pantheon// 2016 | crossing borders

quarterly publication of d.b.s.g. stylos / issue 2 / volume 21

crossing borders

VA N L A N D LO P E R N A A R D I G I TA L E N O M A D E // N I G H T O F P H I LO S O P H Y // S T U D E N T E N V R I J W I L L I G E R // I V O VA N D E W I J D E V E N // N O M A D I C A R C H I T E C T U R E

quarterly publication of study association Stylos faculty of Architecture, TU Delft colophon volume 21, issue 2, April 2016 2.300 prints Stylos members and friends of the Stylos Foundation receive the pantheon// editorial office BG.midden.110 Julianalaan 132-134 2628 BL, Delft pantheon@stylos.nl

to this issue contributed Gert-Jan Troost, Willie Vogel, Ivo van de Wijdeven, 24H Design Contest Committee, Daan Vermeer, Eli Dorsman, Arthur Schoonenberg, Rodaan Al Galidi, Nico Schouten, Joep Bastiaans, Theo van Drunen and Rik de Bondt advertisements 14 | Topdesk 15 | Design Express 26 | Copie-Sjop 26 | De Swart 27 | AM 27 | MHB

QQ (qualitate qua) Vita Teunissen editors Lûte Biesheuvel Marjolein Bons Merijn Braam Isabel Huiskes

acquisition Lotte Meijers & Gwenhwyfar Spil

Catherine Koekoek Hugo Kooymans Lotte Meijers Noortje Weenink

lay out Imane Himmit & Esther Schipper

FEELING AT HOME

STYLOS 02 CHAIRMAN’S NOTE GERT-JAN TROOST

CATHERINE KOEKOEK

06 VAN ARABISCHE LES TOT LEVENSLES

02 STYLOS AGENDA VITA TEUNISSEN

WILLIE VOGEL

08 VAN LANDLOPER NAAR DIGITALE NOMADE

VITA TEUNISSEN

11 24H DESIGN CONTEST 24H DESIGN COMMITTEE

33 CAREER DREAMS. COLUMN JOEP BASTIAANS

10 THE ULTIMATE BACKPACKER. QUIZ VITA TEUNISSEN

34 BEP. INFOGRAPHIC VITA TEUNISSEN

11 GESLOTEN GRENZEN ALS UITZONDERING. COLUMN IVO VAN DE WIJDEVEN

12 STUDENT EN VRIJWILIGGER LOTTE MEIJERS

35 TERUG IN DE TIJD CATHERINE KOEKOEK & ISABEL HUISKES

36 ARCHITECTURE OF SOLACE. CHEPOS RICK DE BONDT

16 THOUGHTS ON PLACE ELI DORSMAN & ARTHUR SCHOONENBERG

37 HUMANS OF BK CITY LÛTE BIESHEUVEL & ESTHER SCHIPPER

18 VOOR ALTIJD. POETRY RODAAN AL GALIDI

20 @REISJOURNALIST MERIJN BRAAM

22 NOMADIC ARCHITECTURE NICO SCHOUTEN

24 UC INNOVATION CENTRE HUGO KOOYMANS

28 REFUGEE HOUSING LÛTE BIESHEUVEL

30 GET INSPIRED

board 122 Gert-Jan Troost Maaike Dronkers Lize Oldenkamp Willie Vogel Vita Teunissen Tom Hemmes Nathan Westerhuis

info@stylos.nl +31 (0)15 2783697 www.stylos.nl

cover Nico Schouten

03 ON IDENTITY, IMMIGRATION AND

chairman: secretary: treasurer: education bachelor: education master: external affairs: events and initiatives: contact D.B.S.G. Stylos Julianalaan 132-134 2628 BL Delft

publisher De Swart, Den Haag

CROSSING BORDERS

The Delftsch Bouwkundig Studenten Gezelschap Stylos was founded in 1894 to look after the study and student interests at the Faculty of Architecture and the Built Environment at the Delft University of Technology.

COVER The cover of this pantheon// is made by architecture student Nico Schouten.

He tells us about his design and production process: ‘For my birthday, my friends surprised me with a screen printing course. Next to studying Architecture, I like to be creative.

During the course, I proposed to the editorial committee to make the design for the cover of this pantheon//.

Only during the course itself, I found out that it takes a lot more work than I thought. It really made me appreciate the craft of screen printing.’

The art of screen printing is explained below, in a (modern version of) Haiku, a very short form of Japanese poetry.

Make the design Print the screen Choose the window Spread out emulsion Dry Expose to light Wash Print Wash Remove faults Brush Wash with high pressure Dry

01

COMMITTEE

membership Stylos €10,- per year account number 296475

2015/2016

Stylos Foundation The pantheon// is funded by the Stylos Foundation.

LÛTE BIESHEUVEL EDITOR ‘Another quote?’

The Stylos Foundation fulfills a flywheel function to stimulate student initiatives at the Faculty of Architecture and the Built Enivronment at the Delft University of Technology. The board of the Stylos Foundation offers financial and substantive support to these projects.

MERIJN BRAAM EDITOR ‘A border isn’t something that should limit you, it should make you want to go further.’

As a friend of the Stylos Foundation you will be informed on these projects by receiving the B-nieuws every two weeks and four publications of the pantheon//.

We ask a donation of €90,- per year as a company and €45,- per year as an individual (recently graduated friends of the Foundation will pay €10,- the first two years). account number 1673413 disclaimer All photos are (c) the property of their respective owners. We are a non-profit organisation and we thank you for the use of these pictures.

Illustratie: Nico Schouten

ISABEL HUISKES EDITOR ‘Fingers crossed.’

IMANE HIMMIT LAY-OUT ‘These blurred lines. Hey, hey, hey.’

EDITORIAL

BY LOTTE MEIJERS With a new pantheon// comes a new theme. The theme of the Dies Week of Stylos (i.e. the birthday-week of the association) ‘Crossing Borders’ inspired this edition of pantheon//. It is a very topical theme that carries quite a burden concerning the refugee issues, but it also offers opportunities to be approached with new and different insights. This led to some interesting discussions among our editors; we needed to make a pantheon// containing articles about the refugee problems, but we also wanted to write about other aspects of dissapearing borders and growing internationalization.

Luckily, this theme can be approached from many different perspectives, so the theme offered great input for our creativity.

During the Dies Week, a lot of Stylos members and other students of our faculty joined the activities and learned about the link between architecture and subjects concerning the ‘crossing of borders’. In a number of interesting lectures, excursions and discussions, we were taught about the history of refugees and the problems and solutions regarding the housing of refugees. You’ll be able read more about these subjects in the article on pages 3-5.

There is much to be said about the lighter,

even adventurous side of this issue’s theme as well. To me, travelling is as much the physical crossing of borders as crossing my own borders and thereby broadening my horizon. Exploring new boundaries is something that I, and many others with me, regard as positive. Some people manage to combine their job with the adventure of exploring: the interview with traveling journalist Daan Vermeer, for example, shows us a completely new dimension on crossing borders. Others see the gravity of the forced crossing of physical and psychological borders and expand their horizon by working as a volunteer.

I had to cross a border while creating this issue of pantheon//, too. Taking the step to become editor in chief, with the responsibilities attached, was not something I would have done before.

This pantheon// deals with the many different aspects of crossing borders. Because of this widely interpretable topic, ideas flowed not only in the editorial committee, but also from our guest writers, which is why we decided to add extra pages. Enjoy the read - geographical, adventurous, mental, psychological, natural, cultural, political, esthetical, scientific and personal borders will be crossed!//

CATHERINE KOEKOEK EDITOR ‘Look across the border.’

HUGO KOOYMANS EDITOR ‘Know your limitations and defy them.’

LOTTE MEIJERS EDITOR IN CHIEF ‘I’m competitive with myself. I always try to push past my own borders.’ (Tyra Banks) ESTHER SCHIPPER LAY-OUT ‘Don’t limit your challenges, challenge your limit.’

VITA TEUNISSEN QQ ‘Everytime you board a plane, consider the easiness with which you just stepped across a border.’

NOORTJE WEENINK EDITOR ‘Borders, what’s up with that?’

02

PAST EVENTS SKILOS

Right after Skilos, from the 15th to the 19th of February, we celebrated the 122nd birthday of Stylos during the Dies Week, themed Crossing Borders.

DIES

122

At the beginning of February, sixty students took the bus to Risoul, France for a very successful and fun week of skiing, snowboarding and après-skiing.

CHAIRMAN’S NOTE

On the 16th of March, Stylos organized the second edition of career day BAU (Business at University). For an entire day, students got the chance to meet companies and improve their career perspectives.

BAU

At the start of this academic year, one of the goals we’ve set as a board was to connect students more with our field of study. Not just by creating the possibility for students to get in touch with companies, like we did on the 16th of March during our second edition of the career day Business at University (BAU), but also by focusing on present-day issues. To put our money where our mouth is, we decided to dedicate the subject of our Dies Week (a week in which we celebrated our 122nd Dies Natalis) to a present-day subject. Migration caught our eye.

Enormous mass movements across the globe are of great influence on the built environment. How do we deal with this as the future architects, managers, etc. of this world? Eventually, we chose the theme ‘Crossing Borders’. You can read more about the activities we organized on pages 3-5.

UPCOMING EVENTS

Of course, there’s a lot more going on at the Stylos offices. During the past few months, we’ve been busy developing a new website. A website that is more user-friendly and one that should make it easier for students and companies to find each other and each other’s work. The development of our new website is going quite fast and we expect to be launching it before the end of this academic year.

The EersteJaarsCommissie is organizing a gala for all first year students of the faculty of Industrial Design and of Architecture on the 3rd of May, so make sure to buy a pretty dress!

GALA

I’d also like to bring the Stylos Fund under your attention. This Fund was formerly known as the Stylos Foundation. Do you have interesting ideas or initiatives that you could use some help with?

The Stylos Fund could be the answer. It can offer you knowledge, a network and financial support to help you realize your initiative, like a symposium, a workshop, a study trip or perhaps something much crazier.

From the 10th until the 12th of May, we’ll set up our Bookshop stall again in the Orange Hall to sell lots of inspiring magazines. Make sure to come by during the lunch break!

BOOKS

Kind regards, Gert-Jan Troost

MZN

We look back at a successful Dies Week and are excited for the last quarter of this academic year, in which we will slowly start to transfer our knowledge to the next board.

Summer is coming! On the 30th of June, we’ll celebrate with the Midsummer Night’s Festival. Cocktails and summery music; we’ll make sure you’ve got everything you need to start your holiday!

CATHERINE KOEKOEK

03

O N I D E N T I T Y, I M M I G R AT I O N A N D F E E L I N G AT H O M E AN ARTI CLE ABO UT FEELI N G AT H O M E I NSPI RED BY TH E 122N D D I ES WEEK O F STYLOS

“A home away from home”. That is the title of the open call to design new housing solutions for asylum seekers1, organised by the office of the Dutch government architect and the COA (the ‘Central Agency for the Reception of Asylum Seekers’).

This praiseworthy initiative combines the spatial task of filling the vacant, unused spaces of the Netherlands (following the government architect’s quote ‘Holland is not full, but it is full of unused spaces’) with the urgent demand for refugee housing (50,000 migrants received a ‘status’2 in 2015 and are now waiting to be housed). However, the competition also stumbles upon the difficult notion of ‘home’. Should a house away from home necessarily be a home? In this article, I will try to find out what it is that makes one feel at home, and explore the importance of crossing borders.

The theme of Stylos’ Dies Week (the birthday week of the study association, see textboxes) was Crossing Borders.

Of course, this theme was partly inspired by the refugees currently crossing Europe’s borders. The Schengen countries even - temporarily - restored their national borders, despite the fact that free traffic of persons and goods is one of the key values of the European Union and especially the Schengen zone. Apparently, the inflow of these “others” makes us reconsider the importance of our own borders, which, quite literally, separates the other from the self, the unknown from the known, the unfamiliar from the familiar. Within our borders we feel at home; outside, the unfamiliar world awaits us.3

LECTURES

But where do you feel at home, which borders define your home? At this point, it is important not to confuse home (Dutch: thuis), the place where you feel at home, and home (Dutch: huis), your physical house. In the context of this article, home will refer to the place where your feel at home.

Three lunch lectures provided us with some insight in the history of migration (Marloes Schrover), the challenges of housing (permitted) refugees (Sjoerd Memelink) and examples of temporary housing solutions (Henk Middelkoop). Prof. dr. Marloes Schrover (University of Leiden) bust the myth that the number of refugees currently crossing our borders is the largest number ever and told us that resistance against refugees is nothing new.

We asked the participants of the discussion during the Dies Week (see textbox on the next page) to draw where they feel at home. They drew their beds, their couches, their fireplaces and their houses. They also drew their families, their dogs, complete cities or just their backpack.

The exercise clearly illustrated the point that the place that someone feels at home at differs per individual. However, there are some universal features of ‘feeling at home’: familiarity and recognisability.4 We, as human beings, seem to have the tendency to feel at home in places we know, places where we know how to behave, places where other people are just like us.

The Netherlands seems to provide such a place - at least for the Dutch among us. The Netherlands is one of the top five countries with the greatest consensus, even on difficult issues such as gender and sexuality.5 There is an elaborate, or in sociological terms ‘thick’, definition of what ‘being Dutch’ means: tolerant, progressive, liberal. Gay marriage, the legislation on drugs, abortion and women’s emancipation are often referred to as key values of the Dutch identity.

Although this view of the Dutch identity may be attractive, the idea that these values are threatened by the >>

Throughout the history of the Netherlands our country has often been a safe haven for people seeking refuge from warfare and religious persecution in the rest of Europe. The Netherlands has a long tradition of taking in refugees – indeed, the 17th century with its golden age of art (Rembrandt, Vermeer), urbanism (the canals of Amsterdam), philosophy (Spinoza), and science (Huygens) could never have existed without those immigrants.8 What is often forgotten, however, is that until the 1960s this country was also conservative and even oppressive, especially to women and homosexuals9.

So, although the tolerance in some (not all) ages of our history can inspire us, it is narrow-minded to see the values of tolerance and progressiveness as a direct result of the Dutch or ‘Jewish-Christian’ culture. In the words of Ernst van den Hemel, scholar in religion10: “by stating that the democratic constitutional state is connected to our unchangeable religious roots, a view might emerge that you can only take part in this constitutional state if you share these roots. Achievements [such as gay marriage or abortion, ed.] will no longer be seen as universal values, but instead as cultural characteristics tied to a specific identity.”

