Solidair
Een uitgave van de SP Wordt gratis verspreid bij bedrijven en instellingen
13de Jaargang nummer 1 - maart/april 2005
Foto: SP
Vijverhofstraat 65 ● 3032 SC Rotterdam ● T (010) 243 55 55 ● F (010) 243 55 66 ● E solidair@sp.nl ● I www.solidair.sp.nl
Demonstratie Brussel 25 november 2004: achter het spandoek derde van rechts Kartika Liotard - lid Europees Parlement voor de SP
Maak Europa socialer: NEE tegen de Dienstenrichtlijn
Geen race naar het afvalputje
Er waart opnieuw een spook door Europa. Het spook van de Dienstenrichtlijn, een van de laatste kunstjes van oud-Eurocommissaris en VVD’er Frits Bolkestein. De Dienstenrichtlijn moet het sluitstuk worden in het neoliberale project van een volledig vrije Europese markt, waarin ook de Lissabon-agenda en de EU-Grondwet passen. Na de invoering van het vrij verkeer van kapitaal, goederen en personen, wil de Europese Commissie nu de belemmeringen opheffen voor het vrij verkeer van diensten. Maar of dat gaat lukken is zeer de vraag, want het verzet tegen de Dienstenrichtlijn is sterk. Dat de Bolkesteinrichtlijn veel weerstand oproept is niet zo vreemd. Hij ondermijnt namelijk arbeidsvoorwaarden, arbeidsomstandigheden, veiligheid, sociale voorzieningen, publieke diensten en milieubescherming in heel Europa. Dat komt omdat bedrijven uit heel Europa straks in Nederland hun diensten mogen aanbieden, zonder dat ze zich hoeven te houden aan de Nederlandse wetten en regels. Een Pools bedrijf dat in Nederland zaken doet, hoeft zich dan bijvoorbeeld alleen aan de Poolse wet te houden. Dat heet in de dienstenrichtlijn het ‘oorsprongslandbeginsel’. Dit beginsel maakt het voor bedrijven heel aantrekkelijk om een brievenbus-onderneming te beginnen in het land met de minste belemmeringen op het gebied van milieu en het laagste niveau van arbeidsvoorwaarden. Daardoor kunnen die
bedrijven de Nederlandse regels ontduiken en krijg je een race naar de bodem. Voorstanders van de Dienstenrichtlijn stellen dat het allemaal wel meevalt, omdat arbeidsvoorwaarden en arbeidsomstandigheden zijn uitgezonderd van het oorsprongslandbeginsel. Helaas klopt dat slechts voor een heel klein deel. De uitzondering is geregeld in de zogenaamde Detacheringsrichtlijn, die bepaalt dat werknemers alleen kunnen worden uitgezonden naar het buitenland op basis van de voorwaarden die daar gelden. Dat klinkt mooi, maar die Detacheringsrichtlijn geldt tot nu toe alleen voor de bouw en aanverwante sectoren, en hij gaat alleen over de regels voor veiligheid op het werk, vakantie- en verlofdagen, gelijke behandeling en ontslagbescherming van zwangere vrouwen. Voor alle andere zaken gelden wel de regels
Onderteken de petitie tegen de dienstenrichtlijn FNV-Bondgenoten mobiliseert op grote schaal tegen de Dienstenrichtlijn en ook platform Stop de dienstenrichtlijn voert er in heel Nederland actie tegen. Het platform bestaat uit de SP, GroenLinks, Milieudefensie, Attac Nederland, XminY Solidariteitsfonds, SOMO, GATS-platform, Corporate Europe Observatory, Landelijke Studentenvakbond LSVB, Wemos en TNI. Eén van de actiemiddelen is een massale petitie met het verzoek aan de Nederlandse regering en het Europees parlement de dienstenrichtlijn te verwerpen. Voor ondertekening van de petitie, meer informatie en het aanvragen van actiemateriaal: www.dienstenrichtlijn.nl.
