Bestuurders van acti e! universiteiten graaien naar geld? Door: Jouke de Boer Foto: Archief ROOD
Niet alleen landelijk maar ook lokaal voert ROOD actie voor beter hoger onderwijs. Want niet alleen draait Plasterk de geldkraan naar het hoger onderwijs steeds verder dicht, sommige bestuurders op de universiteiten weten het geld dat ze nog wél krijgen niet altijd goed te besteden. Daarom wordt door ROOD via prikacties, petities en enquêtes regelmatig de druk opgevoerd om verschraling van het onderwijs tegen te gaan. En vaak met succes. Groningen, mei 2007. Het College van Bestuur van de Rijksuniversiteit Groningen krijgt een loonsverhoging van 20 tot 30 procent. De Groningse bestuurders gaan
daarmee een salaris van ruim boven de Balkenende-norm van 177.000 euro verdienen. In een tijd waarin er op het hoger onderwijs steeds meer bezuinigd wordt, is
dit natuurlijk schandalig! Amper een jaar eerder had collegevoorzitter Simon Kuiper nog verklaard dat het bestuur nooit zou meedoen aan dergelijke zelfverrijking.
Blik Opener is een uitgave van de studentenwerkgroep van ROOD, jong in de SP, en de Tweede Kamerfractie van de SP.
Vijverhofstraat 65 3032 SC Rotterdam • T (010) 243 55 57 • F (010) 243 55 66 • I www.rood.sp.nl en www.sp.nl/onderwijs • E rood@sp.nl
ROOD-leden in toga Op 14 mei trekken daarom twee ROODleden een toga aan, zoals gedragen door het College van Bestuur. Onder aandacht van pers en belangstellenden dalen zij stijlvol het bordes van het Groningse Academiegebouw af om hun toga-zakken vol geld in een kruiwagen te legen. De kruiwagen wordt vervolgens naar de Letteren-faculteit gereden, een van de faculteiten die op dat moment diep in de schulden zitten. De boodschap is duidelijk: bestuurders moeten meer aan het welzijn van de universiteit denken en minder aan het vullen van hun eigen zakken. Een half jaar na de actie werd bekend dat de opvolger van Simon Kuiper zich
wél aan de Balkenende-norm zal gaan houden, met een salaris van 176.000 euro per jaar. “Goedkope, populistische stemmingmakerij” Ook aan de Technische Universiteit Eindhoven lijkt het College van Bestuur niet helemaal door te hebben waaraan de studenten behoefte hebben. Op de faculteit Bouwkunde is wegens geldgebrek al geruime tijd een vacaturestop afgekondigd. En het boekenbudget van de bibliotheek wordt gehalveerd. Toch investeert het College van Bestuur in een gloednieuwe ‘boardroom’ – een werkkamer met een mooi tapijtje, en drie gigantische plasmaschermen. Kosten:
70.000 euro. Vandaar dat ROODEindhoven op een mooie ochtend in april 2009 met een aantal tafels, stoelen en tv-schermen een alternatieve boardroom inrichtte op het universiteitsterrein. De studenten die die ochtend de universiteit op kwamen, konden zien dat het goedkoper kon en werden door ROOD geïnformeerd over de spilzucht van het College van Bestuur. Deze actie van ROOD werd vervolgens door het universiteitsbestuur afgedaan als “goedkope, populistische stemmingmakerij”... Vreemd, wij dachten altijd dat de belangrijkste taak van een universiteit is het verzorgen van goed onderwijs en onderzoek, niet het bouwen van luxe boardrooms ten koste van studenten.
