Lifo free press redesign -student project-

Μέχρι πότε θα έχουμε τροφή; 6 υπέροχα μαγαζιά στο Κουκάκι Κακάο Ρόκς 24.02.2017 #478 1

LIFO#478

Οι Αθηναίοι Κακάο Ροκς Ο νεαρός εικαστικός αφηγείται τη ζωή του.

ΟΜΑΔΑ ΕΝΤΥΠΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ

2

Εκδότης Στάθης Τσαγκαρουσιάνος. Γενικός Διευθυντής Μιχάλης Μιχαήλ.

Περιβάλλον Μέχρι πότε θα έχουμε τροφή; Το 13ο Πανόραμα Οικολογικών Ταινιών δίνει μερικές καλές απαντήσεις.

10

Αφιέρωμα

6 υπέροχα μαγαζιά στο Κουκάκι.

20

Στηλες

Δημήτρης Πολιτάκης 6 Νικόλας Σεβαστάκης 8

Διευθυντής Μ. Ηulot. Εμπορική Διεύθυνση Δήμητρα Πασομένου.

Art Director Χρήστος Τζοβάρας, Συντονισμός Ύλης, Μαρκέλλα Ανδρικάκη.

Columnists Δημήτρης Πολιτάκης, Νικόλας Σεβαστάκης, Θοδωρής Αντωνόπουλος. Κινηματογράφος Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος. Βιβλίο Τίνα Μανδηλαρά, Γιώργος - Ίκαρος Μπαμπασάκης. Θέατρο Ματίνα Καλτάκη.

Urban Δημήτρης Ρηγόπουλος.

StarFax Μαριβίκυ Καλλέργη. Συνεργάτες Χρήστος Παρίδης, Θοδωρής Αντωνόπουλος, Τίνα Μανδηλαρά, Δημήτρης Κυριαζής. Φωτογράφοι Σπύρος Στάβερης, Freddie F., Στάθης Μαμαλάκης.

Photoharrie Creative Media Κώστας Στανέλλος. Ατελιέ Βανέσσα Φερλέ. Διόρθωση Κειμένων Μαρία Δρουκοπούλου.

Δημήτρης Κυριαζής 6

Γραμματεία Σύνταξης Βιβίκα Ανδριανάτου.

Ακόμα

Direct Market Managers Βούλα Καραβαγγέλη, Γιώργος Λυκουργιώτης, Σπύρος Αποστολόπουλος.

Good LIFO 29 Σινεμά 18

Senior Direct Market Manager Kώστας Μαντάς.

Υποδοχή Διαφήμισης Ξένια Στασινοπούλου Οικονομική Διεύθυνση Δημήτρης Τασιόπουλος. Λογιστήριο Βασίλης Κοτρωνάκης, Μαριλένα Παππού. Εκτύπωση - Βιβλιοδεσία ΧΑΪΔΕΜΕΝΟΣ Α.Ε. .

3

LIFO#478

OI ΑΘΗΝΑΙ­­­­­­­ΟΙ

Κακάο Ροκς Εικαστικός. Γεννήθηκε στον Χολαργό. Θεωρεί ότι είναι τυχερός που δεν έχει ρίζες σαν τα δέντρα και μπορεί να ξεφύγει από τη δυστυχία. Επιμέλεια: Μ. Hulot, Φωτογραφία: Πάρις Ταβιτιάν

Μεγάλωσα σε μια μεγάλη οικογένεια με τέσσερα αδέρφια, στον Πειραιά. Στα 12 μου μετακομίσαμε στο χωριό Τεμπλόνι της Κέρκυρας, γιατί η μητέρα μου είναι χίπισσα και είχε βαρεθεί την πόλη. Εκεί ήταν πολύ ωραία, εξοικειώθηκα με τη φύση, έπιανα φίδια με τα χέρια, έβλεπα τα σκυλιά μου να κυνηγάνε σκαντζόχοιρους, ζωγράφιζα πάνω στα καβούκια των χελωνών και έμαθα να κάνω μακροβούτια. Η μητέρα μου είναι Γαλλίδα, το άλλο μου χωριό λέγεται Thaire και είναι κοντά στο La Rochelle, εκεί όπου γύριζαν το «Fort Boyard». Ο πατέρας μου ήταν τεντιμπόης, μαλλιάς, αριστερός, τον κυνηγούσαν στη χούντα και αναγκάστηκε να πάει στη Γαλλία, όπου και παντρεύτηκε τη μητέρα μου. Είναι σπαστικό να έχεις διπλή καταγωγή, γιατί είσαι παντού ξένος. Στο ελληνικό σχολείο ήμουν το «Γαλλάκι» και στη Γαλλία ο «Έλληνας». Αλλά, από την άλλη, κουβαλάω και τις δύο παραδόσεις. Όταν έγινα 18, δεν την πάλευα άλλο στην Κέρκυρα και ήθελα να φύγω. Ήμουν κακός μαθητής, μόνο στην Έκθεση και στη Βιολογία είχα γράψει καλά, χωρίς να διαβάσω τίποτα. Ούτε φροντιστήριο πήγαινα και οριακά περνούσα τις τάξεις, λόγω απουσιών. Έκανα άλλα πράγματα και διάβαζα πολύ, αλλά όχι για το σχολείο. Ήθελα να πάω στην Ιταλία, να μπω στην Καλών Τεχνών. Τα μεγαλύτερα αδέρφια μου δούλευαν ήδη εκεί, αλλά ακολούθησα τη συμβουλή των γονιών μου και πήγα στην Πρέβεζα για να γραφτώ στη Σχολή Εμποροπλοιάρχων. Πέρασα πολύ ωραία στην Πρέβεζα: γράφτηκα στη Δημοτική Βιβλιοθήκη και διάβαζα Καρυωτάκη, Κουν και Μαρξ. Δύο μήνες μετά, όμως, με έδιωξαν γιατί είχα ράστα τα μαλλιά μου. Με την ουρά στα σκέλια γύρισα στην Κέρκυρα και ξαναέδωσα Πανελλήνιες, αφού πέρασα ένα μεγάλο διάστημα στην Μπολόνια της Ιταλίας, που τότε ήταν «δυνατό» κέντρο. Έμαθα τα ιταλικά πολύ γρήγορα και αποφάσισα να εγκατασταθώ,

αλλά βγήκαν τα αποτελέσματα των Πανελληνίων και είχα περάσει στη Γαλλική Φιλολογία στην Αθήνα. Έτσι, γύρισα στην Ελλάδα. Το έχω μετανιώσει που δεν έγινα καπετάνιος, τώρα θα είχα λεφτά, θα είχα γυρίσει όλο τον κόσμο και θα ήμουν πιο χρήσιμος στην κοινωνία.

Η Αθήνα μού φάνηκε χωριό και οι Αθηναίοι με υποδέχτηκαν σαν χωριάτη. Είχα την τύχη, όμως, να φιλοξενηθώ στη Φοιτητική Εστία Αθηνών, όπου έμεινα για τα επόμενα έξι χρόνια. Πήρα πτυχίο με το ζόρι, γιατί πάλι ασχολιόμουν με άλλα πράγματα. Κάναμε θέατρο με τη φοιτητική ομάδα «Ρακοσυλλέκτες». Μάλιστα, είχα σκηνοθετήσει και μια παράσταση το 2007, τις Εκκλησιάζουσες του Αριστοφάνη. Παράλληλα, έφτιαχνα γλυπτά από πολυουρεθάνη, υφάσματα και σκουπίδια, αλλά δεν τα έδειχνα πουθενά. Είχα παρατήσει το γκράφιτι γιατί δεν ήμουν καλός σε αυτό και οι φίλοι μου με κορόιδευαν που δεν έκανα wild styles. Την είχα δει και ψιλο-ιντελεκτουέλ. Όταν πήρα πτυχίο, συνέχισα να μένω στην εστία για λίγο καιρό. Είχαμε κάνει κατάληψη σε διάφορους άχρηστους χώρους με ένα σχήμα που λεγόταν Vita Activa. Έτσι, είχα χώρο για στούντιο και αρκετό χρόνο για να δημιουργώ.

Έχω δουλέψει ως πωλητής σε ρουχάδικο, ως κομπάρσος, ντελιβεράς σε μεξικάνικο, έχω μοιράσει φυλλάδια στον δρόμο. Όταν δούλευα στο μεξικάνικο, γνώρισα τους τύπους που ήταν στην κουζίνα – αυτοί στα ρεπό τους έκαναν τους Ινδιάνους στο Μοναστηράκι. Κι επειδή κανείς τους δεν μιλούσε ούτε ελληνικά ούτε αγγλικά, ντυνόμουν Ινδιάνος και πουλούσα τα CD τους στους τουρίστες. Έπαιρνα κι εγώ το ποσοστό μου, έτσι μάζεψα φράγκα και πήγα να βρω τη φίλη μου τη Φιόρη στη Λισαβόνα. Έκατσα λίγο καιρό εκεί και μετά αποφασίσαμε να γυρίσουμε στην Ελλάδα με Ιnterrail. Πήγαμε στην Ισπανία, στο Βέλγιο, στη Γαλλία, στην Ολλανδία

5

Κακάο Ρόκς

OI ΑΘΗΝΑΙ­­­­­­­ΟΙ

και στην Ιταλία. Κοιμόμασταν από δω και από κει, σε καταλήψεις και στον δρόμο. Σε αυτό το ταξίδι είδα το κίνημα της street art να ανθεί στις μεγάλες πόλεις και επισκέφτηκα όσο περισσότερα μουσεία μπορούσα. Όταν γυρίσαμε στην Ελλάδα αποφάσισα να αφοσιωθώ πάλι στη ζωγραφική. Θυμάμαι, είχα μαζέψει μερικούς κουκουναρόσπορους απ’ τον κήπο του Μουσείου Νταλί στο Φιγκέρες και τους έφαγα. Θεωρούσα ότι και ο Νταλί τους έτρωγε και πως με κάποιον μαγικό τρόπο θα γινόμουν κι εγώ ζωγράφος, αν έκανα το ίδιο. Το κόλπο δεν έπιασε, θέλει πολλή δουλειά για να γυρίσει ο ήλιος. Μετά τη Γαλλική Φιλολογία έκανα πρακτική στον Σύνδεσμο Καθηγητών Γαλλικής Γλώσσας. Με είχαν σε ένα κωλογραφείο στο υπόγειο του Γαλλικού Ινστιτούτου και σήκωνα τα τηλέφωνα. Κάποια στιγμή χτύπησε το κινητό μου και μου είπαν πως είχα πάρει το πρώτο βραβείο σε έναν διαγωνισμό. Το έκλεισα, ξαναχτύπησε, τους είπα πως δεν με ενδιέφερε και με πήραν και τρίτη φορά. Είχα ξεχάσει πως είχα πάρει μέρος στον διαγωνισμό «Shoot it» με ένα βίντεο. Το βραβείο ήταν μια υποτροφία στη Σχολή Focus. Εκεί είχα την τύχη να με διδάξουν καθηγητές, όπως ο ΠαύλοςΦυσάκης, η Ηλιάνα Φωκιανάκη και ο Τάκης Ζερδεβάς. Πάλι ήμουν αντιδραστικό στοιχείο, μόνο στην Ηλιάνα άρεσαν αυτά που έκανα. Είχα αρχίσει ήδη να εκθέτω, όμως, ως ζωγράφος και η δουλειά μου στον δρόμο είχε καλό feedback, οπότε δεν είχα χρόνο να αφοσιωθώ στη φωτογραφία. Ωστόσο, έμαθα πολλά στη σχολή. Ζωγραφίζω για να θυμάμαι αυτά που φαντάζομαι, αν και είναι πολύ δύσκολο να αποτυπώσεις αυτό που πραγματικά έχεις στο μυαλό σου. Τον τελευταίο καιρό προτιμώ το γράψιμο, καταφέρνω να αποτυπώνω καλύτερα αυτό που έχω στο μυαλό μου, αλλά η ζωγραφική είναι πια η δουλειά μου και είμαι πολύ τυχερός που έστω και κουτσά στραβά βιοπορίζομαι από αυτό που αγαπώ. Μετά τη Focus με κάλεσαν στον στρατό. Δεν ήθελα να πάρω I5 ούτε να βάλω βύσμα για ευνοϊκή μετάθεση. Μου τη σπάει αυτή η σαπίλα του ελληνικού συστήματος. Από κει ξεκινάνε όλα. Μαθαίνουμε στο βόλεμα και την αδικία. Έτσι, παρουσιάστηκα κανονικά, αν και αντιμιλιταριστής, και τους δήλωσα πως δεν υπάρχει περίπτωση να κάνω τη θητεία μου χωρίς αμοιβή, γιατί δεν είχα λεφτά ούτε για τσιγάρα. Μου πρότειναν να πάω στην Κύπρο όπου οι φαντάροι παίρνουν έναν μικρό μισθό κι έτσι πήγα εθελοντής στην Κύπρο. Εκεί πέρασα πολύ δύσκολα στο στρατόπεδο, αλλά έξω γνώρισα πολλούς ανθρώπους και έβαψα αρκετά.

LIFO#478

Είχα μαζέψει μερικούς κουκουναρόσπορους απ’ τον κήπο του Μουσείου Νταλί στο Φιγκέρες και τους έφαγα. Θεωρούσα ότι και ο Νταλί τους έτρωγε και πως με κάποιον μαγικό τρόπο θα γινόμουν κι εγώ ζωγράφος, αν έκανα το ίδιο.

Δεν τα μπορώ τα ταξίδια, με αγχώνουν, με στρεσάρουν, χάνω πράγματα, τα χαρτιά μου, χάνομαι γενικά. Προτιμώ να δω ένα ντοκιμαντέρ, παρά να κάνω ένα ταξίδι. Δεν μπορώ. Θέλω τη φωλίτσα μου, να νιώθω ασφάλεια, αν και, λόγω δουλειάς, ταξιδεύω αρκετά. Το πιο ωραίο ταξίδι που έχω κάνει ήταν, νομίζω, στη Μύκονο τον Φλεβάρη. Όλα ήταν γαλήνια κι έκανα μπάνιο στην άδεια Ψαρού. Πήγα και στη Δήλο, όπου πάντα ήθελα να πάω. Ο Le Corbusier έλεγε πως κανείς δεν μπορεί να λέει ότι είναι αρχιτέκτονας, αν δεν έχει επισκεφτεί έστω μια φορά τη Μύκονο. Εγώ θα έλεγα ότι κανείς δεν μπορεί να κρίνει τη Μύκονο, αν δεν την επισκεφτεί τον χειμώνα, μακριά από όλη αυτή την τουριστική αλλοτρίωση. Στην Αθήνα κυκλοφορώ παντού με το skate ή με τα πόδια. Μεγάλες αποστάσεις. Στα μέσα με πιάνει κρίση πανικού τελευταία. Την Αθήνα τη λατρεύω, είναι το πιο ωραίο μέρος στον κόσμο για μένα, αν εξαιρέσεις την πρέζα. Νιώθω ότι κάτι γεννιέται αυτήν τη στιγμή στην Αθήνα, πέρα απ’ την κωλοκρίση και τον πόλεμο που κάνουν δίπλα μας, που έχει στρέψει το διεθνές ενδιαφέρον εδώ. Πιστεύω πως υπάρχει πραγματικά ουσία και θα γεννηθούν κι άλλα πράγματα στο μέλλον. Παιδιά κάνουν freestyle rap στον δρόμο, υπάρχουν γκράφιτι παντού, νυχτερινή ζωή, καταλήψεις, κοινωνικοί αγώνες, εκθέσεις, πάρτι. Νομίζω πως είναι καλύτερα από την Μπολόνια που κάποτε θαύμαζα για το vibe της. Ξεκίνησα να κάνω γκράφιτι λόγω του MTV. Έβλεπα χιπ-χοπ βιντεοκλίπ και τον Bart Simpson να κάνει γκράφιτι στα κινούμενα σχέδια. Οι Terror X Crew το καθιέρωσαν στην Ελλάδα. Εγώ ήμουν απλώς fashion victim και ακολούθησα το ρεύμα για να είμαι κουλ στο σχολείο. Το street art το ξεκίνησα πολύ αργότερα, επηρεασμένος από την Ευρώπη και τους μεγαλύτερους από μένα, όπως ο b., ο Βασμουλάκης και ο Φαϊτάκης. Τα τελευταία χρόνια μένω στου Ψυρρή. Όταν πρωτοήρθα εδώ, το μέρος ήταν γεμάτο πρέζα και όλα τα μαγαζιά ήταν κλειστά. Η τρέλα των Ολυμπιακών Αγώνων είχε περάσει. Οι skaters και οι γκραφιτάδες έκαναν άθελά τους ένα gentrification και τα μπαρ και οι επιχειρήσεις άρχισαν να ανοίγουν πάλι. Η γειτονιά γέμισε τουρίστες και χίπστερ, πράγμα πολύ ευχάριστο, αν εξαιρέσεις τα ενοίκια, που ανέβηκαν. Ξυπνάς το πρωί και πίνεις καφέ με τον Περάκη και τον Σταθούλη στο Στυλ. Το βράδυ, θέατρο στο Εμπρός. Δεν υπάρχει πουθενά κάτι τέτοιο στην Αθήνα και μάλλον είναι και μοναδικό στην Ευρώπη. Λίγο πιο κάτω η China Τown, μπίρα απ’ το ψιλικατζίδικο του Ραμαντάν δίπλα στην Πυροσβεστική – αυτή η πολυπολιτισμικότητα μου θυμίζει Παρίσι, μόνο που εδώ έχει και γαμώ τους καιρούς και νιώθεις και πιο ελεύθερος.

Ιnfo: Η πρώτη ατομική έκθεση του Κακάο Ροκς «Ηλεκτρονικές Κυκλάδες Les Cyclades Electroniques» ξεκινάει στις 24 Ιουνίου στην γκαλερί «Δυο Χωριά» στη Μύκονο.

