Stadmakers Den Haag #7: Sis Josip

“We zijn met niks begonnen” Sis Josip VAN: HOOP creatief warenhuis, sociëteit HOOP, project Hoopvol PIONIERS SINDS: 1983 TUSSENSTAND: 18 juli 2013

D

e driehoek creatieven, bedrijfsleven en publiek. Volgens kunstenaar en ondernemer Sis Josip ligt daarin de succesformule voor meer cultuur en energie in de Haagse binnenstad.

Met stichting Haagse Hoop helpt hij jonge kunstenaars aan een ondernemersgeest en brengt hen in contact met het publiek. Dit doet hij in zijn creatief warenhuis HOOP, waar hij kunstenaars een verkoopplek of expositieruimte biedt.

Met daarbij nog een feestkelder, waar sociëteit HOOP in huist. tekst: Roos Berendsen

De route van:

Sis Josip

We spreken Sis in zijn ‘creatief warenhuis in wording’ aan de Driehoekjes. Daar vertelt hij ons over het belang van een flexibel concept, een commerciële insteek en broodnodige zichtbaarheid.

Sis Josip? Is dat je echte naam?

Ik onderteken mijn schilderijen met Sis Josip.

Het is de naam van mijn kunstenaarsbedrijf, dat ik samen met mijn vrouw run, maar dus ook de naam waaronder iedereen mij kent, terwijl ik eigenlijk anders heet.

Het is eigenlijk allemaal onzin

Hoe is het idee voor Stichting Haagse Hoop ontstaan?

We zijn begonnen met Stichting Hoop in 2010. De naam heeft te maken met hoopvol zijn in tijden van crisis. Ik doe dit samen met Erwin Unger, creatief ondernemer. Twintig jaar geleden begon hij met Silly Symphonies, housefeestjes op verschillende locaties in Den Haag, waar wij de look en feel van bepaalden en waar al heel gauw grote merken op af kwamen. Die merken, zoals Diesel of Heineken, wilden in contact komen met onze doelgroep en voor een klein bedrag konden ze op de flyer. Daar begon het mee en in een paar jaar tijd nam het een grote vlucht. We werden gevraagd grote evenementen voor Diesel, Lucky Strike en Heineken te organiseren en zaten rond de tafel met de marketingmensen, die altijd wat meer te besteden hebben dan hun sales-collega’s. Dan kun je heel spectaculaire dingen doen. Na de ‘brandparty’s‘ kwamen de festivals. Weer later hebben we de meer serieuze beleidsevenementen voor de gemeente Den Haag vormgegeven. In het begin van de crisis is dat allemaal gestopt. Met het beproefde concept en onze eigen werkwijze in de basis hebben we toen Stichting Haagse Hoop opgezet. We waren gewend te werken met mensen uit de creatieve sector; grafische vormgevers, webdesigners, kunstenaars, muzikanten, die allemaal betaald werden door het bedrijfsleven. Dat willen we met Hoop ook. We zijn uit op een combinatie van enerzijds jonge creatieven en anderzijds het zakenleven en het publiek. Dat is natuurlijk een heel belangrijke component, want uiteindelijk moet het publiek het grootste deel betalen. Hetzij door een biertje te drinken, hetzij door de entree te betalen of een artikel te kopen. We werken dus in de driehoek jonge creatieven, bedrijfsleven en publiek en zijn vanuit dat concept dingen gaan organiseren. Daarnaast worden mijn activiteiten voor HOOP ook gevoed vanuit een persoonlijke motivatie.

Creativiteit in de binnenstad pompen, is dat nodig?

Ik merk dat hier heel veel behoefte aan is. Ik weet dat in broedplaatsen, kunstenaarsateliers en ontwerpateliers heel veel spannende dingen gebeuren, maar er is niemand die dat ziet. En als er eens een opening wordt gehouden, komen pa, moe en de buren langs. En dan ziet nóg niemand het. Wij willen dat graag wél laten zien en verkopen, en wel in het centrum van de stad. En niet op een achterafterreintje in bijvoorbeeld de Binckhorst, of Laakhavens waar geen hond komt. Ik denk dat het evenwicht beter kan. En ik vind het onzin om kunstenaars ergens achteraf te zetten. Natuurlijk moeten kunstenaars de ruimte hebben om dingen uit te proberen. Maar als ze uitgeëxperimenteerd zijn en iets afhebben, dan wil ik dat graag in de binnenstad laten zien. En we hebben met ons warenhuis gemerkt dat dat heel goed kan.

