricolore vragen of ze deze ff willen afbakken voor je. Om toch een oplossing te bieden op dit duivelse dilemma heeft de redactie in haar wijsheid besloten het thema aan te houden maar dit net zoals vroeger heel breed en losjes te interpreteren. Dus wel verder met thema’s. En wel nostalgie. Baz Luhrmann beschrijft in het toffe ‘everybody is free to wear sunscreen’ advies als een vorm van nostalgie, door het verleden uit het depot te halen, af te nemen, de lelijke kanten over te kwasten en het gebruiken voor meer dan het waard is. Nostalgie, een geromantiseerd stukje verleden. Vaak triviaal en heel persoonlijk, maar net zo vaak herkenbaar en gedeeld. Denk maar eens aan kinderprogramma’s. Zet op een willekeurig moment het begin van Ovide en zijn vrienden aan op de kamer en mensen worden helemaal leip. Ik wens jullie veel plezier met deze editie van de NieuwSGS en graag tot snel in de kamer.
Nostalgie Jaargang 13, nummer 1
3
Vanuit het bestuur Bij nostalgie kan je denken aan vroeger, maar nostalgie kan ook verwijzen naar iets vrij recents. Zo roept Tivoli Oudegracht voor mij nostalgische gevoelens op. De eerste keer dat ik naar de Tivoli ging, was samen met een aantal vrienden uit Limburg. Zoals sommige van jullie weten ben ik een topografisch wonder, wat er dus voor zorgde dat ik het niet kon vinden. Zelfs nadat ik maps had ingeschakeld, zijn we fout gelopen. Dat zou me de volgende keer niet meer gebeuren. Dacht ik. De keer daarna ging het opnieuw fout met als gevolg dat ik er vanaf toen altijd voor zorgde dat ik óf met iemand was die de weg wel kende óf grondig de weg inspecteerde met Maps aan mijn zijde. Het was de moeite wel altijd waard, want het was altijd ontzettend gezellig in de Tivoli. Altijd verrassende alternatieve en soms ook wel nostalgische muziek die (meestal) goed bij mij, maar ook bij vele andere SGS’ers in de smaak viel. Toen ook ik uiteindelijk Tivoli Oudegracht zonder hulp kon vinden was het aftellen inmiddels begonnen. Tivoli Oudegracht zou haar deuren voorgoed gaan sluiten en zou verhuizen naar ‘De Pillendoos’ (ook wel Tivoli Vredenburg genoemd). Met een snik dronk ik mijn laatste biertje aan de Oudegracht om vervolgens een paar weken later toch maar eens een kijkje te gaan nemen bij dat reusachtige gevaarte dat ze bij het Vredenburg hadden neergezet. Hoewel ik moet toegeven dat het een mooi, nieuw, hip en vooral veel praktischer gebouw is, mis ik toch die oude vertrouwde Tivoli. Ik mis het veel te lang moeten wachten op de Oudegracht voordat je dan eindelijk 4
Nostalgie Jaargang 13, nummer 1
Door: Rens Cremers
naar binnen mocht en waardoor je inmiddels al 10 keer had gelezen welke artiesten er allemaal nog zouden komen. Ik mis het geschreeuw van de toiletjuffrouw die zei dat de dames moesten doorlopen. Ik mis het urenlang in de rij staan voordat je eindelijk je jas kon ophangen om vervolgens in de volgende rij te gaan staan, die je zou leiden tot het eerste koude biertje in de Tivoli. Want dat had je na al dat wachten wel verdiend. Ook het rookhok had zijn charme. Wanneer je namelijk alleen maar meeging om even uit te rusten of omdat je anders in je eentje in de zaal achterbleef had je nadat je het hok uitliep het gevoel ook te hebben gerookt. Dit met dank aan de hypermoderne afzuiging. Al deze zaken (met uitzondering van de mannentoiletten, het zijn er namelijk een stuk minder, met als gevolg dat de mannen moeten wachten in plaats van de vrouwen) zijn in Tivoli Vredenburg stukken beter geregeld. Gelukkig maar, want het maakt het voor de bezoekers allemaal een stuk gemakkelijker en de sfeer in Tivoli Vredenburg is nog steeds zo relaxt als aan de Oudegracht. Toch ben ik blij dat ik alle ongemakken van Tivoli Oudegracht heb meegemaakt en zal ik altijd kunnen blijven terugkijken op de supergezellige, leuke en dronken avonden die ik in Tivoli Oudegracht heb gehad. Echte nostalgie.
PoColumn Afgelopen week heb ik denk ik wel negentien keer uit moeten leggen wat mijn functie is, want PoCo, daar heeft niemand een beeld bij. Als je dan ook nog vertelt dat je Parlo’s organiseert, dan zijn veel mensen de draad kwijt. Hieronder kun je lezen wat een Parlo is, wat een PoCo doet en waar wij eigenlijk vandaan komen. In 1985 zag de Studentengroep Sociale Wetenschappen het licht. De SGS ontstond en hield zich als politieke partij/vereniging bezig met het verbeteren van het onderwijs. Op facultair niveau richtte SGS het FOO op. Het FOO is het Facultair Overleg Orgaan, weer een afkorting om van te duizelen. Het FOO was de voorganger van de Studenteninspraak zoals we die nu kennen. Het FOO was een platform voor iedereen die in verschillende raden zat, die plaatsnam in een commissie en de bestuursleden. Zij hielden zich bezig met de verkiezingen van de Faculteitsraad en zorgden dat de studenten ook een stem hadden richting het Faculteitsbestuur. Het FOO is verdwenen, maar de Studenteninspraak leeft nog sterk binnen de Faculteit Sociale Wetenschappen. De PoCo’s zijn parlementair overleg coördinatoren en het zal je niet verrassen, zij coördineren de studenteninspraak. Dit doen wij door onder andere iedere maand een Parlo te organiseren. Een wat? Een Parlo, oftewel een parlementair overleg. Alle studenten binnen de studenteninspraak komen hier bijeen om te spreken over het onderwijs op de faculteit sociale wetenschappen, om van elkaar te leren en ideeën uit te wisselen over hoe het onderwijs verbeterd kan worden. Dit jaar hebben we het 25 jarig jubileum van het Parlo gevierd. Een nostalgisch moment. 22 september 1989 was het allereerste Parlo. Het werd indat jaar ook wel een
Door: Eline Albers
strategie-overleg genoemd met als doel om tot één studentenstem te komen binnen de faculteit. Dat, en het uitwisselen van informatie, is eigenlijk nog steeds het doel van het Parlo. Zorgen dat iedereen weet wat er speelt binnen je studie, de faculteit en de universiteit. Onderwerpen die we dit jaar gaan bespreken zijn bijvoorbeeld digitalisering van de faculteit en het OER. Het OER is een oeroud document wat staat voor onderwijs examen regelement. Want wat zijn eigenlijk de regels van jouw onderwijs, en kloppen deze nog steeds? Natuurlijk hebben studenten recht om inspraak te hebben op de inhoud van het document en daarom kijken wij hier ieder jaar weer kritisch naar. Daarbij organiseren we ook trainingen om bijvoorbeeld te leren debatteren. Als Inspraker leer je hoe je eigen studie in elkaar zit, je leert docenten kennen en het is heel geschikt om je academische vaardigheden op te krikken. En die Poco dan? De mooiste metafoor voor Poco die ik tot nog toe heb gehoord is dat wij de smeerolie van de fiets zijn, en dit betekent dat wij het treintje lopend houden. Een Poco organiseert, regelt, woont bijna alle vergaderingen bij en probeert op de hoogte te zijn van alle informatie van verschillende Insprakers. Soms drinken we ook even een kopje koffie op de bank, of zoeken we de rust (en betere koffie) op in de Gutenberg.
Nostalgie Jaargang 13, nummer 1
5
De redactie stelt zich voor Hey lieve lezers! Ik ben Jacco, derdejaars ASW, voel me steeds meer socioloog en ik ben twee jaar geleden naast de Dom opgegraven tijdens archeologisch onderzoek. Aan mijn dankbaarheid komt geen einde, daar ik gevraagd ben dit jaar het hoofdredacteurschap op me te nemen. Met een super enthousiast team van maar liefst 14 schrijvers gaan we ons dit jaar inzetten om een topblad voor jullie te maken. Mijn persoonlijke bijdragen zullen zich vooral richten op maatschappijkritiek. Veel plezier met het lezen van de NieuwSGS en graag tot snel.
Hallo iedereen! Mijn naam is Sanne en ik zal me dit jaar bezig houden met het in elkaar knutselen van de nieuwSGS. Toch kan ik het waarschijnlijk niet laten af en toe een stukje te schrijven. Ondanks dat ik geen AstroTV kijk, word ik vaak als zweverig bestempeld. Ik heb de slechte gewoonte na drie biertjes zat te zijn, óf de goede, als je het vanuit financieel punt bekijkt. Verder ben ik geografisch gehandicapt en deel ik graag duimtroffeeën uit, omdat ik van mening ben dat deze de wereld een stukje mooier maken.
Hoi! Ik ben Tim, ik ben 20 jaar en ik zit in het eerste jaar van ASW. Ik zit bij SGS in twee commissies, namelijk de Weekendcommissie en de Redactie natuurlijk. Hiervoor heb ik sociale geografie gestudeerd, ik ben ook een geografie-nerd, maar toch ben ik gestopt en nu doe ik dus ASW! Mijn rare talenten zijn onder andere alle landen van de wereld uit mijn hoofd kennen en de Rubik’s Cube oplossen onder de anderhalf minuut. Voor de rest hou ik van gamen, afspreken met vrienden en koffie drinken.
