Start Something by StudentenGroep Sociale wetenschappen (SGS)

Deze editie Hoofdredactioneel Van het bestuur PoColumn De redactie stelt zich voor Vanuit de Inspraak Sponsor Oor te luister Brief aan... mede-treinreizigers Column Wist je dat... Recensie van leuke buschauffeurs Woordzoeker Muziek 5-10-15-20 Foto’s Gedicht: Geniet ervan zolang het kan Start Something! But how?! ‘Oude’ en nieuwe studenten Cribs Oor te luister Altijd blijven lachen SGS-kamer-poll Oor te luister Doorgeefpen Colofon Agenda De leukste kroeg van Utrecht

Start Something Jaargang 11, nummer 1

3 4 5 6 9 10 11 12 14 15 16 17 18 19 23 24 26 28 31 32 34 36 37 38 39 40

Door: Birgit Hermsen

H O O F D R E D A C T I O N E E L

Oh jongens, over beginnen met dingen gesproken. Ik kan dat dus helemaal niet. Aan het begin van dit collegejaar sleurde ik mijzelf zuchtend, steunend en roepend dat de vakantie nog langer moest duren, naar het eerste college toe, om vervolgens weer glashard te kunnen ontkennen dat ik al zou moeten beginnen met het lezen van de torenhoge stapel literatuur. Na een paar weken heb ik dit probleem uiteindelijk toch onder ogen kunnen zien, en heb ik tegenover mezelf erkend dat de boeken echt bedoeld zijn om uit te leren, en niet als placemat dienen (werkt wel goed overigens). Zo gaat dit stapje voor stapje, en ik denk dat ik op deze manier de eerste tentamens van het jaar ook wel weer zal overleven. Mijn grote vriend, in de vorm van Studie Ontwijkend Gedrag, staat mij in ieder geval ten alle tijden bij en weet mij altijd weer te vinden wanneer ik hem niet nodig heb. Ik baan mij een weg door de steeds groter wordende stapel met to-do lijstjes en weet stiekem dat ik het ook deze keer wel weer zal redden om alles voor de deadline in te leveren. Want, ben ik eenmaal begonnen, dan gaat het goed en dan kunnen mijn grote vriend en ik daarna heerlijk onderuitgezakt de bank op met een serietje en een pot thee. Ergens mee beginnen kan dus, in mijn geval, heel moeilijk zijn. Maar in sommige situaties juist heel spannend of heel leuk. Hoe is het bijvoorbeeld om net aan een nieuwe studie te beginnen in een nieuwe stad, met nieuwe mensen om je heen? We zullen het ondertussen allemaal weten. Ook de NieuwSGS heeft dit jaar weer een nieuwe start gemaakt. In ons midden bevinden zich redactieleden van vorig jaar, maar ook een hoop nieuwe aanwinsten die, dat kan ik je alvast vertellen, deze eerste editie van het nieuwe jaar weer tot een succes hebben weten te maken. Met interessante columns en artikelen over al het nieuwe dat ons bezighoudt, proberen wij het zonnetje op deze barre herfstdagen weer te laten schijnen. Maar ook de nodige portie vermaak wordt jullie natuurlijk niet onthouden; de oude vertrouwde rubrieken zoals Cribs, Muziek 5-10-15-20 en de fotopagina’s, je vindt ze ook gewoon weer terug in deze NieuwSGS. Dit zal tevens de eerste editie zijn waarbij ik het stokje van Willemijn de Jong heb mogen overnemen en voor hoofdredacteur heb mogen spelen. Ik ga mijn uiterste best doen om de NieuwSGS inhoudelijk net zo leuk en mooi te maken als de vorige jaren! Dan rest mij natuurlijk weinig anders dan jullie heel veel plezier te wensen bij het lezen. Lees ‘m op de SGSkamer, thuis, op de bank of onder de douche, bij de buren, bij je oma of ergens anders. De NieuwSGS komt het best tot zijn recht met een kop thee of koffie en veel koekjes en is dankzij zijn compacte formaat heel goed te verbergen achter je studieboek of collegeblok tijdens colleges. Maar dit heb je niet van mij… Liefs, Birgit Start Something Jaargang 11, nummer 1

Van

het bestuur

Door: Doran Pauka

Aan mij is de eer om in deze eerste NieuwSGS een stukje te schrijven. Hoe is het nou om voorzitter te zijn, is een vraag die ik regelmatig hoor. Het leven als voorzitter is een druk bestaan. Zo druk zelfs, dat ik Dana, onze PRcoördinator, enige stress heb toegedaan door het schrijven van dit stukje uit te stellen tot het laatste moment. Anyway, ik zal proberen een kijkje te geven in de geel-roze keuken. Alweer drie maanden zijn we bezig en als ik er over nadenk is het idioot snel gegaan. Toen het oud-bestuur ons inwerke, had ik nog nauwelijks een beeld van hoe bestuursleven er uit zou zien. Natuurlijk wist ik wel wat ongeveer mijn taken als voorzitter zouden zijn, maar van hoe ik het zou ervaren had ik nog geen flauw benul. Ingewerkt worden. Tja, ik had ook geen idee wat daar precies bij zou komen kijken. De eerste dag reisden we het hele land door ik geel-roze outfit en moesten we bijvoorbeeld met z'n allen op de foto met een geit en in een ikea bed met een ikea medewerker en zo veel mogelijk bezoekers. De rest van de week stond in het teken van functie inhoudelijke taken en werden me alle ins en outs aangeleerd van het voorzitterschap.

op alles om voorzitter veel mogelijk leden bij SGS te betrekken. En met succes, want een enorme groep eerstejaars schreef zich in voor een commissie. Dat was echt heel leuk om te zien. Ons enthousiasme was duidelijk overgeslagen. Goed, nu dan een antwoord op de vraag hoe het is om voorzitter te zijn. Het is GEWELDIG! Ik ben er van overtuigd mijn functie het meest gevarieerd is van allemaal. Het ene moment ben je nog in overleg met je bestuur over de begroting of werk je aan het jaarplan waarin je mag nadenken over hoe je het komende jaar voor SGS voor je ziet en een paar uur later zit je met glühwein in het bos. Prachtig toch? Antwoord geven op de vraag, wat doe je zoal gedurende de dag, is soms best lastig te beantwoorden. Maar juist die variatie maakt wat het zo leuk is om voorzitter te zijn, je bent in van alles betrokken: van de meest serieuze zaken tot de gekste feestjes, ik ben er bij. En natuurlijk doe ik dit alles niet alleen. Samen met Natasha, Dana, Jonne, Kiki en Itzèl vormen we een prachtig team. De eerste dag dat we samen waren spraken we al uit hoe tof we het vonden om ons met deze samenstelling in te zetten voor SGS. Dat vertrouwen is er nog er nog steeds en we raken steeds meer op elkaar ingespeeld. Zelf kijk ik het meest uit naar de reisjes die er aan gaan komen. Zelf zit ik in de liftcommissie en ik kan natuurlijk nog niks zeggen over de locatie maar ik kan wel zeggen dat het weer een hele bijzondere stad gaat worden! O, en natuurlijk het kerstdiner wat er bijna aankomt. Dit jaar kunnen er wat meer mensen mee dan afgelopen jaar. Hopelijk wordt het net zo'n dolle boel als afgelopen jaar. Ik wens je heel veel plezier bij het lezen van deze NieuwSGS!

Toen kwam de FI-week. Toen nog samen Liefs, met onze voorgangers begonnen we aan een Doran vliegende start. Een week lang zetten we alles

Start Something Jaargang 11, nummer 1

PoColumn

Door: Jasper de Rijk

interview

Heb je veel inspiratie kunnen opdoen van je voorgangers, zijn er dingen die je wil overnemen of dingen die je juist anders wilt doen? ‘Ik heb inderdaad wel dingen kunnen leren van de mensen die in de afgelopen jaren PoCo zijn geweest, waardoor ik bepaalde dingen beter kan doen dan zij. Mensen die volgend jaar PoCo zijn zullen waarschijnlijk weer dingen beter kunnen doen dan ik ze nu doe. Ik hoop daarbij een goede inspiratiebron te zijn’.

Je gaf in het begin van het interview aan dat je graag iets wil bijdragen aan de verbetering van onderwijs in Nederland. Kun je daar iets meer over vertellen? Waar komt die ambitie Deze keer in plaats van een column: vandaan? Interview met PoCo Itzèl Zuiker ‘Ik ben zelf op de middelbare school en op Itzèl Zuiker vervult binnen het bestuur van de universiteit tegen dingen aangelopen, SGS de rol van PoCo. Voor de eerstejaars waarin ik vond dat ik niet voldoende begeleid (zoals ik) die niet bekend zijn met de term werd. Mensen om mij heen adviseerde me PoCo: PoCo staat voor Parlementair Overleg dan maar vooral niets met onderwijs te gaan Coördinator, het coördinerend orgaan van doen, maar daar was ik het niet mee eens. Ik wilde juist proberen er iets aan te doen, iets de inspraak. te verbeteren, daarom ben ik onderwijskunde gaan studeren en ben ik destijds ook bij de Wat sprak je aan in de functie van PoCo? opleidingsadvies commissie gegaan. Ook ‘Ik studeer onderwijskunde. Twee jaar geleden ben ik tijdens mijn studie op een middelbare kwam er iemand spreken over verbetering school gaan werken als huiswerkbegeleider’. van onderwijs, en dat sprak mij aan. Ik wilde graag iets bijdragen aan de verbetering van onderwijs, en daarvoor wilde ik iets meer doen dan alleen mijn studie. De functie van Zou je na je studie beroepsmatig iets in deze richting kunnen/willen doen? PoCo gaf die mogelijkheid’. Ben je eerder actief geweest voor de ‘Ik zou het eventueel kunnen doortrekken. Ik zou het bijvoorbeeld mooi vinden als ik inspraak? een bijdrage zou kunnen leveren aan het ‘Twee jaar geleden heb ik de opleidings- verbeteren van onderwijs in Nederland, maar of ik een beroep wil gaan doen waarbij ik daar advies commissie gedaan’. iets mee ga doen weet ik nog niet. Heb je specifieke ambities, dingen die je wilt bereiken als PoCo? ‘Vooral ervoor zorgen dat de inspraak goed verloopt, dat vind ik al heel wat. En verder...’, denkt even na. ‘Verder zou het ook mooi zijn als ik iets nieuws zou kunnen bijdragen, een nieuw initiatief nemen bijvoorbeeld’. Start Something Jaargang 11, nummer 1

redactie stelt zich voor,

Birgit. 20 jaar, derdejaars psychologie studente met een minor criminologie. Is graag bezig met geschreven woorden, door ze te lezen, schrijven en de hype die Wordfeud heette in 2011 in stand te houden. Staat daarnaast graag te genieten bij een goed concert of festival en heeft een (niet zo stiekeme) voorliefde voor Nijntje. Hoopt jullie dit jaar te mogen vermaken met veel mooie NieuwSGSâ&#x20AC;&#x2122;en. RenĂŠe. 21, Antropologie vierde jaar. Onderhand al een oude rot bij SGS en redactie dus meesten zullen me wel kennen, maar toch: onder mijn vindikleuks bevindt zich o.a. schrijven (oh really?), reizen, muziek, kickboksen, films, lekker eten, creatieve workshops geven en zwemmen. Dana. 24 , 3e jaars ASW, maar dit jaar even geen tentamens maar een heel jaar vol SGS! Ik ben vaak te vinden op festivals, in het bos met mijn hond, en natuurlijk op de SGSkamer! Verder fotografeer ik graag, speel ik altviool, en zet ik graag een lekker diner op tafel voor vrienden. Sinds kort behoort het in elkaar zetten van NieuwSGSen ook tot een van mijn grootste hobbies!

