De wijk en de wereld Henk Monsuur

Henk Monsuur verhuisde van Hasselt naar Hasselt

Ook vanuit Nederland zijn er mensen naar onze wijk afgezakt. Henk Monsuur en zijn echtgenote Corrie bijvoorbeeld. Henk werd 72 jaar geleden geboren in … Hasselt (dat ligt ten noorden van Zwolle, in de provincie Overijssel) in een gezin met 6 kinderen. Ruim 40 jaar geleden verhuisden Corrie en Henk met hun twee zonen en hun dochter naar de Prinsenstraat.

“Ik ben protestants-evangelisch opgevoed, maar ik was zeker niet diepgelovig.”, vertelt Henk. “Op mijn 20ste kwam ik toevallig in contact met Vlaamse protestants-evangelisch gelovige jongeren. Die vertelden me dat geloof geen religie is, maar een persoonlijke relatie met God. Die woorden raakte me recht in het hart, zo fel zelfs dat ik besloot om evangelische theologie te gaan studeren in Brussel. In mijn eerste jaar leerde ik mijn vrouw kennen die laatstejaarsstudent was. Na ons huwelijk hebben we een tijdje in Ukkel gewoond. In een stad wonen was wel even wennen, want ik kwam uit een rustige plattelandsgemeente. Na mijn opleiding verhuisden we naar Schelle in de Rupelstreek. Dat was opnieuw een aanpassing, want na de drukte van de stad was er weer de stilte. Ik kon de eerste nachten zelfs niet slapen, omdat ik niéts hoorde (lacht).“

Verkenning

In 1979 kregen Corrie en Henk de vraag om naar Hasselt te komen. ”Voordat we een besluit namen, zijn we even op verkenning gekomen”, herinnert Henk zich. “Ik moet toegeven dat ik eerst niet bijster enthousiast was, want ik had niet zoveel zin om opnieuw in een stad te wonen. Maar we kwamen toch en vonden ons huis in de Prinsenstraat. We zijn daar direct mogen beginnen poetsen, want er pas een brand geweest en die had behoorlijk wat roetsporen nagelaten.”

Dorp in de stad

Henk werkte als kerkvoorganger in de Evangelische kerk, dat zou hij zijn hele actieve carrière blijven doen. “De kerk lag eerst hier in de wijk, maar nu ligt ze in Runkst”, zegt Henk. “Behalve als voorganger werkte ik ook halftijds als godsdienstleraar in de provinciale scholen. Daarnaast waren Corrie en ik ook betrokken bij de Voedselbank en bij de opvang en begeleiding van kwetsbare mensen. Sinds ik 4 jaar geleden gestopt ben met werken, vullen we onze dagen onder andere met het bezoeken van mensen, vooral ouderen, want daar is zoveel behoefte aan. We zien veel eenzaamheid. Over onze verhuis naar Hasselt zijn we uiteindelijk heel tevreden. In de meer dan 40 jaar dat we hier wonen, hebben we onze wijk enorm zien veranderen, maar de buurt blijft gezellig. Alles wat je nodig kan hebben, is dichtbij te vinden. De mensen kennen elkaar, buren slaan een praatje met elkaar op straat. Het voelt als een dorpje in de stad. Dus ja, wij wonen hier graag.”