Lieve, lieve SGS’ ers, Mijn naam is Zoë en ik ben twintig jaar jong. Of oud, want ik vind zelf de tijd erg snel gaan. Ik studeer ASW en ik zit nu in mijn tweede jaar. Mijn grote liefde is, naast Rubin, muziek. Muziek kan de meest mooie momenten nog mooier maken, daar ben ik dankbaar voor. Mijn sub-liefdes zijn lezen, dansen in de regen, schrijven vol hartstocht en chocola. Naast SGS’ er ben ik een idealist en ik hoop de wereld ooit een beetje beter te kunnen maken.
Ik ben Níne, inmiddels vierdejaars antropologie-studente. Ook ík draag bij aan dit blaadje. Naast schrijven vermaak ik mijzelf onder andere met koken, liften en op de SGS-kamer zitten. Ik eet graag andijviestamppot. Vroeger wilde ik Cliniclown worden, nu studeer ik antropologie en heb ik geen idee. Veel leesplezier en wie weet zie ik je een keer op de kamer!
Hallo allemaal! Ik ben Lisa en zit in het tweede jaar van taal- en cultuurstudies (wat ik hier precies te zoeken heb weet ik ook niet). Ik hou van de kleur van vers menstruatiebloed en heb een onvervalste obsessie voor kantoorartikelen. Vroeger was ik bang voor gesmolten kaas.
6
Nostalgie Jaargang 13, nummer 1
De redactie stelt zich voor Hoi allemaal! Ik ben Tessa, 21 jaar en derdejaars psychologiestudente. Als ik alles volgens het boekje zou doen, zou ik dus dit jaar mijn bachelor moeten halen, maar aangezien ik alle kansen aangrijp om nog een jaartje langer bij SGS te kunnen hangen, vertrek ik eind volgend jaar lekker naar het zonnige zuiden, hoewel het daar dan dus winter is…. maar dat terzijde. Ik houd dus van reizen en verder speel ik graag op mijn gitaar en vanaf nu schrijf ik dus ook stukjes voor de nieuwSGS!
Marieke Rams, aangenaam! Dit jaar ben ik niet alleen nieuw bij de redactie, maar ook bij SGS, ASW en de UU. Voordat ik hier terecht kwam, heb ik een jaartje schoolpauze genomen en veel werkervaring opgedaan. Het geld dat ik verdiende moest natuurlijk uitgegeven worden, dus ’s winters heb ik in Canada leren snowboarden en in het voorjaar een geweldige roadtrip door Amerika gemaakt. Dit jaar ga ik met ASW proberen de gekke mensenwereld te begrijpen en hopelijk natuurlijk wat leuke stukjes bijdragen aan de NieuwSGS!
Yo yo. Ik ben Dajana, 18 jaar, eerstejaars ASW’er, blabla. Ik noem mezelf geen typische student. In mijn vrije tijd ben ik ver buiten de top 40 kroeg te vinden en ik betaal liever niet om te mogen chillen met mijn vrienden (lees: studentenvereniging). Ik vind mensen ontzettend interessant maar baal tegelijkertijd dat er zo weinig interessante mensen zijn (snap je me nog?). Als je net zo’n haat-liefde verhouding met de wereld hebt als ik, ga je mijn stukjes waarschijnlijk wel waarderen.
Ola SGS’ers. Ik ben Emma, 19 jaar en studeer psychologie. Als nieuw redactielid ga ik proberen mijn oneindige stroom van letters en woorden in te zetten om mooie stukjes over onder andere duurzaamheid te schrijven. Verder ben ik een ware douchedjemmer en moet ik altijd niesen van kauwgom. Ik hou van therapeutisch schoonmaken en discussies voeren is mijn tweede natuur. Voor meer feitjes zoek me op in mijn 2e 3e en 4e huis: de bieb, Gutenberg en de Botanische Tuinen.
Ik ben Sofie en ik zit in mijn eerste jaar van ASW. Ik ben een heel schattig, verlegen meisje en ik ben nóóit sarcastisch. Oké, soms. Ik spendeer een groot deel van mijn geld en tijd op Ebay. Daarnaast hou ik ervan om tegen dingen aan te schoppen, maar alleen figuurlijk gezien, want ik hou niet van bewegen. Tenslotte vind ik schrijven leuk en hoop ik jullie te vermaken met mijn (soms vreemde) verhaaltjes.
Hoi! Ik ben Tico, alweer 24 jaartjes jong., derdejaars redactie lid en (bijna) eeuwig ASW-student. Ik zit graag op de SGS-kamer, pruts met synthesizers en studeer af en toe ook nog wat. Ook kan ik mijn creatieve ei kwijt door te schrijven. Soms. Als ik inspiratie heb. En anders doe ik het lekker niet en lees ik alleen maar in de NieuwSGS. Superdoei!
Nostalgie Jaargang 13, nummer 1
7
De redactie stelt zich voor Dag lieve lezers, mijn naam is Merel en ik ben alweer 20 (omg) (net geworden dus het moet nog even bezinken). Ik zit in mijn derde jaar neuropsychologie en daar doe ik voor de grap een minor biologie bij, wat tot nu toe goed bevalt. Ik hou van het leven, variatie, nieuwe dingen ontdekken, diepe gesprekken en ondiepe gesprekken. Ik ben bij de redactie gegaan omdat mensen vaak om me moeten lachen en ik er graag achter wil komen of dit ligt aan het feit dat ik de dingen mooi verwoord of omdat ik enigzins een sukkel kan zijn af en toe. (Of een combinatie natuurlijk) (Oh en ik hou van dingen tussen haakjes schrijven) Over en uit!
8
Nostalgie Jaargang 13, nummer 1
Hallo daar, u spreekt hier met Timothy Thodé, met wie spreek ik? Zo neem ik altijd mijn telefoongesprekken op. Oké sorry, flauw begin. Mijn naam is Timothy Thodé en ik ben 22 jaar. Ik studeer psychologie en vind het heel leuk. Naast de redactie zit ik in vier andere commissies, dus ik ben heel actief bij SGS. Ik hou veel van muziek en ik draai ook vaak op SGS feestjes, dus misschien zie je me daar ook wel. In mijn vrije tijd, naast al die commissies, ga ik vaak sporten, met mijn buren kletsen of gitaar spelen. Het allerbelangrijkste: ik ben een heel sociaal en open iemand, en ik hou van grapjes maken. Einde gesprek “tuh tuh tuh” (telefoon geluid).
Uit-tips Geen idee wat je de komende maanden moet doen? Hier een aantal uit-tips die ervoor zullen zorgen dat je je warme bed uit komt. Tips die zullen zorgen voor wat leven tijdens de koude wintermaanden. 16 november Sinterklaas komt weer in het land en zal zeker Utrecht niet overslaan. Om 12.00 s’ middags zal de Sintvloot vertrekken vanaf Ledig Erf en gaat de intocht van Sinterklaas van start. 20 t/m 23 november Het is weer tijd voor Le Guess Who? Dit is een jaarlijks muziekfestival in Utrecht. Het festival vindt plaats op verschillende plekken in de stad en richt zich met name op het presenteren van nieuwe bands (niet gratis). 24 november Deze avond zal er in hartje Utrecht een kledingruil worden georganiseerd, namelijk bij Parnassos. Ruim je kledingkast goed op en gun je kledingstukken een nieuw leven! De avond begint om 20.30 en entree is gratis. 25 november Soup ‘n stories vindt plaats bij KEEK. Tijdens deze avond zal je een lekker soepje krijgen (tegen betaling), aangevuld met bijzondere persoonlijke verhalen. 26 november Van 20.00 tot 20.30 organiseert studeert Studium Generale een lezing in het academiegebouw. Het thema is het cynisme voorbij. 9 december Deze avond zal in café Hofman het filosofisch café plaats vinden met als thema “Tussen hemel en hel. Islamitische visies op het hiernamaals”. De avond begint om 20.30 en is vrij toegankelijk. Daarbij kun je iedere woensdag vanaf 20.00 terecht in café marktzicht, tijdens het zogenaamde language café, een ontmoetingsavond voor iedereen die het leuk vindt mensen van andere nationaliteiten te leren kennen en andere talen te spreken. Kijk verder eens in de online agenda van Ekko, RASA Tivoli of ACU voor leuke feesten en concerten.