Start Something Jaargang 11, nummer 1

Jasper. 22 jaar, eerstejaars ASW. Langstudeerder dus. Druk, praat veel. Probeert altijd scherp te zijn, gaat vaak discussies aan. Heeft affiniteit met taal en laat dat ook merken. Zet graag hoog in en gaat dan ook soms hard op zijn bek. Is extreem chaotisch. Leeft van wrijving. Is permanent in conflict, vooral met zichzelf. Lisa van den Boom (20). Pedagogische Wetenschappen student in het 2e jaar, maar moet eerlijk toegeven het liefst weer te gaan reizen. Na de middelbare school en jaar naar onder andere Burkina Faso, Syrie en Cambodja te zijn geweest trekt het onbekende steeds meer. Ook fotograferen en schrijven zijn mijn passies. Een verhaal vertellen dat visies kan veranderen of je kan laten lachen en huilen. Hopelijk vinden jullie mijn stukjes leuk! Rosemarie. Altijd lachen met die. Vervelen kan zij zich nie. Schrijven doet ze voor de gein. Rijmen vind ze ook heel fijn. Was eerst die knutselaar voor dit blaadje, zorgt nu voor het praatje bij het plaatje. Weet meer dan je denkt te zien. Samen kletsen op de volgende stamkroeg misschien?

is heus niet in een hokje te plaatsen...

Suzanne. 20 jaar, derdejaars studente psychologie. Houdt van lezen, gezelligheid, series kijken, zon, muziek, leuke feestjes, en af en toe sportief doen. Maakt met deze uitgave van NieuwSGS haar schrijfdebuut als redactielid.

Ik ben Nienke (19) Tweede jaar Culturele Antropologie en gaat vanaf februari een half jaar in Wenen studeren. Ze schrijft veel [columns, blogs, recensies etc.], verder houd ze van creatieve dingen, koken, tekenen, films kijken, filosoferen, fietsen en uitgaan. Ze is open-minded en leert graag nieuwe dingen [zoals talen, over religies, gerechten, en diverse vaardigheden]. Veel lees plezier dit jaar!

Wouter. Schrijf graag pijnlijk persoonlijk, maar uitsluitend over zaken die ver van mij bed af een rol van betekenis spelen. Ik studeer aan onzer faculteit der Sociale Wetenschappen, mij verdiepende in het masterprogramma: multiculturalisme in vergelijkend perspectief. Zo divers de naam van mijn studie doet vermoeden, zo is mijn interesse in de veelheid aan activiteiten die dit leven alsook onze aardkloot biedt. Van sport tot proza. Het is mij allemaal even lief. Maar had ik de liefde niet, dan zou ik minder zijn dan tien zwaluwen in de lucht. Maar weet bovenal: at your bloody service!

Fieke. 21 jaar oud bij het ter perse gaan van deze NieuwSGS. Doet nu haar derde jaar ASW met de geweldige minor mediation, maar scriptiet er veel te weinig op los. Ze werkt voor TeamAlert: voor de klas, op straat, Lisa. 19 jaar, eerstejaars ASW’er. in discotheken en op Typisch:reizen, schrijven, muziek, chocolade, festivals - is sowieso graag nog (veel) meer chocolade, op festivals, of concerten. concerten,relaxen met Je ziet haar chaotisch vrienden, koffie, stappen,v rond rennen met koffie in erdwalen,dromen,lezen,kohaar hand, van alles kwijt. ken, films oma-fiets, films, Verder eet ze tergend biertje,chaotisch,foto’s, langzaam, maar ze is gek sport zoekende, vakantie, op kaas in bed. uitslapen en nog veel meer! Veel leesplezier met de NieuwSGS’en van dit jaar!

Start Something Jaargang 11, nummer 1

redactie stelt zich voor,

en is heus niet in een hokje te plaatsen

Sumeja. Komt uit BosniĂŤ, woont al sinds haar vijfde in Nederland en is inmiddels 19 jaar oud. Ze houdt van toneel en lekker op het strand liggen in Den Haag. Ze gaat altijd met haar familie op wintersport naar BosniĂŤ. Gezelligheid met vrienden vindt ze belangrijk en zonder Googlemaps kan ze niet leven . Als eerstejaars studente psychologie probeert zij haar weg te vinden.

Start Something Jaargang 11, nummer 1

VERVOLG

Caroline. 18 jaar jong, eerstejaars student Algemene Sociale Wetenschappen. Naast haar studie vaak te vinden op de tennisbaan en houdt verder van lezen, uitgaan, koken, koekjes bakken, bankhangen, theedrinken en GTST. Ik hoop dit jaar een hoop moois te schrijven voor de NieuwSGS als redactielid! Liefs!

Vanuit

de inspraak

Door: Judith, Julia & Suzanne (OAC ASW)

te maken wat zij nou eigenlijk kunnen met deze opleiding. Een studiepad is een soort combinatie van vakken die mooi aansluiten bij een van de masters van ASW. Als OAC gaan wij kijken of de studiepaden aanslaan. Zo kan er gepeild worden hoe studenten eigenlijk denken over deze studiepaden en zo kunnen wij hiermee tevens onze bevindingen uitspreken naar de docenten.

B J

uiten het bespreken van veranderingen in het onderwijs, evalueren wij door het jaar heen ook de vakken die gegeven worden. Dit wordt bij iedere OAC op een andere manier gedaan, maar bij onze OAC ASW betekent het dat we aan het einde van ieder blok bij een aantal cursussen een kwartiertje langsgaan. In dit kwartiertje praten wij met studenten over de cursus; wat gaat goed, wat gaat minder goed, wat kan beter? En hoe zou het dan beter kunnen?

e zult het woord ‘OAC’ misschien wel een aantal keren hebben horen vallen. In de colleges, in de wandelgangen, op de SGS-kamer; kies maar uit! We kunnen ons voorstellen dat je niet meteen weet waar dat nu eigenlijk voor staat, als je een afkorting als ‘OAC’ hoort. De afkorting OAC staat voor u heeft de OAC voor ASW vorig jaar OpleidingsAdviesCommissie. Wij zijn Judith, een nieuw project gestart, genaamd Julia en Suzanne en wij zijn de OAC voor ASW. Voor iedere opleiding aan onze faculteit is er ‘voelsprieten’. Dit kun je een beetje vergelijken met de cursusevaluaties. Ongeveer op een OAC, dus ook voor jouw opleiding! de helft van ieder blok komen aantal eerstejaarsstudenten bijeen, waarmee een e OAC zet zich in voor verbetering van van ons het blok bespreekt. Door middel van het onderwijs en zowel studenten als de voelsprieten kunnen wij al op de helft van docenten zetten zich hiervoor in. Elke OAC het blok signaleren waar studenten tegenaan bestaat dan ook uit zowel een studenten- als lopen. Zo kunnen wij nog vóór het einde van een docentengeleding en samen wordt er het blok in actie komen! eens in de zes weken vergaderd. Hier worden zaken besproken die van effect zijn op het opelijk hebben jullie nu een beetje een onderwijs en waarbij studenten en docenten idee wat de een OAC is en doet. Wij baat of juist geen baat bij hebben. Een aantal vinden het in ieder geval leuk dat wij dit jaar voorbeelden hiervan zijn het verhogen van de contacturen, vernieuwing van de bachelor de OAC van ASW zijn en deel uitmaken van de inspraak van SGS. Wie weet tot snel! en studiepaden.

tudiepaden zijn iets waar wij als OAC ASW echt iets mee kunnen. De studiepaden in onze opleiding zijn nieuw en zijn in het leven geroepen om het voor studenten duidelijker

G J

roetjes, udith, Julia en Suzanne Start Something

Jaargang 11, nummer 1

Start Something Jaargang 11, nummer 1

Oor

te luister

Bas: “Catharina, als ik jou doggy doe, zou dat dan onze vrienschap verpesten? Nee maar echt, als het onze vriendschap niet verpest sta ik er nog steeds achter. En Timo zou zou ik ook zo doggy nemen!” Anoniempje: “Mijn ex steelt altijd jassen, onee het is mijn huidige vriendje!” Timo: “Ik heb een keer gedroomd dat vrouwen bakkebaarden hadden! En ik vond het nog cool ook!” Jonne: “Ik ben niet de juiste persoon om dingen bij in bewaring te geven! O, behalve geld dan!” Timo: “Nee Bas, ik heb geen ballen!” Kiki: “Hij is nog hard, daar kan ik nog een ritje op doen!” Anoniem: “Ik zou Jolande sap wel willen swaffelen!” Kas: “Als ik een lul had zou ik alles wel willen swaffelen!” Bas: “Sommige meisjes willen dat je heel hard drukt en anderen willen juist heel rustig.” Marijntje: “Ooahhhh ik heb zin in sex!” Anoniempje: “Ik heb ook vrouwen gehad, ik stak ‘m erin en ze kwam klaar.” Lian: “Timo, kom je naar de inrichting? Ik heb nachtdienst!” Jonne: “Wie wil er nog een condoom?” Jurriaan: “Dat is echt iets voor Jasper!” Lian: “Ouren, niet mn hele leven draait om jou, maar als ik geen werkgroep heb dan wel.” Tico: “Als je die discobal op mij dropt pijp ik je in je nek!” Jasper de Rijk: “Fijn, nu moet ik mijn psycholoog weer bellen.” Natasha: “Een BH is om je tieten mooi te vormen, dus ook vierkante tieten!” Lian: “Doran, wat is er mis met je?” Doran: “Op volgorde van....?” Jonne: “Ja, je hebt een stressbultje, een soort raar knobbeltje is dat. Als je het aanraakt is het heel prettig, ik kan het alleen niet vinden!” Rosemarie: “Cath, zei je daar nou echt aan de telefoon: “Ok dan zuig ik wel door... Kut Maarten!”? Heb jij ook een mooie oor te luister gehoord? Stuur hem naar redactie@sgsutrecht.nl of stop hem op een briefje in de oor-te-luister-box op de sgs-kamer (naast de koelkast) Alvast bedankt!

