NieuwSGS Rewind Jaargang 8 nummer 4

COLOFON NieuwSGS Jaargang 8, nummer 4 De NieuwSGS verschijnt 5 maal per jaar met nieuws, artikelen en mededelingen voor SGS leden en studenten van de Faculteit Sociale Wetenschappen. Daarnaast verschijnt eenmaal per week een nieuwsbrief per e-mail.

Hoofdredactie: Eline Kres Redactie: Willemijn de Jong, Floor Boele van Hensbroek, Pieter Bokhoven, Sanne te Kulve.

Met dank aan: Het SGS-bestuur, Pieter Oosterwijk, Jont Groenendaal, Nathalie Donkersloot

Vaste Rubrieken Hoofdredactioneel Van het bestuur Fotocollage Interview Pocolumn Berichten uit de Commissies Filmreview Oor te Luister Wist je datjes

3 4 13 19 20 22 26 27 30

Lay-out: Floor Boele van Hensbroek Redactieadres: Langeveldgebouw, kamer E050 Heidelberglaan 1 3584 CS Utrecht Telefoon: 030-2532956 E-mail: redactie@sgsutrecht.nl Website: www.sgsutrecht.nl Bijdragen: Alles wat je op USB-stick of via de e-mail bij ons inlevert is welkom! De redactie van de NieuwSGS behoudt zich het recht voor om ingezonden stukken te weigeren, in te korten of te censureren.

Oplage: 150 stuks Druk: Repro FSW Adverteren: Contact persoon: Floor Boele van Hensbroek (zie SGS Bestuur)

Deze Editie Twee Bossen Vijf Euro!

Zomer Raadsel Opgelost De Laatste Duizend Horoscoop Agenda

7 10 23 24 28 29

SGS Bestuur 2009-2010 Dagelijks Bestuur: Eveline Beens Meike Binnendijk Stephen Card Floor Boele van Hensbroek

(Voorzitter) (Secretaris) (Penningmeester) (PR-Coördinator)

Parlementair Overleg Coördinatoren (Poco’s): Marleen Wierenga Charlotte Rutten

Rewind Jaargang 8, nummer 4

De NieuwSGS is een uitgave van de StudentenGroep Sociale wetenschappen (SGS) te Utrecht. Niets uit deze uitgave mag worden gereproduceerd door middel van welk medium dan ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van SGS. © 2008 SGS Utrecht. De bij deze uitgave betrokken redactie en medewerkers aanvaarden geen aansprakelijkheid voor mogelijke gevolgen die zouden kunnen voortvloeien uit het gebruik van de in deze uitgave opgenomen informatie.

2

HOOFDREDACTIONEEL Door: Eline Kres De laatste editie voor de vakantie. Of nou ja, tijdens de vakantie misschien. De vorige NieuwSGS is nog nat achter de oren, of deze ligt al in uw handen. Het is me wat, die snelheid! En dat aan het einde van het jaar in deze hitte.

Ja, want het is zomer. Vrijdag was het laatste SGS feest in ‘t K-Sjot van studiejaar 2009-2010 en mochten wij al menig lid feliciteren met het afgestudeerd zijn. SGS raakt nogal wat enthousiaste leden kwijt nu het studiejaar afloopt, maar wordt daardoor wel weer wat alumnileden rijker. We kunnen trots zijn op onze afgestudeerde leden, die ondanks alle drukte van de studie toch keer op keer weer de energie in ons clubje staken. Thumbs up, guys!

manier geen stress. Het is er niet en dat baat zorgen. Misschien besef ik me niet dat er geen conceptversie ingeleverd moet worden van mijn thesis, maar een eindproduct.

Misschien is door de hitte mijn stressreactie uitgeschakeld. Of misschien hebben de vuvuzela’s de stressgevoelens overgenomen.

Ik houd me meer bezig met het voetbal en de vraag waar en met wie ik in het park ga liggen of op het terras ga zitten. Ik proef biertjes om te bepalen welke mijn zomer 2010-biertje wordt en kijk bij de vernieuwde Witte Ballons of die dan ook op de kaart staat. Ik giechel om de mensen die zo creatief zijn dat ze een eigen wezen van zichzelf hebben gemaakt op facebook alsof ze zijn geëvolueerd door het studeren in de UB. En ik eet ijsjes, zoals dat bij deze temperaturen hoort. En na dat ene lekkere biertje, dat jammie ijsje, ga ik toch echt aan de studie. Om ook die deadline te halen zoals iedereen dat netjes doet. Bij dezen de vraag of die punctuele mensen in de redactie willen!

Wel doet het me pijn dat we ook afscheid moeten nemen van het kersje op de taart van de redactie. Onze creatieve, droge, doch Fijne vakantie allemaal en tot volgend altijd sprankelende Sanne heeft ook haar studiejaar! laatste bloed, zweet en tranen in de scriptie gegooid en gaat ons verlaten. Wij moeten haar helaas laten gaan en haar carrière niet in de weg staan. Al hebben we erover gedacht haar een carrière te schenken in de eeuwige maak van “vraag het het fossiel” of “uit het leven gegrepen”, we hadden wel door dat zij hier niet op zou zitten te wachten. De redactie raakt minimaal bezet en wij moeten snel nieuwe zieltjes gaan winnen.

Maar nu nog niet, want nu is het de laatste week voor de vakantie. Om me heen zie ik mensen stressen voor de laatste deadlines of juist opgelucht adem halen dat alles is ingeleverd. Ik voel op de een of andere

StudentenGroep Sociale Wetenschappen

3

VAN

HET BESTUUR

Door: Floor Boele van Hensbroek

Floor: “Toen hadden we ook allemaal zo’n schuldgevoel als we ergens niet mee naartoe gingen.”

Eveline: “Dat hebben jullie echt állemaal gezegd bij het eerste functioneringsgesprekje.”

Stephen: “Nu heb ik dat echt helemaal niet meer.”

Het is 24 juni, de laatste weken van het academisch jaar zijn aangebroken. En terwijl er in de bibliotheek honderden gefrustreerde studenten de laatste energie voor tentamens, papers en scripties eruit persen, verzamelt het SGS bestuur zich op het grasveldje buiten in de sprankelende zon, met het geluid van de 14 september de wissel-ALV. langsrazende bus 12, om eens terug te kijken Charlotte: “Toen ging Pieter een speech houden op het afgelopen jaar. en dingen zeggen als: ‘nooit meer BV’s, nooit meer een ALV, nooit meer kamerdienst...’”

Eveline pakt haar agenda erbij en bladert terug Stephen: “Ik krijg kippenvel nu je dit zegt.. “ naar waar het allemaal begon: de inwerkweek in september.

Het ledenweekend in oktober Meike: “Volgens mij stonken wij zo erg! We Eveline: “Dat was echt een leuk weekend.” kwamen net terug van Lowlands.”

Marleen: “Ik heb toen zo bizar veel geslapen!

Floor: “Ik dacht ook al, wie zijn die stinkende Ik viel in slaap tijdens de film en werd om 6:00 mensen.” wakker.”

Meike: “Een half uur geslapen, niet gedoucht, Floor: “Een aantal mensen bleven de hele en toen een BV..” nacht op liedjes zingen. Ze dachten volgens mij Stephen: “Dat had ik met het inwerkweekend, dat het heel goed klonk.” daarvoor had ik een verjaardag. Ik heb Marleen: “Na dat weekend kwam er wel een meerdere keren gekotst, ik was zo ziek.!” beter besef van wat het inhoudt om iets te Meike: “Echt?! Dat heb je helemaal niet gezegd organiseren. Dingen waar we niet aan hadden toen.” gedacht zoals, ‘goh misschien moeten we een Stephen: “Nee, ik schaamde me ervoor”.

EHBO-doos meenemen en moeten er mensen nuchter blijven’.”

En toen.. de eerste constitutieborrel “Ohja. Van Atlas! In het academiegebouw.”

11 november: Commissie-etentje en daarna Eef: “Ik weet nog, als we dan gratis mochten naar het SJU-huis. drinken stonden de vrouwen met bier in hun Stephen: “Dat was echt heel erg leuk. Dat was hand en stephen met zoete witte wijn”. de eerste keer dat ik dacht: wij zijn niet meer “De enige man in het bestuur was het meest nieuw, en wij zijn echt het bestuur.” vrouw.”

Eveline: “Die vrijdag was de besturendag.”

“Toen hebben we nog niks gejat.. pas later In koor: “aaaaaahhhhhrrgg.. De ochtend na het gingen we helemaal los.”