Where do you feel at home? Do you feel Dutch, European, or a world citizen?

Sociologist Fenneke Wekkers (UvA), urbanist and historian Han Meyer (TU Delft) and architect Jaap Gräber joined the discussion from a professional level and used the personal experiences of the participants to share their knowledge on how, and if, we should make people feel at home in the Netherlands.

EXCURSION

DISCUSSION

As Van den Hemel states: it seems as though when the Netherlands thoroughly shook off the conservative, religious inheritance in the 1960s, the acceptance of multiple religions (the three pillars of Catholicism,

Protestantism and Socialism that lived next to each other until the second half of the 20th century) changed to the acceptance of one, secular religion: the narrow idea of what being secular, tolerant and Dutch means, based on ‘Jewish-Christian tradition’.11

We seem to have reached an understanding of what (in the words of prime minister Rutte) makes the Netherlands such ‘een waanzinnig gaaf land’ (an amazingly cool country). The Dutch are happy with their country and feel at home within its borders. Because we have such a thick definition of what it means to be Dutch, and as this identity is so closely linked to our key values, others who do not share these values are seen as a direct threat to the Dutch identity. This might be why we want to make them feel at home here, too: if they share our idea of what home is, all order will be restored.

Apparently the Dutch, despite their progressive self-image, are bad at coping with differences. Everything that does not fit the idea of being Dutch, is mistrusted. That is quite a paradoxical outcome of an identity that proclaims tolerance as its key value. Relating this narrow definition of the Dutch identity to rooting it in our shared religious inheritance, results in a very exclusive society. Accentuating the differences between ‘allochtonen’ (immigrants) and

Architect Herman Hertzberger showed us around his (in his own words slightly overdetailed) former Ministry of Social Affairs.

The building is currently vacant, but will be partly transformed to temporarily housing for permitted refugees. The municipality told us about the challenges of transforming such an enormous building, while Hertzberger explained his structuralist design principles.

MASTERCLASS

group of immigrants that do not share the ‘JewishChristian-culture’ but are instead often rooted in the Islamic culture is mostly used by those groups that, until recently, didn’t share these ‘Dutch’ values at all – and in some cases, still do not. The idea that the Netherlands, partly because of its Jewish-Christian roots, has always been a progressive country where minorities can live in freedom is a myth. The values that are now seen as Dutch were not so commonly shared until about ten years ago.

Even now, PVV-voters6 have the same rate of acceptance of homosexuality as less-educated Dutch-Moroccans.7

Architects Jeroen van Mechelen and Jaap Gräber delivered two lectures and a workshop on how to design cities or homes for migration. The participating students were asked to find refugee housing solutions on campus, using a different scenario every 45 minutes and presenting their ideas to each other afterwards.

05

‘autochtonen’ (natives) combined with our thick Dutch identity, continuously emphasises how others are not (yet) Dutch.

Not too little, but too much social cohesion is the problem of our country.12 If we want to be the same and share everything, we will be afraid the minute someone differs from our norms by, for example, being religious. If this continues, in a few years we might find ourselves in a country that allows gay marriage and euthanasia, but where an open debate between people with different opinions turns out to be impossible. A society where one is only confronted with oneself and never with others can be dangerous – if it could exist at all. From a philosophical point of view, such a society can be related to mass hysteria (Hannah Arendt), injustice (Levinas) and even totalitarianism (Voegelin). If we see the other as a threat to our identity, we increasingly see ourselves as weak victims, unable to stand up to outside influences.

as a result of our thick identity cannot be a desirable situation. If we could combine the continental system of social security and accessible education with the ‘thin identity’, we could design an inclusive society where everyone could develop him or herself as a human being. Even if a colleague doesn’t share your political preferences or opinions, by working together, you learn to see each other as humans rather than anonymous others. An everyday encounter can make another human human.

In a world where increasing migration is everyday business we need to learn to live together with people who are different from us. Instead of forcing them to feel at home in our country by conforming to our idea of the Dutch nationality, we need to learn how to cope with difference. We, not only they, need to cross a border to look beyond ourselves.// SOURCES

In the end, the best way to make newcomers feel at home in our country might be to try less hard to make them feel at home here. Not to force them to become Dutch and share our values, but a promise to respect the constitution and that’s that. The most famous example of a country with this so called ‘thin identity’ is the United States of America: there is no widespread idea of what ‘an American’ is or should be, which is why it is much easier to become one.

Another country of origin or a second nationality is not considered as a threat, but an addition to the American nationality.13 Although also in the United States the fear of the unknown seems to be growing, this inclusivity is something that should be cherished. You do not have to share the same opinions or cultural background to work or live together. After all the Dutch translation of ‘living together’ (samenleven) also means ‘society’ (samenleving). A democracy needs different opinions and parties.

In Europe and the Netherlands, where we highly value equal opportunity for all, the stigmatization of immigrants

drawings by participants of the discussion about where they feel at home

More information: www.nederlandwordtanders.nl/openoproep ‘Status holders’ obtain a 5 year residence permit in the Netherlands.

Notice our perspective: our ‘feeling at home’ would be threatened by others crossing our borders. But what to think about them? They were forced to leave their homes and did so out of sheer necessity.

4 Duyvendak, J. W. (2009). Jan Willem Duiyvendak over het thuisgevoel [Youtube]. Nieuwwij, via http://www.nieuwwij.nl/ 5 Duyvendak, J. W. (2016). Ook PVV’ers houden niet van homo’s. De Groene Amsterdammer, 140(10), p. 28-33.

6 The Dutch ‘Party for Freedom’ lead by Geert Wilders.

7 Duyvendak, J. W. (2016). Ook PVV’ers houden niet van homo’s. De Groene Amsterdammer, 140(10), p. 28-33.

8 Meyer, H. (2015). Nederland Immigratieland. BNieuws, 44(4), 34-35.

9 Duyvendak, J. W. (2016). Ook PVV’ers houden niet van homo’s. De Groene Amsterdammer, 140(10), p. 28-33.

10 Zonderop, Y. (2016). ‘84 procent van de wereldbevolking is religieus’.

De Groene Amsterdammer, 140 (11), p. 38-40.

11 Zonderop, Y. (2016). ‘84 procent van de wereldbevolking is religieus’.

De Groene Amsterdammer, 140 (11), p. 38-40.

12 According to Duyvedak and others: Duyvendak, J. W. (2009).

Thuisvoelen deel 2 [Youtube]. Nieuwwij, via www.youtube.com 13 According to Fenneke Wekkers, sociologist and participant in the dies discussion. The city discussed during the discussion was New York. It shouldn’t be forgotten that there are big differences between different cities and states in the US. 1 2 3

Van Arabische les tot een Levensles

Het is 12 december, 18:00. Ik kom aan in Haarlem. Door de miezerregen loop ik door het park voor het station naar een smalle straat waaraan, naast de mooi gerenoveerde kerk, passende nieuwbouw is gebouwd. Rechts woont mijn tante. Hoewel ik die kant van de familie veel te weinig zie, loop ik door. Ik bel aan bij Ines, een vriendin van de middelbare school, en na wat gestommel wordt er open gedaan.

Al sinds mensenheugenis is de mens in beweging. Voor velen is het eng om ‘nieuwe mensen’ in hun land te verwelkomen: wat is de invloed op hun cultuur en hoe zullen de nieuwkomers de samenleving veranderen? Dit zijn vragen die de mensen in Nederland stellen, terwijl Syrische vluchtelingen in groten getale een weg zoeken naar een beter bestaan. Waar komen ze vandaan en wat waren hun beweegredenen om hun land te verlaten? Om die vragen te kunnen beantwoorden, ben ik in gesprek gegaan met Ramid (35), een Syriër die afgelopen jaar naar Nederland is gekomen. Ramid zit op dit moment in tijdelijke vluchtelingenhuisvesting De Koepel, een voormalige gevangenis in Haarlem. Hier wacht hij op een vervolginterview dat hem zal vertellen wat zijn volgende verblijfplaats is.

We ontmoeten elkaar bij Ines (aan wie Ramid taalles geeft).

Nadat ik heb aangebeld, zwaait de vader van Ines hartelijk de deur open en laat mij binnen. In de keuken zet Ines Marokkaanse thee en ze voorziet ons van pepernoten en stroopwafels. Vragen aan Ramid kan ik stellen in het Nederlands, Engels, Arabisch of Frans. Ines vertelt mij tussendoor dat het met Arabische mensen soms moeilijk is een direct antwoord te krijgen op een vraag, dus ik leg mijn kladblokje aan de kant en ga zitten voor een verhaal.

“Ik wil dat je begrijpt dat je altijd het meest zult houden van het land waar je geboren bent. Je eerste aanrakingen, geuren, kus en liefde - alles is daaraan verbonden. Zodra je niet meer van je eigen land kunt houden, zoals ik nu van Syrië, is het moeilijk, zo niet onmogelijk, om van een ander land te houden,” begint Ramid.

“Opgroeien zonder zorgen is iets wat iedereen wil en ook iets wat in de meeste landen kan. Zo ook in de stad Latakia waar de zon altijd schijnt en er uitzicht is op zee. De stad

is gemoedelijk, iedereen is vrienden. De kerk staat naast de moskee.” Nadat je de lagere school hebt afgerond ga je in Syrië voor drie jaar naar de middelbare school om vervolgens aan een vervolgopleiding te beginnen.

Ramid koos voor de muziekschool waar hij de oed (een soort gitaar) heeft leren spelen. Vervolgens besloot hij dat het tijd was om te studeren voor docent Arabisch.

Als hij nog verder had kunnen leren had hij dat gedaan.

Dan zou hij zich willen specialiseren in een uitdagender vakgebied. Het woord weten we niet, maar hij zou graag de neptanden willen maken voor tandartsen.

‘Ik wil dat je begrijpt dat je altijd het meest zult houden van het land waar je geboren bent.’

Als de oorlog uitbreekt verandert alles. Syrië – een vredig land te midden van haar Arabische buurlanden – wordt zwaar getroffen door het machtsvacuüm dat volgt op de revolutie.

“Mensen lagen dood op de weg en paniek heerste op elke straathoek. Op een dag reed ik terug naar huis, toen er onverwachts een kogel door mijn autoruit werd geschoten. Maar ik ben zo snel als Schumacher (de autocoureur, red.) en ontkwam gelukkig aan de beschieting. Wel wist ik dat er bewust op mij was geschoten en ik besefte dat het tijd was om Syrië te verlaten, zodat ik mijn familie niet in gevaar zou brengen.

Er was weinig over van de mooie stad aan zee. Hoewel ik mij afzijdig probeerde te houden, ontkomt niemand aan de geweren en raketten. Mijn vrouw was in verwachting, maar ik moest vertrekken, eerst naar Griekenland en toen naar Nederland. In Nederland kwam ik terecht in een asielzoekerscentrum in Assen. Elke dag werden er nieuwe lijsten opgehangen met namen en daarachter je volgende verblijfplaats.”

WILLIE VOGEL

07

Via Assen werd Ramid doorverwezen naar Dordrecht. Al in Dordrecht ging het verhaal dat iedereen die naar Haarlem werd gebracht, in een gevangenis moest wonen. Ramid was dan ook diep teleurgesteld toen hij op de lijst achter zijn naam Haarlem zag staan.

“Als ik in een gevangenis had willen zitten, was ik wel in Syrië gebleven,” zegt hij. “Na het openen van de celdeur had ik een besefmoment. Na het sluiten van de deur heb ik gehuild en kwam ik voor twee dagen mijn cel niet meer uit. Ik kreeg wel een eigen kamer, met tv en wasbak, maar ook met de teksten en streepjes van de vorige bewoners, de gevangenen.”

“De hulp was alom en ik ben erg dankbaar.” Zelfs het Nederlandse voedsel wordt steeds meer gewaardeerd.

“Ik heb een gitaar, ik maak muziek en geef weer les.

En Nederlandse mensen zijn goud. Onderweg naar de plek waar ik muziek kan maken in Haarlem raakte ik verdwaald.

Ik sprak twee oudere mannen aan. Ze praatten in het Engels zodat ik het kon begrijpen en brachten me zelfs naar de plek toe.”

Ramids toekomst is nog onduidelijk. Het wachten is op een uitnodiging van het COA voor een interview, aan de hand waarvan wordt beoordeeld of hij een economische of politieke vluchteling is.

Na Ramids verhalen over zijn land en zijn reis, ben ik nog steeds benieuwd hoe zoiets heeft kunnen gebeuren in een land waar geen kwaad heerste, waar de mensen naast elkaar leefden en waar iedereen vrienden was. “De meesten wisten het geloof van hun vrienden niet eens.”

Zelf is Ramid ongelovig. Wijzend naar zijn hart zegt hij: “Je geloof en je kracht komen van binnen.” Dit ‘geloof’ is vermoedelijk de reden geweest dat Ramid is beschoten in zijn auto voordat hij besloot zijn land te verlaten. “Mensen zijn klein en kunnen slim zijn, maar er gebeurt een hoop onder de tafel. Vaak wordt er maar één kant van het verhaal verteld.”

Zodra hij zijn visie op wat er ‘onder de tafel gebeurt’ heeft geuit, mengen Ines en haar vader zich in het gesprek: “Toch moet je oppassen om alleen vanuit je eigen visie te kijken, want juist mensen van buitenaf kunnen soms een beter overzicht van jouw situatie hebben.” Wat zijn nu de hoofdfactoren in deze oorlog? Olie, macht, geld? Een zeer grote factor is de wapenindustrie.

Ramid wil zijn visie delen, maar “beelden werken soms beter dan woorden”, dus hij pakt er wat voorwerpen bij:

Regering al-Nusra

Free Syrian Army IS

Hierbij staat de grootte van elk voorwerp voor macht.

Daarnaast probeert hij ook uit te leggen hoe het zit met de machten die zich van buiten af mengen in het conflict.

Dit gebeurt grotendeels door financiële steun – en het zo tegen elkaar opzetten van partijen.

Deze verbeelding brengt het gesprek naar een ander niveau. Helaas wordt het al laat en wordt daarmee de taalbarrière groter. Onze meningen over de machtsverdeling in het Midden Oosten blijken verdeeld.

Ik word uitgenodigd om een keer echt Syrisch te eten samen met Ines en haar zusje. Ramid steekt een sigaret van de vader van Ines op en we lopen rustig richting het station, hij met zijn fiets aan de hand.