Start Something Jaargang 11, nummer 1

Brief

aan...

Door: Lisa van Tetering Beste, lieve mede-treinreizigers, Het mooie aan het reizen met de trein is, naar mijn mening, dat je zo veel verschillende mensen ziet. Studenten, kinderen, ouderen, mensen die twee zitplaatsen voor zichzelf nodig hebben, mensen die twee zitplaatsen met vieren kunnen delen, blonde mensen, roodharige mensen, mensen die je niet kunt verstaan en mensen die je misschien wel té goed kunt verstaan. Die laatste groep mensen maken op mij altijd de meeste indruk achter. Als mensen luidruchtig aan de telefoon zijn of een gesprek aan het voeren zijn met een vriend of vriendin, kan ik het niet laten om meeluisteren. Het is een soort innerlijke dwang, niet onder controle te houden. Daarbij, als ik je zelfs met mijn muziek hard op nog steeds kan verstaan, dan vraag je er wel een beetje zelf om, toch? Een voorbeeld: Laatst zat ik in de trein van Rotterdam naar Utrecht en achter me zat een meisje te bellen. Ik kon het niet laten om een beetje mee te luisteren. Het gesprek ging ongeveer zo: “Hooooi … Ja, ik heb het net uitgemaakt … nee, hij was vooral boos … gelukkig hoef ik hem nu nooit meer te spreken … nee, ik zal hem niet bellen, ik beloof het .. ja ik spreek je snel weer” En dat was het. Nog geen 3 minuten later was ze weer aan de telefoon.” Hoi … ja, ik zit nu in de trein … ja voor mij is het ook moeilijk hoor … ik hou gewoon niet meer van je …. Nee, van hem ook niet … en van hem al helemaal niet … ja, hallo, dat is al super lang geleden, van hem wil ik ook niks meer … sorry .. we blijven wel vrienden toch? “ En ook dit gesprek was voorbij! Kon het toch echt niet laten om bij aankomst in Utrecht eeeeven achterom te kijken hoe het meisje er uitzag. Toch benieuwd of ze nog verantwoording heeft afgelegd aan degene uit het eerste gesprek.. Never mind. Een ander mooi voorbeeld: Ik zat na een college in de trein terug naar Rotterdam. Schuin tegenover me zat een jongen ook te bellen. Zijn gesprek ging zo: “Hee man … Ja ik zit in de trein onderweg naar haar .. Ze ziet er wel oké uit ja, maar verder mwah … Heb in ieder geval echt geen zin in die date .. Maar goed .. Ja, zie je morgen” Bij het uitstappen van de trein vloog een meisje al voordat hij met zijn ogen kon knipperen om zijn nek en een heftige zoen volgde. Aii.. Arm kind.. Niet alleen in de trein, maar ook op stations kun je allerlei gesprekken opvangen. Een voorbeeld van een gesprek tussen twee mannen van, naar schatting, 40-jarige leeftijd: “Met de Nijmeegse vierdaagse heb ik suikerspinnen verkocht .. Midden op de dag kwam een kerel aan mijn vragen of hij een suikerspin voor zijn vriendin mocht. Ik zei dat dat alleen mocht als zij haar T-shirt omhoog deed. Vervolgens deed ze dat en ik heb een suikerspin op haar borsten gemaakt!” Uh, Pardon? Zei hij dat nou echt? Vraag me af wat de oude vrouw die naast hen zat van het verhaal vond.

Start Something Jaargang 11, nummer 1

mede-treinreizigers

Niet alleen gesprekken maken mijn reis boeiender. Wat ik nog veel leuker vind, is als er dingen fout gaan. Als er een telefoon keihard af gaat en deze in de veel te grote tas pas gevonden wordt als ‘call me maybe’ bijna is afgelopen. Met een knalrood hoofd, de oproep nét gemist, probeert zo iemand dan zo diep mogelijk de stoel in te zakken. Of zoals ik laatste meemaakte: Een jongen zat onderuitgezakt in zijn stoel, voeten op de bank, capuchon op en met een enorme koptelefoon naar trance muziek te luisteren. Net als de rest van de coupé. Ik had al meerdere geïrriteerde gezichten gespot, wat de desbetreffende jongen dus écht niets uit leek te maken. The beat goes on. Tot het moment dat het nummer was afgelopen en vervolgens ‘Wannabe’ van jawel, the Spice girls door de trein heen galmde. Héérlijk! Blijkbaar had de jongen wel door dat iedereen zijn muziek kon horen, want zo snel als hij kon zette hij weer een trance nummer op. Met een knalrood hoofd natuurlijk. Práchtig vind ik dat soort situaties. Wat ik wel weer iets minder aangenaam vind, lieve mede-treinreizigers, is als de voorgenoemde dingen gebeuren vroeg in de ochtend. Het schijnt dat bijna de helft van alle Nederlanders wel eens last heeft van een ochtendhumeur. Ik vrees dat ik één van die mensen ben en helaas ook wel wat vaker dan ‘wel eens’. Als ik net wakker ben, de slaap nog praktisch in mijn ogen heb zitten, keihard heb moeten rennen voor de trein door wéér een te lange douche, en er dan iemand een of ander verhaal door de trein gaat lopen roepen… nee, dat kan ik écht niet handelen. Naar mijn mening zou er zelfs best een algemeen spreekverbod mogen gelden tot half 9. Pessimisten kan ik dan nog beter aan dan optimisten. Vrolijkheid in de vroege morgen, no way. Geef mij maar een lekkere kop koffie, dan pak ik zelf wel ergens een spits of metro mee en vanaf half 9 of 9 uur is alles weer helemaal dik in orde! Buiten de ochtenduurtjes, sta ik in de trein open voor alle jullie mooie, sterke verhalen en een portie leedvermaak vind ik ook best wel prachtig op zijn tijd. Dus beste, lieve medetreinreizigers, vertel maar fijn heel je ‘privéleven’ tegen al je medepassagiers, gooi af en toe lekker een kraker van het foute uur door je veel te harde speakers heen en laat af en toe iedereen eens heerlijk meegenieten van het een of andere grootse verhaal. De trein is toch niet voor niets onderdeel van het openbaar vervoer toch? Groetjes, Lisa van Tetering

Start Something Jaargang 11, nummer 1

Goede

voornemens zijn beperkt houdbaar

Door: Lisa van den Boom

erveeld staar ik naar de piepende treindeuren die de laatste passagiers waarschuwen voor vertrek. Het is druk en de geur van bezwete, in de overgang zijnde vijftigers vult de coupé. Een enkeling glipt nog snel naar binnen voordat hij geplet wordt tussen de deuren en dan komt de trein langzaam in beweging. Eens in de zoveel tijd heb ik een kledingkoop/verzamel woede die ik botvier op de Primark, gewoonweg omdat het daar goedkoop is en het bedrag dat na deze aanval op mijn rekening staat te overzien is. Iedereen houdt toch van het gelukzalige gevoel van het kopen van iets nieuws. “Something new, something good” zou je zeggen. Michael Jackson vergezelt mij tijdens mijn reis en zingt zachtjes in mijn oren “wanna be starting something, you got to be starting something”. Starting something new, toepasselijk op het nieuwe collegejaar dat net van start is gegaan. Voor velen is dit een nieuwe start, voor anderen een fris begin vol van verwachtingen en goede voornemens. Mijn nieuwe voornemens waren om twee keer in de week naar de sportschool te gaan, mezelf een make-over te geven, deze keer wel mijn studieboeken te lezen en niet alleen de samenvattingen, elke dag met de fiets naar de Uithof te gaan, niet meer alle feestjes bij te wonen en af te vallen. Ik was toe aan vernieuwing uit angst dat Start Something Jaargang 11, nummer 1

alles hetzelfde zou blijven. Ik zou kostte wat het kost mijn saaie leven van vorig jaar niet herbeleven. Met mijn kin omhoog droeg ik mijn nieuwe hakken terwijl ik uitging met nieuwe vrienden, levend op een blaadje sla. Ik schreef mijn eigen samenvattingen en was vaste klant bij de sportschool. Ik startte een nieuw leven waarin mijn idealen ten volste ten uitvoer kwamen. Maar nu de herfst aanstalten heeft gemaakt, Sinterklaas al met de boot in aantocht is blijken mijn goede voornemens beperkt houdbaar. De regenjas die ik kocht, zodat ik elke dag naar de Uithof zou fietsen, ligt in de hoek van mijn kamer en mijn OV brandt schuldgevoelig in mijn jaszak. Het dieet dat ik volgde gaf ik op toen de chocolade eindeloos naar me begon te knipogen. De tentamens komen in zicht en ik realiseer me steeds meer dat boeken lezen en doorbladeren onhaalbaar is. Het enige waar ik nu nog doorheen blader zijn de vallende bladeren buiten op de stoep terwijl de frisse herfstwind fluistert: “ga je mee een tochtje maken?”. Nieuw is spannend, uitdagend en geeft zelfvertrouwen, maar we moeten niet vergeten dat het oude eigenlijk net zo leuk is. Die afgetrapte sneakers lopen toch veel lekkerder dan die mooie hakken, vrienden van vroeger zijn vrienden voor het leven, vorig jaar was eigenlijk helemaal niet saai en achteraf gezien was de middelbare school toch best leuk. Alles wat nieuw is wordt verbazend snel weer normaal. Laten we de angst voor normaliteit aan de kant zetten en juist omhelzen, nieuw is maar tijdelijk en kortstondig. Het is als de scharrel van laatst, hij was lekker, het was spannend en vernieuwend, maar het duurde kort. Terwijl ik voor altijd een zwak zal hebben voor mijn eerste vriendje. En wat valt er te zeggen over de ‘crackberry’? Gelukzalig kijk ik terug op het Nokia tijdperk waarin ik mijn telefoon duizend keer kon laten vallen zonder dat mijn scherm veranderde in een spinnenweb van scheuren. Dus geniet met volle teugen van het nieuwe, maar houd van het oude, en er is één troost; ouder worden is vernieuwender dan je denkt.

