OUDEREN NU Een uitgave van de SP l Vijverhofstraat 65 l 3032 SC Rotterdam l T (010) 243 55 55 l F (010) 243 55 66 l E ouderennu@sp.nl l voorjaar 2008
NU moet de samenleving aan ouderen de zekerheid bieden van zorg, huisvesting, inkomen, veiligheid en vervoersdeelname
GEEN GELD VOOR THUISHULP, DAN NAAR HET VERPLEEGHUIS Het Centrum Indicatie Zorg bepaalt hoeveel uren zorg een oudere nodig heeft. Nogal wat zelfstandig wonende ouderen komen er bekaaid vanaf en worden op hun uren hulp gekort. Wie het geld heeft, kan zelf meer zorguren inkopen. Wie dat niet heeft, moet maar naar een verpleeghuis! De SP heeft een menselijk alternatief voor deze indicatiegekte. Tekst: Elisabeth Spaan
Zomaar twee voorbeelden van mensen die graag zelfstandig willen blijven wo nen, maar door de indicatie van het CIZ gedwongen worden naar een verpleeg huis te gaan. Dat is vreemd, want de regering voert al sinds 2000 een b eleid om ouderen zo lang mogelijk thuis te laten wonen. Zorg aan huis zou niet alleen 30 procent goedkoper zijn dan ‘intern’ wonen in een verpleeghuis, ook de meeste ouderen willen niets liever dan dat. Waarom dan die rare indicaties? Wat is hier aan de hand? Waarom kun nen mensen niet gewoon op zichzelf blijven wonen en worden ze gedwongen naar een zorginstelling te gaan? Rigide regels Om hierover meer duidelijkheid te krijgen, spreek ik met Koen Berfelo, directie-assistent van het Oud Burgeren Gasthuis (OBG) in Nijmegen – een van de oudste zorginstellingen voor ouderen in Nederland. Zoals bijna alle voormalige ‘bejaardenhuizen’ is het OBG een jaar of tien geleden overgestapt naar zorg en dienstverlening aan huis. Rond de zorginstelling ligt een nieuwbouwcomplex met zelfstandige woningen voor ouderen. Koen Berfelo bevestigt uit eigen ervaring dat mensen graag zelfstandig bij ‘zijn’ OBG willen blijven wonen. Toch geeft het CIZ maar al te vaak een indicatie voor verblijf in een verpleeghuis. Waarom? Volgens Berfelo staat voor het CIZ de indicatie ‘wonen in een beschermde omgeving’ gelijk aan ‘verblijf met zorg’ in een verpleeghuis. “De regels die het CIZ sinds juli 2007 hanteert, zijn te rigide. De ambtenaren die deze regels hebben op
uitlegt aan ouderen, maar dat wij de zwartepiet toegeschoven krijgen.”
foto: Elisabeth Spaan
Een echtpaar woont dichtbij een zorg instelling en heeft extra uren zorg nodig. Ze dienen daarvoor een aanvraag in bij het Centrum Indicatie Zorg (CIZ). Een vrouw op leeftijd woont zelfstandig, maar wil dichterbij een zorginstelling gaan wonen. Voor haar wordt een aanvraag ingediend. Na twee maanden komt het CIZ in beide gevallen met een ‘indicatie’: het aantal zorguren op de indicatie wordt niet meer maar juist minder dan voor heen en de indicatie gaat onmiddellijk in.
Maak bezwaar Mensen kunnen hier iets tegen doen. Berfelo: “Weinig mensen doen het, maar je kunt tegen zo’n nieuwe indi catie bezwaar maken bij de rechter, en het kost bijna niets: een vel papier en een postzegel.” Berfelo vertelt over een vrouw die naar de rechter was gestapt, omdat haar zorguren in een nieuwe indicatie door het CIZ gehalveerd waren. De rechter stelde de vrouw in het gelijk. Omdat de thuissituatie van de vrouw niet was veranderd en haar lichamelijke situatie niet was ‘verlicht’, had het CIZ moeten uitleggen waarom minder zorguren aan de vrouw waren toege kend. Dat was niet gebeurd. En daarmee werd het nieuwe indicatiebesluit van tafel geveegd.
