A3 - Maart 2006 by SP-Jongerenkrant

e tuin pag. 3: ‘Je kunt Afghanistan niet naar de moderniteit schieten’ pag. 4: Diss The Don!

VOORjaar 2006

A3 is een uitgave van ROOD jongeren in de SP en verschijnt vier keer per jaar. Vijfde jaargang, nummer 1, maart 2006 – A3, Vijverhofstraat 65, 3032 SC Rotterdam, telefoon (010) 243 55 57, fax (010) 243 55 65, e-mail A3@sp.nl, www.rood.sp.nl

STUDENTENKRANT

pag. 2: Nijlpaarden in d

Maak kennis met Frits-Jan Marijnestein Frits Bolkestein: VVD’er, staatssecretaris, Shell-directeur, minister, Kamerfractievoorzitter en Eurocommissaris, ideoloog van rechts. Jan Marijnissen: SP’er, raads- en statenlid, lasser, worstmaker, Kamerfractievoorzitter en ideoloog van links. Is er een grotere tegenstelling mogelijk in de Nederlandse politiek? Jazeker, onthult A3. Want Frits en Jan hebben ook heel wat gemeen. Frits Bolkestein zei het zelf: ‘Iedereen behalve Jan Marijnissen denkt tegenwoordig liberaal.’ Dat beschouwen we bij de SP als compliment. Jan Marijnissen op zijn beurt: ‘Er is vrijwel niemand die bestrijdt dat Frits Bolkestein Nederlands belangrijkste politieke ideoloog is van de jaren negentig.’ Zie daar, de leider van het neoliberale gedachtegoed versus de leider van het neosocialistische gedachtegoed, toch? Schijn bedriegt. Hier volgt de grote ontmaskering van het complot achter de links-rechtstegenstelling. Al dat ideologische gejeremieer is één grote goochelshow. Dat is de enig mogelijke conclusie als blijkt dat Jan Marijnissen en Frits Bolkestein

elkaar gewoon vonden in standpunten waar vrijwel niemand anders het mee eens was. Dit is het verhaal van Frits-Jan Marijnestein.

Over inburgering Toen integratie van allochtonen nog taboe was, bepleitte Jan in de gemeenteraad van Oss al dat we gemengde wijken moesten hebben, om gettovorming te voorkomen. Het was 1983, en de SP werd ineens een racistische partij gevonden. Zelfs het brave pleidooi voor inburgeringscursussen werd gezien als een ‘jacht naar Janmaatstemmers’. Dan Frits. In 1991 sprak hij de woorden: ‘Islamitische landen delen niet onze liberale waarden. Ons

integratiebeleid moet deze waarden bijbrengen.’ En weer was Nederland te klein. VVD had een extreemrechtse vice-fractievoorzitter, vonden de priesters van de linkse kerk. Anno nu klinkt het allemaal heel verstandig en gewoon.

Over waarden Jan en Frits waren er niet alleen vroeg bij met hun integratiepleidooi, ze hadden het al over het belang van normen en waarden toen Balkenende nog rondvloog op het Zweinstein-college. Het was 1996 toen Jan schreef: ‘Naast ouders zijn onderwijzers de eerst-aangewezenen om jonge mensen wegwijs te maken in het sociale verkeer. En dat is ver-

geven van de normen en waarden, of de neoliberale marktgoeroes dat nu leuk vinden of niet.’ Een sneer naar Frits en de zijnen? Hij dacht er vermoedelijk niet veel anders over. Frits had zijn mond vol over de noodzaak tot het formuleren van nieuwe waarden en normen als tegenwicht voor het ‘verloederende’ Nederland, ook al vond Frits het wel weer volstrekt fatsoenlijk om een commissariaatje voor een medicijnenproducent naast zijn politieke werk te doen, en op z’n tijd wat politiek handwerk voor die club. Een bekend pleidooi van Jan is dat voor een Huis der Historie, een museum waar de Nederlandse identiteit centraal staat. Frits riep Nederlanders én Vlamingen op hun taal en cultuur met meer zelfbewustzijn uit te dragen, en stelde in 2003 voor een gezamenlijk Nederlands-Vlaams huis op te richten.

