υπότιτλοι ΑΡΙΘΜΟΣ ΦΥΛΛΟΥ 03 ΤΡΙΤΗ 17 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2019
ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΑΙΝΙΩΝ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΔΡΑΜΑΣ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ KAI ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ ΔΗΜΟΣ ΔΡΑΜΑΣ
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝH ΕΦΗΜΕΡIΔΑ ΤΟΥ 42ου ΦΕΣΤΙΒAΛ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΤΑΙΝΙΩΝ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ & 25ου ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΑΙΝΙΩΝ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΔΡΑΜΑΣ
Ιστορίες της σκοτεινής αίθουσας Τρίτη μέρα του φεστιβάλ και όλα φαίνεται να βρίσκουν σταδιακά το ρυθμό τους. Βλέποντας την ακόμη άνετη για όσους θέλουν να παρακολουθήσουν τις ταινίες του προγράμματος αίθουσα του κινηματογράφου Ολύμπια, αναρωτιέμαι πότε θα έρθει το «αγριεμένο» πλήθος για να την κατακτήσει. Ξέρετε για ποιες προβολές μιλώ. Εκείνες που δεν πέφτει καρφίτσα στην αίθουσα, εκείνες που οι όρθιοι μέσα στην αίθουσα είναι σχεδόν όσοι και οι καθήμενοι (αγαπημένη λέξη από τα παλιά λεωφορεία που με κέντριζε όταν ήμουν παιδί), εκείνες που οι μικροεντάσεις μεταξύ θεατών θυμίζουν «Σπιρτόκουτο» για ασήμαντη αφορμή. Επειδή κάποιος πήρε τη θέση κάποιου άλλου ενώ ο τελευταίος πήγε απλώς στην τουαλέτα ή επειδή υπάρχει διαφορετική αντίληψη όσον αφορά την καλλιτεχνική υπόσταση («άντε ρε άσχετε που θα μου πεις εμένα για αληθινό σινεμά») μιας ταινίας. Για αυτό πρoτού σπεύσετε να πάρετε τη θέση σας στην αίθουσα για να παρακολουθήσετε τις ελληνικές και ξένες ταινίες του επίσημου προγράμματος, σιγουρευτείτε ότι βρίσκεστε σε καλή φυσική κατάσταση, ότι το πρόσωπο που κάθετε δίπλα σας είναι άξιο εμπιστοσύνης και, κυρίως, ότι μπροστά ή πίσω από σας δεν κάθεται κάποιος από τους συντελεστές της ταινίας που μόλις γιουχάρατε.Μια καλή λύση είναι να κάθεστε κοντά σε φίλους ή γνωστούς. Μπορεί το σκοτάδι στα Ολύμπια να προσφέρει θαλπωρή και ασφάλεια αλλά κάποια στιγμή τα φώτα ανάβουν και τότε όλα βγαίνουν στην επιφάνεια. Και τα κακά και τα καλά. Κι όπως πολύ εύστοχα μου επισημαίνει η Μαρίνα τα κορίτσια που προλογίζουν τις ταινίες και ζητούν από τους σκηνοθέτες να σηκωθούν για να τους υποδεχτεί το κοινό στην αίθουσα έχουν δεχτεί αρκετές φορές τις ευχαριστίες κάποιου θεατή. Ο κυριότερος λόγος; Κάποιος που δεν του άρεσε μια ταινία απέφυγε να εκφραστεί αρνητικά για εκείνη καθώς δίπλα του βρισκόταν ο δημιουργός της. Τέλος καλό όλα καλά λοιπόν ή μήπως η ευγένεια πάνω από όλα; Κωνσταντίνος Καϊμάκης
02 02
Δημήτρης Χαρίτος
