TABOE

De hele tijd een beetje in je broek plassen. Of veel. Incontinentie is een gênant probleem. Het kan je hele leven op zijn kop zetten. Gepensioneerd huisarts Rudy Van Giel (70) kreeg ermee te maken na de behandeling van prostaatkanker. “Iedere slok die ik dronk, liep er onderaan weer uit.”

“IK VOELDE ME EEN VERGIET”

Dokter Rudy Van Giel was 40 jaar lang huisarts in Gent. Hij was nog maar pas met pensioen of hij werd zelf patiënt. “Bij een controleonderzoek ontdekte een collega dat mijn PSA-waarden verhoogd waren. Als je veel van deze stof in je bloed hebt, kan dat wijzen op kanker, maar niet noodzakelijk. Toch zag het er bij elke raadpleging slechter uit. Ik bleek een agressieve prostaatkanker te hebben. Hoewel ik me kerngezond voelde, had ik zonder behandeling nog maar een jaar te leven.”

PROSTAATKANKER

“Het goede nieuws? De kanker was nog niet uitgezaaid. Chemo- of radiotherapie had ik niet nodig, een operatie zou volstaan. Mijn prostaat werd weggenomen. Ik was snel weer thuis en voelde me goed. Alleen, ik verloor de hele tijd urine. De 1ste dagen of weken na een operatie is dat normaal, wist ik.”

Urineverlies of incontinentie komt veel voor. Geschat wordt dat 1 op 20 mensen er last van heeft. Er bestaan veel soorten incontinentie. Soms kan je blaas de druk niet aan als je moet hoesten of niezen. Soms voel je niet dat je moet plassen als je blaas vol is. Soms kan je blaas helemaal niets ophouden.

Rudy kreeg te maken met die laatste soort: continu urineverlies. En het hield niet op. “Ik voelde me net een vergiet. Iedere slok die ik dronk, liep er onderaan gewoon weer uit, zonder dat ik er controle over had. Liters! Een kraantje dat bleef openstaan.”

“EEN KUNSTMATIGE BLAASSLUITSPIER BLEEK DE OPLOSSING”

PERSOONLIJKE LOCKDOWN

“Ik kon niet zitten, niet knuffelen, niet naar buiten gaan. Eén keer zijn we met de trein naar een tentoonstelling gegaan. Ik had 3 luiers over elkaar aangetrokken. En toch ben ik nat aangekomen. Dan zak je door de grond van schaamte. Ik verloor alle moed. Is dit nu mijn leven?”

“Mijn incontinentie was uitzonderlijk”, zegt Rudy. Bovendien was er meer dan een jaar lang geen oplossing in zicht. Rudy noemt het zijn persoonlijke lockdown. Uiteindelijk kozen de dokters voor een kunstsfincter. Dat is een kunstmatige sluitspier die de plasbuis afsluit, zodat je geen urine meer verliest. In de balzak plaatst de chirurg een pompje. Wil je plassen, dan open je de plasbuis door in het pompje te knijpen.

RUDY’S INCONTINENTIE IN CIJFERS

423

DAGEN INCONTINENT

3266

LUIERS

885

HUILEN VAN GELUK

“De kans dat de operatie zou slagen was 80 % volgens de dokters, slechts 56 % volgens Google. Maar ik had geen andere optie.”

Toen de uroloog 6 weken later de sfincter in gang zette, werkte hij gelukkig metéén. “‘Sta maar recht’, zei de prof. Ik durfde niet goed. ‘Ik ga het hier nat maken’, zei ik. Maar nee, het lukte! Geen druppels, geen lekken, niets!”

“Mijn man en ik huilden van geluk. Thuis mochten alle luiers, dweilen en doeken weg. Ik was na meer

dan 400 dagen nog eens proper en droog. Ik mocht weer zorgeloos naar buiten. Die dag, 2 november 2020, vergeet ik nooit.”

TABOE ONDER MANNEN

Over zijn ervaringen met prostaatkanker en incontinentie schreef Rudy een boek. Vooral incontinentie blijft een groot taboe, vindt hij. “Toen ik als huisarts begon in de jaren 80 waren er veel onderwerpen onbespreekbaar. Maar naar het einde toe kenden mijn patiënten me als een heel open dokter. Ze wisten dat ik homo was, dat was geen taboe. En tóch werd er over incontinentie niet gesproken.”

“Vrouwen praten makkelijker over intieme zaken. Als een vrouw een borst verliest, raakt dat haar diep, maar zij praat daar wel over. Als een man incontinent of impotent wordt, is het alsof zijn wereld instort. Het mannelijke ego staat hier in de weg.”

“Sinds ik mijn boek heb uitgebracht, kreeg ik al veel telefoontjes en mails van lotgenoten. Patiënten van vroeger spreken me nu aan over wat zij hebben meegemaakt.”

“Zelf praat ik er open over. Ik moést wel. Ik voelde me veiliger als

“ZE WISTEN DAT IK HOMO WAS, DAT WAS GEEN TABOE. EN TÓCH WERD OVER INCONTINENTIE NIET GESPROKEN”

KOSTPRIJS?

Wie last heeft van urineverlies krijgt er vaak een stevige factuur bovenop. Ook Rudy gaf meer dan 3000 euro uit aan incontinentiemateriaal.

Tip: kijk na of je recht hebt op een terugbetaling op www.solidaris.be/ terugbetaling-incontinentiemateriaal. Er zijn 2 soorten terugbetaling: • een ‘groot forfait’ van 532,37 euro per jaar voor wie thuis woont en zwaar zorgbehoevend is • een ‘klein forfait’ van 173,76 euro per jaar voor wie geen recht heeft op het groot forfait, maar wel aan onbehandelbare incontinentie lijdt. Als lid van Solidaris Antwerpen krijg je 35 % korting op incontinentiemateriaal besteld via ons ziekenfonds of Zorg&Meer. Daarnaast komen sommige steden en gemeenten tegemoet in de kostprijs van bijvoorbeeld extra vuilniszakken.

Teken de petitie

Solidaris wil een betere terugbetaling van incontinentiemateriaal voor méér patiënten. We onderzoeken volop wat we zelf kunnen doen en hoe we de wettelijke terugbetalingen kunnen uitbreiden.

Teken de petitie om deze oproep te steunen: www.solidaris.be/petitie. iedereen het wist. Als je omgeving weet dat je incontinent bent, dat je een lek kan hebben, kijkt niemand je scheef aan als je je even moet verontschuldigen.”

“Als patiënt heb ik ook gemerkt dat expertise over incontinentie moeilijk bij de patiënten geraakt. Geen kwaad woord over de fantastische zorg die ik gekregen heb. Maar dat er een zelfhulpgroep en hulpmiddelen zijn, heb ik zelf moeten ontdekken. Het is moeilijk om de juiste info te vinden.”

WIN

HET BOEK ‘KANKEREN, EEN ARTS WORDT PATIËNT’

Wij mogen 3 exemplaren van dokter Rudy’s boek weggeven. Stuur vóór 31 juli 2022 een mailtje naar s-magazine@ solidaris.be en vertel ons waarom jij het boek wil.