Gecharmeerd door de grootse ruimte van de Tiendschuur in de Herkenrodehoeve te Opheers heeft Si Bollé een tentoonstelling gemaakt waarbij ouder werk gecombineerd wordt met de laatste productie. De klaproos of kollebloem ontstaat uit een zaadje en wat water, voedsel maa...r niet veel, klapt open, komt tevoorschijn. Pure magie is het want ze groeit op plekken waar niets anders gedijt. Broos, breekbaar, op een lang stengeltje, net een vlinder of een kleine vogel, buigend in de wind. Explosies van creativiteit en broosheid in een mechanistische wereld. Hét symbool voor de steeds overwinnende levensdrang ook, niettegenstaande de alledaagse hardheid van de wereld. Steeds opnieuw die knalrode klaprooszoen, opduikend. Sylvia Bollé is duidelijk op zoek naar het leven en heeft de klaproos, de simpele klaproos, als symbool gekozen voor haar levensvisie. ze komt er altijd op terug, vervoegt en verbuigt het onderwerp à volonté. De klaproos symboliseert het bloeiende optimisme, gekleurd soms fel rood met een zwart hart, aanwezig waar men haar niet verwacht. Ze duikt op in verschillende artistieke gedaanten, soms realistisch, soms herleid tot een vluchtige schematische voorstelling zoals gezien vanuit een rijdende auto of fiets. In de eerste wereldoorlog verschenen en bloeiden de klaprozen massaal op de door granaten
omgewoelde en vervuilde akkers. Men dacht dat klaprozentevoorschijn kwamen op de akkers waar bloed van gesneuvelde soldaten had gevloeid. John McCrae tilde de simpele klaproos door zijn gedicht In Flanders’ Fields tot mythische hoogte. In tegenstelling tot de Flowers van Andy Warhol symboliseren Bollé’s poppies niet de dood, maar celebreren zij het leven in al haar gedaanten, het zijn geen afgesneden bloemen stervend op stengel in een boeket, maar blije bloemen die je melden “hier zijn we, kijk naar ons maar pluk ons niet. Kijk hoe mooi we zijn in onze felle kleuren waarmee wij kunnen toveren en je een boodschap van liefde doorgeven”. Liefde als transformatie over de dood heen, van naaldje tot draadje, van zaadje tot bloem. Het leven gaat verder, het stopt nooit. Als de bloemsteel te voorschijn komt staat hij rechtop. Na een poosje lijkt het of het gewicht van de knop te zwaar wordt, maar ‘s namiddag recht de steel zichen dat is het teken dat de bloem zich de volgende dag zal openen. In elk zaaddoosje zitten honderden zaadjes die zich in het rond verspreiden. Indien de zaden te diep onder de aarde geraken, kunnen deze daar nog ruim vijftig jaar kiemkrachtig blijven. Bij regenweer klapt de bloem dicht, vandaar de naam klaproos. De hoge omsloten ruimte van de Tiendschuur leent zich wonderwel tot het tonen van Bollé’s werk, niet alleen de figuratieve grotere en kleinere schilderijen, de Onvoltooide Symfonieën die helemaal links bij het binnentreden een hele muur dwarrelend tot leven brengen vanuit de diepe duisternis, maar ook de grote abstracte werken die door hun warme kleuren onmiddellijk de dialoog aangaan met de Siena-bruine bakstenen muren van de schuur.