Met het creatief warenhuis aan de Grote Markt kreeg jullie concept gestalte. Hoe is dat gegaan?

We zochten een plek waar we een winkel, club en expositieruimte konden combineren. Het pand op de Grote Markt stond al een tijdje leeg. Het is een speculatiepand van een grote Amsterdamse makelaar, die wacht met ontwikkelen tot die hele hoek klaar is. Tot die tijd gebeurt er niks. Hier zagen we mogelijkheden voor ons idee: een winkel op de begane grond, boven een expositieruimte en in de kelder een dansgelegenheid. Het festival Residentie la Mode was een mooi moment voor de lancering van het project. Tijdens dit modefestival wordt in lege panden en winkeletalages aandacht besteed aan jonge ontwerpers. Wij waren toen al in gesprek over het pand aan de Grote Markt en vonden het een mooi moment voor de lancering van ons eerste project: Creatief warenhuis Hoop. In november 2010 zijn we voor twee weken als pop-up store opengegaan. Dat was zo succesvol, dat we ermee verder wilden.

Kan elke jonge kunstenaar bij jullie in de etalage?

Nou, dat ligt er wel een beetje aan. Het moet wel binnen HOOP passen. We selecteren uiteindelijk op mentaliteit. Dat is natuurlijk moeilijk te omschrijven, maar ik zie heel snel of iets bij ons past of niet. Maar natuurlijk proberen we ook gewoon weleens wat dingen uit. Iedereen mag langskomen, we hebben wekelijks zo’n tien mensen die hun spullen komen laten zien. We nemen de spullen in consignatie (de geleverde spullen blijven tot de verkoop

Sis Josip

Ik zie het als mijn persoonlijke opdracht om creativiteit in de binnenstad te pompen. Dit sluimerde al een tijdje maar is de laatste jaren wel concreter geworden.

De route van:

Waaruit bestaat die persoonlijke motivatie?

De route van:

Sis Josip

aan de consument eigendom van de kunstenaar, red.). Dat heeft een hoop voordelen voor een startende ondernemer.

Inmiddels zijn jullie van het pand aan de Grote Markt verhuisd naar de Driehoekjes. Waarom eigenlijk?

In opdracht van Creatieve stad Den Haag hebben we een haalbaarheidsonderzoek gedaan. Enthousiast als we waren kwam toen het antwoord::‘Ja’. Helaas bleek na twee jaar toch dat het wel in Den Haag kon, maar niet op die plek. De vloerconstructie van het pand was niet geschikt voor een horecaprogramma en de noodvoorzieningen ontbraken. Er moest uiteindelijk heel veel verbouwd worden en dat kwam dan nog boven op de commerciële huur. Dat was voor ons uiteindelijk niet haalbaar. Toen kwamen de stadskelder onder het oude raadhuis en dit pand (Driehoekjes 7, red.) in zicht en zijn we hierheen verhuisd.

Uitgangspunt was om serieus te huren, We willen buiten aangezien we echt een commerciële invalshoek hebben. We willen buiten de de culturele culturele subsidies blijven en ons eigen subsidies blijven geld verdienen.

HOOP is nu verdeeld over meerdere plekken, werkt het concept dan nog?

Raadhuiskelder © Sis Josip

Pech?

Nou, we zijn nog geen winkel. Vorig jaar november zijn we hier geopend, weer tijdens Residentie la Mode dat ging allemaal geweldig. Met de verbouwing en de aansluiting van de nutsvoorzieningen gaat het te langzaam, pech, overmacht wie zal het zeggen? Wij hebben hier een heel traject voor opgezet

HOOP © Roos Berendsen

Sis Josip

De route van:

Hier zitten we gesplitst, maar het is natuurlijk vlak bij elkaar. En die kelder is groot, wel 650m2, dus dat geeft heel veel mogelijkheden. We gaan een sociëteit voor jonge creatieven beginnen. De geweldige keuken van strandpaviljoen De Staat komt in de kelder en er komt een serieuze underground club. Maar ook voor bitterballen en bier na een trouwerij boven ons is er plaats in HOOP. De winkel is steeds in ontwikkeling en verandering.