που σταμάτησαν οι γκρίνιες, οι φιλοδοξίες, οι ακαταλληλότητες, οι ασταθείς τριμελείς επιτροπές και τα ποιος τούτο και ποιος τ’ άλλο. Ο Αντώνης χωρίς ποτέ να κάνει θόρυβο, αφού πήρε αυτή την επαρχιακή απόπειρα που δεν είχε ακόμα στεριώσει, βήμα με βήμα της πρόσθετε και ένα ακόμα ανέβασμα. Και όχι πάντοτε με τα τσουβάλια των απαιτουμένων να ’ναι γεμάτα. Η σημερινή μορφή του φεστιβάλ και η θέση που έχει ανάμεσα στα δεκάδες της Ευρώπης έχει πρωταγωνιστή της προσπάθειας και του αποτελέσματος το σημερινό διευθυντή του. Και δεν εννοώ βέβαια ότι δεν είχε συνεργάτες που βοήθησαν δουλεύοντας αφοσιωμένα και με την εμπειρία που αποκτούσαν κοντά του. Ο Αντώνης Παπαδόπουλος είναι αυτός που το καθιέρωσε. Βήμα βήμα κάθε χρονιά αποθεματοποιούσε καινούργιες γνώσεις. Δεν υπήρξε χρονιά που δεν πρόσθετε και μια καινούργια κατάκτηση. Φέτος είσαστε ο πρόεδρος της κριτικής επιτροπής του ελληνικού διαγωνιστικού τμήματος. Κατά τη διάρκεια του χαιρετισμού σας στην τελετή έναρξης εκφράσατε έντονα την αγανάκτησή σας. Αισθάνομαι τον εαυτό μου ηθικά υπόχρεο να μιλήσω για αυτήν τη διαστροφή που γίνεται στη γιορτή του φεστιβάλ. Είναι η τρίτη χρονιά που μια γιορτή που αφορά μια συγκεκριμένη τέχνη, ένα φεστιβάλ που ανήκει αποκλειστικά και μόνο στα νέα παιδιά που έρχονται εδώ, μετατρέπεται σε αρένα προβολής των κοινοβουλευτικών κομμάτων. Το θεωρώ ύβρις. Αγανάκτησα όταν είδα να φεύγουν από την αίθουσα τα νέα παιδιά. Αυτά τα μικρόφωνα τους ανήκουν. Και αν επαναληφθεί το ίδιο στην τελετή λήξης, θα με δείτε πάλι στη σκηνή να μιλώ στον ίδιο τόνο. Και παρακαλώ να το χρεωθώ προσωπικά, αν κάποιοι ενοχλήθηκαν. Έχετε διατυπώσει τον πιο εύστοχο χαρακτηρισμό για το φεστιβάλ Δράμας, ονομάζοντάς το «το μαιευτήριο του ελληνικού κινηματογράφου». Είναι το ελληνικότερο φεστιβάλ γύρω από τον κινηματογράφο. Σκεφτείτε ότι μέχρι και ο Θόδωρος Αγγελόπουλος πέρασε από το φεστιβάλ με μικρού μήκους δημιουργία. Αυτά δεν αναφέρθηκαν στην τελετή έναρξης του φεστιβάλ όταν γιόρταζε τα 40 χρόνια του. Αντίθετα γίναμε και τότε μάρτυρες μιας τεράστιας καβγατζίδικης βραδιάς με τη νεοελληνική μικροπολιτική μουρμούρα να κυριαρχεί. Και αντί να αναδειχτεί αυτή η προσπάθεια, ο τελευταίος δικηγοράκος μάς έβγαζε λόγο για το τι είναι η κινηματογραφική τέχνη. Λες κι εμείς καλλιεργούσαμε κουνουπίδια. Παρ’ όλες αυτές τις αγκυλώσεις όμως η Δράμα συνεχίζει να εμπνέει και να οραματίζεται. Είναι εκπληκτικό αυτό που συμβαίνει. Κάθε χρόνο τροφοδοτείται με αυξημένο αριθμό ταινιών που έρχονται εδώ για να κριθούν. Τόσο πια που φτάνουμε σε μια αμηχανία. 60 ταινίες προκρίθηκαν και διαγωνίζονται φέτος. Είναι μεγάλος αριθμός. Αλλά τι να κάνεις όταν υπάρχουν πάνω από 200 ταινίες υπό κρίση; Και η αλήθεια είναι ότι η ψηφιακή κάμερα διευκόλυνε πολύ.