Op weg naar het station zegt hij nog: “Het is erg hoor wat er in Parijs is gebeurd. Hoeveel doden waren er nu? 200 toch? Dat aantal sterft elke 5 minuten in Syrië. Ik ben blij dat ik mijn verhaal kan doen en ik zal altijd eerlijk zijn. Ook tegen de regering. Als je meerdere Syriërs gaat interviewen zal je andere verhalen horen, maar ik ben blij dat ik mijn kant van het verhaal kan vertellen. Dan begrijpen mensen het beter. Ik wil erg graag terug naar Syrië. Nederlandse mensen zijn goud en ik zal jullie met open armen ontvangen.”

Er wordt nogmaals benadrukt dat ik eens langs moet komen voor een Syrische maaltijd. We nemen afscheid: hopelijk tot ziens.//

VA N L A N D L O P E R N A A R D I G I TA L E N O M A D E

Afgelopen zomer ben ik de wijde wereld ingetrokken. Hoewel mijn reis me niet veel verder bracht dan het exotische Kroatië, voelde ik me een echte avonturier. In mijn eentje wandelde, fietste en treinde ik door Europa en ja, de wereld mocht het weten. Nadat ik mijn vierde foto van de Biënnale van Venetië op Instagram plaatste, vonden mijn volgers het wel genoeg en werd het liken gestaakt.

Ik kan het me nog goed herinneren: mijn eerste op-degok rondreis met mijn vader in Griekenland. In een veel te kleine huurauto raceten we over de kleine bergweggetjes van de Peloponnesos, met een uitvouwbare kaart van het schiereiland op mijn schoot geplamuurd en een Capitool Reisgids op het dashboard. Zonder internet stuitten we op de ene na de andere (on)aangename verrassing.

Mijn reis afgelopen zomer was beduidend minder impulsief. Na uitgebreid onderzoek en met mijn iPhone altijd binnen handbereik wist ik vrijwel altijd wat mij te wachten stond...

Al in de negentiende eeuw werd het spontane reizen geromantiseerd en bewonderd. Ten gevolge van industriële en economische tegenslagen bewogen zogenaamde tramps zich van baan naar baan door het land, op een manier waar een moderne zzp’er zijn hoed voor af zou nemen. De schrijvers van de Romantiek

cocktail night 5

deden de negatieve kant van deze bestaanswijze (zoals dakloosheid en onzekerheid) al snel vergeten. De landlopers werden benijdenswaardige avonturiers die op goedkope manier aan de verveling en eentonigheid van de nieuwe stad konden ontsnappen.1 Eeuwenlang werd reizen geassocieerd met misère: men vertrok alleen in uiterste nood, om oorlog, ziekte of armoede te ontvluchten. Pas in de jaren 50 van de vorige eeuw verdween dit imago, toen een groep Britse studenten besloot de weg van ontdekkingsreiziger Marco Polo te volgen en de 11.000 kilometer lange continentale zijderoute naar het Verre Oosten te bewandelen.2 Hun verslaglegging inspireerde de hippies en zo ontstond in de jaren 60 de Hippie Trail, moeder van de backpackroutes.

De ontwikkeling van de backpacker volgt de veranderingen van de afgelopen twee eeuwen nauwkeurig. Na de industriële en demografische ontwikkelingen is het nu de beurt aan de digitalisering om een stempel achter te laten op de backpackcultuur.

Resultaat: de “flashpacker”. De flashpacker is in principe gelijk aan de backpacker: een jonge avonturier die licht bepakt en met beperkt budget de wereld rondreist.

Naast ‘levensgenieter’ oefent de flashpacker echter nog een ander, winstgevender beroep uit; gewapend met

VITA TEUNISSEN

09

een ultradunne MacBook en peperduur wereldwijd 4G-abonnement onderhoudt de flashpacker een eigen internetbedrijf of YouTube-kanaal. Zijn of haar enige verplichting is online aanwezigheid.

De flashpacker is de nieuwe tramp: hét droombeeld van elke eindtwintigjarige kantoormedewerker van wie het leven toch anders is uitgepakt dan verwacht. Ik geef toe, de eindeloosheid van het flashpacken klinkt ook mij niet verkeerd in de oren. Je hebt geen huis, dus je hoeft er ook nooit naar terug te keren. Familie en vrienden uit geboorteland volg je via Skype en Facebook en voor je klanten is een mail en hier en daar een belletje ruim voldoende. Daarnaast is het hostel in Bangkok velen malen goedkoper dan je vroegere huurappartement in Amsterdam-West. Ondertussen ontmoet je iedere dag nieuwe mensen, kijk je je ogen uit en proef je wat er te proeven valt. En dat voor altijd.

Waarom trekt het leven van de vrije, weg-van-de-wereld Hippie Trailer mij dan veel meer dan dat van de altijdonline wereldreiziger? Is die spontaniteit, nonchalance en avonturenlust niet de essentie van het zorgeloos rondreizen? Het is in ieder geval deze gedachte die mij heeft verleid tot het impulsief aanschaffen van mijn treinticket. Dat al mijn “spontane” acties zijn gebaseerd op

internetpagina’s zoals ‘De 10 Best-bewaarde Geheimen van Ljubljana’ ging toch enigszins tegen de verwachtingen van spontaniteit en avontuur in. Daarnaast ben ik ervan overtuigd dat ik zonder de constante connectie met het thuisfront (in de vorm van mijn smartphone) twintig keer zoveel interessante medereizigers had ontmoet.

Over interessante mensen gesproken: in de trein van Wenen naar Zagreb deelde ik mijn coupé met een Indiase man van zo’n 30 jaar. Trots vertelde hij mij hoe hij net een baan had bemachtigd in Silicon Valley, California.

Na een tijdje werd ons gesprek onderbroken door de bekende Nokia-melodie en mijn gesprekspartner haalde zijn twintigste-eeuwse model uit zijn tas. Aangezien ik op zijn minst de allernieuwste iPhone had verwacht, vroeg ik hem na afloop van zijn korte telefoongesprek waar zijn hypermoderne smartphone was gebleven. Glimlachend vertelde hij mij dat hij die niet nodig heeft als hij op vakantie gaat.// Op de volgende pagina kun je testen wat voor soort reiziger jij bent. >> BRONNEN Burnett, J. (2002) Idle Hands: The Experience of Unemployment, 1790-1990. Routledge. p.128.

2 Tobias, K. (n.d.) The History of Backpacking. Geraadpleegd op 21 februari 2016 via nomadsworld.com 1

free wifi

THE

ULTIMATE

START

BACK PACKER

I always travel...

QUIZ What kind of backpacker are you? It's time for the truth! The questions asked in this test, which is of course 100% valid and completely based on scientific information, will sound familiar to all who’ve had the pleasure of discovering the world nomad-style.

FA S T A N D C O M F O R TA B L E

BY TRAIN, BUS, HITCHHIKE; I’M NOT PICKY!

what I miss most about home...

HOME? I DON’ T THINK I K N O W W H AT T H AT M E A N S ?

must-do when

I prefer sleeping in...

country to visit is...

when out of money, i...

U P D AT E M Y I N S T R A G R A M , BLOG, T WIT TER AND FLICKR. OH, AND MY YOUTUBE CHANNEL, O B V I O U S LY

my favorite food when traveling is...

MAKE SURE I DON’ T NEED IT

my favorite

traveling is...

CLEANLINESS

DORMS; THE MORE, THE MERRIER

DADDY

. . . L I K E T H AT EVER HAPPENS U P D AT E M Y ADRENALINE LEVEL

ROASTED INSECTS, YUM!

F I F T H AV E N U E CO U N T S A S A C O U N T R Y, R I G H T ?

MIDNIGHT SNACKS ARE THE BEST SNACKS

the most important

on a night out, i go for...

TEQUILA

GRANNY’S FA R M

thing in my backpack is...

WHICH OF THE FOUR B A C K PA C K S A R E Y O U REFERRING TO?

A DIRTY MARTINI A LWAY S G O E S DOWN WELL

PICTURE OF MY DOG

LAPTOP AND VIDEO CAMERA

SOME PEACE, LOVE AND HAPPINESS

 U LT

 PA R T Y PA C K E R 

I M AT E A D V E N T U R E R 

 F L A S H PA C K E R 

Where there’s adventure, there’s you and it’s never too crazy.

Life goal: see all the sunrises the world has to offer.

HAPPY TRAILER

You drove the hippie bus into the 21st century and it will take you to wherever peace is needed.

Wherever you are, your followers are there with you.

BAC

K PA C K P R I N C E S S 

Your credit card is the royal sceptre of the traveller’s world.

All thanks to daddy.

 S TAY  AT  H O M E R 

Everyday life is as exciting as life needs to be.

11

C O L U M N // I V O VA N D E W I J D E V E N G E SLOT E N G R E N Z E N A L S U I T ZO N D E R I N G Ivo van de Wijdeven is historicus, politiek analist en auteur van het boek ‘De rafelranden van Europa’.

De grenzen van Europa zijn bijna dagelijks in het nieuws.

De vluchtelingenstroom naar de Europese Unie noopt lidstaten tot het invoeren van strenge grenscontroles en het afsluiten van grenzen. Het in 1995 in werking getreden Verdrag van Schengen staat onder druk. Prikkeldraad en slagbomen maken hun comeback. Als ze blijven, dan hebben we maar kort kunnen genieten van het Europa zonder grenzen.

van de Eerste Wereldoorlog explosief groeide. Alleen al het neutrale Nederland werd overspoeld door naar schatting een miljoen Belgen, die na de Duitse inval hun land ontvluchtten. Toen het oorlogsfront zich eind 1914 stabiliseerde, keerden de meesten van hen weer terug naar huis. Zo’n honderdduizend Belgen wachtten in Nederland het einde van de oorlog af. De Duitse bezetter sloot de grens in de loop van de oorlog hermetisch af met een van stroomdraad voorzien hekwerk, om te voorkomen dat Belgen het land zouden ontvluchten.

Weinig mensen weten dat de grenzen tussen Europese staten vóór 1995 maar relatief kort gesloten waren.

Eeuwenlang konden Europeanen gaan en staan waar ze wilden. Grenzen bestonden slechts op papier. Paspoorten waren er wel, maar ze werden nooit gecontroleerd.

Die afsluiting was exemplarisch voor de grenzen op het continent. Door heel Europa werden grenzen die voorheen alleen op de kaart waren ingetekend en met grensstenen waren gemarkeerd, afgesloten met slagbomen en prikkeldraad. Vanaf de Eerste Wereldoorlog werd de paspoortplicht gehandhaafd en werden strenge grenscontroles uitgevoerd.

Net als nu veranderde dat – door de Balkanoorlogen van 1912 en 1913 – toen binnen Europa grote vluchtelingenstromen op gang kwamen. Die vormden de aanleiding voor strenge controles aan de grenzen, zeker toen het aantal vluchtelingen door het uitbreken

Met de lange geschiedenis van Europa in het achterhoofd vormen juist gesloten grenzen een uitzondering. Laten we hopen dat dat zo blijft.//

D E SI G N CO N T E S T On March 19th and 20th, the third edition of the 24H Design Contest took place. The contest took place at the ‘Batavier’, a post-war office building in the city centre of Rotterdam. Four teams participated in the competition to transform this building into temporary housing for statushouders (refugees with a residence permit of 5 years).

Saturday morning at 11 AM the clock started ticking; the 24 hours had begun! First, the teams were provided with background information by two lectures and a tour through the building. The first lecturer, architect Klaas Waarheid, provided the teams with all the ins and outs of the building, after which Han Meyer taught them about the history and transformation of the city of Rotterdam.

After the lectures and the tour, the teams started brainstorming and working on their concept designs. Two

feedback moments gave the teams the opportunity to talk with the two mentors Eelco Dekker and Klaas Waarheid, who delivered valuable tips to improve the designs.

Early in the morning, three out of four teams decided to get some sleep, whereas one team stayed awake the entire contest.

After 24 hours, on Sunday morning 11 AM, all teams finished their designs and prepared for the presentations.

The concepts that were presented were very interesting and refreshing, according to the jury consisting of Klaas Waarheid, Ivo Verboon, Jeroen Hoorn, Paul Hermans, GertJan Troost and Carmen Ramkhelawan. After consideration, the jury presented the winning teams. Team ‘Bata3’ won the prize for best concept, while team ‘MHKL’ went home with the prize for best aesthetics.//

IN MEMORIAM

RUTGER DIRK BLEEKER

*19 JUNI 1920

17 MAART 2016

Na de Tweede Wereldoorlog ontstond er kritiek op de wijze en focus van het bouwkundeonderwijs.

Op 3 december 1945 richtten een aantal bouwkundestudenten een studiegroep op, genaamd ‘Semper Spatium’. Het doel was om de studenten van Bouwkunde te introduceren in “die stromingen in de architectuur die in het onderwijs op de afdeling bouwkunde niet of nauwelijks aan de orde komen”.

Niet alleen in het onderwijs, maar ook binnen het in 1894 opgerichte Civiel en Bouwkundig Studentengezelschap ‘Practische Studie’ ontstonden spanningen tussen de twee afdelingen van deze vereniging. Dit leidde tot de afsplitsing van de bouwkundeafdeling. In 1947 werd, na enig debat over de nieuwe naam, het Delftsch Bouwkundig Studenten Gezelschap ΣΤΥΛΟΣ (D.B.S.G. Stylos) opgericht, met als eerste president Semper Spatium-lid Rutger Dirk Bleeker.

“Het was voor mij een ontzettend druk jaar, dat eerste presidentschap van Stylos. Statuten, reorganisatie TH (Technische Hogeschool, red.), het zeer interessante maar zeer tijdrovende Semper Spatium, en dan ook nog proberen af te studeren,” schreef Bleeker in de publicatie ter ere van het honderdjarig bestaan van D.B.S.G. Stylos.

Begin april bereikte ons het treurige bericht dat Rutger Dirk Bleeker op 17 maart jl. is overleden. Als actief lid van Semper Spatium en eerste voorzitter van D.B.S.G. Stylos is Bleeker van grote waarde geweest tijdens de onderwijsrevoluties van de jaren ‘50. Ook in de jaren die op zijn studie volgden, kan Bleeker, architect van de BNA en winnaar van de Prix de Rome voor Architectuur in 1950, worden gezien als voorbeeld voor en inspirator van de bouwkundestudent.

Via deze weg willen wij onze grote dankbaarheid uiten aan Rutger Dirk Bleeker, voor zijn onmisbare bijdrage aan de geschiedenis van onze vereniging en de Nederlandse architectuurwereld.

STUDENT EN VRIJWILLIGER Je hebt al eerder stage hebt gelopen bij Vluchtelingenwerk, is er verschil in je werk nu vluchtelingen in zulke grote aantallen naar Nederland komen?