Slechte Huisbaas? Geef ‘m aan bij ROOD! Door: Gijsbert Houtbeckers Foto: Marc de Haan/Hollandse Hoogte
Met een nieuw studiejaar voor de deur begint voor veel eerstejaars studenten het probleem van het vinden van een geschikte betaalbare kamer. Eindeloos het internet afspeuren, op briefjes kijken bij de supermarkt, of bij kennissen hengelen om een goede kamer te kunnen vinden. Uiteindelijk moeten veel studenten, om toch maar een dak boven het hoofd te hebben, genoegen nemen met een hok van zes of acht vierkante en een torenhoge huur. Al tientallen jaren is er een tekort aan kamers voor studenten in Nederland. In sommige steden, bijvoorbeeld Groningen, wordt er eindelijk werk van gemaakt om dit tekort terug te dringen. Maar in andere plaatsen, zoals Wageningen, lijkt het probleem alleen maar erger te worden. Ook al stijgt het kameraanbod iets, zogenaamde huisjesmelkers blijven de portemonnees van studenten leegroven. Door de woningnood kunnen huisbazen immers belachelijke huurprijzen vragen en studenten voor het blok zetten: “Als het je niet bevalt, dan ga je toch weg? Voor jou tien anderen.”
Dat sommige huisbazen erg ver gaan in het uitbuiten van jongeren blijkt wel uit de jaarlijke huisjesmelkersverkiezing die ROOD samen met de LSVb (Landelijke Studenten Vakbond) organiseert. Bij de huisjesmelkersverkiezing kunnen studenten hun huisbaas opgeven als slechtste huisbaas van het jaar. De meeste klachten gingen over slecht onderhoud of een veel te hoge huur. Maar ook extreme gevallen zoals het onaangekondigd wegslepen van een woonboot inclusief alle huisraad zijn voorgekomen. Malafide huisbazen zijn niet de enigen die profiteren van de woningnood. Meer en meer zie je ook dat bemiddelaars,
vaak als makelaar, zich op de markt begeven om een graantje mee te pikken van het tekort aan kamers. Bedrijven als Rots Vast of Direct Wonen beloven je zo snel mogelijk aan een kamer te helpen. Maar het enige dat ze voor je doen is iemand naar een kamer laten kijken en daar soms wel twee maanden huur aan bemiddelingskosten voor vragen. De echte oplossing voor de woningnood is natuurlijk dat gemeenten ervoor zorgen dat er meer kamers voor studenten komen. Alleen zo kunnen huisjesmelkers de wind uit de zeilen genomen worden. En zolang er nog een kamertekort is, moeten de malafide
huisbazen en de bemiddelaars keihard aangepakt worden. Als het aan ROOD en de SP ligt, komt er een limiet op wat kamerbemiddelingbureau´s aan kosten kunnen vragen. Ook willen wij dat als een huisjesmelker voor de tweede keer wordt gepakt, zijn vergunning wordt ingetrokken, zodat hij of zij geen kamers meer kan verhuren. Zover is het helaas nog niet. Daarom zal ROOD ook dit jaar weer samen met de LSVb op zoek gaan naar de huisjesmelker of koppelbaas van het jaar. Dus: heb je slechte ervaringen met een bemiddellaar of huisbaas? Ga dan naar rood.sp.nl en nomineer ´m als huisjesmelker van het jaar!
Twee lekkere recepten voor snelle studenten...
Door: Jerry Snellink
Krijg je korting bij de snackbar om de hoek? Betekent koken voor jou de kliekjes van je moeder in de magnetron opwarmen? Wil je die pannenset een keer voor iets anders gebruiken dan drankspelletjes? Geen nood, want ROOD helpt. Twee simpele doch heerlijke recepten om je kookkunsten op peil te brengen. Gevulde pasta met champignons
Pasta is makkelijk, pasta is lekker, pasta is snel klaar en er kan met het bereiden van pasta weinig misgaan. Daarom kan een pastarecept hier natuurlijk niet ontbreken. Dit is een basisrecept en is makkelijk uit te breiden met allerlei extra ingrediënten. Zo kunnen er bijvoorbeeld spekreepjes of vis aan toegevoegd worden.
Snij de champignons in middelgrote stukken. Pers de knoflook in een knoflookpers. Bak de champignons samen met de geperste knoflook in een koekenpan of wok gaar Voeg hierna de crème fraiche toe en bak het geheel nog 5 minuten door. Kook de pasta gaar in een pan met een aanzienlijke hoeveelheid water. Zorg dat je de pasta op tijd opzet, zodat de pasta tegelijk gaar is met de champignons. Voor gevulde pasta heb je keuze uit meerdere soorten. Neem eens een kijkje bij de supermarkt welke varianten er allemaal te koop zijn.
