πάροχο για το ποια προϊόντα έχουν έναν καλό συνδυασμό ποιότητας και τιμής. Παραλλήλως, έχει βάλει τις αλυσίδες των super market σε μια άτυπη ανταγωνιστική διαδικασία μείωσης τιμών. Συνεπώς, συνετελείται μια μείωση σε βασικά είδη και αυτό είναι ενθαρρυντικό. Σε κάθε περίπτωση, είναι γεγονός ότι υπάρχει μεγάλη αύξηση στις τιμές των προϊόντων,
Όμως η αποφασιστική στάση που δείχνουμε απέναντι στην πάταξη των φαινομένων αισχροκέρδειας είναι σίγουρα ένα μεγάλο βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Ας πάμε κύριε Βαρτζόπουλε στο άλλο μεγάλο θέμα, την Υγεία. Έχουμε προειδοποιήσεις
νέο κύμα κρουσμάτων covid. Τελικά έχουμε ξεμπερδέψει με
πανδημία, ή όχι; Ποιες είναι οι προβλέψεις σας; Ο χειμώνας που ακολουθεί προβλέπεται υγειονομικά ανεκτός, ωστόσο, χρειάζεται διαρκής επαγρύπνιση και ατομική προφύλαξη, ειδικώς σε χώρους με συγχρωτισμό καθώς ενεργά κρούσματα υπάρχουν. Παράλληλα, είναι σημαντικό να εμείνουμε στην εμβολιαστική προφύλαξη, καθώς αναπτύσσονται διαρκώς μεταλλάξεις. Είναι αναγκαία επίσης μια πιο συγκεκριμένη ενημέρωση των πολιτών από την Επιτροπή Εμβολιασμών με στοχοπροσήλωση στα χρονοδιαγράμματα
Συνέντευξη: Περικλής Βλάχος
Βουλευτής του ΚΚΕ στη Β' Θεσσαλονίκης Λεωνίδας Στολτίδης μιλάει στο SPEAKNEWS για την ακρίβεια και την ενεργειακή φτώχεια που καλούνται να αντιμετωπίσουν οι Έλληνες τον φετινό χειμώνα, χαρακτηρίζει ως “μπαλώματα” τα μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση, και αντιπαραβάλλει στις πολιτικές των κυβερνήσεων και της Ε.Ε. τις θέσεις του ΚΚΕ για εκμετάλλευση των τεράστιων σύγχρονων παραγωγικών δυνατοτήτων προς όφελος του λαού. Ακόμη σχολιάζει τα ελληνοτουρκικά, τον πόλεμο στην Ουκρανία, αλλά και τις ερχόμενες εκλογές και τα σενάρια κυβερνήσεων συνεργασίας. Κύριε Στολτίδη, μπαίνουμε σε έναν χειμώνα που προμηνύεται δύσκολος για τα νοικοκυριά, και όχι μόνο. Πως σχολιάζετε τα μέχρι τώρα μέτρα της κυβέρνησης, με τα επιδόματα που δίνονται και με κινήσεις όπως το καλάθι του νοικοκυριού. Η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού
του. Είναι ξεκάθαρο ότι μέσα από αυτά επιχειρείται για άλλη μια φορά ο ελληνικός λαός να συνηθίσει «στα ελάχιστα», μια λογική που διαπερνά και την πολιτική της ΕΕ μέσα και από την προώθηση των «ελάχιστων εγγυημένων παροχών». Να συνηθίσει ότι η ζωή του θα κινείται ανάμεσα σε επιδόματα, ανεργία, φτώχεια, λες και είναι φυσικά φαινόμενα. Σε αυτή τη στρατηγική συμφωνούν όλα τα αστικά κόμματα, με τις επιμέρους διαφορές τους και τις όποιες «κορόνες» κατά καιρούς εκτοξεύουν για αντιπολιτευτικούς λόγους.
Ποια μέτρα προτείνει το ΚΚΕ που θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν δραστικά την ακρίβεια, τόσο στην ενέργεια όσο και στα βασικά προϊόντα κατανάλωσης. Το ΚΚΕ πάντα έχει στην αιχμή της παρέμβασής του όλα τα λαϊκά προβλήματα: ακρίβεια, ανεργία, στέγαση, Υγεία, Παιδεία, πρόνοια κ.ά. Παλεύει στο σήμερα
ομίλων στο Χρηματιστήριο Ενέργειας. - Αξιοποίηση και των ΑΠΕ και της γεωθερμικής ενέργειας και των υδρογονανθράκων που δεν θα παραδίδονται όμως βορά στα κέρδη των ιδιωτών, αλλά θα είναι κοινωνική ιδιοκτησία. Για το ζήτημα της ακρίβειας, ως ελάχιστα μέτρα ανακούφισης, χρειάζεται: - Να αυξηθούν οι μισθοί και οι συντάξεις που έχουν καθηλωθεί για πολλά
χρόνια.