van het land waar het bedrijf gevestigd is. Bovendien blijkt uit evaluaties van de Europese federatie van bouwbonden ook nog eens dat de detacheringsrichtlijn in alle landen op grote schaal wordt ontdoken. De lidstaten hebben geen enkel middel, of willen geen enkel middel inzetten, om de detacheringsrichtlijn te handhaven. De Dienstenrichtlijn zorgt er dus voor dat de uitbuiting van buitenlandse werknemers en het onder druk zetten van de arbeidsvoorwaarden hier, zoals nu vooral in de bouwsector gebeurt, voortaan in bijna alle economische sectoren zal plaatsvinden. De Dienstenrichtlijn brengt een sociaal Europa geen millimeter dichterbij. In tegendeel, als we ons niet stevig verzetten, dan ziet het Europese sociale landschap er binnenkort flink kaalgeslagen uit. ■
U heeft gelijk om tegen de EU Grondwet te stemmen Op woensdag 1 juni mag u tijdens het referendum stemmen over de zogenaamde Europese Grondwet. De SP adviseert ‘tegen’ te stemmen omdat Nederland: ✓ geen kleine provincie van een Europese superstaat moet worden ✓ privatisering in bijvoorbeeld zorg en onderwijs niet kan gebruiken ✓ niet veiliger wordt van een peperduur Europees leger ✓ de sociale en culturele uitverkoop moet beëindigen ✓ te veel zeggenschap weggeeft ✓ zijn grondwet niet moet laten ondersneeuwen door een Europese grondwet ✓ niet zit te wachten op nog meer Brusselse bureaucratie ✓ hecht aan verantwoord natuur- en milieubeheer. Voor meer informatie: www.europa.sp.nl en www.grondwetnee.org, de website van het Comité Grondwet Nee, waaraan de SP ook deelneemt.
Solidair
Een socialer Europa maken we zelf Op 2 oktober vorig jaar hebben we met meer dan 300.000 mensen laten zien dat het genoeg is geweest met de jarenlange afbraak van de sociale zekerheid, de zorg, het onderwijs en het openbaar vervoer. Het kabinet Balkenende deed er zelfs nog een paar scheppen bovenop met de afschaffing van VUT en prepensioen, de verlenging van de werkweek, de uitholling van de koopkracht van uitkeringsgerechtigden en werkenden, de ondermijning van goede arbeidsomstandigheden, het uitkleden van WAO en WW, het aantasten van de medezeggenschap, de groeiende werkloosheid, vooral onder jongeren, en de afnemende baanzekerheid. Hoewel ik denk dat er meer in gezeten had, was het zogenaamde Museumpleinakkoord toch een stap vooruit omdat het kabinet moest inbinden. Actie helpt dus. Bovendien is duidelijk geworden dat er een alternatief is voor eindeloos blijven doorpolderen. Maar we zijn er nog lang niet. Het kabinet Balkenende zit er nog steeds. En bij de CAO-onderhandelingen zetten werkgevers overal hun hakken in het zand om maar niks te hoeven doen aan verbetering van de koopkracht, de kinderopvang, arbeidsomstandigheden, werkgaranties en de regeling voor VUT, prepensioen en levensloop. Het ziet er niet naar uit dat de afspraken uit het sociaal akkoord zonder strijd verzilverd kunnen worden. Wanneer het tot acties komt, zal de SP die, net als in het najaar van 2004, ondersteunen. Ondertussen waait er een gure wind vanuit Brussel. Behalve de neoliberale Lissabon-agenda en de ondemocratische EU-Grondwet krijgen we nu ook nog de Dienstenrichtlijn, ofwel de gruwelrichtlijn van Bolkestein, boven ons uitgestort. Als we die accepteren, krijgen we meer oneerlijke concurrentie, uitholling van onze nationale regelgeving en een race naar de bodem van de slechtste arbeidsvoorwaarden en arbeidsomstandigheden, milieuvoorschriften en laagste kwaliteitseisen voor allerlei voorzieningen, zoals gezondheidszorg, onderwijs en cultuur. De Rotterdamse