Geplande esthetische zorg

Het komt vaker voor dat mensen naar het buitenland gaan voor een bepaalde esthetische behandeling, omdat je die daar makkelijker en goedkoper kan rege len. Turkije is bijvoorbeeld een veelgekozen bestemming voor haartransplantaties, correcties …

Maar ook Tunesië, Oost-Europa en Azië

Wordt geplande esthetische zorg in het nooit terugbedoor je ziekenfonds. Niet in het buitenland, maar ook nooit in België. Je betaalt de behandeling volledig uit eigen zak. Waarom? Een esthetische ingreep is niet medisch noodzakelijk, je kan er geen toestemming voor krijgen van de adviserend-arts.

Neem toch altijd vooraf contact op met je ziekenfonds als je zo’n esthetische ingreep of behandeling in het buitenland plant.

Naar het buitenland voor een esthetische behandeling, een goed idee?

Het is aantrekkelijk. Vooral omdat behandelingen vaak goedkoper zijn over de grenzen. Maar artsen maken zich zorgen over het stijgende aantal patiënten dat terugkeert met complicaties.

Het is niet overal even veilig, al hangt veel af van het land waar je heen gaat: ga je in Duitsland of het Verenigd Koninkrijk bijvoorbeeld naar een erkende specialist, dan zal dat wellicht geen probleem zijn. Ook in Thailand of Turkije bijvoorbeeld kan je goede dokters vinden. Maar de kans dat je terechtkomt bij een dokter of kliniek zonder de juiste kennis of vaardigheden, is groter.

Tips:

• Praat vooraf met je huisarts of een specialist in België. Die kan je misschien een goede en veilige collega in het buitenland aanraden.

• Informeer je goed over de juiste kostprijs en eventuele extra’s.

• Zorg dat je alle correcte info hebt over de mogelijke risico’s van je ingreep.

Van droomtanden naar nachtmerriegebit

Alana Boone (23) reisde naar Turkije voor een tandbehandeling, maar die ging mis. “Ik zag filmpjes over klinieken die je goedkoop een stralend gebit beloven”, vertelt ze. Eenmaal daar startte de behandeling snel, maar niet pijnloos. “Omdat ik zo veel pijn had, kreeg ik het advies om sommige tanden te ontzenuwen. Eerst ging het om 2 tanden, uiteindelijk werden het er 18.”

Maar thuis blijft Alana pijn hebben. Een Belgische tandarts bevestigt dat de ingreep grondig fout ging. “Mijn tanden zijn ontzenuwd op een manier die hier al meer dan 70 jaar niet meer gebruikt wordt. Bovendien is het mislukt en liggen mijn tandzenuwen bloot.”

Een tandarts in België vinden die wil helpen, is moeilijk. “Niemand weet welke tanden ontzenuwd zijn. De tandkliniek in Turkije zwijgt. Daardoor kunnen tandartsen de schade moeilijk inschatten.” 2 jaar later heeft Alana nog dagelijks helse pijn. “Mijn kronen verslijten, ik heb blazen in mijn mond en zinderende tandpijn. Medicatie helpt niet.”

Ook mentaal eist de mislukte ingreep zijn tol. En er is de financiële onzekerheid. De prijs voor een herstelbehandeling?

Minstens 28 000 euro. Maar omdat het een esthetische ingreep is, wordt die niet terugbetaald. “Ik ben jong en kan niet zomaar dat geld neertellen. Al mijn spaarcenten gaan naar mijn mond.”

Alana waarschuwt voor het frauduleuze tandtoerisme. “Laat je niet misleiden door praatjes. Als het te mooi lijkt om waar te zijn, is het dat ook. Raadpleeg eerst een Belgische arts als je een buitenlandse behandeling overweegt. Als ik dezelfde ingreep in België had laten uitvoeren, had het me uiteindelijk minder gekost.”

Scan de QR-code en lees het volledige verhaal van Alana op www.solidaris.be/blog.

Hugo woont in een woonzorgcentrum in Berchem. Daar verblijft hij op een speciale afdeling voor personen met dementie. Een hele aanpassing voor hem én zijn familie. “Papa woonde thuis niet meer veilig.”

Hugo (86) is een rasechte Antwerpenaar. Hij woonde er bijna heel zijn leven en kent de stad als geen ander. Maar door zijn dementie kan hij niet meer thuis wonen. Hij verblijft nu in een woonzorgcentrum net buiten de stad. “Een beetje tegen mijn zin”, zegt zijn dochter Danielle (60). “Maar het kon niet anders. Zijn thuissituatie was niet langer veilig voor hem.”

“De verhuis was voor mij een grote verandering”, vult Hugo aan. “Ik ging al eens graag een pintje drinken of bridge spelen. En dat kan nu jammer genoeg niet meer. Ik mis de stad.”

DEMENTIE: DE 1STE SIGNALEN

Zo’n 10 jaar geleden doken de 1ste symptomen van dementie bij Hugo op. “Mijn zus en ik voelden dat er iets niet klopte”, zegt Danielle. Hij had altijd bepaalde ideeën en principes. Plots gooide hij die overboord.”

“Hij kreeg het moeilijk met tijd en ruimte. Hij leefde ‘s nachts en sliep overdag. Hij was verward, gooide belangrijke papieren weg en begon soms ook te liegen. Vaak over kleine dingen. En voor ons deed hij alsof er niets aan de hand was.”

“We dachten toen niet meteen aan dementie. Maar achteraf vielen de puzzelstukjes in elkaar. Tijdens de coronaperiode ging hij erg achteruit en stelden de dokters dementie in een vergevorderd stadium vast.”

Danielle Is Mantelzorger

Door zijn dementie is Hugo niet meer in staat om voor zichzelf te zorgen. Dat gaat van dagelijkse taken tot zorg en administratie. Het woonzorgcentrum en zijn dochters hebben dat van hem overgenomen.

“Mijn 2 dochters? Dat zijn mijn grootste schatten. Ik weet dat ze het goed voorhebben met mij en dat ze goed voor mij