- Να καταργηθεί ο ΦΠΑ στα προϊόντα λαϊκής κατανάλωσης, αλλά και οι έμμεσοι φόροι στα καύσιμα.
- Να αποχωρήσει η χώρα από τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας που στην πραγματικότητα επιβαρύνουν τον λαό μας.
Σε κάθε περίπτωση, η πάλη για να έχει αποτέλεσμα πρέπει να συγκρούεται με την πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεων, που στο όνομα της «πράσινης ανάπτυξης» και του «Χρηματιστηρίου Ενέργειας» έχουν κάνει το βίο αβίωτο στα λαϊκά στρώματα. Η κυβέρνηση λέει ότι το κύμα της ακρίβειας οφείλεται στην άσχημη διεθνή συνθήκη με τον πόλεμο στην Ουκρανία, και ότι την ίδια κατάσταση αντιμετωπίζουν όλες οι ευρωπαϊκές χώρες. Δεν είναι αλήθεια αυτό; Να ξεκαθαρίσουμε ότι η ακρίβεια δεν είναι
την αιτία. Πρωταρχικό ρόλο παίζει η οικονομία και οι νόμοι της που είτε μέσα
Χρηματιστήριο Ενέργειας είτε από
Μάλιστα, συνοδεύονται πάντα από την υπόμνηση ότι «τόσο μπορεί να δώσει το κράτος». Την ίδια δικαιολογία ακούμε συνεχώς -με όλες τις κυβερνήσεις που έχουν περάσει, όπως και τη σημερινή– για τις αντοχές της οικονομίας. Αντίθετα, δεν υπάρχει κάποια δυσκολία όταν πρόκειται για την ενίσχυση επιχειρηματικών ομίλων μέσα από διάφορα χρηματοδοτικά εργαλεία, όπως «αναπτυξιακούς νόμους», Ταμείο ανάκαμψης, φοροαπαλλαγές, κ.ά. Δείτε για παράδειγμα την επιδότηση που δίνεται
λαού. Για το ζήτημα της Ενέργειας, απαιτείται σήμερα: - Άμεση αξιοποίηση όλων των εγχώριων πηγών Ενέργειας, όπως είναι ο λιγνίτης και άλλα που διαθέτει η χώρα μας, χωρίς τις επιβαρύνσεις του εμπορίου ρύπων. - Επέκταση των μεγάλων υδροηλεκτρικών σταθμών, με γνώμονα τις κοινωνικές ανάγκες και όχι τα κέρδη των
κινείται
δυνατό κέρδος. Πρόσφατα, σύμφωνα
ρεπορτάζ των «Financial Times», πάνω από 30 πλοία φορτωμένα με LNG βρίσκονταν «αρόδο» ανοιχτά της Ιβηρικής Χερσονήσου, αναμένοντας να ανέβει η τιμή του LNG – που είχε πέσει – ώστε να ξεφορτώσουν. Από την άλλη, αυτό το παράδειγμα δείχνει και πόσο υποκριτική είναι η όποια
ροές. Θα μπορούσα να αναφέρω τα εξής: α. Η εμπειρία πλέον και η λογική μας δίδαξαν ότι τα σύνορά μας πρέπει να φυλάσσονται με κάθε σοβαρότητα. Η επέκταση του φράκτη στον Έβρο θα λύσει ένα μεγάλο μέρος του προβλήματος στα χερσαία σύνορα. Παράλληλα χρειάζεται συνεχής υποστήριξη του μηχανισμού ελέγχου των θαλασσίων και χερσαίων συνόρων, β. Η ενίσχυση της επιχειρησιακής ικανότητας των υπηρεσιών υποδοχής και ταυτοποίησης, καθώς και της υπηρεσίας ασύλου, γ. αποτελεσματική πολιτική ένταξης που να επιτρέπει στους δικαιούχους διεθνούς προστασίας να έχουν
πρόσβαση στην εκμάθηση ελληνικής γλώσσας, στην επαγγελματική κατάρτιση και άμεση πρόσβαση στην αγορά εργασίας. Τα παιδιά προσφύγων πρέπει να χαίρουν ανεμπόδιστα την ελληνική παιδεία, δ. πρέπει τα κράτη μέλη της Ε.Ε να διαμορφώσουν από κοινού μία στρατηγική επιστροφής για όσους δεν δικαιούνται διεθνή προστασία. Τέλος και πολύ βασικό, πρέπει η Τουρκία να καταδικαστεί μέσω των διεθνών μηχανισμών, για την εκμετάλλευση της ανθρώπινης δυστυχίας, για την καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τον υβριδικό πόλεμο που τελεί εις βάρος της χώρας μας.