Nostalgie Jaargang 13, nummer 1
9
Wat is nostalgie? Nostalgie. De geur van je oma’s parfum, de geur van de ballenbak in je favoriete meubelzaak waar ze ook van die goeie gehaktballetjes serveren, de smaak van de soep die je moeder altijd voor je maakte als je ziek was, Totally Spies of gewoon way back; de teletubbies. Ik vind het mooi om te zien hoe zoveel verschillende dingen voor zoveel verschillende mensen toch hetzelfde gevoel kunnen oproepen. Nostalgie, het verlangen naar mooiere vergane tijden. Het is een heel fijn gevoel, gevolgd door het besef dat wat je zo blij maakte er niet meer is. Soms zou je inderdaad wel willen dat het leven nog steeds zo eenvoudig was als toen je 10 was. Dat je bammetjes voor je werden gesmeerd en je er niet eens bij stil stond en dat je grootste zorg was dat je niet wist in welke Barbiepop je je verjaardagsgeld ging investeren. Hoe vaak ze ook zeggen dat als je iets graag genoeg wilt, je het uiteindelijk wel krijgt - sommige dingen kunnen ook maar beter in het verleden blijven, want echt niet alle jeugdherinneringen zijn plezant. Weet je nog dat bloempotkapsels de shit waren? Of dat je moeder vond dat jij ook maar eens zo’n blauw-geel-rood-groene, op de groei gekochte tuinbroek moest proberen? Nee dank je, laat die fotoal10
Nostalgie Jaargang 13, nummer 1
Door: Merel van Hoogdalem
bums maar lekker op zolder liggen. Of wat te denken van de tijd waarin je gezicht ernstig leek op een woest kraterlandschap met hier en daar een locale uitbarsting en uit je haar dagelijks een kwart literfrituurolie gewonnen kon worden? Dat je met een grote vierkante tas (waarmee je met gemak een paar vluchtelingen kon smokkelen) gevuld met overbodige woordenboeken door de gangen paradeerde? Maar wat is nostalgie nu eigenlijk precies? Laten we eens kijken wat de wetenschap hierover te melden heeft. Tot in de 20e eeuw werd het nog als een geestesziekte gezien, die de patiënt slechts een ‘ellendige blik op het heden’ gaf. Pas in de jaren ‘70 kwamen er onderzoeken die aantoonden dat het ook voordelen had, zoals het feit dat nostalgie mensen kan helpen om het heden in een positiever licht te zien. Geheugenonderzoek wijst uit dat onze nostalgische gevoelens eigenlijk uitgaan naar selectieve periodes in ons leven. Dit wordt veroorzaakt door ons autobiografisch geheugen , psychologen, goed opgelet in het eerste jaar?;), dat niet altijd een betrouwbare bron
Ons autobiografisch geheugen staat er om bekend herinneringen anders op te slaan dan ze werkelijk gebeurd zijn. Uit onderzoek blijkt ook dat wij ons selectief dingen herinneren, en wel uit twee periodes. Ten eerste, dingen van de laatste paar jaar -logisch-, en veroorzaakt door het recency effect. Ten tweede, een wat meer verrassende uitkomst; of mensen nu 40 of 80 zijn, ze geven allemaal aan zich het meeste te herinneren van de levensjaren rond hun 20ste. Dit heet het reminiscentie effect. De wetenschappers en filosofen onder ons noemen deze jaren de ‘vormende jaren’, de jaren waarin je veel nieuwe ervaringen opdoet en (als het goed is)
nog een beetje kunt genieten van het leven zonder verantwoordelijkheden. Wat leren we hiervan? Zorg ervoor dat je toekomstige nostalgie-momentjes goede momentjes worden! Zorg ervoor dat, als je later in je schommelstoel zit (ohja die komt er zeker in mijn geval, die dingen zijn superchill!) met een gehaakt kussentje in je rug en dromerig uit het raam kijkt, je terug kunt denken aan de meest geweldige dingen die je nu als het goed is aan het doen bent! Als dat niet het geval is, leef een beetje meer.
Nostalgie Jaargang 13, nummer 1
11
Nostalgie bij SGS Ik zit in de vertrouwde SGS-kamer, waar het naar verse koffie en thee ruikt, waar de banken het beste liggen, waar ik mijn verhalen kwijt kan en waar ik me kan verschuilen voor de soms boze en groot lijkende wereld. Zoals gewoonlijk zitten een aantal bestuursleden aan de computers te werken terwijl de geluksvogel met kamerdienst klaar zit om een spel te starten met de aanwezige leden. De sfeer bij SGS voelt als een warm nest. Terwijl het spel is begonnen en iedereen gezellig aan het kletsen is, verdwijn ik ver in mijn gedachten. Een machteloos gevoel bekruipt me; de tijd gaat zo snel. Voor mijn gevoel gaat tijd zelfs veel sneller voorbij dan vroeger. Zo moet ik het zeggen volgens het Mens en Samenleving informatiepunt. De tijd gaat namelijk niet echt sneller dan vroeger, dat gevoel heb ik alleen. Er zitten hier een aantal theorieĂŤn aan verbonden. De evenredigheidstheorie zegt dat ik het gevoel heb dat de tijd sneller gaat door het feit dat, naarmate je ouder wordt, een bepaalde tijdseenheid korter is ten opzichte van de
Door: ZoĂŤ Franz
totale tijdsspanne van je leven. De tijd en informatie theorie zegt dat dit gevoel wordt veroorzaakt door het feit dat, naarmate je ouder wordt, je minder dingen als nieuw ervaart en dus niet meer stil staat bij bepaalde ervaringen. De tijd gaat voor je gevoel dan dus sneller omdat je van ervaring naar ervaring gaat. Ik denk hierover na en besef me dat ik vaker stil moet staan bij de ervaringen die ik opdoe. Als ik mijn ervaringen intenser beleef zal de tijd voor mijn gevoel ook langzamer voorbijgaan. Dit besef geeft me meer rust, want ik krijg nu al heimwee bij het idee dat ik de SGS kamer ooit zal moeten verlaten. Zo meteen, omdat ik naar mijn hoorcollege moet, maar definitief als mijn studie er over twee jaar op zit. Met weemoed zal ik dan terugkijken naar mijn studiejaren waarin SGS mijn thuis is geweest.
Nostalgie Jaargang 13, nummer 1
13
Cribs Voor deze editie van cribs heb ik Eline geïnterviewd. Wie kent haar niet? Zij was het afgelopen jaar actief lid bij SGS en zit dit jaar in het bestuur. Haar huis ligt in de gezellige buurt Lunetten. Een kwartietje fietsen vanaf de uithof, waar zij psychologie studeert. Spannende anekdote Het was zover, ik zou bij Eline langs gaan! Aangekomen in Lunetten merkte ik meteen dat ik in een gezellige buurt was beland. Na een paar minuten lopen kwam ik bij haar huis. Ik zag veel fietsen in de achtertuin staan, een teken dat er heel veel studenten wonen. Ik werd meteen vriendelijk begroet door Eline en haar huisgenoten. Ik vond het ook wel grappig dat ik via de achterdeur binnen kwam. Eline vertelde, dat de enige die voorom komt, de postbode is. Binnen zat ook een vrouw van ongeveer vijfitg jaar, blijkbaar was dit de buurvrouw, even gezellig op de koffie! Het huis zag er echt leuk uit! Het interview Timothy: Kan jij iets vertellen over de omgeving waar je woont? Eline: Ik woon in Lunetten, ons huis heet Het Stamhuis. Wij wonen in een woonwijk, tussen allemaal gezinswoningen. De locatie van mijn huis is ideaal, het ligt heel dicht bij het winkelcentrum, de kinderboerderij, de snackbar en ook dicht bij de bieb. Daarbij is de uithof maar een kwartiertje fietsen vanaf mijn huis. Timothy: Kan je ook iets vertellen over de geschiedenis van het huis? Eline: Het huis was vroeger een gezinswoning, maar werd in 1988 opgezet 14
Nostalgie Jaargang 13, nummer 1
Door: Timothy Thodé
als een studentenhuis door zuster Herma Bus, een dominicanes. Ze wilde jonge mensen stimuleren na te denken over het geloof en hun rol in de maatschappij, maar het criterum voor gelovigheid werd in de loop van de tijd steeds lager. Het huis werd rond de tweede wereld oorlog gebouwd en er ligt nu nog een gat tussen de twee huizen. Timothy: Met hoeveel huisgenoten woon je hier en hoe ziet de verdeling van jullie huis in elkaar? Eline: Er zijn drie huisjes naast elkaar, en we wonen hier met z’n dertienen. Twee van die huizen bestaan uit 5 kamers, 1 douche en 1 toilet. En eentje waar ik in woon, bestaat uit 3 slaapkamers, 1 douche, 1 toilet, een keuken en een woonkamer. Timothy: Hoelang woon je al hier en wat vind je uniek aan dit huis? Eline: Ik heb hier nu sinds drie maanden een vaste kamer, maar zat eerder al in onderhuur. Ik vind dit huis heel uniek, omdat ze hier elke avond met z’n allen eten. We hoeven ook niet te zorgen voor ons eten, want boodschappen worden elke dag door een huisgenoot gehaald, dus je woont hier heel gezellig én goedkoop! Er wordt ook één keer per maand een groepsavond georganiseerd, waar twee huisgenoten een maatschappelijk onderwerp zullen presenteren.
Timothy: Hoe doen jullie het dan met het betalen van al dat eten? Eline: Wij hebben een huisrekening en elke maand storten alle huisgenoten een bepaald bedrag hierop. Dit bedrag wordt dan gebruikt om boodschappen te doen voor de hele maand. Timothy: En wat doen jullie nog meer hier voor de gezelligheid? Eline: Wij hebben in onze achtertuin een groot veld, waar we vaak volleybal spelen. Vaak doen de buren ook mee. We gaan ook vaak samen uit. Verder wordt er ook twee keer in het jaar een kroegentocht georganiseerd, wat we hier een stamuitje noemen. We organiseren ook één keer per jaar een stamweekend, dan gaan we met z’n allen een weekendje weg. Tot slot
Timothy: Krijgen jullie ook soms klachten van de buren? Eline: We hebben hier vaak feestjes en als het niet te laat wordt dan krijgen we hier geen problemen door. Het is wel eens voorgekomen dat we een feestje gaven, dat heel lang doorging en toen stond de politie op onze stoep..