Vanzelfsprekend heeft de nieuwe omgeving grote invloed op HOOP, maar het concept is zeer flexibel. En hier in dit pand zit de zichtlocatie, waar we de winkel dan weer in konden zetten. Qua zichtbaarheid zaten we op de Grote Markt natuurlijk heel goed, maar het was een minder commerciële plek. We zitten hier veel meer in het commerciële centrum. Er komen heel veel mensen langs en iedereen die hier loopt, gaat kopen of koffiedrinken. Inmiddels hebben we, naast Stichting Haagse Hoop, de bv’s HOOPwarenhuis BV en HOOPsociëteit BV opgericht. Sociëteit is bedoeld om de kelder te exploiteren.

Binnen de bv’s wordt het werk uitgevoerd. De stichting heb je nodig om te communiceren met gemeente en fondsen. Maar we hebben wel een hoop pech gehad.

De route van:

Sis Josip

en investeerders aangetrokken en een commercieel iemand aangenomen die de boel hier zou gaan runnen. Die zijn nu allemaal weg, dat is zuur. De doorstart is op dit moment onduidelijk maar er zijn altijd besprekingen met nieuwe partners.

Kunnen jullie het opvangen met inkomsten uit de sociëteit?

Nee, dat is niet de bedoeling. En daarbij hebben we eigenlijk pas net een maand de vergunning en moeten we ook nog een fiat van de brandweer krijgen. De officiële opening is op 1 en 2 november. Al met al is de kans dat we hier weggaan, groot op dit moment.

Weggaan? Dat zou jammer zijn!

Behoorlijk jammer, ja. Maar aan de andere kant, het is jammer voor dit gedeelte, maar het tast HOOP niet aan. HOOP blijft gewoon in de driehoek creatieven, bedrijfsleven en publiek opereren. Dat gaan we doen in de kelder en ook op het plein hier om de hoek. Voor de Museumnacht bijvoorbeeld, bouwen we in samenwerking met het Opluchthotel een minidorpje met de silo’s van kunstenaar Boris Duinveld[a]. Hieromheen organiseren we een driedaags minifestivalletje. Dat zijn dingen die je bijna nooit meer in de binnenstad ziet en die heel goed werken.

Zien jullie jezelf als een soort hoeder van alle jonge Haagse kunstenaars?

Dat gaat voorlopig nog te ver. Maar ik ben zelf betrokken bij Maakhaven[b] (een ateliercomplex in Laakhaven West, red.) en er hebben al veel kunstenaars uit Maakhaven bij ons geëxposeerd of spullen verkocht.

Wil je ook graag kunstenaars binden aan Den Haag door ze hier een etalage te geven?

Ook. Maar de kunstenaars die hier exposeren hoeven niet per se uit Den Haag te komen. We geven er wel de voorkeur aan en vanuit HOOP communiceren we dat ook. Maar op een gegeven moment was twee derde deel van het programma en de werken afkomstig uit Den Haag en het overige deel uit de rest van Nederland.

In 2012 stond Den Haag in de race voor Culturele Hoofdstad 2018, maar heeft niet gewonnen. Een gemiste kans wat jou betreft?

Ik was een groot voorstander. Ik heb gesprekken gehad met de organisatie

HOOP heeft een commerciële insteek en wil buiten de culturele subsidies blijven. Waarom eigenlijk?

Normaal gesproken begin je als onderneming met een klein startkapitaal waarmee je de eerste klappen kunt opvangen. En daarna ga je geld verdienen om dat kapitaal weer terug te krijgen. Wij zijn met niks begonnen, en dat vind ik toch wel heel erg leuk. Wij zijn altijd behoorlijk buiten de culturele subsidies gebleven. Als beeldend kunstenaar ben ik zelf tegen subsidies. Ik vind dat ieder mens zijn eigen broek moet ophouden. Dat is goed voor de mens en goed voor de omgeving. En hoe hij of zij dat doet maakt me niet uit, of-ie nou een rijke broer heeft die hem onderhoudt of een andere manier vindt. Maar in subsidie zie ik geen langetermijnmodel. Ik vind het slecht voor de kunst en slecht voor de kunstenaar. Aan de andere kant krijgt iedere boer, iedere allochtoon en veel ondernemers die iets willen, subsidie.

Wij gaan voor een commerciële insteek, waarbij we goed kijken naar de doelgroep (het publiek) en ook het bedrijfsleven erbij betrekken. En dan is zichtbaarheid heel belangrijk. Een schoenmaker die zijn etalage dichttimmert en zich niet op klanten richt, heeft ook niets te doen. In deze tijd heeft bijna iedere ondernemer het zwaar. Niet alleen de kunstenaar.