Ja, het is nu echt een stuk drukker. Er zijn zelfs speciaal mensen aangenomen om vrijwilligers te werven. En dan nog kunnen we de toestroom niet aan. We hebben in Breda nu ongeveer 45 vrijwilligers op maatschappelijk vlak en dat zouden er 65 moeten zijn. Een paar jaar gelden hadden we het met 30 mensen wel gered, denk ik. Maar we hadden dit niet aan zien komen en dat is misschien ook wel een fout van de Nederlandse regering. Die dachten dat de burgeroorlog in Syrië zo weer voorbij zou zijn, maar het duurt ondertussen al vier jaar.

Wat is jouw functie binnen deze organisatie precies?

Ik begeleid de vluchtelingen op maatschappelijk vlak.

Ik regel veel zaken op het gebied van huisvesting. Dat zijn zaken zoals een uitkering aanvragen en zorgen dat ze worden ingeschreven bij de gemeente. Later ga ik ze meer maatschappelijk begeleiden, zoals een school zoeken voor de kinderen en kijken wat hun mogelijkheden zijn, wat betreft bijvoorbeeld werk.

Wat zijn hun behoeftes? Hebben ze iemand nodig voor traumaverwerking? En aan de hand daarvan maak je een plan van aanpak. Dan hebben ze een jaar lang begeleiding waarna we ze nog kunnen doorsturen voor psychologische begeleiding en bereikbaar zijn voor kleinere vragen tijdens spreekuren.

Jij begeleidt ze dus vanaf het moment dat ze een woning toegewezen krijgen, hoe verloopt het traject dat daaraan voorafgaat?

Als je naar Nederland komt, moet je eerst een verhoor afleggen. Daar moet duidelijk worden dat jij echt een goede reden hebt om in Nederland te komen wonen. Deze verhoren zijn best wel streng, economische vluchtelingen zullen daarom niet snel “goedgekeurd” worden. Natuurlijk is minder bedeeld zijn een goede reden om naar Nederland te komen, maar het is hier een harde eis dat je levenssituatie daar bedreigd wordt. Ik zou daarom ook echt niet bij

LOTTE MEIJERS

13

Féline Korthouwer is 21 jaar en studeert Maatschappelijk Werk en Dienstverlening aan het Avans in Breda. Voor ze aan deze studie begon heeft ze een korte maatschappelijke stage bij Vluchtelingenwerk gedaan en toen ze in haar derde jaar van haar studie een stage mocht kiezen wist ze dat ze weer bij Vluchtelingenwerk aan de slag wilde. Door de recente toestroom van vluchtelingen moet er erg veel werk verricht worden. Ik ben met Féline in gesprek gegaan over haar werk. Ze vertelde over haar dagelijkse bezigheden, de mensen die ze begeleidt en de maatregelen die vanwege de vluchtelingen toestroom in Nederland genomen moeten worden.

de IND kunnen werken. Ik zou het erg lastig vinden om iemand te moeten vertellen dat hij niet mag blijven, ondanks het ontroerende verhaal dat ik gehoord heb.

Het duurt gemiddeld tussen de zes en acht maanden tot ze een verblijfsvergunning krijgen. Daarna duurt het in normale omstandigheden nog ongeveer vier maanden voordat je een woning toegewezen krijgt. Maar omdat het nu zo extreem druk is en elke gemeente een tekort aan woningen heeft duurt dit veel langer. Sommige mensen wonen al anderhalf jaar in een asielzoekerscentrum.

En dan komen ze hier in Breda en mag je van geluk spreken als ze een beetje Engels kunnen. We hebben natuurlijk wel tolken, maar ook dit zijn er niet genoeg door de drukte. Soms is het praten echt handen- en voetenwerk. Dat ze de taal niet beheersen is een van de redenen dat ze het zonder hulp hier niet redden, maar ook de verschillen in cultuur zijn hier een belangrijk onderdeel van. Ze snappen bijvoorbeeld niet dat je hier niet alles met geld voor elkaar kan krijgen en dat 8 weken wachten ook 8 weken wachten betekent.

Leren jullie de vluchtelingen ook over andere Nederlandse tradities zoals feestdagen?

Ja, zeker! Dat doen we bijvoorbeeld met Sinterklaas.

Vooral bij de gezinnen met kinderen is dit belangrijk.

Die kinderen gaan namelijk gewoon naar school en horen daar verhalen van anderen die hun schoen mogen zetten. Er is niets zo vervelend voor de ouders als een kind dat huilend van school komt omdat zij niet begrijpen wat Sinterklaas is. Je merkt dat ouders hier ook echt wat mee doen. Zo krijg je een mix van de gebruiken die ze uit hun land van herkomst hebben meegenomen en de Nederlandse cultuur. Ook laten we de vluchteling meehelpen tijdens bijvoorbeeld de Nassaudag binnenkort. Ze gaan dan typisch Syrische en Somalische koekjes bakken en het is mooi om te zien hoe gelukkig en enthousiast ze zijn omdat ze eindelijk iets terug kunnen doen. Dat is heel speciaal om te zien.

Maak je veel speciale momenten mee?

Ja, ik heb een keer iets heel bijzonders meegemaakt met een vrouw die een huis in Breda kreeg. Op het moment dat ze over de drempel van haar nieuwe huis stapte, zakte ze door haar knieën en begon te bidden “o god, bedankt voor dit huis!” Ze was zo ontzettend dankbaar en dat ontroerde me. Toen keek ze me aan en vroeg “why are you crying?” Waarop ik zei: “ik ben gewoon heel blij dat jij zo blij bent met je huis.”

‘Deze mensen kunnen hun stem niet laten horen. Soms heb ik het gevoel dat ik hun stem moet zijn.’

Je bent hier natuurlijk veel mee bezig, kan je het aan het eind van de dag wel loslaten?

Ja, ik kan het wel loslaten. Maar als ik bijvoorbeeld iets op Facebook lees over de vluchtelingen wat niet waar is, dan wil ik daarop reageren. Want deze mensen hebben niet echt een manier om hun stem te laten horen en dan heb ik het gevoel dat ik hun stem moet zijn. Er wordt zoveel onzin verspreid, terwijl het al zou schelen als je even op de site van Vluchtelingenwerk zou kijken. Soms denk ik: “het is maar goed dat de vluchtelingen in het begin nog geen Nederlands spreken. Als ze deze kritiek konden lezen zouden ze zich nooit welkom voelen in Nederland”.//

Carrière

‘Wij zoeken leuke collega’s die een passie hebben voor iets en daar ook echt voor gaan’

Aantrekkelijke functies voor jonge academici en pas afgestudeerden Wil jij werken in een groeiende organisatie met veel jonge, hoogopgeleide mensen? Waar je de vrijheid krijgt om datgene te doen wat je leuk vindt?

Door onze groei zijn we continu op zoek naar enthousiaste collega’s.

Ben jij op zoek naar een leuke baan in de Consultancy, Sales of Software Development? Bekijk dan de vacatures op onze website en wellicht zien we jou binnenkort!

TOPdesk TOPdesk is een internationaal softwareen consultancybedrijf. We zijn een groeiende organisatie met een open bedrijfscultuur, waarin leergierigheid en werkplezier een belangrijke rol spelen.

Kijk op www.werkenbijtopdesk.nl voor meer informatie.

Martinus Nijhofflaan 2 2624 ES DELFT +31 (0)15 270 09 00 vacatures@topdesk.nl www.werkenbijtopdesk.nl

Piloot, bouwkundige en psycholoog: allemaal TOPdesk-collega’s Binnen TOPdesk vind je een kruidentuin aan studieachtergronden. Benieuwd waarom dit ons als werkgever onderscheidt én hoe jij hiertussen past?

Bij TOPdesk doen we alles zelf. We ontwikkelen een softwareproduct, we testen het, we verkopen het zelf aan klanten, leveren het uit en bieden onze klanten uiteraard goede support. Deze werkwijze legt de basis voor een grote diversiteit aan banen, specialismen en typen collega’s. En deze basis (en bedrijfsfilosofie) zorgt vervolgens voor een breed kleurenpalet aan studies binnen TOPdesk: wiskunde, informatica, bouwkunde, software engineering, industrieel ontwerpen, Japanse taal & cultuur, economie en nog veel meer.

Ons idee: met je bachelor- of masteropleiding leg je de basis voor je kennis-, werk- en denkniveau en de start van je carrière. Jouw diploma laat ons zien dat je intelligent bent, doorzettingsvermogen hebt en dingen voor elkaar krijgt. We geloven dat je met een goede motivatie en de wil om te leren de specifieke kennis voor je functie verder bij ons ontwikkelt. Ondanks onze diverse achtergronden hebben we wel één gemeenschappelijke deler: TOPdesk is en blijft een softwarebedrijf en daarom zijn we allemaal geïnteresseerd in IT. Een duik in ons werknemersbestand leert dat informatica de koploper is met 48 collega’s. Dat is natuurlijk niet gek, aangezien we TOPdesk zelf maken. Daarna volgt bedrijfskunde (28) en industrieel ontwerpen (25). In totaal vind je bij TOPdesk meer dan 50 verschillende studies onder één dak. En al deze studies vind je ook nog eens terug door alle afdelingen heen.

Deze diversiteit zorgt voor leuke discussies, inspiratie en nieuwe ideeën binnen teams.

We leren van elkaars inzichten en vullen elkaar aan. Daarom zoeken we mensen die graag willen leren en zichzelf willen blijven ontwikkelen. Leuke collega’s die een passie hebben voor iets en daar ook echt voor gaan. Je diploma alleen geeft niet de doorslag.

We vinden het belangrijk dat je jezelf ook in de breedte ontwikkeld hebt naast je studie, door bijvoorbeeld bestuurservaring, muziek of sport. Maar bovenal willen we dat jij bij onze cultuur past.

Wat deze cultuur typeert? We staan open voor de ideeën van iedereen, ongeacht hoelang je bij ons werkt. We helpen onze collega’s en klanten om samen verder te komen. Collega’s krijgen het vertrouwen, de verantwoordelijkheid en de ruimte om initiatief te nemen en fouten te maken om al doende te leren. We houden van een borrel en een feestje op z’n tijd en verslaan elkaar op de Wii (oké dan helpen we elkaar dus heel even niet).

We blijven groeien en zijn daarom continu op zoek naar nieuwe collega’s. Wil je weten hoe jij met jouw studie kan bijdragen aan onze bedrijfscultuur? Bekijk dan gauw onze vacatures. Wij bieden je een leuke, uitdagende functie, veel vrijheid en gezellige, behulpzame collega’s. Je bachelor- of masterdiploma is belangrijk, IT-affiniteit ook, maar wie jij bent als persoon des te meer. Vertel ons jouw verhaal!

Naar Holzer Kobler Architekturen. Rendering door LMcad Studio.

BIM voor ontwerpers Waarom kiezen tussen ontwerpen en BIM’en?

Met Vectorworks doe je het tegelijk!

_ Gratis studentenversie op student.myvectorworks.net _ Meer informatie op www.vectorworks.nl Vectorworks is een gedeponeerd handelsmerk van Vectorworks, Inc.

thoughts on place Scenes of migration flash into our living rooms through our television screens. For us, to search for a theme of the Night of Philosophy meant to search for a theme where architecture and philosophy intersect, to look somewhere between the praxis (the doing) of architecture and the logos (the thinking) of philosophy. Philosophy preeminently concerns the contemplation of the ordinary; that which seems to be without any preconceptions. We were moved by these images and compelled to think about their meaning. What would it be like for those refugees to be forced to leave their places? Are our own notions of place as obvious as we’d like to think?

What does it mean to reside, what does it mean to dwell? Even more so, is place not fundamental to architecture as well? This dialogue seeks to explore the notion of place.

Let’s start by asking: What is place?

Good question. I think the simplest definition would be ‘space that is defined’ or ‘distinct space’. When defining space, it ceases to be infinite. But who defines space and why?

What you describe is an idea of place that is common within architecture. A place is formed by the demarcation of space, perhaps with the architectural archetype of the pit or open fireplace. In my opinion, place also has to do with a bodily, or physical, presence.

Don’t you think that, from a physical perspective, one can say: “I have been here before,” or: “this is the place I live at”?

I have been asking myself that for a while now. At first, I understood place as having to do with ‘embodied experience’, influenced by writers such as Pallasmaa, but I have come to doubt this as a precondition for place. I still think that place stems from a bodily way of thinking, since it is a spatial way of thinking. Space is primarily experienced from the body. Sense of space roots in movement. From childhood on, we explore how our body relates to our surroundings; by crawling through a room we become aware of its dimensions, when we stumble we distinguish hardness and softness. However, I don’t think that place needs to be physical. Could we experience place in websites, apps or digital 3D-models?

When thinking about place, it is remarkable to include the digital realm like that. But don’t we need to know more about what place could mean, before we wonder about the digital or virtual? We all have our own experiences and memories of place from which we can depart. I’ll illustrate this by means of a personal memory.

As a child, I always had a special connection to the house where my two brothers and I grew up. We turned the place where we lived into a kind of fantasy world, imagining our rooms as kingdoms ruled by stuffed

animals. The hallway connecting our rooms became an interstitial space where our worlds met. I think that, upon return, I would still be able to see these spaces in the same way. In this way, memories or stories seem to be related to place.

Such a beautiful example. I love the way children attach qualities and stories to space so creatively and make places in this way. Something, I think, we still do in later stages of life. I can imagine you performed a certain role in these worlds, that you had a certain place there.

Perhaps this is one of the ways in which we relate to place. As a child, my brother and I would play with matchbox cars in the living room. The occasional collision caused us to organize our activities: making rules for who goes where, what goes where and who gets what.

Whenever I entered the living room, I was reminded of my role or place in the world that we created together.

Is this what happens at holy places, or public places, too? Places make you aware of the way you relate to the people and things around you, and give you a place within the world of stories and rules that you created together.

That’s an appealing thought, especially in the way you relate place to identity. Some philosophers see this creation of identity as a continuous and active process that we collectively share. To illustrate this, we could use the example of the monument as a physical remembrance of the past. These monuments remind us of the stories of the past and they show, as it were, the sediments of the shared lives of our predecessors.

It’s this place where these stories and our different individual perspectives can be shared and adjusted.

The presence of others is essential to this as well, as a multiplicity of perspectives and stories make up the past. Maybe this is how we form our common identity - as a dynamic process of writing and rewriting. How we relate to place as an individual might be similar, I suppose.

