A3 - April 2005

A 3

iek t a m e l b o r : genderp

pag. 2

pag. 3: ontmaagding heid g i d r a a v t h c e pag. 4: r A3 is een uitgave van ROOD jongeren in de SP en verschijnt vier keer per jaar.

Vierde jaargang, nummer 2, april 2005 – A3, Vijverhofstraat 65, 3032 SC Rotterdam, telefoon (010) 243 55 57, fax (010) 243 55 65, e-mail A3@sp.nl, www.rood.sp.nl

Studenten KRANT 1 juni

nooit een rol gespeeld in nationale verkiezingen. Op 1 juni hebben de mensen eindelijk wél wat te vertellen, maar inmiddels is er zo’n afweerhouding tegen de ‘Europa-discussie’ ontstaan, dat de belangstelling daarvoor erg gering is.

grondwet referendum

Kabinet heeft oorlogskas van 1,5 miljoen, voor als het mis dreigt te gaan Wat ook al niet helpt om het debat over de grondwet levendig te maken, is de koudwatervrees bij de voorstanders.

De eurocoryfeeën van GroenLinks en D66 doen hun best, maar de leiders van CDA, VVD en PvdA lijken bijzonder weinig gemotiveerd de grondwet publiekelijk te omarmen. Mogelijk vrezen ze meegesleept te worden in de geloofwaardigheidscrisis die ontstaat bij een ‘nee’ van de Nederlandse bevolking.

De terughoudende opstelling van de fractieleiders betekent dat de last van de ja-campagne vooral op de schouders van het kabinet Balkenende drukt. En dat brengt de regering in een lastige spagaat. Enerzijds is zij verantwoordelijk voor de organisatie van de volksraadpleging, en anderzijds is ze de belangrijkste speler in de ja-campagne geworden. Die dubbelrol gaat de regering slecht af. Er is 1 miljoen euro ter beschikking gesteld aan maatschappelijke organisaties die de voor- en tegencampagne willen voeren, maar zelf heeft de regering een ‘oorlogskas’ van 1,5 miljoen euro achter de hand om de ja-campagne te kunnen versterken.

Vastleggen van de organisatie van de economie hoort niet in een grondwet

Op 1 juni stemt Nederland over de Europese Grondwet, een ingewikkeld boek van 482 bladzijden dat een rare mengeling is van verdragsteksten en een politiek programma.

En dat vooral tot doel heeft de politieke eenwording van Europa te versnellen.

▼ ▼ ▼

A3 over het ontbreken van een Europees gevoel en de ongewenstheid van deze grondwet.

Europa mag dan ‘best belangrijk’ zijn, een grote meerderheid van de Nederlandse bevolking heeft er geen boodschap aan. De meeste mensen voelen zich verbonden met hun stad of

dorp, met Nederland. Sommigen zullen zich zelfs wereldburger noemen, maar Europeaan? Dat ontbreken van een Europees gevoel heeft alles te maken met de manier waarop het proces

van Europese integratie de afgelopen tientallen jaren vorm heeft gekregen.

Het ene Europa is in achterkamertjes, ver van de gewone burger tot stand gekomen. Via een salamitactiek hebben

opeenvolgende regeringen telkens nieuwe stukjes van onze nationale bevoegdheden aan Brussel afgestaan.

Daarbij is de bevolking nooit geraadpleegd en hebben Europese kwesties

Weinig debat dus, maar toch valt op 1 juni de beslissing. Moeten we de weg volgen die de grondwet wijst, of is er een betere manier van Europese samenwerking mogelijk? Een beeld van waar de grondwet toe leidt, kun je vinden door te kijken naar het beleid dat de afgelopen tijd in Brussel is uitgestippeld. Daarvan is de zogenaamde Lissabon-strategie het belangrijkste voorbeeld. Volgens het akkoord van Lissabon moet Europa in 2010 ‘de meest dynamische kenniseconomie’ ter wereld zijn. Daarmee is op het eerste gezicht weinig mis. Maar dat verandert als je kijkt hoe de Europese Unie dit doel denkt te bereiken: met langer werken tegen minder loon, verhoging van de leeftijd waarop je met pensioen – wordt vervolgd op pagina 2 –