Θεωρείτε ότι καταλαβαίνουν πια οι Ευρωπαίοι εταίροι μας τον ρόλο της Τουρκίας στο μεταναστευτικό; Θα μπορούσε να κατηγορήσει κανείς την Ε.Ε. ότι αποφεύγει να αναμετρηθεί με το πρόβλημα, και έχει “πετάξει το μπαλάκι” στην Ελλάδα; Θεωρώ ότι η Ευρωπαίοι εταίροι μας καταλαβαίνουν τον ρόλο της Τουρκίας για τις μεταναστευτικές ροές ειδικά μετά τα γεγονότα του Μαρτίου 2020. Δεν αποφεύγουν να αναμετρηθούν με το πρόβλημα ούτε έχουν «πετάξει το μπαλάκι» στην
Ρωσία για πάντα, σίγουρα δεν φανταζόταν ότι 45 μέρες μετά θα αναγκαζόταν να βάλει τον Υπουργό Άμυνας και τον στρατηγό επικεφαλής του θεάτρου επιχειρήσεων, να ανεβάσουν μια παράσταση –επιπέδου ερασιτεχνικού θιάσου–όπου ο ένας θα εισηγείται την αποχώρηση από την περιοχή και ο άλλος με περισπούδαστο ύφος θα κάνει δεκτή τη εισήγηση!!! Ουσιαστικά όμως όσο και αν πολιτικά η συγκεκριμένη απόφαση ήταν επιεικώς οδυνηρή, στρατιωτικά ήταν μονόδρομος. Ένα «βαρύ» σε τεθωρακισμένα και πυροβολικό Σώμα Στρατού όπως το Ρωσικό στην Χερσώνα, με 40.000 άντρες έχει τεράστιες ανάγκες εφοδιασμού –ειδικά αν εμπλέκεται σε μάχη υψηλής έντασης και καταναλώνει χιλιάδες τόνους πυρομαχικών, καυσίμων και τροφίμων κάθε μέρα. Η γεωγραφία όμως είναι αμείλικτη και όταν μεταξύ του στρατού που πολεμάει και των σημείων εφοδιασμού, μεσολαβεί ένα ποτάμι με μια γέφυρα και μερικά ferry τα οποία βάλλονται ασταμάτητα, τότε απλά ο θέσεις τους κρίνονται μη διατηρήσιμες. Καθώς στην πόλη της Χερσώνας υψώνεται και πάλι η Ουκρανική σημαία το ενδιαφέρον πια μετατοπίζεται στην επόμενη μέρα των εξελίξεων. Θεωρητικά η υποχώρηση ανατολικά του Δνείπερου δίνει μια πίστωση χρόνου στον Ρωσικό στρατό να αναδιοργανώσει τις μονάδες του και να αναπληρώσει τις απώλειες σε προσωπικό και υλικό.
πολλαπλές γραμμές άμυνας επιτρέπουν στους Ρώσους να ελπίζουν για μια ανάπαυλα. Ή μήπως δεν είναι έτσι; Αν και οι Ουκρανοί δεν φαίνεται να έχουν την δυνατότητα βίαιης διάβασης ποταμού, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η κατάληψη της Χερσώνας «απελευθερώνει» μια εξαιρετικά ισχυρή, εμπειροπόλεμη και το κυριότερο ταχυκίνητη δύναμη του στρατού τους που μπορεί άμεσα να αναπτυχθεί σε οποιοδήποτε μέτωπο. Οι Ουκρανοί έχουν πια την πρωτοβουλία και οι Ρώσοι το ξέρουν. Μπορούν πια να επιβάλουν το επιχειρησιακό tempo και να χτυπάνε κατά το δοκούν σε όλο το μήκος και το πλάτος της ζώνης επιχειρήσεων. Την ίδια ώρα όμως οι Ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις εξαρτώνται σχεδόν αποκλειστικά από την βοήθεια που ρέει από την Δύση προς το μέτωπο. Οπλισμός, πυρομαχικά, φαρμακευτικό υλικό, ακόμα και ο χειμερινός ρουχισμός εν όψη χειμώνα, προέρχεται σε όλο και μεγαλύτερο ποσοστό από Ευρώπη και ΗΠΑ. Ένα φυσικό σύνορο όπως ο Δνείπερος αλλά και μια –έστω προσωρινή– παύση των επιχειρήσεων, ίσως δημιουργήσει τον πειρασμό σε κάποιες Δυτικές κυβερνήσεις να προσεγγίσουν διακριτικά (ή και να πιέσουν) τόσο την Ρωσική, όσο και την Ουκρανική πλευρά