Mooi portret Edward Sturing

Voetballiefhebbers ruiken niets liever dan vers gemaaid gras. Maar bij Vitesse-icoon Edward Sturing staat de geur van de Veluwse bossen minstens op gelijke hoogte. “Als ik ’s ochtends van Eerbeek naar Papendal fiets, zie ik van alles: zwijnen, vogels, herten. Er is geen betere manier om de dag te beginnen.”

Tekst: Rik Booltink – Fotografie: Dies Goorman

Verbonden met voetbal en natuur

‘Een paar dagen niet in de bossen gefietst? Dan voel ik me slecht’ In een tijd waarin Vitesse in handen is van een buitenlandse oligarch zorgt Edward Sturing ervoor dat de club herkenbaar blijft voor zijn achterban. Al sinds 1987 is hij, enkele kortstondige avonturen daargelaten, verbonden aan de Arnhemse club. Eerst als voetballer, later in diverse staffuncties. Hij staat te boek als cultuurbewaker, zoals dat in de vluchtige voetbalwereld vaak heet. Een zelfde sterke verbondenheid als met het geel-zwart van Vitesse voelt hij met de Gelderse natuur. Hij brengt graag tijd door in het bos. Hardlopen, fietsen, wandelen, mountainbiken − het maakt hem niet uit. “Ik ben ongelooflijk blij dat ik op de Veluwe woon. Met name de wisseling tussen de seizoenen in de bossen vind ik prachtig.”

Prachtig uitzicht

Samen met zijn vrouw trekt hij er aan het einde van de dag regelmatig op uit. Vooral de Loenermark heeft hun hart gestolen. “Ben je aan het wandelen, sta je ineens oog in oog met vijf herten. Laatst zagen we ook een das oversteken”, zegt hij. “Sommige mensen hebben de neiging om na verloop van tijd de ogen te sluiten voor al het moois in de omgeving. Wij beseffen telkens weer hoe bijzonder het hier is.”

‘Ongelooflijk blij dat ik op de Veluwe woon’

Verbonden

portret Mooi

Zijn favoriete plek op het natuurterrein is een zitbank op een hoger gelegen gedeelte tussen de heide. Onderweg van Vitesse’s trainingscomplex op Papendal naar zijn huis in Eerbeek, fietst hij er weleens heen. Ook zijn hardlooproute gaat erlangs. “Je hebt er een prachtig uitzicht over de Loenermark. Helemaal mooi is het als de schaapskudde voorbijtrekt. Pas nog heb ik met de schaapsherder staan praten over zijn werk. Ik noem dit weleens gekscherend ‘mijn’ bankje.”

Natuur bewaken

Het werk van GLK waardeert hij zeer. “Het is cruciaal dat een organisatie zich inzet om kwaliteit van de natuur te bewaken. In Nederland wordt het alsmaar drukker. Dat mag nooit ten koste gaan van de natuur. Persoonlijk merk ik hoezeer ik de natuur nodig heb. Als ik een paar dagen niet door de bossen heb gefietst of gelopen, merk ik dat aan mijn lichaam. Dan voel ik me slecht.” Twee jaar werkte Sturing als assistent-trainer in Turkije. “Daar woonde ik in Ankara, de grote hoofdstad waar het nooit rustig is. Ik vergeet nooit meer het moment waarop ik weer thuiskwam. Ik ben meteen gaan hardlopen in het bos, in de motregen. Een geweldige ervaring en ik dacht alleen maar: hè hè, eindelijk weer thuis.”

www.glk.nl/loenermark