A3 mag, modernisering (lees afslanking) van sociale voorzieningen en het openstellen van onderwijs, gezondheidszorg en openbaar vervoer voor particuliere investeerders. In het kort komt het erop neer dat Europa economisch een sprong vooruit wil maken door te kiezen voor sociale afbraak. In de grondwet komt dat tot uiting in artikel 3, waarin is bepaald dat de concurrentie in de Unie vrij en onvervalst moet zijn.

Daarmee wordt de vrije markt een grondrecht voor Europese burgers. Opmerkelijk, want de economische ordening is bij uitstek een politieke keuze en natuurlijk helemaal geen grondrecht. Sterker nog: vrije en onvervalste concurrentie kan juist de grondrechten in de weg zitten. Een overheid die staatssteun wil geven om grondrechten als het recht op onderwijs of gezondheidszorg te waarborgen, kan al gauw in conflict komen met de grondwet…

Heb je geen zin om bijna vijfhonderd bladzijden onleesbare tekst door te worstelen, en wil je toch gefundeerd stemmen? Bedenk dan dat de grondwet ge-

maakt is door dezelfde politici die ons met de euro opgezadeld hebben, die het Stabiliteitpact ontworpen hebben, dat snijden in maatschappelijke voorzieningen tot gevolg heeft en die constant pleiten voor marktwerking bij publieke diensten.

Voor ROOD is het duidelijk dat deze grondwet niet leidt tot een beter Europa en dat de Europese samenwerking heel anders moet. Wij gaan daarom campagne voeren voor een NEE-stem op 1 juni. Onze leus daarbij is: ‘Stem je JA of denk je na?’. Voorstemmen moet je vooral doen als je vindt dat de fixatie op marktwerking en concurrentie Europa vooruit helpt.

Een JA moet je geven als je vindt dat ook Europa preventieve oorlogen moet kunnen voeren met een eigen leger, wat overigens verbonden zal zijn met de NAVO. En ook als je de nationale grondwet ondergeschikt wil zien aan de Europese, en je dus liever Brussel hebt dan Den Haag, moet je voorstemmen. In alle andere gevallen is NEE een betere keuze. ●

Tekst: Emily Miltenburg

Geloofwaardigheidtest

Het referendum over de Europese Grondwet is raadgevend, dat wil zeggen dat de uitslag niet automatisch overgenomen wordt door de Tweede Kamer. Veel partijen hebben inmiddels laten weten dat ze de mening van het volk zullen respecteren als er sprake is van een behoorlijke opkomst.

Toch zitten er nog de nodige haken en ogen aan de volksraadpleging.

Het is het eerste nationale referendum in Nederland, en de boel dreigt nu al in de soep te lopen.

Ondanks de beloofde neutrale opkomstbevorderende campagne, doet de regering er alles aan om de mensen duidelijk te maken dat ze ‘ja’ moeten zeggen tegen de grondwet. Het kabinet heeft zelfs een zak met geld achter de hand, voor het geval de tegenstanders van de grondwet een meerderheid dreigen te vormen. Ook ontbreken regels voor de invloed van commerciële instellingen. Grote bedrijven, over het algemeen voorstander van de Europese Grondwet, mogen dus onbeperkt geld pompen in de ja-campagne. Ondanks de gedane beloften zal de nee-campagne het in de praktijk dus met veel minder middelen moeten doen.

Naast de financiële manipulatie is er de verbale intimidatie. Volgens Europarlementariër Jules Maaten (VVD) betekent verwerping van de

grondwet dat Nederland zich ‘onsterfelijk belachelijk’ maakt en helemaal buitenspel komt te staan. Ook was er tijdelijk sprake van dat de Nederlandse regering het raadplegend referendum wilde schrappen uit angst voor een negatieve uitslag, als de Franse bevolking drie dagen eerder, op 29 mei, tegen zou stemmen. En helemaal bont maakte Justitieminister Donner het, door op een spreekbeurt te waarschuwen voor oorlog en Balkantoestanden als NEE het referendum wint.