14 14

Wist

je dat...

... Miel borsten vieze vleesdingen vindt? ... Fieke ooit een keer betrapt is door haar huisgenootjes terwijl ze naakt kaas op bed aan het eten was en warme melk aan het drinken was? ... Miel en Bas samen een Duitse pornofilm gaan inspreken? ... Timo zo harig is als een Furby? ... Marijntje een hele instructiemap over squirten heeft maar nog nooit heeft gesquirt? ... Jurriaan het niet zo heeft op natuur? (“Boem stuk, kutnatuur!”) ... Ed gevuld en genaaid is! ... Lian Aladdin zou doen? ... Jonne en Dana vroeger lid waren van de ‘Ik-ben-altijd-alles-kwijt-hyves’ ... Natasha de axelotls op piemels vindt lijken? ... er als thema voor het volgende feestje “Put your leuter in a kleuter” is geopperd? ... je met Itzèl mag zoenen als je mee gaat op Ledenweekend? ... Fieke al meer dan 90 rijlessen heeft gehad en haar rijbewijs nog steeds niet heeft?

Start Something Jaargang 11, nummer 1

Recensie

van leuke buschauffeurs

Door: Rosemarie Janssen

r zijn ook van die buschauffeurs die nog een keer voor je stoppen nadat ze net zijn weggereden en je half zwaaiend met de bus mee rent / smeekbedes makend je decolleté omhoog werkt/ op de deuren ramt en faked dat je gaat huilen. Dat laatste werkt trouwens ook erg goed om onder boetes van traincontroleurs uit te komen, maar meer daarover de volgende editie.

E Na de vraag of ik deze recensie zou doen over leuke buschauffeurs kwam de reactie: “Bestaan die dan?” Een duidelijke zaak, dit werd het onderwerp van de recensie.

m maar meteen met de deur in huis te vallen: Jazeker ze bestaan! Op jonge leeftijd ontmoette ik er al eentje in Eindhoven, die mij, mijn zusje, en moeder tot aan de voordeur reed en daar de busdeuren voor ons opende. De lieverd van nummer 15 richting Eindhoven Centraal Station. Ik moet er trouwens wel even bij vermelden dat ze in mijn ervaring altijd mannelijk zijn, de leuke buschauffeurs. Geen idee of ik dat te danken heb aan mijn enorme charme of dat de vrouwelijke mega-stuurdraaiers zichzelf liever lekker autoritair en chagrijnig laten kennen? Wouter mag het zeggen.

e tweede geweldig leuke buschauffeur die ik ontmoetten was in lijn 71 van Zeist richting de uithof. Hij vertelde dat hij succesvol zakenman was geweest met eigen bedrijf, hij maakte drukke weken en was haast nooit thuis. Tot hij de film Click zag, (Ja, die met Adam Sandler) en besloot dat hij meer bij zijn vrouw en dochtertje wilde zijn. Hij verkocht zijn bedrijf en werd parttime buschauffeur. Hij is er dolgelukkig mee. I know, het klinkt ongeloofwaardig, maar je had ‘m via de achteruitkijkspiegel moeten zien shinen! Ik werd op slag verliefd en zag hem nooit weer. Start Something Jaargang 11, nummer 1

en paar jaar geleden reed ik in een bus die een prachtige lichtjesroute deed. Ik werd er blij en gelukkig van ondanks de donkere koude avond die ik nog moest trotseren. Ik schreef er een gedichtje over op mijn collegeblok. Ik kan me nog een beetje herinneren dat het rijmde en ik er de buschauffeur in bedankte voor de mooie rit. Ik durfde hem in eerste instantie niet te geven maar vond het zonde om zoiets liefs niet met de geadresseerde te delen en gaf hem toch. Om vervolgens met een rotvaart de bus uit te sjeesen. De laatste leuke buschauffeur ontmoette ik vandaag. Ik trof mijn fiets op de uithof aan met een lekke achterband na de master voorlichtingavond, en vroeg of ik hem alsjeblieft mee mocht nemen in de bus. De kleine besnorde man van lijn 11 antwoordde: “Dat moet je helemaal niet aan mij vragen want je weet dat het niet is toegestaan. Maar Vort! Rennen! Helemaal naar de achteringang en wij hebben niet met elkaar gesproken!” Vervolgens heb ik wel wat vreemde blikken van mijn medereizigers moeten trotseren, maar hé, mijn stalen ros heeft minder wielen dan de gemiddelde buggy. Daarnaast had ik er natuurlijk heel wat voor over om dat tyfeseind niet te hoeven lopen.

ijn laatste tip voor vriendelijkheid bij buschauffeurs: Altijd lief lachen en bedank ze achteraf altijd hartelijk en uitgebreid. Wellicht is hij dan nog eens vriendelijk bij de volgende SGS-er die hij in zijn bus ontmoet. Succes!

WOORDZOEKER Door: Jonne Vulperhorst

Bestuur

Liefde

Snel

Date

Nieuw

Spijt

Doen

Ondernemer

Stop

Dromen

Oprichten

Studiejaar

Enthousiasme

Open

Tip

Geld

Origineel

Teken

Groen

Pas

Vereniging

Kus

Plan

Wilskracht

Liedje

Slim

De overgebleven letters vormen een woord :)

Start Something Jaargang 11, nummer 1

Muziek

bij

5, 10, 15 & 20

Door: Fieke van Schaik

jaar (1996/1997)

Hoewel de grootste hit in 1996 de Macarena van Los del Rio was, had de kleine vijfjarige ik nog niet die verfijnde muzieksmaak die nodig is om de diepgang van dat nummer te begrijpen. Om de hoogtijdagen van de happy hardcore mee te maken was ik dan weer niet te jong. Opgroeiend in een gezin met twee grote broers en een totaal muziekverslaafde gitaarspelende vader kreeg ik vele verschillende muziekstijlen mee. Zo stond ik in ’96 op het ene moment stiekem te snuiven en te hakken met mijn negenjarige broer op Hee Kale Ausie (DJ Trekhaak) en natuurlijk Gabbertje van Hakkuhbar (beide te vinden op Gabba Gabba Dance) terwijl ik het volgende moment traantjes in mijn ogen had van mijn vaders versie van een van mijn nog altijd favoriete nummers: Simon & Garfunkel’s Kathy’s Song.

jaar (2001/2002)

Op mijn tiende vormde ik met vier vriendinnen de meidengroep Quatro Girls (dat betekent vier meiden, we waren met vier meiden, goede naam etc.) schreven wij onze eigen liedjes, uiteraard begeleid door de muzikale pa. We hadden tophits op de basisschool met catchy tunes als Liefdesverdriet, De eerste kus en Gek op jou. (“Soms is het lief, soms is het een dief, nu heb ik het over liefde” en meer van dat soort heerlijk zwijmelerig Sinterklaasgerijm). Op vrijdagavond gingen we lekker stappen in het plaatselijke zwembad, want: discozwemmen! Menig boy werd versierd met onze sexy heupbewegingen bij dé zomerhit van 2002: Ketchup song van Las ketchup. (Aserejejaa dejeetehebe seebieonoeba ma haggie en de boekie en de boekie diepie!)

Start Something Jaargang 11, nummer 1

jaar

jaar (2006/2007)

Ahh… de zwaarste puberjaren zijn voor elke puber rond zijn/haar vijftiende. Zo ook in mijn geval. Lekker veel depressieve muziek van Nirvana bijvoorbeeld. Maar ook de lichtere muziek van Arctic Monkeys en The Kooks waren in mijn CD-collectie te vinden. En op buiige herfstdagen draaide ik Norah Jones en Katie Melua regenwolkgrijs. In 2006 stonden de Red Hot Chili Peppers op Pinkpop, dit was hetzelfde jaar waarin mijn Peppersverslaving is begonnen. Ik was te jong en te blut om daar live iets van mee te krijgen, maar ik zat aan de buis gekluisterd, oren gespitst met een grote bak popcorn. Op mijn vijftiende luisterde ik ook stiekem tijdens het hardlopen naar Marilyn Manson, het gevoel dat ik van die muziek kreeg is namelijk ongeveer hetzelfde gevoel dat ik krijg van in de zeikregen rondjes door het park rennen. Pure. Agressie. Heerlijk.

jaar (2011/2012)

Op mijn twintigste is het eindelijk goed gekomen met het Pinkpop/RHCP-verdriet. Ein-de-lijk heb ik ze kunnen bewonderen in het voorste vak in het Goffertpark te Nijmegen. En het was te gek! Twintig staat in het teken van optredens en concerten: Lowlands (met heerlijke herinneringen aan The XX, Alt-J, Movits, Splendid, Ed Sheeran en vele anderen, fijne nachtelijke feestjes in de India en de beláchelijke hitte), Het Paard van Troje (o.a. Paolo Nutini & Justin Townes Earle), Tivoli (o.a. Raphael Saadiq, The Dubliners, , Pete Murray & Gare Du Nord) Festivalletjes (Walk the Line, BeThere, Songbird). Als het goedkoop en leuk is ben ik er voor in! En fantastisch en duur wil af en toe ook nog wel eens werken. Mijn mooiste muziekmoment van 20 zijn is toch wel de Top2000: een week lang dag en nacht de radio aan om dat ene nummer om 03.18 te kunnen luisteren en dan om 03.19 een sms-je te krijgen van ‘le crush’: “Fiek, zet je radio aan. Dit is echt zooooo’n mooi nummer!”. 18

Geniet

ervan zolang het kan

Door: Nienke de Jonge Je kijkt naar buiten Doet je capuchon op Je stapt op de fiets en gaan! Je hoort het tikken op je capuchon Als op vakantie in de tent

De geuren van natte natuur Kijken hoe alles donker kleurt En schoon wordt gespoeld Heerlijk fris De regenjas die niet waterdicht blijkt te zijn Het druppen van je gezicht De garage deur die piept De fiets die sporen achterlaat op de droge stenen grond

Je voelt ze veren op je gezicht Als een massage

Het lopen naar de deur Het voelen dat je totaal doorweekt bent

Je ziet je broek donker kleuren

Het zoeken naar de sleutel

En vormt zich om je been

De druppels die over de voordeur druipen

Je hoort de auto's reiden Het geluid van het natte wegdek

De deur die wrikt De droge mat onder je voeten

Je rijdt door de plassen

Het gepiep van je schoenen

En voelt het opspatten

De natte sporen door het huis

De rust op het fietspad Enkel regenpakken om je heen

De natte schoenen uit De zwarte vlekken op je natte sokken

Kapotte paraplu's

De blik in de spiegel

De patronen van de plassen

De druppels op de oprit

op de straat De natte ruit De dikke druppels die spatten op het pad

Het ritmische geluid

Door de bomen

Het uitwringen van je broek

In mooie ritmes

Het drogen met de zachte handdoek

Als een voorstelling De warme joggingbroek Je broek drupt

De kop thee in je handen

Het water bereikt nu ook je sokken

Cd in de speler

De wind die waait

Het ploffen op de bank

Je benen worden zwaarder en koelen af Wat was dat genieten!

