Yeni Evrede
Baþyazý
Mücadele Birliði
KOMÜNÝSTLERÝN BÝRLEÞTÝRÝCÝ EYLEMÝ Proletarya diktatörlüðü ve sosyalizm yolunda iþçi sýnýfý hareketi, teorik politik ve pratik mücadele bütünlüðüne dayanýrsa hedefine ulaþabilir. Bunun için iþçi sýnýfýnýn tüm mücadele alanlarýný yönetecek ve iþçi sýnýfýný bu mücadelede bir araya getirecek komünist partisinin birleþtirici eylemi gerekiyor. Komünistler bir þey yaratmazlar, ama varolan þeylere bir biçim verirler. Ýþçi sýnýfý kapitalizmin ürünüdür, sanayinin özgün ürünüdür. Sermaye büyüdükçe, sanayi ilerledikçe iþçi sýnýfý da nicel olarak büyür ve biraraya gelir. Emekçi sýnýfýný kapitalizme karþý ayaklanmalara iten de kapitalist üretim biçiminin kendisidir. “Bu dönüþüm sürecinin bütün avantajlarýný sömüren ve tekellerine alan büyük sermaye sahiplerinin sayýlarýndaki sürekli azalmayla birlikte sefalet, baský, kölelik, soysuzlaþma, sömürü de alabildiðine artar; ama gene bununla birlikte, sayýlarý sürekli artan, kapitalist üretim sürecinin kendi mekanizmasý ile eðitilen, birleþtirilen ve örgütlenen iþçi sýnýfýnýn baþkaldýrmalarý da geniþler, yaygýnlaþýr.” (Marx) Komünistlerin burada yaptýðý, iþçileri boncuk taneleri gibi yanyana dizerek örgütlü bir güç durumuna getirmek, kapitalizmin tutsak aldýðý üretici güçleri serbest býrakmak (özgürleþtirmek) amacýyla süreci hýzlandýrmaktadýr. Marx ve Engels Manifesto’nun doðuþunu, Manifesto’ya yazdýklarý önsözle açýklarlar: “O dönem koþullarýnda ancak gizlice varolan uluslararasý iþçi birliði Komünistler Birliði; 1847 yýlýnýn Kasým ayýnda Londra’da topladýðý kongresinde, metine imza atanlarý, kamuoyuna sunulacak ayrýntýlý bir teorik ve pratik programý hazýrlamakla görevlendirdi. Þubat Devrimi’nden bir kaç hafta önce basýlmak üzere Londra’ya gönderilen Manifesto bu koþullarda ortaya çýktý.” Marx ve Engels tarafýndan doðuþu bu þekilde açýklanan Manifesto þu sözlerle sona eriyor: “Komünistler kendi fikirlerini ve amaçlarýný saklamayý reddederler. Kendi amaçlarýna ancak mevcut toplumsal düzenin zorla yýkýlmasýyla eriþebileceklerini açýkça belirtirler. Egemen sýnýflar bir komünist devrim korkusuyla tir tir titresinler. Proleterlerin zincirlerinden baþka kaybedecek hiçbir þey yok. Halbuki kazanacaklarý bir dünya var. Bütün Ülkelerin Ýþçileri Birleþin!” Son derece etkili olan çaðrý sloganý, komünistlerin dünya genelindeki pratik görevlerinin ne olduðunu açýkça ortaya koyuyor. Ýþçi sýnýfýný, sýnýfsýz bir toplum yolunda bundan daha çok etkileyen bir slogan az bulunur. Slogan dünya proletaryasýnýn kapitalizme karþý bir savaþ çaðrýsý oldu. Ýþçiler her yerde bu sloganla birleþtiler, harekete geçtiler, mücadeleye atýldýlar. Böyle bir savaþým sloganýnýn, bir iþçi birliði olan Komünistler Birliði adýna hazýrlanan bir programda ilan edilmesi, komünistlerin birleþtirici eyleminin bir örneðidir. Komünistler, iþçi sýnýfýnýn birleþtirici eylemine uygun davrandýlar. 1864’de kurulan, I. Enternasyonal bu birliðin ilk uluslararasý örgütlü ifadesi oldu. Ýþçi sýnýfý ka-