Wat betekent die doemdenkers-propaganda van het ja-kamp? Waarschijnlijk erkent het kabinet dat het grondwetreferendum de zoveelste test is voor de geloofwaardigheid van het kabinet. Een Nederlands NEE is een helder signaal aan de EU, maar ook aan de regering. Als een meerderheid van het Nederlandse volk tegen de Europese Grondwet stemt, moet Balkenende dan niet, zoals hij het zelf zo mooi kan zeggen, zijn verantwoordelijkheid nemen? Het vertrouwen van de bevolking in een regering is nog nooit zo laag geweest en dit referendum kan weer een nieuwe nederlaag voor het kabinet betekenen. Wat vind jij? Moet dit kabinet zijn lot verbinden aan deze Europese Grondwet waarvan zij zo een warm pleitbezorger is? Discussieer mee op www.rood.sp.nl/geloofwaardigheidstest!

1 van de 1736:

h c a b n e z j i E i r Joe

Joeri is 17 jaar en zit in zijn examenjaar. ‘Maar op school zitten kan je het niet echt meer noemen, met slechts dertien uur les in de week.’

Buiten de schaarse lessen is Joeri op school druk met van alles: ‘Ik ben lid van de Leerlingenraad en de evenementencommissie. Ook ben ik leerling-mentor, wat inhoudt dat ik een brugklas het eerste jaar op de grote school help door te komen. We zijn net klaar met de productie van de jaarlijkse schoolmusical en ik werk ongeveer twee avonden in de week op school.

Verder ben ik ook lid van JoNg Nieuwegein, de jongerenraad van mijn woonplaats, waar ik me bezighoud met activiteiten om jongeren meer in contact te brengen met de lokale politiek. Soms kom ik met al die activiteiten een beetje in de knoop, maar ik zou de drukte niet willen missen!’

Het politieke leven: ‘Ik ben op school een van de weini-

gen die al zo vroeg bij de politiek betrokken is. Ik ben al meer dan twee jaar ROOD-lid.

Mijn ouders zijn zelf niet actief op politiek gebied, maar vinden het wel leuk dat ik meer op het gemeentehuis kom dan zij en dat ik soms wel drie avonden in de week weg ben voor vergaderingen!’

Dit kabinetsbeleid? ‘Ik kan het natuurlijk hebben over het veel te hoge collegegeld waar ook ik volgend jaar mee te maken krijg. Het belangrijkste vind ik echter dat het kabinet niets moet aanpakken maar zelf moet inpakken, want ik denk niet dat iemand dit kabinet aan zijn verstand kan brengen dat waar het mee bezig is zeer onrechtvaardig is voor studenten, ouderen, gehandicapten, chronisch zieken, enzovoort, enzovoort. Vervolgens hoop ik op een nieuw kabinet van PvdA, GroenLinks en SP.’

Kinge kickt... genderproblematiek Wat zou je doen als je eens een keertje wakker werd en je was van geslacht veranderd? Waarschijnlijk uitgebreid staren naar dat geslacht, dat ten eerste. En de secundaire geslachtskenmerken zou je ook uitgebreid onderzoeken. Dan heb je nog een aantal cliché’s: meisjes zouden ook wel eens hun zwengel willen aanwenden om staand te plassen (dat kunnen meisjes fysiek ook, ze hebben er alleen te veel gêne voor), en de jongens lijkt het ongetwijfeld wel leuk om te kijken hoe het er in de meisjeskleedkamers aan toe gaat (ja, jongens, daar hebben we inderdaad fluffy kussengevechten in lingerie, waarna we elkaar helemaal insmeren met olie). Maar wat zou je écht doen, diep van binnen, als je eens van het andere geslacht was?

Ik weet het wel. Ik trek een strakke spijkerbroek aan, zet een zonnebril op, ga naar een foute tent, pik daar drie post-tsjernobyl-chickies in kleine jurkjes op, en neem ze mee naar huis.

