Artefact programma by STUK Leuven

inleiding

expo

08 10 14 16 18 20 22 24 26 28 30 32 34 36 38 40 42 44 46 48 50 52

55 56 58 60 62 62 63 63

65 66 68 70 71

73 77 80

/ introduction

yvette mattern kianoosh motallebi aernoudt jacobs gábor ösz salva sanchis anna barham apichatpong weerasethakul marie kølbæk iversen joachim koester brassaï henri michaux & eric duvivier camille henrot leïla arenou

& naïmé perrette

maría garcía-ibañez marguerite humeau guy königstein jelle feringa ilona gaynor ben rivers

sascha pohflepp, chris woebken & janna levin camille henrot geert mul

performances

& films

& yann leguay • light solos theater adhoc / jan van den berg • higgs ortographe • de optische kamer en jij hannie van den bergh & jan van den berg • higgs - naar het hart van de verbeelding patricio guzman • nostalgia de la luz werner herzog • cave of forgotten dreams shezad dawood • the new dream machine project ula sickle

artefact for kids matt gatton ortographe artforum

• paleo-camera • de optische kamer en jij

• beam me up

expo: rondleiding voor kinderen

music festival info kalender

INLEIDING INTRODUCTION

Artefact is het jaarlijkse kunstenfestival van STUK waar (beeld)cultuur, actualiteit en wetenschappelijke uitdagingen centraal staan. Het programma bestaat uit een uitgebreide thematische tentoonstelling met internationale kunstenaars, aangevuld met voorstellingen en workshops. Niet alleen in STUK, maar ook in de Leuvense binnenstad. Daarnaast presenteert Artefact samen met Het Depot een uitgekiende muziekaffiche. De Prehistorie van het Beeld is het thema van deze Artefact. De Paleo Camera Obscura Theorie (PCOT) van de Amerikaanse kunstenaar Matt Gatton is daarbij de leidraad voor een onderzoek naar de oorsprong van kunst. Binnen de paleontologie, de studie van het leven in vroegere geologische perioden, bestaan er verschillende theorieën die proberen te verklaren hoe de ‘vroege‘ mens kunst is gaan maken. Volgens die wetenschappers dienden grottekeningen zoals die van Lascaux in Frankrijk als toegang tot een andere wereld, werden ze gebruikt als deel van rituelen of waren het verhalende aanwijzingen en versterkten ze zo de sociale cohesie tussen mensen. Matt Gatton, de bedenker van de PCOT, beweert echter dat de paleolitische mens een ‘voorbeeld’ heeft gekregen uit de natuur. Door smalle inkepingen in de verblijven van die mensen ontstonden natuurlijke camera obscura’s - projecties van een buitenwereld op een wand binnen een donkere ruimte. Gatton verklaart dat de mens geïnspireerd is geraakt door de geanimeerde beelden en die vervolgens is gaan natekenen. Hij fundeert zijn veronderstellingen aan de hand van mathematische modellen die rekening houden met het aantal keer dat een natuurlijke camera obscura kan ontstaan binnen een bepaald gebied en de kans dat die gezien kan worden. 4

Binnen de tentoonstelling De Prehistorie van het Beeld stellen we de vraag hoe de Paleo Camera Obscura Theorie zich verhoudt tot hedendaagse kunst. Aan de hand van werken van kunstenaars trekken we een parallel en stellen we een paleontologische geschiedenis van het beeld voor. Matt Gatton presenteert ook een werk in de expo. In de Bib Leuven bouwt hij een paleolitische tent na waarmee hij zijn theorie demonstreert. Met de kunstenaars: Aernoudt Jacobs, Anna Barham, Apichatpong Weerasthakul, Ben Rivers, Brassaï, Camille Henrot, Gábor Ösz, Geert Mul, Guy Königstein, Henri Michaux & Eric Duvivier, Ilona Gaynor, Jelle Feringa, Joachim Koester, Kianoosh Motallebi, Leïla Arenou & Naïmé Perrette, Marguerite Humeau, María García-Ibáñez, Marie Kølbæk Iversen, Matt Gatton, Salva Sanchis, Sascha Pohflepp, Chris Woebken & Jana Levin, Yvette Mattern.

Artefact is STUK's annual arts festival, focusing on (visual) culture, current affairs and scientific challenges. The programme consists of an extensive thematical exhibition with international artists, and lectures and performances linked to the central theme - both at STUK and in the centre of Leuven. Next to that, STUK and Het Depot present an ingenious music line-up during a three-day music festival. The Prehistory of the Image is an exhibition that takes the Paleo Camera Obscura Theory (PCOT) by the American artist Matt Gatton as a guide to study the origins of art. Within paleontology, the study of life in past geological records, there are several theories that attempt to explain how ‘early’ art was made. According to these scientists, cave drawings such as Lascaux in France served as gateways to other worlds, were used as part of rituals or gave narrative clues to people . However, Matt Gatton claims that Paleolithic man received an example from nature. By narrow notches in the dwellings of those people, a natural camera obscura arose - projections of an outside world on a wall in a dark room. Gatton declares that man was touched by the animated images and subsequently was inspired to copy them. He founded his assumptions on the basis of mathematical models that take into account the number of times that a natural camera obscura can occur within a certain area and period and the chance that it would be seen. Within the exhibition The Prehistory of the Image we ask the question of how the Paleo Camera Obscura Theory relates to contemporary art. On the basis of works by artists we draw a parallel and propose a paleontological history of the image. Matt Gatton also presents a work in the

exhibition. In de Bib Leuven he constructs a paleolithic tent wich illustrates his theory. With the artists: Aernoudt Jacobs, Anna Barham, Apichatpong Weerasthakul, Ben Rivers, Brassaï, Camille Henrot, Gábor Ösz, Geert Mul, Guy Königstein, Henri Michaux & Eric Duvivier, Ilona Gaynor, Jelle Feringa, Joachim Koester, Kianoosh Motallebi, Leïla Arenou & Naïmé Perrette, Marguerite Humeau, María García-Ibáñez, Marie Kølbæk Iversen, Matt Gatton, Salva Sanchis, Sascha Pohflepp, Chris Woebken & Jana Levin, Yvette Mattern.

EXPO opening do 13 feb 17u00 - 22u30 openingsuren / opening hours vr 14 - zo 23 feb wo t/m za 14u00 - 22u30 zo t/m di 14u00 - 19u00

YVETTE MATTERN (us - °1963) GLOBAL RAINBOW (2014) imec

Dit exclusieve werk is aan de hemel te zien van 13 - 17 feb., vanaf 17u00 This exclusive work can be seen in the sky from 13 - 17 feb from 17u00 De monumentale laserinstallatie Global Rainbow zendt zeven scherpe laserstralen uit die het spectrum van de zeven kleuren van de regenboog representeren. Yvette Mattern werd ervoor geïnspireerd toen ze een ongewone regenboog zag op een mooie locatie bij ‘Walden Pond’ in Massachusetts. Tijdens Artefact verlicht Matterns werk voor de allereerste keer de Belgische hemel. De lichtshow vertrekt van de top van het imec-gebouw, een innovatiecentrum in Leuven, en reikt tot aan de noordoostelijke grens van de provincie Vlaams-Brabant in de omgeving van Diest. De gekleurde stralen kunnen 40 tot 60 kilometer ver reiken, afhankelijk van de atmosferische condities. Met dit werk wil Mattern mensen samenbrengen door een gezamelijke, esthetische ervaring. Voor haar brengt Global Rainbow een boodschap van hoop en vrede. Global Rainbow werd eerder al getoond als opmaat voor de opening van de Olympische Spelen in Londen, 2012. Yvette Mattern is een kunstenares die woont en werkt in New York en Berlijn. Haar werk focust op video en film, maar interfereert regelmatig met performance, de publieke ruimte en sculptuur.

courtesy the artist and jens festerra

The ongoing monumental laser light installation Global Rainbow beams seven rays of high specification laser light, representing the spectrum of the seven colors of the rainbow. Yvette Mattern was inspired by seeing an unusual rainbow in a beautiful spot at ‘Walden Pond’ in Massachusetts. Mattern aims to connect all demographics in a beautifully engaging experience and sees her work as a visual translation of hope and peace. During Artefact, Mattern’s work illuminates the Belgian skyline for the very first time, starting from the top of the imec building, an innovation center in Leuven, and reaching the end of the province of VlaamsBrabant (North-East). It is estimated that the colored shafts of light can stretch up to 40 to 60 kilometers, depending on atmospheric conditions. Global Rainbow has been presented as a prelude to the London 2012 Olympic Games. Yvette Mattern is a New York and Berlin based visual artist whose work has an emphasis on video and film. Her work frequently intersects performance, public art and sculpture.

ÂŠ jens festerra

met de steun van

/ with the support of

KIANOOSH MOTALLEBI (gb/nl -°1982) COMMON SPACE (2012), TERRESTRIAL BALL (2010), HYDROGEN ATOM ON THE LEFT, FAR STAR ON THE RIGHT (2012) stuk expozaal

In Common Space worden een microscoop en een telescoop gecombineerd tot een nieuw object. De lenzen en spiegels zijn voor de bezoeker onzichtbaar waardoor hij zich buitengesloten voelt. Het creëert als het ware een leegte, die even ontoegankelijk aanvoelt als de onbereikbaarheid en onkenbaarheid van zowel sterren als microscopische werelden. Terrestrial Ball is een ‘bal’ die alle 94 natuurlijk voorkomende elementen op aarde bevat, van waterstof tot plutonium. Het refereert aan een tijd voor het ontstaan van de mens en de materialen waar we uit voortkomen. Tegelijkertijd wijst het werk ons op een dystopische toekomst. Het is een monument over onze vergankelijkheid. Hydrogen atom on the left, far star on the right is een foto die twee stippen afbeeldt. De linkse stip is een vroege representatie van een waterstofatoom, het kleinste en eerste element op de tabel van Mendeljev. De rechtse stip is GRB090429B, een geëxplodeerde ster en een van de verst geobserveerde punten in het universum. Motallebi’s idee bestaat erin dat elke menselijke activiteit zich ergens tussen die twee punten plaatsvindt. Het beeld bevat de twee periferieën van de menselijke blik en perceptie.

Aan de hand van verschillende media onderzoekt Kianoosh Motallebi de vergankelijke en immateriële aard van kennis. Zijn video’s, installaties en objecten focussen op technologie, kennis en de ondoorgrondelijke aard van de natuur en natuurlijke fenomenen. Zijn praktijk kan beschouwd worden als een constante poging om de relatie tussen kunst, objecten en technologie te herdenken.