Όταν ήμουν στη Σχολή Focus έκανα ένα πρότζεκτ στο οποίο έπαιρνα φωτογραφίες και τις γύρναγα στο αρνητικό. Μου άρεσαν πολύ και δεν καταλάβαινα το γιατί. Στους καθηγητές δεν άρεσαν καθόλου. Αργότερα συνειδητοποίησα πως τα αρνητικά μού άρεσαν λόγω των χρωμάτων, αλλά μου φαίνονταν πολύ σοβαρά για να τα χρησιμοποιήσω στα έργα μου. Τότε, ό,τι έκανα, ήταν ροζ και γαλάζιο. Το 2014 είχα την τύχη να βρεθώ για μια έκθεση στην Πάρο, στην γκαλερί του Καπετάν Γουζέλη, και αργότερα στην Αντίπαρο, στα γυρίσματα του Suntan. Αυτό το ταξίδι με στιγμάτισε, η θάλασσα, ο ήλιος, η αρχιτεκτονική, οι άνθρωποι. Τότε θυμήθηκα τα «αρνητικά» χρώματα της εργασίας μου στη σχολή, που ήταν τα ίδια: μπλε, λευκό, μαύρο, χρυσό και γκρι. Αποφάσισα να τα χρησιμοποιώ και στους καμβάδες μου. Όταν ήμουν στη Γερμανία, το αίσθημα της νοσταλγίας για την Ελλάδα ήταν μεγάλο. Διάβαζα Ελύτη, άκουγα Χατζιδάκι και έβλεπα ταινίες του Βούλγαρη – ένιωσα την ξενιτιά που ειρωνευόμουν, γιατί δεν νιώθω καν Έλληνας. Με εκνεύριζε που εγώ ήμουν στη Φρανκφούρτη και δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Στην Ελλάδα άλλαζαν όλα κι εγώ ήμουν κολλημένος εκεί. Τότε αφοσιώθηκα σε αυτήν τη σειρά έργων που είναι αφιερωμένη στα ελληνικά χρώματα. Οι φίλοι μου στην αρχή με έκραξαν και μου είπαν πως μοιάζουν με χρυσαυγίτικα, αλλά δεν είχα καμία τέτοια διάθεση, μάλλον το αντίθετο. Όταν γύρισα στην Ελλάδα, δοκίμασα να πάρω φωτογραφίες από τα έργα που είχα κάνει με τα ελληνικά χρώματα και να τις μετατρέψω σε αρνητικά, έτσι, από περιέργεια, για να δω τι άλλο μπορούσε να προκύψει. Τα χρώματα απλώς άλλαξαν θέση, χόρεψαν, και το βρήκα εκπληκτικό αυτό: το μαύρο άλλαξε θέση με το λευκό, το χρυσό με το μπλε και το γκρι έμεινε ουδέτερο, στη θέση του. Από τότε έχω κολλήσει με αυτή την παλέτα. Ονόμασα τη συγκεκριμένη σειρά έργων «Ηλεκτρονικές Κυκλάδες» στα γαλλικά και θα την παρουσιάσω στην γκαλερί «Δυο Χωριά» στις 24 Ιουνίου. Μου αρέσουν τα ζωάκια, ο έρωτας, ο Boy, ο Larry Gus και το καλό φαγητό. Μου αρέσει η δουλειά του ΝΑR, της Ραλλούς, του Αντωνάκη Χριστοδούλου, του Βαρελά, του Ser, του ΟPIUM, του N_grams και πολλών άλλων. Επίσης, ο Matthew Barney, ο Djimon Guimaraes και ο David Shillinglaw. Με φοβίζουν η μοναξιά, η πείνα και η ταχύτητα. Φοβάμαι την ταχύτητα, αποφεύγω τα αυτοκίνητα και τα μηχανάκια. Με εκνευρίζουν τα πάντα, αλλά προσπαθώ να μη δίνω σημασία. Η ουρά στο σούπερ-μάρκετ, οι τσίχλες στο πεζοδρόμιο, η μυωπία μου. Μη μιλήσω για τους πολιτικούς και την κατάσταση στην Ευρώπη, θα γίνω βαρετός. Μου αρέσει πολύ η δουλειά, εκνευρίζομαι με την τεμπελιά, ξυπνάω νωρίς και δεν πηγαίνω για καφέδες και τέτοια. Όταν δεν δουλεύω, κάνω πράγματα που έχουν σχέση με τη

δουλειά, έρευνα, διάβασμα, εκθέσεις, στέλνω mails και πάλι απ’ την αρχή. Ο έρωτας για μένα είναι κάτι καταλυτικό, είναι η έμπνευσή μου. Τον ζω πολύ δυνατά, ίσως είναι η αδυναμία μου. Έχω κάνει έναν τρελό γάμο από έρωτα. Το Vicky Cristina Barcelona δεν ήταν τίποτα μπροστά του. Ίσως, αν δεν είχαμε παντρευτεί, να ήμασταν καλύτερα. Τώρα είμαστε σε διάσταση. John και Υοκο. Αυτήν τη στιγμή οι άνθρωποι δίνουν περισσότερη σημασία στην τέχνη παρά ποτέ, αν και βομβαρδιζόμαστε από εικόνες καθημερινά και τίποτα δεν μας εντυπωσιάζει εύκολα. Δεν ξέρω αν ζούμε έναν μεσαίωνα ή μια αναγέννηση, αλλά έχει μεγάλο ενδιαφέρον αυτό που συμβαίνει γενικά στον κόσμο. Ζηλεύω τα πάντα, σε όποια έκθεση κι αν πάω, λέω από μέσα μου: «Γαμώτο, γιατί δεν το έκανα εγώ αυτό πρώτος;». Περνάω μια φάση που μου αρέσουν όλα. Το ενδιαφέρον για την ελληνική street art είναι ξεκάθαρα λόγω της κρίσης. Αλλά μην την αδικούμε, είναι αξιοθαύμαστη η ποσότητα και ίσως η ποιότητα των έργων. Ωστόσο, δεν μπορούμε να μιλήσουμε ακόμα για ένα αθηναϊκό στυλ. Πολύ δυνατός είναι ο ΙΝΟ. Δεν υπάρχει ελπίδα όσο δεν σεβόμαστε τη φύση. Ο άνθρωπος είναι το πιο επικίνδυνο ζώο και πάντα κατασπαράζαμε ο ένας τον άλλον. Αλλά αν δεν σεβαστούμε τη φύση, θα γυρίσει και θα μας φάει εκείνη πρώτη. Είμαστε τυχεροί που δεν έχουμε ρίζες σαν τα δέντρα και μπορούμε να φεύγουμε απ’ τη δυστυχία, αλλά κάποια μέρα δεν θα έχουμε πού να πάμε. Έχω εκθέσει, χωρίς να το καταλάβω, σε πολύ σημαντικούς χώρους, στη Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών, στο Μουσείο Μπενάκη, έχω γίνει εξώφυλλο στους «Νew Υork Τimes». Αν έλεγα πως δεν έχει εκπληρωθεί εν μέρει το όνειρό μου, θα ήμουν αχάριστος, αλλά πίσω από όλα αυτά κρύβεται πολλή δουλειά και πολλές θυσίες. Τα όνειρα, όταν γίνονται πραγματικότητα, δεν είναι πια όνειρα και πρέπει να κάνεις κι άλλα. Η ματαιοδοξία μου, τουλάχιστον, έχει τραφεί αρκετά. Το θέμα είναι πώς θα γεμίζει το στομάχι.

7

Από ΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΥΡΙΑΖΗ

TALK OF THE TOWN

ΦΩΝΗ ΛΑΟΥ

Στου Ομπάμα τα χρόνια. Στα δικά μας πέτρινα χρόνια μάς συντρόφεψε τουλάχιστον η ψευδαίσθηση ενός φιλικού, πέρα από κάθε προσδοκία, «πλανητάρχη».

Όταν είχα φύγει αργά το βράδυ από τα ΝΕΑ όπου εργαζόμουν τότε, ακόμα παιζόταν η εκλογή εκείνη τη νύχτα του Νοέμβρη του ‘08. Επιστρέφοντας από το πλησιέστερο μπαρ (όπου είχαμε συμφωνήσει με την ομήγυρη να κλείσουμε προσωρινά τα μάτια και τ’ αυτιά σε κάθε νέο αποτέλεσμα) μετά από καμιά-δυο ώρες στο γραφείο, είχε μόλις πέσει θριαμβευτικά το Οχάιο. Ο Μπαράκ Χουσέιν Ομπάμα ήταν ο 44ος Πρόεδρος των ΗΠΑ και η συγκίνηση με χτύπησε κατευθείαν στο νευρικό σύστημα (βοήθησε όσο να ‘ναι και το αλκοόλ την έντονη συναισθηματική διέγερση). Δεν ήταν τόσο η αίσθηση λύτρωσης μετά από τις δύο θητείες του Μπους υιού, ούτε η βαριά ιστορικότητα της στιγμής («ο πρώτος Αφροαμερικανός Πρόεδρος»), αλλά το συγκλονιστικό γεγονός ότι θα γινόταν «πλανητάρχης» κάποιος που έμοιαζε τόσο οικείος και φιλικός προς εμάς, τη γενιά μας, τη φάση μας, στη συμπεριφορά, στις αντιλήψεις, στη διαχείριση ενός τόσο μεγάλου διακυβεύματος. Δεν είχε υπάρξει, ούτε υπήρξε από τότε, κάποιος άλλος πολιτικός ηγέτης μεγάλης δυτικής δημοκρατίας που να εμφανίζεται τόσο ιδανικός χειραγωγός της προδιάθεσης του παγκόσμιου κοινού, μοναδικός στο να σε χαλαρώνει και να σε καθησυχάζει με τη χαλαρή, ευαισθητοποιημένη και συγκροτημένη παρουσία του, σαν να είναι συγχρόνως φίλος αλλά και ο μοναδικός ενήλικας στην παρέα, αυτός που θα ακολουθούσες με ασφάλεια οπουδήποτε.

LIFO#478

SHORTCUT

Τις προηγούμενες μέρες η αμερικανική προεκλογική αρθρογραφία έμοιαζε εγκλωβισμένη σ’ ένα παραλυτικό υπαρξιακό δέος με επαναλαμβανόμενες αναφορές στον μύθο του Σίσυφου διά χειρός Καμύ και στη Ναυτία του Σαρτρ, συχνά με εντελώς αντικρουόμενες και αυθαίρετες ερμηνείες. Όποιος (όποια hopefully, το μη χείρον κ.λπ.) κι αν εξελέγη, αυτή η ατμόσφαιρα δύσκολα θα αποσυμφορηθεί διεθνώς στο άμεσο μέλλον, τουλάχιστον όμως εμείς θα λέμε ότι μας τίμησε ο Ομπάμα με το τελευταίο του επίσημο ταξίδι ως Πρόεδρος, 17 χρόνια ακριβώς μετά την επίσκεψη του Μπιλ Κλίντον, τον οποίο, θυμάμαι τότε, ο Γιώργος Γεωργίου είχε παρομοιάσει κολακευτικά, λόγω επιβλητικού αναστήματος και παρά τις μεγάλες διαδηλώσεις εναντίον του, με τον Ντούσαν Μπάγιεβιτς, επιλέγοντας να παραμερίσει τα έντονα αμφιλεγόμενα και απωθητικά στοιχεία της προσωπικότητας και των δύο. Είναι περίπου βέβαιο ότι η κεντρική ομιλία του θα είναι κάτι μεταξύ διακριτικού απολογισμού της κληρονομιάς που αφήνει ο ίδιος στον πλανήτη και ενθάρρυνσης της κυβέρνησης να συνεχίσει το δύσκολο έργο της («Ich bin ein Athenian» τύπου). Δεν θα χρησιμοποιήσει μάλλον τσιτάτα του Καμύ ή του Σαρτρ, αλλά ούτε και το γνωστό απόφθεγμα του Φράνσις Μπέικον «η ελπίδα είναι καλό πρωινό, αλλά κακό δείπνο», αφού προφανώς δεν θα ήθελε να προσβάλει ούτε τους οικοδεσπότες του αλλά ούτε και το κεντρικό σλόγκαν που ανέδειξε τον ίδιο πριν από οκτώ χρόνια.

ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΟΛΙΤΑΚΗ

Ήταν η τελευταία ψευδαίσθηση περί (καλού) «τέλους της Ιστορίας». Μετά μας διέλυσε η κρίση και η κοινωνική αποσύνθεση που εξακολουθούμε να βιώνουμε καθημερινά και δεν παρήγαγε παρά ελάχιστα αντισώματα, να ‘χουμε να λέμε τουλάχιστον ότι κάτι καλό θα προκύψει όταν τελειώσει κάποτε αυτή η ζοφερή περιδίνηση. Από τη διαρκώς συγχυσμένη και σε μόνιμη αναζήτηση μιας λειτουργικής ταυτότητας Ευρωπαϊκή Ένωση δεν φαινόταν ότι μπορεί να βγει άκρη, αλλά τουλάχιστον υπήρχε στην άλλη άκρη του Ατλαντικού ο Ομπάμα ως μια παρηγοριά, ως ένας μπούσουλας, παρά τις επιμέρους μεγάλες απογοητεύσεις από τη θητεία του, κυρίως όσον αφορά την αδυναμία του να ρεγουλάρει αποτελεσματικά τις πανίσχυρες δυνάμεις του μεγάλου κεφαλαίου που συνέχισαν και συνεχίζουν να ξεσαλώνουν αγρίως εις βάρος του 99%. Ένα σημαντικό τμήμα του οποίου αποφάσισε ότι η μόνη λύση είναι «πουτάνα όλα, εδώ και τώρα» με τη μορφή ενός εκκωφαντικού «fuck you» από τους απανταχού κολασμένους και ψεκασμένους προς το «σύστημα» (όπως είπε ο μπούρδας ο Μάικλ Μουρ). Όποιος κι αν έχει βγει (άγνωστο ακόμα την ώρα που γράφονται αυτά εδώ), η ζημιά έχει γίνει: από τον «μεσσιανικό» Ομπάμα πέσαμε στον «μουσολινικό» Τραμπ, η αρρώστια ξεχύθηκε στους δρόμους –αυτά που συνέβησαν στα ράλι του Τραμπ δεν θα ήταν αποδεκτά σε καμιά ευρωπαϊκή συγκέντρωση μεγάλου (και πάντως μη περιθωριακού) πολιτικού φορέα, ακόμα και ακροδεξιού– και συγχρόνως απενοχοποιήθηκαν φριχτές συμπεριφορές και νοσταλγικά φασίζουσες αντιλήψεις, κάτι που δεν είναι μόνο αμερικανικό φαινόμενο βέβαια, όπως καλά γνωρίζουμε.

Έλενα Δέδε.

Dogs’ Voice η πλατφόρμα που θα διευκολύνει τις υιοθεσίες των αδέσποτων και θα στηρίζει έμπρακτα φιλοζωικές οργανώσεις στην Ελλάδα.

Τι είναι το Dogs’ Voice; Το Dogs’ Voice ξεκίνησε τον Φεβρουάριο του 2015, όταν αποφασίσαμε ότι η ιδέα για μια πλατφόρμα που θα διευκολύνει τις υιοθεσίες αδέσποτων σκύλων και θα μπορεί να στηρίζει έμπρακτα φιλοζωικές οργανώσεις σε όλη την Ελλάδα πρέπει επιτέλους να υλοποιηθεί! Βλέποντας καθημερινά σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης τον όγκο αγγελιών και την πληροφορία που χάνεται, αποφασίσαμε μαζί με τον Ηλία Χρυσοσπάθη να φτιάξουμε μια ψηφιακή πλατφόρμα προκειμένου να βοηθήσουμε αυτούς που σκέφτονται να αποκτήσουν σκύλο, να υιοθετήσουν έναν και να μην αγοράσουν. Λειτουργούμε με τη μορφή αστικής μη κερδοσκοπικής εταιρείας, που σημαίνει ότι όλα μας τα έσοδα διατίθενται στη δράση, δηλαδή στην ενίσχυση φιλοζωικών οργανώσεων. Πώς λειτουργεί; Στο www.dogsvoice.gr φιλοζωικές οργανώσεις και ιδιώτες καταχωρίζουν τους σκύλους που προωθούν σε υπεύθυνες υιοθεσίες με πλήρη στοιχεία. Κάποιος που ψάχνει σκύλο μπορεί να το κάνει με φίλτρα αναζήτησης την περιοχή, το μέγεθος, το φύλο και την ηλικία και αφού λάβει όλες τις απαραίτητες πληροφορίες, να υιοθετήσει τον σκύλο που του ταιριάζει! Στόχος μας για τη λειτουργία των υιοθεσιών είναι να καταγραφούν όλοι οι σκύλοι που προωθούνται σε πραγματικό χρόνο σε υιοθεσίες και να διαδοθεί η πλατφόρμα ως το πιο αξιόπιστο εργαλείο εύρεσης σκύλου προς υιοθεσία. Η δεύτερη λειτουργία αφορά την ενίσχυση φιλοζωικής δράσης. Οι καταχωρισμένες φιλοζωικές της πλατφόρμας διατηρούν δικό τους προφίλ, όπου καταγράφουν τις ανάγκες τους και τους τρόπους με τους οποίους κάποιος μπορεί να τις ικανοποιήσει, είτε ως εθελοντής είτε με την προσφορά αγαθών. Επίσης, υπάρχει η δυνατότητα να αποσταλούν σε φιλοζωικές οργανώσεις της πλατφόρμας χρήματα μέσω ΡayΡal για την κάλυψη συγκεκριμένων αναγκών τους. Τι κερδίζει μια φιλοζωική οργάνωση από την πλατφόρμα και τι ένας απλός πολίτης; Οι φιλοζωικές οργανώσεις του www.dogsvoice.gr έχουν την ευκαιρία να καταχωρίσουν τους σκύλους που προωθούν σε υπεύθυνες υιοθεσίες σε μια αξιόπιστη βάση δεδομένων. Οι πιθανότητες να υιοθετηθούν οι καταχωρισμένοι σκύλοι αυξάνονται σημαντικά αν σκεφτεί κανείς ότι μόλις σε έναν μήνα λειτουργίας έχουμε καθημερινά 500 μοναδικούς χρήστες που ψάχνουν σκύλο και μετράμε ήδη 26 επιτυχείς υιοθεσίες. Επίσης, μπορούν να προβάλουν καλύτερα το σημαντικό έργο που παράγουν καθημερινά, να προσελκύσουν εθελοντές και να δεχτούν χρήματα για την ενίσχυση της δράσης τους. Ένας απλός πολίτης μπορεί να αναζητήσει πολύ εύκολα τον σκύλο που του ταιριάζει και να τον υιοθετήσει, να ενημερωθεί για τη φιλοζωική δράση στην Ελλάδα και να μάθει όλους τους τρόπους με τους οποίους μπορεί να στηρίξει έμπρακτα μια φιλοζωική οργάνωση.

