Yeni Evrede
Baþyazý
Mücadele Birliði mekçi sýnýfýn eylemlerinde belirgin bir artýþ var. eylemler hem yoðunlaþýyor, hem de yaygýnlaþýyor. Kitlesel toplu sözleþme dönemlerine girilmiþ olmasý, eylemlerin artýþýnda önemli bir etken. Diðer etkenler kitlesel iþten çýkarmalar, hak gasplarý, çalýþma koþullarýnýn kötüleþmesi, ücretlerin düþmesi ve dolaysýz politik (hükümete karþý yapýlan) eylemler. Kýsacasý, sýnýf savaþýnda açýk bir kapýþma ve yükseliþ yaþanýyor. Tüm eylemler ve toplumsal olaylar emek sermaye çeliþkisi ekseninde meydana geliyor. Kapitalist ekonominin iþleyiþi ve burjuvazinin attýðý ekonomik, toplumsal ve politik adýmlar, sýnýfsal çeliþki ve çatýþmalarý þiddetlendirici nitelikte. Emperyalist ekonomik ilhakýn hýzlandýrýlmýþ olarak sonuna kadar vardýrýlmasý, alýnan ekonomik önlemler, iþbirlikçi tekelci sermayenin yönelimi uzlaþmaz çeliþki ve karþýtlýklarý derinleþtirici rol oynuyor. Emekçi sýnýflara karþý dünya çapýndaki saldýrýlar çok yönlü olarak sürdürülüyor. Bu saldýrýlar, sermayenin yüzyýllýk saldýrýlarýdýr: Proletaryanýn on yýllar boyu elde ettiði tüm ekonomik ve politik kazanýmlarýna ve sýnýf mevzilerine yönelik olarak sürdürülüyor. Ve burjuva yüz yýl saldýrýsýnýn yol açtýðý bu savaþ, proletarya ile kapitalist sýnýf arasýnda süren yüzyýl savaþýdýr. Cephesi tüm dünya olan sýnýf savaþýmý çeþitli ülkelerde farklý biçim ve düzlemde sürdürülüyor. Kapitalistler, Türkiye’de saldýrýlarýný çeþitli biçimlerde yürütülüyorlar. Sendikacýlarýn ve sendika temsilcilerinin söyledikleri bu saldýrýlar hakkýnda bir fikir veriyor. “Esneklik hükümleri dayatýlýyor” (Harb-Ýþ), “Tekstil sektöründe devam eden grup toplu sözleþmeleri patronlarýn dayatmalarý nedeniyle týkandý”, “Esnek çalýþma, ikramiye vermeme” (gazetelerden). “Son sözleþmede, iþçilerin kriz nedeniyle bir çok konuda fedakarlýk yaptýðýný” anlatýyor tekstil iþ kolundan bir sendikacý. Farklý iþ kollarýndaki iþçilerin ve sendikacýlarýn söyledikleri ayný: “Kapitalistler dayatmada bulunuyor.” Dayatma denilen þey kapitalistlerin baskýsýdýr, saldýrýsýdýr. Kapitalistler her zaman kendi isteklerini iþçilere dikte etmeye çalýþýrlar. Fakat bu son yýllarda çok daha saldýrgan ve dizginlenemez oldu. O halde bu durum, içinde bulunduðumuz þartlarla açýklanabilir. Yalnýzca nesnel ekonomik þartlarla deðil, sýnýflar arasýndaki güç iliþkileriyle de açýklanmalýdýr. Ýþçiler, çalýþma saatlerinin düþürülmesi (8 saatlik iþ günü), çalýþma koþullarýnýn iyileþtirilmesi, emeðin korunmasýna yönelik yasalarýn çýkartýlmasý vb. haklarý yüzyýllar süren açýk ya da örtülü iç savaþlarla elde ettiler. Sýnýflararasý güç iliþkileri proletarya aleyhine deðiþir deðiþmez, kapitalistlerin emekçilerin kazanýmlarýna saldýracaðý açýktýr. Emekçi sýnýfa yönelik aðýr ve þiddetli saldýrýlarýn 90’lardan sonra yoðunlaþmasý rastlantý deðildir. Saldýrlar ayný dönemde, dünya çapýndaki küresel iç savaþ biçimini aldý. Yani kendi içinde evrimleþme gösterdi. Kapitalistler, iþçileri kitlesel olarak iþten çýkartarak, ekonomik ve politik mevzilerini, tüm sýnýf mevzilerini yok ederek onlarý teslim almayý, kapitalist sýnýfýn diktasýna boyun eðdirmeyi amaçlýyor. Dev boyutlara ulaþan iþsizlik, bunun yanýnda örgütsüzlük ve artan baskýlar nedeniyle iþçilerin kapitalist sýnýfýn diktasý altýna gireceði hesaplanmýþtýr. Ayný dönemde yükselen sýnýf savaþlarýna bakýlýrsa durumun böyle olmadýðý anlaþýlýyor. Ýþçilerin bir kýsmý kapitalistlerin diktasýna boyun eðerken, büyük bir çoðunluðunun ise mücadele yolunu seçtiði çok açýktýr. Ýç savaþ dünya genelinde ve tüm mevzilerde sürüyor. Ne burjuvazi yönetme yöntemlerinde bir deðiþikliðe gitmeden yönetebiliyor, ne de emekçi sýnýflar eskisi gibi yaþamak istiyor. Bu nedenle sýnýf savaþýmý çok þiddetli ve kapsamlý biçimde sürüyor. Kapitalistlerin iþçilere ekonomik konuda dayatmada bulunmalarýnýn bir nedeni de burjuva iþçi sendikalarýnýn, iþçilerin mücadelesini salt ekonomik alanda tutmalarýdýr. Sendikacýlar, iþçi sýnýfýnýn müca-