Indicatiegekte: gedwongen naar het verpleeghuis gesteld, hebben te weinig ruggespraak gehad met mensen uit de praktijk. Ze gaan uit van vaste standaarden en dage lijkse routines. Daarom zijn de zorguren voor intern minder, terwijl bij zorg aan huis individueel naar de hulpbehoefte van mensen wordt gekeken. Je kunt nu eenmaal het ‘systeem voor intern’ niet zomaar toepassen op mensen buiten een instelling”, aldus Koen Berfelo. Boete voor ‘te veel’ hulp Nu volgens het CIZ blijkt dat wonen in een zorginstelling een paar honderd euro per maand goedkoper is dan zelfstandig wonen met zorg aan huis, kan het ook een kostenbesparende maatregel zijn om mensen die nog prima zelfstandig kunnen wonen in een verpleeghuis op te nemen. Een vreemde zaak toch? Berfelo aarzelt: “Men heeft blijkbaar andere prio riteiten… Een vriend van mij is net terug uit Uruzgan, hij vertelde dat daar de
meest dure oorlogsapparatuur naartoe wordt gestuurd. Maar voor zorg en wel zijn voor ouderen is het ieder jaar weer een grote ‘koehandel’. Van elke zorg instelling wordt verwacht dat ze ieder jaar evenveel hulp aan ouderen biedt als het jaar daarvoor, maar we krijgen nu zo’n € 50 duizend minder dan vorig jaar. En dat terwijl kosten waar wij geen in vloed op hebben dit jaar al met meer dan € 50 duizend zijn gestegen. We hebben voor dit jaar al een tekort van € 100 duizend. Dat zijn bijna drie volledige medewerkers. En als wij aan ouderen meer hulp bieden dan het gemiddelde van wat het CIZ heeft geïndiceerd, dan legt de overheid daar een halve ton aan boete bovenop.” Ik kijk hem wat ongelovig aan. “Ja, u hoort het goed”, zegt hij, “wat het CIZ aan zorg heeft goedgekeurd, daar moeten wij onder blijven op straffe van een boete. En het zure is dat de overheid dit niet
Gevraagd om een reactie op deze klach ten zegt staatssecretaris Bussemaker: “Het CIZ doet zijn werk goed. Het gaat niet in de eerste plaats om de woonwens van de aanvrager.” Pardon, waar gaat het dan wel om? Draait dan alles in ons land om het zo goedkoop mogelijk opbergen van zorg behoevende ouderen? SP: buurtzorgteams SP-Kamerlid Renske Leijten vindt de indicaties een vorm van wantrouwen aan de mensen op de werkvloer: “Alsof zij niet kunnen inschatten wat iemand nodig heeft. Daarnaast levert het indiceren nu een enorme bureaucratie op – persoon lijke betrokkenheid verdwijnt. In plaats van de indicatiegekte van dit moment moeten we in kleinschalige teamverban den in buurten de zorg organiseren. De SP stelt voor dat de verantwoordelijkheid voor hulp en thuiszorg voor ouderen, chronisch zieken en gehandicapten in handen komt van buurtzorgteams van wijkverpleegkundigen en verzorgenden. Deze zelfstandige teams krijgen de vrijheid om zorg en hulp te verlenen en te organiseren, van aanmelding en beoordeling tot uitvoering. Het CIZ kan dan worden afgeschaft.” l
Agnes Kant:
‘Kwaliteit verpleeghuizen al tien jaar ondermaats door politieke onwil’ foto: Berry Stokvis
Al tien jaar lang wijst SP-Tweede Kamerlid Agnes Kant op schrijnende situaties in verpleeghuizen en draagt zij oplossingen aan. Onlangs bleek dat de opeenvolgende kabinetten er helaas onvoldoende aan hebben gedaan: de verpleeghuiszorg is nauwelijks verbeterd.
