3 minute read
Piëdestal Carnavalaalstkoentje
from CHIPKA februari 2021
by Stad Aalst
Koen ‘Carnavalaalstkoentje’ De Vogelaere
De carnavalsmicrobe is een hardnekkig beestje. Geen vaccin tegen opgewassen. Vraag dat maar aan Koen De Vogelaere (45). Al op 8-jarige lee ijd verhuisde hij van Aalst naar Brugge, maar zijn fascinatie voor ons uitbundige volksfeest bleef intact. Onder de naam ‘Carnavalaalstkoentje’ startte hij in 2010 met een eigen carnavalsblog. “Een hobby”, zo noemt hij de blog vandaag nog steeds bescheiden. Maar dan wel één die hem ondertussen tot een begrip maakte in de Aalsterse carnavalswereld.
Twee tot drie keer per week zakt Koen naar Aalst af voor zijn blog. Met de trein nog wel, want door een ernstige polsaandoening is autorijden onmogelijk geworden. Maar zelfs dat stopt de Brugse Aalstenaar niet af om verslag uit te brengen over alles wat gonst in carnavalsmiddens. Al gonst het daar nu heel wat minder dan normaal deze tijd van het jaar…
Sociaal weefsel bedreigd
“Het moreel staat bij veel carnavalsgroepen op een laag pitje, al voel ik wel dat daar verandering in komt”, vertelt Koen. “Er is opnieuw perspectief, er wordt stilaan aan editie 2022 gedacht. Maar financieel is het voor hen een heel zwaar jaar geweest. Deze situatie mag geen 2 jaren duren, anders gaat het sociale weefsel kapot. En dan mogen we nog van geluk spreken dat we in 2020 nog Carnaval hadden, in tegenstelling tot in Halle bijvoorbeeld.”
Fier klein manneke
Het respect tussen Koen en de carnavalisten is wederzijds. Al een aantal keer werd hij vereeuwigd met een isomokop op een praalwagen en sinds enkele jaren is Koen peter van carnavalsgroep ‘Lekken en Plekken’. Ook het kostuum dat hij draagt op onze fotoshoot, kwam er uit erkentelijkheid: de opvallende hoed uit foam kreeg hij cadeau van de Nederlandse designer Marion Hoop en zijn kostuum is van de hand van het Aalsterse Atelier Sandy. “Ik probeer echt tussen de carnavalisten te staan. Zo is het ook begonnen. Ik ging naar de basisschool in de Sint-Annawijk. In de carnavalsperiode brachten we al eens een bezoek aan de Couverture, de voormalige carnavalswerkhallen. Dat maakte zo’n indruk dat ik regelmatig terugkeerde. De carnavalisten begonnen me te kennen en kwamen al eens bij mij te rade: “zeg manneke, weet jij waar de wagen van ‘Sjik’ staat?” En dan was ik fier dat ik hen dat kon aanwijzen (lacht).”
Aanvullend werken
Tijdens Carnaval logeerde ik telkens bij mijn grootouders en later, in mijn tienerjaren, nam ik regelmatig zelf de trein naar de werkhallen. Op den duur ken je veel mensen in het carnavalsmilieu en verschillende carnavalisten moedigden me aan: “Waarom doe je daar niets mee?” In mei 2010 startte ik dan mijn blog op. Ondertussen volgde een tweede blog met een overzicht van alle vaste carnavalsgroepen van 2000 tot nu, een Facebookpagina en een carnavalsagenda waarop je alle activiteiten, eetfestijnen, bals en dergelijke vindt. Ik kan gelukkig rekenen op de vaste medewerking van Silke Hermans en fotograaf Patrick De Boeck. Tijdens de zondagsstoet komen daar nog extra fotografen bij. Ik deel ook info met Sören Delclef van de website ‘Ajoinpedia’ en met DigitaleRegioAalst (D.R.A.). Zo vullen we mekaar aan.”
Correcte spelling
Of de carnavalsmicrobe ook besmettelijk is binnen het gezin? “Niet echt”, zegt Koen. “Mijn vrouw hee haar eigen hobby’s en de interesse van mijn kinderen is beperkt. Zelf ga ik elk jaar naar de Carnavalsacademie (in de Academie voor Podiumkunsten, red.) en ik volg met plezier de lessen ‘Oilsjters’ van Jan Louies. De spelling van het Aalsterse dialect op mijn blog moet juist zijn, dat kan gevoelig liggen. In de loop der jaren merk ik dat Aalst Carnaval veel professioneler geworden is. Duurder ook, maar mede dankzij de opleidingen aan de academie beginnen meer groepen weer dingen zelf te produceren en te recycleren, in plaats van alles uit te besteden. Natuurlijk is het nu noodzakelijk dat de jeugd hierbij betrokken wordt. Hun opvolging en engagement zal Aalst Carnaval hard nodig hebben.”