ELI DORSMAN ARTHUR SCHOONENBERG

Indeed, we perceive the same shared world, but from a multiplicity of perspectives. Hannah Arendt, a political philosopher from the 20th century, argues that this condition relates us and separates us at the same time. I think we can see this as a spatial process in which we continuously position ourselves within a shared world and at the same time expose our differences through our particular positions.

This is how we shape our society and identity. Aged places remind us of this process. Perhaps, when time passes, this process makes a place grow increasingly important to us, as well as specifically defined; while the demarcation of our identity becomes sharper, the exclusion of others becomes stronger. Isn’t this now becoming clear, regarding the way people react to the refugees?

Yes, the other seems to threaten our collective or national identity. But it is peculiar to see identity as such a vast and fixed notion, especially considering the fact that the modern nation state is an invention originating from around the 19th century. The collective identity is probably not as fixed as one might think. Also, an extended and fixed definition of your identity can be dangerous, I believe, just as much as a strong attachment to place can be. By considering something ‘ours’, it by definition becomes something that is not ‘theirs’. We should be cautious in mystifying our sense of place, appropriating it, or sanctifying it in such a way that we take away all open space for common life. You could see this, for example, in the city of Jerusalem, where - throughout history - peoples have been fighting to define this specific place as theirs.

I agree. I think the way we relate to place changes continually. The proportion in which exclusion and acceptance, closedness and openness take place, changes over time.

In history we can see an instance of both this openness and closedness in Medieval Spain as Jews, Muslims, and Christians were living together. Although this period is often seen as the Golden Age for Jews in Europe, even this history is marked by violence and oppression. What occurred during this time was that Jewish identity and Muslim culture became intertwined in such a way that it established a shared cultural and visual language; synagogues were built based on the standard plan of a mosque and the Jewish community spoke Arabic as well. It was not only a place they shared, but a culture or identity that had a mutual openness to it.

This open way of relating to place is apparent in the modernist movement as well. The start of the 20th century was characterized by a strong belief in a world community. Motivated by an utopian dream of universality, the modernists strived for an architecture and urban design for everyone. Now, the limits of this openness are apparent: not everyone could recognize themselves in the meaningless homogeneity that it brought about. While these spaces predominantly expressed hope and optimism for the future, they no longer reminded you of your place in history and the world.

The utopian homogeneity of modernism contrasts strongly with the atopian heterogeneity that we - being influenced by migration, technology and mobility - seem to move into. We live in a society with a multiplicity of identities that root in places around the world, yet exist next to each other. Internet and television make for a distanced experience of place.

In addition, spaces seem to condensate to places on a temporary basis, during events for example. What seems to be necessary in this situation, is a certain openness for differences in place, culture and identity, and a certain sensitivity for a non-competitive diversity of simultaneous ‘places’ that take place on the same spot. This sensitivity and openness is outstandingly present in fiction, in the small stories that resonate on every street corner.// BRONNEN The Night of Philosophy 2016 is organised by Argus (the Architectural Study Association) 2 Juhani Pallasmaa, architect and writer of a.o. The Eyes of The Skin and The Thinking Hand 3 See for an example Yi Fu Tuan’s Space and Place, The Perspective of Experience. Also Merleau-Ponty writes about the bodily experience of space..

4 Merleau-Ponty draws in his Phenomenology of Perception a distinction between geometrical space and anthropological space, the latter of which is the scene of an experience of relations with the world on the part of a being essentialy situated ‘in relation to a milieu’.

5 A beautiful article on this is written by Leichter, called: ‘Collective Identity and Collective Memory in the Philosophy of Paul Ricœur’ 6 We owe this idea from her book The Human Condition. Hannah Arendt was a political philosopher.

7 In philosophy related to Fichte with this conception of Volk and to the Romanticism of Von Herder with the term ‘Volksgeist’ 8 In the first peace conference (1899) The Hague was even appointed to become the World Capital of Internationalism. See K.P.C. de Bazel’s urban design drawing (1905).

9 See the manifesto of ‘De Stijl’, the Dutch modernist movement, or the writings of Bakema, the Dutch architect.

1

17

V O O R A LT I J D

Leven, kom met mij samenwonen.

Deel met mij niet alleen de woonkamer e n d e s l a a p k a m e r, maar ook mijn hart en elke seconde.

Leven, samen, Ik heb je lief en zal niet jaloers zijn als je ook met een ander gaat.

Leven, kom met mij samenwonen.

Ik de muren, jij het thuis voor altijd.

RODAAN AL GALIDI

Daan Vermeer is reisjournalist. Meer dan 250 dagen per jaar is hij op pad om in alle uithoeken van de aarde reisreportages en foto’s te maken van uiteenlopende onderwerpen. Als afgestudeerd bedrijfskundige heeft hij een ongewone carrièreswitch gemaakt. Ik spreek hem hierover via Skype, terwijl hij voor een paar dagen weer thuis is in Utrecht.

@REISJOURNALIST

Je hebt een vrij ongewone carrièreswitch gemaakt. Je bent afgestudeerd als bedrijfskundige en je hebt een master in gezondheidswetenschappen gevolgd. Waarom ben je dan reisjournalist geworden?

Tijdens mijn studie ben ik erachter gekomen dat reizen een passie van mij is. Ik heb met mijn studievereniging een reis georganiseerd naar Singapore en Maleisië en ik heb voor mijn studie bedrijfskunde twee keer stage gelopen in Thailand. Nadat ik op mijn 23e afstudeerde, had ik het plan om een half jaar te gaan reizen en daarna een baan te zoeken als bedrijfskundige. Ik heb toen een reis gemaakt door Rusland, China, Korea en Japan. Op dat moment ontstond er bij mij het gevoel ‘wat is het heerlijk om helemaal los te zijn van verplichtingen’. Echter had ik na een maand of drie het probleem dat mijn geld op begon te raken. Ik besloot toen om verhalen te gaan schrijven over mijn reisbestemmingen en deze op te sturen naar verschillende tijdschriften. Mijn verhalen zijn toen gepubliceerd en het balletje is gaan rollen. In plaats van een half jaar heb ik 11 maanden door een groot deel van Azië en Zuid-Amerika gereisd. Mijn idee om bedrijfskundige te worden is toen volledig van de baan geraakt; ik ben meteen naar de bank gegaan om geld te lenen voor een goede camera en het opzetten van een eigen onderneming.

Je werkt als freelance reisjournalist. Hoe kom je aan werk?

Belt er iemand van een tijdschrift die een reportage over een bepaalde locatie wilt?

Dit gebeurt helaas niet zo vaak. Ik leg zelf ideeën over een reportage voor aan de redactie van een tijdschrift.

Een tijdschrift heeft bijvoorbeeld acht lege pagina’s die nog gevuld moeten worden; iemand die op de redactie zit en nog duizend-en-een andere zaken aan zijn hoofd heeft kan wel nadenken over de invulling van de pagina’s, maar ze vinden het fijner als ik op een presenteerblaadje een idee aanbied dat bij hun lezers past. Ik lever dus niet alleen een reportage, maar ook het idee. Wanneer je een goed doordacht idee hebt dat andere perspectieven op een locatie biedt, vinden veel tijdschriften het prettig om met je te werken.

Worden de reizen die je maakt volledig betaald door de opdrachtgever?

Nee, ik betaal alles zelf. Ik neem een opdracht aan voor een bepaald bedrag en lever dan een interview of reportage. Van het geld wat ik krijg moet ik mezelf volledig redden wat betreft vliegtickets, overnachtingen en eten.

Hoeveel dagen ben je gemiddeld per jaar op reis?

Rond de 250 à 300 dagen per jaar. Soms maak ik ook wel eens kleinere reportages in Nederland.

Hoe ziet de voorbereiding van een reis eruit?

Ik plan alles heel nauwkeurig. Ik maak een draaiboek waar bij wijze van spreken tot op de minuut nauwkeurig in staat wat ik ga doen en waar ik ga eten. In India heb ik ooit een reportage gemaakt over de Tharwe-woestijn, waar ik met een kameel doorheen gereisd ben. Hier ging ongelofelijk veel voorbereiding aan vooraf. Het aanvragen van een journalistenvisum duurde een half jaar. Daarnaast moest ik binnenlandse vluchten en taxi’s regelen omdat deze woestijn niet bepaald naast het vliegveld ligt. Ook moest ik een Engelstalige gids vinden die bereid was om mee te gaan op mijn reis. Daarnaast moest ik ook nog rekening houden met het weer, omdat dit daar per seizoen ontzettend kan verschillen. Omdat ik altijd een bepaald bedrag krijg, moet ik in een zo kort mogelijke periode zo veel mogelijk behalen. Efficiënt plannen is dus zeer belangrijk.

‘In Myanmar ben ik een keer in de gevangenis beland omdat ze dachten dat ik in het geheim foto’s aan het maken was.’

Wat is het spannendste dat je ooit hebt meegemaakt tijdens een reis?

In Myanmar ben ik een keer in de gevangenis beland omdat ze dachten dat ik het geheim foto’s aan het maken was van het land. Gelukkig mocht ik er na één nacht weer uit. Dat was wel spannend.

MERIJN BRAAM

21 07 23 3 Het klinkt niet heel moeilijk om een reisverhaal te maken: je gaat op reis en maakt bijzondere dingen mee. Klopt dat?

Het is voor mij niet heel moeilijk, nee. Het is een kunde om niet ‘nog zo’n reisverhaal’ te maken. Het doel is om mensen enthousiast te maken over een plek, en om ze te laten inleven in de ontberingen die jij hebt meegemaakt, terwijl ze onder dekentje op de bank liggen.

Vind je dat je een droombaan hebt?

Niet op zo’n manier dat ik er vroeger van droomde om reisjournalist te worden. Dat is later in mijn leven gekomen. Als ik nu ervaar wat ik doe en dit vergelijk met het werk wat andere mensen doen, dan vind ik wel dat ik een geweldige baan heb.

Wat motiveert je in je werk? Heb je een hoger doel?

Aan het begin van mijn carrière was verhalen schrijven voornamelijk een manier om mijn reizen te bekostigen.

Het alternatief was namelijk op kantoor gaan werken en daar had ik echt geen zin in. Nu ik voor de grotere tijdschriften als National Geographic Traveller werk, motiveert het mij om écht goed werk af te leveren en mooie foto’s te maken. Ik wil het onderste uit de kan halen. Daarnaast zijn de positieve reacties en de erkenning van lezers een ontzettend grote drijfveer.

Wat betreft een hoger doel ben ik vrij bescheiden. Ik had nooit verwacht dat ik een Gouden Pen voor de mooiste reisreportage zou winnen of dat ik voor de National Geographic Traveller zou mogen werken. Eigenlijk heb ik nu ook geen hoger doel. Ik ben erg tevreden met wat ik doe en dat wil ik zo houden.

Heeft je werk ook keerzijden? Valt het bijvoorbeeld te combineren met vriendschappen of relaties?

Ik vind het moeilijk om thuis te zijn in Nederland. Als ik meer dan een week thuis ben, moet ik écht weg. Ik merk dat het een gewoonte wordt om een vliegtuig in- en uit te stappen. Dat creëert wel onrust. Ik heb niet het gevoel dat ik mijn vrienden en familie te weinig zie. Als je het aan mijn moeder vraagt ziet ze me véél te weinig, maar wat mij betreft is het prima.

Voelt het goed om na een reis terug te gaan naar Nederland? Ik kan me voorstellen dat het werk als reisjournalist soms best eenzaam kan zijn.

Ik ben eigenlijk niet vaak alleen. Soms ga ik met een team op reis. Met een andere fotograaf of schrijver bijvoorbeeld. Het is heel gaaf dat je dan mooie momenten met elkaar kunt delen. Daarnaast ken ik in veel steden in het buitenland onderhand ook veel mensen waarmee ik de kroeg in duik. Vrienden vormen voor mij dan ook een veel breder begrip dan allen de mensen in Nederland.

Terug gaan naar Nederland vind ik sowieso fijn, omdat ik dan thuis weer even m’n eigen ding kan doen. In Utrecht heb ik bijvoorbeeld vaste plekjes waar ik altijd koffie ga drinken. Ook kan ik weer naar een nieuwe reis toeleven op het moment dat ik in Nederland ben.

Wat vormt voor jou het gevoel van thuis?

Ik voel me op heel veel plekken thuis. Zo zijn er een aantal hotels waar ik graag kom. Wanneer ik daar binnen kom, voel ik mij meteen op m’n plek. Met mijn eigen huis heb ik dat ook zeker. En ook wel met vliegmaatschappijen waar ik vaak mee vlieg, zoals de KLM. Dan denk ik ‘oh ja, nu komt het koekje, en nu de koffie’. Ik denk dat het gevoel van thuis voor mij wordt gevormd door voorspelbaarheid.

‘Het gevoel van thuis wordt voor mij gevormd door voorspelbaarheid’ Er wordt altijd gezegd dat een foto meer zegt dan 1.000 woorden. Kun jij je ideeën over een locatie beter uitdrukken met woorden of met een foto?

Het hangt van de bestemming af en van wat ik wil laten zien. Sommige bestemmingen zijn gewoon niet zo mooi. Als het verhaal dan meer in de mensen zit dan in de omgeving en de gebouwen heb je aan die foto’s niet zo veel. Afgelopen zomer had ik in Vietnam een gesprek met een blinde leeftijdsgenoot. In dat geval zou een foto weinig toevoegen. Een tekst is in dit geval veel aangrijpender dan het beeld.

Je bent het hele jaar door op plekken die voor andere mensen vakantiebestemmingen zijn. Wat doe jij dan als je vakantie hebt?

Ik heb niet een vakantie zoals andere mensen dat hebben. Soms heb ik een periode vrij tussen twee reizen in en dan maak ik bijvoorbeeld kleine tripjes. Zo ben ik laatst een aantal dagen naar Helsinki geweest. Hier schrijf ik dan geen reportage over. Soms ga ik ook wel eens in een hotel overnachten op Schiphol. Dan ga ik vliegtuigen kijken, wat een hobby van me is. Verder ben ik ook een keer met mijn moeder op een cruise geweest en ik heb met mijn broer een reis gemaakt naar Macau en Hongkong.

Wat is je volgende bestemming?