Full House feest van Alcmaeon.

“We hadden het toen eigenlijk best druk..” Alle besturen die op de besturendag waren, (Meike noemt op wat er voor die week in haar waren ook op het feest van Alcmaeon geweest; agenda staat). één grote gare boel.”

Stephen: “We moeten nu echt niet zeiken eigenlijk, toen was het pas echt druk!”

PR-dag inspraak Eveline: “Na een tijdje hadden we wel genoeg Marleen: “Oh ja, met die stellingen. Ik was zo van die constitutieborrels, in het begin gingen blij dat het gelukt was. Ik zag er zo tegenop, we altijd met z’n allen, maar later niet meer.” vond het zo super kut, maar achteraf was ik blij Marleen: “We zijn daar nu wat makkelijker in en was het toch heel leuk.” geworden, omdat je zelf kan inschatten wat belangrijk is om met z’n allen heen te gaan en 26 november: Mix-it-up feest wat niet.”

Eveline: “Dat was voor mij echt een hoogtepunt.

Eveline: “Je kent elkaar nu ook beter.”

Ik was zo blij toen dat het allemaal goed was

Rewind Jaargang 8, nummer 4

4

gegaan en iedereen het zo leuk vond.”

Charlotte: “Ik weet nog dat we die vrijdag daarna raadsvergadering hadden.”

Stephen: “Ik had het hele weekend spierpijn van het dansen, de muziek was zo geweldig, echt magisch..Mindblowing..zucht”

“De “helaas pindakaas” na het vergeefs indienen van de amendementen was wel memorabel hoor.”

Eef: “Soms zeg je dingen wat minder subtiel dan je zou willen Meik.”

Meik: “Ja i know.”

8 december: Sinterklaas vieren met het bestuur.

Eveline: “Meik had toen een mooie magicdoos gemaakt voor Stephen. En Floor een leuk gedicht geschreven voor Meike.”

Stephen: “Ik was heel erg overtuigd dat ik wist wie iedereen had getrokken. Als ik in de buurt kwam deed Floor heel geheimzinnig, maar ze had mij helemaal niet.”

PR-week inspraak – Pre-lift – PR-week ‘De kamer in de kantine tijdens de PR-week was leuk. Zoveel Mario Card gespeeld! Een brainless week’.

9 december Sinterklaas op de SGS-kamer.

Met Marleen en Floor als piet en Enzio Sinterklaas. En nog een bezoekje gebracht aan decaan Koops.

3 maart: het bestuur heeft een nieuwe energieboost nodig en besluit samen te onbijten bij Sector 3.

“Toen hadden we peper in de reet nodig!

Iedereen had een dip.”

Stephen: “Ik ging in mijn dagboek kijken bij die periode, ik had opgeschreven: ‘ik haat dit’.”

Bestuur: “Aaaah Stephen heeft een dagboek”.

Eveline: “Ik had ook van die dagen dat ik op de fiets zat en dacht, ik heb echt geen zin.”

Stephen: “Ik dacht toen echt dat ik het niet ging overleven.”

Floor: “Het was ook zo koud en grijs buiten!”

Charlotte: “Na dat ontbijt ging het wel beter.”

18 december kerstdiner.

‘Hoogtepunt! Het eten was heerlijk en het ging heel soepel. Het huis van Catharina was een ideale locatie.’ (Het bestuur begint een discussie over mogelijke locaties voor volgend jaar).

Bemensing van de studenteninspraak: Marleen: “Als ik er aan terug denk hoe druk dat 18 december bestuursfamiliedag. was. Toen het achter de rug was had ik ‘Leeeeuuuk! Die dag hebben we de kamer ook wel zoiets van ‘wow, ik ben er echt écht heel heel goed schoongemaakt’. druk mee geweest’. Er stond ook zo’n druk Meike: “dat moeten we deze zomer weer even achter om de Faculteitsraad samen te stellen! doen..”

Ik was wel echt trots toen het allemaal Bestuur: *zucht* achter de rug was.”

Eveline: “Toen heb ik nog zo leuk met Floor’s moeder gepraat.”

16 maart: Brainstorm SGS. Eveline: “We hebben toch nog best vaak over 30 januari-6 februari: Uitwisseling met SGS nagedacht en gebrainstormd. Naast het Southampton.

Betuurs- en commissiewerk ben je daar ook Eveline: “Ik weet nog dat alles pas op het wel mee bezig.” laatste moment geregeld was. Ik heb jullie in Stephen: “Maar wat is daar nou uiteindelijk uit de kerstvakantie nog opgebeld of we het wel gekomen?” moesten laten doorgaan of niet.”

Marleen: “We hebben er wel conclusies uit “Maar achteraf gezien was het super leuk!” getrokken maar nog niet helemaal concreet gemaakt. Ik denk dat er meer uit is gekomen 16 februari Floor jarig en ALV. dan je denkt.”

Eef was toen ziek, Meike heeft de ALV voorgezeten.

“Was het een hoogtepunt voor je Meik?”

Meike: “Het was wel leuk om een keer te hebben gedaan.”

StudentenGroep Sociale wetenschappen

5

25 maart: bestuur bij Meike eten.

“Toen deden we dat persoonlijkheidsspel, wat we ook tijdens het inwerkweekend deden.

Was leuk om dat nog een keer te doen toen we elkaar beter kenden.”

SGS weekend ‘Bakkeveen Bajes’ .

Eef: “Dat was een gaaf weekend. Het was wel heel jammer Meik dat jij toen in de organisatie zat en niet echt mee kon doen.”

Meik: “ja, dat vond ik ook.”

Heel veel vrije dagen..

‘In eerste instantie leek het ons fijn, maar achteraf gezien was het zo irritant! Er moest veel werk verzet worden maar door die vrije dagen kwam je er steeds niet aan toe.’

De beruchte week waarin het debat met Job Cohen én de RAGweek plaatvonden. Iedere ochtend om 07:00 uur bij Appie Heijn langs om om 08:00 uur klaar te staan met ontbijtjes.

Marleen: “Die week schrap ik uit m’n leven.”

Die ene woensdagavond aan het meerjarenplan “ZO DRUK.” Marleen: “Toen het klaar was hadden we echt werken.. zo’n opgelucht gevoel.” *Er barst een gekreun los* Marleen: “Ik was zo ontzettend blij dat ik er de De dag daarna: bestuursuitje! Lekker chillen op tweede keer niet bij kon zijn.”

Eveline: “We waren allemaal zo gaar en ik weet het strand van Scheveningen. nog dat ik dacht ‘oké nu moet ik de boel echt ‘Dat was gewoon eh.. heel fijn’ even vooruit trekken, maar ik weet niet hoe ik “En toen waren we in de tegenwoordige tijd mezelf moet trekken’.”

Marleen: “En dan tijdens de ALV die kritiek.. aanbeland.”

Maar het is wel fijn dat we het onder elkaar nu “What next?”

“Inwerken kandidaatsbestuur!” wel meer eens zijn geworden.”

“En langzaam afkicken..”

Telefonisch interview met Job Cohen.

Charlotte: “Dat was nog spannender dan toen hij kwam met het debat.”

Marleen: “Achteraf gezien had ik het interview liever na het debat gedaan, omdat ik hem daarna nog zoveel meer vragen wilde stellen.”

Rewind Jaargang 8, nummer 4

6

ESSAY Twee Bossen Vijf Euro!

Door: Jont Groenendaal

Wie de afgelopen maanden enigszins bij bewustzijn is geweest, heeft ongetwijfeld iets meegekregen van de Tweede Kamerverkiezingen. En wie daarbij wel eens op een woensdagmiddag over de Utrechtse Vredenburgmarkt heeft gewandeld, heeft waarschijnlijk kunnen concluderen dat onze politici op het gebied van schreeuwvaardigheid beslist niet onderdoen voor een stel doorgewinterde tulpenhandelaren. Er ging van alles over de toonbank tijdens de campagnes: milieubescherming, veiligheid, koopkracht, kijkt u eens mevrouwtje! En als u bang bent moet u vooral bij mij wezen, want ik bied bescherming!