Daar zou ik ze dan volgieten met goedkope wodkamixen, en dan zou ik de één de ander laten bevredigen, terwijl de derde de eer krijgt om het sap waarvan men kindjes maakt in haar ogen te krijgen. Dan schop ik ze er genadeloos uit, wat het uur ook moge zijn, en trek ik mijn joggingbroek aan, voetbal kijken.

Ik legde dit uit aan Ahmed, een type dat houdt van schattige kittens en knuffelen en samen de krant lezen op de zondagochtend (zegt-ie zelf, dan). Hij fronste. ‘Denk je echt dat ons leven er zo uitziet?’ vroeg hij, hogelijk verbaasd. ‘Nou,’ zei ik, ‘Best wel, eigenlijk. Niet?’ Hij keek bedenkelijk, en nam wraak: “Als ik een dag een meisje was, dan zou ik mijn nagels lakken en mijn haar doen en een leuk jurkje aantrekken en dan zou ik me nooit laten oppikken door een gore macho als jij.’

Het schaamrood stond me op de kaken. “Homo!” schold ik.

‘Eigenlijk wil je dat gewoon stiekem. Zie je wel dat je latent bent!’ Ik moest hard lachen bij de voorstelling van Ahmed, die er uitziet als Hassan de Griekendoder of Tariq de Kafirspieser (ken je multiculti-geschiedenis!). Dat enorme, ongetwijfeld harige lijf in een klein jurkje, met lippenstift tussen die stoppels? Ik beschreef het hem in geuren en kleuren, terwijl hij nog maar een slok nam van zijn bier.

Hij wist dat hij een gevoelig punt had geraakt, maar hij was te beleefd om erop door te gaan. Ik bén al een halve vent, namelijk. Ik drink die halve-literpul sneller leeg dan een trucker, ik luister naar hiphop waarvan kinderen en honden gaan huilen, ik trek mijn neus op als iemand met roze aan komt zetten, en ik ben niet te beroerd om jou je huid vol te schelden als je over mijn fiets heenrijdt met je veels te dure asobak. Dat krijg je van zo’n krietiese nonkonformistiese feministiese opvoeding.

Ik heb een huisgenote, Dee, die daar verandering in probeert te brengen. Dee hangt pareltjes in mijn oren. Dee steekt mijn haar op. Ze spuit een geurig wolkje parfum over me heen. (‘Doe je ook wat op je doos? Dan ruikt-ie naar haring met Chanel, lekker, meid!’) Ze commandeert me op haar bed en smeert de Rimmel dik op mijn wimpers terwijl ze haar benen om mijn middel slaat.

(Ik heb homovrienden die het daar nog warm van krijgen.) Ze zegt me hoe ik moet kijken als ik wel wil, en hoe als ik niet wil (bijna hetzelfde). Dee legt me het verschil tussen foundation en concealer uit. Dee leent me hakken waarop ik niet kan staan, en legt me uit dat dat hakken om in te liggen zijn. Dee epileert mijn schaamhaar in figuurtjes, naar de laatste Parijse mode. Dee wil een échte vrouw van me maken.

Maar ja, uiteindelijk ben ik Hassan de Griekendoder in een te klein jurkje, op schoenen waarover ik struikel, met lippenstift op mijn tanden en sigaret, parfum overstemd door de geur van de salamipizza die ik at. Ik ben gewoon geen meisje-meisje: van opgestoken haar krijg ik hoofdpijn, oorbellen doen klik-klik als ik sta te bellen, panty’s beginnen zelf maar vast met ladderen als ik er in de buurt kom.

Misschien is het dan nu tijd voor actie. Ik ga mijn transgenderdroom waarmaken: vanavond chickies scoren in de club.

Kinge Siljee

A3 Je lacht je een3 breuk met Frits

Actie!