Start Something Jaargang 11, nummer 1

Start

something!

Door: Renée Beune Zowel Robbert als Daan started something. Deze twee oud (maar nog niet heel oud)SGSers zijn al heuse ondernemers. Hoe doe je dat nou, zo’n onderneming starten? Robbert en Daan vertellen de ins en outs over de start van hun bedrijven. Daan Rozenboom , Bedrijf:Laaghangend Fruit

Vertel eens over het moment dat je dacht: Hey, let’s start something! Misschien goed om mee te beginnen, we hebben het bedrijfje met z’n vieren. Alle 4 van SGS trouwens. Job, Jont, Eduard en ik. Het ‘Let’s start something’ moment was voor mij na 3 biertjes met Jont in ‘t Oude Pothuys. Wij hebben toen een avond lang op bierviltjes een bedrijfsplan uitgetekend. Laaghangend Fruit: hoe, wat, waar, wie, sinds wanneer? Het idee uit het Pothuys is vervolgens een half jaar blijven liggen. Toen namen Eduard en Jont het initiatief een keer samen te komen en Job en mij daarin te betrekken. Dit is nu ongeveer een jaar geleden. Wij hebben toen eerst een aantal maanden heel veel vergaderd om ons product en onze werkwijze tot in het detail uit te denken. Pas de laatste maanden zijn we actief bezig deze ideeën om te zetten in opdrachten. Het idee van Laaghangend Fruit is simpel. Laaghangend Fruit is een managementterm voor ideeën waarvoor je niet eerst een ladder hoeft te kopen om ze te plukken. Start Something Jaargang 11, nummer 1

But

how?

Makkelijk uitvoerbare en implementeerbare ideeën dus. Wij organiseren brainstorms voor bedrijven die met een probleem zitten. We betrekken hierin zowel studenten als medewerkers van het bedrijf om zo tot creatieve ‘Laaghangend Fruit’ oplossingen en ideeën te komen. Wij geloven daarbij vooral in het succes van naïeve ideeën. Hiervoor gebruiken we studenten omdat zij vaak niet belast zijn met enige kennis van zaken vanuit het bedrijf. Daarnaast proberen we naïeve ideeën te stimuleren door niet voor de hand liggende combinaties te maken in het selecteren van studenten. Zo hebben we voor een brainstorm voor een Food Career Event een aantal sociaal wetenschappers, maar ook mensen van de landbouwschool in de poule zitten. Dit idee is eigenlijk een beetje gepikt van Frankjan van Dijk (de financieel directeur van de Faculteit Sociale Wetenschappen) die op dezelfde manier onder andere het STIP heeft verzonnen. Wat is je droom voor het bedrijf? Hoewel we zeer serieus bezig zijn met het ontwikkelen van het bedrijf, blijven we het ook zien als een groot avontuur. Ik hoop dat het avontuur nog heel lang voort mag duren en dat we op veel leuke plekken met inspirerende mensen en ideeën in aanraking mogen komen. Heb je tips voor mensen die zelf willen gaan ondernemen? De twee dingen die ik het belangrijkst vind zijn: 1. Denk je idee goed uit, maar wees niet bang om op gegeven moment ook gewoon aan de slag te gaan. 2. Ondernemen doe je in eerste instantie nooit om het geld, maar omdat je een geweldig idee hebt. Als je maar voldoende gelooft in je idee, dan blijkt het uiteindelijk altijd de moeite waard.

Robbert Maas

sociale ondernemingen én we werken met bestaande organisaties zoals de gemeente, universiteit en Rabobank om hen wat meer sociaal ondernemend te maken. Voor bijna alles wat we doen nemen we stagiaires aan, per jaar hebben we er zo'n 10-15. Naast het stimuleren van sociaal ondernemerschap geven we studenten dus ook de kans om praktijkervaring op te doen.

Bedrijf: SOON

Wat is je droom voor het bedrijf?

Vertel eens over het moment dat je dacht: Hey, let’s start something! Het grappige is dat ik mezelf nooit als ondernemer zag. Bij ondernemen moest ik vooral denken aan onzekerheid en een boel administratie. Niet echt positieve connotaties. Maar tegelijkertijd was ik wel met allerlei nieuwe projectjes bezig. Als ik een idee krijg of hoor wil ik daar meteen mee aan de slag. Dat is wel een behoorlijk ondernemende houding. SOON begon ook zo, met een idee waar ik enthousiast over werd. Ik raakte aan de praat met Iesja, die me vroeg mee te denken over een ondernemingsidee. Dat deed ik en uit dat idee kwam het uiteindelijke SOON voort. Voor ik wist was ik er al zestien uur per week mee bezig en het was pas een tijdje later dat ik me realiseerde: Hey, eigenlijk heb ik nu een eigen bedrijf! SOON: hoe, wat, waar, wie, sinds wanneer? SOON stimuleert sociaal ondernemerschap. Sociaal ondernemerschap is het combineren van idealisme en ondernemerschap. Je idealisme staat voorop, maar je mag er best geld mee verdienen. Graag zelfs! Iesja en ik runnen SOON samen en zijn er nu ongeveer een jaar mee bezig. Het eerste halfjaar was vooral contacten leggen en het idee uitwerken, vanaf februari 2012 zijn we echt aan de slag gegaan. Grof genomen doen we twee dingen: we ontwikkelen met studenten nieuwe

Voor zo'n jonge organisatie draaien we hartstikke goed. We hebben opdrachten, een goed netwerk aan experts om ons te helpen en een hoop enthousiaste stagiairs. Bijna iedereen vindt SOON leuk en dat is echt een goeie motivator! Maar starten met ondernemen is ook geduld hebben. Het gaat allemaal niet vanzelf en het is hard werken om jezelf op de kaart te zetten. Daarom kijk ik uit naar SOON over een tijdje. Hoe meer projecten we afsluiten, hoe groter onze bekendheid en hoe minder tijd we kwijt zijn aan acquisitie en promotie. Mijn droom is dat we straks zo'n bulk aan ervaring hebben, dat onze naam voor zich spreekt. Dan houden we tijd over om nieuwe dingen op te pakken, zoals uitbreiden naar andere studentensteden. Een succesvol SOON in alle grote studentensteden, gerund door lokale studenten en pas afgestudeerden. Ja, dat is wel mijn droom! Heb je tips voor mensen die zelf willen gaan ondernemen? Honderden! Maar ja, dat is ook logisch aangezien wij startende ondernemers coachen. Kom dus ook vooral langs met je idee. Wij helpen je graag! Maar om alvast een tipje van de sluier op te lichten… Het allerbelangrijkste is dat je gewoon begint. Een gedegen voorbereiding is belangrijk, maar pas als je begint weet je of mensen überhaupt wel interesse hebben in jouw product, wat er lastig is en waar je een oplossing voor moet bedenken. Wacht dus niet tot je alles helemaal hebt uitgedacht. Begin gewoon ergens met een deel van jouw product of dienst. Al is het in een gratis opdracht voor je oma!

Start Something Jaargang 11, nummer 1

Een

nieuw leven als student, voor ieder wat wils

Door: Sumeja Ahmic De geur van een nieuw bestaan was al te ruiken aan de trap. Daar stond ik dan met mijn koffers. Na een zoektocht van drie maanden had ik eindelijk een kamer die ik de mijne kon noemen. Vanuit Den Haag startte die zoektocht. Het was moeilijk om afscheid te nemen van mijn ouders en van Den Haag waar ik bijna mijn hele leven had gewoond. Als toekomstig student bereidde ik mijzelf mentaal voor op een ander leven. Gelukkig had ik vlug mijn draai gevonden in Utrecht en de studie kon naar mijn mening van start gaan.

moeten zijn en hoe het systeem werkt. Het studentenleven ging echt van start en flink ook! Ik zat de eerste twee weken nog in de

Utrecht was helemaal nieuw voor mij en het was daarom best spannend om helemaal alleen te reizen en de weg te vinden. De bussen richting de universiteit zijn natuurlijk elke ochtend overvol en het is daarom ook goed dat ze continu rijden. Hoewel het internet erg handig is om wegwijs te worden, zorgde het vaak voor onnodig lange looproutes door het centrum. Zo liep ik op een dag rondjes om het Ledig Erf omdat ik op zoek was naar het gemeentehuis. Uiteindelijk gaf een aardige barman zijn nummer om hem te bellen als ik het weer niet kon vinden. Die barman heb ik daadwerkelijk gebeld en hij besloot om met mij mee te lopen. De mensen zijn dus erg behulpzaam als je een keer verdwaald bent.

Gezelligheid

vakantiemodus en vond het maar moeilijk om gelijk alles zo serieus te nemen. Veel tijd voor ongein was er niet omdat er alweer bonustoetsen en papers op het programma stonden. Het is een hele nieuwe ervaring om opeens school te moeten combineren met andere zaken waar ik vroeger geen rekening mee hield. Naast het studeren moet ik ook nog koken, wassen, schoonmaken en geld tellen. Opeens ben ik genoodzaakt goed op te passen wat ik wel of niet koop in de supermarkt. Het viel mij gelijk op dat alles in hele grote porties wordt verkocht. Ik bent daarom voordeliger uit als ik met meer mensen eet dan alleen. Ik woon op mijzelf dus ik probeer dan zo min mogelijk te kopen voordat alles echt op is.

