PERFORMANCE
TUUR MARINUS — TH LNG GDBY CHOREOGRAFIE TUUR MARINUS CHOREOGRAFISCH ASSISTENT SAMUEL BAIDOO DRAMATURGIE ARIADNA ESTALELLA ALBA MUZIEKCOACH KOBE PROESMANS DANS/PERFORMANCE MACHIAS BOSSCHAERTS, HERNÁN MANCEBO MARTINEZ, FLUP MARINUS, SAMUEL BAIDOO, PIERRE BASTIN, JÚLIA GODINO LLORENS, MARGOT MASQUELIER, MERY THI COOPMAN, MARAH HAJ HUSSEIN UNDERSTUDY PAULINE THURIOT KOSTUUMS SIETSKE VAN AERDE, FRAUKE VAN AERDE, SAMUEL BAIDOO, TUUR MARINUS LICHTONTWERP RIK SUIJS TECHNISCH ASSISTENT FLUP MARINUS PRODUCTIE OPENING HOURS PRODUCTIEMANAGMENT ST.ART COPRODUCTIE CULTUURCENTRUM BRUGGE, C-TAKT, KAAP, STUK, WORKSPACEBRUSSELS, HET LAATSTE BEDRIJF MET DANK AAN C O R S O, WPZIMMER MET DE STEUN VAN STAD ANTWERPEN, VLAAMSE GEMEENSCHAP DEZE PRODUCTIE WORDT ONDERSTEUND DOOR THE TAX SHELTER REGULATION BY THE BELGIAN FEDERAL GOVERNMENT, IN COLLABORATION WITH GALLOP TAX SHELTER
DI 25.10 20:30
Twee jaar lang deed choreograaf Tuur Marinus onderzoek aan het Koninklijk Conservatorium van Antwerpen. Tijdens deze onderzoeksperiode onderzocht hij onder andere de (politieke) betekenissen van het ‘unisono’ (Reflections on unisono. The politics of uniformity in contemporary dance). Deze muzikale term verwijst naar twee of meerdere stemmen die dezelfde toon produceren. In choreografie verwijst de term naar verschillende lichamen die gelijktijdig dezelfde bewegingen uitvoeren. In dans - aldus Marinus - wordt het unisono vooral ingezet om de centrale machtspositie van een autoriteit in de verf te zetten. In de voorstelling Th Lng Gdby het eindproduct van dit onderzoeksproject) onderzoekt Marinus of het unisono ook ‘collectiviteit op zichzelf’ voor het voetlicht kan plaatsen. Met andere woorden stelt hij de vraag: wat kan de kracht en betekenis van unisono zijn, wanneer het geen machtsfiguur in de bloemetjes zet? Lees in onderstaand interview hoe Marinus’ onderzoek zijn bewegingstaal en recentste voorstelling The Lng Gdby heeft vormgegeven.
In je onderzoek introduceer je unisono in choreografie. Kan je me meer vertellen over het gebruik van unisono in jouw danstaal? Ik ontwikkel al een aantal jaar een bewegingstaal waarin beweging nooit wordt geproduceerd door één enkele danser. In The Lng Gdby is dat erg zichtbaar. Alle bewegingen ontspringen aan een groot aantal onontwarbare krachten die op elkaar inwerken en nooit naar één enkele bron terug te traceren zijn. De dansers zijn zodanig met elkaar vervlochten dat het zelfs voor hen en voor mij onmogelijk is om te achterhalen wie wie uiteindelijk aanstuurt. De repetities waren dus best uitdagend. Het is frustrerend wanneer je niet kan zien waar en waarom een beweging fout loopt. Als choreograaf was dit proces dan ook een oefening in loslaten. Ik tekende de choreografie uit maar erna werd het al snel een gemeenschappelijk leerproces onder de dansers. Enkel door te proberen en te blijven proberen vonden de dansers na een tijd een bewegingslogica. Die logica kwam gevoelsmatig tot stand, met als resultaat dat de groep dansers nu in staat is om met waanzinnig veel kleine details rekening te houden. Het zorgt er ook voor dat je als choreograaf vanaf een bepaald moment aan de zijlijn komt te staan. Het is volledig aan de negen dansers om de uitgetekende choreografie te doen werken. Het creatieproces bestond met andere woorden voornamelijk uit heel geduldig met elkaar omgaan en leren accepteren dat het onmogelijk is om iets eigenhandig te sturen. Collectiviteit is dus niet alleen aanwezig in de dansvorm op scène maar was ook een cruciaal onderdeel van het maakproces.
Welke betekenis schuilt achter de titel Th Lng Gdby ? De titel is een referentie naar het afscheidsconcert van LCD Soundsystem in 2011. Ik heb dat concert zelf nooit live gezien, maar zag een tijd geleden de concertfilm. Het liet een grote indruk op me na. Niet omdat ik elk nummer fantastisch vond, maar wel omdat de sfeer echt bij me binnenkwam. De collectieve ervaring die ik daar zag, associeerde ik meteen met het soort collectiviteit dat ook deel uitmaakt van mijn bewegingstaal. Ik kreeg opeens de drang om mijn danstaal te verenigen met de ongelooflijk collectieve ervaring die een liveconcert teweegbrengt.
Vormde het een uitdaging om vanuit een concertfilm te vertrekken? HOUSE DANCE, IMAGE & SOUND, LEUVEN meestal vanuit een FOR visuele impuls. Dit is de eerste keer dat ik uit muziek inspiratie put. Voor veel choreografen is dit vrij gangbaar, maar voor mij, met mijn achtergrond in beeldende kunst, is het helemaal nieuw. Ik maakte het mezelf ook meteen moeilijk. Ik besliste namelijk dat ik geen voorstelling wou maken waarin de muziek de performers aanstuurt. Terwijl de dansers bewegen, beatboxen ze daarom ook basisstructuren
© Jonas Bang – Dream Diver, 2022 (still). Courtesy of the artist. Zeker! Ik vertrek namelijk