Mijn gedachten over deze hysterische vertoning even daargelaten, lijkt me enige sympathie voor de nu waarschijnlijk zwaar overwerkte spindokters van de Nederlandse politieke partijen wel op z’n plaats. Deze

mannen en vrouwen hebben de afgelopen periode overuren moeten draaien: argumentatie omtrent de partijprogramma’s en antwoorden op te verwachten vragen werden door hen zo positief en aantrekkelijk mogelijk geformuleerd, en door de lijsttrekkers braaf uit het hoofd geleerd. En we hebben het geweten! De zogenaamde televisiedebatten hadden mijns inziens meer weg van een dragon’s den, waar aanbieders in korte tijd hun sales pitch mogen komen doen om vervolgens te worden overspoeld met kritiek en (in het geval van de verkiezingen) verwijten.

Velen van ons hebben tijdens het debat met Job Cohen kunnen meemaken dat wanneer deze lijsttrekker voor een zaal van 500 (applaus SGS bestuur) intelligente studenten en personeelsleden geconfronteerd werd met een net iets tè inhoudelijke vraag, hij toch weer terugviel op zijn standaard verkooppraatje. Toch vreemd, aangezien je zelfs van de meest gladde verkoper van de Expert zou verwachten dat deze zijn routine zou doorbreken wanneer hij geconfronteerd wordt met een klant die daadwerkelijk iets van wasmachines afweet. Wat jammer dat politici zo bang zijn om hun ingestudeerde vertoog te verruilen voor een wezenlijk inhoudelijk debat. En (even ter zijde) wat beschamend ook, dat zo ongeveer 1,5 miljoen van onze medeburgers niet in staat geweest zijn om uit dit geblaat de nodige nuances op te maken.

Maar goed, politici die zichzelf aan de man willen brengen (of aan de vrouw, hè Rutte?), dat is niets nieuws. Accepté, zoals de Fransen zouden zeggen (denk ik dan). Al sinds jaar en dag spieken zij voor hun campagnes bij de commerciële marketing branche. Rond 1922 begonnen bedrijven te adverteren via de radio, en zes jaar later werd dit medium voor het eerst ingezet tijdens de presidentsverkiezingen. Als het bedrijfsleven zo veel mensen weet te bereiken en te

StudentenGroep Sociale wetenschappen

7

communicatiekanalen. We hebben een lijsttrekkers “Hyves-debat” kunnen volgen en politici tweeten en bloggen een eind weg, om zo hun landingsbaan nog beter te belichten voor de zwevende kiezer. Deze ontwikkeling was ook wel te verwachten, aangezien de commerciële marketing branche al veel succes heeft kunnen boeken door de inzet van social media en de politiek zich graag laat inspireren door hun successen als het gaat om campagnevoering. activeren via de radio dan kunnen wij dat ook, dacht het campagneteam van Herbert Hoover, en deze strategie bleek inderdaad succesvol. Later, in 1941, verscheen de eerste commerciële advertentie op televisie. De politiek volgde in 1952, toen dit medium door het campagneteam Dwight Eisenhower zeer effectief werd ingezet door korte reclame slots van 20 seconden op te kopen om de kandidaat te promoten. Leuk feitje: zijn tegenstander, Stevenson, kocht één slot van 30 minuten. Dit resulteerde in een bombardement van hatemail aan zijn adres vanwege het onderbreken van de populaire show I love Lucy.

Echter, in de commerciële sector heeft de komst van nieuwe media een mentaliteitsverandering in gang gezet wat betreft de relatie tussen bedrijven en hun klanten, die bij de Nederlandse politieke campagnevoering nog niet helemaal is doorgekomen. Een van de consequenties die de steeds prominenter aanwezige nieuwe/ sociale media met zich meebrengen is dat klanten steeds meer invloed over bedrijven krijgen nu ze zelf tegenover een breed publiek hun tevredenheid en ontevredenheid kunnen publiceren. Het klassieke voorbeeld hiervan is de blogpost van Jeff Jarvis (later de auteur van what would Google do?)

In het huidige digitale tijdperk zijn wij getuigen over zijn frustrerende ervaring met de van de opkomst van nieuwe vormen van media. klantenservice van computerfabrikant Dell.

Daar waar informatie via de “oude” media in Deze berichtgeving heeft destijds op het uniforme vorm wordt uitgezonden over de massa, bieden nieuwe media de mogelijkheid om je boodschap in een op maat gesneden vorm bij individuen af te leveren, aangepast aan hun persoonlijke kenmerken. Bovendien is er in het geval van oude media sprake van passieve ontvangers, waar nieuwe media interactief van aard zijn. De commerciële sector weet deze nieuwe media al geruime tijd effectief in te zetten: zeker 35% van de fortune 500 bedrijven volgt een actieve social media marketingstrategie. De eerste politicus die een serieuze rol voor social media in zijn campagne zag weggelegd was Barack Obama, tijdens de presidentsverkiezingen van 2008.

Ook tijdens de afgelopen verkiezingen in Nederland zagen we dat politici steeds meer aandacht besteden aan deze nieuwe

Rewind Jaargang 8, nummer 4

8

internet tot grote aandacht geleid voor de tekortkomingen van dit bedrijf en toen de reguliere media zich met de zaak begonnen te bemoeien is het aandeel van Dell keihard gekelderd. Het bedrijf heeft naar aanleiding van deze afstraffing haar klantenservice drastisch verbeterd en is haar klanten heel serieus gaan nemen. Een duidelijke trend in marketingland die voortkomt uit deze emancipatie van de consument, is het willen aangaan van een duurzame en betekenisvolle relatie met de klant. De klassieke marketingfilosofie waarin de consument werd gezien als homoeconomicus die, op basis van rationele keuze, eenmalige transacties met bedrijven aangaat, heeft plaatsgemaakt voor een mentaliteit waarbij een fundamentele binding met de klant op lange termijn de leidende gedachte is. Denk bijvoorbeeld aan Apple, een merk waar een hele subcultuur/lifestyle omheen gegroeid is.

Die nadruk op een fundamentele binding met organisaties hebben wij in de Nederlandse politiek sinds de secularisering niet meer gezien. Een aanzienlijk deel van de kiezers is dus principieel zwevend en sluit met zijn stem tijdens de verkiezingen een transactie met de partij van z’n keuze die van tijdelijke aard is. Waar de commerciële sector juist steeds meer afwijkt van de oude marketingfilosofie, beweegt de politiek zich in haar campagnevoering steeds meer richting een democratisch debat gebaseerd

op de marktwerking van tijdelijke vraag en aanbod en niet op fundamentele binding met de partij. Dit denken manifesteert zich door middel van het, in de opening van dit artikel ietwat kleurrijk geïllustreerde gedrag van de lijsttrekkers, die zich als marktkooplui met een korte en oppervlakkige boodschap in de concurrentiestrijd storten. Dit oppervlakkige geschreeuw laat weinig ruimte voor een inhoudelijk debat.

De nieuwe vormen van media en communicatie die in de commerciële sector een aanzienlijke bijdrage hebben geleverd aan de ontwikkeling van trends waarbinnen een daadwerkelijke conversatie en een duurzame fundamentele binding met de klant richtinggevend zijn, maken nu ook in het politieke landschap hun opkomst. Als de aloude uitdrukking “the medium is the message” (Marshall Mcluhan) nog steeds opgaat, zullen wij dan (in de nabije toekomst) naarmate de nieuwe media “volwassener” worden, een verschuiving zien richting een democratie waarin politieke partijen een betekenisvolle en duurzame relatie met de burger onderhouden? Als dit inderdaad het geval is, dan is het denkbaar dat de “zwevende kiezer” een uitzondering op de regel wordt. Kan er dan tijdens de verkiezingscampagnes eindelijk weer eens wat inhoudelijker gediscussieerd worden?

Het oppervlakkige “slogan-debatteren” van de afgelopen maanden heeft in zo’n geval natuurlijk weinig zin.

StudentenGroep Sociale wetenschappen

9

ARTIKEL Zomer Door: Pieter Bokhoven

Joepie zomer! Ik zon graag! Rokjes, witbier, WK, park, strand, met zonnebrand obscene teksten op je vrienden schrijven, festivals, enzovoorts. Het academisch jaar is rap op zijn eind aan het lopen, de laatste stuiptrekkingen (lees: scripties en tentamens) frustreren nog enkele bibliotheekofielen die met een verzengende 30 graden binnen zitten te zwoegen, maar het merendeel van de mensen legt langzaam maar zeker het werk neer en laaft zich in een zonnige wereld waarin barbecue het nieuwe AVG’tje is geworden. Ik kan moeilijk omschrijven hoe intens ik van de zomer houd, maar ik zal het toch proberen.

Er was een tijd dat ik de zomer openlijk haatte. Herfst was meer mijn ding, iets met een open haard en de geur van koffie.