Timothy: Hebben jullie huisregels? Eline: Er zijn een aantal regels bijvoorbeeld, maak je vieze borden meteen schoon en als je ze wilt laten staan, neem ze dan mee naar je kamer. Ook moet je je naam schrijven op dingen die van jouw zijn in de koelkast, anders wordt het opgegeten, net al bij SGS haha. Een andere regel is dat je tussen zondag en woensdag je schoonmaak taak moet doen als het jouw beurt is, anders krijg je een taakstraf, bijvoorbeeld afvalbakken schoonmaken. NASTY! Timothy: Hoe ziet een dag eruit hier in huis? Eline: Een dag in het stamhuis ziet er als volg uit. Rond acht uur s’ochtends zijn hier de vroege vogeltjes te ontbijten. Rond half elf komt de tweede groep binnen, die meestal ook samen ontbijt. In de middag zijn de meeste mensen naar college, maar als je met dertien mensen woont is er vaak wel iemand thuis, dus soms wordt er een spelletje gespeeld, zoals set of carcasonne. Gedurende de dag kan je je inschrijven voor het avondeten. Rond vijf uur gaat iemand boodschappen doen en koken. Meestal eten we rond zes uur en daarna wassen we met zijn alle af en drinken we een kopje koffie. In de avond blijven er meestal wat mensen in de woonkamer voor een spelletje of wordt er tv gekeken. Maar je kan hier ook goed je eigen ding doen! Timothy: Waarom heet jullie huis, het stamhuis? Eline: Stam staat voor Stichting Albertus Magnus. Albertus Magnus was een belangrijk dominicaans theoloog en heilige uit de 13e eeuw. Nostalgie Jaargang 13, nummer 1
15
Timothy: Kan je ook iets vertellen over je huisgenoten? Eline: Mijn huis bestaat uit diverse mensen: van een paaldanser tot een atletiekliefhebber. Ze studeren allemaal iets anders, bijvoorbeeld economie, ASW, fotografie, rechten en milieuwetenschappen. Allemaal hele sociale mensen en ik kan goed met ze overweg! Timothy: Wat is jouw lievelingseten hier in huis? Eline: Mijn lievelingseten hier is stampot en pannekoeken! Er wordt ook wel lekker lasagne en pasta gemaakt. Het hangt vaak af van wat de kok van die avond klaar maakt. Maar één ding zeker, aardappels schillen voor 13 mensen is veel werk. Timothy: Hoe selecteren jullie een nieuwe huisgenoot? Eline: Wij zoeken leuke, gezellige en actieve mensen, geen luie mensen. Maar het hangt ook er ook vanaf wie jou lievelingskabouter is en wat je lievelings Tell-Sell reclame is. Dus je wordt zo wel getest. Timothy: Hebben jullie een huisgroep whatsapp? Eline: Ja, die van ons heet stamhuis (achter stamhuis staat één vinger omhoog).
16
Nostalgie Jaargang 13, nummer 1
Die vinger heeft een betekenis. Timothy: Weten jullie iets van SGS? Eline’s huisgenoten: Ja, wij weten wel wat van SGS. Wij noemen SGS altijd het roze gele gevaar. Ze zijn best wel een actieve studievereniging en zij organiseren vaak feestjes en activiteiten. Wij gaan ook wel eens met Eline mee naar de feestjes. Na dit interview, ging ik gezellig mee boodschappen doen samen met Eline en één huisgenoot. Wij moesten voor 13 mensen boodschappen doen en dat is wel veel, “But the more the merrier”. We hebben met zijn alle pizza gegeten en dat was erg gezellig. Ik voelde me toen al thuis in het Stamhuis. Maar helaas, aan alle verhaaltjes komt een einde. Dit was het! Ikoop dat jullie nu veel van Eline’s huis weten! Tschüss
Carnaval: daar groei je mee op
Door: Sanne Huismans
Voor menig Brabander is carnaval het ultieme gevoel van vrijheid. Een gevoel dat alleen mensen van onder de rivieren met elkaar delen. Wanneer ik in Utrecht bij mijn medestudenten het woord ‘carnaval’ laat vallen, doe ik dan ook óf spontaan vriendschappen op, óf word ik de komende weken nors aangekeken. Waar de meeste Nederlanders in november een adventskalender beginnen om af te tellen wanneer de goedheiligman weer zal arriveren, doet de Brabantse jeugd dat alvast voor februari/maart. En dan niet voor Sinterklaas, maar voor Prins Carnaval en zijn Oetels. Carnaval: daar groei je mee op! En geboren in het mooie ’s-Hertogenbosch: oftewel Oeteldonk, deed ik dat. Als klein meisje bemachtigde ik al huppelend door de carnavalsoptocht prijs na prijs. Later liep ik in groepen mee en beeldden wij inspelend op de carnavalskraker van het moment een liedje uit. Ook de verkleedpartijtjes gingen niet aan mij voorbij. Doornroosje, roodkapje, heks en zigeunerin, niets ontbreekt aan mijn verkleedcarrière. Toen ik eenmaal oud genoeg was om zelf met vrienden de stad in te gaan, werden de outfits er steeds
creatiever op en de avonden steeds langer. En ja, wellicht dronk ik tijdens carnaval ook mijn eerste biertje.. Buitenstaanders denken dan ook dat carnaval vooral een drankfestijn is. Niets is minder waar. Het gevoel dat iedere Bosschenaar heeft op dinsdagavond, wanneer Knillis (onze carnavalsmascotte) wordt begraven en carnaval daarmee ten einde is, is niet te verklaren door een onmiddellijke vermindering in alcohol inname, maar eerder door een intens gevoel van nostalgie. Dat ik in Utrecht geen carnavalsvakantie heb en daarom na een weekje polonaise lopen gemiddeld twee vervangende opdrachten in de wacht sleep, door het missen van werkgroepen neem ik maar voor lief. Mijn rode hart pompt komende februari in ieder geval weer wit bloed door mijn gele aderen, en wel op het ritme van de Gebroeders Ko.
Nostalgie Jaargang 13, nummer 1
17
Wist je dat... .....Jarka het niet meer over de worst van Ard wilt hebben? .....Doran het met Jarka eens is? ......dat SGS’ers lui zijn? Nu de groentetas op de kamer gekocht kan worden, eten ze ineens wél massaal biologisch.
.....Natasha zwanger is? .....je Jacco kan adopteren? ....Anne commentaar geeft vanaf de wc en ze zich dat achteraf niet meer herinnert? .....Merel liever zwarte sokken draagt, dan donkerblauwe? .....Doran aan Timo vroeg van zijn aura af te blijven? .....Dennis een derde, mentale tepel heeft? .....Rens zichzelf erg talentvol vind? .....Eline na één liefmans de ambitie heeft om zwanger te worden?
.....Ed zijn staart een wortel is? .....Er naast de winterdepreCie nu ook een SexCie en SuïCie zijn? .....Timo een Tico heeft bereden in het buitenland en dat dat een hele nare ervaring was? Heb jij ook een mooie wist je dat? gehoord? Stuur hem naar pr@sgsutrecht.nl of stop hem op een briefje in de oor-te-luister-box op de SGS-kamer (naast de bank) Alvast bedankt! 18
Nostalgie Jaargang 13, nummer 1
Jeugdgames Ieders jeugd is anders: sommige kinderen houden van buiten spelen, andere kinderen houden van poppen en knuffels. Ik was in mijn kindertijd niet zo. Mijn grote obsessie was computeren. Ja, computeren, toen al. Je moet weten dat ik in 1994 geboren ben en dus opgegroeid ben met de computer: volgens mijn ouders kon ik op mijn tweede al spelletjes spelen (iets met Donald Duck en het alfabet). Op mijn vijfde kon ik meer intellectuele spelletjes spelen, zoals Freddi Fish en Pajama Sam. Hoewel deze zogenaamde ‘point-and-click-adventuregames’ wel steeds hetzelfde verhaal hadden, was het elke keer dat je speelde toch net iets anders waardoor het leuk bleef. Iets te leuk misschien. Deze twee superhelden hebben een groot deel van mijn jeugd gevormd. Ik vond het geweldig om als ik thuis kwam van school, Freddi Fish te spelen. Soms verlang ik weer naar die tijd dat je zonder schoolstress lekker de hele dag deze spelletjes kon spelen. Vooral Freddi Fish 2 heb ik helemaal kapot gespeeld. Freddi Fish 2 gaat over Freddi en Loebas die heel veel zin hebben in school (wat klopt er niet), maar er zijn spoken op school. Iedereen is bang, behalve Freddi en Loebas! Zij gaan met jou het mysterie oplossen, zodat de visjes weer fijn allemaal naar school kunnen zonder geterroriseerd te worden door spoken. Hoe dit af loopt verklap ik niet in verband met spoilers, dan moet je zelf maar spelen.
Door: Tim de Vries
Een ander spel dat ik heel veel heb gespeeld is Pajama Sam 3: Je bent wat je eet, als je dat maar weet! Pajama Sam is overdag een gewoon jongetje, maar wanneer hij zijn supercape pakt wordt hij Pajama Sam. In het derde deel van deze fantastische serie wordt Pajama Sam ontvoerd door een doos met chocolaatjes en komt hij in een wereld terecht waar de wereld wordt geregeerd door de schijf van vijf, maar het snoepleger heeft de macht overgenomen. Samen met een wortel en een stukje broccoli probeert Pajama Sam de wereld te redden van de snoepnazi’s. Of dit lukt, vertel ik niet. Moet je het zelf maar spelen. Ik hoop stiekem dat jullie ook zijn opgegroeid met deze coole games. Misschien ken je ook andere hits van de vroegere computertijd, zoals Junior Detectives of Putt-Putt, het paarse autootje. Nostalgische gevoelens ophalen is geweldig, vooral als iemand herkent waar je over praat!
