2 minute read
De Oogappel vroeger & nu
De Oogappel vroeger & nu
Veertig jaar geleden zag de dienst voor onthaalouders (nu De Oogappel) het licht in onze gemeente. We duiken met oprichtster Magda Moons in het verleden en praten met onthaalmoeder Inneke over het heden.
MAGDA MOONS
Hoe startte het verhaal van de dienst?
Magda: “In 1979 ging ik aan de slag bij het OCMW. Er bestond nog geen officiële kinderopvang in onze gemeente. Ik moest uitzoeken of er nood aan was, en of ouders de voorkeur gaven aan een kribbe of een onthaalouder. De enquête sprak boekdelen: de overgrote meerderheid verkoos het tweede. Dus gingen we op zoek naar onthaalmoeders, onder andere via advertenties in streekkranten en door te praten op vrouwenverenigingen.”
Ging de bal snel aan het rollen?
Magda: “Absoluut! We begonnen met tien onthaalouders en ongeveer twintig kinderen. Mijn begeleiding nam toen een halftijdse job in beslag. Dat evolueerde al snel naar een voltijdse. Ik bezocht onthaalmoeders, coördineerde aanvragen en trad als aanspreekpunt op. Een fantastische en zinvolle job die ik twaalf jaar met hart en ziel heb gedaan.”
Welke voorwaarden golden er indertijd?
Magda: “Een onthaalouder mocht maximaal drie voltijdse of zes halftijdse plaatsingen hebben om de kinderen optimaal op te vangen. Ik deed regelmatig huisbezoeken waarover ik verslag uitbracht. Ook het NWK, nu Kind en Gezin, bracht onaangekondigd bezoeken. Onthaalmoeders moesten een bewijs van goed gedrag en zeden hebben, en werden medisch gecheckt om tbc uit te sluiten. We gingen ook de gezinssituatie na en inspecteerden de woning.”
Wat kregen de onthaalouders ervoor in ruil?
Magda: “Ze werden rechtstreeks betaald door de dienst, waren goed verzekerd en kregen basismateriaal. We gaven ook al vormingsavonden, en de onthaalmoeders konden met vragen of problemen terecht bij de dienst. De grootste ‘verloning’? De band met de kindjes en het vertrouwen van de ouders. Aan een warm en gezellig nest met veel persoonlijke aandacht kan een kribbe niet tippen.”
Hoe kwam er een einde aan jouw ‘oogappel-avontuur’?
Magda: “Ik moest op een gegeven moment kiezen tussen de kindjes en de oudjes (lacht), en maakte de overstap naar de dienst rusthuis. Maar ik kijk tevreden terug op de dienstverlening die ik van niets uit de grond heb gestampt.”
INNEKE VAN SAN
Waarom ben jij onthaalmoeder geworden?
Inneke: “Ik was van jongs af aan verzot op kinderen, en stemde er zelfs mijn studies op af: voeding-verzorging en daarna kinderverzorging. Bovendien wou ik graag thuis zijn voor mijn eigen kinderen: twee zonen van elf en acht, en een dochter van vier. In 2020 ben ik tien jaar onthaalmoeder en ik doe het nog altijd met evenveel plezier. De kinderen zien groeien, er fijne momenten mee beleven, de waardering van de ouders, … je krijgt er ontzettend veel voor terug.”
Tips voor potentiële onthaalhouders?
Inneke: “Je moet een hart voor kinderen hebben, over voldoende ruimte beschikken en véél geduld. Erger je je aan rommel en drukte? Dan begin je er beter niet aan. Er komt ook veel administratie en regelgeving aan te pas. Gelukkig worden we goed begeleid door De Oogappel en krijgen we regelmatig vormingen. Voor deze job moet je echt in de wieg gelegd zijn, maar er gaat niets boven die gloriemomenten meemaken.”
Ook onthaalouder worden? Vandaag werken de diensten van Puurs en Sint-Amands samen. Ze vangen zo’n 250 kinderen per dag op. Wil je jouw hart en nest openstellen voor onze bengels? Vraag gerust naar de voorwaarden en mogelijkheden om bij De Oogappel aan de slag te gaan. Bel 03 203 27 00 of mail naar info@puursam.be.