De overige drie seizoenen vond ik meestal tamelijk overschat. De winter vond ik te koud en de feestdagen waren een kwelling. Mijn winterhaat is grotendeels verdwenen, al heb ik nog steeds braakneigingen bij het ruiken van Glühwein. De lente vond ik vervelend omdat ik gek werd van het gekrijs van de talloze

Rewind Jaargang 8, nummer 4

vogels die wilden gaan paren. Met name de groepsverkrachtingen die onderdeel zijn van het sociale leven van eenden heb ik altijd zeer ongepast gevonden. Daarnaast regende het te veel en was mijn brommer meestal kapot omdat ik onderuit was gegaan op het ijs van de winter.

En dan kwam de zomer en begon mijn bloed pas echt te koken, letterlijk en figuurlijk. Ten eerste kon ik vroeger de hitte niet verdragen en zat ik heel de dag in de schaduw. Dat was direct het tweede probleem, ik deed niets tijdens de zomervakantie. Toen ik nog meeging met mijn ouders op vakantie haatte ik de lange autoritten naar Zwitserland, ik haatte de camping, ik haatte de wandelingen, ik haatte de boeken die ik las uit pure verveling en ik haatte het feit dat mijn vrienden er niet waren. Het logische gevolg was dat ik niet meer meeging met mijn ouders op vakantie en dat ik het huis voor mij alleen had. Als een groep parasieten verplaatsten mijn vrienden en ik ons van ouderlijk huis naar ouderlijk huis alwaar wij de natuurlijke hulpbronnen uit de koelkast en de drankkast van de pater familias plunderden totdat alles op was, inclusief het geld en er niets anders op zat dan te gaan werken. Daar stonden we dan, te zweten als afwassers in louche kroegen en pizzeria’s, terwijl we de zonsondergang misten en bijna vergeten waren dat school misschien wel vervelender was. Nee, de zomer en ik konden niet goed samen door de deur en ik betrapte me er steeds vaker op dat ik terug verlangde naar de sleur van de middelbare school.

Toen kwam het moment dat ik totaal onverwacht mijn diploma behaalde, mijn hele hebben en houwen in een aanhanger slingerde en naar Utrecht verhuisde. Het was de zomer van 2005 en mijn perceptie van dit warme seizoen zou nooit meer het zelfde zijn.

Ik werd verliefd.

Ik zag haar voor het eerst op het gras van het

10

Julianapark, vlakbij mijn eerste studentenhuis in de Jan Haringstraat te Zuilen. Daar lag ze, in haar jurkje (zo’n mooie met bloemen erop), met lange zongebruinde benen, prachtige stralende ogen en een lach die zo oogverblindend was dat zelfs Johan Derksen er niets cynisch over zou kunnen zeggen. Het mooiste van het hele plaatje was dat ze naar mij lachte. De andere jongens in het park, die breder, ouder, gespierder, grappiger en intelligenter waren, leken haar niets te doen.

Ze moest mij hebben. Ik begon te blozen, wat gelukkig niet opviel omdat ik roodverbrand was van het slapen in de zon. Ik wist niet wat ik moest doen, moest ik naar haar toe gaan? Ik zat verstijfd in het gras en kon door de twijfel niet nuchter denken. De kans was aanzienlijk dat ik mijn eigen ruiten in zou gooien tijdens mijn openingszin, maar gelukkig nam zij het heft in eigen handen en liep ze naar me toe.

Ze stak een hand naar me uit en trok me omhoog. We stonden bijna neus tegen neus en ik was zelden zo in vervoering geraakt door een meisje.

“Ik wil jou”, dat was alles wat ze zei. Toen zoende ze me zoals ik nog nooit gezoend was.

Tien minuten later zat ze achter op mijn fiets en slingerden we richting de Neude. De rest van de middag zaten we op het terras mensen te kijken, te roken en drinken en non-stop te flirten. Ik kon nauwelijks beseffen dat zulke meisjes bestonden, de ideale vrouw, ik was per direct verliefd en niet handje-vasthoudenen-hopen-dat-het-iets-wordt-verliefd, maar

echt head over heels, zoals in films en liedjes van Franse zangers.

De rest van de zomer heb ik met haar doorgebracht en het was geweldig. We dansten tot diep in de nacht, ze nam me mee naar concerten, ze was er tijdens de UIT en de faculteitsintroductie, we doken naakt de zee in tijdens een zonsondergang en ze sliep elke avond in mijn bed. Wat een vrouw.

Toen kwam de herfst en alles werd anders.

Toen de eerste bladeren van de bomen vielen kregen we onze eerste ruzie. Ik had niet meer genoeg tijd voor haar omdat ik naar colleges moest en ze betrapte me er op dat ik naar andere vrouwen keek. Nu was onze relatie er eentje met een zeer open karakter, dus ze kon me mijn ontrouw vergeven. Maar de herfst kon ze niet aan. Op een dag stond ze in mijn kamer toen ik wakker werd. Ze stond voor het raam naar buiten te kijken. Er hingen grijze wolken in de lucht en de temperatuur was onaangenaam.

“Ik ga weg Pieter, ik moet ergens anders heen.”

“Waar wil je heen, ik ga mee!”

“Nee, dit moet ik alleen doen. Ik zal een lange tijd weg zijn. Ik denk dat ik op zijn vroegst in juni weer terug kom.”

Aan haar stem kon ik horen dat ze het serieus meende. Ik zou haar kwijtraken en ik vond het echt verschrikkelijk. Ze liep naar de deur en keek nog één keer om. Ik zat met waterige ogen op mijn bed en durfde haar bijna niet aan te kijken. Ze wierp me een laatste handkus toe en toen liep ze weg.

Toen vernam ik enkele maanden niets van haar. Ik begon redelijk depressief te worden, wat natuurlijk logisch is want zo’n meisje dacht ik nooit meer te kunnen vinden. Ik slenterde door de straten, de bladeren vielen en ik liep er maar verloren bij met mijn dikke wollen sjaal, doorweekt van de regen. Er kwamen andere vrouwen en ik kon er helemaal niets mee, ze konden geen van allen tippen aan

StudentenGroep Sociale wetenschappen

11

mijn zonnekoningin, mijn zomerliefde. Rond kerstmis viel er een envelop op de deurmat.

In de envelop zat een foto van haar, ze stond voor het Opera House in Sydney. Achterop stond de tekst “Ik mis je, over een halfjaar ben ik terug”. Ik liet mezelf niet toe te hopen dat ze terug zou komen, omdat ik mezelf genoeg gekweld had. Ik pakte mijn leven weer op en rolde door de rest van het collegejaar heen.

Toen was het juni en versliep ik me voor mijn laatste tentamen.

verschrikkelijk chagrijnig zijn en vanaf de lente kan ik alleen nog maar verlangen naar de liefde der liefdes, de zomer.

Vloekend en tierend raasde ik op mijn fiets door het verkeer in de binnenstad en op het Ledig Erf ging het dan toch mis, ik viel.

Pats-boem tegen de vlakte, schaafwond op mijn hoofd, broek kapot, fiets kapot en mijn humeur definitief om zeep geholpen.

“Let toch eens wat beter op jezelf!”

Ik keek omhoog en daar stond ze. More beautiful than ever. Ze had haar bloemenjurkje aan en ze straalde. Ik vergat dat ik nog een tentamen had, vloog naar haar toe en we zoenden minutenlang in een omhelzing die wat mij betreft nooit had hoeven eindigen.

Ze was terug.

Als de zon schijnt, niemand is zich meer van kwaad bewust, alle narigheid wordt uitgeblust, O wat is het leven fijn als de zon schijnt………………….

Voor iedereen die nu denkt, “waar vind je dit soort vrouwen (of mannen)?”, je hoeft niet ver te zoeken. Je vindt ze in het park, op het terras, het strand, aan het water en zelfs op de Uithof. Ga erop uit en vind je zomerliefde, ik kan je vertellen dat het je leven zal veranderen!

“In summer, the song sings itself” William Carlos Williams

De zomer werd in één keer geweldig. We gingen samen naar IJsland, waar we in de zon gingen zeilen en walvissen zagen, ze kookte de meest verrukkelijke maaltijden en ik was wederom dronken van de liefde. En in september ging ze weer weg, maar ditmaal wist ik dat ze terug zou komen.

