Jeepney Press / Anita Sasaki

Nagpapasalamat ako sa ating Panginoon, sa buhay at kalusugan na araw araw NIYANG ibinibigay sa atin.

Araw araw ko pong sinasabi: “Every Gising is a Blessing to all.”

Sabi ni Hesus, “Whatever you do to the least of my brethren, you do it for Me.”

“I will pass this world only once. So whatever good thing and good deeds that I can do in my humblest way, I don’t let them pass by without raising even a finger.”

In general, Filipinos anywhere in the world could have the usual answer on how they were affected by this pandemic. Not only physical but mental health, too. And of course the adverse effect to the individual who lost their jobs and precarious effect in their business and the entire economy as a whole.

For nobody was really prepared with this unwelcome visit of this very stubborn and persistent covid.

But if you will hear some good things that happen during this pandemic, we will realize that God is teaching us a lesson.

Churches were closed. We are all staying home. Before the pandemic, families had no time for each other. It was all RUSH, RUSH, RUSH. IT WAS LIKE A RAT RACE BUT WHEN THE PANDEMIC CAME…

Families had come to sit, eat, and PRAY together. We were able to build churches in our homes. Then we start to clean our homes. We saw a lot of things we don’t need anymore.

NOT ONLY IN OUR HOMES BUT IN OURSELVES, IN OUR HEARTS. HINDI PO BA MAHIRAP MAG BIYAHE NG MARAMING BAGAHE?

Ang puso po natin ay punong puno po ng galit (anger), ganid (greed), kaya laganap ang corruption, inggit, sama ng loob, selos, takot (fear). This is because for the love of much money, more power, more fame.

Sooner or a later, with Divine Providence, Covid 19 will disappear and the whole world will be back to normal or new normal. Just the same, many Filipinos, would still go abroad and Japan is one of the favorite destinations of Filipinos.

With that, it is with more reason that the Philippine government especially thru DFA - the Philippine Embassy in Japan should reintroduce this program: Half-Way Home.

Kung kaya napakalakas ng aking paniniwala na sa pamamagitan ninyo ay maisasakatuparan na magkaroon tayo dito sa Japan ng kahit di-kalakihang tahanan. Ito po hindi ko inaangking pangarap ko lang. Ito po ay isang proyekto na puwede nyong ipagmalaki sa ating mahal na Pangulong Tatay Digong.

Kayo po ang SUSI at SAGOT sa layuning ito. Sinubukan ko na pong ipaabot ang aking liham tungkol sa proyektong ito para sa mahal na Pangulo sa pamamagitan ng IBA IBANG paraan maski kay Speaker Peter Cayetano, subalit ako po ay labis na nalungkot dahil tila baga, hindi nakarating sa kaalaman ng ating Presidente.

Kaya lalo akong maniniwala sa: IN GOD’S PERFECT TIME.

MAY EDAD NA PO SI NANAY ANITA AT NAKA UPO NALANG SA WHEELCHAIR. Hindi gaya noong kabataan ko pa na merong konting kinikita na pantulong sa mga kababayan.

Lakas lang ng loob at tiwala lang po sa ating Maykapal kaya naitatag ko po ang Tahanan Ni Nanay. Ngayon po ay wala na po akong maibayad sa upa sa lugar na puwedeng patirahan ang gaya ng nasabi kong kababayan na nangangailangan ng tulong.

Nagagawa ko pa rin ito pero ano po ang lakas ng isang inang matanda na. Kahit nasa dapit-hapon ng buhay ko ay unti-unti nang binabalot ng dilim at hindi na aninag ang liwanag.

Lumipas man ang mga panahon ng aking buhay, ang Half-Way Home ay mananatiling kanlungan sa ating mga kababayan. At magmimistulang simbolo ng paglingap ni Nanay Anita at larawan ng pag-ibig ng Diyos sa atin.

At hangang sa huling hibla ng aking hiniga, iniaalay ko po ng buong puso sa Diyos at sa kapwa ko ang regalong bigay ng Diyos Sa akin - ang regalo ng paglilingkod.

Lagi ko pong sinasabi DASAL DASAL. DASAL po lamang. “Let’s storm heaven with prayers “. Dahil hindi tayo iniwan ng Diyos. Huwag tayo BIBITIW. UULIT ULITIN ko po. Sa lahat ng bagay na atin gagawin araw-araw, palagi natin ibigay ang THE BEST NATIN. Hindi po natin alam ito na rin ang atin huling araw.

Although sobrang dami naapektuhan. Meron pa rin magandang nangyari. Like now for me these virtual meetings, I don’t have to go out in my wheelchair.

Si Nanay Anita ay nakilala hindi dahil sa pagkaka Gawad ng Presidential Award, kundi dahil sa pagtulong sa ating mga kababayan. Dahil alam po niya ang katayuan ng isang nangangailangan.

"HINDI MO KAILANGAN MAGING MAYAMAN O MATAAS NA TAO PARA MAKATULONG SA KAPWA MO PILIPINO.” - Nanay Anita