Vegetarische spinazietaart Tijd: Voorbereiden:
Bereiden:
5 minuten
15 minuten
Benodigdheden per persoon: 200 gram champignons per persoon
60 ml crème fraiche per persoon
200 gram gevulde pasta per persoon 1 teen knoflook per persoon
200 gram geraspte oude of belegen kaas
Ovengerechten zijn bij uitstek geschikt om met weinig moeite toch iets heel lekkers en gezonds te maken. Daarom deze keer in de categorie “gemakkelijke ovengerechten”: de spinazietaart.
Tijd: Voorbereiding: 20 minuten Bereiden: 30 minuten Benodigdheden voor vier personen: 8 plakken bladerdeeg 600 gram spinazie 500 gram geraspte oude of belegen kaas 4 eieren 2 tenen knoflook zure room een grote bakvorm zout en peper Verwarm de oven voor op 225 graden en kook de spinazie kort. Klop de eieren op. Voeg vervolgens de opgeklopte eieren bij de spinazie en voeg daarbij de geraspte kaas, zure room en de knoflook toe. Voeg ook nog een beetje peper en zout toe en roer het geheel goed door elkaar.Vet de bakvorm in, doe de plakken bladerdeeg in de bakvorm en voeg het spinaziemengsel toe aan de bakvorm. Dek het geheel af met een aantal plakken bladerdeeg. Zet de spinazietaart in de voorverwarmde oven en na 30 minuten is de spinazietaart klaar.
Studenten hebben alle reden om te protesteren! Door: Jasper van Dijk en Wouter Groot Koerkamp Foto: Archief ROOD
“Dit is mijn eerste studentendemonstratie,” zei minister Plasterk lachend afgelopen 15 juni. Het lachen verging hem snel toen honderden studenten hem toeriepen dat het niet zijn laatste zou zijn. Steeds meer studenten zijn boos over het foute regeringsbeleid waardoor studeren minder toegankelijk wordt. De protesterende studenten kwamen met één centrale boodschap: dat studeren er met deze regering niet beter op wordt. Niet omdat studies zwaarder worden, maar omdat de regering minstens vier nieuwe drempels opwerpt. Ten eerste: het collegegeld wordt de komende jaren met ruim 200 euro verhoogd. Ten tweede: het volgen van een tweede studie gaat duizenden euro’s kosten. Ten derde: er komt een harde knip tussen bachelor en master. Ten vierde: de rijksbijdrage per student neemt steeds verder af.
Steeds minder geld voor hoger onderwijs Met deze maatregelen, waarvan een deel al is ingevoerd, wordt studeren een stuk minder toegankelijk. Niet voor niets eisen de studenten meer investeringen om de trend te keren. De Vereniging van Samenwerkende Universiteiten (VSNU) heeft berekend dat het budget per student de laatste tien jaar flink is afgenomen. Per student krijgt een universiteit bijna 500 euro minder dan in 1995. Sinds de jaren ’80 is het budget zelfs
met 40 procent gedaald. In het HBO is de bijdrage per student de afgelopen 20 jaar met 20 procent gedaald. Tot overmaat van ramp heeft Plasterk afgelopen jaar ook nog eens 100 miljoen euro weggehaald bij universiteiten. Dit geld is overgeheveld naar de Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek (NWO) en wordt alleen nog voor onderzoek gebruikt, niet meer voor onderwijs. Studenten, docenten en onderzoekers zijn terecht boos over deze verkapte bezuiniging.