“Er is veel te weinig veranderd. Er zijn nog steeds mensen die te laat uit bed worden gehaald, er zijn nog steeds mensen die te weinig douchen. Perso neel heeft te weinig tijd om mensen te helpen met eten. Er zijn nog steeds mensen die luiers moeten dragen omdat er geen tijd is om hen op het toilet te helpen en die vervolgens ook nog eens te lang in hun ontlasting zitten. Laat staan dat er tijd is voor een beetje persoonlijke aandacht.” Maar werknemers krijgen wel hoge cijfers voor de zorg die zij leveren. “Ja, want iedereen ziet dat het niet aan het personeel ligt. Zij verlenen zeer toegewijd zorg. En zij kunnen er niets aan doen dat er te weinig personeel is in hun sector, waardoor de werkdruk heel hoog is en ze te weinig aandacht kúnnen geven aan bewoners. Zij zouden liever ook geen tientallen formulieren invullen en meewerken aan al die bureaucratische onzin die er nu in verpleeg huizen bestaat.”
Het kán beter: samen lunchen in kleinschalig buurtverpleeghuis Wiekslag Smitsveen
Begin mei concludeerde Inspectie voor de Gezondheidszorg dat in 149 Nederlandse verpleeghuizen de zorg nog steeds ondermaats is. Hoe kan dat? “Het is gewoon politieke onwil en te weinig ambitie van kabinetten. Jaren lang hoorden ministers de verhalen uit
de sector aan, maar deden zij niets. Het zittende kabinet wil nu wel eindelijk iets doen aan de hoge werkdruk, maar komt weer met te weinig. De ambitie is veel te laag. Er is geld uitgetrokken voor vijf- tot zesduizend extra mensen: dat betekent één extra kracht per 55 werknemers. De
SP denkt eerder aan een extra kracht per 10 werknemers.” Tien jaar geleden confronteerde je het paarse kabinet van Kok al met de meest schrijnende verhalen uit verpleeghuizen. Is er sindsdien niets veranderd?
Wat stelt de SP voor ter verbetering van de verpleeghuiszorg? “Er moet veel meer personeel komen. Meer mensen betekent meer lucht voor het huidige personeel. En het moet alle maal veel kleinschaliger. Het beste is om mensen zo lang mogelijk thuis te verzorgen, maar daarna zouden ze terecht moeten kunnen in kleine buurt verpleeghuizen. Op die manier kun je er ook vrijwilligers uit de buurt bij betrekken. Daarmee maak je de zorg menselijker.” l
Ver-jong-ing verdringt ouderen van tv Wat we in de media zien bepaalt mede hoe we anderen zien. Beeldvorming van ouderen in de media verdient daarom onze aandacht. In de media wordt iedereen die niet spetterend ‘jong’ meer is al snel bij de ouderen gerekend. De ouderen komen zelden tot hun recht en vervreemden van de media. Tekst: Magda Michielsens
Vroeger waren alleen de 65-plussers ‘de ouderen’. Maar het lijkt wel alsof de mensen op tv steeds sneller oud worden. Op televisie zijn vrouwen boven de 40 jaar al ‘oud’! Denk maar aan nieuwslezeres Henny Stoel (geboren in 1945). Haar werd in 2003 vriendelijk doch dringend verzocht met de VUT te gaan. Oude mannelijke nieuwslezers, zoals Philip Freriks (geboren in 1944), kunnen nog wel, maar een nieuwslezeres van ongeveer 60 ontlokt debatten. Grijze, trage groep Op tv zijn de 65-plussers het meest onzichtbaar. En als je ze al ziet, dan zelden als individuen, maar altijd in groepen. Je ziet beelden van straten of markten vol winkelende ouderen, bussen vol gezellige bejaarden... Maar al te vaak gaat het dan om ‘de vergrijzing’ als maatschappelijk probleem. “Kijk, daar heb je weer die grijze, trage, zich vermakende groep mensen, waar ‘wij’ voor moeten beta len...” En als hoogbejaarden op het televisiescherm verschijnen, dan alleen in droevige verhalen over tehuizen. Ook in discussieprogramma’s krijgen ouderen weinig te zeggen. Daar verschij nen de mensen die de beslissingen nemen of de ‘Bekende Nederlanders’ die meestal ‘flitsend jong’ zijn. Je ziet zelden ‘wijsheid’ van ‘ouderen’. In documen taires komen ouderen