Over de NAVO Frits en Jan protesteerden nog eens samen tegen de uitbreiding van de NAVO met allerlei Oostbloklanden. En van de uitbreiding van de Europese Unie vinden ze beiden dat het moet, maar niet te snel. Frits uitte zich voorafgaande aan de invoering van de euro nog niet zo duidelijk als Jan die de Europese eenheidsmunt een grote vergissing noemde, maar vond wel dat Nederland een ongewis avontuur tegemoet ging. Inmiddels meent hij zelfs dat de euro geen stand zal houden, vanwege het gesjoemel door lidstaten met het stabiliteitspact. Jan wordt er tegenwoordig nog regelmatig van beticht overal tegen te zijn, hoezeer hij ook probeert

dat imago kwijt te raken. Maar goed, hij heeft in 1996 dan ook een boek geschreven dat ‘Tegenstemmen’ heet. Bijzonder is echter dat Bolkestein door PvdA-mastodont Ed van Thijn hetzelfde wordt verweten. ‘Bolkestein is er beter in geslaagd te zeggen waar hij tegen is dan te formuleren hoe het wél moet. Wat dat betreft is hij oppervlakkiger dan hij pretendeert te zijn.’ Edje verwijst naar de losse flodders die Bolkestein volgens hem veelvuldig afvuurt op van alles en nog wat. Hoe wonderlijk. Zulke overeenkomsten, bij twee mensen die niet alleen ideologisch mijlenver van elkaar zijn verwijderd. Frits is een intellectueel, een schrijfkamerpoliticus, iemand die vanuit een torentje naar het leven tuurt en erover mijmert en er analyses op los laat. Hoe totaal anders is Jan. Niet dat hij niet mijmert en tuurt, maar op de eerste plaats is Jan een leider die de handen laat wapperen. Iemand die niet wil bedenken, maar wil ervaren, iemand die niet alleen wil vertellen, maar ook wil laten zien. Maar omdat ze allebei dwarsliggers zijn, die zich aan de mening van politieke mede- én tegenstanders niks gelegen laten liggen, en met gezond verstand de wereld beschouwen, kroont de A3-redactie Jan en Frits met de geuzennaam Frits-Jan Marijnestein.

Citaten uit: Elsevier, 10 december 1994; Jan Marijnissen, Tegenstemmen, 1996; De Volkskrant, 1991; Van Weezel en Ornstein, Frits Bolkestein, 1999.

Kinge kickt...

Dee De Freekensteinrichtlijn Het moet maar eens afgelopen zijn met dat geliberaliseer overal. Na de woningbouwverenigingen, de spoorwegen, de telecom en de energie is inmiddels zelfs Femke Halsema volledig geliberaliseerd. En nog zoiets: de Europese Commissie wil het vrije verkeer van diensten verder liberaliseren, dat wil zeggen barrières wegnemen voor ondernemers – barrières als eerlijke lonen, milieuwetgeving en veiligheidsvoorschriften. Hersenspinseltje van oud-Eurocommissaris Bolkestein, en daarom ook wel Bolkesteinrichtlijn genoemd, of Frankensteinrichtlijn door de tegenstanders. Maar het moet dus afgelopen zijn met dat geliberaliseer. Ik stel voor dat we in plaats daarvan de boel gaan solidariseren. En we beginnen in de Europese Unie, met de Freekensteinrichtlijn. De Freekensteinrichtlijn beoogt barrières voor het vrije verkeer van solidariteit in de EU-lidstaten weg te nemen, door de noodzaak tot onderlinge concurrentie weg te nemen, en de noodzaak tot samenwerken te bevorderen. Persoonlijke barrières zoals onverschilligheid, egoïsme en onwetendheid die belemmeren dat mensen gevoelens van solidariteit ontwikkelen, en structurele barrières zoals de calculerende

ieder-voor-zich-politiek, sociale onzekerheid, segregatie en uitsluitingspolitiek. Via het ‘bij iedereen op de koffie’-beginsel wordt aan iedere EU-burger een buddy uit een andere lidstaat toegewezen door een burgerbemiddelingsbureau. Samen kunnen de buddies praten over politiek of voetbal, of recepten uitwisselen, of breipatronen. De Europese Unie subsidieert bovendien een jaarlijkse ontmoeting tussen de buddies, met échte in plaats van denkbeeldige koffie. Door dergelijke transnationale bindingen actief te bevorderen worden barrières voor het vrije verkeer van solidariteit weggenomen en wordt het rendement van grensoverschrijdende solidariteit duidelijker zichtbaar voor de burgers van de EU. Zo zal er meer wederzijds begrip zijn en wellicht zelfs spontane solidariteit teweeg brengen. NB: Uitgesloten van de richtlijn zijn vormen van solidariteit die niet het algemeen belang dienen, waaronder, maar niet beperkt tot, wijzijdenkbeelden, vriendjespolitiek, solidariteit die ophoudt bij de grens, solidariteit van arm met rijk.