Ambitie wordt bestraft Recent werd ook besloten dat ambitieuze studenten duizenden euro’s collegegeld moeten betalen als zij een tweede studie willen volgen. Studenten die hun eerste opleiding afronden, moeten voor een tweede studie het instellingscollegegeld betalen. Dit instellingscollegegeld kan oplopen tot meer dan tienduizend euro. Daardoor zullen steeds minder studenten een tweede studie volgen. Je moet je immers flink in de schulden steken voordat je hieraan kan beginnen. Ambitie wordt dus bestraft in plaats van beloond. Alleen SP en D66 stemden tegen het duurder maken van de tweede studie (overigens wil D66 wel de basisbeurs afschaffen). Dit waren ook de enige twee partijen die de studenten toespraken bij de studentendemonstratie in juni. SP-Kamerlid Jasper van Dijk zei toen: “Alle politici zeggen dat Nederland een kennissamenleving moet worden, maar tegelijk zie je dat het onderwijs systematisch wordt uitgekleed. Juist nu het niet goed gaat met de economie, zijn investeringen in onderwijs belangrijk. Om een crisis te bestrijden, heb je immers goed opgeleide mensen nodig.”
Invoering ‘harde knip’ De studenten die komend studiejaar beginnen met een universitaire studie, krijgen na drie jaar te maken met de harde knip. Het zal tot veel studievertraging leiden, omdat studenten niet verder mogen studeren als ze niet álle punten hebben gehaald. Er zijn al enkele opleidingen die werken met een harde knip tussen bachelor en master, maar Plasterk wil dit nu verplicht stellen voor álle opleidingen. Dit terwijl veel studenten en universiteiten tegen zijn. In de praktijk betekent het dat als een student één of twee vakken van haar bachelor niet heeft afgerond, zij een jaar moet wachten voordat ze verder mag met de master. Eerst moeten de openstaande vakken worden gehaald. Zo raakt de student een jaar studiefinanciering kwijt en moet zij ook nog collegegeld betalen. Steeds meer studenten zullen hierdoor na hun bacheloropleiding afhaken. Het is goedkoper voor de overheid, maar het heeft niets te maken met de veel geprezen kenniseconomie. Alle reden tot protest Studeren was al geen vetpot als je kijkt naar de maatregelen van de afgelopen
vijftien jaar. De studiefinanciering is ingekort tot vier jaar (was vroeger zes jaar) en de basisbeurs is al lang niet meer genoeg om je kamerhuur van te betalen. Met de harde knip, de duurdere tweede studie, het hogere collegegeld en de lagere rijksbijdrage, wordt studeren nog minder toegankelijk. En het is de vraag of het hierbij blijft. Er gaan geruchten over nieuwe bezuinigingen op hoger onderwijs, vanwege tegenvallers als gevolg van de crisis. Onder studenten hoor je steeds meer protesten. Dat is terecht, want zij hoeven dit beleid niet te pikken. Universiteiten en hogescholen staan niet op omvallen zoals de banken vorig jaar, maar ze worden sluipenderwijs wel uitgehold. Daarom zijn investeringen in hoger onderwijs minstens zo belangrijk. De SP staat voor goed en toegankelijk hoger onderwijs. Want het onderwijs is van iedereen, niet alleen voor de mensen met geld. Een hoog opgeleide bevolking heeft ook talloze voordelen voor de samenleving: meer welzijn, minder werkloosheid en een hoger nationaal inkomen. Als de regering het onderwijs uitkleedt, wordt dus ook de samenleving uitgekleed. Alle reden om daar fel tegen te protesteren.
