Yeni Dünya İçin ÇAĞRI • Özel Sayı • Mayıs 2010 • Fiyatı: 0,50 TL
1 Mayıs 2010: 32 YIL SONRA İŞGAL KIRILDI!
E
vet, 32 yıl sonra Taksim alanı işçi sınıfının ve bağlaşıklarının mücadelesi sonucu kapitalist devletin işgalinden kurtarıldı. Gerçi bunun öncesi de var. Yıllar süren mücadelenin sonucunda özellikle 2008 ve 2009’da az sayıda da olsa sendikalar ve siyasi örgütler Taksim alanına çıkmışlardı. Taksime kapıyı aralayan bu yollardan geçiş kolay olmadı.
“güvenlik” bahanesiyle işçilere ve emekçilere karşı her türlü saldırıyı gerçekleştiren bu devletin kolluk kuvvetleri, akıllarına taş düşmüş olacak ki, bu yıl 1 Mayıs kutlamalarından önce Taksim alanının Türkiye’nin “Hyde Park ”ı yapılması ge-
Bu kazanımı daha da ileriye taşımanın yolu işçilerin fabrikalarda örgüt-
melinde örgütlenmesidir. Fabrikaları örgütleme işinin bir avuç sarı sendikacı, ya da en iyi halde reformist sendikacıya bırakılmayacağı gün gibi açıktır. İşçi sınıfını fabrikalar temelinde örgütlemek, işçi sınıfının Bolşevik tipte partisinin ve onun
içindeki öncü işçilerin görevidir. Bu görev hiçbir başka güce yüklenemez! Sınıf içerisinde çalışma yürütürken tüm iyi niyetliliklerine rağmen hain sendika yöneticilerinden ve bir avuç işçi aristokratından sınıfı örgütlemelerini ve eğitmelerini bekleyecek kadar siyasi körlüğe uğramış olanlara söylenecek çok fazla lafımız yoktur. Oportünistler, işçi sınıfı içerisinde ekonomistlerdir aynı zamanda. Gerçek sosyalistler, sınıfı örgütleme görevinin kendi omuzlarında olduğunu, işçi sınıfı içerisindeki öncüleri eğitim ve ikna yoluyla örgütleyerek sınıfı örgütleyebileceklerini, sınıfın kurtuluşunun yine sınıfın kendi ellerinde olduğunu bilirler. Komünistler açık bir şekilde
Son yıllar özellikle 2007’de İstanbul’un her tarafının eylem alanına dönüştüğü, sermaye devleti ile dişe diş kavganın sürdüğü, mahallelerde, kavşaklarda ve evet otoyollarda işgallerin yaşandığı, otoyolların kesildiği, 2. Köprüden İzmit’e kadar trafiğin allak-bullak olduğu, vapurların işgal edildiği bir mücadelenin sonucunda burjuvazi Taksim alanını bizlere teslim etmek zorunda kaldı. Tabii ki bunda burjuvazinin kendi iç dalaşının da etkisi olduğunu görmemezlikten gelemeyiz. Fakat burjuvazinin liberal kesimi kendiliğinden Taksim alanını açmadı. Geçen yıllarda
rektiğini savunuyordu. Daha dün “devlet güçlüdür, üç beş çapulcuya pabuç bırakılmaz”, “ayak takımı” türü lafları edenler bu yıl Taksim meydanını açmak zorunda kaldılar. Evet, 12 Eylül faşist darbesini tezgâhlayanlar, 1 Mayıs 77’de Taksim alanını kana boyayan faşist devlet yıllar süren mücadelenin ve ödenen bedelin sonunda teslim bayrağını çekmek zorunda kaldı. Evet, başarmak mümkün! Daha çok yolumuz var. İşçi sınıfının örgütlülüğünün daha çok gerilerde seyrettiği günümüzde, bu bir adım ilerlemektir varılması gereken hedefe.
le n me s i , fabrikaların örgütlülüğümüzle kalelerimiz haline getirilmesinden geçmektedir. Bu mümkün! Yeter ki bu konuda amacımıza uygun çalışma biçimlerini geliştirmesini bilelim. Ma rk s boşu na dememiştir, 1848 yılında Komünist Manifesto’da: “En devrimci sınıf proletaryadır”! İşçi sınıfını örgütlemeden sermayenin devletinden gerçek anlamda intikam almak mümkün değildir. Üretimden gelen güce sahip olunmadan iktidarı ele geçirmek, sermayenin egemenliğini parçalamak mümkün olmayacaktır. Ama tekrar: Bunun için en temel koşul işçilerin fabrikalar te-
Esenyurt Belediye işçilerine uluslararası destek
1 Mayıs 2010: Yüzbinler Taksim’e Sığmadı
PATRONLAR HEP AYNI Onlar Değişmezler!
Migros’tan Sendika Düşmanlığı
devamı sayfa 2’de...
devamı sayfa 3’de...
devamı sayfa 5’de...
devamı sayfa 10’da...
(Devamı sayfa 2’de) →