προκειμένου να καθίσουν και πάλι στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Αν και η κοινή γνώμη στις περισσότερες χώρες της Δύσης παραμένει υπέρ της Ουκρανίας, δεν παύουν να υφίστανται τα αποτελέσματα από την εκτόξευση των τιμών στην ενέργεια και τον πληθωρισμό που ροκανίζει τα εισοδήματα. Δεν είναι λίγοι οι αναλυτές διεθνώς που προβλέπουν ότι η τελευταία νίκη των Ουκρανικών όπλων ίσως να αποτελέσει θρυαλλίδα εξελίξεων που θα οδηγήσει –τουλάχιστον– σε κάποια μορφή ανακωχής. Εξάλλου η έλευση του χειμώνα είναι δεδομένο ότι θα επιβάλει περιορισμούς στην διεξαγωγή επιχειρήσεων και στις 2 πλευρές και εκ των πράγματων θα
βαια στους
ήδη από την ανεξαρτησία της Κύπρου, αλλά την κατέστησε εφικτή: α) η απόσυρση της ελληνικής Μεραρχίας από την Κύπρο από την Δικτατορία (1967), β) το άφρον πραξικόπημα του 1974 και η αδελφοκτόνα σύγκρουση, γ) η ανοχή ή συμμετοχή καποιων στους συνωμοτικούς σχεδιασμούς “συμμάχων”, και δ) η ανοχή μας απέναντι στις ατελέσφορες “διακοινοτικές” συνομιλίες επί 45 χρόνια, ενώ συνεχιζόταν η κατοχή των Τούρκων και ο εποικισμός! 2. Η κλιμάκωση των τουρκικών διεκδικήσεων και παρανομιών στο Αιγαίο και στην Αν. Μεσόγειο, οφείλεται στην μη έγκαιρη θεσμοθέτηση και αξιοποίηση των δικαιωμάτων που χορηγεί το Δίκαιο της Θάλασσας στη χώρα μας, λόγω της μεγάλης ακτογραμμής της (15.500 χλμ.), των νησιών της και της αρχιπελαγικής δομής του Αιγαίου, που είναι το αρχαιότερο Αρχιπέλαγος και το μοναδικό της Ευρώπης. Υπογράψαμε το 1982 την νέα Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, την επικυρώσαμε μόλις το 1995 και 27 χρόνια αργότερα δεν έχουμε εφαρμόσει πλήρως τις διατάξεις της, που μας ευνοούν σημαντικά: 12 ν.μ. Αιγιαλίτιδας ζώνης παντού, πρόσθετα 12 ν.μ. Συνορεύουσας ζώνης, ευθείες γραμμές βάσης για την αφετηρία μέτρησης των θαλασσίων ζωνών μας, 200 ν.μ. Αποκλειστικής Οικονομικής ζώνης (ΑΟΖ), αντίστοιχη Υφαλοκρηπίδα στο βυθό και το υπέδαφος, και βέβαια εξερευνηση όλων αυτών των περιοχών βυθού-υπεδάφους για εντοπισμό υδρογονανθράκων αλλά και εκμετάλλευση του αλιευτικού
αντίστοιχες περιοχές, οι οποίες πιθανώς προσδιορίστηκαν μόνο ενδεικτικά σε χάρτες... Το πρόβλημα είναι ότι, από το 1976 (Πρακτικό της Βέρνης) μέχρι το 1981 (άνοδος του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία) είχαν διεξαχθεί απ' ευθείας διαπραγματεύσεις Ελλάδος-Τουρκίας για την οριοθέτηση της Υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου, οι οποίες απέβησαν άκαρπες. Χωρίς αποτέλεσμα ήταν και η μονομερής προσφυγή της Ελλάδος στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης (1976, 1978) με απόλυτη ευθύνη της Τουρκίας, που αρνήθηκε να δεχθεί την δικαστική επίλυση της οριοθέτησης και την αρμοδιότητα του Δικαστηρίου. Ανάλογα άκαρπη ήταν και η τύχη των λεγόμενων “διερευνητικών επαφών” Ελλάδος- Τουρκίας που έγιναν από το 2002 ως το 2016, σε εκτέλεση σύστασης του τελικού ανακοινωθέντος της Ευρωπαϊκής Διάσκεψης Κορυφής στο Ελσίνκι, τον Δεκέμβριο 1999. Το ίδιο συνέβη και με τους 3-4 γύρους διερευνητικών επί της κυβέρνησης Κυριάκου Μητσοτάκη, ως τον τελευταίο, 22 Φεβρουαρίου 2022. Όλα αυτά τα χρόνια η Ελλάδα παρέ-