havenarbeiders hebben eerder laten zien hoe je zoiets aanpakt. Door hevig verzet samen met hun collega’s uit andere Europese havens hebben zij de eerste poging van de Europese Commissie om zeep geholpen het werk van havenarbeiders door anderen te laten verrichten. Daardoor is de veiligheid in de havens en het vak van havenarbeider voorlopig gered. ‘Brussel’ doet nu weer een poging met ‘Port Package 2’ om hetzelfde doel te bereiken. De Europese marktfundamentalisten stuiten daarbij echter opnieuw op de havenarbeiders van heel Europa. Om Europa socialer te maken is nog veel strijd nodig. Samen met de vakbonden en andere sociale bewegingen kan die strijd gewonnen worden. Dan moeten we echter niet te veel afwachten, maar zelf het initiatief nemen. Door overal waar mogelijk te discussiëren over wat er uit Europa op ons afkomt. Of door bijvoorbeeld mee te helpen van de petitie tegen de Dienstenrichtlijn een succes te maken. ■
Foto: SP
Jan Marijnissen
2
Foto: Suzanne van de Kerk
13de Jaargang ● nummer 1 ● maart/april 2005
Acties moeten hecht CAO-front van
werkgevers doorbreken De werkgevers van Nederland staan niet te trappelen om samen met de vakbonden het Museumpleinakkoord van vorig jaar om te zetten in goede CAO-afspraken. Onderhandelen over VUT, prepensioen, koopkracht, kinderopvang en gezond werken zal niet genoeg zijn om hen op andere gedachten te brengen. Tot het sociaal akkoord van 5 november vorig jaar lagen de meeste CAO-onderhandelingen stil. De bonden zagen geen brood in praten en bovendien wist niemand hoe het verder moest met VUT en prepensioen. Daardoor zitten we nu in de bijzondere situatie dat er veel CAO-onderhandelingen tegelijk gevoerd worden. Dat biedt de mogelijkheid ons niet tegen elkaar te laten uitspelen, maar net als de werkgevers één front te vormen. Om de afspraken uit het sociaal akkoord over VUT en prepensioen te verzilveren, moeten de werkgevers meewerken aan een ingewikkelde operatie. Alleen dan kan er zicht blijven op eerdere pensionering dan met 65 jaar. Onderlinge solidariteit is daarbij noodzakelijk, omdat niet alle sectoren evenveel mogelijkheden hebben om een goede regeling overeind te houden. In het streekvervoer zal het bijvoorbeeld heel moeilijk worden om de uittreedleeftijd op 60 jaar te houden. ‘We hopen ergens uit te komen op een leeftijd tussen 62 en 65 jaar waarop mensen met pensioen kunnen,’ vertelt bestuurder Ron van Baaden van FNV Bondgenoten. Hij is niet optimistisch. ‘Met de bezuinigingen, de marktwerking en de
aanbestedingen is de overheid in feite bezig met een koude sanering. Wij hebben onze handen vol om de boel bij elkaar te houden.’ Op 14 oktober vorig jaar deden de buschauffeurs van het streekvervoer massaal mee aan de grootste openbaarvervoerstaking die ooit in ons land is georganiseerd. Naast de massale acties die eerder al waren georganiseerd, zorgde deze staking voor steeds grotere druk op het kabinet Balkenende. Als het zo doorgaat, moeten we weer die kant op, want bijvoorbeeld ook bij de NS lijkt een snel akkoord over de nieuwe CAO niet waarschijnlijk. Ook daar zijn al geluiden over acties vernomen. De komende tijd moet blijken of vervroegde pensionering in ons land mogelijk blijft. En of we onze poot stijf kunnen houden bij alle andere onderwerpen waarvoor het kabinet verslechteringen in petto heeft: WW, WAO, medezeggenschap, arbeidstijden en arbeidsomstandigheden. Zeker is dat de tijd van steeds verder achteruit onderhandelen achter ons ligt. En zeker is ook, dat solidariteit en samen optrekken van de sterke bedrijven en sectoren met de zwakkere broeders nodig zijn om het werkgeversfront te breken. ■
