"HIER ONTMOETEN MENSEN ELKAAR NOG ÉCHT”

Lommelse Kroegtijgers over hun liefde voor het volkscafé

De bruine kroeg is een uitstervend fenomeen, zo kopten de kranten onlangs. Als tegenreactie roept de Facebook-community ‘Kroegtijgers’ op om weer vaker op café te gaan. Ook in Lommel leven er kroegtijgers: trouwe stamgasten die het volkscafé een warm hart toedragen. We zochten en vonden hen, waar anders dan in het oudste café van de stad?

Afspraak aan de ronde tafel

Donderdagvoormiddag, 11 uur. In café De Kroon heerst een gemoedelijke drukte. Vier van de zeven tafeltjes zijn bezet en aan de toog bladert een man door de krant. Ondanks haar respectabele leeftijd van 123 jaar, bruist deze volkskroeg nog steeds van het leven. Toch zijn de statistieken alarmerend: volgens onderzoeksbureau

Locatus is bijna de helft van de Vlaamse cafés in de afgelopen 15 jaar verdwenen. In Limburg zelfs meer. Ook Lommel ontsnapt niet aan die trend.

Aan Piet zal het in ieder geval niet liggen. Samen met zijn vaste kompanen is hij bijna dagelijks in De Kroon te vinden. Steevast aan de ronde tafel. “We spreken hier elke dag om 11 uur af. Dan drinken we een paar koffies en tegen 12 uur trekken we weer naar huis”, vertelt Piet. “In het weekend komen we een uurtje vroeger en blijven we soms wat langer. Dat doen we al zeker 15 jaar zo. We hebben elkaar hier leren kennen.”

Naast Piet zit Fons en even later schuift ook Jan aan. “Soms zijn we hier maar met twee, dan weer met zes. Wie zin en tijd heeft, komt gewoon. We zien het wel. Nee, wij spreken niks af in een Whatsappgroep”, lacht Piet. “Waarover we het dan hebben? We beginnen meestal met het weer en daarna volgt een hoop gezever”, knipoogt Jan. “Echt alles komt hier ter sprake: politiek, sport, dingen die we

“Op café gaan is goed voor je mentale gezondheid … en goedkoper dan een bezoek aan de psycholoog.”

- Piet meegemaakt hebben… En op het eind van de middag hebben we de wereldproblemen nog steeds niet opgelost.”

Goedkoper dan een psycholoog

Eén van de gespreksonderwerpen vandaag: het verdwijnen van de bruine kroegen. “Het belang van een volkscafé wordt onderschat”, zegt Piet. “Hier ontmoeten mensen elkaar nog écht. Iedereen kent elkaar, praat met elkaar. Op café gaan is goed voor je mentale gezondheid ... en goedkoper dan een bezoek aan de psycholoog (lacht).”

Hoe het caféleven in de loop der jaren veranderd is? “Vroeger was het hier élke dag feest”, zegt Fons. “Maar tijden veranderen. Mensen zitten nu vaker thuis, voor hun tv of met hun smartphone. En de jeugd? Die heeft ook andere bezigheden. Al weten ze De Kroon in het weekend nog verdomd goed te vinden!”

“Op café gaan is ook duurder geworden. Toch vallen de prijzen hier nog mee”, vult Jan aan. “Maar voor de cafébazen is het geen gemakkelijke stiel. Als je ziet aan hoeveel regels ze tegenwoordig moeten voldoen en welke kosten ze hebben… Ik begrijp soms niet hoe ze het hoofd boven water kunnen houden.”

Van ’t Kelderke tot de Parnas

Piet neemt een slok en mijmert even: “Die gouden tijd van vroeger komt natuurlijk niet meer terug.” Hij herinnert zich hoe hij eind jaren 70 zelf een café had. “De Hobbit, op de hoek van de Adelberg en de Gasstraat. In die tijd had Lommel wel tachtig kroegen!” Waarna het ene legendarische café na het andere de revue passeert: ’t Kelderke van Jan Sas, de Postiljon, café Germinal, de Volksmacht, het Leeuwke, de Modern, ’t Riet, de Patho, ’t Wit Paard, de Parnas,…

Na het ophalen van al die herinneringen drinken Piet en zijn vrienden hun koffie leeg en trekken hun jas aan. Tegen het middageten zitten deze kroegtijgers poeslief weer thuis. Morgen zien ze elkaar opnieuw. Zelfde plaats, zelfde tijd!