Komende maandag (22 februari) ga ik naar Tokyo om een nieuwe vliegtuigstoel uit te proberen. Dit doe ik in mijn vrije tijd vanwege mijn interesse in vliegtuigen. Daarna ga ik door naar Oostenrijk om een reportage te maken in de sneeuw.//

PROFIEL

Geboren in 1984, Hardenberg Studeerde Bedrijfskunde (bachelor) en Health care management (master) aan de Universiteit Twente Werkt sinds 2008 als reisjournalist Werkt voor tijdschriften als National Geographic Traveler, Libelle, Zin & KLM. Bezochte landen 69 and counting

1.The three main poles

In the last few centuries, it has become more and more common to live in fixed places, with fixed jobs and a fixed course of life. Only recently new trends, like the tiny-house movement and the (re)introduction of yurts into the western hemisphere have stimulated the nomadic way of living. The inhabitants of these structures claim to have freed themselves from the burdens of society. This sounds very nice, but is this actually true? Nomadic people are often communities that move from one place to another, rather than settling permanently in one location. This wanderlust introduces a lot of problems, but also a lot of advantages.

should be sturdy, theyUntil can about 12,000 to 11,000 years wild for subsistence. be assembled from smaller ago, when and animal domestication emerged pieces, agriculture but the connecting rod should be water tight. in southwest Asia and in Mesoamerica, all people were Otherwise the inserted part willand swell and pulling the Their strategies differed, depending hunters gatherers. pieces apart will be very mostlyhard upon the local environment. Most hunters and gatherers combined a variety of strategies in order to ensure a balanced diet.

Hunter and gatherers usually demand an extensive land area, it has been estimated that people who depend on such methods must have 18 to 1,300 square km of land per capita available. This wide range is caused by the 3.Once the three poles are erected, severel smaller difference in local environmental conditions.2

To understand the architecture of the nomads, we first cables are attached need to understand their way of living. In this article, we between the top of the pegs atexamples of hunters and gatherers are to be will focus on the traditional nomads, their architecture andtripod and smaller Famous the bottom. These knots are their way of coexisting with nature. Nomads can be listed adjustable tofound all around the globe, but the best- known examples have an even tension around the entire in three different categories: hunter-gatherers, pastoral are probably the original inhabitants of America. These tipi. nomads and peripatetic nomads. Every type of nomad has ‘Indians’ built tipis that were very adaptable to the their own type of vernacular architecture. These are very environment. By closing or opening certain pieces of dependent on climate and available material. To give an the cover, made of animal skin, a natural draft could be created inside the structure. This ventilation system was so idea of their way of building shelter, we will discuss a few advanced that it was even possible to cook inside the tipi. examples.

1.The three main poles Below, you can see how tipis were normally built. should be sturdy, H they U can N T E R G AT H E R E R S be assembled from smaller pieces, but the connecting rod should be water tight.

Otherwise the inserted part will swell and pulling the 1 will be1.The pieces apart verythree main poles should be sturdy, they can hard

PA S TO R A L I S T S Hunting and gathering culture was humanity’s first and 2,The tree poles are bound most successful adaptation, covering at least 90 percent of together, thisPastoralists are people that make their living by a must done thightly human history . This type of nomadic existence, also called be subsistence pattern where their maintenance largely otherwise the pull be assembled from smaller ‘foraging culture’, depends primarily on food found in the of the cords (see depends on tending herds of large animals. The species of pieces, but the connecting rod should be water tight.

Otherwise the inserted part will swell and pulling the pieces apart will be very hard

1.Thethree threemain mainpoles poles 1.The shouldbe besturdy, sturdy,they theycan can should be assembled from smaller be assembled from smaller pieces,but butthe theconnecting connecting pieces, rodshould shouldbe bewater watertight. tight. rod Otherwisethe theinserted insertedpart part Otherwise willswell swelland andpulling pullingthe the will piecesapart apartwill willbe bevery very pieces hard hard

threepoles polesare are hree verelsmaller smaller erel attached ttached etop topofofthe the smallerpegs pegsatat maller . Theseknots knotsare are These havean aneven even otohave und theentire entire nd the

1

3 les n 3.Once the three poles are po y ca er e in ll erected, severel smaller ree maurdy, thm smacting t e t. th ro cables are attached 1.Theuld be sbled f e connter tighd part m the a poles th three 3.Once are o e te t h s w as bu be inser g the between the top of theserected, smaller be ces, useverel ld e in ry o e th pull e ve tripod and smaller pegscables atpieod share b isattached d r herw ll an will we ptop art of the the bottom. These knotsbetween areOt ill sthe sa tripodwand cesmaller pegs at adjustable to have an even pie rd the bottom. ha These knots are tension around the entire adjustable to have an even tipi. tension around the entire

next will 2,The step) tree poles are bound cause slipping.

s ole ep ust tre he nd is m 2,T bou r, th htly ll e e ar eth e thig he pu g t n to do ise (see be erw ords ill oth the c p) w g. of xt ste lippin ne se s cau

together, this must be done thightly otherwise the pull of the cords (see next step) will cause slipping.

2,Thetree treepoles poles 2,The arebound bound are together,this thismust must together, bedone donethightly thightly be otherwisethe thepull pull otherwise thecords cords(see (see ofofthe nextstep) step)will will next causeslipping. slipping. cause

tipi.

2 are les po ller a ee thr el sm e h ver hed the t a e et nc , se ttac of gs r 3.O cted re a e top er pe ots a n ere les a n th mall se kn eve cab twee nd s The ve an ntire . a be od om o ha he e t tt t ip tr bo ble nd the justa arou ad sion ten i. tip

4

1. Wooden poles bound together by sturdy rope; 2. Ropes that run from top of tripod to ground, length is adjustable; 3. Tripod with additional ropes; 4. Water-tight animal skin

ith d w be ere an ov e c e ut is c es pi . Th d. Th ht b ti in e tig he sk at is 4.T imal ecor ater and rs it an hly d are w ening cove ice ric vers e op ese e a n co h th of th reat i. c p it w sing to e ti clo ssible in th po ate clim

4.The tipi is covered with animal skin. These can be richly decorated. The covers are water tight but with the opening and closing of these covers it is possible to create nice is covered with 4.Thea tipi climate in the tipi.

animal skin. These can visited be Based on: http://www.tipis.org/images/Ben_Hunt_15[1].jpg. at 26-2-2016 richly decorated. The covers are water tight but with the opening and closing of these covers it is possible to create a nice

2,The tree poles are bound together, this must be done thightly otherwise the pull of the cords (see next step) will cause slipping.

NICO SCHOUTEN

23

animals depend on the region of the world, but they are all domesticated herbivores that normally live in herds.3

Skydo

There are essentially two forms of pastoralism: nomadism and transhumance. Pastoral nomads follow a seasonal migratory pattern that can vary from year to year.

The timing and destinations of these migrations are determined primarily by the needs of the herd animals for water and food. These nomadic societies do not create permanent settlements, but they live in tents or other relatively easy to construct dwellings the year round.

1

Skydome

Insulat

2

Insulation/cover

Transhumance pastoralists follow a cyclical pattern of migrations that usually take them to cool highland valleys in the summer and warmer lowland valleys in the winter.

They move between the same locations, where they have fixed encampments or stable villages, often with permanent houses.3

Rafter

3 Rafters

Load c

4

Well-known pastoral nomads can be found in Central Asia. These (often Mongolian) nomads built a very typical structure called the yurt. Yurts have been a distinctive feature of life in Central Asia for at least three thousand years. The first written description of a yurt used as a dwelling was recorded by Herodotus, who lived in Greece in the fifth century BC. He described yurt-like tents as the dwelling of a horse riding-nomadic nation who lived in the northern Black Sea and Central Asian region from around 600 BC to 300 AD.4 >>

5

The load zes the roof pus The load cable neutrali-

Load cable

zes the tension from the roof pushing outward.

Vertica (optio

Vertical supports These v (optional) support

These vertical they are supports are optional, your Yu they are advised when your Yurt is very big.

6

Insulat

Insulation/cover

7 Lattice

Lattice

Floorboard

Floorb

thestrips latti the lattice consists of wood b wood bolted together at th intersection. These intersec strips ar not inte not intertwined so that whe you plan on leavingyou you plan can actually fold up your Lattice actually very easily. very eas

8 Windows/doors

Windows/doors

The door would always point south,The thedoor northwould always inside wall point wouldsouth, have athe north inside wall would have a religious idol/importance.

9 religious men and visitorsidol/importance. would 1. Skydome; 2. insulation/cover; 3. rafters; 4. Cable dividing the load of theThe roof over The men and visitors would always sit/sleep on the the supporting structure; 5. vertical supports; 6. insulation/cover; 7. foldable latticealwaysand west, the women sit/sleep on the children onwest, the east, structure; 8. floorboards; 9. foundation the women and

children on the east,

Based on: http://www.yurtsofamerica.com/about_yoa.html. Visited on: 26-2-2016

Based on: http://www.yurtsofamerica.com/about_yoa.html. Visited on: 26-2-2016

In modern Yurts there In mode often is a oorboard or often Founation. These are not is Founati present in the traditional present ones. There the ground ones. Th would consist of dirt.

would c

Foundation (optional)

Found

UC Innovation

BY A L EJ A N D R O A R E VA N A .

The members of peripatetic nomad communities travel among villages and towns and are offering specialized skills and services. In return, they are compensated in cash or in kind. Such communities have several names with which they are referred to: commercial nomads, service nomads, symbiotic nomads and increasingly, peripatetic nomads. This type of nomads can be found in large parts of the world. Peripatetic nomads move regularly, often based on seasons. The sale of goods and services amounts to a kind of resource exploitation, the source being costumers instead of grazing grounds associated with pastoral nomads. This type of nomads are commonly referred to as “gypsies” in the Anglo-American anthropology.5 The peripatetic nomads don’t have a specific kind of architecture. In romantic images they are often portrayed in extensively decorated gypsy wagons that are pulled by a horse.

Now that people tend to go back to a more nomadic way of living, there are a few questions to be asked. In what level do you wish to secrete yourself from modern day society? Of course, it’s possible to distance yourself as much as possible and hunt your own food. But if this happens on a larger scale problems might occur. The sheer amount of land needed to accommodate individuals without any ties to society is too large (especially for countries such as the Netherlands). Using the nomadic architecture to live a greener, less polluting life is however a very good possibility. The nomadic architecture consists of regenerative material which can be easily replaced, this is clearly visible when you look at the construction manuals for yurts and tipi’s given in the article. However, being ‘truly free’ of modern obligations and services seems, for the moment, to be out of reach.// BRONNEN Lee, R.B. and Daly, R.H. (1999). Cambridge Encyclopedia of Hunters and Gatherers. Cambridge University Press, p. inside front cover.

2 The Editors of Encyclopædia Britannica (n.d.). Hunting and Gathering culture. Retrieved on 26th of February 2016 from www.britannica.com 3 O’Neil, D. (2011). Pastoralism. Retrieved on 20th of February 2016 from www.anthro.palomar.edu 4 King, P.R. (1995). A complete guide to making a Mongolian Ger. Retrieved on 19th of February 2016 from www.woodlandyurts.co.uk 5 Rao, A. (n.d.) Peripatetic peoples and Lifestyles, p. 53-72.

1

Chilean architect Alejandro Arevana won the Pritzker price 2016 as 41th laureate and first winner from Chile. He also got appointed as curator and director of the Venice Biennale 2016.

Time to look at one of his masterpieces. His work has a strong, basic and primitive idea of architecture, which is visible in his design of the UC Innovation Centre in Macul, a municipality belonging to the provincial of Santiago. The clients of this project asked for a ‘contemporary’ look, which is often associated with the use of glass in the façade. In contrast, a simple but important innovation from the architect gave this building a more primitive, strong and timeless appearance.

UC Innovation Centre In order to improve the country’s competitiveness and also its development, the Angelini group, one of the most important economic consortiums of Chile, decided to donate the necessary funds in 2011 to create a business centre that generates interaction between higher education, the private sector and the public sector. In this building, business and the university’s knowledge is combined. The Universidad Catholica de Chile allocated a site on their San Joan Quin campus for the UC Innovation Centre. The 9000 m2 building consists of eleven floors above ground and three floors underground where different groups of people can work and meet. The program includes classrooms, meeting areas, laboratories and spaces for entrepreneurial initiatives from the StartUp Chile program.

Inside out The main concept of this building lies in the composition of the core and the perimeter. The typical office building has an opaque core and glass facades. In this building, the usual ‘scheme’ is inverted. This creates a transparent core in the building. When entering, you can see people meet and work on all levels. The glass elevators stimulate this effect. It gives a view from the inside and you can see what people are doing in the building when moving through it vertically. The Executive Vice President of the centre, Alfonso Gomez, says that: “from any location on a floor it is impossible not to interact with what is going on elsewhere on the same floor”. According to Arevana you can divide

HUGO KOOYMANS

25 11

Centre the groups of people in the building in a matrix. There are places for formal and informal work and for individual and collective work.

An important question was how to create and transfer knowledge in this building. Alejandro believes face to face encounters between people are very important.

So multiplying the spaces where people meet was an important design decision.

Energy and climate design Because of the desert climate in Santiago, a building with a curtain wall will generate a greenhouse-effect, concluding in either unbearable working conditions or a very unsustainable building. Arevana’s design tries to avoid this in a simple way. The theme of sustainability in this design is as simple as preventing direct radiation on the glass of the facade. In the inverted version, where the mass of the building is on the outside and the glass from the façade in the heart of the building, the greenhouse-effect will be eliminated. At the same time, this composition creates a possibility for cross ventilation and an atrium that works well with this kind of ventilation type. In this way, the energy consumption in the UC Innovation Centre is reduced to 45Kw/m2/year. The building’s facade actually contains big glass parts to let light in, but they are strategically placed to the back, so direct radiation of the sun can’t occur. This also creates spaces where u don’t have the strong direct sunlight typical for Santiago.

According to Arevana, this response to its context was nothing but ‘the rigorous use of common sense’. This building is the perfect example of how sustainability and architecture can be integrated.//

1:500

Heb jij hem al?

En ken je ook de voordelen?

Het Reproticket

Het Reproticket is een kortingpas die je kan gebruiken bij CSinBKCity en bij de Copie-Sjop. Met deze pas krijg je bij CSinBKCity korting op bijna alle producten die we daar leveren. Een ander voordeel van het Reproticket is dat je op vertoon van de pas bij de Copie-Sjop hetzelfde betaald voor je grootformaat prints als op Bouwkunde. Je krijgt ook korting op kleurenprintjes, bindmaterialen en fotoafdrukken bij de CopieSjop aan de Westvest. Tijdens inleverperiodes wanneer het erg druk is heb je dus altijd een uitwijkmogelijkheid. Je kan aan de Westvest ook in het weekend en ‘s avonds laat terecht, we zijn daar namelijk elke dag tot 24:00 uur open ook in het weekend. De prijs van een Reproticket heb je snel weer terug verdiend. Je betaald voor een Reproticket 10 euro en hij is 2 jaar geldig.