Tegen onveiligheid

foto: Herman Wouters/HH

De ontmaagding van een generatie studenten Op 28 februari herleefden volgens het NOS journaal oude tijden: het Maagdenhuis was weer bezet door studenten. Hoewel deze bezetting een van de kortste was van de tien die het pand al heeft meegemaakt, waren de actievoerende studenten écht boos. Dat werd nog eens onderstreept op de demonstratie van 21 maart in Den Haag. Waar komt deze uitbarsting van studentenprotest vandaan?

dat het Maagdenhuis werd bezet, in 1969, waren studenteninspraak en democratie aan de universiteit de hoofdredenen.

De studenten kregen toen gelijk, maar hebben in de jaren '80 en '90 de inspraak weer zien afkalven. Zo hebben studenten aan de universiteit geen bevoegdheid om voorstellen van het College van Bestuur (CvB) te wijzigen of tegen te houden mocht dat echt nodig zijn. In de nieuwe voorstellen van Rutte wordt er over medezeggenschap nog minder geregeld en meer overgelaten aan de onderwijsinstellingen zelf. Studenten worden voor de mate waarin ze hun onderwijs kunnen beïnvloeden, afhankelijk van de welwillendheid van het CvB.

Directe aanleiding voor de acties zijn de nieuwe plannen van staatssecretaris Rutte. Hij wil dat er een hoger collegegeld, tot 4500 euro per jaar, gevraagd kan worden als een student langer dan vijf en een half jaar studeert. Los van de vraag of een dergelijke maatregel rechtvaardig is, stuit hij al direct op een aantal praktische problemen. Bijvoorbeeld voor een HBOWO-doorstromer, die in de regel na vier jaar HBO nog twee jaar WO moet volgen. En wat betekent het voor de vele studenten die noodgedwongen veel meer tijd aan bijbaantjes moeten besteden om hun studie te kunnen bekostigen?

Maar goed: het Maagdenhuis was dus weer eens bezet. En hoe reageerde Rutte, die immers zelf meerdere malen studenten had opgeroepen tot actie? Rutte, die had gehoopt dat studenten actie zouden voeren tegen de onderwijsinstellingen in plaats van tegen zijn eigen beleid, veranderde zijn karakteristieke innemendheid in een laconieke houding. Hij hoefde niet langs te komen bij de bezetters; ze hadden hem gewoon verkeerd begrepen. Rutte denkt vast wel het beste voor te hebben met het hoger onderwijs. Maar op momenten van serieuze kritiek bijt hij zich liever vast in zijn eigen visie van praktische begrotingen en vage termen als 'kenniseconomie' en 'innovatie' dan het debat aan te gaan. Rutte zal nog van de studenten horen.

Een andere reden voor het protest is de verdere afbraak van de medezeggenschap in het hoger onderwijs. De eerste keer

In februari heeft ROOD-Zwolle geprotesteerd tegen onveilige tunnels in de stad. Door te weinig verlichting is de situatie onveilig: recent is er een meisje verkracht en zijn er jongens in elkaar geslagen. Gewapend met tomatensoep en spandoeken settelden de jonge SP’ers zich in de met kaarsjes verlichte tunnel. De gemeenteraad praat binnenkort over de onveiligheid en de noodzaak van meer verlichting.

Voor meer informatie over deze actie zie rood.zwolle.sp.nl.

Studentenhuisvesting Zowel in Leiden als in Groningen is ROOD bezig met het controleren van woningbouwcorporaties. In Leiden heeft een klachtenboek geleid tot beloftes over beterschap, in Groningen is een zwartboek onlangs aangeboden. ROOD Amsterdam is bezig met een plaatselijke huisjesmelkerverkiezing.

Tekst: Niels Jongerius en Paul Klein Lankhorst

Fuck de dienstenrichtlijn!

Bij de demonstratie van 19 maart tegen de dienstenrichtlijn was ROOD ook aanwezig. De boodschap was duidelijk…

De rubriek van Driek

Robert Elsing

Prestatiebeloning voor slappe-knieën-lulpraatpolitici Met stijgende verbazing heb ik de politieke fatsoensrakkers aangehoord over de, eveneens stijgende, beloning van topmanagers. Oh, oh, oh, wat is dat erg. Zomaar hun zakken vullen. Terwijl ze potverdrie aan de mindere stervelingen vragen hun lonen te matigen.