De bond moet jongeren de ruimte geven Peter den Haan
Peter den Haan, werkzaam als knooppuntcontroller bij NS Reizigers in Rotterdam en lid van FNV Bondgenoten, was een van de initiatiefnemers. De club van vijf hanteert als uitgangspunt dat het niet alleen gaat om nieuwe jonge leden te werven, maar dat het vooral actíeve leden moeten zijn. ‘We hebben frisse jonge helden nodig, werkende jongeren die zelf aan de slag gaan,’ vindt Den Haan. ‘Daarvoor moet de FNV de
Op het congres van FNV Bondgenoten, november vorig jaar, is besloten te gaan werken aan een nieuwe jongerenorganisatie van de FNV. Vijf kaderleden, die zelf ooit deel uitmaakten van de Jongerenbeweging verbonden met de FNV, namen het initiatief om een plan uit te werken. voorwaarden scheppen. Een belangrijke les uit het verleden is dat een jongerenorganisatie onafhankelijk moet kunnen opereren en zelfstandig haar beleid moet kunnen bepalen. Ook als ze met punten komt die buiten het FNV-beleid vallen. De weg is dan door overtuiging tot elkaar te komen en niet op te leggen wat wel en niet mag.’ Den Haan is ervan overtuigd dat jongeren opnieuw voor de vakbonden
te interesseren zijn. ‘Maar dan moeten we af van de stoffigheid, de bureaucratie en het imago van een loosersclub. Gelukkig is dat imago door de massale acties rond 2 oktober vorig jaar weggepoetst. Ik vond het ook hoopgevend dat jongeren zich wel degelijk betrokken voelden bij de vakbondsacties voor VUT en prepensioen.’ Wat moet er volgens de club van vijf centraal staan in de benadering van
jongeren? Den Haan: ‘Allereerst is duidelijk dat jongeren een veel bredere kijk op de wereld hebben dan ouderen. Zij zijn niet alleen op de hoogte van ontwikkelingen in de hele wereld, zij hebben ook regelmatig contact met jongeren die overal vandaan komen. Voor hen is de wereld één geheel. Dus jongerenwerk moet voor een flink deel een internationale oriëntering hebben. En op de tweede plaats moet internet, MSN en SMS
een essentieel onderdeel uitmaken van de werkwijze. We moeten als het ware een virtuele ruimte creëren waar jongeren kunnen samenkomen.’ En met welke thema’s gaan zij zich bezighouden? Den Haan: ‘Dat moeten wij als – met respect – ouwe lullen niet voor hen gaan bepalen. Ik kan me voorstellen dat het minimumjeugdloon een thema wordt, maar dan wel op Europese schaal aangepakt. Dan kunnen zij samen met jongeren uit heel Europa vechten voor gelijk loon voor gelijk werk, bijvoorbeeld.’ ■
3
Solidair
13de Jaargang ● nummer 1 ● maart/april 2005
Voor de 160.000 werkers in de thuiszorg wordt het er niet gemakkelijker op. Door de bezuinigingen van het kabinet zijn allerlei verbeteringen teruggedraaid. De nieuwe Wet Maatschappelijke Ondersteuning (WMO) zal de arbeidsvoorwaarden en arbeidsomstandigheden onder druk zetten. En dan is er nog de gruwelrichtlijn van Bolkestein, die ook voor de thuiszorg rampzalige gevolgen kan hebben. ring van de AWBZ, waaronder bijvoorbeeld het verstrekken van hulpmiddelen als rollators valt, maar ook de thuiszorg. Het budget dat nu onder de AWBZ valt, wordt dan verdeeld onder de gemeenten. Houtsma: ‘Omdat er geen extra geld bijkomt, maar het aantal ouderen die hulp nodig hebben wel stijgt, is het een verkapte bezuiniging. In Scandinavië zijn ook de gemeenten voor deze zorg verantwoordelijk, maar daar is de financiering veel beter geregeld.’ Houtsma probeert samen met zijn collega’s en de ABVAKABO FNV het tij te keren. Hij is betrokken bij de acties voor een goede CAO, tegen de negatieve gevolgen van de WMO, en tegen de Dienstenrichtlijn. ‘Er komt in de thuiszorg steeds meer marktwerking, inclusief concurrentie met particuliere instellingen,’ licht hij toe. ‘Huishoudelijke zorg kan bijvoorbeeld verricht worden door schoonmaakbedrij-