In Common Space, microscopes and telescopes have been combined or ‘interfaced’ to form new entities. With their lenses and mirrors rendered inaccessible, the observer is excluded from viewing. These new amalgamations suggest an internal operation between these newly transformed scientific tools, creating a conceptual void as inaccessible to humans as far stars and microscopic worlds. These tools are designed to elucidate. Terrestrial Ball 2010 comprises of all 94 naturally occurring elements on earth. From hydrogen to plutonium. It refers to a time before we existed, to the building materials we originate from. The work speaks of a reversal of technology and civilization. It refers to the very atoms that our environment consisted of long before we ever arrived here.

between the two dots on this single print. Thus it contains the two peripheries of the human gaze and perception. Through a variety of media, Kianoosh Motallebi’s works explore the transient and immaterial nature of understanding. His videos, installations and objects focus on technology, knowledge and the impenetrable nature and natural phenomena. His practice can be seen as a constant attempt to renegotiate the relationship between art, objects and technology.

Hydrogen atom on the left, far star on the right is a photograph depicting two dots. The left is an early representation of a hydrogen atom, the smallest and first element on the periodic table of elements. To its right lies ‘GRB090429B’, an exploded star and one of the furthest observed points in the universe. Motallebi’s idea is that, in ways, every human activity is ought to have taken place somewhere

terrestrial ball 1 inch ball made of the 94 naturally occurring elements on Earth | Supported by Rijksakademie Van Beeldende Kunsten, Amsterdam | Hydrogen Atom on the left, Far Star on the right Framed inkjet print, 140x100cm

common space

ÂŠ kianoosh motallebi

terrestrial ball

ÂŠ kianoosh motallebi

hydrogen atom on the left, far star on the right

ÂŠ kianoosh motallebi

AERNOUDT JACOBS (be, °1968) THE PHOTOPHON PRINCIPLE (2013) stuk expozaal

The Photophon Principle is gebaseerd op het foto-akoestische principe dat aan het einde van de negentiende eeuw ontdekt werd door Alexander Graham Bell. Volgens dat principe kan een sterke lichtbron omgezet worden in geluid. Een lichtstraal valt op een materiaal, dat daardoor uitzet en opwarmt. De moleculen van dat materiaal gaan trillen waardoor geluid ontstaat. Bells onderzoek toont aan dat elk materiaal een bepaalde sonoriteit bezit. The Photophon Principle illustreert dat foto-akoestisch principe. Sterke lichtstralen worden geprojecteerd op een fotofonische schijf en we horen verschillende tonen. Doordat er in de schijf gaten zitten, wordt het licht in verschillende fragmenten verknipt. De verschillende tonen zorgen voor een ware muzikale compositie. Aernoudt Jacobs is een Belgische geluidskunstenaar en componist. Gebaseerd op psychoakoestische theorieën verkent hij hoe perceptie beïnvloed kan worden en hoe geluid fysiek en emotioneel uitgedrukt kan worden.

The Photophon Principle is based on the photoacoustic principle that was discovered at the end of the 19th century by Alexander Graham Bell. According to this principle, a strong light source can be converted into an acoustic wave due to absorption and thermal excitation. Bell’s research shows that any material comes with a sonority that will be revealed by hitting it with a strong beam of light. In the exhibition a prototype of the original work will be shown to illustrate this principle. The prototype consists of a photophonic object playing tones created by strong light that beams through a rotating disc. With The Photophon Principle, Jacobs intends to provide a certain kind of musicality: ‘but in the form of an installation, not of a playable instrument’, he explains. Aernoudt Jacobs is a Belgian sound artist and composer. Using psychoacoustic theories, he explores how perception can be influenced and how sound can be expressed physically and emotionally.

the Photophon principle is produced by overtoon, developed in collaboration with the Laboratory of Acoustics and Thermal Physics, KU Leuven Supported by de Vlaamse overheid, de Vlaamse Gemeenschapscommissie

ÂŠ aernoudt jacobs, courtesy overtoon and galerie fortlaan 17

Gábor Ösz (hu - °1962) CONSTRUCTED VIEW (2004), Unpacked 2 (2013) stuk expozaal

De fotoreeks Constructed View toont camera obscura-projecties in nieuwe gebouwen. De Hongaarse kunstenaar Gábor Ösz gebruikt de gaten in muren van die gebouwen als projectiemiddel. De buitenwereld wordt via die gaten geprojecteerd op een wand binnenin het gebouw. Door de dikte van de muren vormen de gaatjes buisjes waardoor de projecties op de muur worden gerangschikt in bijna regelmatige cirkels. Het enige gezichtspunt (het gaatje) wordt zo vervangen door een meervoud aan perspectieven, waardoor de beelden lijken te bewegen. Unpacked 2 bevraagt de relatie tussen de realiteit en het beeld. Ösz rangschikt kartonnen dozen in de ruimte. Slechts één van de dozen is open. Door gebruik te maken van een spiegel aan de binnenkant van de dozen, wordt licht geprojecteerd in de doos, wat resulteert in een real-time beeld op het bovenste oppervlak van de doos. Na zijn studie aan de Academie voor Schone Kunsten in Boedapest, heeft Gábor Ösz de Rijksacademie voor Beeldende Kunsten voltooid in Amsterdam, waar hij sindsdien woont.

Gábor Ösz’ photo series Constructed View is the result of camera obscura projections found in newly constructed buildings. These camera obscuras are the result of a new method of casting concrete walls. Ösz’ intervention consists of using these small holes as projectors: the image of the outside world is being projected onto the walls inside. The tubular nature of the holes follows from the thickness of the walls, with the result that the projected images, rather than being spread all over the wall, are arranged in almost regular circles on the opposite wall. The single viewpoint is thus replaced by an accumulation of perspectives, which set the pictures in motion. This series proves that a picture does not only show, it also conceals: being the image of the light projected into darkness, it can be conceived as the reduction of illumination. Unpacked 2 questions the relationship between reality and the image. Gabor Ösz arranges a pile of cardboard boxes in a space. Only one of the boxes is open. By using a mirror inside the boxes, light is projected into the box resulting into a real-time image at the box’s top surface. After studying at the Academy of Fine Arts in Budapest, Gábor Ösz pursued postgraduate studies at the Rijksacademie of Visual Arts in Amsterdam, where he has lived ever since.

# 1 Constructed View (2004), exp.time/ 2x 8 hours 3 holes-two take ciba-crome paper, cameraobscura 243x105 cm, mounted on aluminium in the collection of the artist || # 2 Constructed View (2004) exp.time/ 8 hours 2 holes-one take ciba-crome paper, camera-obscura 242x105 cm, mounted on aluminium in the collection of the artist || # 3 Constructed View (2004) exp. time/ 2x 8 hours 3 holes-two take ciba-crome paper, camera-obscura 233x105 cm, mounted on aluminium collection of Herve Loevenbruck || Unpacked 2 (2013) Installation with cardboard boxes, mirror, light, matt glass, camera obscura projection, Dimension variable | Unpacked is coproduced by: STUK Kunstencentrum | For all works: Courtesy Gallery Loevenbruck, Paris and the artist

constructed view

unpacked

SALVA SANCHIS (cat - °1974) ISLANDS (2013) stuk expozaal performances: gratis/free

13, 14 feb . 20:00, 21:15 & 22:00 || 15, 16 feb . 15:00, 16:00 & 17:00

Dit werk bestaat uit een videoprojectie, die doorlopend in de expo te zien is, en een aantal korte dansperformances die de confrontatie aangaan met de video’s. Voor de performances borduurt choreograaf/ danser Salva Sanchis verder op zijn eerdere werk waarbij improvisatie wordt gebruikt binnen strikt compositionele frames. Islands bestaat uit een geheel van korte performances (4’ tot 12’) met een maximale focus op de details van de dans en waarbij iedere keer een ander thema aan bod komt. Enerzijds treedt er een zoektocht op naar vrijheid binnen een structuur en anderzijds zijn er de danscreaties die solide zijn, maar die bij iedere uitvoering ook wat kunnen wijzigen. In Artefact toont Sanchis de eerste versie van Islands. Salva Sanchis heeft reeds meer dan 20 choreografische werken geproduceerd, inclusief samenwerkingen met Marc Vanrunxt en Anne Teresa De Keersmaeker. Het werk van Sanchis is geëvolueerd van een door theater beïnvloede stijl naar een expliciet formele benadering van dans. Hij heeft gewerkt voor Rosas. Na de creatie van zijn centrale werk Objects in mirror are closer than they appear (2008) werd Sanchis lid van de dansorganisatie Kunst/Werk, waarbij hij samen met Marc Vanrunxt de artistieke leiding vormt.

Islands consists of a video projection shown permanently in the exhibition, and a series of very short dance performances (4 to 12 minutes). Salva Sanchis uses the short duration of the performances as a compositional frame in which there is maximum focus on the details of the dance and which at the same time enables the series to present a wide array of themes. Islands is a continuation of the core of Sanchis’ oeuvre: the use of improvisation within strict compositions. On the one hand there is the search of freedom within a structure and on the other hand there is the creation of compositions that are solid but can always change as they are performed. For Artefact, Sanchis created the first performance of the Islands series. Salva Sanchis has produced over 20 choreographic works, including collaborations with Marc Vanrunxt and Anne Teresa De Keersmaeker. His work has evolved from a theatre-influenced style towards an explicitly formal approach to dance. He has worked for Rosas. After the creation of the pivotal work Objects in mirror are closer than they appear (2008), Sanchis joined the dance company Kunst/Werk, of which he is now the artistic director together with Marc Vanrunxt.

Choreography Salva Sanchis | Video Pablo Castilla | Production Kunst/Werk | Coproduction STUK

trigon

ÂŠ stanislav dobak

ANNA BARHAM (uk - °1974) LIQUID CONSONANT (2012), AMPLER TONGUE TRANSIT (2012) stuk expozaal

In Liquid Consonant zien we op een scherm een digitaal geanimeerd hoofd dat Griekse woorden uitspreekt die gerelateerd zijn aan beweging en die allemaal de letter rho bevatten. Het fysieke van het spreken wordt geaccentueerd door de geluidseffecten en door het mechanische hoofd met zijn sensuele maar levenloze uitstraling. Naast het werk bevindt zich Ampler Tongue Transit, een set van zes tekeningen samengesteld uit anagrammen. Die tekeningen zijn meer dan enkel een presentatie van betekenis die vervat zit in een reeks letters. Barham gebruikt ze ook als een manier van schrijven. Barham is geïnspireerd door Plato’s dialoog Cratylus, waarin de oorsprong van taal en de relatie tussen geluid en betekenis worden onderzocht. Barhams kunst bestaat uit performance, videokunst en tekeningen. Veel van haar werk draait rond teksten geschreven volgens zelfopgelegde regels, meestal in de vorm van anagrammen. Op die manier verkent Barham de spanning tussen technologische processen en subjectiviteit. Haar werk accentueert de plasticiteit van taal en de collaboratieve en actieve rol die een individu inneemt bij de constructie van betekenis.

Liquid Consonant presents a digitally animated head mouthing Greek words related to motion which all contain the letter rho. The physicality of its speech is accentuated through the sound effects of the ‘voice over’ and the intricate machinery of digital animation with its sensual and simultaneously lifeless image. Alongside is a set of six anagram drawings, Ampler Tongue Transit. More than just a conceptual display of the vast possibility of meaning embedded within a set of letters, Barham uses these drawings as a method of writing. Here they investigate the visceral possibilities of the mouth as speaker, lover, liar and eater. Barham is inspired by Plato’s dialogue Cratylus, which explores the origins of language and the possible relationship between sound and meaning, proposing writing as the imitation of reality. Barham’s practice spans performance, video and drawing. Much of her work centres on texts created using selfprescribed sets of rules, most notably the anagram, through which she explores the tension between technological processes and subjectivity. Her works highlight the plasticity of language and the collaborative and active role that a person takes in constructing meaning.