9

TALK OF THE TOWN

ΠΛΑΓΙΟΜΕΤΩΠΙΚΑ

Από τη Ναταλί Χατζηαντωνίου

Αμερικανικά πεπρωμένα. Η χώρα που συνεχίζει να ερεθίζει τους εχθρούς της. Εκλογή Τραμπ και επίσκεψη Ομπάμα και να που η Αμερική έγινε, για άλλη μια φορά, το θέμα των ημερών. Το διαπιστώσαμε ξανά, η χώρα που στοιχειώνει τη φαντασία των συγχρόνων, εξακολουθεί να γεννάει πάθη. Ακόμα και το 2016, σε έναν κόσμο που διαθέτει πια πολλά κέντρα ισχύος και ασύγκριτη πολυπλοκότητα σε σχέση με τον Ψυχρό Πόλεμο, η Αμερική συνεχίζει να ερεθίζει τους εχθρούς της και συχνά να απελπίζει τους φίλους της. Έχουν γραφτεί πολλά και ενδιαφέροντα βιβλία για τον αντιαμερικανισμό. Όχι μόνον ή κυρίως για τον ελληνικό αντιαμερικανισμό που τρέφεται από την πολιτική Ιστορία αλλά και για πολλές άλλες πλευρές των αισθημάτων απαξίας για την υπερδύναμη. Ως γνωστόν, η «αμερικανικότητα» ταυτίστηκε σε μεγάλο βαθμό με μια ελαφριά και υλιστική αντιμετώπιση της ζωής. Η Αμερική ήταν κατά βάση το χρήμα και η δύναμη (money and power). Αυτή η απλοϊκή ιδέα ταξιδεύει πολύ πίσω στον χρόνο, στις πρώτες δεκαετίες ύπαρξης του ομοσπονδιακού κράτους, στα χρόνια του ευρωπαϊκού ρομαντισμού. Ο Ευρωπαίος εστέτ και ένας ρομαντικός λαϊκισμός συναντήθηκαν στην κοινή περιφρόνηση για το έθνος της πεζότητας και της μηχανικής ευθυμίας, για τη χώρα που δόξασε συγχρόνως το άτομο και τις μάζες.

LIFO#478

Από τον Νικόλα Σεβαστάκη

Θα νόμιζε κανείς ότι η σημερινή κριτικήσε πλευρές της Αμερικής θα στηριζόταν σε πολιτικά κριτήρια και θα αφορούσε συγκεκριμένες πράξεις μιας ηγεσίας ή ενός συστήματος διακυβέρνησης. Φαινομενικά έτσι είναι. Υποθέτουμε ότι οι αντιαμερικανικές εμμονές ξεθύμαναν, αφού γνώρισαν μια τελευταία αναλαμπή την εποχή του Μπους του νεότερου. Στον Ομπάμα, ας πούμε, δεν φορτώνονται μεγάλες στρατιωτικές επεμβάσεις αλλά οι βομβαρδισμοί και τα drones από τη μια ή οι Συμφωνίες Ελεύθερου Εμπορίου απ’ την άλλη. Ας μην έχουμε αυταπάτες όμως. Η Αμερική φαίνεται να γεννάει και τώρα μια στερεοτυπική και σχεδόν μεταφυσική εχθρότητα. Πολλοί την αντιμετωπίζουν ακόμα ως τον αποκλειστικό ένοχο για όλα σχεδόν τα παγκόσμια κρίματα. Σαν να μην υπάρχουν στο κάδρο άλλες μεγάλες δυνάμεις, ούτε η Κίνα, ούτε η Ρωσία, ούτε οι αναδυόμενες χώρες. Την ίδια στιγμή την κατηγορούν ως απόγειο της ισοπέδωσης και των ανισοτήτων. Την καταδικάζουν για την επεμβατική αλαζονεία της ή ανακαλύπτουν τον χωριάτικο απομονωτισμό της. Σε αυτήν προβάλλουν το πρωτότυπο του ιμπεριαλιστικού αίσχους αλλά και πολλά άλλα δεινά, όπως η «ιδιωτικοποίηση των πάντων», η λατρεία της βίας και ο τεχνολογικός φετιχισμός.

ΔΕΥΤΕΡΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ

Κάτι παρόμοιο πίστευαν, κατά το μεγαλύτερο μέρος του εικοστού αιώνα, πολλοί απλοί άνθρωποι στη χώρα μας και κυρίως ο λαός της ελληνικής αριστεράς και κεντροαριστεράς: παρά τις διαμάχες των στρατοπέδων και την ύπαρξη ενός ατλαντικού, φιλοαμερικανικού ρεύματος (στον αστικό κόσμο), η «αμερικανιά» έγινε συνώνυμο μιας αρνητικής εικόνας. Την ίδια άποψη συμμεριζόταν επίσης και ένας κόσμος της δεξιάς και της παραδοσιακής εθνικοφροσύνης.

Στην πρόβα του Λεωνίδα Καβάκου Στο μικρό γαλατικό χωριό που παίζει…Μπαχ!

Λίγο καιρό πριν είχα το προνόμιο να παρακολουθήσω μια πρόβα του Λεωνίδα Καβάκου. Μπήκα, βέβαια, στην Αίθουσα Δοκιμών επιπόλαια κι ανέτοιμη και «μολυσμένη» με την τοξικότητα της ημέρας μου: κάτι ψιλοκαβγάδες στο γραφείο, κάτι ξεκατινιάσματα στην πολιτική επικαιρότητα, πολλά προσωπικά άγχη και αυτή η σχεδόν μόνιμη, κατεβασμένη στα σκέλια «ουρά» της θλίψης που σέρνουμε όλοι εδώ και πολύ-πολύ καιρό. Μπήκα επιπλέον κάπως καχύποπτη με αυτόν τον αναμφίβολα τεράστιο μουσικό, ο οποίος, όμως, στις συνεντεύξεις του κάπως με απογοήτευε με αυτή την εκλεκτική, «εθνική» αποστασιοποίηση του ανθρώπου που ζει στο εξωτερικό και κουβαλάει την απογοήτευσή του από την ελληνική εμπειρία σε τέτοιο βαθμό, ώστε να την εκφράζει κατά καιρούς με μια ισοπεδωτική για τη χώρα και τον κόσμο της πικρία. Τον παρατηρούσα, επιφυλακτική στην αρχή, να δοκιμάζει τον ήχο του και τον συντονισμό του συναδέλφου του (Ρόμαν Σίμοβιτς, εξάρχοντα της Συμφωνικής Ορχήστρας του Λονδίνου) και της Ορχήστρας στο Διπλό κοντσέρτο για βιολί του Μπαχ. Να διορθώνει τη ροή, το τέμπο ή τις μουσικές φράσεις με ευγένεια και διακριτικότητα καθόλου συνεπή με τις ιδιοτροπίες της ντίβας που είχα φτιάξει στο μυαλό μου. Να κάνει λεπτές υποδείξεις με έναν λόγο που ακουγόταν σχεδόν ποιητικός, όταν π.χ. ζητούσε απ’ τα έγχορδα το τάδε σημείο «να παιχτεί με το μέσον του δοξαριού και όχι με την άκρη, γιατί έτσι ο ήχος έρχεται πιο αβίαστος κι ελαφρύς». Να σκύβει πάνω από κάθε ομάδα μουσικών οργάνων, να ενθαρρύνει τις βιόλες, να χαμογελάει στα βιολιά, να διορθώνει κάτι ελάχιστο στα τσέλα. «Στον ωραίο κόσμο του» ψιθύρισα. Και βέβαια ο ίδιος δεν μου επέτρεψε σε καμία περίπτωση να σκεφτώ ότι αυτό το υγιές «χάσιμο» είναι μια πολυτέλεια προορισμένη για όποιον, λόγω ταλέντου κι επιλογών, έχει λυμένο το πρόβλημα της επιβίωσης και το προνόμιο να παρακολουθεί τη χώρα του από ένα πολύ ψηλό και πολύ μακρινό «πόντιουμ». Όχι, όχι. Εδώ είχα να κάνω με την αυταξία της αφοσίωσης... Άλλωστε, και οι μουσικοί αυτοί, μόνιμοι κάτοικοι Ελλάδας και μέλη μιας Κρατικής Ορχήστρας (Αθηνών), την ίδια συννεφένια έκσταση εξέπεμπαν. Για κάποια λεπτά είχε και γι’ αυτούς καταργηθεί ο έξω κόσμος. Άνθρωποι έμπειροι και της «πιάτσας» χρόνια, που δεν εντυπωσιάζονται από μεγάλα ονόματα, ούτε μασάνε με δύστροπους χαρακτήρες, ακολουθούσαν συνεπαρμένοι. Συγκινητικοί και συγκινημένοι. Υποδειγματικοί. Προσηλωμένοι σ’ ένα σύμπαν όπου δεν υπήρχε η κακόφωνη χορωδία της απειλητικής καθημερινότητας, το ιστριονικό Διαδίκτυο... Υπήρχε μόνο το κίνητρο της ανταπόκρισης, η ευγενέστατη άμιλλα, ο λόγος για τον οποίο έγιναν κάποτε μουσικοί, η ερωτική σχέση με τις χορδές ή το πνευστό ή την υφή του δέρματος στα τύμπανα. Υπήρχε, τελικά, μόνο ένα γαλατικό χωριό, που εν προκειμένω έπαιζε Μπαχ, Σούμαν και Μότσαρτ. «Ασχολούμαι όσο λιγότερο μπορώ με την επικαιρότητα πια. Παρατηρώ στον εαυτό μου ένα είδος πολιτικού αναχωρητισμού. Η αλήθεια είναι ότι με απορροφά ό,τι κάνω» με έκοψε λίγες ημέρες αργότερα ένας φίλος καλλιτέχνης, καθώς φλυαρούσα για τα της επίσκεψης Ομπάμα, για τη «σκιώδη» κυβέρνηση Μητσοτάκη, για την εικόνα του Τσίπρα. Και ξέρω ότι δεν το έλεγε με πόζα, αλλά αναγνωρίζοντας ότι αυτήν τη μάταιη εποχή των επαναλαμβανόμενων διαψεύσεων, η Τέχνη του, περισσότερο ή λιγότερο, δεν έχει σημασία, είναι μια σχεδία επιβίωσης και ταυτόχρονα μια συναρπαστική «πολυτέλεια». Άλλωστε, όσο διαρκεί η προετοιμασία μιας παράστασης και μετά, όσο διαρκεί η παράσταση, παύει ο «θόρυβος» και πρυτανεύει εκείνη η δυσεύρετη σιωπή που, ως απαραίτητος διάδρομος υποδοχής κάθε καλλιτεχνικού έργου, σπάει μόνο από το κοινό μήνυμα και τη συντονισμένη ανάσα. Τελικώς, η Τέχνη –ίσως εν μέρει και ο αθλητισμός– είναι το μόνο εκ των πραγμάτων απρόσβλητο πεδίο, το μόνο πράγμα που μπορεί να διατηρεί ζωντανή την προοπτική του σε μια χώρα άνευ προοπτικής. Κι ακόμα, είναι το μοναδικό πεδίο επικοινωνίας που μπορεί να αναγνωρίζει ή και να απαιτεί την αξία της –επιτέλους– σιωπής, κλείνοντας ερμητικά την πόρτα στη διαρροϊκή φλυαρία, στον ατελείωτο καβγά, στη διαρκή αρνητική ψυχική ένταση. Ναι, ευνοεί τον διάλογο (παραφράζοντας εκείνη την άλλη, την πολιτική ευχή του Ρίτσου, «η Τέχνη μας ξαναμαθαίνει πώς να μιλάμε ήσυχα-ήσυχα κι απλά») και αποκλείει τον καβγά, αν και πρέπει να διευκρινίσω ότι αναφέρομαι στο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα και όχι στις όλο και δυσμενέστερες συνθήκες της εκκόλαψής του.

Ιnfo: Η Βένια θα παίζει κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στις 22:00 ως τις 5 Ιανουαρίου στην παράσταση No man’s Land (Aller/Retour - Βαρώσια 13 Ιουλίου) της Alexandra Badea στη β’ σκηνή του Θεάτρου Από Μηχανής.

Νέα εποχή για τη Δημοτική Αγορά της Κυψέλης

Βριλήσσια

Η πλατεία Αναλήψεως είναι ο τόπος συνάντησης των απανταχού Βριλησσιωτών. Στη μέση μια μεγάλη εκκλησία, γύρω χαμός από πιτσιρίκια που κλωτσάνε μπάλες και κάνουν ποδήλατο και περιμετρικά καφετέριες με εφήβους που πίνουν τον πρώτο τους φραπέ. Εκεί ήταν το ωδείο, στο οποίο πήγα στα εφτά μου για να μάθω πιάνο, εκεί ήταν και το πρώτο μέρος όπου βγήκα για καφέ στα τέλη του γυμνασίου, εκεί τριγυρνούσα μετά το φροντιστήριο στο λύκειο, κι αυτό το «εκεί» άφησα πίσω μου στα φοιτητικά μου χρόνια. Όμως τώρα πάλι εκεί γυρνάω κάποιες στιγμές. Το αγαπημένο μου σημείο στη γειτονιά είναι ένα καφέ λίγο πιο έξω από την πλατεία Αναλήψεως. Λέγεται The Old Pharmacy και σε μεταφέρει για λίγο στο Παρίσι της δεκαετίας του ‘70. Πολλή ευγένεια, χαμόγελα, αισθητική και μεράκι. Ανάμεσα στις καινούργιες πολυκατοικίες με τις πιλοτές, τα μπαλκόνια και τα μεγάλα σουπερ-μάρκετ, βλέπεις ακόμα οικόπεδα με κοτέτσια, σπίτια χαμηλά με αυλή, μικρούς κήπους με λαχανικά κι ένα-δυο κοπάδια πρόβατα! Αλήθεια! Και κάπου εκεί ανάμεσα βλέπεις συνήθως και μια γιαγιά ή έναν παππού να τριγυρνούν και να ξεγελάνε τον χρόνο. Αυτή η αντίθεση με γοητεύει πολύ και γι’ αυτό εκεί νομίζω πως θα πήγαινα κάποιον για να καταλάβει τη γειτονιά μου. Τη γειτονιά μου την έχω απόλυτα συνδυασμένη με τη «Νυχτερινή Εκπομπή» της Αφροδίτης Μάνου. Οι νυχτερινές διαδρομές με το αυτοκίνητο είναι για μένα κομμάτι της. Την Κηφισίας, την Πανόρμου και τον Βασιλόπουλο τα περνάω καθημερινά ακούγοντας τζαζ-ροκ!

Η συμβουλευτική ομάδα που συστήθηκε υπό τους Άρη Καλαντίδη (πολεοδόμο και διευθυντή του Institute of Place Management), Σταύρο Μπένο (πρώην υπουργό και πρόεδρο του φορέα «Διάζωμα»), Βασίλη Φουρλή (επιχειρηματία), Πέτρο Μάρκαρη (συγγραφέα) και Αμαλία Ζέπου (αντιδήμαρχο για την Κοινωνία των Πολιτών) αξιολόγησε 17 προτάσεις από φορείς και δημιουργικές ομάδες της πόλης και προέκρινε ομόφωνα την πρόταση του Impact Hub Athens, των Δημήτρη Κοκκινάκη και Σόφης Λάμπρου, οι οποίοι δραστηριοποιούνται στον χώρο της κοινωνικής επιχειρηματικότητας.

Από τΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΥΡΙΑΖΗ

Γιατί την επιλέγω; Προσπαθώ να δώσω μια απάντηση, αλλά όλο κάτι μου ξεφεύγει. Ίσως να είναι η ησυχία, οι πιο χαλαροί ρυθμοί, το πράσινο, τα τιτιβίσματα το ξημέρωμα που δεν τα καλύπτει ο θόρυβος από τα αυτοκίνητα. Η αλήθεια είναι πως πολλές φορές έχω φλερτάρει με την ιδέα τού να φύγω. Κινούμαι πολύ στο κέντρο και η απόσταση με έχει κουράσει. Τελικά, όμως, μένω. Γκρινιάζω, ναι, αλλά, πώς να γίνει, εδώ είναι το σπίτι μου.

Από τον ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΥΡΙΑΖΗ

Μένω εδώ από μικρό παιδί. Με έχω δει να μεγαλώνω και να αλλάζω μαζί με τη γειτονιά. Έχω φωτογραφίες πάνω σε ποδήλατο με βοηθητικές και γύρω μου χωράφια. Από τότε έχουν περάσει χρόνια, οι βοηθητικές βγήκαν από το ποδήλατο, τη θέση του ποδηλάτου πήρε το αυτοκίνητο και στα χωράφια χτίστηκαν πολυκατοικίες και μεζονέτες. Σε κάποιες γωνιές, όμως, υπάρχουν ακόμα τα απομεινάρια εκείνης της παλιάς εποχής, σημεία άχτιστα με χώμα που μυρίζει, όταν βρέχεται στις αρχές του φθινοπώρου.

Η Δημοτική Αγορά της Κυψέλης πέρασε και επισήμως στη νέα της εποχή το περασμένο Σαββατοκύριακο. Ύστερα από πολλά χρόνια διαβουλεύσεων και μια πολύμηνη διαδικασία υποβολής προτάσεων, η ομάδα του Impact Hub, που επελέγη για τη διαχείριση του ανακαινισμένου ιστορικού συγκροτήματος, εγκαινίασε το Σάββατο την πρώτη της δράση. Για να φθάσουμε ως εδώ, το πρότζεκτ «Δημοτική Αγορά Κυψέλης» πέρασε από σαράντα κύματα. Το 2003 έκλεισε και το τελευταίο κατάστημα στην αγορά, ένα μικρό οπωροπωλείο, και τέθηκε σε κίνδυνο η ίδια της η ύπαρξη, καθώς κυκλοφόρησαν σενάρια για κατεδάφισή της και ανέγερση ενός πολυώροφου κτιρίου. Μετά από έντονες διαμαρτυρίες κατοίκων και φορέων το σχέδιο εγκαταλείφθηκε και αντ’ αυτού το 2005 το κτίριο χαρακτηρίστηκε διατηρητέο. Τον Δεκέμβριο του 2006, με πρωτοβουλία κατοίκων, η Δημοτική Αγορά καθαρίζεται και αρχίζει να φιλοξενεί διάφορες δράσεις, από μουσικά δρώμενα, παζάρια και εκδηλώσεις σχολείων της περιοχής έως λαϊκές συνελεύσεις εργαζομένων και συλλογικοτήτων. Το 2012 ο Δήμος Αθηναίων ξεκίνησε την αποκατάστασή του με πόρους από το ΕΣΠΑ και φέτος, μετά το πέρας των εργασιών της ανακαίνισης, προχώρησε σε δημόσιο κάλεσμα προς δημιουργικές ομάδες της πόλης για να καταθέσουν προτάσεις συνολικής διαχείρισης του χώρου για την επόμενη πενταετία. Σύμφωνα με το σχέδιο του δήμου, το κτίριο θα πρέπει να διαθέτει έναν μεικτό χαρακτήρα χρήσης. Συγκεκριμένα, το 38% προορίζεται για δημόσιες υπηρεσίες, το 31% για οκτώ συνολικά καταστήματα προσανατολισμένα στη νέα επιχειρηματικότητα, το 31% για φιλοξενία πολιτιστικών προγραμμάτων και ομάδων πολιτών, ενώ στα 450 τ.μ. των κοινόχρηστων χώρων θα φιλοξενούνται διάφορες δράσεις.

