KÜRESEL ÝÇ SAVAÞ GÜÇLERÝNÝN DURUMU
P
roletarya ile burjuvazi arasýnda, tüm yeryüzünü kaplayan, toplumu boydan boya bir çatýþma alanýna çeviren küresel iç savaþ, her geçen gün biraz daha þiddetleniyor, yoðunlaþýyor. Sýnýf savaþýmý, kendi sonucuna doðru, önlenemez bir güçle ilerliyor. Proletarya ile burjuvazi arasýndaki sýnýf savaþýmý tek biçim altýnda gerçekleþmiyor. Sýnýf savaþýmýnýn son derece zengin ve çeþitli biçimleri var. Bir taraftan kapitalist dünyada olan ve çeþitli biçimler altýnda süren sýnýf savaþýmý; diðer taraftan sosyalizmle kapitalizm arasýnda devam eden, karþýt toplumsal sistemler arasýndaki savaþ. Ýki ayrý dünya, iki farklý toplumsal sistem arasýndaki savaþ da öz olarak sýnýf savaþýmýdýr. Sýnýflarýn evrensel varlýk koþullarýna baðlý bir savaþtýr. Ve bu koþullar varoldukça, sürecek bir savaþtýr. Kapitalist toplumu sarsan sýnýf savaþýmý, kapitalizme egemen olan ekonomik yasalarýn kaçýnýlmaz sonucudur. Bu yasalarýn da temelinde kapitalist üretim biçimi var. Kapitalist üretim biçimi, geliþmesine baðlý olarak çok sayýda ücretli emekçiyi bir araya getirir. Ýþçiler hem niceliksel olarak artar, hem de bir arada toplanýrlar. Ücretli emekçilerin sayýsýnýn artýþýyla birlikte baþkaldýrýlarý da artmaya baþlar. Bununla birlikte burjuvazinin karþý saldýrýsý ve karþý baskýsý da artar. Her þey, gün gibi açýk: Kapitalist üretim, ücretli emeðe dayanarak varolabilir. Sayýlarý devamlý artan bir ücretliler ordusuyla iþ görür. Kendisini yýkacak olan bir gücü oluþturmakla kalmaz; ayný zamanda bu gücü bir araya getirir, eðitir, örgütler ve
ayaklanmalara iter. Sonra da bu direnmeleri, baþkaldýrýlarý bastýrmak için karþý baskýyý artýrma gereði duyar. Burjuva toplumu her noktasýna kadar bir savaþ alanýna çeviren, yine bu toplumun zorunlu geliþimidir. Kapitalizmin ekonomik egemenliði dünya çapýnda bir egemenliktir. Kapitalizmin dünya egemenliðine baðlý olarak, ücretli emekçilerin direnmeleri de, baþkaldýrýlarý da dünya düzeyine çýkar. Sonra, burjuvazi, proletaryanýn dünyaya yayýlan baþkaldýrýlarýný ezmek, direnmelerini kýrmak için, ittifak halinde küresel saldýrýyý geliþtirir. Sýnýf savaþýmý, çeliþkilerin keskinleþmesine ve üst üste binmesine baðlý olarak iç savaþ biçimini alýr. Ýki sýnýf, iki dünya küresel bir savaþa, bir iç savaþa, tutuþmuþ durumda. Bu öyle bir savaþ ki, kaçýnýlmaz olarak, proletaryanýn egemenliðiyle sonuçlanacaktýr. Genelde söylenenler somut bir çözümlemeye dayanmalý. Sermayenin dünya egemenliði týpký bir piramit gibi üste doðru daralmayý getirir. Bu, sermayenin, üretim araçlarýnýn, emeðin belli ellerde toparlanmasý demektir. Bütün bu süreç, küçük mülkiyetin ve giderek küçük kapitalistin ortadan kalkmasýna doðru da bir gidiþtir. Diðer yönü ise iþçilerin kitlesel olarak iþten atýlmasý, iþsizliðin devasa boyutlara ulaþmasýdýr. Halk kitlelerinin gitgide sermayenin egemenliðine daha fazla girmesi ve iþçilerin iþten atýlmalarý, sermayenin, emekçi kitlelere karþý daimi bir sýnýfsal saldýrýsýdýr. Ekonomik yaþamda olan bu geliþme, kapitalist üretimin normal iþleyiþi ve tarihsel ilerleyiþidir. Fakat kapitalistler, her þeyi, ekonominin 52. Sayý / 12-26 Ekim 2005
normal geliþimine býrakmazlar. Emek ile iliþkilerini durmadan kendi lehine deðiþtirmek için, baskýlarýna ve saldýrýlarýna ara vermez. Böylece iki sýnýf arasýnda bir savaþ –iç savaþ- örtülü ya da açýk biçimde sürer gider. Burjuvazi bu savaþý kendi lehine çevirdikçe, bunun ekonomik sonuçlarýndan da yararlanýr, meyvelerini toplar. Ýþte 90’lý yýllarda sosyalist ülkelerde karþý devrimcilerin geçici olarak iktidara gelmelerinden sonra, doðan ortam, sermayenin, sonuna kadar yararlandýðý böyle bir durum yarattý. Tabii, bu yeni durum çok uzun sürmedi. Dünya proletaryasýnýn yeni bir ataðýna dek, burjuvazi, meyve aðacýný bol miktarda taþladý. Sermaye doðmuþ olan geçici durumdan en büyük kazanýmý elde etmek için emekçi sýnýfa karþý Yüzyýl Savaþý baþlattý. Proletaryanýn uzun iç savaþlarla elde ettiði ne varsa, onlarýn hepsini gasp etmeyi, hedefledi. Ýþçi sýnýfýnýn politik ve sendikal örgütlülüðüne karþý saðladýðý “baþarý”yý ekonomik alana yansýttý. Ýþten çýkarmalar katlandý, ücretler düþürüldü, çalýþma koþullarý aðýrlaþtýrýldý; “sosyal haklar” büyük ölçülerde yok edildi. Her kapitalist ulus, uluslararasý yeni koþullardan faydalanýp, emekçilere karþý saldýrýyý kendi içinde uygulamaya geçti. Emekçi sýnýf, tarihinin en aðýr, kapsamlý, uluslararasý saldýrýsýndan geçiyordu. Kapitalistler, olabilecek dünyalarýn en iyisi olarak gördüðü burjuva dünyasýný ayakta tutmak için, olabilecek baskýlarýn ve saldýrýlarýn en aþaðýlýk ve en rezilinden çekinmiyordu: yoksulluk ve ölüm sýnýrýndaki insanlarýn sayýsý çýð gibi büyümüþ, sýçramalý bir yýkýmýn içine itilmiþti. Bu koþullar altýnda tutulan emekçi kitlelerin kendileri için, olabilecek dünyalarýn en iyisini kurmak için eski dünyanýn altýný-üstüne getirmelerinden doðal baþka ne olabilir? Sermayenin yüzyýl saldýrýsýna, iþçi sýnýfý da yüzyýl eylemleriyle yanýt verdi. 90’larýn ortalarýna doðru kitlesel emekçi eylemleri arka arkaya patlak verdi. Eylemler giderek her yere yayýldý. Bunlarýn bazýlarý çok büyüktü. Öyle ki, yüzyýl boyunca böyle eylemler görülmemiþti. Ýngiltere’de 1848’den bu yana bir daha görülmeyen kitle eylemleri ortaya çýktý. Avrupa’da ve Amerika’da bu kadar büyük eylemelerin ayný zaman diliminde görülmesi, ancak, temelindeki ekonomik zorunluluklarla açýklanabilir. Maddi yaþam-
3