LiQuid Consonant production still - HD video with sound, 60s loop | Ampler Tongue Transit Set of 6 drawings, biro on paper, overall dimensions 307.5 x 88 x 4cm

liquid consonant

ÂŠ andy keat

ampler tongue transit

ÂŠ andy keat

Apichatpong Weerasethakul (th - °1970) PHANTOMS OF NABUA (2009) stuk expozaal

Phantoms of Nabua is een kortfilm over het Thaise dorpje Nabua, dat voortdurend wordt getroffen door de bliksem. In de film speelt licht een belangrijke rol: het licht representeert het comfort van ‘thuis’ enerzijds en van vernietiging anderzijds. Phantoms of Nabua maakt deel uit van Primitive, een grootschalige installatie die bestaat uit verschillende onderdelen en media. Primitive onderzoekt herinneringen in Nabua, waar ooit onenigheid heerste tussen de totalitaire overheid en communistische landbouwgemeenschappen. Dat leidde tot een bloedige onderdrukking door het Thaise leger in 1965. Weerasethakul wil met dit werk de link tussen het verleden en het heden verkennen. Apichatpong ‘Joe’ Weerasethakul is een centrale figuur uit de hedendaagse cinema. Zijn films werden eerder geselecteerd voor o.m. de filmfestivals van Cannes (2004, 2002) en Venetië (2006) en in 2010 won hij de Gouden Palm voor zijn film Uncle Boonmee Who Can Recall His Past Lives.

Phantoms of Nabua is an enigmatic short movie portraying the Thai town of Nabua, which is repeatedly struck by lightning. It is part of Primitive, a largescale multi-platform installation. Primitive examines memories in Nabua, which once was the site of clashes between the totalitarian government and the communist farming communities. This led to a bloody repression by the Thai military in 1965. Nevertheless Weerasethakul’s intention is to explore the link between the past and the present. Phantoms of Nabua illustrates a communication of lights: the lights represent the comfort of home on the one hand, and destruction on the other. Cult director Apichatpong “Joe” Weerasethakul is extensively praised as one of the central figures in contemporary cinema. Weerasethakul has participated in many film festivals, notably in Cannes (2004, 2002) and Venice (2006). Moreover, he won the Cannes Golden Palm in 2010 for Uncle Boonmee Who Can Recall His Past Lives.

Commissioned by Animate Projects, Haus der Kunst, Munich and FACT, Liverpool | Produced Illuminations Films and Kick The Machine | Courtesy Jacqui Davies

ÂŠ the artist

MARIE KØLBÆK IVERSEN (dk - °1981) RETROACTION (pour le détournement) (2013) stuk verbeeckzaal

RETROACTION is een nieuw werk uit een reeks video-installaties waarin videotechnologie wordt gebruikt om een gesloten circuit te creëren. Begrippen als medium, perceptie en representatie worden zo aan de kaak gesteld. Representatieve media worden op de helling gezet door de focus te leggen op de fysische componenten en eigenschappen zoals patronen, golven, vibraties ... Iversens werk maakt duidelijk dat zelfs wanneer de input ‘niets’ is, het proces van mediatie de leegte vult met ‘iets’. Door de specifieke ‘feedback loop’-opstelling van camera’s en projectoren zien we op een scherm een psychedelisch patroon van interferentielijnen die reageren op de tentoonstellingsruimte en haar bezoekers.

RETROACTION is a video installation about chaos, technology and the everchanging present. In this new work Iversen applies closed circuit video technology to explore concepts and processes of mediation and mediumship, perception and representation. Emphasizing the presence of technology and the concreteness of the feedback loop, her installations challenge preconceptions of representational media by reducing them to those material properties in which they are in excess of themselves: patterns, waves, vibrations. In Kølbæk Iversen’s work it becomes clear that even if the input is ‘nothing’, the process of mediation fills the void with ‘something’. Connected through an analogue feedback loop, the cameras and projectors used to make her RETROACTIONs are aimed towards the same wall. The difference between the point of recording and the point of projection creates a psychedelic pattern of interference lines that responds to the exhibition space and the visitors.

RETROACTION VIII (Stalker), 2012 Feedback video-installation. 6 cameras, 6 projectors. Dimensions variable | Spatium Danish Contemporary Art, KUMU Museum of Modern Art, Tallinn, Estonia, 2012 | Image Produced with the kind support of the Danish Arts Council | Courtesy Marie Kølbæk Iversen and Henningsen Gallery || RETROACTION IV, 2010-12 Feedback video-installation. 2 cameras, 2 projectors. Dimensions variable | Dexter Bang Sinister, Kunsthal Charlottenborg, Copenhagen, Denmark, 2012 | Image Charlottenborg | Coproduced STUK Kunstencentrum

JOACHIM KOESTER (dk - °1962) MY FRONTIER IS AN ENDLESS WALL OF POINTS (2007) stuk verbeeckzaal

Tot de 19e eeuw waren ontdekkingen vooral geografisch, maar in de 20ste eeuw keerde de notie van het ‘onbekende’ zich naar binnen. Dat wordt geïllustreerd door de ontdekking van de molecule (Niels Bohr), het onbewuste (Sigmund Freud), de taal (Gertrude Stein) en de periferie van de geest (Henri Michaux). My Frontier is an Endless Wall of Points is een 16mm zwart-wit filmanimatie met de tekeningen die Henri Michaux maakte onder invloed van de drug mescaline. Die tekeningen worden vaak omschreven als een avontuur op onbekend terrein dat de grenzen van de uitgestrekte wereld van woorden verkent. Koester onderzoekt de sporen van die reis in een serie van snel bewegende beelden en maakt een ‘psychedelische documentaire’. Joachim Koester is een conceptuele kunstenaar en werkt voornamelijk met fotografie, video, tekst en installaties. Koester focust op de kloven en dubbelzinnigheden bij het schrijven en lezen van geschiedenis, haar excentrieke protagonisten en haar verhalen en mythes.

In the 19th century exploration was geographic, but in the 20th century the notion of the ‘unknown’ turned inward. The new realms to be explored were the molecule (Niels Bohr), the unconscious (Sigmund Freud), language (Gertrude Stein) or the outskirts of the mind (Henri Michaux). My Frontier is an Endless Wall of Points is a 16mm black and white film animation created from the mescaline drawings of Henri Michaux. Of all Michaux’s work, these drawings are most often described as a ‘venture into foreign territory’. They are seen as an exploration of a vast world on the borderline of words. Koester’s work is literally an attempt to animate this idea. He examines the traces of this journey in series of rapidly moving images and made a ‘psychedelic documentary’. Joachim Koester is a conceptual artist. He works mainly in photography, video, text, and installation. Koester focuses on gaps and ambiguities in the writing and reading of history, its eccentric protagonists and its stories and myths.

16mm film, black and white, silent 10 min. 24 sec. (looped) | Courtesy the artist and Jan Mot, Brussels and Mexico City

ÂŠ the artist and jan mot gallery

BRASSAÏ (hu - °1899 - ✝1984) GRAFFITI SERIES (1960) stuk verbeeckzaal

In het boek Graffiti zien we een collectie foto’s gemaakt door de Hongaarse fotograaf Brassaï tussen 1930 en midden jaren 50, bekend onder de naam Graffiti Series. De foto’s tonen kervingen in muren die door mensen zijn aangebracht. In een muur kerven is een prehistorische manier om betekenis aan de wereld te geven. Meer dan 25 jaar lang ging Brassaï op jacht naar mysterieuze of speelse markeringen op muren, bomen en op de grond. Het kerven van je naam, die van je geliefde of een datum is een vorm van vandalisme die niet enkel kan verklaard worden door destructieve impulsen. ‘I see in it rather the survival instinct of all those who cannot erect pyramids or cathedrals to perpetuate their name’, legt Brassaï uit. ‘The moments are rare when one senses the pulse of life beating with such intense emotion that it calls for a stone, a wall, or the bark of some tree to be forever inscribed.’ Gyula Halász of Brassaï is een van de belangrijkste surrealistische fotografen. Daarnaast was hij ook een schrijver, beeldhouwer en filmmaker. In 1924 verhuist hij naar Parijs, waar hij zijn carrière uitbouwt. Hij is vooral bekend van zijn boeken Graffiti (1960) en Paris by Night (1933). Uitgever: Flammarion (3 mei, 2002)

The Graffiti series is a collection of photographs taken by the photographer Brassaï between 1930 and mid 1950. The photographs depict human-made carvings on walls in Paris. Here, graffiti has to be understood as ancient engravings. According to Brassaï, carving into a wall reconnects with an age-old human principle as well as with a very ancient means of apprehending the world. For over 25 years, Brassaï would hunt down mysterious or playful marks on walls, trees or even on the ground. Carving one’s name, one’s love, or a date on the wall of a building is a type of vandalism that cannot be explained by destructive impulses alone. ‘I see in it rather the survival instinct of all those who cannot erect pyramids or cathedrals to perpetuate their name’, Brassaï explains. ‘The moments are rare when one senses the pulse of life beating with such intense emotion that it calls for a stone, a wall, or the bark of some tree to be forever inscribed.’ Gyula Halász or Brassaï is one of the most important surrealist photographers, but he was also a writer, a sculptor and a filmmaker. In 1924 he moved to Paris, where he built up his career and lived for the rest of his life. He is primarily known for his books Graffiti (1960) and Paris by Night (1933). Publisher: Flammarion (May 3, 2002)

HENRI MICHAUX (be - °1899-✝1984), ERIC DUVIVIER (fr - °1928) IMAGES DU MONDE VISIONNAIRE (1963) stuk verbeeckzaal

Images Du Monde Visionnaire is het resultaat van een samenwerking tussen filmmaker Eric Duvivier en de Belgische schrijver, schilder en mysticus Henri Michaux. De film is geproduceerd door het Zwitserse farmaceutische bedrijf Sandoz als een educatief hulpmiddel om de visuele effecten van mescaline en hasj te demonstreren. De film is gebaseerd op Michaux’ ervaringen, onder invloed van hallucinogenen, die hij documenteerde in zijn boeken. Volgens Michaux is de film er niet in geslaagd om de repetitieve beweging van de hallucinaties weer te geven die hij ervoer onder invloed van mescaline. Maar de film deelt verschillende kenmerken met enkele meer interessante experimenten van de avant-garde cinema in die tijd. Henri Michaux was een eigenzinnige dichter, schrijver en schilder. Zijn werken zijn doordrongen van een gevoel van vervreemding: van anderen, maar ook van zichzelf. Eric Duvivier maakte ongeveer 500 educatieve films, de meeste over psychiatrie. Zo ontdekt Duvivier de meest obscure plekken van de menselijke geest – door Michaux ‘l’espace du dedans’ genaamd.