URBAN LIFE

Μένω στα Βριλήσσια ή, μάλλον, στα «σύνορα» Βριλησσίων-Χαλανδρίου. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως έχω ταχυδρομικό κώδικα Βριλησσίων, μένοντας δίπλα στο γήπεδο Χαλανδρίου. Πώς γίνεται, θα μου πεις. Κι όμως... Ο δρόμος μου κινείται στον παλμό αυτού του γηπέδου. Κόσμος μπαίνει, βγαίνει, τρέχει κι όταν έχει αγώνα πήζεις στην κίνηση και τα διπλοπαρκαρισμένα. Για λίγο νιώθεις πως ζεις στη Λεωφόρο!

Από το 1937 και τον Ιωάννη Μεταξά στο Impact Hub του 2016 .

Η ΓΕΙΤOΝΙΑ ΜΟΥ

Bένια Σταματιάδη. Ηθοποιός. Ζει στα σύνορα Βριλησσίων - Χαλανδρίου.

Τα εγκαίνια της Δημοτικής Αγοράς της Κυψέλης, στις 4 Αυγούστου 1937, ήταν το γεγονός της ημέρας, με τον ίδιο τον δικτάτορα Ιωάννη Μεταξα, στην επέτειο του καθεστώτος του μάλιστα, να κόβει την κορδέλα. Το σχέδιο του αρχιτέκτονα Αλέξανδρου Μεταξά (συνωνυμία με τον δικτάτορα) αποτελεί αντιπροσωπευτικό δείγμα του μοντέρνου κινήματος με πολλά κλασικιστικά στοιχεία, όπως η συμμετρία στις όψεις, ο τονισμός στις οριζόντιες ζώνες με γείσο και ορθομαρμάρωση και οι παραστάδες με γύψινα κιονόκρανα. Η Αγορά ήταν μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου οικοδόμησης περιφερειακών αγορών σε πολλές λαϊκές συνοικίες της Αθήνας, όπως τα Κάτω Πατήσια, τα Κουντουριώτικα, οι Αμπελόκηποι, ο Κολωνός, το Παγκράτι κ.ά., µε σκοπό την καλύτερη εξυπηρέτηση των δημοτών και την αποσυμφόρηση της κεντρικής Βαρβακείου Αγοράς. Αποτέλεσε για πολλά χρόνια το εμπορικό κέντρο της συνοικίας της Κυψέλης και, παρά την απαξίωση των τελευταίων ετών, συνέχισε να αποτελεί σημείο αναφοράς για τους Κυψελιώτες. Πίσω πάλι στο 2016, η πρώτη δράση της νέας εποχής για τη Δημοτική Αγορά της Κυψέλης είναι η ομαδική έκθεση φωτογραφίας με τίτλο «On Elit now» (5-30/11), στην οποία 17 φωτογράφοι καταθέτουν τη δική τους ματιά πάνω στην περιοχή, αποτίνοντας φόρο τιμής στο θρυλικό φωτογραφικό στούντιο της οδού Θήρας και στον ιδιοκτήτη του Τάσο Κουτσούκο, τον κατά κόσμον κύριο Elite. Οι θεματικές των δράσεων θα επικεντρωθούν αρχικά στην Αγορά, στην ιστορία της Κυψέλης και στην τοπική κοινότητα, με στόχο την επέκτασή τους σε ευρύτερους καλλιτεχνικούς, αστικούς και κοινωνικούς προβληματισμούς. Το πρόγραμμα θα εμπλουτίζεται καθ’ όλη τη διάρκεια της περιόδου, ενώ μία ημέρα κάθε εβδομάδα, κάθε Παρασκευή, από τις 4 το απόγευμα έως τις 8 το βράδυ, ο χώρος θα προσφέρεται ελεύθερα ως βήμα έκφρασης των πολιτών σε μια δράση υπό τον τίτλο «Το μικρόφωνο στους πολίτες»

11

ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

Μέχρι πότε θα έχουμε τροφή; Το 13ο Πανόραμα Οικολογικών Ταινιών δίνει μερικές καλές απαντήσεις. Επιμέλεια: TWOMINUTES ANGIE.

O παγκόσμιος προβληματισμός για το μέλλον της τροφής κατέχει βασική θέση στο 13ο Πανόραμα Οικολογικών Ταινιών που ξεκινά την Τετάρτη 30 Νοεμβρίου, θα διαρκέσει μέχρι το Σάββατο 3 Δεκεμβρίου και αποτελεί ένα μεγάλο αφιέρωμα στην κλιματική αλλαγή. Το φεστιβάλ αυτό δεν είναι μόνο διαφωτιστικό και ενημερωτικό για όλους, αλλά, μέσα από τις διάφορες ελληνικές και παγκόσμιες προσπάθειες που αποτυπώνονται στις ταινίες του, εμφανίζεται φανερά και μια αισιόδοξη νότα ότι, ναι, γίνονται πολλές και σοβαρές προσπάθειες για έναν καλύτερο κόσμο και όσο περισσότεροι ενημερωθούμε και συνεισφέρουμε, κάτι μπορεί να αλλάξει προς το καλύτερο. Αρκετές από τις ταινίες –δεκαεπτά τον αριθμό– που θα προβληθούν [ορισμένες στο κτίριο της Ελληνικής Εταιρείας Περιβάλλοντος και Πολιτισμού (ΕΛΛΕΤ) και άλλες στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος] επικεντρώνονται επιπλέον σε θέματα σχετικά με την τροφή, όπως το πρόβλημα της υπεραλίευσης στο Αιγαίο ή εκείνο της διατήρησης των παραδοσιακών σπόρων ή της εντυπωσιακής μείωσης της παγκόσμιας βιοποικιλότητας που με ταχύτερο ρυθμό απ’ ό,τι μπορούμε να αντιληφθούμε χάνει καθημερινά ένα εντυπωσιακό ποσοστό φυτών, ζώων και γενικότερα βρώσιμων ειδών, περιορίζοντας τα είδη που παραδοσιακά προορίζονται για τη σίτιση του ανθρώπου. Την ημέρα των εγκαινίων που θα γίνουν στην Ταινιοθήκη, στον Κεραμεικό, την κορδέλα θα κόψει η δημοφιλής ταινία της ακτιβίστριας Ναόμι Κλάιν («This changes everything») και αμέσως μετά, στις 19:30, θα ακολουθήσει ο «Ραγδαίος Αφανισμός» του Louie Psihoyos που εξετάζει την πεποίθηση ορισμένων επιστημόνων ότι το αποτύπωμα της ανθρώπινης παρουσίας (το σύνολο των καθημερινών μας πράξεων δηλαδή) στον πλανήτη θα οδηγήσει στην εξαφάνιση του 50% των ειδών του! Η ανθρωπόκαινος εποχή, όπως αποκαλείται η εποχή μας, έχει πλήξει ανεπανόρθωτα το περιβάλλον, άρα και την πανίδα. Υπάρχουν, άραγε, λύσεις που θα διασφαλίσουν έναν εύρωστο κόσμο βιοποικιλότητας για τις επόμενες γενιές, αναρωτιέται ο σκηνοθέτης της ταινίας που είναι μια παραγωγή της Oceanic Preservation Society (η οργάνωση πίσω από το οσκαρικό φιλμ «Ο Όρμος»). Ενδιαφέρουσα αναμένεται να είναι και η συζήτηση που θα ακολουθήσει με συντονιστή τον καθηγητή και κο-

LIFO#478

σμήτορα της Σχολής Μηχανικών ΕΜΠ κ. Ι. Ζιώμα. «Ραγδαίος Αφανισμός» («Racing Extinction»), Ταινιοθήκη της Ελλάδος, Ιερά Οδός 48 & Μεγ. Αλεξάνδρου 134-136, Κεραμεικός. Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου, 19:30, η συζήτηση θα ξεκινήσει στις 21:00.

Ο Όμηρος Ευαγγελινός καταλήγει στη Σαντορίνη για να συναντήσει τον γιο του Ιβ Κουστο, τον Πιέρ-Ιβ Κουστό, που προσπαθεί να φέρει σε επαφή τους ντόπιους ψαράδες με πολιτικούς και ειδικούς επιστήμονες.

Επόμενη και ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα ταινία σχετικά με την τροφή μας, οι «Φύλακες του Αιγαίου» του Όμηρου Ευαγγελινού, που για πέντε χρόνια ταξίδευε με ένα ψαροκάικο στα νησιά των Κυκλάδων, ερευνώντας το θέμα της υπεραλίευσης και τον αγώνα επιβίωσης των τοπικών ψαράδων. Χάος, αναρχία και καθημερινές εκτός νόμου τακτικές συνάντησε ο κινηματογραφιστής, όπως και συχνό ψάρεμα με δυναμίτη και παράνομες τράτες που μειώνουν τα ιχθυοαποθέματα, χωρίς να υπάρχει καμιά έγνοια για τη μείωση του πληθυσμού ψαριών, μαλάκιων και οστράκων στο Αιγαίο. Όμως και αυτή η ταινία αφήνει μια χαραμάδα αισιοδοξίας, αφού ο Όμηρος Ευαγγελινός καταλήγει στη Σαντορίνη για να συναντήσει τον γιο του Ιβ Κουστο, τον Πιέρ-Ιβ Κουστό, που προσπαθεί να φέρει σε επαφή τους ντόπιους ψαράδες με πολιτικούς και ειδικούς επιστήμονες και να δημιουργήσει μια προστατευόμενη θαλάσσια περιοχή όπου τα ψάρια θα μπορούν να αναπαράγονται άφοβα και να αλιεύονται μόνο με βιώσιμο τρόπο που θα αφήνει τους πληθυσμούς τους να αναπτυχθούν και να διατηρηθούν για τις επόμενες γενιές. Μετά την προβολή ο καθηγητής Ζωικής Ποικιλότητας του ΕΚΠΑ, κ. Π. Παφίλης, θα συντονίσει τη συζήτηση με θέμα «Θάλασσα και Υπεραλίευση». «Φύλακες του Αιγαίου» («Guardians of the Aegean»), 2016, Όμηρος Ευαγγελινός, διάρκεια 87 λεπτά. Προβάλλεται την Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου στις 18:00, στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος, Ιερά Οδός 48 & Μ. Αλεξάνδρου 134-136, Κεραμεικός. Όποιος... βρίσκει άνοστη την ντομάτα, τα καρπούζια και τα μήλα και δεν ξέρει γιατί, πρέπει να παρακολουθήσει αυτήν την ταινία! Το «Καραβάνι των Σπόρων», ένα απόσπασμα μιας ταινίας εν εξελίξει, έχει κεντρικό θέμα την προσπάθεια της ελληνικής ομάδας Πελίτι (www.peliti.gr) για τη διατήρηση των παραδοσιακών μας σπόρων. Θα προβληθεί την Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου στο όμορφο διατηρητέο κτίριο της Ελληνικής

Ιnfo: Περισσότερες πληροφορίες και το πλήρες πρόγραμμα του φεστιβάλ μπορείτε να βρείτε στην ιστοσελίδα της ΕΛΛΕΤ και της Ταινιοθήκης της Ελλάδος.

Oceanic Preservation Society

Εταιρείας στην Πλάκα, που, ειρήσθω εν παρόδω, διοργανώνει πολλές ενημερωτικές εκδηλώσεις γύρω από τα θέματα της διατροφής, όπως το «Σάββατο του Παραγωγού» που επιμελείται η Αντωνία Τριχοπούλου (καθηγήτρια και πρόεδρος του Ελληνικού Ιδρύματος Υγείας), και στόχο έχει, μεταξύ άλλων, να αναδείξει τα τοπικά αγροτικά προϊόντα. Το ενδιαφέρον έγκειται όχι μόνο στην ίδια την ταινία (που περιγράφει μια ενθουσιώδη πομπή ανθρώπων, η οποία ξεκινά από την Ελλάδα και διασχίζει την Ευρώπη για να διαδώσει το μήνυμα της διάσωσης των γηγενών σπόρων), αλλά και στη συζήτηση με θέμα «Σπόροι» που θα συντονίσει η Βάσω Κανελλοπούλου της ομάδας Πελίτι αμέσως μετά. Αξίζει να παρακολουθήσουμε αυτή την ταινία για να καταλάβουμε όχι μόνο τον ρόλο των παραδοσιακών σπόρων στη καθημερινή μας διατροφή, αλλά και τη συμβολή τους στη διατήρηση του πολιτισμού κάθε τόπου που παράγει κάτι συγκεκριμένο, της παραδοσιακής ελληνικής μαγειρικής και των συναφών επαγγελμάτων που εξαφανίζονται. Η ομάδα Πελίτι έχει χτίσει ένα μικρό οίκημα στο Παρανέστι Δράμας όπου και διαφυλάσσει παραδοσιακούς σπόρους, αλλά τα μέλη της πιστεύουν ότι η ουσιαστική διάσωση και διάδοση των σπόρων των παραδοσιακών ποικιλιών γίνεται στον αγρό, με τον παραδοσιακό τρόπο καλλιέργειας που πάντα απέδιδε νόστιμο και αρκετό φαγητό για όλους. Ενδιαφέρουσα ταινία και ενδιαφέρουσα η προσπάθεια της ομάδας Πελίτι, που αξίζει τη συνεισφορά όλων μας. «Το καραβάνι των σπόρων», 2015, Ομάδα Πελίτι, διάρκεια 75 λεπτά. Προβάλλεται στην ΕΛΛΕΤ, Τριπόδων 28, Πλάκα, στις 2 Δεκεμβρίου, στις 18:10, και η συζήτηση έχει προγραμματιστεί για τις 19:30.

Το ενδιαφέρον έγκειται όχι μόνο στην ίδια την ταινία αλλά και στη συζήτηση με θέμα «Σπόροι» που θα συντονίσει η Βάσω Κανελλοπούλου της ομάδας Πελίτι αμέσως μετά.

13

THE GOOD LIFO

Η ΑΓΟΡΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

Absolut Facet

Η νέα συλλεκτική φιάλη της Absolut υπόσχεται τις πιο απροσδόκητες νύχτες.

Η νέα συλλεκτική φιάλη της Absolut. Με ασύμμετρο design, σχεδιασμένο έτσι ώστε να μοιάζει με πολύτιμο πετράδι, και σε εντυπωσιακή μπλε απόχρωση, η νέα συλλεκτική φιάλη της Absolut είναι εδώ και υπόσχεται να μας χαρίσει τις πιο απροσδόκητες #AbsolutNights. Μετά την περσινή επιτυχία της Absolut Electrik σε μπλε μεταλλικό και ασημί χρώμα, η νέα Absolut Facet συνεχίζει την παράδοση του κορυφαίου brand βότκας, που κάθε χρόνο δημιουργεί νέες, μοναδικές συλλεκτικές φιάλες. Η αισθητική της Absolut Facet μας ταξιδεύει στις αυθόρμητες στιγμές μαγείας της νυχτερινής ζωής, υπενθυμίζοντάς μας ότι οι καλύτερες νύχτες συμβαίνουν απροσδόκητα! Απολαύστε τη σκέτη, με πάγο ή σε δροσερά κοκτέιλ για μια Absolut εμπειρία.

Περισσότερα στο : www.absolut.com

LIFO#478

Swatch

Δερμάτινα μποτάκια από τη νέα σειρά Vans All Weather MTE, η οποία είναι σχεδιασμένη για να αντεπεξέρχεται στις δύσκολες καιρικές συνθήκες. Κόκκινο ρολόι με λευκό καντράν και το μότο 4ever από τη σειρά «Voice of Freedom». Σε όλα τα καταστήματα Swatch. gr

Li-LA-LO

Acqua di Parma

Κολιέ από χρυσό 9Κ με μπριγιάν 0.004ct. σε σχήμα καρδιάς από τη σειρά «Ennea».

ΡΩΤΑ ΤΟΝ ΥΠΕΥΘΥΝΟ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ

Vans

Σε όλα τα καταστήματα Li-LΑ-LΟ και στο www.lilalo.com.

Franklin and Marshal

Δίχρωμη ανδρική backpack με δερμάτινες λεπτομέρειες.

Franklin & Marshal Αθήνα Π. Ιωακείμ 14, Κολωνάκι, 210 7235551, Λ. Κηφισίας 268, Ν. Ψυχικό, 210 6771527, Λ.Βουλιαγμένης 96, Γλυφάδα, 210 9639384, Λ. Τατοΐου 102, Ν. Ερυθραία, 210 8070933

PERSONAL SHOPPER

Η colonia assoluta της φημισμένης μάρκας αρωμάτων είναι ένα ιδανικό άρωμα με περγαμόντο, βερμπένα, γιασεμί και πολλά ακόμα.

Έμυ Ντρίζου.

Mας ξεναγεί στον μαγικό κόσμο των λουλουδιών ιδιοκτήτρια του ανθοπωλείου «Drizos» Γιατί αποφασίσατε να ανοίξετε ανθοπωλείο; Το μαγαζί λειτουργεί από το 1986 και το άνοιξα γιατί λατρεύω τα λουλούδια – πάντα τα λάτρευα! Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου το όνειρό μου ήταν να ανοίξω ένα ανθοπωλείο. Από μικρό παιδί ασχολούμαι με τα λουλούδια, είχα πάντα στη βεράντα μου, μου άρεσε να τα φυτεύω, να τα περιποιούμαι, να τα βλέπω να μεγαλώνουν. Όταν ήρθε η ώρα να επιλέξω επάγγελμα, αποφάσισα ότι θα ήταν αυτό. Η άποψή μου είναι ό,τι κάνεις, να το κάνεις σωστά, όποιο και αν είναι το επάγγελμά σου. Σπούδασα σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες. Στο εξωτερικό δίνουν πολύ μεγάλη σημασία στα λουλούδια. Υπάρχουν ειδικές σχολές και πριν πάρεις πτυχίο, θα πρέπει να δουλέψεις ως βοηθός. Έχουν άλλη κουλτούρα στο εξωτερικό, στην Ελλάδα δεν είναι έτσι. Όταν ένιωσα ότι έμαθα τη δουλειά μου πολύ καλά, άρχισα να ασχολούμαι με το καλλιτεχνικό κομμάτι, με την ανθοδετική τέχνη. Ξεκίνησα να πηγαίνω σε διαγωνισμούς ανθοδετικής και κατάφερα να πάρω και το παγκόσμιο βραβείο – δεν είναι απλώς ένας διαγωνισμός, είναι ουσιαστικά μια καλλιτεχνική διάκριση. Στο μαγαζί έχω προσαρμόσει τις γνώσεις μου σε σχέση με τις απαιτήσεις του ελληνικού κοινού. Τι λουλούδια προτιμάει το ελληνικό κοινό; Τα τριαντάφυλλα είναι το νο 1 σε προτιμήσεις. Οποιοδήποτε χρώμα. Τα αγοράζουν οι γυναίκες για τον εαυτό τους, οι ερωτευμένοι άντρες και, γενικά, όλοι οι άνθρωποι που αγαπούν τα λουλούδια. Αυτή την εποχή είναι δημοφιλείς οι αμυγδαλιές, οι φρέζες, οι νεραγκούλες. Ποια είναι η πιο παράξενη απαίτηση από πελάτη; Η Κάρμεν Ηλέκτρα, θυμάμαι, όταν είχε έρθει στην Αθήνα, ήθελε δέκα χιλιάδες τριαντάφυλλα στο δωμάτιό της για να φωτογραφηθεί. Τα βρήκαμε αμέσως. Ήταν άλλες εποχές, βέβαια, καλύτερες, τώρα δεν γίνονται τέτοια. Από πού προμηθεύεστε λουλούδια; Τα περισσότερα τα παίρνουμε από την Ολλανδία, που είναι η πρώτη χώρα σε παραγωγή λουλουδιών στον κόσμο. Επίσης, από τη Νέα Ζηλανδία, το Εκουαδόρ, όπου έχουν φοβερή ποιότητα τριαντάφυλλου, το καλύτερο στον κόσμο, και από την Κένυα. Δεν υπάρχει ελληνική ανθαγορά. Ό,τι ελάχιστο υπάρχει, δεν συγκρίνεται με τα λουλούδια του εξωτερικού, ούτε σε ποιότητα, ούτε σε ποσότητα και ούτε σε συνέπεια. Αν και στην Ελλάδα διαθέτουμε το ωραιότερο κλίμα για κάτι τέτοιο, όλα σχεδόν τα θερμοκήπια έχουν κλείσει, και όχι τώρα, λόγω κρίσης, αλλά και από πιο πριν, λόγω έλλειψης ενδιαφέροντος. Οι μόνοι που έχουν παραγωγή είναι οι Κρητικοί, αλλά τα έχουν για την τοπική αγορά, γιατί δεν τα παράγουν σε μεγάλες ποσότητες. Αν υπήρχε παραγωγή στην Ελλάδα, θα μπορούσαμε να πουλάμε τα λουλούδια πολύ πιο φθηνά.