«Aυτή η γιορτή ανήκει στα νέα παιδιά» Ο πρόεδρος της κριτικής επιτροπής του ελληνικού προγράμματος μιλάει για το φεστιβάλ και τους πρωταγωνιστές του Συνέντευξη στη Μαρίνα Αγγελάκη
Κύριε Χαρίτο, παρακολουθείτε ανελλιπώς το Φεστιβάλ Δράμας εδώ και 38 χρόνια. Ζω το Φεστιβάλ από τις πρώτες προσπάθειες του Αλέξη Δερμεντζόγλου. Έζησα κοντά του, τις πρώτες διοργανώσεις, έζησα όλα αυτά τα ανθρώπινα... αδυναμίες, συγκρούσεις, αντιθέσεις. Κανένας όμως δεν τόλμησε να πει «εδώ σταματάμε». Από εκείνες τις πρώτες απόπειρες πώς φτάσαμε σήμερα να μιλάμε για ένα καθιερωμένο φεστιβάλ, γνωστό σε όλη την Ευρώπη; Σημαντική χρονιά για το Φεστιβάλ είναι το 1999 όταν ανέλαβε τη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή ο Αντώνης Παπαδόπουλος. Η υπουργός Πολιτισμού στην τελετή έναρξης ανέφερε το στίχο του Καβάφη για το πρώτο σκαλί. Με δικαιολογημένη την αναίδειά μου εντός εισαγωγικών, θα προσθέσω ότι από το 1999 μέχρι το 2019 έχουν περάσει 20 χρόνια και αυτό σημαίνει 20 σκαλοπάτια από τον Αντώνη Παπαδόπουλο. Η ημερομηνία που ανέλαβε ως καλλιτεχνικός διευθυντής ήταν αυτή
03
03
Dimitris Charitos “This fest belongs to the young people” The Chairman of the Jury of the Greek Program, Dimitris Charitos, talks about the Festival and its protagonists. Mr. Charitos, you have been attending the Short Film Festival in Drama for 38 years. I have been part of the festival since Alexis Dermantzoglou’s first efforts. I have experienced the first events, all those humane things, the weaknesses, conflicts, contradictions. But no one ever dared to say “here’s where we stop”. From those first attempts, how have we now reached a point of speaking of an established festival, known across Europe? The year 1999 was significant for the Festival. It was when Antonis Papadopoulos became the artistic director. The Minister of Culture mentioned Kavafis’ line about the first step during the opening ceremony. With a justified insolence, I will add that from 1999 to 2019, twenty years have passed. This means that Antonis Papadopoulos has climbed twenty steps. The day he was appointed Artistic Director was the day all the nagging, aspirations, ineffectiveness, unstable three-membered committees and what have you, all ended. Antonis without ever making a fuss, after making this provincial attempt, which was still pretty volatile, kept bringing it upwards step by step. And without always having what was needed. The Festival owes the form it has today and its place among the dozens of festivals in Europe to the efforts and results of its director. Of course that is not to say that he didn’t have associates who worked with commitment and the experienced they gained by his side. Antonis is the one that established the Festival. Step by step, each year he would set aside new knowledge. There wasn’t a year when he did not add a new conquest. This year you are the Chairman of the Jury of the Greek Competition Section. During your address at the opening ceremony, you strongly expressed your frustration. I feel morally obligated to talk about this perversion at the celebration of the Festival. It’s the third year that a celebration about a specific art, a festival that belongs exclusively to the young people that come here, transforms into an arena of political promotion of parties. I consider it hubris. I felt frustrated when I saw young people leaving the room. These microphones are theirs. And if the same thing happens at the closing ceremony, you will once again see me on stage, speaking with the same tone. And I would like to take the rap myself, if some people were annoyed. You have come up with the most accurate characterization for the Festival, named it “the maternity hospital of Greek cinema”. It’s the Greekest Festival on cinema. Even Theo Angelopoulos has passed through the Festival with a short creation. What I’m saying now wasn’t mentioned at the opening ceremony when the Festival was celebrating forty years. Instead, we witnessed an evening of brawling, where Modern Greek petty political grumbling dominated. And instead of pointing out this effort, every little lawyer gave a speech about cinematic art. As if we were growing cauliflowers. In spite of the impediments, Drama continues to inspire and envision. What’s happening is amazing. Each year it receives an increased number of films. It’s becoming awkward for us. For example, 60 films are competing this year. It’s a large number. But what can you do when you have to choose out of 200 films? The truth is that the digital camera has facilitated things.