Images Du Monde Visionnaire is the result of a collaboration between the film maker Eric Duvivier and the Belgian writer, painter and mystic Henri Michaux. It was produced by the Swiss pharmaceutical company Sandoz as an educational tool to demonstrate the visual effects of mescaline and hashish. The film was based on Michaux’s experiences with psychedelics, which he documented in his books. In Michaux’s opinion, the film failed to represent the repetitive motion of the hallucinations that he experienced under the influence of mescaline. But the film shares many traits with some of the more interesting efforts in avant-garde filmmaking of its time. Henri Michaux was a distinctive Belgianborn poet, writer and painter. His works are imbued with a sense of alienation: not only from others, but from himself as well. Eric Duvivier has made about 500 educational films, most of them concerning psychiatrics. Through his films, Duvivier explores the most obscure zones of the human mind – what Michaux labeled ‘l’espace du dedans’ (the inner space).

A Henri Michaux film, directed by Eric Duvivier (1963) | Supported by Sandoz laboratory, Sciencefilm | Courtesy Eric Duvivier and CERIMES

CAMILLE HENROT (fr - °1978) COLLECTIONS PRÉHISTORIQUES (2014) stuk studio

Collections Préhistoriques brengt erotische foto’s, beelden gerelateerd aan de prehistorie en objecten die op eBay werden gekocht samen. Het werk richt zich op het idee dat door de mens ontworpen vormen op lichaamsvormen zijn geïnspireerd. Camille Henrot ging als een jager/ verzamelaar te werk: op intuïtieve wijze verzamelt ze fragmenten, objecten en foto’s met het verlangen om connecties te maken. Op die manier creëert ze een spanning tussen het vinden van betekenis en het scheppen van verwarring. Henrot richt zich op de prehistorie omdat de hedendaagse mens zijn sensuele fantasieën projecteert naar een tijd van schuldeloos genieten. CamilleHenrot is bekend om haar videowerk en geanimeerde films die beeld en muziek combineren en waarin soms ook filmmateriaal fysiek bewerkt wordt. Henrots werk richt zich op een aanpassing van de traditioneel hiërarchische categorieën van de kunstgeschiedenis.

Coproduced by STUK Kunstencentrum

Collections Préhistoriques is a book that combines erotic pictures with images related to prehistory and objects collected on eBay. The book aims to show that forms shaped by man are inspired by bodily forms. The French artist Camille Henrot worked much like a hunter-gatherer, intuitively assembling the different fragments, objects and photographs with a desire to make connections, thereby forcing a tension between finding meaning and creating confusion. Henrot used images related to prehistory and compares her process with the way contemporary man romanticizes about a time of guilt-free pleasure. Best-known for her videos and animated films combining drawn art, music and occasionally scratched or reworked cinematic images, Camille Henrot’s work blurs the traditionally hierarchical categories of art history.

femme fatale et collection de silex de phillipe dagen, collection prèhistorique, 2009 © adagp camille henrot. courtesy the artist and kamel mennour, paris.

lunes (escargotiète), collection prèhistorique,

lunes (escargotiète), collection prèhistorique, 2009 © adagp camille henrot. courtesy the artist and kamel mennour, paris.

femme allongée et dents de requin, collection

2009 © adagp camille henrot. courtesy the artist and kamel mennour, paris.

préhistorique

(2009) © adagp camille henrot

courtesy the artist and kamel mennour, paris

LEÏLA ARENOU (fr - °1988) & NAÏMÉ PERRETTE (fr - °1989) FIRST THERE WERE MACHINES (2012) stuk studio

First there were machines is een collectie van glazen objecten die refereren aan industriële werktuigen. De objecten werden gemaakt door glas te blazen in een mal. Het resultaat ziet eruit als artefacten uit een industrieel tijdperk die zijn gefossiliseerd. Hoewel niet direct duidelijk is wat we precies zien, zijn de resultaten het omgekeerde van de ambachtelijke werktuigen die de ruimte tussen gereedschap en de mens markeren. Waar er bij ambachtelijke gereedschappen een directe relatie bestaat tussen gebruiker en instrument, creëren de objecten in dit werk een gevoel van afstandelijkheid. Leïla Arenou is een interdisciplinaire ontwerper die de relatie tussen techniek en geloof enerzijds en objecten in relatie tot absurditeit anderzijds onderzoekt. Naïmé Perrette is een filmmaker. Haar producties komen tot stand via verschillende media, zoals lichtanimatie, experimentele film, documentaire en installatie. Zij verkent hoe de mens omgaat met de kracht van zijn natuurlijke en artificiële omgeving.

Courtesy the artists

First there were machines is a collection of glass objects that refer to industrial tools. The objects are made by blowing glass into a cast. The results look as if artifacts of a mechanical society have been fossilized. Although we do not directly know what we are looking at, the results are actually the inverse of crafting tools, marking the space between the tools and human beings. Leïla Arenou is an interdisciplinary designer whose work revolves around the notions of technique related to belief and objects mixed with absurd reasoning. Naïmé Perrette is a filmmaker. Through various media such as light animation, experimental film, documentary and installation, her productions explore how man deals with the power of its natural and artificial surroundings.

ÂŠ joachim hetzler

MARÍA GARCÍA-IBAÑEZ (es - °1978) HUESOS/PIEDRAS/FLORES (2011) stuk studio

Het werk Huesos/Piedras/Flores behandelt concepten als ‘oorsprong’, ‘herinnering’ en ‘tijd’. We zien botten, stenen en bloemen op een tafel. De scène doet denken aan een ritueel of een begrafenis: een reis van deze wereld naar het onbekende. Maar de botten zijn niet echt. María García-Ibáñez heeft ze op zeer precieze wijze gemodelleerd uit keramiek. García-Ibánez creëert vaak objecten en situaties die geassocieerd worden met specifieke tijden zoals de prehistorie. Tekenen vormt een essentieel onderdeel van haar proces. Op die manier toont ze haar interesse voor geologie en anatomie. Het werk van García-Ibáñez vertroebelt de grenzen tussen sculptuur en tekening, wetenschap en fictie. Ze biedt een nieuwe manier om naar de dingen te kijken waardoor we de magie achter het alledaagse kunnen ontdekken. García-Ibáñez werkt momenteel aan haar eerste kunstenaarsboek.

The work Huesos/Piedras/Flores contemplates about the concepts of ‘origins’, ‘memory’, and ‘time’. When we look at the work, we see bones, stones and flowers placed on a table. The scene evokes thoughts of a ritual or burial: a kind of an entrance from this world into the unknown. However, the bones are not real. María García-Ibáñez has meticulously modeled them in ceramic. In her work, García-Ibánez uses objects and initiates situations that are usually associated with specific eras such as Prehistory. Drawing is an essential part of her process, for it allows her to communicate her interest for geology and human anatomy. García-Ibáñez’ work blurs the boundaries between sculptures and drawings, between science and fiction. She continuously presents new insights allowing the viewer to discover the magic of the ordinary. She is currently working on her first artist book.

manos (2011): ceramic glaze, translet and gold, 3 x 35 x 22 cm | courtesy the artist mandÍbula (2011): ceramic glaze, 15 x 20 x 20 cm | courtesy the artist

MARGUERITE HUMEAU (fr - °1968) THE OPERA OF PREHISTORIC CREATURES (2012) stuk studio

The opera of prehistoric creatures is een opera met het gereconstrueerde geluid van prehistorische mammoeten, varkens en walvissen. Een reconstructie bleek problematisch, aangezien stembanden enkel zacht weefsel bevatten en dus niet bewaard blijven. Het enige wat de tijd overleeft, is het skelet. De inwendige delen kunnen enkel indirect gereconstrueerd worden. Marguerite Humeau heeft meer dan een jaar lang gesprekken gevoerd met paleontologen, zoölogen, radiologen en andere wetenschappers om die moeilijke opdracht met zoveel mogelijk wetenschappelijke kennis te realiseren. Advies van experts en voorspellingen werden gebruikt om de geluiden van een Mammoth Imperator (-4,5 mya), een Entelodont aka Terminator Pig (-25 mya) en een Ambulocetus ‘Walking whale’ (-50 mya) weer te geven. Marguerite Humeau gebruikt design om manieren te ontdekken waarop kennis gegenereerd wordt in de afwezigheid van bewijs. Humeau verweeft feitelijke gebeurtenissen tot speculatieve verhalen. Daarvoor laat ze het onbekende uitbarsten op een ontzagwekkende manier. Haar werk maakt deel uit van de permanente collectie van het MoMa in New York.

The opera of prehistoric creatures is an opera which stages the rebirth of prehistoric creatures. The artist Marguerite Humeau attempted to resuscitate the sound of these creatures by reconstructing their vocal tract and based an opera on their voice. Reconstructing is problematic from a scientific point of view: since the vocal tract is made of soft tissue, it does not fossilize. The only things that have been preserved through time are the surrounding bones, thus the inner parts have to be redesigned. For over a year Humeau has been discussing with paleontologists, zoologists, radiologists and other scientists to overcome the difficulties of creating a work from non-existing, inaccessible, or lost data. Advice from experts as well as predictions were used to craft the roars of a Mammoth Imperator (-4,5 mya), an Entelodont aka Terminator Pig (-25 mya), and an Ambulocetus ‘Walking whale’ (-50 mya). Marguerite Humeau uses design to explore the means by which knowledge is generated in the absence of evidence. Humeau weaves factual events into speculative narratives, therefore enabling the unknown to erupt in grandiose splendour. Humeau’s work is part of the NY MoMA permanent collection.

Left to right/ Entelodont, “Hell Pig”, -25M years ago; Ambulocetus, “Walking Whale”, -50M years ago; Mammoth Imperator, -4,5M years ago

ÂŠ dirk van den heuvel

GUY KÖNIGSTEIN (il - °1982) EXCAVATION (2013) stuk studio

Het Institute for Research and Documentation of the Erased History (IRDEH) is een artistiek design- en onderzoeksplatform dat zich richt op de studie en reconstructie van de Dark Period (ca. 1970-2030). Als resultaat van een goed gecontroleerd regressie- en uitwissingsproces hebben objecten uit ons dagelijkse leven hun gebruikelijke sociale context verlaten. Ze zijn mysterieuze bevindingen uit een onbegrijpbare voorbije periode geworden. Door deze donkere leegte in onze contemporaine samenleving te onderzoeken vanuit een onaangetast toekomstperspectief, dient het instituut als een structuur voor zowel kritisch onderzoek als artistieke productie. De reconstructie van de zogenaamde Erased History heeft als doel de samenleving te voorzien van betekenisvolle inzichten in verleden-heden-toekomst. De serie speculatieve Ranging Poles vergemakkelijkt persoonlijke opgravingsactiviteiten, die niet voldoen aan de gebruikelijke normen, en wakkert zo subjectieve observaties aan. Guy Königstein werkt aan spatiale en theoretische projecten op de grens tussen kunst, design en onderzoek. Geïnteresseerd in de productie van narratie als een manier van creatie, participatie en stimulatie, creëert hij interventies in academische werkvelden, culturele instituties, sociale processen of procedures van stedelijke ontwikkeling.