In de eerste week dat ik alleen ging wonen, had ik geen benul over dat soort kleine zaken. Het wijzer worden komt met de tijd en vooral door de fouten die je in de eerste instantie maakt. Nog steeds is het voor mij wennen om goed te plannen ook al gaat dat wel steeds beter. Tijd voor leuke dingen is er natuurlijk ook. Naast allerlei commissies en leuke etentjes met de mensen van je studie, komen er geregeld vrienden en familie naar Utrecht. We gaan dan lekker door Utrecht wandelen en eten bij Il pozzo, een leuk Italiaans restaurant in het centrum van Utrecht. Er is eigenlijk voor ieder wat wils dus men hoeft zich zeker niet te Universiteit vervelen. Ik leer steeds beter om prioriteiten Op de universiteit was alles wel een stuk te stellen en toch aan de studie te gaan. Dat is makkelijker. Tijdens de introductieweek natuurlijk waar wij uiteindelijk voor gekomen zijn! hebben we veel geleerd over waar we Start Something Jaargang 11, nummer 1

Een -

iets minder nieuw

leven als student Door: Suzanne van Hemert “Je studententijd is de mooiste tijd van je leven kind!” Zomaar een uitspraak die ieder van ons vast wel eens voorbij heeft horen komen. Ik ben ook vast niet de enige die, bij het aanhoren hiervan, vriendelijk glimlachend heeft geknikt en gedacht “ja het zal allemaal wel”.

ook het op kamers wonen. Dat is, in Utrecht, makkelijker gezegd dan gedaan. Want je bent nooit de enige die op zoek is naar een mooi plekje voor jezelf. Maar geef het niet op, want je eigen plekje hebben in je stad is naast handig ook heel leuk en vaak heel gezellig! Nieuw gemaakte vrienden die je mee naar huis kunt nemen zonder met je moeder te overleggen of feestjes van SGS waar je heen kunt zonder de laatste trein te moeten halen. En natuurlijk huisgenootjes met wie je (naast de badkamer en keuken) ook lief en leed deelt en gezellige avonden thuis doorbrengt.

Studeren is ook lang niet altijd rozengeur en maneschijn, zoals veel nog al eens doen lijken. Droge teksten en artikelen stampen, uren in de bieb voor de tentamenweek en vergaderingen missen door verplichte werkgroepen. Dat laatste overkwam mij een paar weken geleden. De eerste vergadering van mijn eerste jaar als NieuwSGS redactielid zelfs… Na afloop van deze vergadering kreeg ik een mailtje met het verzoek om iets te schrijven over het studentenleven. Het idee was dat hierover een stukje geschreven werd door een nieuwe –en een oudere student. En achter het perspectief van de oudere student stond, tussen twee haakjes, mijn naam. Mijn naam? Oudere student?! Ik ben inderdaad alweer begonnen aan mijn derde jaar, maar zo had ik mezelf nog nooit gezien. Wel ben ik inmiddels redelijk gewend aan mijn leventje als student, en dat bevalt me wel.

Al die gezellige avondjes zijn niet alleen maar goed voor je, het geld raakt een keer op en ook de conditie gaat er niet altijd op vooruit. Gelukkig zijn er genoeg mogelijkheden om het nuttige met het aangename te combineren en bijvoorbeeld te gaan sporten bij een leuke vereniging of met andere studenten. Ook voor een bijbaantje gaat dit vaak op. Om vervolgens met alle leuke nieuwe mensen die je hebt ontmoet te gaan chillen in het Wilhelminapark, waterfietsen op de gracht, lunchen bij broodje Mario, tot sluitingstijd te blijven hangen in Kafé België en feestjes en andere leuke activiteiten af te gaan. Druk maar leuk! En hé, je wordt er ook nog eens ontzettend goed in timemanagement van. Dus als er dan weer eens een tentamen geleerd moet worden dan moet dat goed komen!

Het studentenleven begint natuurlijk met de keuze voor je studie. En dat is (als het goed is) op zich al leuk. Na jaren middelbare school met verplichte vakken ga je eindelijk iets doen wat je zelf echt leuk en interessant vind. Terwijl je tussen het studeren door ook nog eens kunt bijkomen in de gezelligste kamer op de Uithof. Die van SGS natuurlijk. Naast het studeren hoort bij het studentenleven

Het studentenleven kan dus hard zijn, en druk, maar is toch vooral erg leuk. En leuke dingen gaan over het algemeen snel. Dus misschien, heel misschien, moeten we stiekem toegeven dat in die eerste uitspraak wel een beetje waarheid zit. En nu ga ik snel dit verhaaltje nog voor de deadline versturen, boodschappen doen, eten met huisgenootjes, stappen en morgen weer fris om een dag te gaan werken en studeren. Start Something Jaargang 11, nummer 1

CRIBS bezoek bij

Nienke

Door: Caroline Hagoort, Anoek Holthuijsen staan tegen de muur, waar je je op een koude en Nienke de Jonge herfstavond als deze het liefst helemaal in oprolt met een grote mok thee en speculaas. p een koude avond, begin oktober, Aan de muur boven de stoelen een lint met begeven wij ons richting Sterrenwijk, foto’s, kaarten en schilderijtjes (die laatste alwaar ons mede- SGS-redactielid Nienke twee door haar moeder c.q. kunstenares woont. In deze rustige wijk, op rolafstand gemaakt). Lekker sfeervol in ieder geval, net van alle mooie kroegen aan de Oudegracht, als het kleed dat uit India lijkt te komen, maar huurt ze een kamer bij een ‘hardhorende gewoon is meegenomen uit Frankrijk. En niet dame van 80’ – “ik hoor regelmatig de tv” – en onbelangrijk: een tostiapparaat. Daar heeft woont hier samen met haar huisdieren, twee iedereen immers behoefte aan. Om verdere badeendjes en twee origami kraanvogels. verheldering te krijgen over wat Nienke Een kamer vinden is lastig in onze mooie precies van haar kamer vindt, hebben we stad, maar Nienke had geluk. Na heel wat haar een paar vragen gesteld. advertenties op Kamernet bood een linkje op Facebook uitkomst: voor nog geeneens de overheidsbijdrage aan het eind van de maand is deze kamer te huur.

et eerste wat meteen opvalt: over de deurbel is nagedacht. Twee keer bellen voor Nienke en drie keer bellen voor Petra. Toch behoorlijk vervelend als de hospita steeds de deur opent voor vriendinnetjes van Nienke en vice versa. Na dus twee keer gebeld te hebben worden we hartelijk begroet door Nienke. Ze gaat ons voor naar de eerste verdieping, waar haar “crib” is. Voor ons studenten: een vrij grote, lichte crib. Een bed op blokken, die tevens als kastjes dienen, want in haar oude kamer paste het anders niet. Twee ontzettend relaxte stoelen Start Something Jaargang 11, nummer 1

SGS-redactie: Nienke, je woont bij een hospita. Wat zijn de voordelen van het wonen bij déze hospita? Nienke: De locatie van mijn kamer is ideaal: de cafés, supermarkt, de Oudegracht én verschillende parken zijn op loopafstand. Verder is mijn kamer zelf erg ruim en is er nauwelijks verkeersoverlast. SGS-redactie: De perfecte plek om te leren dus? Nienke: Op zich wel, aangezien het meestal stil is in huis (behalve dan dat mijn hardhorende hospita haar televisie luid aanheeft). Maar ik vind het niet fijn om hier te leren, ik zit liever in de bieb, dan heb ik mensen om mij heen en tegelijkertijd geen afleiding. Haha, dat klinkt dubbelzinnig.

Nienke: Eerlijk gezegd ben ik op zoek naar iets nieuws, hoewel deze kamer prima is. Ideaal eigenlijk, maar ik mis de gezelligheid van een studentenkamer. Ik ben dan ook op zoek naar een huis waar meerdere studenten wonen.

SGS-redactie: Heeft de stilte in huis ook SGS-redactie: Heb je nog tips voor de mensen nadelen? die nu nog op zoek zijn naar een kamer? Nienke: Jawel, wanneer je iemand op bezoek hebt, dan wil je lekker kunnen kletsen. Maar Nienke: Ik denk ook dat, in verband met dan heb je wel het gevoel dat ze je steeds de woningnood, het lastig is een kamer te vinden op sites als Kamernet. De grootste hoort, al zal dat niet het geval zijn. kans heb je door contacten, via-via, heb het SGS-redactie: Hoeveel betaal je voor je kamer er met vrienden en familie over. Facebook en van 14m2? Twitter kunnen je ook helpen. Wees, in het geval je nog helemaal geen kamer hebt, niet Nienke: Ik betaal maar 240 euro in de te kieskeurig. Binnen een huis heb je vaak de maand en heb gewoon een uitwonende mogelijkheid door te schuiven, en wanneer je studiebeurs. eenmaal iets hebt wordt het ook makkelijker SGS-redactie: Vind je je woning echt een verder zoeken. Tijdelijke kamers zijn ook zo ster van een woning en wil je niets liever dan erg nog niet, dan leer je al een beetje op jezelf blijven waar je bent of ben je toch op zoek te wonen en dit is een goede oplossing voor tussendoor. naar een ander soort kamer?

Start Something Jaargang 11, nummer 1

CRIBS Op

vervolg

bezoek bij

ienke woont zoals gezegd bij een hospita in huis. Dat is, als we ernaar vragen, dus toch wel een minpuntje. Niet dat de vrouw niet aardig is, absoluut niet. Ze heeft de tv soms wat hard staan, maar goed. Nienke bedoelt meer “het studentenhuisgevoel”. Eenieder die het geluk heeft elke dag de steile trappen van zijn/haar studentenhuis te mogen beklimmen, zal weten wat ze bedoelt: het gezellige no-nonsense ouwehoeren op de gang, het koffiedrinken tijdens het leren en het ’s avonds samen GTST kijken en de stad in. Gaat toch wat lastig zonder huisgenoten. Wel heeft ze sinds kort één huisgenootje, met wie ze af en toe eet, maar aangezien ze beiden afspraken hebben, lopen ze elkaar vaak mis. Eenzaamheid is gelukkig niet nodig, want van de hospita is iedereen welkom op elk tijdstip van de dag. Oh ja, Nienke mag in het weekend ook gewoon blijven en heeft (heel luxe) de beschikking over een eigen keuken, dus verplichte afwezigheid tussen 18.00 en 20.00 geldt hier, in tegenstelling tot sommige andere onderkomens bij hospita’s, niet. Kijk, dat is toch prettig. Start Something Jaargang 11, nummer 1

Nienke

l met al woont Nienke mooi in deze kamer in Sterrenwijk. Het wonen bij een hospita is dan misschien een nadeel, maar om legendarisch voetballer Cruijff maar eens aan te halen: “elk nadeel heb z’n voordeel”. Nienke woont maar mooi naast de Oudegracht, kan doen en laten wat ze wil, heeft een eigen keuken én badkamer en hoeft niet eens te werken om de huur te betalen. Daar tekenen we voor.