υπότιτλοι
Αρχισυντάκτης: Κωνσταντίνος Καϊμάκης Συντάκτες: Μαρίνα Αγγελάκη, Παναγιώτης Φρούντζος Mεταφράσεις: Nίνα Ζβε Σχεδιασμός: Αλέξης Κουβαριτάκης Εκτύπωση: artstudio
subtitles
Chief-Editor: Konstantinos Κaimakis Editors: Marina Angelaki, Panagiotis Frountzos Τranslations: Nina Zve Artwork: Alexis Kouvaritakis Print: artstudio
Η γωνία του σκηνοθέτη Director's point of view ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΜΑΡΙΝΑ ΑΓΓΕΛΑΚΗ / ΕDITING: MARINA ANGELAKI
ΚΑΡΤ ΠΟΣΤΆΛ ΑΠΌ ΤΟ ΤΈΛΟΣ ΤΟΥ ΚΌΣΜΟΥ ΚΩΝ/ΝΟΣ ΑΝΤΩΝΌΠΟΥΛΟΣ
Είναι μια καλοκαιρινή ταινία οικογενειακής επιβίωσης υπό τη συνοδεία βιβλικής μουσικής. Γυρίστηκε εξ’ ολοκλήρου στη Σύρο, ανάμεσα σε Γερμανούς γυμνιστές, καρτ-ποσταλικά Airbnb και αγελάδες που ακροβατούν σε γκρεμούς. Αφορά το παράλογο της αγάπης. Και της ζωής γενικότερα.
POSTCARDS FROM THE END OF THE WORLD KONSTANTINOS ANTONOPOULOS
Η ΓΡΑΜΜΉ ΛΟΥΚΆΣ ΑΓΈΛΑΣΤΟΣ
Οι ευχές όλων των συντελεστών για το ταινιάκι μας είναι να μεγαλώσει γερό και δυνατό και να εξελιχθεί στο «Δωμάτιο του αστροναύτη», για το οποίο η «Γραμμή» είναι πιλότος.
THE LINE LUKAS AGELASTOS
All crew members wish that our short film grows and evolves into “The astronaut’s room”, which “The line” is the pilot for.
A summer film of family survival under biblical music. It was shot entirely in Syros, between German nudists, Airbnb’s that looked like taken out of postcards and cows balancing on cliffs. It is about the absurdity in love. And in life in general.
LAND ΘΕΟΔΏΡΑ ΠΑΣΚΟΥΙΝΈΛΛΙ, ΑΝΤΖΈΛΙΚΑ ΛΈΝΑ
Το «Land» είναι μια ταινία για το πώς η φαντασία και η πραγματικότητα είναι συνυφασμένες και συνδεδεμένες. Είναι συναρπαστικό το ότι συμμετέχουμε στο 42ο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας και είναι τεράστια ευκαιρία να παρουσιάσουμε την ταινία μας στο ελληνικό και το διεθνές κοινό.
LAND TEODORA PASQUINELLI – ANGELICA LENA
“Land” is movie about the interweaving between fiction and reality and how these two aspects are interconnected. It is very exciting to be selected to the 42nd Short Film Festival in Drama and it is a great opportunity to present our movie to both a Greek and International audience.
AUTOUR DU LIT (ΠΕΡΊ ΤΟΥ ΚΡΕΒΑΤΙΟΎ) ΝΊΝΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΆΚΗ
Σημειώσεις για το γυναικείο χαρακτήρα: τα χέρια που ήταν γύρω μου τώρα μου ρίχνουν άσπρο σεντόνι. Να κοιμηθούμε. Να κοιμηθείς. Εγώ έχω θάνατο ανάμεσα στα πόδια μου και βγαίνω.
ON BED NINA ALEXANDRAKI
Notes about the female character: The hands that were around me, now throw a white sheet on me. We should sleep. You should sleep. I have death between my legs and I’m coming out.
ΒΑΣΙΛΙΚΌΣ ΒΑΓΓΈΛΗΣ ΣΈΡΦΑΣ
Έχω περάσει τα παιδικά μου χρόνια στη Σαλαμίνα. Όταν κοιμάμαι συνήθως ονειρεύομαι τη Σαλαμίνα. Η Σαλαμίνα είναι μια τσίχλα στη σόλα του παπουτσιού που δεν λέει να ξεκολλήσει. Ο «Βασιλικός» είναι η δεύτερη ταινία μικρού μήκους που κάνω και είναι γυρισμένη στη Σαλαμίνα.
BASIL VANGELIS SERFAS
I have spent my childhood years in Salamina. When I sleep, I usually dream of Salamina. Salamina is a gum under my shoe, which won’t come off. “Basil” is my second short film and it is shot in Salamina.