Nostalgie Jaargang 13, nummer 1
23
Duurzaamheid Dag liefste duurzame SGS-ers van het land. Deze nieuwe rubriek is bedacht om misschien wel één van de hotste hypes in het heden actief te maken onder onze leden, namelijk duurzaamheid. Wat weten jullie van duurzaamheid? Misschien wel net zo weinig als ik.. In het kader van up-to-date blijven, is het wel aardig hier zo nu en dan iets over te horen te krijgen. De term duurzaamheid vindt zijn oorsprong in de bosbouw. Het ging hier om de natuur zodanig te beheren dat de natuurlijke structuren en processen niet principieel werden aangetast. Dit valt in het straatje met het begrip van duurzaamheid nu. Tot op de dag van vandaag wordt duurzaamheid namelijk gezien als het streven naar een ideaal evenwicht tussen de natuur, de mens en zijn bestaansmiddelen. Zo kan onze lieve aarde de consumptie dragen, ook op langere termijn. Om dit te bereiken kun je bijvoorbeeld denken aan het lang goed blijven of lang blijven bestaan van producten en verstandig omgaan met energiebronnen en het milieu. Genoeg geneuzel over definities van het hot topic en hop naar het echte werk. Wat moeten wij nou doen om het duurzame beest in ons naar boven te laten komen. Ik heb voor jullie vier prachtige tips op een rijtje gezet die je helpen om moedernatuur een beetje respect te tonen in jullie daily life die men vroeger allang onder de knie had. In het kader van het thema nostalgie presenteer ik jullie: 24
Nostalgie Jaargang 13, nummer 1
Door: Emma Ungheretti
1. Vroegaah toen alles beter was, toen men op het platte land werkte van ’s ochtend vroeg tot ’s avonds laat en water schaars was, gebruikte men een eigenaardige manier om zichzelf van vuil te ontzien. Ja dames en heren, ik weet niet of jullie het nog kennen maar de teil was het gouden goedje der vieze arbeiders. Spetter pieter pater zuinig met dat water. Hergebruiken van water of gewoon een militaire douche nemen is één van de tips die ik jullie wil meegeven. Sop je afwas in een teiltje met water en kortere douchebeurtjes. En als je dan echt de koning of koningin der duurzaamheid wil zijn, schaf een grote teil aan met je huisgenoten, zet hem in de woonkamer en lekker badderen maar. Goed voor je weerstand ook! 2. Oh jee de tweede tip die ik jullie wil meegeven kan in sommige van jullie ogen wat hipster getint zijn. Maar ach wat zou het, ik ga het jullie toch even melden. Naast dat die rauwe Levi’s jeans en toffe afgetrapte Adidas schoenen uit de tweedehandsstore heel leuk zijn en ons even terug in de tijd doen reizen, is het ook nog eens verantwoord om onze kledingkast te voorzien van gebruikte goedjes. Zo hoeven de producten niet opnieuw geproduceerd te worden! Ik zou zeggen ik weet wat jullie te doen staat, rennend naar de vintagestores in Uutje.
3. Even schouderklopje voor de ‘vegasnollen’ onder ons (don’t get me wrong). Jullie zijn lekker bezig! Hoewel die gebakken stukkies dier heel lekker zijn voor sommigen onder ons, is het toch beter om een beetje te minderen met de consumptie ervan. Het eten van 1 kilo rundvlees staat ongeveer gelijk aan de uitstoot van 169 km autorijden. De productie kost veel energie en gaat gepaard met een hoge CO2-uitstoot. Niet echt goed begrijp je wel. Vind je dit niet genoeg reden? Prima, dan kan ik je vertellen dat ook jouw lichaam het niet al te prettig vind om elke dag vlees te eten. Neem een voorbeeld aan vroeger, vlees was toen een waar luxeproduct. De gemiddelde Belg at toen 17 kilo vlees per jaar, terwijl dat bij ons nu gemiddeld 45 kilo is. Dus sta je straks in je plaatselijke supermarkt, think twice! Ga je helemaal aan vleesonthouding geloven, vul de nodige vitamine wel aan.
4. In de geschiedenisles is het vast wel eens voorbij gekomen, de postduif. Dit is al een aardig tijdje geleden, ook al dachten wij toen we klein waren dat onze papa’s en mama’s dit ook allemaal hebben meegemaakt… De postduif heeft een fenomenaal oriëntatievermogen en weet feilloos zijn weg naar huis terug te vinden. Daarom werden deze beestjes vroeger gebruikt om berichten over te brengen naar anderen. Dat is nog eens wat anders dan facebook! Ook die arme beestjes moesten af en toe even uitrusten en dus werd er zuinig aan gedaan met de hoeveelheid berichten zodat ook de postduiven konden uitrusten. Maar wat wil nou in onze tijd? Wij bazuinen onze letterbrij de hele dag de wereld rond. Wij hebben dan geen postduiven, maar ook die zwartschermige apparaatjes hebben hun rust nodig. Dus zet ze af en toe gewoon lekker uit, ik herhaal uit. Niet standby dus! Of schaf een postduif aan. Kijk, persoonlijk ben ik niet erg verzot op de vleugelachtige verschijning, misschien ook wel één van de redenen dat ik twitter niet gebruik…
Nostalgie Jaargang 13, nummer 1
25
Nostalgie is een illusie Als kersvers redactielid was voor de eerste nieuwSGS de opdracht een stukje te schrijven over nostalgie, oftewel een verlangen naar vroeger. Nu kan ik met mijn nog best bescheiden aantal levensjaren niet echt spreken over ‘vroeger’. Alhoewel, mijn Australische oppaskindje vond wel dat hij met 5 jaar oud kon vertellen over ‘back in the days’, toen je nog een waterpistool mee naar school mocht nemen in de zomer. Misschien komt het ook omdat je de helft van je kinderjaren gewoon vergeten bent. Of misschien wel verdrongen hebt. Nu weet ik dat in die tijd de helft van de meisjes uit mijn klas met een paardenstaart midden op hun hoofd liep, dus het zou wel mode zijn geweest. Maar als ik foto’s terug zie van mijzelf inclusief een soort palmboom op mijn kop, word ik toch niet heel blij… Ook zal ik het niet graag als iets nostalgisch willen bestempelen, maar goed, genoeg over mijn vroegere haardracht. Toch hoort het wel bij dingen van vroeger, en nu we weer richting de winter gaan, dwalen mijn gedachten soms af naar wakker worden en zien dat het gesneeuwd heeft, wat nog gebeurde in die tijd, en weten dat ik de hele dag kon sleeën met mijn zus en sneeuwballengevechten kon houden met de kinderen uit de buurt. Schaatsen op de plas achter ons huis en daarna lekker kneuterig met warme chocolademelk op de bank zitten. Nu zong één of ander IJslands bandje (we blijven in het winterthema) ooit al ‘Your mind is playing trick on you, my dear’, want onze hersenen hebben nu eenmaal de 26
Nostalgie Jaargang 13, nummer 1
Door: Tessa Aarden
neiging om alles achteraf een stuk positiever te zien. Als ik dan inderdaad eens realistisch terugkijk, wordt die roze bril toch vrij ruw van mijn hoofd afgerukt. Want hier komen, jawel, de verdrongen herinneringen over hoe het natuurijs achter mijn huis toch niet zo steady was als het leek en ik meerdere malen met mijn voeten in een wak belandde. Of toen met sneeuwballen gooien de ‘grotere buurjongens’, waaronder nota bene ook mijn eigen neef, nog niet doorhadden dat ik een klein, schattig meisje was en ik huilend afdroop met meerdere nog half tegen mijn hoofd aangeplakte sneeuwballen. Nu klinkt dit misschien allemaal vrij negatief. Toch is het meestal hilarisch als herhaald wordt hoe met het sleeën er toch net iets minder sneeuw lag dan gedacht en dat de bruine pap die er lag niet zo heel veel weerstand bood en mijn zus twee tanden door haar lip had, nadat ze voorover op de stoep klapte. Zelfs bij mij kan er een schuin lachje af wanneer mijn neef op verjaardagen in geuren en kleuren verteld hoe stoer ik vroeger wel niet was. Moraal van het verhaal? Nostalgie is een illusie. Hoe je het ook bekijkt, sneeuw is altijd bruine papzooi. Maar het levert wel mooie verhalen en foto’s op. Ik ben benieuwd over welke haarmode ik me over 20 jaar verbaas.
SGSfossielen Opgegraven, afgestoft en we zijn er weer klaar voor. De SGSfossielen zijn terug en hoe! Op de zeldzame momenten dat wij de kamer binnen kwamen kruipen en stiekem in een hoekje bleven zitten om alles te overzien, zagen we dat jullie wel wat advies konden gebruiken. Gelukkig wisten jullie ons al te vinden via onze facebookpagina of ons emaildres en hebben we daar al de nodige antwoorden gegeven. In deze editie vind je antwoord op de eerste vraag die we binnenkregen! Vergeet vooral niet vragen te blijven stellen. Stoffige groetjes, SGSfossielen “Hoe kan je voorkomen dat mensen aan je eten komen, terwijl je je naam erop hebt gezet?” Lieve hongerige SGS’er, Wat een goede vraag! Wij kunnen uit onze ervaring vertellen dat hele generaties SGS’ers met dit probleem te kampen hebben gehad. Jezelf iemand anders eten toe-eigenen ging altijd gepaard met kreten als “ik pak gewoon een plakje kaas uit het meest volle pakje, dat valt niet op”, of “ik ben analfabeet en ik kan niet lezen of hier een naam op staat”, of “is zij niet net aangenomen als student-assistent? Nou dan verdient ze heus wel genoeg geld om iets nieuws te kopen”. Er zijn verschillende manieren waarop
Door: SGSfossielen
je je uitgehongerde mede SGSers kan afremmen. Zo kan je eenfictieve naam op al je eten schrijven. Als je een naam kiest neem er dan eentje die autoriteit en gevaar uitstraalt (bijvoorbeeld Stormageddon The Dark Lord of All, The Hulk of H. Lecter). Een nieuwe naam kan helpen omdat wij in het verleden hebben gemerkt dat er een zeer sterk positief verband is tussen jouw bekendheid binnen SGS en de hoeveelheid eten die er van jou opgegeten wordt. Wij kunnen ons ook nog herinneren dat een SGS lid enkel nog hyper biologisch superfood wilde eten, en dat dit zulke onaantrekkelijke prutjes zijn dat zelfs SGSers zich hier niet aan durfden te wagen. Maar eerlijkheid gebied te zeggen dat dit allemaal oplossingen van korte duur zijn. SGSers hebben namelijk altijd honger en zullen na enkele dagen niet eens meer een probleem hebben met het eten van onooglijk veganistische prut, of een mogelijk conflict met de heer Lecter. Het enige echte antwoord op jouw vraag is dus; niet, je kan het niet voorkomen, SGS zijn nou eenmaal schooiers.