wel aan het woord, maar de interviews worden opgeknipt om aan het snelle ritme van televisieprogramma’s te voldoen. Een ritme dat geen recht doet aan stijl en inhoud van ouderen die verhalen vertellen. Positief Een positieve uitzondering vormen echter de soaps, waar ‘wijze ouderen’ soms een belangrijke rol spelen. In grote Amerikaanse soaps zoals Dallas, Falcon Crest, Dynasty, The Bold and the Beautiful kennen we sinds lang het personage van de sterke oudere vrouw. Ze heeft veel macht, zowel in hun grote families als in het bedrijfsleven. Helaas komen we ze in ons eigen leven niet gauw tegen, en
de dames hebben ook hun negatieve kantjes, maar ze staan wel met beide benen in het leven. De VARA-serie Oppassen!!! is ook een goed voorbeeld van positieve beeld vorming omtrent ouderen. Twee opa’s zorgen voor hun tiener-kleinkinderen, terwijl hun volwassen kinderen carrière maakten. Deze komedieserie, die behoorlijk lang liep (1991-2003), was een groot succes, mede omdat er vooroordelen over leeftijd en geslacht doorbroken werden. Helemaal goed is de Amerikaanse serie Judging Amy, vooral vanwege de gesprekken tussen moeder en dochter. De dochter is een jeugdrechter, de moeder maatschappelijk werkster. Hun werk houdt hen ook in huiselijke kring bezig, met veel pittige discussies tot gevolg. De oudere vrouw komt er volledig tot haar recht, als moeder en als maatschappelijk werker. Helaas werd de populaire J udging Amy in 2005 stopgezet. JONG PUBLIEK Vroeger sprak men van de ‘vertrossing’ van het televisie-aanbod: het oprukken van goedkoop amusement en oppervlakkigheid ten koste van cultuur. Tegen woordig zouden we eerder van ver-jong-ing kunnen spreken: het oprukken van ‘flitsend jong’ ten koste van ouderen. Overal op tv heerst de drang om maar vooral een jong publiek aan te spreken. Dat gebeurt in de programmering, maar ook in de kleine details: de flitsende kleuren, het snelle tempo, dreunende achtergrondmuziek, en het versimpelende taalgebruik... *Van Magda Michielsens zijn in maart 2008 twee boeken verschenen: “Werken met passie” en “Zien werken m/v: beeldvorming van arbeid in informatieve programma’s op televisie”. l Kijk voor meer informatie op: www.rosadoc.be/site/nieuw/nieuwsbrief
De AOW (Algemene Ouderdoms Wet) is sinds de verkiezingsstrijd van 2006 een veelbesproken onderwerp. De vergrijzing zou onbetaalbaar zijn, dus moeten AOW’ers zelf meer belasting gaan betalen. Door dit voorstel van PvdA-leider Wouter Bos – het heet dan ook de ‘Bosbelasting’ – moeten mensen twee keer voor hun AOW betalen. Slecht idee, vindt de SP. Doe liever iets voor de mensen die niet eens volledige AOW ontvangen. foto: Karen Veldkamp
Geen doemscenario Fons Luijben wijst er ten slotte op dat de Bosbelasting een probleem ‘oplost’ dat er helemaal niet is: de onbetaalbaarheid van de vergrijzing. Vorig jaar verscheen er al een rapport van het Wetenschap pelijk Bureau van de SP (‘De vergrijzing betaalbaar’), dat de doemscenario’s naar het rijk der fabelen verwees. Intussen zeggen steeds meer experts hetzelfde. Zo hebben volgens hoogleraar gezond heidseconomie Johan Polder de gezond heidseconomen de aanname ontkracht dat de zorgkosten explosief toenemen met de vergrijzing. Luijben: “Dat het aan tal ouderen groeit staat vast, maar er is geen doemscenario. Ouderdom is geen kostenpost, maar een verzilvering van een lang werkzaam leven.” Cornelly Overman Onnodig en onrechtvaardig Fons Luijben is woordvoerder oude renbeleid, AOW en pensioenen van de Tweede Kamerfractie van de SP. Volgens hem is de Bosbelasting
onnodig én onrechtvaardig. Luijben: “Die belasting zorgt ervoor dat een steeds grotere groep mensen tweemaal moet betalen voor één AOW-uitkering. En als het de bedoeling is dat alleen ‘rijkere’
COLUMN Donners misleidende financieel advies foto: Govert de Roos