En als stimulans in de opstartfase?

Nou, ik merk nu met HOOP dat een stimulering in het begin zeker wel van pas kan komen, helemaal wanneer je dingen organiseert waarbij een heleboel andere mensen betrokken zijn, Maar onze onderneming doet ook weer een hoop voor de stad. We hebben in tweeënhalf jaar vierhonderd kunstenaars gepresenteerd en dat is veel. Om dat kader goed te krijgen heb je wel wat stimulering nodig. Met Creatieve Stad Den Haag proberen we dat ook wel voor elkaar te krijgen.

Er zijn genoeg ondernemers die niet durven te beginnen zonder startkapitaal. Waar halen jullie dit zelfvertrouwen vandaan?

Dat is waar. Ons vertrouwen komt misschien wel vanuit de kennis dat je je vertrouwen hier niet in moet stellen. Dat dit gewoon

Sis Josip

en hoopte echt dat het wat zou worden.

Doelgerichtheid vind ik erg belangrijk, dat je met een grote gemeenschap ergens naartoe leeft.

Het was heel goed voor de creativiteit in de stad Den Haag geweest om met zijn allen ergens naartoe te werken.

De route van:

Het was heel goed voor Den Haag geweest om met zijn allen ergens naartoe te werken

De route van:

Sis Josip

een uitvoering van ideeën is. Het maakt ook niet uit of we dit linksom of rechtsom doen; kunnen we het winkelgedeelte niet uitvoeren, dan doen we alleen het keldergedeelte en bouwen we daarop voort. En als we de kelder uitmoeten, zoeken we weer een andere manier. Ons concept is flexibel genoeg.

Ons concept is flexibel genoeg

Blijft het bij presentatie of willen jullie de kunstenaars ook een soort ondernemersgeest meegeven?

Ja, dat willen we zeker. Vanuit stichting Haagse Hoop hebben we project Hoopvol opgezet. Hiermee willen we de kunstenaars helpen om vanuit creatie naar product te gaan. Het verschil in mensen dat hier binnenkomt is groot, zowel in product als in bedrijfsmatige aanpak. Sommigen hebben een goed ingericht bedrijf en al een hele collectie die ze al in het buitenland laten maken. Die kun je gelijk verkopen. En anderen komen binnen met: ‘Ik heb een portemonneetje genaaid,’ maar weten niet eens dat ze zich moeten inschrijven bij de Kamer van Koophandel. Met Hoopvol helpen we ze in the picture te komen, met een plek in onze etalage of met hulp bij het maken van een folder of website.

Had jij zelf een ondernemersgeest toen je als kunstenaar begon?

Ja ik was altijd wel een ondernemer. Ik wilde wel kunstenaar worden, maar moest niets van een academie hebben. Ik heb altijd alles mezelf aangeleerd en daarnaast ook al mijn spullen verdiend. Toen ik mijn eerste schilderij exposeerde, heb ik dat geld bij elkaar verdiend met het schilderen van ijsborden en een ijscokar. Er is altijd wel ergens werk te vinden. De commerciële ervaring die je daarmee opdoet kun je ook weer in je eigen werk gebruiken, zo leer je bijvoorbeeld wat er qua beeldtaal wel en niet werkt. Maar ook andersom kun je ervaringen uit de kunstenaarspraktijk gebruiken in de commerciële praktijk. Dat is nooit voor de volle honderd procent gescheiden.

Wat leert de ervaring in jouw kunstenaarspraktijk je voor jouw activiteiten voor HOOP? En vice versa?

Ik heb de afgelopen zeven jaar een onderzoek gedaan naar onvoorwaardelijke schoonheid. Van die zoektocht deed ik verslag in de vorm van schilderijen. Dat ging al heel gauw de kant op van filosofie en religie. Ik ben altijd erg geïnteresseerd geweest in esoterie en dat soort wetenschappen.

Binnen die periode ben ik van het theosofisch genootschap overgegaan naar de katholieke kerk. Dus ook op persoonlijk niveau heeft het invloed gehad.