Nostalgie Jaargang 13, nummer 1
27
Moederkoek Sinds 2005 is het in China niet meer toegestaan om een placenta door te verkopen aan derden, zo meldt het Reformatorisch Dagblad. De winstmarge is echter niet achteruitgegaan; bij aanschaf van een moederkoek kan de klant rekenen op een gemiddelde prijs van 25 euro. Enfin, voor de relevantie van dit stukje hoogstaande literatuur is de prijs van moederkoek in China minder belangrijk dan de functie ervan. Het punt is bereikt waarop ik me als schrijver genoodzaakt zie in te zoomen op een stukje persoonlijke geschiedenis en zal strooien met wat vrolijke anekdotes over mijn juveniele jaren. Dit alles om op microniveau naar een groter geheel - het sublieme - te kunnen refereren. Het begon allemaal op een vrijdag in september, de dag waarop mijn moeder de ontsluitingsfasen had doorstaan en ik voor het eerst in mijn leven een kanaal zag (namelijk; het geboortekanaal, al heeft mijn ervaring hiermee in onbewuste toestand plaatsgevonden. Ik heb het me ook maar laten vertellen). In de euforie van het moment besloten mijn ouders halsoverkop de placenta in te vriezen en droegen deze taak over aan de kraamverzorgster. Zij hield het bloedende stuk in haar trillende zweethanden terwijl de tranen in haar ogen stonden. Een week later heeft ze ons verlaten – toen ze de thermometer 28
Nostalgie Jaargang 13, nummer 1
Door: Lisa Huissoon
tussen mijn gladde babybilletjes wilde steken en ik plots diarree kreeg waardoor er klodders poep over haar vlezige wangen sijpelden. Ik zal een jaar of vijf geweest zijn - inmiddels was het gezin ook voorzien van een zoon/ broertje - toen ik wakker werd van een straaltje sporadische ochtendzon en een typisch, opstijgend aroma. Op de gang hoorde ik mijn moeder vreugdig zingen, psalm 34 vers 9 (de jubelende decibels galmen soms nog na in mijn hoofd) en ook mijn vader ijsbeerde gedurende een tijdsbestek van een half uur met een grimas tussen zijn wangen heen en weer. Mijn moeder had kennelijk in één of ander hip tienerblaadje gelezen dat het verorberen van de moederkoek eeuwige schoonheid garandeerde. (Later zou blijken dat men het merendeel van wat er geschreven is maar beter met een korreltje zout kan nemen.) Mijn ouders besloten kort het web te bespeuren en vonden de bevestiging die ze zochten. De placenta biedt volgens de eerste hits op Google een oplossing voor stemmingswisselingen en is tevens een manier om voedingsstoffen te recyclen. En zo sneed mijn moeder de vrucht van mijn geboorte in stukken en maakte ze van de helft een
versgeperst sapje. De andere helft had mijn vader gemarineerd in een sausje van kerriepoeder en citroensap alvorens hij het opwarmde in de oven. Deels omdat mijn ouders vol waren van verwachtingen en de toekomst ontzettend hoopvol inzagen en deels omdat we rijkelijk te eten hadden, was de sfeer uiterst gemoedelijk . We waren allen vreselijk gelukkig. En dat brengt me een ruim decennium verder. Ik bevond me in National Gallery te Londen en liep zuchtend langs wat schilderwerken. Plots viel mijn oog op een werk van Monet, waar ik in eerste instantie geen sterk gevoel bij kreeg maar wat me desondanks wist te intrigeren. Ik bleef even staan
om er wat langer naar te kijken en het beter in me op te nemen. Hoe langer ik keek, hoe levendiger het beeld werd. Ik voelde me overvallen door wat nostalgische kriebels in mijn onderbuik die ik niet direct kon plaatsen. “Mooi hè?” mompelde ik tegen mijn vrienden, ze knikten als reactie maar begrepen het vast niet. Ik voelde me droevig om tijden die voorbij zijn en stond te janken als een kind toen een museumbewaker me vroeg waarom ik mijn tong op De Kunst had gelegd en likkende beweginkjes maakte. Net alsof ik het kon helpen dat ‘Water-Lilies, Setting Sun’ me deed denken aan één van de mooiste dagen uit mijn grillige bestaan.
Nostalgie Jaargang 13, nummer 1
29
Vreemdere vragen Vorige week zat ik weer eens in een geel-blauwe NS worm richting huis. Ik zat te denken over nostalgie en wat dat voor mij inhoudt. Er verschenen op dat moment weinig interessante ideeën in mijn bovenkamer, dus gooide ik het in een groepsapp. Kapitein Koek, lolly’s met ‘knetterspul’, een bakje gesneden fruit van je moeder. Mijn vrienden houden erg van eten. Net als ik. Maar tussen al dat voedsel door schoot het op eens door mijn hoofd: vriendenboekjes. Dat is pas nostalgie. Pagina’s die van top tot teen volgeplakt zijn met stickers. Een voornaam die eruit ziet alsof hij door een blinde vink in een schokkende trein is geschreven en de rest in een keurig mamahandschrift. Niemand meer weten die je kunt vragen en dus zelf nog maar wat pagina’s invullen. De standaard vragen en de standaard antwoorden. Heerlijk. Helemaal mooi. Thuis aangekomen ben ik meteen in de vroegere ‘knutselkast’ gekropen, op weg naar mijn vriendenboekjes. En inderdaad, heerlijk. Echt helemaal mooi. (Dus als je je nog eens verveelt en je bent thuis... Je weet wat je te doen staat.) Al lezend en breed glimlachend bedacht ik me dat het eigenlijk heel zonde is dat ik later niets te lezen heb over de mensen met wie ik nu omga. Maar om nou iedereen in mijn omgeving een kinderachtig vriendenboekje onder de neus te duwen... Ik denk dat ik dan snel 30
Nostalgie Jaargang 13, nummer 1
Door: Sofie van Graas
weinig vrienden meer heb en álle pagina’s zelf invullen lijkt me ook geen strak plan. Dus heb ik mijn eigen vriendenboekje gemaakt. Een vriendenboekje à la Sofie, met vreemde vragen. Ik weet niet of ik met dit boekje wel vrienden overhoud, maar ik heb in ieder geval iets te lachen. Er staan vragen in als ‘Als je een smurf was, welke smurf zou je dan zijn?’ en ‘Wat vind je het vervelendste Nederlandse woord om uit te spreken?’. Ook de standaard ‘Wat is je favoriete … ?’ vragen hebben een plaatsje gekregen: je favoriete schoeisel of manier van begroeten. Ten slotte heb ik er nog wat dilemma’s bij gestampt. Dat idee heb ik misschien een beetje geleend van Dilemma op Dinsdag, maar de dilemma’s komen uit mijn eigen creatieve brein. ‘Liever pannenkoekenbeslag in je broek of maandverband op je voorhoofd?’. Denk daar maar eens over na. En als ik je in het komende jaar tot mijn vrienden ga rekenen, mag je het antwoord nog in mijn boekje schrijven ook. Dan maken we samen de nostalgie van later.
Oor te luister Jorrit:
“Met deze ballen kan ik alles!”
Ard: Desi:
“Het bestuur levert de kleurplaat, de leden kleuren hem in” “Hij vibreert nog harder!”
Sanne: “Jullie zijn een duo met zijn drieën!” Rens:
“Iedereen kent de worst van Ard”
Roelie: “Ik mis Ard zijn worst” Rens:
“Wie haalt de worst van Ard even uit de koelkast?”
Jarka:
“Ik vind dat er wel heel veel over de worst van Ard wordt gepraat..”
Jarka:
“Desi, door jou is Doran zijn broek nat!”
Ard:
“Als je echt niets doet, hoef je je hartslag niet te meten, want die is dan nul.”
Roelie: “Het is traditie dat voorzitter en poco 2 seks hebben” Kijkt Desi aan. Eline:
“Desi, mag ik je kontje?”
Sanne: “Ik zoek zo vaak dingen die aan me zitten!” Theo:
“Wil de meerderheid zijn hand opsteken?”
Heb jij ook een mooie oor te luister gehoord? Stuur hem naar pr@sgsutrecht.nl of stop hem op een briefje in de oor-te-luister-box op de SGS-kamer (naast de bank) Alvast bedankt! Nostalgie Jaargang 13, nummer 1
31
Was vroeger alles beter? “We gaan naar een duale samenleving van winners en losers.” In het Vlaamse praatprogramma ‘De Kruitfabriek’ uit psychiater Dirk de Wachter zijn zorgen. Met een kritische blik op de postmoderne samenleving stelt hij symptomen aan de kaak van een samenleving die “met zichzelf geen blijf meer weet.” Een korte bespreking met als uitgangspunt heden vs. vroeger. Laten we eerst even duiden. Vroeger Waren je ouders bakker dan nam jij later, eventueel met broers of zussen, de zaak over. Er werden geen vragen gesteld en er werd niet moeilijk gedaan, het gebeurde gewoon. Althans, meestal. De norm. Men werkte, bracht tijd door met het gezin en toog op zondag naar de kerk. In naoorlogse jaren had men een eigen school, omroep en politieke partij. Een relatief veilig, zeker en voorspelbaar bestaan. Heden De maakbare mens. Zelf-actualiserend en individualistisch. Keuzes alom. Voorstanders schermen met argumenten als sociale mobiliteit en gelijke kansen voor iedereen. Een kritische blik op dergelijke argumenten valt buiten het bestek van dit essay, een blik op bedenkelijke eigenschappen niet. Men hoeft slechts om zich heen te kijken in lijn 12 en al snel wordt zichtbaar wat hier benoemd wordt. Eilandjes met dopjes of koptelefoon, diep gegraven in hun mobiele telefoon verstoken van de rest van de wereld. Ja, en? Er zijn wetenschappers die zich zorgen maken over deindividualisering van de maatschappij. mentaliteit. 32
Nostalgie Jaargang 13, nummer 1
En dit gegeven zal dan leiden tot minder solidariteit tussen de geslaagden en zij die met problemen te maken hebben.