Nijlpaarden in de tuin Misschien was het idee om naar Afrika te gaan wel geboren op het zolderkamertje van mijn ouderlijk huis. Samen met mijn oudere broers en zus keken we daar naar de oude films van mijn vader en moeder. Eind jaren zestig waren zij naar Tanzania vertrokken om daar te helpen bij het opbouwen van visfabrieken. Mijn vader met lang haar en mijn moeder met een te grote zonnebril. De tuin die grensde aan het Victoriameer, en de nijlpaarden die er doorheen waggelden. Joris Jelle Obdam Of misschien was het toen ik voor het eerst zelf naar Afrika ging om mijn zus te bezoeken die bij een straatkinderenproject werkte. Sommige mensen beweren dat Afrika een virus is. Je wordt erdoor gegrepen. Wanneer je er een keer geweest bent, wil je vroeg of laat weer terug. Of dat voor iedereen waar is, durf ik niet te zeggen, maar voor mij klopte het wel. Virus ‘Afrika’ zat in mijn bloed en zou mij niet meer loslaten. Vier jaar later, in de zomer van 2001, besloot ik weer naar mijn zus te gaan. Ze zat nog steeds in Afrika. Ik ging dit keer op safari, sliep tussen de leeuwen en zag een luipaard zijn prooi de boom in hijsen. Net als de prachtige beelden die we kennen van televisie. Maar ik zag ook kinderen met hongerbuikjes, bedelende gehandicapten en meisjes die zich verkopen op straat. Die reis kwam de beslissing. Ik zou gaan werken in Afrika. Enerzijds voor de ongerepte natuur en het rijden over stoffige wegen in grote jeeps, en anderzijds om iets te betekenen voor de mensen daar. Twee jaar later was het zover. De organisatie Missie en Jongeren had mij en vele andere leeftijdgenoten een kans geboden om als vrijwilliger naar een ontwikkelingsland te gaan. Voor mij werd het St. Martin in Kenia. Missie en Jongeren is een katholieke organisatie die zich inzet voor de meest kwetsbaren in de maatschappij. Straatkinderen, gehandicapten, mensen die met aids leven en slachtoffers van geweld. Een jaar lang heb ik me daar samen met mijn Keniaanse collega’s ingezet voor mensenrechten en geweldloosheid, in een programma dat zich vooral richt op conflictbestrijding en misstanden tegen de menselijkheid. We voerden onder andere acties tegen verkrachting en huiselijk geweld. We gaven voorlichting over geweldloosheid aan gevangenisbewaarders en bespraken alternatieven voor lijfstraffen met studenten en leraren op middelbare scholen. Een prachtige klus in een bijzonder land. Twaalf maanden waren voor mij echt te kort! Gelukkig heeft Missie en Jongeren me de kans geboden terug te gaan. Dit keer in samenwerking met een andere ontwikkelingsorganisatie. Ze noemen het een solidariteitsinzet. Het is vrijwilligerswerk en je bankrekening wordt er niet positiever van. Je werkt voor het gevoel dat je je samen met anderen inzet voor een betere wereld. Dat gevoel is heel wat meer waard. Nog een paar weekjes en dan vertrekt mijn vliegtuig naar Kenia. Terug naar St. Martin. Ik heb er zin in! Iets voor jou? Kijk op www.missieenjongeren.nl. Wil je mijn ervaringen in Kenia volgen? Neem dan een kijkje op mijn weblog jorisinkenia.blogse.nl.