Al snel mekkerden de voorzitters van de grote partijen om het hardst wie zich kampioen rijkdombestrijding mocht noemen. Ook de premier deed een duit in het zakje en beloofde heuse actie richting de bemiddelde geldwolfjes.

Maar het is toch juist hartstikke logisch dat die mensen veel geld verdienen en steeds méér geld? Daar werken ze toch hard voor. Ze hebben vast ook nog eens gestudeerd. Daar mogen ze toch wat voor terug krijgen?

Bovendien zijn allerlei zaken onder hun leiding aan het verstikkend bureaucratische juk van de overheid ontsnapt. Deze mensen zijn helden!

Het is toch fantastisch dat de Post een beursgenoteerd bedrijf is? Dat de energievoorziening niet meer vanuit het algemeen belang wordt ingericht? Dat woningbouwcorporaties 4,5 miljard euro op de plank hebben liggen, goedkope huurhuizen slopen en dure koop terugbouwen in een tijd van woningnood? Dat is in twee woorden: ronduit geweldig.

Waarom? Simpel: concurrentie, prikkels en marktwerking. Als je de post laat bezorgen door een ambtenaar komt ie geheid te laat. Want de beste man wordt niet geprikkeld, snap dat dan! Geld prikkelt. Dus die man moet eigenlijk aandelen van zijn eigen postbedrijf uitgekeerd krijgen als salaris. Dan werkt ‘ie vanzelf, met z’n luie donder.

Dus heeft de overheid terecht besloten zichzelf te ontmantelen. De Sovjetambtenarij maakte plaats voor de dynamische gesel van de markt. Weg met die logge overheid en haar stomme regels. Binnenkort gaan de universiteiten ook marktconforme prijzen hanteren (luie en dronken studenten laten prachtig zien waartoe het gebrek aan financiële prikkels leidt) en ook politie en leger gaan vroeg of laat privaat. Zijn we meteen af van dat softe vredesmissiegedoe.

Het gaat dus goed met de grote weg-met-deoverheid-operatie en nu gaan nota bene de architecten ervan roet in het eten gooien. De spelbrekers! Het ging net zo lekker. En wat denken ze dan? Dat de directeur van een concurrerend energiebedrijf zich een bescheiden loonsverhoging kan veroorloven? Dan halen we natuurlijk nooit de grote topdirecteuren binnen en speelt Nederland dus mooi niet in de economische Champions League.

Wie A zegt moet ook B zeggen. Als alles aan de markt overgelaten wordt, hoort marktconforme beloning daarbij. That’s part of the game. Op hypocriete krokodillentranen zit niemand te wachten. Het wordt tijd dat we voor slappe-knieën-lulpraatpolitici ook maar eens prestatiebeloning gaan invoeren. Gaan ze vast beter presteren.

A3 Omgekeerde ontwikkelingshulp

‘ We zijn hier om rechtvaardigheid te eisen’ De voormalige Zuid-Afrikaanse president Nelson Mandela heeft de ministers van Financiën van de zeven rijkste geïndustrialiseerde landen, de G7, gevraagd om volledige kwijtschelding van de schulden van Afrikaanse landen. Ook heeft hij de bewindslieden, die afgelopen maart aanwezig waren in Londen, gevraagd om verdubbeling van de ontwikkelingshulp aan Afrika tussen nu en 2015.

‘We zijn hier om rechtvaardigheid te eisen.’