The Institute for Research and Documentation of the Erased History (IRDEH) is an artistic design and research platform dedicated to the study and reconstruction of the Dark Period (ca. 1970-2030). As a result of a well-controlled regression and erasure process, the objects of our present daily lives have abandoned their familiar social context and became mysterious findings from an incomprehensible ancient period of time. By investigating this dark void of our contemporary society from an unaffected future perspective, the institute serves as a structure for both critical research and artistic production. The reconstruction of the so-called Erased History is conducted in order to provide society with meaningful insights into its past-present-future, as only unexpected interpretations of historical and contemporary events may allow developments towards alternative futures. The series of speculative Ranging Poles provided by the IRDEH facilitate such personal excavation activities that do not relay on familiar scales and norms and trigger independent observations. Guy Königstein works on spatial and theoretical projects in the intersection between art, design and research. Interested in the production of narratives as means of creation, participation and stimulation, he creates interventions in academic frameworks, cultural institutions, social processes or procedures of urban development.

Excavation, ranging poles provided by the IRDEH, Institute for Research and Documentation of the Erased History

JELLE FERINGA (nl - °1978) NIEUW WERK (2014) stuk binnenplein

Jelle Feringa’s huidig onderzoek richt zich op de ontwikkeling van volledig automatische, robotgestuurde fabricageprocessen voor het bouwproces. Feringa is geïnteresseerd in de generatieve, alchemische aspecten van evolutionaire berekeningen. Die interesse resulteerde in een aantal projecten, zoals Analemma, een sculptuur die de snelheid van de aarde (29,783 km/s) omzeilt door de vorming van een perfect ronde schaduw, ongeacht het moment van de dag en de breedtegraad. Het project werd gepresenteerd op Transnatural festival (2010) ‘The state of Autonomy’, Amsterdam en op het CTM festival (2011), ‘Alles, was Sie über Chemie wissen müssen’, Berlijn. Voor Artefact maakt Feringa een grote sculptuur, geïnspireerd op het idee van een grot. Het werk van piepschuim wordt gepresenteerd op het STUK Binnenplein, maakt gebruik van evolutionaire technieken en wordt gemaakt door robots.

Jelle Feringa’s current research is focused on the development of original robotic fabrication processes for architecture, considering materialization as an inherent aspect of architectural design. Feringa is interested in the generative, alchemical aspects of evolutionary computing. This interest resulted in a number of projects including Analemma, a sculpture that defies the earth’s 29.783 km/sec velocity by casting a perfectly circular shadow on the ground, regardless of the time of the day, the day in the year, the latitude. The project has been presented at Transnatural festival (2010) ‘The state of Autonomy’, Amsterdam and the CTM festival (2011), “Alles, was Sie über Chemie wissen müssen”, Berlin. For Artefact Festival 2014, The work will take its inspiration from the idea of a cave and will be presented at the STUK courtyard.

analemma

(2011) ÂŠ jelle feringa

ILONA GAYNOR (uk - °1986) EVERYTHING ENDS IN CHAOS (2012) stuk paviljoenenzaal

Ilona Gaynor maakt een adaptatie van haar eindwerk Everything Ends in Chaos, een collectie van objecten, narratieve teksten en films. Het werk legt de ingewikkelde lijnen bloot van een kunstmatig ontworpen ‘Black Swan event’. Dat is een onverwachte gebeurtenis met een gigantische impact. In dit geval betreft het een economische ramp waarin het verzekeringswezen een rol speelt. In het werk Everything Ends in Chaos, behandelt de kunstenaar die praktijk waarin het verzekeren van onzekerheid deel is van de dagelijkse gang van zaken. Maar kunnen we ons wel verzekeren tegen onvoorspelbaarheid? Kunnen we ons verzekeren tegen onzekerheid? Hoe ziet een economische ineenstorting eruit? En hoe voelt het om zulke chaos mee te maken? Ilona Gaynor is een ontwerpster en kunstenares die verschillende manieren onderzoekt waarop je een boeiend verhaal kan vertellen. In haar kunst maakt ze gebruik van retorische en cinematische stijlfiguren om complexe plots, schema’s en narratieve teksten te construeren.

Ilona Gaynor makes an adaptation of her graduation project Everything Ends in Chaos, a mixed media collection of objects, narrative texts and films that reveal the intricate trajectories of an artificially designed and then reverse engineered economically viable ‘Black Swan event’. This is an event in human history that was unprecedented and unexpected at the point in time it occurred. Gaynor’s work draws upon the practice of insurance with the means to investigate and underpin the moment at which economic facts become fiction and vice versa. But can we really insure against unpredictability? What does an economic collapse actually look like? And how does it feel to witness such chaos? Ilona Gaynor is a designer and artist, determined to explore the different ways of telling a compelling story. In her art she makes use of rhetoric and cinematic tropes in order to construct complexly precise plots, schemes and narrative texts.

Supported by Der Hartware MedienKunstVerein (HMKV) | Courtesy Ilona Gaynor and Der Hartware MedienKunstVerein (HMKV)

ÂŠ hannes woidich

BEN RIVERS (uk - °1972) ORIGIN OF THE SPECIES (2008) stuk atelier 1 Origin of the Species is een experimentele korte film over S., een mysterieuze, eenzame Darwiniaanse theoreticus die zich wijdt aan uitvindingen en wetenschap. Hij ziet de wereld als bekend en bevreemdend tegelijkertijd. De film begint met een portret van S. die al lange tijd geobsedeerd is door het werk van Darwin. Origin of the Species brengt het begin van de wereld in kaart en de weg naar een onzekere toekomst. Ben Rivers is een experimentele filmmaker wiens films de thema’s ‘wildernis’ en ‘vrijheid’ verkennen. Hij toonde zijn werk op veel filmfestivals en won reeds verschillende prijzen. Rivers’ films vertroebelen de grens tussen documentaire en fictie en verkennen een wereld in de verre uithoeken van de menselijke beschaving – een plaats van ruwe, rare schoonheid waar uitvinders en excentrieke filosofen in eenheid met de natuur leven.

Origin of the Species is an experimental short movie about S., a Darwinian theorist. He is a man of inventions, of science and of solitude. He sees the world as familiar and alien at the same time. The film begins as a portrait of S., who has been obsessed with Darwin’s work for much of his life. Origin of the Species charts the beginnings of time, through the descent of man into an uncertain future – all shot throughout the different seasons in the garden of S., who lives in the wilderness and builds contraptions. Ben Rivers is an experimental film maker. He has exhibited in many international film festivals, winning numerous awards. His work explores themes such as wilderness and freedom and has gained increasing recognition in the past few years.

Origin of the Species (Still), 16 mm film to HD Quicktime, UK, 2008, 16 min | Courtesy Ben Rivers and LUX, London

sascha POHFLEPP (de - °1978) & CHRIS WOEBKEN (de/us - °1980) & JANNA LEVIN (us - °1967) ELSEWHERES (2014) stuk atelier 1 Elsewheres bestudeert de mogelijkheid van het bestaan van buitenaardse werelden. De kunstenaars onderzoeken of we in het enige mogelijke universum leven, dan wel of er nog andere universa bestaan? Ze creëerden een aantal mogelijke andere universa met simulatieomgevingen waarin het ‘andere’ van die universa werd getest en geanalyseerd. Daarnaast ontwierpen ze artefacten die in andere universa zouden kunnen bestaan.

Elsewheres is a project about the possibility of alien worlds. The artists investigate whether we are living in the only possible option, or if the experience of causality, time and agency in our world is just a fluke among all the universes possible. They created a set of possible universes and made simulation environments of each of them to reflect on and test them. Then they designed objects that could exist in other universes.

Sascha Pohflepp is geïnteresseerd in wetenschap en de manier waarop ze onze wereld vormgeeft aan de hand van mythes en werkelijkheden.

Sascha Pohflepp is interested in science and how it shapes our world through myths and realities.

Chris Woebken is een ontwerper die gebruik maakt van zogenaamde ‘futuring practices’ met als doel attributen, verhalen en visualisaties te creëren die de impact en het sociale potentieel van technologie onderzoeken. Fysicus en astronome Janna Levin zoekt naar bewijzen die aantonen dat ons universum eindig is.

Chris Woebken is a designer using socalled ‘futuring practices’ with the goal of creating props, narratives and visualizations that investigate the impact and the social potential of technology. Janna Levin is looking for evidence to support the proposal that our universe might be finite in size.

Coproduction STUK Kunstencentrum, Eyebeam NY | Courtesy Sascha Pohflepp and Chris Woebken

CAMILLE HENROT (fr - °1978) GROSSE FATIGUE (2013) stuk atelier 2 Grosse Fatigue is een ‘encyclopedische’ video over geschiedenis, evolutie en mythologie, waarmee Camille Henrot de Zilveren Leeuw voor Jonge Belofte won op de jongste Biënnale van Venetië. Op een computer zien we hoe verschillende tabbladen zich openen en een enorme hoeveelheid aan taxonomische informatie onthullen. Op de achtergrond horen we een tekst van dichter Jacob Bromberg en de ritmische muziek van Joakim Bouaziz. Beeld, muziek en tekst spelen perfect op elkaar in als een ademloze excursie door de geschiedenis van ons universum die steeds in crescendo gaat. De uitgekiende mix van beats en antropologie geeft op een treffende manier ons hedendaagse rusteloze en onze onverzadigbare honger naar kennis weer. In 2013 ontving Henrot de Smithsonian Artist Research Fellowship in Washington DC, waar ze de video Grosse Fatigue maakte.

Grosse Fatigue is an ‘encyclopedic’ video about history, evolution and mythology. It is a mix of beats and anthropology which perfectly captures today's restless thirst for knowledge. Windows upon windows open on a computer screen, revealing an enormous array of taxonomic information. Spoken word narration, written in collaboration with poet Jacob Bromberg and percussively scored by acclaimed musician Joakim Bouaziz, describes an increasingly breathless excursion through the history of the universe. In 2013 Henrot received the Smithsonian Artist Research Fellowship in Washington DC where she produced the video Grosse Fatigue, which won the Silver Lion for best young promising artist at the 55th Venice Biennale.