Ik heb een kat. In mijn studentenhuis mogen geen katten komen, want mijn huisbaas is zoals de meeste huisbazen niet weg van schriele jankende honden, kattenpies in de hoek en dode vogels achter de verwarmingsketel. Daarom heb ik een kat die van mens is gemaakt. Ze heet Dee en als katten een budget hadden om bijouterie’tjes aan te schaffen, dan rammelden ze net zo van de diamantjes en kettinkjes als mijn Dee. Als katten konden praten en roken dan zouden ze zich net zo loom uitstrekken en zeuren om zijdezachte sigaretten van parfummerken. Als katten konden schelden dan zouden ze voorbijgangers die het ook maar wágen iets over hun metgezel te zeggen net zo vol vuur en azijn verbaal de kop afbijten als mijn Dee doet. Als katten sex zouden hebben met mensen, dan zouden ze zich net als Dee tegen me aankronkelen op luie zondagavonden. En zoals een spierwitte Perzische poes bewonderd wordt terwijl ze gezeten op een Romeinse zuil naar het avondlicht staart, zo wordt mijn Dee bewonderd als ze op hoge hakken in korte rokjes en gelaceerde vestjes al rammelend langs de terrassen flaneert. En net zoals de Perzische poes poëtische gedachten wordt toegedicht, iets over Vergilius, vergankelijkheid en structuralisme, zo wordt mijn Dee vaak gevraagd of ze Sartre leest, of ze mee wil naar de Librije, of van welke opera haar hart sneller gaat kloppen. Maar de Pers denkt niet aan Vergilius of vergankelijkheid, de Pers denkt aan het stelen van een vis, het verdedigen van haar territorium, en voornamelijk aan niets. Waar denkt mijn mooie, elegante Dee aan? Soms aan Sartre waarschijnlijk, vast ook wel eens aan structuralisme, en vast zo nu en dan zelfs aan niets. Ze maakt de mannen aan het huilen met haar diamanten ogen en haar felle blik, haar tong die scherper is dan witte peper, haar onverbiddelijke verveling na een half uurtje misgeschoten opmerkingen. Maar Dee denkt aan mij, alleen aan mij. Dat vertel ik mezelf, versgedoucht op een zondagmorgen, domweg gelukkig met Dee opgekruld op schoot. Ook al staart ze zwijgend naar de chocolaatjes, mijn borsten en haar mooie, nieuwe ring.

Kinge Siljee

1 van de 1866 Tomas Wiewel 18 jaar Amsterdam Waarom ROOD? ‘Mijn ouders hebben tot nu toe altijd op een linkse partij gestemd en die hebben er misschien ook gedeeltelijk voor gezorgd dat ik zo links georiënteerd ben. Maar dat ik bij ROOD zit en dus ook bij de SP, komt omdat de partij anders is dan de andere linkse partijen en ik het over het algemeen eens ben met hun standpunten.’

Hoe ziet jouw dagelijks leven eruit? ‘Op dit moment zit ik in de vijfde klas van het VWO en doe het Economie en Maatschappij-profiel. Als bijbaan werk ik bij de groenteboer. Omdat ik geen tijd voor sport heb, doe ik dat op dit moment niet. Vrienden waarmee ik optrek, hoeven natuurlijk niet persé links te zijn en ik probeer ze ook niet allemaal lid te maken van ROOD en de SP. Als ik merk dat iemand linkse standpunten heeft informeer ik deze persoon wel over ROOD, maar ik ga niet doorzeuren. Voor de SP zit ik ook in de kerngroep van stadsdeel Oud-Zuid.’

Waarom ben je lid geworden van ROOD en wat doe je binnen ROOD? ‘Omdat ik op school een jaar bleef zitten, kreeg ik meer vrije tijd en omdat een politieke partij mij wel iets leek, ben ik rond gaan kijken en kwam ik snel terecht bij ROOD, waarna ik lid werd. Voordat ik lid van ROOD werd had ik nog nooit met demonstraties meegelopen, maar ik was wel geïnteresseerd. Ik ben een keer gevraagd of ik naar een bijeenkomst wilde komen, en ben toen echt actief geworden. Op dit moment ben ik een contactpersoon voor mijn ROOD-groep.’

‘De actie tijdens de Europese Grondwet! Omdat er toen voor heel Amsterdam maar één grondwet lag bij het Stadhuis, is onze ROOD-groep voor het Stadhuis gaan picknicken en hebben we de Grondwet voorgelezen op een ludieke wijze. Dit was erg leuk en ik kan er nog steeds om lachen.’