Je bestelt het Reproticket via de website www.CSinBKCity.nl

artaw rtaw rSa wSw eSeD SeDe DD

De Swar Den Haa

De Swart

aagnH aeaD gnHaeaD nHeDneD

Den Haag die he De Swart, van huis uit drukker. Nu een organisatie hele communicatietraject beheerst. En dat allemaal ond één dak aanbiedt. tie dheiettiaedshe ineitaitade gsh reionietana id gesre io niua tnaN gesrei.orne ua nkN gekre.u rou ernd N kekte .ru iueu rk d sNk itu.uirh uredn k sik atuivuu hr,tsd nriau atviw hu,S n tsraieauvD w h,tSnraevw D,StreaD wS eD De Swart, van huis uit drukker. Nu een organisatie die het filosofie:traject Met elkaar, elkaar! eldan arm oeledalnalaom retleadld anlam ontE leaald .latam snrtEe ald e.lth asnerE te b a.e dth scnreEeb jae.trhcsterb e ijtaeatrh cteinjibatuartm cteiem nijta uoarm ctiem nilu teoam h ccim enlu e om ch emleohc eleh Met hele als communicatie beheerst.voor En dat allemaal onder .tdeib.tndaeaib.ktndaaedaib n.ktn éd aaéd eain bké naéadankéaéd néé !raak!lreaa rok!olrevaar,rk oa !lore avakra,lrokeaola tevek,rM lroeao:ateveki,M flroeas:tae oekilM filfoes:e to leailfM iotfes:M oelaliifftoesM loalitfesM la teM h ewteehoehw tkeoehoehlw atkree ohoh evlw an kre oo eoonvhleaonkrdeooenvw elan otre daow n o evw eron otde o avw enw neraotadaotw vsew nn raoetaod atvw rsonno rao ew ao dtve rsoznno eaew Dadtresozn oew eDderzoeoD w ezeD etkgunr,ad eve tkgduenri,d abee vetk ggduentre iab dhvep d go etniesb ahevlgpdlaoetei:sbn heeelpgn lo ante:sig nh eelplb naone:istngee ta ln blw anei:tgneetehabnw tneitm geteh am bwteOtm te.tn ham ew toeOdm te.nhm etoO edm .nm eoOd .neod ,liam t,leiamme,tilteiaam nmib etm ,ietliam aonm ciebnitm tieaem onictia bencm iitia neon uictim abncm im in eooiuctcm ancem ilnaeoutiitcm gae icm dlia nnotuecig meidm tla nnotiriecgpe iedtlgnaniterigpeiedtgnnirepetgnirpeg .keitsi.gkoelitnse .ik gge on iltin ssie.ugkogeh lnite n isreiuagg ow on hl ,ientsrneuaeog w m hne,litsirn fu aleuw om fh,eltinrflaeuw m f l,tifnlu em f lifluf lutsnnaotclutssnlnaotflcoustdnlnraao etfcelouhssdcln a reotfecod hsdeclrg aet,fem oh dd cierargeett,eenm dhi eickrgao eto,em ne di iekrdg eosto,nlm aei nikd rooeisotsn lsaeien ikdfoosiroslpsaeen tiefdooM isrp lsaetne foM irspse tefo Mrp teM .nenn.unkeg nan.lun skeengdn anu l.snakeaegnduann lrusaoke aogdvuanlrsaoaoevdu nroaoavu roov ranaém é rtaenaM ém é.nrtaenarM éem és.n srte iagM raeem rs.ns,tneiegerM erers.sn ,n ievged rerearess,stniivu e gdren aeres,,tninivjued ilranee,dstnin vujidelnatee tde ,ntzin juie l nW e tteden?znjeielotW eH ted?zneeeoW tHte?zeeoW H ?eoH i.lnleg tsnl.ien lloedgtesnilite .lanloe ceditgne snu liteim a lolcedm itn esoiultcem aocwm diu neouintcm aw cvm iunou encrm aewvm sun iloea ncreaew rvstu nielean hreae:rvnsteinelgaehoer:errnsoteieolga hvoe:lrn eoo ete od gh vol:renooeodgvoleroo dv leod

ln.sdlk n.w sdlwn kw .w sdw lknw ..w sdwkw .www

kjiwsjikRjiw ED sjki9Rj8iw 2 E2sDj•ik 9Rj0 8iE w 6 22 Dsnj•r9iR o80o26EH2D nd •r9io0 u8o6Z2H2ndra •oivu0oZ n 6Hana darL iovuoZnHanad aLivunZanaaLv naaL ln.sdkl.nw.swdwkl.n•w.lsw ndw .ksl.d•n wk.lw s@ ndw .oskfd.n •w kilw @ n • .w o1sf2dn•k1i l@ 2 •no.1 8sf2 0n d3k i1•@ 2 )01 o872 f0n3(1i 2)•08170203(1)207 80(3 )070(

één dak aanbiedt.

Deze woorden staan voor wat we doen en vooral ook hoe we het Met als filosofie: Met elkaar, voor elkaar! doen. Om met het wat te beginnen: alles op het gebied van gedruk Deze woorden staan voor wat we doen en in vooral ook hoe we het mail, geprinte en digitale communicatie combinatie met doen. Om met het wat te beginnen: alles op het gebied van gedrukte, fulfilment, warehousing en logistiek. geprinte en digitale communicatie in combinatie met mail, Met professionals die ook interim, gedetacheerd of als consultant fulfilment, warehousing en logistiek. voor u aan de slag kunnen.

Met professionals die ook interim, gedetacheerd of als consultant voor u We aan zetten de slag kunnen.

Hoe? de lijnen uit, adviseren, regisseren. Met maar één Hoe? We zetten de lijnen uit, adviseren, Met maar één doel voor ogen: het realiseren vanregisseren. uw communicatiedoelstellinge doel voor ogen: het realiseren van uw communicatiedoelstellingen.

www.kds.nl www.kds.nl

Laan van Zuid Hoorn 60 • 2289 DE Rijswijk

Laan van21Zuid 60 •• 2289 DE Rijswijk (070) 308 21 • Hoorn info@kds.nl www.kds.nl (070) 308 21 21 • info@kds.nl • www.kds.nl

Wonen en winkelen in de bijzondere setting van de Tweede Binnenhaven van Scheveningen, daarin voorziet De Reder op Scheveningen.

Een ensemble van zo’n negentig woningen, diverse winkels en ondergrondseparkeervoorzieningen versterkt de karakteristieke Dr. Lelykade en haar directe omgeving.

Inspirerende en duurzame leefomgevingen bedenken en ontwikkelen, dat is de passie van AM. Met ons business model ‘I AM YOU’ werken wij samen met belanghebbenden op basis van conceptuele kracht, innovatie en co-creatie. Wij doen dit betrokken, creatief, daadkrachtig, transparant en vol bezieling. AM zorgt hiermee voor kwaliteit van ruimte én kwaliteit van leven: Inspiring Space. www.am.nl AM is partner van Stylos.

Innovatieve MHB-systemen Stalen oplossingen die ultra-slank, sterk, energiebesparend, veilig en stijlvol zijn.

Het innovatieve MHB-systeem biedt, voor elk ontwerp, wens of eis een passend MHB stalen product. Van de slankste profielseries ter wereld tot de hoogste eisen op het gebied van thermische isolatie, brandwerendheid en inbraakwerendheid.

Voor meer informatie kunt u contact opnemen via verkoop@mhb.nl MHB b.v.

Postbus 6, 6674 ZG Herveld

0488 - 45 19 51

www.mhb.nl

Stalen ramen, deuren en gevels sinds 1938

REFUGEE HOUSING Many countries in the Middle-East and Africa have to cope with tremendous amounts of refugees due to war or other lifethreatening factors. A lot of these refugees are being housed in fairly simple tents provided by organisations like Unicef or the UNHCR (United Nations High Commissioner for Refugees).

These tents are a waste of money, according to Pritzker-price winner Alejandro Aravena: “the problem with a tent is that you throw them away after using them, so it’s money that melts.”

We need to design more sustainable and reusable housing solutions to solve this problem. These two pages provide a brief overview of existing alternative refugee housing options that excel in their sustainability and reusability.

Maggie Shelter by DMOA architecten The Maggie Shelter is a temporary tent-like structure that functions as a fixed building. The Belgian architecture firm DMOA Architecten designed the Maggie because refugeehosting countries do not allow fixed housing. The Maggie consists of a solid inner structure covered with a double layered canvas jacket that can be filled with locally available materials like sand, organic material or plastic waste. The filling of the canvas offers stability to the structure as well as insulation. This reduces the need for extra heating or cooling. A Maggie is not primarily designed for housing. It can offer a place to a medical centre, a school, a community centre or a temperature controlled warehouse. One Maggie measures 20 x 6 meter. Five Maggies can be folded up and fitted into one shipping container. On site, the structure of the tent needs to be assembled by someone who knows the system, but the filling of the canvas walls can be done by the refugees themselves.

EXO by Reaction Inc.

According to the architect, the Maggie has a lifespan of 15 to 20 years. Whereas the current UNHCR tents can be taken away by a sudden blast of wind, a Maggie can stand wind speeds up to 150 km/h. The price of a Maggie is unknown but it’s said to be two to three times cheaper than a regular tent because of its long lifespan and energy-saving.

The housing unit is fitted with wall insulation and a climate control system, creating a comfortable living climate.

According to the manufacturer, an EXO has a lifespan of five to ten years. An EXO is multifunctional, as it can be transformed into a field office or even into a mobile surgical unit. An EXO comes at a price of 5,000 dollars,

The EXO is a rapid response shelter unit designed after the devastating hurricane Katrina. It offers a sleeping space for four people, in a surface of 6,7 m2. An EXO is equipped with four flip down beds that can be put back into place during the day for additional living space. The design of the housing unit is inspired by a simple coffee cup; when you turn it upside down you’ve got a very simple scale model of an emergency shelter. An EXO consists of 2 components, a shell and a base plate. The shells of multiple EXO’s can be stacked as coffee cups, allowing a truck to carry up to 20 of these units. As an EXO is relatively lightweight (the shell weighs 170 kg), four people can easily lift a shell from the truck to the base platform.

LÛTE BIESHEUVEL & MERIJN BRAAM ILLUSTRATIES: ESTHER SCHIPPER

29 cap tubes water tank storage lid with connectors

top layer foldable structural fabric

lower layer foldable structural fabric

outer ring with connectors

battery

making it quite a bit more expensive than the standard UNHCR tents (around 400 dollars). It does offer much more comfort and safety and has a substantial bigger lifespan than an average UNHCR tent, which starts to disintegrate after 6 months.

Weaving a Home by Abeer Seikaly Weaving a Home, designed by Abeer Seikaly, is a lightweight, transportable disaster shelter. Being foldable, it allows refugees to carry their homes with them in case they are forced to move. The woven fabric of the shelter is weatherproof and is based on temporary dwellings of nomads, made of materials that can be found in nature and are used for traditional weaving. The shelter is flexible and easy to erect. It consists of two hollow layers, allowing entrances and water running through. Another quality of the outer skin is the possibility to close or open it. In winter, the structure will keep wet and cold weather out, while in summer, the structure can open up, allowing fresh air to enter the tent. The dual layer structure makes it possible to store personal belongings in the bottom half of the tent. A tank for water storage is located in the top part. The tent can be turned into a shower facility, using water that was being stored in pockets on the side of the tent.

The stored water can be drawn upwards via the principle of thermosiphoning, which uses the strength of convection to draw fresh water from an external source into the heating system, without the use of electricity.

The Weaving a Home shelter is still in prototype phase, but it has already won a design prize. The scale of the model has a width of 5 metres and a height of 2.4 meters, but the structure can easily be scaled. Abeer Seikaly states that “in this space, the refugees find a place to pause from their turbulent worlds, a place to weave the tapestry of their new lives. They weave their shelter into home.”

Better Shelter by the IKEA Foundation The IKEA Foundation has, in collaboration with UNHCR, created a modular, temporary shelter called Better Shelter. The shelters are transported in two flat packs and are easy to assemble without the need of additional tools, quite similar to IKEA’s furniture. The IKEA Foundation says that the shelters can be assembled within eight hours, by four people. Compared to the tents the UNHCR provides, this shelter is much more enduring.

Its estimated lifespan is around 3 years.

A big problem in current refugee camps is the lack of privacy and safety. The shelters designed by IKEA can be locked from inside and outside, giving the refugees a sense of safety. The shelters can accommodate a family of five, giving them twice as much space as a tent would.

On the roof of the Better Shelter a solar panel is installed, generating electricity for a LED light, that also contains a USB port. The roof is made of reflective metallic textile. This is designed to reflect seventy percent of the sunlight, keeping the shelter cool during warm days and keeping the heat trapped in the shelter during nights. The price of one shelter starts from 1,000 dollars when in mass production, making it twice as expensive as a tent.

In 2015, UNHCR bought over 10,000 shelters for refugee camps worldwide. The current production capacity is 2,500 a month, but the demand by far exceeds the supply.

BRONNEN - Santos, T. (2016). DMOA’s Maggie Shelter Provides Stable Facilities for Refugees.

Retrieved on 12th of February 2016 from www.archdaily.com.

- DMOA architecten. (2015). The Maggie Program. Retrieved on 12th of February 2016 from www.dmoa.be.

- Carpenter, D. (2015). EXO Shelter by Reaction Housing: Emergency shelter for family of 4. Retrieved on 13th of February 2016 from www.thedailyprep.com.

- Reaction, Inc. (2016). Meet the Exo – a home away from home. Retrieved on the 13th of February 2016 from www.reactioninc.com.

- Seikaly, A. (2012). Weaving a home. Retrieved on 15th of February 2016 from www.abeerseikaly.com.

- Designboom. (2014). Abeer seikaly weaves shelters for disaster relief. Retrieved on 15th of February 2016 from www.designboom.com.

- Johnson, N. (2015). IKEA produces 10,000 flat-pack shelters for UN refugees.

Retrieved on 16th of February 2016 from www.architectureanddesign.com.