Ιnfo: Ανθοπωλείο «Drizos» Κριεζώτου 1, Αθήνα

15

10 πολιτιστικά events που αξίζει να δεις αυτή την εβδομάδα!

Νανά Βέττα Η Νανά Βέττα παρουσιάζει δημιουργίες των τελευταίων δύο ετών στην γκαλερί Σκουφά. Η καλλιτέχνις δίνει έμφαση στις διαβαθμίσεις των χρωμάτων, στις εναλλαγές της υφής και στις εντάσεις της γραφής. Σμιλεύει κάθε επιφάνεια με προσοχή, σβήνει, προσθέτει και αφαιρεί, δημιουργώντας ιδιαίτερα ζωγραφικά έργα.

Rockwave Festival

THE WEEK

TOP 10

7/6-4/7, Δευτ., Τετ., Σάβ. 10:00-15:30, Τρ., Πέμ., Παρ.

10:00-15.30 & 17:30-21:00, Γκαλερί Σκουφά, Σκουφά 4, Κολωνάκι

Η φωνή των Arctic Monkeys, Alex Turner, και το καλλιτεχνικό του alter ego, Miles Kane, ή, αλλιώς, οι Last Shadow Puppets, έρχονται για πρώτη φορά στην Ελλάδα με αφορμή την κυκλοφορία του νέου τους δίσκου «Everything you ‘ve come to expect». Μαζί τους στο Terra Stage ένα από τα πιο πετυχημένα βρετανικά συγκροτήματα, οι Suede, αλλά και οι Subways, γνωστοί στο ελληνικό κοινό από τη ραδιοφωνική επιτυχία «Rock’n’Roll Queen». Το line up συμπληρώνουν δύο εγχώριες μπάντες, οι Callas και οι Whereswilder, ενώ παράλληλα, στο Vibe Stage, θα εμφανιστούν οι Dropkick Murphys, Turbonegro, Despite Everything και Wish Upon a Star.

5/6, 15:00, Terra Vibe Park, 37ο χλμ. Αθηνών-Λαμίας, Μαλακάσα, είσοδος: €45.

Δώδεκα drag queens, η σχεδιάστρια μόδας Κίκα Καράμπελα και πολλές μπανάνες συνθέτουν το νέο πάρτι των BananaBoys στο Ρομάντσο. Η βραδιά θα ξεκινήσει με ένα εντυπωσιακό runway, εμπνευσμένο από τις εξωτικές ζούγκλες του Αμαζονίου, θα συνεχιστεί με τις δημιουργίες της Κίκας Καράμπελας, και θα ολοκληρωθεί με τις μουσικές επιλογές του JohnJohn Papadopoulos. Τη σκηνοθεσία θα επιμεληθούν οι BananaBoys.

9/6, 22:00, Ρομάντσο, Αναξαγόρα 3-5, είσοδος ελεύθερη.

Πανόραμα Ελληνικής Τζαζ / New Generation 3 Η τρίτη διοργάνωση του φεστιβάλ με πρωταγωνιστές νέους μουσικούς της ελληνικής τζαζ σκηνής. Για τρία βράδια, ονόματα όπως οι Next Step Quintet, Stelios Chatzikaleas Quintet και Stephanos Chytiris Flux Project θα παίζουν ζωντανά μουσική στην ταράτσα της Στέγης, αποδεικνύοντας ότι η ελληνική σκηνή του σύγχρονου αυτοσχεδιασμού έχει δυναμικό παρόν και μέλλον.

9/6-11/6, 21:30, Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών, Συγγρού 107, Ταράτσα, είσοδος: €15 με 1 ποτό.

LIFO#478

Kode 9

BananaBoys go DRAG!

Ο γνωστός παραγωγός της dubstep, Kode 9, καλεσμένος των Black Athena, εμφανίζεται ζωντανά στο πλαίσιο του «Culture Jam», του πρότζεκτ-αφιερώματος στην underground dance μουσική. Στις 4 Ιουνίου επισκέπτεται το Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος για ένα DJ set και μια συνομιλία με το κοινό.

4/6, 19:00, Κέντρο Επισκεπτών του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, Λεωφόρος Ποσειδώνος, είσοδος ελεύθερη. Θα υπάρχει δωρεάν μεταφορά του κοινού με shuttle bus.

CULTURE

Moon Duo

Release Festival

Στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής του περιοδείας, το συγκρότημα του Ripley Johnson και της Sanae Yamada επιστρέφει στην Αθήνα για μια ακόμη ψυχεδελική συναυλία στις 6 Ιουνίου, με σκοπό να παρουσιάσει, μεταξύ άλλων, και νέο, ακυκλοφόρητο υλικό. Μαζί τους το αθηναϊκό σχήμα των Chickn.

Μερικά από τα πιο δημοφιλή ονόματα της παγκόσμιας σκηνής θα εμφανιστούν τη δεύτερη και την τρίτη μέρα του Release Festival που πραγματοποιείται αυτή την εβδομάδα στην πλατεία Νερού. Στις 3 Ιουνίου τη σκηνή καταλαμβάνουν οι Parov Stelar με electro swing ήχους, ενώ νωρίτερα θα εμφανιστούν οι Chinese Man, Scott Bradlee’s Postmodern Jukebox, Rsn και Gad. Λίγες μέρες αργότερα, την Τρίτη 7 Ιουνίου, θα ακούσουμε psych-rock και shoegaze ήχους από συγκροτήματα όπως οι Brian Jonestown Massacre, Slowdive, Closer και Noise Figures. Το μεγάλο όνομα της βραδιάς θα είναι η PJ Harvey, που έρχεται για να ερμηνεύσει παλιά κομμάτια αλλά και τραγούδια από το νέο της άλμπουμ, με τίτλο «The hope six demolition project».

6/6, 20:30, An Club, Σολωμού 13-15, Εξάρχεια, είσοδος: €12-15.

Cause fove is such an old-fashioned word / Δούρειος Ίππος

3/6, 7/6, πλατεία Νερού, Φάληρο, είσοδος: €39.

5/6-15/6, Enterprise Projects, Χαλκηδόνος 56-58. Καθημερινά 17:00-21:00, είσοδος ελεύθερη.

Sala Sala

Ο Κωνσταντίνος Βήτα, σε μια απρόσμενη συνάντηση με δύο σημαντικές μορφές του ρεμπέτικου τραγουδιού, τη Μαρίκα Παπαγκίκα και τη Σωτηρία Μπέλλου. Έπειτα από έναν χρόνο έρευνας στην ιστορία των δύο σπουδαίων εκπροσώπων του είδους, ο μουσικός συνεργάζεται με τον Ανδρέα Αγγελιδάκη και τον Άγγελο Πλέσσα, δημιουργώντας μια νέα ανάγνωση του ρεμπέτικου.

One thing a day

Η έκθεση της Πάκυς Βλασσοπούλου είναι εμπνευσμένη από την υπόθεση του ναού Kalabsha στην Αίγυπτο. Με αυτή την αφορμή η καλλιτέχνις διερευνά τις ιδέες του μνημείου και της μετακίνησης, του ερειπίου και του χρόνου, και αναλύει τη διαδικασία που ακολουθεί η κατασκευή.

Η Χριστίνα Δάρρα, εδώ και δυόμισι χρόνια, κρατά ένα εικαστικό ημερολόγιο, ζωγραφίζοντας καθημερινά μία εικόνα η οποία αντικατοπτρίζει τα συναισθήματα, τις σκέψεις και τις αντιδράσεις στα γεγονότα της ημέρας. Από τις 2 Ιουνίου η Gallery Genesis μετατρέπεται σε ένα μεγάλο τετράδιο, φιλοξενώντας τα έργα της στην έκθεση με τίτλο «One thing a day». 2/6-11/6, Gallery Genesis,

Stop the press!

Kid Flicks Το «La Voix Surrealiste» ήταν πρόσφατα single της εβδομάδας στο The 405’s και ο νέος δίσκος του είναι ένα μεγάλο βήμα προς τα εμπρός, με απίθανα samples, ανατολίτικο άρωμα και πιο πολλά ψυχεδελικά στοιχεία από ποτέ. Ένα εξαιρετικό νέο άλμπουμ. http://kidflicks. bandcamp.com/

Χάρητος 35, Κολωνάκι, Τρ., Πέμ., Παρ. 11:30-21:30, Τετ., Σάβ. 11:30-15:30.

3/6-4/6, 20:30, Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών, Κεντρική Σκηνή, είσοδος: €5-45.

17

ΒΙΒΛΙΟ

THE WEEK

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ

Ο Γιορν Λιρ Χορστ ξέρει τι σημαίνει έγκλημα Ο Νορβηγός συγγραφέας έρχεται σε λίγες μέρες στην Ελλάδα για να παρουσιάσει το βιβλίο του “ Έγκλημα στa φιόρδ”. Ο Γιορν Λιρ Χορστ (Jorn Lier Horst) είναι άλλος ένας ακόμα λόγος για να αγαπήσει κανείς τα νουάρ του Βορρά αλλά και να ξεχωρίσει τη δική του γραφή από τις άλλες, κι αυτό γιατί οι ιστορίες του είναι βασισμένες σε πραγματικά περιστατικά, αντλημένες από τα αρχεία και τις βιωματικές καταγραφές που έχει να αφηγηθεί ο ίδιος ως πρώην επικεφαλής του Εγκληματολογικού. Μιλώντας, επομένως, από πρώτο χέρι, ο Νορβηγός συγγραφέας της δεκάτομης σειράς με πρωταγωνιστή τον επιθεωρητή Βίλιαμ Βίστιν ξέρει τι σημαίνει εξιχνίαση εγκλήματος και τι πραγματικός δολοφόνος, αφού τον έχει αντικρίσει πολλές φορές στα μάτια: «Οι εμπειρίες της δουλειάς με επηρέασαν ως άνθρωπο και ίχνη από αυτήν βρίσκονται στα βιβλία μου» γράφει ο συγγραφέας σε ένα από τα παρεμβατικά του άρθρα. «Η δουλειά μου ως επιθεωρητή μου επέτρεψε να περάσω τις διαχωριστικές γραμμές και να βαδίσω ανάμεσα στα απομεινάρια και στα ίχνη στυγερών εγκλημάτων. Να δω το αποτέλεσμα μιας ανελέητης πάλης. Να περπατήσω σε δωμάτια κλειστά, τα οποία έκρυβαν ανεξερεύνητα μυστικά. Εκεί θέλω να οδηγήσω και τους αναγνώστες». Το πόσο ακριβώς τον βοήθησε η προσωπική του ματιά στην έρευνα αλλά και η επαφή του με τον άγριο κόσμο του εγκλήματος το ανέλυσε μάλιστα σε μια σειρά από κείμενα, όπου εξηγεί πώς είναι να «έχει κανείς μεγάλη εμπειρία στην αστυνομική έρευνα». Και είναι ιδιαίτερα διαφωτιστικός στην προσωπική του κατάθεση: «Έχω μεγάλη εμπειρία από ποικίλα είδη αστυνομικής έρευνας. Τα τελευταία δέκα χρόνια, προτού αποχωρήσω από το Σώμα, εργαζόμουν ως αστυνομικός επιθεωρητής, κάτι που σημαίνει πως ήμουν εγώ ο κύριος ερευνητής σοβαρών και πολύπλοκων υποθέσεων, όπως οι ανθρωποκτονίες. Αυτό το επαγγελματικό υπόβαθρο είναι και η μεγαλύτερη δύναμή μου ως συγγραφέα αστυνομικής λογοτεχνίας. Η αστυνομία είναι ένα εξαιρετικό παρατηρητήριο της κοινωνίας, όπως και μια καλή αρχή για τη συγγραφή ρεαλιστικών αστυνομικών μυθιστορημάτων. Αργά ή γρήγορα, τα δυσλειτουργικά κομμάτια της κοινωνίας μας έρχονται αντιμέτωπα με την αστυνομία. Ως επιθεωρητής, ήρθα σε επαφή με πολλούς δολοφόνους, βιαστές και διαρρήκτες. Πέρασα πολλές ώρες μαζί τους. Διάβασα τη σκέψη τους. Οι εμπειρίες μου –η κατανόηση του λόγου για τον οποίο οι άνθρωποι εγκληματούν– είναι υπερπολύτιμες για μένα, τουλάχιστον συγγραφικά». Όχι τυχαία, η συγγραφική του καριέρα ξεκίνησε με μια υπόθεση δολοφονίας: «Το ντεμπούτο μου, The Key Witness, βασίζεται σε μία από τις πιο παράξενες και βίαιες δολοφονίες στη σύγχρονη ιστορία της Νορβηγίας, τον φόνο του Ρόναλντ Ραμ το 1995. Εν μέρει, την καριέρα μου ως συγγραφέας την άρχισα την πρώτη μου μέρα ως αστυνομικός. Ήταν η μέρα που ο Ρόναλντ Ραμ βρέθηκε βιασμένος

LIFO#478

και δολοφονημένος στο ίδιο του το σπίτι, στην πόλη μου, το Λάρβικ. Ήταν ανατριχιαστική η εμπειρία τού να βρίσκομαι σε μια τέτοια σκηνή εγκλήματος. Να βλέπω πώς ακριβώς εξελισσόταν η μάχη μέχρις εσχάτων, από δωμάτιο σε δωμάτιο, μέχρι που κατέληξε στους εξωτερικούς διαδρόμους, όπου ο Ραμ βρέθηκε δολοφονημένος, με τα χέρια δεμένα. Για έναν νεαρό αστυνομικό ήταν μια ιδιαίτερη εμπειρία το να βρίσκεται στο κατώφλι του τόπου του εγκλήματος και να ξέρει, όπως εγώ, πως βρισκόταν στα βήματα ενός άγνωστου δολοφόνου. Ό,τι κι αν συνέβη όμως πριν από 20 χρόνια παραμένει άγνωστο. Ο δολοφόνος δεν συνελήφθη ποτέ, το μυστήριο όμως λύνεται στο μυθιστόρημά μου». Και τι, αλήθεια, μπορεί να προσθέσει ένας συγγραφέας σε μια ιστορία που βγαίνει από τα σενάρια της πιο ριζοσπαστικής νουάρ φαντασίας, όταν μια δωδεκάχρονη, η Κριστίν Γιούελ Γιοχάνεσεν, βρίσκεται νεκρή, σε ένα έγκλημα που έμεινε επίσης για χρόνια ανεξιχνίαστο και έτυχε να περιέλθει στην εποπτεία του τότε αστυνομικού και νυν συγγραφέα Ήταν το 1999 που η 12χρονη βγήκε για βόλτα με το ποδήλατό της και δεν ξαναγύρισε ποτέ. Όπως γράφει ο συγγραφέας σε κείμενό του, περιγράφοντας όλη την πορεία μέχρι να βρεθεί τελικά ο δολοφόνος, η εξιχνίαση του είχε γίνει παραπάνω από εμμονή. Για χρόνια δεν ασχολιόταν με τίποτε άλλο πέρα από την ανεύρεση του δολοφόνου: «Η Κριστίν και αυτό που της συνέβη βρίσκονταν πάντοτε στον νου μου. Οι υποψίες έπεσαν πρώτα σε έναν ήσυχο άντρα με νοητική υστέρηση, ο οποίος είχε περάσει από το χωριό με μια μικρή μοτοσικλέτα, αλλά καθώς προσετίθεντο κι άλλες λεπτομέρειες, η έρευνα άλλαξε κατεύθυνση. Ακολούθησα μια διαφορετική οδό, η οποία οδήγησε στη σύλληψη ενός εικοσιτετράχρονου άντρα στη Στοκχόλμη. Διώχθηκε, ωστόσο τα στοιχεία δεν έφτασαν για την καταδίκη του και αθωώθηκε». Επί σειρά ετών, ακόμα και όταν σταμάτησε να δουλεύει ως αστυνομικός, ο Χορστ έψαχνε μανιωδώς τον δολοφόνο, κρατώντας παράλληλα επαφή με τους οικείους της αδικοχαμένης μικρής, π.χ. με τον πατέρα της Ρόαρ. Από αυτόν, μάλιστα, έμαθε πολλά σε σχέση με τα νουάρ και τη λογοτεχνία, αφού ήταν φανατικός αναγνώστης αστυνομικών και ο ίδιος, εφαρμόζοντας όσα διάβαζε προκειμένου να μπορέσει να εντοπίσει ο ίδιος τον δολοφόνο της κόρης του. Επέμενε να μην κλείσει το αρχείο και δεν εγκατέλειψε την υπόθεση αυτή. Γι’ αυτό και δεν ήταν μεγάλη έκπληξη όταν σε κάποιο από τα τηλεφωνήματά τους ο πατέρας ενημέρωσε τον συγγραφέα πως η αστυνομία είχε συλλάβει έναν άντρα ως φονιά της κόρης του. Στον εντοπισμό του δολοφόνου είχε βοηθήσει και η βελτίωση των μεθόδων ανίχνευσης του DNA από στοιχεία που είχαν αντλήσει από τα νύχια της Κριστίν. «Ο άντρας που συνελήφθη ήταν ο ίδιος άντρας που είχα συλλάβει πριν από 15 χρόνια» ομολογεί ο συγγραφέας σ’ εκείνο το άρθρο