Foto: Toussaint Kluiters / ANP
De laatste jaren boekte de thuiszorg vooruitgang op de kwaliteit van het werk, werkdruk, scholing en betaling. Maar de bezuinigingen hebben aan al dit moois een eind gemaakt. Werkers in de thuiszorg krijgen bovendien steeds vaker te maken met reorganisaties en met mensen die de thuiszorg opzeggen vanwege de hoge eigen bijdragen, waardoor de werkgelegenheid afkalft. ‘Daar komt ook nog eens de verscherpte indicatiestelling bij,’ vertelt Atte Houtsma. ‘Dat is een soort herkeuring waarna mensen vaak minder verzorgingsuren vergoed krijgen dan voorheen.’ Houtsma is als een van de weinige mannen actief in het onderdeel persoonlijke verzorging van de Amsterdamse thuiszorg. Van de WMO, die per 1 januari 2006 moet ingaan, verwacht hij nog meer problemen. De gemeenten worden dan verantwoordelijk voor de uitvoe-
Foto: SP
Thuiszorg klem tussen WMO en Dienstenrichtlijn
Zittend links op de voorgrond Atte Houtsma tijdens een actie van de vakbonden tegen de WMO op 9 december 2004 voor het gebouw van de Tweede Kamer.
ven. Die kunnen misschien wel goed schoonmaken, maar op het vlak van het menselijk contact zijn ze veel minder goed dan wij. En als door de Dienstenrichtlijn ook nog eens Poolse schoonmaakbedrijven hier aan de slag gaan, dan zal goed contact met de klant helemaal onmogelijk worden.’ Houtsma is blij dat ook binnen de ABVAKABO het verzet tegen de Dienstenrichtlijn groeit. ‘Als die erdoor komt, is dat voor ons en onze klanten een grote ramp.’ ■
Kort nieuws Koopkracht daalt Eind januari was de klap harder dan De Geus ons had voorgehouden. De loonstrookjes en de afrekening van de uitkering lieten een netto achteruitgang zien. Soms een paar euro, meestal enkele tientallen. Dat kwam door de loonmatiging, maar ook door stijging van de premies voor ziektekosten en pensioen. Van dit lagere netto-inkomen moeten nog de hogere energielasten, de hogere gemeentelijke lasten en de andere prijsstijgingen betaald worden. Het laatste gaatje van de buikriem moet worden gebruikt. Velen moeten er nog een gaatje bij branden om de broek op te kunnen houden.
Eindelijk zicht op verbetering bij SW-bedrijf De Risse
Stakers ENCI boeken klinkend resultaat Vechten voor het behoud van je werk kan lonen. Dat hebben de werknemers van de cementfabrikant ENCI in Maastricht, Rotterdam en IJmuiden bewezen. ‘Een fantastisch resultaat,’ glom Hettie Kijzers, vakbondsbestuurder bij FNV Bondgenoten, van trots nadat ze het akkoord met de werkgever op maandag 21 februari in een tent bij de vestiging IJmuiden aan 350 stakers had voorgelegd. ‘Zo zie je wat mensen kunnen bereiken als ze hun nek durven uit te steken.’ Het Duitse moederbedrijf Heidelberg Cement wilde de oven in Maastricht doven om productie uit de markt te halen. ‘Wellicht om een ander bedrijf van de groep winstgevender te maken,’ opperde Kijzers. De ingreep zou 270 van de 350 banen in de Nederlandse cementindustrie kosten. De ondernemingsraad hield de onderliggende cijfers kritisch tegen het licht en concludeerde dat de bedrijfseconomische argumenten voor sluiting niet deugden. Het laten branden van de cementoven zou een beter rendement opleveren. In een alternatief plan maakte de raad duidelijk hoe dat het beste zou kunnen gebeuren, door doelmatiger