2013 Video (color, sound) 13 min | Original music by Joakim | Voice by Akwetey Orraca-Tetteh | Text written in collaboration with Jacob Bromberg | Producer kamel mennour, Paris with the additional support of Fonds de dotation Famille Moulin, Paris | Production Silex Films | Film presented on the occasion of “Il Palazzo Enciclopedico (The Encyclopedic Palace)”, 55e Biennale de Venise / 55th International Art Exhibition - La Biennale di Venezia, 2013 | Project conducted as part of the Smithsonian Artist Research Fellowship Program, Washington, D.C. | Special thanks to the Smithsonian Archives of American Art, the Smithsonian National Museum of Natural History, and the Smithsonian National Air and Space Museum | Courtesy the artist, Silex Films and Kamel Mennour, Paris

ÂŠ adagp camille henrot

GEERT MUL (nl - Â°1965) PLEISTO-SCENE ARTEFACT (2014) grote markt leuven

In 2013 beplakte mediakunstenaar Geert Mul het Tschumipaviljoen in Groningen met transparante folie waarop beelden van de overgang van fossiele energie naar duurzame energie gedrukt waren. Van binnenuit werd de folie verlicht met LED-verlichting die van kleur veranderde, waardoor beelden verschenen en verdwenen afhankelijk van de kleur. De installatie Pleisto-Scene Artefact is gebaseerd op de meest elementaire technologie voor het tonen van afbeeldingen: pigment en licht. In Pleisto-Scene Artefact, speciaal gemaakt voor de tentoonstelling, speelt Mul met de gedachte dat Het Beeld per definitie prehistorisch van aard is door te verwijzen naar het idee dat de geschiedenis (= historie) pas ontstond toen de mens begon te schrijven; de facto een liniaire manier van coderen. Al bijna 20 jaar verkent Geert Mul de mogelijkheden van visuele poĂŤzie door beelden van verzamelingen en databases in video's, foto's en installaties te combineren.

Geert Mul made an adaptation of his special installation Pleisto-Scene Artefact. In 2013 Mul plastered the Tschumi pavilion (Groningen) from top to bottom with printed, transparent film featuring images that relate to the transition from fossil energy to renewable energy. From the inside the print is illuminated with LED lights that change color permanently, making images appear and disappear depending on the color. This installation is based on the most elementary technology for showing images: pigment and light. It does not involve any kind of video projection, and is therefore sustainable. Pleisto-Scene Artefact will play with the thought that the image is pre-historic by definition, according to Geert Mul, as history only began when man started to write code in a linear fashion. For almost 20 years Geert Mul has been exploring the possibilities of generating visual poetry by recombining images from collections and databases in videos, photographs and installations.

LED light and printed foil, 2014 | Produced by STUK Kunstencentrum

pleisto-scene (2012), tschumi paviljoen, groningen ÂŠ geert mul, courtesy ron mandos gallery amsterdam

PERFORMANCES & FILMS

ULA SICKLE (ca/pl - °1978) & YANN LEGUAY (fr - °1981) LIGHT SOLOS (65') vr

14 & za 15 feb 13 . 20u30 . stuk soetezaal . €10|6

Hoe verandert de perceptie van een bewegend lichaam door veranderende lichtbronnen? Speelt het oog van de toeschouwer een actieve rol in de opbouw van een choreografie? Al enkele jaren ontwikkelen Ula Sickle en Yann Leguay korte ‘elektriserende’ solo’s die de belichting actief inzetten in het choreografische proces. Het lichaam wordt meegezogen in een draaikolk van het netvlies, opgeknipt door stroboscopisch licht en neemt de houding aan van een geprojecteerd beeld. De tijdruimte van dans evolueert naar de sequenties van een animatiefilm. De lichtgolven worden bovendien versterkt en componeren zo een subtiele sonore partituur bij elke solo. Ula Sickle is een choreografe en danseres die vaak samenwerkt met kunstenaars uit andere domeinen. Haar werk kan verschillende vormen aannemen: film, installatie of performance. Ze wordt gesteund door de Canada Council for the Arts en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

How can the perception of a moving body be altered by light? What active role does the spectator’s eye play in a choreographic construction? Light Solos is a sequence of optical pieces written for a female dancer. For several years, Ula Sickle and Yann Leguay have been working on a series of electrifying short solos that incorporate light sources as an active agent in the choreographic process. Caught in a retinal twirling and cut out by stroboscopic light, the body starts to look like a projected image. The dance’s space-time joins that of animated film sequences. The amplified light provides the subtle sound score for each solo. Ula Sickle is a choreographer and performer working across disciplines, often in collaboration with artists from other domains. Her work takes many forms: from film to installation to live performance. She is supported by the Canada Council for the Arts and the Flemish Arts Commission.

Concept Ula Sickle & Yann Leguay || Solo#1 (Atomic 5.1) (2010) | Choreography, performance Ula Sickle | Live sound Yann Leguay | Light programmation Ula Sickle | Created with/body doubles Ramona Nagabczynska, Elisabeth Schilling, Artémise Ploegaerts | Dramaturgic assistance Shila Anaraki | Production assistance Guylaine Huet | Production Le Fresnoy Studio National des Arts Contemporains (Tourcoing, FR) | With the support of Les Brigittines (Brussels, BE), Teatr Nowy (Warsaw, PL) | Residencies Teatr Nowy (Warsaw, PL), Workspacebrussels (Brussels, BE), Les Brigittines (Brussels, BE) || Solo#2 (2011) | Choreography, performance Ula Sickle | Live sound & light manipulation Yann Leguay | Created with/body doubles Elisa Yvelin, Ana Cristina Velasquez | Dramaturgic assistance Adva Zakai | Costume Rosalie Stevens | Part of a research trajectory supported by the Flemish Community Commission of the Brussels Capital Region (VGC), The Canada Council for the Arts, Workspacebrussels (Brussels, BE) | Residencies Kunstenwerkplaats Pianofabriek (Brussels, BE), Workspacebrussels (Brussels, BE) || Solo#3 (2013) | Choreography, performance Ula Sickle | Live sound Yann Leguay | Light programmation Yann Leguay, Ula Sickle | Created with/body double Ana Cristina Velasquez | Technical assistance Raphaël Noël, Grégory Rivoux, Dimitri Stuyven and the technical team of KVS | Executive production Caravan Production (Brussels, BE) | Coproduction Kunstenfestivaldesarts (Brussels, BE) | With the support of the Flemish Community Commission of the Brussels Capital Region (VGC) | Residencies Kunstenwerkplaats Pianofabriek (Brussels, BE), KVS (Brussels, BE) | Special thanks to Wieslawa Pikula | Tour technician Elke Verachtert | Tour management Caravan Production (Brussels, BE)

ÂŠ silvano magnone

ÂŠ giannina urmeneta ottiker

THEATER ADHOC / JAN VAN DEN BERG (nl - °1961) HIGGS (90') di

18 & wo 19 feb 14 . 20u30 . stuk soetezaal . €14|10 [nederlands/dutch]

Protonenporno, de oerknal en zwarte gaten. In de lecture performance Higgs doet Jan van den Berg verslag van de jarenlange jacht op het Higgs-deeltje. Zeven jaar volgde hij die zoektocht op de voet. Vele malen daalde hij af naar de ondergrondse deeltjesversneller van CERN en sprak met Peter Higgs, de man die het bestaan van ‘the God particle’ voorspelde. In het licht van de meest recente Nobelprijs voor Fysica wordt de voorstelling natuurlijk nog actueler. Peter Higgs en onze landgenoot François Englert mochten die prijs in ontvangst nemen naar aanleiding van hun baanbrekende zoektocht die ze sinds de jaren 60 ondernamen naar dit ‘godsdeeltje’. Theater- en filmmaker Jan van den Berg combineert in zijn voorstellingen wetenschap en kunst. Op een manier die doet denken aan de speelsheid van A Short History of Nearly Everything van Bill Bryson maakt hij de grondprincipes achter grote ontdekkingen en complexe theorieën duidelijk, zonder de mens achter de wetenschap uit het oog te verliezen. Het liefst houdt hij zich bezig met de vraagstukken die het uiterste van zijn verbeeldingsvermogen vragen: de gebieden waar de wetenschap op een bijna artistieke wijze de grens tussen fictie en realiteit aftast.

Proton porn, the Big Bang and black holes. In the lecture performance Higgs, Jan van den Berg reports on the yearlong search for the Higgs particle. For seven years he followed the quest closely. Many times he descended to CERN’s underground particle accelerator and spoke with Peter Higgs, the man who predicted the existence of ‘the God particle’. In light of the most recent Nobel Prize in Physics, this performance evidently becomes even more relevant. Peter Higgs and the Belgian François Englert were honored to accept this prize for the pioneering research they engaged in since the sixties. In his performances, theatre and film maker Jan van den Berg combines art and science. In a way that recalls A Short History of Nearly Everything by Bill Bryson, he illustrates the principles underlying big theories and inventions in a clear manner, without forgetting about the person behind the science. He loves to work with equations that require a lot of imagination: the areas where science blurs the boundaries between reality and fiction in an almost artistic way.

tekst en spel jan van den berg | vormgeving hannie van den bergh | regie dirk groeneveld | productie stichting theater adhoc

ÂŠ hannie van den bergh

performance

ORTHOGRAPHE (it) DE OPTISCHE KAMER EN JIJ (10') za 15 & zo 16 feb 14 . 17u00, 17u20 & 17u40 [nederlands/english] gratis (gelieve te reseveren) / free (please book in advance)

Het jonge Italiaanse collectief Orthographe speelt graag spelletjes met het oog van de toeschouwer. In een korte mediaperformance wordt gewerkt rond het soms moeilijk visueel vatbare concept van de camera obscura. Bij deze voorstelling zijn de kinderen de experts. Tijdens een workshop worden ze in één dag opgeleid tot volwaardige theatrale performers. In een levensgrote optische kamer (vergelijkbaar met het binnenwerk van een fototoestel) wordt het sprookje De Gouden Sleutel van de Gebroeders Grimm verteld. Het uiteindelijke verhaal wordt door de kinderen zelf bepaald, aangezien zij de bewegende beelden maken en beïnvloeden.

The young Italian collective Orthographe likes to play games with the eye of the spectator. During a short media performance the sometimes hard to grasp concept of camera obscura is used and demonstrated. In this performance, children are the experts. During a workshop they are trained to be full-fledged theatre performers in only one day. Inside a human-sized ‘optical chamber’ (comparable to the inside of a photo camera) the fairy tale of The Golden Key by The Brothers Grimm is told. The actual story will be determined by the children, as they make and influence the moving images.

ÂŠ alessandro panzavolta

HIGGS - NAAR HET HART VAN DE VERBEELDING (55') HANNIE VAN DEN BERGH & JAN VAN DEN BERG (nl) ma 17 feb 14 . 20u00 . cinema zed . € 7,5 | 6 introductie van de regisseur introduction by the director

Higgs - Naar het Hart van de Verbeelding (2012) is een documentaire over de zoektocht naar het mysterieuze Higgsdeeltje, de ‘missing link’ uit de deeltjesnatuurkunde. De film is boven alles een ode aan de nieuwsgierigheid, de passie en de verbeeldingskracht die kenmerkend zijn voor fundamentele wetenschap.

Higgs – Into the heart of imagination (2012) is a documentary about the search for the mysterious Higgs boson, the ‘missing link’ in particle physics. Above all the film is an ode to the curiosity, passion and imagination that are characteristic for fundamental science.

NOSTALGIA DE LA LUZ (90') PATRICIO GUZMAN (cl) ma 17 feb 14 . 22u30 . cinema zed . € 7,5 | 6

Nostalgia de la Luz (2010) is een documentaire over de blijvende impact van de dictatuur van Pinochet in Chili. Het is een film over de afstand tussen hemel en aarde, licht, de mens en de mysterieuze wegen die gecreëerd worden door die afstanden.