μεινε με ελάχιστα θαλάσσια δικαιώματα: 6 ν.μ. Αιγιαλίτιδας παντού, χωρίς ΑΟΖ, χωρίς Συνορεύουσα ζώνη, χωρίς ευθείες γραμμές βάσης, και χωρίς να εξερευνήσει την Υφαλοκρηπίδα της. Για να μην “προκαλέσει” την Τουρκία που απειλούσε με πόλεμο(casus belli) . Ευτυχώς, με δραματική καθυστέρηση βέβαια, τον Ιούνιο του 2020 (κυρώθηκε 29-5-21) συνήφθη Ελληνο-Ιταλική συμφωνία οριοθέτησης ΑΟΖ στο Ιόνιο, (σχεδόν στα ίδια όρια με την ανάλογη συμφωνία του 1977 που αφορούσε οριοθέτηση Υφαλοκρηπίδας στο Ιόνιο, και ίσχυε από το 1980) και ταυτόχρονα αυξήθηκε η Αιγιαλίτιδα της χώρας μας στο Ιόνιο στα 12 ν.μ. Επίσης, δύο μήνες αργότερα (Αύγουστο 2020) συνήφθη Ελληνο-Αιγυπτιακή συμφωνία, μερικής μόνο (από τον 26ο έως τον 28ο μεσημβρινό) οριοθέτησης της ΑΟΖ των δύο χωρών, που αρχίζει βορείως από την Ρόδο και φθάνει διά της Κρήτης Νοτίως μέχρι τις Αιγυπτιακές ακτές, και, τμήματα των καθοριζομένων περιοχών ΑΟΖ επικαλύπτονται με τμήματα της παράνομης Τουρκολιβυκής ΑΟΖ, που καθορίσθηκε τον Νοέμβριο 2019, μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης. Συνεπώς με τις ατέρμονες συνομιλίες, επί δεκαετίες, η Ελλάδα επιδεικνύ-
οντας “αυτοσυγκράτηση” και “ψυχραιμία”, δεν οριστικοποιούσε τα θαλάσσια σύνορα και την κυριαρχία της και άφηνε στην Τουρκία την πρωτοβουλία των κινήσεων!
Η οποία, βέβαια, από το 1964 είχε θεσπίσει Αιγιαλίτιδα 12 ν.μ. στη Μαύρη Θάλασσα και στις νότιες Μεσογειακές ακτές της! Και επιβράβευσε (!) την χώρα μας με την υπογραφή, το 2019, του Τουρκολιβυκού μνημονίου που παρακάμπτει την ΑΟΖ και την εν δυνάμει Αιγιαλίτιδα της Ρόδου, της Καρπάθου, της Κάσου, του συμπλέγματος του Καστελλόριζου και της Ανατ. Κρήτης! Που βέβαια κανείς δεν αναγνωρίζει στην διεθνή κοινότητα, αλλά δίνει το πρόσχημα στην Τουρκία και στην προσωρινή εξουσία της Δυτικής Λιβύης να προχωρούν (Οκτώβριο 2022) σε νέα συμφωνία ερευνών και γεωτρήσεων στις περιοχές του παράνομου μνημονίου του 2019! ■
* Διεθνολόγος, Μον. Λέκτωρ Νομικής ΑΠΘ, Τομεάρχης Διαπεριφερειακών Συνεργασιών, πρ. Πρόεδρος Περιφερειακού. Συμβουλόυ Κεντρικής Μακεδονίας, πρ. Αντιδήμαρχος Αρχιτεκτονικού Θεσσαλονίκης, πρ. Επικεφαλής Εναλλακτικής Έδρας Οργανισμού Ανασυγκρότησης Ν.Α. Ευρώπης
θα παρουσιάζει την εκπομπή για το mundial από τον ANT1 Plus, μοιράζεται τις αναμνήσεις του από παλιότερες διοργανώσεις και εξηγεί γιατί η φετινή διοργάνωση θα είναι διαφορετική από τις άλλες.
Ακολούθησαν άλλα
Βουλγαρία, όμως το «μικρόβιο» είχε ήδη μπει μέσα μου. Δε γινόταν να
από
έστω κι αν το ματς διεξαγόταν ξημερώματα, το παιχνίδι με τη Νιγηρία. Πάλι ήττα. Χαλάλι το ξενύχτι όμως. Βλέπετε, ήταν καλοκαίρι και την επόμενη μέρα δεν είχα σχολείο. Αυτό ήταν. Κάθε τέσσερα χρόνια περίμενα καρτερικά αυτό το μεγάλο ραντεβού.
