4 minute read
S-INFO
by Solidaris
ANNEMIE VERWIMP
KLINISCH NEUROPSYCHOLOOG
De ziekte van Parkinson is ongeneeslijk. Ze ontwikkelt zich geleidelijk en heeft een impact op je hele persoon. Al uit de ziekte zich bij iedereen anders. Een kijk in de wereld van parkinson met neuropsycholoog Annemie Verwimp.
HELE LICHAAM
De ziekte van Parkinson is een neurodegeneratieve aandoening: een ziekte van het zenuwstelsel waarbij in de loop van de jaren zenuwcellen afsterven. Parkinson tast niet alleen je beweging en motoriek aan, maar heeft ook een impact op je hele lichaam en functioneren.
MET DE BIBBER VOOR PARKINSON?
De symptomen die je ondervindt bij de ziekte van Parkinson komen door een daling van de dopamineproductie. Dopamine is een stof die essentieel is voor beweging en stressregulatie. Door het tekort aan deze stof geven je hersencellen steeds minder goed signalen door en kan je moeilijkheden krijgen in beweging, denken en gedrag. Maar ook de werking van andere organen kan worden aangetast.
2DE MEEST VOORKOMENDE NEUROLOGISCHE ZIEKTE
Bekende klachten waaraan je parkinson herkent, zijn traagheid, stijfheid en beven. Maar parkinson geeft ook problemen die minder opvallen. Bijvoorbeeld trager denken, een verminderd geheugen, moeizaam planmatig handelen, lusteloosheid, slaapstoornissen, pijn of een veranderde spijsvertering. Bij de meeste mensen komt de ziekte pas tot uiting tussen 50 en 70 jaar.
“Parkinson is de 2de meest voorkomende neurologische aandoening na de ziekte van Alzheimer. Bovendien is het de snelst groeiende. Veel mensen kennen het beeld van de trillende handen, maar de ziekte kan zich op verschillende manieren uiten. Geen 2 patiënten met parkinson zijn dezelfde”, legt neuropsycholoog Annemie Verwimp (ZNA) uit.
ALARMBELLEN NA 10 JAAR
“Parkinson is een traag proces. De ziekte sluimert en komt pas jaren later duidelijker naar boven. Veel uiterlijke symptomen zijn motorisch. Trager worden, frequent vallen, instabiliteit, algemene stijfheid, moeilijk op gang komen of spraakproblemen kunnen alarmbellen zijn. Al link je die zelf meestal niet meteen aan parkinson.”
“Vaak is de ziekte al 10 tot 15 jaar zónder opvallende symptomen aanwezig. Ook niet-motorische symptomen, zoals slik- of seksuele stoornissen, kunnen aanwijzingen zijn voor deze aandoening.”
HARDE DIAGNOSE
“Meestal voelen mensen wel dat er iets mis is, maar weten ze niet precies wat. Iemand die al heel lang last heeft van bijvoorbeeld een trage spijsvertering, denkt niet direct aan parkinson. Meestal vallen pas na de diagnose de puzzelstukjes op hun plaats. Je gaat het best eerst langs bij je huisarts. Daarna volgen een volledig onderzoek en de juiste diagnose door een neuroloog”, zegt Annemie.
“Horen dat je parkinson hebt, komt hard aan. Het is een bedreiging voor je zelfbeeld, je persoonlijkheid en ook je toekomst. Daarom raad ik altijd aan om niet te veel op te zoeken via het internet en Google, want je wordt overstelpt met allerlei informatie. En zoals gezegd: geen 2 patiënten met de ziekte van Parkinson lijken volledig op elkaar.”
SLECHT LOTJE: NIET TE GENEZEN
“Je kan parkinson niet voorkomen of genezen. Waarom iemand de ziekte ontwikkelt, blijft onduidelijk. Al zijn de wetenschappelijke inzichten de laatste jaren sterk toegenomen. Maar het blijft een slecht lotje dat je trekt. En ook je omgeving kan een belangrijke rol spelen in de ontwikkeling van parkinson. Denk aan blootstelling aan toxische stoffen, voeding … In ongeveer 10 % van de gevallen is de aandoening erfelijk”, gaat Annemie verder.
“Omdat de ziekte zich op veel manieren uit, bestaan er verschillende behandelingen. Elke behandeling wordt ingezet op maat van de patiënt. De bekendste en meest gebruikte therapie is medicatie die vooral de motorische symptomen onder controle houdt. Daarnaast kunnen kinesitherapie, ergotherapie, logopedie of psychotherapie helpen.”
“Er bestaan ook meer ingrijpende behandelingen, zoals het plaatsen van elektrodes in de hersenen of het inplanten van een medicatiepomp. Deze opties bespreken we vooral bij jongere patiënten die chronisch medicatie gebruiken en negatieve bijwerkingen ondervinden van deze medicatie.”
JE LEVEN BLIJVEN LEIDEN
“Het is enorm belangrijk dat mensen zoveel mogelijk hun zelfstandigheid behouden. Het leven dat ze leiden dus zo goed mogelijk kunnen verderzetten. Dat is het beste voor je lichaam en geest. Mensen moeten na de diagnose niet in een ‘ziekenrol’ kruipen, maar net datgene doen wat ze wél nog kunnen.”
“De ene persoon is natuurlijk de andere niet. Iedereen gaat anders om met de ziekte. Soms moet je op zoek gaan naar alternatieven. Wat minder lang bewegen, een andere sport kiezen, hulpmiddelen inschakelen … Maar blijven bewegen is belangrijk, net zoals zorgen voor jezelf én je partner. Fysiek, maar ook emotioneel. Te vaak vloeit een liefdesrelatie over in een zorgrelatie. Voor elkaar zorgen is goed, maar laat dat niet het enige zijn dat jullie verbindt.”