του. Εν ολίγοις, σημασία έχει να μην εγκαταλείπει ποτέ κανείς τις προσπάθειες και να χρησιμοποιεί όλα τα μέσα που έχει για τον εντοπισμό του δράστη. Σε αυτό σημαντικό ρόλο δεν παίζουν μόνο η ικανότητα, η εμπειρία και η ευφυΐα αλλά και οι γνώσεις, πολιτικές, κοινωνιολογικές ακόμα και ιστορικές, ώστε να μπορεί να ανιχνεύσει κανείς τα διαφορετικής υφής κίνητρα. Σε αντίθεση με ό,τι νομίζουμε, ο Χορστ επιμένει πως «Το έγκλημα σχετίζεται με τον κόσμο που βλέπουμε γύρω μας. Οι ιστορίες φόνου και εγκλημάτων προέρχονται από την κοινωνική αδικία και δυστυχία, την οποία αναγνωρίζουμε κι εμείς οι ίδιοι». Και εδώ ακριβώς διαφαίνεται και η πολιτική του σφραγίδα, καθώς στα βιβλία του θίγονται όλα τα σύγχρονα πολιτικά ζητήματα, όπως ο ρατσισμός, οι κοινωνικές προκαταλήψεις και η μετανάστευση, θέματα κυρίαρχα στις αλλοτινά εύρωστες κοινωνίες του Βορρά. «Νομίζω πως η αστυνομική λογοτεχνία λειτουργεί ως καθρέφτης της κοινωνίας. Το είδος φέρνει αντιμέτωπη την κοινωνία με τον εαυτό της. Δίνει στα βιβλία διαχρονική αξία και ποιότητα, πέρα από την ψυχαγωγία που προσφέρουν. Ανοίγοντας ένα βιβλίο, ανοίγονται άπειρες δυνατότητες: δυνατότητες νέων εμπειριών, νέων ανακαλύψεων και αισθήσεων. Το διάβασμα και η λογοτεχνία μπορούν να μας δώσουν γνώση και άποψη. Όσο περισσότερο διαβάζουμε, τόσο περισσότερα μαθαίνουμε. Και όσο περισσότερα μαθαίνουμε, τόσο περισσότερες ερωτήσεις κάνουμε. Πέρα από τη δυνατότητα που μας δίνει να καταλάβουμε καλύτερα την πραγματικότητα, η λογοτεχνία μάς προσφέρει την ικανότητα να δραπετεύσουμε από αυτήν».

Έγκλημα στa φιόρδ Μετάφραση Δέσποινα Παπαγρηγοράκη Εκδόσεις Διόπτρα

ΑΠΟ ΤOΝ ΓΙΩΡΓΟ-ΙΚΑΡΟ ΜΠΑΜΠΑΣΑΚΗ

RADIO BOOKSPOTTING Robert Littell, Φίλμπυ Πορτραίτο του κατασκόπου σε νεαρά ηλικία Εκδόσεις Άγρα

Ρόμπερτ Λίτελ Ένας ευρυμαθής συγγραφέας στους λαβυρίνθους της κατασκοπείας μας μυεί στον κόσμο του Κιμ Φίλμπυ.

1.Τριπλό παιχνίδι Έγιναν διαβόητοι ως «οι κατάσκοποι του Κέιμπριτζ» και το διπλό, ακόμα και τριπλό παιχνίδι τους (όπως μάλλον συμβαίνει στην περίπτωση του Κιμ Φίλμπυ) ενέπνευσε πλήθος συγγραφέων, σεναριογράφων και σκηνοθετών. Τα κόλπα της κατασκοπείας είναι πάντα γοητευτικά, ιδίως αν τα παρακολουθείς από την ασφάλεια του γραφείου όπου διαβάζεις μυθιστορήματα γι’ αυτά ή όταν τα βλέπεις στην οθόνη. Όταν τα ζεις, ενίοτε διαπιστώνεις ότι μικρό είναι το ποσοστό της σαγήνης και της περιπέτειας, ενώ δυσανάλογα μεγάλο είναι αυτό της τυπολατρικής τήρησης των ιδιαίτερων κανόνων της κατασκοπείας, καθώς και εκείνο της καθημερινής ρουτίνας. Ο Χάρολντ Έιντριαν Ράσσελ Φίλμπυ (1912-1988), γνωστός τοις πάσι ως Κιμ Φίλμπυ, υπήρξε ένας από τους διψασμένους για περιπέτεια, (αλλά και για κοινωνική δικαιοσύνη, ανώτερα ιδεώδη, υπέρβαση της υποκρισίας) νεαρούς του Κέιμπριτζ που στρατολογήθηκαν από τις μυστικές υπηρεσίες της Σοβιετικής Ένωσης και έδρασαν επί δεκαετίες ως κατάσκοποι. Οι άλλοι τρεις ήσαν ο Ντόναλντ Μακλίν (1913-1983), το αδιανόητο πλάσμα που άκουγε στο όνομα Γκάι Μπέρτζες (1911-1963) και ο σερ (!) Άντονι Μπλαντ (1907-1983). Ο ευρυμαθής συγγραφέας Ρόμπερτ Λίτελ (Νέα Υόρκη, 1935), βαθύς γνώστης των λαβυρίνθων της κατασκοπείας, και πατέρας του πασίγνωστου ήδη από το πρώτο του μυθιστόρημα, τις Ευμενίδες, Τζόναθαν Λίτελ (1967), επιχειρεί να μας μυήσει στην ψυχονοητική ιδιοσυστασία του Κιμ Φίλμπυ, να χαρτογραφήσει το φαινομενικό χάος της δράσης του, να διερευνήσει το πώς και το γιατί επιλέγει κανείς να γίνει ένας αφανής παίκτης στη σκοτεινή σκακιέρα των συγκρούσεων που ταλανίζουν εκατομμύρια ανθρώπους. Με το μυθιστόρημά του Φίλμπυ - Πορτραίτο του κατασκόπου σε νεαρά ηλικία (μτφρ. Ανδρέας Αποστολίδης, εκδ. Άγρα), που ήδη ο τίτλος του παίζει με τον τίτλο του Τζέιμς Τζόις, Πορτρέτο του καλλιτέχνη σε νεαρά ηλικία, καταφέρνει να τέρψει και να πληροφορήσει, να διασκεδάσει και να διδάξει.

2. Robert Littell, Φίλμπυ Πορτραίτο του κατασκόπου σε νεαρά ηλικία, εκδόσεις Άγρα Αλληλουχία αφηγήσεων. Το μυθιστόρημα συντίθεται σαν μια αλληλουχία αφηγήσεων, σε πρώτο ενικό, των προσωπικοτήτων που ενέχονταν στην ιστορία του Φίλμπυ, από τη Γιελένα Μοντίνσκαγια, αναλύτρια των σοβιετικών μυστικών υπηρεσιών, και τον Γκάι Μπέρτζες, τον ιδιοφυή αλκοολικό, ομοφυλόφιλο και απρόβλεπτο ταραξία σύντροφο του Φίλμπυ, έως τον Τέοντορ Στεπάνοβιτς Μάλυ, γνωστό ως Όττο, και τον Ανατόλυ Γκόρσκι, που υπήρξαν οι καθοδηγητές και σύνδεσμοι του Φίλμπυ. Στο τέλος, ο Λίτελ κάνει μια υπόθεση εργασίας, σύμφωνα με την οποία ενδέχεται ο Φίλμπυ να ήταν όχι διπλός, αλλά τριπλός κατάσκοπος,

και να ξεγέλασε τους Σοβιετικούς, παραπληροφορώντας από την αρχή τη Μόσχα. Το πράγμα περιπλέκεται από στοιχεία που έρχονται στο φως με τα χρόνια, ιδίως μετά την κατάρρευση του Ανατολικού Μπλοκ. Τα στοιχεία οδηγούν σε μυθιστορήματα, αυτά με τη σειρά τους σε κινηματογραφικές ταινίες και τηλεοπτικές σειρές, εν συνεχεία νέα στοιχεία προκαλούν αμφιβολίες και επανεξέταση των παλαιών, ακολουθούν νέα μυθιστορήματα, κι άλλες ταινίες, και πάει λέγοντας, ώσπου ο λαβύρινθος γίνεται έρημος, όπως στο γνωστό αφήγημα του Μπόρχες, για να έρθουν και πάλι οι μυθιστοριογράφοι να αρδεύσουν την έρημο. Ο πολύς Τζον Μπάνβιλ, φέρ’ ειπείν, έρχεται να μας προσφέρει τη δική του εκδοχή των «κατασκόπων του Κέιμπριτζ» με το μυθιστόρημα Ο αδιάφθορος (μτφρ. Κατερίνα Τζωρίδου, εκδ. Καστανιώτης), με τη διαφορά ότι εδώ δεν πρωταγωνιστεί ο Κιμ Φίλμπυ αλλά ο σερ Άντονι Μπλαντ, υπό το όνομα Βίκτορ Μάσκελ. Και ο Μπάνβιλ, όπως και ο Λίτελ, πασχίζει να συλλάβει πώς οδηγείται ένας λαμπρός νέος στον ζόφο της κατασκοπείας, στο απόλυτο βδέλυγμα: την προδοσία.

Τζων Μπανβιλ, Ο αδιάφθορος Εκδόσεις Καστανιώτης

3. Τζων Μπανβιλ Ο αδιάφθορος, εκδ. Καστανιώτης. Ο κληρικός της προδοσίας. Εκεί όπου σταματούν οι μυθιστοριογράφοι, αρχίζουν οι δοκιμιογράφοι. Και αντιστρόφως. Τόσο τα γεγονότα όσο και οι λογοτεχνικές εκδοχές τους ώθησαν τον Τζορτζ Στάινερ (Παρίσι, 1929) να καταπιαστεί ακριβώς με το αίνιγμα της κατασκοπείας, με τις περιπλοκές της προσωπικότητας που προχωρεί στην προδοσία, με τους ιδιότυπους κανόνες που ορίζουν αυτό το παιχνίδι της σκιάς και του καθρέφτη, της φωτογραφικής μηχανής και του ρεβόλβερ, της λεπταίσθητης ευφυΐας και της κτηνώδους βίας. Αυτός ο σημαντικότατος στοχαστής, ίσως ο σπουδαιότερος εν ζωή, συνέθεσε ένα πολυσέλιδο δοκίμιο με αφορμή τις αποκαλύψεις σχετικά με τον σερ Άντονι Μπλαντ που αναστάτωσαν τη Μεγάλη Βρετανία και υποχρέωσαν την τότε πρωθυπουργό Μάργκαρετ Θάτσερ να μιλήσει ανοιχτά για όλα όσα πολλοί αποκάλυπταν και διέδιδαν, αλλά χωρίς ακλόνητα χαρτιά. Στον πολύτιμο τόμο Περί λόγου, τέχνης, και ζωής (μτφρ. Γιώργος Λαμπράκος, εκδ. Πατάκης), ο Στάινερ παραδίδει έξοχα μαθήματα συγγραφής δοκιμίων, καθώς συνδυάζει μια αχανή ευρυμάθεια με μια μοναδική οξύνοια, διαποτισμένη από σπάνια ηθική. Στον τόμο αυτό δεσπόζει το κείμενο Ο κληρικός της προδοσίας, μια εκτενής προσπάθεια συγκροτημένων απαντήσεων στα σκληρά ερωτήματα που έθεσε το σκάνδαλο Μπλαντ.

19

THE WEEK

Μις Πέρεγκριν:

ΣΙΝΕΜΑ

Στέγη για ασυνήθιστα παιδιά (3D) Σκηνοθεσία Τιμ Μπέρτον Πρωταγωνιστούν Εύα Γκριν, Σάμιουελ Λ. Τζάκσον, Κιμ Ντίκενς

ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΟΔΩΡΗ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟ

Όταν ο πολυαγαπημένος παππούς του Τζέικ αφήνει στοιχεία για ένα μυστήριο που διατρέχει διαφορετικούς κόσμους και εποχές, ο Τζέικ βρίσκει ένα μαγικό μέρος γνωστό ως Μις Πέρεγκριν - Στέγη για ασυνήθιστα παιδιά. Τα μυστήρια και οι κίνδυνοι όμως μεγαλώνουν όταν γνωρίζει τους ενοίκους και μαθαίνει για τις ειδικές τους δυνάμεις αλλά και για τους παντοδύναμους εχθρούς τους.

Λίγα χνάρια έχουν απομείνει από τα παλιά μαγικά του Τιμ Μπέρτον, του προέδρου στη λέσχη των ασυνήθιστων σκηνοθετών πριν από μερικές δεκαετίες. Χωρίς να έχει απολέσει πλήρως το κάποτε εκθαμβωτικό, και πλέον ευχάριστο, λοξό του βλέμμα στους outsiders, ο Αμερικανός σκηνοθέτης σταδιακά ντισνεϊοποιήθηκε, ανεξάρτητα από το στούντιο με το οποίο συνεργάζεται κάθε φορά – αυτή η ταινία έγινε στην Fox. Εκτός όμως από τη διαφορά από ένα προεφηβικό κοινό που σηματοδοτήθηκε με την τεράστια επιτυχία της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων, η κρίσιμη καμπή παρατηρείται από το Big Fish, ένα ήπιο μελό ενηλικίωσης, όχι μόνο του χαρακτήρα αλλά κυρίως του ίδιου του Μπέρτον, που με την πατρότητα άλλαξε κατεύθυνση και, για να το θέσουμε στη βάση του, αυτο-ψυχαναλύεται σύστοιχα με την καριέρα του. Η προσθήκη της Έλενα Μπόναμ Κάρτερ είχε μάλλον ευεργετικό αποτέλεσμα (μια goth μούσα που τον συνέδεε με την αυθεντική βρετανική παράδοση που ούτως ή άλλως ελλόχευε στη φιλμογραφία του), ενώ η απουσία της έπεσε στα μαλακά με άλλες δυναμικές, στα όρια της αφέντρας, γυναίκες, όπως η Έβα Γκριν, που υποδύεται τον κεντρικό χαρακτήρα, τη Μις Πέρεγκριν, μια γυναίκα που μπορεί να μεταμορφώνεται σε πτηνό και να προσφέρει ασφαλές καταφύγιο σε ξεχωριστά παιδιά με ειδικές ικανότητες. Ωστόσο, ο πρωταγωνιστής της ταινίας, τυπικά ενσαρκώνοντας τους φαινομενικά δειλούς ήρωες του Μπέρτον της τελευταίας περιόδου του, είναι ο Τζέικ, που έχει αδυναμία στον παππού του, θυμάται πολύ καλά τις ιστορίες για μοχθηρά τέρατα που του έλεγε από την παιδική του ηλικία και κατορθώνει να τρυπώσει σε μια τρύπα του χρόνου, έναν βρόχο όπως αποκαλείται εδώ, και να ανακαλύψει το περίφημο σπίτι κάπου στην Ουαλία εν καιρώ πολέμου, γοητευμένος και φοβισμένος ταυτόχρονα από τη μέρα της μαρμότας που ζουν όλοι οι «τρόφιμοι» λίγο πριν από έναν μοιραίο βομβαρδισμό, αλλά και από τη νεαρή ξανθιά που αψηφά τη βαρύτητα και μελαγχολικά τον θέτει προ του ερωτικού του σκιρτήματος. Όσοι ιδιαίτεροι έχουν λακίσει από τις προστατευμένες λούπες έχουν αποκτήσει βαμπιρικές ιδιότητες και μόνο ο Τζέικ μπορεί να τους δει, καθιστώντας τον μέλος της παρέας, αλλά με το προνόμιο του επισκέπτη στον χρόνο. Πρόθεση του Μπέρτον είναι να πραγματευτεί για μια ακόμη φορά τον πόνο και τα διλήμματα της διαφορετικότητας στην ευαίσθητη ηλικία και το κάνει από την πρώτη σεκάνς, όταν συνομήλικοι του Τζέικ του κάνουν bullying στον χώρο εργασίας του, με τον ίδιο ανήμπορο να αντιδράσει. Το βασικό μοτίβο του Μπέρτον δεν έχει διαφοροποιηθεί, αν και τα θέματά του πλέον ακολουθούν μια αναμενόμενη αφηγηματική πεπατημένη. Έχοντας στα χέρια του μεγάλους προϋπολογισμούς

LIFO#478

Πρόθεση του Μπέρτον είναι να πραγματευτεί για μια ακόμη φορά τον πόνο και τα διλήμματα της διαφορετικότητας στην ευαίσθητη ηλικία.

και ακριβά ψηφιακά παιχνίδια, αναπαριστά τις μάχες με σπιλμπεργκικό αέρα, διατηρώντας ένα ταπεινότερο προφίλ στην παρατήρηση που δεν αυξομειώνεται με μεγάλες ταλαντώσεις ανάμεσα στο μελό και στο έπος. Το Σπίτι για ασυνήθιστα παιδιά είναι καλή ταινία, έχει δουλευτεί στις λεπτομέρειες του σεναρίου και των τεχνικών κατηγοριών και το σκηνοθετικό άγγιγμα του Μπέρτον είναι απαλό, ανώδυνο και ενίοτε ζωηρό, όπως στη μονομαχία των τεράτων, των παιδιών και των σκελετών. Ωστόσο, το μήνυμα (ήμαρτον, πλέον) της διαφορετικότητας δεν καθαγιάζει σχεδόν ποτέ το περιεχόμενο και η χαρακτηριστική εκκεντρικότητα του Ψαλιδοχέρη, του Σκαθαροζούμη, του Sleepy Hollow, του Εντ Γουντ ή του Κουρέα έχει πλέον ξεθυμάνει. Γενικά, ένας μασκαρεμένος Τζόνι Ντεπ πάντα προσθέτει, ακόμη και σε μικρότερους ρόλους. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το ασυνήθιστο, το παράξενο, το διαφορετικό, αλλά η έξτρα ποιότητα που φώτιζε και φλόγιζε τις πρώτες του ταινίες ανήκει σε ένα παρελθόν πολύ λιγότερο κατάλληλο για ανηλίκους, και σίγουρα πιο τολμηρό στη σύλληψη και τα μέσα εκτέλεσης.