μπαλκόνι. Φέτος, το Μουντιάλ θα είναι στον υπολογιστή όσο δουλεύετε, στο κινητό όσο θα περιμένετε το παιδί σας από το φροντιστήριο και το βράδυ στην τηλεόραση μπροστά στο χριστουγεννιάτικο δέντρο. Διαφορετικό, αλλά εξίσου ωραίο. Ετοιμαστείτε για τη μεγαλύτερη ποδοσφαιρική
Σαράντος εδώ και
σεζόν μας παρουσιάζει
ελληνική εκδοχή του αμερικάνικου ονείρου. Σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί στο εκρηκτικό έργο του Ντέιβιντ Μάμετ «Αμερικάνικος Βούβαλος», ένα έργο που όπως λέει ο ίδιος, μιλάει «για την αναζήτηση της επιτυχίας και την απατηλή ματαιότητα του αμερικάνικου ονείρου, μιλά και για τη φιλία και τους άγραφους νόμους της «κανονικότητας» ανάμεσα στον σκληρό κόσμο τριών ανδρών όπου απαγορεύεται κάθε ανθρώπινο συναίσθημα. Μια ηθική και μια φιλοσοφία ανάλογη της ηθικής και των ηθών των επιχειρησιακών συναλλαγών, όπου το κέρδος είναι η απόλυτη προτεραιότητα και το μέτρο της επιτυχίας. Όμως οι ήρωες του Βούβαλου έχουν αλήθεια μέσα τους και παρά το πρώτο τους επίπεδο που σχετίζεται με την αγωνία για χρήμα -που ταυτίζεται στη φιλοσοφία και της δική μας καπιταλιστικής «ευρωπαϊκής»
την απόγνωση να ξεχειλίζει, βλέπουν τις σχέσεις τους να δοκιμάζονται, με τον πιο αδύναμο να γίνεται το εξιλαστήριο θύμα. Όλη η πλοκή εκτυλίσσεται σ’ ένα παλιατζίδικο. Οι τρεις ήρωες ξεχασμένοι από την κοινωνία, όπως και τα ξεχασμένα αντικείμενα του παλαιοπωλείου, εγκλωβισμένοι στον μικρόκοσμο του εύκολου κέρδους και στην επιχειρηματική «ηθική» αποτελούν τον ορισμό της διάψευσης του αμερικανικού ονείρου. O «Αμερικάνικος Βούβαλος», νομίζω ότι είναι ο ορισμός του έργου για το αμερικάνικο όνειρο... Έτσι είναι, ακριβώς μ’ αυτό ασχολείται ο Ντέιβιντ Μάμετ. Πρόκειται για ένα βραβευμένο έργο που γράφτηκε το 1975 αλλά παίζεται σε όλες τις σκηνές του κόσμου εδώ και τουλάχιστον 50 χρόνια. Τον ρόλο μου έχουν υποβληθεί τεράστιοι ηθοποιοί, όπως ο Αλ Πατσίνο. Αλλά δεν είναι μόνο για το αμερικάνικο όνειρο,
και μέρη διαλογικά όπου αισθανόμαστε ότι είναι και
πικρή κωμωδία. Και βλέπουμε και την απήχηση που έχει σε όλη αυτήν την περιοδεία που κάνουμε σε διάφορες πόλεις. Θα περίμενε κανείς με όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν και με την εμπειρία που συσσωρεύτηκε, η αντιμετώπιση όλων αυτών των προβλημάτων να αποτελούσε μια κοινοτοπία. Αλλά φαίνεται πως τα προβλήματα... εκσυγχρονίζονται. Τελικά τα θέματα στην ουσία τους παραμένουν ίδια και αυτό, φαντάζομαι, ότι το λέει και η επιτυχία του έργου που παίζεται τόσο καιρό. Το πώς θα βρω λεφτά και με ποιον τρόπο στην ουσία τους είναι θέματα και καταστάσεις που παραμένουν τα ίδια ακριβώς Δεν έχει αλλάξει τίποτα, ίσα-ίσα έχουν γίνει χειρότερα τα πράγματα από τότε. Το έργο παίρνει την απαρχή του οικονομικού θαύματος της Αμερικής, εκεί είδαμε πρώτη φορά τους γιάπηδες και αυτούς που κάνουν επενδύσεις - αυτά σατιρίζει το έργο. Την επιχειρηματική
πολέμους που είναι αποτελέσματα αυτής της οικονομικής διαμάχης ανάμεσα σε χώρες, δείχνει όλο αυτό το ζήτημα ιδιαίτερα επίκαιρο.