Sinds toen herhaalt dit verhaal zich ieder jaar; in september gaat ze weg, in juni komt ze terug. In de tussentijd heb ik andere vriendinnen gehad, die allemaal niet wisten dat er slechts één meisje is waarvoor ik een onvoorwaardelijke liefde koester. Ze is de koningin van juni tot augustus. Vanmiddag hebben we samen naar het voetbal gekeken en nu ligt ze in mijn bed te slapen. Morgen maakt ze me wakker en smaakt de koffie goed. Tot september zal ik met volle teugen van de zomer genieten, in de herfst zal ik

Rewind Jaargang 8, nummer 4

12

StudentenGroep Sociale wetenschappen

13

Rewind Jaargang 8, nummer 4

14

StudentenGroep Sociale wetenschappen

15

Rewind Jaargang 8, nummer 4

16

StudentenGroep Sociale wetenschappen

17

Rewind Jaargang 8, nummer 4

18

INTERVIEW Door: Eline & Floor

Willemijn de Jong

Enzio Giljam

Hoe ben je bij SGS terecht gekomen?

Wat was je SGS-hoogtepunt dit jaar?

Ik wilde graag naar Engeland en SGS Om maar in clichés te vallen; er waren organiseerde een uitwisseling. meerdere hoogtepunten. Het waren meer een bergen en dalen jaar dan een tsunami Wat was je SGS-hoogtepunt? jaar. Maar het eerste ledenweekend vond Ik heb er wel 3! In willekeurige volgorde ik heel leuk. Dan leer je elkaar wat beter waren dat toch wel de uitwisselingsreis kennen. naar Southampton waar ik in een week een heleboel hele leuke mensen heb leren En je SGS-dieptepunt? kennen, in Engeland was en plotseling midden Nou, de leukste activiteit die het hoogtepunt in SGS zat, de lift naar Zagreb met alles erop van het jaar had moeten worden ging niet en eraan en het telefoontje van Eveline dat ik door. Namelijk de Scavenger Hunt. Dus dat PoCo mocht worden. was een dieptepunt. De feestjes vond ik over het algemeen ook tegenvallen, door de lage En je SGS-dieptepunt? opkomst.

Dat ik bij veel leuke activiteiten niet mee kon doordat ik moest werken, college had of geen En wat vind je van het nieuwe bestuur? tijd had. Bijvoorbeeld het SGS-feest dat ik Ik heb er zo mijn twijfels bij. Vooral over de moest missen.

PR-coordinator. Die moet eens bij de oren gepakt worden.

Voldoet SGS aan je verwachtingen? ja! Beter zelfs! Ik had niet verwacht dat ik In welke commissie ga je volgend jaar? me zo snel thuis zou voelen en zoveel leuke In de sponsorcommissie en de dj-commissie. mensen in zo’n korte tijd zou leren kennen.

Heb je verder nog iets te melden?

Ja, ik ben door SGS heel veel kilo afgevallen.

Net als het SGS-bestuur…

StudentenGroep Sociale wetenschappen

19

POCOLUMN Door: Charlotte Rutten

Ja, ja. Tijd om terug te blikken op het afgelopen jaar. Een goede gelegenheid om terug te denken aan alles dat we gedaan hebben en ons af te vragen of het allemaal zin heeft gehad. Marleen en ik hebben het al eens eerder besproken; hebben we de inspraak alleen maar weer een jaar vooruit getrokken of ook onze eigen stempel erop gedrukt? De inspraak heeft weer een jaar gelopen, opvolgers staan klaar om te beginnen of hebben al voorzichtig wat eerste stapjes in inspraakland gemaakt en ook de Poco’s van het kandidaatsbestuur lijken er veel zin in te hebben.

Tijd om eens door m’n Poco-boek te bladeren en terug te denken. Het jaar heeft duidelijk in het teken gestaan van departementsvergaderingen, Parlo’s, Pocodate’s, overleggen met Saskia, het inwerken, Raadsvergaderingen, PR en sollicitaties. En zo hoort het ook. Het is echter niets nieuws of bijzonders. Niet iets dat echt ‘Marleen en Charlotte’ is. Om de ontwikkelingen op de Faculteit konden we echter niet heen.

Een nieuwe Faculteitsstructuur, vraagt om een nieuwe inspraakstructuur, die daar als een soort blauwdruk overheen gelegd moet kunnen worden. Het Faculteitsbestuur heeft dit vrij snel naar de studenteninspraak doorgespeeld. Het werd een kwestie van

Rewind Jaargang 8, nummer 4

schuiven met poppetjes en tijdsverdelingen, samen met Freek en Saskia. En toen het FMT het op een paar kleine puntjes niet met ons eens was, bleken ze naderhand toch bereid in onze plannen mee te gaan. Wel een hoogtepuntje, hoor; het FMT die wil dat je over zulke zaken nadenkt en erg met je meedenkt. Je kunt wel zien dat ze trots zijn op de studenteninspraak.

Nou we het toch over hoogtepuntjes hebben, roepen Marleen en ik meteen ‘het inwerkweekend!’. Dit is natuurlijk ook iets dat standaard in de Poco-planning zit, maar het was wat ons betreft stiekem wel echt geslaagd.

Dankzij een strak draaiboek is het weekend van begin tot eind precies gelopen zoals we het in gedachte hadden. Verder vonden we het erg leuk samen met andere verenigingen het gemeenteraadsverkiezingendebat te organiseren. Op deze manier wilden we ook voorbij de grenzen van de Faculteit kijken en met anderen in gesprek gaan over het (studenten) leven in Utrecht. Ook tijdens het laatste Parlo wilden we benadrukken dat inspraak verder strekt door het rapport van de Commissie Veerman te bespreken. Deze commissie heeft een toekomstvisie geschreven over het Hoger Onderwijs van Nederland. Samen met het Interstedelijk StudentenOverleg (ISO) hebben we zowel huidige als toekomstige insprakers uitgedaagd hier met een open blik over te discussiëren. En de discussie kwam lekker op gang; al zeggen we het zelf…

Verder mogen onze Poco-vesten niet ontbreken. Ze zijn zo awesome… en zo lekker zacht en warm! (Jammer dat dat precies het vest is dat m’n wasmachine niet wil centrifugeren, waardoor ik dus een half uur sta te wringen en hij dan alsnog minstens twee dagen moet drogen. Mja, je moet er wat voor over hebben.)

Natuurlijk heeft zo’n jaar ook minder leuke kanten. Bij mij staat stipt op nummer één mijn sollicitatie voor de Faculteitsraad. Dit omdat ik hierdoor bij Marleen zelf moest

20

solliciteren; het kon helaas niet anders. Ik heb nog nooit iemand zo driftig zien notuleren, zodat er geen ruimte was voor een blik van verstandhouding. In haar plaats had ik precies hetzelfde gedaan, denk ik, maar wat voelde het vervelend. Ook was deze sollicitatieronde het enige stukje inspraak waar we het niet over mochten hebben en ik nauwelijks iets wist.

Een stevige Poco-knuffel maakte gelukkig veel goed. Marleen zelf was niet zo happy over de inwerkavond. We zaten op het hoogtepunt van de drukte en moesten alles op het laatste moment voorbereiden en klaarzetten. Dit zorgde bij onszelf voor de nodige spanning.

Achteraf kunnen we dit gelukkig relativeren, door positieve reacties, waaruit blijkt dat dit waarschijnlijk niet zo over is gekomen op de mensen die er waren. Ook had de excursie naar het Europees Parlement in Brussel leuk kunnen worden, maar hebben we het moeten cancellen door gebrek aan animo. We gaan echter aan de toekomstige Poco’s doorgeven dat het leuk zou zijn dit volgend jaar nog eens te proberen.

zullen inwerken, dat jullie ons niet eens zullen missen. Ikzelf mag als FR-lid gelukkig nog een jaartje door in de inspraak, maar Marleen moeten we gaan missen. Ze heeft bedacht dat ze als toekomstig pedagoog toch maar eens iets moet gaan doen met kinderen en moet zo ook nodig een huwelijk voorbereiden… Ik heb nog een tijdje geprobeerd haar alsnog in de inspraak te trekken, maar het was bij voorbaat een kansloze strijd. Ze weet nu eenmaal wat ze wil.

De inspraak zal haar missen, ikzelf zal haar nog meer missen, maar ze blijft actief bij SGS en van mij is ze ook niet zo makkelijk af… Dus we gaan er weer een mooi jaar van maken.

Tijd voor nieuwe dingen.

Het wordt een spannend jaar op de Faculteit.

Huidige insprakers; bedankt voor jullie steun en vertrouwen en het mooie jaar!

Toekomstige insprakers; succes allemaal, we houden jullie stiekem nog wel in de gaten, maar maak er vooral een mooi, eigen jaar van.