Μη σβήσεις το φως

Σονάτα σε κλειστό δωμάτιο

Πάρτι με… λουκάνικα

Σκηνοθεσία Ντέιβιντ Σάντμπεργκ

Σκηνοθεσία Αντριάν Σιτάρου

Σκηνοθεσία Γκρεγκ Τίρναν, Κόνραντ Βέρνον

Όταν η Ρεμπέκα έφυγε από το πατρικό της, πίστεψε ότι άφησε πίσω της τους φόβους που στοίχειωναν τα παιδικά της χρόνια. Μεγαλώνοντας, δεν ήταν ποτέ σίγουρη τι ήταν αληθινό και τι όχι, αφότου έσβηναν τα φώτα. Τώρα, ο μικρός της αδερφός, ο Μάρτιν, βιώνει τα ίδια ανεξήγητα και τρομακτικά γεγονότα.

Δύο αδέλφια και μια παράνομη αγάπη. Ένας πατέρας, ο οποίος είναι γιατρός με πολλές κατηγορίες. Μια οικογένεια στην οποία κανείς δεν ξεπέρασε ποτέ τα όρια μεταξύ του τι είναι ηθικό και τι είναι νόμιμο − ακόμη κι όταν πρόκειται για την άμβλωση.

Το Sausage Party είναι μία ταινία κινουμένων σχεδίων με κεντρικό ήρωα ένα λουκάνικο. Στο λουκάνικό μας γεννιούνται κάποιες υπαρξιακές αγωνίες και ερωτήματα σχετικά με τον προορισμό του στον μάταιο τούτο κόσμο. Ξεκινώντας, λοιπόν, το ξεψάχνισμα συμπαρασύρει και άλλα τρόφιμα μαζί του.

Ο Ντέιβιντ Σάνμπεργκ αναπτύσσει την δική του μικρού μήκους ταινία και τρομάζει αποτελεσματικά με ένα σφιχτοδεμένο, καθαρόαιμο b-movie τρόμου που αξιοποιεί πλήρως τον φόβο του σκοταδιού, συνδέοντάς τον με την ψυχική ασθένεια της μητέρας που αδυνατεί να ξορκίσει μια παιδική της, ας πούμε, φίλη, από το μυαλό της, απειλώντας τον σύζυγο, τη μεγαλύτερη κόρη που έχει φύγει από το σπίτι και τον μικρό της γιο. Η ψευδεπιστημονική εξήγηση για την (dirty) Diana, το φάντασμα που δεν είναι ακριβώς φάντασμα, καθώς εμφανίζεται στο σκοτάδι και σωματοποιεί την καταπιεσμένη οργή της προς την οικογένεια που βρέθηκε στο ολέθριο διάβα της, δεν ευσταθεί ακριβώς, αλλά δεν πειράζει. Το Μη σβήσεις το φως δεν επιδιώκει να πλασαριστεί ως ανθολόγηση φρίκης με grande εκτέλεση, όπως το μεγαλοπιασμένο, αλλά τελικά πάμφτωχο σε καινούριες ιδέες Κάλεσμα του Τζέιμς Γουάν κι ευτυχώς ικανοποιείται με μια ταπεινή σβελτάδα, μετατρέποντας τα γνώριμα στοιχεία του οικιακού τρόμου όχι ακριβώς σε κάτι ανοίκειο, αλλά σε μια σειρά από συνθέσεις δυνατής απειλής.

Παίρνοντας μια ενδιαφέρουσα απόσταση από κάθε κήρυγμα περί ηθικής, ο Ρουμάνος σκηνοθέτης Άντριαν Σιτάρου κοιτάζει κατάματα ένα από τα κορυφαία ζητήματα ηθικής, το οποίο προκύπτει κατά τη διάρκεια ενός ευχάριστου οικογενειακού γεύματος στο ξεκίνημα της ταινίας: τα τέσσερα παιδιά, δύο αγόρια και δύο κορίτσια, ενήλικοι όλοι, «ανακρίνουν» τον γυναικολόγο πατέρα τους για τη θέση εναντίον των εκτρώσεων που πήρε όταν δούλευε στο καθεστώς Τσαουσέσκου, ανασύροντας φαντάσματα απολυταρχικής συμπεριφοράς στα οποία ο ίδιος δεν έδωσε σημασία και δεν αισθάνεται τύψεις. Ο 60άρης απογοητεύεται και εκρήγνυται, αδυνατώντας να κρατήσει την ψυχραιμία του μετά την αρχική παράθεση των επιχειρημάτων του. Το δραματικό πρόβλημα είναι πως ένας γιος και μια κόρη του, δίδυμοι και ιδιαίτερα αγαπημένοι, διατηρούν ερωτική σχέση και το πρακτικό πρόβλημα που προκύπτει εξαπλώνεται σαν κατάρα αρχαιοελληνικής τραγωδίας και χρειάζεται επειγόντως μια λύση που δεν είναι καθόλου εύκολο να δοθεί.

Τελείως διαφορετική από τα παιδικά animation, πρωτότυπη στη σύλληψη και κυρίως στην αθυρόστομη εκφορά κωμωδία κινουμένων σχεδίων για ενηλίκους, με ήρωες φαγώσιμα σε ένα σούπερ μάρκετ που χάφτουν τη χαρούμενη διαφήμιση, γενικά πιστεύουν πως θα δώσουν ευτυχία στα σπιτικά φαγητά για τα οποία προορίζονται, ώσπου ανακαλύπτουν πως οι θεοί τους, οι άνθρωποι δηλαδή, δεν θέλουν τίποτε άλλο από να τα σκοτώσουν με τον χειρότερο τρόπο, κάτι που περιγράφεται splatter-ικά με μια αιματοβαμμένη σεκάνς ξεπαστρέματος πάσης φύσεως εδώδιμων, συσκευασμένων και μη. Κάτω από την προφανή ομπρέλα του καταναλωτισμού στην πιο ειδεχθή του μορφή, με τα κακόμοιρα τα τρόφιμα στη θέση των προβάτων επί σφαγήν, το φιλμ που συνδημιούργησαν δύο πεπειραμένοι animators και ο Έβαν Γκόλντμπεργκ με τον Σεθ Ρόγκεν, στη φλέβα του Interview και κυρίως του αναρχικού This is the end, είναι ελευθεριάζον, αλλά καθόλου ασυμμάζευτο.

Ηρωικοί Πιονέροι

Ma Ma

Barbie: Στην περιπέτεια του Διαστήματος

Σκηνοθεσία Ναταλία Κουντριάσοβα

Σκηνοθεσία Χούλιο Μέντεμ

Σκηνοθεσία Άντριου Ταν, Μάικλ Γκογκέν

1987. Τρία παιδιά, η Όλγκα, η Κάτια και ο Αντρέι, μπαίνουν στην οργάνωση των Νεαρών Πιονέρων και με οδηγό τους τη σοβιετική ιδεολογία ονειρεύονται να γίνουν ήρωες.

Με την καρδιά της ήδη πληγωμένη από την απόφαση του συζύγου της να την αφήσει, η Μάγδα ανακαλύπτει ότι έχει καρκίνο του μαστού. Ο γιατρός της τρέφει ελπίδες, αλλά θα πρέπει να υποστεί επίπονες θεραπείες.

Όταν τα αστέρια αρχίζουν να σκοτεινιάζουν και να επιβραδύνουν τον χορό τους στον ουρανό, η Barbie , η κοσμική πριγκίπισσα, ταξιδεύει σε έναν όμορφο νέο πλανήτη για να ενταχθεί σε μια ειδική ομάδα διάσωσης με αποστολή να σώσει τα αστέρια.

Έντονα προσωπική και αλληγορική, η ταινία που έγραψε και σκηνοθέτησε η Νατάλια Κουντριασόβα (πρωταγωνιστεί η ίδια) γκρεμίζει τα οράματα τριών παιδιών που στα παιδικά τους χρόνια φιλοδοξούσαν να γίνουν πρωτοπόροι στο σοβιετικό πνεύμα του Λένιν και στα 30 τους βρήκαν την επιτυχία, αλλά και τη δυστυχία, σε μια απαξιωμένη Ρωσία. Συλλέγοντας βιώματα δικά της και φίλων και συνομηλίκων της, η Κουντριασόβα αντιπαραθέτει τις δύο περιόδους με κουνημένα και σταθερά πλάνα για να καταδείξει την εσωτερική αναζήτηση και την ασφάλεια αντίστοιχα με ένα συνεχές πισωγύρισμα στον χρόνο, αποφεύγοντας το ευθύ πολιτικό σχόλιο, υπερτονίζοντας ωστόσο τη θέση της για την πίκρα και την απογοήτευση μιας χαμένης γενιάς – με μια κομψή, διάχυτη γκρίνια.

Ο καρκίνος του μαστού, η πιο διαδεδομένη μορφή καρκίνου σήμερα στις γυναίκες, παρά το ότι προσβάλλει όλο και περισσότερες και εξελίσσεται σε μία από τις μείζονες αρρώστιες της εποχής μας, σπάνια αποτελεί κεντρικό θέμα ταινιών και ακόμη σπανιότερα παρουσιάζεται με ωμότητα αντίστοιχη αυτής αληθινών περιπτώσεων. Ο Ισπανός εικονοκλάστης Χούλιο Μέντεμ (Οι εραστές του Αρκτικού Κύκλου, Το σεξ και η Λουσία) χειρίζεται ένα ανάλογο θέμα και προσπαθεί, χωρίς να φεύγει ποτέ όμως από το εύθραυστο πρόσωπο της Πενέλοπε Κρουζ, να μη συμβιβαστεί με την ωραιοποίηση, δίνοντας τις σκληρές εικόνες της αλλαγής του ανθρώπινου σώματος σε ένα ξεπλυμένο κατάλευκο, σχεδόν κλινικό φόντο, αυτό του ιατρείου.

Η Barbie, η κοσμική πριγκίπισσα, πετά ψηλά με το διαστημόπλοιο μέσα στο μακρινό σύμπαν, με τον αφοσιωμένο της σύντροφο και αξιολάτρευτο κατοικίδιο Pupcorn. Μια μέρα όλα αλλάζουν, όταν τα αστέρια αρχίζουν να σκοτεινιάζουν και να επιβραδύνουν τον χορό τους στον ουρανό. Η Barbie ταξιδεύει σε έναν όμορφο νέο πλανήτη για να ενταχθεί σε μια ειδική ομάδα διάσωσης με αποστολή να σώσει τα αστέρια. Εκεί θα συνεργαστεί με μια ομάδα νέων ταλαντούχων φίλων για να σώσει τον γαλαξία μέσα από συναρπαστικές διαστημικές περιπέτειες.

Lights Out

Pioneer Heroes

Sausage Party

21

Κουκάκι

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

6 υπέροχα μαγαζιά στο κουκακι Να τι σημαίνει “βγαίνω για φαγητό - καφέ - ποτό” σε μία από τις πιο όμορφες συνοικίες της Αθήνας.

Γαρύφαλλο Κανέλα

Eπιμέλεια: THE LIFO TEAM

Πολίτικες γεύσεις και ανατολίτικες μουσικές στο Κουκάκι. Πιστό στη φιλοσοφία του καλού φαγητού και τιμώντας τις γεύσεις και τη μουσική παράδοση της Ανατολής, το Γαρύφαλλο Κανέλα είναι από μόνο του προορισμός στο Κουκάκι. Μια οικογενειακή επιχείρηση, με ρίζες από την Πόλη, που σερβίρει κάθε μέρα διαφορετικά πιάτα, βασισμένα σε πολίτικες συνταγές, και σύγχρονα εδέσματα «παντρεμένα» με μπαχαρικά της Ανατολίας. Από τα must του καταλόγου είναι το μπορανί, καβουρδισμένος κιμάς με σέσκουλα και ρύζι και γιαούρτι από πάνω, κάτι σαν το πολίτικο σπανακόρυζο. Θα το βρείτε ανοιχτό καθημερινά και το βράδυ, εκτός Κυριακής και Δευτέρας, ενώ κάθε Παρασκευή και Σάββατο θα πετύχετε live (από τις 21:30) με παραδοσιακά σμυρναίικα, καφέ αμάν, κλαρίνο, ούτι, βιολί, ακορντεόν και κιθάρα. Γαρύφαλλο Κανέλα, Οδ. Ανδρούτσου 35 & Ζαν Μωρεάς 28, 210 9245332, 211 0125461 www.facebook.com/garifallokanela

LIFO#478

Ο ΜΠΑΜΠΑΣ

All day απολαύσεις ανάμεσα σε δύο από τα σημαντικότερα μουσεία της πόλης. Ένα από τα μαγαζιά με ταυτότητα στο Κουκάκι, που θα σε κατακτήσει από την πρώτη κιόλας επίσκεψη, είναι ο Μπαμπάς. Κάπου μεταξύ του Μουσείου της Ακρόπολης και του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, πολύ κοντά στον σταθμό του μετρό Φιξ, αυτός ο μοντέρνος χώρος με το ξεχωριστό, πολύχρωμο ντεκόρ προσφέρεται για κάθε ώρα της ημέρας. Από το πρωί με καφέ, ροφήματα και παραδοσιακά γλυκά κι έπειτα για ποτό και τσιμπολόγημα με παραδοσιακούς μεζέδες, ποικιλίες, μπέργκερ και διάφορα κυρίω ς πιάτα, σε πολύ προσιτές τιμές. Στην μπάρα του θα βρείτε πολλές ελληνικές μπίρες από μικροζυθοποιίες και πολύ συχνά νέες προτάσεις για όλα τα γούστα.

O Mπαμπάς, Φαλήρου 53, Κουκάκι, στάση μετρό Συγγρού-Φιξ (έξοδος Δράκου), 215 5505565. www.facebook.com/ompampaskafeteriampara/

Ξύλινη Βέσπα

Cosca, Πραμάντων 10, Κουκάκι, 210 9210229

Ένα καφέ -μεζεδοπωλείο στο... κόκκινο. Με όνομα που παραπέμπει σε βόλτες και σ’ ένα από τα πιο vintage μεταφορικά μέσα, αυτό το καφέμεζεδοπωλείο στο Κουκάκι φέρει όλα εκείνα που θυμίζει το όνομά του. Έντονη παρουσία του ξύλου με αρκετή δόση κόκκινου στη διακόσμηση και μια βέσπα να σε καλωσορίζει, περνώντας το κατώφλι του. Η Ξύλινη Βέσπα είναι ιδανική για κάθε ώρα της ημέρας, από νωρίς το πρωί για καφέ στον ζεστό και άνετο χώρο του, μέχρι αργά το βράδυ για ποτό και ψαγμένες μουσικές επιλογές. Εδώ θα βρείτε καλό τσίπουρο, ρακή, κρασιά και παγωμένες μπίρες ανάλογα τη διάθεσή σας και θα τα συνοδεύσετε με ποικιλίες κρεατικών και δροσερές σαλάτες, αν έχετε όρεξη για τσιμπολόγημα. Ξύλινη Βέσπα, Αν. Ζίννη 30, Κουκάκι, 215 5453389

Ρίζα Ρίζα

Ένα στέκι «back to the future» Με σύνθημα «back to the future», που επιβεβαιώνουν οι γεύσεις του, το Ρίζα Ρίζα είναι ένα φρέσκο πρότζεκτ στο Κουκάκι. Επιστροφή στο μέλλον με οικείες γεύσεις και παραδοσιακά προϊόντα που μπλέκονται με υπερσύγχρονες τεχνικές και καινοτόμες ιδέες, τόσο στην ανοιχτή κουζίνα του όσο και στο ιδιαίτερο μπαρ του. Στο μενού του θα βρείτε μοναδικά πιάτα, brunch και πολλές γευστικές προτάσεις που θα εκπλήξουν ευχάριστα τον ουρανίσκο σας, ενώ θα βλέπετε να τα παρασκευάζουν μπροστά σας. Αν το επιλέξετε για ποτό, θα δοκιμάσετε πολύ καλά κοκτέιλ με ελληνικά αποστάγματα, όπως τσίπουρο και ούζο, σε ιδιαίτερα χαμηλές τιμές, χωρίς να λείπουν και τα κλασικά. Ιδανικό από το πρωί και για καλό καφέ, μια ανάσα από τον σταθμό του μετρό Συγγρού - Φίξ, το Ρίζα Ρίζα είναι το νέο meeting point στην περιοχή.

Baroù

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Cosca Γιορτάστε τα 9 του χρόνια. Πάνε εννέα χρόνια από τότε που ένα μικρό ιταλικό στέκι μας μύησε πρώτο στις σισιλιάνικες γεύσεις. Το όνομα αυτού Cosca και γιορτάζει με πολλές εκπλήξεις τα γενέθλιά του: Τρίτη και Τετάρτη happy hour έως τις 9 με -10% στον λογαριασμό, Πέμπτη και Παρασκευή Aperol Spritz on the house. Ορεκιέτε με σουπιά ή πάστα γλυκοκολοκύθας, λιγκουίνι με σαλτσίτσα και τρούφα, λαβράκι παλερμιτάνα και αξέχαστη τιραμισού. Γεύσεις και αρώματα κάτω από ένα τεράστιο «σισιλιάνικο» ταμπλό, ακούγοντας Mina ή Giorgia.

Ένα φοιτητικό στέκι για όλες τις ώρες στο Κουκάκι Κάθε φοιτητής, όταν ξεκινά τις σπουδές του, ψάχνει για ένα μαγαζί όπου θα μπορεί να αράξει με την παρέα του, να νιώσει οικεία και ενίοτε... να διαβάσει. Το Baroù-Coffee & Drink στο Κουκάκι είναι ένα απ’ αυτά. Άνετος, ζεστός χώρος, με βολικά τραπέζια για μικρές ή μεγαλύτερες παρέες και πρίζες παντού για φοιτητές που θέλουν να κάνουν εργασίες ή να σερφάρουν στο Διαδίκτυο. Σερβίρει από τις 9 το πρωί καφέ και ροφήματα όλων των ειδών, κρύα πιάτα (τοστ, κλαμπ σάντουιτς, αραβικές πίτες και σαλάτες) και μοναδικά κοκτέιλ, ενώ 1-2 φορές τον μήνα υπάρχουν θεματικά events και parties.

Baroù, Δράκου 19 Κουκάκι, 21 2104 1879 www.facebook.com/Baroù-Coffee-Drink

Ρίζα Ρίζα, Πεζόδρομος Δράκου 19, Κουκάκι, 210 9227267, 6947 781864 . www.facebook.com/RizaRiza.Athens

23

STARFAX

Οι εποχές είναι δύσκολες. Χρειάζεστε άτομα που θα σας στηρίξουν.