Έχει, όμως, και μια αισιοδοξία το έργο... Το έργο επιλέγει τον άνθρωπο ή καλύτερα, αν θέλετε, την αντίσταση του ανθρώπου σε όλα αυτά που περιγράψαμε. Τελικά, το μήνυμα που μένει είναι μάλλον αισιόδοξο, γιατί θίγει πάρα πολλά ζητήματα: την ανθρώπινη φιλία, την αγάπη, αλλά και την προδοσία για το κυνήγι για χρήμα και για επιτυχία... Οι θεατές πώς το αντιμετωπίζουν το έργο, κάνουν τις δικές τους αναγωγές; Για εμάς είναι πάρα πολύ ωραίο και το χαιρόμαστε πάρα πολύ που το παίζουμε και βλέπουμε τις αντιδράσεις του κόσμου. Ναι, ο καθένας κάνει τις δικές του αναγωγές σε όλα αυτά που βιώνουμε στην Ελλάδα. Έτσι ένα καθαρά αμερικάνικο έργο μπορεί και να είναι ακραιφνώς ελληνικό: τα προβλήματα αυτά είναι κοινός τόπος, μιας και η κοινωνία μας είναι παγκοσμιοποιημένη. Έτσι, με έναν τρόπο, παρόλο που οι ήρωες έχουνε ξένα ονόματα νομίζουμε ότι είναι Έλληνες! Βοηθάει, βέβαια,
μνημόνια, τους
στο Σαρμ Ελ Σέιχ της Αιγύπτου σηματοδοτεί την πρώτη διάσκεψη για το κλίμα μετά την εισβολή στην Ουκρανία. Η 27η Διάσκεψη των Μερών της Σύμβασης Πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγή - Conference of the Parties - COP27 - θα βασιστεί στα αποτελέσματα της COP26 για να αποφασίσει δράσεις σε μια σειρά θεμάτων κρίσιμων για την αντιμετώπιση της κλιματικής έκτακτης ανάγκης. Από την επείγουσα μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, την ανθεκτικότητα και προσαρμογή στις αναπόφευκτες επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, για την τήρηση των δεσμεύσεων για χρηματοδότηση της δράσης για το κλίμα στις αναπτυσσόμενες χώρες. Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία μπορεί να θεωρηθεί ενεργειακός πόλεμος, ο οποίος έχει επηρεάσει δραματικά το ενεργειακό τοπίο της Ευρώπης. Στο πλαίσιο αυτό, είναι σημαντικό όχι μόνο το γεγονός ότι οι ενεργειακές υποδομές δέχθηκαν άμεση επίθεση αλλά και ότι ο ενεργειακός εφοδιασμός χρησιμοποιείται ως μέσω πίεσης για την εξυπηρέ
βρισκόταν σε διαδικασία ανάκαμψης από την αναταραχή που προκλήθηκε από την πανδημία του Covid-19, τόσο στην αγορά ενέργειας όσο και στις παγκόσμιες αλυσίδες εφοδιασμού. Μετά και την εισβολή, η COP27 καλείται να δώσει απαντήσεις και στα ερωτήματα που προκύπτουν από τις επιπτώσεις της νέας ενεργειακής πραγματικότητας η οποία χαρακτηρίζεται από την ενεργειακή ανεπάρκεια αλλά και από την ανάγκη εξεύρεσης αποτελεσματικών λύσεων τόσο σε πολιτικό όσο και σε επίπεδο ενεργειακής ασφάλειας. Η αύξηση των πηγών ανανεώσιμης ενέργειας μέσω στοχευμένων επενδύσεων αποτελεί κομβική λύση στις τρέχουσες προκλήσεις καθώς οι πολιτικές ηγεσίες σε όλο τον κόσμο κατανοούν ότι η διαιώνιση ενός ενεργειακού συστήματος με πυρήνα τα ορυκτά καύσιμα, δεν μπορεί να αποτελέσει βιώσιμη απάντηση σε αυτή τη νέα κατάσταση. Συμβολικά, ο τόπος διεξαγωγής αυτής της παγκόσμιας διάσκεψης είναι η Αφρική, η οποία πρόκειται να εξελιχθεί σε σημαίνοντα παράγοντα στην παραγωγή ΑΠΕ. Ωστόσο, το υδρογόνο ως φορέας ενέργειας είναι απαραίτητο για να διευκολύνει την αποθήκευση και
τερη σύνδεση της ηπείρου με την Ευρώπη, θα είναι ένα από τα βασικά καθήκοντα αυτής της διάσκεψης. Αυτή είναι μια ευκαιρία για την Ευρώπη να εγκαταλείψει το αποικιακό παρελθόν της και να δημιουργήσει δίκαιες και ισότιμες εμπορικές οδούς με τις αφρικανικές χώρες και μια ευκαιρία για αυτές τις χώρες να χρησιμοποιήσουν τους άφθονους ανανεώσιμους πόρους τους για να απελευθερώσουν τις δικές τους οικονομίες και να γίνουν αυτάρκεις εξαγωγείς ενέργειας σε αυτή τη νέα ενεργειακή επανάσταση». Η Ελλάδα μπορεί να διαδραματίσει σημαίνοντα ρόλο με τις άπλετες ΑΠΕ να της προσδίδουν συγκριτικό πλεονέκτημα σε σχέση με άλλες χώρες ως προς την παραγωγή πράσινου υδρογόνου. Επιπλέον και λόγω της γεωστρατηγικής θέσης της χώρας, μελλοντικά θα μπορούσε να εξελιχτεί σε ενεργειακό κόμβο για την εισαγωγή πράσινου υδρογόνου από χώρες της Βόρειας Αφρικής και την Μέση Ανατολή (MENA - Region). Αυτή η προοπτική ήδη έχει υπογραμμιστεί από τον Πρωθυπουργό της Ελλάδος σε πρόσφατες δηλώσεις