E
ÝÞÇÝ SINIFI POLÝTÝK ÜSTÜNLÜÐÜ ELE GEÇÝRMELÝDÝR delesinin burjuva sýnýfa karþý politik bir mücadeleye dönüþmemesi için zorlu bir çaba gösteriyorlar. Yanýtlarý ise hazýrdýr: “Bizim mücadelemiz ekmek mücadelesidir.” oysa ki tam da iþçinin ekmeðini biraz daha büyütmesi ve kaliteli ekmek yemesi için politik olarak burjuvaziden ayrý örgütlenmesi ve politik olarak burjuvaziye karþý mücadele etmesi gerekiyor. Ýþçi sýnýfýnýn yüzyýllarca süren sýnýf savaþýmý göstermiþtir ki, iþçiler mücadeleyi salt ekonomik alanda tutukça, ekonomik mücadelede her zaman kapitalistler üstün gelmiþtir. Ekonomik kurtuluþun yolu, politik üstünlüðün iþçi sýnýfý tarafýndan ele geçirilmesine baðlýdýr. Ýþçiler politik üstünlüðü ele geçirirler ve politik egemenliklerine dayanarak ekonomik kurtuluþu gerçekleþtirirler. Özellikle emperyalist ülkelerde iþçiler örgütlü; hem sendikalarda hem de sosyalist, komünist partilerde. Ýþçi sýnýfýnýn örgütlü durumuna karþýn, orada da kapitalistler ekonomik ve politik dayatmalardan geri durmuyorlar. Ýþçi sýnýfýna yönelik küresel kapitalist saldýrganlýk emperyalist ülkelerde son derece þiddetli biçimde yürütülüyor. Oralarda iþçilere yönelik saldýrýlarýn bir diðer etkeni ise, iþçi ve komünist partilerin politik mücadelelerinin düzen sýnýrlarýný aþmamasý ve sýnýf savaþýmý yerine sýnýf iþbirliði politikasý yürütmeleridir. Neredeyse yirmi yýldýr iþçilere yönelik olarak son derece þiddetli saldýrýlar sürdürülüyor. Bu durum karþýsýnda mücadeleyi en üst düzeye çýkarmak yerine, tersine, ileri gitmek isteyen iþçilerin elleri kollarý baðlanýyor. Eðer iþçilerin mücadelesi, Avrupa’da yüzyýlýn en etkili mücadelesine dönüþüyorsa, bu, sendikalara ve sosyalist, komünist partilere raðmen oluyor. Dünya iþçi sýnýfýnýn savaþýmý öðretmiþtir ki, sýnýf savaþýmýyla kapitalist düzen yýkýlmadýkça, burjuva egemenlik sürdükçe, emekçi sýnýf her zaman kapitalistlerin saldýrýlarý, katliamlarý, baskýlarý ve dayatmalarýyla karþý karþýya olacaktýr. Türkiye’de iþçi sýnýfýna yönelik burjuva saldýrýlar, devlet saldýrýlarý olarak son derece yoðun, yaygýn ve þiddetli olarak sürmektedir. Burjuva sendikalarýn bu saldýrýlar karþýsýnda yaptýklarý, iþçilerin ayaklarýna pranga, ellerine kelepçe vurmaktýr. Yapýlan saldýrýlar sonucunda sýnýf mevzileri birer birer düþürülüyor. Toplu savaþým alanlarý (fabrikalar da bir arada olma) sona erdiriliyor. Ýþçilerin burjuva sendikalardaki örgütlülükleri bile çok zayýflatýldý. Kitlesel iþten çýkarmalar arttý. Ýþsizlerin sayýsý çok büyüdü ve tüm bunlarýn sonucu olarak ücretler düþürüldü. Hiçbir iþçi yarýnýndan emin deðil. Durumlarý tamamen güvensiz. Bu koþullarda kapitalistler ve burjuva devlet, emekçi sýnýfa kendi isteklerini, kendi koþullarýný dayatmada bulunabiliyor. Bundan çýkarýlmasý gereken bir sonuç þudur: Ýþçi sýnýfýnýn kapitalist egemenliðe karþý mücadelesi burjuva sendikacýlýða karþý mücadeleden ayrýlamaz. Sýnýf mücadelesinin genel ve kesin sonucu þudur: Ýþçilerin sýnýf savaþýmý devrimci politik biçimler kazanmadýkça iþçi sýnýfý kurtulamaz.
103. Sayý / 10 - 24 Ekim 2007
C. DAÐLI
3