Oor

te luister

Jurriaan: “Als je arm bent ben je sowieso goedkoper uit!” Lian: “Serieus, SGEls heeft meer seks dan ik!” Timo: “Dan lig ik in een bed naast een meisje en dan is het wel leuk en het lukt ook wel, maar dan denk ik toch aan Mohammed.” ?????: “Als Hedwigs tosti nog even in het tosti-ijzer blijft liggen is hij even zwart als Hedwig zelf!” Josephine: “Mijn type is denk ik gewoon makkelijk.” Lian: “Mijn type is behaard.” Catharina: “Er hangt iets aan m’n broek en als ik eraan trek wordt ‘t langer....” Roelie: “Hoe korter het rokje hoe droger de spleet.” Doran: “Pssst, Natasha, hoe leeg is jouw doosje? Ik wil ‘m vullen!” Jasper de 2e: “Kijk de axelotl kruipt uit zijn schulp, nog iets verder en hij is de pijp uit!” Doran: Zal ik er gewoon een datumprikker uitgooien en kijken welk meisje het meest beschikbaar is?” Natasha: “Binnen de SGS-kamer ben ik single!” Itzèl: “Als je er te veel mee speelt doet ‘ie ‘t niet meer. Moet ik ‘m vasthouden?” Anoniempje: “Hoe grappig zou het zijn als ik met Freek zou zoenen?” Nathalie: “Zóóó grappig! Dat is nog grappiger dan Arjun en Jasper bij elkaar!” Jonne: “En dan wil ik zo’n dikke negeres!” Catherina: “Hallo een vrouw heeft ook een lichaam wat gevuld moet worden!” Yoeri: “Zullen we samen slapen?” Jonne: “Ielll nee!” Rosemarie: “Hoeveel SGS-ers zou het geleden zijn dat Arjun z’n lakens heeft gewassen?” Josephine: “Kom op Lian, dat vind ik leuk. Ga gewoon janken!” Stephen: Jurriaan, ben je ook verliefd op je IPad?

Heb jij ook een mooie oor te luister gehoord? Stuur hem naar redactie@sgsutrecht.nl of stop hem op een briefje in de oor-te-luister-box op de SGS-kamer (naast de bank) Alvast bedankt!

Start Something Jaargang 11, nummer 1

Altijd

blijven lachen

Door: Jasper de Rijk

‘Jawel, maar via de kamer kan het wellicht wat sneller dan via de koningin’. ‘Hopelijk wel’. ‘Wellicht kan er morgen al iemand gaan verkennen hoe de voorkeuren onder de lijsttrekkers liggen. Die hoort een krap weekje iedereen aan en dan kunnen we aan het werk’. ‘Wie ga je voorstellen?’. ‘Henk Kamp’.

Verkiezingen. Een nieuw begin. Een verkiezingscampagne van enkele weken is voorbij en de vorming van een dit keer hopelijk stabiele regering kan gaan beginnen. Met het oog op dat laatste ziet de uitslag er allerminst ongunstig uit. Nog de avond van de verkiezingen zelf hebben de twee grootste winnaars een telefonisch gesprek.

‘Viel te verwachten’. ‘Hij kan dit, maak je geen zorgen. Wie zou jij hebben voorgesteld?’. ‘Wouter Bos’. ‘Ook geen verrassing, maar geen slechte keuze. Wellicht kunnen we hen beide als informateurs laten aanstellen’.

Vraag me af hoe dat is gegaan....

‘Twee informateurs lijkt mij inderdaad een De telefoon van de zittend (demissionair) goed plan’. premier en lijsttrekker van wederom de Even valt er een stilte. Beide politici zitten met grootste partij gaat over, en hij neemt op: een scherm met uitslagen voor hun neus. Beide ‘Hé Diederik!’ (nummer-herkenning), ‘aardig hebben ze hun mogelijkheden geëvalueerd en geconcludeerd dat ze nauwelijks zonder dat je belt!’. elkaar kunnen. Bij de liberale opportunist en ‘Hallo Mark, graag gedaan. En van harte tacticus zit het in zijn bloed om ten aller tijde gefeliciteerd met je overwinning’. Voor de te weten welke kaarten hij in zijn handen jonge, soms wat overenthousiaste lijsttrekker heeft, als kleine jongen op het schoolplein is de uitslag nog iets te vers om geheel te wist hij al wanneer hij wel en niet vals kon verbloemen dat hij ergens toch stiekem had spelen. Maar ook de sociaal democratische gehoopt de grootste te worden. idealist heeft in zijn jaren als kamerlid meer ‘Dankjewel Diederik, jij ook gefeliciteerd met dan genoeg geleerd ten opzichte van zijn de winst van jouw partij!’, vervolgt de op de Greenpeace periode om precies te weten hoe de kaarten gedeeld zijn. Beide lijsttrekkers persoon altijd hoffelijke premier. hebben gezien dat als er één van beide een ‘Maar nu ter zaken Mark; vanavond viert uitwijkmogelijkheid heeft, dan is het Diederik. of betreurt iedereen de uitslag, maar vanaf Maar ze weten ook beide dat dit voor Diederik een dusdanig onaantrekkelijk scenario is dat morgen zal het snel moeten gaan’. dit voor hem geen reden zal zijn om hoog in ‘Ja natuurlijk, en we weten beiden waar het te zetten. Nog iets wat ze beide weten is dat op staat’. de verkiezingsuitslag zo duidelijk is dat ze ‘Zeker, maar het zal wel allemaal volgens de perfect in elkaars kaarten kunnen kijken, iets dat vooral de opportunist niet gewend is. procedures moeten’. Start Something Jaargang 11, nummer 1

Hij vind het heerlijk als mensen niet precies weten wat hij zal gaan doen, dan kan hij verschillende lijnen uitzetten, iedereen aan het lijntje houden, alles tactisch uitspelen en uiteindelijk lekker doen wat hij zelf vanaf het begin af aan al wilde. Bij de formatie van 2010 verliep dat heerlijk, wat heeft hij daarvan genoten. Maar toen was toen, nu is nu. De jonge idealist – die meer dan genoeg weet over hoe formatie processen kunnen verlopen, maar voor wie het toch de eerste keer is dat hij er zelf aan gaat deelnemen – is de eerste die weer wat zegt.

Voor hem is het nog even omschakelen van lijsttrekker terug naar fractievoorzitter en politiek leider van zijn partij, een rol waar hij ook nog maar kort aan heeft mogen snuffelen. Voor de goedlachse premier is het allemaal gesneden koek.

‘Maar het zal ook wel echt moeten gaan lukken Mark. De politieke verschillen zijn groot, er zijn in de campagne wederzijds dingen gezegd... en nu zullen we politieke vrienden moeten worden’.

‘Één verkiezingsbelofte heb je in ieder geval al ingelost’, zegt de inmiddels optimistisch gestemde sociaal democraat’.

‘Wat er gezegd is afgelopen weken was verkiezingsretoriek, dat weet je toch zelf ook wel’, zegt de Houdini van de gedaanteverwisselingen, verbaasd over de ogenschijnlijke naïviteit van zijn politieke opponent. ‘Komende week hoeven we elkaar nauwelijks te zien. Als de informateurs benoemd zijn geven we gewoon een persconferentie waarin we vrolijk en optimistisch naast elkaar staan, probleem opgelost’.

Er gebeurt ineens iets in het gesprek, beide voelen een wat amicalere sfeer opkomen; eigenlijk kunnen ze elkaar prima verdragen. Misschien mogen ze elkaar al wel een beetje, al zouden beide zelf nooit toegeven dat ze last hebben van dergelijke enge gedachten.

‘Welke dan?’ vraagt de premier. ‘De PVV heb je een goede kop kleiner gemaakt’. ‘Haha ja, decimeren is helaas niet gelukt’. ‘Ach ja, je kunt niet alles hebben’. ‘Nou, jij hebt anders de SP ook goed de wind uit de zijlen genomen. Ik moet er niet aan denken dat ik met die simpele ziel van een Roemer aan tafel had moeten gaan zitten’.

‘Oh uhm... ja dankjewel... ik had dat zelf inderdaad ook liever niet gezien nee... dat jij Enigszins van zijn apropos gebracht zoekt de met Roemer aan tafel was gaan zitten. minder ervaren lijsttrekker naar een manier om scherp en accuraat te reageren, en hij Beide lachen. besluit iets hoger in te zetten. ‘Hé beste Diederik, ik moet nu een stel ‘Maar gaat jouw achterban een dergelijke kakkers in een strandtent gaan toespreken. gedaanteverwisseling zomaar accepteren Kom morgen maar even langs op de koffie in het torentje als je wilt, praten we verder’. dan?’ ‘Dat weet je natuurlijk nooit zeker, maar die ‘Is goed Mark, succes, ik zal zo ook mijn zullen ook wel moeten inzien dat het niet achterban eens gaan toespreken. Ik spreek je anders kan. En verder houd ik me gewoon morgen’. aan mijn levensmotto’. ‘Oh Diederik! Nog één ding!’. ‘Wat is dat dan?’, vraagt de verraste idealist. ‘Ja...?’. ‘Altijd blijven lachen’.

‘Hoe noem je een nietsnut zonder zetel?’.

Beide grinniken. Jammer dat hij dit soort ‘Nou...?’. dingen tijdens de campagne niet zei, denkt ‘Zero Brinkman!’ de minst ervarene van de twee. Hard gelach. Start Something Jaargang 11, nummer 1

SGS-kamer-Poll

Waar

ben jij dit jaar mee begonnen?

Door: Renée Beune

Een nieuw collegejaar is voor ons studenten een nieuwe ronde, met vooral veel nieuwe kansen! Die worden door iedereen aangegrepen. Waar zijn SGSers dit collegejaar mee begonnen? Een poll in de SGSkamer leverde de volgende resultaten op. Jasper : “Ik heb een sabbatical, ik studeer dit jaar niet. Maar ik zit hier wel weer op de bank, dus eigenlijk is er niks veranderd haha. Ohja wel ik werk nu bij een suffe jongerenorganisatie over verkeersveiligheid. Maar verkeersveiligheid is ook best sexy. Oh ja en zingen! Bij een soulkoor. We kunnen driestemmig, echt niet normaal joh.” Natasha: “Dat ik bestuur doe. En dat ik geen leven meer heb naast SGS, haha. Oh maar zet dat er maar niet in hoor!” Kim: “Mijn nieuwe kamer! En dat ik dit jaar al 3 laptops heb versleten. Oh ja en ik ga nu zwemmen in Overvecht. Maar dat heb ik nog maar 1 keer gedaan, haha.” Frederique: “Ik ben actiever geworden bij SGS, ik ben bij de liftcommissie gegaan! En ik ga op zwemles met Pleunie.”