te werken. Daardoor zouden 100 van de 270 te schrappen banen behouden blijven. Voor zo veel rede bleek de directie echter niet vatbaar en dus werd een staking onvermijdelijk. Die begon op maandag 14 februari toen de cementsilo’s leeg genoeg waren om pijn te doen. De actiebereidheid bleek enorm. Maar de werkgever gaf niet zonder slag of stoot toe. De staking moest een week duren. De stakers trokken donderdag 17 februari naar Brussel om de algemeen directeur van hun divisie een petitie aan te bieden. Die gaf geen krimp. Maar toch zorgde de staking, ondersteund door de SP Tweede Kamerfractie en de SP-afdelingen in Maastricht en Velsen, wel degelijk voor druk: in het weekeinde wilde ENCI ineens wél praten. En zo kwam het akkoord in zicht. De oven blijft branden. Het alternatieve plan van het personeel krijgt een kans, zodat niet 270 maar 170 banen verdwijnen – zonder gedwongen ontslagen. ■
Al acht jaar vraagt de SP in Weert samen met werknemers aandacht voor misstanden en intimidatie op sommige afdelingen van sociale werkplaats De Risse. Na diverse acties en de nodige media-aandacht zijn de wethouder en de directeur opgestapt. De SP heeft een rapport met veel verbetervoorstellen ingediend, dat positief werd ontvangen. De Risse kan, als de gemeente haar verantwoordelijkheid neemt, een sociale werkvoorziening worden om trots op te zijn. De SP zal zich daarvoor blijven inzetten, samen met de werknemers. Meer informatie: www.weert.sp.nl
Geen Port Package 2 De Europese Commissie doet na haar nederlaag tegen de havenarbeiders een nieuwe poging het havenwerk te liberaliseren. Het werk in de haven zou dan gedaan mogen worden door mensen die daar niet voor zijn opgeleid. Dat leidt tot gevaarlijke situaties en het holt het vak van havenarbeider uit. Opnieuw komen de havenarbeiders in heel Europa in verzet. Zij willen ook het zogenoemde Port Package 2 tegenhouden. Daarbij vragen ze steun van iedereen. Op de website www.pp2stop.org kunt u een petitie ondertekenen.
Aldi blijft onrustig Werknemers van het distributiecentrum van Aldi in Best hebben voor de tweede keer een kort geding aangespannen tegen hun bedrijfsleiding. Zij willen hun werkgever dwingen afspraken na te komen die eerder zijn gemaakt over de manier waarop de leiding met het personeel omgaat. Een probleem is nu, dat de directie de Belangengroep niet serieus neemt, de afvaardiging van de werknemers. De Belangengroep mag niet vergaderen onder werktijd, niet in het bedrijf bijeenkomen en wordt door de directie niet serieus genomen. Ook speelt nog de zaak van een caissière, die het bedrijf beschuldigt van vervalsing van een uren- en vakantiekaart en die ten onrechte beschuldigd is van diefstal.
Solidair
13de Jaargang ● nummer 1 ● maart/april 2005
4
Maatschappelijk verantwoord ondernemen moet je ze leren De meeste acties die in bedrijven plaatsvinden hebben natuurlijk alles te maken met arbeidsvoorwaarden of -omstandigheden. Maar soms heeft de aanleiding voor een actie daar weinig of niets mee van doen. En dan zijn het ook niet altijd de werknemers die het voortouw nemen.
Kinderarbeid Een goed voorbeeld zijn acties uit solidariteit met mensen elders op de wereld: slachtoffers van kinderarbeid, van misdadig oorlogstuig of van onderdrukkende regimes. Afgelopen jaren heeft de SP op dat front een aantal successen geboekt. Na lang actievoeren voor de deuren van Ikea en door de steun van klanten ging het bedrijf door de knieën: Ikea ging over tot onafhankelijke accountantscontrole op kinderarbeid in de door haar verkochte producten.
