UIT DE KAST? IN DE WOLKEN!

Lommelaars over de positieve gevolgen van hun coming-out

Vrijdag 17 mei is het Internationale Dag Tegen Holebifobie en Transfobie (IDAHOT). Een dag die broodnodig blijft, want ook anno 2024 worden veel LGBTQ+-mensen nog steeds geconfronteerd met discriminatie en geweld. Het weerhoudt sommigen er zelfs van om voor hun geaardheid uit te komen. Terwijl ‘uit de kast komen’ net een positief verhaal kan en moet zijn. Lommelaars Raf Vromans en Rob Rens spreken ervan mee.

Toegegeven, ze stonden er eerst niet voor te springen, om hun verhaal te delen in het Stadsmagazine. “We willen er zeker niet mee in the picture lopen. En voor een hetero is het toch ook niet nodig om je geaardheid te outen, waarom zou je dat als homo of lesbienne dan wel moeten doen?”, zegt Raf Vromans. “Maar omdat het voor ons zo’n positief verhaal is, dachten we ‘waarom ook niet’. Als we hiermee ook maar één iemand een hart onder de riem kunnen steken, is het de moeite geweest”, knikt zijn partner – en ingeweken Lommelaar – Rob Rens.

Wanneer zijn jullie uit de kast gekomen?

Rob: “Ik heb mij op m’n 23ste geout, toen ik mijn toenmalig lief leerde kennen. Zo gebeurt het bij de meesten, denk ik. Terwijl je eigenlijk toch vooral voor jezelf uit de kast moet komen. Ik weet nog goed dat ik toen een brief geschreven heb aan mijn vader. Hij reageerde daar heel kalm en begripvol op. Mijn moeder was iets emotioneler, maar ook dat is helemaal goed gekomen.”

Raf: “Pas toen ik de dertig gepasseerd was, heb ik ontdekt dat mannen mij precies toch meer aantrokken. Toen ik even later Rob leerde kennen, is voor mij alles in zijn plooi gevallen. Kort daarna heb ik het dan ook aan mijn ouders verteld, ik was toen 33. Mijn moeder had het totaal niet zien aankomen. Mijn vader had er blijkbaar ergens wel al rekening mee gehouden dat ik op hetzelfde geslacht zou vallen.”

Was hun reactie zoals jullie gehoopt hadden?

Raf: “Mijn familie, vrienden, collega’s… reageerden eigenlijk allemaal superpositief. Niemand is zich anders gaan gedragen tegenover mij en zo had ik het ook gehoopt. Want uit de kast komen verandert in feite niks aan je persoon: je blijft wie je bent.”

Rob: “Het enige wat ik op dat moment verwachtte, was luisterbereidheid en het gevoel dat ze me steunden. En dat was absoluut het geval.”

Was het voor jullie moeilijk om uit de kast te komen?

Raf: “Voor mezelf was mijn coming-out misschien niet zo lastig, maar je wil je omgeving natuurlijk niet teleurstellen. Homohaat is helaas geen fabeltje, dus ik kan me voorstellen dat je als ouder ongerust bent als je kind zich out. Intussen hebben ze natuurlijk ook gemerkt dat we op onze pootjes terecht zijn gekomen en gelukkig zijn, dus da’s al een hele zorg minder.”

Rob: “Ik heb nog één broer en die was al eerder uit de kast gekomen. Dat maakte het in mijn situatie nog wat moeilijker: ik voelde dat alle hoop van mijn ouders op kleinkinderen op mij was gevestigd. Maar ook dat is uiteindelijk goed gekomen, via mijn broer die twee pleegkinderen heeft.”

Is er een leven voor en na jullie coming-out?

Rob: “Er is toch een hele druk van mijn schouders gevallen. Ik heb gemerkt dat ik sindsdien veel spontaner en meer mezelf geworden ben. Dat is ook het hele punt van uit de kast komen: je moet geen rolletje meer spelen, want dat is op den duur heel vermoeiend.”

Raf: “Voor mij was uit de kast komen een gigantische opluchting. Achteraf bekeken had ik het eigenlijk veel eerder moeten doen, maar er was niet eerder een aanleiding. Rob heeft me het duwtje in de rug gegeven dat ik nodig had.”

Is een dag als IDAHOT anno 2024 voor jullie nog nodig?

Raf: “Wij hebben geluk dat onze westerse wereld hier vrij open over is. In sommige andere culturen moet je je hele leven undercover blijven of de band met je familie en vrienden volledig doorknippen. En toch zullen wij ook hier nooit elkaars hand vasthouden tijdens het wandelen of elkaar kussen in het openbaar. We zien dat bij onze vrienden ook heel vaak. Je loopt onbewust toch altijd een klein beetje met de handrem op.”

Rob: “In Lommel zou dat nu geen probleem zijn, hier zal niemand je naroepen. In grootsteden is dat helaas anders, daar moet je toch twee keer nadenken hoe je je gedraagt.”

Raf: “Het is ook een goede zaak dat jongeren in onze stad terecht kunnen bij een organisatie als Kleurig Lommel. Je moet hen de mogelijkheid geven om ergens bij te horen. Er is nog wel een weg af te leggen, maar dat gebeurt misschien maar beter in kleine stapjes.

Als de slinger doorslaat – zoals nu met het hele wokegedoe – krijg je veel tegenreactie en zet je terug stappen achteruit.”

Hebben jullie ten slotte nog goede raad voor mensen die worstelen met hun geaardheid?

Raf: “Het is zeker geen oplossing om in de kast te blijven zitten, maar neem je tijd. Doe ook niks om iemand anders te plezieren, doe het vooral voor jezelf.”

Rob: “Uit de kast komen is niet altijd gemakkelijk. Het kan zijn dat er een onwennige fase volgt, het kan even goed ook meteen vlot gaan. Maar één ding staat vast: het wordt sowieso beter!”

IDAHOT in Lommel

Op en rond 17 mei is er ook in Lommel heel wat aandacht voor de Internationale Dag Tegen Holebifobie en Transfobie.

Terwijl de stad de regenboogvlaggen uithangt, zet de bib haar LGBTQ+collectie in de kijker.

Op 15 mei geeft Riadh Bahri een lezing ‘Uit de kast. In de kast’ in CC De Adelberg. En op 17 mei zelf organiseert Kleurig Lommel om 19 uur een ontmoeting voor LGBTQ+-jongeren tussen 16 en 25 jaar in het Huis van de Jeugd.