Reportage Carnaval in Lakendal

1212 Marie-Rose (88) zet ‘Oilsjteneers zemmen’ in. Het nummer van Prins Jean-Paul uit 1967, het allereerste carnavalsnummer op plaat, roept warme herinneringen op. “Aalst Carnaval, dat was drie dagen lachen, zeveren en plezier maken.” Een maand geleden nam ze samen met haar man Pierre haar intrek in WZC Lakendal. Het woonzorgcentrum is één van de 13 locaties waar het Feestcomité - dit jaar ook al een fiere honderdjarige - ook deze carnavalsperiode een nobele traditie verderzet. “De mensen tellen al van ’s morgensvroeg af naar ons bezoek.”

“We hebben ons vroeger tóch zo geamuseerd”

Woonzorgcentrum Lakendal, in de Weggevoerdenstraat, is gebouwd op de fundamenten van voormalige carnavalswerkhal ‘De Couverture’. Dat geeŸ nog een extra dimensie, want hoewel de ramen van het woonzorgcentrum behangen zijn met foto’s van koeien in een knalgroene weide (‘De Koeverture'?), zijn het vooral de resterende buitenmuren van de gesloopte carnavalswerkhal die tot de verbeelding spreken. Ook voor Feestcomitéleden Pierre Van Acker en Jef Van Neck liggen de herinneringen hier voor het oprapen. Zij kunnen nog de plekken aanwijzen waar hun carnavalsgroepen ‘De Sjiepeerekes’ en ‘De Lodderoeigen’ hun wagens bouwden.

Uitslapen in de kamers “Ik ben op 100 meter hiervandaan geboren,” zegt Jef. “Vandaag ben ik de ceremoniemeester. Voorzitter Dirk Verleysen liet zich verontschuldigen. We zijn hier met 14 van de 43 leden van het Feestcomité. We bese«en dat niet iedereen zich zomaar kan vrijmaken op een donderdagnamiddag. Maar de bewoners leven er naartoe, ze tellen af naar ons bezoek en we beleven er zelf ook veel plezier aan.” Georges Van den Abeele vult aan: “Wij namen de rol van Kamiel Sergant over in 2005. We begonnen met slechts 4 bezoeken, enkel tijdens Carnaval zelf. Dat was de mooiste tijd. De opkomst was groot, maar ook niet langer houdbaar: er kwamen groepen langs, na hun feestnacht, en die legden zich dan te slapen in de kamers (lacht). Daarom planden we onze bezoeken voortaan voor en na Carnaval in, maar het aantal bezoeken steeg wel enorm.”

”We begonnen met slechts 4 bezoeken, enkel tijdens Carnaval zelf. Dat was de mooiste tijd.” | Georges

Cantinière Nicole Schellinck en het Feestcomité zorgen voor een echte carnavalssfeer.

De cafetaria is aardig volgelopen. Ook de cantinières, met boegbeeld Nicole Schellinck, zijn van de partij. En kandidate-Arendprins Kiki. Maar nog het meest in het oog springen de als Mini Mouse verklede vrijwilligers van het woonzorgcentrum. Woonleefbegeleider Krisje en haar team zien er piekfijn uit. Ze onthalen alle aanwezigen met een brede glimlach.

Prins Richard en Prinses Rozette “Lakendal is pas open sinds 2014 en sindsdien organiseren we dit bezoek elk jaar,” zegt Krisje. Ook buurtbewoners en familie zijn welkom. We verkozen onze eigen Prins en Prinses Carnaval. Dat gebeurde via wedstrijdjes: een liedje zingen, een bingospel, ringen werpen enzovoort. Richard Lelièvre en Alice ‘Rozette’ De Greef waren de laureaten. Het prinsenkoppel mag voor de gelegenheid plaatsnemen op een rode troon, centraal in de zaal. Liefde gevolgd “Het voelt toch wat onwennig,” bekent Rozette. “Ik ben van Hekelgem afkomstig. Vroeger ging ik wel met mijn kinderen naar de stoet, maar een echte carnavalist ben ik nooit geweest.” En zo klinkt het ook bij Richard. De 88-jarige man is afkomstig uit Mechelen. Zijn liefde voor Oilsjtenes Raymonde bracht hem naar Aalst. Zij denkt te weten waarom Richards interesse in Carnaval eerder beperkt bleef. “Ik heb altijd carnaval gevierd en mijn zoon ook”, zegt Raymonde. “Op een carnavalsnacht kwam mijn zoon met zijn kameraden binnen in een café op de Grote Markt. Hij gaf Richard een hand, terwijl hij dierlijk afval vast had. Richard had er meteen genoeg van (lacht). Een carnavalist is hij nooit geworden.”