Recht en rechtspraak was ook een thema. En het jaar van Recht en Vrede

Sis Josip

De route van:

HOOP Š Georgi Tsobekhia

De route van:

Sis Josip

hier in Den Haag. Dat was destijds, vijf, zes jaar geleden, aanleiding voor ons om een kinderboekje te maken waarmee iedereen die geboren werd in Den Haag zijn of haar mensenrechten kreeg aangeboden. Het bleek te ingewikkeld en uiteindelijk hebben we het niet laten drukken, maar het was een goed voorbeeld van een concrete toepassing van het idee van filosofie en religie.

Die persoonlijke ontwikkeling heeft natuurlijk invloed gehad op mijn praktijken voor HOOP. De grote horizonten die je ontdekt zorgen ervoor dat je dit soort ondernemingen beter kunt relativeren. En je hebt een groot relativeringsvermogen nodig om dit soort dingen te doen, anders word je gek. Er zijn de afgelopen periode al heel veel mensen weggelopen die het een fantastisch project vonden maar het óf te lang vonden duren, of het niet voldoende concreet en afgebakend vonden. Een heleboel mensen vinden dat eng. Mijn partner Erwin is op een andere manier met dit soort dingen bezig.

Hij heeft ook een strandtent, de Staat, en is veel meer ondernemer dan ik, of laat ik zeggen ánders ondernemer dan ik. We vullen elkaar prima aan.

In hoeverre ben je met de stad Den Haag verbonden?

Dit is de eerste keer dat ik langdurig in Den Haag werk. Terwijl ik er al een hele tijd woon. Ik kom uit Amsterdam, maar woon hier inmiddels alweer dertig jaar. Erwin heeft altijd een persoonlijke motivatie gehad om ‘iets goeds’ voor Den Haag te doen. Dat heb ik niet zo erg. Maar als er zich iets interessants voordoet in Den Haag, ga ik er wel mee aan de haal. Zoals de Culturele Hoofdstad of de Museumnacht, die wordt dit jaar voor het eerst samengetrokken met de Uitmarkt en georganiseerd als cultureel weekend ‘48 uur van Den Haag’. Als ik dat hoor, zorg ik er wel voor dat ik als eerste achtenveertig uur cultuur programmeer.

HOOP Warenhuis is nog in verbouwing. Wanneer gaan jullie volledig van start?

De officiële opening van HOOP is in november. Hopelijk hebben we dan het fiat van de brandweer. En de aansluitingen in het Warenhuis. HOOP moet dus na drie jaar eigenlijk nog beginnen. En we zijn nu druk bezig om dat te realiseren.

In deze tijd is het niet makkelijk om geld te verdienen. Heb je van daaruit nog een motiverende tip?

Eigenlijk adviseer ik natuurlijk iedereen om geen tv te kijken en geen kranten te lezen, dat scheelt al een hoop ellende. Doe daarnaast vooral wat jij denkt dat belangrijk is. Voor de stad en de medemens. En hoe je dat doet en hoe groots en meeslepend dat kan zijn, dat heeft natuurlijk wel met de crisis te maken. Erwin en ik zijn in de crisis begonnen, dus we weten niet beter. We

Wat is jullie ambitie?

De ambitie is om miljonair te worden.

Jullie missie is geslaagd wanneer je een miljoen op de bank hebt?

Ja. Ik had eerder verwacht: alle kunstenaars in de etalage?

Daar haal je de Quote niet mee. Met een miljoen ook niet hoor. Maar toch, ik zou wel liever met een interview in de Quote willen staan dan in de Metropolis M. Omdat je uit niets heel veel hebt weten te maken?

Het belangrijkst vind ik dat je een heleboel andere energie de binnenstad in krijgt

Nou, vooral omdat ik heel veel creativiteit en energie in de binnenstad heb gepompt. En omdat dat door de organisatie van iets kleins, zoals een expositie Art’s Science, er allemaal mensen in de binnenstad lopen die hier normaal niet komen. En omdat door onze feestjes het hier ’s nachts vol fietsen staat en er snoeiharde muziek wordt gedraaid. Dat is leuk.

Het belangrijkst vind ik dat je een heleboel andere energie de binnenstad in krijgt.

In deze tijd van transitie doet de gemeente een oproep aan burgers en andere particuliere spelers om mee te helpen de stad te ontwikkelen. De gemeente ziet voor zichzelf vooral een faciliterende rol.

Wat vind je daarvan?