Door: Jacco Bos
Dus vroeger was alles beter? Mwah. De tijden van de verzuiling waren ook niet alles. De weg was grotendeels voor je uitgestippeld en voor eigen initiatief was wellicht niet al te veel ruimte. Bovendien was er sprake van onderdrukking. Van de vrouw, een arbeidersklasse, homoseksuelen. Dus wat dat betreft weinig nostalgie. Tegenwoordig is er meer ruimte voor persoonlijke keuzes en ontwikkeling, maar met het wegvallen van de zuilen viel er ook een zekere zingeving weg voor velen. Het heeft er alle schijn van dat er mensen zijn die niet echt behoefte hebben aan al die keuzevrijheid en hun leven liever iets rustiger leiden. Geen nostalgie dus? Tot op zekere hoogte. Nostalgie is toch vooral het ophalen van prettige herinneringen, getriggerd door een stuk muziek, oude foto of een specifieke geur. Wat betreft het grote plaatje sta ik voor progressief denken. Vooruit met de geit, er is werk aan de winkel. En als we ouder worden kunnen we altijd, als we ons een keer nostalgisch voelen, de goede en leuke dingen van vroeger meenemen in ons zijn.
Schijn-nostalgie Wat betekent nostalgie? Ik denk er wel eens over na op een van de zeldzame keren dat ik bij mijn ouders thuis ben. Wanneer ik dan in de deuropening van mijn voormalige kamer sta en concludeer dat een kamer vol nostalgie gelijk staat aan een kamer vol rommel. Menigmaal begeef ik mij in die kamer en probeer ik op te ruimen. Het lastige van nostalgie-rotzooi is echter dat je het niet zomaar weg kan gooien. Het is troep die zich aan je vastklampt en je aankijkt met grote puppy-ogen. Het geeft je een schuldgevoel als je het weggooit, of in ieder geval, daar ben je bang voor. Op die manier weet nostalgie-troep lang in leven te blijven. Dat was bij mij ook het geval. Tot ik besloot dat het genoeg was. Als een gevoelloze buitenstaander keek ik naar de spullen en vulde dozen die ik vervolgens weggooide. Maar hoewel ik mij had voorgenomen om alles weg te gooien, bleef er toch veel in mijn kamer achter. Sommige van de herinneringen-dingen (woord bekendgemaakt door Eefje de Visser) leken vastgelijmd, ik kreeg ze niet weg. Er zat te veel nostalgie in, wat ze te zwaar maakte.
Door: Nine de Jonge
Wel heb ik gemerkt dat over tijd de nostalgie uit veel spullen verdwijnt. Ik was ze vergeten en ze spelen geen rol meer in mijn leven. Ik probeer mij steeds af te vragen; als ik dit nu niet weggooi; doe ik dat dan over een jaar? Daarmee hoop ik het meteen weg te doen.
De nostalgie die in spullen zit is denk ik geen echte nostalgie, echte nostalgie zit in herinneringen. Spullen kunnen herinneringen oproepen, maar doen verder niks. Waarom hechten wij er toch zo’n waarde aan? We moeten inzien dat de spullen onbelangrijk zijn en ze massaal weggooien. Ik ben al begonnen, maar enkel als iedereen mee doet, lukt het ons om te winnen van deze troep. Ben geen mietje en versla die schijn-nostalgie (bij deze bekendgemaakt door mijzelf).
Nostalgie Jaargang 13, nummer 1
33
Watskeburt met de muziekindustrie? Oké, ik geef het toe. Ook ik was zo’n kneus die zat te jumpen op Jeckyll & Hyde. Want waar nu techno en hardstyle volop in de club te horen is, was toen dance en jumpstyle al heersende op het schoolplein. En je moest er wel naar luisteren natuurlijk, je zal maar buitengesloten worden. Je dagelijkse zorg, en tevens je populariteitsgraad van die dag, was gewoon of de draai wel of niet ging lukken tijdens het jumpen. Goede tijden. Ligt het aan mij of was alles toen veel onschuldiger? We deden helemaal niet aan twerken en grinden, nee nee; we waren lekker aan het rampeneren en viben. 50 Cent zong toen nog over snoepwinkeltjes en Boten Ana ging gewoon over een vent met een mooie boot. En stond je toen ooit stil bij het zinnetje “rain man is back”, die Jay Z tegen Rihanna zingt terwijl ze met een paraplu staat te dansen? ..dat bedoel ik (zoek maar op als je niet weet waar ik het over heb en als je echt wanhopige pogingen doet om je studiewerk uit te stellen). TMF en MTV (een oude mythe zegt dat er vroeger muziek werd afgespeeld op deze zender) stonden letterlijk dag en nacht aan, top 40 was toentertijd echt mijn ding joh. Ieders ding volgens mij. Maar even, waar luisteren kinderen tegenwoordig naar? Als ik zo kijk naar de top 40 van nu krijg ik toch best wel medelijden met ze. Zouden zij ook pas na tien jaar beseffen dat Anaconda niet draait om een gevaarlijke slang, of dat 34
Nostalgie Jaargang 13, nummer 1
Door: Dajana Perkic
Stay High gewoon gaat om een lekker potje smoken tegen liefdesverdriet? Ik ben bang van niet. Het wordt weer eens tijd dat de meisjes Pussycat Dolls en Destiny’s Child gaan aanbidden en de jongens mee gaan rappen met Ali-b en Brace. En dat nummers met verzonnen woorden (Dragostea Din Tei) worden gezongen in plaats van nummers waar zonder Urban Dictionary niks van te begrijpen is.
Hoe dit stuk nou af te sluiten? Met de depressieve gedachte dat de jeugd van tegenwoordig (ja, wij zijn al zo oud geworden) achteruit gaat door de muziekindustrie, of gewoon tevreden omdat wij nog het geluk hadden de laatste generatie met chille muziek te mogen zijn? Ik ga voor het laatste, dit stuk gaat immers over nostalgie. De muziek was stiekem best wel heel erg leuk en geef toe: nog steeds is je verjaardag niet compleet als In Da Club niet is geweest. Dan wil ik nog eindigen met drie nostalgische woorden die je de rest van je dag gaan achtervolgen: what is love?!
Nostalgisch zonder heimwee Nostalgie, wat is dat nou eigenlijk? En nee, dan bedoel ik niet die zender die de radio begint te domineren zodra je Frankrijk binnenrijdt. Nostalgie is heimwee naar de goede, oude tijd; het verlangen naar een geromantiseerd vroeger. Bij mij beginnen de nostalgische gevoelens vooral op te spelen als ik naar oude foto’s kijk. Hoe trots ik toen was op m’n Playmobil collectie; zo voldaan met mijn felblauw opgemaakte ogen en drie staarten op m’n hoofd; tevreden met m’n Didl blaadjes-verzameling. M’n grootste zorg was wat we die avond zouden gaan eten, hoeveel snoepjes ik op een dag kon binnenhalen. Keihard meezingen met Eternal Flame, Year 3000 en natuurlijk Dragostea Din Teï. De hele middag Rocket Power, Totally Spies en What’s With Andy kijken. Buiten spelen tot het donker was; we kenden zoveel spelletjes, we hoefden ons nooit te vervelen. Laten we eerlijk zijn, een groot deel van die mooie herinneringen zijn we stiekem nog niet verleerd. Ja, oké, de Playmobil zit al een behoorlijke tijd opgeborgen in dozen, maar ik zing nog altijd uit volle borst mee met die toppers van tientallen jaren geleden en hoewel de soort series misschien zijn veranderd, nog steeds kan ik me best vermaken met avondjes binge-watchen, zoals ze dat tegenwoordig noemen. Ook is het avondeten weer een dagelijkse zorg geworden. Maar zover hoef ik eigenlijk niet eens terug te gaan in mijn herinneringen om nostalgisch te worden. Als ik denk aan de middelbare schooltijd, begintde nostalgie ook alweer op teborrelen. Zware tassen, onnut-
Door: Marieke Rams
tige lessen, oneindig geklets, proefwerken over maar één hoofdstuk…! Slaapfeestjes en voor het eerst uitgaan…
Of mijn tussenjaar; allemaal gekke baantjes, van kamermeisje tot serveerster; van soort van- kok in een hotel tot heen en weer rennen op het circuit van Zandvoort; van model-zitten voor beeldhouwers tot oppassen op 3 kleine donderstenen… Ook dat zijn mooie herinneringen, zelfs al had ik er toen af en toe verre van zin in. En natuurlijk die reizen; ik heb gewoon in de Canadese bergen geleerd om te snowboarden! Vallen en opstaan, prachtige uitzichten en veel biertjes; dat hoort er allemaal bij in Canada. En dan die roadtrip door Amerika, de reis waar het toch eigenlijk allemaal om ging. Tja, elke keer als ik dat fotoboek opensla, heb ik zin om terug te gaan! Maar is dit alles eigenlijk wel nostalgie? Heb ik heimwee naar die tijden? Nee hoor, de herinneringen zijn prachtig, maar nu is het tijd om nieuwe dingen te doen, te leren. Tijd voor nieuwe ervaringen en nieuwe avonturen! Opdat we over 10 jaar lekker nostalgisch naar deze tijd kunnen terugkijken; zo van, ‘och, dat studentenleventje was zo slecht nog niet, hè’ (hoewel ik een tripje naar Canada of Amerika, of any other country niet af zal slaan hoor..!) Nostalgie Jaargang 13, nummer 1
35
Zwarte piet: nostalgie of racisme? Terug in de tijd. Het is november en eindelijk is het zover: hij komt! Weken heb je hier naar uitgekeken en in een veel te dikke trui probeer je van achter de dranghekjes een glimp op te vangen. De zenuwen gieren door je lijf en terwijl je je nog snel afvraagt of je wel lief bent geweest dit jaar, zie je hem ineens. Sinterklaas. Sinterklaas én zijn pieterbaas. En die pieterbaas, die is nu eenmaal zwart, want dat hoort. Toch? In eerste instantie vond ik de opstand tegen zwarte piet dan ook pure waanzin. Als de pieten voortaan een ander kleurtje zouden krijgen, dan mocht wat mij betreft het hele sinterklaasfeest afgeschaft worden. Bah. De facebookpagina ‘witte sneeuw is racisme’ werd dan ook snel door mij geliked. Zwarte piet is zwart van roet en daar heeft racisme he-le-maal niets mee te maken. Toen mijn teleurstelling eenmaal een beetje was gezakt, probeerde ik als een ware sociale wetenschapper de situatie nog eens kritisch en objectief te bekijken. Een witte opperman met honderden zwarte knaapjes die voor hem werken.. Als je het zo zwart-wit bekijkt (haha), heeft dat toch wel een lichte hang naar de slavernij. Het wordt nog erger als je daarbij optelt, dat zwarte piet door vele kinderen wordt gevreesd. Mijn oppaskindje verstopt zich het gehele jaar, luidbrullend achter haar moeder wanneer zij een donkere man ziet, omdat ze deze met zwarte piet verwart. 36
Nostalgie Jaargang 13, nummer 1
Door: Sanne Huismans
Ik ben dan ook van mening dat de nostalgie van het sinterklaasfeest niet in één klap verdwenen is wanneer zwarte piet voortaan door het leven gaat als Piet. Een kinderbrein is behoorlijk creatief en waarschijnlijk zijn kinderen dan ook vrij snel gewend aan een ander pietenhoofd, zonder dat zij hun geloof in de sint verliezen.