Politieke ambities? ‘Nee, zeker niet. Ik vind het leuk om op de huidige manier actief te zijn voor de SP, maar ik zie mijzelf niet als volksvertegenwoordiger, daarvoor ben ik niet de juiste persoon.’

Begin januari was het weer zo ver: de jaarlijkse ROOD-huisjesmelker van het jaar-verkiezing. Een deskundige jury beoordeelde de ruim zeventig nominaties en besloot tot ‘huisjesmelker van 2005 uit te roepen: de heer Meijer van Bakaro BV uit Amsterdam. Zijn huurders verhaalden over onder andere onaangekondigde inspecties (met sleutel!), lekkende en tochtende ramen die al anderhalf jaar op een beloofde reparatie wachten, totale onbereikbaarheid voor klachten en zelfs een langdurig lekkende gasgeiser. En bij al dat fraais natuurlijk wél een hoge huur – allemaal volgens het principe voor jou tien anderen.

‘Je kunt Afghanistan niet naar de moderniteit schieten’ ‘De troepen van de VS en de coalitie die in Afghanistan sinds november 2001 de operatie Enduring Freedom uitvoeren, blijven willekeurig burgers gevangen nemen en excessief geweld gebruiken bij het aanhouden van niet-strijders.’ Rapport mensenrechtenorganisatie Human Rights Watch, januari 2006

‘Er moet in Afghanistan veel gebeuren. Internationale solidariteit met de Afghaanse bevolking is noodzakelijk. Daarom is het goed dat er in Londen 10 miljard euro beschikbaar is gesteld op de donorconferentie. Economische vooruitgang is noodzakelijk voor de verdere ontwikkeling. Het is echter illusiepolitiek om te denken dat een land als Afghanistan, deels feodaal, deels tribaal, met militaire middelen van de middeleeuwen naar de moderniteit kan worden geschoten. Dat mogen we de Afghaanse bevolking niet voorhouden, dat mogen we de Nederlandse militairen niet voorhouden en ook de Nederlandse bevolking niet.’ SP-Kamerlid Harry van Bommel in het Kamerdebat van 2 februari ‘Bescheidenheid als het gaat om de pretenties, behoedzaamheid en terughoudendheid, zeker als het om

tekst: Milou de Boer

Wat vind je de leukste actie tot nu toe?

Bakaro BV ‘huisjesmelker van het jaar’

‘Terecht wordt in Irak en Afghanistan de Verenigde Staten een dubbele moraal verweten: het internationaal recht geldt wel voor iedereen, behalve de Verenigde Staten zelf en haar bondgenoten. Op deze manier is het vrijwel onmogelijk om de lokale bevolking in beide landen te overtuigen van de goede bedoelingen van de bevrijders. Het zou de internationale verhoudingen zeer ten goede komen wanneer het Westen ook zou handelen volgens de door haar uitgedragen democratische en humanitaire beginselen.’ Arjan Vliegenthart, politicoloog verbonden aan de Vrije Universiteit van Amsterdam en medewerker van het wetenschappelijk bureau van de SP

! e i t Ac Geen demonstrati e in Amsterdam

ROOD Amsterdam heeft niet gedemon streerd op de Dam, tegen de oorlogsmissie naar Afghanistan. Want de monstreren mocht niet. Wel scandeerde de aa nwezigen leuzen te gen de idee dat je met oorlog voeren vrede kunt brengen. Ze droegen protestbor den en spandoeken , en ze luisterden naar de felle woorden van SP’er Arjan Vliegenthart. Maa r een demonstratie was het niet.

ROOD voor Reizigers Jongeren zijn grootgebruikers van het openbaar vervoer. Dat betekent vaak in overvolle treinen en bussen, om de haverklap vertragingen en meer van dat gedoe. De kersverse vereniging Reizigers gaat daar wat aan doen. ROOD ging in verschillende steden, waaronder Amsterdam, Groningen, Delft, Oss en Leiden, de kou in om leden te werven. Word ook lid op www.nvreizigers.nl.