De Derde-Wereldlanden dragen een schuldenlast die niet te dragen is. De schulden zijn veelal ontstaan in de periode van de koude oorlog toen de rijke landen met China, Rusland en Amerika voorop enorme hoeveelheden geld leenden om de arme landen in hun invloedssfeer te krijgen. Schuld maakt immers afhankelijk. Het meeste geld is opgegaan aan het kopen van wapens of verdwenen in de grote broekzakken van de machthebbers destijds. Bijna niets ervan is gebruikt voor de bevolking. Sommige mensen in het Westen durven daarover te zeggen: eigen schuld dikke bult. Maar als zij eens gaan kijken in de armste landen, dan zullen zij zien dat 99,9 procent van de mensen met een bult daar helemaal geen schuld aan heeft.

Het enorme schuldenprobleem vraagt om een oplossing. Nee, schrééuwt in de Oost-Indisch dove oren van de westerse landen om een oplossing. De armoede is in Afrika verdubbeld sinds 1981.

Dagelijks veroorzaakt die armoede kindersterfte, kindermisbruik, uitbuiting, oorlog, verkrachting en belemmert ze de kans op een menswaardig bestaan voor de Afrikanen.

Driek

Ja, mijn hart zit links en het klopt hard!

Jaarlijks betalen Derde Wereldlanden zeven keer meer aan de Westerse landen dan als ze aan ontwikkelingshulp krijgen. De arme landen moeten grote bedragen aan aflossingen en rente betalen en krijgen daar een schijntje voor terug. De ontwikkelings-

Ik sluit me aan bij ROOD en de SP. Ik ben 16 jaar of ouder en jonger dan 28. Ik ontvang als welkomstcadeau een ROOD-t-shirt. Daarnaast krijg ik iedere maand de Tribune, het nieuws- en opinieblad van de SP, en kan ik gratis een abonnement nemen bij Tomaatnet, de internetprovider van de SP. Ik word SP-lid en machtig de SP het volgende bedrag af te schrijven als jaarlijkse bijdrage: Anders, namelijk: *€ 24 *€ 13,60 (minimum) *€ .. .... .... . en ik word ROOD-lid en machtig ROOD het volgende bedrag af te schrijven als jaarlijkse bijdrage: Anders, namelijk: € 10 € 5 (minimum) € .. .... .... .

Ik sluit me aan bij ROOD. Ik ben 14 of 15 jaar en mag daarom nog geen SP-lid worden. Als welkomstcadeau ontvang ik een ROOD-t-shirt in de maat: xs xl m l s Ik word ROOD-lid en machtig ROOD het volgende bedrag af te schrijven als jaarlijkse bijdrage: Anders, namelijk € 10 € 5 (minimum) € ....... .... ..

Naam: ......... . ........ .. .......... .................. ... .......... .. ........ .................... . . ....

Roepnaam: ..... ........... . . .... . .. . ............ .. ..... . Voorletters: . . ..... ......... m/v

A3 lente 2005

Adres: .... .. . .. .. ... .. .............. .. . ........ ...................... .. . ...... .. .... ...... . .. . .. .

Postcode: ... . ........ .. ....... .. Plaats: ...... . . ... ....... .. . . . ....... ....... ... ........ .. .

Telefoon: .. . ....... ... . ....... .... ...... ....... . Geboortedatum: .. .. ..... .. ... ....... .....

E-mail: .... . .. ...... ... ... ......... ... . ..... .. .. Rekeningnummer: ... .. . ........ .. . ..... ..

Datum: .... . . . ......... .. . . .. ... Handtekening: *(dit bedrag wordt in 4 termijnen afgeschreven)

Deze bon terugsturen naar R0OD, t.a.v.

Ledenadministratie, Antwoordn ummer 30542, 3030 WB Rotterdam. Postzegel mag wel , hoeft niet.

socioloog Lou Keune noemt dit fenomeen de ‘omgekeerde ontwikkelingshulp’.

Het IMF, de Wereldbank en de Club van Parijs (een samenwerkingsverband van de grootste schuldeisers van de Derde Wereldlanden) geven de arme landen de kans om hun schulden ‘gedeeltelijk’ gesaneerd te krijgen. Maar daarvoor moeten ze wel eerst vele jaren heel streng bezuinigen, bijvoorbeeld door investeringen in infrastructuur en onderwijs stop te zetten. Daarvoor moeten zij flinke stappen terugzetten in hun nog jonge en kwetsbare ontwikkeling. Zij hebben dus de keus: of een schuldenlast blijven dragen die niet te dragen is of gigantisch bezuinigen met alle gevolgen van dien.