Met gemengde gevoelens kijken we terug naar de verkiezingen voor de Faculteitsraad. Liefs, Doordat er maar één lijst was, was het stom om verkiezingen te moeten houden, maar Charlotte zo wilde het Universiteitsbestuur het nou eenmaal graag. Daarom hebben we de PR maar gebruikt als PR voor de inspraak in het algemeen. Sommige studenten raakten geïnteresseerd zodra we gingen roepen dat de FR vorig jaar de tentamens op zaterdag heeft voorkomen, maar anderen hadden geen idee waar we het over hadden. We zijn dus blij met de mensen die we bereikt hebben, maar zijn bang dat dit er niet echt veel zijn.

Doordat er ook verkiezingen waren voor de Universiteitsraad hebben we wel al leuk contact op kunnen bouwen met Ankie van Lijst Vuur, die volgend jaar ook onze Faculteit zal vertegenwoordigen in de U-raad. Dus dat is een positief begin!

Na een korte terugblik, blijft alleen het emotionele afscheid nog over. We dragen met een gerust hart het stokje over aan een nieuwe lichting insprakers. Verder beloven wij bij deze plechtig dat we Willemijn en Marijntje zo goed

StudentenGroep Sociale wetenschappen

21

BERICHTEN

UIT DE COMMISSIES

Een jaar lang Nachtjes Door: Jorien Galesloot

Feestjes, altijd leuk om naar uit te kijken en meestal ook leuk om op terug te blikken.

De meeste ‘W-vragen’ komen na een avond feesten uitgebreid aan bod; Wie, Wat, Waar, Waarom? En dan meestal ook in die volgorde.

Dit was een van de redenen waarom ik dit jaar in de Nachtjes van SGS ben gegaan.

Samen een feestje organiseren om er naar uit te kijken en er vervolgens samen op terug te blikken of het een succes was. Gelukkig was dit alle keren naar mijn mening het geval, de ene keer was het wat minder druk bezocht dan de andere keer, maar dat maakt een feest nog niet minder geslaagd!

Een ander feest wat we dit jaar organiseerden was Vul je Pul! Hét beruchte feest van SGS, waar ik na al heel wat verhalen over voorgaande jaren toch wel erg naar uit keek! Het thema was dit keer uiteraard lekker gemakkelijk. Van te voren moesten er pullen worden gehaald.

En waar kan dat ook anders dan in Hengelo (spreek uit: Henguloeee). Deze taak was voor Meike weggelegd die een behoorlijk aantal pullen per 5 (dacht ik) verpakt ging ophalen.

Het was de moeite waard, want Vul je Pul was erg geslaagd! Om 22.00 uur was er al een heuse opkomst van een groep jongen(tje)s die maximaal gebruik van hun 15 euro wilden maken. Dit is hen, samen met veel anderen, goed gelukt.

Het afgelopen jaar als nachtje is mij goed bevallen! Dankzij de Nachtjes heb ik nieuwe mensen leren kennen, 2 tentamens niet gehaald, hele leuke feestjes gehad, is mijn fiets gestolen, heb ik voor het eerst ‘gespeeddate’, een nieuwjaarborrel gehouden en vooral veel plezier gehad! Ik hoop dat er na de zomervakantie volgend collegejaar heel wat leuke SGS-nachtjes op de planning staan!

Bij het eerste feest dat we echt alleen met de commissie organiseerden moest natuurlijk een thema worden bedacht. Feestthema’s, er zijn er zoveel te bedenken, maar toch blijkt het soms nog best lastig om de juiste te vinden.

Er werd dan ook heel wat gespeculeerd over verschillende thema’s. Gelukkig werd het net geen après ski, wat hoop ik samen met mij menig andere SGS-ers diep teleurgesteld had, maar het werd ‘fairytales gone wild’! In het begin leek het er niet zo wild aan toe te gaan, maar gelukkig veranderende dit al snel en zat het met de sfeer en muziek helemaal goed!

Vooruitblikken op feestjes zelf gebeurt bij mij niet zo snel, dus het tentamen de volgende dag zat wat minder goed, maar ach..

Rewind Jaargang 8, nummer 4

22

ARTIKEL Raadsel opgelost

Goed, we dwalen af. Een typische SGSer, tja.

Verder dan wat karakteristieken ben ik nog niet gekomen, niet echt spetterend. Jammer.

Door: Nathalie Donkersloot Wat nou als ik van het vraagstuk omtover Máxima zei ooit “dé Nederlander bestaat tot: wie is een typische SGSer.. Wie, o wie? niet”. Ik vergelijk mezelf graag met Maxima, Interesting.. dus ik zeg: “dé SGSer bestaat niet”. Tenzij ik me verlies in loze uitspraken als “een Johan, Martijn, Pieter.. hmm nee. Die lopen typische SGSer is graag onder de mensen” er gewoon al te lang rond, dat zegt ook niks. of, nog erger, “een echte SGSer is sociaal”. Bovendien zouden zij nergens zijn zonder het Verschrikkelijk. Verschrikkelijk inhoudloos, bestuur of überhaupt anderen (zeg een Ingrid of Marjolijn) tegen wie ze hun onbruikbare want: wie niet?! gedachtespinsels kunnen spuien. Freek, Terug bij af, dé SGSer.. Hij/zij (huh?) nou ja, het Joeri, DongWei, Robbert of Jasper dan.. Nee. heeft in ieder geval een mening. En nee, dit Laten we wel wezen, heus niet elke SGSer geldt dan weer níet voor iedereen. Zelfs niet op geilt op muziek. De vrouwelijke kant maar de universiteit. Inderdaad, je zou er suïcidaal eens proberen dan: Catharina, Marijntje, van worden. Maar dat is zo’n naargeestig Rozemarie of Hilde? Ook niet; veel geluid onderwerp, dus laten we voorlopig de mooie produceren en snel op de kast zitten is een kanten van het leven belichten: een SGSer heel leuk type mens, maar niet representatief laat wél graag merken wat hij/zij/het vindt. voor SGS. Het liefst zou ik nog even doorgaan Het liefst over alles. Een mening over alles, met personen in hokjes stoppen. Waarom vermoeiend ja. Kritisch is het woord. Daarbij ook niet, de schrijver bepaalt immers.. Ha! moet gezegd dat sommigen onder jullie dit Jip of Loes? Sorry, een Limburger die de vereniging vertegenwoordigt, dacht ’t niet! subtieler aanpakken dan anderen..

Ok, we zoeken verder: Job, Saskia, Marianne..

O gelukkig, ik weet nog een bindende factor! hmm iets teveel inspraaksfeer? Jos, Alexander, <3. Alle leden die ik ken (oooeeeh, wat een Henrike, Renee, Eline, Willemijn en Marleen* autoriteitsargument), staan werkelijk open zijn sowieso niet in een categorie te vangen voor alles en iedereen. Dat dit ‘alles en (wat dan toch weer een categorie is). Het iedereen’ hen misschien niet altijd bereikt, blijft een moeilijk vraagstuk. zich ongemakkelijk voelt of denkt “ik ken hen niet” etc. is het probleem van ‘alles en Of toch niet? Want volgens mij heb ik dé iedereen’. Vooral niet de schuld bij de leden SGSer gevonden. Ga maar na, wie mis je? leggen, dat zou afdoen aan het <3 van een Jaja, ik heb ‘m echt gevonden. Overduidelijk.

En ook al ben je het er niet mee eens, zul je ware SGSer. het toch tolereren. Gewoon, omdat hij het SGS, tja, wat vind ik ervan na een klein jaar is. Enthousiast, 98% onzin-producerend, het zooitje observeren? Goede kleurkeuze? een mening over alles, open voor alles en Pff. Het is natuurlijk onacceptabel om nu iedereen, soms dan ook geen onzin, (bijna?) tentoon te spreiden hoe kut ik de vereniging iedereen kan het goed met ‘m vinden, overal vind. Waarom? Iets met moraal enzo, kom je ‘m tegen, muziekjes en gezelligheid ingewikkeld. Plus dat ik niet kan ontkennen alom bij die jongen. Enzio. Raadsel opgelost. dat ik gesolliciteerd heb voor bestuur. Trek je conclusie zou ik zeggen. Ja, ik ben wel gaan houden van de geen fratsen-, lekker blijven * Iedereen die diep gekrenkt is omdat hij/zij plakken-, zeiken op alles en niks-, onzin- en niet genoemd is mag bij Johan uithuilen** discussiëren tot je er bij neervalt-cultuur. Fijn. ** Waarschijnlijk wordt je dan recht in je gezicht uitgelachen*** SGS is best fijn. *** Terecht.