De gemeente is een veelkoppig monster. Sommige koppen lachen je toe en andere happen de rest er zowat af. Dat voorkom je niet en is nu eenmaal zo. Maar het maakt het wel lastig om dat soort mooie beleidslijnen uit te leggen. Zodra je iets wilt opzetten, loop je toch weer tegen een muur op van ambtenaren die ‘gewoon hun werk’ doen. Wij zijn bijvoorbeeld al vanaf januari dit jaar bezig met een vergunning voor een terrasje. Half juni pas hoorden we dat het werd geweigerd. Ik heb ze gebeld met de vraag waarom. Ik kreeg

Sis Josip

De route van:

doen dit wel, maar hebben er al drie jaar geen cent aan verdiend. Eigenlijk is het natuurlijk belachelijk dat je een bedrijf opzet waar anderen wel aan verdienen en zelf helemaal niks. Maar we hadden ook niet verwacht dat, we gelijk een rendabele onderneming zouden kunnen draaien.

De route van:

Sis Josip

een aantal redenen, maar een aantal stoelen langs de kant mocht dan weer wel. Nu in oktober hoor ik dat ze geen bezwaar zien, acht maanden later!

We hadden die stoelen hier ook gewoon zonder te melden neer kunnen zetten, maar als je een langdurige vergunning wilt hebben, moet je ook een goede relatie met de gemeente hebben. Dan blijkt het dus toch te mogen en sterker nog, vanuit hun beleid ze stimuleren het juist. Maar pas na veel moeite kom je daarachter. Hun regelgeving is nog niet aangepast aan die faciliterende rol en nieuwe flexibiliteit. Laat staan aan de nieuwe eisen van de creatieve klasse.

Wat ze willen, is niet mogelijk. Je kunt niet vanuit het middenkader met dit soort mooie beleidsplannen komen, terwijl je als initiatiefnemer aanloopt tegen ambtenaren die de vergunningen regelen en die niet begiftigd zijn met hetzelfde open karakter. Dan kom je er gewoon niet. En daarbij spelen ook zaken als handhaving en concurrentie. Eigenlijk moet de gemeente dit soort dingen helemaal niet willen, ze moeten gewoon goed hun werk doen.

Wat zou de taak van de gemeente volgens jou dan moeten zijn?

Ik heb daar wel een filosofische gedachte over. De staat van religie scheiden is een goed ding. Nu moet de staat nog geschieden worden van al die andere zaken, sport, cultuur, de agrarische sector, en uiteindelijk moet de staat ook gescheiden worden van de economie. Nu is alleen de godsdienst eruit gezet omdat dit op een gegeven moment lastig wordt. Maar eigenlijk vind ik dat de gemeente overal los van moet staan. Ook economisch. Want zodra de gemeente economische motieven heeft, beïnvloedt dat de beleidskeuzes.

De verkoop van kavels aan particulieren valt hier vanuit die optiek niet binnen?

Nee, daar zouden ze zich helemaal niet mee bezig moeten houden. Ze moeten gewoon nog een aantal stappen terug doen. Ik weet niet of het bedrijfsleven daar per se bij gebaat is, maar ik heb het idee dat ze zich met dingen bemoeien waar ze helemaal niks mee te maken hebben. Dus het feit dat ze zo’n ondernemersplein organiseren is allemaal wel leuk, maar eigenlijk hebben ze daar in mijn optiek helemaal niks mee te maken. En dat geldt ook voor sport of kunst.

Moet de gemeente dan überhaupt wel een visie of een streven hebben?

Nee. Wat mij betreft moet de taak van de gemeente worden uitgekleed tot pure dienstbaarheid aan de samenleving. Je moet je paspoort of vergunning kunnen halen. Aan de andere kant, als ze alles helemaal loslaten, bestaat de kans natuurlijk dat het een zooitje wordt.

Spreek heldere taal en houd je bij de leest?

Het zou fijn zijn dat je, als je een vraagt hebt, daar een helder antwoord op krijgt en dan ook nog eens gelijk het goede. Of dat ze, als ze met een vraag niet uit de voeten kunnen, je vragen deze anders te formuleren of de boel anders aan te pakken. Dat ze vooruit- of meedenken In plaats van simpelweg antwoorden met ‘geweigerd’. En als je dan belt kan het toch, maar net even anders.

Heb je zelf ervaring met dit soort gedrag bij ambtenaren?

Dat terras waar ik het eerder over had vind ik een goed voorbeeld. Maar ook bij de ambtenaren die zich bezighouden met de Creatieve stad Den Haag zie ik het terug. Dat is een klein groepje mensen dat grote betrokkenheid moet uitstralen, maar ze zijn hier in al die jaren nog nooit geweest. Ze rijden hier regelmatig langs, kom dan even binnen om te praten! Dat is toch jammer.Een ander fantastisch voorbeeld is de permanente nachtontheffing die we hebben aangevraagd om tot vijf uur ’s nachts open te mogen blijven.

Ik had alles netjes ingevuld, maar werd opgebeld met de mededeling dat ze die niet vergaven. ‘Maar het staat toch op jullie site?’ zei ik. ‘Ja maar dat is alleen voor stadskernen, bijvoorbeeld het Spui’. Vervolgens ontstond er een uitgebreid gesprek dat uiteindelijk ontaardde in een juridische discussie over de regeltjes. Vervolgens werd ik weer teruggebeld door iemand anders en kreeg ik een verhaal dat nog vreemder klonk, waardoor ik uiteindelijk dacht, nah ja, die moeten we wel kunnen krijgen. Aan de ene kant wil de gemeente een bruisende stad en aan de andere kant moet je natuurlijk aan een aantal dingen voldoen. Dat je geen burenoverlast veroorzaakt of herrie maakt, lijkt me logisch. Maar als ze op een website een bepaalde ontheffing aanbieden, dan moeten ze naderhand niet bellen met de mededeling dat dit niet zo is.

Dat maakt het ingewikkeld. Je moet je dan als initiatiefnemer in allerlei

Sis Josip

De vraag is kúnnen ze faciliteren? Kan het ambtenarensysteem zoals het nu is de stad en de samenleving faciliteren? Ze hoeven wat mij betreft helemaal niet zoveel te faciliteren. Hun controlefunctie vind ik veel belangrijker. En dat ze de regels die er worden gesteld handhaven en er niet ineens mee gaan sjoemelen of sommige dingen ineens wel gedogen. Of dat dingen ineens wel blijken te kunnen wanneer je de woordvoerder van de wethouder op de schouder tikt. Het maakt het allemaal zo ingewikkeld. Je weet op die manier nooit waar je aan toe bent, In het zakenleven werkt het natuurlijk ook zo, maar van een gemeente verwacht ik iets meer objectiviteit.

De vraag is kunnen ze faciliteren ?

De route van:

Loslaten wil de gemeente juist graag. Ze wil graag faciliteren. Wat moet dat inhouden wat jou betreft?

De route van:

Sis Josip

juridische zaken verdiepen om toch een stapje verder te komen. En daar gaat heel veel tijd en energie in zitten, wat uiteindelijk ten koste gaat van het initiatief.

En als je ze daarin een advies of herderlijk woord zou moeten geven?

We hadden eerst ook een jonge partner. Hem adviseerden we altijd de slogan ‘Het is allemaal onzin’ op je hand te schrijven. Zodat je af en toe wanneer het spannend wordt kunt denken: het is eigenlijk allemaal onzin. Dat is eigenlijk voor elke speler een advies. Je moet altijd blijven zien dat er hogere belangen zijn dan het runnen van een zaak of het op poten zetten van een project. Het is heel belangrijk dat je, wanneer je ergens voor staat, ervoor gaat en je erin vastbijt, maar uiteindelijk moet je het ook kunnen relativeren en er niet je persoonlijke geluk aan ophangen. Maar je moet wel heel doelgericht blijven en duidelijk weten wat je wilt. Je krijgt veel dingen op je weg en dat helpt je ‘zeven’ wat je wel en niet moet doen. Doelgericht zijn en relativeren, dat is heel belangrijk.

Wat is het verschil met HOOP sociëteit een andere horecaondernemers die ook cultuur programmeren zoals bijvoorbeeld rondom de Grote Markt?

Er zijn overeenkomsten. Ik denk dat er mensen die bij ons komen ook daarnaartoe gaan. Wat dat betreft is Den Haag een klein dorp. Maar wij willen wat anders. Die anderen verkopen in eerste instantie toch het bier en zetten er af en toe een bandje neer, wij doen het omgekeerde.

Tussenstand 6 okt 2013: de winkel is nog steeds niet open maar de kelder gaat 1 november open met restaurant, sociëteit en club.

Links: [a] www.mud-projects.com [b] www.maakhaven.nl www.hoop.nu

© www.stadmakers.nl