AOW-bonus voor werkende 65-plussers is gebakken lucht
Fons Luijben, SP-Tweede Kamerlid
Minister Donner heeft een wetsvoorstel ingediend om misleidende adviezen van krediet- en hypotheek verstrekkers strenger te beboeten. Geen slecht idee. Is hij ook zo streng over zijn eigen ‘financiële advie zen’? Donner wil graag dat mensen na hun 65e blijven werken en belooft daarom een bonus van 5 procent op de AOW-uitkering. Dat klinkt als een aantrekkelijk aanbod. Maar in werkelijkheid zullen veruit de meeste mensen er door deze ‘bonus’ op achteruitgaan. De bonus is niet meer dan een (klap-) sigaar uit eigen doos: een slimme manier om op de AOW te bezuinigingen. Een voorbeeld kan dit verduidelijken. Stel u bent 65, alleenstaand, en besluit nog een jaar door te werken. Als het aan Donner zou liggen, ontvangt u dat jaar géén AOW, zodat u ongeveer € 11.000 laat liggen. Als ‘beloning’ ontvangt u dan, zodra u stopt met werken en AOW gaat ontvangen, een jaarlijkse bonus van 5 procent bovenop de AOW-uitkering (een bonus dus van € 550). En als u dan nog 20 jaar leeft (en dus 86 wordt), heeft u 20 × 550 = € 11.000 verdiend. Even veel als u het eerste jaar hebt laten liggen! De levens verwachting van de gemiddelde Nederlandse 65-jarige is volgens het CBS minder dan 86 jaar. Kortom, veruit de meeste mensen zullen er door het plannetje van Donner alleen maar op achteruitgaan. Donner roept een financieel product in het leven dat alleen de staat veel geld oplevert. Tijd voor een boete voor misleidend advies?
AOW-gat Voor veel 65-plussers gaat de verzilve ring van een lang werkzaam leven niet vanzelf: zij hebben een ‘gat’ in hun AOW. Om een volledige AOW-uitkering te ontvangen moet je namelijk tussen je 15e en 65e jaar in Nederland hebben gewoond. Voor elk jaar minder gaat er 2 procent van je uitkering af. Voor zo’n 200.000 Nederlanders betekent dit dat zij geen volledige AOW ontvangen en daarnaast over te weinig extra inkomsten (bijvoorbeel pensioen) beschikken om dit gat te vullen.Zij kunnen een beroep doen op aanvullende bijstand, maar de meeste weten dit niet of schamen zich bijstand te moeten aanvragen. De SP stelt voor het gat te dichten. Geen cent Hoe ontstaan die gaten? Twee voor beelden. Cornelly Overman (73) voert al jaren actie voor een volledige AOW-
uitkering voor Surinaamse ouderen. Ze doet het niet voor zichzelf. Zij heeft wel een volledige AOW. Maar dat geldt niet voor veel Surinaamse generatiegenoten. De jaren die zij vóór 1975 in Suriname hebben gewerkt, worden namelijk niet meegeteld in de AOW-opbouw. “Als je in Suriname voor 1975 in rijksdienst was, mocht je de dienstjaren meenemen naar Nederland. Maar de meeste Surina mers werkten niet bij het Rijk. Dit terwijl alle Surinamers wel een Nederlands paspoort hadden – ook onze jongens moesten in de oorlog militaire dienst plicht vervullen voor Nederland.” Fatma (66) komt uit Koerdistan en is politiek vluchteling: “Na de militaire staatsgreep in Turkije heb ik ongeveer zes jaar onder gedoken gezeten. Sinds 1986 woon ik in Nederland. In mijn geboorteland had ik al jaren hard gewerkt. Maar omdat ik een ‘voortvluchtige’ ben, kan ik geen cent krijgen van het pensioen dat ik in Turkije heb opgebouwd. Ik word daar nog steeds vervolgd vanwege mijn activiteiten in de Koerdische beweging.” Alle ouderen een volwaardige AOW Namens de SP heeft Sadet Karabulut in de Tweede Kamer een voorstel gedaan om het AOW-gat te dichten. De eerste stap is de aanvullende bijstand auto matisch door de Sociale Verzekerings bank te laten uitkeren. Karabulut: “Al onze ouderen verdienen een volwaardige AOW, daar is deze mooie volksverzekering voor bedoeld. Solidariteit tussen jong en oud, arm en rijk. Er is lang genoeg over gepraat, laten we dit nu gewoon regelen.”