StudentenGroep Sociale wetenschappen

23

ARTIKEL De laatste duizend Door: Pieter Ruben Oosterwijk

Dag allen, voor mij is het eindelijk zover; ik ben afgestudeerd. Een mooie positie om aan het verzoek van de redactie te voldoen om een klein overzichtsartikeltje te schrijven, een paar woorden dus over SGS toen en nu.

Toen ik lid van SGS werd in 2004 was Johan PR-coördinator. (“Onze Johan met de zwarte krullenbol was die toen al lid?” Jaha, hij was al lid toen jullie nog brugpiepers waren.

Verdiende grijze haren in die krullenbol dus).

Ik (grote broek met kruis tussen m’n knieën, trui maatje skateboard, haar net niet meer rood en zonder mijn geliefde board) kwam kijken hoe dat nu zat met de inspraak en of ik nog op uitwisseling mee kon.

dat de leden ouder waren was er nog wat meer anders. Er was een oude “geitenwollen sokken” garde. Nu zul je misschien denken: ‘Maar SGS is nog steeds eigenlijk een beetje geitenwollen sokken?’. Misschien waar, maar toch anders. De oude garde van toen was een allegaartje van niet erg flexibele “linksch menschen”. Neem bijvoorbeeld het citaat van de ene oud-bestuurder naar de andere oudbestuurder, ik citeer: “Je woont toch niet met iemand van Alcmaeon in huis????” Misschien onvoorstelbaar maar ze meende het echt.

Een ander voorbeeld is de ALV waarop ik met wat bestuursleden en anderen het plan voor een Almanak presenteerde. Er was een grote discussie over het corporale karakter waar SGS vandaan moest blijven, ook als het ‘jaarboek’ zou gaan heten was het gevaar dat wij af zouden glijden naar een corporale vereniging te groot. Na veel discussie, mocht er toch een ‘boek zonder naam’ komen (uiteindelijk afgeleverd met een geit die een sok op at op de kaft, altijd leuk een beetje schoppen). Vele voorbeelden kunnen nog gegeven worden over wat was, maar dit is wel het kantelpunt waarop de echte oude garde ging uitsterven (2006-2007). De overgang naar het “nieuwe” SGS was zichtbaar in het opzetten van een SnowCie, er kwam een DJ-commissie en tot mijn grote vreugde was de vaak gehoorde uitspraak “SGS is de vereniging met de leuke mensen, Alcmaeon de vereniging van de mooie vrouwen” door de uitbreiding van het vrouwelijk schoon bij SGS niet meer van

Om het voor jullie interessant te houden dacht ik, ik vraag eens wat jullie willen weten over toen? Als antwoord kreeg ik onder andere de wedervragen: ‘Waren de mensen anders?’ en ‘Werd er toen ook Magic gespeeld?’. Om kort te zijn: een beetje en nee, maar daar ga ik natuurlijk wel wat verder op in.

De mensen waren anders in de zin dat ze over het algemeen wat ouder waren. Het wetenschappelijk onderwijs ging over van een doctoraal systeem, waar het gewoon was om een stuk langer over je studie te doen, naar het BaMa systeem. Maar behalve

Rewind Jaargang 8, nummer 4

24

toepassing. Mijn dank hiervoor is groot.

Na alle veranderingen te melden is het misschien leuk te vermelden wat niet is veranderd. De kamer en toch ook wel een beetje de sfeer. Alhoewel de kamer vele transformaties heeft ondergaan en zelfs een keer van locatie is gewisseld, is de kamer in essentie hetzelfde gebleven. SGS en de kamer is (voor mij tenminste) een plek geweest waar een relaxed en ongedwongen sfeertje hangt en heeft gehangen. De leden zijn vaak actief bezig met hun studie/de inspraak/ studentenleven. Verder is ook nog een ander ding niet veranderd: er wordt gegamed. Vanaf het bestuursjaar van 2004-2005 was het in deze volgorde: Colonisten van Catan over het internet (tot grote ergernis van besturen als er weer eens vijf man heel “nuttig” bezig waren achter de computer), old school Mario op de Nintendo 64 (tot grote ergernis van iedereen omdat je het niet kan voorstellen dat gamers die k*t geluidjes niet zat worden na zes weken elke dag gamen), Travian (ook over internet, ook super nuttig, ook vrij irritant voor de niet spelers), hardcopy spelletjes zoals set, regenwormen e.d. en als laatste Magic the Gathering. De oplettende lezer telt vijf spellen in zes jaar, dit komt omdat de spellen vaak werden gespeeld zonder overlap met enige pauze ertussen.

het inspraak inwerkweekend kon leiden tot strippoker, welke (oud-bestuurders) hun relaties hebben meegenomen voor welke intieme handelingen op de SGS kamer. Tja, eeuwig zonde, zeker na de aanvulling van het al eerder genoemde vrouwelijk schoon. Maar om jullie beeld van mij als ideale schoonzoon en bescheiden jongen van groot intellect in stand te houden laat ik het hier maar even bij. Mijn oproep voor het in stand houden van een traditie betreft de traditie om het bestuur een rondje te geven als je aanwezig bent op de stamkroeg na de wissel ALV. De beste mensen hebben een jaar lang hard voor de leden gewerkt en hebben het verdiend om naar huis te moeten kruipen. Als de traditie over vijf jaar nog bestaat ben ik tevreden met het zaadje dat ik vier jaar geleden heb geplant en trots op mijn erfenis als academicus en intellectueel.

Nu ben ik zes jaar lid, heb ik twee jaar in de faculteitsraad gezeten, ben ik op uitwisseling naar Cambridge geweest, heb ik twee jaar in de RvA gezeten, één succesvolle almanak geschreven, één niet succesvolle almanak geschreven, in de PR-commissie gezeten, vast nog wat vergeten en heb ik het echt heel leuk gehad bij onze sociaal wetenschappelijke studenten groep.

Ik laat jullie achter met twee dingen. Als eerste de roddels die ik jullie niet ga vertellen en als tweede een oproep voor het in stand houden van een traditie. De roddels hebben te maken met één van de weinige veranderingen waar ik het niet mee eens ben. SGS is braaf geworden. Er zijn geen roddels meer over vreemdgaande bestuurders, setjes, wie er nu weer met elkaar in bed is beland na dat feest, hoe het toch kon dat een drankspelletje op

StudentenGroep Sociale wetenschappen

25

FILM REVIEW Sex and the City 2

de losbandige seksverslaafde Samantha, de carrièretijger Miranda, de huisvrouwachtige Charlotte en de schrijfster Carrie. Carrie is “een avond die we heel snel zouden willen al eeuwen op zoek naar haar ware liefde en vergeten” vindt die in Mr. Big, waar ze in de eerste film mee trouwt. De tweede film gaat verder op Door: Floor Boele van Hensbroek en Eline dit huwelijk in, want de vraag is of het nog Kres wel zo spannend is om getrouwd te zijn? De dames gaan in film twee naar Abu Dhabi om de beslommeringen van alle dag te ontvluchten en beleven daar natuurlijk weer ouderwetse over the top avonturen.

Zoals de NRC al aangeeft: de film is niet voor diepduiders, maar voor fans. Wij dachten bij deze tweede categorie te horen maar hadden het helaas mis. Eline heeft meerdere malen de handen voor de ogen gehouden, niet omdat het zo spannend was, maar zo beschamend.

En Floor zuchtte af en toe van zich af, en niet omdat ze de gevoelens van Carrie in de film zo herkende..

Na een kort overleg waren wij het toch eens dat we naar Sex and the City 2 moesten.

Niet alleen omdat het altijd leuk is om een filmreview te hebben in de NieuwSGS, maar ook omdat we ons toch afvroegen of Samantha echt zo veel plastische chirurgie had ondergaan waardoor ze er op de poster uit ziet als een pasgeboren baby. Daarnaast moeten we toegeven dat de serie heeft bijgedragen aan onze culturele opvoeding: de afleveringen hebben we allemaal vaak genoeg gezien om de acteurs niet meer als autonome individuen te kunnen zien, maar slechts als hun personage. ‘Hoezo Carrie bestaat niet?!’. Een vervolg op de serie, die ons de gelegenheid geeft opnieuw een kijkje te nemen in het leven van deze personages, konden we dus niet afslaan.