Alles gratis en doosjes geluk

g Day. ROOD 26 November 2005 was Buy Nothin kel, maar wel Utrecht opende die dag toch een win ien kregen alle eentje waar alles gratis was. Bovend OD overtrad later bezoekers er een doosje geluk bij. RO van de vrijwillige op de dag wel zelf de regels, toen ze geren een muts, bijdrages voor veertien dakloze jon borstel, tandpasta een sjaal, handschoenen, een tanden en shampoo kochten.

geweld gaat, horen bij internationale interventies de sleutelwoorden te zijn. Zodat voorkomen wordt dat het middel uiteindelijk erger zal blijken te zijn dan de kwaal.’ ‘Mijn fractie heeft vanaf het allereerste moment de aanpak van de Amerikanen in Afghanistan afgewezen. Zo niet de Nederlandse regering en de meerderheid van de volksvertegenwoordiging. Zij hebben de inzet van de VS altijd politiek gesteund, en indien de omstandigheden dat toelieten, ook militair. Daar ligt de belangrijkste splijtzwam tussen de coalitie en de meerderheid van de Kamer enerzijds, en de SP anderzijds wanneer we spreken over de internationale rechtsorde.’ ‘Mijn fractie stemt niet in met het plan weer militairen naar Afghanistan te sturen. We wijzen de strategie en tactiek die daar wordt toegepast af. Het geweld dat wordt toegepast is niet proportioneel, maar – en nog belangrijker – het geweld werkt contraproductief.’ SP-fractievoorzitter Jan Marijnissen in het Kamerdebat van 2 februari

ROOD wil groen studeren De universiteit in Groningen deed het zo goed. Groene stroom, Max Havelaar-koffie. Maar helaas: aan dat laatste kwam onlangs een einde en zelfs duizend protesten daartegen overtuigden collegevoorzitter Kuipers niet om zuivere koffie te blijven schenken. Zijn reactie op de handtekeningen: ‘Duurzaamheid is niet het probleem van de universiteit, maar van de hele maatschappij.’ Maar meneer Kuipers toch, de maatschappij dat ben jij. En een beter milieu begint toch bij jezelf?

Ik heb echt maanden, zo niet jaren uitgekeken naar mijn achttiende verjaardag. Want dan zou het leven pas écht beginnen: officieel volwassen, rijbewijs halen, studiefinanciering én ik mocht dan eindelijk stemmen. Toen het zo ver was, bleek volwassen zijn niet zo simpel, maar mijn rijbewijs haalde ik wel binnen vijf maanden. Ook was ik in een fortuinlijk verkiezingsjaar jarig, dus mocht meteen stemmen op de beste partij in Nederland. Helaas is voor anderen de achttiende verjaardag een zwarte dag. Je zal maar een alleenstaande, minderjarige asielzoeker zijn (AMA). Tot je achttiende ben niet uitzetbaar, want je bent kind. Je bent alleen uitzetbaar als aangetoond is dat in het land van herkomst familie is die voor je kan zorgen. Dat is vaak niet aan te tonen, want we hebben het over kinderen uit (voormalige) oorlogsgebieden. Maar dan word je achttien en dus volwassen. Dan ben je niet alleen direct uitzetbaar, maar heb je ook geen enkel recht meer op zorg. Zit je in een opvanghuis: wegwezen. Zit je op school: doei, niemand zal nog je schoolgeld betalen. En dan zegt deze regering: ‘Je had het kunnen weten, je asielaanvraag is afgewezen. Eigen verantwoordelijkheid.’ Achttien ben je dan, je staat letterlijk op straat, zonder geld en bestempeld als illegaal. Werken? Mag niet. Naar schoolgaan? Mag niet. Wat wel? Terug naar Somalië, Mongolië, China, Kongo of een ander land waar de AMA’s vaak al jaren niet zijn geweest. Deze ‘volwassenen’ spreken prima Nederlands, zijn vaak bijna klaar met hun opleiding. Maar nee, de Nederlandse regering is ‘duidelijk’. Maar ook ontzettend dom. Want wat gebeurt er met de nét volwassen jongens en meisjes? Ze zijn prooien voor mensen die ze laten werken voor een hongerloon: ‘Niet klagen, want dan geef ik je aan en word je uitgezet’. En werken wil in dit geval vooral zeggen: prostitutie, criminaliteit en dergelijke. Er zijn gemeentes die weigeren zo hard om te gaan met de volwassen wordende asielzoekers. Zij zetten ze niet direct op straat, sturen ze niet van school af. Er zijn scholen die de achttienjarige illegalen wél onderwijs blijven geven. Goed werk, maar een druppel op de brandende plaat. Achttien worden. Voor de één opent het kansen, voor honderden andere jongeren snijdt het alle mogelijkheden in Nederland door. Wat een gekkenwerk. Ik zou graag wat van mijn kansen inleveren om onze medejongeren wat kansen te geven op hun achttiende verjaardag. Renske Leijten

Diss foto: Suzanne van de Kerk

The Don!

ik ben lekker links! Ik sluit me aan bij ROOD en de SP *.