Sadet Karabulut: “Al onze ouderen verdienen een volwaardige AOW”
foto: Arie Versluis
bosbelasting en aow-gat onnodig
ouderen betalen, dan is het vreemd dat de Bosbelasting niet van toepassing is op inkomen dat in de hoogste twee belastingschijven valt. De rijken blijven eigenlijk buiten schot.” Dat is niet de enige reden voor de SP om de Bosbelasting af te wijzen. Luijben: “De Bosbelasting straft mensen die vóór hun 65e jaar stoppen met werken. Hoe zit dat met mensen die zware lichame lijke arbeid verrichten? Na veertig jaar zulk werk hebben veel van hen geen andere keuze dan stop pen. Een Bosbelasting die deze mensen ook nog eens straft met een heffing, zal nooit op instemming van de SP kunnen rekenen.”
Ik maak me kwaad... Teskt: John Kuiijpers
Weet je waar ik kwaad van word? Als ik de talloze brieven lees van mensen die aan den lijve de verschraling en onrechtvaardige tweedeling in de zorg ervaren. Uit hun brieven spreekt zo vaak moedeloosheid en machteloosheid tegenover onrecht. Vaak gaat het om mensen die moeten opboksen tegen de gemeentelijke en landelijke bureaucratie en de desinteresse van ambtenaren. Hier een ‘klein’ voorbeeld: “We zitten met de handen in ons haar. Moeder heeft een verpleeghuis-indicatie. Nergens in de buurt is plaats. Overdag zit ze bij een opvang voor dementen en ’s avonds woont ze nog thuis bij vader. Die kan het ook niet meer aan. Wij helpen zoveel mogelijk. Nu moet moeder weg bij die dagopvang. Wat nu? Er is nergens plaats. De zorgorganisatie zegt dat zij niets kunnen doen, we moeten bij de politiek zijn…” Zomaar een fragment dat aangeeft hoe mensen die echt hulp nodig hebben van het kastje naar de muur worden gestuurd en zo verstoken blijven van de nodige hulp. Het is niet mijn gewoonte om steeds naar het verleden te kijken en te roepen “vroeger was alles veel beter”... Maar verlangt u ook niet naar de tijd dat mensen belangrijker waren dan geld en winstcijfers? l
‘Opkomen voor al onze ouderen’ Ger van Unen, voorzitster van de SP-Hulst, heeft het laatste jaar veel met de thuiszorg te maken gehad. Zo heeft ze vorig jaar in Zeeuws-Vlaanderen actiegevoerd samen met tweehonderd vrouwen die in de thuiszorg werken. Door de invoering van de Wmo moesten de vrouwen kiezen: ofwel hetzelfde werk blijven doen voor minder salaris ofwel ander werk gaan doen. “Bijna allemaal zijn ze uiteindelijk akkoord gegaan met minder salaris, omdat deze vrouwen van hun werk houden”, zegt Ger. “Ze moeten hetzelfde werk doen, maar nu tegen een salaris dat amper boven het bijstandsniveau uitkomt.” Ook privé kwam Ger met de thuiszorg in aanraking. Haar moe der werd ernstig ziek, dus werd de thuiszorg ingeschakeld. “Een bataljon thuiszorgsters trad af en aan. Elke dag weer zeven of acht verschillende personen. Mijn moeder kon aan niemand wennen.” Toevallig was Ger bij haar moeder op bezoek toen iemand van de gemeente belde voor een nieuwe thuiszorg-indicatie, terwijl de laatste indicatie nog maar een paar maanden oud was. Kwaad heeft ze toen de telefoon van haar moeder overgenomen en de ambtenaar aan het verstand gebracht dat herindicatie nog lang niet nodig was. “Weet u wat, zei ik toen, belt u volgende maand nog eens terug om te vragen of hier