ΜΈΣΑ ΜΟΥ ΒΛΈΠΩ ΜΟΝΆΧΑ ΘΆΛΑΣΣΑ Γ. ΚΥΒΕΡΝΉΤΗΣ, Ν. ΟΙΚΟΝΌΜΟΥ - ΠΆΝΤΖΟΥ, Μ. ΣΙΔΗΡΟΠΟΎΛΟΥ, Α. ΧΑΤΖΗΓΙΆΝΝΗΣ
Η ιδέα γεννήθηκε από την ανάγκη μας να κάνουμε μια ταινία γύρω από ένα θέμα που αγαπάμε. Ένα μουσικό ντοκιμαντέρ με πρωταγωνιστή τον Βαγγέλη Γερμανό. Ο χαρακτήρας και τα τραγούδια του διαμόρφωσαν μια σεναριακή γραμμή γύρω από την αστική πλήξη και τη φυγή στην ελευθερία της θάλασσας. Ο κινηματογράφος, εξάλλου, είναι η τέχνη της δράσης ενάντια στη στατικότητα.
I ONLY SEE IN ME THE SEA Y. KYVERNITIS, N. OIKONOMOU - PANTZOU, M. SIDIROPOULOU, A. CHATZIGIANNIS
The idea was born out of our need to make a film about a subject we love. A music documentary starring Vaggelis Germanos. His personality and songs formed a script around urban boredom and the flee to the freedom offered by the sea. After all, cinema is the art of being active instead of staying still.
AFTER PARTY ΑΛΈΞΑΝΔΡΟΣ ΖΑΡΜΠΉΣ
Όταν ο Kουροσάβα το 1990 πήρε τιμητικό βραβείο είπε ότι ακόμη νιώθει πως δεν καταλαβαίνει το σινεμά. Έπειτα από αυτό τι να πούμε εμείς; Η αντίληψη της πραγματικότητας στο γύρισμα γίνεται καλύτερη με την πείρα. Γι’ αυτό εύχομαι να μπορέσουμε να κάνουμε πολλές ταινίες
AFTER PARTY ALEXANDROS ZARBIS
When Kurosawa received an honorary award in 1990, he said that he still feels he doesn’t understand cinema. After that, what can we say? The perception of reality during shooting improves with experience. This is why I wish we will be able to make a lot of films.
ΣΚΗΝΈΣ ΜΙΑΣ ΕΡΩΤΙΚΉΣ ΖΩΉΣ MIGUEL AFONSO (ΠΟΡΤΟΓΑΛΊΑ)
Είναι χαρά μου που φέρνω αυτή την ερωτική ιστορία χωρίς ιστορία που γυρίστηκε κάτω από τις ταράτσες της Λισαβόνας στο Φεστιβάλ της Δράμας. Ο έρωτας και το δράμα συχνά πάνε μαζί, σπάνια με τρόπο ειρηνικό. Ελπίζω να σας αρέσει η ταινία. Ελάτε να συζητήσουμε μετά την προβολή και να μου πείτε τη γνώμη σας.
SCENES OF A LOVE LIFE MIGUEL AFONSO (PORTUGAL)
It is a pleasure to bring this love story without a story, shot under the rooftops of Lisbon, to the Film Festival in Drama. Love & drama many times go hand in hand - rarely in such a peaceful way. I hope you enjoy the film. Meet me after the screening and tell me what you thought.
Τ
Drama Pitching Lab
Προσελκύοντας το ενδιαφέρον των παραγωγών H καλλιτεχνική διευθύντρια του ΔΗΠΕΘΕ Κέρκυρας και διευθύντρια του Drama Pitching Lab Βαρβάρα Δούκα γράφει για το εργαστήριο με το οποίο το φεστιβάλ στηρίζει την παραγωγή ταινίας μικρού μήκους.