Nostalgia de la Luz is a documentary about the continuing impact of Pinochet’s dictatorship in Chile. It is a film about the distance between heaven and earth, light and human beings and the mysterious roads that are created through these distances.

CAVE OF FORGOTTEN DREAMS (90')

WERNER HERZOG (de) di

Cave of Forgotten Dreams (2010) is een documentaire over Chauvet, een grot in Zuid-Frankrijk waar de oudste menselijke paleolithische schilderkunst ontdekt werd. Herzog is een van de ‘lucky few’ die de grot heeft mogen bezoeken, samen met archeologen en onderzoekers.

18 feb 14 . 17u00 . cinema zed . € 7,5 | 6

Cave of Forgotten Dreams (2010) is a documentary about the Chauvet Cave, a cavern in southern France where the oldest human paleolithic paintings were discovered. Herzog is one of the lucky few who gained access to the cave, along with archeologists and researchers.

THE NEW DREAM MACHINE PROJECT (15') SHEZAD DAWOOD (uk) di

18 feb 14 . 20u00 . cinema zed . € 7,5 | 6

introductie van de regisseur

The New Dream Machine (2011) is een film, geïnspireerd op het prototype Dream Machine van de schilder Brion Gysin. De kinetische lichtsculptuur in de film is ontworpen om caleidoscopische lichtimpulsen uit te stralen die gelijkaardig zijn aan alfagolven die door de hersenen geproduceerd worden om toestanden van onbewustzijn te induceren.

i.s.m.

www.cinemazed.be

The inspiration behind the project begins with the painter Brion Gysin’s (1916-1986) prototype Dream Machine created in the early 60s upon his return from Morocco. Developed and fabricated in Fes and the UK, as an homage to Gysin, the kinetic light sculpture is designed to emit kaleidoscopic light pulses similar in effect to alpha waves produced by the brain to induce states of unconsciousness.

ARTEFACT FOR KIDS

MATT GATTON (us - °1967) PALEO-CAMERA de bib leuven / tweebronnen openingsuren de bib leuven

/ tweebronnen

Op een dag was er kunst. Wat is er gebeurd? Hoe is iemand op het idee gekomen van representatie? De Amerikaanse kunstenaar Matt Gatton probeert met zijn Paleo Camera Obscura theorie uit te leggen hoe de oermens kunst is gaan maken. Hij zegt dat mensen 40.000 jaar geleden beelden moeten hebben gezien op de wanden van de tenten waarin ze verbleven. Die projecties ontstonden door natuurlijke camera obscura's. Wat zijn dat? Camera obscura's zijn beelden die binnen in een ruimte kunnen ontstaan als er zich gaatjes bevinden tussen de kant van een wand waar er veel licht is en de kant waar er bijna geen licht is. Door het gaatje ontstaat een bundeling van licht van buiten naar binnen en dit vormt dan een projectie. Wat er buiten gebeurd zie je dan meteen binnen in geprojecteerd, alsof je naar een film kijkt. Matt Gatton zegt dat de oermens door die projecties te zien geïnspireerd is geraakt om die beelden na te gaan tekenen. Volgens hem is zo kunst ontstaan. Matt Gatton gaat dit principe demonstreren door een tent te bouwen in de Bib Leuven. Matt Gatton reconstrueert zijn Paleo Camera Obscura-tent. Gattons Paleo Camera Obscura Theorie is onder andere gepresenteerd aan de Universiteit van Lissabon, de Vanderbilt-Universiteit, de Universiteit van Keulen, de Universiteit van Oxford, de Universiteit van Calabria en de Slovaakse Universiteit.

There was a time before art and then there was art. What happened? How could a person stumble upon the idea of representation? The simple answer is: by living in a tent. Harsh climates during the Paleolithic forced members of the human lineage to make rudimentary tents. Inside these dwelling spaces small random holes would coincidentally and occasionally project moving images. This is what artist Matt Gatton calls the Paleo Camera Obscura. The people inside the tent could not see the living animal outside at the same time as they saw its image inside. The image and the object were in opposite directions from each other. In that perceptual moment the animal on the wall was independent of any real object. It was a representation, a twodimensional approximation of the physical world. A randomly projected image stands for a real object, planting the idea of a referent, the beginning of art. For the exhibition The Prehistory of the Image, Gatton will build a Paleo Camera Obscura tent. Gatton’s Paleo Camera Obscura Theory has been presented at the University of Lisbon, Vanderbilt University, University of Cologne, University of Oxford, University of Calabria, and Slovak University, among others.

Aperture, Inside the hide wall Erectus, Paleolithic tent and the camera obscura effect Paleolithic dwelling strategy: a wall of hides draped over a cave mouth | Coproduced by STUK Kunstencentrum | Courtesy Matt Gatton

ÂŠ matt gatton

6 tot 12 jaar DE OPTISCHE KAMER EN JIJ ORTHOGRAPHE (it) workshop voor kinderen van

1 : za 15 feb 14 . 9u00 - 18u00 (incl. pauze) . stuk labozaal . €10 2 : zo 16 feb 14 . 9u00 - 18u00 (incl. pauze) . stuk labozaal . €10 [nederlands/english]

groep groep

deelnemers brengen zelf hun lunchpakket mee

/ participants bring their own lunch

(10’) 15 & zo 16 feb 14 . 17u00, 17u20 & 17u40 . stuk labozaal gratis (gelieve te reseveren) / free (please book in advance) toonmomenten

Wat is een beeld en hoe ontstaat het? Wat gebeurt er als we een foto nemen of een film opnemen? Wat is het verschil tussen een smartphone en een oude fotocamera? Hoe ‘vang’ je een beeld? Kun je beelden ook weer ‘vrijlaten’ nadat je ze op een foto gevangen hebt? Antwoorden op die en andere vreemde vragen vind je door deel te nemen aan deze workshop over de werking van de camera. Tijdens deze workshop zal je in een levensgrote ‘optische kamer’ (vergelijkbaar met het binnenwerk van een fototoestel) zien hoe afbeeldingen van de realiteit tot stand komen en kunnen worden veranderd. Je werkt toe naar een voorstelling aan het einde van de dag, met als basis het sprookje De Gouden Sleutel van de gebroeders Grimm. Het publiek kijkt naar bewegende beelden die je zelf maakt en beïnvloedt. Het uiteindelijke verhaal wordt door jou zelf bepaald, naar aanleiding van je bijdrage aan de workshop. Na het deelnemen aan de workshop snap je een stuk beter hoe beelden en foto’s gemaakt, aangepast en gepresenteerd worden.

What is an image and how does it originate? What happens when we take a picture or when we record a film? What is the difference between a smart phone and an old photo camera? How do you ‘capture’ an image? Can you ‘release’ images after having captured them in a photo? You can find the answers to these and other weird questions by participating in this workshop about the working of the camera. During this workshop you will be inside a human-size ‘optical chamber’ (comparable to the inside of a photo camera) and experience how images originate from reality and how they can be altered. You participate in the creation of a performance that will take place by the end of the day. The basis is the fairy tale The Golden Key by the Brothers Grimm. The audience looks at the moving images which you create and influence. The ultimate story will be determined by you, as you engage in the workshop. After participating in the workshop, you will have a better grasp of how images and photos are being made, altered and presented.

Concept Alessandro Panzavolta / Orthographe | Realization Alessandro Panzavolta, Francesca Amati | Production Orthographe, dada prod.

ÂŠ alessandro panzavolta

workshop voor ouders en kinderen vanaf

BEAM ME UP (6+) ARTFORUM

6 jaar

za 22 & zo 23 feb 14 . 14u30 - 17u00 . stuk ensemblezaal . €5 pp [nederlands]

De workshop Beam me up is een hedendaagse interpretatie van de camera obscura voor kinderen vanaf 6 jaar en hun ouders. De gezinnen gaan aan de slag met projecties van een beamer en creëren samen één groot kunstwerk. Je maakt foto’s die je in het groot op de muur beamt en speelt met de contouren van die projecties. Je goochelt met dimensies, vervormingen en verhoudingen en maakt die projecties steeds meer onherkenbaar. Zo verschijnt er langzaamaan één groot abstract kunstwerk.

rondleiding

RONDLEIDING VOOR KINDEREN (8+) 15, zo 16, za 22 & zo 23/02 . 15u00 & 16u00 . stuk onthaal . gratis/free [nederlands] za

In de expo vind je ook heel wat werken die superboeiend zijn voor kinderen vanaf 8 jaar. Een aangepaste gids begeleidt kinderen spelenderwijs door de expo en vertelt de leukste anekdotes over de prehistorie, het licht, het bewustzijn... De rondleidingen zijn voor kinderen vanaf 8 jaar, maar hun ouders zijn uiteraard ook welkom. Je kan hiervoor inschrijven door te mailen naar rondleiding@stuk.be (met vermelding â&#x20AC;&#x2DC;kinderrondleidingâ&#x20AC;&#x2122; en het gekozen tijdstip).

ARTEFACT MUSIC FESTIVAL

Artefact music festival is een driedaags festival dat het muziekluik vormt van Artefact. Tijdens het slotweekend bundelen STUK en Het Depot de krachten voor een reeks scherpe elektronicaconcerten. STUK is het toneel voor live-sets van veelbelovende (inter) nationale producers. Daarnaast is er in Het Depot een afterparty op vrijdag en een slotconcert op zondag. Een staalkaart van wat elektronica anno 2014 te bieden heeft, met onder meer The Field, Fennesz, Cloud Boat, Koreless en Vuurwerk. Het volledige, gedetailleerde programma vind je op www.artefactfestival.be. i.s.m.

ARTEFACT MUSIC FESTIVAL is a three-day festival, combining the concerts during Artefact in the final weekend. STUK and Het Depot join forces for a series of cutting edge electronica concerts. STUK is the stage for live sets by promising (inter)national producers. In Het Depot, there's an afterparty on Friday and a closing concert on Sunday. A three-day sample of what electronica means in 2014, including concerts by The Field, Fennesz, Cloud Boat, Koreless and Vuurwerk. Check www.artefact-festival.be for the full programme.

the field

ÂŠ lars borges

cloud boat

koreless

ARTEFACT INFO

info

& tickets

stuk kunstencentrum, naamsestraat www.artefact-festival.be

96, 3000 leuven

| 016 320 320 | ticket@stuk.be

tickets voor concerten in het depot

het depot, martelarenplein www.hetdepot.be

12, 3000 leuven

| 016 220 603 | info@hetdepot.be

gratis rondleidingen

Een bezoek aan de Artefact expo is absoluut de moeite waard. De kunstenaars werpen een blik op een thema dat je doet nadenken over het ontstaan van het beeld, het ontstaan van de kunst, maar ook over licht, bewustzijn en het ontstaan van de mensheid. Op enkele vaste momenten kan je indivueel aansluiten voor een begeleide rondleiding. Daarvoor moet je inschrijven via rondleiding@stuk.be (met vermelding ‘volwassenrondleiding’ en het gekozen tijdstip).