überhaupt nog thuiszorg nodig is.” Na duizendmaal excuses lag er de volgende dag een brief waarin stond dat de zorg onveranderd bleef. Wat zou er gebeurd zijn als Ger toevallig niet bij haar moeder op bezoek was? Zou er dan een nieuwe indicatie zijn opgesteld met minder zorguren? Wat als je zelf niet zo mondig bent of geen zoon of dochter hebt die voor je kan opkomen? Ger zucht: “Laten we alsjeblieft opkomen voor alle moeders, vaders, opa’s en oma’s, al onze ouderen in Nederland, en laten wij steun blijven geven aan al die geweldige vrouwen en mannen van de thuiszorg!” l
Plaats de vakjes op de juiste plaats en zet de zin, die door de gearceerde vakjes wordt gevormd op een briefkaart en stuur deze naar: SP OuderenNU, Vijverhofstraat 65, 3032 SC Rotterdam Onder de goede oplossers verloten wij: 1e prijs: DVD speler, 2e t/m 5e prijs: het boek van Jan Marijnissen “Hoe dan Jan”. winnaars van de vorige puzzel Hoofdprijs (dvd-speler): H. Nahuysen uit Wormer Tweede t/m vijfde prijs (boek “Hoe dan, Jan?”): M. Cortenbach uit Hengelo, L. Versnel uit Fynaart, H. Buijs-Crijnen uit Maastricht en T. v.d. Donk uit Eindhoven.
MAAK NEDERLAND BETER! KOM IN AC TIE! Niet alleen in leden, ook in zetels is de SP een grote partij geworden – in de gemeenten, provincies, en de Eerste en Twe ede Kamer. De komende jaren staan wij voor de uitdaging om het vertrouwen, dat de mensen in ons hebben gesteld, waar te maken. Niet alleen in de gemeenteraden en het parlement, maar vooral ook door samen met mensen in buurten en dorpen te werken aan een beter Nederland.
JA, ik word lid van de SP. Ik machtig de SP om per kwartaal onderstaand bedrag af te schrijven van mijn rekening. Ik ontvang een welkomstgeschenk en bovendien krijg ik elke maand het nieuws- en opinieblad De Tribune in de bus en gratis toegang tot ‘tomaatnet’, de reclamevrije internetprovider voor alle SP-leden.
BON OM LID TE WORDEN
kwartaalbijdrage 5,– (minimum) 7,50 12,50 15,– naam
roepnaam
En dat is hard nodig. Want Balkenende-4 blijkt vooral een voortzetting van de eerdere kabinetten-Balkenende te zijn: zie de uitverkoo p van de thuiszorg, de dreigende versoepeling van het ontslagrecht, de weigering om een referendum te houden over het Europees Verdrag, en het besluit om de Nederlandse troepen langer in Afghanistan te houden...
10, – anders
voorletters
m/v
adres
Dit kabinet heeft een sterke oppositie nodig. De SP zorgt daarvoor. Omdat wij uw steun daarbij hard nodig hebben, vraag ik u om lid te worden! Met hartelijke groet,
postcode
plaats
telefoon
geboortedatum
rekeningnummer
Jan Marijnissen, voorzitter SP www.janmarijnisen.nl
Ik wil ook graag lid worden van ROOD (jong in de SP, tot 28 jaar) en sta één van mijn kwartaalbijdragen af aan ROOD.
datum
handtekening
Stuur deze bon naar: SP, Antwoordnummer 30542, 3030 WB Rotterdam U kunt deze machtiging stopzetten met een telefoontje of een e-mail aan de SP: (010) 243 55 40, administratie@sp.nl
OUDEREN NU voorjaar 2008
foto: SP-Hulst
Tekst: John Kuijpers
Meer weten of reageren? Wilt u meer weten over de SP, kijk dan op onze website: www.sp.nl Postadres: SP, Redactie Ouderen NU, Vijverhofstraat 65, 3032 SC Rotterdam. T (010) 243 55 55 • F (010) 243 55 66 • E ouderennu@sp.nl