Drama Piching Lab Catching the producers’ eye
The Artistic Director of the Municipal & Regional Theatre of Corfu and Director of Drama Pitching Lab, Varvara Douka, writes about the workshop with which the Festival supports the production of short films. The Pitching Lab of the International Short Film Festival in Drama is truly the most "international" part of the Festival. The reason is that 10 to 15 participants, selected from around the world, don’t just send their film or material, they have to come to Drama themselves, and work on their new project in specialized courses, in order to be able to pitch it on the Pitching Forum in five minutes,
ο Pitching Lab του Διεθνούς Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας είναι πραγματικά το πιο διεθνές κομμάτι της κινηματογραφικής γιορτής. Γιατί οι από 10 έως 15 συμμετέχοντες σε αυτό, επιλεγμένοι απ’ όλο τον κόσμο, δεν αρκεί να στείλουν την ταινία τους ή κάποιο υλικό, πρέπει να έρθουν οι ίδιοι στη Δράμα και να δουλέψουν στο καινούργιο τους project σε εξειδικευμένα μαθήματα, ώστε να καταφέρουν να το παρουσιάσουν σε πέντε λεπτά στο Pitching Forum, να διεκδικήσουν ένα από τα βραβεία και να τραβήξουν την προσοχή παραγωγών. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι μένουν στη Δράμα σε όλη τη διάρκεια του φεστιβάλ, γνωρίζονται μεταξύ τους καθώς και με άλλους νέους κινηματογραφιστές και αποκτούν ισχυρούς δεσμούς αλλά και καινούργιες εμπειρίες. Στα πέντε χρόνια που πέρασαν (τώρα πραγματοποιείται το 6ο Pitching Forum) βραβεύτηκαν και συμμετείχαν σχέδια από την Αϊτή έως τη Σιγκαπούρη, τα Βαλκάνια και τον Καναδά, την Ιαπωνία και την Αφρική αλλά και αρκετά από την Ελλάδα. Κάθε χρόνο όλο και πιο δύσκολη γίνεται η επιλογή, λαμβάνοντας πάνω από 130 κατά μέσο όρο συμμετοχές, γιατί το Pitching στη Δράμα γίνεται όλο και πιο γνωστό, ενώ όλο και περισσότερες ταινίες που βγήκαν μέσα από αυτό ταξιδεύουν στη συνέχεια σε όλα τα διεθνή φεστιβάλ και κάνουν τη Δράμα αναγνωρίσιμη στα πέρατα του κόσμου. Όσοι συμμετείχαν συνεχίζουν να επικοινωνούν και αφού έφυγαν από τη Δράμα, ανταλλάσσουν πληροφορίες και τεχνογνωσία και ελπίζουμε και σε μια ενδεχόμενη συνεργασία μεταξύ τους. Από την αρχή αυτή της προσπάθειας σταθεροί εκπαιδευτές και συνεργάτες υπήρξαν η Τζωρτζίνα Κακουδάκη, ο Τζων Στήβενς και ο Στάθης Παρασκευόπουλος. Πέρασαν όμως και πολλοί εξέχοντες guest teachers όπως ο Bobby Roth και o Andrew Horton. Φέτος προσκεκλημένος στο Pitching Lab είναι ο Tony Watts του οποίου το masterclass, αύριο Τετάρτη 18/9 στις 11.00 το πρωί στο Δημοτικό Ωδείο Δράμας, είναι ανοιχτό σε όλους τους συμμετέχοντες στο φεστιβάλ.
to compete for one of the prizes, and to catch the eye of producers. But most importantly, they stay in Drama throughout the Festival, get to know each other and other new filmmakers, and gain strong links and new experiences. Over the past 5 years (now at the 6th Pitching Forum), projects from Haiti to Singapore, the Balkans and Canada, Japan and Africa have been awarded and participated, as well as many from Greece. Every year the selection gets harder and harder, with an average of over 130 participations, because Pitching in Drama is getting famous, while the films that have come out of it keep increasing in numbers, and they travel to all the international festivals, making Drama famous all over the world. The filmmakers involved remain in touch, share information and know-how, and will hopefully work with us again. From the beginning of this effort, Georgina Kakoudaki, John Stevens, and Stathis Paraskevopoulos have been consistent trainers and collaborators. But there were also many prominent guest teachers such as Bobby Roth, Andrew Horton. Τhis year, our guest is Tony Watts, whose masterclass, tomorrow, Wednesday 18/9, is open to all festivalgoers at 11 am at the Municipal Conservatory.
06 Ο αναπληρωτής καλλιτεχνικός διευθυντής του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους Παντελής Παντελόγλου μοιράζεται τη σκέψη του για τα μαθήματα κινηματογραφικής εκπαίδευσης τα οποία απευθύνονται στους μικρούς φίλους του φεστιβάλ. Η κινούμενη εικόνα κυριαρχεί σήμερα στον κόσμο. Όμως το άλλοτε προνομιακό αυτό πεδίο του κινηματογράφου καταλαμβάνουν η τηλεόραση, το διαδίκτυο, τα smartphones, ενώ αναμένονται και άλλες σχετικές τεχνολογίες. Τα παιδιά της εποχής μας μεγαλώνουν με δεδομένη αυτήν τη συνθήκη και προσαρμόζονται άθελά τους, μαζί και με τις μεγάλες μάζες, στους στόχους των μηχανισμών που παράγουν αυτά τα είδη οπτικοακουστικού περιεχομένου. Σε απάντηση των προκλήσεων που δημιουργεί αυτή η συνθήκη, το Νεανικό Πλάνο, ιστορικός φορέας διοργάνωσης του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους, σχεδιάζει και οργανώνει εδώ και πολλά χρόνια προγράμματα κινηματογραφικής εκπαίδευσης και οπτικοακουστικού εγγραμματισμού για παιδιά και νέους. Φέτος, υλοποιεί το πρόγραμμα Μαθήματα Κινηματογραφικής Εκπαίδευσης με την οικονομική στήριξη του ΥΠΠΟΑ. Το πρόγραμμα αποτελείται από δύο σκέλη: προβολές και αναλύσεις πολυβραβευμένων ταινιών για παιδιά και νέους, οι οποίες προσφέρουν διεισδυτικές ματιές στον τόσο μικρό, αλλά και συνάμα τόσο μεγάλο κι άνισο σύγχρονο κόσμο, καθώς και βιωματικά κινηματογραφικά εργαστήρια μυθοπλασίας, ντοκιμαντέρ, animation και μικτής τεχνικής για παιδιά. Τα εργαστήρια υλοποιούν έμπειροι κινηματογραφιστές οι οποίοι οδηγούν τα παιδιά, με μια μέθοδο που μοιάζει με παιχνίδι, στο δρόμο της καλλιτεχνικής δημιουργίας, της ομαδικής εργασίας, της κριτικής σκέψης και της αποκωδικοποίησης της γλώσσας της εικόνας. Αυτές τις μέρες το Νεανικό Πλάνο βρίσκεται στη Δράμα για να προβάλλει ποιοτικές φεστιβαλικές ταινίες με την κάμερα στο ύψος των παιδικών ματιών ενώ ταυτόχρονα ο animator Κώστας Κατράκης – βραβευμένος ο ίδιος παλιότερα στο φεστιβάλ– υλοποιεί εργαστήριο animation σε μαθητές και μαθήτριες δημοτικών σχολείων της πόλης. Η ταινία που θα δημιουργήσουν τα παιδιά θα προβληθεί το Δεκέμβριο στο Φεστιβάλ Ολυμπίας.
«Supa Modo», Likarion Wainaina, (Κένυα - Γερμανία)
Μαθήματα Κινηματογραφικής Εκπαίδευσης Η κάμερα στο ύψος των παιδικών ματιών
Film Education Courses The camera at the eye level of children Deputy Artistic Director of Olympia International Film Festival for Children and Young People, Pantelis Panteloglou, talks about the film education courses that are addressed to the Festival’s young friends. Moving images dominate our world. But this field, once a monopoly for cinema, is now covered mainly by television, the web, smartphones and other coming technologies. Children nowadays are growing in this situation and are forced to adapt, along with the great masses, to the goals of
the mechanisms that produce these kinds of audiovisual content. Neaniko Plano, the founder of Olympia International Film Festival for Children and Young People designs and organizes film education and media literacy programs for children and youth for more than two decades now, in answer to this challenge. This year’s Film Education Courses are financially supported by the Ministry of Culture. The program consists of screenings and analyses of awarded films for children and young people, which offer insightful views of our small, but also big and uneven world on the one hand, and experi-
ential fiction, documentary, animation and mixed workshops for children. The workshops are held by experienced filmmakers who lead children, through a method that resembles playing, into the path of artistic creation, group working, critical thinking and decoding of image language. These days, Neaniko Plano is in Drama to screen quality Festival films with the camera at children’s eye-level, while animator Kostas Katrakis, who has won an award at the Festival in the past, is running an animation workshop for primary school students. The film that the children will create will be screened at Olympia Festival in December.
