BURGULU SAÇ İLE ANKA
Yazan Alev Topal Resimleyen Müjde Başkale Yayına Hazırlayan Gülşah Özdemir Koryürek Grafik Uygulama Faris Kasioğlu Danışman Klinik Psikolog Görkem Demirdöğer Güller Basım ve yayın hakları İstanbul Koruyucu Aile Derneği’ne aittir. Yazarının ve yayıncının izni olmaksızın, hiçbir yolla, bu kitabın içeriğinin tamamı ya da bir bölümü yeniden üretilemez ve dağıtılamaz. 1. Basım / Mayıs 2017 ISBN Numarası: 978-605-82500-0-0 Baskı ve Cilt Altan Basım 100. Yıl Mh. Matbaacılar Sit. No:222 Bağcılar- İstanbul www.altanbasim.com / Sertifika Numarası:11968 İstanbul Koruyucu Aile Derneği Mimar Sinan Mh. Uncular Cd. İmam Nasır Sk. NO 20/3 Üsküdar- İstanbul Telefon 0 216 999 98 42 Sertifika Numarası: 35134 www. istanbulkoruyucuaile.org.tr facebook/ istanbulkoruyucuailedernegi / @ISTKoruyucuAile
“Bu kitap Sivil Düşün AB Programı kapsamında Avrupa Birliği desteği ile hazırlanmıştır. Bu kitabın içeriğinin sorumluluğu tamamıyla İstanbul Koruyucu Aile Derneğine aittir ve AB’nin görüşlerini yansıtmamaktadır.”
Yeryüzündeki tüm çocuklar için...
Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde… Develer tellal iken, pireler berber iken, ben anamın beşiğini tıngır mıngır sallar iken...
Memleketin birinde saçları kıvır kıvır kıvırcık, gözleri boncuk boncuk olan bir kadın yaşarmış. Adı; Burgulu Saç’mış. Burgulu Saç, işine gitmek için her gün erkenden kalkar, kahvaltısını edip hazırlanır ve yola çıkarmış. Yolda gördüklerine, iş arkadaşlarına, dostlarına her zaman gülümsermiş.
Burgulu Saç çok mutlu biriymiş. Her şeyi varmış: Evi, arkadaşları, işi, sevdikleri ve onu sevenler... Ama bazen gözleri dalıp gidermiş uzaklara... Kimseyle konuşmak istemezmiş. Sanki gökyüzünü dinlermiş.
İşte bu anlarda çok uzaklardan gelen bir ses duyarmış. Şarkı söyleyen bir ses... Burgulu Saç, sesin nereden geldiğini anlamaya çalışırmış.
Ondan başka kimse bu sesi duymazmış. Ses, neşeyle yanına çağırırmış onu.
Burgulu Saç zamanla bu sese alışmış. Alışmış ve çok sevmiş. Sesi duyamadığı zamanlarda boncuk boncuk gözleri hüzünle bakarmış ve hep o sesi duymak istermiş.
Bir gün Burgulu Saç sesin sahibini bulmak için yola çıkmaya karar vermiş. Onu nasıl bulacağını sormak için Bilge Hatun’a gidecekmiş. Çünkü sadece Bilge Hatun onun derdine derman olabilirmiş...
Az gitmiş, uz gitmiş, dere tepe düz gitmiş. Kaf dağının eteklerine gelmiş. Ağaçlarında türlü türlü yemişlerin olduğu, birbirinden güzel çiçeklerin açtığı bir bahçeye varmış.
Bahçenin içindeki evden uzun, beyaz saçları olan bir kadın seslenmiş: “Ben de seni bekliyordum. Lütfen içeri gel.”
Beyaz saçlı kadın, Bilge Hatunmuş. İnsanların dertlerini dinler, derman olurmuş. Burgulu Saç, ona duyduğu sesten söz etmiş. Sesi duyunca kendini daha mutlu hissettiğini, duymadığında ise üzüldüğünü, içinde kocaman bir boşluk hissettiğini söylemiş.
Bilge Hatun “Biliyorum.” Demiş. “Yeryüzündeki kimi canlılar birbirlerine görünmeyen bağlarla bağlıdırlar. Sen de bağlı olduğun kişinin sesini duyuyorsun. Bu sesi fark ettiğinde görünmez bağlar harekete geçer. Seni, bağlı olduğun kişiyi bulmaya yönlendirir. Sesin sahibi dağın ardında seni bekliyor. Bir süredir o da senin sesini duyuyor.” “Aradığım sesin kime ait olduğunu nasıl anlayacağım?” Diye sormuş Burgulu Saç. “Gözlerinden, sesinden anlayacaksın. O da gördüğü anda seni tanıyacak. Hiç korkma...” demiş Bilge Hatun. “Sen yoluna devam et. Bu dağın ardında tıpkı bu bahçe, bu ev gibi bir yer göreceksin. Sesin sahibi orada bekliyor seni.”
Burgulu Saç, Bilge Hatun’a teşekkür edip yola koyulmuş. Bir süre sonra karşına Bilge Hatun’un söylediği gibi bir yer çıkmış. Bahçedeki rengarenk çiçeklerin arasında çocuklar koşup oynuyormuş. Her taraftan insana mutluluk veren çocuk sesleri duyuluyormuş. Neşesi yerine gelmiş Burgulu Saç’ın. Gülümseyerek bahçeye girmiş.
Çocuklar neşe içinde şarkılarını söylüyorlarmış. Burgulu saç durup çocukların şarkılarını dinlemiş. Çocukların şarkıları çok güzelmiş ama arada tanıdık bir ses, tanıdık bir şarkı duyduğunu fark etmiş. Sesin nereden geldiğini bulmak için etrafına bakınmış.
Bahçenin uzak bir köşesinde çiçek toplayan bir kız çocuğu görmüş. Kızın arkası dönükmüş. Burgulu Saç o kıza doğru yürümeye başlamış.
Çiçek toplayan kız yavaşça yerinden doğrulmuş ve O’na doğru dönmüş. Birbirlerini gördükleri anda ikisi de aralarındaki görünmez bağı anlamışlar. Küçük kız şarkısını mırıldanmayı bırakmış ve elindeki çiçek demetini Burgulu Saç’a uzatmış: “Beklediğim sensin” demiş. “Benim adım Anka.”
Burgulu Saç gülümsemiş küçük kıza, “Benim aradığım da sensin” demiş gülümseyerek. Uzun uzun bakmışlar birbirlerine sevgiyle... Küçük Anka, Burgulu Saç’ı öperken usulca fısıldamış kulağına: “Artık şarkımızı birlikte söyleyeceğiz, değil mi?”
Burgulu Saç sıkıca sarılmış Anka’ya: “Artık tüm şarkıları birlikte söyleyeceğiz. Her gün gülümseyerek bakacağız birbirimize... Hatta yan yana olmasak bile... Sen şarkımızı söylediğinde ben dünyanın en uzak köşesinde bile olsam duyarım seni. Sen de beni..’’ demiş.
Anka, gülümsemiş. “O şarkı yüreklerimizin şarkısı, biliyorum,’’ demiş.