Landmijnen Exploderende landmijnen zorgen jaarlijks voor heel veel slachtoffers. Na afloop van gewapende conflicten in Zuidoost-Azië, Zuid-Amerika en Afrika zijn er tienduizenden mijnen blijven liggen. Boeren en spelende kinderen verliezen ledematen of vinden de dood. De destructieve werking van landmijnen treft jaarlijks 26.000 burgers, die gedood of gewond raken. Tussen de 8000 en 10.000 van hen zijn kinderen. Vanwege het gevaar van deze mijnen is in 1997 door 150 landen, waaronder Nederland, een verdrag getekend dat het gebruik en produceren van landmijnen verbiedt. China, Cuba, Iran, Irak, Israël, Pakistan, Rusland, Singapore en de Verenigde Staten hebben nog niet ondertekend. Juist in deze landen zijn nog bedrijven actief die landmijnen produceren. De ING-groep steekt spaargeld en beleggingen van mensen in ons land in twee van die bedrijven: één uit Singapore en één de VS. De ING is met deze investeringen medeverantwoordelijk voor de vele duizenden slachtoffers. Een duidelijk voorbeeld van maatschappelijk zéér ónverantwoord ondernemen. Na acties heeft ook ING inmiddels beloofd haar beleid op dit punt te herzien.
Clusterbommen Met een actie tegen ABN-AMRO, dat via een Brits bedrijf het onderhoud van clusterbommen financierde, werd eveneens succes geboekt. Clusterbommen strooien boven de grond duizenden granaten uit en vernietigen alles en iedereen over een oppervlakte van enkele voetbalvelden. Tien tot dertig procent van deze granaten ontploft echter niet direct. In Kosovo en Afghanistan en recent ook in Irak komen nog altijd burgers om het leven doordat granaten na de strijd alsnog ontploffen. Bijvoorbeeld als boeren hun land bewerken of kinderen die speelgoed denken te vinden. Een delegatie van de SP onderhandelde met de leiding van ABN-AMRO, die besloot om zich terug te trekken uit deze handel. Ook hier speelden de handtekeningenacties op de stoep van bankfilialen in het hele land een doorslaggevende rol.
BON OM LID TE WORDEN Ik machtig de SP om per kwartaal onderstaand bedrag af te schrijven van mijn rekening. naam roepnaam
voorletters
Doe mee met het netwerk Solidair
m/v De SP vindt werk in vakbonden, bedrijven en instellingen
adres postcode
plaats
telefoon
geboortedatum
erg belangrijk. Met de acties rond 2 oktober vorig jaar hebben we weer kunnen zien hoeveel gewicht werkenden in de schaal kunnen leggen als ze massaal in beweging
rekeningnr.
komen.
Bij welk bedrijf of instelling werkt u?
De SP steunt vakbonden en werkenden die optreden tegen
Van welke vakbond bent u lid?
de afbraak van de sociale zekerheid, voor behoud van de werkgelegenheid, voor verbetering van de arbeidsomstan-
Solidair maart/april 2005
Ik wil ook graag als ROOD (jongeren in de SP)-lid ingeschreven worden (tot 28 jaar)
digheden, voor voldoende koopkracht en tegen (jeugd)-
Ja, ik wil deelnemen aan het netwerk Solidiar kwartaalbijdrage
datum
€ 3,40 (minimum)
werkloosheid.
€ 4,50
€ 6, –
€ 9,–
€ 12,–
anders €
,
handtekening
Om het werk van SP-leden in vakbonden, bedrijven en instellingen te ondersteunen bouwt de SP aan het netwerk Solidair, onder andere met een website. Via onze website www.solidair.sp.nl blijft u op de hoogte van de actuele
Opsturen in een envelop zonder postzegel aan SP, Antwoordnummer 30542, 3030 WB Rotterdam U kunt deze machtiging op elk moment stopzetten met een telefoontje aan de SP: (010) 243 55 40
ontwikkelingen. Ook kunt u zich daar aanmelden om mee te doen aan het netwerk. Dat kan ook door de bon hiernaast in te vullen.