THINGS TO DO ON... WEDNESDAY 18/9 2 09.00-11.00 Κινηματογράφος Ολύμπια Κινηματογραφικά αφιερώματα Παιδικό πρόγραμμα «Supa Modo», Likarion Wainaina, 74΄(Κένυα - Γερμανία)
2 09.00 - 11.00 Olympia Cinema Special Screenings – Kids Programme “Supa Modo”, Likarion Wainaina, 74΄ (Kenya-Germany)
2 09.00-11.00 Δημοτικό Ωδείο Κινηματογραφικά αφιερώματα Παιδικό πρόγραμμα Έξι επιλεγμένες ταινίες από Σερβία, Ηνωμένο Βασίλειο, Νέα Ζηλανδία, Ιρλανδία, Ρωσία και Σλοβακία
2 09.00 - 11.00 Municipal Conservatory Special Screenings – Kids Programme Six selected films from Serbia, UK, New Zealand, Ireland, Russia and Slovenia
2 10.30-15.30 Δημοτικό Ωδείο Drama Pitching Lab 2018 2 12.00-14.00 Δημοτικό Ωδείο Κινηματογραφικά αφιερώματα 5ο Βαλκανικό Πανόραμα, Βαλκανικό Σπουδαστικό Πανόραμα 2 12.00 Αίθριο των γραφείων του Φεστιβάλ Παρουσιάσεις σκηνοθετών – Q&A 2 13.30 Αίθριο των γραφείων του φεστιβάλ Αίθρια Λογοτεχνικά Μεσημέρια
2 10.30 - 15.30 Municipal Conservatory Drama Pitching Lab 2019 2 12.00 - 14.00 Municipal Conservatory Special Screenings 5th Balkan Student Panorama, Balkan Student Panorama 2 12.00 On the Festival premises Film Director’s Presentation – Q&A 2 13.30 On the Festival premises Fair Literature Afternoons
2 15.00-18.00 Κινηματογράφος Ολύμπια 25ο Διεθνές Φεστιβάλ
2 15.00 - 18.00 Olympia Cinema 25th International Festival
2 18.00-20.00 Κινηματογράφος Ολύμπια 42ο Εθνικό Φεστιβάλ
2 18.00 - 20.00 Olympia Cinema Special Screenings 42nd National Festival
2 18.30-20.30 Δημοτικό Ωδείο Κινηματογραφικά αφιερώματα – Επιλεγμένες ταινίες μικρού μήκους από την Ιταλία
2 18.30-20.30 Municipal Conservatory Special Screenings Selected Italian shorts films
2 20.00-22.00 Κινηματογράφος Ολύμπια 25ο Διεθνές Φεστιβάλ
2 20.00 - 22.00 Olympia Cinema 25th International Festival
2 20.30-22.30 Δημοτικό Ωδείο 42ο Εθνικό Φεστιβάλ
2 20.30-22.30 Municipal Conservatory 42nd National Festival
2 22.00-00.30 Κινηματογράφος Ολύμπια 42ο Εθνικό Φεστιβάλ 2 22.30-00.30 Δημοτικό Ωδείο 42ο Εθνικό Φεστιβάλ
2 22.00 - 00.00 Olympia Cinema 42nd National Festival 2 22.30 - 00.30 Municipal Conservatory 42nd National Festival
subtitles ISSUE NUMBER 03 TUESDAY SEPTEMBER 17, 2019
CULTURAL ORGANISATION SHORT FILM FESTIVAL IN DRAMA MINISTRY OF CULTURE AND SPORTS MUNICIPALITY OF DRAMA
DAILY NEWSPAPER OF THE 42st GREEK & 25th INTERNATIONAL DRAMA SHORT FILM FESTIVAL
Stories from the dark movie theater
It’s the third day of the festival and everything seems to be picking up the pace. Observing the still comfortable for those who wish to watch the films in the program, screening hall of “Olympia” cinema, I can’t help but wonder when the “rowdy” crowd will come to conquer it. You know what screenings I am referring to. Those jam-full ones, where the people standing are as many as the people sitting, where little tensions between spectators remind one of…the film “Matchbox” over trivial matters. Because someone took someone else’s seat when the later went to the toilet, or because they disagree about the art (“you are clueless, are you seriously going to tell me about real cinema?”) in a film. So, before you run to the movie theater to watch Greek or foreign films of the festival’s program, make sure that you are in form, that you can trust the person sitting next to you, and, most importantly, that a crew member of the film you just booed isn’t sitting in front of or behind you. A good solution is to sit with friends and people you know. The darkness in Olympia may offer warmth and safety, but, at some point, the lights go on and everything comes to light. Both the bad and the good things. And as Marina accurately points out, the girls that introduce the films and ask directors to stand up for the audience to welcome them, have been thanked by spectators at various occasions. The main reason? Someone who didn’t like the film avoided expressing themselves in a negative manner about it because the filmmaker was sitting next to them. All’s well that ends well then, or is politeness the most important thing? Konstantinos Kaimakis