Wie niet het concept van Sex and the City kent, heeft waarschijnlijk vanaf 1998 de tv niet aangehad. Het gaat over vier fabulous New York ladies die natuurlijk echte independent women zijn, maar toch ook hun problemen in de liefde hebben. Elke Nederlandse vrouw kan zich wel identificeren met één van de vier:

Rewind Jaargang 8, nummer 4

De serie, die haar kracht vooral vond in de scherpe dialogen en pikante onderwerpen, is in de film hier slechts een zwak aftreksel van, verpakt in een duur jasje. Het uiterlijk vertoon dat in de film zo centraal staat maakt dat deze meer lijkt op een 2,5 uur durende modeshow dan een kijkje in de levens van de

ons zo bekende en geliefde personages.

Personages, die 7 jaar na de opnamen van het laatste seizoen nog steeds door dezelfde acteurs gespeeld worden, zijn nu echter ietwat verouderd. Deze ‘veroudering’ wordt helaas

26

niet op een waardige en volwassen manier omarmd maar zoveel mogelijk verdoezeld door veel gesmeer en geretoucheer, wat een ongemakkelijk beeld tot gevolg heeft. (“Samantha, dat jurkje kan écht niet meer! En die glitterlipgloss zou ik ook maar thuislaten”).

Op miraculeuze wijze presteren de dames het om op elk moment een precies bij de situatie passende en fabulous outfit aan te hebben, wat ons deed denken aan barbie. Zo waren de dames ‘woestijn barbie’, ‘disco barbie’, ‘vliegtuig barbie’ en ‘we zijn net geland in Abu Dabhi barbie’. De boodschap van de film lijkt duidelijk: een geëmancipeerde vrouw ben je vooral wanneer je er ten alle tijden bloedgeil uitziet en je in elke situatie je seksualiteit ten toon stelt. Ja, ook in Abu Dhabi. De veronderstelde achtergestelde positie van Arabische vrouwen in Abu Dhabi wordt in een van de laatste scènes opgelucht ‘goedgepraat’ door te suggereren dat deze vrouwen onder hun Boerka’s de laatste mode van Gucci en Prada dragen en samen komen in geheime kamertjes om stiekem Amerikaanse bestseller zelfhulpboeken te lezen. Het lijkt erop dat Amerika een nieuwe Aletta Jacobs nodig heeft.

Zie hier de woestijn barbies

Oor te Luister Marleen over een oud-klasgenoot: ‘Hij zag eruit als een kruising tussen een palmboom en een steenbok’.

Charlotte en Stephen zitten al een uur in Ede-Wageningen op de bus te wachten.

Charlotte: ‘Ik wil een bus kapen en zelf rijden! Steph, ga eens een bus kapen. Jij bent de man van ons bestuur’ Stephen zonder nadenken: “nee! Marleen is de man van ons bestuur!’

Floor tegen Pieter O die een niesbui heeft: ‘Jij niest net als mijn vader en die heet ook Pieter’.

Pieter B in dronken staat na het Trots op Nederland feest: ‘Dit is een stomme winkel, hier wil ik tegenaan pissen’.

Eduard: ‘Wat is er mis met de Bruna?’

Freek: ‘Je moet niet te vaak high fives geven. Dat is net als met goeie seks, als je het te vaak doet raak je er op uitgekeken.’

Floor: ‘Ik weet niet watvoor seks jij hebt?’

Konden wij ons eerder nog herkennen in de personages, nu waren we blij niet tot deze categorie te horen. De film is duidelijk gemaakt vanuit commercieel oogpunt, wat afdoet aan de integriteit van de serie. Jammer.

Wij gaan ons best doen Sex and the City 2 uit ons geheugen te wissen en terug te keren naar onze dvd box. ‘Seizoen 3 heb ik volgens mij al heel lang niet meer gezien…’

StudentenGroep Sociale wetenschappen

27

HOROSCOOP Horoscoop van de zomer

voldoen aan waar je op gehoopt had, probeer toch te genieten.

Door: SGS-astrologe Cassandra

Weegschaal: 23 september – 22 oktober Word je niet te oud voor een vakantie met Ram: 21 maart – 19 april je ouders? Misschien lijkt het lekker relaxed, Je houdt van de zomer, maar weet ook goed maar uitleggen waar je vannacht hebt dat het zo voorbij kan zijn. Daardoor geniet uitgehangen begint toch vervelender te je met volle teugen. worden dan je denkt. Trek je eigen plan!

Geniet echter met mate, want de Schorpioen: 23 oktober – 21 november vakantie kotsend Schorpioen, het is zomer en vakantie, dus ga doorbrengen is ook wat doen! En niet alleen met vrienden, maar geen pleziertje. probeer ook te genieten van de momenten alleen. Doe je telefoon eens uit en geniet van Stier: 20 april – 20 de zonsondergang. mei De zomerliefde die Boogschutter: 22 november – 21 december je eerder had, kom je Samen met je nieuwe liefde zal je de vakantie weer tegen. Helaas van je leven doormaken. Dansen op het geen zomerliefde strand, eten uit één ijscoupe en klam samen dit jaar, maar wel in een tentje slapen; het wordt fantastisch! een ander hoogtepunt. Wat dat is, kom je Niets op aan te merken, Boogschutter! snel genoeg te weten.

Steenbok: 22 december – 19 januari Tweeling: 21 mei – 21 juni Het is beter als jij de aankomende maanden Na het harde werken van de afgelopen of een fulltime baan gaat zoeken, of een maanden heb je wel een cocktail verdiend. zomerslaap gaat houden. Zonder de druk van Kijk echter uit, dit kan verradelijke vlekken deadlines kun je niet goed functioneren en opleveren. Je komt wat hindernissen tegen dat is te merken. Misschien alle seizoenen deze zomer, blijf niet te lang twijfelen over van How I Met Your Mother downloaden en oplossingen. binnen een gepland schema kijken?

Kreeft: 22 juni – 22 juli Het wordt een wilde tijd. Leer “blijf je vanavond bij mij?” van Monique Smit maar uit je hoofd, want die regels zal je nog vaak genoeg uitspreken. De sterren geven aan dat schoon beddengoed geen overbodige luxe is.

Waterman: 20 januari – 19 februari Zo veel leuke mensen, zo veel mooie plannen, zo veel lekkere feestjes.. Altijd lastig om keuzes te maken, maar gelukkig duurt de zomer nog wel even. Vergeet je niet dat je ouders nog langs zouden komen en de afwas gedaan moet worden?

Leeuw: 23 juli – 22 augustus De zomer wordt niet zoals je verwacht had. Vissen: 20 februari – 20 maart Een voedselvergiftiging of een val van een Hoe vaak moet er nog tegen je gezegd kameel ligt op de loer… worden dat zon, alcohol en weinig eten een dodelijke combinatie kan zijn? Jij ligt meer Maagd: 23 augustus – 22 september in bed met een zonnesteek of kater, dan dat Hoewel je misschien had gedacht dat er geen je buiten bent. Is dit hoe je je vakantie wil reisjes gemaakt zouden worden deze zomer, doorbrengen? komen er kansen op je pad om toch weg te gaan. Grijp ze aan! Al zal de zomer niet

Rewind Jaargang 8, nummer 4

28

SGS AGENDA Zomervakantie! tot 13-09-2010 | 06-09-2010 t/m 09-09-2010 FaculteitsIntroductie | 09-09-2010 SGS FI-feest in de Central Studios | 13-09-2010 WisselingsALV in het Academiegebouw | 23-09-2010 Constitutieborrel 26e bestuur + Wisselingsfeest in het K-Sjot Volgende keer in de NieuwSGS...

Het introductienummer voor onze eerstejaars! En daarna...dat weet zelfs de redactie nog niet!

StudentenGroep Sociale wetenschappen

29

WIST

JE DATJES

Wist je dat..

Het aantal paginaâ&#x20AC;&#x2122;s van de NieuwSGS deelbaar moet zijn door vier.....

Rewind Jaargang 8, nummer 4

30

en dat dat ĂŠrg frustrerend is als je nou eenmaal 30 paginaâ&#x20AC;&#x2122;s wil afdrukken?

StudentenGroep Sociale wetenschappen

31

DE

STAMKROEG

Eens in de twee weken op maandagavond is het feest in de Witte Ballons (Lijnmarkt 12).

Dan is het namelijk SGS Stamkroegavond! Een supergoede manier om de week te beginnen. Ook zijn we er regelmatig te vinden na SGS activiteiten zoals ALVs en Parloâ&#x20AC;&#x2122;s.