ΚΡΙΟΣ

Η τελευταία εβδομάδα του μήνα σάς βρίσκει πιο αισιόδοξους και δραστήριους, ορισμένα προβλήματα που σας απασχολούν βρίσκουν τις λύσεις τους κι έχετε την ευχέρεια να πραγματοποιήσετε ορισμένες αγορές, είτε για τον εξοπλισμό της επιχείρησής σας είτε για το σπίτι. Η Νέα Σελήνη τη Δευτέρα αυξάνει τη δημιουργικότητα και την έμπνευσή σας και ταυτόχρονα, με τη σταθερότητα που επιστρέφει στη ζωή σας, μπορείτε να ασχοληθείτε και να προωθήσετε τα ταλέντα σας με περισσότερη σιγουριά. Τολμήστε να συζητήσετε με το ταίρι σας δίχως αναστολές, ώστε να επιλυθούν ορισμένα ζητήματα που σας απασχολούν σχετικά με την ερωτική σας ζωή. Ανικανοποίητες ανάγκες μπορούν να αλλοιώσουν τη σχέση σας. Μην τις κρατάτε μέσα σας κι εκφράστε με άνεση τις επιθυμίες σας. Στον οικογενειακό τομέα ενδεχομένως να δημιουργηθεί μια παρεξήγηση με ένα συγγενικό σας πρόσωπο, αλλά θα είναι παροδική, αρκεί να κάνετε κι εσείς ένα βήμα πίσω

ΤΑΥΡΟΣ

Οι προβλέψεις της εβδομάδας.

Οι εμπειρίες και οι γνώσεις σας μπορούν να σας προφυλάξουν από πιθανές κακοτοπιές, αρκεί να μη γίνουν εμπόδιο στην υλοποίηση των πλάνων σας. Η Νέα Σελήνη τη Δευτέρα ευνοεί την κατάστρωση σχεδίων καθώς και το ξεκαθάρισμα σχέσεων που σας προκαλούν ασφυξία. Είστε σε μια φάση που αναζητάτε την ηρεμία και δεν έχετε καθόλου υπομονή για να ανέχεστε ιδιότροπες συμπεριφορές και εντάσεις. Ένα σύντομο ταξίδι ή μια επαφή με το εξωτερικό ανοίγει νέες πόρτες και εδώ καλείστε να αντεπεξέλθετε στις απαιτήσεις της δουλειάς σας με υπευθυνότητα. Ξεκαθαρίστε τα συναισθήματά σας και τη θέση σας όσοι αισθάνεστε πως η σχέση σας έχει βαλτώσει, δίχως να αισθάνεστε ενοχές. Το να παραμένετε με κάποιον, ενώ δεν ικανοποιεί τις ανάγκες σας, είναι, αν μη τι άλλο, χάσιμο χρόνου και ενέργειας. Στον τομέα της φιλίας επικρατεί μια αμήχανη κατάσταση και κινδυνεύουν να διαλυθούν σχέσεις.

LIFO#478

καρκινοσ

Δίδυμος

Ο κυβερνήτης σας Αφροδίτη από τη θέση του Αιγόκερω σχηματίζει δύσκολες όψεις με Δία και Ουρανό, προκαλώντας ορισμένες αντιξοότητες στον επαγγελματικό τομέα που θα πρέπει να διαχειριστείτε ψύχραιμα. Ακατάλληλη εποχή για συνεταιρισμούς και για επενδύσεις που στοχεύουν σε γρήγορο κέρδος. Η ανάγκη σας για ανέσεις μπορεί να γίνει κακός σύμβουλος και να σας οδηγήσει σε επικίνδυνα μονοπάτια. Ξεκαθαρίστε επαγγελματικές υποθέσεις που δεν σας εξυπηρετούν και μη διστάσετε να αφήσετε στην άκρη ένα εγχείρημα που δεν αποδίδει. Μην αρνείστε τις προκλήσεις στον ερωτικό τομέα και ξεπεράστε τα κατάλοιπα του παρελθόντος που σας κυνηγούν. Η Νέα Σελήνη ευνοεί τη βελτίωσή σας ξεκινώντας από την εμφάνιση (εφόσον υπάρχουν θέματα που σας ενοχλούν), αλλά θα πρέπει να δουλέψετε περισσότερο με τον εαυτό σας, ώστε να ανακτήσετε τη χαμένη σας αυτοπεποίθηση. Ενισχύστε τη σχέση σας μέσω της ψυχαγωγίας και παθιαστείτε με οτιδήποτε αποτελεί διέξοδο από την πλήξη.

Μέχρι το τέλος του μήνα θα έχετε καταφέρει να βάλετε σε μια τάξη λογαριασμούς και χρέη, οπότε θα έχετε περισσότερη διάθεση για να εντείνετε τις επαγγελματικές σας προσπάθειες. Η ευχάριστη παρουσία σας προκαλεί θετικές εντυπώσεις στο περιβάλλον σας και είστε πολύ δημοφιλείς, κάτι που θα αποφέρει θετικά αποτελέσματα στη δουλειά σας. Η Νέα Σελήνη τη Δευτέρα προσελκύει ευχάριστα γεγονότα στη ζωή σας και είστε γεμάτοι ενθουσιασμό. Η αποφασιστικότητά σας να βγείτε κερδισμένοι είναι η κινητήριος δύναμη σας. Η ερωτική σας ζωή είναι αρκετά περιπετειώδης και άστατη, κάτι που δεν σας απασχολεί καθόλου, μια και δεν είστε σε φάση για να κάνετε μια μόνιμη σχέση. Ενδεχομένως να οφείλεται στη συνεχή ενασχόλησή σας με θέματα καριέρας, όπως και να ‘χει, πάντως, οι ανάγκες σας δεν μένουν ανικανοποίητες. Ιδιαίτερη προσοχή αν δεν σκοπεύετε να αποκτήσετε σύντομα απογόνους. Είναι μια καλή στιγμή για να επιλυθούν θέματα γάμου .

Ορισμένες αλλαγές στον επαγγελματικό τομέα σάς προκαλούν άγχος, αν καταφέρετε όμως να δείτε ψύχραιμα τα γεγονότα, θα διαπιστώσετε πως δεν έχετε λόγους να φοβάστε. Έχετε εδραιωθεί στη δουλειά σας και είναι άσκοπο να ανησυχείτε για κάτι που δεν πρόκειται να συμβεί. Ο μήνας σάς αποχαιρετά αφήνοντας πίσω του οφειλές που θα πρέπει να τακτοποιηθούν εγκαίρως, ώστε να μη διακινδυνέψει η ακίνητη περιουσία σας. Μη διστάσετε να ζητήσετε τη στήριξη από το περιβάλλον σας αν διαπιστώσετε πως αρχίζει να ξεφεύγει η κατάσταση. Ίντριγκες θα σας απασχολήσουν πολύ μέσα στις επόμενες μέρες και είναι μια καλή ευκαιρία για να γίνει ένα ξεσκαρτάρισμα στις σχέσεις σας. Όσο συναναστρέφεστε με άτομα που ρουφάνε την ενέργειά σας, μένει πίσω η προσωπική σας ζωή και είστε μονίμως εκνευρισμένοι. Κρατήστε κοντά σας όσους πραγματικά αξίζουν την προσοχή σας και προφυλάξτε τον εαυτό σας από σχέσεις που δεν σας ικανοποιούν.

ΤΟΞΟΤΗΣ

Είστε λίγο απογοητευμένοι από τον τρόπο που εξελίσσονται τα επαγγελματικά σας και στρέφετε την προσοχή σας προς νέες κατευθύνσεις. Ιδανική εποχή για να ξεκινήσετε μια καινούργια συνεργασία ή για να ανοίξετε τη δική σας επιχείρηση, αρκεί να είστε προετοιμασμένοι να δουλέψετε σκληρά, θυσιάζοντας αρκετό από τον προσωπικό σας χρόνο. Στον οικονομικό τομέα σημειώνεται μια μικρή βελτίωση, η οποία όμως δεν είναι ανάλογη των κόπων σας. Η αισθηματική σας κατάσταση είναι περίπλοκη και δεν είστε σίγουροι κατά πόσο θα πρέπει να επενδύσετε συναισθηματικά σε μια σχέση που σας προκαλεί ανασφάλεια και προβληματισμό. Ταυτόχρονα, υπάρχει ένα πρόσωπο που ενδιαφέρεται πραγματικά για εσάς κι εσείς το πληγώνετε συνεχώς με την αδιαφορία σας. Θέματα εκπαίδευσης των παιδιών πλησιάζουν στο τέλος, οπότε σας δίνεται η ευκαιρία να πάρετε μια ανάσα και να ασχοληθείτε περισσότερο με τον εαυτό σας.

Υδροχόος

Θέματα Δημοσίου και οφειλές θα είναι το βασικό σας μέλημα, όσο όμως κι αν έχετε την καλή διάθεση να τα τακτοποιήσετε, κάτι τέτοιο είναι ανέφικτο, καθώς ξεπερνούν κατά πολύ τα έσοδά σας. Η εβδομάδα είναι κρίσιμη και θα πρέπει να παρθούν αποφάσεις που μπορεί να σας στενοχωρούν, αλλά θα σας βγάλουν από το αδιέξοδο. Αξιοποιήστε τα ταλέντα σας και προωθήστε τα στα κατάλληλα άτομα. Η λύση μπορεί να βρίσκεται μπροστά σας, αλλά να μην τη διακρίνετε λόγω πανικού και απόγνωσης. Η στάση που κρατάτε απέναντι σε σημαντικά ζητήματα που απασχολούν το ταίρι σας έχει ως αποτέλεσμα να το απομακρύνετε από κοντά σας και είναι πλέον εμφανές το χάσμα που έχει δημιουργηθεί – το θέμα είναι να το καταλάβετε και να αναλάβετε τις ευθύνες σας. Δείξτε περισσότερο ενδιαφέρον, συζητήστε με τον σύντροφό σας και μη γυρνάτε την πλάτη κάθε φορά που δυσκολεύουν τα πράγματα.

ΣΚΟΡΠΙΟΣ

ΖΥΓΟΣ

Ερμής και Κρόνος σάς προκαλούν έντονα την ανάγκη να αφοσιωθείτε στους στόχους σας και να περιορίσετε τα έξοδά σας. Οι προτεραιότητές σας αλλάζουν και αφήνετε στο πίσω μέρος του μυαλού σας αγορές που δεν είναι της παρούσης. Φανείτε πιο πρόθυμοι για καινούργιες συνεργασίες και συμμαχίες που θα σας βοηθήσουν να ξεπεράσετε ορισμένα εμπόδια σε σχέση με το Δημόσιο. Μην έχετε την ψευδαίσθηση πως μπορείτε να λειτουργήσετε ανεξάρτητοι. Οι εποχές είναι δύσκολες και χρειάζεστε άτομα που θα στηρίξουν τις προσπάθειές σας. Έντονο υπαρξιακό άγχος σάς βάζει σε διαδικασία πειραματισμών, όμως εσείς δεν αναζητάτε εφήμερες σχέσεις. Η δημιουργία οικογένειας είναι ένα ζήτημα που σας απασχολεί πολύ και είναι αποτέλεσμα των πιέσεων που δέχεστε από το περιβάλλον σας περισσότερο παρά προσωπική σας ανάγκη. Όπως και να έχει, διανύετε μια φάση που σας έχει κουράσει η εργένικη ζωή και αναζητάτε μια μόνιμη σχέση.

Κάποιες εκκρεμότητες από το παρελθόν κάνουν την εμφάνισή τους και αισθάνεστε πολύ στριμωγμένοι, θα πρέπει όμως να δράσετε γρήγορα για να αποτρέψετε τις όποιες αρνητικές εξελίξεις. Είναι μια εποχή που θα πρέπει να πάρετε σημαντικές αποφάσεις για να καταφέρετε να βγείτε από το αδιέξοδο, κάτι που είναι πολύ δύσκολο, εφόσον βρίσκεστε σε σύγχυση. Οι ελεύθεροι επαγγελματίες συναντάτε εμπόδια που φρενάρουν τις ενέργειές σας, με αποτέλεσμα να εκτίθεστε σε συνεργάτες σας. Η εμφάνιση ενός πρώην έρωτα έρχεται να ταράξει τα νερά της σχέσης σας, δεν θα πρέπει όμως να πέσετε στην παγίδα των συναισθημάτων σας. Μη ρισκάρετε για κάτι που απέτυχε στο παρελθόν, ενώ βαθιά μέσα σας ξέρετε πως θα αποτύχει και πάλι. Αν έχετε αποφασίσει να επισημοποιήσετε τη σχέση σας, ενδεχομένως να σας πιάσουν αμφιβολίες, αλλά θα είναι παροδικές. Σχεδιάστε το μέλλον με το ταίρι σας και ξεπεράστε αδιέξοδες καταστάσεις.

ΑΙΓΩΚΕΡΟΣ Ενώ βλέπετε πως υπάρχουν προοπτικές για να βελτιώσετε την οικονομική σας κατάσταση, υπερισχύει ο φόβος και αντί να πηγαίνετε ένα βήμα μπροστά, κάνετε δύο πίσω. Η εποχή απαιτεί αποφασιστικότητα και τόλμη για να καταφέρετε να βγείτε από το αδιέξοδο και δεν είναι ώρα να βασίζεστε στη στήριξη των άλλων. Αξιοποιήστε τις γνωριμίες σας, αναζητήστε εναλλακτικές κατευθύνσεις και κάντε τις απαραίτητες επαφές για να προωθήσετε τις ιδέες σας. Μη διστάσετε να πάρετε πρωτοβουλίες στη δουλειά σας και επιμείνετε, αν σας φέρουν αντιρρήσεις. Η ερωτική σας ζωή είναι σκοτσέζικο ντους. Υπάρχουν στιγμές που είστε ικανοποιημένοι από τη σχέση σας, όμως δεν παύετε να έχετε την αίσθηση του ανικανοποίητου, καθώς εξαρτάστε συνεχώς από τις διαθέσεις του συντρόφου σας. Θέματα εκπαίδευσης των παιδιών θα σας δυσκολέψουν αρκετά και θα πρέπει να ασχοληθείτε πιο εντατικά μαζί τους,

Ιχθύς

starfax

ΛΕΩΝ

Είστε πλέον σίγουροι για την κατεύθυνση που θέλετε να πάρετε και εστιάζετε σε συγκεκριμένο στόχο, δίχως να επηρεάζεστε από τις αρνητικές αντιδράσεις του περιβάλλοντός σας. Κάποιες οφειλές που σας στρέσαραν έντονα θα καταφέρετε να τις τακτοποιήσετε εγκαίρως, ενώ θα έχετε και την ευχέρεια να πραγματοποιήσετε ένα επαγγελματικό ταξίδι που θα συμβάλει στη βελτίωση της δουλειάς και στην αύξηση του εισοδήματος σας. Μην αφήνετε επαγγελματικές εκκρεμότητες για να μην κριθείτε ως αναποτελεσματικοί. Περάστε κάποιο διάστημα αποστασιοποιημένοι από άτομα που ρίχνουν το ηθικό σας και ασχοληθείτε περισσότερο με την προσωπική σας ζωή. Περάστε από τις σκέψεις στις πράξεις και αρχίστε να σκέφτεστε πώς θα βελτιώσετε τη σχέση σας. Σύντομες αποδράσεις ή επαγγελματικά ταξίδια ανανεώνουν τη διάθεσή σας και είστε πιο πρόθυμοι να επανεξετάσετε κι ενδεχομένως να δώσετε μια δεύτερη ευκαιρία στη σχέση σας. Κατάλληλη εποχή για να ξεκινήσετε διατροφή και άσκηση.

ΠΑΡΘΕΝΟΣ

Κάποιοι μπορεί να θεωρήσουν τρελή μια καινούργια ιδέα σας και θα προσπαθήσουν να σας αποτρέψουν από την υλοποίηση της, αν όμως είστε σίγουροι και κατασταλαγμένοι, δεν θα σας επηρεάσουν γνώμες τρίτων. Οι συνεχείς πιέσεις που δέχεστε σας έχουν φέρει στα όρια σας και είστε αποφασισμένοι να βγείτε από το αδιέξοδο με κάθε τρόπο. Επαφές με το εξωτερικό ευνοούνται πολύ μέσα στο επόμενο διάστημα και είναι πολύ πιθανό να ξεκινήσετε μια νέα συνεργασία εξ αποστάσεως. Μη δεσμευτείτε με υπογραφές προτού σιγουρευτείτε για τους μελλοντικούς σας συνεργάτες. Ένα καινούργιο πρόσωπο που μπαίνει δυναμικά στη ζωή σας ξυπνά ένστικτα που ήταν σε λήθαργο, βγάζοντας στην επιφάνεια την αισθησιακή σας πλευρά, και είναι μια εποχή που μπορείτε να απολαύσετε τον έρωτα δίχως αναστολές. Έπειτα από ένα μεγάλο διάστημα αποχής από το ερωτικό παιχνίδι, οι ανάγκες σας είναι πολλές και δεν σκοπεύετε να τις περιορίσετε καθόλου.

25

ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Tο βασιλικό φθινόπωρο Έτσι τα έφτιαξα με τη λευκή κοπέλα ταξιδεύοντας με μοτοσακό στα λογοτεχνικά μου ύψη. Παράνομο ζεύγος τυλιγμένο με μαλλιά αγγέλου, που είναι το ίδιο με την καμπαρντίνα των κοινών ανθρώπων. Ζηλεύεις για την επικοινωνία μου με ουράνιες ακριτικές περιοχές. Απλώς καρφώνω ένα σημείωμα στο στήθος της, πάνω απ’ το σουτιέν, κι οι καλλονές με τα πευκάκια κάτω απ’ τα φουστάνια τους πέφτουνε μέσα σε ένα δευτερόλεπτο της αθλητικής ζωής μου. Είναι μια τάση για φθινόπωρο, όταν σαπίζουν τα ποιήματα, να λιγοθυμήσω μερικούς μεγάλους άνδρες που πεθάναν από ίκτερο ή από καλοριφέρ. Μόνο με το ένα πόδι μου, δηλαδή το γύφτικο, που έπαιζε ποδόσφαιρο, ενώ το δεξί πήγαινε ακόμα στο πανεπιστήμιο για υψηλότερες σπουδές. Βασίλης Στεριάδης (1947-2002) Το ιδιωτικό αεροπλάνο Εκδόσεις Λωτός, 1971

«Τριάντα χρόνια, και δεν κάναμε ποτέ μια σοβαρή κουβέντα. Μου έλεγε για τις απόκριες που ντύθηκε Τομ Σόγιερ. Τον έλεγα Billy the Kid. Μου φόραγε παρατσούκλιακαρτούν. Με το όνομά μου με πρωτόπε σ’ ένα ποίημα που δε σφύριζε τη νύχτα. Και τέλος. Ο φίλος μου, ο Βασίλης Στεριάδης, τι σπουδαίος ποιητής. “Πέθανε από βλακεία, όπως στα παλιά γουέστερν”. Του είχα μεγάλη αδυναμία».

— Τζένη Μαστοράκη, ποιήτρια-μεταφράστρια

LIFO#478

27

LIFO#478