pitalizm tarafýndan ne denli bir araya getirilse de, bu bir araya gelmenin bilinçli ve belirli bir amaç doðrultusunda olabilmesi için komünist partisinin birleþtirici eylemi bir zorunluluktur. Ýþçi sýnýfý hareketi bazen mücadelenin bu alanýna, bazen de þu alanýna sapabilir. Ýþçi sýnýfýnýn mücadelenin belirli bir biçimine saplanýp kaldýðý durumlar sýk sýk karþýmýza çýkar. Mücadelenin bir biçimine, örneðin ekonomik biçimine saplanýp kalmak, iþçi sýnýfýnýn amacýna ulaþmasýný engeller. Salt ekonomik mücadelede kapitalistler üstün çýkar. Burada komünist partisinin yönlendirici eylemi, iþçi sýnýfýný iþçilerin mesleki darlýklarýndan, ekonomizmden kurtarabilir. Ýþçi sýnýfýnýn kurtuluþu için politik ve teorik mücadelenin zorunluluðunu bu sýnýfýn önüne komünist güçler koyarlar. Komünist partisi iþçi sýnýfýnýn temel çýkarlarýný savunur. Hareketin her aþamasýnda, sahip olduðu marksist bilinç sayesinde hareketin genel çýkarlarýný savunur ve temsil eder. Nihai amacýn günlük çýkarlar uðruna heder edilmesi anlayýþýna karþý tavýr alýr. Ýþçi sýnýfýný nihai amacý uðruna harekete geçirir. Komünist partisinin savunduðu çýkarlar tek tek iþçilerin ya da iþçi gruplarýnýn özel çýkarlarý deðildir. O, bir bütün olarak iþçi sýnýfýnýn genel çýkarlarý için mücadele eder birbirlerinden ayrý ayrý duran iþçi gruplarýný ve eylemlerini ortak bir eylemde birleþtirir. Ancak ortak bir hedef, ortak bir eylemle, bunu kendi iradesinde birleþtiren komünist partisi önderliðinde harekete geçen bir sýnýf amacýna ulaþabilir. “... yalnýz iþçi sýnýfýnýn siyasi partisi, yani komünist parti, proletaryanýn ve bütün emekçi kitlelerin öncülerini birleþtirecek, eðitecek ve örgütleyecek güçtedir. Yalnýz bir komünist partisi, bu kitleler içindeki kaçýnýlmaz küçük burjuva kýpýrdanýþlara, proletarya içinde kaçýnýlmaz biçimde varolan loncacýlýðýn getirdiði önyargýlara karþý direnerek ve proletaryanýn tamamýnýn bütün etkinliðini yönetecek, yani proletaryayý politik bakýmdan yönetecek ve onun aracýlýðý ile bütün emekçi kitleleri yönetecek güce sahiptir.” (Lenin) Komünistlerin birleþtirici eyleminin, proletaryanýn iktidar mücadelesinde ne denli yaþamsal olduðu, 20. yüzyýlýn tüm toplumsal devrimlerinin deneyimi ile açýða çýkmýþtýr. Bir devrim, ayrý ayrý milyonlarca emekçinin faaliyetlerinin, enerjilerinin ve iradesinin merkezi, birleþmiþ, tek bir irade biçiminde ortaya çýkmasý halinde gerçekleþebilir. Bütün mücadele alanlarý, tüm yerel çalýþmalar, daðýnýk eylemler, mücadelenin bu ya da þu yanýna aðýrlýk veren giriþimler vb. eðer tek eylemde birleþtirilmezse bir devrimin gerçekleþmeyeceði açýktýr. Tüm yýkýcý ve devrimci güçleri burjuva egemenliðe yönelterek, tüm devrimci eylemleri merkezi bir noktada birleþtirmek için komünist partisinin birleþtirici eylemi þarttýr. Dünyayý deðiþtirme eylemi, iktidarýn ele geçirilmesiyle baþlayan, komünizmin zaferine kadar süren bütünsel hedefleri olan bir süreçtir. Nasýl ki kapitalizm altýnda emekçilerin ve mücadelenin tüm yönlerini iktidar savaþýmýnda birleþtirilmesi gerekiyorsa; sosyalizm altýnda da, komünizm yolunda tüm güçlerin, tüm toplumsal örgütlerin birleþtirilmesi, yönetilmesi gerekiyor. Komünist partisine önemini ve anlamýný kazandýran, sýnýf savaþýmýnda proletaryaya öncülük etmesi, proletarya diktatörlüðüne öncülük etmesi ve sýnýflarýn ortadan kaldýrýlmasý sürecini yönetmesidir. Kýsacasý komünist partisi, kapitalizmden komünizme geçiþ iradesi demektir. Komünizm yolunda, komünist devrim, dönüþüm çaðýnýn her aþamasý zorlu bir mücadele gerektiren son derece karmaþýk bir süreçtir. Bütün bu süreç, komünist partisinin etkinliði, eylemi ve yönetiminde hedefine ulaþýr. C.DAÐLI
102. Sayý / 26 Eylül - 10 Ekim 2007
3