Als welkomstgeschenk wil ik een T-shirt in de volgende maat:

Ik word SP-lid en machtig de SP het volgende bedrag per kwartaal af te schrijven: E 5,00 (minimum), E 7,50 Anders, namelijk E Ik word ROOD-lid en machtig ROOD het volgende bedrag af te schrijven als jaarlijkse bijdrage: E 5,00 (minimum), E 10,00 Anders, namelijk E Voor- en achternaam: .... .... .................. ... .......... .. ........ .................... . . m/v. Adres: .... .. . .. .. ... .. .............. .. . ........ ...................... .. . ...... .. .... ...... . .. . .. .

De vleesgeworden saaiheid, de door en door calvinistisch stijve minister Donner van Justitie verraste vriend en vijand door zijn visie op het softdrugsbeleid al rappend naar voren te brengen. In de beste diss-traditie krijgt The Don antwoord in een rap van The Beuk, A3-hoofdredacteur Rian Hagebeuk.

In dit land van 16 miljoen mensen. Heeft iedereen zo zijn eigen wensen. Waar iedereen wil proberen, Maar waar je niemand mag beleren.

Dat zijn de vruchten van ons beleid minder verslaafden, minder criminaliteit Legaliseer toch al die shit gewoon Dan weet je zeker, die stuff is schoon

In dit land van 16 Miljoen wijzen Vraag ik: wat wil Donner bewijzen? De joint, het stickie maakte ons beroemd en de voordelen ervan zijn onverbloemd

minister Donner u gaat loosoe Die rap is een te grote fatoe De volksgezondheid lijdt veel meer door het gebruik van alcohol meneer Vraagt u zelf maar aan de scootoe

Minister Donner u gaat loosoe Die rap is een te grote fatoe De volksgezondheid lijdt veel meer door het gebruik van alcohol meneer Vraagt u zelf maar aan de scootoe

Chill, kil, neem zelf eens een hijs misschien ziet u dan in: een verbod heeft een te hoge prijs gedogen is juist een goed begin

Postcode: ... . ........ .. ....... .. Plaats: ...... . . ... ....... .. . . . ....... ....... ... ........ .. . Telefoon: .. . ....... ... . ....... .... ...... ....... . Geboortedatum: .. .. ..... .. ... ....... ..... E-mail: .... . .. ...... ... ... ......... ... . ..... .. .. Rekeningnummer: ... .. . ........ .. . ..... .. Datum: .... . . . ......... .. . . .. ... Handtekening: .. . .

.. ..

Als je 14 of 15 jaar bent, mag je nog geen SP-lid worden. Je hoeft dan alleen ROOD te machtigen.

Deze bon terugsturen naar ROOD, t.a.v. Ledenadministratie, Antwoordnummer 30542, 3030 WB Rotterdam - postzegel mag wel hoeft niet Je kunt deze machtiging op elk moment stopzetten met een telefoontje aan de SP en ROOD: 010 243 55 40. Ook kun je het bedrag binnen 30 dagen terug laten storten.

Hoera, ik ben volwassen…

Van een djunku word je chill geen overlast van een relaxte kill geen fitty in je wijk van geen agressie geeft t blijk

Door legaliseren pak je de grote bazen in de handel, het zal u verbazen Een goed toezicht en betere wied Beter voor iedereen, ziet u dat niet?

Kijk nou eerst eens om je heen Meneer minister, dan ziet u het meteen Minder harddrugs verslaafden in dit land Dan in Frankrijk of in Engeland

Minister Donner u gaat loosoe Die rap is een te grote fatoe Shit, word wakker en legaliseer Voor betere coffeeshops en meer Kom erbij en rook die djunku!