A visit to Artefact expo is an absolute must. The artists all tackle a theme that makes you think about the genesis of the image, the origins of art, but also about light, consciousness and the origins of mankind. At specific moments, you can individually join a guided tour. Please register through rondleiding@stuk.be and state ‘adult guided tour’ and your moment of choice).

vr 14, wo 19, do 20, vr 21/02 . 20u00

za 15, zo 16, za 22 & zo 23/02 . 15u00 & 16u00

In de expo vind je ook heel wat werken die superboeiend zijn voor kinderen vanaf 8 jaar. Een aangepaste gids begeleidt kinderen spelenderwijs door de expo en vertelt de leukste anekdotes over de prehistorie, het licht, het bewustzijn... Deze rondleidingen zijn voor kinderen vanaf 8 jaar, maar hun ouders zijn uiteraard ook welkom. Je kan daarvoor inschrijven door te mailen naar rondleiding@stuk.be (met vermelding ‘kinderrondleiding’ en het gekozen tijdstip). za 15, zo 16, za 22 & zo 23/02 . 15u00 & 16u00

The expo also shows a lot of works that are fascinating for children over 8 years old. A customized guide accompanies the children through the expo in a playful way and tells them the funniest anecdotes about prehistory, light, consciousness, … These guided tours are for children over 8 years old, but their parents are of course welcome as well. You can register by mailing rondleiding@stuk.be and stating ‘children’s guided tour’ and your moment of choice.

gratis artefact app

Bezoek de expo op je eigen ritme met de gratis Artefact app. Per werk vind je verhelderende teksten soms aangevuld met verdiepende audio- en videofragmenten over het werk, het thema of de kunstenaar. Ga naar de app store (Apple, Android ...) of naar www.artefactfestival.be en download (vanaf 13/02) de gratis Artefact app, zodat je op een aangename manier de Artefact expo kan bezoeken. Vergeet je hoofdtelefoon of je oortjes niet, uit respect voor de andere bezoekers.

Visit the expo at your own pace with the free Artefact app. It will offer enlightening texts for every work, and sometimes also in-depth audio and video clips about the work, the theme or the artist. Go to the app store (Apple, Android, â&#x20AC;Ś) or visit www.artefact-festival.be, download (from 13/02 onwards) the free Artefact app, and visit the Artefact expo in a pleasant way. Donâ&#x20AC;&#x2122;t forget your headphones or earbuds, out of respect for other visitors.

do 13 februari

17u00

Cave of forgotten dreams (film)

17u00 - 22u30

gratis expo De Prehistorie v/H Beeld

20u00

The new dream machine project (film)

20u00

openingsconcert

20u30

Higgs / Theater Adhoc (theater)

20u30

openingsreceptie artefact

wo 19 februari

vr 14 februari

gratis expo De Prehistorie v/H Beeld

14u00 - 22u30

gratis expo De Prehistorie v/H Beeld

20u00

gratis rondleiding expo De Prehistorie v/H Beeld

20u30

Higgs / Theater Adhoc (theater)

20u30

Light Solos |Â Ula Sickle & Yann Leguay (dans)

za 15 februari 9u00 - 18u00

workshop De optische kamer en jij

14u00 - 22u30

gratis expo De Prehistorie v/H Beeld

15u00 & 16u00

gratis rondleiding expo De Prehistorie v/H Beeld

15u00 & 16u00

gratis rondleiding voor kinderen expo De Prehistorie v/H Beeld

20u30

Light Solos |Â Ula Sickle & Yann Leguay (dans)

17u00, 17u20, 17u40

De optische kamer | Orthographe (performance)

zO 16 februari

do 20 februari 14u00 - 22u30

gratis expo De Prehistorie v/H Beeld

20u00

gratis rondleiding expo De Prehistorie v/H Beeld

vr 21 februari 14u00 - 22u30

gratis expo De Prehistorie v/H Beeld

20u00

gratis rondleiding expo De Prehistorie v/H Beeld Artefact Music festival

za 22 februari 14u00 - 22u30

gratis expo De Prehistorie v/H Beeld

14u30 -17u00

workshop Beam me up

15u00 & 16u00

gratis rondleiding expo De Prehistorie v/H Beeld

15u00 & 16u00

gratis rondleiding voor kinderen expo De Prehistorie v/H Beeld

9u00 - 18u00

workshop De optische kamer en jij

14u00 - 19u00

gratis expo De Prehistorie v/H Beeld

15u00 & 16u00

gratis rondleiding expo De Prehistorie v/H Beeld

15u00 & 16u00

gratis rondleiding voor kinderen expo De Prehistorie v/H Beeld

zO 23 februari

17u00, 17u20, 17u40

De optische kamer | Orthographe (performance)

14u00 - 19u00

gratis expo De Prehistorie v/H Beeld

14u30 -17u00

workshop Beam me up

15u00 & 16u00

gratis rondleiding expo De Prehistorie v/H Beeld

15u00 & 16u00

gratis rondleiding voor kinderen expo De Prehistorie v/H Beeld

ma 17 februari 14u00 - 19u00

gratis expo De Prehistorie v/H Beeld

20u00

Higgs / Naar het hart van de verbeelding (film)

22u30

Nostalgia de la luz (film)

di 18 februari 14u00 - 19u00 80

14u00 - 22u30

gratis expo De Prehistorie v/H Beeld

Artefact Music festival

Artefact Music festival Check het volledige programma: www.artefact-festival.be

1. stuk kunstencentrum - naamsestraat 96 2. grote markt 3. tweebronnen - de bib leuven - diestsestraat 49 4. het depot - martelarenplein 12

medewerkers stuk

Steven Vandervelden - algemene en artistieke leiding Klaus Ludwig - zakelijke leiding Wieter Bloemen - dagelijkse leiding Hicham Khalidi – programmatie beeldende kunst en Artefact Marijn Lems - programmatie theater Griet Verstraelen - progammatie dans Gilke Vanuytsel - programmatie muziek Ilse Van Essche – productiemedewerker beeldende kunst en Artefact Fleur van Muiswinkel – productiemedewerker Artefact Laura Delaere – productie podiumkunsten Frank Geypens – hoofd communicatie Joeri Thiry - communicatie Leen Persoons - communicatie & vormgeving Hans Empereur – communicatie & onthaal Danielle Gielen & Jan Delvaux communicatie Artefact Leen Van Hoeck - boekhouding Richard Kerkhofs - technische leiding Babs Boey - techniek Anne Heyman - techniek Jesse Jansens - techniek Roel Penninckx - techniek Erik Penninckx - techniek Johannes Vochten - techniek Thomas Van Dam – stagiair techniek Joachim Beckers – gebouwbeheerder & IT Ingrid Van Eycken - coördinatie onthaal & ticketing Annemie Lambrechts - onthaal & ticketing Hilde Van Wijnsberghe - onthaal & ticketing Joke Druyts – vrijwilligerscoördinatie & onthaal Lisanne Valgaerts - onthaal & ticketing Peter Hannosset - catering 82

Hanne Goris - catering Raphael Klaps - coördinatie STUKcafé Zoë Pauwels - coördinatie STUKcafé Cecilia Nyarko - onderhoud Adou Boateng - onderhoud Mohamed El Ghanoui - onderhoud Louise Osieka - coördinator rondleidingen Artefact Hilke Charels - stagiaire Artefact Christina Seyfried - stagiaire Artefact Delphine Debruyne - stagiaire Artefact Claudia Vos - stagiaire podiumkunsten raad van bestuur

Jo Stulens Stefaan Saeys Peter Anthonissen Lies Daenen Katlijn Malfliet Saïd El Khadraoui Izzy Van Aelst Nele De Cuyper Marrit Van Den Heuvel Claïs Lemmens medewerkers

provincie vlaams-brabant

Wannes Verhoogen Dirk Bollen Nele De Cuyper Karen Salaets artefact is een initiatief van de

provincie vlaams-brabant i.s.m. stuk met de steun van stad leuven

artefact en stuk worden gesteund door

De Vlaamse Overheid, Provincie VlaamsBrabant, Stad Leuven, KU Leuven, imec, ThromboGenics, LRD, KLARA, De Streekkrant, De Lijn, Cobra en De Standaard. (mediasponsors)

dank aan

/ thank you

De deelnemende kunstenaars / The participating artists De vrijwilligers / The Volunteers Animate projects (Jacqui Davis) Cerimes (Peggy Domeyne) Dada Production Eyebeam New York Flammarion publishers Kunst/Werk

Artforum (Hai-Chay Jiang, Marijke Van Geel) Lightwave International (Graham Small) Arcade Fine Arts (Christian Mooney) Galerie Fortlaan 17 Galerie Jan Mot Galerie Kamel Mennour Galerie Loevenbruck Provincie Vlaams-Brabant (Tom Dehaene, Luc Robijns, Nele De Cuyper, Wannes Verhoogen, Dirk Bollen, Karen Salaets) Stad Leuven (burgemeester Louis Tobback, schepen van cultuur Denise Vandevoort, Steven Dusoleil) imec (Luc Van den hove, Katrien Marent, Christine Vanherck, Fred Loosen, Tom Meulemans, Johan Derwa) ThromboGenics (Alexandra Schiettekatte) KU Leuven (Katlijn Malfliet, Georges Gielen, StĂŠphane Symons, Hilde Van Gelder, Geert Bouckaert, Faculteit Letteren, Laboratory of Accoustics and Thermal Physics) KU Leuven Dienst Cultuur (Kristien Jacobs, Greet Verbeek, Veronique Verbert, Heidi Froyen) de Bib Leuven (Ilse DeprĂŠ) Het Depot (Mike Naert, Martje Ceulemans) Directoraat Luchtverkeer Hotel Park Inn Ibis Hotel Leuven LOKO cultuur Intro In Situ Maastricht BAM (Lissa Kinnaer) Cinema Zed, vzw FONK (Johan Van Schaeren , Frank Moens) Frank van Brunschot Frans Van Viegen (licht Geert Mul) Hans Dockx (Projectmedewerker mijnLeuven) Pierre Antoine (fotograaf exposities) Wessel van Beerendonk LRD (Paul Van Dun) Pieter-Paul Mortier Danish Arts Council Kulturstyrelsen (Tine Vindfeld)

IMEC VERJAART Ons onderzoekscentrum wordt 30 jaar. En dus trakteren we jullie graag op de toekomstvisies en technologische spitsvondigheden van onze 2.000 onderzoekers. Je kan naar hen komen luisteren op één van onze maandelijkse nocturnes of je kan ons splinternieuw imecmagazine lezen op je tablet, smartphone of computer.

IT’S OUR BIRTHDAY! 2014, imec lights 30 birthday candles. So our 2,000 researchers would like to treat you. Come and see our visions and inventions at one of our monthly nocturnes. Or read about them in our brand-new imec magazine on your tablet, smartphone or computer. www.imec.be/nocturne Go to magazine.imec.be or download the app via these QR codes:

iOS:

Android: