Yeni Evrede
Baþyazý
Mücadele Birliði
YÝTÝRÝLEN ZAMANI KAZANMAK Sömürünün üstünü örtmek, toplumun gerçek iliþkileri hakkýnda düþüncelerde karýþýklýk yaratmak burjuvazinin özel çabasý olmuþtur. Çünkü onlarýn, gerçek iliþkileri puslu göstermekte yararlarý vardýr. Bu iliþkiler açýða çýkartýlana deðin, burjuvazi yüzünden uzun zaman yitirildi. Burjuva ekonomi-politikçiler henüz bilimsel objektifliðe baðlý olduklarý sýralar, sömürünün kaynaðýna inmek için sýnýrlý da olsa belli bir adým attýlar, ancak savunduklarý ve koruduklarý burjuva çýkarlar onlarýn ileriye gitmelerini engelledi. Bu alanda sonuna kadar gidebilenler proletaryanýn temsilcileri oldu. Sömürünün nasýl gerçekleþtiðini açýklamak, iþçi sýnýfý biliminin, sosyalist bilimin yapabileceði bir þeydi. Bu görev bilimsel komünizmin kurucularý tarafýndan yerine getirildi. Marx, artý-deðeri açýklamak için en iyi yýllarýný bu iþe verdi. Artý-deðer yasasý açýklandýktan sonradýr ki, toplumun gerçek iliþkileri açýklanabildi. Var olan toplumun dayanaklarý açýk olarak ortaya konabildi. Kapitalist meta üretiminin üstündeki gizin daðýtýlmasý için ne kadar zaman geçti. Burjuva toplumun ne olduðu aydýnlýða kavuþtuktan sonra, ancak o zaman geleceðin toplumu üzerine düþünceler ileri sürülebilir. Ancak ondan sonra, iþçi sýnýfýný kurtuluþa götürecek bir politik eylem programý ortaya konabilir. Gerçek iliþkiler açýða çýkarýlmasýna raðmen oportünizm bunlarýn üstünü örtmeye çalýþýr. Oportünistlerin görüþleri muðlaktýr, sislidir, iþçi sýnýfý bilincini bulandýrmaya yöneliktir. Emekçilere kurtuluþ hedefini göstermez, tersine hedef saptýrýr. Burjuvazi yüzünden zaten zaman yitirirken, oportünistlerin görüþleri nedeniyle de belli bir zaman yitimi oldu. Yitirilen bu zamaný kazanmalýyýz. Emekçi hareketi, yitirilen zamaný gidermek için, politik eylem programýnda neyin nasýl ele alýnmasý gerektiðini iki anlama gelmeyecek biçimde net ve anlaþýlýr olarak koyar. Ýnsan bugünkü geliþme düzeyine gelene deðin uzun bir yol aldý. Ancak bugünkü geliþme derecesi, insanýn varmasý gereken düzey deðildir. Eðer burjuvazinin engelleri olmasaydý, insan daha ilerde olabilirdi. Daha önce, üretici güçleri geliþtiren sermaye, kendi geliþimi sonucu bu geliþmenin ayakbaðý olmaya baþladý. Sermayenin kendisi artýk geliþmenin engelidir. Sermaye, bir taraftan rekabet nedeniyle zorunlu olarak üretici güçleri geliþtirirken ve toplumsallaþmayý ileri boyutlara taþýrken, öte taraftan bunun sonuçlarýna el koyma eksik kaldýðýndan, çaðdaþ geliþme ile çeliþki ve çatýþma içindedir. Burjuvazi çaðdaþ üretici güçleri sermaye birikimi çerçevesine hapsetti. Bilime, doða bilimlerine el koydu, onlarý kendi mülkü ve gücü haline getirdi, onlara sermaye niteliði verdi. Emekçileri doðanýn kürek mahkumlarý durumuna getirdi. Sýrf sermaye nitelikleri nedeniyle tutsak alýnan üretici güçlerin geliþmelerinin engellenmesi nedeniyle uzun zaman yitirildi. Yitirilen zamaný telafi etmenin yolu, sermaye tarafýndan tutsak alýnan toplumsal üretici güçleri biran evvel özgürleþtirmektir. Çaðdaþ üretici güçler kapitalizmin o dar kabuðuna sýðmayacak kadar çok büyüktür. Kapitalist iliþkiler, sonunda kýrýlacaktýr, kabuk parçalanacaktýr. Kuþkusuz bu kendiliðindenliðe býrakýlamaz. Sýnýf savaþýmý, iþçi sýnýfýnýn politik eylemi bu süreci kýsaltacak, onu patlatacaktýr. Eski dünyayý yýkacak, çaðdaþ üretici güçleri özgürleþtirecek olan devrimin proletaryanýn iktidar için savaþýmýdýr. Eski dünyanýn egemenliðine son verecek olan devrim tarihi, süreci hýzlandýrýr. Devrim yoluyla tarihin geliþim süreci hýzlandýrýlarak yitirilen zaman kazanýlabilir.
Devrimle iktidara gelen iþçi sýnýfý, büyük bir ekonomik, toplumsal atýlým baþlatýr. Burjuva toplumda yitirilen zaman büyük atýlým sýrasýnda giderilir. Sovyetler Birliði’nde birinci beþ yýllýk kalkýnma sonunda, Avrupa ülkelerinin tümünün on yýllarca elde ettiði toplam geliþmeye bedel bir geliþme saðlanýr. Ayný atýlým sosyalizme geçen tüm ülkelerde görülür. Açýktýr ki, kapitalizmin yarattýðý bölgeler arasýnda, kentlerle kýrlar arasýndaki ekonomik eþitsizlik, kýsa sürede giderilemez, ancak bu yönde dev adýmlar atýlýr. Hedef sýnýfsýz toplumdur. Bu hedefe varmak için, sýnýflarýn ekonomik temelini ortadan kaldýrmak zorunludur. Sosyalist ekonominin belli bir geliþme düzeyine baðlý olarak kültür devrimi için toplum ayaða kaldýrýlýr. Ekonomik atýlým için toplumun eðitim ve kültür düzeyinin yükseltilmesi çok önemlidir. Hedef komünist toplumun teknik ve kültür temelini döþemektir. Kültür ve sanat sermaye düzeninin sýnýrlýlýklarýndan, engellerinden kurtulur kurtulmaz büyük bir coþkuyla ileri atýlýr. Sosyalizmin sanat alanýnda gösterdiði ilerleme ve toplumun kültürlü bir toplum durumuna gelmesi için gösterilen çabalar olaðanüstü. Halk kitlelerini yüksek bir kültür düzeyine çýkarmak, sosyalizmin temel bir hedefidir. Eðitim, sanat, kültür alanýnda baþlatýlan devasa geliþmeyle, burjuvazinin bu alanda neden olduðu zaman kaybý kazanýlýr ve daha ileri gidilir. Sosyalizme geçiþin çeþitliliðine karþýn bu geçiþin bir devrimle olacaðý tartýþmasýz bir gerçektir. Devrim geniþ kitlelere dalga dalga yayýldýðýnda öyle etki yaratýr ki, en geride kalan biri bile devrimin etkisiyle ileri fýrlar. Sanki geride kaldýðý süredeki zamaný telafi etmek ister. Kitleler koþullarý dönüþtürürken kendilerini de dönüþtürürler. Artýk yaþadýðý durumun bilincine varmýþ, kurtuluþunun nerde olduðunu bilen, kurtuluþu için savaþan, son derece aktif özne olmuþtur. Devrim, daha önceki dönemde yapýlmayaný yapar: Kitleleri uyandýrýr, örgütler, mücadeleye çeker ve ileriye götürür. Devrimin koþullarý oluþmuþtur. Burada iþçi sýnýfýnýn savaþýmý tayin edicidir. Bunun için iþçi sýnýfýnýn devrimci partisinin eylemliliði, öncülüðü gerekiyor. Komünistler, “kitleler hazýr deðil” gerekçesini ileri sürerek devrim hazýrlýklarýndan geri duran oportünistler gibi davranmazlar. Ýþçi sýnýfýný her yönden devrime hazýrlamak ve ona cesaret vermek için gecesini-gündüzüne katarlar. Devrimciler oportünistler gibi zamanýný boþ lakýrtýlarla geçirmezler, söz uygunsa gözleri devrimden baþka hiçbir þeyi görmez. Lenin’in yaþamý incelendiðinde onun devrime nasýl hazýrlandýðý bir komünistin devrime nasýl hazýrlanmasý gerektiði görülür. Deyim yerindeyse, Lenin adeta devrimle yatýp kalkardý. Lenin devrimden sonra da ayný anlayýþla çalýþmýþtýr. Rosa Lüxemburg da bunun bir örneðidir. Kitleleri ayaklandýrmak için, onlarý devrime hazýrlamak için, ne zindanlar durdurabilir Rosa’yý ne de dýþardaki baþka engeller. O yalnýzca bir þey düþünür; devrimi gerçekleþtirmeyi. Fidel, Che, Deniz ve diðer devrimci önderler de ayný þekilde davranmýþlardýr. Bu belirlemeler, Leninist Parti’nin durumunu da açýklýyor. Leninist Parti’nin Devrimci Programýnda iþçi sýnýfýný kurtuluþa götürecek hedefler somut olarak konmuþtur. Burada hiç bir kafa karýþýklýðýna, muðlaklýða ve ikircikliðe yer yoktur. Teorik çözümleme, bilimsel komünizm ilkelerine dayanýr. Politik eylem programýnda her þey nettir, kesindir ve cesaret vericidir. Leninist Parti’nin Devrimci Programý marksist bir belgedir. Her koþulda devrimi hedefleyen, her eylemde iþçi sýnýfýnýn kurtuluþunu gözeten Leninist parti, tüm dikkatini iþçilerin devrimci savaþýmýný zafere ulaþtýrmak için yoðunlaþtýrýr. Eyleminin kesin hedefi budur. Burjuvazi tarafýndan yitirilen zamaný gidermeliyiz. C.DAÐLI
115. Sayý / 26 Mart - 9 Nisan 2008
3