Voor een aantal wereldleiders is al duidelijk dat er nu echt een oplossing moet komen voor de problemen van de Derde-Wereldlanden. Groot-Brittannië is op dit moment voorzitter van de G7 en de Britse minister van Financiën Gordon Brown heeft een ambitieus plan opgesteld, waarin schuldsanering en verhoging van ontwikkelingshulp een belangrijke rol spelen. Hij was het ook die Nelson Mandela uitgenodigde om namens de Afrikaanse landen rechtvaardigheid te eisen. Ook de Franse president Chirac lanceerde onlangs een plan om belasting te gaan heffen op vliegtuigtickets en kerosine, dat vervolgens ten goede moet komen aan de Afrikaanse landen.

Kwijtschelding is één van de maatregelen die de rijke westerse landen zullen moeten gaan nemen om daadwerkelijk een einde te maken aan de enorme armoede in de wereld. Een andere is het stoppen van de dumping van zwaar gesubsidieerde landbouwoverschotten op de markten van Afrikaanse landen. In combinatie met de strenge bescherming van de landbouwmarkten van de rijke geïndustrialiseerde landen, maakt die dumping het veel boeren in de Derde-Wereldlanden onmogelijk een zelfstandig bestaan kunnen opbouwen. De rijke landen trekken maar liefst 361 miljard per jaar uit voor landbouwsubsidies en andere beschermende maatregelen. Dat is 1 miljard dollar per dag. Blijkbaar mag het wat kosten, om de arme landen arm te houden…

Tekst: Bram de Waard

De keuze van minister Dekker:

‘wennen aan een fors hogere huur of verhuizen’ De woningmarkt zit vast, dat zal niemand ontkennen. Er wordt nauwelijks gebouwd, de doorstroming stagneert en de wachtlijsten voor betaalbare woningen rijzen de pan uit.

Minister Dekker van Volkshuisvesting heeft een oplossing: geef de huren vrij, en laat de marktwerking zijn werk doen. Een enorme huurexplosie dreigt.

Tekst: Marijn Schrijver De minister wilde vanaf 1 juli 2006 de huren liberaliseren (= vrijgeven) van 600.000 huizen, een kwart van alle huurwoningen. Daardoor zouden de huren omhoog gaan, zodat het voor investeerders aantrekkelijker wordt om hun geld in woningbouw te stoppen.

In een geliberaliseerde woning heeft de huurder geen huurprijsbescherming. De verhuurder kan vragen die hij wil, zonder wettelijk vastgesteld maximum. De hoogte van de huur wordt dan bepaald door vraag en aanbod en dat zal in een periode van woningnood – zoals nu– hoogst waarschijnlijk de lucht in schieten.

Tegen deze eerste plannen van Dekker rees veel verzet. Zo veel, dat de minister onder druk van coalitiepartijen CDA en D66 een streep moest zetten door de liberalisatie van de huren in de huidige regeringsperiode.

Menig huurder slaakte een zucht van verlichting slaakten – om er al snel achter te komen dat de blijdschap een dode mus betrof. Minister Dekker presenteerde namelijk een nieuw idee. De beslissing over de liberalisatie van de huren wordt uitgesteld tot 2008, maar tot die tijd gaat wel de huur van de 600.000 te liberaliseren woningen extra omhoog. Men kan 'wennen aan de hogere huur of omzien naar een andere woning' stelt de minister in een brief aan de Tweede Kamer.

De meeste particuliere verhuurders zullen ongetwijfeld het onderste uit de kan halen, zonder daar tegenprestaties als het bouwen van nieuwe woningen tegenover te stellen.

Bij woningcorporaties is er onzekerheid over de mate waarin zij de huur gaan verhogen: het wordt per corporatie afwachten hoe 'sociaal' ze willen zijn…