του κοπαδιού, ο Mr. Blue, που ειδικά φέτος έχει αναλάβει ένα δύσκολο και απαιτητικό ρόλο, να ενημερώσει όλους για το κοπάδι του αλλά και πόσο μεγάλη ανάγκη έχουν τη βοήθεια και την υποστήριξη των ανθρώπων για να μπορέσουν να επιβιώσουν. Στην πραγματικότητα, ο Mr. Blue είναι μια όμορφη Νανοχήνα που πρωταγωνιστεί στο νέο animated video με τίτλο: «Τα ταξίδια του Mr. Blue: από τον Αρκτικό κύκλο ως τη Μεσόγειο». Το animated video έχει ελληνικούς υπότιτλους και υλοποιήθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος LIFE LWfG CLIMATE (www. youtube.com/watch?v=RrqGo9XYMvg). Πρόκειται για μια πολύ ενδιαφέρουσα και ευχάριστη παραγωγή που προσπαθεί να ευαισθητοποιήσει μικρούς και μεγάλους για την προστασία της Νανοχήνας. Αυτός ήταν εξάλλου και ο σκοπός, η ευαισθητοποίηση
μνη Κερκίνη αλλά και σε άλλες περιοχές της βόρειας Ελλάδας. Γιατί συγκεκριμένα τη Νανόχηνα; Η Νανόχηνα (Anser erythropus), όπως εξηγεί η συντονίστρια επικοινωνίας & ενημέρωσης της ΕΟΕ Ρούλα Τρίγκου, αποτελεί ένα από τα πιο απειλούμενα υδρόβια πουλιά της Ευρώπης και η Ελλάδα φέρει μεγάλη ευθύνη για την προστασία της καθώς διαχειμάζει στους υγρότοπους της βόρειας Ελλάδας. «Το σύνολο του πληθυσμού της Νανόχηνας στην Ευρώπη», υπογραμμίζει η κ. Τρίγκου, «διαχειμάζει κυρίως στην λίμνη Κερκίνη και στο Δέλτα του Έβρου αλλά και στην λίμνη Ισμαρίδα, στο Δέλτα του Νέστου και στη λίμνη Βόλβη. Θέλουμε λοιπόν, να δημιουργήσουμε ομάδες ανθρώπων που θα επισκέπτονται τις περιοχές αυτές και θα καταγράφουν τον πληθυσμό της Νανόχηνας και άλλων υδρόβιων πουλιών την περίοδο που διαχειμάζουν. Η Νανόχηνα αποτελεί προστατευόμενο είδος και άρα δεν είναι θηρεύσιμο. Ωστόσο, παρουσιάζει εξαιρετική ομοιότητα με την
μεταξύ τους. Δυστυχώς, η ομοιότητα της Νανόχηνας τόσο με την Ασπρομέτωπη χήνα, όσο και με άλλα είδη γκρίζων χηνών, μπορεί να οδηγήσει σε λάθος θανάτωση και λαθροθηρία. Η καταγραφή και παρακολούθηση μεγάλων κοπαδιών χηνών, ώστε να αναγνωριστούν ανάμεσά τους τα ελάχιστα άτομα Νανόχηνας υπήρξε μια μεγάλη πρόκληση που τα στελέχη και οι εθελοντές της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρείας αντιμετωπίζουν απαιτώντας μεγάλες δόσεις υπομονής, γερού χειμερινού εξοπλισμού, λίγη τύχη και καλή παρέα. Οι Νανόχηνες περνούν στην Ελλάδα το 40% του ετήσιου κύκλου ζωής τους Προς το σκοπό αυτό ένα νέο, φιλόδοξο Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα LIFE φέρνει κοντά εννιά οργανώσεις και
προγραμμάτων LIFE μέσω των οποίων κατέστη εφικτή η ανάσχεση της δραματικής μείωσης του πληθυσμού της Νανόχηνας που ισορροπεί στο χείλος της εξαφάνισης. Σκοπός του Προγράμματος είναι η προστασία και σταδιακή αύξηση του πληθυσμού της Νανόχηνας που σήμερα εκτιμάται σε μόλις 30-35 ζευγάρια σε αναπαραγωγική ηλικία. Η ανάγκη να αυξηθεί ο πληθυσμός του είδους είναι κάτι παραπάνω από επιτακτική, καθώς οι Νανόνηχες στην Ε.Ε. δεν κινδυνεύουν πλέον μόνο από παράγοντες όπως η απώλεια ενδιαιτημάτων και η ανθρωπογενής όχληση (όπως το κυνήγι και η γεωργία) αλλά και από την κλιματική αλλαγή. Γι’αυτόν τον λόγο, ένας από τους κύριους στόχους του νέου προγράμματος LIFE είναι η επίτευξη μίας μέσης αύξησης του ευρωπαϊκού πληθυσμού της Νανόχηνας κατά 5% ετησίως, μέσω της υλοποίησης συντονισμένων δράσεων για την προστασία των εντός της Ευρωπαϊκής επικράτειας ενδιαιτημάτων αναπαραγωγής, διαχείμασης και ξεκούρασης