Kredietcrisis:
De mislukking van het neoliberalisme Door: Niels Jongerius en Daan Brandenbarg
De kredietcrisis maakt heel wat los. Banken worden gered met miljarden aan belastinggeld, beursanalisten tuimelen over elkaar heen met voorspellingen, en politici zien hun kansen schoon om bezuinigingen door te drukken. Van links tot rechts wordt er geschreeuwd om meer toezicht, morele gedragscodes en lagere bonussen. Maar zijn deze oplossingen wel genoeg om het economisch systeem er weer bovenop te helpen, of ligt de oorzaak van de crisis juist in de aard van dat systeem besloten? De oorzaak van de crisis: Neoliberalisme Om te begrijpen hoe de kredietcrisis kon ontstaan, is het nuttig om iets van het neoliberalisme te weten. Deze theorie over hoe de economie en de maatschappij ingericht moeten worden, is sinds ongeveer 1980 de heersende visie onder
bankiers en beleidsmakers. Het neoliberalisme ziet mensen als calculerende burgers die slechts hun eigenbelang nastreven en daarbij kosten en baten zorgvuldig tegen elkaar afwegen. Volgens het neoliberalisme moeten mensen daarom zoveel mogelijk vrijgelaten worden om hun eigenbelang na te jagen: de
calculerende burger weet immers zelf het beste wat goed voor hem is. De economie moest steeds meer een ‘vrije markt’ worden, met steeds minder regels en controle door de overheid. Uitverkoop van de publieke sector In de praktijk betekende dit dat bedrijven
alle ruimte kregen bij hun streven naar winst. In de jaren ‘80 en ‘90 namen de winsten van grote bedrijven dan ook enorm toe. Voor velen was dit het bewijs dat het neoliberale model werkte. De topmensen in deze bedrijven werden beloond met miljoenenbonussen, terwijl de winsten werden opgedreven door massaontslagen en verplaatsing van bedrijven naar lagelonenlanden. Politici waren onder de indruk van de mooie winstcijfers waarmee bedrijven hun aandeelhouders gelukkig hielden en probeerden op dezelfde manier hun kiezers economische voorspoed voor te spiegelen. Overal ter wereld werd de vrije markt als oplossing voor alle maatschappelijke problemen aangedragen. Allerlei taken die eerst bij de overheid lagen moesten nu door de vrije markt gedaan worden. Zo zouden ziekenhuizen beter functioneren als ze naar winst zouden streven en hun patiënten als calculerende klanten zouden behandelen. En door de marktwerking zouden bijvoorbeeld energiebedrijven en openbaar vervoersbedrijven klantgerichter te werk gaan. De banken slaan op hol Als de grote gangmakers van de economie kregen de banken de meeste vrijheid
van de overheid. Dankzij internet werd het voor bankiers steeds makkelijker om overal ter wereld met één muisklik grote investeringen te doen (‘flitskapitaal’) op zoek naar de hoogste winsten. Keer op keer gingen bankiers de gouden bergen opzoeken. En keer op keer ging het fout en bleken de bankiers verblind door gegoochelde cijfers. De Azië-crisis van 1997, de dotcom-crisis van 2000, de beurskrach van 2002... allemaal voorbodes van de huidige kredietcrisis. En keer op keer waren het niet de bankiers die hun grote bonussen moesten inleveren, maar waren het de hardwerkende mensen die de rekening moesten betalen. De huidige kredietcrisis is een direct gevolg van deze alsmaar toenemende vrijheid van de banken. Bankiers konden steeds ingewikkeldere constructies bedenken om de winsten zo hoog mogelijk te houden. Banken leenden en kochten van elkaar de meest complexe financiële producten. Op een gegeven moment wisten de banken zelf niet eens meer wat ze precies aan het doen waren. De financiële sector was zo ingewikkeld geworden dat het overzicht volkomen zoek was. Toen bleek opeens dat banken zonder het goed te weten enorme risico’s
hadden genomen. Banken werden wantrouwig tegenover elkaar en durfden geen leningen meer te verstrekken, waardoor het geldverkeer stokte en de huidige crisis ontstond. Het publieke belang moet weer centraal staan Maar niet alleen de bankiers waren schuldig aan het ontstaan van de crisis, het lag uiteindelijk aan de keuze van neoliberale politici voor steeds meer vrije markt. Deze politici, die zo lang als trouwe honden achter de grote bedrijven hebben aangelopen, moeten nu hun conclusies trekken: het hele economisch systeem moet op de schop. Daarbij moet het neoliberale geloof in de vrije markt als eerste overboord. Het is nu zaak om niet de korte-termijnbelangen van de aandeelhouders maar maatschappelijke belangen zoals werkgelenheid, sociale rechten en duurzaamheid centraal te stellen. De economie moet niet geregeerd worden door het grote geld, maar door ‘gewone’ mensen en werknemers: zíj moeten in de economie meer inspraak krijgen. Nu het neoliberale model van “meer markt en minder overheid” mislukt is, moet het publieke belang weer in ere worden hersteld.