Polonaise “Olé! Santé! Wij zijn van ’t Comité,” klinkt het door boxen. De polonaise wordt ingezet. En er mag al eens geslowd worden,

Marie-Rose was er altijd graag bij.

want ook Vlaamse klassiekers als ‘Twee ogen zo blauw’ en ‘Tulpen uit Amsterdam’ worden luidkeels meegezongen. Het Feestcomité verwent met pralines en cake, en iedere aanwezige krijgt een carnavalsmedaille en een programmaboekje met liedjesteksten. Zichtbaar geniet ook Marie-Rose, vanop de tweede rij. Zij was ‘een échte’. Haar ogen fonkelen wanneer ze het over carnaval heeŸ, ook al dateren haar herinneringen van 50 jaar geleden.

“Een plek op a frak” “Dat begon al op zaterdag, met het Katrienenbal", vertelt Marie-Rose. “Op de carnavalsdagen trokken we met een hele bende kameraden naar cafés als de ‘Compte’ (Graaf van Egmont) en bij Van der Elst (voormalig café De Korenbloem op de Grote Markt, red.). Dansen, lachen

Prinsen onder mekaar: Yvan tussen Richard en Rozette, Prins en Prinses Lakendal.

”Overdag moest ik werken in het bedrijf van mijn ouders, maar 's avonds was ik weg” | Marie-Rose

en mekaar verwijten. Neig dat dat was. (lacht). Ik herinner mij een kameraad die iedereen in het café zijn jas uitdeed. Hij maakte iedereen wijs: “g’etj een plek op a frak.” Tot ze die uitdeden. Ja, we hebben ons vroeger tóch zo geamuseerd. Overdag, terwijl de rest kon uitslapen, moest ik thuis meehelpen in het kantbedrijf van mijn ouders, zij hadden 100 werksters. Maar ’s avonds was ik weg, ook tijdens de popverbranding. Toen heb ik ook nog staan wenen (lacht).”

Aan alles komt een eind Ook Paul Wauters (86) kan erover meepraten. “Ik verkleedde me gralèk gèren. Ik was een echte, propere Voil Jeanet. Dat is voor mij hét cachet van Aalst. Ik was drie dagen op de baan, cafeeken in, cafeeken uit tot ’s morgens vroeg. Altijd voor het amusement, nooit voor baldadigheden. ‘k Em er geeren boi geweist. Maar aan alles komt een eind. Ik kan niet meer marcheren. Zou de Prins komen vandaag?”

Prins van iedereen Als je de duivel zegt, zie je zijn staart. Prins Yvan arriveert. Hij begroet zijn zus Michèle, zij is één van de vrijwilligers. “Zelf ben ik niet zo’n grote carnavalist als mijn broer", vertelt ze. “Ik ga wel naar de prijsuitreiking en naar de popverbranding en de stoet passeert voor mijn deur, maar uitgaan is niet aan mij besteed. Ik hou niet zo van grote druktes. Daarom volgde ik de Prinsenverkiezing ook op tv. Ik heb die avond wel een paar sigaretjes meer gerookt dan normaal (lacht).” Na enkele liedjes blaast Yvan even uit. “Voor de bezoeken tijdens Carnaval stond ik vroeger speciaal op, dat was enorm plezant. Nu zit mijn agenda overvol, maar toch probeer ik er overal bij te zijn. Ik wil prins zijn voor iedereen.”