De enige die problemen hebben met de verdwijning van piet zijn zwarte gezicht zijn wij, de generatie die nostalgische gevoelens heeft bij zwarte piet. Op het moment zijn overal in het land sinterklaasorganisaties aan het nadenken over alternatieven. Ik stem voor de piet met roetvegen. Een mooie compromis. Is er toch een beetje traditie over, zonder dat het racistisch is. Eind goed, al goed.
Doorgeefpen Isabel vroeg: In wat voor een porno zou jij spelen? Dus, ja, porno. Iedereen kijkt ernaar, maar niemand die het ooit zou durven toegeven. Gezellig. Dankjewel Isabel! Laten we bij het begin beginnen. Volgens de site Pornhub.com zijn er een aantal belangrijke categorieën te onderscheiden. Dit zijn: Hetero porno, homo porno, lesbische porno en biseksuele porno. Aangezien ik een man ben valt lesbische porno helaas gelijk af en homo porno is nou ook niet echt mijn ding. Blijven er over hetero porno en biseksuele porno. Deze laatste categorie houdt simpelweg in seks met meerdere personen tegelijk. Wanneer we hier voor het gemak een trio van maken, dan hebben we alsnog twee keuzes. Keuze 1: vrouw, man en man, en keuze 2: vrouw, vrouw en man. Aangezien ik net al gezegd heb dat ik het niet zo nodig wil doen met een man valt keuze 1 ook af. Nu komt het lastigste gedeelte van de vraag. Kies ik ervoor om met één vrouw een pornofilm op te laten nemen, zodat alle meiden die deze film zouden kijken, kunnen zien wat voor een geweldige minnaar ik wel niet ben. Wat als gevolg heeft dat ik later op een feest alleen nog maar met mijn vingers hoef te knippen, aangezien zij toch wel weet dat ze daarna een topavond gaat hebben. Of ga ik voor twee vrouwen, waarbij ik de ervaring van mijn leven zou hebben, maar wat misschien slecht is voor het beeld dat vrouwen die mijn film zien van mij hebben. Voordat ik daarover besluit even een completer verhaal over pornografie. De eerste bekende pornofilm was natuurlijk Deep Throat. Daarna zijn er nog miljoenen films gemaakt en nog steeds is het een enorme
Door: Ard Leusink
business. Wist je dat Nederland nummer 15 is op de ranglijst van bezoekers van Pornhub.com? Of dat we in de winter meer behoefte aan porno hebben dan in de zomer, januari is namelijk de drukste maand voor Pornhub.com terwijl juni de rustigste is. Pornhub.com houdt allerlei statistieken bij over het bezoek aan hun site. Zo konden ze tijdens het WK Voetbal precies zien welke landen tegen elkaar speelden. Ook werd duidelijk wie er gewonnen had en wie er verloor. Na de door Oranje verloren halve finale schoot het aantal Nederlandse bezoeken de lucht in, terwijl de Argentijnen heel lang nog zonder porno konden. Blijkbaar lucht masturberen op na een verlorenvoetbalwedstrijd. Aan de ene kant is het heel logisch om te zeggen dat het mogelijk is dat je in real life nooit die kans zal krijgen. Misschien moet je het ook niet pers e willen, ik heb al niet zo’n beste concentratie en om die dan ook nog te moeten verdelen, terwijl je met de daad bezig bent lijkt me toch niet zo’n goed idee. Om het een keer mee te hebben gemaakt kies ik dan ook voor een trio en daarna gewoon heel fijn met één meisje per keer naar bed. Dan komt nu het leukste gedeelte. Ik mag deze afschuwelijke pen doorgeven. Dit doe ik aan Meta Puntman met als vraag: Wat is de grootste fout die je ooit hebt gemaakt onder invloed van alcohol? Nostalgie Jaargang 13, nummer 1
37
SGS-AGENDA Ook de komende maanden staan er weer een hoop leuke activiteiten op het programma. Hier alvast een kijkje in de agenda.
12 november: Zin in een nostalgisch feestje? Kom woensdag 12 november naar de poema, want Mixitup presenteert Throwback wednesday. Oftewel: vroeger was alles beter. Trek een nostalgisch kostuum aan en herleef de tijden waar je met heimwee aan terug denkt! 14 november: Ben jij tegen het nieuwe leenstelsel? Ga dan 14 november naar de manifestatie tegen het leenstelsel in Den-Haag. 19 november: Ga gezellig mee bowlen met de nachtjescommissie! 20 november: Het is weer tijd voor een kamerborrel. Deze keer zullen verschillende Singer songwriters hun muziek ten gehore brengen! 21 november: Kom een biertje drinken in café Eigen Schuld. Tijdens een stamkroeg krijg je altijd 10% korting op je drankjes en is er bittergarnituur (!) 27 november: Heb jij je de afgelopen weken ingezet voor een commissie? Daar willen we je graag voor bedanken door middel van een commissiebedank-etentje. Donderdag 17 november gaan we lekker met zijn alle eten en je hoeft maar een klein bedrag bij te betalen. 4 december: Sinterklaas slaat SGS natuurlijk niet over! Daarom zal hij tijdens de kamerborrel de SGSkamer bezoeken. 8 december: Het is weer tijd voor stamkroeg! 12 december: Lijkt liften je hélémaal geweldig, maar weet je nog niet zeker of je mee wil op de liftwedstrijd in april? Of wil je gewoon alvast oefenen? Ga mee op pre-lift. We liften naar een restaurant op een nog geheime plek en gaan daar gezellig eten! 18 december: Als je SGS’ers quasi chique wilt zien, moet je vooral naar het kerstdiner komen! De Gordon RamCie zorgt voor een héérlijk diner. 38
Nostalgie Jaargang 13, nummer 1
Colofon NieuwSGS Jaargang 13, editie 1 De NieuwSGS verschijnt vier maal per jaar met nieuws, artikelen en mededelingen voor SGS leden en studenten van de Faculteit Sociale Wetenschappen. Daarnaast verschijnt eenmaal per week een nieuwsbrief per e-mail. Hoofdredactie: Jacco Bos Redactie: Tessa Aarden, Tico Bekers, Jacco Bos, Zoë Franz, Sofie van Graas, Merel van Hoogdalem, Sanne Huismans, Lisa Huissoon, Nine de Jonge, Dajana Perkic, Marieke Rams, Timothy Thodé, Emma Ungheretti, Tim de Vries Met dank aan: Het SGS-bestuur, de SGSfossielen, Ard Leusing, JoHo en Café Eigen Schuld. Lay-out: Sanne Huismans Redactieadres: Langeveldgebouw, kamer E1.46 Heidelberglaan 1 3584 CS Utrecht Telefoon: 030-2532956 E-mail: pr@sgsutrecht.nl Website: www.sgsutrecht.nl Bijdragen: Alles wat je op USB-stick of via de e-mail bij ons inlevert is welkom! De redactie van de NieuwSGS behoudt zich het recht voor om ingezonden stukken te weigeren, in te korten of te censureren. Oplage: 130 stuks Druk: FSC Repro UU Adverteren: Contactpersoon, Sanne Huismans SGS-Bestuur Desi Gielkens Rubin ten Broeke Rens Cremers Sanne Huismans Eline Albers Roelie de Vries
(Voorzitter) (Secretaris) (Penningmeester) (PR-Coördinator) (Poco) (Poco)
De NieuwSGS is een uitgave van de StudentenGroep Sociale wetenschappen (SGS) te Utrecht. Alles uit deze uitgave mag worden gereproduceerd door middel van welk medium dan ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van SGS. De bij deze uitgave betrokken redactie en medewerkers aanvaarden geen aansprakelijkheid voor mogelijke gevolgen die zouden kunnen voortvloeien uit het gebruik van de in deze uitgave opgenomen informatie.