Bezuinigingen bedreigen onderwijskwaliteit Door: Geert Roekaerts Foto: Archief ROOD
De universiteiten krijgen minder geld van de overheid dan eerst. Door het hele land zijn universiteiten aan het bezuinigen. De Amsterdamse faculteit der Geesteswetenschappen zit krap bij kas. Op de Universiteit Utrecht wordt er 30.5 miljoen euro op het gehele budget bezuinigd. De TU Delft is bijna door haar reserves heen. En in Leiden wordt er flink bezuinigd op de faculteit Biologie en dreigt het theater van de universiteit te verdwijnen. ROOD en de SP vinden dit onacceptabel en maken zich zorgen over het behoud van onderwijskwaliteit. Universiteiten moeten ambities onderwijskwaliteit bijstellen Als gevolg van deze verminderde geldstroom naar de universiteiten geldt op veel faculteiten een vacaturestop. Tijdelijke contracten worden niet meer
verlengd, diverse ICT-projecten worden geschrapt en er wordt 6 miljoen minder uitgeven aan nieuwe gebouwen en onderhoud van oude gebouwen. Ook wordt er geprobeerd het studentenrendement snel op te krikken door een
bindend studieadvies in te voeren. De faculteiten krijgen namelijk geld per studiepunt en als studenten hun diploma halen. Ieder jaar groeit het aantal studenten. Maar als er niet meer geïnvesteerd
wordt in verbouwingen en uitbreidingen, zal er per student steeds minder ruimte overblijven om te studeren. De collegezalen worden voller en er is minder tijd voor persoonlijke begeleiding. Docenten werken door tijdsdruk vaker met meerkeuzevragen dan met open vragen. Verder zal er op een aantal faculteiten weinig tot niets geïnvesteerd worden in vaste computerwerkplekken, zodat studenten indirect verplicht worden een laptop aan te schaffen. Al deze maatregelen gaan ten koste van de onderwijskwaliteit. Studeren wordt onbetaalbaar Ondertussen blijven de studiekosten gewoon stijgen. De lasten van de bezuinigingen worden op de studenten afgeschoven. De collegegelden zijn de afgelopen jaren verhoogd van 975 naar 1.476 euro. Bovendien is de studiefinanciering gedaald met 57 procent voor thuiswonenden en 30 procent voor uitwonenden. Verder moeten steeds meer zaken, van syllabi tot printtegoeden, geheel door studenten zelf betaald worden. Studeren is onbetaalbaar geworden, dat blijkt wel uit het feit dat
studenten zich massaal in de schulden steken. De gemiddelde schuld van studenten is inmiddels tot 6.800 euro gestegen! De tijden dat universitair onderwijs nog voor iedereen toegankelijk was, zijn voorbij. Onderwijs wordt steeds meer gezien als een ‘investering in jezelf’ – een investering die daarom volledig uit eigen zak betaald moet worden. Het is treurig dat er zo weinig maatschappelijke waarde wordt toegekend aan hoger onderwijs. Want zonder hoger opgeleiden is de kenniseconomie niets meer dan een holle frase. Van mensen met een goede opleiding achter de rug profiteert de hele samenleving, niet alleen de afgestudeerde zelf. ROOD is dan ook faliekant tegen verdere verhogingen van het collegegeld en voert actie voor een ruimere aanvullende beurs voor studenten met weinig geld, zodat iedereen de studie kan doen die hij of zij wil. Gebrekkige transparantie in subsidies voor universiteiten De subsidie voor universiteiten is tegenwoordig opgesplitst in drie delen. Eén deel is voor onderwijs en komt van
het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap. Het tweede deel, voor onderzoek, is afkomstig van organisaties als de Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek (NWO). Het derde deel is de zogenoemde ‘derde geldstroom’ en is afkomstig van private instellingen en ministeries: het daarbij om geld voor specifieke onderzoeken of thema’s. Onderzoek en onderwijs zijn verschillende zaken, het idee om deze door verschillende instanties te laten financieren is dan ook logisch. Maar het is wel raar dat deze opsplitsing tot verkapte bezuinigingen voor de universiteiten leidt. Zo is er 100 miljoen euro uit het budget voor universiteiten overgeheveld naar de NWO. En niet minder raar is het dat deze bezuinigingen niet van te voren zijn aangekondigd en geen onderwerp van publiek debat zijn geworden. ROOD vindt dit gebrek aan transparantie verontrustend en niet passen bij een democratie zoals Nederland. Rijzen ook jouw studiekosten de pan uit? Of valt het allemaal wel mee? Vul nu de enquête in op: www.sp.nl/studiekosten
Kom in actie met ROOD!