- Better Shelter. Retrieved on 16th of February 2016 from www.bettershelter.org

IMANE HIMMIT

31

BOOKS TO READ De rafelranden van Europa Ivo van de Wijdeven Voor het thema ‘Crossing Borders’ is niets zo passend als een column van een correspondent Grenzen. Gelukkig was Ivo van de Wijdeven, gastschrijver voor onder andere De Correspondent, historicus en politiek analist, zo vriendelijk om voor pantheon// die column te schrijven. In januari 2016 verscheen zijn boek De rafelranden van Europa. Daarin beschrijft hij de complexe geschiedenis van de Europese grenzen en biedt zo een historische achtergrond bij de actualiteit.

De rafelranden van Europa, Ivo van de Wijdeven, Uitgeverij Unieboek | Het spectrum.

Hoe ik talent voor het leven kreeg Rodaan Al Galidi De Irakese schrijver en dichter Rodaan al Galidi is opgeleid tot civiel ingenieur, maar werd schrijver omdat hij in woorden meer kan zeggen dan in beton en staal. Het gedicht op pagina 18 van deze pantheon// komt uit zijn nieuwste poëziebundel Koelkastlicht. Ook warm aanbevolen is Hoe ik talent voor het leven kreeg. “Nederland heeft mij drie dingen geleerd: niet meer respect hebben voor Europa dan voorzichtigheid. Een nette leugen is beter dan de rommelige waarheid. En ik kende nu het verschil tussen een omafiets en een vrouwenfiets.”

Honolulu King Anne-Gine Goemans Honolulu King is een op waarheid gebaseerd verhaal over een Indische man, getekend door zijn oorlogsverleden. Wanneer hij een geheim opbiecht in de loge van de vrijmetselarij, stelt hij zijn broeders voor een groot dilemma. Mogen vrijmetselaars met hun geheimhoudingsplicht een misdaad verzwijgen?

INSTAGRAMS TO FOLLOW This edition, we present you with four amazing instagrammers, showing you the world from different perspectives.

@m ich ael chr isto phe rbr ow n

@michaelchristopherbrown – What is it really like on the other side of the world? Travel-enthusiast Michael’s political and truth-spreading images carry out an honest and inspiring message. @itsabandoned – beautiful (sometimes slightly too photoshopped) images of abandoned buildings from all over the world. @girleatworld – not being a selfie-enthusiast, Melissa Hie puts her food in the spotlight, with mouth-watering results.

ndo aba

ne d

@dailyoverview – satellite views gone pretty, these pictures take you to places you’ve never even dreamed of.

@it

s

THINGS TO DO Va l u e of d e s i g n

@d aily ove r v ie w

@g irle atw o

r ld

On the 10th of May, it’s time for the next edition of the Value of Design symposium at TU Delft Aula Congress Centre.

This year, the focus is on the connection between architects and engineers and how they deal with extreme forces. Some amazing speakers are invited, like the designer of the glass Apple Store facades, James O’Callaghan, and chief engineer of skyscrapers like the Burj Khalifa, Kamran Moazami.

TOFFLER festival TOFFLER is an underground house and techno club in the centre of Rotterdam, but they are also organising a festival at the Roel Langerakpark in Rotterdam. This festival has the right ingredients to be an unforgettable one. Different artists like De Sluwe Vos, Jeff Moore and Sandeep are present to perform.

Save the date (21st of May).

JOEP BASTIAANS

33

PLACES TO VISIT

Karel Appel - A Retrospective On view until May 16, 2016 in Gemeentemuseum Den Haag. Do you want to escape the BK Citybubble for a while? This might be just what you need. 10 years after his death, Gemeentemuseum organises a grand overview of the life and works of Karel Appel. More than 60 years of experiments come together in this exhibition that will undoubtedly put a smile on your face.

CAREER DREAMS “If you don’t build your own dream, someone else will hire you to help build theirs.” This quote from Tony Gaskins Jr. was the opening phrase for the second edition of BAU 2016, March 16th, the career event that enables students to create their own dream and make it come true.

For everyone who hasn’t heard of BAU, Business at University: it is an annual career event with more than 35 participating companies for bachelor and master students and graduates.

Perhaps you know us from the blue posters spread throughout the faculty or from the BAU Expo in the Orange Hall from March 14th until 18th.

Boulangerie Michel Michel has everything a French boulangerie should have. You can find this small café just a few buildings next to the famous butchery Leo van Vliet (“broodje Leo”). Our editorial office tested the café and we can safely say the coffee is delicious!

To our joy, a mixed group of bachelors, masters and graduates participated in our pre-activities, like the portfolio check, and in the activities on the day itself: the several case studies and speed dates. The lectures of both Inbo and Benthem Crouwel were an inspiration for future architects.

The business fair in the afternoon was the heart of the career event. It started with an inspiring lecture by Floris Alkemade. In 30 minutes, Floris talked about his versatile career as entrepreneur, partner at OMA and his job as chief government architect. When the business fair was officially opened, students wandered around the market and got the chance to chat with one of the 25 participating companies. Meanwhile, the band ‘It Takes Two’ set the mood in the Orange Hall with their relaxing jazz tunes!

V e r b o r g e n Tu i n e n w e e k e n d Op zaterdag 11 en zondag 12 juni is het weer Verborgen Tuinenweekend: eigenaren van zo’n 80 verborgen tuinen zullen hun tuin openstellen voor publiek. Tuin- en groenliefhebbers krijgen dan een unieke kans om eens áchter heggen en schuttingen te kijken en de onbekende, verrassende en groene kant van Rotterdam te ontdekken. Met veel deelnemers uit HillegersbergSchiebroek!

Our dream as BAU committee has been realised: after several months of hard work, we have seen a lot of students actively thinking and talking about their future. Thanks to the great variety of companies that participated, students have had the opportunity to actively engage in creating their own future and have caught a glimpse of the endless possibilities it has to offer. Some worked on their first CV, while others found valuable contacts for their career. We haven’t only created a fertile ground for the students to build their dreams, but also for the next generations of BAU. BAU committee 2016

VITA TEUNISSEN

34

B E R O E P S E R VA R I N G P E R I O D E F R E Q U E N T LY A S K E D Q U E S T I O N S Since January 1st 2015, all graduates in architecture, urban design, landscape architecture and interior architecture have to complete a professional traineeship before they are permitted to enter the Dutch Register of Architects. On this page, we will answer some of the most frequently asked questions. If your question is not answered, make sure to visit beroepservaringperiode.nl or the BEP-loket of our faculty (BEP-BK@tudelft.nl).

1

5

No. All students (regardless of their nationality) who have finished their master’s degree in architecture, urbanism, landscape architecture or interior design at a Dutch university have to successfully complete a Professional Traineeship to enter the Dutch Register of Architects. This issue can be quite complicated. When in doubt about a particular situation, we advise you to get in touch with Bureau Architectenregister.

WHAT IS THE DIFFERENCE BETWEEN BEP AND PEP? BEP is the Dutch abbreviation of Beroepservaringperiode (Professional Traineeship). Professional trainees can choose between an integrated and an independent program. PEP (Professional Experience Program) is one (and currently the only) provider of the integrated route.

2

6

DO I HAVE TO FULFILL A PROFESSIONAL TRAINEESHIP TO GET A JOB? No. The titles “architect”, “urban designer” (in Dutch: “stedenbouwkundig ontwerper”), “landscape architect” and “interior architect” are protected in the Netherlands. That means you can only use these titles if you have fulfilled your Professional Traineeship. You do not need one of these titles to work at an existing firm. In fact, you can even start your own firm without using one of the titles mentioned above.

7

HOW MUCH DOES A PROFESSIONAL TRAINEESHIP COST? It is hard to answer this question with a straightforward number, because there are many different options. Below are some indicative prices (21% VAT excluded, meetings with Bureau Architectenregister are tax-free):

WHAT IS THE DIFFERENCE BETWEEN THE INDEPENDENT AND THE INTEGRATED ROUTE? INDEPENDENT ROUTE

INTEGRATED ROUTE

JOB PROFESSIONAL TRAINEESHIP

MODULES MEETINGS

The requirements and content of the independent and integrated route are the same, the only difference is the organization. Graduates that choose to do the independent route have to put the program together themselves, while the integrated option is all-inclusive.

3

I HAVE ALREADY COMPLETED AN INTERNSHIP WHILE STUDYING, DOES THAT COUNT? LOGBOOK WHAT? WHERE? HOW?

4

Integrated route

Independent route

intake meeting

€140

€270

interim meeting

N/A

€270

final meeting

€320

€420

modules

€200*

€0 - €360

company visit

€220

N/A

full route

€3980

N/A

* For the integrated route, you have to take a set program of 20 modules.

For the independent route, there’s not a set list of modules. You will have to put together your own selection. For a complete overview, visit archined.nl.

No, it’s not possible to apply for exemption based on an internship. You might, however, be eligible for exemption if you have already gained practical experience during a paid job.

8

HOW LONG DOES THE PROFESSIONAL TRAINEESHIP TAKE AND HOW IS IT ORGANIZED? If you find a job for 32 hours a week or more, the Professional Traineeship will take 2 years. The independent route is organized as shown below: 0

DO NON-DUTCH STUDENTS HAVE TO FULFILL A PROFESSIONAL TRAINEESHIP AS WELL?

DO I HAVE TO PAY FOR THE PROGRAM MYSELF? It depends on the firm you are working for. It is possible that the costs for the Professional Traineeship are paid by the firm, in which case the firm is allowed to pay you minimum wage (instead of the wages determined by the CAO for architects).

1

PREPARATION

PROFESSIONAL TRAINEESHIP

Find mentor to supervise Find job for at least 32 h/week Write PPP (Personal Progress Plan)

Apply for Professional Traineeship Plan intake meeting with Professional Traineeship Committee

2 COMPLETION Plan interim meeting with Professional Traineeship Committee

Plan final meeting with Professional Traineeship Committee Enter your name in the Register

RIK DE BONDT

36

chepos Chepos is the independent architecture magazine of study association Cheops of the Technical University Eindhoven.

For every edition, Chepos and pantheon// publish one of each other’s articles.

Just after the completion of the Haarlem Crematorium in 2002, architect Herman Zeinstra (Zeinstra Van der Pol architects) told magazine Het Houtblad that he was missing a feeling of going through a process when attending a cremation. “It leaves you unsatisfied.” With the design for the Haarlem Crematorium, he wanted to build the stage for a well-organized ritual. “Funerals have a nice structure. Through a fixed number of steps, you will get the necessary time to experience, process and later remember. You go from home to church, from church to auditorium, from auditorium to grave and from grave to the condolences room.”

A R C H I T E C T U R E

O F

S O L A C E

a typology of the crematorium The crematorium is a relatively young building type.

Cremation only became customary in Belgium and The Netherlands in the 1980s. In 2003, for the first time, the number of cremations exceeded the number of burials. As the crematorium type originated in a time when society increasingly secularized, crematoriums are suitable to serve people with diverse philosophies and cultural backgrounds.

In this sense the building is like a theater in which multiple different plays may be performed, rather than a church where the same ritual is repeated according to a set of religious rules.

At the same time a crematorium is like a factory: the actual ovens for the incineration of bodies are fully automated: the body is inserted into the oven and at the end of the process only the ashes remain to be collected by the undertaker.

Sequence As Zeinstra emphasized, for the design of a crematorium, the traditional funeral is an important frame of reference. Even though more and more funeral ceremonies are unreligious, the general format of a ceremony is some sequential ritual with successive scenes, evoking different emotions. This concept can be seen in many crematorium designs: distance has been created between different functions within them.

In Claus en Kaan’s Crematorium Heimolen in Sint Niklaas, the ceremonial space and the ovens are situated in different buildings. In Crematorium Hofheide in Holsbeek, designed

by RCR Arquitectes/Coussée & Goris, the functions are separated on different levels.

Edouarde Souto de Moura, architect of Crematorium Uitzicht in Kortrijk, stated: “The crematorium will not be a church or chapel, with a religious or mystic atmosphere.

The crematorium will neither be a house, where it is nice and cozy.” Thus, spaces have been organized linearly, in a logical sequence from entrance to condolences room; the architecture is discreet and practical, symbolizing absence.

Expression Souto de Moura chooses a very context sensitive design approach, embedding the building in the landscape and using earthly materials, mostly raw concrete. Meanwhile, Claus and Kaan designed a very abstract building, using very clean materials, like prefab concrete cladding, avoiding any reference to the subject of death. Its contrast with Crematorium Hofheide, with its dramatic spaces and expressive corrugated steel façade, could barely be stronger.

Cultural pluralism has stripped the funeral ceremony of religious symbols, explaining the variety of symbolism and architectural expression that can be seen in the crematorium designs. But the feeling of time standing still when a loved one has died, remains. And evidently so, the need to ritualize a farewell, giving time for the different stages of grief in the process, remains.// This article is a short version of the original. You can find the full article and images in the new Chepos.

LUTE BIESHEUVEL ESTHER SCHIPPER

HUMANS OF BK CITY On Thursday the 17th of March, students graduated and became Bachelor of Science. pantheon// joined the celebrations and asked the graduates: if you could have a talent for something next to architecture, what would you like to excell in?

Bob Hendrikx, 22 Snowboarding. I like that more than anything, it’s my passion. The problem is my lack of time and that I’m raised in a flat country. In terms of snowboarding skills I could never catch up with someone raised in Alaska or Austria.

My knees are malfunctioning, I’ve torn my ligaments twice. Basically my knees forced me to become an architect.

Leo van den Burg, 45 Show business. Look, I’m obviously not in show business, but education and architecture are two special types of show business. Therefore, I feel at home here, although I would have loved to become a popstar.

What has stopped you to pursue that dream?

I was 22 when I saw the light, but then I was already here, at the faculty. This life is great as well.

Imane Himmit, 21 I’ve often been told that I’m a great cook.

Besides architecture, I also find cooking very enjoyable. Every time I see MasterChef on television, I think: ‘it would be so cool to participate in that show’. Sometimes I think I should go crazy and sign up for the Cas Spijkers Academie [excellent culinary education, red.] and just go for it!

Liesbeth Faber, 21 I often see posters or booklets made by others that look really flashy. I put so much effort in mine but when I present them, they turn out to be quite boring. Maybe I could create a really good-looking layout or portfolio too if I’d practice more.

Is there anything you want to excel at in a different field than architecture?

I would love to be fluent in French or Spanish.

So when I would visit those countries, people will think I’m a native speaker. I have a memory of being in France, when a waitress asked me if I enjoyed my meal. I misunderstood, and thought she asked if it was summer… I told her it was, indeed, summer. Later I realised this mistake and I’ve never felt more embarrassed for being a tourist in my life.

37

NAAM AUTEUR OF LEEG

1

Y