Το νησί της Σπιναλόγκα και η ευρύτερη περιοχή γύρω από αυτό είναι ιδιαιτέρως φορτισμένα με το αίσθημα της εγκατάλειψης και του κοινωνικού αποκλεισμού και συνδέεται άμεσα με μια ασθένεια, τρομακτική για τις παλιότερες γενιές, την ασθένεια της λέπρας.
Αντικείμενο της παρακάτω διπλωματικής είναι η διαστολή της μνήμης της Σπιναλόγκα σε γεωγραφική κλίμακα. Με σκοπό τη μνημονική ενίσχυση, δομήθηκε μια ιδιαίτερη μεθοδολογία, κατά την οποία η ίδια η κάτοψη της Σπιναλόγκα λειτουργεί ως εργαλείο.
Οι τελικές παρεμβάσεις-προτάσεις είναι αφενός μια αναφορά στο Νησί και αφετέρου αποτελούν αυτοτελείς τοπιακές διαμορφώσεις που λειτουργούν στο συνολό τους ως ένα στάδιο μύησης πριν την επίσκεψη στη Σπιναλόγκα. Δεν πρόκειται για μια γραμμίκη αφήγηση, αντιθέτως ο εκάστοτε επισκέπτης τυγχάνει σε αυτές.
Έτσι αυτές οι ετεροτοπίες αναγκάζουν τον επισκέπτη να αισθανθεί ανοίκεια και να αντιληφθεί ότι κάτι ιδιαίετρο συμβαίνει, να νιώσω την ίδια την επιρροή του Νησιού.