Driek werd veroordeeld tot een boete van 1500 gulden wegens “verstoring van de
openbare orde”. Een collecte onder het motto “Een Piek voor Driek” leverde toen 1500 losse guldens op, die vervolgens contant in jute zakken aangeboden werden bij het Paleis van Justitie in Den Haag. Nu, zeven jaar later, heeft ROOD al vele honderden acties gevoerd. Onder andere door te kraken tegen de woningnood, door de huisjesmelker-van-het- jaarverkiezingen, door acties voor beter onderwijs, tegen
Ik word nú lid van ROOD en maak ROOD de grootste en beste politieke jongerenorganisatie van Nederland
Machtiging Ik ben 16 jaar of ouder en jonger dan 28 jaar. Ik word lid van ROOD en de SP en machtig jullie het volgende bedrag per kwartaal af te schrijven als contributie:
kwartaalbijdrage
5,– (minimum)
10, –
anders
(De minimale contributie per jaar is 5,– voor ROOD en 15,– voor de SP.)
Ik ben 14 of 15 jaar en ik word lid van ROOD (SP-lid worden kan pas vanaf 16 jaar) Ik machtig jullie het volgende bedrag af te schrijven als jaarlijkse bijdrage:
5,– (minimum)
10, –
anders
naam
roepnaam
voorletters
adres postcode
BLIKOPENER AUGUSTUS 2009
plaats
telefoon
geboortedatum
rekeningnummer
Als welkomstcadeau ontvang ik een T-shirt: dames heren S
M
datum
L
XL
XXL
handtekening Stuur deze bon terug naar: ROOD, Antwoordnummer 30542, 3030 WB Rotterdam
Je kunt deze machtiging stopzetten met een telefoontje of een e-mail aan de SP: 010 243 55 40 of administratie@sp.nl
m/v
Foto: Archief ROOD
De eerste actie van ROOD was “Een Piek voor Driek”. Het was een solidariteitsactie voor Driek van Vugt, de eerste voorzitter van ROOD en oud-Eerste Kamerlid voor de SP. Hij was gearresteerd omdat hij tijdens een bezoek van de toenmalige Franse president Chirac aan Nederland had geprotesteerd tegen de Franse kernproeven op het eiland Mururoa.
de oorlog in Irak, voor meer fietsenrekken bij stations, tegen dierproeven, voor een Generaal Pardon, tegen de plaatsing van Mosquito’s (piepkastjes die hangjongeren wegjagen), tegen de 1040-uren norm, voor een OV-kaart voor MBO’ers, en ga zo maar door... In zeven jaar tijd is ROOD uitgegroeid tot de op één na grootste politieke jongerenorganisatie van Nederland. En ROOD wordt steeds groter en actiever. In steeds meer plaatsen in het land zijn lokale ROOD-groepen te vinden. Een aantal ROODleden zit zelfs voor de SP in
gemeenteraden, Provinciale Staten en de Tweede Kamer! Er zijn successen behaald. Het plaatsen van Mosquito’s heeft ROOD op een aantal plaatsen weten te voorkomen, en door acties van ROOD is het nu zelfs verboden voor particulieren om een Mosquito op te hangen. Op een aantal stations zijn er fietsenrekken bijgeplaatst vanwege onze acties. En mede door de inzet van ROOD zijn er het Generaal Pardon en het NEE tegen de Europese Grondwet gekomen. Maar Nederland en de wereld kunnen nog altijd beter, menselijker en socialer. ROOD gaat daarom door, en jij kan meedoen! Word lid!