Start Something Jaargang 11, nummer 1

Marjolein: “Nou ik mag komende week mijn rijbewijs ophalen. En ik moet meer feesten. Gá meer feesten. En ik ga eerder beginnen met studiedingen. Maar dat is niet echt nieuw want dat zeg ik elk jaar.” Pleunie: “Ik heb sinds de zomer weer een nieuwe kamer. Dat is mijn nieuwe ding. Verder heb ik niet echt een nieuw ding.. Mijn nieuwe ding is dat ik minder interessant ben dan vorig jaar, haha.” Josephine: “Studeren, opnieuw. Oh en mijn stage bij het Ministerie van Onderwijs. Ik ben bezig met een project over opleiden in het MBO, lang verhaal verder. Oh en ook yoga, bikram yoga. En ik ben begonnen aan een minor conflict studies.” Catharina: (na al 3 keer door mijn gesprek met Josephine heen te hebben geroepen: “volleybal! Volleybal! Ik volleybal!”) “Volleybal! En ik doe de minor van B&O.. En schaatsen met Lian. En studeren, daar ben ik ook opnieuw mee begonnen. Oh ja en oud bestuur zijn is ook mijn nieuwe ding!” Josephine: “En weer een eigen sociaal leven hebben?” “Nee dat heb ik nog niet.” Bas: “Ik heb geen collegejaar dit jaar, ik studeer niet.” Wat doe je hier dan? “Eh OAC vergadering, een afronding van vorig jaar. En verder ben ik aan het werken en losse projectjes aan het doen. Én aan elke SGS-activiteit meedoen! Ik zit ook in de elkestamkroegbijwonencommissie, ik ben het enige lid.” Daniek: “Paaldansen.” Echt? “Ja.” Oké.. “Eén keer in de week bij sportief paaldansen. In een kelder. Met heel veel blauwe plekken en altijd spierpijn! Het is gewoon voor de beweging hoor. En samen met Ingrid, dus dat is heel gezellig.” Frank: “Ik ben heel veel gaan werken. Echt heel veel. En ik ben sinds dit jaar begonnen met Flamenco gitaar. Dat is wel echt vet.” Jonne: (Daniek: “niet bestuur zeggen dat weet iedereen al!”) “Ik ben begonnen met uh.. niks. Nee ik ben niet echt met shocking dingen begonnen dit jaar. Ik ben wel begonnen met niet ontbijten.”

Start Something Jaargang 11, nummer 1

Oor

te luister

Rosyl: “Je kan best beta doen, maar je kan ook gewoon een borstel kopen!” Miel: “Wiiën is als masturberen maar dan anders...” Suzanne: “Stop je altijd plasticjes in je zak?” Jonne tegen Tico: “Wees blij dat je eindelijk eens een keer iets in je mond hebt!” Doran: “Ik weet niet of ik het leuk zou vinden om me te laten penetreren door een man...” Dana: “Ik wil echt dat ik een man ben, ik denk dat ik me laat ombouwen!” Timo: “Ik kreeg een kusje van ‘m, of was het een boer?” Marijntje: “Marleen, zag ik jou vanochtend met een neger achterop?” Elles: “Moslims en seks zijn cool!” Irene: “Doe jij iets met moslimseks?” Natasha: “Ja, ik was naar die toren in Rome!” Dana: “Oh, de toren van Pisa!” Marijntje: “Hebben jullie grote harde zakken?!” Rosemarie: “Nou Stephen, moet je niet eerst een schone onderbroek aantrekken?!” Marijntje: “Ik ben uit het kontgat!” Lian: “Op een gegeven moment zit je zo diep in ‘t kontgat dat je er niet meer uit komt.” Fieke: “Ik moet al mijn condooms kwijt, want m’n werk mag niet zien dat ik van ze steel.” Jonne: “Natas, wij zijn ook maar saai hè, wij doen het altijd maar met 1...” Natasha: “Oh?!” Jonne: “Als we Doran niet zouden hebben zou Dana nog vaker haar tieten moeten flashen.” Timo: “Ik heb al een sixpack!” Rosemarie: “Waar dan?!” Timo: “In de koelkast, Hertog Jan!” Freek: “Catharina, wanneer heb jij dan in de RvA gezeten?” Catharina: “Met jou Freek!!!” Heb jij ook een mooie oor te luister gehoord? Stuur hem naar redactie@sgsutrecht.nl of stop hem op een briefje in de oor-te-luister-box op de SGS-kamer (naast de bank) Alvast bedankt!

Start Something Jaargang 11, nummer 1

Doorgeefpen Door: Arjun Swami Persaud

roeger wilde ik altijd dokter worden. En piloot. En advocaat, vooral. Ik had ook het idee dat als ik dat echt rijk was, ik de arme zwervers op straat allemaal honderd gulden zou geven. Ik had immers genoeg, en zij helemaal niets.

oen kwam ik erachter dat je voor dokter eigenlijk NG zou moeten doen op school (al heb ik laatst begrepen dat dit voor de jonkies onder u alweer ouwemannenpraat is) dus dat werd 'm niet. Voor piloot moest je goed zijn in rekenen, en al ben ik goed met praten, ik kon niemand overtuigen dat ik kon rekenen, met m'n 5 voor Wiskunde A. Dus werd het advocaat. Maar shit, wat is Recht eigenlijk saai. Nooit over nagedacht. Wat moest ik nou? Tot op dit moment waren dat m'n doelen, en die zou ik in ieder geval nooit bereiken. Tijd voor een beetje zelfbezinning.

oen ik drie jaar na m'n middelbare school 't eindelijk eens aandurfde om naar de universiteit te gaan had ik de nodige bagage met werk en reizen. Zowaar was ik er achtergekomen dat er mensen zijn die al twintig jaar in hetzelfde magazijn werkten waar ik het na een jaar wel weer gezien had. Zij hadden toch ook dromen van rijk worden en goed zijn voor de wereld? Waarom deden zij daar niks mee? Maar ook: in veel van de landen die ik bezocht had, leefde men de hele dag op straat, hopend op een kans om net genoeg te verdienen om weer een dagje mee door te komen. Wilden zij dan geen piloot worden? Waarschijnlijk zouden ze er beter in zijn dan ik. Dat leek me niet erg eerlijk.

H M

et heeft mijn ogen geopend, in die zin dat ik me bedacht dat als je iets wilt bereiken en je een doel hebt, je er ook echt heel erg voor moet gaan. Al is het maar voor al die mensen die het ook willen maar er simpelweg de mogelijkheden niet voor hebben. isschien is het (wederom) de oude man in mij die praat, maar ik ben er denk ik achtergekomen dat mijn toekomst niet ligt in het Grote Geld (tenzij die Oudejaarstrekking gewoon een keer op mij valt, dan wel natuurlijk) maar meer in het Grote Geluk. Althans, dat is mijn níeuwe doel. Mijn studie, Culturele Antropologie, biedt verschillende perspectieven, maar je moet het wel heel slim spelen om er goed veel geld uit te slepen. In plaats daarvan leer ik veel over verschillende vormen van (on)menselijkheid over de hele wereld en wat men over de hele wereld doet om maar gelukkig te worden en hun dromen enigszins te benaderen. Het is maar voor heel weinig mensen weggelegd om precies hun dromen te verwezenlijken, en zelfs zij hebben nog genoeg om over te klagen. Daarom omarm ik alles dat ik heb en krijg en vind daar mooie dingen in. Bovendien wordt m'n fiets toch iedere maand gejat en geef ik zo'n zwerver weer twintig euro, dus helemáál verloren is m'n oude doel niet...

k geef de Doorgeefpen door aan Tito met het thema "Mijn leven had er echt héél anders uitgezien als..."

Start Something Jaargang 11, nummer 1

Colofon NieuwSGS Jaargang 11, editie 1 De NieuwSGS verschijnt 5 maal per jaar met nieuws, artikelen en mededelingen voor SGS leden en studenten van de Faculteit Sociale Wetenschappen. Daarnaast verschijnt eenmaal per week een nieuwsbrief per e-mail. Hoofdredactie: Birgit Hermsen Redactie: Sumeja Ahmic, Renée Beune, Lisa van de Boom, Caroline Hagoort, Suzanne van Hemert, Birgit Hermsen, Anoek Holthuijsen, Rosemarie Janssen, Willemijn de Jong, Nienke de Jonge, Jasper de Rijk, Fieke van Schaik, Dana Snellens, Lisa van Tetering, Wouter van der Wal. Met dank aan: Het SGS-bestuur, Arjun Swami Persaud, en Café Eigen Schuld. Lay-out: Dana Snellens Redactieadres: Langeveldgebouw, kamer E050 Heidelberglaan 1 3584 CS Utrecht Telefoon: 030-2532956 E-mail: redactie@sgsutrecht.nl Website: www.sgsutrecht.nl Bijdragen: Alles wat je op USB-stick of via de e-mail bij ons inlevert is welkom! De redactie van de NieuwSGS behoudt zich het recht voor om ingezonden stukken te weigeren, in te korten of te censureren. Oplage: Druk: Adverteren:

170 stuks Xerox HU FCJ Contactpersoon: Dana Snellens (zie SGS-bestuur)

SGS-Bestuur 2012-2013 Dagelijks Bestuur: Doran Pauka (Voorzitter) Natasha Koper (Secretaris) Jonne Vulperhorst (Penningmeester) Dana Snellens (PR-Coördinator) Parlementair Overleg Coördinatoren (Poco’s): Kiki Verheyen Itzèl Zuiker

Start Something Jaargang 11, nummer 1

De NieuwSGS is een uitgave van de StudentenGroep Sociale wetenschappen (SGS) te Utrecht. Niets uit deze uitgave mag worden gereproduceerd door middel van welk medium dan ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van SGS. © 2012 SGS Utrecht. De bij deze uitgave betrokken redactie en medewerkers aanvaarden geen aansprakelijkheid voor mogelijke gevolgen die zouden kunnen voortvloeien uit het gebruik van de in deze uitgave opgenomen informatie.

Start Something

Jaargang 11, nummer 1

18 december Kerstavond

17 december Stamkroeg @ cafe Eigen Schuld

14 december Kerstmarkt @ Maastricht alumniborrel

28 januari - 3 februari UITWISSELING!!!

16 januari Spinnen voor het goede doel

15 januari Lichtwandeling 'Trajectum Lumen'

10 januari Social7-feest ~Duo's~

8 januari IJsbeelden festival Parlo

12 december Parlo

13 december Oud & Nieuw kamerborrel

VAKANTIE & VERHUIZING

20 december KERSTDINER!!!

4 december Sinterklaasdag

3 december Stamkroeg @ cafe Eigen Schuld

SGS-Agenda

Cafe Eigen Schuld Het eetcafĂŠ op de nachtegaalstraat 29 b www.eigen-schuld.nl Stamkroeg van SGS! Om de twee weken op maandagavond vanaf 21.00 uur