EEN UITZONDERLIJK FEESTJE

Maar liefst zeven Lommelaren vieren dit jaar hun 100ste verjaardag. Ze zijn allemaal geboren in 1924. Omdat het op zijn minst een uitzonderlijke gebeurtenis is, werden ze samen met hun familie uitgenodigd in het Kapittelhof. Want uitzonderlijke gebeurtenissen verdienen het om gevierd te worden.

Ze konden niet allemaal aanwezig zijn, maar vijf van de zeven tekenden present en schoven gezwind aan voor verjaardagstaart, koffie en een babbel.

Josef ‘Michel’ Cools: “Wij hebben altijd in Kerkhoven gewoond. Mijn vrouw is twee jaar jonger. Ik had niet gedacht dat ik zo oud ging worden. Toen ik klein was, werden de mensen maar in de 60 of in de 70. We hebben drie kinderen. Ik verjaar op 19 december en moet dus nog even wachten. Als ik maar niet sneuvel voor mijn honderdste. Maar ik ga zo nog niet mee, want het duurt veel te lang om dood te zijn. Er komt dan niemand nog iets zeggen”, lacht hij.

Eva Roetert Steenbruggen: “Mijn man is 97 geworden en is drie jaar geleden overleden. Ik woon nu al 15 jaar in Lommel. Het is er heel aangenaam wonen. Hoe je 100 kan worden? Gewoon blijven doorademen zeker”, lacht ze. “We hebben vijf kinderen gehad. Er zijn er helaas al twee overleden. Maar er is ook een hele nasleep. Veel kleinkinderen en maar liefst 17 achterkleinkinderen. En er zijn er nog twee of drie onderweg.”

Maria Bosmans: “Ik heb tot mijn 14 jaar in Lommel gewoond en ben dan op pensionaat in Antwerpen gegaan. Twee jaar later brak de oorlog uit. We zijn toen met zijn tweeën met de fiets terug naar Lommel gekomen. Het

Engelse leger was na de oorlog nog in Lommel en ze hadden mensen nodig die Engels en Nederlands konden. Daarna ben ik terug naar Antwerpen gegaan, want die Engelsen schoven alsmaar op. Ik heb nog bij het douanedepot en bij Nestlé gewerkt. Ik heb tot mijn 70 jaar in Antwerpen gewoond. Mijn man is van de Vlaanders. Hij ging liever naar de kust, maar ik zei: ‘Die van Lommel gaan niet in de Vlaanders wonen'."

Jacques Bijvoet: “Mijn vrouw en ik hebben lang in Den Haag gewoond. Ik was banketbakker, maar we hebben ook een drogisterij gehad en ik ben ambtenaar geweest. Op een gegeven moment zagen we in Achel een huis te koop staan.

Mijn vader had in de Eerste Wereldoorlog aan de grens gelegen om de Belgen buiten te houden. Hij vertelde dat hij in de Achelse Kluis naar de kerk ging. Daarom dachten we dat het in Nederland lag, maar het was dus België. In 1985 zijn we naar Lommel gekomen. Het is hier fantastisch wonen. Nooit spijt van gehad.”

Maria ‘Tinneke’ Derks: “Hoe het is om bijna 100 te zijn? Ik voel er niks van”, lacht ze. “Enkel mijn zicht is niet meer goed. We hebben nog op de Luikersteenweg gewoond. Mijn man is vijf jaar geleden overleden. Nu woon ik in het Kapittelhof. We zijn allebei kok geweest en we hebben nog vijf jaar in Canada en vijf jaar in Australië gewoond en gewerkt.”